E c h o

Het leven van Jurek –‘Via een grote U-bocht ben

ik bij mijn bestemming gekomen’

Alpha-cursus: Geen vraag is hier fout

Hoe word je vrij?

Wat bezielt je?

Lang moest hij weinig van het christendom hebben. Van de keren dat hij met z’n opa en oma meeging naar de kerk herinnert hij zich vooral de banaanvormige snoepjes. ‘Ik vond christenen naïeve sukkels, die niet zelfstandig nadachten.’ En de figuur van Jezus Christus dan? ‘Hij stond me tegen.’

‘Het is een lang verhaal’, verontschuldigt Jurek (29) zich.

In de stationsrestauratie van Rotterdam-Centraal vertelt

de projectleider bij een multinational aan het eind van

een werkdag wat hem overkwam. ‘Als je bij wijze van

spreken in een donker steegje het mes op de keel krijgt,

is de keus niet moeilijk…’

Hij groeide op in Dokkum (Friesland) en studeerde in

Groningen. ‘Op de middelbare school en in mijn studen-

tentijd had ik bij voorkeur contact met niet-christelijke

vrienden. Ik heb een nieuwsgierige aard; als jochie las ik

bladen als ‘Kijk’ en ‘Zo zit dat’, maar het geloof interes-

seerde me totaal niet. Het leek me hoogst onwaarschijn-

lijk dat God zou bestaan. Maar omdat ik ook wel door had

dat onze menselijke waarneming zijn grenzen kent, be-

schouwde ik mezelf als agnost.’ Tijdens zijn studententijd

kwam hij in aanraking met veel andere levensbeschou-

wingen, onder andere tijdens verre reizen. Toch bleef het

idee dat de werkelijkheid prima te verklaren is met kennis

die is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek.

Geesten

Dit veranderde toen hij ging samenwonen. Zijn vriendin

(inmiddels zijn vrouw) had in hun nieuwe huis vervelende

ervaringen. ‘Ze merkte iets raars in de slaapkamer, waar

ze last van kreeg. Via internet kwamen we een New-Age-

figuur op het spoor die kwade geesten weg kon halen. Hij

kon contact leggen met zijn ‘spirituele gids’ - of hoe je die

ook maar wilt noemen - en zo het huis ‘reinigen’. En hij

leerde ons dat we dat zelf ook konden doen. Hoewel ik er

nogal sceptisch in stond merkte ik tot mijn verbazing dat

er écht iets veranderd was nadat hij klaar was. Het was

best confronterend om te merken dat er méér is tussen

hemel en aarde. Zo voelde ik me eigenlijk wel gedwon-

gen mijn ‘uit-de-natuurkundeboeken’ wereldbeeld aan te

passen.’

‘Omdat ik graag wilde snappen wat ik had meegemaakt,

besloot ik er veel over te gaan lezen. New Age, reïncarna-

tie, er ging letterlijk een nieuwe wereld voor me open. Ik

merkte dat ik ook fysiek gevoeliger werd voor deze ‘an-

dere werkelijkheid’. Het is net alsof je radio opeens een

groter frequentiebereik geeft.’

De kennismaking met de andere werkelijkheid was niet

per se positief. Jurek: ‘Op een avond met twee gelijkge-

stemde vrienden is er een boze geest “in mij gekropen”

en viel me lastig. Beangstigend vond ik het. Niet dat ik de

controle over mezelf verloor, maar ik hoorde steeds een

irritante stem in mijn hoofd en voelde rare trillingen in

mijn lichaam. Een indringer.’

De bereidwillige hulpverlener kwam weer langs en door-

dat die inmiddels verder gevorderd was in zijn werk kon

de rust na een heftige sessie weer een beetje terugkeren.

Meditatie

Een volgend hoofdstuk in de geestelijke zoektocht be-

gon in India, waar Jurek zich met zijn vriendin bij een

boeddhistische monnik inschreef voor een driedaagse

meditatiecursus. ‘Hij had een opvallend positieve kijk op

het christendom. ‘Jullie komen uit het Westen, dus kies

het christelijk geloof als ‘pad der verlichting’, zei hij. Met

die onverwachte aanbeveling van het christendom heb ik

overigens niks gedaan. Ik liep er al die tijd met een grote

boog omheen. Eén van de dingen die me altijd had ge-

stoord aan het christelijk geloof was de scherpe scheiding

tussen goed en kwaad. In mijn ogen ging het erom dat we

die termen moesten overstijgen en dat alles in essentie

goed is’.

De meditatie sprak wel aan: bij terugkomst wijdde hij

zich elke ochtend en avond een tijd aan meditatie. Later

kwam daar ook nog yoga bij.

