DE ECHODé schoolkrant van de Philips van HorneJaargang 46 Nummer 13 maart 2013

Met deze keer Van Horne Pop - Stem van de scholieren

Modern day cowboy - Ik kom bij u eten - Met toeters en bellen

“De Echo lost op!”special!

22

Beste lezer,Het galabal is voorbij, carnaval is achter de rug en de glibbertochten naar school zijn grotendeels afgelo-pen. We zijn al over de helft van het jaar, en de (zomer)vakantie komt er langzaam maar zeker aan. Helaas duurt dit nog tot juli, maar niet getreurd! Voor het zover is, staan er nog een hoop andere activiteiten gepland. Te beginnen met Van Horne Pop; 25 jaar pop- en rockmuziek op de Philips, dat is wel een feestje waard. Ook dit jaar heeft de orga-nisatie voor een bijdrage gezorgd, die te lezen is op pagina 4 en 5. En laten we LSD niet vergeten! De eind-examenkandidaten zullen alles uit de kast halen om, zoals we dat van ze gewend zijn, van hun Laatste School-Dag een groots festijn te maken. Dit kan natuurlijk niet zonder een speci-ale LSD-uitgave van De Echo, en onze volgende uitgave zal dan ook geheel in het teken van LSD staan.Na lang overleg is het thema van deze Echo ‘De Echo lost op’ geworden. Zoals je misschien al was opgeval-len, hebben de heren Pacilly en Verstappen, verkleed als Sherlock

Holmes en Dr. Watson, op de cover als model opgetreden. Graag zouden we Paquay Carnaval willen bedanken voor de kostuums en accessoires!Het belangrijkste thema-artikel is de extra grote versie van de rubriek ‘De Echo lost op’ middenin onze school-krant. Prangende vragen van lezers worden beantwoord. Altijd al willen weten hoe de roosters nu gemaakt worden? Benieuwd waar het printte-goed heen is gegaan, en hoe je gratis kunt printen? De antwoorden op deze en nog vele andere vragen vind je op pagina 12 tot en met 15.Het thema wordt ook gecombineerd met het katern carrière; twee redac-teurs zijn naar het noorden des lands afgereisd om een politierechercheur het hemd van het lijf te vragen. Lees de schokkende ervaringen van Loes Alphenaar op pagina 10 en 11. Ook Lotte Savelberg (V6) lost als voorzitter van het LAKS veel proble-men op. Gesprekken met journa-listen, discussies met politici en ondertussen ook nog een gewoon schoolleven; niets is Lotte te veel. Het boeiende interview met haar valt te bewonderen op pagina 6 en 7.Naar goed gebruik is er weer veel ruimte voor columns. Deze keer geen

bijdrage met klachten over school, maar juist een klaagzang over het klagen. Redacteur Mark Dierick levert flinke kritiek op zijn medeleerlingen, pessimisten en andere doemdenkers op pagina 19. Toch blijft dit nummer niet helemaal vrij van grieven. Dolly Haselager vertelt over haar (eerste) ervaring met te laat komen op pagina 16. De reeks over jongeren in het buiten-land gaat naar Oost-Afrika. De acht-tienjarige John Maina, uit Kenia, vertelt zijn ingrijpende levensverhaal. Uit huis gevlucht, op straat beland, en uiteindelijk opgepikt door vrijwil-ligers. In het Onesimus Boys Centre kreeg hij een nieuwe kans. Lees zijn verhaal op pagina 8 en 9.Ook deze keer staat er in De Echo een strip. Tekenaar van dienst is Michel de Kok, duizendpoot binnen school en een van de begeleiders van het Schoolwachtproject. Zijn strip, waarin hij op een andere manier naar het thema ‘lost op’ kijkt, vind je verspreid over pagina’s 12 tot en met 15.

Veel leesplezier!

De redactie

Voorwoord

2

De Echo nummer 13 maart 2013 | 3

Carrière

Stem van de scholierenDe Echo ging in gesprek met

LAKS-voorzitter Lotte Savelberg. Lees hoe zij zich voor ons inzet.

06

04

Voorwoord

Philips van Horne

Van Horne PopDeelnemer Mark Dierick vertelt

waarom iedereen naar Van Horne Pop zou móeten gaan.

Met toeters en bellenLoes Alphenaar beschrijft de

shock en spanning van het leven als rechercheur.

10

Ontspanning

12

Abonnementen: Indien u een abonnement wenst, dient u een mailtje te sturen naar echo.vanhorne@gmail.com. Hier kunt u zich-zelf aanmelden voor de digitale Echo. Nieuwe leden bieden wij de keuze uit twee cadeaus.

De eerste keuze betreft een zelfgehaald suiker-klontje naast de koffieautomaat in kantine Toren. De tweede keuze betreft 100% levens-lange korting op ons gratis blad. Voor vragen over abonnementen kunt u contact opnemen

met de klantenservice. Deze is bereikbaar op woensdagmiddag tussen 14.30 en 17.00 in lokaal D101, Philips van Horne SG, Werthastraat 1, 6004 XG te Weert.

De Echo lost op!De extra lange editie van de ‘Echo

lost op!’-serie, over roosters, pendelen en gratis printen.

Modern day cowboyReis met cowboy John Marston

mee naar het Amerikaanse Wilde Westen.

18

04

12 18

06

10 De Echo lost op!

4

Iedere deelnemer aan Van Horne Pop is in feite een stukje schoolge-schiedenis, een deel van Nederlands langstlopende muzikale schooltradi-tie. Er is geen enkel ander (door een school georganiseerd) muziekevene-ment in het land met zo’n uitgebreide geschiedenis. Inmiddels voor het 25ste jaar op rij strijden een aantal bands om hun naam op de felbe-geerde wisseltrofee. De status die de jaarlijkse bandwedstrijd in al die jaren heeft opgebouwd valt niet te ontken-nen. Loop bijvoorbeeld de leraren-kamer in, schreeuw heel hard “Van Horne Pop”, en er zullen ongetwijfeld een aantal docentenogen beginnen te glunderen. Herinneringen aan de “hoogtijdagen” van de muziekavond zijn onvermijdelijk; aan een afgela-den aula en daarna een afgeladen Bosuil, aan bands waar ze ingezeten hebben of legendarische optredens van anderen. Van Horne Pop is een begrip op de Philips, in Weert én in heel Nederland.En met reden, zo blijkt als je de geschiedenis van Van Horne Pop bekijkt. Honderden leerlingen en personeelsleden hebben het podium betreden in tientallen verschillende bandjes. Naast de gebruikelijke pop- en rockformaties en alle aanverwante muzieksoorten zijn er de afgelopen jaren steeds meer pioniers van alles tussen hardcore dance en hardcore punk, en zelfs rap en akoestische muziek langsgekomen; voor ieder wat wils dus. Het niveau is hoog:

Het schemert in de zaal. Nog net verlichten de gedimde lampen het wachtende publiek. Sinds we het podium opkwamen werd er eventjes gejoeld, wat snel verzandde in een zacht geroezemoes. De adrenaline pompt door ons lichaam, de spanning hangt in de lucht als de techniek de laatste snoeren inplugt. Na een korte ademteug en een zenuwachtige blik naar de rest tikt de drummer af, en als de klok terug begint te tellen zijn wij voor 15 minuten rocksterren. Althans, een klein beetje. Dit is Van Horne Pop.TEKST Mark Dierick FOTO’S Jeroen Claes

Van Horne PopPhilips van Horne

De Echo nummer 13 maart 2013 | 5

Philips van Horne

veel bands bestaan nog steeds. Dit is terug te zien in een speciaal onder-deel van de editie van dit jaar. Omdat Van Horne Pop zijn zilveren jubileum viert, komen een aantal nog altijd actieve oud-winnaars, die overlo-pen van de ervaring en het vaak ver geschopt hebben, later op de avond de Bosuil platspelen.Bij goede muziek hoort natuurlijk altijd een goed publiek, en hoewel de Bosuil niet altijd bomvol gestaan heeft, is Van Horne Pop altijd even gezellig en sfeervol geweest. Of de handen nou in de lucht gaan, er fana-tiek meegepogoot wordt of bekende liedjes volop meegezongen worden, het is geweldig om ertussen te staan en ook voor de artiesten geeft het nét dat beetje extra om nóg meer hun best te doen. Een feestje bouw je met z’n allen, en Van Horne Pop is een flink feest. Niet te vergeten, mét

bijbehorende afterparty in de latere uurtjes. Ik denk dat we de “hoogtijdagen” waar leraren nog vaak aan terug-denken samen weer terug kunnen krijgen. Dit jaar gaan we de Bosuil weer uitverkopen en een van de mooiste muziekavonden van ons leven beleven, en daarom heb ik een voorstel. Zowel de “nieuwe lading” Philips-leerlingen als de oudere leer-lingen die nog nooit zijn geweest (schaam je!) moeten wat mij betreft allemaal een kaartje kopen, alleen al voor de algemene ontwikkeling; Van Horne Pop is totaal anders dan alle schoolmuziekevenementen die je ooit bijgewoond hebt. Het is een pure, spontane muziekavond waar je medeleerlingen het podium betreden zonder allerlei voorwaar-den, regels en muzikale grenzen die gesteld worden. Ze maken de muziek

die zíj willen spelen met als enige doel het publiek te entertainen. Niet een publiek dat op stoeltjes zit en stil moet zijn, maar een publiek dat vrij is net zo los te gaan als de bands zelf. De set is afgelopen, alle bands zijn aan de beurt geweest. Ergens diep van binnen ben ik uitgeput, maar ik laat mezelf nog niet moe zijn. Niet nu. We staan met alle artiesten en de jury op het podium, en de uitslag wordt voorgelezen. We tellen af naar de 1ste plaats. Spanning bouwt zich op in mijn maag en hij maakt een tame-lijk ongezonde sprong als de naam van mijn band genoemd wordt. Dat Weert niet bepaald een metropool is en de Philips geen gigantische school maakt even niets uit. Voor even zijn wij legendes, een rockband die zojuist de grootste prijs van hun leven in ontvangst gaat nemen. Althans, een klein beetje.Wat ons nu nog rest is te zorgen dat, als we over twintig jaar de naam “Van Horne Pop” horen vallen, ook wíj beginnen te glunderen en terugden-ken aan deze 25ste editie. Tot dan!

