donderdag 10 september 2009

DiversAntwerpen

Bijlagereeks over de 160 verschillende nationaliteiten die in Antwerpen vertegenwoordigd zijn

Van Afghanistan tot Zwitserland

www.gva.be

“Wat ik geef, krijg ik dubbel en dik terug”

blz. 2-3-4

“Mannen? Daar kan je soep van koken”

“Wie niet in onze ogen durft kijken, is verloren”

blz. 5 blz. 6-7

NepalBeauty Shrestha

NicaraguaJudineth Miranda

Nieuw-ZeelandBill Masefield

NigerSalou Oumarou

“Mijn oogappelmag geen straatkind worden”

blz. 8

België

NepalNicaragua

Nieuw-Zeeland

Niger

Teksten: Krstin Matthyssen, Koen Verstraeten, Dominique Piedfort Coördinatie: Kris Vanmarsenille Eindredactie: Carine TollenaereFoto’s: Bert Hulselmans, Jan Van der Perre, Arlette Stubbe, Patrick De Roo, Wim Hendrix, Reuters, PhotoNews, Belga, VRT, EPA, GPD, AP, GVA

�.DIVERS ANTWERPEN donderdag 10 september �009

Toen en nu

Nepal in een notendop

Nepal, officieel de Federale Democratische Republiek Nepal, is een land in Azië, gelegen in de Himalaya tussen India en China (Tibet).

In 2008 ging het Koninkrijk Nepal over in de Democratische Federale Republiek Nepal.

NepalBevolking verdubbelt om de 30 jaar

men. Met hun 10.000 tot 15.000 strijders bezetten de Maoïstische opstandelingen meer dan 60% van Nepal. Hun grootste doel was een communistische natie te be-ginnen. In 2006 werd tussen de regering en de maoïstische rebel-len een vredesovereenkomst ge-sloten.

De gemiddelde levensver-wachting in Nepal is 59 jaar.

Nepal kent tal van etnische groepen waaronder de Newah of Newars, Bhote, Rai, Limbu, Sher-pa, Gurung, Tamang, Magar, Tha-

kali, Brahman en vele andere. De meerderheid van de bevol-

king (80,6%) belijdt het hindoe-isme. 10,7% hangt het boeddhis-me aan.

De officiële taal is het Nepa-li, dat door 60% van de bevolking wordt gesproken. De taal wordt in het Devanagarischrift geschre-ven.

Volgens het ontwikkelings-programma van de Verenigde Naties leeft in Nepal 30,9% van de bevolking onder de armoede-grens.

“Ik trok weg uit België omdat ik het jachtige leven moe was, en nu kom ik stikkapot terug uit Kathmandu”, vertelde Inge in 2006. Intussen zijn haar batterijen weer opgeladen en wordt haar levenswerk verder- gezet.

Inge had een klein restaurantje met hotelletje in Nepal. In oktober 1995 richtte ze Shangrila Home op omdat ze niet kon aanzien dat aan hun lot overgelaten kinderen honger leden, aan de drugs geraakten of in de prostitutie terechtkwamen.

Van een bescheiden toevluchts-oord groeide Shangrila Home uit tot een goed gestructureerd pro-ject. Sinds haar vertrek wordt het ter plaatse geleid door Wim De Bec-ker, zijn Nepalese medewerkers en door Belgische en Nederlandse vrij-willigers. In België wordt Shangrila Home ondersteund door de Werk-groep, een hechte groep vrienden die zich zonder enige vorm van ver-goeding de benen van het lijf lopen om geld in te zamelen en sponsors te ronselen.

“Shangrila staat synoniem voor het nirvana. In 2006 kwam ik terug. Ik kon de intimidatie en het opruk-kende geweld van de maoïstische rebellen niet meer aan. Eén zeker-heid vergemakkelijkt de beslissing om terug te keren: mijn ‘kind’ was in goede handen. Wim De Becker is net enkele dagen op bezoek geweest in België”, vertelt Inge op haar Ant-werpse flat. “Op dit moment zitten er 120 kinderen in het home. Volgens Wim is de politieke toestand wat sta-

bieler geworden. Elf van onze eerste straatkinderen staan nu op eigen be-nen. Ze zijn het tehuis uit en hebben een job, maar ze komen nog geregeld op bezoek.”

“Achteraf beschouwd twijfel ik soms of het niet beter was geweest om een sabbatjaar te nemen en dan terug naar Nepal te reizen. Maar ik heb mijn leven hier nu helemaal weer op de rails, heb een baan, functio-neer. Om dat nu weer allemaal over-boord te gooien... ”

Wat ze het meest mist? “De gast-vrijheid, het sociale leven. Hier moet je je vrienden opbellen om een af-spraak te maken als je ze wil zien, en dan wordt er ergens een datum geprikt over drie weken, om 19u ’s avonds. In Nepal gebeurt dat alle-maal ongedwongener. Je moet niet per se chique hapjes op tafel zetten. Maar elke medaille heeft twee zij-den. Op de duur kan dat open sociaal

leven in Nepal ook als een aantasting van je privacy gaan aanvoelen.”

Nog een grote verandering in In-ges leven: in 2007 huwde ze met haar Nepalese vriend Tamang Ga-jab Singh, die in 2006 meekwam naar Antwerpen. Hij werkt nu als tuinman. De Belgische regenwin-ters vindt hij maar niets, maar voor de rest kon hij zich aanpassen.

“Het lukt wel, ik ben niet zo verhan-gen aan één bepaalde cultuur”, ver-telt Gajab. “Ik heb al veel gereisd in mijn leven. Antwerpen is heel ‘clean’ en proper. De mensen zorgen goed voor elkaar. Je hebt sociale voorzie-ningen en twee dagen weekend. In Nepal hebben de mensen maar één dag per week vrij: op zaterdag. ’s Zondags wordt er gewerkt.”

Hoe hij zijn toekomst ziet? “Ik heb nooit grote verwachtingen van het leven. Dat geldt ook voor veel jon-geren die opgroeien in Nepal. We zien wel wat er komt. Ik zou graag in Antwerpen blijven. Het Middel-heimpark, het sportpark van Bras-schaat, de Groenplaats, de Schelde: ik heb hier al veel favoriete adressen. Toen ik de eerste keer een Rubens zag hangen in het Museum voor Schone Kunsten, kreeg ik echt een “wauw”-gevoel. Van “dat hangt hier dus écht terwijl wij in Nepal dat enkel op foto’s in boekjes kunnen zien.”

www.shangrilahome.bei

Antwerpse stichtte tehuis voor kinderen in KathmanduInge Bracke (50) is een bekende naam in Kathmandu. De Antwerpse stichtte er in 1995 Shangrila Home, een tehuis voor straatkinderen. Elf jaar lang was ze ‘didi’, wat ‘grote zus’ betekent in het Nepalees. Maar in 2006 was ze mentaal ‘op’ en keerde ze terug.