Marionet

In gesprek met een oude jeugdvriend ontdekte Jurek dat

zijn kijk op de werkelijkheid in een aantal jaar behoorlijk

was veranderd. ‘Ik beschouwde mijn leven als een fase

in een lange spirituele ontwikkeling, die vele levens om-

vatte. In elk leven zou je nieuwe lessen opdoen, totdat je

klaar was voor het slotstuk: verlichting. Deze jeugdvriend

liet me kennismaken met de Rozenkruisers, het ‘innerlijk

christendom’. Ik verdiepte me uitvoerig in allerlei litera-

tuur van de Rozenkruisers en ook uit de theosofie, de leer

die er vanuit gaat dat alle religies in essentie op hetzelfde

neer komen. Ik bezocht ook cursusavonden.’

‘Tijdens een zoektocht op internet vond ik een boek van

een zekere Elly Sterk, onder de titel ‘Uit de school ge-

‘Via een grote U-bocht naar mijn bestemming’ 32

klapt’. Zij was ooit heel erg gevorderd in de inwijdingsri-

ten de Rozenkruisers, maar had daar schokkende ervarin-

gen opgedaan. Hoe verder ze er in doordrong, des te meer

kwam ze onder invloed van boze geesten, die zelfs levens-

bedreigend waren. Deze schrijfster had uiteindelijk haar

heil gezocht en gevonden bij het christelijk geloof. Toen ik

dit las schrok ik me kapot. Ik had geen enkel kwaad achter

de organisatie gezocht.

Maar ik vond haar getuigenis zo overtuigend - ik herken-

de veel zaken die mij ook op waren gevallen - dat ik be-

sloot te kappen met de Rozenkruisers. Ik had geen zin om

marionet van zwarte magische machten te worden.’

Verloren

Toen ik besloten had te stoppen met de Rosenkruisers

merkte ik opeens een rare weerstand. Net alsof er iets

aan me trok om me door te laten gaan. Ik besloot mijn

‘spirituele gidsen’ op te roepen om me er vanaf te helpen.

Maar deze keer liep het anders dan verwacht: in plaats

van bevrijding van vervelende dingen voelde ik iets in

mij kruipen en hoorde opeens een stem in mijn hoofd

“waar zijn je gidsen nou?” tegen mij zeggen. ’Ik schrok

me lam. Weer was er een boze geest “in mij gekropen”,

alleen nu op het moment dat ik juist hulp verwachtte.

Alles wat zo goed leek had zich opeens tegen mij gekeerd.

Wie zou me nu nog kunnen helpen? Ik zag geen uitweg

meer. Het is moeilijk om uit te leggen hoe totaal verloren

ik me voelde. Het was alsof ik nog maar één lichtpuntje

zag, één hand die naar me werd uitgestoken… De enige

uitweg die ik zag was Jezus Christus – die me altijd zo

had tegen gestaan. Knarsetandend nam ik m’n verlies.

Botweg gezegd: ‘als een fanatieke sukkel, die in een fuik

was gelopen.’

‘Met de moed der wanhoop heb ik me toen tot Hem ge-

keerd. Dit betekende wel dat mijn wereldbeeld weer op

de helling moest… Op Google stelde ik de vraag ‘Christen

worden, hoe doe je dat?’ Ik vond een gebed, dat heb ik

gebeden. En gelijk merkte ik verandering. Het was alsof er

één klein gebiedje in mijn hart werd heroverd op de boze

machten. Een beginnetje, dat niet langer bezet gebied

was, maar weer van mezelf. Of liever van Jezus, want ik

hoorde nu bij Hem.

Het heeft een hele tijd geduurd voordat ik me ‘vrij’ voel-

de. Er was heel wat ‘bevrijdingspastoraat’ voor nodig. Het

is allemaal nog niet helemaal voorbij, maar stukken beter

dan twee jaar geleden. Telkens als ik nog ergens last van

heb besef ik dat ik Jezus echt nodig heb in mijn leven.’

Confronterend

Mijn vriendin, die een heel eigen ontwikkeling had door-

gemaakt, was min of meer tegelijkertijd bij het christelijk

geloof uitgekomen. We kochten een Bijbel en besloten

daar elke avond een stukje uit te lezen. Ik had ergens

opgepikt dat je als beginnende bijbellezer beter eerst het

Nieuwe Testament zou kunnen lezen. Sommige stukken

uit de evangeliën zijn heel herkenbaar voor me. Het uit-

drijven van boze geesten gaat er precies zo aan toe als ik

zelf ook mee heb gemaakt, echt bijzonder!