“Voor even zijn wij legendes, een rock-band die zojuist de grootste prijs van hun leven in ontvangst gaat nemen.”

6

ophokuren, leraren die slecht functi-oneren, dagen dat je bijna niks leert. Zelf ben ik eigenlijk ook een goed voorbeeld; ik ben meestal maar twee of drie dagen per week op school. Als eindexamenkandidaat zou dat hele-maal niet moeten kunnen! Dat prik-kelt mij om wat aan de problemen te doen..De dialoog aangaan, praten en met oplossingen komen, in plaats van maar wat te schreeuwen. Als je alleen maar schreeuwt en niet zegt wat wél goed is, zal het ook nooit goed worden. Ik heb er vertrouwen in dat we nog veel kunnen veranderen, zoals we in het verleden ook hebben gedaan. Het leerlingenstatuut (1993) en de leerlingengeleding in de MR (2004) zijn daar voorbeelden van. We zijn nu bezig met een onderzoek naar de studiekeuzebegeleiding, dat is eind februari gepresenteerd, en natuurlijk de Onderwijstijdenwet, of 1040-urennorm.’

De 1040-urennorm, hoe zit het daar nu precies mee?‘De staatssecretaris moet nu vóór 1 mei met een nieuw voorstel komen waardoor de 1040-urennorm, de wet die scholen verplicht om minimaal 1040 (klok)uren per (school)jaar les te geven, flexibeler wordt gehandhaafd. Maar wij hebben het idee dat de staatssecretaris niet nog een keer de wet wil veranderen, maar de boel wil gedogen en door de vingers zien. Dat lijkt misschien goed, maar dat is het zeker niet! Als hij nu zo handelt, kan het volgende kabinet, of de staats-

Wat is er nou zo leuk aan het voorzit-terschap?‘Het leukste vind ik het contact met andere mensen. Als algemeen bestuurslid ben je vooral bezig met je eigen portefeuille, als voorzitter ben je eindverantwoordelijke en moet je met de anderen contact opnemen om te weten wat zij hebben ontdekt. Het enige nadeel is dat je als voor-zitter niet één project hebt waar je je tanden in kan zetten. Ik verwoord alleen maar het werk van anderen. Het is wel een verantwoordelijke positie, want jij praat en denkt eigen-lijk namens bijna één miljoen scholie-ren. Het is erg leuk om te doen, maar ook erg zwaar en heftig, dat heb ik wel onderschat. Je maakt veel mee, en doordat je steeds aan je grenzen zit, kom je jezelf constant tegen. Dat is niet altijd positief, maar je leert er erg veel van. Gelukkig hebben we ook nog drie vaste krachten in dienst, die ons steunen als het tegenzit.’

Hoe combineer je het voorzitter-schap met school?‘Net na de vakantie kwam ik op Twit-ter een plaatje tegen dat zei dat je twee van drie volgende punten kunt kiezen: het goed doen op school, genoeg slapen en een goed sociaal leven hebben. Bij ons, bestuursle-den, zit er nog een vierde aspect bij: het LAKS. Ik ben ongeveer 40 uur per week bezig met het LAKS, een full-time baan. Het hele bestuur heeft slaaptekort. Het komt voor dat ik in Amsterdam slaap, de volgende dag

in Den Haag een borrel heb, en dan naar Limburg moet racen voor een uur les. Ik heb én te weinig slaap, én ik zie mijn vriendinnen niet meer. In het weekend ben ik constant bezig met school. Je moet dus wel echt gemotiveerd zijn. Al met al is het te doen, maar ik ben wel in mijn punten gezakt.Ik heb veel andere dingen moeten opgeven; Voor sport en lezen heb ik nu echt geen tijd meer. Wat ik oprecht jammer vind, is dat ik niet meer actief betrokken kan zijn bij de Leerlingen-raad hier op school. Je moet als mens keuzes maken, en ik heb er voor gekozen om niet alleen de stem van de leerlingen op de Philips te laten horen, maar die van alle Nederlandse scholieren. Ondanks alle nadelen is het uiteindelijk vooral heel tof om te doen!’

Waar komt je passie voor het ‘bestu-ren’ vandaan?‘Ik denk dat het ook wel te maken heeft met een passie voor het onder-wijs. We hebben ontzettend veel geluk dat we überhaupt naar school toe mogen. Soms denk ik ook wel ‘We hebben eigenlijk niet het recht om te klagen’. Maar dat is niet waar! We moeten ons realiseren dat we er het beste voor onszelf mogen uitha-len. Er gaat nog zoveel mis op school:

Praten met de minister, ‘De Telegraaf’ te woord staan of naar Noorwegen voor inter-nationaal overleg, niks is Lotte Savelberg (V6) teveel. Als voorzitter van het LAKS (Landelijk Aktie Komitée Scholieren) komt zij op voor de rechten van ons, scholieren.TEKST Harry Geerlings en Job Veltman

Stem van de scholieren

“Het hele LAKS-bestuur heeft slaaptekort.”

Carrière

De Echo nummer 13 maart 2013 | 7

invullen. Daar een boete bovenop leggen maakt de problemen alleen maar erger.’

Als deze flexibele regeling er komt, ben je dan niet bang dat scholen leerlingen lokken door te zeggen dat ze minder uren geven dan ‘de buren’?‘Ik denk het niet, want scholen zijn er wel verantwoordelijk voor dat de leerlingen eindexamen kunnen doen. Scholieren kijken, naar mijn mening, toch ook wel naar de invulling van de lessen en wat er nog meer gedaan wordt op die school. Ik denk niet dat er mensen puur kijken naar het aantal lessen.’

Het LAKS heeft 200 leden, scholen die zich bij jullie hebben aangeslo-ten. Hoe komt het dat dit aantal zo laag ligt?‘Er zijn zo’n 800 scholen in Neder-land, en als je kijkt naar allianties, scholen met meer locaties, zijn het er zelfs 1400. Inderdaad zijn niet alle

secretaris zelf, zeggen dat er nergens een handtekening is gezet. We zijn dan weer terug bij af. Wij proberen er toch voor te zorgen dat er dingen worden vastgelegd in wetten.’

Wat is dan het voorstel van het LAKS? Er moet toch iets gedaan worden?‘Wat wij willen is dat de inspectie veel meer gaat kijken naar de kwali-teit i.p.v. cijfertjes m.b.t. de uren. Een breedbandnorm van bijvoor-beeld 800-1100 uur zou ideaal zijn. De straffen die er nu zijn, boetes, zijn niet goed! De reden dat de school meestal in de problemen zit, is geld, waardoor ze niet alle uren kunnen

Carrière

“Soms is een leerlingen-raad een verkapte feest-commissie”

scholen lid, maar ook niet alle scho-len hebben een Leerlingenraad. Dat is een gemiste kans!Er zijn ook nog een heleboel scholen waar de LLR wat minder sterk, of een verkapte feestcommissie is. Dit kan komen doordat er bij de LLR elk jaar heel veel nieuwe leerlingen zijn, en er soms grote verschillen zitten tussen de leden van verschillende jaren. Ook de schooldirectie werkt soms tegen. Als zij geen LLR willen, kun je weinig ondernemen. De LLR is ook niet wettelijk verplicht, iets waar wij nog steeds boos over zijn. In de MR zitten maar twee of drie leerlingen, die niet van de hele school kunnen weten wat er gebeurt. Ook is in de MR geen plaats voor dingen als: ‘Waar moeten de prullenbakken staan?’. Dit lijkt onzinnig, maar kan van grote invloed zijn op hoe een leerling zich voelt, en dus zijn prestaties. Nederland loopt op dit gebied eigenlijk 10 jaar achter op de omliggende landen, waar de LLR een rol speelt bij beslissingen op school.’

01 Het LAKS-bestuur, met links op de foto voorzitter Lotte Savelberg

01

8

op straat terecht, raakten verslaafd aan het snuiven van lijm of vervielen in de criminaliteit. Vrijwilligers van het OBC plukten hen van de straat en vingen hen op. In het centrum krijgen de jongens ook psychologische steun om te verwerken wat ze hebben meegemaakt.‘De jongens in het OBC zijn erg inno-vatief’, vertelt Garama. ‘Op een dag stelden ze voor om een film te maken. Het werd een film over het leven op de straat en hoe ze hier aan ontsnapt zijn. De jongens hebben er zelf in geacteerd. Ik vind hem erg ontroe-rend. We hebben de film ‘Changed Lives’ genoemd.’

