donderdag 3 september 2009

DiversAntwerpen

Bijlagereeks over de 160 verschillende nationaliteiten die in Antwerpen vertegenwoordigd zijn

Van Afghanistan tot Zwitserland

www.gva.be

Sherjill Macdonald:“Antwerpen is zo knus”

blz. 7

Nederland

Christel Herben: “Nederlandse studenten hebben minder stress”

blz. 4

Yvonne Walter: “Hier krijg je een kus van de postbode”

blz. 2

BelgiëNederland

Teksten: Maaike Floor, Frank Heirman, Lex Moolenaar, Bénédicte Van Paeschen, Patrick Van de Perre, Thomas Spronk Coördinatie: Kris Vanmarsenille Eindredactie: Carine TollenaereFoto’s: Jan Van der Perre, Arlette Stubbe, Bert Hulselmans, Ludo Mariën, Patrick De Roo, Dirk Kerstens, Wim Hendrix, Luc Daelemans, Gert Cools, Thomas Legrève, PhotoNews, Belga, GPD, EPA, GVA

�.DIVERS ANTWERPEN donderdag 3 september �009

Cijfers

In de top tien van rijkste landenOfficieel: Koninkrijk der

NederlandenHoofdstad: AmsterdamOppervlakte: 41.543 km²Aantal inwoners: 16,7 miljoenLevensverwachting:

76,8 (mannen) , 82,14 (vrouwen)Talen: Nederlands, FriesGodsdiensten: katholiek

(30%), gereformeerd (11%), calvinist (6%), andere vorm van protestant (3%), moslims (5,8%), overig (2,2%), geen (42%)

Munteenheid: euro

NederlandAl bijna 17 miljoen inwoners

Landcode telefoon: +31Landcode internet: .nlBevolkingssamenstelling:

Nederlanders (80,7%), EU (5%), Indonesiërs (2,4%), Turken (2,2%), Surinamers (2%), Marokkanen (2%), Nederlandse Antillen en Aruba (0,8%), overig (4,8%).

Export: machinerieën, chemicaliën, brandstoffen; voedselproducten (kaas en bier!)

Plaats op de lijst van rijkste landen: 9/177

Desiderius Erasmus (schrijver, geleerde en humanist)

Anne Frank (joods meisje, bekend om haar dagboek)

Jan Wolkers (schrijver)

Simon Stevin (wiskundige)

Ruud Gullit (voetballer)

Viktor en Rolf (ontwerpers)

Dat ze vroeg of laat in Antwerpen zou belanden, stond in de sterren geschreven. Als kind in Dordrecht, waar ze middelbare school volgde, kwam ze er al meermaals en eens ze beslist had jazzmuzikant te worden, was een verhuizing naar Antwerpen een kwestie van de juiste ontmoetingen.

“Voor mij was het logisch dat ik naar beneden zou afzakken en niet naar het noorden zou trekken”, blikt Yvonne Walter terug. “Amsterdam of Antwerpen: doe mij dan maar Antwerpen.”

Jazz leerde ze al doende, want onderwijs daarin bestond toen nog niet. “Jazz zingen doe je trouwens nooit volgens het boekje, maar met je lijf. Wel moet je je stem leren be-heersen. De operazanger Len Del Ferro heeft me daarin geholpen”, zegt Yvonne Walter, die haar eerste jazzoptredens in Breda deed.

Al snel zong ze ook over de grens. “In de Antwerpse Gard Sivik kwam ik luisteren, maar in de andere jazz-cafés heb ik allemaal gezongen: de September-club van Jack Van Poll, de Riverside, De Muze, het Swing Café, zelfs in De Kat in de Wol-straat.”

Toen bassist Mary Hehuat in ok-tober 1991 café Hopper tegenover het Museum voor Schone Kunsten opende, werd dat haar thuisbasis. “Met Mary vormde ik al in de ja-ren tachtig een ensemble. Met hem heb ik ook mijn eerste elpee opge-nomen. De Kok heette ik toen nog, maar omdat een Engelse vriendin

dat een te schunnige naam vond, heb ik de familienaam van mijn moeder als pseudoniem genomen. Vanaf 1993 viel alles in de plooi: de nieuwe naam Yvonne Walter, mijn eerste cd Close Enough en natuurlijk Antwerpen!”

“Toen was het nog behoorlijk stil op het Zuid, maar je kon er altijd artiesten ontmoeten. In de Hopper heb ik alle pianisten van Nederland en België kunnen uittesten. Ik heb programma’s met Jef Neve samen-gesteld. Ik ben er bevriend geraakt met Antje De Boeck en Els Dotter-mans, met wie ik op tournee ging. En ik heb er mijn echtgenoot Felix Thiery leren kennen. Die had toen zijn fotostudio in de Museumstraat. De Hopper was ook zijn plek om vrienden te ontmoeten. Nu zijn we elf jaar samen.”

Inburgeren was voor Yvonne Walter nooit een probleem. “Nie-mand heeft me er ooit op aange-keken omdat ik Nederlandse was. Nederlanders hebben de neiging om overdreven uitbundig te doen en lawaai te maken, maar dat ver-leer je snel in Antwerpen. Je moet wel, want anders vind je je draai niet.”

Yvonne Walter heeft net een nieuwe cd uit, I wish I knew, met uitsluitend ballads van John Col-trane. Een sterke, emotionele plaat, waarvoor ze uitstekende reacties en aanbiedingen uit Japan kreeg. Men wil haar graag in Tokio heb-ben.

“Een tournee zou heerlijk zijn, maar verhuizen? Nee hoor. Ik heb in Antwerpen zo’n harmonieuze levensstandaard gevonden. Ik voel me er veel te goed.”

“Hier krijg je een kus van de postbode”Thuis voor Yvonne Walter is het Zuid, vooral de buurt rond jazzcafé Hopper. “Je krijgt er een kus van de postbode en je leert er fantastische mensen kennen”, zegt de zangeres die in Eindhoven geboren werd als Yvonne de Kok.

Yvonne Walter: “Verhuizen? Nee hoor. Ik voel me veel te goed in Antwerpen. Hier heb ik zo’n harmonieuze levensstandaard gevonden.”

“Overdreven uitbundig doen en lawaai maken, verleer je snel in Antwerpen”Yvonne walterjazzmuzikante

André BertDe Maastrichtenaar was in 1964 één van de eerste Neder-

landers die aan de Studio Herman Teirlinck kwam studeren. Bert André (1941-2009) woonde vijftig jaar op Zurenborg en werd een icoon van het Antwerpse toneelleven, hoewel hij nooit Antwerps sprak.

Beysens PatriciaDe specialiste van het Duitse lied van Kurt Weill en Bertolt

Brecht werd in 1956 in Rotterdam geboren, maar verhuisde in de jaren zeventig naar Antwerpen. Patricia Beysens is ook plastisch kunstenares.

BosStefVan 1984 tot 1988 volgde Stef Bos (Vee-nendaal, 1961) een

kleinkunstopleiding aan de Studio Herman Teirlinck. Antwerpen werd zijn thuisbasis, tot hij onlangs naar Zuid-Afrika verhuisde. Hij trouwde er met een bekende kunstenares.