Via een kerk kwamen we bij de Alpha-cursus terecht, een

soort kennismaking met de kernpunten van het christelijk

geloof. Je ontdekt opeens dat best veel dingen in je leven

niet sporen met een levenswijze die zich richt op de Bij-

bel. Dat kunnen hele verschillende onderwerpen zijn: het

belang dat je aan carrière hecht, een leugentje om best-

wil… Dat is confronterend, het voelt oncomfortabel. Dat

heeft consequenties, maar die heb ik er graag voor over.

In de afgelopen tijd is er veel gebeurd: ik ben gedoopt,

we zijn getrouwd. Ik realiseer me dat ik via een grote

U-bocht bij mijn bestemming ben uitgekomen. Ik moet

er niet aan denken wat er met me gebeurd zou zijn, als

ik op het dieptepunt geen uitweg had gezien. Wie weet

zou ik dan nu wel in een inrichting zitten. Of ik zou mijn

leven lang aan de pillen vastzitten, om de symptomen

te bestrijden. Sinds ik Jezus als Redder en Heer heb leren

kennen is alles anders. Ik ben gelukkig, omdat ik weet dat

Hij er is.’

Een kwart miljoen Nederlanders hebben in de afgelopen twintig jaar een Alpha-cursus gevolgd. Daarmee is ‘Alpha’ met afstand de meest populaire werkvorm voor wie vrijblijvend wil kennismaken met het christelijk geloof. Op allerlei plaatsen in ons land, vanuit allerlei verschillende kerken zijn vrijwilligers betrokken bij de organisatie. Dick Lock heeft jarenlange ervaring met Alpha, als gespreksleider. ‘Je kunt alle vragen stellen; geen vraag is hier fout.’

Voor wie is Alpha bedoeld?

‘Mensen van alle leeftijden, hoog- en laagopgeleiden, wel-

gestelden en mensen die amper rond kunnen komen. Want

of je nu succesvol bent of niet, op de keper beschouwd

veranderen je levensvragen er niet door. Iedereen kent de

vragen: Waarom ben ik hier? Waar kom ik vandaan? Waar

ga ik naar toe? Is er meer tussen hemel en aarde?

Het boekje dat aan de basis ligt van Alpha richt zich op

een heel brede doelgroep. De ervaring leert dat 90% van

de deelnemers zich inschrijft na een persoonlijke uit-

nodiging van een vriend, collega, buurman of familielid.

Kennismaken met het christelijk geloof, via Alpha

Teks

t: K

oos

van

Nop

pen

54

Tien procent meldt zich aan nadat ze ergens iets over

‘Alpha’ hebben gehoord, via internet, een folder of een

blaadje van een kerk.’

Moet je een beginnende gelovige zijn om mee te

doen?

‘Nee. Ook als je helemaal niets van de Bijbel weet of als

je barst van de twijfels ben je hartelijk welkom. Ik heb wel

meegemaakt dat iemand tijdens de eerste avond vroeg:

“‘God’ en ‘Jezus’ zijn die nu wel of niet hetzelfde?” Of als

je denkt dat Jezus een buitenaards wezen was, afkomstig

van een andere planeet, mag je aanschuiven. Graag zelfs;

want als je dat zegt, heb je er in elk geval al eens over

nagedacht.’

Moet je lid zijn van een kerk?

‘Nee. De landelijke organisatie van Alpha heeft onderzoek

gedaan in hoeverre de cursisten een kerkelijke achter-

grond hadden. Ongeveer 50% staat ingeschreven bij een

kerk. 25% heeft een heel dun lijntje met de kerk; ze ko-

men er hooguit een paar keer per jaar. En 25% is ‘blanco’.

Wie organiseren de cursus?

‘Alpha Nederland stelt het cursusmateriaal ter beschik-

king, maakt folders en ander PR-materiaal, en verzorgt

trainingen voor vrijwilligers. Maar de echte organisatie

van de cursus is in handen van vrijwilligers uit plaatselijke

kerken. Het zijn leken, geen theologen of predikanten.

Daarmee loop je minder risico dat de inleiders in een

theologisch jargon over de hoofden heen praten.’

Als ik me aanmeld, wat staat me dan te wachten?

‘Een serie van tien bijeenkomsten, meestal op een avond,

met een groepje mede-cursisten. In het zakenleven is het

gebruikelijk dat als je belangrijk nieuws met elkaar wilt

delen, je een afspraak maakt met een etentje. Zo is het

ook bij Alpha: we beginnen met een gezamenlijke maal-

tijd, waarbij de deelnemers elkaar beter leren kennen. Je

leeft met elkaar mee: Hoe is het op je werk? Hoe verliep

je tentamen? Hoe gaat het met je kinderen? Hoe is het

met je gezondheid? etc. Je vindt het in de Bijbel ook: een

maaltijd is een prima moment om elkaar te ontmoeten.