John woont nu al een tijdje in het OBC en zit in groep acht van de basis-school. Dat lijkt wegens zijn leeftijd misschien vreemd, maar vergeet niet dat John tot halverwege zijn tienerjaren nooit naar school heeft gekund. ‘Ik volg de vakken wiskunde, Engels, Kiswahili (Een Afrikaanse taal

Klinkt dit absurd? Het is wat de Keni-aanse John Maina op veertienjarige leeftijd overkwam. Inmiddels is John achttien, en woont hij in het Onesi-mus Boys Centre in Mombasa. Via via kwam ik in contact met de maat-schappelijk werker van John; Garama Mweni. Hij regelde een interview via de mail. Ik sprak met John over school, vrije tijd, zijn harde jeugd en zijn hoop op een betere toekomst.

‘Het Onesimus Boys Centre is een opvanghuis voor straatjongens’, vertelt John. ‘Ik woon er met twin-tig andere jongeren. We wonen er en krijgen voedsel, kleding en een opleiding.’ De jongens met wie John in het OBC woont hebben stuk voor stuk nare dingen meegemaakt. Ze kwamen om uiteenlopende redenen

Stel je het volgende voor: je ouders scheiden en hebben zoveel verdriet dat ze niet meer in staat zijn om voor jou te zorgen. Daarom loop je weg en kom je terecht op de straat. Hier ben je totaal op jezelf aangewezen. Er heerst veel armoede en criminaliteit. Op sommige dagen heb je niks te eten. Je bezit één kledingstuk, dat je draagt tot het zo vies en versleten is dat je iets nieuws moet stelen. Je voelt je niet veilig. Elke dag moet je je best doen om te overleven.TEKST Dolly HaselagerFOTO’S Onesimus Boys Centre

Carrière

Een nieuwe kans

“Het leven op straat is moeilijk.”

“Mijn ouders zorgden niet goed voor me, en daarom besloot ik van huis weg te gaan.”

die naast Engels de officiële voertaal in Kenia is, red.), maatschappijleer en natuurkunde’, vertelt hij. ‘Van wiskunde houd ik het meest, want ik vind het leuk om te beredeneren en te rekenen. Dat vak heb ik later ook nodig, want ik wil heel graag werk-tuigbouwkundige worden.’Ik vraag John hoe hij zijn toekomst voor zich ziet, naast zijn droom om werktuigbouwkunde te studeren. Hij vertelt: ‘Ik wil in ieder geval mensen die in nood zijn helpen. Ik ben geluk-kig en heb zin in de toekomst, want ik denk dat die mooier wordt dan het verleden voor mij geweest is. Het lijkt me ook leuk om te reizen en andere landen te bezoeken, om te zien hoe het daar is.’En Kenia dan, wat vindt hij van zijn eigen land? ‘Kenia is een prachtig

land met een mooie omgeving. De mensen zijn er vriendelijk, en ik houd erg van het landschap. Ik vind het minder als het regent, omdat veel straten dan zo modderig worden dat ze nauwelijks te passeren zijn. Ik zou wel iets willen doen aan de corruptie die nog steeds veel voorkomt, en ik zou willen zorgen voor gelijkheid voor alle mensen.’Over de periode die hij op straat doorbracht vertelt John: ‘Mijn ouders zorgden niet goed voor me, en daarom besloot ik van huis weg te gaan. Maar het leven op straat was zo moeilijk… Ik had geen toekomst. Maar dankzij God kreeg ik een tweede kans.’

De Echo nummer 13 maart 2013 | 9

Carrière

“Maar dankzij God kreeg ik een tweede kans.”

10

Wat vind je van je werk?‘Rechercheur zijn is erg leuk, geva-rieerd en avontuurlijk. Je kunt op verschillende manieren iets voor mensen betekenen. Je hebt mensen die in conflict zijn met elkaar, maar ook jongeren die weer op het rechte pad moeten komen. Er komen wel verschillende aspecten bij kijken die het niet altijd even makkelijk maken, bijvoorbeeld machteloosheid. Als agent kwam ik een junk tegen die hoogzwanger was. Ik wilde graag dat Bureau Jeugdzorg haar zou helpen, maar omdat de baby nog niet was geboren, wilden ze niets doen. We

Wat houdt je functie precies in?‘Ik ben nu verhoorspecialist, en ik heb daarvoor gekozen omdat ik mijn kinderen de onregelmatige werktij-den die ik had, niet aan kan doen. Door mijn vaste tijden zijn werkdagen meestal hetzelfde. Ik bereid meestal de hele dag verhoren voor. Maar na drie maanden voorbereiding komt er een leuke week; de ‘klapweek’. In deze week worden de verdach-ten gearresteerd, worden er huis-zoekingen gedaan, verhoren we de verdachten etc. Dat is natuurlijk een stuk spannender dan die voorberei-dingen! Ik wil graag mensen helpen. Voordat ik bij de politie ging, was ik jongeren-werkster. Ik kom zelf uit een klein suf dorpje in Friesland en wilde wel wat anders in de grote stad. Ik heb toen gesolliciteerd bij de politie in Den Haag. De testdagen gingen goed en ik heb de opleiding tot agent gedaan. Daarna ben ik gepromoveerd tot rechercheur.’

Hoe gaat het oplossen van zaken in zijn werk?‘Eerst verzamel je bewijzen, om daarna het verhoor voor te berei-den. Als dit af is, kun je verdachten gaan aanhouden en huiszoekingen doen. Meestal volgen hier meerdere feiten op, waarop je kunt bepalen of iemand het heeft gedaan of niet. Ongeveer 90% van de zaken worden

opgelost. Als een zaak niet wordt opgelost, wordt deze meestal na een poosje hervat, en dan ook grondig!De zaak komt ook terecht bij de rechter. Ze controleren je werk en lezen alles na, daardoor weet jij dat je je werk goed doet. Met de straf-fen die ze opleggen, ben ik het niet altijd eens. Bijvoorbeeld: Als je je vuilnisbak op de verkeerde tijd buiten zet, krijg je een hogere boete dan wanneer je iemand op zijn gezicht slaat. Het imago van de politie is op dit moment al heel slecht, mede door de hoge straffen. Het wordt tijd dat we wat menselijker worden.’

‘Series als CSI en Flikken Maastricht laten een geromantiseerd beeld zien van de poli-tie, het gaat daar vooral om spanning en sensatie. En dat moet ook, daar is tv voor’, zegt Loes Alphenaar, rechercheur. Speciaal voor Echolezers reisden twee redactie-leden af naar Zwolle voor een exclusief interview met een rechercheur. Zie hier het resultaat.TEKST David van Garderen en Lisanne WetemansFOTO’S Lisanne Wetemans

Met toeters en bellenCarrière

01 Loes Alphenaar, rechercheur bij het politiekorps IJssellanden.

01

De Echo nummer 13 maart 2013 | 11

Wat was jouw eerste noemenswaar-dige opdracht?‘Ik vond de eerste keer dat ik als agent ‘met toeters en bellen’ mocht rijden echt geweldig! De adrenaline stond tot aan mijn voorhoofd! Ik heb ook een keer als lokvrouw mogen werken. Er was toen een aanrander actief in Zwolle die vrouwen aanviel. Ik leek op het type vrouw die de man het meeste aanrandde, dus mijn opdracht was om bewust op plekken te lopen waar hij meestal toesloeg. Ik had toen een heel team van collega’s om me heen en ik had zelf ook een microfoontje. Op het moment dat hij toegreep, werd hij aangehouden. Verder was er ook eens een vrouw die om de zoveel maanden belde, en bleef zeggen dat ze werd afge-

hebben met haar buren afgesproken dat ze zouden bellen als ze iets raars hoorden, en toen dat gebeurde zijn we er meteen naartoe gegaan. Het bleek dat ze net was bevallen en we hebben een ambulance laten komen om haar naar het ziekenhuis te bren-gen.Ik kan sommige dingen echter als een groot succes zien. Ik heb er onder andere voor gezorgd dat een driejarig jongetje, dat werd mishandeld door zijn vader, van hem werd weggeno-men. Ik straalde toen het jongetje dankbaar vroeg: ‘Hoef ik mijn papa nu nooit meer te zien?’

Carrière

luisterd door Aliens. Op een gegeven moment ben ik daarheen gegaan. Met mijn portofoon (die bepaalde ‘bliep-geluidjes’ maakt) heb ik gezegd dat ik alle Aliens ging ‘wegbliepen’. De vrouw geloofde dat en daarna hebben we een half jaar niks meer van haar gehoord.