Esmé BosGeboren in Den Haag in 1969 en ook een product van de

kleinkunstafdeling van Herman Teir-linck. Ze zong bij El Tattoo del Tigre en Très Tigres Tristes en speelde in vele theaterproducties.

Barnard BennoZoon van de bekende dichter en predikant Guillaume van der

Graft. Hij woonde lange tijd op het Antwerpse Zuid, vooraleer naar het Brusselse te verhuizen.

Antwerpen trekt kunstenaars aan

HelsenAnkeDe actrice uit Eindho-ven (1955) werd één van de gezichten van

de KNS, KJT en het Fakkeltheater en vertolkte ontelbare film- en tv-rollen.

JanzoonsKlaasDe dEUS-violist en toetsenist is van Ne-derlandse afkomst,

maar heeft Borgerhout als thuisbasis.

KerstingJefDe schilder, violist en kok Jef Kersting vestigde zich in 1958 in Antwerpen en stichtte er mee G58 in het Hes-senhuis. Hij was de bezieler van de Zigeunerkelder op de Stadswaag en het vermaarde Slavia-restaurant.

Kortekaas NiekGeboren in 1958 in Den Haag. Werkt al 25 jaar als scenograaf

en regisseur voor theaters, dans-gezelschappen, musicals, film en musea. Kortekaas Designers is geves-tigd in de Rudolfstraat 31.

Louwaard SaskiaVolgde academie in Antwerpen en ontpopte zich tot

een veelgevraagde scenografe voor o.a. Het Toneelhuis, Het Paleis en Zuidpool.

Al van in de gouden zestiende eeuw vonden vele kunstenaars van boven de Moerdijk de weg naar de Schelde. De creatieve migratiestroom droogde zelden op. De laatste decennia dikt de Nederlandse kunstenaarskolonie opvallend sterk aan. Met Hollandse Antwerpenaars kan je een encyclopedie vullen: van Bert André tot Joost Zweegers.

Van der Mieden DiederikFotograaf Diederik van der Mieden en partner Yvonne Cox openden in 2004 de Van der Mieden Gallery in de Pourbusstraat 15, één van de fraaiste galeries op het Zuid.

Van GoghVincentVijf maanden, van november 1885 tot maart 1886, verbleef

de wispelturige Vincent Van Gogh (1853-1890) in Antwerpen.

Hij schilderde stadsgezichten in de Lange Beeldekensstraat, taferelen in dancings en vrouwenportretten. In Antwerpen zou hij verslaafd geraken aan absint en er zijn syfilis laten behandelen.

Van PollJackGeboren op een zuchtvan de grens in Roo-sendaal in 1934. Hij

leidde drukkerijen in Nederland en België, maar zijn hart ging vooral uit naar de piano. Vanaf de jaren vijftig was hij een spilfiguur in de Antwerp-se jazzscene en runde hij clubs.

Van VeenOttoDe leermeester van Rubens was een Nederlandse katholiek die de wijk moest nemen naar het Zuiden. Tussen 1594 en 1600 had hij een atelier in Antwerpen.

Van André tot Zweegers

Hoogvliegers

donderdag 3 september 2009 DIVERS ANTWERPEN.3

Allemaal een beetje Nederlander

Toen en nu

Wij kennen Nederland als onze Noorderburen, maar het land is ook onderdeel van het Koninkrijk der Nederlanden, waar ook Aruba en de Neder-landse Antillen toe behoren.

De benaming Nederland ontstond in de Bourgondische periode in de 14de en de 15de eeuw. Met de Nederlanden of de Lage Landen werd toen de huidige Benelux bedoeld. Het Nederland van vandaag be-staat sinds 1830.

1425: de eerste Nederlandse universiteit opent in Leuven.

1466: de eerste gulden wordt ingevoerd.

1519: de eerste oorlog met Frankrijk start.

1555: Karel V doet troons-afstand en Filips II wordt Heer der Nederlanden.

1584: Filips II doet Willem van Oranje in de ban. Later dat jaar wordt de Nederlander vermoord.

1585: de Zuidelijke Nederlan-den worden Spaans. Na de val van Antwerpen trekken veel

sinjoren naar Amsterdam en Haarlem.

1602: oprichting van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC).

1701: Lodewijk XIV bezet de Zuidelijke Nederlanden.

1730: Nederland maakt kennis met de aardappel.

1799: op 31 december wordt de VOC ontbonden.

1810: het koninkrijk Holland wordt bij Frankrijk ingelijfd.

1815: Willem I wordt koning der Nederlanden.

1839: negen jaar na de

afscheuring erkent Nederland het onafhankelijke België.

1914: de Tweede Wereldoor-log breekt uit en Nederland is neutraal. Het land vangt tien-duizenden Belgische vluchtelin-gen op.

1948: koningin Wilhelminawordt opgevolgd door haar dochter Juliana.

1953: overstromingen in Zeeland kosten 1.835 mensen het leven.

1980: Beatrix wordt koningin.2002: prins Willem-Alexander

trouwt met Máxima Zorreguieta.

Verhuizen vormt een rode draad in het leven van Joke van Leeuwen. Ze werd in 1952 in een predikantengezin in Den Haag geboren, woonde tot haar achtste in Amsterdam, maar verbleef ook in Maastricht en op het Nederlandse platteland.

“Op mijn dertiende verhuisde ik met mijn ouders naar Brussel en ging ik er op Vlaamse scholen. Toen is de ‘ont-Nederlandsing’ begonnen. Waar je je puberteit doorbrengt, te-kent je diep. Op mijn achttiende ging ik op kot in Antwerpen.”

Na opleidingen in grafische kun-sten en geschiedenis kwam ze weer in Nederland terecht om zeven jaar geleden opnieuw voor Antwerpen te kiezen.

“Ik hoorde er meer thuis dan in Nederland. Ik ben een echte meng-vorm van noord en zuid, maar ik be-schouw me nu vooral Antwerpenaar. Als artiest werk ik zowel in Nederland als in Vlaanderen, maar Vlaanderen krijgt de overhand. Nederlandse col-

lega’s kom ik tegen, maar ik zoek de grote Nederlandse kolonie zeker niet op. Integendeel, ik veranker me met de stad. Ik neem aan zo veel mogelijk activiteiten deel.”

Joke van Leeuwen volgt de stads-ontwikkeling en het sociale leven aan de Schelde nauwlettend. Ze was dan ook een geknipte figuur om Tom Lanoye, Ramsey Nasr en Bart Moe-

yaert als Antwerpse stadsdichter op te volgen.

“Als officiële dichteres kan ik geen spijkerharde standpunten innemen, maar ten persoonlijke titel engageer ik me wel. Ik heb een open brief on-dertekend tegen de Lange Wapper-brug. Als stadsdichter ga ik zo’n on-derwerp niet uit de weg. Je pakt het wat breder aan. Je stelt je vragen. Graaft in het verleden. Hebben we toen ook de juiste beslissingen ge-nomen?”

Antwerpen vindt ze alleszins een stimulerende werkstad. “Het is ge-vaarlijk om typisch Antwerpse trek-jes aan te duiden. Je stuit zo snel op clichés. Maar het klopt wel dat Ant-werpen een meer zuiderse mentali-teit heeft dan Nederland. De levens-stijl is er wat losser. Toch is er ver-rassend veel mogelijk. Je kan best wat realiseren: de lijntjes zijn niet zo lang.”