Inge Bracke thuis in Antwerpen op een doek dat door de kinderen van het door haar opgerichte Shangrila Home in Kathmandu werd beschil-derd met boeddha. Om de straatkin-deren een toekomst te geven, krijgen ze in Shangrila Home ook ambachtscursussen, zoals potten-bakken. Haar Nepalese man Tamang Gajab Singh was een beetje camera-schuw en wilde liever niet op de foto. (inzet) Kinderen in Shangrila Home. Links onder: Inge met een kindje in 2000 in haar tehuis.

“Onze eerste straatkinderen staan nu op hun eigen benen.”Inge Brackeoprichtster shangrila home

Tussen 1996 en 2006 was Ne-pal verwikkeld in een burger-oorlog, waarin meer dan 12.000 mensen om het leven zijn geko-

donderdag 10 september 2009 DIVERS ANTWERPEN.�

Wie is er bang van de Yeti?

Mythe

Een van de bekendste inwo-ners van Nepal is de Yeti of de Verschrikkelijke Sneeuwman. Net als het Monster van Loch Ness is de Yeti een soort mythi-sche figuur die geregeld wordt ‘gespot’, maar waarvan het bestaan nooit onomstotelijk werd bewezen.

De Yeti zou een 2 tot zelfs 3 meter hoge harige aapachti-ge zijn die in de Khumbu-regio

woont. Zijn verschijning toont gelijkenis met een ander gelijk-aardig fabelwezen dat in Noord-Amerika zou ronddwalen: Big-foot.

De vader van Tenzing Norge, de eerste sherpa die de Mount Everest beklom, beweerde stel-lig dat hij de Yeti in 1951 was te-gengekomen tijdens een trek-king.

Een Japanse groep avontu-riers beweerde in 2008 nog dat het voetafdrukken van de Yeti in de Himalaya in Nepal had aan-getroffen.

De hoogste berg ter wereld, de Mount Everest (8.848 meter), ligt aan de grens met China (Ti-bet). De Mount Everest is een belangrijke bron van inkomsten voor Nepal. Er zijn veel gidsen en dragers die bergbeklimmers begeleiden naar de top. De Ne-palese regering eist voor elke

Mount Everest is allerhoogste

Bergen

klimmer een bedrag van meest-al meer dan 30.000 euro.

De eersten die de Everest be-klommen en levend terugkwa-men, waren de Nieuw-Zeelan-der Edmund Hillary en de sher-pa Tenzing Norgay in 1953.

Enkele andere hoge ber-gen en ruggen in Nepal zijn de Dhaulagiri, Kangchenjunga, Lhotse en Annapurna.

Een unicum is de dubbeldrie-hoekige vlag. Geen enkel ander land ter wereld heeft een vlag van die vorm.

Van de tien hoogste bergen ter wereld liggen er acht in Nepal.

“Nepalezen lachen veel”

je meteen relaxt. Vertrouwen is heel belangrijk. Niet één juwelenkast in de winkel zit op slot. Als er toch iets gepikt wordt, is ze triest, maar zo-lang het niet buitensporig wordt, volhardt ze.

“Ik beschouw dit een beetje als een sociaal project. De Vlamingen willen naar Nepal op reis omdat het daar zo rustig is, maar de Nepalezen ver-langen dan weer naar België, omdat ze verlangen naar het goede leven. Veel van mijn landgenoten leven in armoede. Ik ken de twee culturen en probeer de mensen ginder werk te verschaffen, en Belgen begrip bij te brengen voor onze cultuur. Nepalese ambachtslui leggen hun hart in hun werk. Dat zie je aan het zilversmeed-werk, het houtsnijwerk en alle schil-derijtjes. Die stralen zo veel warmte uit.”

Beauty is 100% Nepalese, van de Newar-kaste. Ze woont vijf jaar in Antwerpen. “Daarvoor woonde ik een tijdje in Nederland. Wat ik het meest waardeer in Antwerpen? De mensen! Wat ik geef, krijg ik dubbel en dik terug. Je moet wel de taal le-ren spreken. Als jij de Antwerpenaar begrijpt, begrijpen ze jou ook. Via de taal maak je de brug. Ik beschouw de wil om te integreren als een gebaar van liefde.”

Ze voelt zich nergens een vreem-deling. “Ik heb twee rijke culturen. Omdat ik mijn familie heel erg mis, beschouw ik al mijn buren, vrienden en klanten in Antwerpen ook als mijn familie.”

Beauty Shrestha heeft haar voornaam niet gestolen. Ze is 38, maar kan gemakkelijk 10 jaar liegen over haar leeftijd.

In de Antwerpse Haarstraat, een zijstraat van de Hoogstraat vlakbij de Grote Markt, baat ze sinds 1 decem-ber 2006 de winkel Nepal Handi-crafts uit. Een klein heiligdom vol ty-pisch etnische juwelen, zilversmeed-werk, natuurstenen, boeddhabeeld-jes en gebedsbaniers. Je vindt er ook muziekcd’s, wierookstokjes en thee, allemaal recht uit Nepal.

Beauty streeft een nobel doel na: ze bezorgt de mensen in Nepal werk en waakt erover dat zij een eerlijke prijs krijgen voor hun arbeid. Hier in Antwerpen probeert ze de artisana-le meesterwerkjes tegen een al even sociaal rechtvaardige prijs te verko-pen. Voor minder dan 10 euro vind je er al een mooi stel oorbellen en de halssnoeren kosten zelden meer dan 30 euro.

Beauty moet zenuwachtig lachen als we ons voorstellen. “O jee, ik word zeker rood tot achter mijn oren? Ne-palezen lachen vaak en snel, maar ze worden ook gauw rood”, glim-lacht ze. “Onze ‘smile’ is typisch Ne-palees.”

Beauty’s winkeltje is geen gewo-ne shop. Alle bezoekers beschouwt ze als gasten. Wie binnenstapt, krijgt meteen een kopje Himalaya-thee uit een grote thermoskan. De winkel ruikt naar geurstokjes en er klinkt typisch Nepalese muziek, die

Beauty Shrestha draait met een gebedsmolen. Ze verkoopt ook Tibetaanse geborduurde boeddhistische gebedsbaniers, ook wel thangka’s genoemd, die in Nepal worden gemaakt. foto’s Arlette stubbe

Of ze kan verklaren waarom Nepal een groeiende aantrekkingskracht uitoefent op veel Vlamingen, vooral dan op jonge rugzaktoeristen? “Veel mensen gaan naar Nepal voor de rust in de bergen. Maar in de bergen moet je klimmen, en élke stap die je in de bergen zet, moet je zélf doen. Zo krijg je waardering voor jezelf.”

Op 1 december geeft Beauty een feestje in haar winkel. “Dat doe ik elk jaar om mijn klanten te bedanken. Het eerste jaar kwam er 90 man, het tweede jaar 180. Ze komen van ver, zelfs uit Duitsland en Engeland.“ Als het aantal feestgasten jaarlijks

verdubbelt, komen er dit jaar 400. Alweer die brede smile. “Ik zie weer rood zeker?”

Boeddhabeeldjes. Lumbini in het zuiden van Nepal, is de geboorte-plaats van Gautama Boeddha, stichter van het boeddhisme.

Geurige thee uit de Himalaya wordt in mooie houten doosjes verkocht voor gemiddeld 10 euro.

