Dit is een terugblik op experiment Eigen Regie in de WLZ … · 2017. 2. 20. · Casus van Mike 2....

Terugblik experiment Eigen Regie in de WLZ – 2016 HilverZorg, geschreven door Anoeshka de Waard

Dit is een terugblik op experiment Eigen Regie in de WLZ bij HilverZorg, geschreven in verhaalvorm door een medewerker

welzijn die onderdeel was van expertteam/ Team Eigen Regie.

http://www.hilverzorg.nl/


Inhoud.

Een sterk team versterkt de eigen regie. 1. HilverZorg verbind zich aan het experiment eigen regie in de WLZ 2. Solliciteren op de functie van expertmedewerker 3. Start van het experiment/ kick off het expertteam 4. Vormgeven van het experiment 5. Invloed van de HilverZorg coach 6. Invloed van de In Voor Zorg coach 7. Samenwerken in een zorgketen 8. Implementeren eigen regie en technologie in het eigen team

Medewerkers die groeien 1. Individuele stapjes 2. Eigen regie in de hele organisatie

Wat hebben we moeten doen om te zorgen wat de klant wil 1. Het voeren van de gesprekken 2. Als systemen ondersteunend zijn 3. Tegenwerking van het systeem

Klanten in Regie 1. Casus van Mike 2. Casus van Mw. Poel 3. Casus van Mw. Voorn 4. Wanneer Eigen Regie een werkwijze wordt; de casus van Mw. Print

Wat hebben andere organisaties van het experiment bij HilverZorg mee gekregen? 1. Film Eigen Regie 2. Werkbezoek Actiz 3. Dekra Audit 4. Presentatie Waardigheid & Trots



Een sterk team versterkt de eigen regie

1. HilverZorg verbindt zich aan het experiment eigen regie in de WLZ

Vanaf het begin af aan is er gekozen voor medewerkers die zichzelf wilde verbinden aan het experiment eigen regie in de WLZ. Binnen HilverZorg is de keuze gemaakt om eigen regie & technologie met elkaar te verbinden, in de overtuiging dat dit elkaar versterkt.

Voor het experiment ‘Eigen Regie in de WLZ’ is binnen HilverZorg een kartrekker gevraagd, Marlous Licher heeft deze rol op zich genomen. Zij heeft nagedacht over in welke vorm het experiment moest starten. Er werden uren beschikbaar gesteld zodat er volledige aandacht in het experiment gestoken kon worden. Ook is de keuze gemaakt om een expertteam aan te stellen met medewerkers die de gesprekken gingen voeren en de eigen regie en technologie zouden implementeren vanuit de klant in het systeem. Ook werd er een werkteam aangesteld die de mogelijkheden en onmogelijkheden binnen de systemen moesten gaan ontdekken en aanpassen om tegemoet te komen aan de klant.

2. Solliciteren op de functie van expertmedewerker

Marlous Licher heeft samen met Marion Verhey, de eindverantwoordelijke voor het experiment binnen HilverZorg, het wijkteam, woonzorgteam en welzijn uitgenodigd om te solliciteren op de functie van ‘expertmedewerker op het gebied van eigen regie & technologie.

Daarmee werd de basis gelegd voor het huidige Team Eigen Regie. Het bijzondere aan deze procedure was dat iedereen die reageerde zijn eigen motivatie had om deel te nemen. De motivatie van de welzijnsmedewerker was omdat het te maken had met het welbevinden van de klanten, zij zag dit als on-losmakend met elkaar verbonden en vond daarom dat zij onderdeel moest zijn van dit experiment en proces. Voor een woonzorgmedewerker was de reden om invloed te kunnen uitoefenen op hoe het proces eruit moest gaan zien. Voor een andere woonzorgmedewerker was de reden om zichzelf uit te dagen, iets nieuws maar ook iets vernieuwends te kunnen doen. Voor de medewerker vanuit het wijkteam sprak vooral de technologie aan, op dit stuk pionieren en experimenteren leek haar een leuke uitdaging.

Er werden gesprekken gevoerd met ieder van ons, waarin deze motivatie besproken werd, maar ook van te voren is nagedacht of de uren buiten de contracturen erbij kwamen, of dat ze binnen het contract moesten plaats vinden wat weer iets betekende voor de formatie van het team. Zodat er echt aandacht en tijd voor het experiment kon zijn.

3. Start van het experiment/ kick off het expertteam

Na ons vastgelegd te hebben op het experiment kwam de kick-off bijeenkomst. Hier werden we ontzettend uit onze eigen regie gehaald. Bij binnenkomst van de ruimte was bepaald waar we moesten gaan zitten. Ik zelf kreeg thee met een smaakje waar ik niet van hield, niet lekker, maar ook niet prettig om te ervaren. Als we wilden praten moesten we eerst op een belletje drukken, de momenten waarop we naar het toilet mochten stond vastgelegd in het programma. Ook hadden we allemaal een bakje voor ons met aluminiumfolie er overheen. Het prikkelde, geen idee wat er onder zat, maar ik werd er nieuwsgierig van. De teleurstelling kon niet groter zijn toen Marlous vertelde dat ze wat lekkers voor ons had om te vieren dat we nu echt gingen starten met het experiment. Als ik als 28 jarige meid iets te vieren heb met wat lekkers doe ik dat met chocolade, bitterballen of taart. Niet met havermout of rijstepap, en dat zat nu net in de bakjes. Ik had dat nog nooit gegeten en kreeg dus een keuze; opeten of laten staan. Maar eigenlijk had ik niets te kiezen. En dat was de start van het proces ‘bewustwording’, met de grote vraag: “Wanneer bieden we keuzes en wanneer heeft iemand nou echt zelf de eigen regie?”



4. Vormgeven van het experiment

In de start fase van het experiment zijn we als team vooral bezig geweest met de vraag; “Wat betekent eigen regie?” en “Wanneer bieden we eigen regie?” Maar ook: “Wat gaan we nu eigenlijk doen?”. Het vormgeven van het experiment was nog best wel een dingetje.. We wisten niet goed waar te starten, maar Marlous en Arnaud (In Voor Zorg coach) pakte dit goed op. We zijn begonnen met simpel knip en plak werk; “waar denk jij aan als je aan eigen regie denkt?” We hebben een brainstorm middag gehad, waarin we vijf waarden vastgelegd hebben die voor ons eigen regie betekenen. Namelijk:

We hebben de ruimte gekregen om eigen regie te (her)ontdekken en opnieuw vorm te gaan geven. Er waren wel een aantal kaders, zoals het aantal gesprekken wat we moesten voeren in een jaar. En ook dat in december de eerste twee gesprekken plaats gevonden moesten hebben. Om te kunnen starten wilde we meer handvaten, hierbij heeft Marleen van Vivium geholpen. Daar waren al gesprekken gevoerd, dus zij kwam ons meer vertellen over de gesprekstechnieken die daarbij gebruikt waren.