Als het aan haar ligt, blijft ze in Antwerpen. “Ik ben genoeg verhuisd, denk ik. Maar wat je nu wil, hoeft niet definitief te zijn. Er kan altijd nog een volgende stap komen…”

“De lijntjes zijn niet zo lang”

In 2002 verhuisde schrijfster, grafisch kunstenares en performer Joke van Leeuwen naar Antwerpen. “Een bewuste keuze”, zegt de Nederlandse, die nog tot eind dit jaar de officiële stadsdichteres is.

Volgens stadsdichter Joke van Leeuwen kan je in Antwerpen heel wat realiseren

“Wat je nu wil, hoeft niet definitief te zijn. Er kan altijd nog een volgende stap komen...”joke van leeuwenschrijfster, performer, grafisch kunstenaar

Joke van Leeuwen: “Ik ben een mengvorm van noord en zuid.”

BloomPhilDe performance-artieste was de eerste die uitge-

breid naakt op Nederlandse televisie verscheen. Zij heeft haar atelier in de Bleekhofstraat.

Campert RemcoDe Nederlandse dichter maakte van 1964 tot 1966 deel

uit van de Antwerpse avant-gar-descene.

Cox JanDe invloedrijke schil-der werd in 1919 in Den Haag geboren

en gaf twintig jaar les in Boston. Toch speelde Antwerpen een centrale rol in zijn carrière. Hij volgde er acade-mie en bracht er de laatste jaren van zijn leven door, tot zijn zelfmoord in 1980.

Hehuat MaryDe Nederlands-Indonesische film-maker en jazzbassist

opende in 1991 café Hopper op de Leopold De Waelplaats.

Hagedoorn GeorgetteTheaterdirecteur Joris Diels bracht de Nederlandse top-

actrice in de jaren dertig en veertig naar Antwerpen, waar ze de ster van de KNS werd.

Haring AbkeVanaf 2010 wordt Abke Haring vaste theatermaakster

bij Het Toneelhuis. Ze volgt er een andere Nederlandse migrante, Lotte van den Berg, op. Haring speelde al in producties van Luk Perceval en Guy Cassiers.

NasrRamseySinds hij in 2005 stadsdichter werd, is acteur, regisseur en

schrijver Ramsey Nasr een bekende Antwerpenaar. Hij werd in 1974 in Rotterdam geboren in een Pales-tijnse familie.

Neutelings Willem-JanSamen met Michiel Riedijk runt Willem-Jan Neutelings in

Rotterdam één van de succesrijkste Europese architectenbureaus. Hij woont op het Eilandje en kan dage-lijks zien hoe zijn ontwerp van het Museum aan de Stroom opschiet.

RoyaardsBenDe directeur van de Amsterdamse schouwburg werd in de jaren vijftig en zestig de topacteur van de Ant-werpse KNS. Echtgenoot van Geor-gette Hagedoorn.

Smidt Van GelderPieterDe welvarende papierhandelaar

Pieter Smidt Van Gelder (1878-1956) vestigde zich op zestigjarige leeftijd in een herenhuis op de Belgiëlei, dat hij samen met zijn kunstcollectie aan de stad Antwerpen schonk.

SeuntjensLotVanuit de Toneel-garage in de Bouw-handelstraat 72 runt

scenografe, kostuumontwerpster en regisseuse Lot Seunkes het gezel-schap Tol, dat massaspektakels op stapel zet. Tol maakte furore in Lon-den en Dehli.

Uit den bogaardMartinIn een oude kof-fiebranderij in de

Bleekhofstraat heeft Martin uit den Bogaard zijn atelier en galerie. Hij is een pionier in de biokunst en gaat aan de slag met krengen.

Vredeman De VriesHansDe naam zegt het: een Fries van ge-

boorte. Overal in Europa, van Ham-burg tot Praag bood deze architect en schilder (1527-1606) zijn diensten aan.

Maar vooral in Antwerpen speelde hij een doorslaggevende rol in de verspreiding van de renaissance.

Wessing KoenDe beroemde Amsterdamse wereld-reiziger-fotograaf koos Antwerpen als uitvalsbasis.

Ysbrant

Antwerpen vormt een rode draad in de carrière van Hage-

naar Ysbrant. Hij volgde er Hoger In-stituut eind jaren vijftig en creëerde een fresco in café De Muze.

Vorig jaar ruilde deze vriend van Hugo Claus en Jan Decleir Venetië (definitief?) in voor de Scheldestad.

Zweegers JoostRockstar met Nederlands pas-poort, opgegroeid in

Neerpelt, maar thuis in Antwerpen.

�.DIVERS ANTWERPEN donderdag 3 september 2009

Hollandse Club is al heel oud De Hollandse Club in Antwerpen is de op één na

oudste Hollandse Club ter wereld, na die van Londen. Vijf zakenmannen richtten in 1879 de Antwerpse tak van de vereniging op. Vroeger was zakendoen het hoofddoel, inmiddels gaat het vooral om gezellige borrels, diners en lunches.

Lid worden gaat niet zomaar. Kandidaat-leden moeten door twee leden van de club worden voorge-dragen. Daarna moeten ze twee keer komen kennis-maken én op gesprek komen bij een ballotagecom-missie. Dames mogen geen lid worden.

Vereniging

Bestuursleden van de Hollandse Club Ad Nollen, Bert Otto en Peter Fransen.

Tien voor taal

Studenten missen Albert Heijn het meest

Er is op dit moment maar één Nederlandse studentenvereniging in Antwerpen, News, een afdeling van Nederlandse Wereldwijde Studenten.

“Deze afdeling bestaat nog maar anderhalf jaar”, vertelt oprichtster Chantal Schinkels, die een master organisatiebeleid volgt in Antwer-pen. “We hebben veertig geregis-treerde leden, maar er komen veel meer mensen naar onze feesten.”

Lid worden van de vereniging gebeurt via de website. Het is gra-tis, en alleen voor Nederlandse stu-denten.

Chantal: “Het is de bedoeling om een soort netwerk van stu-denten uit alle richtingen uit te bouwen. Onze feesten zijn

wel voor iedereen toegankelijk hoor. We hebben maar vier acti-

viteiten per jaar, omdat we vinden dat studenten zich ook moeten in-tegreren in Antwerpen. Maar soms is het wel prettig om praktische tips uit te wisselen. En het is echt niet gemakkelijk om contact te leggen met Vlamingen als je hier net bent. Dat heb ik zelf ook gemerkt.”

De feesten hebben altijd een the-ma. In april is dat Koninginnedag. Dan komt iedereen in het oranje. “In oktober hebben we een Albert Heijn-feest”, vertelt Chantal. “Ne-derlandse studenten missen hun ei-gen supermarkt nog het meest.”

www.newstudent.nli

Chantal Schinkels.

Nederlandse studenten1995: 4721999: 4962004: 4132008: 666

“Wij hebben minder stress”

Christel Herben ging op de open dag van de Universiteit Antwerpen kijken om een noodoplossing achter de hand te hebben. Maar ze vond het zo leuk dat ze bleef.

