01

2 Van de Redactie

3 Beste Buizerd-bewoners

4 Nieuwjaar 2003

5 + 6 De Geitenfokvereniging bezoekt seniorenbeurs

7 Lief & Leed

7 Eenzaamheid is dat echt nodig?

8 Vergaderdatums in 2003

8 Bingo

9 + 10 Wandeling

10 Roodborstje tikt tegen het raam

11 Ook een Zienswijze

12 Ëén voor ons allen

13 + 14 Een merkwaardige ontmoeting

15 + 16 Mijn Toneelrollen

17 Pasen 2003

18 De Vragenrubriek van Niek

Redactieleden : E. Knoek, D. Wijers, A. Verweij Nel Kohn Jans Menning Typewerk en Layout : Steven Verhoef Eindredactie : C.G.D. Alexander

Als de Buizerdkrant juist verschenen is, praten de bewoners er wel over en de meeste mensen waarderen het blad ook. De méésten, dus niet iedereen is er even tevreden over. Het is niet mogelijk om het iedereen naar de zin te maken, maar we gaan gewoon door.

Ons redactielid Thea in’t Veld is afgetreden om gezondheids-redenen. De overige leden bedanken haar voor haar inzet en wensen haar toe dat zij nog lange tijd van een rustiger leven genieten mag. Verhaaltjes, gedichtjes enz. zal zij zeker blijven insturen. Wij hopen dat de inhoud van het blad en het uiterlijk het de moeite waard maken om het blad te lezen en er eens met anderen over te praten. Wij wensen U prettige paasdagen en fijne voorjaarsdagen.

02

Wij hebben in ons complex een mooie recreatie-zaal en een keuken, met alles erop en eraan. Van deze faciliteiten wordt druk gebruik gemaakt, bijna elke dag is er wel een club of iets anders in de zaal. De mensen die de diverse clubs leiden zijn allemaal vrijwilligers, de mensen in de keuken dito. Het bestuur vraagt zich af of de bewoners zich

realiseren wat er een werk wordt verzet door deze vrijwilligers. Het is vaak veel meer dan het op het oog lijkt. Het zou dan ook prettig zijn als de bewoners hun dankbaarheid eens toonden, ook een vrijwilliger is maar een mens. Geen gemopper maar een vriendelijk woord doet soms al wonderen Een beetje respect voor de ander kan geen kwaad, niet weglopen en denken die ander ruimt wel op. De bewonerscommissie en naar we aan nemen ook de bewoners zouden het prettig vinden als er weer wat meer saamhorigheid zou komen. Zijn we niet allemaal met het laatste stukje van ons leven bezig? Laten we proberen in ieder geval in de Buizerd het zo prettig mogelijk te ma-ken, de grote boze buitenwereld komt vanzelf wel op ons af. Rekening hou-den met elkaar, het is een kleine moei-te. Wanneer de activiteit / club beëindigd is, even in het rondkijken, is alles net-jes en schoon? Het wordt wel eens vergeten, de mensen van de keukenbrigade treffen dan bijvoorbeeld vuile tafels aan, en zeggen op hun beurt terecht, wij zijn geen werksters! Wilt u bovenstaande eens overdenken en in de praktijk brengen? Met een beetje goede wil moet het lukken. Namens de bewonerscommissie, Het secretariaat.

3

Na 365 dagen en eens in de 4 jaar zelfs 366 dagen, is een jaar weer om en dat wordt al-tijd gevierd, dat zal wel vanwege het gezellig samen zijn en het nuttigen van oliebollen en wat er al zo bij te pas komt. Maar vooral het feit dat we elkaar weer het allerbeste toewensen en goede gezondheid, nou dat is al heel wat, daar zouden we het wel weer mee kunnen doen. Maar er komt ook nog bij, dat wat er vorig jaar is gebeurd maar eens moeten vergeten en we weer met een schone lei kunnen be-ginnen. Zo ook bij de Buizerd, een Nieuwjaarsviering, die klonk als een klok, zelfs oliebollen waren er in grote aantallen en bij het loket van de keuken kon je je natje gaan halen. Oh ja, onze voorzitter hield een schitterende nieuwjaarsrede die klonk als een klok, alleen niet zo helder, maar toch, wie doet hem dat na ...? Of dat nou kwam door die gratis oliebollen, ik weet het niet, maar de rekreatiezaal zat stampvol, er moesten zelfs stoelen van boven uit de hobbykamer gehaald worden, ja ook mensen van ons, die zich daar voor opofferen en zo konden de Buizerdbewoners elkaar weer een gelukkig en een gezond jaar toe-

wensen. Dat som-mige dat weer gauw vergeten zijn, is niet zo heel erg, want volgend jaar staan we er weer hetzelfde voor. Er is pas een sneeuwploeg sa-mengesteld daar vond ik het erg jammer voor dat er maar geen sneeuw

viel, ze zaten echt te wachten op een ouder-wetse sneeuwbui. Ja, een keer, maar dat was ’s-nachts, toen sneeuwde het echt van die grote vlokken, dus werk aan de winkel maar ja dat was ook weer niet aanlokkelijk van je warme nestje uit te gaan en werd er besloten om ’s-morgens vroeg maar te beginnen. En wat bleek? Alle sneeuw was vanzelf weg ge-smolten. En nu maar weer wachten op een volgende bui. Als je dit leest is er geen sneeuw meer te verwachten en dus hopen op volgend jaar. A. van Beekum

4

Een gezelschap van minstens 30 reislustige geitenfokkers, door sommige al turbo-ouderen genoemd gingen al bijtijds richting Koninkshof in Veldhoven. Onze Jan en ik als geitenfokkers - in de cri-sistijd was de geit de koe van de arbeider oftewel van Jan Boezeroen - gingen ook mee. Onderweg konden we pastoor Graat oppik-ken, zodat voor het geval er iemand wilde gaan hemelen dit onder deskundige leiding kon gebeuren. “Spot er maar niet mee”, zei een geitenfokster en eigenlijk heeft ze daar gelijk in. Maar toch ....... bij binnenkomst in dit grote congrescomplex stonden we gelijk na het kaartjes knippen oog in oog met een begra-fenisondernemer. Hij had van alles in de aanbieding.Van doodshemden met en zonder zakken, van troostbundels tot dames die met een stem-mige blik de dingen deden die dan moeten gebeuren, van prachtige grafmonumenten tot aandoenlijke vaarwegwensen in steen gegraveerd. Ook de ondernemer zelf stond er bij met ogen van een holheid die deden denken aan die van magere Hein in eigen persoon. Hoe kan je op die manier een beurs laten beginnen. Later pas kreeg ik door dat dit een heel bewuste keuze is ge-

weest. Immers, voor het de laan uitgaan, is er nog van alles te doen. Van caravans of campers kopen, van hand-werken tot het oppoetsen van protheses in de vorm van rollators - trapliften - rolstoe-len - rolmotoren en schommelstoelen aan toe. Mocht je als ouder geen prikkels meer voe-len, geen nood, een zelf instelbaar prikkel-apparaat doet wonderen. Ook was er van alles voor de reislustige oudere geitenfokkers en foksters. Reizen van Pool tot Evenaar, van poolhondenchauf-feur tot olifantenbegeleider en kameeldrij-ver. Ook deuren werden verkocht, zelfs dacht iemand dat er ook een hemelpoort bij was

aan de prijs te zien. Dan melde de blaas zich,dus even naar het toilet. Het kan zijn dat we een ver-keerde deur zijn in gelopen maar op een gegeven moment was er schitterend en sfeervol rood licht, dat je ook wel in een

krimi ziet en ook dames, die prachtige linge-rie aan het showen waren. Enkele geitenfok-kers/sters kregen er rooie oortjes van toen ze de prijzen zagen. “Ook aan het bewonderen Jan?” zei ik. “Als de dames bij de prijs in begrepen zijn”, zei hij. Zou best kunnen, maar ik geloof dat we hier verkeerd zitten of zou het dan toch de he-mel zijn. Op. de tast gingen we verder. Na vele deuren en nog veel moois zagen we onze fokkers/sters weer. Ook de kouwelijke onder ons kwamen op meerdere plekken aan hun trekken door opwarminstallaties van klein tot groot van goedkoop tot bela-chelijk duur, maar er zijn natuurlijk ook rijke ouderen. Toch waren de meeste van ons blij dat er een kraam was waar je voor 50

05

eurocent een lekker kopje koffie kon krijgen in plaats van 1.70 euro. Natuurlijk was er de zanger met de jeugd-liedjes van Lilly Marleen tot Elvis, van de klok van Arnemuiden, tot het Dokkumer Lakaelsje en niet te vergeten de Selvera’s met hun reebruine ogen die de jager aan keken toen hij aan legde. Na een aantal uren rond kijken, rondsloffen, wat bijkomen, een hapje eten en nogal wat kletsen,waren we toe aan de terugreis. Voorzitter Henk van Naat dankte mevrouw de chauffeur voor haar voortreffelijke stuur-manskunst, ging nog even met de pet rond en we waren weer thuis voor we het wis-ten. Vol met indrukken, weer met nieuwe ideeën en met het besef: “Iedere dag is weer een cadeau”. N. v.d. P.

N

06

Sommige nieuwkomers vinden dat ze hier eenzaam zijn, en dat ze erg moesten wennen. Vooral alleenstaanden. Ze vinden het hier erg stil en heb-ben ook gezegd dat er hier verschillende clubjes zijn. Wij zijn hierover wezen praten en hebben gezegd dat er zon-dags in de grote zaal koffiedrinken is voor maar 35 euro-cent. Iedereen is welkom en doet daar echt wel kennis op. Je zit allemaal gezellig te praten. Dus: DOE HET! de dames van Lief&Leed

07

Mag ik me even voorstellen. Ja, ik wil me even voorstellen voor diegene die het nog niet weten wie ik ben. Ik ben Nel Kohn geboren op 7 mei in 1924 en ik woon op de Tjalk 10-12.. Ik ben bij Lief & Leed gekomen omdat Jans het alleen deed en omdat dat teveel voor haar was. Er moeten er altijd twee zijn omdat er wel eens één kan uitvallen. Ik doe het nu een paar maanden en vind het leuk werk. Het is afwisselend; je komt bij zieken op bezoek en ook die hier pas zijn komen wonen. U kunt ons altijd bereiken op deze telefoonnummers: Nel Kohn 22 87 14

08

Bewonerscommissie Redactie: Buizerd krant. Iedere 1e woensdag van de maand

Begintijd 10:00 uur

De laatste woensdag van de maand (is tevens de sluitingsdatum

is voor in te leveren copy. Begintijd 14:00 uur

08 januari 05 februari 26 februari 05 maart 02 april 07 mei 28 mei 04 juni 02 juli

06 augustus 27 augustus 03 september

01 oktober 05 november 26 november 03 december

Vergaderdatums in 2003

Terugblik op de Bingo van afgelopen zaterdag 8 maart 2003. Allereerst willen wij iedereen bedanken voor hun gulle gaven die het deze bingo mede mo-gelijk hebben gemaakt. Na wat verwarring in het begin verliep deze avond heel gezellig en de grote opkomst was grandioos. Iedereen bedankt voor hun vertrouwen in ons. Graag willen wij dit nog eens herhalen en hopen dat ieder daar animo voor heeft. Tot ziens bij de volgende bingo Groeten Roos en Rie

Ondanks dat het winter is, heb ik mijn wandelingen voortgezet, want ook in de winter valt er wat te zien en te beleven.

Op de gewone tijd ga ik ’s-morgens weg en dan is het vaak nog niet hele-maal licht, voor-al vanmorgen zat het potdicht van de damp en het vroor er ook nog bij, maar dan zie je nog

geen vogeltje, hoewel er op de dag ’t er wel veel zijn, maar die hebben evenals de mensen hun veilige plekjes nog niet verla-ten. ’t Zal voor velen niet gemakkelijk zijn geweest om die dag weer aan de kost te komen, want wat er zomers te veel is, is het winters het tegengestelde, want wat er dan nog te halen valt is door de sneeuw weer bedek helemaal bedekt. Ja, voor ons mensen is dat een wondermooi gezicht, wij hebben ons portie in de koelkast staan, maar veel mensen hangen vetbol-len en pindaslingers op om de nood een beetje te lenigen. Nu hebben we deze keer geen strenge winter gehad, ze noe-men dat een kwakkelwinter en toch was het wel eens puur koud, maar met een paar extra stukjes kleding kom je er wel door heen. Maar de dieren moeten het maar doen met wat ze hebben, die hebben geen kle-renkast om wat meer aan te trekken, maar er zijn er die hebben hun winter-vacht waar ze veel profijt van hebben. Maar als ik zo die eenden, meerkoeten en zwanen zo met hun blote poten op het ijs zie staan, dan gaan bij mij wel de rillingen door ’t lijf. Veel zwakkelingen halen het dan ook niet; maar de sterken die overblij-ven zorgen er wel weer voor dat het ge-slacht blijft bestaan, want nauwelijks een

paar we-ken later of ze ma-ken zich weer op om een partner te vinden, wat vaak een spectaculair ver-schijnsel is. Zo ver is het nog niet, want we moeten menig sneeuw- en hagelbui weerstaan om weer voorjaar te krijgen, maar dan begint alles toch weer tot leven te komen. De eerste sneeuwklokjes en krokussen en blauwe druifjes zie je zo hier en daar en ook de forsythia's komen met hun felgele bloempjes te voorschijn. Ook de hazelaar heeft al staan bloeien met zijn lichtgroene sliertjes en de Kool-, Pimpel- en Zwartkop-

mezen brengen met hun gepiep weer veel leven in de natuur. En als het half februari is hebben al heel veel struiken en planten hun tere knopjes al weer laten zien, want ondanks alle kou en narigheid van de win-ter is alles toch doorgegaan met zich voor te bereiden op het voorjaar. Want zoals ze zeggen dat de winter zijn aantrekkelijkhe-den heeft, is voor mij en velen van U toch leuker als het madeliefje, blauwe druifje en de krokus enz. weer staan te bloeien en zijn wij ook weer door de narigheid heen. Want dat prik sleeën doen we ook al niet meer en aan schaatsenrijden moeten we al helemaal niet denken, die tijd zullen

09

we maar zeggen is voor ons voorbij. Het is al mooi als we het ene been voor het andere krijgen en dan nog is het oppassen geblazen. Want ik liep in een park en dat laantje waar ik door moest was wel helemaal met sneeuw bedenkt, maar opeens zakte ik wel 8 a 10 cm weg en bleek ik op een diepe plas te lopen waar een dun laagje ijs op lag, en prompt zakte ik bij iedere stap er doorheen met als resultaat dat ik een paar ijzig natte voetjes eraan overhield en dacht: “Zo, dat hebben we ook weer gehad zonder een pak slaag te krij-gen”. dat was vroeger wel anders want als je zo thuis kwam kreeg je van je moeder nog een pak slaag op de koop toe, maar tegen-woordig wordt je blij verwelkomt en kan de waspoeder weer zijn goede werking doen. He, ik ben wel een beetje afgedwaald, maar als je zo loopt te wandelen - in alle eenzaam-heid - loop je wel eens te filosoferen over toen en nu, maar daar een volgende keer meer over, want dat er een veranderd is, dat is zeker. Alleen mijn wandelingen in Lelystad zullen wel hetzelfde zijn, alleen de jaargetijden brengen daar elke keer veranderingen aan.

Want wat in het voorjaar groeit moet in de herfst weer verdwijnen en zomer en winter zijn zo verschillend dat is met geen pen te be-schrijven. Daarom sluit ik hier maar af en hoop de volgende keer weer wat te beleven op mijn dagelijkse wandeling.

A. van Beekum

Het zegt niet: “Laat mij erin” - wat ik jammer vind. Ze zitten pal voor mijn neus op mijn vensterbank: de merels, roodborstjes, winterkoninkjes, kramsvogels, mezen, appelvinken, mussen en een vreemde loopvo-gels. Zelfs de veldmuis kwam lekker knabbelen. Jammer dat ik ze geen water kan geven - dat bevriest direkt weer. Je hoeft er niet voor naar de bossen of velden te gaan. Ik geniet er dan ook veel van en kan er uren naar kij-ken .... prachtig. Jeltje Spee Pel

10

Indien er volgens uw persoonlijke mening en inzicht het bestuur niet goed functioneert dan zijn er enkele mogelijkheden:

A - Zet uw mening en inziens op papier en deponeer het in de klachtenbus.

B - Voor iedere bestuursvergadering zijn er twee

bestuursleden een halfuur voor aanvang verga-dering aanwezig, die u te woord staan.

C - Als je het zo goed weet — stel je kandidaat voor

een bestuursfunctie.

Personen zelfs van hen waarvan men het niet verwacht gezien hun bestuurservaring zijn bewust zoniet onbewust bezig de handelwijze van het zittende bestuur te bekritiseren! Als men z.g.het oor te luisteren legt, denk men wel eens, is het hier een woongemeenschap voor ouderen —of een kinderdagverblijf ?? Ondanks al het geroddel enz. is het prettig wonen in het BUIZER-complex. 11

Wat ze doen - Hoe ze het doen -

Wanneer ze het doen - Waarom ze het zo doen -

ZE DOEN HET NOOIT GOED !

Al dat geroddel - achterklap -

gemor - negatief commentaar -

STOP ER MEE !

Ook met het commentaar geven op de handelwijze

van het bestuur.

Die ene is de heer J.A. Bulder wonende op ons complex 10-04. Hij kwam te horen dat de Nederlandse Spoorwegen plannen heeft de loketten op het station Lelystad te sluiten en in plaats daarvan plaatsbewijs automaten te plaat-sen e.e.a. ongeveer oktober dit jaar (2003). Uit ervaring weet Joop dat dit voorgeno-men besluit zeer hinderlijk zoniet onaan-vaardbaar is voor velen onder ons. Hij is meteen een handtekening actie ge-start uit protest tegen dit voorgenomen besluit van de N.S. Resultaat in enkele uren 100 handtekenin-gen in de Buizerd. Fantastisch doch het kan nog beter, we wonen in het Buizerd complex met 132 personen. Tijdens de actie van Joop waren enkele bewoners niet thuis. Hen die op deze actie nog niet ingetekend hebben kunnen alsnog bij hem thuis hun hand-tekening op de lijst plaatsen. Door protesten van het NS-personeel ter plaatse is het sluiten van de loketten uitgesteld tot

2004. Let wel uitgesteld d.w.z. we moeten alert blijven! De lijst met handtekeningen gaat hij t.z.t. in samenwerking met de organisatie's G.O.L. en de S.W.O.L. aanbieden op het N.S.hoofdkantoor te Utrecht. Een blijk van waardering en respect voor zijn actie is hier op zijn plaats. Joop namens ons allen DANK en succes. een bewoner.

