Koerier september 2012

WOORDZOEKERWIN EEN DON BOSCO

STRIPVERHAAL

België - Belgique

P.B.

3050 Oud-Heverlee

2/2523

Tijdschrift van Jeugddienst Don Bosco vzw - verschijnt driemaandelijks - P004756

SEPTEMBER - NOVEMBER 201221e jaargang # 3


STRIPVERHAAL

SPEELPLEINZOMER 2012SCHOENEN SCHIjNTHE MAKINg Of... DE ECODOOSUSHIRIKA IN ZAMBIAMET VIDES NAAR MExICO

De laatste zonnestralen van de zomer schijnen op mijn gloednieuwe bureau

bij Jeugddienst Don Bosco. De natuur buiten maakt zich klaar om de herfst

tegemoet te treden. Mijn mailbox zit gevuld met relazen en mijmeringen over de

voorbije zomer. Er werd ook schitterend fotomateriaal ingezonden, hiervan maak

ik gretig gebruik om de lay-out van jullie vertrouwde Koerier wat op te frissen.

Velen van jullie waren actief op de speelpleinen om eeuwige roem te verdienen

in kinderharten. Sommigen ontdekten dat je met schoenen een spel kan maken

of leerden ecologisch knutselen. Anderen trokken naar verre oorden om hun

vaardigheden als animator te delen met andere jongeren. Koerier is een platform

om al die onvergetelijke momenten te delen!

Dit najaar staat er heel wat op het programma van Jeugddienst Don Bosco.

Wil je vorming volgen om je superkrachten als animator te onthullen, ben je als

zinzoeker toe aan een jongerenontmoeting of droom je van een internationale

ervaring? Ontdek snel de agenda op deze pagina.

Veel leesplezier!

Wil jij meewerken aan de volgende editie van Koerier of zelfs deel uitmaken van het redactieteam? Aarzel dan niet om contact op te nemen via [email protected] of 016 24 16 26.

Lindsey

beste koerierlezer

Nieuwe instructoren ..... 4Nieuw volk op de werkvloer ..... 6

Speelpleinzomer 2012 ..... 7Schoenen Schijn ..... 11

JDPK Cup Deluxe ..... 12The making of ... dé Eco-doos ..... 14

Turijnreis ..... 16Woordzoeker - Win een Don Bosco stripverhaal! ..... 16

Nieuws uit Rome ..... 1735e Internationale Taizé-ontmoeting ..... 18

Wereldjongerendagen ..... 19Step 1, Polen ..... 20

European Youth week, Duitsland ..... 20Animatorenuitwisseling, Spanje ..... 22

Inleefreis, Zambia ..... 23Ushirika, Kabwe, Zambia ..... 24

Ushirika, Bauleni, Zambia ..... 26Vides, Mexico ..... 27

Don Bosco Youth Net ..... 30Guido's gedachte ..... 31

Colofon ..... 31Ventiel ..... 32

INHOUDSTAFEL

22.09.2012 - 23.09.2012 Terugkomweekend Vides Mexico ZDB Heverlee

23.09.2012 Kick-off Wereldjongerendagen Drongen

19.10.2012 - 21.10.2012 Instructorenweekend Zele

26.10.2012 - 28.10.2012 Cursus hoofdanimator deel 1 Jeugdverblijfcentrum Don Bosco, Dilbeek

28.10.2012 - 2.11.2012 Cursus animator Vremde

3.11.2012 Overlegforum en eetavond Don Bosco Oud-Heverlee

16.11.2012 - 18.11.2012 Cursus hoofdanimator deel 2 Jeugdverblijfcentrum Don Bosco, Dilbeek

24.11.2012 Infonamiddag Vides (Kort en Lang Weg) ZDB Heverlee

28.11.2012 18u.-21u. Infomarkt Internationale Projecten Vleugel F, Brusselsestraat 61A, Leuven

14.12.2012 - 16.12.2012 Don Bosco achterna

22.12.2012 Startdag programma Jeugddienst Wereldjongerendagen Heverlee

26.12.2012 - 3.01.2013 Taizé jongerenontmoeting Rome, Italië

26.12.2012 - 31.12.2012 Cursus verder vorming Gent

26.12.2012 - 31.12.2012 Cursus animator Oud-Heverlee

15.03.2013 - 16.03.2013 Air Solidair Internationaal vrijwilligersweekend Jeugdverblijfcentrum Don Bosco, Dilbeek

31.03.2013 - 6.04.2013 Turijnreis

14.05.2013 - 18.05.2013 European Don Bosco Seminar JVCDB Groot Bijgaarden

4.07.2013 - 31.07.2013 Wereldjongerendagen Rio de Janeiro, Brazilië

KALENDER

www.jeugddienstdonbosco.be |3

Toon

Sanne

In de voorgaande edities maakten jullie al kennis met acht nieuwe instructoren. Wel, dat was nog niet alles! Er zijn er nog meer, en we stellen ze graag aan jullie voor!

•Naam: Toon Vanotterdijk

•Leeftijd: 24

•Woonplaats: Kessel-Lo

•Hobby's: muziek - ik bespeel de

bas, organiseer optredens, verzamel

lp's en cd's, enz.

•Dagelijkse bezigheid: eten,

drinken en naar het toilet gaan.

Tussenin probeer ik wat werk te

verzetten of te ontspannen.

•Wat neem ik zeker mee op

cursus: kleren

•Stel dat alles kan, wat wil je

dan op cursus? (thema? vorming

over ...?) en waarom: heel veel

leuke cursisten, omdat de week dan

pas echt geslaagd is.

•Het leukste wat ik ooit

meegemaakt heb op cursus/

bij de Jeugddienst/op het

speelplein: Sjoefoemi GOUD is

onvergetelijk (in de Sjoeband spelen

ook)

• Ik werd instructor omdat:

ik dat graag wou doen.

•Mijn droomcursusthema:

“Het leven zoals het is: de

verzetsbeweging tijdens WOII”

•Wat moeten we zeker van je

weten voor op cursus (eigen-

schap? karaktertrek?): ontdek dat

maar al doende

•Favoriete kleur en waarom:

groen, omdat dat de mooiste kleur is.

•Met wie (of eventueel met

welke BV) zou je graag eens

cursus geven en waarom: met

Piet Huysentruyt, omdat die het zo

goed kan uitleggen

•Waarmee kunnen we je altijd

verrassen: een waanzinnig voorstel

•Hoe ziet een animatorcursus

van Jeugddienst Don Bosco er

volgens jou uit in het jaar 2050:

onwaarschijnlijk leuk, met robots die

alles opruimen zodat de instructoren

en cursisten alleen de leuke dingen

moeten doen

•Als ik geen cursus kan geven,

dan: heb ik waarschijnlijk al iets

anders om te doen op dat moment

•Mijn levensmotto is: levens-

motto's zijn voor oude mensen

•Wat verwacht ik voor/van mijn

eerste (eerstvolgende) cursus:

dat gij meedoet!

•Mijn meest positieve eigen-

schap is: dat ik graag plezier maak

•Naam: Sanne Croonen

•Leeftijd: 21

•Woonplaats: Overpelt City

•Hobby's: Kinderen entertainen

(scouts, Kazou, Akindo)

•Dagelijkse bezigheid: de

student uithangen


cursus: mijn koplamp


dan op cursus (thema? vorming

over ...?) en waarom: dan zouden

we elke dag met onze eigen circus-

trein naar een andere bestemming

gaan om daar cursus te houden!




speelplein: mijn eigen 'huwelijk'

• Ik werd instructor omdat: dat

gewoon supermegacool vet is!


op missie in de wc-rollenfabriek

•Wat moeten we zeker van

je weten voor op cursus

(eigenschap? karaktertrek?):

ik verschiet nogal rap

NIEUWE INSTRUCTOREN

jEUgDDIENSTDON BOSCO

|4

Marlies

Dorien


oranje met een vleugje groen en een

paars accent, daarom

•Met wie (of eventueel met

welke BV) zou je graag eens

cursus geven en waarom:

Eddy Wally, dan kan iedereen

supercoole glitterpakken aandoen en

kunnen we onze eigen markt openen


verrassen: met een verassing?




via een videoconferentie of internet-

cursus (laten we hopen van niet!)


dan: moet ik huilen

•Mijn levensmotto is: alles op

zijne tijd



veel!


schap is: altijd goedgeluimd!

•Naam: Marlies De Boever

•Leeftijd: 22

•Woonplaats: Machelen - Zulte

•Hobby's: speelplein Kinderland en

rope-skipping

•Dagelijkse bezigheid: studeren


cursus: tandenborstel



over ...?) en waarom: reis rond

de wereld met locaties in de vijf

verschillende werelddelen




speelplein: Op het speelplein werd

ik plots opgebeld door een moni, ik

moest dringend komen. Hij was zijn

medemoni kwijt! Na een zoektocht

over het hele plein vonden we haar, ze

zat al op haar verstopplaats voor het

spel. We hebben er achteraf nog goed

om gelachen.

• Ik werd instructor omdat: ik het

leuk vind om ook tijdens het jaar met

jeugdwerk bezig te zijn


misschien wel dromen, dan kan het

nog alle kanten uit


weten voor op cursus (eigen-

schap? karaktertrek?): dat zie je

dan wel


paars, geen reden

•Met wie (of eventueel welke

BV) zou je graag eens cursus

geven en waarom: Bobo, want

wie wil nu geen cursus geven met

een blauw konijn dat beweert dat alle

konijntjes blauw, geel, roze of groen

zijn?!


verrassen: de langverwachte

knieval




nog altijd even enthousiast


dan: geeft iemand anders de cursus

•Mijn levensmotto is: ik wil geen

moto, ik zou liever met een Fiat 500

rijden



een feestje


schap is: ik ben nog altijd op zoek

naar mijn positieve eigenschap

•Naam: Dorien Laenens

•Leeftijd: 21

•Woonplaats: Lubbeek

•Hobby's: het speelplein ambeteren

en mijn gitaar een aaike geven

•Dagelijkse bezigheid: student

spelen


cursus: proper ondergoed en mijn

sinds kort nieuw samengestelde

verkleedkoffer!



over ...?) en waarom: Da's een

moeilijke, er kan al zoveel ... Doe

maar cursus op een onbewoond

eiland in Expeditie Robinson-style.

Maar dan met genoeg eten en alleen

maar mooi weer.




speelplein: cursus geven zelf, ik

ben er helemaal voor gewonnen!



Lindsey

Nieuw volk op de werkvloer• Ik werd instructor omdat:

het naar 't schijnt nog toffer is dan

speelplein

•Mijn droomcursusthema: Shrek

en Fiona. Iedereen groen, dik en

hoorns op hun hoofd.


weten voor op cursus

(eigenschap? karaktertrek?):

ik vergeet thuis per ongeluk mijn

verlegenheid en de helft van mijn

schaamtegevoel


oranje, maar ik weet niet waarom –

misschien omdat ik het een vrolijke

kleur vind

•Met wie (of eventueel met wel-

ke BV) zou je graag eens cursus

geven en waarom: met mensen die

goed zot zijn in hun hoofd, maar ik

denk dat dat bij de Jeugddienst wel in

orde komt


verrassen: met een bezoekske




als het huidige instructorenteam dan

nog cursus geeft, zal het allemaal een

beetje trager gaan, maar ik denk dat

dat wel eens héél grappig kan worden


dan: zou ik waarschijnlijk meer stude-

ren en dat is ook nergens goed voor

•Mijn levensmotto is: van tijd tot

tijd ne keer goed zot doen! :)



dolle pret!


schap: ik hou het op enthousiasme

Sinds 18 juni 2012 kun je op Jeugddienst Don Bosco alweer een nieuwe stafmedewerkster tegen het lijf lopen, nl. Lindsey Pinnock. Maar wie is ze? Van waar komt ze? Wat doet ze? Wat drijft haar? Koerier stelde haar een paar vragen.

Wie is Lindsey: Ik ben Lindsey,

33 jaar, ik woon in Leuven, ben

getrouwd met Koen en mama van

een vrolijke kleuter Mirte. Ik heb

grafischevormgevinggestudeerdaan

Sint-Lucas Antwerpen en een enige

kandidatuur communicatieweten-

schappen aan de KULeuven. Daarna

ben ik meer dan 10 jaar communicatie-

verantwoordelijke geweest op de

marketing van GROHE, dat is een

fabrikant van kranen en douches.