Ook al zit geneeskunde-student Christel Herben (26) al zes jaar in Antwerpen, ze kan zich nog steeds verbazen over de Vlaamse studenten. “Veel studenten zitten nu al te stressen over het aantal beschikbare specialisatieplaatsen voor volgend jaar. Dat zie je dan toch?”

Geneeskunde is samen met dier-geneeskunde een van de populaire richtingen bij Nederlandse studen-ten. In Nederland is er een loting-systeem om het aantal beschikbare plaatsen te verdelen. Dus wie is uit-geloot, komt al eens over de grens kijken.

“Met dat scenario ging ik naar de open dag”, vertelt Christel. “Maar ik zag alleen maar voordelen om hier te komen studeren. Het is een goede opleiding, het collegegeld is

“Antwerpen is een geweldige stad, maar na zes jaar is het mooi geweest”christel herbenstudente

lager, het is avontuurlijk én de ka-mers zijn goedkoper. Ik had in Am-sterdam kunnen beginnen, maar ik wilde echt geen 400 euro betalen voor een bezemkast.”

Christel vindt de studentenvoor-zieningen in Antwerpen heel goed. “Kotweb is een ideaal systeem om een kamer te vinden. Ik vind het ook goed dat je alleen maar een studentenka-mer mag huren als je nog studeert. Daar kan Nederland een voorbeeld aan nemen. En die gele fietsen zijn ook een geweldige oplossing. Stu-denten doen alles op de fiets.”

In de introductieweek kwam Christel er al achter dat ze niet de enige was die in Antwerpen zou gaan studeren. “Ik denk dat er bijna twin-tig Nederlanders in het eerste jaar zaten. Die deden bijna allemaal de introductieweek. Vlaamse studen-ten hebben daar vaak minder be-hoefte aan omdat ze nog veel mensen kennen van de scouts of de chiro.”

Misschien was het ook daarom niet zo gemakke-lijk om Vlaamse vrien-den te maken. “Je trekt automatisch een

beetje naar de andere Nederlan-ders. Die zijn ook heel open, al zijn het soms vluchtige contacten. Later heb ik ook Belgische vrienden ge-maakt. En dat zijn nu hele trouwe vrienden.”

Christel merkte wel dat de Neder-landers zich gemakkelijker in het stu-dentenleven storten. “Feesten hoort erbij, hé. Ik ben ook praeses van een studentenvereniging geweest. Dat is heel tof. Veel Vlaamse studenten zijn heel ambitieus en maken geen tijd voor die kant van het studenten-leven.”

Een ander verschil? Nederlandse studenten gaan liefst zo snel moge-lijk het huis uit. Christel: “Ze zijn wat vrijgevochtener denk ik. Ik had een keer een vriendje. Iedere keer dat hij bleef slapen, belde hij naar zijn moeder. In Nederland zouden ze je uitlachen, maar voor hem was het heel gewoon.”

Christel heeft nooit problemen met haar studie gehad, maar ze kreeg wel eens opmerkingen. “Zo-wel op de universiteit als daarbui-ten. Tijdens een cantus riepen zatte mannen wel eens: ‘Hollandse hoe-ren’. Een typische zattemannenop-merking natuurlijk. Maar toen ik een mondeling examen fysica deed en geen formules kon opdreunen om-dat ik dacht dat we die moesten toe-passen, zei een professor: ‘Dat leren jullie niet, hé. En jullie hebben ook nog een taalprobleem.’ Dat vond ik wel grof.”

Over taal gesproken: Christel spreekt nog gewoon Nederlands, zonder Vlaams accent. “Ik ken men-sen die zo switchen, maar dat komt snel heel nep over. Ik hoef geen ac-cent om erbij te horen. Alleen als patiënten me op mijn stageplaats in het UZA niet begrijpen, haal ik mijn beste Vlaams boven.”

Als Christel na haar stage en laat-ste vakken klaar is met haar studie, verhuist ze weer richting Nederland. “Antwerpen is een geweldige stad, maar na zes, zeven jaar is het mooi geweest.”

Christel Herben: “Nederlandse studenten zijn heel open en storten zich gemakkelijker in het studentenleven.”

Vlaams.Hollands.

Geld afhalen.Pinnen.

Solden.Uitverkoop.

Dampkap.Afzuigkap.

Buiten-wipper.Uitsmijter.

Sukkel.Lul-de-behanger.

Hij is dood.Hij is kassiewijle.

Bekijk het.Amme-hoela.

Geldwolf.Poen-schepper.

Koffie drinken.Bakkie doen.

Friet met pindasaus, mayonaise en uitjes.Patatje oorlog.

Dicht op elkaar.Hutje mutje.

donderdag 3 september 2009 DIVERS ANTWERPEN.�

In Antwerpen heb je meer-dere protestantse kerken waar je ook heel wat Neder-landers vindt. De bekendste kerk is waarschijnlijk die in de Bexstraat, die al meer dan 150 jaar bestaat. De Neder-lander Johan Visser is er sinds twee jaar predikant. “We hebben een actieve gemeen-schap van zo’n vijftig mensen, van wie de helft Nederlan-ders. Maar er staan 170 men-

sen ingeschreven bij de kerk.” Visser komt uit Bergambacht, bij Gouda, een regio met veel protestanten. “In Antwer-pen is het protestantisme veel kleinschaliger. Ik heb bijvoorbeeld maar zeven mensen die het catechese- programma volgen. Na de dienst op zondag, gaan we ook altijd nog even koffie-drinken. Ik merk dat de Ne-derlanders die hier komen die kleinschaligheid waarderen.”

Visser woont met zijn vrouw en drie kinderen in Antwerpen.

Kerk

Predikant mag wel trouwen

“Als ik iemand ga bezoeken in een verpleeghuis en ik stel me voor bij de verplegers en de dokters, dan

zeggen mensen vaak: ‘Jullie mo-gen wel trouwen hé.’ En daar klinkt dan zoiets in door van: jullie hebben maar geluk.”

De grootste verschillen tus-sen de katholieke en de pro-testantse kerk? “Onze kerk is

veel soberder ingericht en er is meer aandacht voor de Bijbel.

Maria neemt ook een minder prominente plaats in. Wij bidden niet tot Maria, zoals de katholie-ken.”

www.christusgemeente.bedienst op zondag om 10.30u

Andere protestantse kerken in Antwerpen:

Antwerpen-Noord: Lange Winkelstraat 5

Antwerpen-Zuid:Sanderusstraat 77

Linkeroever: Hr. van Bergenstraat 1

Brasschaat: Leopoldslei 35 Evangelisch Centrum Deurne:

Boterlaarbaan 19-21Gereformeerde Gemeente

Merksem: Oudebarreellei 64

ii

“Mijn Friese mentaliteit strookt met die van de Antwerpenaar”Hoe belandt een Fries met een Engelse vrouw in een Mexicaans restaurant in het hart van de stad? Twintig jaar geleden stortte Wybe van der Veen zich in dat avontuur. Hij heeft er geen spijt van gehad.“Ik kwam met een vriend een weekend naar Antwerpen en dacht meteen: hier kan ik wel leven.” Zo begon Wybe van der Veen zijn Antwerpse avontuur in 1989.