12

Af en toe loop ik even naar het informatie-bord in de hal. Zo blijf ik toch een beetje op de hoogte van alles. Tja, als je nog zoveel BBB’s (Bezigheden Buitens BUIZERD‘s) hebt en je wilt daarnaast ook nog graag weten of er hier nog wat te beleven valt, dan is dat een goede manier om bij te blijven. Vandaag sta ik dus weer het nieuws te le-zen. Eens kijken... de glazenwassers komen deze week, er wordt binnenkort weer oud papier opgehaald voor Kampala en op zondag is er Chinees eten in de recreatieruimte.

Verder lees ik de gewone wekelijkse activiteiten. “Zeker niet veel bijzon-ders hè?”, hoor ik ach-ter me ie-

mand (kl) vragen. “Nou”, zeg ik, “Dat zou ik niet zeggen. Wat dacht u van..?” En dan lees ik mevrouw het bericht van de glazenwassers voor. “Nou, zij liever dan ik, het zal wel weer rot weer worden, dus...”. Ik wacht de rest van de zin niet af en zeg: “vervolgens wordt er aanstaande donderdag oud papier opgehaald voor Kampala...”. “Wat zegt u?? Oud papier? Moet je dat dan eerst opsparen? Wat een onzin, nou daar begin ik niet aan hoor. Maar zeg me nou eens wat hier georganiseerd wordt voor de bewoners. Misschien kom ik hier ook wonen. Niet dat ik het leuk vind hoor, maar mijn man wil zo graag. En als ik dan hier woon, wil ik wel graag wat afleiding..”, vervolgt ze. “O, bedoelt u dat? Wel, wat dacht u van handwer...” “Nee hoor, daar heb ik altijd een hekel aan

gehad”. “Klaverjassen dan?”, probeer ik. “Met de vuist op tafel zeker?, het lijkt me helemaal niks”. “Nou, volgens mij is het er heel gezellig hoor, mijn m..”. “Ga eens verder, wat staat daar? Biljarten op maandag en op dinsdag . . . koersballen? Wat is dat dan?” “Tja, het is een spel dat gespeeld wordt op een lange mat en ...” “O nee, op de grond zeker? Vroeger moest ik altijd de grond dweilen. Vreselijk, als ik daar nog aan denk. Is er hier nou niks leuks te doen?” “O, jee, keuze genoeg. Er is bijv. sjoelen op woensdag en gymnastiek op donderdag en schilderen op vrijdag en er is ook wel eens een meditatiedienst. Of er wordt een koor gevraagd te komen optreden en op zondag-ochtend is ......”, “Ach mevrouw hou maar op, ik hoor het al, mijn man zal hier ook niet kunnen wennen. Mijn man houdt van gezelligheid ziet u en als hier niets te doen is, dan wordt het niks natuurlijk. Lastig hoor zo’n man. Weet u, ik ben nou bijna 45 jaar met hem getrouwd, maar het is. . . .hoe zal ik het zeggen? Ik klaag niet gauw hoor, maar....” En zo ging het nog even door. Als ik eindelijk binnen ben en de deur achter me sluit denk ik: “Vast met het verkeerde been uit bed gestapt”.

13

14

Op dat moment wordt er een A4-tje bij mij in de bus gestopt van de Bewo-nerscommissie: Bingo en loterij! Nee, ik ga er niet heen. Ik houd er niet van. Maar voor wie het wel leuk vinden is dat toch maar weer een gezellige avond. Hulde voor de leden van de Be-wonerscommissie en de andere vrijwil-ligers die het mogelijk maken dat er re-gelmatig iets te doen is. GEWELDIG! Nee, mij hoort u niet klagen enne mijn man ook niet. Gegroet allemaal en een prettige dag vandaag, Elly Sneekes, l0-0l

Ik was nog erg jong toen ik míjn eerste rol kreeg aangeboden. Ik accepteerde, zoals ik vele rollen daarna accepteerde, dat was toch waar elk meisje van droomde? Maat-schappelijk was het bepaald. Dat waren de droomrollen, waarvan iedereen beweerde dat je er geschikt voor was. Zo speelde ik de rol van dochter, echtgeno-te, moeder, oma, schoonmoeder en nog ve-le bijrollen. Later heb ik mij vaak afge-vraagd, had ik zelf zeggenschap in die rol-verdeling, of wilde ik zo graag aardig ge-vonden worden dat ik ze speelde? Als een vanzelfsprekendheid? De recensies waren ondanks mijn inzet niet altijd even lovend Niemand nam zelfs het feit, dat ik in het geheel niet had gerepe-teerd, als verzachtende omstandigheid aan. Waarschijnlijk had ik niet genoeg talent. Waarom hadden ze mij niet de rol van ver-pleegster of schrijfster gegeven, misschien had ik dan meer succes gehad. Als ik terug kijk zou ik nu een heel andere rol kiezen. Ik zit mij er al over te verkneukelen, mezelf afvragend hoe het komt dat courtisanes wel in de geschiedenisboeken voorkomen en mevr. Jansen, de brave huisvrouw niet. Ik ga het nu heel anders doen. Ik wordt een chique lellebel, bloedmooi, maar vals, daar lusten de honden geen brood van. Ik maak een prachtig lellebellen-web en zit daar als een spin op mijn prooi te wachten. De prooi denkt, en ik laat hem in die waan, dat ik de prooi ben en hij de jager. Ik laat de stakker dit denken en on-derwerp hem aan mijn wil. Als hij zich maar gelukkig voelt en dit laat zien op mijn bank-rekening. Tenslotte moet ik mijn bedrijfska-pitaal goed verzorgen en dat kost geld, mijn masseuse, werkster, ik moet mooi, poezelig en lief blijven. Ik eet alleen maar blaadjes sla, kip en tonijn. De beste leeftijd van zo’n man lijkt mij tussen de veertig en vijftig,

een hoge functie en thuis een paar lastige tieners. Hij is dolgelukkig wanneer hij zich bij mij op de bank kan uitstrekken, ik zijn schouders en nek masseer en hij bij hoge uitzondering mag plaats nemen in mijn tweepersoonsbad met gouden kranen, ge-vuld met champagne, echt iets voor cap-tains of industrie of andere hoge functiona-rissen. Wat zijn ze kwetsbaar met hun blote handel in de champagne, wat heb ik een schik. Nog leuker wordt het als er een snikkende vrouw komt met het verzoek haar man met rust te laten. Hooghartig zeg ik haar dat dit haar probleem is, moet ze maar beter op hem passen, ik ben de onschuld zelve. Het gebeurt een enkele keer dat ik, zelfs ik, een man wil knuffelen met mijn hart, niet met mijn verstand, maar die zwakheid kan ik mij niet veroorloven. Ik moet aan mijn toekomst denken, er zal dag komen dat er zich rimpels en andere lichamelijke achter-

15

uitgang aandienen. Daardoor ben ik genoodzaakt een andere rol te gaan spelen. Ik ga op zoek naar een bij-ziende oude bankier, het woord bankier ruikt naar geld, hij moet mijn oudedagsvoorziening worden. Deze rol wordt een totaal andere, ik ben een nog goed uitziende vrouw, haar jeugd opgeofferd aan een zie-ke vader, tot het laatst heb ik hem vol overgave verzorgd en ik mis hem verschrikkelijk. In die rijke bankier zie ik iets van hem terug, daarom mijn liefde en aanhankelijk-heid. De bankier voelt zich gevleid en nodig, dus we trouwen, precies zoals ik in gedachten had. Zijn kin-deren zijn boos, vanwege de erfenis maar daar heb ik maling aan. Zo af en toe ben ik zo aanhalig dat hij vermoeid raakt, dat is prima, ten-slotte moet het niet te lang duren. Het toneelspelen moet toch een keer afgelopen zijn. Eindelijk begint hij te kwakkelen, ik voel mij verplicht hem tot het einde bij te staan, heeft hij toch nog het idee dat ik wat om hem geef. Op de begrafenis zal ik diepbedroefd zijn. Dit was mijn laatste rol. Nu ben ik zelf aan de beurt. Ik koop een appartement met allerhande voorzieningen. Ik neem een kat en twee parkieten en ga zitten breien, een grote doos bonbons op tafel, lekker in mijn ouwe spullen. De bu-ren hoor ik zeggen: In dat mooie appartement is een bankiersweduwe komen wonen, een echte dame. Onderuitgezakt voor de buis, met mijn mond vol chocola, mompel ik dan: “Juist”. En ga verder met twee recht, twee averecht. Riet Terlien. Januari 2003

16

Pasen, christelijke feestdagen worden dit jaar gevierd op 20 en 21 april. Dat is op de eerste zondag na de eerste volle maan in de lente. Met Pasen is het feest, want dan wordt de herrijzenis van Christus herdacht na de vrijdag voor Pasen waarop de kruisdood van Christus herdacht wordt. Voor gelovigen betekent Pasen kerkgang. Enigszins in opgebruik geraakte oud Nederlandse liederen en verhalen over de ge-beurtenissen in die tijd in het verleden. Hieronder ziet U het refrein van zo’n oud Nederlands Paaslied:

17

Met Pasen bestaan nog andere gebruiken en gewoonten. het eten van eieren bijv. Een ei is het symbool van nieuw leven. De banketbakkers laten zich rond Pasen ook niet onbetuigd. Passgebak, chocolade eieren, chocolade kippen en Paashazen zijn lang voor Pasen te koop. Een leuk spel voor kinderen is het eieren zoeken, die natuurlijk van tevoren ver-stopt zijn. Eieren beschilderen is ook “in”. Helaas zijn als gevolg van de vogelpest die in ons land heerst miljoenen kippen “het Haasje”. Veel boerderijen zijn geruimd en dat is voor de kippenboeren een financiële klap. Ondanks deze narigheid zal het op 20 en 21 april Pasen zijn en de lente heeft zich met het zonnige weer al aangekondigd. Dinie Weijers

Hallo beste lezers en lezeressen, deze keer een probleempje van mevr. T. Zij verbaast zich erover dat bij haar buur-vrouw de planten zo prachtig groeien terwijl ze er bij haar zo zielig bijstaan. “Ik geef ze extra voeding, ze staan in het licht en toch willen ze niet zoals ik het wil. Bij haar van hiernaast bloeien en groeien ze schitterend, wat doe ik verkeerd?”, vraagt ze zichzelf af. Beste mevrouw ik zal mijn best doen uw vraag zo goed mogelijk te beantwoorden. Planten en bloemen zijn levende wezens, net als wij, en ook zij hebben liefde nodig. Alleen om de dag een scheutje water is te weinig. Praat met ze , zet een mooi zacht muziekje op, prijs ze. Natuurlijk moet u het niet te bont maken. Mijn schoonmoeder had vroe-ger, zoals de meeste van u waarschijnlijk ook hebben gehad een ficus, echt een modeplant was het met van die grote dikke bladen, die moesten glimmen. Weet u wat ze deed? Ze zette al die bladen een keer per week in de boenwas! Ze was er bijna een hele dag mee bezig en dolgelukkig wanneer iemand op visite kwam die uitriep: Wat staat je ficus er schitterend bij, hij glimt je tegemoet. Dat was natuurlijk niet goed voor de plant, zo ver moet U ook niet gaan, maar met veel liefde, zo af en toe een echt gesprek zullen uw planten net zo mooi worden als die bij de buurvrouw. Veel succes.

18

02

3 Van de Redactie

4 Conducteur in de Achterhoek

5 De Gelderse Tramweg Matschappij

6+ 7 Wijkraad De Rede

8 OK, We gaan het nog 1 keer uitleggen

9 Welkom in de Buizerd

10 De Bollentocht

11 Van de Preekstoel

12 + 13 Rooie Trien

14 + 15 Wandeling

15 De Lelystad Pas

16 Koekhappen

17 Bedankt voor de bollentocht

18 Sjaan - Annie M. G. Schmidt

19 Spreekwoorden en beeldspraak

20 Oude advertenties en gezegdes

21 Lief & Leed - Bedankt ….

22 Roel, onze huismeester - jubileum

22 Jubileum toespraak

23 + 24 Bejaard, maar ik voel me nog best ...

24 Ode aan de rollator

25 + 26 Tevreden zijn, hoe doe je dat?

26 Ouderen niets meer waard

27 + 28 Notulen vergadering bew. Com. - 2 april 2003

29 + 30 Notulen vergadering bew. Com. - 7 mei 2003

Redactieleden : E. Knoek, D. Wijers A. Verweij Typewerk en Layout : Steven Verhoef Eindredactie : C.G.D. Alexander

03

Voor U ligt nummer 2—jaargang 4 van de Buizerd krant. Als geïnteresseerde lezer van onze krant zal het U op gevallen zijn dat de krant

steeds beter wordt. Zowel inhoudelijk als qua uitvoering.

Voor de uitvoering zorgt de redactie—voor de inhoud zijn we als redactie afhankelijk van U - beste lezer.

Enkele van de Buizerd bewoners voorzien ons regelmatig van kopij voor de

krant. Om onze krant nog beter en interessanter te maken doen wij een beroep op de bewoners.

Stuur uw verhaal maar naar de redactie. Ieder van ons heeft in zijn—of haar—leven wel eens iets bijzonders mee gemaakt. Zet het op papier en doe het ons toekomen. Wij plaatsen het.

Desgewenst zonder uw naam te vermelden.

Afgesproken?

Stuur uw verhaal in. Wij verwerken het.

We rekenen op uw medewerking.

Bij het opmaken van de tekst voor dit regionieuws las ik natuurlijk ook het leuke stukje van Christine. “Vroeger mevrouwtje, vroeger was dat wel anders”. Een meneer van ver in de zeventig begint te vertellen over zijn tijd. De tijd waarin men ’s-avonds nog rustig over straat kon zonder bang te zijn. Een tijd waarin het nog vanzelfsprekend was dat je betaalde voor je busritje. Iedereen moest zijn kaartje kopen bij de conducteur. Ja, die had je toen, en dat was een andere persoon als de chauffeur hoor. Ik weet daar alles van. Mijn moeder is namelijk conducteur geweest bij de Gelderse Tramwegen. Ze heeft me daar veel over verteld. Ze werkte op de streekbus die reed van o.a. Doetichem naar Varseveld en van Nijmegen naar Arnhem - kortom door de Achterhoek en omstreken dus. Haar taak was het verkopen van de kaartjes aan de passagiers. Ze zorgde er daar naast ook voor dat de bus netjes was en dat iedereen een plaatsje kreeg en dat men op de plaats van de bestemming kon uitstappen. Het was hard werken en de geldtas ging iedere avond mee naar huis. Zo’n 3 kilometer lopen met haar uniform en de geldtas over haar schouder.

Elke avond werd de fooienpot verdeeld. Ook kreeg men wel eens een kleine attentie van de passagiers. Zo kwam er eens een man van de chocolade fabriek met een hele doos rumbonen. Als ze waren uitgeslagen mochten ze niet meer verkocht worden. Mijn moeder was dol op chocolade en gaande weg at ze die hele doos op en besefte niet dat de alcohol invloed kon hebben op haar gedrag. Aan het eind van de dag was ze dan dus erg vrolijk. Zingend en dansend liep ze dus naar huis. Toen ze bij de brug aankwam pakte ze haar pet en gaf er een flinke zwier aan en had de grootste lol. De volgende morgen kwam ze tot de ontdekking dat ze geen pet meer had. Streng - maar rechtvaardig - kreeg ze te horen dat er van af die dag elke week een dubbeltje van haar loon werd afgehouden voor de nieuwe pet.

Ik zie de conductrice al voor mij, een beetje teut en die zingend haar pet weg werpt. Ook mijn opa heeft bij het Openbaar Vervoer als tramconducteur gewerkt. En wel in Amsterdam. Zijn verhalen deden het altijd goed op verjaardagspartijtjes. De G.V.B.-pet van mijn opa hangt aan de muur naast de NS-pet van de VAD Midnet-pet. (uit het GVB-blad) N. Kohn 04

05

GTW - Geldersche Tramwegen (GTM - NV Geldersche Tramweg Mij.), GTW Streekvervoer NV/BV (vanaf 1971), Doetinchem. In 1934 werd de naam Geldersche Tramwegen ingevoerd voor de exploitatie van tram- en busdiensten van een aantal maatschappijen. Nadat in de loop van de dertiger jaren het personenvervoer nagenoeg geheel per bus geschiedde, volgde in de oorlogsjaren en enkele jaren daarna op enkele lijnen personenvervoer per tram. De laatste reizigerstram in gewone dienst reed in 1949 Doetinchem-'s Heerenberg v v. In 1956 en in 1957 reden speciale tramritten tussen Doetinchem en Doesburg. In 1954 kwamen alle lijnen in handen van GTM, die onder de naam GTW in de vijftiger jaren de volgende twee netten exploiteerde: - net Achterhoek: lijn Arnhem-Dieren en vandaar lijnen in het gebied begrensd door Doetinchem-'s-Heerenberg-Duitse grens-Eibergen-Neede (met doorverbinding naar Enschede)-Lochem-Deventer-Zutphen, met grensoverschrijdende lijnen naar Emmerich, Isselburg (tot 1968) en Bocholt. - net Betuwe: lijn Arnhem-Elst-Nijmegen en lijnen ten oosten hiervan ter bediening van Huissen, Bemmel en Doornenburg. In 1955 werd de exploitatie van de stadsdienst Deventer overgenomen. In 1961 volgde de overname van de lijnen van LADO en in 1965 werd het lijnennet van Coöp. De Lijmers in het GTW-net opgenomen, waarbij de uitvoering van een aantal ritten door LAD bleef geschieden. In de loop van de vijftiger jaren werden op lijnen in de Achterhoek diverse sneldiensten ingesteld, welke echter in de loop van de zeventiger jaren in de normale diensten werden geïntegreerd. Per 1 januari 1971 bracht de GTM de lijndiensten-personenvervoer onder in de dochteronderneming GTW-Streekvervoer Deze laatste werd per 1 september 1977

WAT IS EEN WIJKRAAD Een wijkraad bestaat uit bewoners (vrijwilligers)

van de (deel)wijken die vallen onder het

werkgebied van de wijkpost. In ons geval wijkpost

De Botter.