Bij Vivium werden de gesprekken met twee personen gevoerd. Wij besloten dat ook te doen zodat de één van de twee het verhaal mee schreef en de ander de volledige aandacht voor de klant had. Ook was het een prettig idee dat er iemand bij was die altijd kon helpen bij het gesprek, mocht dat nodig zijn. Vanuit In Voor Zorg werd er op aangestuurd dat de één zou observeren en ook feedback zou geven op de gesprekstechnieken van de ander. Dat bleek een gevoelig punt te zijn, omdat het door collega’s in eerste instantie werd ervaren als “terug naar school”.

Na de eerste twee gesprekken hadden we de uitdaging om een verhaal op papier te zetten wat bruikbaar was voor het experiment, niet af deed aan het verhaal van de klant, maar vooral waar wij zelf mee verder konden. Van hieruit ontstonden de casusbesprekingen.

Vrije keuze

Wat wil ik?

Zelf-

standigheid

Eigen-waarde

Veilig voelen



Door deze casussen met elkaar te delen en te brainstormen kwamen we tot de gekste oplossingen. Maar zo stelde iemand die niet bij het gesprek was ook weer vragen waar dan wel of geen antwoord op gegeven kon worden. Door dit op deze manier met elkaar te delen werden we er steeds beter in om in het eerste gesprek al door te vragen op de juiste dingen, zodat er een volledig verhaal ontstond.

Na de eerste gesprekken in december gevoerd te hebben, kwam het volgende gesprek pas in maart. Het bleek toch wel spannend om zo’n gesprek te voeren, maar ook het proces eraan vooraf met de meetlijsten, brieven, klanten en mantelzorgers benaderen etc. We hebben als team echt de ruimte gekregen om dit op onze manier met elkaar te mogen doen, en dat was vooral door er over te praten. Eerst antwoord vinden met elkaar op de vraag: “Wat zijn we aan het doen en wat betekent dat nou eigenlijk” bleek heel belangrijk voor ons. Hierdoor vonden de volgende gesprekken pas eind februari en begin maart plaats. Het precieze waarom, of het hoe kan ik niet vertellen, omdat ik niet meer weet wat we toen besproken hebben, maar wel dat dit het begin was van een samenwerking tussen diverse disciplines waar we later nog veel profijt van zouden hebben.

5. Invloed van de HilverZorg coach

We merkte zelf dat onze overleggen rommelig verliepen. Het was een georganiseerde chaos die veel energie koste. We moesten nog veel ontdekken en nader tot elkaar komen. Omdat het lastig was om er een houvast en structuur in te vinden hebben we een coach van HilverZorg (Anouk van Vliet) gevraagd ons te helpen de communicatie te verbeteren en daarmee de vergaderingen effectiever te laten zijn.

Dit is gelukt, waar we voorheen vooral veel informatie over ons eigen werk met elkaar aan het aanvullen waren, diep ingingen op klant vragen en daardoor de hoofdlijnen uit het oog verloren, kunnen we nu een overleg vlot laten verlopen zonder de hoofdlijnen uit het oog te verliezen.

Tijdens dit proces is de coach ook met ons mee gaan denken over de implementatie naar onze eigen teams en de andere teams binnen HilverZorg. Verder kon ze helpen om te ‘vertalen’. Waar de coach vanuit In Voor Zorg voor het expertteam soms ‘vaag’ kon zijn over onderwerpen door verschillend taalgebruik maar ook verschillende expertise in werkgebieden begrepen we elkaar niet altijd. Anouk was hier helpend in. Haar aanwezigheid en betrokkenheid bij dit proces was echt een aanvulling om onze expertise binnen dit experiment te kunnen ontwikkelen.

6. Invloed van de In Voor Zorg coach

Arnaud van Holst was betrokken bij ons team als externe coach en aanspreekpunt voor het experiment. Van hem verwachtte we de antwoorden waar we zo stellig naar op zoek waren. “Wat gaan we doen, hoe gaan we dat doen en wat betekent dat?” Vragen waar Arnaud geen direct antwoord op had, bij een experiment ga je tenslotte ontdekken. Wel had hij hulpmiddelen, daagde hij ons uit om op andere manieren bepaalde situaties te bekijken en benaderen en was hij procesbewaker. En in die laatste rol vonden we elkaar niet altijd. Arnaud hij heeft ons tijdens het verloop van het experiment wel vaker ‘achter de broek aan’ gezeten. Dit kwam vaak doordat hij vanuit VWS ook een opdracht mee gekregen had en hij ons daarvoor nodig had en wij onszelf, ons team maar vooral onze bewoners/ klanten belangrijker vonden.

Wij hebben als team echt onze eigen weg gekozen en de manier waarop wij die wilde bewandelen, daarbij stonden wij zelf in de regie. Arnaud heeft daarin getracht bij te sturen, maar de ambitieuze doelstellingen aan het begin van het experiment, bijvoorbeeld het aantal gesprekken wat gevoerd moest zijn na een jaar, hebben we niet kunnen behalen met elkaar. Wel heeft hij ons uitgedaagd en nader tot elkaar laten komen. Zo zijn we in het begin van start gegaan met het toepassen van de Belbin zelfperceptie test onder begeleiding van Arnaud.



Hiermee konden wij zelf onze rollen binnen het team beleggen, waarbij we of juist uitgedaagd werden of in onze kracht stonden. Hiermee heeft hij ons mee helpen ontwikkelen tot een sterk en krachtig team.

Ook heeft Arnaud, samen met kartrekker Marlous tijdens de looptijd van het experiment aangestuurd op observatie van de gespreksvoerder tijdens de eigen regie gesprekken. Dit bleek een gevoelig onderwerp te zijn. Argumenten die benoemd werden om dit niet te hoeven doen waren o.a. dat iedereen die aan tafel zat voldoende luister en gespreksvaardigheden had opgedaan tijdens de opleiding en de opgedane werkervaring. Ook voerde we allemaal al gesprekken, dat hoort bij het werk. Vooral gevoel van beoordelen gaf een negatief beeld op de observaties. De observaties zouden in eerste instantie door medewerkers van Vivium gedaan gaan worden, dit was voor de praktijk ook lastig. Want het maken van een afspraak voor een eigen regie gesprek werd ingewikkelder. Hierna volgde het voorstel dat Marlous mee zou gaan met gesprekken, maar ook dat werkte in de praktijk niet zoals het zou moeten. Een aantal keren is er aandacht voor geweest, maar wanneer het niet werkte werd het volgende gesprek ingepland zonder observator.