Een halssnoer met natuur-stenen. In Beauty’s winkeltje kan je alle soorten stenen vin-den, van rozenkwarts over tijgeroog tot jade en amethist.

Beauty demonstreert een klank-schaal of ‘zingende kom’ uit de Himalaya. Het kan een ondersteu-nende geluidsbron zijn bij relaxatie.

“Alles wat ik geef, krijg ik dubbel en dik terug van de Antwerpenaars.”Beauty ShreSthaheeft Nepalees wiNkeltje

Nepal HandicraftsHaarstraat 22-242000 AntwerpenTel: 03-213.04.89www.nepalhandi-crafts.be

Shop met exotische producten

Nepalezen wonen in Antwerpen

651

BEL DE HELE WERELD ROND TEGEN EXTREEM LAGE TARIEVEN

BELLEN NAAR HET BUITENLAND

VANAF

PER MIN.

€0,12* ORTELNAAR

ORTEL€0 **

www.ortelmobile.be connecting the world

�.DIVERS ANTWERPEN donderdag 10 september 2009

“Tofste aan België? Sinksenfoor en mosselen met friet!” Drie jaar lang leefde Saurab Karanjit (39) gescheiden van zijn vrouw Leena (29) en zoontje Shaleen (9). Tot ze in 2008 met hulp van het Rode Kruis herenigd werden in Antwerpen.

te ondervragen, met als gevolg dat de politie mij niet meer vertrouwde. Die dacht dat ik een soort dubbelle-ven leidde als spion voor de maoïs-ten. Mijn leven was in gevaar. Ik ben de Belgische regering heel dankbaar dat ik hier in 2005 asiel heb gekre-gen. In 2007 was ik erkend politiek vluchteling en heeft het Rode Kruis mij kunnen herenigen met mijn vrouw en kind.”

Hoewel Saurab en Leena hun fa-milie, vrienden, cultuur en de over-weldigende natuur missen, weten ze nu al zeker dat ze nooit meer weg willen uit Antwerpen. Saurab werkt nu als arbeider bij de stad. “Sommige vreemdelingen vinden Antwerpen racistisch. Maar Nepalezen zijn veel racistischer, en dan nog ten aanzien van hun eigen volk. Twee generaties

Antwerpen-Noord is in korte tijd de nieuwe thuis geworden van dit geïntegreerde gezin dat Belgischer is dan veel Belgen.

Saurab heeft nog een kozijn, Daya Sagar Karanjit, in Antwerpen wonen. “Hij heeft veel voor mij ge-daan”, zegt Saurab dankbaar. “In 2001 was ik al eens bij hem op be-zoek geweest. Toen ik in 2005 mijn land moest ontvluchten, kon ik bij Daya terecht. Nepalezen zorgen heel goed voor familieleden. Het gebeurt soms dat één Nepalees met zijn inkomen tien familieleden on-derhoudt.”

Saurab werkte als senior compu-terinstructeur bij de politie in Ka-thmandu. “Ik werkte voor de poli-tie, maar was niet geüniformeerd waardoor ik minder bescherming genoot. Ik was eigenlijk noch poli-tieman, noch burger.”

“Voor de maoïsten behoorde ik wel degelijk bij de politie. Ze pakten mij verschillende keren op om mij

Saurab Karanjit met Shaleen en Leena. “Spijtig dat het hier soms wat lawaaierig is. Slapen met open raam lukt niet, maar dat is in Kathmandu ook zo. Shaleen wil hier altijd wonen, “maar liefst ergens in een villa in de bossen want daar zijn minder sirenes dan in Antwerpen-Noord.””

“Minder pikant dan Indiaas “

Keuken

Dal-bhat is een van de na-tionale gerechten van Nepal. “Het is een soort gekookte soep met groenten, pickles en rijst. Nepalezen koken kruidig, maar minder pikant dan Indi-ers. Twee keer per dag eten we rijst”, vertelt Saurab.

De Belgische voedingsge-woonten vindt Saurab gezon-der. “Daarom koken we ook al wat Belgisch en eten we bo-

terhammen in plaats van al die rijst. Als Leena toch Nepa-lees kookt, kopen wij onze in-grediënten in de Indiase, Ben-galese of Pakistaanse shops in de buurt van het Sint-Jans-plein.”

Nepalezen werken vaak in restaurants. “Soms de eni-ge haalbare baantjes als je de taal niet beheerst. Vrij veel Nepalese vluchtelingen doen geen moeite om de taal te le-ren omdat ze denken dat ze toch nooit papieren gaan krij-gen. Heel jammer.”

Kroonprins Dipendra was boos op zijn ouders omdat die zijn keuze voor een echtgenote niet accepteerden. Hij schoot zijn ouders, broer en zus, twee ooms en twee tantes dood en ondernam dan een misluk-te zelfmoordpoging. Zijn oom werd de nieuwe koning op

Koning waande zich een god

Bloedbad

4 juni, maar moest in 2006 zijn macht opgeven. Het Koninkrijk Nepal veranderde na de afschaf-fing van de monarchie in de Democratische Federale Repu-bliek Nepal.

“Onze koning was niet te vergelijken met jullie joviale Albert II”, vindt Saurab. “Nie-mand mocht onze koning in de ogen kijken omdat hij zich een soort god waande. Als ik dan zie hoe de Belgische vorsten hand-jes schudden met het volk, dat was bij ons gewoon ondenk-baar.”

Op 1 juni 2001 moordde de kroonprins zijn familie uit.

Hoe gaat het? Kasto hunuhunc-cha?

Goeiemorgen/goeiedag/dag.Namaste.

Bedankt.Dhanyabad.

Gelukkige verjaardag.Janmadin ko shuvakamana.

Tot ziens.Feri bhetaula.

Antwerpen is een mooie stad.Antwerpen sundar sahar ho.

Geboorte-plaats Boeddha

Waar de Nepalezen best trots op zijn, is dat de ge-boorteplaats van Boeddha op hun grondgebied ligt. En-kele honderden jaren voor Christus (er zijn veel uiteen-lopende theorieën over de exacte datum) werd prins Siddhartha Gautama in de Nepalese plaats Lumbini ge-boren. De naam Siddhart-ha betekent ‘hij, wiens doel is volbracht’ of ‘hij, van wie elke wens vervuld is’. Boed-dha betekent ‘hij die ont-waakt/verlicht is’. Deze naam wordt toegekend aan ieder-een die op eigen kracht de waarheid heeft ontdekt en verlichting heeft bereikt. Sid-dhartha, later dus Boeddha, is de stichter van het boed-dhisme.

Jaarlijks komen er dui-zenden aanhangers van het boeddhisme naar deze hei-lige plaats aan de grens met India. Sinds 1997 staat Lum-bini op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Je kan er onder meer de Heilige Vijver bezoe-ken waar Maya Devi, de moe-der van de Boeddha, een bad nam voordat de weeën be-gonnen.