Hoe ben je bij jeugddienst Don

Bosco terechtgekomen? Ik had

het al een tijdje gezien bij GROHE,

leerde niet veel meer bij en hield niet

meer zo van een puur commerciële

omgeving. Als student droomde ik

alvandenon-profitsector,vandaar

dat de vacature bij Jeugddienst Don

Bosco mij bijzonder aansprak.

Waarvoor kunnen we bij jou

terecht? Als stafmedewerker

Pers en Communicatie stel ik het

communicatieplan op. Ik lay-out

het drukwerk van Jeugddienst Don

Bosco, hou de website up-to-date en

verzorg de persrelaties. Met Koerier

bieden we de vele vrijwilligers een

platform om hun ervaringen te

delen. De eerste editie die ik tot een

goed einde moest brengen, bracht

meer werk met zich mee dan ik had

voorzien door de vele ingezonden

berichten en uitgebreide verslagen.

De selectie van de ingezonden foto’s

was moelijk want ze waren allemaal

even schitterend.

Heb je daarbuiten nog tijd voor

hobby's? Mijn vrije tijd besteed ik

aan Kundalini Yoga, kleertjes naaien

voor Mirte en zwemmen met mijn

bompa. Ik bak graag en sinds kort

probeer ik dat ook op een gezonde

biologische manier te doen. In het

wijkcomité ben ik ook actief en

met enkele ouders organiseren we

momenten om de kinderen uit de wijk

samen te laten spelen.

Wat zijn je plannen met Koerier

nu jij aan het roer staat?

Eerstenvooraleenfijnredactieteam

samenstellen. Via deze vrijwilligers

wil ik graag vernemen wat er leeft op

het terrein, zo kunnen we met Koerier

inspelen op de noden aan informatie.

Het zou ook leuk zijn als er een

soort interactie ontstaat tussen het

magazine en sociale media, maar dat

is nog maar een vaag idee.

Koerier wil Lindsey alvast veel succes

wensen bij de Jeugddienst!


|6

Foto: Vakantiewerking Imago

SPEELPLEINZOMER 2012

Beste lezers en lezeressen, in dit artikel willen we jullie inkijk geven in de voorbije zomer en hoe die op de verschillende speelpleinen is verlopen. Sommigen van jullie staan immers niet (meer) op een van de Don Boscospeelpleinen. Anderen staan wél op een van die pleinen maar zijn misschien nieuwsgierig naar een ander. Bij dezen: lees de smaak-maker en kijk eens op de website.

Wil je als moni graag eens op één van die andere pleinen een kijkje nemen? Neem dan contact op via het e-mailadres.

We vroegen aan elk plein om een foto en een kort tekstje door te sturen. Onze anonieme jury koos de leukste uit om groot te publiceren, naast alle andere. Ziehier de inzendingen!

SPEELPLEIN DON BOSCO HALLE Lenniksesteenweg 2,

1500 Halle

www.speelpleindonboscohalle.be

[email protected]

Mama!Papa!Erisietsongeloofleiks

gebeurt!

Toen ik deze morgen op tspeelplein

aankwam zaten al mijn frienden in het

bos bij een grote put. Tuur en Luut

konden het ook niet geloofen: een

echte UFO gelandt! Naast de put lach

een klein rose mannetje met sprietjes

op zijn hooft.

Bliep Bliep Bliep!

Dat is wat hij zei! Bliep bliep bliep!

Toen wij water gingen halen om het

drinken te geven, begon er stoom

uit zijn oren te komen. Uit de UFO

kwam ineens ligt en muziek. het was

egt heel leuk! Ineens begonnen het

mannetje en de UFO te beven en te

bewegen en stegen ze op in de lucht.

Na vijf minuten was hij verdwenen

en kon je niets meer zien. De mooni

heeft daar een foto van genomen.

We hebben ook al onze

boterhammen opgegeten!

Jullie kapoentje

Pim

VAKANTIEWERKING IMAGO Don Boscostraat 72,

3940 Hechtel

www.ogami.be

[email protected]

Level Up, de slogan waarmee Imago

dit jaar aan zijn 25e zomer begon.

Naast de 'normale' activiteiten waren

er dit jaar ook enkele speciale. Zo

was er de JDPK Cup Deluxe, met

optredens van onder andere Six

Hands, Duplicate en FC Kabul. Ook

de opendeurdag werd grootser

aangepakt met een echte receptie

voor iedereen die erbij kon zijn.

Het toppunt van de zomer was toch

wel de week in Slovenië. Met een

groep van 6 moni's en 21 jongeren

zijn we vertrokken om daar een

week te verblijven bij een Sloveense

vakantiewerking. Met 'Me-U &

What We Do' als thema stond het

verschil in invulling van onze vrije tijd

centraal tijdens de vele activiteiten

als hiking, raften en nog veel meer.

Zo is deze groepsfoto genomen na

de wateractiviteit met onder andere

spelen als slibberbowling en water-

rugby. Ten slotte hebben we ook

nog geëxperimenteerd met nieuwe

media,meteensuperfilmpjeals

de kroon op een superweek met

supermensen.Omhetfilmpjete

bekijken, surf je naar youtube.com/

user/ VakantiewerkingImago.


Foto: Speelplein Don Bosco Halle

ACTIVITEITENACTIVITEITEN

Foto: Speelplein Groene Zone

Foto: Speelplein De Mirkens

SPEELPLEIN GROENE ZONE Groenveldstraat 42,

3001 Heverlee (Leuven)

www.groenezone.org

[email protected]

Groene Zone kikkert een zomer lang.

Graag zouden we dit nieuwe werk-

woord in Van Dale zien verschijnen.

Wat kunnen we hiervoor verzinnen?

Vanaf 3 juli hebben we permanent

een kikkerpak in de aanbieding,

enthousiaste monitoren en vooral

springende, joelende, spelende

kinderen. Daarenboven dit jaar

een specialleke: verscheidene

bouwwerven, weliswaar veilig

afgebakend. Dat kikkert op, zet je in

beweging, elke dag opnieuw.

We beleefden een topmoment op de

gebruikelijke dank- en topavond in

week 2. De koks keken bang naar

het stijgende aantal deelnemers

en ook het spel in de stad zou een

reuzensucces worden. Het had alles

what een speelplein needs en wat

vooral het woord kikkeren nodig

had. We gingen op stap door de

stad en zochten de oplossingen in

een alsmaar sneller evoluerend spel.

Gsm's in de aanslag en op zoek

naar ... de kikker? De mol? Wie zat

verstopt in het kikkerpak?! Een reuze-

leuke avond die smaakte naar meer!

Bezorgd dacht ik aan de vrijdag

die komen moest. Vrijdag de 13e

en een spring-uit-je-bol-dag met

regenweer. Geen zorgen, want alle

monitoren deden hun uiterste best

om er te staan en enthousiast mee

te springen, te dansen, te spelen en

te smullen van de frietjes. Een mens

kikkert ervan op!

Kikkeren, een nieuw werkwoord, ja

kikkeren is het woord om deze zomer

zoals Don Bosco vol vertrouwen te

geloven dat jongeren zomaar het

beste van zichzelf geven. Elke dag

opnieuw!

speelplein DON BOSCO OUD-HEVERLEE Don Boscolaan 15,

3050 Oud-Heverlee (Leuven)

www.speelpleindonbosco.be

[email protected]

Op speelplein Don Bosco Oud-

Heverlee is er plaats voor iedereen:

ook oudere monitoren weten er nog

altijd de jongsten te boeien. Vooral

deze zomer groeide de 91-jarige

salesiaan Piet Moonen uit tot een

levende speelpleinmascotte. Elke

ochtend en avond staat hij paraat

om de kinderen met de glimlach te

verwelkomen of uit te zwaaien. En

als het even kan, is hij ook busmoni.

Je herkent hem aan zijn speelplein-

T-shirt, speelpleinpet én speelplein-

naamkaartje. Op de jaarlijkse O-dag

had hij een eigen vertelhoekje, waar

kinderen zichtbaar van genoten ... en

hij nog meer!

SPEELPLEIN DE MIRKENS Don Boscostraat 4,

3530 Helchteren

www.demirkens.be

[email protected]

Onze speelpleinwerking vindt plaats

tijdens de eerste vijf weken van de

grote vakantie, in de schoolgebouwen

van Don Bosco Helchteren. Dat

betekent dat er de eerste twee

weken ook nog werkmannen van

de school zelf rondlopen. Zij voeren

nog allerhande klusjes uit in de rest

van de gebouwen voordat ook zij op

vakantie gaan.

Eén van die werkmannen was Jelle,

u (en de rest van de wereld) beter

bekend onder de naam UFO.

ACTIVITEITEN

|8

Foto: Speelplein Don Bosco Oud-Heverlee

Speelplein Oud-Heverlee bestaat 75 jaar.

Proficiat!


ACTIVITEITEN

Foto: Speelplein Kinderland

Foto: Speelplein Heidevreugde

Wat hij zag in die twee weken dat

hij nog aan het werken was, stond

hem zo aan dat hij aan het begin van

zijn vakantie kwam vragen of hij de

volgende drie weken mocht terugko-

men om in plaats van voor de school

klusjes voor het speelplein te doen.

En zo geschiedde, vanaf toen had

het speelplein zijn eigen werkman.

Door de jaren heen kreeg hij er nog

taken bij als moni, kok, secretariaat,

formatiehulp enz. Hierdoor staat

UFO nu bij ons bekend als een kerel

op wie we altijd kunnen rekenen,

bijvoorbeeld om nog snel een

Sjoefoemi-act te doen. Ook bij ons

in het dorp is UFO het uithangbord

van het speelplein: het hele jaar door

kun je hem voortdurend spotten in

één van zijn Mirkens-truien, waardoor

hij het beste reclamebord is wat we

ons maar kunnen indenken. En dat

allemaal omdat er eens een werk-

man was die zich verveelde in zijn

vakantie...

SPEELPLEIN HEIDEVREUGDE Berm 8,

3600 Genk

www.heidevreugde.be

[email protected]

De zomer begon met onze nieuwe

hoodies! 40 moni's die iedere week

klaarstonden met veel enthousiasme

om de kinderen de tijd van hun leven

te geven en ze met een glimlach naar

huis te laten gaan. Maar om jullie een

echt beeld te schetsen van hoe ons

plein eruitziet gedurende vijf weken

hebben wij een liedje geschreven.

C'mon let's playDe wereld krijgt weer kleur, de zomer is weer daar.Speelplein voor de deur, en iedereen staat klaar.We gaan weer samen spelen, we maken veel plezier.Ons zeker niet vervelen, dus kom maar snel naar hier.

Ref.: C'mon let's play op Heidevreugde!C'mon let's play op ons plein!C'mon let's play op Heidevreugde!C'mon let's play, laat ons samen zijn!

Zandkastelen bouwen, kampen in het bos.Met de blokken sjouwen en iedereen gaat los.Trampolinespringen of op het springkasteel.Leuke liedjes zingen, niets is ons te veel.

Ref.'s Avonds weer de kreten, het is vandaag gedaan.Maar wat we allemaal weten, is dat we morgen hier weer staan.

Ref.:Want wij zijn Heidevreugde!C'mon let's play op ons plein!Want wij zijn Heidevreugde!C'mon let's play laat ons samen zijn!

SPEELPLEIN KINDERLAND Sint Anna 41,

8500 Kortrijk

www.speelplein-kinderland.tk

[email protected]

Een land hier ver vandaan,

waar dromen nog bestaan.

Waar iedereen al spelend werkt,

de muziek al snel wordt opgemerkt.

Waar enthousiasme een eigen leven

leidt, zijn animatie

en fantasie een feit.

Elke hindernis kunnen we aan,

geen enkele donderwolk kan ons

verslaan.

Elke animator maakt plezier,

de hele dag door op zijn manier.

In Don Bosco's voetspoor

willen we treden,

Samen met de kinderen onze horizon

verbreden.

Dit jaar kwam Olympia tot leven,

de minitaurus deed de kinderen

beven.

Samenspannen en ervoor gaan,

zorgde dat het monster werd

versla’en.

