JAARGANG 2 - NUMMER 2 ZOMER 2001

Inhoudsopgave

Redactieleden: Th. In ’t Veld,

E. Knoek, D. Weijers, A. Verweij

Typewerk en Layout: Steven Verhoef

Eindredactie: C.G.D. Alexander

bladzij 2 Van de redactie bladzij 3 Wijzigingen wat betreft bewoners bladzij 4 Video en Dia Oeganda bladzij 5+6 Is dit ook een sport? bladzij 7+8 Het Internationale Jaar van Vrijwilligers bladzij 9 Als U de POLITIE nodig heeft bladzij 10 Vluchteling! bladzij 11 Wij zijn de overlevers! bladzij 12 Wie - Wat is oud bladzij 13 Lachen is gezond bladzij 13+14 Kaarsen bladzij 15 Jong Flevoland

01

Van de redactie !!! Beste buizerd bewoner, langs deze weg doen wij als redactie een beroep op uw medewerking met betrekking op de buizerd krant. We wonen op dit moment met 106 één- of twee persoonshuishou-dens met in totaal ongeveer 135 bewoners op/in het buizerd com-plex. Vanaf het verschijnen van onze krant tot heden hebben in totaal zo’n 12 personen kopij in gezonden. Er moeten toch wel meerde-re bewoners een verhaal hebben b.v. over vakantie-evenementen, bezoek, bus reizen, familie voorvallen enz. enz. Schrijf het op in uw eigen taal gebruik. Met of zonder correctie. We drukken het af. Indien gewenst met of zonder naam of bron van herkomst. Nogmaals we doen een dringend beroep op uw medewerking in deze. Zonder uw medewerking en steun zal het voor de redactie moei-lijk worden de krant met een regelmaat te laten verschijnen. Namens de redactie bij voorbaat dank. We rekenen op u. De redactie.

02

Nieuwe Bewoners per 16-06-2001

Mw. M.G.B. Krouwel - Vos Tjalk 11-85

Mw. C. Tingelaar - Spring in ‘t Veld Tjalk 10-19

Verhuisd

Overleden

Mw. L. Bodegraven - van Dis Tjalk 10-19 naar de Hoven

Fam. P. Naaktgeboren Tjalk 11-85 naar Tjalk 10-29

D. Dijkstra Tjalk 10-29

03

Video en Dia Oeganda

Op Zondag 11 maart werd er een video en dia serie vertoond over 5 jaar werk aan het kinderdorp Namogongo in Oeganda waar op dit moment 150 weeskinderen worden gehuisvest, die op dit project on-derwijs kunnen volgen. De middag werd verzorgd door Jan en Tine-ke van Zoomeren die in 1996 vanuit Lelystad hun vakantie met nog enkele jongeren op die manier besteden om iets te doen voor deze kinderen. Er werd toen een kliniek gebouwd waar de bevolking uit de omgeving gebruik kon maken, zonder een afspraak en soms wel dagen lopen om geholpen te worden. In 1997 is er onderhoud ge-daan aan de huisjes door ze een kleurtje te geven. In deze huisjes van 4 x 8 meter wonen gemiddeld 12 kinderen elke kring bestaat uit 6 huisjes en een toiletruimte. De jongens en meisjes hebben hun ei-gen kring. In 1998 is er een kraamkliniek gebouwd waar nu veel ge-bruik van gemaakt wordt door de bevolking. In 1999 is er een huis voor de landarbeiders gebouwd dat nu door 4 gezinnen gebruikt wordt. In 2000 is er een theorie lokaal voor voortgezet onderwijs ge-bouwd waar de kinderen een vak kunnen leren om zich in de toe-komst zelf kunnen onderhouden. Deze school moet nog meer loka-len krijgen waar praktijklessen gegeven worden. Dat kost veel geld en dit probeert de stichting Kampala 96 bijeen te brengen door be-drijven te benaderen om een huisje te kopen er zijn al 6 huisjes ver-kocht. Ook u in de Buizerd sponsort mee door uw oud papier te be-waren.Jan en Tineke vonden het leuk dat u met grote getale naar de recreatie bent gekomen, en danken u allen voor de spontane bijdrage aan het projekt. Het bedrag dat die middag ingezameld werd was fl. 545,00 en nog een onderhoudscontract. Alle gevers namens de kin-deren hartelijk dank. Het zal heel goed besteed worden op het kin-derdorp namens mij allen hartelijk met grote dank voor uw aanwe-zigheid.

Roel

04

Is dit ook een sport? In eerste instantie zou ik zeggen: Ja. Maar als ik het verder uit de doeken doe, begin ik twijfels te krijgen, want als we vrijdag ‘s-morgens om 10:00 uur bij elkaar komen, dan zien we er niet uit als sporthelden. “Ja, het is allemaal nog een beetje vaag, hè?”. Ik durf haast niet verder te schrij-ven en toch moet het een lezens-waardig stukje worden, dus zal ik maar verklappen waar het over gaat. Ik heb het namelijk over onze Teken– en schilderclub, die vanaf 1989 bestaat, eerst onder leiding van Wera Zock. We begonnen met 17 mensen en welke dat waren weet ik niet meer, maar al gauw vielen er diversen af, maar uiteindelijk bleven we met on-geveer 10 personen over. We kwamen trouw elke week bij elkaar om ie-der voor zich wat te tekenen. En al gauw zag je ook hier wie aanleg had en wie niet, maar dat heb je bij iedere sport. Je hebt er altijd een paar bij die wat makkelijker een huisje of boompje kunnen tekenen en als dat een beetje lukt, ga je het wat inkleuren met krijt of kleurpotlood en later zelfs met waterverf en

vanzelf kwamen er leuke dingen te voorschijn. Na een paar jaar bezig ge-weest te zijn, hadden we al heel wat gepresteerd en ging je je afvragen, wat moeten we ermee doen? Nu had de WBL, zo heette de woning-bouw vereniging toen, nou die had een aantal platen van het Wildpark laten inlijsten en in de recreatiezaal op ge-hangen, want die kale muren, daar was niks aan te zien. Maar toen onze men-sen steeds beter werk gingen maken,

rees bij ons de vraag: kunnen wij daar ons werk soms ten toon spreiden? Na veel heen en weer gepraat mocht het dan en hebben daar gretig ge-

05

bruik van gemaakt, zelfs tot genoegen van onze bewoners, want om maar steeds tegen ‘t zelfde aan te moeten kijken, was ook niet zo leuk, temeer daar enkele van ons heel aardige werkstukjes afleverden. Het viel de bewonerscommissie op, dat we vorderingen maakten en no-digden ons uit om ons werk als een soort expositie in de recreatiezaal te alten zien. Natuurlijk hebben we daar ons beste beentje voor gezet en als dank kre-gen we veel bekijks, dat er toen zo ‘t één en ander verkocht werd was een aardige bijkomstigheid en voor de Teken– en Schildersclub een sti-mulans om door te gaan. En we zijn door gegaan, nu nog zijn we elke vrijdag in de hobbyruimte daar boven, bezig met lijntjes trekken en lek-ker met verf te zitten kliederen en na afloop gaan we bekijken wat we al-zo gemaakt hebben en dan komen de op– en aanmerkingen: “dit had je beter zo kunnen doen en dat had wat hoger en dit wat lager moeten ma-ken”, en zo proberen we het niveau van ons werk wat op te schroeven. Maar het is wel zo dat als je tekent of schildert dat je dan beseft dat niet iedere boom ‘t zelfde is en dat iedere bloem anders is, en onwillekeurig ga je op de natuur letten en er meer van genieten.

En of daar nou een element van sport in zit, dat weet ik niet maar ‘t geef je enorm veel voldoening, als je weer eens een stuk klaar heb en als het dan inge-lijst is en een plaatsje aan de muur heb gekregen, dan loop je als een pauw rond en hopen dat ook onze mede bewoners van onze werkstukjes mogen genieten en dat is ook een plus punt. Als je dit nu gelezen hebt en je krijg het gevoel om ook eens een boompje of huisje te teke-nen, nou kom je toch ook eens kijken er zijn nog stoelen over en papier en pot-lood hebben we ook nog wel voor je en een leutje is er ook nog, dus wat let je? Nou tot ziens.

A. van Beekum

06

Het Internationale Jaar van Vrijwilligers Het bestuur van de bewonerscommissie heeft ontvangen een “NIEUWSBRIEF LOKAAL COMITÉ LELYSTAD” (gedateerd mei 2001 - ontvangen 22 mei 2001). Onderstaand een hoofdstuk hieruit ter informatie en voor eventuele deelname. In het Internationale Jaar van Vrij-willigers is door de gemeente Lely-stad een Lokaal Comité opgericht. Ons doel is om dit jaar een aantal activiteiten voor en over vrijwilli-gers te organiseren. Daarmee willen wij u, die als vrijwilliger in deze stad actief bent bedanken voor uw inzet. Ook willen wij op deze manier de aandacht en waardering voor het vrijwilligerswerk vergroten.In het comité hebben beroepskrachten zit-ting van verschillende organisaties. Heel bewust hebben wij er voor gekozen om professionals het werk te laten doen. Wij vonden het niet gepast om vrijwilligers hun eigen feestje te laten organiseren. Aan het comité wordt deelgenomen door vertegenwoordigers van: Vluchtelingen Werk, Het Laar, Stichting Samenwerkende Gezond-heidscentra Lelystad, het Dag Activiteiten Centrum, jongerenwerk Ajee, de gemeente en de Vrijwilligers Vacature Bank van de IJ&I groep. Komende activiteiten. In de loop van dit jaar zult u verdere berichtgeving ontvangen met informatie over de activiteiten.Van twee van de voorgenomen acti-viteiten kunnen we u alvast de datum geven. Zo zal er op zondag 2 september a.s. een Sporttour worden gehou-den voor vrijwilligers in de sport sector, vanaf 14 jaar. Die dag kun-nen vrijwilligers van de sport verenigingen kennis maken met en-kele wat minder bekende sporten.

07

Het bestuur van de be-wonerscommissie De Buizerd maakt U op het volgende attent: Als vrijwilliger(ster) in en voor de Buizerd bewoners kan men deelnemen aan de reeds genoemde en de nog te organiserende festi-viteiten.

Naam Huisnummer Telefoon Datum Handtekening

Ik geef mij op om deel te ne-men aan de vrijwilligers

activiteiten:

Is de sporttour bedoeld voor een beperkte groep vrijwilligers, dat geldt zeker niet voor de vrijwilligers vertroeteldag. Op zondag 14 oktober a.s. willen wij alle vrijwilligers in Lelystad vertroetelen tijdens een grote activiteit die zich zowel s middags als s avonds zal afspelen. De vertroeteldag belooft een prachtactiviteit te worden en moet het hoogtepunt van de activiteiten dit jaar zijn.Vrijwilliger noteer al-vast deze datum en houd deze vrij!!

08

Als U de POLITIE nodig heeft Voor noodhulp - als elke seconde telt hebben we 1-1-2. Waar u ook bent, op dit nummer krijgt u altijd gehoor en wordt u direkt naar de vereiste hulpdienst doorgeschakeld. U heeft GEEN noodhulp nodig, maar u wilt wel de politie iets vragen. Dan kunt u het landelijke telefoonnummer politie bellen: 0900-8844. Dit nummer kan iedereen bellen met vragen, problemen of meldin-gen. Op dit landelijk nummer kunt u de politie overal bereiken. Op grond van de postcode weet de telefooncomputer waar u zich bevindt en wordt u doorverbonden naar het Politie Service Centrum. In Flevo-land bevindt die zich in Lelystad. U hoeft dus voortaan niet meer naar bureaunummers te zoeken. Daarnaast heeft het nummer nog meer voordelen zoals snelheid, klantvriendelijkheid en duidelijkheid. Het Politie Service centrum maakt geen gebruik van bandjes en computerstemmen. We staan u persoonlijk te woord, geven waar mogelijk direkt ant-woord op uw vragen of verbinden u door naar de juiste personen of af-deling. 1-1-2 - Alleen als elke seconde telt. Het alarmnummer 1-1-2 is alleen bestemd voor levensbedreigende en spoedeisende zaken. Via dit alarmnummer bereikt u naast de politie ook de brandweer en ambulance. Bureau Slachtofferhulp. Als u of iemand uit uw naaste omgeving slachtoffer is geworden van een misdrijf of een ernstig verkeersongeluk bestaat vaak de behoefte om er over te praten. Hiervoor is het bureau Slachtofferhulp. Bureau Slachtofferhulp: Locatie LELYSTAD Botter 11-42 telefoon 0320—25 55 66 Spreekuur op alle werkdagen van 10.00 12.00 uur bovenstaande overgenomen uit het informatieblad van Politie Flevo-land oktober 2000.