Tien voor taal

(

Shaleen woont nog maar een jaar in België. Toch spreekt hij al vloeiend Neder-lands. Zijn voornaam is een sa-mentrekking van de voorna-men van zijn papa en mama. “Shaleen betekent zachtaar-dig, kalm en rustig in het Ne-palees”, zegt papa Saurab. Of zijn naam goed gekozen is? Papa lacht veelbetekenend en de goede begrijper snapt dat Shaleen eigenlijk niet zo shaleen is. Om zijn energie kwijt te kunnen, voetbalt de jongen bij Sparta Linkeroever. De Belgische scholen vindt Shaleen veel leuker dan die in Kathmandu. “In Nepal is er nooit speeltijd, alleen een kor-te middagpauze. Je krijgt er ook veel te veel huiswerk.”

“Ik ga hier liever naar school”

Shaleen bij voetbalheld Ronal-dinho.

“Wij zijn al echte Europeanen”Saurab Karanjitstadsarbeider

geleden was het ondenkbaar dat ik met Leena getrouwd zou zijn, want zij is van een andere etnische groep of kaste. Ik ben een Newar, wat be-tekent dat mijn familie van Mon-goolse afkomst is, Leena is Chhetri. Gelukkig hadden mijn ouders geen bezwaar en moesten wij nooit stie-kem afspreken.”

Saurab en Leena zijn hindoe. “Maar ik volg ook een beetje de leer van boeddha”, vertelt hij. “Wij zijn niet godsdienstfanatiek. Lee-na draagt nu een juweeltje op haar voorhoofd en een rode streep tussen haar haarlijn, wat aangeeft dat ze een gehuwde vrouw is. Gemakke-lijk toch? Dan weten andere mannen meteen dat ze geen avances moeten maken.”

De veiligheid, de sociale zeker-heid, de gezondheidszorg: het zijn de dingen die de familie Karanjit het meest waardeert in ons land. Welke uitstapjes het gezin al maakte? “Het Keukenhof in Nederland en Eurodis-ney Parijs. We zijn al echte Europe-anen!”

donderdag 10 september 2009 DIVERS ANTWERPEN.�

Toen en nu

Officiële naam: Republica de Nicaragua

Oppervlakte: 130.000 km² Hoofdstad: ManaguaAantal inwoners: 5,8 miljoen

NicaraguaNa Haïti armste land van Amerikaans continent

In 1522 veroverd door Spanje. In 1838 zelfstandige republiek.

De strijd tussen conservatie-ven en liberalen bepaalt jaren-lang de politiek. Vanaf 1925 voert de socialistisch geïnspireerde re-volutionair Sandino, die landher-vorming wil, met een guerrillale-ger strijd tegen de Amerikaanse mariniers en de Nationale Garde. In 1934 wordt hij op bevel van So-moza, opperbevelhebber van de Nationale Garde, vermoord. San-dino’s naam wordt later verbon-

den aan de sandinisten. De familie Somoza voert tot

1979 het bewind en vergaart daarbij aanzienlijke rijkdommen. Na een jarenlange en bloedigeburgeroorlog, geleid door de sandinistische beweging, moet Somoza vluchten.

Ortega president na overwin-ning van sandinisten in 1984. De strijd tegen ex-leden van de Nati-onale Garde, ‘contra’s’ genoemd, gesteund door de VS, kost veel.Oppositie wint verkiezingen in 1990. De sandinisten moeten het veld ruimen. In 2007 komt presi-dent Ortega weer aan de macht.

“Ik hoop hier wat Nicaraguaanse warmte te vinden”Judineth Miranda (23) en Santiago Ortega (28) zijn geboren en getogen in Santo Tomas. Een dorp in centraal Nicaragua. Het ligt opzij van de snelweg. Er staat een verkeersbord dat naar de hoofdstad wijst: Managua 180 km. Er had net zo goed een wegwijzer naar de Antwerpse Kempen kunnen staan: Mol 13.000 km.

kreeg ik als antwoord: u verdient te veel. Wat wil je? Ik kon toch niet met mijn duimen zitten te draaien en had een job gevonden in het recreatiedo-mein Zilvermeer in Mol.”

Het huwelijk van Judy is op de klip-pen gelopen. Deze maand verhuist ze naar een flat in Antwerpen.

“Ik weet nog altijd niet of ik defini-

tief blijf of terugkeer naar Nicaragua. Ik vraag me soms af wat ik hier doe. Hoe moet het met de rest van mijn leven? Aan de ene kant heb ik een lieve nieuwe vriend - een Vlaming ja - en aan de andere kant mis ik de warmte van Nicaragua, het tropische klimaat maar ook de warmte van de natuur, van de mensen, van de vele

Als in 1985 de linkse sandinist Daniel Ortega tot president wordt aangesteld, krijgt Nicaragua veel internationale steun. Vrijwilligers uit het buitenland helpen bij de wederopbouw want Nicaragua is na Haïti het armste land van het Amerikaanse continent.

Ook in het anders zo rustige Mol wordt een Nicaragua-comité op-gericht. Het eerste project was een volksziekenhuis voor de armste bevolking van Santo Tomás. Later kwamen daar een kredietinstelling voor woningbouw en kleinschalige economie, een kinderrefter, kleu-terscholen, watervoorziening, een houtatelier en een naaischool bij.

Vanuit die solidariteitsbeweging werd ook begonnen met inleefrei-zen. Molse scholieren trekken tij-dens de paasvakantie naar zuster-stadje Santo Tomás. Ze verblijven bij gastgezinnen en ondervinden zo hoe de mensen ginds omgaan met hun dagelijkse problemen.

Omgekeerd worden ook gere-geld jongeren uit Santo Tomás naar Mol uitgenodigd om de bevolking hier warm te maken voor ontwik-kelingsprojecten. Zo arriveerden Judineth - Judy voor de vrienden - Miranda en Santiago - zeg maar Santi - Ortega in 2002 in Mol.

Judy: “Ik leerde hier een Vlaam-se jongen kennen en twee jaar la-ter ben ik voorgoed naar hier ge-komen en zijn we getrouwd. Ik heb me meteen ingeschreven voor een cursus Nederlands. In acht maanden heb ik de taal geleerd.”

“In Nicaragua had ik eco-nomische wetenschappen gestudeerd aan de univer-siteit. Alleen ben ik zo dom geweest om tijdens mijn laatste jaar naar België te verhuizen. Ik dacht dat ik hier gewoon mijn studies kon oppik-ken. Maar wat bleek? Ik krijg van iedereen complimenten omdat ik zo goed Nederlands spreek, maar voor de bureaucratie is dat niet ge-noeg.”

“Eerst heb ik veel geld uitgege-ven aan het vertalen van documen-ten. Daarna wilde men mijn getuig-schriften niet erkennen. Niets kon. Vroeg ik een studiebeurs aan, dan

Judy Miranda is niet alleen mooi, ze heeft ook een tropisch temperament, én ze staat haar mannetje in de keuken. “Mannen, daar kan je soep van koken”, zegt ze. Wat is het verschil tussen een Vlaamse man en een Nicaraguaan?

1. VerleiderNica’s kunnen beter een vrouw

versieren dan een Vlaming. Ze kun-nen mooie woorden schrijven en zeggen. Ze kunnen goed dansen, ze gebruiken de hele fles parfum zodat je hun geur nooit vergeet, ze kunnen de hemel op aarde beloven. Vlamingen lopen niet zo hard van stapel. Ze zeggen minder maar ze doen veel meer.