Dat land hier ver vandaan,

Waar dromen nog bestaan.

kom met ons mee naar deze plek,

Kinderland is te GEK!

ACTIVITEITEN

|10

Wat brengt schoenen, voeten, spelende kinderen, verschillende speelpleinen en Jeugddienst Don Bosco bij elkaar? Jawel: het jaarproject! Dit jaar stond het in het teken van 'Schoenen Schijn’.

Enkele vrijwilligers

en sommige staf-

medewerkers

trokken naar Groene

Zone, Kinderland,

Heidevreugde,

Oud-Heverlee en

Akindo om er een

dag helemaal in het teken van voeten

en schoenen aan te bieden. De

activiteiten waren uitgewerkt door de

werkgroep van het Jaarproject. Daar-

mee trokken we naar het speelplein,

waar de plaatselijke moni's ermee

aan de slag konden.

Hoe zat zo'n dag nu in elkaar?

Het jaarproject verloopt een beetje

zoals een gewone dag op het speel-

plein. De kinderen komen ’s morgens

aan, spelen nog wat en worden dan

klaargestoomd voor weer een nieuwe

dag.

De kleuters werden geanimeerd

met een poppenkast over Rollie, de

schoen die op een auto lijkt, die op

zoek gaat naar een vriendinnetje.

Daarna

deden de

kleuters

samen met

de moni's

verschillende

activiteiten

die iets met

schoenen

of voeten

te maken

hadden.

Ze kregen

een schoenendans aangeleerd,

doorliepen een parcours waar ze van

alles konden voelen met hun voeten,

ze mochten een voetentekening

maken, enz. Dat verliep allemaal zeer

vlot, ontzettend snel en voordat we

het wisten, was het alweer voorbij.

De kinderen van de lagere school

werden geconfronteerd met een

voetensekte. Die vreemde mensen

waren er heilig van overtuigd dat er

niets beters op aarde is dan voe-

ten, maar zo dacht de hoedenman

er niet over. Die vond namelijk dat

voeten belachelijk waren en dat

iedereen even zot van hoeden moest

zijn als hij. De kinderen werden

uitgedaagd om zoveel mogelijk

goudklompjes te verzamelen, om

de hoedenman te bewijzen dat hij

toch ongelijk had. Ze konden die

klompjes bemachtigen door zo goed

mogelijk mee te doen met activiteiten

als schoenenpetanque, zo snel

mogelijk snoepveters opeten of een

schoen onherkenbaar versieren. Op

het einde van de dag konden de

kinderen telkens

aan de hoedenman

laten zien dat ze niet

overtuigd waren van

zijn idee.

Om al die activiteiten

in goede banen

te leiden, heb je

natuurlijk moni's nodig en die waren

er dan ook. Zij voerden de activiteiten

allemaal uit met de kinderen, en

maakten zich de activiteit soms

helemaal eigen. Zonder moni's zou

het jaarproject niet zijn wat het is.

Zo, het zit er weer op voor twee jaar.

We zien elkaar terug in 2014!

door Sarah Doucet

SCHOENEN SCHIJN Het verslag van een jaarproject


ACTIVITEITEN

Beste Pat Krimson,

Of is het Patrick Claesen? Het internet zegt me dat dat je echte naam is. Ik weet het niet. Ik weet

gewoonweg niet meer waar ik nog in moet of kan geloven sinds je het naliet om op te dagen op de JDPKcup

... je had het nochtans beloofd, Patje. Ik weet nog goed toen ik die avond naar de eventpagina op Facebook

surfte en zag dat je beloofde de aftrap te geven ... de tranen rolden over

mijn wangen van blijdschap, en toch was je nergens te bespeuren die dag.

Het lijkt er meer en meer op dat je niet de waarheid spreekt, Pat. Deed je

dat ooit wel? Kan ik je nog vertrouwen, Pat? Ik weet het gewoon niet meer.

Het is zo jammer dat je er niet bij was, Patje! Je had het moeten zien: al die speelpleinploegen uitgedost in

voetbaltenues, allemaal even nerveus en allemaal evenveel zin om die felbegeerde beker mee naar huis te

nemen. De ploeg van Kinderland had zelfs selecties georganiseerd en een trainer aangesteld. Allemaal voor

jou, Pat. En die gasten van Groene Zone, die hadden zelfs een zot bij die bij een temperatuur van meer dan

25°C in een kikkerpak wou dansen. Speciaal voor jou, Pat. En de mensen van Halle, die van zo ver kwamen,

en die van Heidevreugde die zo hard geknokt hebben. Ze stonden er als een team! Net als de ploegen van

Oud-Heverlee en speelplaatsanimatie Hechtel. Om indruk te maken op jou, Pat. De Mirkens hadden zelfs

twee ploegen dit jaar. Voor jou, Patje. Imago organiseerde alles, bouwde op, speelde mee, draaide shiften

‘s avonds en ruimde nadien op ... Voor jou, Patje. De Salesianen besteedden euro's en euro's aan transfers,

om toch maar een snelle ploeg te hebben, Patje; allemaal voor jou.

En waar was jij dan, Patje? Hé? WAAR WAS JE DAN?

En wij maar muzikanten vragen om te spelen, ONDER HET VOORWENDSEL DAT JE ER ZOU ZIJN,

PAT! Duplicate swingde verdomme de pannen van onze sporthal af! En al die meisjes maar gillen en tieren.

Je zou trots geweest zijn, Pat! En die gasten van Six Hands maar rammelen op die instrumenten en dansen

en spelen en geven en hun best doen ... voor jou, hé PAT! Citizens bokste in allerijl een act in elkaar.

Hun drummer was ziek, maar toch gingen ze met z’n tweeën verder en lieten ze zien wat ze waard zijn.

Jammer dat jij het niet nodig vond om te komen kijken. En de drieling van FC Kabul ... dat had je moeten

zien, Pat, DAT HAD JE MOETEN ZIEN! Ze stonden er, hé, de ziel uit hun lijf te spelen, voor jou hé

Pat. En toen ze zagen dat je er niet was, toen smeten ze uit pure colère alle elektronica die ze vonden

kapot. Ja Pat, JAA, MAAR DAAR HEBT GIJ GENE LAST VAN, HÉ PAT! WANT GE WAART

ER NIE HÉ, OOK AL HAD GE DAT NOG ZO BELOOFD!

En die dj’s, Pat, die speelden fenomenaal ... zodat gij ze gezien zou hebben. Zodat GIJ – mister Leopold III,

mister “ik ben Patje Krimson, ik ben 2 Fabiola”, mister “ik ga in Ibiza wonen en kijk niet meer om” – ze een

blik zou gunnen. Zodat ze zich voor heel de zaal van monitoren zouden kunnen bewijzen, zodat ze zouden

kunnen laten zien dat ze u waardig zijn ...

Maar ja, ge waart er niet. En daarmee is alles gezegd, Patrick.

Maar ook zonder u was het voetbaltoernooi “deluxe” hoor, ook zonder u kunnen we bekers winnen, en feest

vieren, en muziek spelen, en dansen tot een kot in de nacht. Ook zonder u kunnen we 25 jaar Imago vieren,

en ook ZONDER U zal de JDPKcup blijven bestaan.

WIJ HEBBEN U DAAR NIET VOOR NODIG, PAT!

Ondertekend,Nand Tooovekrijtt

Toevoeging door de redactie van Koerier:Deze lezersbrief werd tussen de post van Jeugddienst Don Bosco ontvangen op 28 juli. Uit respect voor organisatoren en deelnemers werd besloten de inhoud integraal in deze editie van Koerier te drukken. Jeugddienst Don Bosco vzw wenst verder volledig afstand te nemen van auteur en inhoud van deze brief.

EEN OPEN BRIEF AAN PAT KRIMSON

ACTIVITEITEN

|12

JDPK CUP Deluxe


ACTIVITEITEN

ECOlogie The making of ... dé ECO-DOOSHeb jij het opgemerkt? Ineens een ander soort afwasmiddel? Een monster op de lichtschakelaar? Er zat een deuk in de wc-rol op het toilet? Ineens een speciaal soort fruitsap in het monilokaal? Een activiteit gedaan met afval? Niets gemerkt? Of komen enkele van die dingen je wel bekend voor en vind je ze ook ineens in je eigen huis?

Elk Don Boscospeelplein kreeg deze zomer een bezoekje van de Jeugd-dienst. En we kwamen niet met lege handen. We namen namelijk de enige echte Eco-doos mee: een doos vol duurzame en ecologische ideeën. Wat zat er onder andere in: vijf volledig uitgewerkte spelen over en met afval, ecologisch afwasmiddel en dito handzeep, (h)eer-lijke Worldshake-drank, een boekje met tips en tricks, Ecomonsterstickers en nog zoveel meer. We vertellen hier het verhaal van 'the making of', maar het verhaal is beslist nog niet tot een eind gekomen!

JUNI 2011Het begon allemaal op staf-

tweedaagse van de Jeugddienst.

Onze planeet, daar moeten we zorg

voor dragen, niet alleen voor de

mensen erop maar voor het geheel an

sich. Het thema lag ons nauw aan het

hart en we zouden er het volgende

werkjaar zeker iets mee doen.

Meer nog, we zouden hier blijvend

aan werken! Sindsdien circuleren

woorden als 'ecologie', 'duurzaam-

heid', 'fair trade' en dergelijke in onze

gedachten en door onze wandel-

gangen. We kwamen ook al snel tot

de conclusie dat we dit niet zouden

beperken tot enkel de Jeugddienst

maar zouden uitdragen naar onze

vrijwilligers, de speelpleinen en onze

partners. Vol enthousiasme zeiden

we: we gaan ervoor!

MAART 2012Oeps! Door een overvolle agenda

(weliswaar met leuke activiteiten) is

er nog niets van onze plannen in huis

komen. Stap 1: een brainstorm met

de staffers, met als sprekende titel 'to

frog or not to frog'. Welke associaties

maakten we als we aan ecologie

dachten? Aan welke acties dachten

we op lange en korte termijn? Waar

zitten onze zwakke punten? Wat

kunnen we doen? ...

Wegens tijdsgebrek staken twijfels

echter de kop op. Zouden we het

thema nog een jaartje laten liggen

of zouden we toch nog iets kunnen

realiseren tegen de

zomer? Het werd een

Belgisch compromis.

Voor grootse acties

was het wel te laat, dat

zou nog even moeten

wachten. Uit de brain-

storm bleek trouwens

ook dat er bij onszelf

veel onwetendheid

bestaat, waardoor eerst

informatie inwinnen

noodzakelijk is. Het thema was

echter te belangrijk om het te laten

rusten. Een nieuw plan, dus: tegen

de zomer een kleine impuls voor de

speelpleinen om het thema al wat in

te luiden. Een soort teaser, want jullie

zullen hierover zeker nog van ons

horen. Tegen de zomer 'iets kleins'

realiseren moest wel lukken. Onder-

tussen zouden we de tijd gebruiken

voor meer verdieping en om

informatie in te winnen, en om verder

te brainstorm over mogelijke acties

en over hoe we het thema blijvend

kunnen integreren in de werking.

Stap 2: Een leuk idee. Think think

think ... Wat kunnen we doen voor

de speelpleinen? Een speelplein, dat

is toch spelen, zeker? Eureka! Een

milieuspel dat een stafmedewerker

eens had gespeeld, bracht ons op

ideeën. We zouden verschillende

leuke spelen maken over en met

afval. Let the game begin!

APRIL 2012Het idee begint verder te rijpen. We

maken een geweldig pretpakket

'Ecologie' voor de monitoren waar

de spelletjes in zitten. Een doos vol

verrassingen! Dus gingen we, naast

de spelletjes, ook op zoek naar leuke

(maar wel ecologisch verantwoorde

en duurzame) gadgets. We spraken

enkele organisaties aan die hierin

gespecialiseerd zijn, met de vraag of

ze ons project willen steunen.

ZINSPELINg

|14

Een win-winsituatie: door hun

gadgets maken zij reclame, wij leren

de producten kennen en gebruiken.

Wat mailtjes sturen, dus! Een klein

communicatiemisverstand zorgde

wel voor vreemde blikken bij Ecover

toen zowel Wim als Nele bij hen

aanklopten voor hetzelfde project.