Verder heeft Arnaud vanuit zijn rol als coach aangevuld op hetgeen waar wij Anouk voor benaderd hadden. Verschil tussen beide was wel dat Arnaud zelf een missie vanuit het experiment had en Anouk hier meer van los stond. Arnaud bemiddelde ook tussen ons en de ondersteunende diensten, bijvoorbeeld de projectleider vanuit de technologie, verder heeft hij geholpen om de wijkmanagers van de andere locaties betrokken te krijgen bij ons experiment.

7. Samenwerken in een zorgketen

Met de start van het expertteam, ontstond ook onbewust een versterking van de zorgketen. Met de samenwerking tussen welzijn, het wijkteam en het woonzorgteam verdwenen de muurtjes en werden de lijnen korter. Dit heeft bijzondere zijeffecten opgeleverd maar ook bijgedragen aan het experiment. Een aantal van deze zijeffecten is dat klanten eerder in beeld zijn. Welzijn en het wijkteam bevinden zich op andere gebieden in de wijk waarin wel degelijk overlap is. Er is afstemming ontstaan, maar ook doorverwijzing naar elkaar waarmee een (potentiele) klant sneller geholpen is.

Het woonzorgteam zit meer achterin de zorgketen (intramurale setting), maar doordat klanten van het wijkteam bekend raakte bij ontmoeten en welzijn, en daar de intramurale klanten ook bekend zijn wordt het (levens)verhaal van de klant eerder maar ook breder bekend zonder dat de privacy in het geding komt. Wanneer een klant van het wijkteam een indicatie voor opname krijgt, verloopt de overdracht tussen wijkteam en woonzorgteam soepeler en was de klant veelal bekend met gezichten van de collega’s, de werkwijze, de activiteiten maar vooral al de locatie.

Een ander voorbeeld is de casus van Mw. Versluis. Een oudere mevrouw, met een WLZ indicatie woonachtig in de intramurale setting werd ontslagen vanuit het ziekenhuis met een specifieke verpleeg technische handeling waarvan de verzorging enkel door verpleegkundige uitgevoerd mag worden. Er werkte niet voldoende verpleegkundige binnen het woonzorgteam om dit te kunnen borgen. Daarbij waren de aanwezige verpleegkundige niet meer bekwaam voor deze handeling. Samen met het wijkteam kon deze zorg wel geboden worden. Dagelijks werd afgestemd of en welke verpleegkundige aanwezig waren bij het woonzorgteam, daar vulde het wijkteam op aan. Zij maakte de verpleegkundige van het woonzorgteam weer bekwaam op de handeling en dat maakte dat deze mevrouw gelijk na haar ontslag vanuit het ziekenhuis terug kon naar haar eigen appartement, zonder dat zij naar een revalidatie afdeling hoefde. Zonder deze samenwerking zou dit niet het geval geweest zijn.



De samenwerking vanuit het experiment tussen deze drie verschillende disciplines, namelijk thuiszorg, ontmoeten & welzijn en intramurale zorg maakt dat tijdens het experiment de muurtjes tussen deze disciplines steeds verder naar de achtergrond zijn verdwenen. Door gebruik te maken van elkaars netwerk, maar ook door constant in afstemming te zijn met elkaar zijn er kortere communicatie lijnen. Deze verbeterde samenwerking draagt bij aan het behouden van de eigen regie voor onze klanten. We werken met elkaar toe naar één gezicht, één locatie; namelijk HilverZorg Lopes Dias.

8. Implementeren eigen regie en technologie in het eigen team

De medewerkers van het expertteam begonnen de winst van eigen regie te zien. Ondanks dat afspraken die volgde uit de eigen regie gesprekken werden vastgelegd in de zorgplannen en daardoor de wensen uit de eigen regie gesprekken nageleefd werden door alle collega’s, ervaarden wij dat eigen regie een werkwijze werd die continu aanwezig is tijdens het werk. En dat was de echte winst. Constant vanuit de eigen regie visie de klant benaderen leverde veel meer op dan een enkel gesprek deed. Daarom werd het voor ons belangrijk om alle collega’s binnen onze teams mee te nemen in de ontwikkelingen van het experiment. Voornamelijk om hen hetzelfde te laten ervaren en de werkwijze verder te implementeren. Want wat er onbedoeld gebeurde is dat eigen regie een ‘ding’ werd van het expertteam. Wij waren de experts, dus waarom zou een ander kostbare tijd in de zorg besteden om zich ook daarin te verdiepen? Er kwamen reacties van collega’s uit de teams als; “maar daar zijn jullie toch voor?”. En daar wilde het expertteam vanaf. We besloten ons Team Eigen Regie te noemen en er kwamen twee dezelfde bijeenkomsten met acteurs achter elkaar op dezelfde dag die verplicht was voor alle collega’s om te bezoeken. Deze acteurs speelde typische momenten na uit de zorg. Zoals moeten wachten op naar het toilet gaan, standaard melk en suiker in de koffie krijgen, maar ook kregen we opdrachten om te ervaren. De acteurs voerde een gesprek met elkaar waarbij ze benoemde wat ze graag wilde doen, maar hun lichaam moest ‘bestuurd’ worden door één van de collega’s. Dit kon door tegen een been aan te tikken/ duwen om een stap vooruit te zetten, en een arm vast te pakken en deze in een bepaalde beweging te duwen. De leukste opdracht was die van de 4 stoelen. Verdeeld in 3 groepen kreeg elke groep een opdracht. De drie verschillende opdrachten moesten met 4 dezelfde stoelen uitgevoerd worden, zonder met elkaar te praten. Zo moesten de 4 stoelen in een hoek staan, naast elkaar en ondersteboven. Bij de eerste bijeenkomst waren de collega’s zo fanatiek dat er niet geobserveerd werd wat de andere groepen van plan waren met de stoelen. Het werd een duw en trek spel. In de tweede groep gingen de groepjes om de beurt met de stoelen aan de gang, ze keken naar wat de andere ermee deden. Uiteindelijk konden 2 van 3 opdrachten uitgevoerd worden, de link naar hoe de 3e erin paste werd niet gelegd. Maar het verliep een stuk rustiger en daardoor werd er toch meer resultaat geboekt.