Wybe van der Veen (46) verdient al twintig jaar goed zijn brood met zijn Mexicaans restaurant Caram-ba aan de Kaasrui. “Dit jaar is het door de crisis wel harder gewor-den”, zegt hij. “Ik heb gelukkig mijn vaste klanten, maar voor starters is dit een onmogelijke periode.”

Wybe is geboren in Veenwou-den, een plaats tussen Dokkum en Leeuwarden in Friesland, het hoge noorden van Nederland. “Ik ben nooit erg honkvast geweest. Al op mijn zeventiende heb ik een jaar stage gelopen in een restaurant in Zwitserland. Daarna kwam ik in Amsterdam terecht, in een Mexi-caans restaurant. Toen dat werd verkocht, heb ik samen met een vriend besloten om het samen in Antwerpen te proberen. We huur-den dit pand van drie zussen, die

Wybe houdt het al twintig jaar vol met zijn Mexicaans restaurant Caramba aan de Kaasrui: ““Wij zijn werkers, wij klagen niet gauw.”

“Als ik tussen de Nederlanders had willen zitten, had ik niet hierheen moeten komen”wybe van der veenrestauranthouder

Ze komt uit Geldrop bij Eindhoven, maar Willemijn Koch (27) werkt al drie jaar als verzorgster van de hoefdieren in de Zoo.

“Tijdens mijn opleiding in Nederland had ik al vier keer stage gelopen in de die-rentuin en op de allereerste dag wist ik het al: hier wilde ik werken.”

“Antwerpen was in het begin een heel avontuur, want ik kende hier niemand en ik vond nergens een filiaal van Albert Heijn. Maar ik vond het wel fantastisch dat ik maar de straat hoefde over te steken - ik woonde op het Kipdorp - om midden in de winkelstraten te staan.”

“Aan het Antwerpse dialect van mijn collega’s moest ik wel even wennen, maar nu lukt het prima. Verder zie ik niet veel verschillen, al zijn Nederlanders wel iets directer. Vlamingen vind ik terughou-dender maar tegelijk zijn ze ook netter opgevoed.”

“Ik geniet in Antwerpen vooral van de omgeving van de Grote Markt en het Steen. Ik heb hier graag gewoond, maar drie maanden geleden ben ik verhuisd naar Lier, waar ik nu een appartement-je in het groen deel met een collega van Planckendael. Ik ben niet zo’n stadsmens, vandaar.”

“Droomjob in de Zoo”

het hadden geërfd. Destijds was hier de drankwinkel van hun vader ge-vestigd.”

Zijn compagnon heeft hij in 1993 uitgekocht. Sindsdien runt Wybe

zijn restaurant samen met Carol, zijn Engelse vrouw die hij in New York leerde kennen. Carol doet de keuken, Wybe de zaal met tachtig plaatsen. Ze wonen boven hun ho-recazaak.

“Antwerpen? Voor 1989 was ik er nog nooit geweest, maar de sfeer sprak me meteen aan. Het is hier minder druk en gemoedelijker dan

in Amsterdam. Ik heb ook het ge-voel dat mijn noordelijke mentaliteit goed strookt met die van de Antwer-penaars: wij zijn werkers, we klagen niet gauw.”

Wybe komt nog maar weinig in Ne-derland. “Mijn ouders wonen er nog, maar ik heb geen auto en de trein-reis naar Friesland duurt zes uur.” Hij zoekt ook weinig contact met ande-

re Nederlanders in Antwerpen. “Als ik tussen de Nederlanders had wil-len zitten, dan had ik niet hierheen moeten komen. Ik heb nooit heim-wee gehad.”

Is hij nu voor de rest van zijn leven Antwerpenaar? “Ik ga nooit meer te-rug naar Nederland. Frankrijk of de VS zijn wel een optie. Maar nu is Ant-werpen thuis.”

CarambaKaasrui 8AntwerpenTel. 03-231.46.56www.restaurant-caramba.be

Restaurant

�.DIVERS ANTWERPEN donderdag 3 september 2009

Zout en zo

Iedere maand verkoopt De Kruiderij 200 kilo drop Echte drop is moeilijk te

vinden in België. Maar drop-fans weten dat er in Antwer-pen één goed adres is: De Kruiderij in het Century Cen-ter aan de De Keyserlei. Vera Mertens verkoopt daar al der-tig jaar drop.

“We waren het eerste adres in Antwerpen waar je drop kon vinden. De Hema en het Kruidvat zaten hier nog niet. Ik had toen een Neder-

landse compagnon en omdat ze in Nederlandse drogisterijen ook drop verkopen, leek het ons tof om dat hier ook te doen. Je zou kunnen zeggen dat ik de Antwer-penaars drop heb leren eten”, lacht Vera.

Samen met haar dochter rijdt Vera iedere maand naar Bredaom grote hoeveelheden in te slaan. “We halen toch tweehon-derd kilo per keer”, vertelt Vera. “En ja, het verkoopt goed. Veel

Belgen houden niet van drop, maar er zijn er ook veel die er wél van houden. Nederlanders we-ten mijn winkel ook te vinden. En dan zijn er ook veel diamantairs die drop komen kopen, vaak voor hun familie in Amerika.”

Niet alle dropsoorten zijn even duur, maar Vera verkoopt ze allemaal tegen 0,90 cent per kilo. “Ik heb zout én zoet. Zelf vond ik die zoute vroeger ook niet lekker, maar ik heb het leren eten.”

Ook al staan de bakken open, Vera heeft zich leren beheersen. “Ik merk dat nieuwe werknemers wel de hele dag drop zitten te eten, maar ik laat ze doen. ”

Welke soorten Vera allemaal heeft? Van kokkindjes tot vissen, heksehyl, krakelingen, school-krijtjes, honingdrop, tikkels, pet-jes en ga zo nog maar even door.

De Kruiderij, De Keyserlei 58-60 (Century Center)i

“De Nederlanders blijven maar naar Antwerpen komen”“Zeg maar Cor”, zegt hij en hij geeft ons een stevige hand. De Nederlandse consul Cor Schouten (60) houdt niet van stijf gedoe. Maar hij houdt wél van Antwerpen.

gesprek. Maar het is vooral morele steun want ik mag me niet bemoeien met hun strafdossier. Daar zijn advo-caten voor.”

Het consulaat-generaal in Antwer-pen ontfermt zich over de Nederlan-ders die in de provincies Antwerpen en Limburg wonen. “Die vormen de grootste groep Nederlanders in Bel-gië. En het worden er steeds meer. Tegenwoordig is het allang niet meer fiscaal interessant om naar België te komen. Toch neemt het aantal Ne-derlandse immigranten niet af. Ik weet ook niet precies hoe het komt. Het is hier gewoon prettig wonen, denk ik.”

Cor Schouten is sinds anderhalf jaar consul in Antwerpen. Voordien zat hij in Ethiopië. “Da’s een heel verschil met Antwerpen”, lacht hij. “Daar was ik met heel andere din-gen bezig, met ontwikkelingshulp en zo. En met erg veel praktische zaken.Als een Nederlander een ongeluk hadgehad, regelden we de repatriëring

naar Nederland. Dat soort dingen hoef ik hier niet te doen. Als een Ne-derlander op de Ring betrokken is bij een ongeval, moet ik dat als iedereen in Gazet van Antwerpen lezen.”