Wat maakt jou een goede recher-cheur?‘Ik ben iemand die verder kijkt dan alleen naar de misdaad die iemand heeft gepleegd; niemand doet iets zonder reden. Het is belangrijk dat je kijkt naar het persoon achter de misdadiger. Je moet er ook rekening mee houden dat ongeveer 80% van de verdachten een aandoening heeft. Dit kan variëren van autisme, tot ADHD. Dit speelt allemaal mee met ons voornaamste doel: een zaak goed oplossen. Om een goede rechercheur te zijn moet je nieuwsgierig zijn, doorzettingsvermogen hebben en vooral rechtvaardig zijn. Deze eigen-schappen heb ik gelukkig wel.’

“Ik straalde toen het jongetje dankbaar vroeg: ‘Hoef ik mijn papa nu nooit meer te zien?’ ”

02 Politieauto’s klaar voor gebruik.

02

heb haar, als ze dit jaar tevoorschijn komt uit haar winterslaap, want dat blijft spannend, 45 jaar. De schildpad eet tomaten, aardbeien, sla en alle groenten die je kunt bedenken(ook witlof), maar het moet onbespoten zijn, anders laat-ie het gewoonweg liggen of loopt het beestje erover heen. Zelfs een blikje hondenvoer at het dier.’

De Echo lost op!

12

De Echo lost op!Zelfs doorgewinterde schoolgangers komen weleens voor vragen te staan. Hoe reizen leraren toch heen en weer tussen de verschillende scholen? En waar komt het logo van onze school, in deze zware tijden een met uitsterven bedreigd stuk schoolerfgoed, eigenlijk vandaan? Zoals het een goede schoolkrant betaamt, lossen wij, De Echo, die kwesties op. TEKST De EchoredactieFOTO’S Lisanne Wetemans

Heeft Meneer Van den Munckhof nou een schildpad of niet? Het antwoord is simpel maar een grote onthulling: Zijn schildpad bestaat écht! Meneer Van den Munckhof vertelt:‘Mijn schildpad heeft geen naam. Ik heb er niet zo’n goede intieme band mee. Het is trouwens een meisje, daar ben ik ook pas een aantal jaar achter. Ze is rond de 85 jaar oud en ik

Het schildpaddenmysterie

Aan het begin van een schoolcarrière maken alle ouders braaf tien Euro over naar de rekening van school, om ervoor te zorgen dat hun spruit nog lang en gelukkig kan printen. Na verloop van tijd gaan de prinsjes en prinsesjes steeds meer printen, en moet het printtegoed steeds vaker, op kosten van de leerlingen zelf, worden opgewaardeerd. Toen het printsaldo werd afgeschaft, steeg er dan ook luid gejuich op uit de hoek van de print-geile leerlingen. De Philips, onvoor-spelbaar als altijd, heeft nu besloten het budget voor printjes terug te toveren. Ook het programma dat de printadministratie bijhoudt, is veran-derd; je kunt nu flitsende grafieken zien over je eigen printgedrag, en ook valt er een overzicht met al je printjes te bewonderen. Nog veel belangrijker is misschien nog wel dat het printpro-gramma je confronterende cijfers laat zien over wat je afdrukt. Zo verbruik je per afgedrukte pagina zo’n vier à vijf gram koolstofdioxide, 0,001 boom en kun je van de energie je verbruikt een (gloei)lamp van 60W, 18 minuten laten branden. De Weerter jeugd als milieubewuste jongeren in geiten-wollen sokken, de Philips van Horne als moderne ICT-school, het moet niet gekker worden! Dat wordt het wel. Voor alle ‘grij-sprints’, bestanden afgedrukt in zwart-wit, krijg je vijf cent korting op

Gratis printen; een gebruiksaanwijzinghet standaardtarief van tien cent per pagina. Ook voor dubbelzijdig afdruk-ken geldt een korting van vijf cent. Zo wordt geprobeerd ons bij te brengen dat we zuinig om moeten gaan met papier en inkt, een nobel streven. Nu is de vraag natuurlijk: kunnen we ook gratis printen? Een aanlokkelijke gedachte voor printgrage boven-bouwleerlingen die al tientallen euro’s moeten opwaarderen voor-dat ze überhaupt de printer kunnen laten werken. De Echoredactie nam

de proef op de som, en moest tot de schokkende maar aangename conclu-sie komen dat gratis printen werkt! Brave scholieren die zowel dubbelzij-dig als zwart-wit printen, kunnen hun documenten gratis en voor niks uit de printers halen. Tip: wil je niet dat je blaadjes dubbelzijdig geprint zijn maar wel niets hoeven betalen? Laat achter elke geschreven pagina een lege pagina. De Echo wenst iedereen veel printplezier!

De Echo nummer 13 maart 2013 | 13

Wij, leerlingen, hebben het heel erg zwaar. Al dat huiswerk, al die toetsen. Maar, we moeten toch toegeven dat leraren het ook niet altijd gemakke-lijk hebben. Want naast al die verve-lende pubers in de klas, moeten ze ook nog de hele tijd reizen tussen Het College, Het Kwadrant en de Philips. Hoe doen ze dit toch? Werken ze samen? Vormen ze hechte groepen om samen dit dagelijkse probleem te bestrijden? Met andere woorden: hoe pendelen leraren?

Iemand die vaak nuttig gebruik maakt van haar 10 minuten in de auto, is mevrouw Bosch. Mevrouw Bosch rijdt twee dagen tussen Het College en de Philips. De pauzes vallen helaas

anders op beide scholen. Ze gebruikt deze ‘broodnodige’ 10 minuten in de auto dan ook om haar lunch op te eten.Vaak komt ze meneer Van Dijk tegen, die als een echte sportman tussen de twee scholen op en neer fietst. Maar meneer Van Dijk is niet de enige die sportief bezig is, want ook mevrouw Van Dael is wekelijks te vinden op haar fiets. Als ze op donderdagmid-dag een vergadering heeft, fietst ze van Het Kwadrant, naar de Philips. Maar toch, geeft ze toe, gaat ze meestal wel met de auto.Iemand die het ook helemaal niet erg vindt om op en neer te fietsen, en dus vaak op het fietspad tussen de Philips en Het College te vinden is, is meneer

Krekels (soms ook samen met meneer Van den Houten). Het fietsen op zich vormt voor hem geen probleem, toch vindt hij het vervelend als er bijvoor-beeld een verkort rooster is op een van de scholen, waardoor alle lestij-den in de war raken. Daarnaast is er na de lessen minder tijd om met leer-lingen te praten.

Leraren hebben het er dus maar druk mee, al dat op en neer rijden. Veel tijd gaat er zitten in al dat pendelen. En hoewel er een aantal nadelen aanzit-ten, zien veel leraren het zonnig in en maken ze er niet zo’n probleem van. Hun enige probleem lijkt nu alleen nog die vervelende pubers te zijn……

De Echo lost op!Pendelproblemen

Dan heb je weer een uur uitval. Dan heb je weer een tussenuur. Dan zit je in een mincluster. Dan heb je maar 4 uur op de vrijdag. Wij vinden het natuurlijk helemaal niet zo erg om wat minder tijd in die muffe, saaie klaslokalen door te brengen! Even geen gezeur over huis-werk, opdrachten maken, of andere onzinnige bezigheden. Maar… al die gemiste uren, dat kan toch nooit goed zijn voor de school?! Zullen wij ooit nog de 1040-urennorm halen, of is dit ‘magische getal’ voor ons te hoog gegrepen?

Na langdurig onderzoek met flink wat tegenslagen hebben we uiteindelijk resultaten gevonden, die we met trots kunnen presenteren. De Philips en Het College gaan namelijk allebei de 1040-urennorm halen! Zoals veel van jullie weten, is de 1040-urennorm het minimaal aantal lesuren dat er aan één leerling gege-ven moet worden. De school moet

zich hieraan houden. Het is namelijk een wet. Als er een inspectie komt en we zouden ons er niet aan houden, zouden de gevolgen verschrikkelijk zijn… ‘En de minclusters dan? Hoe kan het dat we de norm evengoed halen?’, vroegen we ons af. ‘De volle klassen en de minclusters hebben niets met deze norm te maken’, verzekerde meneer Vegter ons, ‘dit is gewoon een effectief middel om te bezuini-gen.’ De 1040-urennorm geldt blijk-baar alleen voor de onderbouw. De bovenbouw hoeft ‘maar’ 1000 uur les te krijgen en de examenkandidaten ‘maar’ 700 uur.

Of het een goed idee was van de regering, om ons 1040 uur lang in leslokalen te laten zitten, daar zijn de meningen over verdeeld. Maar we gaan het zeker halen! Later, zullen wij met trots tegen onze kleinkinde-ren, die thuis les krijgen van robots, kunnen zeggen: ‘Vroeger was het anders. Ik heb 1040 uur per jaar door-gebracht met 20 tot 30 medescholie-ren, in kleine hokjes, waarin we onze leraar of lerares het leven zuur maak-ten, of uit het raam staarden, naar alle mensen die wél uitval hadden. Of een tussenuur. Of misschien hadden ze gewoon maar 4 uur die dag… Ja, ja vroeger, dát was pas les!’

De 1040-urennorm

14

De Echo lost op!

14

De Echo gaat op zoek naar alle gehei-men achter de roosters op school. Roostermaker Tjeu Custers geeft uitleg.