09

VLUCHTELING! Op de lagere school kregen we destijds Godsdienst les. Eén les is me tot heden aan toe duidelijk bij gebleven, temeer daar men er nog dagelijks mee geconfron-teerd wordt. Adam en Eva kregen 2 zonen Kaïn en Abel genaamd. Het waren twee zeer ver-schillende broeders. Abel was de goede, Kaïn de slechte. Hij maakte vaak ruzie

met zijn broer. Zo ook op een mooie zomerse dag. Ze waren op het veld een vuurtje aan het stoken. De rook van Abels vuurtje steeg recht omhoog naar de hemel naar God. De rook van Kaïns vuur sloeg terug naar de aarde en trok laag over de grond naar de horizon (zie je het voor je). Kaïn werd hierover zo kwaad op Abel, hij pakte een stuk hout en sloeg hem morsdood. Om aan de z.g. gerechtigheid te ontkomen vluchtte hij naar een vreemd land en huwde daar een vreemde vrouw (hij was dus de eer-ste vluchteling). God schonk Adam en Eva alsnog een zoon, genaamd Seth. De nako-melingen van Seth waren goede, die van Kaïn slechte mensen! Tot zover het verhaaltje uit de godsdienstles. Indien dit verhaal zich zou afspelen in deze moderne tijd zou het er ongeveer zo uit kunnen zien. Kaïn zou Abel niet dood slaan doch de revolver trekken en hem dood schieten. Hij zou ook gaan vluchten naar een land met goede sociale voorzieningen en zou t.z.t. terug komen om vakantie te hou-den. De moderne Kaïn zou een Yuppie kunnen zijn, hij zou onbe-trouwbaar zijn, opdringend brutaal, zijn eigen leugens geloven, ge-veinsde belangstelling tonen, met geveinsde lach door het leven gaan, steeds in het midden van belangstelling willen staan. Kortom hij zou niet echt van nature zijn doch huichelend. De ouders van Kaïn — Abel en Seth hebben het destijds net zo moeilijk gehad met hun kinderen als de ouders thans — in deze mo-derne jachtige tijd. Hoe zou dit verhaal en hoe zou de wereld er uit gezien hebben als Adam en Eva geen zonen doch dochters het leven hadden geschon-ken???

10

Wij zijn de overlevers! Kijk eens naar de veranderingen die wij hebben meegemaakt. Zo’n 60 jaar geleden werden wij geboren vóór: tele-visie, penicilline, polioprikken, diep-vriesvoedsel, kopieerapparaten, plas-tic, contactlenzen en de Pil. Voor radar, creditcards, atoomsplit-sing, laserstralen, ballpoints, panty’s, afwasmachines, droogmachines, elek-trische dekens, airconditioning en voor de mens op de maan liep. Wij trouwden eerst en woonden dan samen. Wat ouderwets. Wij werden geboren vóór er huismannen waren, computerspelletjes, computerhuwelijken en tweelingbanen. Voor kinderdagverblijven, groepstherapie en verpleeghuizen. In on-ze jeugd waren kevers insecten en geen Volkswagens en een ontste-king had nog niets te maken met elektronica. Wij hadden nooit ge-hoord van TL, TV, CD, FM-radio, CNN, video, tapedecks, magne-trons, elektrische schrijfmachines, faxen, kunstharten, kunstnie-ren, tekstverwerkers, printers, draadloze telefoons, Biogarde, emul-gatoren, booreilanden en jongens met oorringen, hippies, yuppies, dinkies, Bom-vrouwen. Wij waren er vóór de A 27, E 9, B 747, de TGV en de oecumene, vóór de AOW, WAO,WW of VUT. Toen bete-kende Made in Japan: rommel. Wij hadden nooit gehoord van piz-za’s, Mac Donalds en instant koffie. In onze tijd betekende HEMA: Hollands Eenheidsprijzen Maatschappij en een zakhorloge kostte daar fl. 1 ,- IJsco’s kostte 3, 5 of 10 cent. Een brief kon je voor 7,5 cent versturen. Een nieuwe auto kostte fl. 2.000,-, maar niemand kon dat betalen. Benzine kostte 10 cent per liter. In die tijd was ro-ken van een sigaret chique en interessant. Pot was om te koken. Aids was het Engelse woord voor helpers. Een relatie had met za-kendoen te maken en niet met een bed. Lat-relaties kenden wij niet. Wij wisten niet dat eten en geld uit de muur kwamen. Gras betekende gras. De kleur roze had met baby’s te maken en homo be-tekende mens. Wij moesten het doen met wat wij hadden of waren. Wij waren de laatste generatie die nog dacht dat je een man moest hebben om een baby te krijgen. Geen wonder dat wij soms zo in de war zijn en dat er een generatiekloof is. Maar wij hebben het overleefd!

A.L.

11

Reeds eerder gepubliceerd 22-07-89

WIE - WAT IS OUD

Niet de kwaliteit van je lichaam - de kracht van je spieren, en het tempo van je hart -

bepalen de ouderdom.

Zelfs niet je geheugen, de lens van je ogen, je oren, je smaak.

Dat alles telt mee:

alleen een Struisvogel zal het verdoezelen.

Maar oud ben je pas - in mijn ogen, in ieders ogen -

als je de moed mist om verder te gaan - het je tijd te laten duren -

niet hoopt, niet meer hoopt op de dag van morgen.

12

Voor U gelezen - Lachen is gezond

Tijdens de koorrepetitie schoof een van de sopranen me een briefje toe met de vraag: Kun jij dit vertalen? Ik las: Sochez e savez ni belle.Toen ík wilde zeggen dat het wel Frans leek, moesten de tenoren - waar ik er ook een van - hun partij oefe-nen. Mijn gedachten waren echter bij de franse tekst. Gelukkig ont-dekte de dirigent niet dat ik stond te playbacken. In de pauze wist ik wat de tekst betekende en ging naar de sopraan om het haar te zeggen. “En?”, vroeg ze. Ik moest bekennen dat ik zulk krom Frans niet kon vertalen maar dat het zo-iets was als: “weten” en “niet mooi”.Oh ja? Ik dacht dat jij een Amsterdammer was? Zie je dan niet dat er gewoon staat: ‘s-ochtends en ‘s-avonds níet bellen. Hoewel ik niet zo gauw met mijn mond vol tanden sta bij de sopranen en ze graag een beetje plaag, had ik hier niet van terug.

Voor U gelezen - Kaarsen Zolang ik leef hebben kaarsen altijd een grote rol gespeeld in mijn le-

ven. Zo gauw het gaat schemeren, steek ik meerdere kaarsen aan. Uit mijn jeugd herinner ik mij de gewij-de kaarsen die mijn moeder brandde. Bij een examen tentamen, bij het halen van een rijbewijs of tijdens operaties van de-ze of gene. Altijd was er wel een reden de gewijde kaars te laten branden. Als het onweerde liep mijn moeder met een kaars en wijwater om het huis. Ze

13

prevelde dan een gebed in dicht-vorm, waarvan ik alleen de strek-king nog weet: “Heer bescherm ons huis, ons gezin, tegen noodlot en brand, tegen ongeluk. Heer zorg voor liefde, geluk en harmo-nie”. Brand hebben we nooit gehad maar het noodlot treft iedereen. Ook geluk en liefde wisselde nogal eens door de tegenstrijdigheid die in mensen leeft. Bij de doop van mijn kinde-ren kregen we ook een gewijde kaars mee naar huis. Hij brandde bij de eerste en bij de zesde ziekte. Bij het halen van het verkeersdi-ploma en hun eindexamen. En op dagen als ze uit een ver land weer huiswaarts keerden. De kinderen lachen. Zoals ik ook lachte als mijn moeder om het huis liep te prevelen. Toch heb ik haar tic overgenomen. En ik vind er Troost, Rust en Vrede in.

Van kaarsen kan ik genieten. Starend in het fraaie licht - glas wijn in de hand, overdenk ik mijn zonden en mijn zegeningen. Door de schoonheid van dat licht, vallen de vertwijfelingen, zorgen en ellende weg. Blijven alleen de mooie en waardevolle dingen in het leven over. Als we over een paar weken weer de tuin in kunnen zullen daar de theelichtjes ook uitbundig branden. Een goede vriend heeft me beloofd een kaars voor mij mee te bren-gen. Een goede vriend zal dat toch zeker niet vergeten! Voor de ze-kerheid zal ik toch maar een kaarsje opsteken. Niet dat ik twijfel maar je weet maar nooit!!!

14

Jong Flevoland

De meeuw, die vroeger over water vloog Verwondert zich, hier viel de aarde droog

‘t Vergane schip, rust nu in ‘t koren

Ik ben nog jong, ben nog maar pas geboren

Ingezonden door Th. In ‘t Veld

15

Redactieleden : Th. In ’t Veld, E. Knoek, D. Wijers, A. Verweij Typewerk en Layout : Steven Verhoef Eindredactie : C.G.D. Alexander

2 Van de redactie 3 Komen en Gaan + Wat te doen als je je sleutels

kwijt bent? 4 Klachten en Verzoeken 5 Jubileum de huismeester25 jaar getrouwd 6 Raadsels?

7+8+9+10 Over energie en wat dat kost 11+12 Van de huismeester—over afval

13 Vluchteling 14 Niets Wagen, eerst Niek Vragen

15+16 Euro-Perikelen 17 Gedicht: “Omdat ik niets meer heb te doen” 18 Is dit ook Sport—deel 2 19 De handwerkclub 20 Een droom over een washandje 21 Oude Rijkdom

01

02

Nummer 3 – jaargang 2 – van de Buizerd-krant ligt voor U. In deze editie staan weer enkele ingezonden brieven en medede-lingen. We hopen dat ze ook dit maal uw belangstelling zullen hebben. In de vorige editie hebben we op u een beroep gedaan om verhe-len, wetenswaardigheden en andere stukken in te zenden. Hier-op is verheugend gereageerd. Maar willen we deze krant continueren dat zullen we moeten kunnen blijven rekenen op uw steun. Wij zijn op zoek naar re-dactieleden om ons te helpen. Heeft U belangstelling benader ons dan. Om beter tegemoet te komen aan uw wensen over deze krant willen wij een enquête doen. Wij hopen op uw medewerking. Sluitingsdatum kopij voor de nieuwe krant: vrijdag 30 november.

03

Nieuwe Bewoners Dhr. J. van Leuverden Tjalk 11-23

Vertrokken

Mevr. Straathof-Teunis Tjalk 11-23 naar de Ankerplaats

Sleutel kwijt? Wie moet dat betalen? Als je de deur achter achter je dicht doet en je staat op de gang, en je weet dat je je shuissleutels nog binnen hebt liggen - wat dan te doen? Tijdens de diensttijd van de huismeester is het geen probleem; hij opent voor u de deur. Maar hoe gaat dat als hij geen dienst heeft? Let wel beste bewoner! - dan zijn de daaraan verbonden kosten voor uw rekening. De dienst hebbende monteur van Centrade (door u opgeroepen) moet een werktijden rapport opmaken die u moet onderte-kenen. De onkosten zijn variabel, werktijd en totaal tijd bepalen het eindbedrag.

04

Klachten en verzoeken Van diverse bewoners zijn er klachten binnen gekomen — over spelende kin-deren in de flats en liften. Beste bewoners kinderen kunnen niet de gehele dag stil op een huiskamer stoel blijven zitten, dat weten we don-ders goed, wij zijn ook jong geweest (helaas geweest). Doch laat ze geen overlast voor de buren zijn! Het is

voor gekomen dat ze de lift ontregelde met alle narigheid van dien. Zoiets mag niet gebeuren! Mocht u kinderen en of kleinkinderen op visite krijgen maak ze er op attent en let er SVP. op.

BIJ VOORBAAT DANK voor uw medewerking. Nog een klacht — doch dit betreft volwassenen. Als er bezoek is geweest hebben ze bij ver-trek reeds afscheid genomen in de kamer of op de gang. Soms zwaaien ze nog als ze naar de auto lopen. Ze vertrekken en geven als afscheidsgroet nog enkele harde geluidssignalen met de claxon!! Dit is overbodig en geeft onnodig lawaai. Vraag de visite uit naam van de bewoners deze uitbundige geluidsgroet te laten ver-vallen. Het bestuur van de bewonerscommissie zou gaarne via het secretari-aat in kennis gesteld worden van: Verhuizingen, de komst van nieuwe bewoners, ziekte en eventuele ziekenhuis opname, wijzigingen in clubtijden en dagen, enz. De redactie

WIJ WILLEN ALLE BEWO-NERS BEDANKEN VOOR DE VELE KAARTEN, CA-DEAUS EN DE FIJNE MID-DAG DIE WIJ MOCHTEN ONTVANGEN N.A.V. ONS 25 JARIG HUWELIJKS-FEEST.

Jullie hebben er voor ons een onvergetelijke middag van gemaakt, en een volle zaal, we waren sprakeloos. Ook de keukenbrigade be-dankt voor jullie inzet.

Roel, Gerda en kinderen.

Ja, dat moet gevierd worden en of je nou 25 jaar oud geworden bent of dat je 25 jaar ergens lid van bent, het is iets dat gevierd moet worden. Maar als je 25 jaar met één en de de-zelfde vrouw getrouwd bent, ja dat is toch wel wat anders. ’t Was het bestuur van de bewoners commissie ter ore ge-komen dat onze huismeester dat heug-lijke feit bereikt had en dat was iets wat je niet zo maar met een bosje bloemen afdoet. Ook waren er diverse bewoners die met een suggestie kwamen om wat voor onze huismeester te doen. Nou, het bestuur heeft haar beste beentje voor gezet en besloten om er een gezellige middag van te maken. En wat is het geworden? Ja, een echt gezellige middag en bij binnenkomst verraste ons een heel grote en mooie fo-to van het bruidspaar nl. Roel en zijn vrouw en dan zie je meteen dat grote tijdsverschil. We kennen allemaal nog wel die opstandige jeugd met de lange haren en opzichtige kleding en dat is al-lemaal zo’n 25 jaar geleden en het is net of het pas is gebeurd.