De doos voor het pretpakket gingen

we bij onze vrienden van Don Bosco

Youth-Net halen. Zij hadden nog

een hele lading dozen liggen en wij

mochten er acht van hebben, een

voor elk speelplein. De doos was er

al, nu nog de inhoud!

MEI 2012Spelen uitwerken, ecomonsters

ontwerpen, verdere afspraken voor

gadgets, nieuwe ideeën bedenken,

het ene al iets makkelijker realiseer-

baar dan het andere. Sommige van

de ideeën zullen moeten wachten tot

volgend jaar maar ons brein staat niet

stil!

JUNI 2012Knippen,

plakken,

kopiëren,

afdrukken,

plastificeren,

verven,

schikken.

De Eco-doos

gaat zijn laat-

ste rechte lijn

in. Een paar

last-minute

ideetjes

worden er op de valreep nog bij

gestoken. (De wc-rol met deuk was

zo'n last-minute idee. Voor diegenen

die geen idee hebben waarover we

het hebben: wist je dat je minder

toiletpapier verbruikt met een wc-rol

met een deuk erin?)

Woops! Onze dozen van Don Bosco

Youth-Net blijken te klein voor wat

we gekregen en ontworpen hebben.

Duurzaam als we (willen) zijn, geven

we daarom de kartonnen dozen

waarin ons gerecycleerd printpapier

zit een nieuw leven. Acht dozen

redden we van de 'papier en karton'-

stapel: dat worden onze nieuwe Eco-

dozen. Nog wat versieren, inladen en

klaar is Kees.

JULI - AUGUSTUS 2012Eindelijk is de speelpleinzomer daar!

Het spelen, ravotten, zich amuseren

en zot doen kan beginnen. Tegelijk

gaan de eerste Eco-dozen de deur

uit. De reacties bij de overhandiging

waren positief. Wie ontvangt er nu

niet graag een cadeautje? Het deed

ons ook deugd te merken dat vele

speelpleinen al aandacht schenken

aan ecologie en duurzaamheid.

Maar wordt de Eco-doos ook

daadwerkelijk gebruikt? Dat willen

wij nu graag weten! Heb je een van

de spelen

uitgeprobeerd

met je

kinderen? Zijn

enkele tips

praktijk gewor-

den? Of heb

je zelf nog leuke ideeën of suggesties

om creatief met duurzaamheid en

ecologie aan de slag te gaan?

Stuur jouw ervaring en/of foto(s)

naar ons op want we laten ons

graag inspireren door jou!

SEPTEMBER 2012 - ...Nee hoor, hier laten we het niet bij! Je

zult zeker nog over ons groen label

horen! Ecologie en duurzaamheid

blijven door onze hoofden spoken.

We gaan verder met dit thema. Dat is

toch (eco)logisch! We blijven broeden

op ideeën en zullen nog verschillende

acties ondernemen. De Jeugddienst

zou een groene asterisk moeten

krijgen bij zijn naam: wij gaan bewust

om met de schepping, ambitieus,

maar met de beide voeten op de

grond. Ideeën, opmerkingen en

ervaringen zijn altijd welkom! Wil je

zelf graag mee nadenken

over het thema, neem

dan zeker contact op met

ons.

Wij blijven ons inzetten

voor een betere wereld.

Doen jullie mee?

door Nele Ribbens

ZINSPELINg



STRIPVERHAAL

turijnreis In het spoor van Don Bosco

Heb je vragen, dan kun je altijd bij Nele aankloppen: [email protected].

info

Je bent lang niet de enige die ooit naar Turijn trok in het spoor van Don Bosco.Of je las een boek over hem, of het stripverhaal, je hoorde je klasgenoten over hem vertellen, je kreeg les over Don Bosco, of je bent moni

op een speelplein dat een link heeft met Don Bosco.

Je hebt zin om er in de paasvakantie

van 31 maart tot 6 april 2013 een

weekje tussenuit te knijpen en naar

het noorden van Italië te trekken.

Je ziet het zitten om met een groep

jongeren een leuke week te beleven,

en je wilt daarbij al spelend, luisterend

naar jongerengidsen of in boeiende

gesprekken het leven van Don Bosco

leren kennen?

Dan is deze reis iets voor jou!

Je bezoekt uiteraard de plaatsen

waar Don Bosco groot werd: zijn

geboortestreek, waar hij naar school

ging, waar de eerste school stond,

waar hij het beste van zichzelf gaf

en ervoor zorgde dat zijn naam in de

geschiedenis boeken belandde.

Daarnaast zijn er heel wat

ontspanningsmomenten,

groepsgesprekken, vrije tijd, tijd om

te gaan shoppen op de grootste

openluchtmarkt van Europa, te luieren,

enzovoort. Nieuw in 2013 is een

bezoek aan het hypermoderne auto-

museum of aan het derde grootste

Egyptisch museum ter wereld. Turijn is

immers ook bekend door Fiat en door

zijn unieke collectie sarcofagen en

mummies. Deze reis is bedoeld voor

iedereen die ervoor openstaat om

nieuwe horizonten te gaan verkennen.

Voor iedereen die Don Bosco al kent

of beter wil leren kennen, en er niet

voor terugschrikt om jonge mensen

uit andere Don Boscoscholen of

-organisaties te ontmoeten.

Droom je er al jaren van om een Don Boscostripverhaal in je collectie je hebben? Dan is dit het moment waarop je droom werkelijkheid kan worden! Los de woordzoeker op, en mail de vier opgaven die je niet in het rooster vindt naar [email protected]. Wie weet krijg jij binnenkort dan wel het stripverhaal in de bus! Zoek in alle richtingen, dus ook van rechts naar links en van onder naar boven.

AcrobatieAkindoBecchiDe MirkensDomenico SavioDon BoscoDon RuaDroomEigenplaatsFranciscus van SalesGiovanniGroene ZoneHalleHeidevreugdeHeverleeImago

JeugddienstJongerenKinderlandLeerplaatsMamma MargheritaMaria MazzarelloMissionarissenOud-HeverleePascual ChavezPinardikapelSalesianenSpeelplaatsSpeelpleinTurijnZinplaatsZusters

WOORDZOEKER

ZINSPELINg

|16

Nieuws uit Rome

info

In de vorige editie van je

favoriete Jeugddiensttijdschrift

kon je al lezen dat Koerier een

echte correspondent heeft

in de Italiaanse hoofdstad.

Jeugddienst Don Bosco gaat al

een paar jaar de internationale

toer op, dus konden wij

niet achterblijven. Koen

Timmermans klom weer in zijn

pen en bracht verslag uit van

‘ter plaatse’.

Nieuws brengen uit Rome terwijl ik

eigenlijk op vakantie ben in België,

zo eenvoudig is dat niet. Ik kan

misschien meegeven dat het in Rome

momenteel (half augustus) zomers

warm is, met temperaturen die dage-

lijks makkelijk boven de 30 en soms

zelfs 40 graden stijgen, en dat bij

zulke temperaturen de Romeinen hun

valiezen pakken en de warme stad

ontvluchten op zoek naar afkoeling

aan de kust. Of dat de uitbaters van

de gelateria op dit moment waar-

schijnlijk gouden zaken doen. Maar

rechtstreeks verslag uitbrengen, dat

lukt deze keer niet.

Maar misschien kan ik een korte

aanzet geven voor een toeristische

Don Boscogids over Rome. Daar is

natuurlijk heel veel over te schrijven,

maar ik beperk me tot een deeltje van

mijn eigen ervaring.

Eerst en vooral moet je weten

dat Don Bosco tijdens zijn leven

verschillende keren in Rome is

geweest. Hij ontmoette er de paus,

met wie hij concreet praatte over de

stichting van zijn congregatie (de

Salesianen van Don Bosco) en de

voortzetting van zijn werk voor de

jongeren. Hij ontmoette er tal van

mensen: invloedrijke en gewone,

mensen met geld en mensen zonder

geld. Don Bosco verstond de kunst

om met iedereen op te schieten.

Wie Rome bezoekt, kan nog een

paar ‘restanten’ van zijn verblijf daar

vinden. Wie uit het centraal station

Termini komt, vindt vlak naast het

station een kerk die Don Bosco, op

vraag van de paus, heeft gebouwd.

De gebouwen naast de Sacro Cuore-

kerk bevatten een klein museum met

daarin de kamers die Don Bosco

bewoonde toen hij de laatste keer in

Rome was, maar er zijn ook heel wat

diensten van de salesianen gevestigd

en – uiteraard – een oratorio en

jongerencentrum.

Wie Rome bezoekt, kan moeilijk om

een bezoek aan het Vaticaan heen.

Ben je op bezoek in dit ministaatje,

ga dan zeker de Sint-Pietersbasiliek

binnen. Ben je al onder de indruk

van al het moois dat je te zien krijgt,

als Don Boscovriend zul je dan nog

meer onder de indruk zijn als je merkt

welk standbeeld in de basiliek, vlak

boven de H. Petrus, een plaats heeft

gekregen. Juist ja, ook daar kun je

Don Bosco vinden. Eigenlijk toch

wel op een ereplaats, recht boven

het beeld van Sint-Pieter, vlak bij

het pauselijk altaar. Don Bosco zou

er zelf nooit om gevraagd hebben,

maar paus Pius XI, die hem in 1934

heilig verklaarde, was ook een vriend

van Don Bosco en hij wilde zijn

standbeeld in de basiliek.

Wat moeizamer te bereiken zijn de

hoofdhuizen van de salesianen en de

zusters van Don Bosco, en de UPS:

de pauselijke salesiaanse universiteit

waar ondergetekende studeert

wanneer hij geen correspondent voor

Koerier speelt. Op zich zijn dat geen

toeristische trekpleisters, maar ze

behoren wel tot salesiaans Rome.

Zo ook de parochies, de scholen,

de oratorio's en de jongerencentra

die de salesianen en de zusters van

Don Bosco in Rome openhouden.

Van een toeristische gids kun je

natuurlijk moeilijk spreken, maar het

kan een aanzet zijn voor wie ooit in

Rome komt en Don Bosco ook daar

eens wil ontmoeten. En natuurlijk zijn

er ook specialisten die Don Bosco's

reizen in Rome volledig kunnen

reconstrueren. Aan hen dus om een

toeristische Don Boscogids voor

Rome te maken!

door Koen Timmermans

WOORDZOEKER

ZINSPELINg


35e Internationale TaizE-ontmoetingin Rome, van 26 december tot 3 januari 2013

VERTREK 26 december 2013 's avonds TERUG 3 januari 2013 in de ochtend PRIJS € 325 (reis heen en terug, verblijf in Assisi en Rome, maaltijden, verzekering) INFO [email protected] vóór 5 december 2012 via www.jeugddienstdonbosco.be

info

Europese jongerenontmoe-ting Taizé is vijf dagen met tienduizenden jongeren uit Europa samen bidden, zingen, stil zijn en open-staan voor God. Geniet van de gastvrije ontvangst door gezinnen en van nieuwe vriendschappen.

We maken op 27 december een

eerste stop in Assisi, de bakermat

van de kerststal, en de stad

van Franciscus van Assisi. Op

28 december rijden we verder naar

Rome, waar we zullen deelnemen aan

de Taizé-ontmoeting. 's Morgens is er

tijd voor uitwisseling en kennismaking

met de plaatselijke gemeenschap. In

de namiddag vinden er verspreid over

de hele stad verschillende workshops

plaats.

Twee keer per dag komen de

tienduizenden jongeren samen om te

eten en voor het gemeenschappelijke

gebed. Er is natuurlijk ook plaats om

nieuwe vrienden te maken, leuke

contacten te hebben, de stad wat te

verkennen en om plezier te maken.

ZINSPELINg

|18

wereldjongerendagenin Rio de Janeiro, van 4 tot 31 juli 2013

Brazilië, Rio de Janeiro: samba, voetbal, carnaval, Olympische Spelen en ook de Wereldjongerendagen. De komende jaren is het allemaal te vinden in Rio de Janeiro. Met Jeugddienst Don Bosco en Vides willen we een bezoek brengen aan die stad en er deelnemen aan de 14e internationale Wereldjongerendagen, van 23 tot en met 28 juli 2013.

Het thema is “Ga, en maak alle

volken tot mijn leerlingen”.