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen; hoe worden de roos-ters gemaakt?Het begint eigenlijk nu al. We begin-nen nu al met het verzamelen van gegevens voor volgend jaar. Zo zullen er volgend jaar bijvoorbeeld iets meer leerlingen zijn dan dit jaar.In mei/juni begint het gepuzzel voor de bovenbouw. De clusters, ‘klassen’ voor de verschillende vakken in de bovenbouw, worden gemaakt, en we gaan kijken welke leraren die lessen gaan geven. Na de laatste proefwerk-week worden deze clusters definitief. Dan zetten we de computer aan het werk. Met behulp van het compu-terprogramma doe ik er ongeveer 3 weken over om het basisrooster te maken. Dat is het eerste rooster dat jullie krijgen, en eigenlijk het ‘beste’ rooster. Als er hierna nog dingen

gewijzigd worden, moet ik dat met de hand doen. De computer zou van voren af aan beginnen. Waarom zijn er dan nog wijzigingen nodig? Het rooster van de computer is in principe toch perfect?Dat komt door een aantal dingen. Ten eerste kunnen docenten ziek worden. Tegenwoordig wordt er vaak al snel vervanging geregeld; als een docent al twee weken weg is, wordt er meteen naar iemand gezocht om de lessen over te nemen. Die vervangers komen meestal van binnen school, en dan zitten ze ook nog met hun eigen lessen. Het rooster moet dan veran-derd worden.Ten tweede verandert de lessentabel. Vooral in de bovenbouw zijn er veel vakken die je niet het hele jaar door hetzelfde aantal uren volgt. Als er dan een uur bijkomt of afgaat, moet je gaan schuiven in het rooster.Voorgaande jaren vielen de proef-werkweken voor de hele school gelijk, maar tegenwoordig zijn er aparte

proefwerkweken voor de mavo. Om ervoor te zorgen dat iedereen de hele week in hetzelfde lokaal zit, moeten er één of twee gangen worden vrijge-roosterd. Alleen al door de ongelijke proefwerkweken zijn er acht rooster-wijzigingen per jaar nodig. Een aantal docenten werkt ook op Het College en/of Het Kwadrant. Als daar het rooster voor hen verandert, heeft dat soms ook consequenties voor de roosters op de Philips.

Wat voor opleiding of studie heeft u gedaan om dit werk te mogen doen?Ik heb gestudeerd aan de Universi-teit Wageningen. Van huis uit doe ik programmeerwerk. Daar komt veel logisch denken bij kijken, en dat komt bij dit werk goed van pas. Er bestaat verder geen opleiding tot ‘rooster-maker’, maar ik heb wel een cursus gedaan.

Gaan de roosters volgend jaar nog veranderen?Ja, het is vrij zeker dat er een zoge-naamd ‘vierkant rooster’ zal komen, net zoals op Het College. Alle lessen beginnen voor iedereen, onderbouw en bovenbouw, het eerste uur, en zijn na het zesde uur afgelopen. Er gaan ook een aantal dingen veran-deren, want op dit moment zou zo’n rooster hier nog niet mogelijk zijn. Zo wordt er bijvoorbeeld ‘keuzewerktijd’ ingevoerd. Dat zijn bepaalde uren op het rooster waarop leerlingen zelf moeten kiezen naar welke les ze

Het mysterie van de roosters

De Echo nummer 13 maart 2013 | 15

De Echo lost op!

Denk jij je leraren goed te kennen? Hoe goed ben jij in oplossen? Test het hier! Match de docent in de linker rij, met zijn/haar hobby in de rechter rij. Om je te helpen, heeft de Echo-redactie een combinatie al gemaakt!

gaan. Van de 30 uur op het rooster, blijven ongeveer 23 uur klassikale lessen. Als je een NT-profiel hebt, zal je wiskunde-B, natuur- en scheikunde nog klassikaal krijgen. Wat over-blijft, zal in de keuzewerktijd gepland worden. Keuzewerktijd geldt alleen voor de bovenbouw.

Vindt u uw baan leuk?Ja! Op zich is het heel leuk werk. Het is ook echt niet elk jaar hetzelfde, volgend jaar wordt de situatie bijvoorbeeld weer anders. Het enige nadeel is dat je het eigenlijk nooit goed doet, en het ook niet goed kunt doen. Een groot deel is tevreden, die hoor je verder nooit. Met de mensen die niet tevreden zijn, heb je des te meer te maken.

Wat zijn obstakels bij het maken van de roosters?Het eerste obstakel, zijn de clusters in de bovenbouw. In de onderbouw zijn er haast geen tussenuren, en met een beetje geluk ook geen achtste uren. Dit is mogelijk doordat alle leerlingen dezelfde lessen hebben. In de boven-bouw, met de keuzepakketten en clusters, wordt het moeilijk, als leer-lingen niet meer alle lessen volgen.Ook werken 38 van de 135 docen-ten bij ons op school ook nog op Het College en Het Kwadrant of op andere scholen. Ook werkt een groot aantal parttime. Ik kan je zo een voorbeeld aanwijzen van een les waarbij nage-noeg een heel cluster een tussenuur heeft, maar er geen les gepland kan worden doordat de docent er niet is. Het zou roostertechnisch eigenlijk het beste zijn als iedereen fulltime zou werken.

Hobby-quiz! 1. Meneer Verstappen 2. Meneer Hulleman3. Meneer Wolter4. Meneer Wassen5. Meneer Greijmans6. Mevrouw Nellen7. Meneer Jansen8. Mevrouw Bruens9. Diverse leraren

a. Spelcomputers verzamelenb. Leadzanger van een bandc. Bankhangend. Plaatjes draaiene. Sleutelen aan auto’sf. Skeelereng. Flink carnaval vierenh. Fotografereni. Linedancing

‘Mevrouw X, toestel 101. Mevrouw X, toestel 101.’ Schalt het door de luid-sprekers. Regelmatig worden docen-ten opgeroepen voor toestel 101. Wat dat precies inhoudt is voor velen een raadsel. Wij zochten het voor je uit. Er is maar één persoon die ons alles over toestel 101 kan vertellen, en dat is niemand minder dan Frans Sahertian.Als we hem vragen naar dit mysteri-euze toestel, lacht hij geheimzinnig: ‘Toestel 101 is een telefoontoestel. Docenten krijgen weleens telefoon

Waar is toestel 101?via school. Als dat gebeurt zet ik de beller eerst in de wacht. Ik roep mijn collega om die via een ander telefoontoestel wordt doorverbon-den naar toestel 101, en dus met de beller.

‘Maar waar staat het betreffende toestel 101 dan eigenlijk?’ Vragen wij onze receptionist. ‘Toestel 101 staat bij mij achter de balie. Met dit toestel neem ik altijd op hier op school. Ook is dit het toestel waarmee leerlingen naar huis kunnen bellen.’

Al een hele tijd pronkt er een mooie vlinder op praktisch gezien alles wat met onze school te maken heeft. Dit is echter niet het werk van een over-enthousiaste biologieleraar maar een goed doordachte metafoor.De bolletjes die je onder het logo kunt zien staan voor een rups. Als we als bruggers binnenkomen op de

De Philipsvlindergrote middelbare zijn we dat. In de loop van de jaren is het de bedoeling dat we onszelf ontwikkelen tot heuse vlinders zoals die in het logo op onze eigen manier, en daar helpt de Philips ons bij. Een beetje zweverig, maar een mooi bedachte vergelijking. Snap je? Vlinder? Zweverig? Laat maar.

16

Te laat ‘Sorry, maar ik maak voor niemand een uitzonde-ring’, sprak de leraar met een duivelse grijns. Enkele seconden geleden was ik hijgend als een half verdron-ken zeeleeuw aangekomen in het klaslokaal. Het was donderdagmorgen en helaas al kwart voor negen. Dat betekende dat ik keihard te laat was. TEKST Dolly Haselager FOTO’S Douglas Heriot

wat me te wachten stond: ik zou me morgen om acht uur ’s ochtends op school moeten melden. De desastreuze gevolgen van deze strafmaatregel waren mij als nerde-rige vijfdeklasser tot op dat moment onbekend. Ik kwam nooit te laat, een principe dat nog stamde uit de tijd dat ik een brugger was met twee staartjes en een rode kiplingtas. Ster-ker nog, mijn vrienden en ik waren altijd meester in het precies-op-het-nippertje-op-tijd-komen. Maar goed, het feit dat ik nu veroor-deeld was tot een half uur eerder opstaan maakte diepe indruk op me. Ik zag de vroege fietstocht, wanneer de meeste scholieren nog in bed lagen, nou niet bepaald zitten.

