De Karavaan april 2015

3-maandelijks tijdschrift van Karavaan vzw

april – mei – juni 2015 Eenentwintigste jaargang nr. 2

v.u. Gerd Vertommen Geerdegemvaart 96

2800 Mechelen Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

duurzaam reizenReizen door de Surinaamse jungle

wereldwaterdagWolkenmelkers en mistvangers

reisverhaal in beeldTanzania & Zanzibar Roots

thema:Vindingrijk

Cover: Zoë VerresenSamenstelling: Sarah TrappeniersTeksten: Sarah Trappeniers en de vermelde reisbegeleiders van KaravaanEindredactie: Rani Thoon en Carla BorgmansLay-out: Sarah TrappeniersDruk: Drukkerij De Bie (Duffel)Papier: cyclusprint, gerecycleerd en chloorvrij

Colofon

Voorwoord 3Reisfoto: Noorwegen Lofoten 4Duurzaamheidsactie: 7 dagen zonder 6Boekhoek / ledenvoordelen 8Wereldwaterdag: wolkenmelkers & mistvangers 10Agenda 14Zuidstage: getuigenissen studenten UCLL 16Reisverhaal in beeld / Tanzania & Zanzibar Roots 20Fietsinleefreis Bangladesh 23Reisreportage: de Palestijnse gebieden & Israël 26Duurzaam reizen door de Surinaamse jungle 30Joker 34

2 3de Karavaan nr. 2

Inho

ud +

Col

ofon

Dagen zonder

Zeven dagen zonder vlees, het was vorig jaar een van de uitda-gingen dat Karavaan voorstelde. Niet de grootste uitdaging, veel mensen gaan voor de veertig dagen zonder. Het ging me dan ook vlotjes af, gelukkig stond er toen net geen familiefeest gepland, want dat had de zaken wel kunnen bemoeilijken.

Dezelfde periode zonder auto. Tja ik woon en werk in de stad dus sowieso gebruik ik tijdens de week al geen auto. In het weekend was de uitdaging iets groter, want de bestemmingen waren minder goed bereikbaar met het openbaar vervoer en wat ver voor de fiets. Maar met wat organisatie lukte dat ook.

Maar de echte uitdaging waren de zeven dagen zonder plastic afval. Het werd snel duidelijk dat ‘zonder’ vooral betekende ‘minder’, want de opdracht bleek bijna onmogelijk te zijn. Ik had enkele meevallers: zo zat mijn muesli al in een tupperware-doos. Maar voor enkele essentiële voedingswaren en toiletartikelen kon ik er niet rond. Fruit en groenten kan je gelukkig al eens los kopen, maar het deed toch even pijn toen ik op de fair trade picknick van Oxfam de koekjes en de chocolade aan me moest laten voorbijgaan wegens een foute verpakking. Maar voor dit jaar is er hoop: er is ondertussen een verpakkingsloze winkel in de buurt, het gaat het al iets makkelijker maken.

En wat heeft dat met reizen te maken? Het beeld van rondvliegend plastic afval naast een schitterende berg of op een prachtig strand, ik heb het spijtig genoeg al te veel gezien. En die rivier vol afval in het centrum van Kathmandu hebben veel reizigers ook al bewonderd. Maar evengoed was het in Ladakh tien jaar geleden al verboden om nog plastic zakjes te geven in winkels. En ze promootten er toen ook al om geen water uit wegwerpflesjes te drinken, maar hervulbare flessen te gebruiken, iets wat we gelukkig hier de laatste tijd ook meer en meer zien gebeuren.

Dus neem jezelf een uitdaging voor, verleg je grenzen hierin en kijk tijdens je volgende reis ook eens wat de impact zou kunnen zijn.

Tom Van den BorneVoorzitter Karavaan vzw


Vooraf


Rei

sfot

o

Reinebringen by night... Hoe vaak in je leven beklim je een berg midden in de nacht? En dat mét zonlicht! In de zomer kan je dankzij de middernachtzon de hele dag klimmen. Je kan niet op de Lofoten (de parel van Noor-wegen) geweest zijn, zonder deze korte (450 m), maar steile klim te maken. Je krijgt op de top een onvergetelijk uitzicht over het vissers-dorpje Reine, de fjorden en spitse bergtoppen. Wat een ongelofelijke ervaring! Dit was absoluut de topper van de reis.

An Baeyens


Reisfoto

Vele kleine acties samen vormen één grote en door na te denken over wat je wel of niet koopt kan je al een flinke bijdrage leveren. Het belangrijkste is dat je geen afwachtende hou-ding aanneemt, in actie schiet en dan kan jij als consument het verschil maken. We hopen je alvast te kunnen inspireren met onze actie!

Een blik achter de schermen7 dagen zonder auto

Belgen zijn gek op auto’s. Driekwart zegt niet zonder zijn auto te kunnen, maar anderzijds willen we toch milieubewust uit de hoek ko-men. We staan vaak urenlang in files om naar het werk te gaan, klagen meer en meer over het agressieve rijgedrag van anderen en de limiet van fijn stof wordt regelmatig overschreden.

Juist daarom willen we de uitdaging samen aangaan! Samen 7 dagen zonder auto! Dus haal je fiets van onder het stof, blink hem volledig op en spring op je stalen ros!

7 dagen zonder plasticDe planeet gaf ons water, aarde en lucht. In

1933 voegde de mens plastic toe aan dit rijtje. De uitvinders zijn er al lang niet meer, maar hun uitvinding is alive and kicking. Vandaag de dag vind je plastic overal ter wereld. De befaamde ‘plastic soep’ blijkt niet langer een ver-van-mijn-zee-show te zijn want ook onze eigenste Noordzee krijgt jaarlijks ettelijke ton-nen afval te verwerken. Zelfs onze mosselen bevatten ondertussen stukjes plastic. Laat ons daarom het heft in eigen handen nemen en het eens zonder plastic proberen!

We weten allemaal dat onze grondstoffen niet oneindig zijn en dat we, om het tij van de klimaatsverandering te keren, onze CO₂-uitstoot moeten reduceren en onze impact op het milieu moeten verkleinen. Hoe zal onze toekomst eruit zien met méér groene energie en méér fietsers, met méér afvalvrije winkels en méér respect voor voedsel? Tekst: Rani Thoon

7 dagen zonder…!? Doe jij ook mee?

Thema’s nieuwe editie 7 dagen zonder: zonder auto, zonder plastic en zonder voedselverspilling


Duu

rzaa

mhe

idsa

ctie

7 d

agen

zond

er

7 dagen zonder voedselverspillingWereldwijd verspillen we een derde van

het voedsel dat geproduceerd wordt. Veel ‘misvormde’ groenten en fruit worden zomaar weggegooid. Kromme komkommers of boontjes met een ruwe huid vallen niet in de smaak bij de consument en blijven daarom vaak achter op het veld als afval. Er zijn al veel initiatieven in het leven geroepen om voedselverspilling de kop in te drukken, maar wat hebben we zelf in de hand? Vanuit de koelkast verdwijnt nog heel wat richting vuilnisbak en daar kunnen we iets aan doen. Hoe ga je bewuster om met voedsel? Test jezelf tijdens 7 dagen zonder!

Wanneer: start op zaterdag 9 mei t.e.m. vrijdag 15 mei 2015

Voor wie: iedereen die houdt van een

uitdaging! Nieuwsgierig naar originele tips en toffe alternatieven? Volg ons op Facebook “7 dagen zonder”, doe mee met één of meerdere acties en deel je ervaringen! Elke inspanning telt, hoe klein die ook is!

Voor wie maar niet genoeg krijgt!Ook de Vlaamse overheid doet mee! Het

Departement Leefmilieu, Natuur en Energie (LNE) roepen mensen op om in april dertig dagen hun auto niet te gebruiken, dertig dagen meer stilte te zoeken of om dertig dagen voor meer groen te zorgen in hun omgeving. Meer info: www.30dagen.be

Volg de duurzaamheidsactie op Facebook via de pagina ‘7 dagen zonder’

7 dagen zonder…!? Doe jij ook mee?