De reacties van collega’s op de bijeenkomst was veelal; “Eigen regie, dat doen we toch al?”. Maar dat dachten wij als team eigen regie ook toen we net van start gingen. En gaandeweg kwamen we er achter dat we veel meer ‘open’ konden laten, waardoor de klant zelf veel meer ging invullen. Deze ervaringen hebben we met het team kunnen delen. Een aantal collega’s waren afwezig bij de bijeenkomst, voor hen hebben we met het team eigen regie een aparte terugkom bijeenkomst georganiseerd. Deze hebben we zelf invulling gegeven. Eén van de reacties daar was; “eigen regie dat doe ik toch al, ik vraag altijd of ze koffie of thee willen”. En dat is een veelgemaakte fout. Het bieden van keuzes betekent geen eigen regie. Het is zoveel meer dan wilt u koffie of thee? Misschien wil iemand wel niets drinken, of wat fris? Misschien wil iemand zelf wel de koffie zetten? Of drinkt iemand liever thee vanuit een theepot met een warmhoud lichtje eronder, omdat dat zo gezellig is? Zelfs met deze vragen, vullen we in.



Met deze bijeenkomst was de start gemaakt om de dialoog hierover aan te gaan met onze collega’s. En dit heeft bijgedragen aan het eigen regie tot een werkwijze maken.

Medewerkers die groeien

1.Individuele stapjes

Maar voordat we het team mee konden gaan nemen in de ontwikkelingen hebben we vooral onszelf ontwikkeld. Met eyeopeners, ‘aha’ momentjes en vooral door het er veel, heel veel over te hebben.

Het begon bij één van de eerste eigen regie gesprekken. De laatste zin in de blog over dit gesprek van Mw. Poel laat zien hoeveel het te maken heeft met bewust wording. We zijn niet meer bezig om de bewoner in het plaatje van de locatie te laten passen. Jezelf durven blijven afvragen; ben ik de juiste dingen aan het doen? En waarom denk ik dat ik de juiste dingen zijn? Zijn vragen die hierbij geholpen hebben.

Een wijze les die ook mee genomen werd in de eigen regie gesprekken vanuit de bijeenkomst met de acteurs was: Wacht rustig af, dan krijg je vaak meer informatie dan wanneer je vragen stelt over wat je wilt weten! Dit zagen we zelf ook terug in de gesprekken. Zo waren we in het begin nog zoekende in de levensdomeinen (het mentale welbevinden, het lichamelijke gevoel van welbevinden, daginvulling volgens eigen interesse en onderhouden van sociale contacten en de woon- en leefomstandigheden) of de punten bij een assessment, en na verloop van tijd gingen we meer en meer achter over zitten. Het gesprek durven loslaten, te laten gebeuren wat er gebeurd. Dat werd belangrijk.

Door samen gesprekken te voeren konden we elkaar om feedback vragen maar ook zelf weer nieuwe inzichten op doen. We werden opgefrist in de diverse gesprekstechnieken die er zijn. Wat ook naar voren kwam is de eigenheid van de personen binnen ons team, maar ook bewoners. Een ‘klik’ is belangrijk, waarom zou een klant anders zijn levensverhaal en wensen en behoefte met jou delen? Er blijft een zekere mate van afhankelijkheid, wat betekent dat er om hulp gevraagd moet worden, er is tenslotte niet voor niets een WLZ indicatie.

Onze ervaring is dat er blijvend energie gestoken moet worden in een vorm van casus/ eigen regie besprekingen, waarom doen we wat we doen? En waarom denken we dat we het juiste doen? Dat zijn vragen die je regelmatig moet blijven stellen, aan jezelf maar ook aan collega’s binnen het team waar je werkt. Op die manier blijft de bewustwording rondom het thema eigen regie levend. Het erover durven hebben, maar vooral het open stellen om het ‘anders’ te doen, is de grootste uitdaging.

Bij het ‘out of the box’ denken werden wij gesteund door onze manager. En dat is belangrijk, want als medewerker dichtbij de klant loop je tegen behoorlijk wat ingerichte systemen aan die ‘het anders doen’ niet zomaar toe laten.

In juli hebben wij als team met elkaar de evaluatie gehad over het eerste half jaar van ons ‘experiment’. En de mooiste conclusie hiervan is dat we het geen experiment meer willen noemen maar een werkwijze waar wij heel HilverZorg mee willen laten kennis maken omdat we gezien hebben dat het tevreden klanten oplevert maar ook omdat wij deze werkwijze als prettiger ervaren.



2. Eigen regie in de hele organisatie

Het mee krijgen van de hele organisatie in eigen regie, dat is ambitieus maar vandaag de dag wel onze missie. Eerder vonden wij onze naam ‘expertteam’ niet meer passend, want door ergens expert in te zijn blijft het geen je wilt delen ook aan de expert ‘hangen’. Daarom hebben we besloten verder te gaan als Team Eigen Regie.

“En het Team Eigen Regie heeft als doel gesteld om de collega’s binnen HilverZorg ook expert te maken op het gebied van Eigen Regie & Technologie. Hier zijn we druk mee geweest, wij voelen ons kleine team als een succes verhaal. Het heeft zichzelf bewezen. Voor ons heeft de eigen regie zich bewezen, de technologie maar ook het dichter bij elkaar brengen van de zorgketen. Wij werken allemaal op dezelfde locatie in dezelfde wijk, daarom hebben we gebrainstormd hoe wij ons succes en vooral enthousiasme wilde overbrengen naar de andere locaties om ook hen gemotiveerd te krijgen”.

Hiervoor is de steun van de manager nodig. Onze eigen manager, maar ook van die op de andere locaties in de andere wijken. Daarom zijn wij onderdeel geweest van de strategie dag. Een dag waarop thema’s binnen de organisatie besproken worden en van de bovenste lijn weer mee terug genomen worden de organisatie in. Op deze dag zijn wij verkleed als ‘ouderen’ de managers en het bestuur gaan ontvangen. In een zelfde vorm als onze eigen kick-off waarbij de regie ons ontnomen werd, hebben we dit gedaan. ‘Stennis schoppen’ en ‘het anders willen dan dat het gaat’ waren de rollen die wij op ons namen. Telefoons, laptops en tablets werden in genomen, koffie en thee werden uitgedeeld met veel melk en suiker erin zonder rekening te houden met hoe zij dit zelf graag dronken. Iedereen werd naar een plek aan tafel begeleid waar we ‘gezellig’ een spelletje gingen spelen. Kaarten met persoonlijke vragen erop werden achter elkaar afgevuurd en als iemand niet mee wilde doen, dan werd die persoon daarna overgeslagen en genegeerd. Er werd afgeweken van de agenda die was rond gestuurd. En na dit toneel spelletje gingen we het hebben over hoe voelt dat nou, wat betekent dat dan? Daarna hebben we besproken wat de managers zelf al doen op het thema van eigen regie en hebben we gedeeld wat voor ons helpend is geweest. Ook ging de ‘eigen regie’ film in première, en daar werd iedereen eerst stil van, maar ook enthousiast.