In zijn bijna 40-jarige carrière als diplomaat zag Cor de halve wereld. Hij was achtereenvolgens in Malei-sië, Indonesië, Pakistan, bij de NAVO in Brussel, in Finland, Nigeria, Den Haag, Kroatië en Irak gestationeerd. Exotische en spannende bestemmin-gen, maar toch was hij blij dat hij naar Antwerpen mocht.

“Het is wel eens leuk om naar een beschaafd gebied te trekken”, lacht hij. “Voor mijn echtgenote is het ookfijner. In Ethiopië mocht ze als vrouw van een diplomaat niet guit werken gaan. Ze mocht zelfs geen liefdadig-heidswerk doen. Erg veel valt er dan niet te beleven. Dat is in Antwerpen wel anders. We wonen in hartje stad en vinden het heerlijk om door de straatjes te slenteren en ergens een hapje te eten of een pintje te drinken.” Over een paar jaar zal Cor Antwer-pen weer moeten verlaten. Waar hij dan heen gaat,weet hij niet. “We zien wel. Tegen dan zal het wel weer krie-belen. Diplomaten zijn een beetje zoals zigeuners, hé.”

Het is druk op het consulaat-generaal van Nederland in de Uitbreidingstraat in Berchem. De wachtzaal zit goed vol. Hier moeten uitgeweken Nederlanders zijn voor paperassen, reisdocumenten, officiële papieren en informatie.

Om hen een beetje een thuisge-voel te geven, hangen overal por-tretten van het Nederlandse ko-ningshuis: een lachende Willem-Alexander en Máxima, een kunst-zinnige schets van koningin Beatrix en een ingelijste prins Claus in het bureau van de consul.

Cor Schouten legt contacten tus-sen Nederlandse en Antwerpse za-kenlui, hij heeft gesprekken met Nederlanders die verwikkeld zijn in bijvoorbeeld een naturalisatie-dossier, bemiddelt tussen overhe-den en bedrijven, organiseert cul-turele evenementen en knipt af en toe een lintje door op een tentoon-stelling.

Nederlanders die wat mispeu-terd hebben en in de gevangenis zitten, kunnen rekenen op een bezoekje van Cor. “Ik ben vaste klant in de Begijnenstraat en in Merksplas. Sommige gedetineer-den hebben behoefte aan een goed Cor Schouten: “Wij, diplomaten, zijn een beetje zoals zigeneurs.”

“Ik ben vaste klant in Merksplas en in de Begijnenstraat”cor schoutenconsul

Trui en Peter Fransen: “We hebben alle Europese steden met elkaar verge-leken. Antwerpen stak er met kop en schouders bovenuit.”

“Het Eilandje wordt alleen maar leuker”Nederlanders Peter Fransen (71) en zijn echtgenote Trui (54) reisden jarenlang de hele wereld af en woonden op de meest exotische plekken. Toen Peter met pensioen ging, moesten ze zich ergens settelen. Dat deden ze in Antwerpen, op het Eilandje.

“We zijn net terug van vakan-tie”, zegt Trui met een grote mand vol wasgoed in haar armen. “Twee maanden hebben we door Neder-land gevaren. Jaren geleden dat we dat nog hadden gedaan. Het was fantastisch, we hebben prachtig weer gehad.”

Nu zijn ze weer thuis, in hun appartement aan de Entrepotkaai op het Eilandje. Vanuit hun raam hebben ze een verbluffend uit-zicht op de jachthaven, het MAS

en - in de verte - de Schelde. Peter werkte voor een oliemaat-

schappij en werd gestationeerd in Maleisië, Nieuw-Zeeland, Groot-Brittannië en Zuid-Afrika. Hij en zijn vrouw zijn verwoede zeilers. In de vakantieperiodes voeren ze met hun boot de zeven wereldzeeën af.

Toen Peter in 1999 met pensioen ging, moesten hij en Trui zich gaan bezinnen over wat ze met de rest van hun leven gingen doen. “We hebben er serieus over nagedacht om per-manent op de boot te gaan wonen”, vertelt Peter. “Maar op zo’n boot is de ruimte beperkt. Waar moesten we dan met al onze boeken blijven?”

Ze hadden ook best in Zuid-Afrika kunnen blijven, zegt Trui. “We woon-den er in een prachtig huis aan het strand. Maar we verlangden naar Europa. We beseften opeens dat we meer verwant zijn met de Europese

cultuur en geschiedenis dan we had-den gedacht. We wilden weer terug naar onze roots.”

Omdat Trui en Peter naast zeilen ook houden van musea, concerten en tentoonstellingen wilden ze in de stad wonen. “Alle Europese ste-den zijn de revue gepasseerd”, zegt Peter. “Antwerpen stak er met kop en schouders bovenuit. Er is hier zo veel te beleven. En we houden van de Vlamingen. Ze zijn hoffelijker. Ze hoeven niet per se luidop te zeggen wat ze denken, zoals veel Nederlan-ders doen.”

Toen Trui en Peter hun flat aan de Entrepotkaai kochten, zag het Eilandje er nog heel anders uit. “Er liepen hoertjes rond en het stond hier vol vrachtwagens”, herinnert Trui zich. “We moesten er een beetje doorheen kijken en vertrouwen heb-ben in de plannen van de stad.”

Met de kritiek dat de ontwikke-ling van het Eilandje lang op zich laat wachten, zijn Trui en Peter het niet eens. “De Antwerpenaars zijn onge-duldig”, vindt Peter. “Zo’n dingen

kosten nu eenmaal tijd. Er wordt hier volop gebouwd en als er straks nog meer mensen wonen, wordt het al-leen maar leuker op het Eilandje. Als er nu nog een warme bakker komt,

Nederlanders wonen in Antwerpen

14.982

donderdag 3 september 2009 DIVERS ANTWERPEN.�

Shoppen

Dat is niet alleen omdat ze daar ook drop en stroopwafelsverkopen, maar ook omdat je daar in sinterklaastijd terecht-kunt voor chocoladeletters en sinterklaas-inpakpapier. Nederlanders pakken de cadeautjes die ze met sinter-klaas geven namelijk in met

Echte Nederlanders kunnenniet zonder de Hema.

speciaal papier. Om er daarna een gedichtje op te plakken. In Nederland hebben bijna alle winkels in november inpakpa-pier met sinterklaasmotieven achter de balie om cadeautjes in te pakken. Hier niet, dus zijn ex-tra rollen een must.

In 1926 opende in Amster-dam de eerste Hema. De afkor-ting staat voor: Hollandsche Een-heidsprijzen Maatschappij Am-sterdam. Het was het eerste wa-

renhuis voor de gewone man. Alles wat je er kon kopen, kost-te 10, 25 of 50 cent, vandaar die eenheidsprijzen.

In 1984 opende de Hema het eerste filiaal in België.

In Antwerpen zijn veel Neder-landse kledingzaken, waaronder sinds dit jaar ook ‘pakkenkoning’ Oger in de Lange Gasthuisstraat. Ook de Nederlandse keten Bak-kerij Bart is in Antwerpen neerge-streken met Nederlands brood, onder andere in de Leysstraat.