Na een uurtje geeft een van de organisatoren een uitleg

over het thema van de avond. Daarna wordt er over door-

gepraat. Halverwege de serie van tien avonden trekken

de deelnemers een weekend met elkaar op. Dat geeft de

gelegenheid elkaar nog beter te leren kennen.’

Hoe groot is de cursusgroep?

‘Dat is afhankelijk van de belangstelling. Er zijn cursus-

groepen van wel 50 deelnemers, maar ook van 5. In veel

gevallen telt de groep 10 tot 15 personen. Dat is nog een

beetje overzichtelijk. In een grotere groep kom je minder

makkelijk tot een persoonlijk gesprek.’

Wat kost het?

‘In de meeste gevallen niets. Een enkele keer vragen orga-

nisatoren een bijdrage in de kosten voor het eten, of voor

de huur van de locatie van het weekend.’

Het is een cursus. Zit er ook huiswerk aan vast?

‘Nee. Het programma beperkt zich tot de avonden.

Zo nu en dan krijg je tips – artikeltjes die je kunt

lezen of filmpjes die je kunt bekijken. Maar er vindt

geen overhoring plaats of zo.’

De cursusleiders willen dat ik ga geloven,

toch?

‘Alpha’ biedt een uiteenzetting van het christelijk

geloof. Daarbij kom je ook met elkaar te spreken

over je wil en je geweten, je hoofd en hart. Het

gaat ook over God, die graag een relatie met

je wil aangaan. Hij steekt zijn hand naar je uit.

Maar of je daarop ingaat, is aan jou.

Het is geen stappenplan, zo van: hoe word ik

christen, in tien avonden? De ervaring leert

dat christen-worden een zoektocht is. Men-

sen kunnen tijdens Alpha tot geloof komen,

het kan ook maanden, soms jaren duren.

Ik heb vaak meegemaakt dat mensen zich

inschreven voor Alpha, omdat ze iemand

in hun omgeving kenden, die christen was.

De levensstijl van die persoon had iets

aantrekkelijks, het maakte hen jaloers.

Dat zeggen ze soms ook: ‘Ik zou graag

een betere vader willen zijn’, ‘ik zou meer

geduld willen hebben’, ‘ik zou een ander

mens willen zijn dan ik nu ben, maar het

lukt me niet’. Als cursusleider vind ik

het mooi om te vertellen over de Hei-

lige Geest die in ons wil wonen en ons

van binnenuit wil veranderen.’

Er zijn heel veel verschillende soorten kerken.

Maakt het niet een groot verschil welke kerk ‘m

geeft?

‘Alpha richt zich op de basisprincipes van het christelijk

geloof. Juist door de concentratie op de kern, kan het ma-

teriaal in een diversiteit aan kerken worden gebruikt. Ook

zelfs in andere culturen, in Oost-Europa of Azië. In mijn

stad zijn drie voetbalclubs. Ze spelen allemaal hetzelfde

potje voetbal, maar elke club heeft zijn eigen nestgeur,

z’n eigen cultuur. Zo is het ook met kerken. In de ene kerk

hoor je popmuziek, in de ander gedragen kerkorgelmuziek.

Maar in de kern gaat het om hetzelfde verhaal. Alpha is

een hulpmiddel om die kern te verduidelijken.’

Meer weten?

Zoek je een Alpha bij jou in de buurt?

Kijk op www.alpha-cursus.nl

‘Ik kán hem niet vergeven, maar ik zou het wel willen’, zei Elly. Ze had zich ook ingeschreven, nadat ze had gezien

dat het leven van haar zoon zo was veranderd door Alpha. Haar huwelijk had diepe dalen gekend, ze was meer dan eens mishandeld door haar ex. Door de ervaringen had ze een grote afkeer ontwikkeld tegen mannen. Toen tijdens Alpha werd gesproken over

vergeving hakte dat er diep in. ‘Hem vergeven? Dat trek ik niet’, zei ze. ‘Het zou schijnheilig zijn, als ik zei dat ik dat kon.’ In de loop van het gesprek zei ze: ‘Ik kan het niet, maar ik zou het wel willen.’ Dick: ‘Het is prachtig om te zien wanneer mensen door Alpha veranderen. Door de kracht van de Heilige Geest kijken ze anders naar God, naar zichzelf, naar anderen. Elly is een van de vele voorbeelden. Als het gaat over de vraag ‘Bestaat God?’, ben ik altijd geneigd te antwoorden: ‘Ja! Want ik heb Hem zelf aan het werk gezien in levens van mensen.’