Neem een linnen zak mee voor je boodschappen

Vorig jaar fietsten heel wat reisbegeleiders (vanop verschillende locaties) naar het opleidingsweekend in Dworp


Duurzaam

heidsactie 7 dagen zonder

Golem - Koen StuyckGolem is een ambitieuze en atmosferische thriller over het Israëlisch-Palestijns

conflict, waarvan de centrale vraag – wat als er een radicale oplossing zou bestaan voor het conflict – wordt uitgewerkt in de levens van mensen die zich omwille van hun persoonlijke geschiedenis aan één of andere kant van het conflict bevinden en die worstelen om zich aan de greep van hun lot te onttrekken. Het zijn de lotgevallen van een buitenstaander die hen dwingen de realiteit onder ogen te zien.

Het verhaalHet verhaal volgt een journalist, Aart Verschueren. Hij begint een relatie met Janka,

een Oost-Europese vrouw van joodse herkomst. Ongeveer rond diezelfde tijd maakt hij kennis met Nasr, een Palestijns vluchteling. Aart, wiens sociaal leven getekend is

door zijn ongebreidelde nieuwsgierigheid naar wat anderen meemaken, komt heel wat te weten over de ach-tergrond van beiden. Hoewel zijn twee nieuwe vrienden niets met elkaar te maken hebben, hebben ze toch een aversie tegenover elkaar. En dat alleen omdat zij Joods is en hij Palestijns. Aart besluit zijn relatie met elk van beiden verborgen te houden voor de ander. Als Janka hem vraagt om naar Israël te reizen - hij kan haar familie daarmee een uitzonderlijke gunst bewijzen - stemt hij toe. Wanneer hij aan zijn Palestijnse vriend vertelt dat hij naar Israël moet voor de krant, geeft ook die hem een opdracht mee. Hij beseft niet dat hij hiermee zijn rol van buitenstaander opgeeft maar tevens zijn eigen doodvonnis tekent.

Golem vertelt een van de grote verhalen van onze tijd vanuit een onverwachte hoek en door de ogen van gewone mensen. Het is ook een onderzoek naar de worsteling van mensen met de ideologische bubbel waarin ze leven.

Kostprijs: € 18 ipv € 21,40 voor Karavaan-reisbegeleiders en -leden. Bestellen? Mail naar [email protected]

Boekhoek

Ledenvoordelen ‘15

Wil jij ook graag deel uitmaken van onze club? Vul het formulier in op www.karavaan.be (Lid wor-den) en stort €15. Daarna sturen wij je Karavaan-lidkaart naar jou toe. Lid ben je gedurende een kalenderjaar (van 1 januari tot 31 december).

Je krijgt heel wat voordelen als Karavaan-lid (op vertoon van je lidkaart):

Je ontvangt 4 keer ons magazine De Karavaan. 20% korting op de aangekochte blogspace bij

TangaTanga. 15% korting bij reisboekhandel Anticyclone des

Açores (Wolvengracht 34, 1000 Brussel). 10% korting bij De Wandelstok (Vrijwilligers-

straat 12, Beerse) voor je buitensportmateriaal.

10% korting op de verblijfprijs bij Casa Rural Aaccent in Catalonië (Spanje) www.aaccent.cat

10% korting op elk landenboekje van te gast in. Maak kennis met het echte leven.

10% korting in 4 (reis)boek-handels› Atlas & Zanzibar (Kortrijksesteenweg 19,

Gent of Kortrijksesteenweg 1036, Sint-Denijs-Westrem)

› Standaard Boekhandel, filiaal Meirbrug 2, reisboekenafdeling (Antwerpen)

› Black Label (Welvaartstraat 61, Boechout)› Altiplanobooks (www.altiplanobooks.be: je

korting wordt meteen verrekend) 5% korting bij boekhandel De Groene Waterman

(Wolstraat 7, Antwerpen)

Hou onze communicatiekanalen goed in de gaten, want de ledenvoordelen worden stevig uitgebreid!

de Karavaan nr. 28

Boe

khoe

k -

Lede

nvoo

rdel

en

9 tem 15 mei

Meer info en meedoen:

www.facebook.com/7dagenzonder2015

7 dagen zonder auto, plastic &voedselverspilling

Kan jij

?

De woestijn is de plek bij uitstek als het gaat om waterschaarste. Planten en bepaalde dieren zoals de mistkever kunnen hier overleven om-dat ze manieren hebben ontwikkeld om kleine hoeveelheden water uit de atmosfeer te halen. Door goed naar deze voorbeelden in de natuur te kijken hebben wetenschappers nu effectieve mist-oogsttechnieken kunnen ontwikkelen. Het komt neer op grote netten die vocht insluiten tijdens de mist en de druppels via een trechter in een tank opvangen, waar ze ophopen tot drinkwater.

KeversIn de woestijn is water zeer schaars. De Stenocara-kever heeft een manier ontwikkeld om toch drinkwater te verzamelen. Hij komt ‘s nachts tevoorschijn en klimt dan naar de top van een zandduin. Daar steekt hij zijn achter-lijf in de lucht tijdens de ochtendmist. De mist

trekt vanaf zee landinwaarts en bestaat uit waterdamp. Op z’n kont heeft de kever kleine bobbeltjes, waar waterdruppeltjes aan blij-ven plakken. De druppels glijden via speciale kanaaltjes naar z’n bek. Zo voorziet de kever zichzelf van water. Poepsimpel, nietwaar?

BomenOok bomen blijken uitstekende mistvangers. Mist beweegt zich voort en raakt daarbij de bomen aan. Er worden druppeltjes gevormd die door de bladeren kunnen worden opgenomen, maar ook op de grond vallen. Het water dat in de bodem terecht komt, vult de grondwater-stromen of wordt opgenomen door de wortels. Inwoners van woestijndorpen kennen al honderden zoniet duizenden jaren de techniek om dauwdruppels te verzamelen die van de bladeren vallen.

Op 22 maart (ll.) was het Wereldwaterdag. Het gebrek aan schoon, zoet water wordt alom beschouwd als een van de grootste milieuproblemen voor de 21ste eeuw. De wereldbevolking groeit, bronnen vervuilen, woestijnen nemen in omvang toe. Niettemin wordt er soms water gevonden uit onverdachte bron. En op onverdachte plekken.

Wolkenmelkers en mistvangersTekst: Greet Willemse - Foto’s: Flickr

10 de Karavaan nr. 2

Wer

eldw

ater

dag

Reusachtige volleybalnettenHet mechanisme achter mistvangers is kin-derlijk simpel. Wanneer laaghangende wolken door de fijnmazige netten waaien, worden de kleine waterdruppels uit de mist tegengehou-den. Deze vormen grotere druppels, die uit-eindelijk door de zwaartekracht naar beneden vallen in een goot. Buizen leiden het water naar een nabijgelegen tank. Ingenieus én effectief. Bij dichte mist oogsten dit soort netten tot 17 liter water per vierkante meter. Als je weet dat de constructies zo’n 24 vierkante meter groot zijn, kan een vangnet gemakkelijk 300 liter per dag uit de lucht halen.

Troosteloze mist Ooit in Lima geweest? Reizigers die aankomen op de luchthaven zijn vaak teleurgesteld in Lima. Ze hebben hun hoofd vol van schitteren-

de beelden en wat zien ze? Een stad die baadt in de garúa, een troosteloze mist die vanuit zee komt. De miljoenenhoofdstad van Peru is na Caïro de grootste woestijnstad ter wereld. Er valt amper 10 milimeter neerslag per jaar en de luchtvochtigheidsgraad is er buitengewoon: tot wel 98 procent. Een ideale plek voor de mistvangers dus!

In kleine gemeenschappen die geen toegang hebben tot water uit bronnen, rivieren of regen, kan de techniek levens redden en mensen bevrijden van exuberante waterprijzen. En laat dat precies zijn wat er nabij deze metropool gebeurt. Twee miljoen bewoners van sloppen-wijken hebben geen aansluiting op de water-leiding. Zij zijn aangewezen op water dat via moeilijk begaanbare wegen wordt aangevoerd met tankwagens. Heel duur water. De armen in de wijken betalen tienmaal zoveel voor hun

Wolkenmelkers en mistvangersW

ereldwaterdag

11de Karavaan nr. 2

water als mensen die op de waterleiding zijn aangesloten.