De wijkraad is een klankbord van de bewoners en

heeft direct contact met de gemeente en andere

instellingen over zaken die te maken hebben met

de hele wijk.

De wijkraad behartigt ook de belangen van alle

wijkbewoners waar het gaat om leefbaarheid en

veiligheid in de woonomgeving.

De wijkraad is de ogen en oren van de wijk

WAT DOET DE WIJKRAAD

Plannen die de gemeente ontwikkelt en die

consequenties hebben voor de wijk, worden door

de wijkraad bestudeerd en waar mogelijk

aangepast. Enkele voorbeelden:

Verkeersveiligheid

In de wijk worden verkeersremmende maatregelen

genomen (30 km zones) Veiligheid rond scholen,

zoals een ludieke actie het zelf maken van gele

strepen bij een school, omdat de gemeente dit niet

wilde doen.

Groen

Betere groenvoorziening in nieuwe delen en

onderhoud in bestaande wijken.

Sociaal contact

Wijkraad De Rede streeft naar een buurthuis in de

wijk.

Inrichting van de wijk

Vooral van toepassing in de Landstrekenwijk,

waat alles nog in de uitvoeringsfase is. Een van de

hot items is de slechte drainage in deze wijk Daar

wordt door de wijkraad veel aandacht aan besteed.

Kindvriendelijkheid van de wijk

De speelgelegenheid voor kinderen is goed, maar

dat moet ook zo blijven. Een punt waar de

wijkraad op zal hameren.

Zwerfvuil

In veel gebieden staan genoeg afvalbakken. Helaas

mikken bewoners nogal eens naast de bak. Ook

staan er in delen niet tot nauwelijks vuilnisbakken.

De wijkraad dringt bij de gemeente aan op het

plaatsen van afvalbakken.

Honden uitlaatroutes

Veel bewoners hebben een hond en willen graag

met hun trouwe viervoeter wandelen en spelen. De

wijkraad dringt aan op goede en begaanbare

looproutes, waar zowel hond als eigenaar naar

hartelust gebruik van kunnen maken.

Wijkschouw

Geregeld wordt een deel van de wijk onder de loep

genomen. Bewoners kunnen hun wensen kenbaar

maken op een vooraf ingevulde vragenlijst te

sturen naar de wijkpost. Een delegatie van de

gemeente en enkele wijkraadsleden bezoeken het

gebied en bewoners kunnen hun wensen

toelichten.

06

Wijkraad De Rede

Kies vandaag voor de

toekomst van uw wijk

Wijkraad de Rede valt onder wijkpost

“De Botter”. Onder deze wijkpost

vallen een aantal deelwijken:

De Botter

De Schoener

De Tjalk

De Landstrekenwijk

Grietenij

Ravelijn

Misschien was u er al van op de hoogte,

of komt u er nu pas achter dat u in een

van deze deelwijken woont.

In beide gevallen is het zeker de moeite

waard om even verder te lezen over wat

Wijkraad De Rede is en wat Wijkraad de

Bel, mail of schrijf ons: Wijkraad De Rede

Botter 14 01

8232 JP Lelystad Tel. 0320 268222

Fax 0320 219787

e-mail

wijkraad.de.rede@ l2move.nl

VEEL PLANNEN

Hoewel we als wijkraad pas een jaar bestaan en

helaas als Raad nog niet op volle sterkte zijn,

hebben we toch een hele lijst met plannen en

wensen. Maar we moeten wel reëel zijn. Niet

alle plannen en wensen kunnen door ons worden

doorgevoerd omdat we te maken hebben met het

gemeentebeleid en het beleid van andere

instanties.

Ondanks onze interventie ligt de

eindverantwoordelijkheid altijd bij de

beslissende instantie.

ONAFHANKELIJKHEID

Dat is de wijkraad inderdaad. We staan los van

de gemeente en van alle politieke partijen. Wel

streven we naar een goede onderlinge

samenwerking. Daarvoor is door de gemeente

en de wijkraad een intentieverklaring

ondertekend. Helaas is de samenwerking nog

niet zoals wij als wijkraad dat zouden wensen,

maar ook de gemeente moet aan ons wennen en

dat duurt meestal wel even.

Wel is er regelmatig overleg met de

wijkcoördinator en de stadsdeelmanager en

hebben wij geregeld overleg met gemeentelijke

projectleiders.

De wijkraad heeft ook een eigen budget om haar

werk te kunnen doen. Uit dat budget worden de

onkosten betaald en wordt een wijkkrant

gefinancierd.

DE TOEKOMST

Onze droom is om zo spoedig mogelijk een

voltallige wijkraad bijeen te hebben. Onze wijk

is een grote wijk. Totaal wonen er 4700

gezinnen. Dat betekent dat we van elk wijkdeel

3 bewoners in de raad willen hebben, die zich

met hun kennis en wilskracht inzetten voor de

belangen.

Verder wil de Wijkraad een zestal commissies

inzetten om samen met omwonenden gerichte

situaties aan te pakken, die zich in de diverse

wijkdelen afspelen. De commissies waaraan wij

denken zijn:

Sociale Veiligheid

Verkeer

Ruimtelijk Ordening

Ouderen

Jeugd en Jongeren

Public Relations

UW BEURT

Na het lezen van dit foldertje geven we u de

mogelijkheid om te reageren. Misschien heeft u

een goede tip, een klacht of andere opmerking.

Misschien bent u geïnteresseerd en heeft u tijd

en zin om het mee te denken met of te werken in

de Raad of in één van de commissies. Graag.

Want de meeste van ons hebben naast het

wijkraadswerk ook nog een baan en andere

bezigheden. Vele handen maken licht werk.

07

De vloer in de recreatiezaal, onderhoud en eventuele vernieuwing, moeten wij bewoners, zelf betalen. Daarom het verzoek geen rollators, scootmobielen etc. in de zaal. Voor probleemgevallen geven wij een helpende hand. Opmerkingen zoals, ik vraag niet graag, zijn natuurlijk onzin. Vragen wordt er geregeld en wat is vanzelfsprekender dan je medebewoner te helpen. Ook honden mogen niet in de recreatiezaal, om bovengenoemde redenen en nog meerdere redenen die iedere bewoner zal begrijpen. In de winter geen verwarmingen overal op zes en de lichten volop laten branden. Denk aan de rekening die we via de servicekosten krijgen. Niemand betaalt graag hoge kosten door onverschilligheid van medebewoners. Het orgel zit op slot. Dit is een aankoop gedaan door de bewonerscommissie voor de meditatiemiddagen. Indien andere voor de lol daar een beetje op gaan pingelen zal het gauw einde orgel zijn. De Buizerd is een zelfstandige woongemeenschap. Geen Hoven, waar dagelijks koffie kan worden gedronken enzovoort. De opzet van de Hoven en de Buizerd zijn totaal verschillend. Niet te vergelijken. Helaas wordt het toch door veel bewoners gedaan, In de Hoven is alles beter, de stoelen zitten lekkerder, het zonnetje schijnt er zelfs meer! Beste bewoners, de Hoven is een verzorgingshuis, indien u daar alles beter vindt, en het hier maar niks, staat u maar één ding te doen: Naar de Hoven verhuizen! Dat er clubs zijn, amusement gebracht wordt is niet vanzelfsprekend, net zo min als het vanzelfsprekend is dat er in de keuken mensen zijn die koffie/thee etc. inschenken.

Alles wordt gedaan door bewoners/vrijwilligers een beetje waardering kost niets, en is wel zo prettig. Zolang u een Buizerdbewoner bent vragen we u in het algemeen belang zich aan de regels te houden. Alleen dan kunnen we een prettige verstandhouding en woonomgeving creëren. Namens de bewonerscommissie, Riet Terlien

08

09

Welkom in de Buizerd Na bijna 28 jaar op het zelfde plekje te hebben gezeten met nog 5 kuikens - moet je weten - werd het tijd om een rustig plekje te zoeken Maar we hadden wel wat eisen, Ma dacht aan logeren en Pa aan zijn vele boeken. Dus ons motto werd verhuizen en geen vakantie en reizen Alles moest in snel tempo gaan Ja, in 3 weken moest alles worden gedaan Want - zowaar - we hadden geluk we konden met z’n tweetjes naar de Buizerd en onze dag kon niet meer stuk

Vrijdag de 18e november eerst stiekum kijken of het wel wat was voor ons Toen wij het poortje door reden en een blik konden werpen op ons “kasteeltje” werden wij toch even stil - wat mooi is dat. De mensen die er al wonen weten dit misschien niet of misschien ook wel Zo mooi en rustig. Hier willen we best wonen. Wat ons ook nog zo getroffen heeft is de spontaniteit van de bewoners zelf “Ach wat leuk, komt U ook hier? Welkom hoor! En ik hoop dat U de woning krijgt” Echt waar. Dit vind je niet veel meer. Vijf dagen later kregen we bericht van de woningbouw dat we de woning Tjalk 11-05 gekregen hadden. We waren - en zijn - echt blij dat we hier bij jullie “Buizertjes” mogen zijn. Dankzij jullie welkom voelen we ons hier redelijk thuis. Hulde hoor! Ook natuurlijk onze aller huismeester Roel die ons goed wegwijs gemaakt heeft. Want bijna 28 jaar op één plek en om dan weg te gaan valt echt niet mee. Dus nogmaals dank huismeester Roel + Buizerd bewoners. Arie en Bertie Paulus

09

Wat een fantastisch idee van het bestuur van de

Buizerd om de bewoners dit geschenk aan te

bieden.

Maar .... wat nou bollentocht? Geen bol gezien.

Die zitten toch onder de grond?

Wat ik wel gezien heb zijn schitterend gekleurde

velden. In rood, wit, geel, oranje en paars - alsof

grote gekleurde lakens over de velden waren

uitgespreid.

Het mooie weer, de wolkenluchten over het

weidse landschap met daaronder het frisse jonge

groen van bomen en struiken, maakte het een lust

voor het oog.

Hebt U ook gezien dat in de bermen de kleurige

en fleurige bossen fluitenkruid, boter- en

paardebloemen, madeliefjes en pinksterbloemen

niet aangelegd waren?

De lente heeft zich op haar mooist laten zien.

De bus reed meerdere malen over smalle

weggetjes met aan beide kanten hoge bomen, wat

huizen met prachtige tuinen en bloeiende

kastanjes. Als je het landschap ziet kun je

bewondering hebben voor de makers van de

polder.

Zoals een regel uit het Flevolands volkslied luidt:

“Land gemaakt door mensenhanden”.

De chauffeur vertelde dat op zeker moment de

tulpen gekopt worden - d.w.z. dat de bloemen

van de stelen afgesneden worden. Daarna wordt

het groen verwijderd en de bollen worden

gerooid en gespoeld. Het spoelwater wordt

gezeefd en de overgebleven aarde wordt weer

over het land gestrooid. Na het drogen kunnen de

bollen klaargemaakt worden voor de verkoop.

De telers zullen de gekleurde velden ook wel

mooi vinden, maar daar is het niet om begonnen,

wel om de bollenhandel. Het was een echte

verwenreis. In Espel was er koffie met gebak en

later in het “van der Valk” restaurant kregen we

nogmaals koffie of thee.

Bestuur bedankt .... Diny Wijers

10

Een middagje Buizerd

Daar is dan de dag - 3 mei - een middag

met de bus naar de bollen.

We hadden goed weer en een heel mooie

tocht door de polder.

Echt hele mooie tocht waar de meeste

nooit komen.

In Espel hebben we heerlijk koffie met

gebak gehad.

Toen weer verder de polder door en

hebben toch nog vele bollenvelden

gezien.

Als verrassing zijn we nog naar “Van der

Valk” geweest en koffie gedronken.

Het is een hele fijne middag geweest en

we bedanken dus het bestuur voor de

gezellige middag.

Blok 10

11

In wat voor een wereld leven we? In wat voor een gemeenschap leven we?

De wereld is goed - evenals de gemeenschap!

Doch wat er zo rond huppelt laat te wensen over.

Voorbeelden zijn er in overvloed - hier volgen er enkele:

Roddelen met en over elkaar (de tong is

het gemeenste en gevaarlijkste wapen). Langs de lijn staan kletsen en

schreeuwen dat er dit of dat moet gebeuren, doch zelf geen hand uitsteken in het algemeen belang.

De hardste schreeuwers staan langs de zijlijn met commentaar (negatief wel te verstaan).

Het is niet leuk wat je nu leest, doch het is helaas de harde waarheid.

Bewoners, er wordt op ons gelet. Wolken trekken samen -

Oh wee als dat onweer losbarst.

Het was in de beginjaren vijftig dat wij, man, vrouw en twee kleine kinderen, na zesjaar inwoning een huis kregen. Uiteraard een huurhuis, kopen was toen een luxe alleen voor rijke mensen. Het was een benedenhuis met tuin in een volksbuurt. Wat een rijkdom, twee weliswaar kleine slaapkamers, want met twee kinderen van het zelfde geslacht kwam je niet voor meer in aanmerking, maar een tuin! Ik was de koning te rijk. Niet meer met een kind op je arm, de ander aan je rokken, zware boodschappentassen drie trappen omhoog sjouwen, en de fietsenstalling waar eerst de kinderwagen en later de wandelwagen was gestald was een straat verderop! Nee, zomaar naar binnenrijden en een tuin voor de kinderen, mijn geluk kon niet op. De tuin was aan beide kanten afgezet met een laag hekje, ook coniferen waren nog niet in de mode. Via het tuinhekje stelde ik mij voor aan de beide buren, rechts was een middelbare dame die mij vriendelijk veel woongenot wenste, links was een apart type niet alleen om te zien ze was begin dertig, lang, een slecht gebit en een vuurrode bos haar. “Ik ben Trien, zijn jullie de nieuwe buren? Hoeveel koters? Twee? Ik hou me maar bij dieren”. Inderdaad liep tijdens deze kennismaking een dikke kater rond haar benen met de staart omhoog kopjes te geven, verderop in de tuin lag een andere kat te knipogen. Ik hou ook van katten, dus dat zat goed. Al snel kwam ik er via de groenteman op de éne hoek en de kruidenier op de andere achter, dat Rooie Trien zoals iedereen haar noemde een berucht figuur in de straat was. Het was zo'n straat waar de meeste mensen al jarenlang woonden en alles van elkaar wisten. Door de één gniffelend, de ander afkeurend werd ons verteld dat Trien in de oorlog fout was geweest. Ze had veelvuldig omgang met Duitse soldaten gehad! Gevolg was dat zij na de bevrijding met veel

bombarie en begeleid door een grote menigte van huis was gehaald naar het plein om de hoek gebracht, vervolgens kaal geschoren en een hakenkruis op haar hoofd geschilderd kreeg. Dat was de strafvoor moffenmeiden! Toen Trien temidden van de joelende menigte weer huiswaarts keerde had ze zich voor haar voordeur omgedraaid en gezegd: “Zo, jullie hebben vijf minuten lol gehad, ik vijf jaar!” De volgende morgen stond ze met een fraai hoedje op demonstratief de straat te vegen! Hoewel mijn man in het verzet had gezeten en maar amper aan de dood ontsnapt, hoorden wij dit verhaal met gemengde gevoelens aan; kwaad worden op Trien kon je eigenlijk niet, waren niet overal de kleine vissen de pineut terwijl de grote vrijuit gingen en waren er inmiddels al geen acht jaar verstreken,? Verbeter de wereld, begin bij jezelf, dat wilden wij in praktijk brengen, niet lelijk doen tegen Trien. Ze verraste je menig keer, zoals op die dag dat ze ‘s morgens zei: “Ik zou vandaag wel een broodje garnalen lusten”. Twee huizen van ons vandaan op de tweede verdieping woonde een vrouw die Kattemie werd genoemd, ze had een wel wat

12

overdreven liefde voor katten, vandaar. Trien ging achter in de tuin staan en riep omhoog: “Tante Truus?” Tante Truus alias kattemie kwam op de waranda en keek naar beneden: “Wat is er Trien?” “Weet je dat Moortje vandaag jarig is?” “Ach, die Lieverd, hoeveel jaar is hij nou?” “Vijf jaar”. “Nou dan krijgt ie wat lekkers van me, wat lust ie graag?” “Hij is gek op garnalen, tante Truus”. “Dan kom ik straks wat brengen.” Tante Truus naar binnen, Trien met een knipoog naar mij ook. De volgende dag zei ze: “Een heerlijk broodje garnalen gegeten gisteren, die katten vreten gewoon met de pot mee”. Trien had ook een roerig liefdesleven, vandaag zag je haar nog innig omstrengeld langslopen, de week daarop was het weer voorbij. Soms duurde de liefde een paar weken of het toppunt twee maanden, maar dan was het weer over. Ik had haar al enige weken stijf gearmd langs zien lopen toen ze zei: “Ik heb nou een gozer aan de hand, wat denk je? Hij wil dat ik m’n bek laat leeg trekken en dan krijg ik van hem een nieuw kunstgebit!” Een minnaar die je een kunstgebit kado doet, dat is niet mis! Na een tandeloze periode was het dan zover, iedereen vertelde ze het, ze stond te stralen met haar nieuwe tanden in, en ze liepen nog steeds stijf gearmd, zou ze nu de ware gevonden hebben? Na een paar maanden kwam er zelfs een wagen van een woninginrichting voorrijden, achter alle gordijntjes in de straat werd gekeken, ik deed mee. Het hele meubilair werd vernieuwd. Rooie Trien had het nu toch echt voor elkaar, dachten we, maanden gingen er voorbij in alle rust, tot wij in onze

woonkamer die grensde aan die van Rooie Trien

stemverheffing hoorden. Het werd erger, op een avond hoorden wij dat er een behoorlijke ruzie met veel gekletter en geschreeuw aan de gang was. Een paar dagen later zei Trien: “Ik heb die kerel er uit gesodemieterd, de vuile smiecht!” Veertien dagen later stond de wagen van de woninginrichting er weer en werd het ameublement weggehaald. Arme Trien ging het even door mij heen, maar dan kende ik Trien toch niet goed genoeg. Energiek zag je haar sjouwen, sinaasappelkistjes, potten verf, ze ging voor de vuilnisman uit, als een soort morgenster, de buurt door hier of daar een stoel of tafeltje meenemend en op een dag riep ze mij: “Kom effe kijken”. Het was de eerste keer dat ik bij haar binnenkwam en ik stond verbaasd. “Op die oranje plekken op het behang moet je maar niet letten, dat zijn sinaasappelen die ik die rot kerel naar z’n kop heb gegooid. Maar hoe vind je het?” “Hartstikke goed Trien”, antwoordde ik en ik meende het, met weinig middelen maar met fantasie, een kwast verf hier, een kleedje daar, bloemen en planten had ze een gezellige sfeer weten te scheppen, van al die ouwe rommel. “Petje af.” “Ik wist wel datje het leuk zou vinden”, zei ze glunderend. Een paar maanden later kregen we eindelijk een groter huis, met drie slaapkamers!. In een nette wijk, een nette straat, en allemaal nette mensen. Maar saai, verschrikkelijk saai! 13

’t is mei en wat wil je nog mooiere maand hebben dan mei, want alles schiet de grond uit. Alle bomen en vooral struiken bloeien dat het een lieve lust is. Op een afstand ruik je al dat er een Seringenboom staat te bloeien. En wat zou je denken van de Meidoorn, een heerlijke geur om je longen mee vol te zuigen. Ook de Goudenregen laat zijn goudgele trossen uitbundig hangen en de Appel- en Perenbomen - die zo hier en daar staan - bloeien uitbundig. Kortom, alles staat in bloei en als je even stil staat te kijken komen drommen insecten in elke grootte

en kleur op die rijk voorziene dis af. Niet alleen om zelf in leven te blijven, maar gelijktijdig brengen ze het stuifmeel over op de stempel van andere bloemen, waardoor de verdere ontwikkelingen kunnen plaats vinden, want bloesem is mooi, maar de vruchten die daardoor ontstaan zijn van belangrijker waarde. Zo liep ik het voetpaadje van de Buizerd naar de stad; het was een zee van gele bloemen. Ja, zo maar van die doodgewone paardebloemen en staat hij op droge grond dan zijn de blaadjes diep in gesneden, maar staat hij op een natte plek dan zijn de bladeren mooi vol. Zo past de natuur zich aan. Wij moesten vroeger die paardeplanten uitsteken want het was een goede voeding voor de konijnen.