Op www.alpha-cursus.nl vind je veel meer verhalen van mensen die vertellen over de impact

van het geloof op hun leven.

Teks

t: K

oos

van

Nop

pen

76

Uit de brief van Paulus aan de kerk in de stad Filippi:

Tekst Filippenzen 3: 7-11 uit ‘Bijbel in gewone taal’

Vroeger dacht ik dat ik een goed mens was. Maar nu

weet ik dat het verkeerd is om zo te denken. Sterker

nog: er is geen enkele reden om op mezelf te vertrou-

wen. Want het gaat om Christus, mijn Heer. Het enige

wat ik wil, is bij Christus horen.

Het gaat om Christus. Daarom heb ik al het andere op-

gegeven. Alles wat ik vroeger zo belangrijk vond, vind ik

nu totaal waardeloos. Ik kan van mezelf geen goed mens

maken door me aan de Joodse wet te houden. Nee, God

ziet mij als een goed mens omdat ik geloof. Doordat ik

geloof in Christuis, mag ik bij Christus horen, en zal ik

gered worden.

Ik wil Christus van dichtbij kennen. Ik wil sterven, net als

hij, en zo één met hem worden in het lijden. Ik hoop dat

ik dan ook de kracht zal voelen waarmee God Christus

uit de dood liet opstaan. Ja, ik hoop dat God ook mij uit

de dood zal laten opstaan.

Paulus is een uitblinker. Pienter en ijverig. Hij heeft het vak geleerd van zijn vader: leerlooier,

met als specialiteit tentdoek. Ze zijn van Joodse komaf, maar de familie is geëmigreerd. Daar-

door groeit Paulus op in Tarsus (Zuid-Turkije) en is hij vertrouwd met zowel de Romeinse als de

Griekse cultuur.

Paulus is toegewijd aan het geloof dat hij van huis uit heeft meegekregen. Hij krijgt de kans om

in Jeruzalem theologie te gaan studeren. De beste leraren vormen hem om een geestelijk leider

te worden.

Het is net in de tijd waarin de christelijke beweging opkomt. Jezus is terechtgesteld, maar

er zijn er die beweren dat hij weer is opgestaan uit de dood. Vol ijver doet Paulus mee in de

pogingen om de christenen monddood te maken. Hij gaat zelfs als gezant van de Joodse leiders

naar Damaskus om de christenen daar aan te pakken.

Onderweg daarheen gebeurt er iets dat zijn hele leven radicaal zal veranderen. Jezus verschijnt

aan hem en stelt hem de vraag: ‘Waarom vervolg je Mij?’

Paulus is diep geraakt. Hij sluit zich aan bij de christenen. Dat heeft impact. Geen van de leer-

lingen van Jezus is zo hoog opgeleid als Paulus. Niemand van hen kent de wereld buiten Israël,

zoals Paulus die kent.

De invloed van Paulus op de christelijke beweging is ongelofelijk groot. Paulus legt enorme

afstanden af om overal te vertellen over Jezus. Een belangrijk deel van de brieven in de Bijbel

is door hem geschreven. Het zijn brieven aan personen en kerken die via Paulus Jezus hebben

leren kennen. Paulus bemoedigt hen, geeft aanwijzingen en onderwijs.

Paulus heeft Jezus leren kennen. De Jezus waar hij niets van moest hebben, wiens volgelingen

hij op alle mogelijke manieren dwarszat. Die Jezus heeft hem lief. Zijn zonden worden vergeven.

Mensen mogen bij God horen, ook al hebben ze dat niet verdiend. Het heeft van Paulus een

ander mens gemaakt. De christelijke boodschap vernieuwt levens. Je leeft niet om voor jezelf

een hemel te creëren. Het gaat er om dat andere mensen iets van de liefde van God ervaren

door jouw tastbare liefde voor hen.

bezieltWat

Paulus?

98

Rotterdam maakt goede sier met de Markthal en

andere fraaie staaltjes van moderne architectuur (de

‘boomwoningen’). Lekker chique. Vandaag zijn we iets

verderop, in de wijk Rubroek. Hier is het allemaal een

stuk minder. Er wonen hier heel wat nationaliteiten.

Veel alleenstaanden ook. Ik weet waar ik zijn moet en

dat is maar goed ook, want je loopt er zo voorbij. Een

kapsalon, een snackbar, een massagesalon. Winkel-

ruimtes onder een flatgebouw, puien van glas en alu-

minium. En dan: De Bron. Ik word binnengelaten door

een vriendelijke jonge vrouw. Ze is niet van hier, dat

hoor ik aan haar uitspraak. Ze zorgt dat ik koffie krijg.