Van 6 tot 20 juli willen we ons in een

stad in het hartje van Brazilië inzetten

voor jongeren. We helpen mee in

een oratorium, waar spel en spelen

en boeiende contacten zeker op het

programma staan.

Ga jij ook mee?

VakantieWe zouden eigenlijk altijd vakantie moeten hebben. We zijn er voor geschapen. Maar, waar moet je dan nog naar verlangen?Simon Carmiggeltwww.avondwoordjes.be

WANNEER?Van 4 tot 31 juli 2013

AANTAL DEELNEMERS? 12-15

LEEFTIJD?geboortejaar 1983-1995

WAT?4/7/2013: Vertrek6/7 – 20/7/2013: Guiratinga, voor vrijwilligerswerk (Oratorium)21/7/2013: Richting Rio23/7 – 28/7/2013: Deelname aan programma Wereldjongerendagen in Rio31/7/2013: Terug thuis

INFOMOMENTEN?23/9/2012: Infodag WJD, in samenwerking met IJD, in de Oude Abdij van Drongen24/11/2012: Infodag Vides, Don Bosco Groenveld, Heverlee28/11/2012: Infomarkt Internationaal, Jeugdcentrum Vleugel F, Leuven

VOORBEREIDING?22/12/2012: Startdag15-16/3/2013: Air Solidair19-20/4/2013: WJD-weekend

INSCHRIJVEN?Via www.jeugddienstdonbosco.be

RICHTPRIJS?€ 2000

VRAGEN?Neem een kijkje op www.jeugddienstdonbosco.be of stuur een mailtje naar [email protected].

info

ZINSPELINg


European Youth week Een jongerenuitwisseling in München, Duitsland

Onze ervaring was zeer positief. We

hebben een geweldige week gehad

in Polen. Het was interessant en leuk

om andere mensen te ontmoeten uit

Europa. Het contact leggen met de

Europese landen verliep vanaf het

begin vrij vlot. Bijna alle jongeren

spraken Engels, waardoor we

iedereen goed konden verstaan.

We hebben enorm veel geleerd

van de sessies die we daar

gekregen hebben. Iedere sessie

was interessant. Het ging over

de verschillende culturen van

de verschillende landen en over

interessante onderwerpen, onder

andere intercultureel leren, waarden

en normen, mensenrechten, enz.

We zijn ook een dag een bezoek gaan

brengen aan Auschwitz. Het is zeer

aangrijpend wat je daar ziet maar we

zijn echt heel blij dat we het bezocht

hebben.

Het leukste moment vonden wij de

interculturele avonden. Hierdoor

leerden we meer over de andere

landen die aanwezig waren.

Kortom, de Step 1 was een geweldige week waar je enorm veel plezier maakt en waar je heel veel nieuwe mensen leert kennen. En niet te vergeten: het is een week waar je enorm veel van leert.

door Sarah Van Gastel

STEP 1 Uitwisselingsweek rond intercultureel leren in Oswiecim, Polen

Met kriebels in de buik kwam ik aan

in de luchthaven van Zaventem, op

woensdagmorgen 1 augustus. Aan

ons afspreekpunt, de Starbucks,

werd ik op de schouder getikt

met de vraag of ik toevallig Kaat

was. En inderdaad, daar was mijn

eerste kampgenoot Maya! Even

later arriveerden ook de andere

Belgenmeisjes Jasmien en Marlies

en natuurlijk ook de man van het

Belgenteam, Mathieu. We konden

vertrekken. Na het inchecken stapten

we het vliegtuig op en al snel vlogen

we boven de wolken door de mooie

blauwe lucht.

Na een rit met de metro en een korte

wandeling hadden we al een glimp

van de Maltezen opgevangen én ons

gastenverblijf bereikt.

Snel onze bagage afzetten en de

kamersleutels in ontvangst nemen, en

dan mochten we München verkennen

tot alle landen waren aangekomen

in het Salesianum (onze verblijf-

plaats). En dat waren er een aantal:

Tsjechië, Slovenië, Slowakije,

Polen, Schotland, Spanje, Duits-

land, Malta en natuurlijk België.

We hadden dus nog ruim de tijd

om op ontdekkingstocht te gaan

en wegens het stralende weer

besloten we in een klein riviertje wat

te genieten van de zon. Van deze

verpozing maakten we gebruik om

wat te babbelen en zo ongeveer

iedereen van het Belgenteam te leren

kennen.

Nadien was het even aanpassen want

toen moesten we voortdurend onze

gesprekken ‘in English’ voeren! Na

enkele naamspelletjes in het gasten-

huis zat de eerste dag er al op.

De tweede dag kon van start gaan.

En wat voor een dag! Het programma

bestond voornamelijk uit 'getting to

know each other' en dat hield dan

ook in dat we ieders cultuur leerden

kennen. We begonnen met spelletjes

van elk land en onze Belgische ruwe

en ‘touchy’ spelletjes werden enorm

geapprecieerd. ;) We leerden elkaar

ook enkele dansjes en ik kreeg de

indruk dat elk land perfect Bad Boy

kon meedansen. :)

's Avonds was het tijd voor de inter-

cultural evening. Ieder land beschikte

over een tafel waarop typische

etenswaren en dranken uitgestald

waren. Bij ons kon iedereen

Belgische chocolade van Côte d'Or

en speculoospasta eten, en we

hadden ook Melo-cakes en pralines

à volonté. Onze Belgische 'sweets'

vielen enorm in de smaak. De Belgen

konden op hun beurt niet van de

Maltese galetti, de Schotse fris-

drank en de Duitse Haribo-snoepjes

afblijven. Ondertussen leerden we

vlot enkele anderstalige zinnetjes en

woordjes. Ik weet nu perfect hoe ik

iemand in het Spaans en het Maltees

de liefde moet verklaren. “'tini bewsa

ghax inhobbok' ” is een zinnetje dat

wij Belgen niet snel zullen vergeten. ;)

Kortom, het was een heel leerrijke

en plezante avond – tot het Duitse

INTERNATIONAAL

weer de pret probeerde te bederven.

De zaal veranderde in één oogwenk

in een zwemvijvertje en met man

en macht probeerden we het water

tegen te houden. In plaats van een

saaie of vermoeiende avond werd

het toch een supertoffe afsluiter van

dag 2!

De volgende dagen konden we in

groepjes van zo'n 6 à 10 personen

werken aan onze workshop, zoals

eenstopmotionfilmpjecreërenbij

de Maltees David, een newspaper

maken bij de Schotse Joanne, een

identiteitsboekje samenstellen bij

onze Belgische Jasmien, werken met

de professionele apparatuur van de

Duitse Sebastian, een kijkje nemen in

het leven van andere mensen bij de

Duitse Theresa, enzovoort.

Elke dag hadden we tijd om ons te

concentreren op onze workshop en

's avonds werden ons leuke spelen

voorgeschoteld. Zo had je bijvoor-

beeld een levende Cluedo, een

citygame in

München

dat geor-

ganiseerd

werd door

de groeps-

leiders.

Dit alles zorgde voor een heleboel

plezier, maar kon nog niet

concurreren met de laatste avond!

Iedereen kreeg als taak met een

groepje van 2 tot 6 personen een act

te voorzien voor de grote show. En

tof dat dat was! Er zaten een paar

sterke nummers tussen. De drie

Belgenmeisjes Kaat, Maya en Marlies

deden samen met Ella, het schatje

van Malta, en Simon en David (ook

van Malta) een dansje op Barbie Girl.

Een schot in de roos! Onze nieuwe

Barbie Girl David was een streling

voor het oog. Die avond zal ik niet

snel vergeten! Na de farewell evening

trokken de meesten naar een cock-

tailbar in München waar we het einde

van een schitterende week vierden.

Een perfecte gelegenheid voor de

marginaalste foto's!

Het afscheid de volgende dag viel

zwaar en er waren zelfs tranen te

zien op enkele jongensgezichten.

Adorable! En nu zijn we allen terug

in ons Belgenlandje, veilig en wel,

met wat heimwee terugblikkend op

een fantastische, leerrijke, supertoffe

week in München. We zullen het

missen!

Küsse der Belgier!

Kaat, Maya, Marlies, Jasmien

en Mathieu

door Kaat Veys

Op 1 augustus strandde een groepje

vrolijke Belgen al vroeg in de ochtend

op de luchthaven van Zaventem.

Altijd vrolijke Kaat, oh zo mooie

Maya, superlieve Marlies, de man

in ons midden Mathieu en de overal

naartoe huppelende Jasmien waren

klaar voor de Europese Jongeren-

week in München. Na een kort-

maar-krachtige vlucht, een zoektocht

naar de juiste metro en al een eerste

kennismaking met de Maltezen op

weg naar het Salesianum kon het

avontuur eindelijk beginnen.

En we kunnen zeggen dat we ervan

genoten hebben! De eerste dag

stond in het teken van 'getting to

know each other'. Allerlei spelletjes

en dansjes werden bovengehaald,

waarbij de ruwe spelletjes van België

wel erg in de smaak vielen. 's Avonds

was het tijd voor de interculturele

avond. Elk land had zijn uiterste

best gedaan om het beste in zichzelf

naar boven te halen. Van haggis uit

Schotland tot galletti uit Malta, van

fake cola uit Slowakije tot Haribo-

snoepjes uit Duitsland. Wees maar

zeker dat we van al dat lekkers

gesmuld hebben! We leerden toen

ook de eerste woordjes. De Belgen

kozen voor 'lieveheersbeestje', terwijl

de Maltezen het eerder hadden van

'tini bewsa ghax inhobbok' (wil je

de vertaling weten, ga dan maar eens

op zoek naar een echte Maltees, dan

weet je het meteen). Maar de pret

was niet van lange duur, want plots

veranderde onze meeting room in een

klein zwembad door een wolkbreuk

boven München en was het alle hens

aan dek om al dat water tegen te

houden!

Het grote thema van de Europese

Jongerenweek was 'I am what

I am' en dat kwam vooral tot uiting

in de workshops. Van stopmotion

totfotografie,vaninterviewstot

theater, iedereen kon wel ergens

bij aansluiten. Op het einde van

de jongerenweek gaven we een

INTERNATIONAAL


Na een hoop perikelen met een

vliegtuig waarvan ik dacht dat het een

dag later zou vertrekken, kwamen

Petra Van Looveren en ikzelf aan

in de luchthaven van Santander.

We werden prompt in een klein,

snikheet autootje met loeiend luide

muziek en dito Spanjaarden gepropt,

en we trokken richting Vitoria,

de Baskische hoofdstad. Daar is

namelijk de jeugdbeweging Club

Amigos de Sansomendi gevestigd,

en we zouden hen vergezellen op hun

jaarlijkse zomerkamp.

Twee daagjes lieten we ons onder-

dompelen in de warme Vitoriaanse

cultuur en maakten we kennis met

enkele dolenthousiaste mede-

animatoren. Daarna trokken we

met een hele horde luidruchtige

Baskische kinderen met de bus naar

een pittoresk kampplaatsje in het

onooglijk kleine dorpje Valgañón,

omringd door statig groene bergen,

knisperend kreupelhout en een

brandende zomerzon. De ideale

plek om de komende twee weken

kennis te maken met hoe er in

Spanje met kinderen gewerkt wordt,

met een andere mentaliteit, andere

gewoonten, een andere manier van

spelen uitdenken en organiseren.

De kinderen waren in één woord

geweldig. Nergens zag ik zulke

enthousiaste, vurige kinderen die

voor elk spel interesse toonden

en altijd weer bereid waren mee te

spelen, te ravotten en de Spaans

studerende Belgische gastanimator

Spaanse uitdrukkingen en scheld-

woorden te leren.

We werden volgestampt met

overheerlijk eten, de ene gang

na de andere (“¿Quién quiere

más tortillas?”), we werden

meegetrokken in een wervelend

avontuur vol passioneel Spaans

speelpleinwerk, ratelende volzinnen,

kinderpret en zomerzon. Met de

kinderen bouwden we Belgische

steden van karton, banken en alles

wat we in een straal van honderd

meter konden vinden. We compo-

neerden Belgische volksliederen en

bouwden her en der Manneken Pisjes

met behulp van papier, fonteinen,

levende kinderen en pvc-buizen. Tot

's avonds laat evalueerden we in

schraal verlichte tentjes het verloop

van de dag en schaafden we aan de

spelen en plannen van de kakelverse

komende dag die vier uurtjes later

al zou aanbreken. We beklommen

bergen, zweetten als ossen, baadden

ons in het verfrissende water van

het dorpszwembad, leerden tot tien

tellen in het Baskisch, en leerden de

Spaanse kindjes “¿Galo, goe gat

get? ¿Gut en meyow? ¡Hel gut!”

zeggen.