Op zo’n moment zou je als gewiek-ste scholier eigenlijk een geweldige smoes moeten bedenken. Iets in de trant van dat je op weg naar school verdwaalde door een aanval van acute amnesie. Maar geniale invallen krijg je nu eenmaal zelden als je ze nodig hebt. Mijn leraar was dan ook onverbiddelijk: ‘Je bent te laat, ga je maar melden bij de receptie.’Nu vind ik zelf dat ‘te laat zijn’ een rekbaar begrip is. Wanneer je op een feestje een half uur na aanvang aan komt kakken, kijkt daar niemand van op. Maar kom je vijf minuten na het gaan van de tweede bel je wiskundeles binnenstormen, dan is dat een halsmisdaad. Beetje over-dreven, toch? Jammer genoeg is de docent oppermachtig, en dus sjokte ik teleurgesteld naar de receptie. Bij de balie stond een rijtje lotgenoten, waaronder twee bruggers die het huilen nader stond dan het lachen. Ik kreeg mijn te-laat-briefje en wist

En dan was er ook nog de sociale vernedering. Hoewel het onder bepaalde groepen scholieren cool is om te laat te komen, sidderde onze klas van leedvermaak toen ik met mijn te-laat-briefje de klas binnen kwam. ‘Lekker voor je!’ ‘Acht uur melden it is!’ ‘Mwuhahahahaha’. Zelfs mijn vriendje kon het niet nala-ten om even te grinniken toen ik hem vertelde over mijn ellende, de smiecht!De volgende dag meldde ik me als een brave scholier om acht uur ’s ochtends bij de balie. Vervolgens zocht ik een plaatsje op in de kantine om mijn zonden te overdenken. Ik vroeg me af of deze straf nu de gewenste uitwerking had gehad. Het antwoord is nee. Een beetje scho-lier laat zich voor een paar kostbare minuten extra uitslapen nu eenmaal niet weerhouden door een te-laat-briefje.

“De desastreuze gevolgen van deze straf-maatregel waren mij onbekend.”

Ontspanning

De Echo nummer 13 maart 2013 | 17

InvulverhaalDaar zit je dan weer voor de tv naar (1) the kijken. Ohh wat haat je (2)! *zap**zap**zap* Alleen maar stomme reclames flitsen voorbij. “(3)” schalt door de (4). Gebeurde er maar iets spannends!

Wacht eens even, misschien kun je met je (5) gaan (6)! Dat is een stuk minder saai! Je rent naar de kast om je (5) te pakken, maar het is weg! (7), roep je verbaasd. Je moet je (5) terugvinden! Je moet op onderzoek gaan! Je voelt je net de hoofdper-soon in je eigen detective “(8) en het raadsel van de verloren (5)”. Je rent snel nog even naar de (9) om je (10) te pakken. Hiermee zul je dit raadsel wel eens gaan oplossen. Je loopt naar buiten in de richting van de (11) en je drukt op de/het (10). Een paar stra-ten later begint het ding te (12). Zou je (5) in de buurt zijn? Je kijkt om je

1. Stom programma2. Dag vd week3. Slogan4. Kamer van het huis5. Raar object6. Werkwoord7. Uitroep8. Je naam9. Kamer van het huis10. Object11. Straat12. Geluid produceren13. Gebouw 14. Manier van voortbewegen15. Familielid 16. Bijvoeglijk naamwoord17. Rare begroeting18. Emotie19. Iets waar je doorheen kunt kijken20. Kleur van iets wat ongeveer 2 meter van je af staat21. Andere kleur22. Stomme leraar23. Vloeistof24. Meubel

heen en ziet een (13) pal voor je. Er is geen twijfel, je (5) is daarbinnen! Zelfverzekerd (14) je naar binnen. Daar zie je je (15) staan met jouw (5) in zijn/haar hand. “Eindelijk!” roep je met een (16) effect. Je (15) kijkt om. “(17) (15)! Wat doet u nou met mijn (5)?” vraag je (18). “Ooh dat had ik niet door!” antwoordt (15), “ik heb mijn (19) niet op!”. Je bekijkt je (15) eens goed en begint dan lachen. Hij/ zij draagt zelfs één (20) en één (21) sok! Hij/zij ziet er bijna net zo stom uit als (22)! Bijna… Nadat je een glas (23) met je (15) gedronken hebt, ga je met je (5) naar huis. Thuis leg je je (5) terug in de kast en val je voldaan op het/de (24) in slaap.

Gelukkig is het raadsel van de verlo-ren (5) opgelost en was deze dag toch niet zo saai als je gedacht had!

Ontspanning

18

Modern day cowboyTk-tk! Tk-tk! Tk-tk! Ik kijk uit over de zogenaamde Great Plains (een grote, uitgestrekte prairie), waar mijn prachtige witte paard me met grote snelheid overheen transporteert. Ik geniet van de rust en voel de zon op mijn hoofd schijnen, ondanks dat ik mijn pas gekochte nieuwe hoed op heb. Ik heb dan wel een paar vlees-wonden op mijn armen en linker-been, maar dat was het allemaal waard. Want ik heb nu een goed gevulde zak geld en een vrijstelling van mijn eerdere criminele hande-lingen, lang geleden, waarmee ik weer een tijdje kan overleven in het ruige Amerika van 1908, waar een mensenleven net zoveel waard is als een grasspriet en waar de cowboys en original gunslingers op het punt staan verdreven te worden om plaats te maken voor beschaving. Veel oude sheriffs en cowboys kiezen hier-door het bandietenpad in een laat-ste wanhopige poging om het ruige Amerika ruig te houden. Anyways. Ik

rijd dus met mijn ultra-vette gunslin-ger over de prairies. Ik heb net een bloedstollende achtervolging tot een goed einde gebracht en mijn aarts-rivaal Bill Williamson ingerekend bij de strengst bewaakte gevange-nis die ik kon vinden. Mijn taak voor vandaag zit erop en ik ben van plan onderdak te vragen bij mijn oude vriendin, de rancher Bonnie McFar-lane. Het is een blij weerzien en ik krijg een bed toegewezen bij een van Bonnies personeelsleden. Ik val meteen in slaap, alleen word ik al snel weer gewekt. Rufus, de stalknecht, komt schreeuwend binnenvallen en verteld dat Bill Williamsons ‘gang’ na het horen van hun leiders ophanging uit is op vergelding en hiervoor een grote plundertocht start. Te begin-nen bij McFarlanes ranch. Er klinken schoten en ik kleed me zo snel moge-lijk aan om te helpen met verdedi-gen. Het is nog donker in de kamer, maar dan wordt de kamer opeens fel verlicht. Er springen verschillende

mannen met fakkels en geweren naar binnen. Ik trek mijn geweer… Merlijn! Eten!.... Merliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijn! Eten! Nu! *Zucht* Ik ben weer eens uit mijn cowboywereld gesleurd door de realiteit. Als ik dan na het eten in mijn agenda kijk zie ik dat ik ook nog letterlijk bergen wiskundeopdrachten te doen heb. Ik ben dan misschien het grootste deel van de tijd een gast die lekker de halve dag verspilt aan huiswerk maken, in het weekend ben ik een rasechte skater die ’s avonds lekker op de bank springt om als een ruige cowboy nieuwe avonturen te beleven.Prettig kennis te maken,John Marston, skater, braaf studentje en (misschien zelfs wel) Slenderman!

Merlijn Sipkes

-May The Force Be With You, Brave Student. I Know What You Are Going Through!-

18

Ontspanning

Kritiek is er genoeg op onze school, en aanleiding tot kritiek ook. Of het nou gaat om de niet geheel kleurentherapie-bestendige pilaren in de aula of een printsysteem dat direct bij de invoering enkele leerlin-gen met printgrage neigingen in de studieschulden stort, ruim vóór het Kabinet-Rutte dat nog eens dunne-tjes over gaat doen, klagen is cool. Het miepvirus wordt steeds groter en spreidt zich uit als een soort zombie-bacterie, die als symptomen heeft dat ieders hersenen degraderen tot het niveau van een banaan en dat iedereen op een voortdurende zoek-tocht strompelt naar meer dingen om tegenaan te trappen. Zelfs de aula is niet meer veilig. Er wordt niets aan de aula gedaan? Dan is het te donker en gevangenisachtig. Wordt er wél iets aan gedaan? De schoolleiding wordt gehaat door ieder omdat ze “te veel geld uitgeven aan onbenullige dingen zoals het lichter maken van de aula”. Ik zeg niet dat de school alles góed doet, maar ik zeg wel dat dat een beetje onmogelijk is als iedereen met fakkels en hooivorken klaarstaat, ongeacht de maatregel of het gebrek daaraan.