Maar een paar dagen later was het net of een schilder alles wit geschilderd had; de bloemen waren uitgebloeid en veranderd in een bolletje met prachtige witte zaadpluizen. Kan je er verzekerd van zijn dat er volgend jaar nog

meer

Paardebloemen staan. Oh ja ... over die zaadbollen. Heb jij er vroeger ook tegen aan geblazen en daarbij je liefdeswensen bij uitgesproken? “En, zijn ze uitgekomen?” Ja, wat kan de natuur de jeugd (van vroeger) al niet geven? Zo maakten wij vroeger fluitjes van de Luizenplant. Wij noemden ze zo omdat ze altijd vol zaten met bladluizen, maar het heet eigenlijk Fluiterkruid en hun stelen zijn hol. En de meisjes maakten van de Meizoentjes mooie kransjes. Ik denk dat de moderne jeugd dat niet meer doet. Die hebben nu andere bezigheden, maar wij vermaakten ons met alles wat de natuur ons bood. Zo gebruikten wij bijv. jonge Wilgentakken voor onze spelletjes. We maakten er hoepels, een stokje om mee te tollen en pijl en boog van, maar er waren nog heel veel andere mogelijkheden. Het is mooi dat die Knotwilg weer in ere hersteld is. Ik ben weer afgedwaald, want eigenlijk wilde ik het over een vijver hebben. Kortgeleden liep ik langs het Havendiep en daar ligt een pracht van een vijver, met riet omzoomd en in het midden een grote plakkaat van die grote ronde bladeren van de Gele Plomp die verbonden zijn met een lange stengel. Tussen die stengels is het

14

een ideale plaats voor diverse waterdieren. het was begin mei en dan is het de tijd voor de karpers om te paaien en dat gaat er niet zo zachtzinnig aan toe. Nee, je schrikt je een ongeluk als vlak voor je - tussen die Plompeblaren een paar karpers met klapperende staarten zo half boven water uit komen en met een plons weer in het water terecht komen en dat gebeurd dan op 5 a 6 plaatsen tegelijk en je verwonderd je erover dat die kouwe vissen zich zo inspannen om toch maar te zorgen dat de karpers er ook volgend jaar weer zullen zijn. Elk karperpaar zorgt voor plm. 2000 eitjes maar als er een 20 stuks echte karpers worden is het voortbestaan verzekerd. Die eitjes zijn nl. een delicatesse voor alle waterbewoners. Waterhoentjes, kikkers en vooral de watertorren zijn er gek op. Zo zie je maar

weer, op het land speelt zich heel wat af,

Wij zijn weer een dagje met de bus mee geweest. Bij Wijk bij Duurstede zijn wij op de boot gegaan. Daar werden wij onthaald met koffie en

een plakje cake. Wij hebben een tocht over de Rijn gemaakt en kwamen verschillende steden tegen. Om plm. 1 uur kregen wij

soep en daarna aardappelen, groentesalade, vlees en jus en ijs toe. Toen wij weer terug kwamen stonden er bussen klaar en hebben wij weer een mooie tocht gemaakt. Wij zijn nog gestopt bij paleis ’t Loo. waar je nog een half uurtje de benen kon strekken. Daarna weer een mooie weg naar huis terug. De heen weg met de bus was net zo mooi als de terugtocht. Er is elke maand een bustocht dat staat de laatste woensdag van de maand in de Flevo Post. Als je mee wilt gaan moet je wel de moeite er voor doen of meteen om 9 uur bellen of in de rij staan, want het is zo uit verkocht. Als U gaat wensen wij U veel plezier. De dames van Lief & Leed

15

Vandaag is het 30 april, koninginnedag. Vanmorgen luisterde ik naar de radio en hoorde: de koningin bezoekt vandaag Deventer en Wijhe, alwaar ze onder andere een demonstatie koekhappen zal bijwonen. Koekhappen? Koekhappen! Hoorde ik het goed? Wreef mijn oren uit. Ja hoor het was goed, koekhappen! In het jaar 2003 gaan we onze vorstin verrassen met koekhappen! Zijn ze nou helemaal gek geworden, dat deden wij vroeger op een verjaarspartijtje van de kinderen en toen we zelf kind waren. Arme Trix ging het door me heen. En dan ook nog lachen, want pas op, er wordt op je gelet. Ik ben niet echt koningsgezind, ik vind het absoluut niet interessant hoe ze wonen, waar ze wonen en of ze groene of paarse onderbroeken dragen. Het kan me geen lor schelen. Maar het is wel onze koningin die een grote rol vervult in ons land. En niet te vergeten de goodwill in het buitenland. En dan vraag ik me af, al die koningsgezinde mensen die daar staan te zwaaien met oranje vlaggetjes vinden die dit leuk? Hoeveel jaren niet oude ambachten, plaatselijke folkloristische dansen en dergelijke. Is er niet iets anders te bedenken? A1 die oranjeverenigingen die zenuwachtig maanden van tevoren in de weer zijn om de koningin te ontvangen zijn ze zo fantasieloos? Die Gemeenten hebben toch vooruitgang geboekt sinds de vorige eeuw, ga ik wel vanuit. Is er op dat vlak niet iets origineels te bedenken? Wat zijn dat voor klungels? Of is de plaatselijke middenstand zo belangrijk dat zij de dienst uitmaken, en niemand wat durft te zeggen. Is dat hun grote bewondering voor het Koningshuis, via de portemonnee! Diep teleurgesteld ben ik hierover en schaam me dit aan buitenlandse vrienden uit te moeten leggen. Ik ga niet met een vlaggetje staan, ook geen ander vertoon, maar als je zo iets doet

moet je het goed doen. De heren organisatoren hebben volgens mij nog heel wat te leren. Ik ga koffie zetten met een oranje tompoes, in de hoop dat ik niet over mijn nek ga! Riet Terlien.

Koekhappen op

Koninginnedag

17 APRIL 2003 - DEVENTER - Het lijkt het meest voor de hand liggende onderdeel bij de viering van Koninginnedag, het traditionele, typisch Hollandse koekhappen. Toch zette nog nooit eerder een plaats waar koningin Beatrix Koninginnedag vierde, het koekhappen op het programma. Maar in koekstad Deventer is daar natuurlijk geen

ontkomen aan.

Voor Deventer dus de primeur, merkte een trotse burgemeester Van Lidth de Jeude gisteren fijntjes op.

16

Koekhappen De redaktie ontving op 30 april onderstaand stukje wat we U niet willen onthouden.

Aan : Mw. R. Terlien v. Rijn Tjalk 11-51 Lelystad Geacht Bestuur, Wij willen hierbij het bestuur v.d. Buizerd heel hartelijk bedanken voor de middagtocht per bus door de N.O. polder, die jullie voor ons verzorgd hebben. Er gaat veel werk aan vooraf om dit voor ons te organiseren! Wij hebben dan ook volop genoten van de kleurrijke bollenvelden en niet te vergeten de mooie kleurmozaïken in Crail en Rutten; en ook het jonge vee. Schaapjes met hun lammeren, die dartelden in de wei. De eerste stop was in de “Dukdalf” waar we werden verrast met een heerlijk bakkie koffie met gebak! Nu, dat ging er in als koek hoor! De chauffeur heeft ons uitleg gegeven over het koppen van tulpen, sorteren van de bollen op kleur, het ontdoen van aarde en kluiten van de bollen! Hij wist er leuk over te vertellen! We hadden het weer ook mee, droog en zonnig! De tweede stop was in Emmeloord bij “Van der Valk”-restaurant, waar we door het bestuur weer werden verrast met 2 kopjes koffie. Kwart voor vijf verlieten we het restaurant! Het was jammer dat de tulpentuin-show gesloten was! We waren met ca. 50 bewoners in de bus. Jammer voor het bestuur dat er niet meer dan deze bewoners mee waren, want de thuisblijvers hebben wel wat gemist! Het is voor herhaling vatbaar en nog bedankt voor jullie enorme inzet! Dankbare bewoners: Ko en Nol Hoksbergen Marianne Schoofs en Riekus

17

Even lachen

Ze waren al een jaar of acht samen.

Op een dag zei zij:

“Vind je niet dat het eens tijd wordt dat we gaan trouwen?”

Hij keek nadenkend en antwoordde:

“Ja, eigenlijk wel, maar wie zou ons nog willen hebben?”

ingezonden door Elly S. Tjalk 10-01

Uit de bundel: “Tot hier toe”

Sjaan De mensen gaan met bussen naar het Zuiden, Naar Locarno en Lugano en Tessien. En toch hebben ze de sluizen van IJmuiden nog geen ene keer gezien. En ze weten niet hoe mooi de duinen zijn In Zeeuws-Vlaanderen of Ameland Of de bruggen en de scheepjes op de Ouwe Kromme Rijn, Al die plekjes in ons eigen land. Ze raggen ‘s zomers naar de Pyreneeën En ze vliegen almaar naar de Koot Dassuur. Ik voor mij, ik ben al helemaal tevrejen Met heel een klein stukkie Gelderse natuur. En ze weten niet hoe mooi de polders zijn Met de koeien aan de waterkant, Ze vergeten onze plassen en de molens aan het Gein, Al die plekjes in ons eigen land. Ik hoef niet naar het Largo Masjore. Ik hoef niet in een Oostenrijkse tsoeg. Als ik zwerf in de buurt van Apeldoorn, Is ‘t voor mij al mooi genoeg. D’r zijn mensen die moeten zo nodig, Maar voor mijn is het buitenland overbodig Ik vin m’n vacantieplezier hier. Bovenstaand gedicht b.v. als tegenhanger van een artikeltje over vacantieplezier in het buitenland.

Ingezonden door D. van Wijers

18

Annie M.G. Schmidt

Spreekwoorden en beeldspraak Laat ik beginnen met een héél mooie - vooral voor diegene die vroeg opstaan, want je hebt ook mensen die laat naar bed gaan en dus ook laat op staan. Maar voor een normale dag is het voor de vroeg-op-staners een grote winst, want wat kan je al niet doen vóór de langslapers er uit zijn? Vandaar: “De morgenstond heeft goud in haar mond”. Je hebt vast ook wel eens gehoord: “Wie het laatst lacht, lacht het best”, maar heb je wel eens “stil gestaan” wat ze daar nou eigenlijk mee bedoelen? Wel, zoals met zoveel andere spreekwoorden daar kan je “verschillende kanten mee uit”, maar als er gelachen moet worden, doe daar dan uitbundig aan mee. Dan heb ik er nog één “die duidelijke taal spreekt” want “Je kan beter 1 vogel in de hand hebben, dan 10 in de lucht”- nou, “Dat is zo klaar als een klontje”. En wat dacht je wel van je familie? Daar speelt zich ook heel wat af. Mocht de vader wat “kort aangebonden” zijn en de zoon of dochter heeft ook eens een “rot bui”, dan wordt er al gauw gezegd: “De appel valt ook niet ver van de stam” en dat slaat ook op diverse andere gevalletjes. Zo heb je personen die het “ver geschopt” hebben en vaak “hoge posities” in het leven “bekleden”. Ze zitten vaak in diverse colleges en besturen en hebben daardoor veel gezag. Daar door krijgen ze vaak veel weerstand. Maar ja, “Hoge bomen vangen veel wind”. En “Waar gewerkt wordt vallen spaanders”, en het gekke is dat diegene die niets doet voor het algemeen welzijn of voor een club. Ja, die komen er met een “schone lei” van af en diegene die zich uitsloven krijgen nog een hoop praatjes “op de koop toe”, vandaar het spreekwoord: “Holle vaten klinken ’t hardst”. In werkelijkheid is dat ook zo, maar het zou ook kunnen zijn dat de minder begaafden luider met hun mond moeten zijn dan met hun verstand. Hier heb ik nog een leuke: “Als de kat van huis is dansen de muizen”. Hier is verschillende uitleg voor mogelijk. Als de baas er niet is wordt er “met de pet naar

gegooid”. Ik had vroeger een leraar frans en was de klas voor hij binnen kwam nog in “rep en roer” als hij binnen kwam dan was het plotsklaps “muisstil”. De mensen hadden het - zeker vergeleken met vroeger - niet best. Ze moesten de “eindjes aan elkaar knopen” en dan was het nog “armoe troef” maar ..... “Als de nood het hoogst is, is de redding nabij” en dat gebeurde ook wel hoor, maar velen kwamen toch van ellende om. Maar als je eens een sneeuwbal naar iemand zou gooien en hij raakte ook nog zijn doel, dan moet je niet gek opkijken als je ook 1 of meerdere terug krijgt. In friesland zeggen ze dan: “Wie kaatsen wil, moet de bal verwachten”. Ja mensen, zo is het in het leven gesteld. Want als je “van de hoge toren wilt blazen” die krijgt “de wind van voren”. En als je met “je neus in de wind loopt” en je hebt met je medemens “niets op”, dan zeggen ze al gauw: “Hoogmoed komt voor de val” en vaak komt dat wel uit. Als zo’n “verwaande kwast”zelf eens wat krijgt zou hij toch ook graag geholpen willen zijn. Dit zijn zo maar een paar spreekwoorden, maar er zijn er zó ontzettend veel; daar zou ’t Buizerd krantje te klein voor zijn. Maar eentje wil ik je niet onthouden. “Rust Roest”, een duidelijker en vanzelfsprekender is er haast niet. Alles, maar dan ook alles, wat een poosje niet gebruikt wordt loopt niet meer zo soepel en ziet er slordig en verwaarloost uit. Van daar: Rust Roest. A. van Beekum

19

Jeltje Spee Pel

20

Gestadig druppelend water, verweert de hardste steen. En door het onvermoeide knagen knaagt de hond het taaiste been. Hij die trouw blijft adverteren, ziet z’n orders met de dag vermeerderen. En de minnaar die niet van wijken weet, gaat met het blozende meisje strijken.

De tafel staat gedekt, de gasten zijn gezeten, maar waar blijft nu de kok, met al zijn lekkere eten? Maar ondertussen …. zat notaris van der Bussen - in de keuken - de keukenmeid te kussen.

Bron onbekend

21

Geacht bestuur, Gaarne zou ik onderstaande mededeling in de eerstvolgende Buizerdkrant geplaatst zien. Beste Buizerdbewoners, Allen die mij goede wensen, kaarten, telefoontjes bloemen en andere attenties hebben gestuurd tijdens en na mijn verblijf in het ziekenhuis wil ik hiermede hartelijk bedanken. Ik was bijzonder blij met al deze goede wensen en vind ze hartverwarrend. Nogmaals heel veel dank. Lelystad, juni 2003 Nika Bulder

Ja, dat kan je gerust wel zeggen, want zo’n 12,5 jaar kwam hij uiterlijk mooi opgedoft het Buizerdcomplex binnen en meteen viel hij al bij velen in goede aarde. Niet alleen door zijn vriendelijke woorden - ja, voor iedereen - maar ook door zijn behulpzame optreden. Je zou zeggen het is een geboren huismeesterwant het geeft je wat te doen om ‘t 132 bewoners naar de zin te maken. Mogelijkerwijs kan dat ook niet, maar er was stiekum een herdenkingavond belegd omdat hij al 12,5 jaar het wel en wee verzorgd hier in de Buizerd en dat bewees toch wel hoe gezien Roel bij ons is. Ik heb de recreatieruimte nog nooit zo vol gezien, want iedereen wilde hem persoonlijk de hand drukken en veel dames deden daar nog een kusje bij. Het is je van harte gegund. Dat hij ook nog een behoorlijk bedrag in enveloppe kreeg is maar bijkomstig, de hoofdzaak was toch dat alle Buizerdbewoners blijk hebben willen geven van hun dankbaarheid aan onze Roel de huismeester. Het was een fijne avond met veel mensen, veel muziek, veel hartelijke woorden en veel gezelligheid, mede doordat er regelmatig wat te eten en te drinken geboden werd. Roel, fijn dat je al zoveel jaren bij ons door gebracht hebt en we hopen dat je dat nog vele jaren mag blijven doen.

22

Hallo jongelui Jullie hebben het hier maar weer goed zo te zien. Ik ben blij dat jullie hier weer zijn dan hoef ik tenminste niet met een taxi, want dat schiet vaak niet op. Ik vind het leuk dat de Uitertonnertjes er nu ook bij zijn. Het was even zoeken of ik jullie ook nog iets kon voorlezen, want ik kan toch niet met lege handen binnen komen ... Wel! Maar gelukkig ik heb nog een aardigheidje gevonden.