2. Eeuwige laatkomerGeen enkele latino kan op tijd op

Judy Miranda en Santiago Ortega kwamen via een uitwisselingsprogramma in België terecht.

“Mannen? Daar kan je soep van koken”

Steak jalapenoIngrediënten

Rundsteak, ui, jalapeno chili, room, rijst, wortelen, kippenbouil-lon, bakbananen.Bereiding

Voor de rundsteak jalape-no: het vlees marineren met olijf-olie, look, ui, peper en zout en wat steakkruiden. Een uur laten trek-ken. Daarna bakken met olijfolie.

Voor de jalapeno saus:de uien in ringen snijden en bakken in boter. Voeg er kippenkruiden of cajunkruiden bij, daarna de jala-

peno chili in stukjes gesneden en tenslotte de room. Laat 10 minuten koken tot de saus aandikt.

Voor de rijst: snij wortelen en ui in kleine vierkante stukjes. Bak de ui in een pan met olie. Voeg er de gewassen rijst bij. Bak de rijst tot die een kleurtje krijgt. Voeg dan de kip-penbouillon en de wortelen erbij en laat die koken tot de rijst en worte-len zacht zijn. Voeg indien nodig wat extra kippenbouillon toe.

Voor de bakbanaan:Snij de banaan in dikke ringen

in een hete pan met veel bakolie. Daarna pletten en opbakken.

Bevolking: mestiezen (mix van indianen en blanken) 69%, blanken 17%, zwarten 9%, india-nen 5%

Taal: Spaans 97%, Miskito 1,7%

Godsdienst: rooms-katholiek 58,5%, protestant 21,6%

Rampspoed: wordt geregeldgetroffen door aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, orkanen

Klimaat: tropischLandbouw: bananen, koffie,

katoen, rijst, tabakMunteenheid: cordobaTelefooncode: 505 Internetcode: .ni

Nicaraguanen wonen in Antwerpen

12

de afgesproken plaats zijn en Nica’s vormen geen uitzondering op die regel. In Nicaragua zijn de mensen meestal een uur te laat. Dus als je een afspraakje maakt met een Nica, ver-wacht dan niet dat hij op tijd is.

3. Macho Nicaraguaanse mannen zijn con-

servatiever. Vrouwen horen in de keuken en moeten voor de kinde-ren zorgen. Mannen gaan werken en mogen daarna tv kijken! Poetsen of koken is voor jeanetten.

4. Familie bovenVoor een Nica is de familie het al-

lerbelangrijkste. Nicaraguanen le-ven dicht bijeen, wat tot conflicten leidt.

5. Mannen maken plannenNica’s houden van spontaneïteit

en hebben een hekel aan gestructu-reerde planning. Wij zien het morgen wel!

RECEPT

dorpsfeesten. Ik hoop nu wat van die warmte terug te vinden in Antwer-pen. In de stad is in ieder geval meer te doen dan in de Kempen.”

Voor Santiago Ortega staat het al vast wat het gaat worden. Hij blijft in Antwerpen. Ook hij kwam in 2004 naar hier en trouwde met een Ant-werpse. Het koppel heeft een kindje

van bijna twee jaar, Leon. Het zoon-tje heeft de Belgische nationaliteit.

“Ook mijn diploma business admi-nistration werd hier niet erkend. Ik werk nu al souschef in een grootkeu-ken. Ik blijf hier tot mijn pensioen.”

En dan? “Daarna is de kans groot dat ik mijn oude knoken warm houd onder de Nicaraguaanse zon.”

Opnieuw Ortega

�.DIVERS ANTWERPEN donderdag 10 september 2009

Toen en nu

Britse koningin is het staatshoofd

Ligging: Nieuw-Zeeland ligt in het zuidwesten van de Stille Oceaan en bestaat uit een Noorder- en Zuidereiland, gescheiden door de Straat Cook.

Totale oppervlakte:270.534 km². Het is het meest afgelegen land ter wereld. Ten zuiden is Antartica de enige landmassa.

Nieuw-Zeeland

Meest geïsoleerde land ter wereld

© GRAPHIC NEWS

Wellington

T A S M A A N S E Z E E

Taupo-meer

S T I L L E O C E A A N

CookStraat

Wanganui

100km

Auckland

HamiltonTauranga

Whangarei

Gisborne

Napier

NelsonWestport

Greymouth

Christchurch

DunedinInvercargill

Stewart

ZUID-EILAND

NOORD-EILAND

N I E U W

Z E E L A N D

ZU

I DE L I J K E

A L P E N

Hoofdstad: Wellington, aan de zuidkant van het Noorderei-land.

Geschiedenis: vanaf 500 vestigen de eerste Maori’s zich in het land, wat zij Aotearoa noemen, naar de vorm van een lange, witte wolk. Abel Tasmanontdekt in 1642 de eilanden-groep. Een jaar later gebruikenHollandse cartografen de naam Nova Zeelandia. In 1769 gaat James Cook meerdere keren aan land. Hij doopt de naam om tot New Zealand. In 1840 wordt

Nieuw-Zeeland een zelfstandigeBritse kolonie. Het land is een constitutionele monarchie in het Gemenebest der Naties, de Britse Elisabeth II is het staatshoofd, vertegenwoor-digd door een gouverneur-generaal. Nu is dat Judge Anand Satyanand.

Belangrijke data: in 1893 voert Nieuw-Zeeland als eerste land het algemeen stemrecht voor vrouwen in. Tijdens de twee wereldoorlogen schuilt Nieuw-Zeeland onder de Britse

“Nieuw-Zeeland kom je alleen in als je jong en rijk bent en een job hebt”Veel Nieuw-Zeelanders loop je in Antwerpen niet tegen het lijf. Maar met Di Mackey, dochter Jessica en kleindochter Sahara huizen er wel drie generaties aan de Dascottelei in Deurne. “Pas nu besef ik hoe geïsoleerd Nieuw-Zeeland is.”De onbeschrijflijk mooie natuur van Nieuw-Zeeland is al meer dan één keer beschreven. Waarom zou iemand dat inruilen voor een leven in Deurne? “Dat gebeurde dankzij mijn Vlaamse man”, lacht Di.

“Ik leefde in Istanboel toen ik hem ontmoette. Hij heeft twee kin-deren, dus ben ik met hem naar hier gekomen. Dat is straks vijf jaar ge-leden. Daarom ben ik van plan de Belgische nationaliteit aan te vra-gen. Dat lijkt me zinvol. Ik werk nu eenmaal in Europa. Bovendien kan ik dan gaan stemmen.”

Zegt u bewust Europa in plaats van België?

Tijdens mijn studies Letteren koos ik ook voor sociale en politie-ke antropologie en Europese poli-tiek. Lange tijd dacht ik dat Brussel een Franse stad was. België heeft in Nieuw-Zeeland niet echt een grote bekendheid. Ik heb nog altijd moei-te om dit land te definiëren. Nieuw-Zeeland is 1.200 kilometer lang en

gevraagd waarom er hier op de snel-wegen geen tol wordt geheven.