Verschillende organisaties hebben projecten met mistvangers lopen in Lima. Het water wordt verdeeld onder de lokale bevolking. Met een gedeelte van dat water worden landbouw-projecten in gang gezet. Groentetuinen flore-ren, fruitbomen groeien en ook de felbegeerde taraboom wordt weer aangeplant. De zaden van de taraboom worden ingezet bij het looien van leer en het kleuren van textiel. Er wordt ook een gom aan onttrokken, die dienst doet als verdikkingsmiddel of stabilisator. Door de opbrengsten van groenten, fruit en vruchten van de taraboom, kunnen de mensen weer in hun levensonderhoud voorzien. Een mooi per-spectief voor arme inwoners die van dag tot dag probeerden te overleven...De kleine bomen dient men na het aanplanten

weliswaar te voeden met mistwater dat in net-ten is gevangen. Maar als de bomen enige om-vang hebben bereikt, kunnen ze zelf meehelpen om mist op te vangen, en tenslotte uiteindelijk helemaal in hun eigen behoefte voorzien. Meer zelfs, men hoopt dat de jonge bomen die nu aangeplant zijn op de heuvels rond Lima, met de jaren groot genoeg zullen zijn om voldoende mistdruppels te vangen in hun bladerdek, die dan op de grond sijpelen, en zo het grondwater-peil voeden!

Ook in de Atacamawoestijn langs de Chileense en Peruviaanse kust worden mistvangers ingezet. En ook elders ter wereld onder andere in de provincie Limpopo in Zuid-Afrika. Daar vangen de mistnetten van een school dagelijks 2500 liter water op, meer dan genoeg voor alle schoolkinderen om te drinken. Voordat het mistnet werd geïnstalleerd, haalden dorpsbe-


Wer

eldw

ater

dag

woners hun drinkwater uit poelen die gevoed werden door stroompjes en die vaak gedeeld werden met dieren. Het schone mistwater heeft ervoor gezorgd dat het aantal ziekten onder de schoolkinderen snel is afgenomen. Dat mistvangers voor vele mensen waarde-volle bronnen van zoet water zijn, staat buiten kijf. Een ingenieuze en tegelijk eenvoudige techniek. Onderzoekers blijven intussen volop experimenteren met verschillende mazengroot-tes, afmetingen en vorm van de netten en de absorptie van de stof om het meest efficiënte systeem te vinden.

Bronnen: MO* Magazine , september 2013 BioTechno, EDITIE 001 ▪ JANUARI 2013 http://news.nationalgeographic.com : Fog Catchers Bring

Water to Parched Villages http://www.gozuidafrika.com/nieuws/nieuws_detail.

php?newsID=4278 http://www.tonvoogtconsultancy.com/203/mistvangers.html


Wereldwaterdag

Karavaan-@gendaAlle informatie over Karavaan-activiteiten vind je op www.karavaan.be onder ‘Agenda’.

De activiteiten zijn enkel toegankelijk voor leden.

April tot juli 2015Go Prepare!Wat wordt het voor jou deze zomer? Sand boarden in Marokko? Paardrij-den in Argentinië? Of Cliff jumpen in Mexico? Je moet nog even wachten voor je kan vertrekken maar met deze Go-26 activiteiten kan je alvast begin-nen dromen van exotische oorden!Ready to Go?

Deze activiteit is voor jongeren tot 26 jaar.Inschrijven: www.joker.be/goprepare

Go Aftermovie Workshop € 5 25 april - Brussel

Go Pack - Rugzakologie Gratis 29 april of 29 juli - Mechelen

Go Taalbaño Español € 20 2 en 9 mei - Antwerpen

22 tot 25 mei 2015Once Upon a Roadtrip (bestemming onbekend)Once upon a Roadtrip is een oergezellige liftwedstrijd. Een combinatie van avontuur, com-petitie, gezellig samen zijn én nieuwe mensen leren kennen. Het is een sympathieke race waarbij je op voorhand niet weet waar je zal eindigen, maar waar je nadien nog lang van zal nagenieten. Dus train die liftduim, zet je schrap en just go for it!

Kostprijs: € 245

Deze activiteit is voor jongeren van 18 tot 30 jaar en is gegarandeerd.Inschrijven: www.karavaan.be

5 tot 7 juni 2015Wild Beach Weekend (Nieuwpoort)Het Wild Beach Weekend is terug! We ontvan-gen jullie in Nieuwpoort op een aangemeerd schip dat dienst doet als uniek jeugdverblijf. Wat mag je verwachten: veel actie, spelelemen-ten met een vleugje competitie en vooral heel veel FUN !

Kostprijs: € 115

Deze activiteit is voor alle leeftijden. Inschrijven: www.karavaan.be

Alle activiteiten vind je ook op www.facebook.com/ilikekaravaan

de Karavaan nr. 2

Kara

vaan

-age

nda

14

de Karavaan nr. 2 15

CURSUSSEN & STAGES

VOOR VOLWASSENEN

2015

Kaart en kompas

Wandelweekends

TrekkingkokenCanadese kano

Outdoor-EHBO

Bergcursus Vogezen

Prehistorisch koken

AlpentochtenGezinsurvival

Bergwandelcursussen

Voeding uit de natuur

Survivalcursus

Trekkingtechnieken

Praktische info: er is geen voorafgaande kennis nodig. Je kan voor alle cursussen individueel inschrijven. (Bijna) alle cursussen vinden plaats nabij Vresse sur Semois in de Naamse Ardennen. Voor heel wat cursussen logeer je in meerpersoonskamers. Een upgrade naar 2-persoonskamer is soms mogelijk.De survivalcursussen gaan door in het wilderniskamp CapSauvage, waar we logeren in tentjes rond een blokhut. De exacte data vind je op www.outdoorschool.be. Een groepje vanaf 8 personen kan een datum in overleg aanvragen. Al onze instructeurs zijn zeer ervaren, gepassioneerde en professionele lesgevers. Bijna alle cursussen zijn weekendcursussen (2dagen/2nachten) met aankomst op vrijdagavond rond 20u en einde op zondagnammidag rond 17u**.

B E R G E N TREKKING SURVIVAL

outdoor_2014_adv.indd 1 10/12/14 12:24

Nik Van Eeckhoven - Brazilië

Stageplaats: Ik heb in het kuststadje Salinas Da Margarida gewerkt bij verschillende organisaties. Dit maakte mijn inleefstage een beetje atypisch, maar des te boeiend. Zo werkte ik bij Copeba, zij willen jongeren een leerrijke omgeving aanbieden waarin ze hun talenten kunnen ontdekken en ontplooien. Ik heb ook samengewerkt met de gemeentelijke dienst voor leefmilieu, om een soort van ‘blikvanger’ te plaatsen in de mangroves die erg te lijden hebben onder zwerfvuil. Van hieruit is een ander project ontstaan waarin ik verschillende partijen samenbracht om te werken rond het duurzaam behoud van dit natuur-gebied.

Vooropleiding: sociaal (cultureel) werk

Sigrid Bourry - Brazilië

Stageplaats: Tijdens mijn verblijf liep ik stage bij twee projecten in de stad Porto Nacional. Eenerzijds bij Cultuurpunt Tambores do Tocantins wiens missie luidt: het behouden van de traditionele muziekcul-tuur. Tweewekelijks worden er percussielessen geor-ganiseerd voor jongeren wonende in de buitenwijken van de gemeente. Voor velen een kans om in een positieve omgeving nieuwe mensen te leren kennen, zich te ontwikkelen, te leren, ... . Daarnaast ging ik meermaals per week helpen bij Centrinho, een centrum voor ondervoede kinderen.

Vooropleiding: Sociaal-Agogisch Werk

Sander Degeling - Senegal

Stageplaats: APROFES (Association pour la Promo-tion de la Femme Sénégalaise) is een Senegalese NGO die zich via projecten in diverse sectoren en regio’s inzet voor de emancipatie van de Senegalese vrouw. Als journalist werkte ik gedurende zes maanden mee aan de overkoepelende communicatie van de organisatie.