Ten gelegenheid van het jubileum van hr. Okken heeft mevr. Soetekouw een toespraak gehouden. Deze voordracht willen we U niet onthouden:

23

Welnee, er is niks met me mis, Ik voel me, echt waar, zo gezond als een vis. Nou ja - ik heb reuma, vooral in m’n handen en ik lispel een beetje, dat komt door m’n tanden en m’n vel zit hiér ruim en dáár zit het te strak.... maar geloof me, m’n beste: ik ben nog géén wrak! Eens heel lang geleden, was ‘k ánders gezond: toen sprong ik op rood leren schoentjes in t rond. Toen zwom ik en schaatste en zwaaide aan de ringen en liep op m’n banden en meer van die dingen. Je zou ‘t nu niet zeggen, maar ‘t is echt gebeurd ‘k Had een heerlijke jeugd. . . dus waarom dan gezeurd? Die rood leren schoentjes, die zette ik opzij voor blauwe, meer passend voor toen.... en voor mij. Toen werden ze zwart - en toen werden het sloffen, maar ze zitten me zálig, een mens moet maar boffen! Mijn jeugd is voorbij, ik ben oud, zo je ziet, dus ik maak het me makkelijk, ach, waarom niet? Nee werkelijk, ‘k heb het nog steeds naar m’n zin. Overdag, dut ik wel om de haverklap in, maar ‘s nachts hoef ik daarom ook minder te slapen en houd ik me onledig met ‘t tellen van schapen. Soms lees ik een beetje, ik haak of ik brei en vóór ik het weet is de nacht weer voorbij. Wat zegje? Op reis gaan? Dat kan niet meer, nee. Maar ‘k héb wat gezien. . ., mens, je hebt geen idee! En dat houd ik vast, dat kan niemand me ontstelen en zou ik me ooit van m’n leven vervelen, dan denk ik aan wat ik heb meegemaakt, toen, en ben dan zó dankbaar dat ik dat kon doen! ‘k Haal m’n boodschappen zelf, ook al heb ik geen zin. Ik beweeg me behoedzaam de supermarkt in, laad m’n wagentje vol... . en draai dan omslachtig (mijn beurs en mijn breekbare botten indachtig) met mijn net en mijn tassen (een heksentoer, hoor!)

24

ODE AAN DE ROLLATOR O rollator, mijn steun en toeverlaat, Heerlijke wagen, die steeds naast mij staat. Waar ik loop of ga, je bent in mijn buurt of het nu lang of kort duurt. Rollator, je helpt me bij mijn onzekerheid, In jou heb ik vertrouwen, altijd. Rollator van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat Bied je steun, jij onvermoeibaar apparaat. Zonder jou zat ik op een stoel en miste een heleboel. Voor velen ben je een sta-in-de-weg. Voor mij ben je onmisbaar, zeg. Ik leun, ik steun, ik zit op jou, Je bent de enige die ik het meest vertrouw. Een standbeeld voor de uitvinder, die in stilte werkend achter de schermen, Zich over de slechte lopers wist te ontfermen. Rollator, ‘s morgens sta jij bij het opstaan naast mijn bed en onze eerste wandeling maken we samen naar het toilet. Rollator zonder jou was ik uitgeteld, heel gauw. dichter onbekend Uit het blad De Meerpaal

op steunzolen-voeten de draaideuren door. Naar bed ga ik zo om een uur of half-elf, (daarvóór heeft geen enkele zin, zeg nou zelf) Dan gaat ‘n gebit in een kommetje water, mijn hoorapparaat in het laatje, en later mijn bril op het nachtkastje. Dan denk ik na: wat moet er in s hemelsnaam nog méér in die la? Maar ‘s morgens doe k alles weer op en weer aan zodat ik compleet voor de melkboer kan staan. Dan neem ik m’n flesje, m’n half pakje boter, (voor mijn gevoel worden ze elke dag groter) en, als-ie dat heeft, nog een boterhamkoek Misschien, je weet nooit, krijg ik straks wel bezoek. Sanne van Havelte

Er zijn maar weinig mensen die met een kant en klaar pakketje aan geluk ter wereld komen. Wie levensgeluk kent, heeft daar vaak het nodige voor moeten doormaken. En er zijn mensen die het gevoel hebben dat geluk gewoon niet voor hen is weggelegd, er is teveel dat mist in hun leven. Een zekere mate van tevredenheid is voor de meeste echter wel bereikbaar, al moeten we daar enige moeite voor doen. In de eerste plaats is het noodzaak dat we ons realiseren dat we niet alles in ons eentje kunnen. Het is belangrijk dat we aan anderen kenbaar durven maken dat we soms steun, aandacht en/of hulp nodig hebben. De meeste van ons vinden dat erg moeilijk, omdat we de ander liever niet lastig vallen. Of het is moeilijk om over problemen te praten, want dan hang je de vuile was buiten. Hoe moeilijk ook, het is erg zinnig om te proberen iets van onze zorgen te delen met een ander. bat kan de buurvrouw zijn, een verzorgende, een familielid of vriend.

Gek Praten met iemand in onze omgeving lucht op. Soms zal ook blijken dat alleen ons hart luchten niet genoeg is om echt iets te veranderen aan de dingen waar we mee zitten. In dat geval is het goed om na te gaan of het zou helpen als u hulp zou krijgen van een professionele hulpverlener. bat kan bijvoorbeeld iemand zijn van een instelling voor geestelijke gezondheidszorg. De huisarts of verpleeghuisarts heeft daarover meer informatie. Helaas is het zo dat nogal wat mensen - en met name ouderen - daar liever verre van blijven, want ja ze zijn toch niet gek!. Nee, u bent niet gek en dat zijn de vele duizenden Nederlanders die hulp krijgen bij hun psychische problemen ook niet. Vooral van ouderen wordt vaak gedacht dat zij minder goed te helpen zijn, omdat ze toch niet

meer zullen veranderen. Toch is het omgekeerde waar. Ouderen kunnen vaak goed geholpen worden, omdat zij geneigd zijn om de redenen voor hun ongelukkig zijn eerder bij zichzelf dan bij een ander te zoeken. En dat is belangrijk, want wie iets aan zijn situatie wil veranderen, kan dat alleen maar doen door bij zichzelf te beginnen.

Praktisch

We kunnen ook in praktische zin dingen ondernemen die ons prettiger doen voelen. Eén daarvan is nagaan op welke manier we invulling willen en kunnen geven aan de dag. De structuur van ons dagelijks leven verandert als we ouder worden. Ons werk valt weg, onze huishouding wordt kleiner en vergt steeds minder tijd. En wie in een zorginstelling woont, krijgt bovendien te maken met een dagindeling waarop maar weinig invloed kan worden uitgeoefend. Zodra een zinvolle daginvulling ontbreekt, wordt het leven een weinig uitdagende en saaie aangelegenheid. Herkent u dit? Dan is het zinvol om eens na te gaan hoe dat anders zou kunnen. Het is niet nodig om een heel dagprogramma te hebben. Belangrijk is om een paar keer in de week een activiteit te ondernemen, die plezier en/of voldoening geeft. Dat kan van alles zijn: handwerken, gymnastiek, lezen, zwemmen, zangkoor, een uitje naar een museum of een wandeling. Door iets te ondernemen doorbreken we de sleur van alledag, dat geeft in elk geval meer levendigheid en vaak voldoening. Bovendien vergroten we zo de kans dat we mensen treffen met wie we een leuk contact hebben. In dat soort - in eerste instantie vluchtige contacten - ligt

25

soms ook de kiem van wat wellicht een vriendschap kan worden. Het is ook aan te raden om iets te ondernemen met een klein clubje mensen, omdat het in een grote groep moeilijker is om contact te leggen met anderen.

Anderen helpen

Alle zorginstellingen hebben met hen te maken: bewoners die hun kamer niet af willen en lijken te “verpieteren”. Medebewoners maken zich vaak wel zorgen over deze teruggetrokken buren, maar weten niet goed wat te doen. Het is allereerst belangrijk om ons te realiseren, dat er mensen zíjn díe heel tevreden zijn met een dergelijk bestaan. Dat zijn de mensen die het prettig vinden om op zichzelf te zijn. Je ziet en hoort ze weinig, ze gaan gewoon hun eigen gang. En dan zijn er mensen die liever anders zouden willen, maar dat niet kunnen. Zij leven noodgedwongen een teruggetrokken bestaan. Als ze iets van zich laten horen dan is dat vaak in de vorm van klachten over bijvoorbeeld hun gezondheid. Ze hebben last van pijntjes en kwalen en slikken vaak nogal wat medicijnen. Het klagen is hun enige uitlaatklep. Deze bewoners hebben waarschijnlijk hulp nodig, maar durven daar niet rechtstreeks naar te vragen. Ze zijn bang voor de wereld buiten hun kamer, zij zoeken veiligheid door binnen te blijven en sluiten zich daardoor af van anderen. Aan hen hulp bieden is geen eenvoudige zaak. Het enige dat een ander kan doen, is voorzichtig contact leggen en met heel veel geduld een vertrouwensband opbouwen. Op den duur komt er wellicht een moment waarop de bewoner aan de arm van de vertrouweling naar buiten durft. Eerst eens een wandeling op de gang, later misschien een kijkje in de koffiekamer en na een tijdje hoort een bezoek aan een activiteit wellicht tot de mogelijkheden. Vaak is het begeleiden van deze bewoners een te moeilijke taak voor medebewoners en soms ook voor verzorgenden. In die gevallen kan het raadzaam zijn om professionele hulp in te schakelen.

26

OUDEREN NIETS MEER WAARD? HOEZO …. ?

WIJ ZIJN EEN FORTUIN WAARD?

Wij hebben ZILVER in onze haren, GOUD in onze tanden,

en GAS in onze darmen. STENEN in onze nieren, LOOD in onze schoenen,

en KALK aan onze nagels. STAAL in onze heupen,

en PLASTIC in onze knieën. Vol met dure MEDICIJNEN,

lijken wij wel een GOUDMIJN. Een mens met zoveel MINERALEN

zal het jaar 3000 wel halen.

Daarom gaan we fier door het leven en nemen kritiek op als een SPONS. Want door bovengenoemd rijkdom,

drijft de economie op 0NS.

Ingezonden door hr. Hazeborg, bron onbekend

l. De voorzitter opent de vergadering en heet iedereen weikom.

2. Notulen van 5 maart 2003 akkoord.

3. In- en uitgaande post.

Voor de tweede maai is er een brief over de gladheidbestrijding naar de Gemeente verzonden. Op 18

maart jongstleden is de secretaris gebeld door de hr.Asselt, van de Gemeente, met excuses, hij ging er

vanuit dat wij al eerder bericht hadden ontvangen. Hr. Lubbes bij hem bekend van een totaal andere

afdeling.

Bij punt 6 van de agenda zal hier nader worden op ingegaan.

Brief ontvangen van Mevr. Hamersma betreffende tocht in de flat, via de ramen, kieren, en klachten over

de glazenwassers. Telefonisch gereageerd naar deze mevrouw, klachten moeten via de huismeester naar

Centrada. De huismeester verklaarde dat er inmiddels een opzichter bij de fam. Hamersma is geweest.

4. Mededelingen.

Hr. Okken deelt mede dat hij voor de zoveelste maal de wijkpost heeft benaderd i.v.m. een zebrapad

vanaf de Buizerd naar de winkels, waarom wel een zebrapad bij de school en niet voor ouderen? Hij

heeft nog steeds geen goed antwoord ontvangen. Wordt vervolgd.

5. Groot onderhoud.

Mevr. Hilhorst verontschuldigt de hr. v.d. Brink. Hij zou aanwezig zijn om nadere toelichting in

verband met het groot onderhoud te geven. De bedoeling was het alarmsysteem mede te vervangen.

Aangezien dat op een grotere schaal en met meer voorzieningen zal gaan gebeuren, vraagt dit nog enige

tijd. De voorzitter stelt voor dat de hr. v.d. Brink zijn uiteenzetting over het groot onderhoud bet beste

kan geven voor alle bewoners, zodat deze ook vragen kunnen stellen. Mevr. Hilhorst en de hr. Okken

zeggen dit toe, het leek Centrada beter eerst één en ander met de bewonerscommissie te bespreken,

datum moet nog worden bekend gemaakt. Hr. Verweij vraagt: Als de bewoners eerst schriftelijk bericht

krijgen over de uiteenzetting dat zij het beste ook schriftelijke vragen van te voren kunnen indienen.

6. Gladheidbestrijding.

Hr. Okken overhandigd een brief over gladheidbestrijding en een oversteekplaats voor de

Buizerdbewoners, bij is hier al geruime tijd mee bezig..

Bij uitgaande post reeds vermeld de brief en het telefonisch onderhoud dat mevr. Terlien met de hr.

Asselt, Gemeente Lelystad heeft gehad. De Buizerd is particulier terrein. De gemeente doet ook op

openbare wegen alleen de snelwegen en fietspaden, evt. wordt bij langere vorstperioden, gladheid - op

verzoek - de aanvoerwegen meegenomen. Moet aangevraagd worden via de wijkposten. Blijft een

probleem! De heer Asselt heeft we! beloofd zijn best voor ons te doen en na de evaluatie bij de

Gemeente ons te berichten.

7. Amusement.

Er zijn twee brieven uitgegaan in verband met het amusement, bevestiging van optredens. Mevr. Terlien

heeft de activiteiten tot en met augustus op een rijtje gezet en naar mevr. Hoksbergen,

vertegenwoordigster keukenbrigade verstuurd. Ook de leden van de Bew. Com. krijgen er één, alsmede

de hr. v.d. Zande. Tot schrik van ondergetekende was de datum van de bingo verkeerd, gevolg van

diverse omzettingen, gelukkig dat mevr.de Ruiter ook op 26 april de bingo kan verzorgen, met dank.

8. Rondvraag.

Mevr. Terlien vraagt hoe het zit met het behangen van de hobbyruimte. A1 maanden ge!eden het

verzoek daarvoor gekregen van mevr. Melius, zit dit ook bij groot onderhoud? Mevr. Hilhorst zal dit

nagaan Mevr. Terlien vindt al die plastic zaken in en op diverse plaatsen in de hobbykamer niet erg

netjes staan, iedereen is het hier mee eens. Hr. Okken zegt niet meer kasten beschikbaar te stellen,

zou het mogelijk zijn dat de handwerkclub datgene wat er werkelijk toe doet, gebruikt wordt, te 27

Aanwezig : de dames in ‘t Veld, Croese, de Ruiter, Terlien en hr. Verweij

Namens Centrada : mevr. Hilhorst en hr. Okken

Notulen vergadering bewonerscommissie de Buizerd van 2 april 2003

behouden en alle overbodige wol weg te gooien? Hr. Okken zal met mevr. Melius gaan praten.

Hoe zit bet met bet reglement vraagt mevr. Terlien, en de adviezen van de brandweer bij een brand?

Bewoners moeten wel tijd krijgen om aan de nieuwe situatie te wennen. Deze punten zijn in bespreking

bij Centrada. Het reglement ligt bij de afd. communicatie.

Mevr. Croese

Zij klaagt erover dat de dranger op de achteruitgang te snel dichtgaat en veel kracht vraagt om hem tegen

te houden, is er iets aan te doen? Hr. Okken zal zien wat hier aan te doen valt, hij heeft ook nieuwe

straattegels vervangen, waren door kwajongens verwijderd en in de sloot gegooid.

De hr. Okken.

Heeft een klacht ontvangen van een bewoner, iemand met een scootmobiel ondanks vele verzoeken, bij

biljarten toch in de recreatiezaal, in de week dat de huismeester vrij was. Hij zal hier nader op in gaan.

De Zonnebloem heeft Centrada benaderd met verzoek voor opstappen terrein de Buizerd voor een

bustocht. Hr.v. Merm heeft zijn toestemming gegeven. De voorzitter uit zijn ongenoegen dat hierover

geen kontakt is opgenomen met de Bew. Com. Het terrein van de Buízerd gebruiken als verzamel- en

opstappunt zorgt voor veel overlast, geparkeerde auto’s bijv. Hij begrijpt dat het voor bewoners

gemakkelijk is voor de deur in te stappen, maar waarom niet bij de Hoven, ruimte in overvloed. Mevr.

De Ruiter zegt dat bewoners zonder eigen vervoer blij zijn met de opstapmogelijkheid. Mevr.Croese

beaamt dit. Mevr.Terlien zegt dat er verschil is in Buizerdbewoners die instappen, dus opgehaald

worden, en het terrein gebruiken als start- en aankomstpunt.. Centrada heeft toegezegd dat er geen

overlast mag komen door de hele dag geparkeerde auto’s. De eerste tocht op 3 april kunnen we eerst

even aanzien..

Hr. Verweij.

De voorzitter vraagt aan mevr.Hilhorst, of er al iets bekend is van het kontrakt Centrada — UPC?

Nu ook de zender Discovery uit de lucht, de kosten blijven het zelfde en we krijgen minder, kan UPC

zomaar kontraktbreuk plegen? Mevr. Hilhorst stelt voor onder de bewoners eventueel een enquête te

houden over een pakket, zal wel kosten met zich meebrengen.

Hr. Verweij heeft klachten ontvangen van bewoners flat 12, kunnen de struiken eruit? Indien er dan gras

ingezaaid wordt voor de bewoners gemakkelijker. Mevr. Hilhorst en de hr. Okken zullen dit bespreken.

De voorzitter dankt alle aanwezigen en sluit de vergadering.

Volgende vergadering woensdag 7 mei 2003.

Secretariaat Voorzitter

Riet Terlien. Hr. Verweij

28

29

Notulen van de vergadering Bewoners Commissie de Buizerd van 7 mei 2003.

Aanwezig: namens Centrada: mevr. Hilhorst en de heer Okken.

Bew. Com.: de dames de Ruiter, in ‘t Veld, Croese, Terlien en de heer Verweij.

1. De voorzitter opent de vergadering en heet iedereen welkom.

2. Notulen van 2 april goedgekeurd.

3. In en uitgaande post.

Binnengekomen brief van de hr. Lischer betreffende U.P.C. en het verzoek om een kast t.b.v. de

koersbalclub. Brief van de fam. Hoksbergen met dank voor de bollentocht van 3 mei. Uitgegaan

antwoord naar de hr. Lischer, in de notulen vanaf februari is de Bew. Com. hierover in gesprek

met Centrada, wat de kast betreft, de koersbalclub weet van niets!