Er komen nog wat mensen binnen. Het is nu even rus-

tig, maar in De Bron is de hele week door heel veel te

doen. Dan is het lekker druk. We raken aan de praat. Ik

heb vragen: ‘Wat betekent De Bron voor jou? Hoe ben

je hier verzeild geraakt? Is er wat gebeurd in je leven

sinds je hier over de vloer komt?’ Ze willen er graag

over praten.

‘Ik woon mijn hele leven al hier in de buurt’, vertelt Lies-

beth. ‘Ik liep hier al heel vaak langs. Een paar jaar gele-

den ben ik op zoek gegaan, ik had zoveel vragen. Ik ben

toen naar een Pinkstergemeente gegaan, wat ik had vra-

gen over het leven en over God. Ik wilde van God weten

of Hij me iets te doen wilde geven met mijn talenten.

Toen ik hier binnenliep kon ik direct aan de slag: mensen

computerles geven, posters maken voor de activiteiten.

Precies wat bij mij paste!’

Ze glimlacht veel tijdens het praten. Ze voelt zich op haar

gemak en kiest haar woorden met zorg. Haar gezicht is ge-

tekend door een leven dat heel wat zorgen heeft gekend.

Maar ze is niet afgetobd, integendeel.

Liesbeth wijst op haar vriendin, naast haar en zegt: ‘Ik

heb Tessa leren kennen bij die Pinkstergemeente. En

toen ik hier langskwam zag ik haar zitten, toen durfde ik

ook wel naar binnen. Op een maandagochtend stapte ik

naar binnen. Ik vond het hier meteen gezellig. Fred, die

hier werkt, was direct geïnteresseerd. Hij had ook dingen

voor me te doen. Er is veel te doen: naailessen, lessen

Nederlandse taal, een dameskapsalon, creaclub, schilde-

ren, noem maar op…

Ik was ook op zoek naar geloof. Ik was in korte tijd mijn

man en mijn vader verloren. Dat bracht me aan het zoe-

ken. Gelukkig vind ik steeds meer antwoorden.’

‘Ik woon hier ook al jaren’, vertelt Tessa op haar beurt,

‘maar wist niet van het bestaan van De Bron. Ik heb

een psychiatrisch verleden. Ik was ‘uitbehandeld’, maar

niet genezen. Ik zocht hulp, ook in het christelijk geloof.

Ik voelde me wanhopig die dag en belde Fred, zomaar,

om met hem te praten. Van huis uit ben ik katholiek, in

Brabant gingen mijn ouders wel naar de kerk, maar toen

ik op mijn elfde naar hier verhuisde stopte dat. Bij mijn

ouders zat het niet diep.’

Tessa straalt rust uit. Ze heeft voor hete vuren gestaan.

Maar het leven brengt haar niet meer zo van haar stuk.

‘Kort na het gesprek werd ik opgenomen bij een afkick-

centrum. Fred stond in die periode altijd voor me klaar.

Ik hoorde dat er in De Bron ook voor me gebeden werd.

Toen ik ontslagen werd uit de kliniek, ben ik hier regel-

matig heen gegaan; op zondag naar de samenkomst en

op maandag naar de bijbelstudie.’

MilenaTijdens het koffiedrinken ontmoet ik ook Milena. Ze is

afkomstig uit Bulgarije. Ze verkoopt de Straatkrant bij

de supermarkt in de buurt. Haar dochtertje van twee

jaar heeft een zeer ernstige verbranding gehad, met

gloeiend heet water. Het kind was er zeer ernstig aan

toe. ‘Vorig jaar maart kreeg ik telefoon uit Bulgarije dat

ik binnen vijf dagen met mijn dochter moest komen,

de medicatie was er en de operatie zou plaats vinden.

Ik raakte in paniek. Ik had geen geld voor de reis! Wat

moest ik doen? Ik kon die beurt niet voorbij laten gaan.’

Terwijl ze het vertelt, slikt ze haar tranen weg, ze beleeft

het opnieuw.

Een vrouw aan wie ik een Straatkrant verkocht, zag dat

het niet goed met me ging. ‘Je moet naar Fred. Hij kan

je helpen.’ Ik spreek niet eens goed Nederlands en had

er eigenlijk geen verwachting van, ik kende het hier he-

lemaal niet. Fred had binnen een dag een ticket van €

300,00 geregeld. ‘Ik geloofde het niet, ik was wantrou-

wend. Mijn moeder vond het een geschenk van God.’