Één van de dingen die op grote schaal meespeelt, is onze jaloezie ten opzichte van Het College. Om een vergelijking te maken die dicht bij ons scholierenbestaan ligt; de Philips is een beetje het jochie met de getapete Harry Potter-bril die altijd zijn hand als eerste opsteekt in de les en regelmatig een briefje met “sla mij” op zijn rug geplakt krijgt, Het College is eerder het jongetje met de hipste kleding, met ouders die paar-den, privéjets, raketaangestuurde

fietsen en een overdaad aan gadgets voor hem kopen. Ik zal jullie echter een geheim vertellen: dat bij de bouw van het College een pot verf openge-maakt is waar de schippers van de Kameleon jaloers op zouden zijn en dat onze “concullega’s” de nieuwste

snufjes in het gebouw hebben wil nog niks zeggen. Wij hebben geen helipad of robotgestuurde huishoud-hulpjes of gigantische gymzaal die lichaamsbeweging ontmoedigt door belachelijk dicht bij het hoofdgebouw te liggen. Wat we óók niet hebben is een rooster dat geschiedenislessen extra waarheidsgetrouw maakt door ze letterlijk een eeuw te laten duren, of kluisjes die automatisch dichtgaan waardoor je hand onvrijwillig geam-puteerd wordt als je te lang aan het rommelen bent. Het College is niet het paradijs, en de Philips ook niet. De sleutel, beste mensen, is positief denken. School ís niet leuk, dat is het nooit geweest en zal het waarschijn-lijk ook nooit worden. Het leven is oneerlijk en helaas heeft Murphy gelijk: ‘Everything that can go wrong, will go wrong’. Daarom is het belang-rijk, en vergeef me als ik nu klink als een van die afschuwelijke zelfhulp-goeroes, dat je van de kleine dingen in het leven geniet. Die maken immers gelukkig! Wat dacht je hier bijvoor-beeld van: nu het printtegoed terug is, hebben we ook weer toegang tot geweldige statistieken, zoals ‘Hoeveel bomen zijn er gesneuveld voor je

Ontspanning

nutteloze werkstuk over je konijn?’, en kunnen we het ook weer cadeau doen aan vrienden. Dit brengt moge-lijkheden met zich mee als je slecht bent met cadeautjes; verras je beste vriend met wat printtegoed! Er is ook een zeer geheime oplossing

die alléén in noodgevallen gebruikt moet worden. Als je het een keer niet meer ziet zitten, en constant aan het zeuren bent, dan kun je het ook eventueel nog zelf oplossen! Van alle mensen die ooit over geverfde pila-ren gezeken hebben heb ik er nog geen één met een kwast en een pot met een alternatieve kleur verf zien staan. GEEN ÉÉN! Vergeet ook niet dat de school kosteloos dingen voor jou doet, of ze nou goed zijn of niet. Je gaat bij iemand die miniblikjes fris-drank uitdeelt in de zomer toch ook niet janken dat er te weinig cola in je gratis blikje zit? Er schiet me iets te binnen over een paard, een bek, en iets bekijken... Ik ben er in ieder geval heilig van overtuigd dat als iedereen a. zijn mond houdt, b. het positief bekijkt of c. van zijn luie scho-lierengat afkomt en ook daadwer-kelijk iets onderneemt in plaats van de ondraaglijke klaagzang van een luiwammes te zingen, we samen een betere school kunnen krijgen.

Mark Dierick

Een klaagzang over het klagen

De Echo nummer 13 maart 2013 | 19

“De Philips is een beetje het jochie met de getapete Harry Potter-bril.”

20

Ik kom bij u eten!

Hoe bent u veranderd ten opzichte van hoe u vroeger was?‘Ik denk dat ik vroeger makkelijker dingen op zijn beloop liet, en dat ik me dingen nu sneller aantrek, of sneller probeer te regelen. Dat komt misschien ook doordat ik nu kinde-ren heb, en toen niet. Vroeger, en dan doel ik op mijn studententijd, was ik veel minder regelachtig. Je moet natuurlijk wel bepaalde zaken op orde hebben, maar je hebt ook zo je vrijheden. Als je echt op jezelf gaat wonen krijg je toch een bepaalde structuur erin waarbij je dingen wel móet regelen.’

Hoe was het toen u zelf op de middelbare school zat?‘Ik vraag me achteraf, nu ik zelf docent ben, ook wel eens af: wat zouden de leraren vroeger over míj gezegd hebben tijdens de vergade-ringen? Dan vraag ik me dus wel eens af wat ze over mij gezegd hebben, zo van “Die van Janssen, die gaat dat niet redden!” of “Die kan beter naar

de havo gaan”. Daar kom je natuurlijk niet meer achter. In de zes jaar vwo ben ik één keer buitengezet, ik zou te veel kletsen onder de geschiedenis-les. Toen ik mijn diploma had behaald wilde ik graag iets met aardrijkskunde gaan doen. Ik ben bij verschillende opleidingen wezen kijken: planolo-gie, sociale geografie en de leraren-opleiding. Planologie viel meteen al af want daar had je wiskunde voor nodig, waar ik nou niet bepaald goed in was. Bij sociale geografie viel het eerste jaar samen met dat van beleidswetenschappen, en ik dacht: het eerste jaar alleen maar regeltjes en wetten en beleid? Ik weet niet of ik dat ga overleven! Zo koos ik voor de lerarenopleiding.’

Zijn er dingen waar u echt bang voor bent?‘Ik ben bang voor inbrekers. In de buurt wordt best vaak ingebroken en ons huis is tot nu toe altijd over-geslagen, dus de gedachte dat ze hier waarschijnlijk wel een keer in de tuin

hebben gestaan is erg onaangenaam. Verder heb ik niet echt angsten maar bij het bungeejumpen duurde het echt wel even voordat ik naar bene-den sprong! Als je eenmaal durft is het supergaaf. Het geeft je echt een adrenalinekick, je krijgt er wateroog-jes van.’

Wat is het leukste moment van uw carrière tot nu toe geweest?‘De momenten dat een leerling, ook al zag niemand het gebeuren, toch de havo in 5 jaar af krijgt. Die zijn altijd leuk om terug te horen. Je hebt natuurlijk wel vaker grappige momenten in de klas. Grapjes mogen wel af en toe, eventjes lachen en dan weer door. Toen ik nog op een andere school werkte hadden we een ‘perforatorgrapje’. Een leerling moest dan een perforator gaan halen, maar kreeg als antwoord: ‘Ja, dat gaat niet, de gaatjes zijn op!’. De leerling kwam weer boven met, ‘Sorry, de gaatjes waren op!’. Dat soort flauwe grapjes, die blijven je wel bij. Er zijn natuurlijk ook minder leuke momenten. Ik heb ooit eens een leerling aangegeven bij de politie. Ik wilde wegrijden van school en er reed een jongetje op een scooter. Hij zat pas in de tweede dus hij zal ongeveer 13 geweest zijn. Dat mocht dus al niet, en hij reed ook nog zonder helm! Er kwam een agent

Mevrouw Janssen, een lerares met een hart voor aardrijkskunde en haar leerlingen. Haar grootste behaalde overwinning (die ze zich kan herinneren) is het winnen van een tekenwedstrijd. Ze kijkt niet raar op van de vraag: ‘Juffrouw, u kunt toch hakken?’ en krijgt ‘wateroogjes’ van bungeejumpen.TEKST Mark Dierick en Lisanne Wetemans FOTO’S Lisanne Wetemans

Ontspanning

01

01 De huiskamer van mevr. Janssen 02 De heerlijke maaltijd03 Kan mevrouw Janssen goed schil-deren? Oordeel aan de hand van dit schilderij!04 Het speelhoekje van de kinderen

De Echo nummer 13 maart 2013 | 21

De waardering van het etentje!We aten rijst met een èrg lekkere (en kindvriendelijke) saus. En daarbij kregen we ook nog een wolkentoetje! Bij dit gerecht gaat het erom hoe je het presenteert, en eerlijk is eerlijk, op de foto ziet het eten er smakelijker uit dan op onze borden. Het was een avond waarin iedereen wel iets kon vertellen, erg gezellig!

Smaak: ***Presentatie: ***Gezelligheid: ****

Ontspanning

achteraan, ik zag het allemaal gebeu-ren. De leerling deed alsof hij stopte, maar toen de agent van zijn motor afstapte, zoefde hij ervan door! Ik dacht: Oh nee wat doe je nou?! Om het hoekje zag ik dat andere agenten scooters aan het controleren waren en daar ben ik maar even gestopt; ‘Luister eens, uw collega zit achter één van mijn leerlingen aan.’ Ik vond dat niet meer dan normaal, maar het gaf wel een dubbel gevoel, het kon gewoon niet. ‘

Wat moet een goede docent volgens u hebben?‘Een goede docent heeft hart voor de leerlingen, en ik denk dat ik dat wel heb. Het is belangrijk dat leerlingen zich bij jou op hun gemak voelen en zich thuisvoelen. Ik hoef niet de populairste docent te zijn en dat zal ik volgens mij ook nooit worden, maar

ik wil niet dat ze denken: oh, moeten we weer naar Janssen toe. Ik heb dan het liefste dat ze toch graag komen. En dat gevoel moet je proberen vast te houden, 40 jaar lang. Als het gaat om lesgeven is mijn oud-aardrijks-kunde docent mijn voorbeeld. Hij wist aan alles een eigen draai te geven, de aantekeningen heb ik nog op zolder liggen. Bij hem dacht je: dat ga ik niet vergeten. Dat is veel beter dan lera-ren die zeggen: ‘Kijk jongens, dit staat puntsgewijs in het boek’. Daar kun je zelf ook wel achterkomen..’

Wat is uw grootste overwinning?‘Ik heb wel ooit - erg lang geleden - een tekenwedstrijd gewonnen! Het

02

03

04

ging over EHBO, en ik had gewoon de eerste prijs! Wat dat was weet ik niet meer, misschien dat mijn moeder dat nog zou weten. Ik weet wel nog precies wat ik aanhad.’ Haar man Frank geeft nog een leuke aanvul-ling: ‘Van mij wint ze in iedere geval nooit met spelletjes, daarom doet ze ook nooit meer spellen!’ ‘Inderdaad, van hém win ik nooit, daarom doe ik dat met hem niet meer nee. Met de kinderen doen we wel spelletjes, maar hij is zo gedreven. Ik denk altijd: leuk een keer een spelletje doen. Winnen hoeft voor ons allebei niet per se, maar hij is veel doortasten-der en die eigenschap heb ik gewoon niet. ’

“Ik heb ooit eens een leerling aangegeven bij de politie.”