We hebben de verbinding gezocht met bestaande programma’s en projecten binnen HilverZorg. Bijvoorbeeld het project; Het goede gesprek. Het doel is een goed gesprek voeren waarin aandacht is voor de cliënt. Aandacht voor wat de cliënt van belang vindt in zijn leven, waar wordt de cliënt blij van, wat wil de cliënt nog graag doen, zelf doen. Hoe kan de familie daarin ondersteunen en hoe kan HilverZorg ondersteunen? Hoe komen we samen tot een zo goed mogelijke kwaliteit van leven voor de cliënt. Het gaat dus om het gesprek MET de cliënt en niet zozeer OVER de cliënt. Vanuit Eigen Regie zien we hier overeenkomsten en door elkaar te vinden in de overeenkomsten versterk je elkaar.



Eigen Regie is mee gegaan in het project en het project hebben wij mee genomen in het experiment. Samen met Annie Zijlstra, de programma coördinator, zijn wij workshops gaan geven. Hierin kwamen beide onderwerpen aanbod. Ook hebben we elkaar gevonden binnen de organisatie in de vernieuwing van het proces klant instroom. Hierin is voor de zorgmedewerkers ‘nieuw’ dat zij op huisbezoek gaan, hier zijn ook verplichte workshops gegeven en daarin hebben wij tools mee kunnen geven aan de zorg medewerkers die voor ons werkten in de eigen regie gesprekken.

Ook hebben we kenbaar gemaakt dat wij open staan voor de uitnodiging om met (zorg)medewerkers van de andere locaties mee te gaan bij het voeren van Eigen Regie gesprekken. Wanneer je dit samen doet kan je bij elkaar de kunst ervan af kijken, nieuwe ervaring op doen maar ook feedback ontvangen. Voor ons als Eigen Regie Team leden was dit in het begin al spannend om onderling bij elkaar te doen, inmiddels vinden we het leuk en uitdagend om gevraagd te worden waarom we doen wat we doen. Het laat ons nadenken en de vraag van de klant duidelijk in beeld houden. En dat is wat we mee willen geven aan de collega’s van de andere locaties.

Iets wat we vrij snel zijn gaan doen is bloggen en schrijven over onze successen en eye-openers. Door dit te delen hoopte we andere te inspireren. Daarnaast hebben we nagedacht over een blijvend resultaat als het experiment zou stoppen. Wij hebben binnen ons eigen team besloten dat we door gaan. Het is een nieuwe manier van werken geworden, maar we zijn ook realistisch en weten dat het op de andere locaties nog niet zo gaat. Daarom besloten we een toolbox te ontwikkelen. Hierin zijn onze ervaringen, hulpmiddelen en werkwijze vast gelegd. Daarnaast besloten we een spel te ontwikkelen, in een ganzenbord vorm vragen en opdrachten krijgen over eigen regie.

Wat hebben we moeten doen om te zorgen dat kon wat de klant wil

1. Het voeren van de gesprekken

De eerste twee gesprekken moeten in december gevoerd zijn; zo luidde de opdracht. Dat was een uitdaging want we wilde ons goed voorbereiden maar wisten niet goed wat er nu voor nodig was. Uiteindelijk onder het motto “ga maar doen, daar leer je van”, zijn we het gaan doen. En dat was eng, spannend, onwennig. Want naar welke informatie ben je nu eigenlijk op zoek? En wat kom je nou eigenlijk doen in zo’n gesprek? Kom je iets brengen? Iets halen? Het was een uitdaging om er belangeloos te gaan zitten, want je komt toch vanuit het experiment….

De conclusie na de eerste gesprekken is dat de gespreksvaardigheid: Luisteren, Samenvatten, Doorvragen (LSD) een hoop informatie geeft. De valkuil die we allen ervaarde is dat we gewend zijn op oplossingsgericht te denken. De vaardigheid in deze is om door te vragen op de wensen en behoeften en hierin de deelnemers van het experiment zelf de tijd en ruimte te geven om zelf aan te geven hoe zij dit zelf zien. Deze techniek noemen wij; NIVEA, Niet Invullen Voor Een Ander.

Een andere techniek die zichzelf bewezen heeft is het stellen van de wonder vraag; “Hoe ziet de dag er morgen uit als er vannacht een wonder gebeurd en er geen beperkingen meer zijn?” Daarin is het soms even zoeken naar wat is realistisch (veranderbaar) en wat is een beperking waar weinig invloed op uit te oefenen is, bijvoorbeeld een lichamelijke beperking. Hierdoor durven deelnemers de huidige situatie los te laten en te dromen, waardoor je meer tot de kern komt.

Verder kan het levensverhaal als rode draad dienen in het gesprek. Door in een ongedwongen sfeer te praten over iemand levensverhaal, leer je de klant kennen. Maar leer je ook diens wensen en behoeften kennen. En juist dat is waardevolle informatie wanneer het gaat over eigen regie.

Wat opviel binnen het experiment is dat we gesprekken voerden met klanten die al in zorg zijn bij HilverZorg en ook gewend zijn geraakt aan de manier waarop zij hun zorg ontvangen.



Hierin is een bepaalde mate van afhankelijkheid, afhankelijkheid vanuit de ziekte en/ of beperking maar ook afhankelijk in het voorzien van informatie. Dit maakt wanneer we het eigen regie gesprek aangegaan werd het lastig is om de klant weer zelf verantwoordelijk te laten zijn en te laten voelen voor diens eigen leven en manier van zorginvulling. De ervaring die de klant heeft opgedaan is namelijk dat deze afhankelijk is van hoe wij onze zorg ingevuld hebben, hier plots weer vanaf mogen wijken gaat in kleine voorzichtige stapjes. Daarbij betekend het ook dat de klant goed op de hoogte moet zijn van wat er allemaal mogelijk is bij diverse aanbieders. Bij de start van het experiment waren wij voornamelijk op de hoogte van hoe HilverZorg de zorg ingeregeld had. Hier durven we nu vanaf te wijken.