Kortom: we hadden pret voor

duizend. Als we volgend jaar niet

terugkeren, dan moeten we toch echt

wel ernstig ziek zijn.

door Petra Van Looveren en Tijl Nuyts

animatorenuitwisseling Spanjepresentatie van wat we allemaal

geleerd hadden in de workshops

en het resultaat mocht er zijn! In

een ander spel moest je in de huid

kruipen van een bepaald personage,

bijvoorbeeld een 24-jarige homo.

Uit dat spel bleek vooral een grote

diversiteit in hoe elk Europees

land naar dat ene personage kijkt.

De derde avond sloten we af met

een levensechte Cluedo waarin de

groepsleiders zich uitleefden als

ontrouwe vrouw van de markies,

gespierde tuinman, Italiaanse kok,

enz. We eindigden uiteindelijk in een

echte Duitse Biergarten!

Verder in de week speelden we ook

nog een groot stadsspel, hielden

we een market of skills waarin elke

groep moest aantonen dat zij de

beste waren, en evalueerden we de

Europese Jongerenweek aan de hand

van Land Art. Na de evaluatie was

het tijd voor de farewell evening, die

eindigde in een cocktailbar ergens in

München.

En nu zitten we hier terug in ons

Belgenlandje en denken we terug aan

die onvergetelijke week! Maar een

ding staat vast, volgend jaar zien ze

ons zeker terug in München!

Tschüss

door Jasmien Beckers

INTERNATIONAAL

|22

Een half jaar hadden we voorbereidingen gedaan, elkaar beter leren kennen en geld ingezameld. Op 13 juli mochten we eindelijk onze droom waarmaken: de vlucht richting Zambia nemen! Je kunt je dus wel voorstellen dat we enorm veel zin hadden in deze ervaring!

We begonnen onze maand in Zambia

met een bezoek aan Livingstone.

We bezochten de Victoria Falls

en deden een boottocht op de

Zambezi. Twee dagen later stond er

ons ook een safaritocht te wachten

waar we olifanten, zebra’s en tal

van andere beesten tegen het lijf

liepen. We merkten ook meteen al

op hoe groot het contrast tussen

rijk en arm was, de natuur in Afrika

is verbazingwekkend en het feit dat

we blank waren, kon je waarnemen

aan de blikken van de plaatselijk

bevolking. Ja, je voelde echt dat je in

een andere cultuur terechtkwam.

Eens onze eerste week voorbij was

gevlogen, werd het tijd voor het

echte werk. Vanuit de hoofdstad

vertrokken we met 8 vrijwilligers

richting Lufubu, het dorpje waar we

voor drie weken verbleven. Na een

12 uur lange rit in de laadbak werden

we hartelijk verwelkomd in Lufubu.

Handjes geven was hier de bood-

schap, waarbij je de dankbaarheid

van de mensen onmiddellijk aan den

lijve kon ondervinden. We wilden dan

ook zo snel mogelijk aan ons project

beginnen. Maar Afrika zou Afrika niet

zijn als niet alles op Afrikaanse uren

en structuren gebaseerd was. Eerlijk

toegegeven, in het begin hadden wij

het daar moeilijk mee. Als westerling

kun je hen nu eenmaal niet de les

lezen en moet je gewoon rekening

houden met hun manier van leven.

Gelukkig konden we die knop al snel

omdraaien en begonnen we ons

stilaan in te leven in de cultuur.

Op onze eerste zondag in de mis

werden we gewaar hoe gelovig deze

mensen zijn. Rokken tot onder de

knie was een vereiste, en de viering

duurde wel twee uur. Mensen daar

halen vooral hun kracht uit hun

geloofsovertuiging.

Gedurende de drie weken van ons

verblijf werden we verwelkomd

bij enkele families en hoorden we

verbijsterende verhalen over hun

cultuur. Geleidelijk aan raakten we

meer en meer geïntegreerd tussen

de mensen. Maar je blijft je toch

altijd blank voelen tussen al die

Zambianen...

Stap voor stap konden we enkele

projecten uitwerken. Zo hebben we

onder meer de study hall geschilderd.

Daarbij hebben we een telladder,

het alfabet en nog enkele dieren

vereeuwigd op de muur. Daarnaast

zijn we gestart aan de afbraak van

enkele slecht geplaasterde muren

van een gebouw dat in de zeer

nabije toekomst twee klaslokalen zal

herbergen. Dat gebouw was ook het

hoofddoel van het project van dit jaar.

De bedoeling is dat het gebouw in de

nabije toekomst kan dienstdoen als

schooltje met het werk dat we daar

hebben verwezenlijkt en het geld dat

we daarvoor hebben opgehaald.

Ook zijn we drie namiddagen in

de week in de weer geweest met

activiteiten aanbieden aan de lokale

kinderen op het plaatselijke ‘speel-

plein’ en gaven Mattias, Elke en

Karlien een eendaags seminarie

over leiderschap aan de leiders van

datzelfde speelplein.

Kortom, het verloop van een

maand zoals deze beschrijven is

bijna onmogelijk. Er komen zoveel

indrukken op je af, je beleeft zoveel

en zo intens. Wat wel met zekerheid

te zeggen valt, is dat dit een ervaring

is om nooit te vergeten. Je leert een

andere cultuur kennen, je helpt de

gemeenschap ter plaatse en je hebt

ereenfijnegroepvriendenbij.Meer

van dat, zou ik zo zeggen!

door Pauline Vackier

en Mattias Buysens

inleefreis Lufubu, Zambia

INTERNATIONAAL


Afrika lijkt op wat je in een film ziet, niets meer en niets minder. Pick-ups rijden met grote snelheid over de straten. Gigantische reclameborden schreeuwen de mensen die in eindeloze rijen langs de straat lopen toe dat ze dit wasproduct moeten kopen of deze frisdrank moeten drinken. Zoals in de film lopen ze, bepakt en bezakt, 's morgens in de richting van de stad, 's avonds de stad uit. De stad lijkt op een voortdurend in smog gehuld mierennest. Mensen lopen af en aan. En daartussen, alsof ze door een

ruimteschip op dat continent werden

gedropt, drie blanke vrijwilligers: Tom,

Ine en Wim. Hun missie: plaatselijke

animatoren vorming geven en daarna

de stage of practical training van die

gasten begeleiden.

De cursus was op z'n minst een

vreemde maar geweldige ervaring.

Tot op vandaag is het niet helemaal

duidelijk wat een animatorcursus

in Zambia, meer bepaald Kabwe

(centraal in de republiek), anders

maakt dan een cursus in pakweg

Gent of Vremde. De cursus begon,

afhankelijk van de aankomst van

de individuele cursist, ergens in de

loop van dinsdag en eindigde ergens

in de loop van zondag. Een aantal

blokken werden heel bewust in het

cursusschema opgenomen, andere

kwamen al dan niet spontaan aan

bod. Geen nood, 'de maafte' zat

erin als TEAM PACO (net hetzelfde

maar dan in Shakespeares taal). Spel

en spelen kwam ook aan bod, al

ondervonden we de nodige moeilijk-

heden toen we het doodeenvoudige

spel ‘telefoontje’ wilden uitleggen.

USHIRIKA Kabwe, Zambia

JEBO! in zuid-afrika In beeld

INTERNATIONAAL

|24

Uiteindelijk werd het spel afgevoerd

wegens te moeilijk. Levend stratego

ging dan weer vlekkeloos, zelfs mét

geniaal valsspelen. Drama kwam ook

aan bod, een beetje ongewild, maar

dat kwam door de taalverwarring.

Het woord 'play' wordt namelijk ook

gebruikt voor het ding dat toneelstuk

heet. Toneelspelen kunnen ze als de

beste. Manuele expressie was een

ander paar mouwen. Het schilderen

liep niet zo goed af. Uiteindelijk

zagen we daarvan af omdat ze

ginder de middelen niet hebben om

het manuele gedoe met de kindjes

te doen. Avondwoordjes, ochtend-

woordjes en evaluatie kwamen dan

weer wél allemaal aan bod.

Op de laatste avond, die

'interculturele avond' werd gedoopt,

lieten zowel de cursisten als de

blanke marsmannetjes zich gaan op

de tonen van de plaatselijke drums en

Bart Kaëls regendans. We smulden

van overheerlijke chocola, pannen-

koeken (op zich een avontuur om te

maken tussen de oorwormen, kakker-

lakkenenander,niet-identificeerbaar

ongedierte) en gerechten van plaat-

selijke signatuur (het ene viel al beter

in de smaak dan het andere). Voor

de rest viel het eten zeer goed mee.

We aten met onze handen (je kunt

je dus afvragen of mes en vork wel

zulke zinvolle uitvindingen zijn), vaak

inschima (maïsmeel) met kool en een

ieniemini stukje vlees of vis.

De stage van de cursisten op de

speelpleinen of oratorio’s liep goed,

maar uiteraard – en je kunt je dat wel

inbeelden – niet zonder slag of stoot.

Ze hebben wel hun best gedaan.

Drie van die oratorio’s lagen in

een out-station. Je kunt je dat het

beste voorstellen als een plaats in

the middle of nowhere waar zich

een al dan niet groot platgestampt

terrein bevindt dat kan doorgaan

voor voetbalveld. Naast dat terrein

een snelbouwstenengebouw met

een blinkend metalen golfplaten-

dak: de kerk. Eens daar gedropt

kwamen er uit het niets kinderen op

ons af gelopen, dolenthousiast om

met de blanke marsmannetjes te

spelen. De kindjes spraken Bemba,

de marsmannetjes Engels. Gemeen-

schappelijke taal: gebarentaal en de

twee woorden 'iwe' en 'laajnie', wat

betekent 'jij daar' en 'op een lijn'.

Gelukkig waren er de cursisten die

ons konden helpen met vertalen.

De halve speelpleindagen waren

stuk voor stuk indrukwekkend. Het

is onmogelijk om ze in enkele zinnen

te beschrijven, maar het was een

mix van enkele honderden kinderen,

groene Landelijke Gilden-ballons,

kippen en koeien, versleten ING-

ballen, blote voeten, verwarrend

spel, en het ongeorganiseerde en

ongecompliceerde van de kinderen

en de mensen. Koningsbal, 'woof

woof what is the time?' en kat-en-

muis behoren sinds kort tot het vaste

repertoire van de Kabweese out-

stations.

Omdat onze plaats in Koerier beperkt

is, verwijzen we je graag door naar

onze uitgebreide blog, waar je

de avonturen van de drie blanke

marsmannetjes uitgebreid kunt

bestuderen. Trots op en tevreden

over ons Afrika-avontuur!

jdbinafrika.wordpress.com/category/

ushirika-2012

door Wim Collin


INTERNATIONAAL

“I never knew of a morning in Africa when I woke up that I was not happy”

Ergens in Zambia, op 20 minuten

van de hoofdstad Lusaka, ligt het

dorp Bauleni. Geen dorp zoals je het

kent van Toast Kannibaal met enkel

lemen hutten en zwarte mensen

zonder kleren aan, maar wel een

compound waar duizenden mensen

samenwonen in stenen huizen, waar

ze échte kleren dragen en waar

zelfs een Salesiaanse gemeenschap

is. Daar zouden Janne en Fonny

een maand samenhokken om het

Ushirikaproject te realiseren.

De cursisten waren allemaal via

hun cursusfolder geïnformeerd dat

ze om 10 uur aanwezig moesten

zijn, verkleed als Chinees, en ze

moestenallemaaleenfietswielbij

zich hebben. Natuurlijk hadden we

de folder beter in het lokale dialect

Njanja opgesteld, want het liep niet

echt zoals gepland. De Salesiaanse

broeder die ons ondersteunde, had

de 0 voor een 8 gehouden, want de

genodigde jongeren kwamen allen

pas aan tegen 18 uur. Geen probleem

natuurlijk,flexibelalswezijn.We

hadden al enkele dagen Afrika achter

de rug, dus we zaten al volledig in het

ritme. Jammer genoeg moest onze

zak chocolaatjes er wel aan geloven

ter opvulling van de extra tijd die we

nu hadden.