Ook voor sinterklaaspapier bij Hema

Nederlanders hebben minder vaak een eigen woning. Tenzij ze in Antwerpen wonen. Ruimeen kwart van de Schelde-kaaien is in handen van onze Noorderburen.

De toevloed van Nederlanders op de kaaien duurt voort. Volgens vast-goedmakelaars is al bijna de helft van de kaaien in Nederlandse han-den. Ook het Eilandje is erg populair bij Nederlanders. De oude havenwijk is in ontwikkeling. Verwacht wordt dat er nog veel Nederlanders neer-strijken.

Vooral woningen in een hogere prijsklasse zijn gegeerd. Een half miljoen euro en meer voor een tren-dy appartement van 200 m² is duur. Althans naar Antwerpse normen. Voor een Nederlander blijft het een koopje in vergelijking met de vast-goedprijzen in steden zoals Amster-dam, Rotterdam en Den Haag. In de Nederlandse centrumsteden wordt het dubbele en meer betaald voor de-zelfde oppervlakte.

Ook Nederlanders hebben een baksteen in de maag

Hollandse sporen in Antwerpen De Antwerpse Handjes, de

koekjes met amandelschilfers, zijn bedacht door Jos Hakker, een banketbakker uit Amster-dam. Hij kwam begin 1900 naar Antwerpen en had een bakkerij in de Provinciestraat.

Het ‘Boexken van der offi-cien ofte dienst der missen’ was het eerste boek dat in 1481 in Antwerpen werd gedrukt. De eer viel te beurt aan de Neder-lander Mathias van der Goes. Hij had een drukkerij op de hoek van de Kammenstraat en de Steenhouwersvest.

Het roggeverdommeke met rozijnen werd in de vijftiende eeuw bedacht door Pieter Pot, een Nederlander uit Dordrecht.

Naast koningin van Neder-land, draagt Beatrix ook de titel van burggravin van Antwerpen. Ook koningin Juliana en Willem van Oranje waren respectieve-lijk burggravin en burggraaf van Antwerpen. Daarom heeft het Antwerpse stadhuis op de eerste verdieping twee glas-in-loodramen met de portretten van Willem van Oranje-Nassau en koningin Juliana.

Aan het begin van de Hoog-straat liggen keien die ooit op de Dam in Amsterdam lagen. Ze zijn er beland na een Neder-lands kunstproject waarbij de Damkeitjes werden geruild met keien uit steden waarmee Am-sterdam een historische, cultu-rele of symbolische band heeft.

De Antwerpse Handjes: bedacht door een Amsterdammer.

“Overal betaalbare parkeerplaatsen”

“En de winkelstraten natuurlijk. Ant-werpen is een goede shoppingstad. Als ik dat vergelijk met Amsterdam. Ja, ik weet het, ik raak daar niet over uitgepraat. Amsterdam zit echt in mijn hart.”

Zijn vrienden en familie mist Sher-jill wel. En de stad Amsterdam uiter-aard. “Daar ga ik later weer wonen. Maar nu ga ik in Antwerpen een leu-ke tijd beleven. Daar twijfel ik echt geen seconde aan.”

Er is een periode geweest dat er meer Nederlanders in de Belgische voetbalcompetitie speelden dan Belgen in de Nederlandse eredivisie, maar dat is nu wel even anders. Op het Kiel speelt nog een rasechte Hollandse dribbelaar, Sherjill Macdonald.

Sherjill Macdonald is de kersver-se nieuwe spits van Germinal Beer-schot. De 25-jarige Amsterdammer woont nog maar drie maanden in Antwerpen, maar voelt er zich nu al thuis.

“Ik heb eerst in een hotel ge-woond. Sinds een maand heb ik een appartement van de club in Hoboken, maar ik wil zelf iets ko-pen. In het centrum, want ik wil in de stad wonen.

“Antwerpenaars zijn relaxed, dat past wel bij mij. Ik ben geboren in Amsterdam. Daar is alles veel hec-tischer, maar het blijft natuurlijk mijn stadje! Al ben ik wel van plan om nog een tijdje in Antwerpen te blijven. Brussel, vooral dan zijn inwoners, vind ik het minst leuk. Daar voel ik me echt niet op mijn gemak.”

De grootste troef van Antwer-pen? “De parkeerplaatsen. (lacht)Die vind je hier in overvloed. En ze zijn nog betaalbaar ook. Echt, ik verbaas me er elke keer over. In Amsterdam kun je je auto echt nergens kwijt. Verder is deze stad wat kleiner en daardoor ook veel knusser.”

“En het is hier veel losser. Neder-landers zijn ontzettende pietjes precies, alles moet daar volgens de regels. Als je iets verkeerds doet, staan ze meteen met een geheven vingertje te zwaaien. Dat is hier he-lemaal niet het geval. In Antwerpen kan alles.”

Sherjill Macdonald kent de stad nog niet zo goed, maar samen met Daniel Cruz, een Columbiaanse ploeggenoot, heeft hij al een aantal terrasjes en restaurants bezocht, vooral op het Eilandje en op ’t Zuid.

Sherjill Macdonald vindt al snel zijn draai in Beerschot en Antwerpen. “Maar Amsterdam zit in mijn hart.”

Sherjill Macdonald is de be-kendste Nederlandse voet-baller bij een Antwerpse club. Maar ook in tweede klasse bij R. Antwerp FC lopen er twee Nederlanderse voetballers rond. Eén van hen is Roel van Hemert, die al enkele jaren op de Bosuil speelt. En dan is er nog Ray Fränkel, die al sinds 2007 voor Antwerp voetbalt.

Sherjill bekendste Nederlander

“Nederlanders staan meteen met een geheven vinger te zwaaien. In Antwerpen is dat niet het geval. Hier kan alles.”Sherjill macdonaldprofvoetballer

De Antwerpse keitjes liggen op het Wittenburgerplein in Am-sterdam.

Schilder Pieter Paul Rubens kreeg les van de schilder en gra-veur Otto van Veen, een Neder-lander uit Leiden.

De klokken in de Onze-Lieve-Vrouwekatedraal zijn van Nederlandse makelij. Ze werden in het midden van de zeventien-de eeuw besteld bij de klokken-gieters François en Pieter Hemo-ny in Zutphen.

Uit: Wandelgids Hollandse sporen,te koop bij Toerisme Antwerpen, Grote Markt 13, Antwerpen en het Centraal Station. Prijs: 3,50 euro.

i

Huisje met tuintjeOok doorsneehuisjes worden al-

maar populairder bij Nederlanders. In de omgeving van Spoor Noord en in delen van Oud-Borgerhout is de toename opvallend maar niet spec-taculair.

Ook deze Nederlanders, vaak jon-ge gezinnen, worden aangetrokken door de combinatie van betaalbaar en aangenaam wonen. Dat leidt nog niet tot grote prijsstijgingen, maar je vindt wel minder koopjes bij de ge-wone rijhuizen.

Ondertussen in Brasschaat Een heel ander verhaal zijn de Ne-derlandse enclaves in de groene rand, met Brasschaat als bekendste gemeente. Ze houden stand, maar sinds de crisis staan veel villa’s te koop. Deze Nederlanders kwamen in de eerste plaats voor het gunstige fiscale klimaat en de nabijheid van Nederland, maar bij hun keuze hou-den nieuwe Nederlanders niet en-kel rekening met hun portemonnee maar ook met hun hart.