Wie Nieuw-Zeeland zegt, denkt aan de Maori’s. Maar er is meer: de films van Jane Campion en Peter Jackson, de literatuur van Janet Frame, de muziek van Crowded House...

Wie in Nieuw-Zeeland leeft, heeft het gevoel dat de hele wereld weet wat op ons continent gebeurt. Maar wanneer je het land verlaat, merk je dat slechts een paar dingen naar die buitenwereld doordringen. Ik vraag me bijvoorbeeld af of er hier veel mensen bestaan die Jona Lomu, de beroemde rugbyspeler, kennen?

Di Mackey met dochter Jessica en kleindochter Sahara, drie generaties ‘kiwi’s’ in Deurne. Foto boven: Di wil slagen als fotografe.

“In Nieuw-Zeeland dacht ik bij de rest van de wereld te horen. Nu besef ik hoe geïsoleerd ik er leefde”rene van rillaerbarman, antwerpen

200 kilometer breed. Maar hier zit je zo in Nederland, Frankrijk of Duits-land. Daarom praat ik wellicht vaker over Europa, ja.

Nieuw-Zeeland ligt aan de ande-re kant van de wereld. Keert u nog vaak terug?

Ik wil slagen als professionele fo-tografe. Ik deed er negen maanden over om hier te mogen wonen. Ik moest mijn leven echt heropstar-ten. De afgelopen vijf jaar ben ik dus niet teruggekeerd. Dat is soms hard. Maar twee jaar geleden zijn mijn dochter en mijn kleindochter overgekomen. Die familiehereni-ging heeft het leven voor mij veel gemakkelijker gemaakt.

Wat mist u het meest?Ik groeide op in Dunedin. Dat kent

een Antwerps klimaat. Ik mis daar-om vooral het landschap en de scho-ne lucht. In Nieuw-Zeeland wonen maar vier miljoen mensen. De leefsi-tuatie is er helemaal anders. En bijna het hele Europese verkeer passeert hier. Dat heeft gevolgen voor het mi-lieu. Daarom heb ik me wel eens af-

Misschien omdat Nieuw-Zee-land echt het einde van de wereld is?

Dat is waar. Wie er met het vlieg-tuig naartoe reist, is zeker 36 uur on-derweg. Nieuw-Zeeland bestaat uit twee eilanden. Haast niets ligt in de buurt. Australië bevindt zich op drie uur vliegen, Zuid-Amerika ligt 6.000 kilometer ver. Wanneer je er woont, voel je dat niet. Dan lijkt het alsof je bij de rest van de wereld hoort. Nu besef ik hoe geïsoleerd Nieuw-Zee-land is. Dat vind ik een erg interes-sante vaststelling. Ik ben benieuwd hoe ik daarmee zal omgaan wanneer ik ooit terugkeer. Racisme veroorde-len is bijvoorbeeld gemakkelijk wan-neer je in een land leeft dat voor de rest van de wereld bijna onbereik-baar is. Want in Nieuw-Zeeland kom je er alleen in als je jong en rijk bent en een job hebt.

Meer en meer toeristen trekken er wel naartoe, onder meer dank-zij de trilogie rond Lord Of The Rings die er werd opgenomen.

Dat is zo. Huizen in die streek zijn na die films het tienvoudige waard. Vooral de rijken kwamen daarvoor

naar Nieuw-Zeeland. Want de na-tuur is echt zo prachtig, niets is voor die films in scène gezet.

En het leven in Antwerpen?Ik ben best trots op de stad. Ant-

werpenaren leven er gewoon op los. Ze trekken zich weinig aan van hoe de rest daarover denkt. In Nieuw-Zeeland is er nog wel dat Victori-aanse, wat kerkelijke juk. Ik hou hier ook van de mix tussen het his-torische erfgoed en de hedendaag-se Antwerpse mode. De Antwerpse mentaliteit is aanvankelijk wel wat choquerend. In Nieuw-Zeeland is iedereen zo vriendelijk. Dat moet je hier eerst verdienen, wat misschien ook eerlijker is. En de taal is een apart hoofdstuk waard. Ik heb wel Neder-landse lessen gevolgd, dus ik versta al iets meer. Helaas hield dat me weg

van mijn fotowerk. Bovendien begint bijna iedereen onmiddellijk Engels met me te praten.

Ziet u zichzelf ooit definitief te-rugkeren naar Nieuw-Zeeland?

Ik weet het eigenlijk niet. Mijn man heeft hier een goed leven en een sta-biele job. Ik betwijfel of Nieuw-Zee-land hem dat kan bieden. De kwali-teit van het leven speelt er zich vooral op natuurvlak af. Hier zijn de sociale zekerheid en de medische zorgen dan weer veel beter. En mijn kleindochter voelt zich al een kleine Vlaamse. Ze omarmt het leven helemaal.

Ook al in Zeeland geweest?“Ja, maar het lijkt niet op Nieuw-

Zeeland. Ik heb er geen enkele berg gezien.” (lacht)

www.dimackey.comi

donderdag 10 september 2009 DIVERS ANTWERPEN.�

vlag. Het land blijft daarna grotendeels weg uit het inter-nationale politieke toneel tot 1985, wanneer een conflict met Frankrijk ontstaat . De Franse geheime dienst had in de haven van Auckland het Greenpeace-schip Rainbow Warrior tot zinken gebracht na protesten tegen atoom-proeven.

Bevolking: Nieuw-Zeeland telt ruim vier miljoen inwoners. Ruim 70 procent is van Euro-pese afkomst. De Maori’s zijn

nog goed voor een kleine 15 procent.

Klimaat: moeilijk te omschrijven: van een gema-tigd zeeklimaat tot subtro-pisch in het noorden, waar zich de meeste kiwiplantages bevinden. Naast rugby zijn de kiwiplantages zowat het symbool voor Nieuw-Zeeland. De zonnigste regio’s liggen in het noorden van het Zuider-eiland, waar je in steden als Marlborough de meeste wijn-gaarden vindt.

Maori betekent ‘normaal’

Cijfers

Ofiiciële landstalen: Engels, Maori, Nieuw-Zeeland-se Gebarentaal (NZSL)

Regeringsvorm:parlementaire monarchie

Religie: christelijk 56% geen 37 %

Volkslied: God Defend New Zealand, God Save the Queen

Munteenheid:Nieuw-Zeelandse dollar (NZD)

Nationale feestdag:6 februari (Waitangi Day)

Landcode internet: .nzLandcode telefoon: 64 Export: vlees (vooral schaap

en rund), zuivel (vooral room-boter en melkpoeder), fruit (vooral kiwi’s), vis en hout.

Import: machines, voertui-gen, petroleum en elektronische apparatuur

Plaats op lijst van rijkste landen: 19/177

“Eens een kiwi, altijd een kiwi”

Spelen in Antwerpen gespeeld. We zullen er alles aan doen om met de Belgische ploeg 2016 te halen. Het talent is er, nu nog de nodige cen-ten en infrastructuur. Die moet de overheid dringend leveren. Antwerp Rugby Club bijvoorbeeld is gevestigd in Edegem, waar we slechts één veld hebben voor negen teams.