‘Under the coconut tree’ was onze

toepasselijke cursusdans. Hij schalde

3 weken lang, ook tijdens

het speelplein na de

cursus, luid door de box.

Zwoele Hawaiaanse

heupbewingen in

combinatie met Afrikaans

kontengeshake,

ongetwijfeld: Zambia’s

got talent .

Dat talent mochten we

ook tijdens de cursus

aanschouwen: animatie, spelbagage,

zich verkleden (en omkleden),

leefwerelden, speluitleg, enz. Ze

wisten er wel iets van, wij moesten

het gewoon nog uit hen krijgen en

dat lukte ons nog vrij aardig ook.

Gedurende een week legden we

samen een goede basis om het

speelplein de weken erna op te

starten en te ondersteunen.

Onze cursus werd afgesloten met

een geweldige interculturele avond.

Lekkers (en ook minder lekkers)

werd uitgewisseld, we leerden elkaar

Zambiaanse en Belgische dansen,

en zelfs een les woordenschat mocht

niet ontbreken.

“Iejwééé, kom je mee spelen van-

middag?” Alle kinderen werden

uitgenodigd om op woensdag-,

vrijdag- en zondagmiddag naar het

speelplein te komen. En dat deden

ze meestal ook massaal. De mensen

aan het secretariaat registreerden

gemiddeld tussen de 40 en de 70

kinderen met één uitschieter van

ca. 160 aanwezigen. Niet slecht,

alsjeweetdathetofficiële‘oratory’

al 2 jaar niet meer bestaat. Dat

spelen iets universeels is en kinderen

en jongeren gelukkig maakt, kon

je telkens weer zien aan de vele

lachende en blije gezichtjes. Nog

blijer kon je hen maken door hen een

‘ballooni’ te geven (of te laten pikken),

of een ‘snap’ van hen te maken. Ja,

de camera stond niet stil deze dagen.

Onze cursisten deden het niet slecht

als animator. Op tijd komen blijft

natuurlijk een werkpunt, maar ja, we

kunnen moeilijk iedereen die te laat is

in de hoek zetten want zoveel hoeken

zijn er zelfs niet in heel Zambia.

Je kunt beter diegenen die op tijd

komen belonen, bijvoorbeeld met een

Chocotoff. Het speelplein werd een

succes en hopelijk zijn de jongeren

nu vertrokken om het nog een hele

tijd verder te zetten. Ze hebben in

ieder geval de motivatie en het hart

op de juiste plaats. Wij kijken vol

ongeduld uit naar de eerste verhalen

van onze jongeren en onze nieuwe

Bauleense vrienden.

Een welgemeende ‘Zicomo’ aan de

Jeugddienst dat we dit avontuur

konden beleven en we hopen dat

nog vele andere vrijwilligers dit

mogen ervaren. Het is de moeite! We

wensen iedereen nog ‘una makato

ya bwino’ en spreek ons gerust

aan als je meer wilt weten over onze

Zambiaanse avonturen!

door Janne Theuwissen

en Fonny Grootjans

USHIRIKA Bauleni, Zambia

INTERNATIONAAL

|26 www.jeugddienstdonbosco.be |26

Op donderdag 5 juli 2012 vertrokken we met z’n zessen (Deborah, Kelly, Iris, Eline, Sofie en Ireen) met Vides naar Mexico, om daar een maand lang speelplein te houden, cursus te geven en een beetje de toerist uit te hangen. Na enkele dagen aanpassen in Mexico City vertrokken we naar Ocotepec, een bergdorpje in de provincie Chiapas. De begeleiding presenteert: enkele anekdotes van ons avontuur.

De Pitbull

Aangekomen in Mexico City wilden

we wel wat van de stad bezichtigen.

De plaatselijke zuster Alejandra was

wel een beetje bezorgd om ons, dus

kregen we een van haar bejaarde

zusters mee

om ons te

vergezellen

en ons een

beetje de weg

te wijzen.

(Ja, want Zr.

Alejandra is de

directrice van

een bejaardentehuis voor zusters.)

Zuster Brigida is 78 jaar, nog goed te

been, en uhm… een beetje koppig?

Op dag 1 van ons Mexicaans

avontuur gaan we vol enthousiasme

op pad met onze chaperonne,

op zoek naar het kasteel van

Chapultepec (a.k.a. de residentie

van Carlotta of Charlotte van België

vroeger) en het antropologisch

museum.

De tocht naar het kasteel staat nog

het meeste in ons geheugen gegrift.

Zr. Brigida hield menige colectivo

(plaatselijke minibusjes) tegen met de

vraag of ze ons konden meenemen,

er niet op lettend dat meestal de

deur niet eens meer dicht ging door

het vele volk dat er al in zat. Ook

menige taxichauffeur kreeg de vraag

om zeven mensen in een keer mee

te nemen – wat uiteraard niet kon! –

want de groep splitsen, o wee, daar

doen we niet aan mee.

Maar goed, dan maar een stuk te

voet. Zo goed als élke mens die we

tegenkwamen, kreeg de volgende

vraag voorgeschoteld: "Waar kunnen

we de bus nemen naar ...?" Ook

straten oversteken was een hele

belevenis, zebrapaden en verkeers-

lichten zijn immers nergens goed

voor.

Eenmaal aangekomen aan het park

waar het kasteel zich bevindt, zagen

we de torens al boven de bomen

uitkomen. Toch bleef ze om de drie

passen voorbijgangers tegenhouden:

“Dónde está el castillo?” Hahaha...

We hebben hier hard om moeten

lachen, en oké, toegegeven, we

waren ook een beetje geïrriteerd. ;-)

Later volgde dan: “Waar bevindt

het antropologisch museum zich?”

en “Waar kunnen we de bus nemen

naar ...?”, waarna de buschauffeur

werd lastiggevallen met de vraag:

"Wanneer moeten we afstappen?"

Jaja, onze Zr. Brigida...

Dag 2 heeft haar dan weer haar

bijnaam opgeleverd. Ze begon weer

met vragen naar de gekende weg,

waarna we beetje bij beetje zelf

het heft in handen namen, wat ons

helaas niet in dank werd afgenomen.

Het werd bijna een gevecht om een

alternatieve metroroute te nemen.

We wilden immers het centrum

vermijden wegens de betoging tegen

de verkiezingen die daar op dat

moment plaatsvond en waar we ver

van wilden wegblijven. Miserie met

bommaatjes, maar onze pitbull, ach,

het was een goede madam.

Dat terzijde. Daarna besloten we

het schema in de terugreis iets

aan te passen. Toen we op het

einde van onze reis onze toeristische

ontdekkingen in Mexico City wilden

verderzetten, hebben we dan ook

zeer beleefd onze gezelschapsdame

afgewimpeld en zijn we er zelf opuit

getrokken. We wisten nu immers

welke vragen we aan de mensen

moesten stellen. ;)

Proper Ocotepec

In Ocotepec rijdt sinds enkele jaren

twee keer per week een vuilniswagen

rond. Je kent dat wel, op gepaste

tijdstippen kan je daar dan je vuilnis

in kwijt. Handig toch? En een

verbetering tegenover vroeger! De

mensen in Ocotepec zijn er echter

nog niet helemaal mee vertrouwd:

afval hoort immers nog altijd thuis

VIDES Mexico

INTERNATIONAAL


in de rivier of op straat, of anders

verbrand je het gewoon, inclusief

plastiek (mm frisse lucht) en blikjes,

die bijgevolg zwartgeblakerd blijven

liggen. De mooie natuur van de

streek wordt dus eigenlijk wat verpest

door al het zwerfvuil, en elke morgen

worden je neusgaten geprikkeld door

smeulende brandhaardjes.

Tijd voor Mr Proper, dachten wij!

En de zusters juichten ons initiatief

toe. Limpiamos Ocotepec, luidde de

naam van ons milieuspel. Het doel

was de kinderen hun eigen dorp te

laten opruimen en hen tegelijkertijd

te sensibiliseren over hun ik-laat-

alles-wat-ik-in-mijn-handen-heb-op-

straat-vallen-en-verbrand-al-de-rest-

gedrag.

De kinderen werden per leeftijd (en

natuurlijk ook jongens en meisjes

gescheiden, want daar spelen ze niet

samen) in ploegen verdeeld. Elke

ploeg kreeg een vuilniszak mee die

ze zo snel mogelijk moesten vullen

met afval om een opdracht te kunnen

uitvoeren op een van de posten: ze

moesten er dan muziekinstrumenten

mee maken, een afvalsorteerestafette

doen, iets uitbeelden, enz. Elke

ploeg kreeg ook een kaart mee

van het vervuilde Ocotepec, met

daarop bijvoorbeeld een vervuilde

rivier en een brandend stort. Door

de opdrachten uit te voeren, konden

ze bijvoorbeeld proper water of een

vuilniswagen verdienen. Wanneer hun

kaart helemaal vol was, hadden ze

Ocotepec rein gemaakt.

Hetwasechtfijnom

te zien hoe proper de

dorpskern werd. De

kinderen genoten ook

van het spel – en maar

afval verzamelen! Dat er

nog twee boemannen

(allee, ‘boevrouwen’)

rondliepen die de afval-

zak konden afpakken,

kon hen niet deren.

Integendeel zelfs, ze

gierden het uit van de pret!

Ocotepec lag er achteraf echt wel

proper bij, de afvalberg op ons

binnenplein loog er niet om. De

zusters konden er wel niet zo goed

mee lachen dat al dat vuil binnen de

schoolmuren lag. Ze regelden dat de

vuilniskar een speciale ophaling zou

doen de volgende dag. Maar amai,

dat was nogal tegen de zin van die

luiewerkmannen!Enfin,eindgoedal

goed, want de zusters zijn autoriteit

inOcotepec,enzekerSorJosefina,

de chef van de keet, dus een uurtje

later was onze ‘patio’ weer clean as

can be! Of het een grote impact heeft

gehad op het gedrag van de kinderen

weten we niet, maar elk initiatief helpt

en stapje voor stapje is the way to

go, hé. :-) We waren in ieder geval

content, en de zusters waren zeer

dankbaar voor ons initiatief. “Jullie

brengen ons op ideeën,” luidde het.

Wat sluipt daar door het gras?

Een slang? Of gewoon enkele

kinderen op zoek naar krokodillen?

Op een namiddag in de comunidad,

een gehuchtje op een 2 uur stappen

van Ocotepec, was het tijd voor

wat strategisch spelen. Samen met

een stoet kinderen verlieten we

ons basketbalveldje om af te dalen

richting rivier en uitgestrekt veld met

gras zo hoog dat de kleinste kinderen

erin verdwenen. Dé ideale plaats voor

een sluipspel!

De kinderen werden ingedeeld in

ploegen: twee voor de jongens en

twee voor de meisjes. Elke ploeg

moest een zo groot mogelijke

krokodillenfamilie uitbouwen.

Daarvoor moest je alle nodige

ingrediënten verzamelen voor de

opvoeding van een babykrokodil:

medicatie, spelletjes, voedsel en

drank. Die kaartjes lagen overal

verstopt in het veld, of je moest ze

gaan stelen uit het kamp van je te-

genstanders. Voor vier verschillende

kaartjes kon je op de centrale post

een babykrokodil halen – als je daar

tenminste zonder kleerscheuren

geraakte. Want ja oh ja, daar lagen

weer boevrouwen op de loer, die

je zomaar alles konden afpakken

(na een niet zo lichte tackle, welis-

waar ;-) ) Al kwamen ze er zelf niet

zonder kleerscheuren vanaf. Ireen

verwijderde sinds kort de laatste

doorn uit haar lijf. :-)

Sssssssssssshhhhhhhhht,

hier wordt gegeten

Over het eten niks dan goeds.

INTERNATIONAAL

|28

We werden echt verwend:

gevarieerde menu's met veel

groenten, er was ook altijd fruit en nu

en dan eens lief lachen naar de zuster

en een mopje vertellen leverde ons

zelfs postre (dessert) op. Twee keer

per dag warm, yoghurt à volonté,

en bonen (mét bonencompetitie om

het interessant te houden ;-) ). Maar

op zekere dag besloten we om een

stomme maaltijd te houden, spreken

was ten strengste verboden! …..