Felicitatie verzonden naar mevr. v. Wees, rolstoeldansen, vanwege haar koninklijke

onderscheiding.

4. Geen mededelingen.

5. Groot onderhoud.

Mevr. Hilhorst meldt dat de hr.v.d.Brink die hierover gaat, met het plan rondloopt het nieuwe

alarmsysteem gelijk met het groot onderhoud te installeren. De Bew. Com. is bang dat het weer

vertraging oploopt, vorige maand het zelfde verhaal. Mevr. Hilhorst heeft naar de hr.v.d.Brink

gemaild en zal z.s.m. kontakt met hem opnemen. Zij vraagt de Bew. Com. een lijstje op te

stellen van de evt. werkzaamheden. De voorzitter vraagt of zij niet eerst een lijst van

werkzaamheden van Centrada kan krijgen. Lijsten kunnen dan vergeleken, aangevuld worden.

Ook wil de Bew. Com een vergadering met voorlichting voor de bewoners. Centrada had dit al

toegezegd.

6. U.P.C.

Hr. Verweij is hiermee al geruime tijd aan de slag. Hij heeft het volgende achterhaalt: Er zouden

drie schotels moeten komen, 15 zenders. Kosten 75.000 euro, er moeten verdeelkasten worden

geplaatst, en de grond moet open voor de kabels. Centrada gaat hier niet mee akkoord. Men is

bezig, (niet Centrada) een kastje te ontwikkelen voor individueel gebruik, kosten onder de 300

euro. Dit zou een betere oplossing zijn.

Niettemin zal U.P.C. nauwlettend gevolgd worden. Diverse Gemeente in Flevoland liggen met

ze overhoop, misschien dat daar iets uitkomt waar wij ook wat aan hebben.

7. Evaluatie bustocht Zonnebloem.

Hoewel de bustocht van 3 april jl. niet zo veel overlast, foto aanwezig als bewijs, bezorgde als

vorig jaar is de Bew. Com. van mening dat de Buizerd alleen als opstapplaats voor

Buizerdbewoners moet dienen. Niet voor mensen van buitenaf Wanneer deze met busjes, taxi’s,

naar de Buizerd kunnen komen, kunnen ze net zo goed naar een opstapplaats met meer ruimte.

De laatste maal kon de huismeester met moeite zijn kantoor in vanwege de wachtende mensen.

Voor de Hoven is een zee van ruimte.

8. Amusement.

Aanwezig : de dames in ‘t Veld, Croese, de Ruiter, Terlien en de hr. Verweij

Namens Centrada : mevr. Hilhorst en hr. Okken

Notulen vergadering bewonerscommissie de Buizerd van 7 mei 2003

Is tot september geregeld. Voor Roels feestje zijn de keukenbrigade en het bestuur samen geweest

om alle taken te regelen en te verdelen. De voorzitter heeft de enveloppe en de brief voor de

bewoners klaar. Zij worden half mei verzonden. Op 23 mei zitten tussen 10:00 en 12:00 uur enige

bestuursleden in de recreatiezaal om giften in ontvangst te nemen.

9. Afrekening verwarmingskosten.

Kan Centrada hier iets zinnigs over zeggen, vraagt de voorzitter. Zelf heeft hij onmiddellijk naar

Breda gebeld, bevestiging van ontvangst wel ontvangen verder nog geen uitleg. Mevr. Hilhorst

zegt dat Centrada hierover geen voorlichting kan geven, zoals de Bew. Com. heeft voorgesteld.

Zij krijgen de afrekening van Gamoc. Bewoners betalen naar verbruik. De bewonercommissie

gaat hier niet mee akkoord. Centrada zendt ons de afrekening, kunnen wij van ze verwachten dat

zij dit uitzoeken is de vraag. Is het mogelijk dit duidelijk van één persoon uit te rekenen, hoe is

het samengesteld? De voorzitter vindt het niet duidelijk, mevr. Hilhorst zal proberen duidelijkheid

te krijgen.

10. Rondvraag.

Mevr. Terlien vraagt wanneer er kascontrole is. Afsluiting kas op 31 augustus. Wie de

kascontrole doen wordt nagekeken. Wanneer verkiezingen? Vorig jaar was dit op 18 augustus,

besloten wordt dit jaar ook deze datum aan te houden. Er moet een verkiezingscommissie komen

en indien mogelijk 9 te kiezen kandidaten. Indien geen of onvoldoende kandidaten zal Centrada

het heft in handen nemen. Zij zullen dit nader in de statuten nazien.

Mevr. Croese wil graag een bank voor flat 12 om in de ochtendzon te zitten. Zij vraagt of ze

eventueel tuinstoelen kan gebruiken. De Bew. Com. is hierover verdeeld. De hr. Okken zal zien

of het mogelijk is één van de banken vanaf het middenterrein te verplaatsen, voorwaarde is wel

dat de entree voor flat 12 vrij blijft.

De voorzitter dankt alle aanwezigen en sluit de vergadering.

Volgende vergadering op woensdag 4 juni 10.00 uur.

Secretariaat Voorzitter

R. Terlien N. Verweij

30

3 Van de Redactie

4 Activiteit

5 Mijn rollatormandje

6 + 7 Wandeling

8 + 9 Lief & Leed

10 Langs de slootkant

11 Warm, Heet, Tropisch

12 + 13 Houdbaarheidsdatum

14 Bewoners van de Buizerd

15 Geachte heer Verwey

16 Notulen vergadering Bew. Comm. - 2-09-2003

Redactieleden : E. Knoek, D. Wijers A. Verweij Typewerk en Layout : Steven Verhoef Eindredactie : C.G.D. Alexander

03

De vakantiegangers zijn weer terug op de basis

De zomer is zo goed als voorbij en hopelijk staan ons nog enkele mooie herfstdagen te wachten.

De dagen worden korter—slecht weer is het vooruit zicht. De tijd voor spelletjes in clubverband breekt aan.

De clubs zijn weer begonnen

Vanuit de redactie wensen we alle clubleden een prettige competitie toe.

04

In de Buizerd krant jaargang 4 nummer 1 staat op bladziide 12 een artikel van de heer J.A.Bulder betreffende zijn activiteiten tegen het sluiten van de loketten op meerdere N.S.station’s waaronder ook die in Lelystad. Hij verzamelde toen in korte tijd vele protest handtekeningen. Op dinsdag 09 september jl was er een actie georganiseerd op het stadhuisplein door de overkoepelende organisatie van gehandicapten. Natuurlijk was de heer Bulder daar actief aanwezig en hij verzamelde daar zo’n honderd protesthandtekeningen. Al deze handtekeningen worden t.z.t. aan de directie van de Nederlandse Spoorwegen in Utrecht ter hand gesteld. Tot heden aan toe is het resultaat - uitstel van sluiting. De heer Buider zegt terecht dat van uitstel afstel kan komen! En dat hij daarom met zijn coilega’s actief bezig blijft.

De heer Bulder zou graag in kontakt willen komen met iemand in de Buizerd die een computer met internet aansluiting heeft. Hij vraagt of de bezitter hiervan genegen is om soms een mailtjes te versturen die betrekking hebben met zijn acties. Zijn telefoonnummer is: 250791. Het zou voor hem een steun zijn in zijn verdere activiteiten. Over de verdere gang van zaken zal hij ons via de krant op de hoogte houden.

De redactie wenst de heer Bulder veel succes.

05

U heeft het vast ook wel gemerkt, dat er ook hier steeds meer mensen gebruik maken van een rollator. Het is dan ook een heerlijk hulpmiddel wanneer je moeite krijgt met lopen. Je hebt er steun aan en het draagt ook nog je losse onderdelen zoals je boodschappen, je jasje je tasje en je das. Ik ben dan ook al jaren verknocht aan mijn karretje en zou het niet graag willen missen. Van de week kwam ik terug van een dagtocht naar de dierentuin in Emmen; krijg ik mijn rollator terug zonder het bijbehorende mandje. De beide autobussen werden nagekeken, maar het was nergens te vinden. Ik was aardig wanhopig, want waar haal ik zo gauw een nieuwe vandaan? Maar toen begon het: Binnen de kortste keren hing er een keurig briefje op het prikbord., en toen kwam de hulp op gang. Eerst vragen: “Is het al terecht en heb je het al gevonden?” Daarna aanbiedingen: “Zal ik eens voor je opbellen?”. En: “Ik weet nog wel iemand die er een over heeft, mísschien kun je die kríjgen...”, en ja binnen 2 dagen had ik een keurig nieuw mandje, plus de nodige reserve aanbiedingen. Dus het was dik voor elkaar. Wie zei daar iets over de Buizerdianen? Als er hulp nodig is, komt die er toch meteen? Ik ben jullie allemaal heel erg dankbaar voor jullie belangstelling, jullie hulp en het uiteindelijke resultaat.

LIESBETH KNOEK

Het ware te wensen dat alle mensen met - al hun gebreken - zich zelf eens bekeken,

dan zouden zij het praten over anderen wel laten!

Ik liep in een park en ineens kreeg ik neiging om niet mijn gewone wandeling te maken, en in plaats van rechtdoor ging ik rechtsaf een donker bos in. ’t was in die week van de hittegolf en daar was het nog heerlijk koel. Dit bos was niet zo heel groot dus was ik er al weer gauw door heen en kwam uit op een slingerend voetpad wat door een groot rietveld liep. Het was daar afgelegen en stil en het eerste wat me op viel was de vreugdevolle zang van de Veldleeuwerik, die alsmaar hoger en hoger vloog, om met een

plotselinge duik weer tussen het riet te verdwijnen. Ook ik verdween helemaal in het wel 2 meter hoge riet. Het was er een waar eldorado voor veel vogels want zo af en toe hoorde ik

ook de Karekiet, maar ook Kikkers en Veldmuizen voelen zich daar thuis. En tussen al dat riet groeien heel wat planten o.a. de Gele Schermbloem en Monnikskap en zo hier en daar stonden planten met fluweelachtige bladeren en mooie bloemtrossen, dat was de Ossentong en natuurlijk diverse Varens. Op een Velddistel zat een leuk wit-zwart getekende vlindertje. Dat was een Koevinkje en ook de Kleine Vos zat heerlijk van de nectar van een bloem te smullen. Ja, ook de Koolwitjes waren aanwezig, maar die zie je overal en al die vlinders leggen weer hun eitjes tussen de planten waar dan weer rupsen uit voort komen. Die hele levenscyclus speelt zich daar tussen het riet af; het is een wonderlijk

gebeuren. Ik had nauwelijks een kwartier gelopen of ik hoorde rechts van me een zwaar puffend geluid en ik zag een grote zware combine die getrokken werd door een diesel, die ook weer een grote laadbak achter zich had en dat hele geval werd door één man bediend. Al het graan was radicaal in die laadbak verdwenen. Vroeger gebeurde dat heel wat idyllische. Met 4 of 5 mensen werd het koren met de sikkel af geslagen en de vrouwen bonden ze tot garven en ze moesten nog een paar dagen drogen en werd met paard-en-wagen naar de boerderij gereden. Prachtig om te zien maar niet efficiënt - dat was toen zo’n 80 jaar geleden nog niet nodig. Toen bestond de bevolking van Nederland nog uit 6 miljoen mensen en dat zijn er nu 3x zo veel en die moeten allemaal eten. Toen ik daar een hele tijd in het gras had gelegen dwaalden mijn gedachten toch weer terug toen ik nog een kind was en hoe anders het toen allemaal was. Ook toen hield ik al van wandelen, vaak met mijn opa en die kwam echt van het boerenland en wist daar heel veel van te vertellen. Mijn opa was bekend in heel de buurt en wij hoefden onderweg nooit honger te lijden want hier werd overal koffie of een glas karnemelk aangeboden.

06

En een snee brood kregen we er ook bij. Vaak kwamen we thuis met een stuk kaas, spek of een klont boter en dan zei mijn opa: “Kijk jochie, een vliegende kraai krijgt altijd meer dan een kraai die blijft zitten”. Eerst begreep ik dat nog niet. “’t Zal wel zo zijn”, maar in de loop der jaren ben ik daar wel achter gekomen dat dit gezegde heel waar is. Maar na dit intermezzo moest ik toch weer naar huis. Niet vanwege het weer, want dat was al weken heel mooi en de laatste dagen zijn we bezig weer een record te breken, want we zitten nu al zo’n 8 dagen boven de 30 graden, dus dat belooft weer wat. Bijv. een flinke donderbui want alles smacht naar water. Maar: “Wie dan leeft wie dan zorgt”, dus dan maar weer een volgende wandeling van: A. van Beekum

07

08

De mensen vonden het allemaal heel fijn en kijken ook blij als je van Lief & Leed op bezoek komt. Bij de bewoners die hier nieuw hun woning betrekken gaan wij langs en zij vinden het heel leuk dat hier zoiets gedaan wordt. Daar brengen wij dus een welkomsplant. Ik heb bij bewoners - waar wij op bezoek gaan als ze uit het ziekenhuis komen - gevraagd of hun naam in het krantje genoemd mag worden. Als de mensen dat niet willen, doen wij dat ook niet. We gaan nu weer bij 3 patiënten op bezoek, 2 in het ziekenhuis en één die thuis gekomen is. De dames van Lief & Leed

Nel Kohn en Rie Ussebaar

Jans Menning heeft afscheid genomen van Lief & Leed wegens gezondheids redenen, Wij bedanken Jans voor het werk dat zij al die jaren heeft gedaan. Ze heeft bloemen en een kaart van Lief & Leed gekregen.

Jans Menning

Hierbij deel ik U mede dat met ingang van 1 september Mevr. Osselaar deel uit gaat maken van het Lief&Leed-team. Voor de eerste keer ben ik persoonlijk gebeld dat een familielid in het ziekenhuis lag en die hebben we bezocht. Het is dan toch leuk dat de mensen het Buizerdblad lezen en er op reageren. Ik ben ook naar verschillende mensen gegaan en het gaat nu gelukkig wat beter met ze. Ook werd ik telefonisch bedankt voor de kaarten en bloemen die ze kregen. Het is dankbaar werk en ik hoop dat meer mensen hier gebruik van maken om ons te waarschuwen.

Nel Kohn tel. 228714

Beste bewoners,

In de maand juli moest ik voor een operatie worden opgenomen. Om privé redenen had ik hieraan zo min

mogelijk ruchtbaarheid aan gegeven. Belangstelling is uiteraard altijd leuk.

Bezoek thuis was teveel, mede met het oog op mijn

partner die al voor mijn verzorging moest opdraaien.

Niettemin waren er diverse bewoners die mij bloemen en kaarten stuurden. Hiervoor mijn hartelijke dank.

Ook mevr. Kohn die namens Lief & Leed een kaart en

bloemen bracht mijn dank.

Riet Terlien.

09

Voor ons mensen is water veelal afschrikwekkend koud, laat staan als je er altijd in moet leven. Maar veel dieren kunnen niet anders en toch leven ze in het water. Ik denk dat er in het water net zo veel leven is als daar buiten. Zet maar eens een fles met slootwater op een lichte plaats en je zult zien dat er al na een paar dagen wat leven inkomt. Ook moet er zuurstof in kunnen komen. Door er een paar takjes waterpest in te doen zie je dan het wonderbaarlijke leven beginnen. Eerst microscopisch klein en later wordt dat groter doordat de één de ander op eet. Als jongen ging je met je zelfgemaakte netje er op uit om te vissen. Een pracht van een schepnet maakte je van dubbel gevouwen klein kippengaas, 4 touwtjes eraan, dan een lang touw en dat aan een stok gebonden. Daarmee ging je alleen of met een paar jongens langs de sloten en er was altijd wel iets te vangen. Soms een watertor of een visje, maar deze keer moest het een salamander zijn. En als je heel stil even bleef zitten kwamen ze weer te voorschijn, weliswaar tussen waterpest en vederkruid maar kwamen ook wel verder en daar lag het stukje kippengaas te wachten en zwom hij daar overheen dan was het zaak om vlug op te halen. En als je dan geluk had dan had je een salamander gevangen, en mooi dat die zijn. Je houdt het niet voor mogelijk. Een pracht van een kam over zijn rug - van zijn kop tot zijn staart - en de onderkant was in de paartijd dan donkerrood met zwarte stippen. Op eens riep één van mijn vrienden: “Stil zijn”, en wij slopen er gauw heen en zagen een wonderlijk mooi schouwspel zich onder water afspelen. Met kleine rukjes en

wendingen was een stekelbaarsje zijn zelfgebouwde nest aan het verdedigen. De bouw moet een heel karwei geweest zijn om van kleine takjes en plantendelen dit te bouwen. Het was net een tennisbal, met aan de voorkant een flinke opening maar aan de andere kant was het gat veel kleiner. Het mannetje hoopte dat er een dik bezet vrouwtje zou langs komen om haar eieren erin af te zetten. Ik had het nog niet gezegd of daar kwam een vrouwtje aan - dik van al haar eieren. Meteen ging dat mannetje er op af en met veel duwen en stoten kreeg hij dat vrouwtje bij het nestje, maar ze moest er door heen om de eieren erin kwijt te raken en daar slaagde hij wonder wel in, want aan de andere kant verliet - het nu platte vrouwtje - het nestje. Het mannetje bekommerde zich niet meer om haar en hij kreeg het verschrikkelijk druk want de eitjes moesten met zuurstof bewaaierd worden en na een paar dagen kwamen ze uit en een zwerm kleine visjes zwom daar lustig tussen de waterplanten. Het waren er wel een paar honderd, maar dat moest ook wel want er zijn veel kapers op de kust die al dat kleine grut graag op eten. Eén van de ergste is wel die geelgerande watertor en toch blijven er altijd wel wat over om voor een volgende generatie te zorgen. Want het zou jammer zijn als het 3 doornige stekelbaarsje zou verdwijnen. Wij jongens die dicht bij de weilanden woonden is dat allemaal een groot voorrecht want in de stadsgrachten zag je alleen maar rioolponen drijven. “Nee”, voor zoiets mee te maken moet je in het boerenland wezen met slootjes en uiterwaarden aan de Lek. Daarover een volgende keer.