Wordt u dan de coach van het Bel-gische Olympische team?

Daarover is al gesproken. Ik zou met trots een Belgisch shirt dragen, ja. Trouwens, wie wil er niet graag naar de Olympische Spelen? En te-gen 2016 ben ik minstens half Bel-gisch, want ik begin de taal nu al een beetje te begrijpen. (lacht) Ook aan de spelers zal het niet liggen. Ze be-zitten een ongelooflijke passie voor het spel. Die jongeren van 16 en 17 zien rugby nu als een kans om via de Spelen bij de Franse profclubs te geraken, vandaar.

Nieuw-Zeeland in een zin droppen zonder ook het woord rugby te gebruiken, is praktisch onmogelijk. Het is daarom geen toeval dat de coach van de Antwerp Rugby Club een Nieuw-Zeelander is. Wie weet, brengt hij ons land wel naar de Olympische Spelen van 2016.

“Ik arriveerde hier vorige zomer op uitnodiging van de Antwerp Rugby Club, die een coach zocht. De stad beviel me meteen”, vertelt Bill Masefield. “In 1992 verliet ik Nieuw-Zeeland, intussen verbleef ik al in 23 landen. Je kan dus gerust zeg-gen dat ik al een beetje van de we-reld heb gezien.” (lacht)

Stelt rugby hier wat voor?Het niveau zit in een stijgende

lijn. Rugby is de snelst groeiende sport van het land. Dat merk je aan de Antwerp Rugby Club. We tellen al 400 leden, goed voor 9 teams. Vorig seizoen wonnen we de nationale beker. Niet slecht voor een team dat de twee vorige jaren slechts twee wedstrijden won. Bo-vendien zijn onze spelers jong, ge-motiveerd en Belgisch, wat een heel goed teken is. En de kans is groot dat rugby op het programma komt van de Olympische Spelen in 2016. Dat is geleden van 1924. In 1920 werd het dus ook tijdens de

Rugbycoach Bill Masefield: “Nieuw-Zeelanders worden geboren met een rugbybal in de hand.”

Beroemde Nieuw-Zeelanders

Lord-regisseur Peter Jackson

Werd geboren op 31 oktober in Pukerua Bay op het Noordereiland. De autodidact brak in 1994 interna-tionaal door dankzij Heavenly Cre-atures waarin Kate Winslet schit-terde. Echte wereldfaam bereikte hij dankzij de met Oscars overladen trilogie rond The Lord Of The Rings.Jackson is niet alleen de enige film-regisseur die zo Nieuw-Zeeland in de belangstelling bracht. Eigenlijk trad hij hiermee in de voetsporen van Jane Campion (Wellington, 30 april 1954), die in 1993 ook al met fenomenale landschappen schilderde in The Piano. Jackson koos voor de Nieuw-Zeelandse Al-pen. Campion voor het intussen be-roemde Karekarestrand. In 1990 had de regisseuse al hoge gegooid met An angel at my table, een bio-grafische film over het bewogen le-ven van Janet Frame (1924-2004), de beroemdste auteur van Nieuw-Zeeland. Frame werd het slachtof-fer van een medisch schandaal. Ze kwam onterecht in een psychiatri-sche kliniek terecht waar ze talloze elektroshocks kreeg. Pas toen haar schrijftalent zich openbaarde, kon ze uit die hel ontsnappen. Een jaar voor haar dood was ze nog dé grote kanshebber voor de Nobelprijs li-teratuur.

En vergeet als bekende Nieuw-Zeelander ook Russel Gladiator Crowe (7 april 1964) niet. De film-ster verhuisde met zijn ouders op vierjarige leeftijd weliswaar naar het Australische Sydney, maar hij zag wel degelijk het levenslicht in de hoofdstad Wellington.

Crowded HouseNa The Beatles hebben ontelbare

bands het niveau van de ‘fab four’ proberen te benaderen. De Nieuw-Zeelandse band rond voorman Neil Finn kwam met het prachtige album Woodface uit 1991 misschien nog het dichtst in de buurt. Ook met dank aan broer Tim, die toen even aan boord was gesprongen. Crow-ded House was toen al goed voor een handvol popparels, denk aan Don’t dream it’s over uit 1987. De groep hield het in 1996 voor be-keken. 120.000 mensen daagden op tijdens het afscheidsconcert. In 2005 pleegde drummer Paul Hester zelfmoord. Neil Finn besloot daar-om onder een nieuwe bezetting de groep weer samen te brengen, maar groot succes bleef de jongste jaren uit.

All BlacksDe zwarthemden van het natio-

nale rugbyteam gaan door het le-ven als het beste rugbyteam ter we-reld, al wonnen ze slechts één keer het WK. Dat gebeurde in 1987. Het team dankt zijn faam ook aan de haka. De benaming voor enkele ri-tuele dansen waarmee de Maori’s hun voorvaderen aanroepen. De All Blacks houden het meestal bij de ‘Ka Mate’ waarrond het misverstand bestaat dat het een oorlogsdans zou zijn. In feite proberen de spe-lers de kracht van de goden in hen te krijgen. Al draait alles natuurlijk om een tamelijk originele intimida-tie richting tegenstrever.

Waarom is Nieuw-Zeeland zo sterk in rugby? Er wonen amper vier miljoen mensen. Dat is niet zo veel.

Het is onze nationale sport. We worden geboren met een rugbybal in onze hand. En omdat Nieuw-Zeeland een kleine natie is, moeten we voor alles vechten. De opvoeding is er hard, dat maakt het geloof in onszelf heel groot. Dat aspect is erg belangrijk in rugby: nooit willen op-geven! Voeg daarbij dat ons school-systeem erg op sport is gericht en je hebt een verklaring voor het succes. Al is dat de jongste jaren wat minder geworden.

Waarom?Onze beste spelers kiezen voor

het grote geld in het buitenland. En jonge talenten ontwikkelden zich vroeger in clubs op het platteland. Maar wegens veel sociale onzeker-heid trekken veel jongeren naar de stad, op zoek naar een job. Daar ko-men die talenten door het jachtige werkritme nauwelijks aan trainen toe. Ik kom zelf uit een klein vis-sersdorp. Bijna iedereen is er naar de stad vertrokken. Vroeger waren er minstens een dozijn rugbyclubs, nu amper nog twee.

U trok niet naar de stad, maar naar het buitenland.

Je mist altijd je echte thuis. Eens een kiwi, altijd een kiwi. Maar de laatste keer dat ik in het land was, wou ik na een week alweer weg. Ik zag vroegere vrienden terug die echt geen idee hebben van wat er zich in de wereld afspeelt. Ze leven veel te geïsoleerd. Die mensen komen nau-welijks hun dorp uit. Toen ik mijn vader vertelde dat ik een rugbycon-tract in Canada had aangenomen, heeft hij zes maanden niet met me gesproken.

Nog even terug naar rugby: ge-speeld door gentlemen, zonder hooliganisme. Respect!

Klopt, jij mag voor het ene land zijn, ik voor het andere, maar tijdens de wedstrijd staan we gewoon naast elkaar een biertje te drinken. Ook de spelers respecteren ongeschreven regels. Wat er op het veld tijdens die 80 minuten gebeurt, wordt niet bui-ten de lijnen voortgezet.