Vooropleiding: Musicologie, journalistiek

Thea Matheus - Kameroen

Stageplaats: Ik gaf Franse les in het eerste en tweede middelbaar in het landelijke en afgelegen dorpje Djottin. Via mijn eigen laptop hielp ik som-mige leerkrachten ook met het verwerven van computer skills. Binnen het naschoolse activiteiten-programma werkte ik samen met een collega aan de ‘journalism club’.

Vooropleiding: Professionele bachelor journalistiek en een master in de politieke wetenschappen.

De studenten ...

... stellen zich voor

de Karavaan nr. 216

Zuid

stag

e -

getu

igen

issen

stu

dent

en

Ontmoetingen in het zuidenEnkele enthousiaste studenten van de bachelor-na-bachelor opleiding Internationale Samenwerking Noord Zuid vertellen over hun zuidervaring en hoe deze opleiding hun wereldbeeld veranderde.

“Welke gebeurtenis of ontmoeting heeft jou tijdens je zuidstage het meeste geraakt / beïnvloed?”

Sander: Wat mij ongetwijfeld het meest bij blijft zijn de openheid, de creativiteit en de positieve ingesteldheid die bijna altijd aanwezig waren tijdens de vele ontmoetingen. Helaas hebben veel mensen bij ons nog steeds de nei-ging om alle negatieve verhalen op een hoop te gooien en Afrika te zien als een geheel. Wie de moeite neemt om die voorgekauwde clichés aan

Tekst en foto’s: Kris Meirhaeghe en Nele Beel

de kant te schuiven en zelf verder durft kijken, zal al heel snel merken dat de realiteit veel genuanceerder is.

Thea: Elke dag gebeurde er wel iets dat mij raakte. Vooral de bejaarde vrouwen uit het dorp die nog leerden lezen en schrijven van de dorpscatechist lieten een diepe indruk na. Hun leergierigheid en veerkracht werkten absoluut inspirerend.

Sigrid: Er is een moment dat ik mij zeer goed herinner en dat een kantelmoment was tijdens mijn verblijf. Ondanks de Braziliaanse gastvrijheid en de leuke mensen die ik leerde kennen, had ik onder andere door een pro-bleem in het gastgezin nog niet het gevoel mij echt thuis of welkom te voelen. In de derde stageweek ging ik op stap met de coördinator en enkele jongeren van Tambores do Tocan-tins. Tijdens de rit van 16 uur in een veel te klein busje met luide Braziliaanse beats op de


Zuidstage - getuigenissen studenten

achtergrond en rijdend door een prachtig land-schap, veranderde dit gevoel. Plots voelde ik mij enorm welkom en geapprecieerd. Hoewel er niets speciaals werd gezegd of gedaan, was dit moment enorm waardevol voor mij. Het gaf mij energie om er volledig voor te blijven gaan.

Nik: Een verhaal dat ik vaak nog vertel, was mijn verblijf bij een medestudente in een favela. Tijdens de rondleiding doorheen de favela viel me meteen op hoe zelfredzaam deze gemeenschap was. En ja afval ligt om de hoek, armoede is aanwezig, kinderen trachten kost wat kost kauwgom te verkopen tegen een beetje kleingeld,… Toch is er in al deze miserie iets heel moois aanwezig. Een juiste omschrijving hiervan is heel moeilijk te formuleren omdat je dit zelf moet beleven. Een poging: niets bezit-ten, maar toch rijk zijn. De solidariteit, warmte en vriendschap die men aan elkaar geeft is op zijn minst gezegd bewonderenswaardig. En wie is er dan rijk? De rijke Belg geïsoleerd op zijn facebookeiland of de arme Braziliaan converse-rend met zijn familie boven een stomende pot rijst en bonen. Natuurlijk is het wel een dubbel verhaal, omdat bezit vaak nieuwe poorten opent. Zo staat er aan de rand van de favela een beveiligde muur waarachter zich één van de beste universiteiten van Brazilië bevindt. Veel mensen in de favela kijken dus ook dagelijks naar een ongrijpbare toekomst. Een verhaal dat veel stof geeft tot nadenken en waarin ik mezelf ook meerdere keren ben tegengekomen. Maar dit is voor mij dan ook de essentie: ervaringen opdoen die je af en toe met je hoofd tegen de muur knallen, maar die je ook verder vormen.

“Het thema van dit nummer is vindingrijkheid, als je dit woord hoort en je blikt terug op je eigen zuidervaring, wat roept dit dan bij je op?”

Sigrid: Brazilië is een land van extre-men. Je hebt mensen die het goed stellen en vrij comfortabel leven maar er is ook een grote groep van mensen die in armoede leven. Dagdagelijks gaan er mensen op zoek naar manieren om hun situatie te verbeteren. Ik wist dat mensen over het algemeen creatief en vindingrijk zijn om hun situatie te verbeteren of leefbaar te maken. Desondanks was ik met momenten verbaasd van hun vindingrijkheid. Tegelijkertijd toont deze vindingrijkheid ook de enorme kwetsbaarheid van mensen. En dit laat een indruk na.

Sander: Voor mij is vindingrijkheid in het Zuiden het zoeken van nieuwe antwoorden op eerder gestelde vragen. Door zelf zes maan-den in een gastgezin in een andere cultuur te gaan wonen word je verplicht om je bestaande denkbeelden te verruimen en dagdagelijkse zaken vanuit een ander perspectief te bekijken. Het is een troef om die capaciteiten daarna ook hier te kunnen benutten – bijvoorbeeld in een job – al vraagt ook dat de nodige openheid en vindingrijkheid.

Nik: Bij het woord vindingrijkheid komen er verschillende gedachten in me op. Dit kan gaan van je werpstokken bij kubbs vervangen door kokosnoten tot elke deelnemer aan de banaba die zichzelf gedurende 6 maanden een eigen pad vormt om zich te integreren in een andere


Zuid

stag

e -

getu

igen

issen

stu

dent

en

cultuur. Bij deze integratie is het vinden van een eigen manier om dit te doen, met een goede balans tussen je eigenheid en nieuwigheden, een belangrijk element!

Thea: Het mooiste voorbeeld van vinding-rijkheid vind ik het project dat enkele dorpsbe-woners opstarten in Djottin. Er is in het dorp geen elektriciteit, maar het wordt omringd door enkele watervallen. Sinds drie jaar werken mensen uit het dorp samen om via dat water stroom op te wekken en het dorp van elektri-citeit te voorzien. De generator werd gemaakt door studenten uit de dichtstbijzijnde hoge-school. Sommige wijken kunnen nu al spora-disch van elektriciteit genieten.

“In hoeverre heeft de Banaba ISNZ je wereldbeeld/jezelf veranderd?”

Sigrid: ‘Het van betekenis zijn’ heeft voor mij een volledig nieuwe invulling gekregen. Het van betekenis zijn betekende voor mij voordien iets groots kunnen verwezenlijken, terwijl ik tijdens mijn verblijf in zag dat het net om hele kleine dingen kan gaan. Het zijn dan ook deze kleine dingen die ik mij het beste herinner en het meest apprecieer als ik terugkijk op mijn avontuur in Brazilië.

Thea: Het heeft mijn wereldbeeld niet door elkaar geschud, maar het heeft het wel meer genuanceerd. Het heeft mij aangeduid dat mensen fundamenteel niet zoveel van elkaar verschillen. Het is zeker mogelijk om mooie vriendschappen op te bouwen met iemand die op een totaal andere manier is opgegroeid. De wereld kan mooi zijn, maar we moeten er

samen aan blijven werken.Nik: De banaba heeft ervoor gezorgd dat ik

verschillende fascinerende mensen tegen het lijf ben gelopen, die me tot een dieper bewust-zijn hebben gebracht rond het reilen en zeilen van onze wereld en hoe deze wordt gevormd door de mens. Hoe macht en bezit veel bepalen en hoe deze realiteit kan ontkracht worden door de eenvoud van gezellig samenzijn. Als ik mijn huidige woonplaats vergelijk met waar ik woonde in Brazilië, spreken we oppervlakkig van twee verschillende werelden. Wanneer je dieper graaft, bots je vaak op meer gelijkenis-sen dan je ooit dacht te vinden. Door alle mooie en minder mooie ervaringen heb ik geleerd meer stil te staan bij de dingen en vooral het beste van beide werelden te combineren. Het gaat er niet om wie het beste bezig is, maar om elkaar in vraag te durven stellen en samen te werken naar een toekomst waar iedereen zijn of haar plek heeft.