Maar Roel heeft niet stil gezeten, want dan was er geen gezin ontstaan. Er kwamen een paar kinderen en dat wer-den een paar flinke meiden en samen met zijn vrouw hebben ze het tot een goed resultaat weten te brengen. Toen hij zo’n 10- á 20 jaar geleden bij ons kwam als huismeester van de Bui-zerd waren we er blij mee en dat is niet zo verwonderlijk als je al die tijd met Roel hebt meegemaakt en we zijn er nog blij mee. Dat bewees wel op die middag-viering. Alle Buizerdbewoners waren er – behalve dan diegene die er niet wa-ren. Dat Roel nog maar een hele poos mag blijven; ik denk dat dat de wens is van alle Buizerdbewoners. Het was een leuke middag en onze voorzitter Bosma heeft daar veel aan bijgedragen met zijn toespraak. Hij was wat groots dat hij Roel en zijn vrouw een groot geldbedrag ter hand kon stellen – dat was samen gebracht door de Buizerdbewoners. Roel we hebben ’t getroffen met je en laten we zo nog vele jaren door gaan.

Een Buizerdbewoner

25 jaar

05

Sinds enige tijd heb ik voicemail op mijn telefoon: een service van PTT, die, als ik niet thuis ben, binnenkomende gesprek-ken opneemt en doorgeeft. Ik kan dus rustig boodschappen doen of lekker mijn tijd verkletsen, zonder dat voor mij be-langrijke gesprekken verloren hoeven te gaan. In theorie dan, want als de opbeller meteen op het horen van de mechanische stem de hoorn neerlegt, weet ik wel dat er gebeld is, maar niet door wie. Tot ik kort geleden opeens bij het bellen een raar ratelend geluid hoorde en er iets mis was: de vertrouwde stem deelde mij mee dat er twee nieuwe berichten waren, meer gaf ze niet door. Het bandje bleef steeds zichzelf herhalen, en ik kon proberen wat ik wou, ik kwam niet ver-der, en dan zit je toch wel met een pro-bleem. Dus belde ik de storingsdienst: een bandje, dat mij weer doorstuurde naar een ander nummer, weer een bandje dat mij mededeelde dat het een rijksdaalder per minuut kostte, maar ook daar kwam ik niet verder. En ik me maar afvragen

wat er nu eigenlijk mis was en hoe het verder moest. Eindelijk probeerde ik het ‘s avonds nog één keer op het inmiddels bekende num-mer en zowaar, ik kreeg een echt mens aan de lijn, een rustige stem die belang-stellend vroeg wat er aan de hand was! Na mijn verhaal kwam er nog antwoord ook: “Mevrouw, dat is gemakkelijk te verhelpen, op de zijkant van uw toestel zit een knopje dat u moet verschuiven, dan is het over.” Ik vond het knopje, schoof het naar de andere kant en zowaar alles in orde, de ratel was weg, mijn boodschappen kwa-men door als vanouds, net als vroeger. Blij en dankbaar wilde ik mijn weldoe-ner bedanken, belde weer het inmiddels bekende nummer en wat kreeg ik aan de lijn? EEN BANDJE, met de mede deling: “Dit nummer is buiten gebruik!” Ra ra, hoe kan dat? Wie het weet hoeft het niet te zeggen, ik weet inmiddels zelf de oplossing, maar gek was het wel. Liesbeth

Zeg mij: wat is het water - het water zonder zand? Zeg mij: wat is een koning - een koning zonder land? Zeg mij: wat is een spiegel – een spiegel zonder glas? Zeg mij: wat is een sleutel – die op alle sloten past? Antwoord Het water uit je ogen – is het water zonder zand. De koning van het schaakspel – is de koning zonder land. Een hartje vol verlangen – is een spiegel zonder glas. Het geld dat is de sleutel – die op alle sloten past. (een oud soldatenlied uit de tijd van Frans Jozef van Oostenrijk)

ingezonden door Jeltje Spee Pel

06

Om wat duidelijkheid w.b. mijn energierekening te krijgen schreef ik de NUON aan. Ik kreeg als antwoord:

Verder kreeg ik een folder met daarin:

07

In dank ontvingen wij uw aanvraag voor meer informatie over de tarieven in uw regio. Inmid-dels zijn de nieuwe tarieven bekend en bijgaand treft u dan ook de brochure met de tarieven sinds 1 juli 2001. Daarbij geven wij u enige uitleg en illustreren wij dat met rekenvoorbeelden. Mocht u naar aanleiding van de brochure De vrije energiemarkt en de tarieven nog vragen heb-ben, surft u dan naar onze website www.nuon.nl. U kunt natuurlijk ook bellen met het Nuon Customer Care Ccnter, telefoon 0900-0808 (22 cent per minuut, bereikbaar van maandag tot en met vrijdag van 08.00 — 17.00 uur).

Algemeen ln deze folder geven wij u een overzicht van de energie- en watertarieven voor huishoudelijk gebruik in de regio Gelderland en Flevoland. We leggen u uit welke tariefsoorten er voor elektriciteit bestaan en geven een paar rekenvoorbeelden ter illustratie. Ook bij de gas- en warmtetarieven treft u een reken-voorbeeld aan. De prijzen in deze folder zijn minimaal drie maanden geldig, omdat ieder kwartaal de tarieven opnieuw worden bepaald. Dat betekent dat de tarieven die wij op uw jaarafrekening vermelden, hiervan kunnen afwijken. De jaar-afrekening gaat ìmmers over een langere periode en maakt gebruik van gemiddelde prijzen per product. Alle vermelde tarieven zijn inclusief 19% BTW. Alleen voor water geldt het lage BTW-tarief van 6%

Toelichting tarieven elektriciteit De elektriciteitstarieven zijn opgebouwd uit een variabel deel (de kosten per kilowattuur) en een vast deel (het vastrecht). Over het variabele deel - dus over wat u verbruikt — betaalt u energiebelasting, de zogenaamde Regulerende Energiebelasting. Het vastrechtbedrag is een vast bedrag per maand en ver-andert niet door een hoger of lager verbruik. De hoogte van dit bedrag is onder meer afhankelijk van het type meter dat u hebt. Levering en netbeheer In de prijstabellen voor elektriciteit en gas treft u een kolom aan voor levering en een kolom voor netbe-heer. Netbeheer wil zeggen: het beheer van de landelijke en regionale netwerken die nodig zijn om de energie bij uw woning te krijgen. U krijgt van uw energieleverancier één rekening, waarop zowel de le-vering als het netbeheer staan vermeld. Regulerende Energiebelasting (REB) De overheid heft Regulerende Energiebelasting, ook wel energieheffing genoemd, om het gebruik van elektriciteit en gas te beperken. De REB bedraagt in 2001 voor de eerste 10.000 kilowattuur 15,29 cent (6,94 eurocent) per kilowattuur, inclusief 19% BTW. Omdat de REB in 2001 fors hoger is geworden, geldt in 2001 als compensatie een belastingvermindering van f 371,28 (� 168,48) op jaarbasis per elektriciteitsaansluiting voor woningen en bedrijven met ver-blijfsfunctie. Een evenredig deel van dit bedrag wordt maandelijks in mindering gebracht op het ter-mijnbedrag.

08

Tarieven elektriciteit U kunt bij elektriciteit en bij Natuurstroom kiezen uit drie tariefsoorten: continutarief, avond-actieftarief of nacht-actieftarief. We lichten ze u hieronder toe. Het continutarief Dit tarief geldt voor u als uw elektriciteitsmeter één telwerk (enkeltarief) heeft. Ook als uw elektriciteitsmeter twee telwerken heeft, kunt u gebruik maken van het continu-tarief. Bij het continutarief betaalt u voor iedere kWh altijd een vaste prijs, ongeacht of u ‘s nachts, overdag, in de weekenden of op feestdagen stroom verbruikt. Het nacht-actieftarief en het avond-actieftarief Deze tarieven zijn alleen mogelijk als u een elektriciteitsmeter met twee telwerken heeft. Eén telwerk registreert uw elektriciteitsverbruik in de laagtarief-uren en het andere telwerk registreert uw elektriciteitsverbruik in de hoogtarief-uren. Bij het nacht-actieftarief profiteert u van maandag tot en met vrijdag tussen 23.00 uur en 07.OO uur van voordelige stroom. Bij het avond-actieftarief heeft u tussen 21.00 uur en 08.OO uur voordelige stroom. Voor beide tarieven geldt in de weekenden en op feestdagen het voordelige tarief (24 uur per dag). Deze tariefsoorten kunnen voordelig zijn als u bewust uw patroon van elektriciteitsverbruik verschuift naar de goedkope uren. Bijvoorbeeld door apparaten die veel stroom verbruiken, zoals de (af)wasmachine en de droger, consequent te gebruiken wanneer het voordelige tarief van kracht is.

Kosten tariefsoort per kilowattuur in centen Levering Netbeheer REB Totaal

in centen Totaal in eurocenten

Continutarief t/m 3 x 25 A 12,45 + 8,13 + 15,29 = 35,90 ct 16,29 eurocent

Nacht-actieftarief hoge prijs t/m 3 x 25 A 15,34 + 9,14 + 15,29 = 39,77 ct 18,05 eurocent

Nacht-actieftarief lage prijs t/m 3 x 25 A 7,37 + 3,55 + 15,29 = 26,21 ct 11,89 eurocent

Avond-actieftarief hoge prijs t/m 3 x 25 A 15,34 + 9,14 + 15,29 = 39,77 ct 18,05 eurocent

Avond-actieftarief lage prijs t/m 3 x 25 A 9,51 + 4,74 + 15,29 = 29,54 ct 13,40 eurocent

Vastrechtkosten per maand in guldens Levering Netbeheer Totaal

in guldens Totaal in euro’s

Continutarief t/m 3 x 25 A f 2,26 + f 8,75 = f 11,01 € 4,99

Nacht-actieftarief t/m 3 x 25 A f 2,26 + f 12,85 = f 15,11 € 6,86

Avond-actieftarief t/m 3 x 25 A f 2,26 + f 12,85 = f 15,11 € 6,86

Natuurstroom Natuurstroom is elektriciteit opgewekt uit schone energie van zon, wind en water. Voor Natuurstroom worden dezelfde tariefsoorten gehanteerd als hierboven beschreven. Het is duurder om stroom te maken van zon, wind en water, maar omdat voor deze energie geen REB hoeft te worden betaald, merkt u het prijsverschil bijna niet in de portemonnee. Voor slechts f 3,43 (€ 1,56) per maand extra (bij een gemiddelde huishoudelijk verbruik van 3000 kWh) helpt u mee aan een schoner milieu.

Kosten tariefsoort Natuurstroom per kilowattuur in centen

Levering Netbeheer REB Totaal in centen

Totaal in eurocenten

Continutarief t/m 3 x 25 A 29,14 + 8,13 + = 37,27 ct 16,91 eurocent

Nacht-actieftarief hoge prijs t/m 3 x 25 A 32,00 + 9,14 + = 41,14 ct 18,67 eurocent

Nacht-actieftarief lage prijs t/m 3 x 25 A 24,03 + 3,55 + = 27,58 ct 12,58 eurocent

Avond-actieftarief hoge prijs t/m 3 x 25 A 32,00 + 9,14 + = 41,14 ct 18,67 eurocent

Avond-actieftarief lage prijs t/m 3 x 25 A 26,17 + 4,74 + = 30,91 ct 14,03 eurocent

Tarieven warm-tapwater ** in guldens in euro’s

Prijs per m3 voor woning opgeleverd voor 1 januari 1997* f 11,66 € 5,29

Prijs per m3 voor woning opgeleverd vanaf 1 januari 1997* f 11,49 € 5,21

Vastrecht per aansluiting per maand f 16,30 € 7,40

Vastrecht stadsverwarmingsboiler (80 liter per maand) f 13,04 € 5,92

Vastrecht stadsverwarmingsboiler (100 liter per maand) f 16,30 € 7,40

Vastrecht stadsverwarmingsboiler (120 liter per maand) f 19,56 € 8,88

* voor de verklaring van de verschillen tussen woningen voor en na 1997 zie hierboven. ** de warmtetarieven zijn niet geldig voor levering van warmte via het Mini WKK consept.

Indien u gebruik maakt van dit concept, wordt u per brief van de tariefwijziging op de hoogte gebracht.

Rekenvoorbeeld warm-tapwater Bij een huishoudelijk verbruik van 35 m3 warm-tapwater per jaar betaalt u bij een woning opgeleverd voor 1 januari 1997 maandelijks f 66,61 (€ 30,23). Dit bedrag is opgebouwd uit de volgende componenten: 09

Waterverbruik (35 m3) = f 19,56 (m3-prijs is incl. GJ benodigd voor

Verwarming van het tapwater)

Vastrecht aansluiting = f 16,30

Totaal = f 50,31 (€ 22,83) Totaal ruimteverwarming en tap-water Volgens beide rekenvoorbeelden zou u voor ruimteverwarming inclusief warm-tapwater in totaal f 116,32 + f 50,31 = f 116,63 (€ 75,61) per maand kwijt zijn. Tarieven water

Nuon Water Gelderland in guldens in euro’s

Prijs per m3 f 2,364 € 1,073

Vastrecht per maand f 5,57 € 2,53

De prijs per m3 is inclusief de belasting op leidingwater van 30,74 cent (tot 300 m3 per jaar)

10

11

Geachte Bewoner(s) Zou u zo vriendelijk willen zijn om geen plastic zak-jes in de GFT-bak te deponeren. Wilt U alsublieft in dit geval het zakje leeg te schudden en bij het ove-rige afval gooien. En wilt u geen reclame en andere post op de brie-venbus leggen - beter voorkomen dan genezen. Bij voorbaat dank voor uw medewerking.