De dag voor vertrek belt Fred opnieuw: ‘Ik heb hier ie-

mand die je naar Schiphol wil brengen.’ ‘Ik wist niet wat

me overkwam, zoveel vriendelijkheid! Eenmaal in Bulga-

rije had ik hoge reiskosten, ik heb dat geld niet. Met de

moed der wanhoop bel ik Fred. Opnieuw krijg ik

e 300 via De Bron. Niemand in Bulgarije kan het gelo-

ven. Ze heeft nog heel wat operaties voor de boeg, want

er is nog veel huid verkleefd. Sissy, mijn dochter, is al

zover opgeknapt! De doktoren hadden haar opgegeven.

Als ze al zou blijven leven, zeiden ze, zou ze nooit meer

kunnen lopen. Maar kijk haar nu: ze kan lopen en sprin-

gen. Ik kom nu ook naar de bijbelstudie. De Bijbel geeft

mij antwoorden.’

Ze knikt, ze onderstreept haar woorden nog maar eens

met een gebaar.

Liesbeth vertelt dat ze veel vragen had over de dood.

‘Mijn overleden man, mijn vader, mijn broer, vrienden.

Waar waren ze nu? Bij God? Ik ben mijn geloof lang

kwijt geweest, twee keer verslaafd geweest. Ik kon niet

meer verder, nadat ik ze was kwijtgeraakt, ik had iemand

nodig, daar kwam ik achter. En dat was God. Ik merkte

dat mensen die geloven liefde uitstralen, dat wil ik ook.

Ik kan hier gewoon mezelf zijn. God neemt me zoals ik

ben. Hij luistert.’

Iedereen is welkom, meedoen is gratis.

Rustplek in Rubroek1 11 0

FredDie morgen spreek ik Fred. Hij is

christelijk opgevoed, maar liep tien

jaar geleden helemaal vast. ‘Overal

had ik het geluk gezocht, in reizen,

in relaties, maar het was er steeds

niet. Toen ben ik een Alpha-cursus

gaan doen en tot geloof gekomen.

Dat maakte me zo blij! Ik wilde

steeds meer, ik ben toen gaan

studeren in Ede, uit interesse. Niet

om er mijn werk van te maken.

Maar het pakte me.’

‘In het derde jaar van mijn studie kwam er een

baantje voorbij: 12 uur in de week, voor een jaar,

diaconaal werker, hier in De Bron. Ik verdiende geld

in de marketing en ging een dag minder werken, kon

net. Maar toen ik hier begonnen was, wilde ik meer.

Hier kon ik de liefde van Jezus doorgeven! Samen

met mijn vrouw besloot ik de stap te wagen. We

hebben de auto op marktplaats gezet, en zijn zuinig

gaan leven. Een week nadat ik hier begonnen

was hoorde ik dat er twee zakenmannen mij

wilden sponsoren. Het werd een baan van 24 uur.

Dit is mijn plek, hier hoor ik.’

Terwijl hij het zegt, zit hij op het puntje van zijn stoel.

Met brede armgebaren lijkt het net of hij de vrede

en liefde van God aan het uitdelen is. Zijn gezicht

spreekt boekdelen: een brede lach om de mond.

‘Je hoort hier veel hopeloze verhalen. Ik was zelf

ook zo’n hopeloos verhaal. Maar ik ben nooit

zonder hoop: Jezus zorgt voor iedereen die hier

belandt. Dat ervaar ik.’

Je zou het niet zeggen, achter zo’n simpele pui.

Hier gebeurt zoveel moois. Mensen worden

overeind geholpen, krijgen weer grond onder de

voeten. En hebben hoop voor hun toekomst. het

brengt ze in beweging, niet alleen Fred, niet alleen

de vrijwilligers. De bezoekers net zo goed.

Teks

t: Jo

han

Tim

mer

1 31 2

Mijn vrouw had een groot probleem in de moestuin.

Vorig jaar was er een slakkenplaag - iedereen met een

moestuin kan zich indenken dat het woord ‘plaag’ hier

terecht is gebruikt. Die slijmerige beesten vraten al onze

prachtige pompoenen, bonen en pastinaken op. Nou ja,

half op. Wat ze achterlieten waren rottende, plakkerige

stompjes.

Gefrustreerd haalde mijn vrouw afgelopen herfst de

restanten uit de grond en besloot een jaartje geen

groenten te verbouwen. Maar al snel kwam er onkruid

op. Alles wat maar kwam aanwaaien, wortelde genoeg-

lijk in onze tuin en sloeg heerlijk aan het woekeren. We

trokken het eruit, maar een week later was het er weer.

Uiteindelijk wist mijn vrouw de oplossing: we moesten

de tuin niet proberen leeg te houden, maar juist vol

zetten, maar dan met iets moois. Dus plantte ze allerlei

soorten bloemen. En nu hebben we een prachtige bloe-

mentuin. Slakken hebben daar geen trek in en er is geen

ruimte voor onkruid over.