Sander: Banaba heeft een belangrijke invloed gehad op mij als persoon. Sinds januari ben ik aan de slag bij de Mobile School Group. Zonder de ervaring van de Banaba was het simpelweg niet mogelijk geweest om in de in-ternationale sector aan de slag te gaan. Boven-dien is de persoonlijke ervaring minstens even belangrijk als de theoretische omkadering van de richting. Wie zes maanden woont en werkt in het Zuiden, zal de persoonlijke meerwaarde ervan zeker niet ontkennen.

Meer weten? Kijk dan op www.icons.khleuven.be/Banaba-Internationale-Samenwerking-Noord-Zuid of snuif de sfeer op, via www.facebook.com/InternationaleSamenwerkingNoordZuid


Zuidstage - getuigenissen studenten

Reisverhaal in beeldTekst en foto’s: Nele De Sloover & Stijn Raepsaet

Rei

sver

haal

in b

eeld

Tanzania & Zanzibar Roots

“De gezonde mix tussen cultuur en natuur overgoten met een sausje van sociale interactie en interculture-le samenhorigheid zorgt ervoor dat deze reis er een is die een blijvend goede smaak nalaat,” aldus een enthousiaste deelnemer. Het contact met de locals,

dat maakt deze reis zo uniek en onvergetelijk... Tijdens de inleefreis Tanzania en Zanzibar Roots Go-26 reisden we

twee weken met studenten toerisme van de PROTS-school in Arusha (Professional Tour Guide School). De Tanzaniaanse jongeren ontvan-gingen ons met open armen bij hen thuis en zijn razend benieuwd naar het dagelijkse leven in België. Ze namen ons mee op tocht naar Mount Meru en ook een verfrissende duik in de Sapukwatervallen stond op het programma. Avontuur en veel beestjes vonden we dan weer tijdens het bezoeken van Tarangire National Park. De Ngorongorokrater is terecht één van de mooiste natuurparken van Oost-Afrika.

Het bezoek aan de Masai was erg intens, vooral de ontmoeting met een vroedvrouw. Al snel bleek dat zij net zoveel vragen had over onze levensstijl als wij over die van hen: ‘Waarom kiezen jullie voor besnij-denis?’, bleek een net zo moeilijke vraag als ‘Waarom krijgen blanke vrouwen zo laat kinderen?’

Alle transportmiddelen waren toppers: te voet de Longido of de heilige berg van de Masai beklimmen, fietsen op een immense zout-vlakte met flamingo’s als achtergrond, de ‘nice vibrations’ op de talloze zandwegen (vooral de vrouwen wisten die wel te appreciëren),...


Reisverhaal in beeld

Met de studenten de gebruiken van de Masai leren kennen.

Op stap naar de Sapukwaterval.

Feestlocatie van dienst: het ViaVia Joker Reiscafé in Arusha.

Kamperen in Afrika. It’s a good life!

De kinderen zijn dol op hun ‘mzungu’-gasten.

Boomklimmen in Tanzania!

Vrienden maken. De lokale jeugd laat ons letterlijk en figuurlijk niet los…

Het brood breken tijdens een overheerlijke ra-madanmaaltijd met de islamitische studenten.

Samen genieten aan de Sapukwatervallen.

De leefwereld van de Masai is ongelofelijk boeiend. Het was een intens bezoek!

De Masai leven nauw samen met hun vee.

Tanzania & Zanzibar Roots


Er is er een jarig, hoera hoera!Onze nieuwe vrienden hebben charmes. (Of doet het Tuskerbier de harten sneller slaan?)

Niet enkel Belgen weten wat feesten is...A place with a view...

Nog eentje om het af te leren...

Wij trakteren onze vrienden op frietjes met balletjes in tomatensaus én mayonaise!

Op bezoek bij de grootmoeder van Moses, een van onze student-gidsen.

Wat hebben we geleerd? Ugali op een stok smaakt net zo goed als een marshmallow.

Overweldigend hoe imposant zo’n baobab-boom kan zijn!

Het hartverwarmende gitaarwerk van de oude vader en de goedlachse kids in onze homestay.

We helpen gezellig mee eten klaarmaken met onze familie.

Safarikiekje! Je komt ogen te kort tijdens de open-jeep-safari.


Rei

sver

haal

in b

eeld

“Achteloos keil ik mijn t-shirt in de wasmand. Large, 92% polyester, 8% spandex, Made in Bangladesh…en dan dwalen mijn gedachten weer af. Aïsha naait zonder opkijken het label-tje met wasvoorschriften en productsamenstel-ling aan een dekbedovertrek, die ze van de im-mense stapel naast zich, op haar stikmachine trekt. Als we passeren beantwoordt ze onze geïnteresseerde blik met een ietwat ingetoomde maar spontane glimlach en schuift de volgende overtrek onder haar naald. Iedereen stikt, labelt, strijkt, vouwt, en sjouwt er tot 18u. De stapel kartonnen dozen, gevuld met keurig verpakte dekbedovertrekken voor de HEMA, is aardig gegroeid en klaar voor verscheping naar

“Belgium – Antwerpen”. Een gevoel is alvast sterk blijven hangen…relativeren helpt veel geklaag uit de wereld.” (Bart Harnisfeger)

Je leest een mijmering van een deelnemende leraar aan een fietsinleefreis tijdens de voorbije krokusvakantie in Bangladesh. Het land is gekend voor goedkope textielarbeiders. Na een bezoek aan één van de 5000 textielfabrieken in Bangladesh kan er weer ferm nagedacht worden over duurzaamheid, mensenrechten, arbeidsethos, … .

Even situeren: Van 13 tot 22 februari trok-ken tien vijfdejaars studenten en vijf leerkrach-ten van het College van Veurne op de fiets door Bangladesh. De reis werd voorbereid i.s.m. Karavaan en Joker. De groep slingerde zich 270 kilometer als een klein peloton door het land. Via gps op zoek naar Bengaalse families die een microhypotheek van Wereldfounda-tion kregen voor een nieuw en beter huis. 270

Fietsinleefreisin Bangladesh

Tekst en foto’s: Wim Deheegher


Duurzaam

reizen

kilometer holderdebolder door het vlakke en groene Bangladesh. Met een hele hoop ingre-diënten: bedrijfsbezoek aan een textielfabriek, schoollopen op een Bengaals college, een tocht langsheen slums, plaatselijke en duurzame fair-trade naaiateliers, fietsen door het mierennest van de hoofd- en miljoenenstad Dhaka, nieuwe eilanden zoeken (of dolfijnen spotten) op de Padma-river, pottenbakken bij de hindoes, lokaal muzikaal programma, imponerende steenbakkerijen, groene uitgestrekte vlaktes van rijst, een lekker theetje met bijhorend Ben-gaals gebak onderweg en uiteraard de aankoop van een schone, kleurrijke Bengaalse sari…

WereldfoundationDe fietstocht en de bijhorende acties in

eigen land kaderen in een programma van “Wereldfoundation”. Deze organisatie werkt via de leefgemeenschappen in de dorpen, waar vrouwen de verschafte microkredieten beheren, zodat heel wat mensen er nu wel in slagen om met die financiële ruggensteun een eigen en sterk huis te bouwen. Een huis dat de jaarlijkse overstromingen en tyfoons weerstaat en hen

wat elementaire luxe verschaft. Een huis dat de sluitsteen wordt voor meer hygiëne, sterkere gezondheid, evenwichtiger voedsel, krachtdadi-ger onderwijs, grotere veiligheid, sterkere weer-baarheid in deze straffe Bengaalse samenleving. De groep uit Veurne, 15 man sterk, gaat op zoek naar € 15 000 om zo 15 families een nieuwe woonst te bezorgen.