De Huismeester

Inzameling huishoudelijk afval U dient u huishoudelijk afval in de woonwijkcontainer te deponeren. Restafval dient zoveel mogelijk in dichtgebonden plastic (vuilnis)zakken in de container ge-deponeerd te worden. Bij de woonwijkcontainer zijn GFT-containers geplaatst de-ze zijn alleen bedoeld voor composteerbaar afval, dat in de GFT-keuken-emmertjes verzameld kan worden. GFT-afval dient onverpakt (vochtig GFT-afval desnoods verpakt in een papier) in de GFT-container gedaan te worden.

Voor het gratis ophalen van 1 m3 snoeiafval of Klein Gevaarlijk Afval (KGA) uit de chemobox. Bel voor

een afspraak: Telefoon 27 94 00

SNOEIAFVAL OF KGA

Voor het gratis ophalen huisraad kunt u een afspraak maken met Kringloop bedrijf Het Goed, Asfaltstraat 2 (Oostervaart) Telefoon 28 01 23

KRINGLOOPBEDRIJF HET GOED

Voor het tegen betaling laten opha-len van puin en ander moeilijk han-

teerbaar grof afval - bel:

Telefoon 27 94 95

PUIN EN GROF AFVAL

Alle soorten afval kunt u gratis zelf brengen naar het Afvalscheidings-

station aan de Zeeasterweg. Openingstijden: ma. T/m vr.: 8:00 -17:00, zaterdag: 8:00 - 13:45 uur

Telefoon 27 94 00

AFVALSCHEIDINGSSTATION

12

AFVAL-OPHAALKALENDER 2001 JULI AUGUSTUS wk 26 27 28 29 30 31 31 32 33 34 35

ma 2 9 16 23 30 6 13 20 27

di 3 10 17 24 31 7 14 21 28

wo 4 11 18 25 1 8 15 22 29

do 5 12 19 26 2 9 16 23 30

vr 6 13 20 27 3 10 17 24 31

za 7 14 21 28 4 11 18 25

zo 1 8 15 22 29 5 12 19 26 SEPTEMBER OKTOBER wk 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 ma 3 10 17 24 1 8 15 22 29

di 4 11 18 25 2 9 16 23 30

wo 5 12 19 26 3 10 17 24 31

do 6 13 20 27 4 11 18 25

vr 7 14 21 28 5 12 19 26

za 1 8 15 22 29 6 13 20 27

zo 2 9 16 23 30 7 14 21 28

NOVEMBER DECEMBER wk 44 45 46 47 48 48 49 50 51 51 1

ma 5 12 19 26 3 10 17 24 31

di 6 13 20 27 4 11 18 25

wo 7 14 21 28 5 12 19 26

do 1 8 15 22 29 6 13 20 27

vr 2 9 16 23 30 7 14 21 28

za 3 10 17 24 1 8 15 22 29

Om stankoverlast en: overlast van vliegen en wespen te voorkomen is het belang-rijk dat al het afval in de container terechtkomt en dat de container na gebruik goed wordt afgesloten.

Inzameling oud papier • Oud papier hoort niet in de woonwijkcontainer. • Doe het oud papier in een doos, bundelen met touw kan ook. • Zet het papier op de inzameldag voor 18.00 uur bij de • woonwijkcontainer.

VLUCHTELING (2) Vervolg jaargang 2 nummer 2. De zonen van ADAM en EVA zijn KAÏN, ABEL en SETH. Stel je voor in deze moderne jachtige prestatie gerichte wereld, een beeld van Kaïn. Dat zou er zo kunnen uitzien. Hij zou spreken met een gespleten tong. .. zo overtuigend liegen — dat hij zijn eigen leugens geloofde. .. geveinsde belangstelling tonen. .. opdringerig brutaal zijn. .. afgunstig en jaloers zijn. .. steeds in de belangstelling willen staan. .. niet oprecht zijn. .. kwaadaardig zijn. .. daar trots op zijn, dat zeer lang te kunnen volhouden. .. er al geweest zijn — of het allang te weten. .. nooit tevreden zijn, loopt met een gemaakte lach rond. Al met al geen prettig iemand om met om te gaan. Zou het patroon wijzigen als Adam en Eva dochters in plaats van zonen zouden hebben gehad,kan men zich afvragen? Volgende editie — Seth in deze moderne tijd. Het lezen van Hij of ZIJ beslist GIJ. DE MODERNE EVA. Destijds paaide Eva, met een appel, Adam. Hij bezweek! De moderne Eva verschijnt schaars gekleed (in slipje en BH) in de deuropening en vraagt resoluut aan een passant: “Hoe is het met je gezondheid? Heb je trek in een kopje koffie?” De tijden zijn veranderd!

N.v.d.P.

13

Beste Buizerdbewoners, Mag ik mij even aan u voorstellen; mijn naam is Niek de Winter. Ik woonde in Drente waar ik tot mijn pensionering werkzaam was als journalist bij het plaatselijk dag-blad. Bij dit dagblad verzorgde ik ook een vragenrubriek. Deze ru-briek: “Vraag het aan Niek” doe ik nog steeds met veel plezier. De redactie van de Buizerdkrant heeft mij naar aanleiding van binnengekomen vragen verzocht ook voor u deze rubriek te verzorgen. Dit is iets wat ik graag voor U doe. U weet het nu dus: Zit u met een vraag - schrijf Niek op adres: Redac-tie Buizerdkrant, Tjalk 12- 02. De eerste vraag die mij bereikte is te-vens een klacht van mevr. T, woonachtig op flat 11. Het is alweer enige tijd geleden maar omdat zij bang is voor herhaling het ver-zoek, is hier wat aan te doen? Met een tas vol boodschappen op zaterdagmiddag voor de lift staan, naar de vierde verdie-ping moeten, boven de tachtig, hartpati-ent, en de lift is niet te gebruiken, geen verhuizing, maar spelende kinderen hielden de lift bezet, van boven naar be-neden, etc. Mevr. T schrijft: ik was zo moe dat ik het niet meer kon opbrengen te gaan kijken bij wie die kinderen hoor-de. Antwoord: Beste mevr. T, ik kan mij uw ergernis voorstellen, liften zijn geen speelgoed, de ouders/grootouders moeten hierop let-ten. Misschien is het een idee aan de huismeester te vragen dit op een verga-dering met de bewoners naar voren te brengen of indien van te voren bekend is

dat iemand de zaal gebruikt voor een feestje, op de kinderen te letten, en voor hen wat spelletjes mee te nemen zodat zij zich niet gaan vervelen en katten-kwaad uithalen. De tweede vraag is van de heer X., hij wil om begrijpelijke redenen niet verder genoemd worden. Hij vraagt zich af, waar blijven mijn haren, twintig jaar ge-leden had ik nog een flinke kop met krullen maar het is steeds dunner ge-worden, nu ben ik bijna kaal, ik weet dat er veel jongeren zijn die dat expres doen, maar ik kan het niet mooi vinden, weet u een middel hiervoor? Antwoord: beste mijnheer X, als ik het juiste middel wist was ik al lang miljo-nair, ik kan u alleen maar het huismid-del van mijn grootvader doorgeven, hij had tot op hoge leeftijd een volle haar-dos. Het is als volgt: Zoekt u bij volle maan konijnenkeutels , zo vers mogelijk, prak ze fijn en doe er een scheutje melk bij zodat het een pap-je wordt, dit smeert u driemaal daags op uw hoofd, goed in laten trekken. Daar-over doet u een badmuts, dit geheel veertien dagen laten zitten, het is even doorbijten, maar de kans dat uw haar weer gaat groeien is 50%. Veel succes.

14

15

Van

onze

cor

resp

onde

nt

VE

LP,

don

derd

ag

Een

86-

jari

ge b

ewoo

nste

r va

n ee

n ve

rzor

ging

shui

s in

Velp

hee

ft e

r-vo

or g

ezor

gd d

at e

en b

eruc

hte

Arn

hem

se o

plic

hter

en

fless

entr

ek-

ker

door

de

polit

ie in

de

kraa

g is

geva

t. D

e 21

-jarig

e ve

rdac

hte

prob

eerd

e he

t ban

kpas

je v

an d

e vr

ouw

met

een

eu

ro-tr

uc in

han

den

te k

rijge

n, m

aar

de b

ejaa

rde

vrou

w tr

apte

er n

iet i

n.

De

man

bew

eerd

e da

t hij

van

de

Thui

szor

g w

as e

n da

t hij

het p

asje

va

n de

vro

uw g

esch

ikt w

ilde

mak

en

voor

de

kom

ende

eur

o. Z

ij m

aakt

ec

hter

gee

n ge

brui

k va

n de

Thu

is-

zorg

en

wei

gerd

e ha

ar p

asje

af t

e ge

-ve

n.

Daa

rna

prob

eerd

e hi

j ha

ar w

ijs t

e m

aken

dat

haa

r pas

jes t

och

aang

epas

t m

oest

en w

orde

n, v

oor

het

geva

l zi

j in

de

toek

omst

wel

hul

p no

dig

zou

hebb

en. N

a de

ze p

ogin

g w

ist z

ij he

m

opni

euw

af

te w

impe

len

en w

ees

hem

de

deur

. Zij

alar

mee

rde

wel

di-

rect

de

balie

van

het

ver

zorg

ings

huis

en

bel

de d

e po

litie

met

een

ged

etai

l-le

erd

sign

alem

ent.

Daa

rop

kond

en

agen

ten

de m

an a

anho

uden

. De

poli-

tie v

erde

nkt d

e m

an v

an m

eer

geva

l-le

n va

n op

licht

ing

en h

eeft

hem

inge

-

slot

en.

Volg

ens d

e po

litie

grij

pen

stee

ds

mee

r opl

icht

ers d

e ko

mst

van

de

euro

aa

n om

voo

ral b

ejaa

rde

men

sen

geld

af

hand

ig te

mak

en. H

et v

erha

al d

at

bank

- of g

iropa

ssen

ges

chik

t ge-

maa

kt m

oete

n w

orde

n vo

or d

e eu

ro,

duik

t ove

ral i

n he

t lan

d op

. De

op-

licht

ers k

rijge

n op

die

man

ier p

asse

n m

et p

inco

des i

n hu

n be

zit e

n pl

unde

-re

n ve

rvol

gens

de

reke

ning

. De

poli-

tie w

aars

chuw

t voo

ral o

uder

e m

en-

sen

om n

ooit

hun

pasj

es o

f pin

code

s af

te g

even

.

16

tabellen omrekening van euro naar gulden

Ik heb 40 lange jaren hard gewerkt als een paard. Ik verdiende een pensioentje en ik heb nog wat gespaard Ik woon nu in een keurig huisje met een tuin als een plantsoen. En daar ga ik heerlijk rusten omdat ik niets meer heb te doen. Ik werk door, zei toen mijn vrouwtje ik word nooit gepensioneerd. Het is niet meer dan recht en billijk dat je mij wat assisteert. En nu kan ik koffie zetten doe de klusjes en ik boen. Dek de tafel - en was de kopjes omdat ik niets meer heb te doen. En ons allerliefste tuintje dat moet worden uitgebuit. En m’n vrouw zei: “Doe dat zelf maar”, want dat spaart een tuinman uit. En nu sta ik maar te spitten ik plant wortels en meloen. Ik heb blaren in mijn handen omdat ik niets meer heb te doen. Als mijn kleinzoons zich vervelen doen ze niets dan kattenkwaad. Dan zegt mama: “Ga naar opa, die weet met zijn tijd geen raad”. Ma en oma gaan de stad in en verteren mijn pensioen. En dan speel ik Indiaantje omdat ik niets meer heb te doen.

Ik heb een kippenhok getimmerd en fok kippen met geduld. Maar de eitjes zijn niet lekker en m’n vrouw zegt - dat is mijn schuld ‘s Avonds lees ik nu een boekje “De verzorging van het hoen” Tot ik doodvermoeid in slaap val, omdat ik niets meer heb te doen. Ik ben tuinman — ik ben “daghit” klusjesman en keukenmeid kippenboer en gouvernante alles, voor de aardigheid ‘k loop te werken en te zwoegen met een kleur als een pioen... Ik ben ziek en overspannen, omdat ik niets meer heb te doen.