Nu, er bestaan geen woorden voor

om te beschrijven welke geluiden er

uiteindelijk geproduceerd werden,

maar we kunnen jullie garanderen:

het was de meest geanimeerde

maaltijd van deze reis en we waren

blij dat er toen geen zusters in de

buurt waren!

Don Bosco reïncarneert

Ocotepec is sinds dit jaar een zuster

rijker. En hoe we het provinciehoofd

hier dankbaar voor zijn! Geliefd door

allen met liefde voor iedereen, dat is

wel onze Zr. Margarita, een zuster in

het spoor van Don Bosco.

Het was een zaligheid om te zien

hoe ze met ons meespeelde met de

kinderen, hoe ze altijd een manier

vond om ze te bereiken, hoe ze

te allen tijde boordevol energie en

ideeën zat, de kinderen altijd centraal

plaatste, maar ook hoe ze voor ons

zorgde in de comunidad of als er

iemand ziek was. Zuster Margarita

leeft met hart en ziel voor wat ze

doet, en haar omgang met kinderen

en haar medemensen was een

voorbeeld voor ieder van ons. Een

dikke pluim en vele kussen van ons,

want we zullen je missen!

Een douchke nemen

met de zuster

Op een zekere namiddag besloten we

met de kinderen te gaan plonsen in

een waterval. “Slechts een kwartiertje

stappen vanaf het centrum.” Jaja…

Neem dat kwartiertje maar met een

korreltje zout, het bleek een uur te

zijn. Maar ach, in Mexico heb je

tijd. ;-) In een stoet al zingend, in

olifantenpas en mopjes tappend

trokken we met de kinderen en

onze geliefde Zr. Margarita (a.k.a.

Bloempje) naar de waterval.

Daar sprong je gewoon met kleren en

al onder want zwemmen in badpak

of bikini doe je niet in het binnenland

van Mexico. Maar dat kon de pret

niet drukken. Het plezier werd nog

groter toen tot ieders jolijt Bloempje

ook mee onder de waterval kwam

staan, met nylonkousen en al. Wat

een zuster!

Op de terugtocht beslisten de

weergoden dat we nog niet nat

genoeg waren, want we werden nog

op een regenbui getrakteerd. Maar

ontdekking van de eeuw: een lokale

plant met heeeele grote bladeren.

*TADAAAA* Iedereen had een

paraplu!

Moeten er nog bonen zijn?

Wie eten in Mexico zegt, denkt aan

tortilla’s en bonen. Nu, die bonen

zijn niet de groene die we in België

kennen. Ze zijn bruin en al dan niet

half of helemaal geplet, en je krijgt ze

bij zo goed als elke maaltijd. Om toch

een beetje te eten als Mexicanen

hadden we ons dus voorgenomen om

er elke keer van te eten als er bonen

op tafel stonden. Moedig begonnen

we met z’n vijven aan die opdracht.

Iris deed preventief al niet mee omdat

ze geen bonen lust. Na een tijdje

moesten Kelly en Deborah de strijd

staken. Eline en Ireen hebben nog

geprobeerdomSofieopsluwewijze

uit de competitie te kegelen, maar het

mocht niet baten. Drie deelnemers

overleefden de competitie. We zullen

nog eens terug moeten gaan om

te zien wie de uiteindelijke winnaar

wordt. :)

Meer verhalen en foto’s vind je trouwens

op videsinmexico.reismee.nl.

doorSofieLintermans

en Ireen Carette

Heb je zin om volgend jaar zelf speelse avonturen te beleven in Mexico? Niet aarzelen, gewoon doen! Neem contact op met Vides: [email protected].

info


INTERNATIONAAL

DON BOSCO YOUTH-NET 10 jaar animatorenuitwisselingDe speelpleiners onder jullie zullen

ze deze zomer zijn tegengekomen:

die Europese animatoren die twee

weken meegedraaid hebben in Halle,

Heverlee, Kortrijk, Oud-Heverlee,

Lommel, Genk,

Helchteren of Eksel.

Misschien hebben

sommigen onder

jullie zelf de valies

gepakt om te gaan

meewerken op

de zomerkampen

en speelpleinen

in Spanje, Slowa-

kije, Slovenië, het

Verenigd Koninkrijk

of Nederland.

Maar wat jullie

waarschijnlijk niet weten, is dat die

animatorenuitwisseling momenteel

een jubileum viert. Wat begon in de

zomer van 2002 met 1 Slowaakse

animator die meedraaide in Oud-

Heverlee is uiteindelijk een traditie

geworden die al 10 jaar bestaat als

onze ‘Summer Exchange of

Animators’.

De animatorenuitwisseling is heel

spontaan ontstaan in Don Bosco

Youth-Net ivzw. In de begindagen van

ons internationale netwerk hadden

we nog niet veel kennis van de sub-

sidiemogelijkheden die Europa biedt

om projecten te ontwikkelen. Maar

onze ‘founding fathers’ wisten des

te meer wat ze wilden: Don Bosco-

vrijwilligers uit verschillende landen

elkaar laten ontmoeten. Animatoren

uitwisselen leek zo eenvoudig als het

groot is. Tijdens de zomer werken in

al onze lidorganisaties animatoren

op speelpleinen en zomerkampen.

De activiteit is er dus al, we moesten

alleen uitzoeken hoe we de kosten

konden dragen. De verdeelsleutel

vervoersonkosten ten overstaan

van verblijfskosten was een van-

zelfsprekendheid. Het enige wat we

nog moesten doen, was het aanbod

in kaart brengen. Daar speelde het

netwerk dan weer een belangrijke

rol, want wij voorzien door onze

activiteiten de mogelijkheid voor

de lidorganisaties om elkaar te

ontmoeten.

Naarmate het netwerk groeide,

gingen we op zoek naar

Europese subsidies om onze

animatorenuitwisseling mee te

ondersteunen. Het was ons zelfs

bijna gelukt om één groot dossier

in te dienen waarmee we 50

vrijwilligers konden rondsturen.

Maar net toen onze aanvraag de

laatste rechte lijn inging, schafte de

EuropeseCommissiediespecifieke

subsidiëring af. Was al ons werk dan

voor niks geweest? Gelukkig niet!

Door te werken aan dit ‘Europe-

wide EVS’-project hebben we aan

onze partner kunnen aantonen dat

er Europese subsidiemogelijkheden

konden bestaan voor het project.

Onze Nederlandse lidorganisatie

heeft dan het initiatief genomen om te

proberen ‘Vakantiebos’ als Europees

groepsvrijwilligerswerk in te richten.

En met succes: sinds 2007 lukt

het hen om Vakantiebos voor een

belangrijk stuk te laten draaien op

een Europees team van een 20-tal

animatoren.

Het netwerk heeft vervolgens het

Nederlandse model als goed praktijk-

voorbeeld gepromoot. Het resultaat

is dat enkele andere lidorganisa-

ties, waaronder de Jeugddienst,

nu ook de animatorenuitwisseling

organiseren met Europese steun. Er

zijn wel voor- en nadelen verbonden

aan Europese subsidies. Je kunt van

alles organiseren, maar tegelijker-

tijd wordt de inhoud van je project

sterk bepaald door de agenda van

de Europese Unie. Op de Vlaamse

speelpleinen moeten we geen

toegevingen doen, maar in andere

landen zou het minder makkelijk zijn

om hun eigenheid te bewaren. Het

gevolg is dat we 10 jaar na de start

een enorm grote diversiteit hebben

in het aanbod binnen de animatoren-

uitwisseling.

Wil je zelf meebouwen aan deze traditie, neem dan zeker eens contact op met Fonny Grootjans van de Jeugddienst!

door Rein Meus

info

|30

Tijdschrift Koerier21e jaargang, # 3

editie september - november 2012

verschijnt driemaandelijks

RedactieSarah Doucet Petra Van Looveren Fonny Grootjans

NeleRibbens TijlNuyts SofieLintermans

Koen Timmermans Pauline Vackier Ireen Carette

Sarah Van Gastel Mattias Buysens Rein Meus

Kaat Veys Wim Collin

Jasmien Beckers Janne Theuwissen

IllustratiesVentiel

VormgevingLindsey Pinnock

Verantwoordelijke uitgeverGuido Stoop

Jeugddienst Don Bosco vzw

Don Boscolaan 15, 3050 Oud-Heverlee

ContactgegevensJeugddienst Don Bosco vzw

Naamsesteenweg 37, 3001 Heverlee, 016 24 16 20

[email protected]

Websiteswww.jeugddienstdonbosco.be

www.avondwoordjes.be

www.donboscoyouth.net

facebook.com/jddonbosco

colofon

Guido StoopCoö[email protected]+32 16 24 16 27

Catherine HolemansStafmedewerker [email protected]+ 32 16 24 16 20

Toon VanotterdijkStafmedewerker [email protected]+32 16 24 16 24

Wim Collin Salesiaan van Don BoscoStafmedewerker [email protected]+32 16 24 16 22

Sarah DoucetStafmedewerker [email protected]+32 16 24 16 22

Nele RibbensStafmedewerker [email protected]+32 16 24 16 22

Fonny GrootjansStafmedewerker [email protected]+32 16 24 16 23

zr. Marina RerrenStafmedewerker [email protected]+32 16 23 61 50

Lindsey PinnockStafmedewerker Pers en [email protected]+32 16 24 16 26

STAFMEDEWERKERSJEUGDDIENST don bosco

Guido’s gedachteDe zomer zomert dan eindelijk toch nog een beetje. Regen en frisse wind zorgden eerder voor een herfstgevoel dan voor

een zomergevoel. Met als gevolg dat speelpleinwerk en kampen niet altijd even aangenaam waren, of zelfs opgebroken

moesten worden omdat storm en water voor té veel schade hadden gezorgd. Geen leuk gebeuren, noch voor kinderen,

noch voor leiding.

Ondanks die natte en minder zonnige berichten mogen we toch ook terugblikken op aangename en boeiende momenten.

Heel wat kinderen kregen een mooie vakantie aangeboden dankzij de inzet van heel wat moni’s, hoofdmoni’s en andere

i’s op het speelplein. De aantallen liegen er trouwens niet om. Een kleine telling op een zonnige topdag op de Don Bosco-

speelpleinen tikte af op 1600 kinderen en meer dan 250 moni’s, hoofdmoni’s en vrijwilligers op secretariaten en in keukens.

En dat is dan nog maar enkel in Vlaanderen. Het zou interessant zijn om ook in andere landen eens een kleine telling te

houden. We zouden tot een verbazend groot cijfer komen van jonge mensen die zich vrijwillig gratis-ende-voor(-bijna)-niets

inzetten voor anderen. “Maar”, zou de pessimist zeggen, “de jeugd van vandaag kent toch ook geen grenzen meer.”

Tja, dat is wel waar. En het moet volkomen beaamd worden: ze kennen geen grenzen meer. Heel wat onder hen zijn niet en-

kel in Vlaanderen actief, maar over grenzen heen: van Duitsland tot Malta, van Mexico tot Zambia, van Zuid-Afrika tot Zjer-

tiejok. Inzet voor anderen, in warm of koud weer, met plezante en minder plezante momenten, met bezoeken aan het Don

Boscoschrijn, met deelname aan een priesterwijding van enkele uren, met de vaststelling dat tijd een andere invulling kent

in Afrika dan in Vlaanderen, met lachende kinderen en brave kindjes, en soms eens minder brave kindjes, enzovoort. Maar

met op het einde van de rit altijd wel het overheersende gevoel: ‘t was tof en de moeite waard. Plezierig engagement.

En trouwens, wie het land Zjertiejok weet liggen, laat het mij weten – je hebt dan recht op een mooie prijs J.



SEPT

EMBE

R -

NOVE

MBE

R 20

12 2

1e jaa

rgan

g #

3 T

ijdsc

hrift

van

Jeu

gdd

iens

t D

on B

osco

vzw

- v

ersc

hijn

t d

riem

aand

elijk

s -

P00

4756

VENTIEL

Koerier september 2012

Documents

Transcript of Koerier september 2012