Sherjill: “Antwerpen is zo knus.”

�.DIVERS ANTWERPEN donderdag 3 september 2009

Volgendeweek:

Nepal

Nicaragua

Nieuw-Zeeland

“In België is het eenvoudiger om een zaak op te starten”Bij Nederlanders denken de meeste mensen waarschijnlijk aan blonde Hollanders, maar in Antwerpen wonen ook veel Nederlandse Marokkanen. Vaak hebben ze een eigen zaak.

wat levensmiddelen”, vertelt Moha-med Boulachtoubi. “Daar zitten in-derdaad Nederlandse producten bij. We proberen zo veel mogelijk ‘ja’ te verkopen. Een Nederlandse klant vroeg eens naar pindakaas. Sinds-dien breng ik af en toe wat potten mee als ik naar Rotterdam ga.”

Mohamed runt de zaak samen met zijn schoonbroer, die ook Mohamed heet. “Hij is de broer van mijn vrouw en heeft in Nederland een bakkers-opleiding gevolgd. Ik heb boekhou-ding gestudeerd, en heb daarna nog een stage bij een bakker gedaan.”

De twee familieleden kozen voor Antwerpen omdat ze het leuk von-den om eens in een andere stad te wonen. En omdat het in België een-voudiger is om een zaak op te star-ten.

“Het blijft een hele papierwinkel, maar hier heerst wel een goed onder-

De vader van Mohamed Boulachtoubi had jarenlang een slagerij in Rotterdam. Mohamed ging hij liever in het brood. Met zijn schoonbroer startte hij een zaak op in Antwerpen.

Sinds anderhalve week is het ex-tra druk in bakkerij Roma aan de Turnhoutsebaan. Dat heeft alles te maken met de ramadan. Het gewo-ne assortiment van Marokkaanse koekjes heeft plaatsgemaakt voor de speciale ramadankoekjes, voor zware schalen vol zoete lekker-nijen.

PindakaasEen paar meter verder liggen

grote, ronde, gele kazen. En in het rek staan potten pindakaas.

“Behalve brood verkopen we ook

nemersklimaat”, vindt Mohamed. “Er zijn wel meer Nederlandse Ma-rokkanen die hier een zaak opstar-ten. Van cafés tot groentewinkels, je komt van alles tegen.”

Mohamed krijgt ook veel Neder-landse Marokkanen over de vloer. “Ik hoor het meteen aan het accent”, lacht hij.

Mohamed Boulachtoubi (22) in bakkerij Roma aan de Turnhoutsebaan.

Bitterballen(24 stuks)

Recept

Ingrediënten 200 gram runder- of kalfspoelet 1 kruidenbuiltje voor vleesbouillon 4 dl vleesbouillon (van 1 tablet) 30 gram boter 30 gram bloem zout versgemalen peper nootmuskaat 2 eieren 100 gram paneermeel frituurolie

BereidingBreng het vlees, het kruidenbuiltje en

de bouillon samen aan de kook. Laat één uur opstaan op een laag vuurtje.

Zeef de bouillon boven een maatbeker tot je 2 dl hebt. Snijd het gare vlees hele-maal fijn.

Smelt de boter, roer de bloem erdoor en voeg al roerend de bouillon toe tot je een dikke saus hebt. Laat de saus even door-koken. Doe dan het vlees en de kruiden erbij.

Schep de ragout op een bord en laat hem afkoelen en opstijven in de koelkast.

Klop ondertussen de eieren los met een eetlepel water.

Maak balletjes van de ragout, en rol ze door het eiermengsel en het paneermeel. Herhaal dat nog een keer.

Verhit de frituurpan op 180 graden. Bak dan de bitterballen drie tot vier minuten tot ze mooi goudbruin zijn.

Leg er niet te veel in het mandje, want dan plakken ze aan elkaar.

TipServeren met mosterd.

Niger

“Een Nederlandse Marokkaan herken ik meteen. Ik hoor het onmiddellijk aan het accent”mohamed boulachtoubiuitbater bakkerij roma

Sleepbootkapitein Bert van der Velde werkte dertien jaar in de ha-ven van Rotterdam, maar vier jaar geleden zag hij een personeels-advertentie in een weekblad voor de binnenvaart en hij solliciteerde. Met succes.

“De dienstregeling in Antwerpen - met afwisselend de vroege, de late en de nacht - ligt mij beter dan het systeem in Rotterdam, waar je een week werkt en vervolgens een week vrij bent.”

“Ik vind Antwerpen ook een ont-zettend gezellige stad, vooral het his-torisch centrum met de Groenplaats en de Grote Markt.”

“Ook de sfeer op het werk is pretti-ger. Vlamingen zijn nu eenmaal wat gemoedelijker dan Hollanders.”

Als Nederbelg kiest Bert met gro-te verontwaardiging partij voor Ant-werpen als het om de verdieping van de Westerschelde gaat: “Ik vind het gedrag van Nederland waardeloos. Rotterdam mag zijn Tweede Maas-vlakte uitbouwen. Waarom zou Ant-werpen dan geen kansen krijgen om zich verder te ontwikkelen?”

“Beter dan Rotterdam”

Bert van der Velde.

Hij leeft al sinds zijn geboorte - nu 46 jaar geleden - aan boord, want zijn ouders hadden zelf een schip.

Ondertussen heeft Mohamed drie landen waar hij een speciale band mee heeft. “Ik ben in Nederland ge-boren , maar ik beschouw Marokko als mijn vaderland. Mijn oma woont nog in Meknès. Ieder jaar gaan we daar naartoe. We bellen ook gere-geld.”

Mohamed woont heel graag in België, maar Nederland blijft toch zijn moederland. “Ik ben opgegroeid in Rotterdam, een echte smeltkroes. Daar wonen ook de meeste van mijn vrienden. Rotterdam blijft echt mijn stad.”

Alles op loopafstandToch vindt Mohamed Antwerpen

geweldig. “De sfeer is hier heel goed. Ik houd van het historische centrum, maar ook van Borgerhout. Alles is op loopafstand. Winkels, moskee, ben-zinestation, noem maar op. Heel comfortabel.”

Met vrienden spreekt hij meestal af in Park Spoor Noord. Of hij gaat daar wandelen met zijn vrouw en zoontje Jessyn. “Het is een van mijn lievelingsplekken.”

Veel vrije tijd heeft Mohamed niet. “Ik werk zes dagen op de zeven, vaak tien uur per dag. Iedere woensdag heb ik vrij, maar dan ga ik naar Rot-terdam. Als er vrienden langskomen, gaan die vaak alleen de stad in. Zij zijn altijd enthousiast over Antwer-pen.”

Tijdens de ramadan is het vooral ’s avonds druk in de bakkerij. “We bakken nu later brood. Veel mensen die vasten komen rond zes uur brood halen. Dan is het verser wanneer ze na zonsondergang eten.” Maar de Roma heeft ook veel klanten die niet meedoen aan de ramadan. “Die mix maakt Borgerhout extra tof.”

RomaTurnhoutsebaanBorgerhout

Bakkerij