Jan van Dam 17

Op een keer had ik niets meer te doen, wat voor mij een uitzondering is en ik dacht, laat ik eens een stukje gaan lo-pen en zo gezegd zo gedaan. Dus nadat ik gegeten had ging ik op pad. ’t Was prachtig voorjaarsweer en de hele na-tuur was in rep en roer en dan wilden dié vogeltjes ook wel wat en zo zat de één te koeren en de ander te tjilpen en er waren er bij die zaten te fluiten of hun leven er van afhing, maar daar was de bedoeling van dat ze de andere vogels willen vertellen dat, dit hun ge-bied was. Zo liep ik in mijn eentje door al dat moois en op eens dacht ik, wat is dat alles toch mooi hè. Ik heb er zó van genoten dat ik de vol-gende ochtend weer een wandeling ging maken en ben toen een andere kant uit gegaan, meer naar de bossen, maar na 30 jaar zijn ze al zo hard ge-groeid, dat de hele fauna dat ook in de gaten kreeg om er eens een nestje te bouwen of een hol te graven,, ja zo heeft ieder dier er zijn eigen manieren op na om hun soort in stand te houden en verder uit te breiden. En als je dan zo stil door die bossen loopt en dat hele gedoe zo gade slaat, dan valt alle narig-heid die de wereld gebeurd helemaal weg. ’s Jonge, wat hebben die beestjes het dan druk, ja er word wel eens wat ruzie gemaakt over een klein takje, dat die ene vogel nou juist wilde hebben, maar er ligt zó veel materiaal om een mooi nestje te bouwen, dat die ruzie al gauw vergeten was. Maar over een mooi nest bouwen gesproken, heb je al eens ge-zien hoe een zwaluw zijn nest, ja onder een dakgoot of onder een brug, maar mooi allemaal van die kleine hapjes klei, wat ze met wat speeksel tegen de muur plakken. Ze zeggen wel eens, dat iedere vogel zingt zoals hij gebekt is,

maar ook elke vogel of dier maakt een nest, zoals hij gebouwd is. Toen ik de volgende dag ging wandelen , kwam ik langs een breed water met aan beide kanten hoog opgroeiend riet, en wat zich daar allemaal afspeeld dat vind zijn weerga niet. Ten eerste heel andere vogels o.a. de Tjiftjaf en natuurlijk de rietzanger en ook de karakiet, die zijn naam maar steeds roept, hij stottert wel een klein beetje, maar als je goed luistert hoor je duidelijk ka-re-kare-kiet en hij maakt zijn nest tussen een paar rietstengels, zonder een bouwkundig ingenieur of metselaar er bij te halen. Wij zongen vroeger op school een lied ervan:

Kare-karekiet, Kare-karekiet, Mijn nestje ligt in het riet Daarin liggen 2 paar eitjes, Die we broeden met ons beidjes Kare-karekiet, Kare-karekiet, Ons nestje ligt in het riet.

Ik zong dat met volle borst mee, maar ik begreep er weinig van, tot we later een natuurkunde leraar kregen, die ons meer ervan vertelde en ons woensdag-middag meenam naar de velden en de uiterwaarden, want we woonden aan de Lek in een klein plaatsje en die kon er heel veel over vertellen. En hoe meer je van de natuur afweet, hoe meer je op je wandeling loopt te genieten.

18

19

Zo liep ik verleden week rond het Zui-gerplas gebied, zo langs dat meer wat ze daar voor de zandwinning gegraven hebben. Het krioelt er van de eenden en meerkoeten maar of de futen zijn meer naar de mensen gekomen, want vroeger moest je wel naar het Naarder-meer om ze te zien, maar ook in het wa-ter is er volop leven, zowel van planten als dieren en op eens schrik je van een plons in het water en is er weer een snoek of karper boven water gespron-gen. In alle stilte hoor je opeens de roep van de Koekoek, ja dat is een rare sin-jeur, die maakt niet eens zelf een nest, nee hij legt zijn ei in een klein nestje van een vogeltje die net als de Koekoek vliegen, kever en rupsen eet, en dat kleine vogeltje broed ook dat ei uit en zorgt er voor dat er weer een nieuwe Koekoek bij komt. Zo al met al, al

loop je alleen, dan nog hoef je je niet te vervelen en geniet ik altijd weer van onze prachtige natuur.

A. v. Beekum

De handwerkclub

Na enkele keren een stukje in dit blad te hebben geschreven, met een op-roep naar onze bewoonsters om lid te worden van ons gezellige clubje heeft

dit toch vruchten afgeworpen. Wij hebben 4 nieuwe leden gekregen ’t afgelopen half jaar, waar we erg blij mee zijn en heten ze van harte welkom. Het zijn de dames: Nel Appelmelk, Rie Krou-vels, Edith Mulder en Roos de Ruiter. Door hun komst is het weer een stuk gezelli-ger geworden en kunnen we ook weer een fancyfair organiseren. Binnenkort zullen wij ons 12½ jarig bestaan vieren met een gezellig chinees etentje. Mocht U ook lid willen worden, kom dan eens op maandagmorgen tussen 10 en 12 uur op de club kijken. Flat 11 - 5e verdieping recht tegenover de lift. Namens alle leden, mevr. Melius Wie heeft er een stofzuiger over, zodat de handwerkclub kan stofzuigen? Tilly Melius – tel. 253591

Een verhaal van een washandje? Wat valt daar nou over te vertellen? Over het washandje zelf helemaal niks, maar je kunt er maar over dro-men. Door een klein voorval onlangs schoot het vol-gende verhaal me weer te binnen. Het speelde in de eerste naoorlogse jaren, waar-in het toerisme weer enigszins op gang begon te komen. Nog nooit was ik over de landsgrenzen geweest en de mogelijkheid om een busreisje naar het buitenland te maken deed zich voor. Een kans om met beide handen aan te grijpen. Alles was in kannen en kruiken en de tiendaag-se reis naar Schmons in Vorarlberg (Oostenrijk) kon beginnen. En de prijs? Fl. 108,- ook in die tijd een koopje. De reis ging door Frankrijk en Zwitserland (zonder overnachting). Berglandschappen had ik tot op dat moment uitsluitend op afbeeldin-gen gezien, maar nu was het werkelijkheid. De indruk was zo overweldigend dat die mij altijd bijgebleven is.

In het hotel moesten we een kamer met z’n drie-en delen, mijn vriendin en ik en een onbekende mevrouw uit Amsterdam die in onze ogen wel erg oud was. Ze was vijfenveertig. De kamer was ruim genoeg, maar wel héél erg eenvoudig. Een blind paard kon er geen schade aanrichten. Onze spullen konden we niet opbergen en voor de handdoeken die we zelf moesten meebrengen en andere benodigdheden, was bij de wastafel geen plaats, zodat er steeds wel iets over de vloer slingerde. Daar tilden we niet zo zwaar

aan, want de problemen uit de oorlogsjaren waren nog niet vergeten. De volgende dag bracht veel nieuwe belevenissen, want toen begonnen de wandelingen die niet altijd over mooi aangele-gen paden gingen. Het werd meestal een flinke klimpartij, maar als eenmaal het beoogde doel bereikt was, werd de moeite ruimschoots be-loond, want het uitzicht op het dal was een nieu-we ervaring, terwijl, als je om je heen keek, dui-delijk was dat achter iedere bergtop weer een andere top ligt. Een fascinerend landschap dat niet naliet indruk te maken. Als je boven was, moest je ook weer naar beneden en die afdalin-gen waren ook heel spannend. Kortom, het een geweldig avon-tuur, waar ik nachtenlang van droomde. Won-derlijk zoals al slapend dingen van de dag in een droom gecombi-neerd en verwerkt worden. Het washandje van het begin van het verhaal speelde hierbij een rol, want iedere nacht op-nieuw viel het de berg af en ik ging het achter-na. Als ik het bijna te pakken had, rolde het weer verder. Textiel was in die tijd nog op de bon, dus zuinigheid was geboden. En ’s mor-gens bij het wakker worden waar was het was-handje? Juist, het lag weer op de grond. Dromen zijn bedrog zegt men, maar deze droom was heel echt. Het was een leuke, spannende nachtmerrie en ….. bergvakanties zijn altijd fa-voriet gebleven. D. Wijers

20

Oude Rijkdom

Een stokoud echtpaar ging naar bed Op het kastje twee bakjes met tanden

Vol liefde keek de man haar aan Hij streelde haar rimpelige handen

En zei: “Al meer dan zestig jaar Zijn we gelukkig meid

Geloof me als ik zeg, ik wil jou Voor een miljoen niet kwijt.”

“Dat weet ik jongen”, zei de vrouw “Ook jij bent niet te koop

en nog niet voor een miljoen, en dat is een hele hoop.” Ze lagen daar tevreden

In de avond van hun leven Twee mensen die elkander

Zoveel hadden gegeven. Ze zeiden: “Slaap maar lekker hoor.”

Hij gaf haar nog een zoen En fluisterde: “Is de deur op slot?

Hier ligt voor 2 miljoen.” Bron: “Bulletin” KBO-Zoetermeer

Ingezonden door: Jan van Dam

21

Redactieleden : Th. In ’t Veld, E. Knoek, D. Wijers, A. Verweij Typewerk en Layout : Steven Verhoef Eindredactie : C.G.D. Alexander

2 Van de redactie Van de Bewonerscommissie

3 Dit is niet netjes, dit is niet fair Wat is vrijwillgerswerk?

4 De Vragenrubriek van Niek

5+6 Herinnering—de familie Koopen

7 Verdraagzaamheid

8 Wandeling

9+10 Reisje Valkenburg

11 Elf September 2001

12 De enge man en mensenapen

13 Uitslag Enquête

14 Waar of Niet Waar Beste Buizerd bewoners

15 Is dit ook Sport?

16 Kleine fladder vlinder

17+18 Kerstreis naar Oberhausen

19 Sportdag in de Koploper

20 De Euro

21 De Euro en de belangrijkste data

22 Lief en Leed

23+24 Winterslaap

25 Uitnodiging

01

De feestmaand van het jaar is begonnen. Maak er wat van voor zover dat mogelijk is. De redactie van de Buizerdkrant wenst U allen fijne feestdagen toe Tevens wensen we U een prettige jaarwisseling en een goede gezondheid in het jaar 2002 We zien elkander tijdens de nieuwjaars receptie op Donderdag 3 januari 2002 met een drankje en een zoutloze oliebol.

Als U deze krant in de bus ontvangt is de maand december, de donkerste en fees-telijkste maand, van het jaar reeds begonnen. Het is ook de maand van bezinning en goede voornemens. Wanneer we elkaar met de jaarwisseling en tijdens de Nieuwjaars receptie het beste toewensen, laten we dan niet vergeten dat wij allen, de meeste tijd achter ons hebben. Dat er dagen zijn waarop we ons niet happy voelen en op andere minder prettig overkomen. Probeer begrip voor elkaar op te brengen en laten we ons uiterste best doen om de goede voornemens ten uitvoer te brengen. De Bewonerscommissie wenst U allen gezellige kerstdagen en jaarwisseling toe. We hopen dat het jaar 2002 ons vrede, gezondheid en verdraagzaamheid zal brengen. Vervoer naar begrafenissen Helaas moeten wij soms afscheid nemen van één van onze medebewoners. Goede buren, clubvrienden etc. willen de laatste eer bewijzen aan de overledene en op zijn of haar begrafenis of crematie aanwezig zijn. Maar niet iedereeen heeft vervoer. Een bewoner kwam met dit probleem bij ons met de vraag of er niet iets te regelen valt in zulke gevallen? Op de vergadering van 7 november j.l. is dit besproken. De hr. Lischer heeft zich bereid verklaard als coördinator op te treden. Hij is bereid om je te vervoeren. Hij stelt zijn auto met zichzelf daarvoor beschikbaar, ook als er meerdere mensen wil-len gaan. Met dank aan de hr. Lischer. Je kan hem vragen door te bellen naar 251211. Wij hopen hem voor deze gebeurtenissen zo min mogelijk nodig te hebben.

02

De definitie voor vrijwilligerswerk zoals die landelijk door V.W.S. . gehanteerd wordt. Onbetaalde werkzaamheden van de vrijwil-liger,die dit in enig georganiseerd verband en ten behoeve van anderen en/of de sa-menleving onbetaald en op vrijwillige basis verricht welke een bijdrage leveren aan de gemeenschap.Vrijwilligerswerk is meestal. plezierig om te doen, maar niet vrijblijvend; zowel de instelling ais de vrijwilliger hebben recht.en en plichten. Verklaring van de gebruikte.e kenmerken ín deze definitie: georganiseerd verhand vrijwilligerswerk onderscheidt zich daarmee aan ongeorganiseerde en spontane buren- en familiehulp- of vriendendiensten. onverplicht vrijwilligerswerk wordt uit vrije wil gedaan en niet onder invloed van dwingende om-

standigheden of in opdracht van anderen. Dit neemt niet weg dat er vrijwilligers zijn die zich moreel verplicht voelen of zich te-genover een organisatie verplicht (b.v.door een vrijwilligersovereenkomst)om hun werk te doen. ten behoeve van anderen of de samenle-ving; Dit kenmerk onderscheidt vrijwilligerswerk van het louter voor eigen plezier of vor-ming verrichten van activiteiten als sport-beoefening en recreatie.Vrijwilligerswerk kan gericht zijn op individuen of groepen mensen.Het kan ook gericht zijn op het na-streven van bepaalde idealen of belangen. onbetaald Vrijwilligerswerk is onbetaald (geen financi-ele/materiële beloning). Er kunnen alleen betalingen worden gedaan die als onkos-tenvergoeding bedoeld zijn met fiscaal een maximum per jaar. Gedeeltelijk overgenomen uit conceptnota vrijwilligersbeleid. 20 november 2001.N.V.

Onze huismeester hr. R. Okken is reeds enkele dagen afwe-zig wegens ziekte. Als 2e voorziter is me het volgende te ver-staan gegeven: EEN BEWONER HEEFT AAN EEN FUNCTIONARIS VAN CENTRADA GEÏNSINUEERD: “IS HIJ WEL ZIEK”? Dit is niet fair, niet netjes Het zou de bewoner sieren als hij (desnoods schriftelijk) zijn excuses zou aanbieden aan de heer Okken. Deze insinuatie bevordert niet de bestrekkingen tussen de bewoners en de huismeester en tussen Centrada en de be-woners. Namen van de personen worden om privé-redenen niet ge-noemd. Namens de Buizerd: A.L. Verweij.