Girl PowerDe fietsploeg bestond uit vijf leraars en tien

leerlingen, waarvan negen meisjes van zestien. Een belangrijk thema van de reis was dan ook de girl power in Bangladesh. Meisjes worden er nog steeds veel te jong uitgehuwelijkt, maar er is verbetering op komst. Allerhande pro-gramma’s (bewustmaking, gevechtssporten, Education on early-Child-Marriage) wijzen er op dat vrouwenrechten er geen loze woorden meer zijn. Onze negen Vlaamse meisjes hebben dit sterk ervaren. We piepen even mee in het dagboek van Olivia Debeuckelaere.

Donderdag 19 februari 2015… als laatste fietsten we naar god-weet-waar


Duu

rzaa

m re

izen

om er een voetbalmatch te spelen. We kwamen daar toe op een gigantisch voetbalveld dat vol-stond met mensen. Niet normaal! Allemaal be-gonnen ze te juichen en te klappen toen we aan-kwamen. Al die kindjes. Als een zwerm mieren. Er stond minimum 300 man*. Ik voelde me een echte vedette. Die meisjes, supervriendelijk! Ze speelden zonder schoenen en wezen dat wij die ook moesten uitdoen. No problemo, op zijn Bengaals! #girl power Door de vele regen van vannacht lagen er grote plassen. En overal slijk op het veld. Hupla. Aftrap! Echt voetballen was het niet. De bal bleef plakken in de plassen en we gleden de hele tijd uit. Hilarisch om te zien. En klappen dat die Bengalen deden als we vielen. En roepen! Al snel was ik helemaal doorweekt. De voetbalmeisjes gaven high fives en eentje begon me zelfs te knuffelen. Uitslag? 1-0. Owngoal door Liesbeth. …

*Ik herzie mijn wiskundig inzicht, zeker 1000!!

Vrijdag 20 februari 2015… We kwamen daar aan en zo’n 40 meisjes,

Bengaalse Ninja’s, Bam!, stonden klaar in tenue

in formatie. De leraar (geen meisje, jammer! # girl power) riep iets karaté-achtigs en dan deden ze van die stoere moves. Ze hebben zelfs gevochten voor ons. Meestal riepen ze ‘hit’ maar het klonk meer als ‘os’. Koen zijn reactie: ‘Ezel’. Ze stonden tegenover ons en om te groe-ten gingen ze op een rij staan. Iedereen had een witte gordel, behalve eentje met een oranje. …

Negen meisjes en een jongen vertrokken naar Bangladesh. Negen vrouwen en een man volgen nu weer les op het college van Veurne. Maar ze kijken helemaal anders aan tegen school en het leven. Een zeer beklijvende ervaring voor deze jongeren. Bovenal waren de 160 miljoen Bengalen de hoofdrolspelers in hun land: open, vriendelijk, arm, overal aanwezig, gelukkig(?). Een fantastische reis voor deze enthousiaste groep dankzij het Bengaalse volk dat uitblinkt in nieuwsgierige gastvrijheid. Een land waar ‘goeiedag’ nog geen geld kost…

Meer info? www.wereldfoundation.be www.banglabari.be www.bangla-blog.tumblr.com


Duurzaam

reizen

Als ik me een beeld moest vormen van een Israëli, haalde ik me meteen Matisyahu voor de geest: een chassidische jood met pijpenkrullen, een keppeltje en een lange baard. Hij was mijn hedendaagse reggaeheld, Damien Marleys joodse brother. Ik dacht ook aan de vele Israëlische reizigers met vurige ogen die ik op verschillende plekken in Latijns-Amerika tegen het lijf liep. Na een verplichte legerdienst van twee (meisjes) of drie (jongens) jaar, trekken Israëli er immers vaak even tussenuit. Het leven kan dan eindelijk beginnen, eerst reizen en dan studeren, liefst nog in Tel Aviv, een moderne stad aan de Middellandse zee waar de cocktails en beats vlakbij en conflicten ver weg zijn.

Tekst: Nele De Sloover - Foto’s: Stijn Raepsaet

Het beroofde land een reis door de Palestijnse gebieden en Israël

Jeruzalem


Rei

srep

orta

ge: P

ales

tijns

e ge

bied

en &

Isra

ël

De Israëlisch-Palestijnse werkelijkheid is echter een ander verhaal, gelaagd en geladen, zoals we op onze reis naar deze regio eind ok-tober 2014 konden ervaren. Onder leiding van Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen maakten we kennis met een uiterst boeiende regio, zowel op historisch, religieus als cultu-reel vlak. Tegelijk kwamen we in contact met de politieke situatie op het terrein: we liepen letterlijk tegen de muur aan, worstelden ons door talloze zwaarbewaakte grensovergangen, bezochten Palestijnse vluchtelingenkampen en ervoeren het dagelijkse leven van de Palestijnen onder de Israëlische bezetting.

Hoewel het conflict niet zwart-wit is, is het op zijn minst asymmetrisch te noemen: in tegenstelling tot het Palestijnse volk, heeft het Israëlische volk al meer dan 60 jaar een eigen staat op 78% van wat we historisch Palestina kunnen noemen. Toen de Verenigde Naties na WOII Israël ‘een land zonder volk voor een volk zonder land’ aanbood, behartigden ze de belangen van de toenmalige vooral Arabische bevolking allerminst: 440 Palestijnse dor-pen werden verwoest en 750.000 Palestijnen

verdreven naar de Gazastrook, de Westoever en omliggende Arabische landen. De meeste van de intussen meer dan 5 miljoen vluchtelingen leven nog steeds in één van de 59 VN-vluch-telingenkampen in de regio, wat deze kwestie het langst aanslepende vluchtelingenprobleem ter wereld maakt. De overige 22% van histo-risch Palestina (de Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook en Oost-Jeruzalem) bezet Israël sinds 1967.

Israël heeft vandaag niet alleen de controle over deze Palestijnse gebieden, maar exploi-teert ze ook ten volle, onder meer voor de toeristische industrie. De plaatselijke bevol-king blijft zo verstoken van de voordelen die toerisme kan opleveren. Zonder de Israëlische controle over de grenzen zouden de Palestijnse gebieden ieder jaar ongeveer drie miljoen toeristen kunnen ontvangen. Momenteel ver-dienen ze slechts 10% van die potentiële winst dat het Palestijnse deel van het Heilige Land zou kunnen opleveren. Vele toeristen bezoe-ken immers enkel de trekpleisters in Israël, steken misschien even de grens over naar enkele hoogtepunten in de Palestijnse gebieden

Stijn aan de Israëlische muur


Reisreportage: Palestijnse gebieden &

Israël

(Bethlehem, Hebron, Oost-Jeruzalem) maar keren terug naar hun hotel om daar te dineren en te overnachten. Op die manier blijven ze blind voor de politieke, economische, sociale en culturele gevolgen van de bezetting.

Een goed vertrekpunt voor een andere ma-nier van reizen in deze regio is ‘The Alternative Tourism Group’. Door bewuster en ook actief door de Palestijnse bezette gebieden te reizen, kan het Israëlische toeristische monopolie in de regio doorbroken worden en kan er een bij-drage geleverd worden tot het voortbrengen van inkomsten, het creëren van werkgelegenheid en het bestrijden van armoede. De Wereldbank stelde immers herhaaldelijk dat economische groei een voorwaarde is voor een leefbare Pa-lestijnse staat. Door deze gebieden te bezoeken, krijg je als toerist bovendien ook de kans om de Palestijnse locals te ontmoeten, hun verhalen uit eerste hand te horen en deze te verspreiden tot ver buiten de grenzen van de bezette zone.

Maar ook afwijkende Israëlische stemmen smeken om gehoord te worden. Zo ontmoetten we Avner Gvaryahu, een Israelische ex-soldaat

die wel uit de biecht durft te klappen. Hij is vrijwilliger bij ‘Breaking the Silence’, een orga-nisatie die verhalen van openhartige soldaten optekent om zo hun afkeer van de Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden te delen: “Wat wij op de Westelijke Jordaanoever doen, is kolonialisme – dat is het woord. We horen daar niet. Wij verzieken het dagelijkse leven voor de Palestijnen. En weet je wat het ergste is: het is beleid.”