10

De meeste mensen kunnen er niet tegen. “Nou, dan ga je toch met je benen in de koelkast zitten, desnoods met een zak ijs in je rug, desnoods nog een ventilator naast je en een pannetje frambozen ijs voor de inwendige afkoeling”. Alleen al bij het schrijven ervan krijg ik het koud, laat staan als je daar een paar uur moet door brengen. Het is maar een suggestie voor mensen díe niet tegen zo’n hittegolf kunnen. En er zijn natuurlijk ook nog andere mogelijkheden maar dat had je zelf ook wel door. In elk geval hoop ik dat we het weer goed van afgebracht hebben, want als we dit lezen is het al weer september en zijn de dagen al korter en hopelijk ook wat koeler en dan gaan we zo zachtjes aan de winter weer tegemoet. “Nou dat is ook niet alles”.

A. v. Beekum (1 van de 132).

11

Er was een tijd dat Eva boodschappen doen leuk vond. Een praatje bij de groenteman, de bakker en de melkboer, je kwam altijd wel een bekende tegen. De groenteman, de bakker en de melkboer hadden ook tijd voor je. De vrouw van de groenteman adviseerde je hoe je het beste een nieuw op de markt gekomen groente kon bereiden. Dat is inmiddels jaren geleden, de supermarkten kwamen, lekker handig alles in è winkel, zo werd je lekker gemaakt. Vanaf het begin had Eva het gevoel dat het niet goed was. Ze bleef haar buurtwinkels trouw, maar naarmate de tijd verstreek verdwenen er meer en meer. Toen haar man Henk vijf en zestig werd en met pensioen, gingen ze samen naar de buurtwinkels. Het werd moeilijker, het lopen ging niet meer zo best, minder winkels en verder weg. Op een dag gaven ze zich over, nu maar de supermarkt om de hoek. Dat was toch zo gemakkelijk, gewoon een kar pakken, langs de schappen en volgens het boodschappenlijstje inladen. Dat het toch wat minder prettig ging bleek toen Eva op de broodafdeling vroeg: “Heeft u een halve pan”? Het meisje keek haar vreemd aan: “Een pan”? Geïrriteerd zei Eva: “Een half pannenbrood ja”. Het meisje rommelde wat met een stapel verpakte broden een bleef niet begrijpend

kijken, waarop Henk ingreep en zei: “Geeft u maar zo’n halve,” met een knik naar een van de broden die er lagen. Even later gaf Henk op het nijdige gesis van Eva dat het bespottelijk was, iemand op een broodafdeling die niet wist wat pannenbrood was het antwoord: “Het zijn allemaal nog kinderen, goedkope arbeidskrachten zonder warenkennis. De volgende week liep het op de vleesafdeling helemaal fout. Een apart vak met aanbiedingen kipfilet van zoveel voor zoveel. Eva riep geestdriftig: “Zullen we dit meenemen voor als de kinderen komen eten, dan maak ik die speciale kipschotel klaar.” Een week later kwamen de kinderen, Eva en Henk hadden uren in de keuken gestaan voor de speciale kipschotel. Aan tafel gezeten riep hun dochter na de eerste hap: “Het smaakt niet zo als anders, niet goed, waar heb je de kip vandaan?” “Bij de supermarkt vorige week.” “Vorige week? Wat voor houdbaarheidsdatum stond erop”? Eva kreeg het benauwd keek hulpzoekend naar Henk, en stamelde: “Daar heb ik niet opgelet”. Hoewel de kleinkinderen riepen: “We halen wel een patatje”, besloot hun dochter dit tot

12

op de bodem uit te zoeken. Na veel moeite kwam uit de afvalzak de verpakking te voorschijn, en ja hoor, de houdbaarheidsdatum was een week geleden. “Jullie wilden ons vergiftigen, beken het maar”, grapte iemand. Eva en Henk voelden zich diep ongelukkig en wisten dat ze dit nog heel lang zouden moeten aanhoren. Ze hadden zich het etentje anders voorgesteld. Wanneer ze nu boodschappen gaan doen lopen ze eerst thuis alles na: de boodschappenlijst, de munt voor de kar, de leesbril. Zenuwachtig lopen ze door de supermarkt, wanhopig zoekend naar de houdbaarheidsdatum die vaak moeilijk te vinden is, bril op, bril af, en hopen dat er geen rij bij de kassa staat en er niet van die verschrikkelijke harde muziek te horen is .... Boodschappen doen is geen pretje meer! Eva heeft een brief gestuurd naar de Gemeente met het verzoek een standbeeld te plaatsen voor de weggewerkte kleine winkelier, ze weet best een heel leuke plek, maar ze heeft nog geen antwoord ontvangen. Riet Terlien. Juli 2002.

13

Toen ik vanochtend, op 8 augustus

2003, langs het mededelingenbord

kwam, schrok ik mij te pletter. Er was

daar een briefje opgehangen door

mevrouw Roos de Ruiter waar de

honden geen brood van lusten.

Sorry voor mijn taalgebruik, maar ik

ben dan ook ontzettend boos.

Vele jaren verzorgden de familie

Naaktgeboren een geweldige bingo.

Wij wonen hier nou ruim vier jaar en

hebben menig bingoavondje

meegemaakt. Nadat er een geruime

tijd geen bingo meer werd

georganiseerd, waren er twee dames

(Roos de Ruiter en Rie Soetekou) bereid gevonden om weer met een bingo te

beginnen, fantastisch toch!

De brief die mevrouw de Ruiter heeft geschreven, is een mededeling dat beide

dames er weer mee stoppen en wel om de volgende reden;

Zij zou voor zichzelf geld overhouden en mevrouw Soetekou zou betaald

worden.

Mensen dat is toch een schande dat mensen die zich voor ons in willen zetten zo

behandeld worden.

Diegene die deze onzin in de Buizerd rond strooit, is te laf om het deze mensen

recht in het gezicht te zeggen, mede omdat het op geen enkele grond gebaseerd

is en er voor die persoon een gevaar bestaat dat hij/zij zelf uitgerangeerd raakt

bij de medebewoners.

Het is altijd makkelijk om op deze manier medewerk(st)ers, clubjes bestuurders

en bestuursleden van de De Buizerd een trap na te geven, want het is nog altijd

zo de beste stuurlui staan aan de wal.

Wil Hagen 14

Geachte Hr. A. Verwey

Gaarne zou ik het volgende geplaatst zien

in het Buizerdmagazine.

Het deed mij veel plezier om kort geleden in

de bus een schrijven te vinden - over het

jubileum van de heer R. Okken - waarin

muzikanten gezocht werden. Ik heb me gelijk op gegeven, want ik vind het

fijn om weer te kunnen spelen en mijn kunnen als vibrafonist te laten horen.

Ik ben al vele jaren in de muziek bezig, o.a. als geluidsjager en met de

muziek zelf. Ook heb ik met diverse muzikanten samen gespeeld in

buurthuizen, in de opera, op de NCRV-radio en voor talentenjachten. Omdat

geen van mijn mede muzikanten doorzetters waren heb ik niets kunnen

opbouwen, zodat ik alleen overbleef.

En het is ook nog zo dat alleen spelen op - welk instrument je ook neemt—

nooit zo goed klinkt als in een band. Ik mis de begeleiding van een piano,

een gitaar, de bas en de drums en eventueel een vocalist(e) erbij is wel een

eerste vereiste, om goed uit de verf te komen.

Ondanks dat heb ik me deze avond ook wel gered. Ik heb de heer Dijkman

gevraagd mij ritmisch te ondersteunen, wat hij echter niet heeft gedaan;

heel jammer dus.

Gaarne zou ik van deze gelegenheid gebruik willen maken om te vragen of

U zelf ook een muziekinstrument bespeeld of zingt? Ik ben nieuwsgierig van

welke muziek U houd? Van Jazz of Zuid Amerikaanse muziek?

Zou U met mij dergelijke muziek willen spelen? Dan kunnen we misschien

een combo vormen zoals bijv. De Millers. Ik zou zo graag als muzikant in de

running willen blijven en zo als U wel weet denk ik.

Ook het Nederlandse repertoire vind ik leuk; maar geen Amsterdamse

Jordaanliedjes. a.u.b.

Ik hoop een reaktie van U te mogen ontvangen. Alvast bedankt dat U

bovenstaande tekst wil plaatsen.

Met vriendelijke groet:

Hr. J. v. Leuverden - Tjalk 11-23

PS.

Mocht U voor bepaalde evementen muziek nodig hebben, dan kunt U altijd

een beroep op mij doen, (ik hoop wel dat ik inmiddels wat muzikanten erbij

heb). Ik doe het graag.

15

1. De voorzitter opent de vergadering en heet iedereen welkom.

2. Notulen van 4juni 2003 goedgekeurd.

3. In en uitgaande post.

Brief ontvangen van een bewoonster betreffende feestje mevr. Menning. Hond in de zaal.

Familieleden! kinderen in de keuken in en uitlopend, zichzelf bedienend! Overal werd er gerookt!

Regels werden niet in acht genomen. Met de hr. Lischer hierover inmiddels een gesprek gevoerd.

Kaart met condoleance verstuurt naar de hr. Anese. Bedankkaart terug ontvangen.

4. Mededelingen.

Naar aanleiding van de ingestuurde formulieren met betrekking tot hulp in de keuken is er een

gesprek gevoerd met de hr. Lischer en de dames Kohn en v,d. Kerke. Afgesproken is dat zij op

18 september bij de modeshow voor het eerst in de keuken zullen helpen.

5. Verkiezingen.

Op de oproep voor kandidaten voor de verkiezingen en een verkiezingscommissie is geen enkele

reaktie binnen gekomen. Centrada en de bewonerscommissie gaan in nader opverleg hoe dit op te

lossen. Centrada overweegt in uiterste geval keuken dicht! En eventueel de recreatiezaal

eveneens!

6. Reglement.

Mevr. Hilhorst meldt: het boekje is onderweg.

7. Rondvraag.

Met betrekking tot het groot onderhoud vertelt mevr. Hilhorst dat de alarmering daarin wordt

meegenomen. De alarmering wordt vernieuwd, krijgt een meer sociaal karakter. Veel zaken /

adressen van familie bewoners zijn veranderd. Het zal voor de bewoners een verbetering worden.

Mevr. Terlien vraagt of bij het groot onderhoud ook de sloten van de voordeuren flats nagekeken

kunnen worden. Zij heeft zelf al een paar keer problemen met het slot gehad, ook van anderen

hetzelfde gehoord. Mevr. De Ruiter heeft een nieuwe cylinder gekregen. Mevr. Hilhorst lijkt het

beter indien problemen met het slot zich bij de huismeester te vervoegen.

De voorzitter bedankt alle aanwezigen en sluit de vergadering.

Op vrijdag 19 september 16.00 uur is de vergadering — bewoners en bewonerscommissie.

Het secretariaat Voorzitter

Riet Terlien A. Verweij

Aanwezig : de dames in ‘t Veld, de Ruiter, Terlien en de hr. Verweij; Croese niet aanwezig Namens Centrada : mevr. Hilhorst ; hr. Okken is met vakantie

Notulen vergadering bewonerscommissie de Buizerd van 2 september 2003

16

Redactieleden : E. Knoek, D. Wijers A. Verweij Typewerk en Layout : Steven Verhoef Eindredactie : C.G.D. Alexander

3 Van de Redactie en Van de bew. commissie

4 15 jaar wonen in de Buizerd

5 Operatie 2003

6 De werkelijke gang van zaken

7 Brief Centrada

8 + 9 Lief & Led

10 Snert gewoon of anders

11 De Winter komt er aan!

12 + 13 Een dag uit het leven van een senior

14 Brief Gemeente Lelystad

15 Oud worden

16 + 17 Brief Centrada

18 + 19 + 20 Wandeling

21 Komen & Gaan

Het jaar 2003 is bijna ten einde.

Kerst en jaarwisseling zijn in het verschiet.

We wensen elkander fijne Kerstdagen en een gelukkig 2004 toe.

Mooie wensen – doen de mensen:

Maar dan?

264 dagen staan ons (hopelijk) ter beschikking.

Laten we proberen het elkander zo prettig mogelijk te maken,

vergeet de wensen en goede voornemens niet.

De redactie wenst u allen Fijne kerstdagen – een prettige Jaarwisseling –

en een voorspoedig 2004 toe.

De voormalige bewonerscommissie en de S.v.T. wensen alle

bewoners in de Buizerd Fijne feestdagen en een voorspoedig Nieuwjaar.

Helaas hebben wij afscheid moeten nemen van de Bewonerscommissie.

Centrada bedankt de Bewonerscommissie voor alle inzet en betrokkenheid in de afgelopen jaren.

Het was een plezierige samenwerking. 03

04

15 jaar is een hele tijd. Ik weet nog dat we het plan opperden om te verhuizen. Maar waar moet je naar toe? We waren zó jong niet meer? Totdat we een levensgrote pagina in onze krant tegen kwamen waarin stond dat er woningen in Lelystad te huur aangeboden werden voor mensen boven de 55 jaar. Dat waren we r u i m s c h o o t s , maar toen we er nader op in g i n g e n , schrokken we toch wel van al die papieren die i n g e v u l d m o e s t e n worden. Ik herinner me v o o r a l d i e

doktersverklaring en die was niet mis, want we moesten zelf de ramen kunnen lappen en alle huiselijke beslommeringen en nog heel veel meer. We waren allebei nog goed gezond en toch met al die papier rompslomp kregen we de angst toch niet in aanmerking te komen voor een woning in de Buizerd, een complex voor 55 plussers. En als je nu kijkt wat er van al die vragenlijsten is over gebleven, dan zijn we er lelijk mee op achteruit gegaan. Diverse clubs gingen er op achteruit want van al die oude- en vaak gebrekkige mensen die naar de Buizerd kwamen konden onze clubjes niet meer van bestaan. Ja, het is zelfs zo ver gekomen dat onze

bewone rscommiss ie du i de l i j k de moeilijkheden ervan ondervond en we nu zelfs zonder bewonerscommissie zitten. Van de plm. 120 eerste bewoners zijn er nog ongeveer 25 over en daar draaiden de clubjes en de bewonerscommissie hoofdzakelijk op, bijgestaan door enkele nieuwelingen die in de Buizerd zijn komen

wonen, maar dat was toch niet genoeg om de boel draaiende te houden en ik denk dat het 15 jarige bestaan misschien ongemerkt voorbij gaat. Het is jammer dat het zo is gelopen en jaren terug zagen we het al aankomen want de generatie van 55 plussers tot plm. 65 – 70 jaar die komt haast niet meer aan bod, met alle gevolgen van dien. Gelukkig draaien enkele clubs nog lekker, zoals de Gym- en sjoelclub, de Koersbalclub en ook nog mensen die kaarten en de biljardclub. Dus er is toch nog wat te doen gelukkig.

A. v. Beekum

05

Ik was al een tijdje aan het sukkelen en dan denk je: “de oude dag komt er aan”. En wat bleek, ik had een gezwel in mijn buik, die er al jaren zat, maar nu moest hij er toch maar uit gesneden worden. Die operatie die ging prima, maar toen kwamen de perikelen. ’t Begon met 5 dagen I.C (Intensive Care) en daar was ik er haast 2 keer onderuit gegaan, maar onkruid vergaat niet en zo doende kwam ik er toch weer bovenuit, dank zij de goede verzorging in ons ziekenhuis en na 5 weken mocht ik weer naar huis, maar nog zo slap als een vaatdoek. ’t Grijpt je wel aan als je al op leeftijd bent, maar met wat doorzetting en vooral door het medeleven van heel vele Buizerd bewoners en van “Lief & Leed” gaf het weer zoveel kracht dat ik haast weer de oude ben. Het heeft toch wel ongeveer 6 maanden geduurd voor ik weer zover was dat ik weer ging sjoelen en afgelopen woensdag ben ik dan weer voor het eerst gegaan. Het was maar goed dat ik wilde trakteren, want de ontvangst was zo overweldigend dat ik er verlegen van werd. Lieve mensen ik dank jullie dan ook hartelijk voor al het medeleven en diverse bloemen die ik heb gekregen. Heel veel dank van J. v. Beekum

We schrijven de datum 04 november 2003 om 17:30 uur. Toen is er een telefonisch gesprek gevoerd, waarvan onderstaand een belangrijk

Vraag: Waarom heb je betreffende een chinees etentje geen kontakt opgenomen met mevr. …….. of met mij?

Antwoord: De heer .. . . heeft gezegd - toen ik om een mededeling

bericht voor de infoborden vroeg: “Er is geen bestuur meer”.

Vraag: Dat was niet voor dit eten, doch van voorheen. Antwoord: Niks mee te maken. Vraag: Heb je niet gelezen dat er een R.v.T. is die er op toe ziet

dat er geen 2 organisaties resp. activiteiten te gelijkertijd plaats vinden in de recreatiezaal?

Antwoord: Ik weet niets af van een R.v.T. en ik heb dat papier niet

gelezen en verbreekt de verbinding.

Na opnieuw bellen:

Vraag: Waarom dit alles; moet dat nu? Antwoord: Ik wil nergens meer mee te maken hebben, dat eten

gaat niet door en het andere ook niet. Ik haal de papieren er af.

Vraag: Dat kun je niet doen het is in en voor het belang van de

bewoners. Antwoord: Niks mee te maken wat ik doe is toch nooit goed; ik

wordt altijd tegengewerkt. Vraag: Kom terug op ie beslissing - laat alles door gaan in het

belang van de bewoners. Antwoord: Neen ik ben een stijfkop; ik doe

het niet.

Aan de lezer de eer namen te plaatsen en de vraag te beantwoorden: “Waar ligt de schuld van het niet door gaan van diverse activiteiten. Ik doe het niet voor mezelf maar voor jullie! Is dit al eens eerder geannonceerd? Bovenstaand laat aan dit ware verhaal niets te wensen over.

DE WERKELLIJKE GANG VAN ZAKEN !!

06

07

08

Ik wil iedereen bedanken die mij bij mijn ziek zijn zo hebben bij gestaan. Ik heb in het ziekenhuis heel veel kaarten en veel bezoek gehad. Maar bij mijn thuiskomst is het nog meer geweest. Ik heb heel veel bezoek, bloemen, planten en bonbons gehad. Dat vond ik zo geweldig en de gezegdes van wij kunnen je nog niet missen heb mij geweldig goed gedaan. En de familie Bierts zijn geweldig geweest. Die hebben heel veel voor mij gedaan en nog doen. Nogmaals allemaal heel hartelijk bedankt

Nel Kohn-Kolhoff

Er waren dit keer een paar zieken die verschillende keren in het ziekenhuis hebben gelegen.