De gesprekken hebben in de meeste gevallen de relatie tot de klant verbeterd. De grotere vertrouwensband begint bij het eigen regie gesprek. Door de tijd en aandacht die er is voor het (levens) verhaal voelen de klanten zich meer gehoord. Dit maakt dat de klant veel opener wordt over wat belangrijk is voor hem of haar, vandaar uit ontstaan weer kortere lijnen. Door de gesprekken durven we nu buiten de kaders te denken.

2. Als systemen ondersteunend zijn

Vanuit het experiment werd er met meetlijsten gewerkt. Deze moesten voor het gesprek ingevuld worden door de deelnemer van het experiment, hun mantelzorgers en door twee collega’s betrokken bij de zorgverlening. Dit systeem is ondersteunend voor het experiment, hiermee wordt vastgelegd welke resultaten er geboekt zijn.

Een ander systeem wat ondersteunend heeft gewerkt aan het inzichtelijk krijgen van de mogelijkheden is de ZZP meetlijst die Yvonne Broekhaus heeft ontwikkeld met ondersteuning. Vragen als hoeveel tijd wordt nu precies waaraan besteed, welk budget is daaraan gekoppeld en waar zit dan de ruimte in tijd en geld binnen het zorgzwaartepakket werden met deze meetlijst beantwoord. Het ontwikkelen van deze lijst bleek een flinke klus waarin hulp vanuit het werkteam en In Voor Zorg nodig was. Deze samenwerking verliep niet altijd even vlot, hier wordt onder het volgende kopje op terug gekomen.

Al met al ligt er nu een mooi werkbaar document. Een houvast/ leidraad die niet doorslaggevend mag zijn van HilverZorg, maar wel inzicht kan geven in hoeveel tijd/ coins/ handelingen er nog aan de huidige zorg toegevoegd konden worden, of hoe deze zorg zodanig anders ingericht kon worden zodat deze specifiek afgestemd is op de wensen en behoefte. Mooie voorbeelden van de winst van deze persoonsvolgende bekostiging zijn de casussen van Mw. Poel & Mike.

Zelf zien wij hier nog winst in te behalen. Zo is Yvonne 13 oktober 2016 aanwezig geweest bij het congres over Persoonsvolgende bekostiging georganiseerd door stichting Niko en zorggroep Archipel vanuit Waardigheid en Trots.

3. Tegenwerking van het systeem

De meetlijsten, waarin we vastleggen welke resultaten er geboekt zijn, werden vanuit de deelnemers van het experiment, de mantelzorgers en collega’s betrokken bij de zorgverlening niet altijd als ondersteunend ervaren. Het is regelmatig voorgekomen dat dit door alle partijen gezien werd als een extra ballast, of dat mogelijke deelnemers voor het experiment besloten liever niet mee te doen omdat ze de vragenlijsten als ‘lastig’ ervaarden.

Op de (voor ons) achtergrond zou er ook een werkteam actief zijn om de weg voor ons te verbreden; in de praktijk bleek dit wat lastiger te zijn. De leden van het Team Eigen Regie hebben contracturen erbij gekregen, of kreeg het team uren terug wanneer het binnen de huidige contracturen vorm gegeven werd.



Voor de ondersteunende diensten binnen het werkteam zou dit ook op deze manier gerealiseerd worden, maar dit werd terug gedraaid waardoor het binnen de huidige werkuren moest plaats vinden. Halverwege het jaar ervoeren wij niet meer de aanwezigheid van een werkteam. Bij het ontwikkelen van de ZZP meetlijst door Yvonne Broekhaus was er ondersteuning nodig vanuit het werkteam, dit was zeer lastig te realiseren wat zich weer uitte in frustratie omdat ‘ons’ proces daarmee ook stil kwam te liggen. In dit geval het systeem geld, maakte dat de uren niet vrij gemaakt konden worden en de investering anders verliep dan in het begin afgesproken was.

Verder zouden we de ZZP meetlijst graag blijvend willen inzetten voor onze klanten. Maar wanneer elke ZZP binnen HilverZorg ‘vrij’ ingevuld gaat worden ontstaat er een probleem. Momenteel zijn er afspraken en contracten met externe diensten. Bijvoorbeeld maaltijdservices, schoonmaak door GOM of het cateringbedrijf Sodexo waarmee overkoepelend voor alle locaties afspraken zijn gemaakt. Wanneer de afname bij deze bedrijven in grootte daalt, gaat de prijs van deze afname omhoog. Wat betekent voor de klanten die wel voor deze diensten kiezen of op dit moment tevreden zijn en deze diensten willen behouden het verbruik binnen hun ZZP veranderd wat weer invloed heeft op wat er in gezet kan worden. Op zo’n moment ervaren wij systemen niet als ondersteunend. En dan is de vraag, is de eigen regie of de kosten zijn belangrijker?

Klanten in regie

1. De casus van Mike

Het eigen regie gesprek en de ZZP meetlijst gaven vooral inzicht in hoe zelfstandig Mike eigenlijk alles binnen zijn zorgzwaartepakket deed, dat hij het ook ontzettend belangrijk vond om de dingen zelfstandig te doen. En hetgeen hij nodig achtte voor zichzelf, daar hadden wij als ouderenorganisatie niet veel in te bieden. Eigenlijk schoten we flink te kort als het ging om zijn wensen en behoefte.

Mike vond de kant en klare maaltijden niet lekker. De kookvoorziening in zijn appartement was niet bruikbaar volgens zijn wensen, maar ook niet realistisch in combinatie met zijn lichamelijke beperking. Koken was iets wat hij dus niet meer deed, want dat ging niet. De keuze die Mike hierin had was zelf bestellen via thuisbezorg.nl, dit zelf betalen en toch de kant en klare maaltijden afnemen want er moet tenslotte gegeten worden.

Een andere beperking voor hem vanuit zijn lichaam is het vast zitten aan de rolstoel, het geen gitaar meer kunnen spelen terwijl muziek zo belangrijk is. Het onderdeel willen zijn van de maatschappij en daarom één keer per week vrijwilligerswerk doen waarvoor hij een vrijwilligersvergoeding ontvangt. Wat opviel in het gesprek was dat hij zich neergelegd had bij vooral alles wat niet meer kon, het was nou eenmaal zo. Punt. En dat hij graag in het leven wilde staan, dat probeerde hij te doen door zich te voegen naar de activiteiten en mogelijkheden die er zijn binnen het woondienstencentrum voor vooral de ouderen. Om toch de maaltijden op de lijst aan te kruisen die hem enigszins aanspraken.