Avner vertrouwde ons toe dat de vele raids die ze in de nachtelijke uren uitvoerden op Palestijnse huizen puur voor het plezier van de oversten was, om angst te zaaien. Israël zaait op die manier echter ook extremisme, aan beide kanten van de groene lijn die de Pales-tijnse gebieden van Israël scheidt. Erkend door de internationale gemeenschap maar genegeerd door Israël, dat nog steeds doorgaat met het bouwen van illegale nederzettingen in de Pales-tijnse gebieden.

En ook daar gingen we een kijkje nemen. We bezochten Nabi Saleh, een dorp dat enige bekendheid verwierf door de documentaire

Israëlische soldaten in Hebron

Boven: Jonge verkoper in vluchtelingenkampOnder: Kapsalon in Nazareth

de Karavaan nr. 228

Rei

srep

orta

ge: P

ales

tijns

e ge

bied

en &

Isra

ël

‘Thank God It’s Friday’ (van de Belg Jan Bed-degenoodts). Wekelijks protesteren de inwoners tegen de illegale nederzetting Halamish die Israëlische extremisten enkele honderden me-ters verderop neerpootten op grond die aan de Palestijnen toebehoort. De Palestijnse eigena-ren zagen hun land (en ook de enige waterbron in de buurt) en vrijheid steeds beperkter wor-den en reageren op vreedzame wijze, met een wekelijkse protestmars na het vrijdagsgebed. Telkens weer worden deze protesten beant-woord met traangas, rubberkogels, geluidsbom-men en zelfs een waterkanon dat een chemische en stinkende substantie spuit. De gastvrije inwoners van Nabi Saleh boden ons Arabische koffie met kardemom en een mierzoet limo-nadedrankje aan dat ons de bittere pil moest helpen slikken.

Wat ik enkele maanden na mijn terugkeer uit Israël en de Palestijnse gebieden doe, omvat niet meer dan dit artikel schrijven en de cd’s van Matisyahu diep opbergen. In zijn repertoire probeer ik een laatste keer te zoeken naar teke-nen van verzet en bots op het zeemzoete ONE

DAY: One day this all will change/Treat people the same/Stop with the violence/Down with the hate/One day we’ll all be free/And proud to be/Under the same sun/Singing songs of freedom like/One day. De Israëlische bezetting sleept al bijna 50 jaar aan en met de herverkiezing van Netanyahu lijkt alle hoop de kop ingedrukt te worden. Netanyahu wil immers niet onderhan-delen over een Palestijnse staat en verklaarde te zullen doorgaan met het bouwen van nederzet-tingen in de bezette gebieden.

Wanneer ook mijn vertwijfeling toeslaat, denk ik aan de moedige Palestijnen die ik ter plaatse ontmoette en weet ik dat hun ver-haal gedeeld moet worden. Toerisme kan een rol spelen in de bewustwording van de aard van het Israëlisch-Palestijnse conflict en het stopzetten van de bezetting, de onrechtvaardig-heid en de economische ongelijkheid. Wat de Palestijnen verdienen is geen medelijden, maar daadkracht.

Bronnen: Herremans, Brigitte (beleidsmedewerker Broederlijk Delen en Pax Christi): Het Israelisch-Palestijns conflict in een no-tendop en Fair toerisme in Israël en de Palestijnse gebieden.

Jeruzalem als bakermat van het jodendom, het chris-tendom en de islam

Nele en een Samaritaan


Reisreportage: Palestijnse gebieden &

Israël

Bij het woord jungle denk je vast aan avontuur, wilde

dieren en primitieve dorpjes. Althans, zo

hoort het toch te zijn. Steeds meer dorpjes in

de jungle passen zich aan naar de wensen van de toeristen. Lodgeholders Boven-Suriname (LBS)

wil bewaken dat dit zo duurzaam mogelijk

gebeurt.

‘Het is te gek voor woorden. Amerikaanse toeristen willen een jacuzzi in het hartje van de jungle’, zo klinkt onze gids, ’Het is niet normaal wat mensen verwachten. Als je als toerist een traditioneel dorp komt bezoeken, moet je het zien zoals het is en niet met een jacuzzi en de nodige bubbels erbij.’ De jungle bezoeken kan op twee manieren. Je kunt verblijven in een van de luxe resorts of je kunt kiezen voor een wat primitievere locatie. En dat is precies wat wij willen. De Surinaamse jungle ontdekken zoals hij is en hoort te zijn.

Van de stad naar de jungleHet is vroeg in Paramaribo, de hoofdstad

van Suriname. We worden opgewacht door onze chauffeur Robbert. Hij brengt ons met de bus naar Atjoni waar de weg ophoudt. ‘Vanaf hier kun je enkel met de boot verder’, vertelt Robbert, ‘ik zal de bootsman zoeken voor jullie.’ Hij komt terug met bootsman Blanki. Hij ver-

Reizen door de Surinaamse jungle


Duu

rzaa

m re

izen

voert dagelijks mensen in de jungle. ‘Het water staat op dit moment heel laag, dus het kan een lange rit worden’, vertelt de bootsman.

Wat later stappen we met een tiental jungle-bewoners in de boot. Verwacht geen luxe, het is een houten boot en je zit ook op een hou-ten plankje. In het begin genieten we van het prachtige uitzicht. We zien alleen maar bomen, water en af en toe een vogel die een vis vangt. Maar later begint het avontuur. Daar zijn de eerste Sula’s, stroomversnellingen waar we on-mogelijk met een volle boot over kunnen varen.

‘Iedereen uitstappen!’, roept de bootsman, ‘behalve jullie, jullie mogen blijven zitten.’ Terwijl de andere mensen naar de andere kant van de Sula wandelen, zitten wij vol spanning te wachten op onze rit door de achtbaan. Even komt het kind in me naar boven en voel ik me weer in de Efteling. We moeten tegen de stro-

ming in varen. De motor loeit, rotsen komen steeds dichterbij, we gaan botsen! Of toch niet. Het scheelde maar een haartje. ‘Blanki is een van de beste bootsmannen die bestaat’, zegt een van de passagiers lachend.

Europese billenWe genieten, maar de bootreis wordt steeds

zwaarder. De houten plank is hard en onze Europese billen beginnen het langzaamaan te begeven. Na een boottocht van drie uur komt het einde in zicht. We lezen op een bord de ma-gische woorden die onze billen zullen redden: ‘Welkom in Foetoenakaba.’

We stappen uit de boot en daar staat hij. De man die verantwoordelijk is voor het dorp en tevens de man die niet kwijt wil hoeveel vrouwen hij heeft. ‘Dit is Kapitein Petrusi’, zegt onze gids. We worden met open armen ontvan-gen en voor we het weten leidt hij ons vol trots

Reizen door de Surinaamse jungle

Tekst en foto’s: Renske van de Velde


Duurzaam

reizen

rond door zijn dorp. We ontmoeten verschil-lende dorpelingen, kinderen zijn druk aan het spelen en een man is zijn moestuin aan het onderhouden. ‘Ik ben kousenband (een lange peul die lijkt op een uitgerekte sperzieboon) aan het telen, iets wat hier veel wordt gegeten’, vertelt groenteman Linde, ‘wij proberen alles zo duurzaam mogelijk te telen. Zo maken wij bijvoorbeeld mest met bladeren uit de jungle.’

Iets verderop zit een vrouw samen met haar papegaai op de grond kalebassen (verzamel-naam voor aan elkaar verwante gewassen zoals pompoen, flespompoen, fleskalebas & cour-gette) uit te kerven. ‘De kalebassen zijn niet eetbaar’, legt de kapitein uit, ‘wij gebruiken ze voor de sier of als kommen om uit te eten.’ Niet veel verder staat het huis van de Kapitein Pe-trusi. Hij neemt ons mee naar zijn tuin. Er staat een hele grote boom met meloenen in. Althans, daar lijkt het op. ‘Nee’, zegt de Kapitein lachend, ‘dat zijn pompelmoezen.’ Als welkomstgeschenk krijgen we een heerlijke pompelmoes. ‘Als je de pompelmoes wilt eten kun je het best nog vijf dagen wachten. Dan is hij minder bitter’, legt onze gids uit.

SchoolOok kinderen in de jungle gaan naar school.