Inmiddels is Mevr. S. Spee-Voortkamp weer thuis gekomen en ik ben daar een paar keer op bezoek geweest.

Ik heb daar kaarten en bloemen gebracht. Ook Mevr. Tielman is gelukkig weer thuis na vele operaties. Ik ben vaak

op bezoek geweest. Ook kaart en bij thuiskomst een plantje gehad. Mevr. Tabak-Buschbach is ook weer thuis en heb ook een plantje

gehad. Dan de heer C. v.d. Bunt is ziek, heb ook kaart, fruit en plantje gehad en wensen dan van de hele Buizerd van Harte

Beterschap. Dan hebben we nog een nieuwe bewoner de heer Rijst, die heeft ook een

plant en kaart gekregen als nieuwe bewoner.

Bericht u mij ook als er iemand ziek is en in het ziekenhuis is. Ik wens u allemaal veel gezondheid en hoor het graag van u.

Oproep! De afdeling Lief & Leed in de Buizerd zoekt vrijwilligers. Thans is alleen mevr. P. H. Kohn-Kolhof actief voor Lief & Leed, wat soms zeer moeilijk is. Wie is genegen haar terzijde te staan? S.V.P. met mevr. Kohn-Kolhof tel. 228714 kontakt op nemen. Bij voorbaat dank … R. v. T.

Beste Buizerd Bewoners

Bij mijn thuiskomst uit het ziekenhuis was ik heel erg verrast voor de vele Bloemen en Kaarten en

telefoontjes. Daarvoor mijn hartelijke dank.

Met vriendelijke groeten:

Greet van Veenenheuvel

09

Thuis gekomen van een gezellige “snertfuif” zette ik een flinke pot thee, want snert maakt dorstig. Onder het thee drinken bladerde ik in een tijdschrift en las daarin een verhaal over een jonge kok. Deze kok hield helemaal niet zo van eten. Als kleine jongen griezelde hij van de erwtensoep die zijn moeder klaar maakte. Als daags na het koken een lepel rechtop in de brij bleef staan, was zijn moeder pas echt tevreden. Met moeite kreeg het jongetje de dikke soep door zijn keel, maar hij hield dapper vol en werkte zo zijn portie naar binnen. Geleidelijk aan veranderde er iets . Hij had blijkbaar goed gekeken toen zijn moeder weer eens erwtensoep kookte en zag wat zij er allemaal in deed. “Het was een heel karwei om zo’n pan soep te koken”, concludeerde hij. Daar zat behalve de vele ingrediënten, zoals spek, worst, knolselderij, aardappelen enz. ook een flinke hoeveelheid zorg en liefde in. Het leek alsof hij er iets van proefde. Niet dat hij die soep nu plotseling lekker vond maar het was meer het gevoel. Van de winterstamppotten die zijn moeder met evenveel zorg klaar maakte moest hij helemaal niets hebben. Ondertussen groeide de jongen op en hij dacht: “Als ik nou eens kok werd, dan kan ik alles anders doen en ook alles lekkerder maken”. Hij werd kok en hij ging aan de slag met allerlei buitenissige recepten en dat beviel hem. Hij kookte ook erwtensoep maar wel heel anders dan de meeste mensen dit oud-Hollandse gerecht klaarmaken. Wat deze kok dan in de soep doet ga ik U nu verklappen:

Spliterwten Water Verse gember Knolselderij Knoflook Olijfolie Spaanse ui Komijnzaad Kardemonzaadjes Cayennepeper Gedroogde tijm Witte wijn Gedroogde abrikozen Balsemico azijn Zwarte peper Geroosterde pistach nootjes Abrikozen en nootjes dienen als garnering

Bij deze soep hoort roggebrood en geitenkaas. En onze kok? Hij kookt met veel plezier en liefde. Smakelijk eten, gewoon of anders …. Dini Wijers

10

Ingrediënten:

We kunnen er niet omheen, de winter is in aantocht, en daarmee de kans op sneeuw en gladheid. De nu afgetreden bewonerscommissie is al jaren bezig, zoals u weet, hier een oplossing voor te vinden. Gesprekken, brieven met diverse instanties, alles is geprobeerd. Omdat het duidelijk werd dat er geen oplossing kon worden gevonden voor hoofdzakelijk, sneeuw en gladheid voor de ingangen f lats en de trottoirs seniorenhuizen, wanneer onze huismeester afwezig is, werd er al op de vergadering van 18 september 2002, bewonerscommissie, gevraagd of er bewoners waren die goed genoeg ter been zijn en wilden helpen indien noodzakelijk. De toenmalige bewonerscommissie ging er vanuit dat bij een aantal van zo ongeveer 12 vrijwilligers er een rooster kon worden opgesteld, dat ingeval van nood snel kon worden ingezet ter wille van het algemeen belang. Wat bleek? Op de vergadering waren alleen de hr. Hagen en de hr. Weber die zich beschikbaar stelden! Een latere schriftelijke oproep heeft geen enkel resultaat opgeleverd! Het leek een haalbaar plan, dachten we, tenslotte wonen we in een wooncomplex en kan worden verwacht dat je ook met je medebewoners rekening houdt. Helaas! De

bewonerscommissie ging weer aan de slag met Gemeente etcetera voor een oplossing. Op 3 april jongstleden ontvingen we wederom een brief waarin duidelijk wordt aangegeven dat we dit zelf moeten oplossen! Op de vergadering van 19 september 2003 werden er weer vragen gesteld over de sneeuw en gladheid. Helaas waren deze vragen niet schriftelijk ingediend, zodat we het schrijven van de Gemeente niet bij ons hadden en dus niet konden voorlezen. Deze brief alsnog hierbij afgedrukt. Zoals u kunt lezen, dit probleem moet intern worden opgelost! Aangezien het aantal bewoners die iets voor het a1gemeen belang en/of hun medebewoners over hebben kennelijk tot het nulpunt is gedaald kunnen wij hier niets meer mee. Wij kunnen het a1leen maar betreuren. Namens de voormalige bewonerscommissie Riet Terlien

11

Toen ik de telefoon had neergelegd moest ik even gaan zitten Dat gebeurt je niet alle dagen, een kans om op de televisie te komen! Ik belde mijn goede bekende, hij kwam onmiddellijk, maakte een kopje thee omdat ik natuurlijk al op was van de zenuwen en zei: “Vertel is rustig wat er aan de hand is”. “De telefoon ging”, begon ik, “ik nam op, noemde mijn naam en een jonge stem zei, ik ben van de NOS, we gaan een nieuwe serie maken getiteld, een dag uit het leven van …….. , nu willen we deze serie starten met een dag uit het leven van een senior, wanneer u meedoet komen we met de cameraploeg een dag bij u filmen. We zouden het leuk vinden als u uw medewerking wilt verlenen, uiteraard staat er een vergoeding tegenover. Over twee dagen bel ik terug.” Helemaal buiten adem vervolgde ik: “Hoe vind je dat, ik op de televisie, misschien word ik wel een bekende Nederlander, word ik uitgenodigd voor allerlei spelletjes, praatprogramma’s”.

Ik kreeg dollartekens in mijn ogen. De goede bekende zei: “Weet je zeker dat je dit wilt? Er zitten natuurlijk wel haken en ogen aan. Een stukje in de Story of Privé”! “Dat wil ik niet, hou op, maar zo’n vaart zal het toch niet lopen? Je moet mijn plezier niet bederven! Er moet natuurlijk hier wel het één en ander worden veranderd”, riep ik. “Om te beginnen gaan de geraniums van de vensterbank vandaan en ook uit de bloembak buiten. Ze moeten niet denken, zo’n oud mens achter de geraniums. Ik wil laten zien dat een senior een gewoon mens is, die alleen op jaren is. Haal mijn schildersezel maar uit de berging en dan wil ik ook die laatste nieuwe roman van Abdelkader Benali, de winnaar van de Librisprijs, ze moeten niet denken dat wij senioren nog steeds met Merijnje Gijzen zitten. Mijn goede bekende begon rood aan te lopen, wees naar de boekenkast en zei: “De boekenkast puilt al uit, zou je dat nou wel doen”? “Het gaat om het imago van de tegenwoordige senior, die is niet meer stoffig, oud, seniel of hoe ze dat ook noemen. Wij zijn moderne senioren. Ik moet natuurlijk ook nieuwe kleding en naar

12

de kapper. De appeltaart voor bij de koffie bak ik zelf, hoe zal ik het doen met de avondmaaltijd? Dat moet iets aparts worden, geen kruimig aardappeltje met een speklapje en bietjes. Wij senioren van nu gaan met onze tijd mee, we eten over de grens, ik maak couscous, daar zullen ze van opkijken. En wat dacht je van achtergrondmuziek? Geen Mozart ook geen Frans Bauer, iets vlots er tussen in, Abba doe ik”. De goede bekende viel kreunend op de bank en riep: “Toevallig word ik wel een dagje ouder, ik ben nu al moe en het moet nog beginnen”. “Flink zijn, het is maar voor één dag, en voor het goede doel. Loop jij het huis nu is even door, is alles nu pico-bello? En ik wil een huisdier, ik ga een kat lenen, een hond zou nog beter zijn, maar waar leen je die? Een kat is toch niet alleen voor ouderen, ik ga die van mijn dochter lenen, hij logeert hier wel meer dus dat kan. Zie je, de indruk die ze van senioren hebben moet worden bijgesteld”! Schouderophalend en hoofdschuddend liep hij kritisch kijkend door mijn flat.

“Dat breiwerk kan dat blijven liggen, is dat niet uit grootmoeders tijd”? “Wat lopen mannen toch vaak achter”; ik antwoordde: “Dat is tegenwoordig weer in”. De stemming werd er niet beter op. Maar opeens hoorde ik hem vanuit de keuken hard lachen: “Moet dat zo blijven”? Hij wees naar het hoekje van de aanrecht. Daar stonden een aantal potjes en flesjes met medicijnen. Gemeen lachend zei hij: “Is dit van een moderne senior”? “Nee, natuurlijk niet”, zei ik kwaad, “Ook jongeren gebruiken wel eens medicijnen. Ga nu maar, de rest kan ik zelf wel af. Ik bel wel als ze geweest zijn”. Twee dagen later was hij er weer, na mijn telefoontje. Uitgevloerd lag ik op de bank, op de salontafel stond een groot boeket bloemen. De goede bekende vroeg nieuwsgierig: “Nou vertel eens, hoe was het, wanneer wordt het uitgezonden”? “Het wordt niet uitgezonden, ze gaan naar de Hoven! Schandalig, heb ik me daarvoor zo uitgesloofd? De Hoven, geen senioren maar echte oudjes met bloemetjesjurken en allemaal hetzelfde permanentje, schande! Het Nederlands volk krijgt een totaal verkeerd beeld van een senior. We worden straks weer niet serieus genomen, alleen door zo’n stomme filmploeg met een stel snotneuzen die er niets van snappen. Nou ze gaan hun gang maar”! Woedend was ik, hij begon te grijnzen, de gemenerd, maar toen hij zei: “Ik zie dat je er in ieder geval een mooi boeket bloemen van hebt overgehouden. Zullen we dan nu maar een glaasje wijn nemen voor de schrik”? Dat hebben we toen maar gedaan, met Abba als achtergrond muziek, en de couscous in de oven. Ergens vind ik het niet kloppen, maar wie luistert er naar mij – niemand! Ik ga vanuit mijn frustratie de appeltaart opeten, die zijn ze toch maar mooi misgelopen! Riet Terlien 13

14

…… dat is wat krakkemikkig zijn met dikwijls heel veel pijn Benen die wat moeilijk gaan je kunt er nauwelijks op staan De armen kunnen niets zwaars meer tillen al zou je dat nog zo graag willen En, het is echt waar t hart doet soms ook een beetje raar! Oh dát vergeten, hoe heet dié ook weer? Je gaat prakkizeren, keer op keer Is ‘t van den Heuvel of misschien Dal? Dan plotseling, je weet ‘t al Ook zijn er nog de oren die niet zo goed meer horen Dan de ogen, na een test zegt dokter, die zijn niet meer zo best Maag, buik, lever, gal en nieren en dan nog die pijnlijke spieren! Al kunnen we 1t moeilijk accepteren ermee te leven, dat moeten we leren De één heeft dit, de ander dat een ieder heeft wel eens wat Maar wees vriendelijk voor een ander dan helpen we elkander Bewaar gewoon je goed humeur want met klagen en gezeur al heb je nog zoveel verdriet kom je er niet! Voor de tijd die ons nog rest doen we echt ons uiterste best Weinig te nemen, maar veel te geven Zo hebben we nog een zinvol leven

15

Mevr. E. H. Brinkboer-de Jong begon rond haar tachtigste te dichten. Dit is één van haar gedichten. Ingezonden door mevr. Sallé

15

16

Nou dat zal ik eens haar fijn uit de doeken gaan doen. Omdat ik nog goed kan lopen en omdat ik met mijn oogjes nog best kan zien moet ik dat maar eens gaan opschrijven. Schrijven heb ik lang geleden op school geleerd. Niet wetende dat ik dat nog eens nodig zou hebben om een stukje in het Buizerdkrantje te kunnen schrijven. Zo zie je maar weer. Jong geleerd oud gedaan. Oh ja – nu een routebeschrijving van één van mijn (vele) wandelingen.

Nou deze keer ga ik om plm. 9 uur van huis. Het is mooi weer en het zonnetje

schijnt en het is al half november. Ik neem de achteruitgang richting Provinciehuis., want Lelystad wordt steeds groter en is provincie hoofdstad geworden. Dan ga ik een weggetje op. Ja óp, want het loopt nogal omhoog en even later loop ik op gelijke hoogte met het perron waar de treinreizigers geduldig lopen of staan te wachten op hun trein die hun naar hun bestemming brengt. Ja, ben ik daar dan heb ik een mooi overzicht over het nieuwe Stationsplein, met het grote hoge Gerechtsgebouw en de nieuwe rotonde die ze pas hebben aangelegd. Zo van bovenaf heb ik al diverse auto’s verscheidene rondjes zien maken; wel leuk, maar je

schiet er niet mee op. Als ik mijn weg vervolg ga ik de andere kant weer naar beneden, maar dat is altijd al zo geweest en ga ik langs sluwe paadjes richting de Stelling. Ik dacht één van de oudste buurten van lelystad dan zie ik aan mijn linkerkant een pleintje met allemaal cafe’s. Het is plm. 9:20 uur en alles is nog uitgestorven. Maar dat zal ’s-avonds wel anders zijn. Ik loop dus maar gauw door en loop over de Zandbankbrug met uitzicht. Ja aan beide kanten op één van de vele

18

Er zijn diverse buizerdbewoners die me vragen waar ik al dat moois, zo op mijn wandelingen, tegen kom.

dreven, waar de auto’s over heen razen. Via een klein bosje kom ik in de wijk “Het Damrif”. Leuke huisjes die vaak verscholen

staan tussen bomen en struiken. Via een mooi slingerpaadje met in het begin tamme Kastanjebomen - waarvan de kastanjes vol stekels zitten – kom ik op een stuk met walnotenbomen -de noten hiervan moet je eerst drogen en zijn ze heerlijk te eten. Dan ga ik langs de Zandbank en kom ik in de “het

Kustrif” dat mooi gelegen is met veel bomen en lage beplanting. Het is net een park waar je door loopt. Dan steek ik een weg over en kom ik in een heel andere wijk. Je zou zeggen in een betere wijk vanwege de mooie op zich zelf staande huizen met mooie tuinen en om de één nog

mooier dan de ander. Je ziet er dan ook veel vogels van diverse pluimage; vandaar dat ze de wijk “De Gors”genoemd hebben. Het is een lust om daar doorheen te wandelen. Dan eerst nog een park wat nogal heuvelig is en waar ook mispelbomen staan, die deze tijd net rijp zijn, wat heet rijp! Ze zijn zo rot als een mispel, maar toch lekker en gezond. Je moet het maar weten, maar dat heb ik van mijn Opa die wist alles van de 19

natuur en als je dat allemaal weet, dan geniet je van elk plekje waar je maar langs komt. Dan moet ik nog een parkje door en kom ik uit bij het Pannenkoekenhuis, waar ze buiten voor de kinderen diverse speelgelegenheden gemaakt hebben om zich te kunnen vermaken. Er is ook een hok met geiten. Daar loop ik vlug aan voorbij, niet omdat ik bang voor ze ben, maar ze ruiken zo – zeg maar gerust ze stinken met

een onaangename lucht en ze staan je nog na te mekkeren op de koop toe. Als ik daar aan voorbij ben dan zie ik het nieuwe grote gebouw “’t Laar” en dan ’t viaduct onder de dreef door en dan ben ik weer in de stad bij de Edah en de 5

makelaars en daar is het station weer, maar dan aan de andere kant en links van mij het hoge blauwe gebouw van de Kamer van Koophandel met daarachter het machtige gebouw “De Buizerd”. En daar wonen velen van ons alweer zo’n 15 jaar. Wilt U deze wandeling ook maken; ik loop er plm. 5 kwartier over en in welke tijd van het jaar je dit ook doet het geeft je altijd heel veel genoegen.

A. van Beekum

20

21

Nieuwe Bewoners :

Dhr. A. J. Abbenhuis Tjalk 10-10

Fam. J. Busman Tjalk 11-13

Dhr. J. Waardenburg Tjalk 19-40

Fam. P. Pitters Tjalk 10-28

Dhr. J. v.d. Rijst Tjalk 10-44

Dhr. J. Kolkman Tjalk 11-61

Verhuisd :

Mevr. T. Stam-Koopen Tjalk 10-40 Naar Oss

Mevr. Hoeksema-Kooi Tjalk 11-13 De Hoven

Fam. H. de Rijk Tjalk 10-28 De Ankerplaats

Mevr. T. v.d. Horst-Capelleveen Tjalk 11-61 De Uiterton

Mevr. J. ter Steege-Roolvink Tjalk 11-49 Het Laar

Mevr. R. Steegs-de Wit Tjalk 10-07 Het Laar

Overleden :

Mevr. A. Spiering Tjalk 10-10 7 maart

2 april Dhr. J. van Ammelrooy Tjalk 11-41

26 mei Dhr. P. A. Diepbrink Tjalk 11-73

31 juli Mevr. A. Ariese-Stahli Tjalk 12-23

3 september Mevr. S. v.d. Starre-Brandenburg Tjalk 12-24

5 december Dhr. J. Bulder Tjalk 10-04