Het was aan Mike om binnen deze mogelijkheden zijn eigen keuzes te maken. Maar dat (weten we nu) is geen eigen regie. Door het experiment, of eigenlijk het ‘out of the box’ denken, ziet Mike’s leven er nu toch wel anders uit. En dan vooral meer ingericht op zijn wensen. Want wat is er nu veranderd?

Mike gaat naar Heelo, dit is een bedrijf ingericht op re-integratie voor mensen die ver van de arbeidsmarkt afstaan. Dit kan door langdurige werkeloosheid maar ook bijvoorbeeld een bloeding in de hersenen en de restverschijnselen die iemand hieraan over houd. Bij Heelo wordt hij uitgedaagd. Als hij achter de computer gaat, dan zit hij niet in zijn rolstoel waar hij afhankelijk van is, maar in een gewone bureaustoel op wieltjes want Mike voelt zich hier ‘gewoon’ door.



Als start opdracht bij Heelo begon Mike met het ontwikkelen van een hulp middel waardoor hij weer zelfstandig kan koken. Dat doet hij niet alleen maar samen met een andere persoon die ook ver van de arbeidsmarkt afstaat. Elkaar hierin motiveren en activeren is de verbindende factor om er toe te doen voor de ander. Inmiddels is Mike vooral zijn eigen kennis en kunde aan het inzetten. Waar hij voor zijn hersenbloeding als verpleegkundige in de verslavingszorg werkte, helpt hij nu bij Heelo een jongen met een gameverslaving weer op weg. Heelo wordt betaald uit de ZZP.

Ook ontvangt Mike het geld wat beschikbaar is gesteld binnen de ZZP bij HilverZorg voor de kant en klare maaltijden nu zelf elke maand op zijn rekening. Hij doet zelf boodschappen en kookt in de gemeenschappelijke huiskamer waar de kookvoorziening wel voldoet aan zijn wensen en waar de hulpmiddelen die hij zelf ontwikkeld heeft wel gebruikt kunnen worden.

Het mooie aan deze casus is dat Mike zich gehoord voelde. En daardoor vandaag de dag blijft aangeven wat hij wil en welke ‘oplossing’ hij daar zelf bij bedacht heeft.

2. De casus van Mw. Poel

Het succes van de ZZP ontrafeling toonde zich ook in de casus van Mw. Poel. Deze dame woont vanaf de eerste dag dat HilverZorg Lopes Dias ‘open’ ging in haar appartement. Dat is nu zo’n drie en half jaar geleden. De reden van haar verhuizing was een sterk vervuilde woning, er zou 24uurs zorg nodig zijn om dit ‘probleem’ op te lossen. Maar met de verhuizing van mevrouw, verhuisde ook haar manier van leven naar Lopes Dias. Het appartement raakte vervuild. De viezigheid werd vanuit het appartement de gang opgelopen, waar het door andere de overige appartementen weer ingelopen werd. Een lastige situatie, want je hebt de kwaliteit van zorg, en dus ook daarbij de hygiëne te waarborgen. De zorg en contractafspraken binnen HilverZorg maakte dat de schoonmaak door GOM één keer per week zou zijn. Dit was niet voldoende om de vervuiling van mevrouw tegen te gaan. De mantelzorgers en mevrouw zelf vonden dat HilverZorg zelf moest zorgen voor de (extra) schoonmaak, het systeem binnen HilverZorg maakte dat wanneer er extra schoonmaak gewenst was hiervoor betaald moest worden. Mevrouw Poel vond het zelf geen probleem om in haar omgeving te leven, zij leefde haar hele leven al op deze manier. Het was niet haar wens maar de onze. En dat besef kwam door het experiment naar voren.

Na het voeren van het eigen regie gesprek kwam duidelijk naar voren dat mevrouw graag wil zijn wie ze is, met haar eigen normen en waarden. Door te kijken hoe haar ZZP op dit moment gebruikt wordt aan de hand van de ZZP meetlijst, werd duidelijk dat mevrouw niet haar gehele ZZP gebruikte. Dit bood ruimte om vanuit haar ZZP extra schoonmaak in te zetten. Omdat dit binnen haar ZZP past, hoeft de mantelzorger hiervoor niet extra te betalen. Ook wordt op deze manier de hygiëne geborgd en het belangrijkste van alles, deze mevrouw “mag” eindelijk zijn wie ze is.

Voor ons een casus die vooral met bewustwording te maken heeft gehad. We kijken naar de persoon en het levensverhaal en proberen niet meer om klanten in het plaatje van de locatie of de manier waarop de zorg en diensten zijn ingericht te laten passen.

3. De casus van Mw. Voorn Ook een bijzondere casus was die van een dementerende dame die ‘thuis’ wilde blijven wonen. Mevrouw kwam praktisch haar huis niet (meer) uit. De buitenwereld was groot, onoverzichtelijk en eng. Haar eigen huisje daarentegen was veilig, vertrouwd, overzichtelijk. Mevrouw wist waar wat was, bekend terrein. En eigenlijk vroeg ze minder zorg dan de bewoners in een huidige intramurale setting. Maar doordat ze achteruit ging, begon dit wel steeds meer te komen. De familie had een zorg, want hoe kon zij nou ‘alleen’ thuis blijven wonen? Een terechte zorg, maar ook een dilemma. Want mevrouw wilde niet verhuizen, wel wilde ze graag een hondje. Maar, vond ze zelf ook, daar kon ze zelf niet voor zorgen.



Toevallig hadden we een aantal weken daarvoor een soortgelijke casus mee gemaakt buiten het experiment om, ook een dame die niet wilde verhuizen, waarvan haar eigen woning vertrouwd was maar met een verhoogde zorgvraag waardoor een intramurale setting beter leek te passen. Dit bleek een vergissing te zijn, door de verhuizing raakte zij haar vertrouwde omgeving kwijt, was constant angstig, verdrietig, op zoek. Dat maakte dat ze ging dwalen, zoeken, niet meer gerust te stellen was. Er ontstond een onveilige situatie, waarin bewoners en bezoekers werden aangeklampt in haar zoektocht naar veiligheid. Door de andere bewoners op de gang werd ze ervaren als een gek die hen lastig viel. Uiteindelijk moest zij in korte tijd een tweede keer verhuizen naar een gesloten setting. Dit wilde we voorkomen bij de dame waarover we het hadden in de casus bespreking. Er vond een gesprek plaats met de familie. Om er achter te komen waar de zorgen over gingen, om te onderzoeken of we technologie konden inzetten, om de veiligheid thuis te waarborgen maar vooral om familie een gerust gevoel te geven. Voor de dementerende dame werd een volledig pakket thuis aangevraagd met o.a. momenten waarop eten en drinken werd aangeboden omdat ze dit zelf vergat. Er werd een vrijwilliger geregeld die wekelijks met haar, haar maaltijdlijsten invult. En het mooiste, die zo veel vertrouwen heeft opgebouwd dat zij met de vrijwilliger wel mee naar buiten gaat ‘om met het hondje te wandelen’. En verder vermaakt mevrouw zich prima met haar boekenkast. Vol met boeken waarvan ze vergeten is dat ze die al gelezen heeft. En wat is daar nu erg aan? Het belangrijkste is dat zij gelukkig is met hoe ze vandaag leeft.