03

Beste mensen, Vandaag beginnen we met een probleem dat ons allemaal aangaat. Via de bewonerscommissie kreeg ik een Brief in handen van mevr.de G., flat 10. Zij vroeg daarin aandacht voor het vallen in de douchecel / badkamer. Zoals u weet ge-beuren de meeste ongevallen in huis. Wat kunnen wij zelfdoen om dit te voorkomen? Met iemand van de eerste hulp van het Zuiderzee ziekenhuis heb ik wat zaken op een rijtje gezet. Wanneer u last heeft van evenwichtstoor-nis of duizeligheid moet u dit uiteraard met uw huisarts bespreken, via hem of thuis-zorg is er misschien een middel te vinden waarin vallen zoveel mogelijk beperkt wordt, dat moet dan ook gelden voor bui-tenshuis. Ontdekt u binnen een spinnetje aan het plafond of een gordijn dat van boven niet goed zit, ga dan niet op een trapje staan rekken en strekken om erbij te kunnen, wacht tot er iemand langs komt die langer en of jonger is u en even helpt, u bent be-langrijker dan de spinrag! Een ander struikelblok, letterlijk en figuur-lijk,zijn losliggende vloerkleedjes. Hoe leuk ze ook staan, weg ermee. Geen kleedje voor het bed, voor de aanrecht en al hele-maal niet in de badkamer. In de douchecel kunt u het beste een goede antislipmat ko-pen, samen met een handgreep de huis-meester wil deze voor u plaatsen. Eventu-eel een krukje om op te zitten tijdens het douchen en afdrogen maken dat u heel wat geruster onder de douche gaat. Ga niet staan balanceren bij het afdrogen! Leg voor de wastafel een platte maar vastlig-gende badmat neer of anders helemaal niets, voorkomen is beter dan genezen en vallen is breken. Als laatste, wat draagt u in huis aan uw voeten? Afgetrapte ouwe pantoffels of slof-fen? Een schoen die wat steun geeft rond

de enkel doet u heel wat steviger staan. Denk over de verlichting na en de zwakke punten in huis, ga er vanuit: dan maar iets minder mooi, maar ik ben belangrijker. De volgende vraag is van Mevr. P. Zij vindt het verschrikkelijk dat haar enkels zo opzetten. Ik kan geen leuke schoenen meer dragen, iedereen ziet die dikke en-kels, is daar wat aan te doen? Beste mevr. P. ik begrijp uw probleem, he-laas tobt mijn vrouw ook hiermee. Aller-eerst ga ik ervan uit dat uw huisarts hier-van op de hoogte is, heeft u geen oplos-sing via hem gevonden, helpt niets en blijft het u ergeren en heeft u het gevoel dat ie-dereen dit opvalt , zijn er twee oplossingen. Ten eerste u draagt voortaan alleen nog maar pantalons die op de schoen vallen, uw enkels zijn dan niet te zien. Ten tweede kunt u indien u een pantalon niet mooi vindt de aandacht van uw enkels afleiden door elders uw benen zo te versie-ren dat alle blikken daar naar toe getrok-ken worden. U laat uw kuiten tatoeëren, een mooie bloem bijvoorbeeld of een fleu-rige vlinder, wat u zelfmooi vindt. Draag daarbij ragfijne glanzende panty’s, en u zult zien geen mens ziet nog uw enkels, men zal uw originele kuitversiering bewon-deren en u prijzen om uw creativiteit, veel succes, Niek. 04

Geen vetpot Rijk’ is het eerste woord waaraan Johanna Volkert en Tine Koopen het eerste denken, als ze het over hun jeugd hebben. Hun vader Joannes Koopen volgde in 1918 zijn vader op als vuurtorenwachter van De Ven. In 1894 had Joannes als jongetje van vijf de eer-ste Steen mogen leggen toen het bouwwerk met een halve meter werd verhoogd. Tot 1947 woonde het gezin Koopen in het vuurtorenwachterhuis naast de stevige vierkante

toren. ‘Ik was de enige van de kinde-ren die nog thuis woonde toen vader ermee ophield en we weg moesten’, zegt Tine. ‘Ik mis de toren nog altijd.’ Ook aan Johanna blijft de zee trekken. ‘De golven kunnen me met hoog ge-noeg zijn.’ Van het gezin vond alleen Volkert het niet altijd leuk om in zo’n uithoek te wonen. Altijd ver fietsen naar school en de kameraadjes. Maar zijn zusters willen van geen nadelen horen: “Ook al moesten we vader vaak helpen, we hebben een schitterende jeugd gehad.” Wat vader en moeder met de vuurtoren verdienden, was

geen vetpot. Voor twaalf gulden in de week moest Joannes Koopen het licht brandende houden en de toren onderhouden. Daarnaast deed hij nog van alles, want hij had twee rechterhanden. Hij werkte bij de boer en was palingvisser, fietsenmaker, zeilmaker en benzineverkoper. ‘Als iets het niet deed bij iemand in het dorp, werd onze vader er altijd bij gehaald. En hij kon het altijd repareren.’ De kinderen hielpen vaak mee. Met gerepa-reerde fietsen wegbrengen, paling uitventen en schoonmaken. Maar dat was nooit een probleem. Tine: ‘In de zomer hoefden we maar de dijk over en we lagen in het water. Vader bouwde kano’s voor ons en we kampeerden op het strandje. En in de winter de-den we niks anders dan sleeën op de dijk.’

05

Deze keer stellen wij mevr. C. Stam-Koopen en haar zus J. C. de Vries-Koopen aan U voor. Ze komen uit een gezin van de vuurtotenwachter van De VEN even ten Noorden van Enk-huizen aan de Oosterdijk.

Van takkenbos tot halogeen Toen de buurtvereniging van Oosterdijk afgelopen zomer de driehonderdste verjaar-dag van de toren vierde, klom Johanna voor het eerst sinds jaren weer naar het lichthuis. ‘Al het koper, waar wij vroeger onze handen op stuk poetsten, was wég! Als één keer per jaar de opzichter van het loodswezen kwam – wij noemden hem de directeur – dan deden we extra ons best. Nu zit er één klein halogeenlampje van 250 watt in. Dat doet me zeer, echt waar.’ In 1700 bestond het vuur uit takkenbossen, daarna werd er een olielamp gestookt en toen kwam het gas. Nu is de toren helemaal geautomatiseerd: een sensor meet wanneer de duisternis invalt, waarna het elektrische licht vanzelf aanfloept. De Ven heeft als enige Nederlandse toren een verkenningslicht met een lang schitterkarak-ter: tweeëneenhalve seconde licht, zeveneneenhalve seconde duister. Het licht bevindt zich op zeventien meter boven de middenstand en heeft naast witte ook rode en groene sectoren. Alleen als er problemen zijn en voor het noodzakelijke onderhoud beklimt nog iemand van Rijkswaterstaat, de huidige eigenaar, de trappen van de toren. Maar in gedachten klimmen de kinderen Koopen nog regelmatig mee omhoog. Om in het lichthuis over de golven naar Friesland te turen. Daarboven op de top waar ze zo trots op zijn. (Artikel gedeeltelijk overgenomen uit de Waterkampioen van 13 juli 2001)

Heeft U ook een (jeugd)-herinnering om in de krant te zetten, laat het ons horen - de redactie.

06

Men hoort, leest en ziet op de TV dat mensen elkander haten en doden uit ge-loofsovertuiging, of denken dat ze beter zijn dan de ander. Hun inzicht resp. geloof is de juiste. Let wel die waanzin in de wereld is niet van de laatste tijd. Vroeger waren er uit ge-loofsovertuiging de z.g.n. Kruistochten om het Heilige land te bevrijden. Er is niet veel veranderd in de wereld. Wat wel veranderd is, is de mogelijkheid om de tegenstander makkelijk en effec-tiever uit te schakelen en te doden. Haat, nijd, afgunst en jalousie heersen er onder de mensen. Helaas ook op ons complex want ook wij zijn geen engelen. Als men het oor te luisteren legt bij de di-verse clubjes hoor je vaak: “Ik speel niet met hem of haar, die kan er niets van”. “Ik mag die persoon niet, die speelt te fa-natiek”, enz. Speel met plezier, toon gezonde rivaliteit, wees een sportieve verliezer. Het gaat toch om het spel, niet om de knikkers! Niets is frustrerender voor de medespe-lers dat als er enkele fanatieke spelers zijn die niet tegen hun verlies kunnen. Die willen en zullen winnen en daar geen middel voor schuwen. Dit is niet van de laatste tijd. Vanaf het eerste jaar dat we in de Buizerd wonen was en is er de tweespalt van de ongezonde rivaliteit. De één voelt zich beter dan de ander. Hij/Zij ziet zich zelf wit en de ander zwart.

… is dun, de ander dik. …. Is mooi, de ander lelijk. … heeft geen rimpels, de ander wel. …. Heeft eigen waarde, de ander niet. … is niet begonnen, de ander wel. Zo kan men wel een blad vol schrijven. Bewoners wees collegiaal tegenover el-kander. Toon gezonde rivaliteit. Er zijn op ons complex groepen resp. personen die elkander de hand dienen te reiken omdat ze elkander aanvullen. Helaas is géne en angst in dezen een slechte raadgever. Stelling nemen tegen een collega-bewoner is een positie in nemen die ge-leid wordt door angst voor de eigen posi-tie. Geef elkander de hand, speel met plezier en als je dat doet is géne en angst geen factor meer. Ons motto moet zijn: LIEVER EERLIJK DAN AARDIG, “WEES DUIDELIJK”. Eerlijkheid is beter dan het hypocriete ge-drag van personen die nooit iets in je ge-zicht zeggen, maar liever achter je rug roddelen!! Verbeter de wereld, begin bij jezelf (pater Henri de Greve). Een bewoner van het eerste uur.

07

Als ik in mijn bed lig kijk ik op een mooie grote ratelpopulier. Nou vraagt U zich na-tuurlijk af wat voor een soort boom dan is? Ja, van een ratelslang hebben we allemaal wel eens gehoord, maar van een boom die staat te ratelen, nee …. Nou dat klopt wel hoor, want alleen maar in de herfst – als de blaadjes goed droog geworden zijn en een beetje wind ze in beweging brengt – ja dan ratelen ze. Ik vond het altijd een mistroostig en een weemoedig geluid, met al dat het laatste is wat ze nog doen kan. ’t Is nu half oktober dat ik dit stukje zit te schrijven en de bomen zitten allemaal nog vol blad, maar ze beginnen al aardig te vallen. Maar om op die ratelpopulier terug te komen, die is van het voorjaar overvallen door een nachtvorst en nou heeft de hij de hele zomer aan de noordkant geen blaadjes gezeten en juist daar zaten die ochtend wat spreeuwen met elkaar te kwetteren. Daar bleef het niet bij, want ze hadden schijnbaar een afspraak want het was een aan en af gevlieg van je-welste. Na zo’n 10 minuten, ja dan moeten ze el-kaar een seintje gegeven hebben, want de hele boom – het waren er geen 50 of 60 maar een hele wolk van misschien 400 spreeuwen – vloog in enen weg en gingen richting ’t zuiden en lieten ons lekker in de kou. Gelijk hebben ze want ze kunnen zich niet kleden tegen de kou en kunnen ook niet meer hun voedsel zoeken om in leven te blijven. Daarom hebben ook de kleinere vo-geltjes er voor gezorgd om voor de kou weg te wezen. Daardoor hebben wij ’s-winters

maar weinig vogeltjes, maar er komen er ook weer bij, want in het hoge noorden zijn weer vogeltjes die ’t daar weer te koud vin-den en naar onze stre-ken afzakken. Daar is het voor een sneeuw-hoen haast niet uit te houden, maar de klei-nere vogels komen on-ze kant uit. Zo zag ik laatst een groepje pestvogels, die zijn her-kenbaar aan de 3 witte klokjes die ze aan elke kant hebben zitten en verder zijn ze grijs en doen zich te goed aan de bessen die nog aan de struiken en bomen zitten. Maar de eksters en kraaien blijven en doen zich te goed aan de achterblijvertjes die de grote reis niet meer konden maken. Zo wordt er in de natuur geselecteerd en geen haan die er naar kraait. Ook de eekhoorntjes moeten hun wintervoorraad aanspreken, als ze die tenminste nog kunnen vinden want anders komen ze met de koolmezen en sijs-jes naar de pindaslingers die door de men-sen worden opgehangen. In die tijd vermaken de mensen zich met schaatsen en andere wintersporten en als kind weet ik nog van die mooie gladde ijsba-nen die we zelf aanlegden als er sneeuw ge-vallen was en het beste was als je een paar afgesleten klompen had, want die gleden het beste. Zo met 10-20 of meer holden we naar de baan en gleden dan wel met zo’n 20-25 meter ver en zo ook weer terug. Of we er moe van werden, dat zou ik wel denken, onder het eten kreeg je al slaap. Je ouders hoefden je niet naar bed te sturen, want je ging uit je eigen wel naar bed. En als je dan heerlijk onder je dekentjes lag dan was er geen mooiere tijd dan de winter-tijd en je sliep in met het gelukzalige gevoel dat er morgen weer zo’n dag was. A. van Beekum