En alles begint met de beruchte haka…

Die dans is een uitdaging. Je moet in onze ogen durven kijken. Kijk je weg of naar de grond, dan je al ver-loren.

“Je moet in onze ogen durven kijken. Kijk je weg of naar de grond, dan ben je verloren”Bill masefieldrugbycoach

Nieuw-Zeelanders wonen in Antwerpen

17

�.DIVERS ANTWERPEN donderdag 10 september 2009

Algemeen

Slechts 3 procent bruikbaar voor landbouw

Officiële naam: Republique du Niger

Ligging: ten zuiden van de Sahara

Oppervlakte: 1.267.000 km² of twee keer zo groot als Texas

Grenzen: Algerije, Libië, Tsjaad, Nigeria, Benin, Mali en Burkina Faso. Niger is volledig

NigerErg arm maar ook erg grote producent van uranium

afgesloten van de zee.Hoofdstad: Niamey Taal: FransAantal inwoners:

15,4 miljoenEtnische groepen:

Hausa (55%), Songhai (21%), Touareg (9,3%), Fulani (8,5%), Kanuri (4,7%)

Godsdienst: islam (80%), christendom (5%)

Klimaat: heet en droog woestijnklimaat (temperatuur tot 45 graden), tropisch in het

uiterste zuiden Landbouw: slechts 3% van

de oppervlakte kan worden ge-bruikt voor de landbouw (bo-nen, cassave, rijst en gierst)

Delfstoffen: goud, fosfaten, tin. Niger is een van de grootste producenten van uranium

Rijkdom: Niger staat op 221 van de lijst van 229 landen

Munteenheid: CFA-frankTelefooncode: 227Internetcode: .neVolkslied: La Nigérienne

“Mijn oogappel mag geen straatkind worden”

Salou Oumarou (40) heeft wat met auto’s. Hij is nu al meer dan tien jaar in België en werkte als verkoper van tweedehandse Toyota’s, bij Opel en als koerier bij een bezorgbedrijf.

Salou woont op het Kiel in de schaduw van het Beerschot-stadion. “Eigenlijk supporter ik voor Antwerp”, zegt hij. Hij spreekt voortreffelijk Nederlands, al noemt hij het zelf ‘bananen Nederlands’. Als hem een woord niet te binnen schiet, schakelt hij over naar het Frans. Niger, zijn land van her-komst, was een Franse kolonie.

“Nu heb je overal taallessen en in-burgeringscursussen, maar toen ik hier meer dan tien jaar geleden ar-riveerde, bestond dat amper. Ik heb mijn Nederlands op straat geleerd. Van vrienden en buren. Nederlands is niet simpel, hé. Mijn moedertaal is het Frans. Het zou voor mij veel gemakkelijker zijn geweest als ik mij in Brussel of in Wallonië had gevestigd. Maar dat wilde ik niet. Ik woon liever in Antwerpen. De sfeer is hier beter.”

“Racisme? Een Antwerpenaar maakt veel lawaai en toch ben ik nooit belaagd of uitgescholden. Het gebeurde wel eens dat iemand mij ‘negerke’ noemde, maar dat was dan om te zwanzen, hé.”

“Je moet als inwijkeling proberen

Salou Oumarou: “Ik heb het Nederlands gewoon op straat geleerd.”

Lubhya

Ingrediënten 500 g lamskarbonaden 1 ui, fijngehakt 500 g sperziebonen saffraan 1 kopje vleesbouillon 2 chilipepers, fijngehakt olijfolie

Door het verschroeiende woestijnklimaat is Niger een van de armste landen van de wereld.

In Niger wonen Nigerezen

Een inwoner van Nigeria is en Ni-geriaan. Een inwoner van Niger is een Nigerees. Beide landen hebben hun naam te danken aan de rivier Niger. Niger is zwart in het Latijn. Van het Latijnse niger komt het Ne-derlandse neger.

De Niger is de belangrijkste rivier van West-Afrika met een lengte van ongeveer 4.160 kilometer. De rivier loopt in een halve-maanvorm door Guinee, Mali, Niger, Benin en Nige-ria. De rivier mondt uit via een gro-te delta in de Golf van Guinee. De Niger is de op twee na langste rivier in Afrika. Alleen de Nijl en de Kongo (ook wel Zaïre) zijn langer.

Volgendeweek:

Nigeria

Noord-Korea

Noorwegen

Nigerezen wonen in Antwerpen

57

“Europeanen werven Nigerezen aan als huispersoneel, Chinezen brengen alles zelf mee”salou oumarou

Even buiten de Nigerese hoofdstad Niamey steekt een giraf de weg over.

Een karavaan van Toearegs trekt door een afgelegen streek in Niger.

de taal te spreken en je te gedragen naar de spelregels van het gastland. Als ik bijvoorbeeld in een café een pintje wil gaan halen aan de toog, weet ik dat ik in de rij moet staan en mijn beurtmoet afwachten. Als je dat niet doet, trap je op zere tenen.”

“Ik ben van plan om hier te blij-ven. Ik heb een kindje. Dat mag geen straatkind worden. Ik wil het een de-gelijke opvoeding geven. Daar hoort

een goede school bij. Ik wil daar hard voor werken. Desnoods dag en nacht.”

“In Niger heb ik nog een vader en zes broers. Van drie van hen heb ik de studies betaald. Zij hebben nu een job bij het ministerie. Dat is heel wat in Niger. Het is bijna het armste land ter wereld. Misschien daarom dat er - in tegenstelling met buurland Ni-geria - zo weinig ambras is tussen de verschillende stammen. Er zijn heel veel gemengde huwelijken. Neem mijn ouders: vader is een Fu-lani, moeder een Songhai. Zelfs de christelijke minderheid wordt niet belaagd. Integendeel, in Niger maak je het mee dat moslims mee Kerstmis vieren.”

“Niger is arm, maar bezit grote uraniumreserves. De Fransen heb-ben lange tijd een monopolie gehad op de ontginning en nu deelt de re-gering de meeste concessies uit aan de Chinezen. In tegenstelling met de Europeanen werven die weinig mensen aan. De Fransen zochten bij de lokale bevolking huispersoneel, arbeiders, chauffeurs. De Chinezen brengen alles zelf mee.”

“Nigerezen zijn joviaal, ondanks hun belabberde levensstandaard. Er wordt vaak samen gegeten: een pot rijst of gierst met wat stukjes kip en saus en iedereen schuift mee aan.”

Salou Oumarou kreeg van ons een SIM-pakket van Ortel Mobile .i

BereidingVerhit de olie en fruit de uitjes tot

ze glazig zijn. Voeg het vlees toe en bak dit al roerend bruin. Voeg de bo-nen toe. Strooi er wat zout en peper overheen en roer er een mespuntje saffraan door. Blus het gerecht met vleesbouillon, dek de pan af en laat alles 30 minuten smoren. Voeg 5 mi-nuten voor het einde van de kook-tijd de pepertjes toe. Geef er Turks brood bij.

(stoofschotel van lamsvlees met sperziebonen)

Recept