2222

HoroscopenVissen 19 feb – 20 maaJij denkt dat je alles kunt doen waar je zin in hebt. Maar heb je er wel over nagedacht of het verstandig is? Sommige van je vrienden hebben een negatieve invloed op je. Hoe goed ken je die personen eigenlijk? Voor je het weet, zit je misschien wel aan de drugs, en dan heb je ook geen ‘echte’ vrienden meer over om je te helpen. Denk dus eerst na, en ga dan pas iets doen.

Ram 21 maa - 19 apr Een positieve eigenschap aan jou is dat je je altijd blijft ontwikkelen en verbeteren. Je bent van jezelf gewend dat je een verandering snel kan accepteren. Probeer je positieve eigenschap te behou-den, en hoe flexibeler je je opstelt, des te leuker je het zult hebben.

Stier 20 apr - 20 meiJij zou jezelf veel meer moeten waarderen. Je hebt genoeg kansen gemist en tegenslagen gehad, maar als dat nu je leven beheerst zal het nooit beter met je gaan. Met zelfrespect en zelf-verzekerdheid krijg je een heel andere uitstraling. Laat al het negatieve los en maak steeds kleine veranderingen die jou tot een beter persoon maken.

Tweelingen 21 mei - 21 junDe komende tijd maak je allerlei keuzes en je bent tevreden met de uitkomst daarvan. Het is soms alleen beter om niet te kiezen, want op zo’n moment kun je iets heel belangrijks kwijtraken. Je hebt het zelf misschien niet in de gaten, maar de mogelijkheden die je zo graag wilt benutten, blij-ken achteraf alleen maar lastig te zijn. Als je rustig blijft en op jezelf vertrouwt wordt het je ineens allemaal duidelijk.

Kreeft 22 jun - 22 julJij staat erom bekend dat je altijd succesvol bent, maar dat zal veranderen als je bedoelingen enkel egoïstisch blijven. Als je je vrienden weer de kans geeft om in je leven te komen, kun je je succes met hen delen. Je vindt je innerlijke evenwicht weer terug.

Leeuw 23 jul – 22 augHet is beter nog wat te wachten voor je de knoop doorhakt in een belangrijke situatie. Je zult snel merken wat je inspannin-gen hebben opgeleverd. Vooruit-gang boek je in ieder geval niet op school, want die goede cijfers waar je op hoopte gaan hem niet worden. Vergeet alleen geen tijd te nemen voor je vrienden, want anders zou iemand zich verwaar-loosd kunnen voelen.

Maagd 23 aug - 22 sept Voor deze keer is het verstandig de makkelijkste weg te nemen, op deze manier kun je je problemen overwinnen. Probeer dankbaar te zijn voor het feit dat het allemaal zo makkelijk gaat, maar als je niet snel inziet dat je het geluk een handje zal moeten helpen is het zo voorbij. Als je je openstelt voor vriendschap en liefde kan er niets meer fout gaan. Weegschaal 23 sept - 22 oktJe staat graag in de belangstelling. Als je dit doet door je talenten te gebruiken heb je de aandacht dubbel en dwars verdiend, maar als je alleen maar aandacht trekt zul je meteen door de mand vallen. Mensen namen altijd al een voorbeeld aan je omdat je zo succesvol bent. Van aandacht-trekkers houden ze niet, dus als je geen bruikbare talenten hebt, is het verstandig er een te gaan ontwikkelen.

Schorpioen 23 okt - 22 novJij laat dingen altijd op je af komen, en dat is een prima methode om je doelen te berei-ken. Stiekem heb jij een oogje op iemand die echt veel ouder is, maar dat op je af laten komen is misschien niet zo’n goed idee. Je moet kiezen: een geheime relatie, of toch maar voor een wat jonger iemand gaan?

Boogschutter 23 nov- 22 dec Voor jou is het belangrijk je leven in evenwicht te houden. Je balanceert op het randje van een afgrond, en je hoeft maar één misstap te doen en je leven ziet er veel minder aangenaam uit. Daar komt bij dat je relatie hartstikke mooi lijkt, maar dat hij of zij een groot geheim voor je verzwijgt. Je zult telkens moeten kiezen tussen je hart en je hoofd.

Steenbok 23 dec – 22 janJe kunt beter iets minder gaan feesten en tijd verspillen, en eens wat serieuzer worden. Als je zo door blijft gaan, en je je niet meer voor school inzet, zul je niet overgaan of slagen. Probeer deze moeilijkheden te vermijden! Het is niet nodig om geen sociaal leven meer te hebben, maar je leven iets beter indelen zou wel handig zijn. Als je nu niet veran-dert, zul je je hele leven lang spijt hebben.

Waterman 23 jan – 18 febJouw leven draait op dit moment alleen maar om school. Hoge punten halen is zeker belang-rijk, maar wat nou, als je er later achterkomt, dat je door chronisch gebrek aan sociale contacten geen vaardigheden hebt opge-bouwd om vrienden te maken? Je bent dus al wat aan de late kant, maar als je je vanaf nu wat socia-ler opstelt, komt alles goed.

De Echo nummer 13 maart 2013 | 23

DisclaimerAbonnementen: Indien u een abonnement wenst, dient u een mailtje te sturen naar echo.vanhorne@gmail.com. Hier kunt u zichzelf aanmelden voor de digitale Echo. Voor nieuwe leden bieden wij de keuze uit twee cadeaus. De eerste keuze betreft een zelfgehaald suikerklontje naast de koffieautomaat in kantine Toren. De tweede keuze betreft 100% levenslange korting op ons gratis blad. Voor vragen over abonnemen-ten kunt u contact opnemen met de klantenservice. Deze is bereikbaar op woensdagmiddag tussen 14.30 en 17.00 in lokaal D101, Philips van Horne SG, Werthastraat 1, 6004 XG te Weert. Hierin heeft u de keuze uit twee behandelingen. “Regular”(0 ct/minuut) en “Special” (35 ct/minuut). Het onderscheid tussen deze twee behandelingen schuilt in de klantvriendelijkheid. Bij de “Special” behandeling heeft u kans om in contact te komen met de harde kern van De Echo. Hiervoor geven wij echter geen garantie. Voor overige informatie over abonnementen kunt

Job VeltmanV3Kernredacteur

Stef CreemersV4Hoofdred. - Ontwerper

Anass MephtahV3Ontwerper

Lisanne WetemansV4 Kernredactrice

Dolly HaselagerV5Kernredactrice

een aangetekende brief schrijven naar De Echo en deze posten in de deponeerbus links naast de mediatheekdeur op de eerste verdieping. Envelop voldoende frankeren aub. Beeldmateriaal: p.18 - Mike Balakov, p.19 - Peter ZvonarTijdschrift niet ontvangen: Met alle respect vragen wij u eerst te twijfe-len aan uw eigen gelijk. Misschien heeft u De Echo wel ontvangen, maar is deze beschadigd/kwijtgeraakt tussen de processen van ontvangen en lezen. Het is mogelijk dat u De Echo op de grond heeft laten vallen, per ongeluk in brand heeft gestoken of dat dit heilige blad door een mede-scholier uit uw handen is getrokken/geduwd.Het kan ook zijn dat De Echo plotseling is verdwenen. Meestal vindt u De Echo enkele weken later terug tijdens een grote schoonmaakbeurt in uw kluisje. De redactie is niet aansprakelijk voor beschadiging en/of verlies van De Echo. Indien geen van bovenstaande gevallen op u van toepassing is, dient u contact op te nemen met de klantenservice. Het adres en de bereikbaarheid

van de klantenservice is eerder in deze disclaimer genoemd. Indien u klachten heeft over de bezorging van de digitale Echo, dient u klachten te sturen naar echo.vanhorne@gmail.com. E-mailadreswijziging: Geef uw emailadreswijziging tijdig door aan de Echo. Dit kunt u doen door een mail te sturen naar echo.vanhorne@gmail.com. De Echo zal uw adresgegevens met respect behandelen en deze niet doorspelen aan derden. U dient uw emailadreswijziging twee maanden voor de verhuizing door te geven. Beëindiging abonnementen: Beëindiging van uw abonnement op De Echo zal helaas resulteren in verwijdering van de Philips van Horne. U kunt uw digitale abonnement beëindigen door een mail te sturen naar echo.vanhorne@gmail.com. De Echo-redactie is niet verplicht de abon-nement-beëindiging ook werkelijk door te voeren. © De Echo 2012

Colofon

Jop SforzaH1Medewerker

Bram StelwagenV2Medewerker

Evi HendrikxV4Medewerker

Veerle HorstH3 Ontwerpster

Jan LeendersLeraar AardrijkskundeMedewerker

Harry GeerlingsV4Medewerker

Mark DierickV6Redacteur

Ralf CorstenV5Striptekenaar

Vacature

Merlijn SipkesH3Medewerker

Henk Sentjens V4 Ontwerper

David van GarderenH3Medewerker

De Eindbaas-Anonieme columnist

Loek Vossen V1 Medewerker

Gerrie KirkelsLerares NederlandsEindredactrice