VolgooienMijn leven lijkt op die moestuin. Ik ervaar stress, dingen

lopen niet lekker, ik word kribbig. Overal zijn ‘slakken’

die aan mij knabbelen. En dan probeer ik, net zoals mijn

vrouw met onze tuin, mijn leven leger te maken. Ik zet

een vriendschap op een lager pitje, ga minder werken,

hang achter de tv. Maar mijn ervaring is dat ik dan een

soort lege tuin wordt waar acuut het onkruid in op-

schiet. Vervelende herinneringen komen boven, op tv zie

ik vooral pulp, ik koop broeken die ik niet nodig heb…

Wie lukt het om echt ‘leeg’ te worden en zich helemaal

‘vrij’ te voelen? Mij nauwelijks. Het wordt moderne

mensen ook wel zo ongeveer onmogelijk gemaakt. Kijk

eens in een bus of trein om je heen en je ziet de helft op

een smartphone staren, informatie slurpen, zichzelf vul-

len met van alles en nog wat. Alsof ze een lege tuin zijn

en er voortdurend onkruid komt aanwaaien.

De enige oplossing is bloemen in je tuin planten! Vul je

leven met mooie dingen. Het heeft geen zin om je leven

zo leeg mogelijk te maken, want het gedoe en de plich-

ten komen toch wel aangewaaid. Het heeft geen zin om

telkens de ‘slakken’ te bestrijden, want ook die blijven

komen. Als je zelf niet kiest, wordt er voor je gekozen.

Als je zelf je hoofd niet vult, vullen anderen je hoofd

wel. Je wordt niet vrij als je nergens aan gebonden bent,

maar als je aan iets goeds verbonden bent. Je wordt niet

vrij als je maar nergens aan hoeft te denken, maar als je

aan iets gezonds denkt.

SpokenDat heb ik van Jezus geleerd. Jezus heeft één spookver-

haal verteld. Het gaat over een huis waar een boze geest

in woont. Die wordt eruit gejaagd, maar vervolgens

staat het huis leeg. Waarop die ene geest zijn kans grijpt

en terugkeert met zeven andere boze geesten. En die

konden niet meer verjaagd worden. Dat is precies wat ik

hierboven uitlegde. Je kunt je nare trekjes alleen bestrij-

den door ze te vervangen door goede gewoontes.

Het helpt ook niet om hard tegen jezelf te zeggen dat

je niet aan een roze olifant mag denken. Dan denk je er

juist aan. Wat helpt is aan een gele flamingo denken.

Vol van GodDe oude Grieken kenden twee verhalen over de Sirenen.

Dat waren schone dames die zo lieflijk zongen, dat ze

alle zeemannen verleidden en levend opvraten… Een

van de Griekse helden, Odysseus, wilde hun gezang toch

horen. Hij stopte bijenwas in de oren van zijn beman-

ning, zodat ze niet verleid werden terwijl ze erlangs voe-

ren, maar bond zichzelf vast aan een paal en kon zo toch

‘veilig’ meegenieten.

Een andere held, Jason, had een andere methode. Hij

nam een ongelooflijke getalenteerde muzikant mee. Die

speelde zo prachtig, dat het gezang van de gefrustreerde

Sirenen er niets bij was en Jason er geen enkele aan-

dacht aan hoefde te schenken.

De Bijbel leert iets dergelijks: het heeft geen zin om je

leven ‘leeg’ te maken, zodat je ‘vrij’ bent. Er zal altijd

iets komen wat je vult. Wees daarom vol van iets goeds.

Preciezer gezegd: wees vol van God.

Hoe word je vrij?

Teks

t: R

eini

er S

onne

veld

1 51 4

Mei 2015

1 6E c h o Uitgave van IZB (www.izb.nl) en de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland ISSN 0012-9119

Redactie en administratie:Joh. v. Oldenbarneveltlaan 103818 HB AmersfoortTel. 033-4611949E-mail: echo@izb.nlECHO 03-2015

Abonnementen:Abonnementsprijs € 10,00 per jaar bij vooruitbetaling.

Reacties:Voor reacties op de inhoud kunt u zich wenden tot de bezorger of de redactie.

Redactie:Ds. L.C. BuijsC. Dekker K. van NoppenN. Rietveld-de JongJ.J. Timmer

Vormgeving:Hans van Eck (Impressio Communicatie)

Foto’s:Sjaak Boot: pag. 2, 3, 4, 10, 11, 12, 13 Koos van Noppen: pag. 5Jan van Doornik: pag. 6Shutterstock.com: pag. 8, 16Dreamstime: pag. 14

Deze Echo is u aangeboden door:

De langste weg is de reis naar

binnen