08

Ria en Ruud hadden een reisje Valken-burg gepland. Ze hadden de bus al snel vol, dus 50 mensen. De 17e was het zo-ver en nadat iedereen in de bus zat, wa-ren we in een allerbeste stemming. De koffie smaakte goed na onze stop en de bij de koffie horende vlaai deed ons be-seffen dat we al in Limburg zaten. Na een hele mooie route kwamen we ca. 5 uur aan. We werden met een lekker drankje welkom geheten door onze gastvrouw. Na de koffers te hebben uitgepakt en ons te hebben opgefrist, vertelde Ruud wat de bedoeling was die week te doen. Na een voortreffelijk diner begon ‘s-avonds een muziekavond met hits van vroeger tijden. De 2e dag gingen we naar Vaals en het drielandenpunt. Het weer was een beetje miezerig en veel winkels waren gesloten, maar de knakworst smaakte goed. Die-zelfde avond was er een bingo, met zeer mooie prijzen, maar helaas niet voor ons weggelegd!! De 3e dag zijn we naar Monchau (Duitsland) gegaan. Die dag vergeten we niet gauw, want na de koffie met gebak

werd het win-kelen bemoei-lijkt toen het begon te mie-zeren en de keien te glad werden om op te lopen. Wij waren met een clubje van 6 mensen w a a r o n d e r Griet met haar rollator (een gezellige dik-kerd!). We

hadden al meer dan een uur gelopen en iedereen was moe, maar Griet met haar rollator kon niet meer. .. Alleen we moesten op tijd bij de bus zijn, dus wat te doen met Griet...?? Een paar dames, tilden haar op de rollator en begonnen te duwen Toen ik op een gegeven moment achterom keek, zag ik Griet prinsheerlijk en lachende op haar kar in de regen. Wij allemaal met regenjassen en regen-kapje en paraplu de straat over, de keien nat en glimmend van de regen. We lagen in een deuk toch zijn we op tijd bij de bus gekomen. Die avond, tijdens het diner, vertelden wij het aan de anderen. Toen stond Griet op en zei: (ze heeft altijd van die mooie ge-zegdes) Ja,.... en zo komt Jan Splinter toch door de winter....!! Na deze opmerking dacht ik dat niemand meer een droog broekje aan had De 4e dag was een rustdag en bedoeld om een beetje bij te komen. We hebben Valkenburg verkend en wat gewinkeld en ons best vermaakt. De 5e dag naar Maastricht, mijn reis-maatje en ik wilden de kerk bezoeken, maar deze bleek te zijn gesloten... Dan maar naar de markt! Ruud z’n zoon trouwde dus we kregen Kees als reisleider. Kees was een gezellige prater, vooral toen we richting zijn ge-boortehuis gingen. Hij vertelde over de Bommelerwaard en we reden met de bus langs smalle dijken, waar deze nauwe-

09

10

lijks de ruimte had. Menigeen hield de adem in en het was allemaal heel indrukwek-kend. We kwamen gelukkig heelhuids weer bij het hotel aan. Bedankt Kees! We hebben heel wat opgestoken ook over Margraten was je op je best. De vakantie naderde zo haar einde en tenslotte gingen we weer op weg richting Lelystad. Onderweg nog een diner ~at zeer goed was. Uiteindelijk kwamen we omstreeks 8 uur vermoeid maar voldaan weer aan bij de Buizerd.... Rest ons nog om langs deze weg een paar mensen te bedanken te weten: Ruud voor zijn inzet; Ria de duizend-poot en Kees als goede plaatsvervangend reisleider …. Bedankt! Rie Soetekouw Henny van Voorst

ELF SEPTEMBER TWEE-DUIZEND-ÉÉN Met afschuw hebben we ken-nis genomen van de afgrijselij-ke tragedie die zich voor de mensheid.met name voor on-schuldige burgers in de Vere-nigde Staten van Amerika

heeft afgespeeld. Er is aan de mensheid een klap uitge-deeld, zonder dat er directe oorlogsdreiging was, die zijn weerga in de geschiedenis niet kent. Het vertrou-wen in de mensheid is tot een minimum gereduceerd! Het laat zien waar haat in de mensen toe in staat is. Haat die misschien wel haar wortels heeft in onrecht wat mensen is aangedaan. Deze afschuwelijke uiting van terreur geeft wellicht ook kansen aan mensen, om samen het onrecht/afgunst en haat waar we dagelijks voorbeelden van zien, met volle overgave te bestrijden. Laten we ons daar aan vasthouden. N.V.

11

Met onze kleindochter van 4 jaar gingen we naar Artis. De papagaaien begroetten ons krakend onderwijl ze de nootjes uit onze handen pikten. Oppassen geblazen voor je vingers. Plotseling was er hevig tumult bij de leeu-wenkooi, een man was over het hek ge-klommen tot vlak bij de leeuwen. Mijn kleindochter schreeuwde: “Pas op eten je op”.”Kom eraf”. De leeuwen waren vrese-lijk onrustig, ze werden dan ook snel naar de nachtverblijven gedreven. Nu we alles bekeken hadden stelde ik voor om naar de mensenapen te gaan. Deze

beesten mochten welliswaar aan een tuig nogal vrij rond springen , wat ze dan ook vrolijk deden. De gekste capriolen haalden ze uit, het was heel leuk. Onder toezicht van de oppassers natuurlijk. Mijn klein-dochter die een eind verder met mijn man stond te kijken, riep plotseling keihard: “Oma, dat zijn geen mensenapen, dat zijn mensen die op de apen passen”. Een alge-meen gelach was natuurlijk het gevolg. Maar over de enge man was ze nog lang niet uit gepraat. Echt gebeurd. Jeltje Spee Pel

12

Er zijn op het Buizerdcomplex 106 wooneenheden. Er zijn 106 enquêteformulieren verspreid. Ingevuld retour ontvangen zijn er 30 stuks Teleurstellend! Desalniettemin: Dank voor uw medewerking. Wij vragen ons op de redactie wel af: Waarom hebben die 76 bewoners niet gerea-geerd? Er zijn op de formulieren enkele suggesties en voorstellen gedaan welke we zullen uit-werken. Enkele bewoners hebben middels het formulier te kennen gegeven actief te willen me-dewerken aan de Buizerdkrant. Daar deze enquête anoniem was verzoeken wij deze personen alsnog kontakt op te ne-men met één van de redactieleden. Uitslag van de enquête dd. 5 oktober 2001-12-10

13

Vind U de Buizerdkrant? 8 Erg leuk 16 Leuk 3 Matig 0 Slecht Hoe vindt U de samenstelling? 24 Goed 16 Minder goed 0 Slecht Moet het uitgeven van de krant door gaan? 22 Ja 2 Nee 3 Geen mening Zou U aan de krant willen meewerken? 4 Ja 14 Nee

14

Kijk eens in de spiegel:

We zijn niet zoals we gaarne zouden willen zijn!

WIE OPRECHTE VRIENDSCHAP GEEFT ZAL OPRECHTE VRIENDSCHAP ONTVANGEN.

WIE VRIENDSCHAP KOOPT, ZAL GEHUICHELDE VRIENDSCHAP ONTVANGEN.

Wederom werd ik door de Nederlandse Kankerbestrijding bedankt voor mijn inzet aan de jaarlijkse collecte. Afdeling Lelystad haalde een bedrag van fl. 34.651,75 op. De bijdrage van de Buizerdbewoners was fl. 334,20 (bijna fl. 100,- meer dan vorig jaar). Ik werd geprezen omdat ik van alle collectanten het meeste had op-gehaald. Die dank behoort aan ieder die zo spontaan meehielp mijn bus te vullen. Daarom: dank voor uw bijdrage en graag tot volgend jaar.

Elly Sneekes, Tjalk 10-01

Ze zeggen zo gauw dat het sport is, als er maar een bal aan te pas komt, maar er zijn gelukkig heel veel sporten waar je geen bal bij nodig hebt, en dan bedoel ik zo’n sjoelschijf. Hij is wel rond en je moet hem niet rollen maar laten glijden. Daar heb je het al? Waar moet die sjoel-schijf naar toe? Daar hebben ze wat op gevonden. Ze maakten een lange bak van zo’n 2 meter en daar moet je ze dan doorheen laten glijden. Om het moeilijk te maken heb-ben ze op een halve meter voor het ein-de een latje getimmerd met 4 openingen erin. Daar moet je die sjoelschijven pre-cies doorheen laten glijden. Boven de openingen staat het aantal punten (te weten 1, 2, 3 of 4 punten) die je krijgt wanneer je een schijf daardoor weet te mikken. Zo moet je 30 schijven daar doorheen proberen te mikken. Zo’n 13 jaar geleden zijn we begonnen met dit spel bij wijze van afleiding. Er zijn nog meer spelregels waar we toen geen raad mee wisten. Thea wist toen meteen wat ons te doen stond nl.: een sjoelclub oprichten. Ze had al wat ervaring opgedaan bij een al jaren bestaande sjoelclub en dat heeft ze ons aardig bij gebracht. Meteen waren er zo’n 25 mensen die daar belangstelling voor hadden.

De eerste tijd sjoelden we boven in de hobbyruimte met een paar bakken, en om de beurt probeerden we die 30 ste-nen (die trouwens van hout zijn) door die sleuven te mikken. Alles werd nauwkeu-rig bij gehouden, want er waren ook prij-zen aan verbonden, maar daar ging het niet om. Het samenzijn en het gezellig keuvelen, daar ging het om. De mensen die het daarboven hebben meegemaakt zijn er nog vol van. Alleen zijn er door verschillende oorzaken nog maar weinig van over zoals: Thea, Jo en Arnold van Beekum, Henny van Voorst, Tilly Melins en Jos de Vries. Misschien vergeet ik er een paar. In de loop van de tijd gingen er af en kwamen er gelukkig ook weer bij. Het bleek al gauw dat we er bakken bij moesten hebben. Ze kwamen er en al gauw hadden al 6 bakken. Ja en toen werd de hobbyruimte te klein en gingen we naar beneden in de recreatiezaal. Dat was een prachtige oplossing en wij had-den het best naar onze zin en dat merk-ten we want er kwamen meer mensen bij en zo sjoelen we nu al jaren met zo’n 35 personen. Ik kan wel zeggen dat de woensdag-avond voor ons allen een welkome aflei-ding is. En dat merk je, want dat gerik-ketik van al die 240 stenen maakt een geweldige herrie. Toch hoor je best nog wel het gepraat en vooral de leuke op-merkingen die er onder het sjoelen ge-maakt worden. Natuurlijk houden we 15

16

ook een pauze en drinken we gezellig onder elkaar een kop koffie, thee of wat fris. Als er iemand jarig is wordt er getrakteerd op iets lekkers. Met Pasen, Pinksteren, Sinterklaas en met de Kerst wordt er uit de kas getrak-teerd en dan is het helemaal een gezellige boel. En wat zou je denken als er aan het eind van het seizoen een afscheidsfeestje gege-ven wordt, dan wordt het zo gezellig dat ze allemaal aanwezig willen zijn. De sjoeltafels zijn dan veranderd in een feestdis en staat ons een heerlijk dis met eten te wachten. Het is te gek om waar te zijn. We betalen daar wel elke maand een kleinigheid voor maar dat is het ruimschoots waard. Velen vinden die sjoelavond een hoogtij dag in ons Buizerdwereldje.

Voor allen die daaraan hun medewerking hebben gegeven is een woord van dank wel op zijn plaats. Vooral Thea, die al die jaren door de leiding voor de sjoelclub heeft ge-had, wordt door ons allen bewonderd. We gaan gewoon door en waarom ook niet? Mocht je zin hebben – dit geldt vooral voor de nieuwe bewoners – kom dan op woens-dagavond van 20:00 tot ongeveer 22:00 uur mee sjoelen in de recreatiezaal. Je kan meteen meedoen. En reken maar dat dit sport is. Alleen je hoeft er niet voor gekeurd te worden en je hoeft er ook geen test van bekwaamheid voor af te leggen. Boven alles is het er héél gezellig. A. van Beekum

Kleine blauwe fladdervlinder Vrolijk vlieg je rond een bloem Dansend, zwevend, zonder kinder

Stiekem geef ik je een zoen …

Kleine blauwe fladdervlinder Broze, tere lentefee …

Dansend, zwevend Zonder kinder

Neem mij op je vleugels mee …!!

Henny van Voorst

Eind september, begin oktober hingen de groene affiches al op de mededelingenbor-den. Duidelijk zichtbaar dus, zodat het niemand kon ontgaan dat er weer een kerst-reis naar Oberhausen gemaakt zou worden. Toch was het aantal deelnemers uit de Bui-zerd niet erg groot. Juist in de natte, sombere herfstdagen is een dagje uit heel plezierig om even de dagelijk-se sleur te doorbreken. En als het reisdoel een enorm winkelcentrum is met volop licht en leven, tja … dat is toch wel aantrekkelijk. Op 29 november was het dan zover.’s Mor-gens, even na achten vertrok de bus met chauffeur Ruud, richting Zevenaar, waar koffie gedronken zou worden. Onder weg werd gestopt in Harderwijk en Ermelo om nog wat mensen op te pikken die wel zin hadden in een gezellige dag. In het restaurant in Zevenaar aangekomen stond het gebak al klaar op de tafels en de koffie volgde snel. Daarna werd zonder oponthoud de reis voortgezet naar Oberhausen, waar we om-streeks twaalf uur aankwamen. Het regende, jammer. De kerststalletjes buiten het Kauf-haus hield bijna iedereen maar voor gezien.