Althans, als er een school in de buurt is. In Foetoenakaba ontmoeten we Patricia. Zij is directeur van de basisschool in het dorp. ‘Er is een groot leerkrachtentekort in de jungle’, ver-telt ze, ‘met vijf leerkrachten geven we les aan 70 leerlingen. Op zich valt dat nog mee, want in veel dorpen hebben ze zelfs geen leerkrachten’.

GastenverblijfWe lopen het dorp uit richting de rivier. Aan

het water liggen de gastenverblijven. ‘Deze huisjes staan er al langer’, vertelt de kapitein, ‘oorspronkelijk gebruikten we de hutjes voor gasten, maar nu is het ook voor de toeristen. En dat is een goede bron van inkomen.’

LBS steunt verschillende binnenlandse dorpen bij het opzetten van toeristische ver-blijven. ‘Met de komst van de toeristen willen we het natuurlijk en cultureel erfgoed in stand proberen te houden’, legt onze gids uit, ‘Men-sen moeten hiervoor worden aangemoedigd. En toeristen zijn daarvoor de perfecte drijfveer. Het is tegelijk een nieuwe vorm van inkomsten voor het dorp.’

KostgrondjeDe volgende dag staan we vroeg op. De Kapi-

tein zit op een bankje over de rivier te staren en


Duu

rzaa

m re

izen

stelt ons nieuwsgierig de volgende vraag: ‘Gaan jullie douchen of kiezen jullie voor een heerlijke plons in de rivier?’ Douchen? Nee, wij verkie-zen de rivier. Met onze witte lichaampjes lopen we het trapje af naar het water. Eerst gaat de grote teen tastend in het water en dan beseffen we weer dat we niet in België zijn. Het water is hier minstens dertig graden.

Na de frisse duik is het tijd om te ontbijten. We eten heerlijke verse bananen en pompel-moes. En wat dacht je van een lekkere croque monsieur? Ook dat kan gewoon in de jungle!

Na het heerlijke ontbijt brengen we opnieuw een bezoek aan de school. Daarnaast nemen we ook een kijkje in het marronmuseum en op het kostgrondje van de Kapitein. Vol trots laat hij zijn moestuin zien. ‘We telen enkel voor ons dorp’, legt de kapitein uit, ‘vroeger verkochten wij ook groenten op de markt in Paramaribo, maar nu niet meer. De prijs is zo verschillend dat je snel verlies leidt.’

Als je op televisie fragmenten uit de jungle ziet, denk je misschien dat het eten niet geva-rieerd is. Maar het kostgrondje van de kapitein bewijst het tegendeel. Er groeien pindaplanten, cassave, rijst, pompelmoes, cacao, waterme-

loen, papaja’s, bananen en noem maar op. Vooral de cassave is populair in het binnenland. Hier wordt vaak brood van gemaakt.

Terug in Foetoenakaba krijgen we een tropi-sche bui op ons dak. Iets wat voor de rest van de avond zal duren.

PijlstaartroggenAls we de volgende dag uit ons bed komen,

zien we dat de rivier opeens veel voller lijkt. ‘Het water is zeker een halve meter gestegen’, vertelt Kapitein Petrusi. En dat is goed nieuws, want het water was zo laag, dat er bijna geen boten meer konden varen. Snel maken we ons klaar voor een frisse duik. ‘Let op!’, roept de Kapitein, ‘de pijlstaartroggen zijn aan het jagen dus kom niet te dicht bij de zandbanken.’

We genieten nog van een laatste ontbijt met de Kapitein en dan wordt het tijd om naar de bewoonde wereld te gaan. ‘Vaarwel Kapitein, kom zeker eens langs in België!’

Meer lezen: http://upper-suriname.com/ http://www.saamakamarronmuseum.com/ http://www.kotohati.com


Duurzaam

reizen

1. Virtueel op reis voor geen geld

Niet genoeg cash op je reke-ning om een reisje te financie-ren, maar wel een smartphone in je broekzak? Dan kan je voor amper €15 virtueel het uitzicht bewonderen vanop een schip aan de noordpool of Versailles bezoeken met een gids. Thrillseekers beleven de rit van hun leven in een achtbaan of vliegen met een helicopter over het Great Barrier Reef. Hoe het werkt? Bestel gewoon de Cardboard VR; een kartonnen ‘bril’ waar je je smartphone in vastklikt. Download enkele gratis apps en je virtual reality experience kan beginnen!

cardboardvr.nl

2. Maak van je smartphone een Zwitsers zakmes

Heb je – ook op reis – je gsm altijd bij om je belevenis-sen meteen op Facebook te zwieren, of gewoon om altijd bereikbaar te zijn? Dan is een ‘gsm-hoesje en Zwitsers zak-mes in één’ misschien wel wat voor jou! Verschillende messen en schroevendraaiers, linialen, enzovoort zijn natuurlijk inbe-grepen. Maar ook vuursteen-tjes en – zeer belangrijk – een flessenopener zitten in dit hoesje van amper 5mm dik.

thetasklab.com

Ontdek je innerlijke nerd met deze 5 coole reisgadgets

Tekst: Leen Persoons


Joke

r

3. Scooter belt: draag je transportmiddel rond je ... middel.

Op citytrip leg je heel wat kilometers af. Het openbaar vervoer kan best duur uitval-len als je veel korte ritten wil maken, een hele dag stappen zorgt voor pijnlijke voeten en als je een fiets huurt moet je steeds een geschikte fietsen-stalling vinden. De oplossing: de Scooter Belt. Jep, dat is precies wat je denkt: een step die je ook rond je middel kan dragen zoals een broeksriem. Je snel verplaatsen van high-light A naar jummie eethuisje B zonder een opbergplek te moeten zoek voor je ver-voermiddel; ondanks dat het er niet echt hip uitziet als broeksriem zou dit eindwerk van een creatieve student toch verdraaid handig kunnen zijn!

behance.net/adamtorok

4. Tekst vertalen? Maak gewoon een foto!

Je wil bestellen op restau-rant, maar je kan het menu niet lezen. Of je zoekt de weg, maar helaas zijn de wegwijzers geschreven in tekens waar je niet wijs uit geraakt. Geluk-kig lost nieuwste functie in de Google Translate app deze issues op! Richt de camera van je smartphone op een stukje tekst om het te scannen, en de app zorgt voor een instant vertaling! Niet altijd perfect natuurlijk, maar wel goed ge-noeg om er wijs uit te geraken. Het beste nieuws: de app werkt ook offline.

5.Gekke wereld: funtastisch kaartspel voor op reis

Het hoeft niet altijd high-tech te zijn: het kaartspel Gekke Wereld staat garant voor hilarische momenten én past perfect in je handbagage. Het concept: jij bedenkt het verhaal achter een gebeurte-nis in de wereld, bijvoorbeeld waarom de Eiffeltoren in Pa-rijs – ondanks dat iedereen het een lelijk onding vond – toch niet afgebroken werd. Creatief denken en humor zijn hier de keywords en bovendien heb je geen grote tafel nodig. Ideaal dus om je samen te amuseren in het vliegtuig of op de trein!

De originele website is in het Zweeds, maar je kan het spel in België kopen bij De Banier of op beslist.be.


Joker

JOKER

Go-26Avontuurlijke groepsreizen voor jongeren van 18 tot 26 jaar

Joker Go-26Dat zijn avontuurlijke groepsreizen waarbij je je grenzen verlegt.Actie, fun en vrienden voor het leven!

2 REISFORMULESEXPLORATIE

EXPEDITIE

Mix van natuur, cultuur en actieHighlights ontdekken op een originele manier

Meerdaagse trektochtenEigen bagage dragenWeinig comfort

• IN KLEINE GROEP• DUURZAAM• LANGS MINDER PLATGETREDEN PADEN• DICHTBIJ DE LOKALE BEVOLKING

BEKIJK HET REISAANBOD OP WWW.JOKER.BE/GO-26

Blijf op de hoogte via Facebook,

Twitter en de Joker-reisblog

facebook.com/[email protected]/reisblog

Advertentie-go-karavaan.indd 1 11/03/2015 17:39:25

De Karavaan april 2015

Documents

Transcript of De Karavaan april 2015