4. Wanneer Eigen Regie een werkwijze wordt; de casus van Mw. Print

Bij de 24uurs woningen van Lopes Dias HilverZorg zijn er maar twee uitsluitcriteria, namelijk de BOPZ indicatie (het wonen achter een gesloten deur) en wanneer de veiligheid van de klant of andere door het gedrag van de klant in het geding komt. En daar was Mw. Print, beginnend dementerend en nu al drie en half jaar woonachtig in zo’n zorgwoning. Mw. Print was altijd al veel aan de wandel, ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds. Bij deze wandelingen kwam er van alles mee terug naar huis, vooral spullen die de meeste van ons als afval bestempelen, spullen waarvan ze maar niet kon begrijpen dat andere deze weg deden. Een echte verzamelaarster. Samen met haar verstandelijk beperkte en slechtziende zoon die om de hoek woonde maakte ze lange wandelingen over de heide. Mevrouw haar dementie proces stond redelijk stil door de structuur die zij zelf vorm had gegeven en haar goede lichamelijke conditie. Deze structuur is deels weggevallen met het overlijden van haar zoon en toen ook haar lichamelijke conditie achteruit begon te gaan kwam de dementie duidelijker in beeld.

Het begon met een keer thuisgebracht worden door de wijkagent. “Mevrouw was verdwaald”, maar het bleef niet alleen bij de wijkagent, het werden ook buurtbewoners die een zorg hadden dat zij zomaar alleen op straat liep en buiten adem raakte. Het appartement begon overvol te raken, overal waren kleine spinnetjes en beesten door alle blaadjes, plantjes en bloemetjes die zij mee nam onder het mom van “Mooi he? Staat zo gezellig!” Mevrouw kon niet goed meer inschatten hoever ze wel of niet kon gaan wandelen en daarmee kwam haar eigen veiligheid in het geding.

Keken we naar de wens van mevrouw, dan was het vooral blijven wonen waar zij nu woont. Een opname met een BOPZ zou al haar regie ontnemen. Dus werd er gezocht naar een oplossing voor de ontbrekende 24 uurs toezicht. Deze kwam er in de vorm van technologie. Met een deuralarm die afging als zij zich de gang op begaf en een Wuzzi-alert met GPS wisten wij wanneer zij haar appartement verliet en waar ze zich begaf. Maar ook dan kunnen we niet constant kijken waar ze zich bevind. Dus werd er op de Wuzzi-alert een ‘vrije’ zone rondom de Lopes Dias ingesteld. Wanneer zij daarbuiten gaat krijgen wij een melding zodat wij naar haar toe kunnen gaan. Uiteindelijk is dat maar twee keer gebeurd. Mevrouw bevind zich meestal rondom het gebouw en de vrijheid en de buitenlucht maken haar gelukkig. Met deze inzet kan Mevrouw Print langer in de open setting blijven wonen, maar wel op een beschermde manier.



En het mooie van deze casus is, is dat deze dame niet is opgenomen in het experiment. Er heeft geen gesprek plaatsgevonden vanuit de eigen regie. Het is onze manier van werken geworden waardoor wij samen met mevrouw gekeken hebben naar wat zij graag wilde.

Wat hebben andere organisaties van het experiment bij HilverZorg mee gekregen?

1. Film Eigen Regie Vanuit In Voor Zorg kwam de vraag of wij als HilverZorg wilde mee werken aan het in beeld brengen van een casus en de successen en veranderingen in de zorgen werkprocessen die daarbij horen. Dit ging vrij snel over een specifieke casus, namelijk die van Mike. We wilden graag de beleving van Erwin over (meer) eigen regie in beeld brengen. Hoe wordt het leven ervaren, wat is nodig om een zinvol en waardig bestaan te kunnen leiden en hoe wordt er vanuit HilverZorg omgegaan met zijn wensen en behoeften? Maar ook de andere kant van het verhaal, namelijk hoe heeft(het gesprek met) Mike ons geholpen om eigen regie meer te ontwikkelen?

Het doel van de film was om een goed voorbeeld te kunnen laten zien aan andere organisaties. Zodat zij inzichten krijgen in wat cliënten belangrijk vinden en het stimuleren en inspireren van medewerkers om te willen en durven kijken door de ogen van de cliënt.

2. Werkbezoek Actiz Als gevolg van de aanstelling van directeur Jan de Vries bij Actiz kwamen zij op werkbezoek bij HilverZorg. Hier is het team eigen regie betrokken bij geweest om een deel van de presentatie in te vullen over het wijk en buurtgericht werken, natuurlijk over eigen regie en de ondersteuning van technologie daarin.

3. Dekra Audit Het team eigen regie heeft op de locatie Lopes Dias de Dekra Audit verzorgd. Met als missie om niet het systeem leidend te laten zijn, maar de klant hebben wij aan de hand van de zorgketen de auditeur mee genomen in onze ‘nieuwe’ werkwijze en de successen die daarbij horen. Hieruit kwam naar voren dat wij binnen de organisatie deze werkwijze nog niet voldoende ingebed hadden in de systemen en dat systemen ondersteunend aan het proces horen te zijn.

4. Presentatie Waardigheid & Trots Vanuit het experiment waren wij aanwezig bij het congres van Waardigheid en trots, Ruimte voor verpleeghuizen. Met als doel om onze ervaringen en resultaten te delen rondom eigen regie.

De thema’s waar wij op in zijn gegaan zijn het ontrafelen en meten, hoe wij ervoor zorgen dat klanten kunnen kiezen wat bij hen past en een beschrijving van de casus van Mike. Ook hebben we hier de eigen regie film getoond.


Dit is een terugblik op experiment Eigen Regie in de WLZ … · 2017. 2. 20. · Casus van Mike 2....

Documents

Transcript of Dit is een terugblik op experiment Eigen Regie in de WLZ … · 2017. 2. 20. · Casus van Mike 2....