De bus zou om tien minuten voor vijf weer vertrekken, dus we hadden bijna vijf uur de tijd om onze D.marken uit te geven en rond te kijken. Die kerststalletjes kwamen dan la-ter nog wel. Maar helaas, het bleef regenen en ook niet zo zachtjes. Eenmaal binnen volgt een wandeling langs een lange rij eettenten en daarna komen de winkels, vooral veel kledingzaken. Alles is behoorlijk aan de prijs, dus goed uit-kijken, want ergens anders is mogelijk het-zelfde te koop tegen een voordeliger prijs. Blikvangers waren vooral de avondjurken met veel glittertjes en glimmertjes, bijna oogverblindend. Maar ook eenvoudiger

avondjurken, erg veel zwart, waren er op etalagepoppen te zien. De schoenmode is het bekijken waard. Hele chique schoenen, maar ook extreme modellen, met naaldhakken en een loopvlakje, zo klein, dat je goed moet kijken om het te zien. De voorkant loopt uit in lange spitse neuzen. Hou daar nog tenen in passen … en er dan nog op te moeten lopen, het lijkt wel haast onmoge-lijk? Het kan ook minder chique, want C&A is er ook en die is 17

toch voordeliger. Op de wandeling konden we de niet overdadige, wel mooie verlichting bewonderen. Bepaald een kunstwerk is de “Sneeuwberg” met skilift, bob-slee, kunstschaatsbaan en nog veel meer (op een kleine schaal natuurlijk). De toestellen worden bevolkt door (namaak) dieren. Omstreeks drie uur, moe en genoeg van het win-kelen, werd het verlangen naar een kopje koffie erg groot. Zo gezegd zo gedaan. De koffie kostte vier D-mark per kop. Als het kopje terug ge-bracht wordt, dan wordt er één D.M. terug be-taald. Wat daar de reden voor is? Werden kopjes soms meegenomen of is het een arbeidsbespa-rend middel? In ieder geval de moeite waard om een mark terug te krijgen. Het regende nog steeds pijpenstelen, wat aanlei-ding gaf om uitgebreid tijd te nemen voor een tweede kopje koffie. En de kerststalletjes, niks van gezien. Zo langzamerhand naderde het moment om naar de uitgang te wandelen waar de bus zou voorrij-den. Toen iedereen weer ingestapt was, ging de reis naar Hoenderlo voor het diner. Het bleek een gezellig restaurant te zijn dat ons een voortreffe-lijk diner voorschotelde. Tot slot de thuisreis in het donker met regen die tegen de ramen van de bus kletterde. Een goede kans om in slaap te vallen, zou je denken. Maar niks slapen, het ene gezellige muziekje na het andere en af en toe een grap van Ruud en ieder-een bleef wakker. Tegen tien uur arriveerde de bus bij de Buizerd. Dank aan Ruud en Ria die zich veel moeite ge-ven om alles goed te laten verlopen en het ieder-een naar de zin te maken. Vooral Ria had het druk met de voorbereiding, het beantwoorden van de vele vragen die haar gesteld werden en het bijhouden van de administratie. Bedankt Ria! Dini.

18

Eindelijk is het dan 22 oktober en is de sportdag voor senioren dan aangebroken. Nou had ik nog nooit van de Koploper ge-hoord en moest ik op de plattegrond van Lelystad kijken waar die sporthal lag. Dat bleek een heel eind buiten de stad, maar ik ben er wel gekomen en wel even voor 10 uur want dan zou het beginnen. Ik kon zo naar binnen lopen, niemand vroeg me naar mijn kaart die ik voor fl. 5,- had ge-kocht. Dat was wel jammer van het geld, maar ik kon er wel een kop koffie of thee op krijgen. Ik ging naar de grote zaal en dat was

werkelijk een GROTE zaal. Half Lelystad kan erin. Toen ik kwam was hij totaal leeg ondanks dat het toch al 10 uur was. Ik schrok een beetje en was er weer rap uit. Ik ging naar enkele in sportkleding gesto-ken mensen waartussen ik ook Jeanette zag die de gymclub verzorgt. Ze stelde me gerust en vertelde me dat het wel gauw zou beginnen. Er was geen verwelko-mingswoord. We begonnen onze war-ming-up op zeer moderne muziek en ook de oefeningen die we moesten doen leken veel op een gebeuren van in een disco, maar we kregen het er wel warm van. Het was een groep van zo’n 60 senioren; maar vroeger waren het er vele malen meer. Hierna konden we beginnen met het volksdansen, waar behoorlijk veel belang-stelling voor was. Ik telde in de gauwig-

heid plm. 25 deelne-mers. In zo een grote zaal was dat toch maar magertjes. Hierna was er gymnastiek. Ook hier was behoor-lijk veel belangstelling voor door plm. 50 personen. Na al dat rekken, strekken en springen kreeg je wel trek in een hapje brood. Dat heb ik er maar stiekem van de tafel genomen waarop broodjes lagen. Dat we daar van mochten nemen werd niet gezegd en het was ook niet gezamen-lijk. Nadat we hierdoor gesterkt waren konden we gaan koersballen of badmin-tonnen. Er lag ook een heel lange groene mat die leek voor lange-afstands-koersbal, maar ze noemden dat bowling. Ook kon je ’t zwembad induiken of kano-varen of aquasteps en snorkelen. De dag werd afgesloten met countrydan-sen waarbij leuke opgewekte muziek werd gespeeld. We hadden toch nog plm. 15 mensen die onze verrichtingen konden aanzien. Toen konden we naar huis gaan. Hoewel niemand van de organisatie dat aankondigde. Een dag om ……!!!!!! Een volksdanser

19

Woensdag Vandaag heb ik mijn zoveelste voorlich-tingsmiddag over de Euro gehad. Natuur-lijk had ik kunnen wegblijven maar ik ben nu maal verslaafd aan gezelligheid, en dus toog ik toch weer club waards, ondanks de dreiging van weer een verhaal over de Eu-ro Een aardige meneer (NOORDAM) doet al een jaar hetzelfde: Hij bezoekt clubs en verenigingen net stapels drukwerk en plaatjes ons voor te bereiden op de af-schaffing van onze eigen munt en de komst van een nieuwe, die ons voortdu-

rend wordt aanbe-volen en opgedron-gen en die hij be-roepshalve moet verdedigen. Zijn verhaal is steeds hetzelfde: er zijn acht verschillende munten, aan de voorkant allemaal eender in alle Lan-den (die aan-gesloten zijn) met de muntwaarde er op aangegeven,

aan de achter kant kun je zien uit welk land ze afkomstig zijn. De bankbiljetten zijn overal dezelfde, met beeldige plaatjes erop en allerlei slimme foefjes erin ver-werkt tegen het vervalsen, tot zover is er niets mis mee. Als we er maar zorgen dat we tijdig onze eigen munten vervangen door die nieuwe Ia er niets aan de hand. We krijgen half Dec. een proefpakketje (munten) gratis en kunnen dan pakjes ter waarde van fl. 25,- zelf kopen. Overge-bleven eigen munten kunnen we inwisse-len bij de bank of storten op onze rekening en dan later in Euro's weer opnemen. Ook kunnen we het restant storten voor een goed doel. We krijgen op den duur vanzelf euro's terug en na een poosje zijn we er

aan gewend net ais wan-neer je in het b u l t e n l a n d bent. Waarom dan eigenlijk al die herrie en reclame? Eigenlijk omdat ze het je zo nadrukkelijk opdringen dat je onwillekeurig een beetje wantrouwig wordt: Als je het me zo op-dringt, moet er toch misschien wat mee loos zijn, anders was al die reclame toch niet nodig? Enfin, na de pauze mochten we vragen stellen, die vlot en duidelijk werden beant-woord: Ons eigen geld wordt echt waardeloos, na een maand kun je het alleen nog met bij-betalen bij de banken kwijt. Natuurlijk kun je je oude munten bewaren als Je daar plezier aan beleeft, en v voor Je kleinkin-deren bijvoorbeeld. Of je kunt niet na de inleverperiode nog storten voor een goed doel, dan hebben die er door het grote aantal nog wat aan. Na afloop kregen we nog een stapeltje kleurig drukwerk mee en een draaischijfje, dat het omrekenen makkelijker kan ma-ken, en zo kunnen we vast wat wennen aan het uiter-lijk van ons nieuwe geld. Onvermijdelijk dus, we moe-ten maar pro-beren er blij mee te zijn. De bobo's die het ons aan-doen zijn dat al lang. Liesbeth

20

17 dec. 2001: vanaf die dag kan iedere Nederlander vanaf 6 jaar een gra-tis setje euro’s ophalen tegen de inlevering van de bon die men voor die tijd heeft ontvangen. Tevens kan men vanaf die datum een euroset kopen ter waarde Van fl. 25,00.

1 januari 2002: vanaf die dag is de euro naast de gulden een wettig betaal-

middel 28 januari 2002: vanaf die dag is de euro het enige wettig betaalmiddel 1 april 2002: tot die dag kunt u uw guldens kosteloos op uw bank- en gi-

rorekening storten 1 januari 2003: tot die dag kunt u uw guldens op uw bank en girorekening

storten (hier kunnen kosten aan verbonden zijn) 1 januari 2007: tot die dag kunt u uw guldenmunten kosteloos bij de filialen

van de nederlandse bank omwisselen. Na deze dag zijn de guldenmunten dus niets meer waard!

1 januari 2032: tot die dag kunt u uw guldenbiljetten kosteloos bij de neder-

landse bank omwisselen. Na vandaag zijn Guldenbiljetten niets meer waard!

De deelnemende landen aan euro zijn:

Duitsland luxemburg italië Ierland, oostenrijk portugal Griekenland, frankrijk spanje Finland belgië nederland

Waarschuwing!!!!!!!!!!!!!! Al uw bank- en giropasjes worden automatisch door uw bank klaar gemaakt voor de euro. Geef uw pasjes en pincode dus nooit aan onbekenden!

21

Bent U hier pas komen wonen en wilt U wel iets meer weten over de Buizerd en zijn bewo-ners? Moet U naar het ziekenhuis en stelt U prijs op bezoek? Ligt U ziek thuis en heeft U behoefte aan wat belangstelling en aanspraak? Meldt U dan aan bij de LIEF EN LEED – commissie: Fré Diependaal, telefoon 244513 Jans Menning, telefoon 252221 Dan wordt er aan gewerkt.

Als ik zo oud geworden ben Dat ik geen mens meer herken

En niet eens jouw naam meer weet Pak dan mijn hand heel even beet

En zeg me zo gedag Laat me voelen dat je me mag !!!

Wellicht, dat ik het gevoel herken Dat ik voor iemand, iemand ben!

Herinner mij,

Maar niet in sombere dagen: Herinner mij in de stralende zon

Hoe ik was Toen ik alles nog kon!

Jans en Fré

DANK Mijn hartelijke dank voor de attentie van lief en leed tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis en bij mijn thuis komst. Ook de dames bedankt die zo lief waren om dat te bezorgen. Jeltje Spee Pel 22

Vindt U ook niet dat de beren het goed hebben bekeken? Zodra het koud wordt sloffen ze naar hun hol, draaien zich drie maal om en slapen dan tot mei. En ze staan - geloof ik - nooit op voor een beschuitje met kaas of voor een plasje. Is dat niet doelmatig? Wij hebben ons geëvolueerd tot dieren die ’s-winters opblijven, en dat is nogal dom. Misschien zouden we ons kunnen in-stellen op die verstandige leefwijze der beren. Waarschijnlijk lukt het wel, mits er van overheidswege maar genoeg op aange-drongen wordt. Zodra de vorst in de lucht zit wordt de winterslaapperiode aangekondigd. Eén avond, de laatste avond – is er een groot feest met een galavoorstelling in de schouwburgen met een optocht op de Dam. Op sommige grote reclameborden staat te lezen: “Houdt Uw Winterslaap in het Amstel Hotel”. We hossen langs de straten, feestverlichting, winterslaap diners in alle restaurants, kermis met wafels en schiettenten, ontzaggelijk veel eten, en ontzaggelijk veel drinken, het mag allemaal want daar slaap je goed op. En om drie uur die nacht rijden er auto’s met geluidsinstallaties rond: “De lichten gaan uit! Het is tijd! De radioprogramma’s sluiten met het Wilhelmus en met: “Luisteraars, wij komen terug de tweede mei”! Mensen op straat en in de tram kus elkander - met tranen in de ogen – zeg tegen elkaar: “Welterusten”! Alle ruzies worden gauw even bijgelegd.

En dan gaan we naar bed met de kinderen en de poezen en de honden. Een doekje over de papagaaienkooi en we zet-ten de wekker op 2 mei. Terwijl we geeuwend de wek-ker opdraaien hebben we het zalige besef dat alles in bloei zal staan als die wekker af-loopt. Dat we meteen met een jurkje aan op de terrasjes kun-nen gaan zitten. En die nacht om vijf uur is het

23

overal leeg. Nog één vliegtuig komt ronkend over de stille stad, nog één auto knarst met de remmen en dan is alles stil Fabrieken, elektriciteitscentrales, spoorwegen alles ligt stil tot Mei. Het gerechtshof slaapt en het Parool en de burgemeesters en dat wat hr. Blauw wil en ook mevr. Jorritsma moet even zwijgen. Ook op het platteland slapen de boeren tot Mei, met hun de koeien en de kippen. Een enkele wandelaar loopt nog langs het Rokin. Maar dat is een slaap-wandelaar. Wij zien niets; we verzinken in een slaap van maanden. In Februari worden we even wakker.

We draaien ons om en mompelen: “Zou het keukenraam dicht zijn”? Maar we zakken weer weg in een droom over gouden regen. Als eindelijk de wekker afloopt in Mei, kijken we verbaasd naar buiten. Een blauwe lucht met zon, bloemen in de achtertuin. We gooien de ramen wijd open, onze pyja-ma slobbert om ons heen, we zijn vanzelf slank geworden en hebben een enorme honger. Er is al een draaiorgel op straat en in de verte kakelen de kippen die rissen eieren leg-gen voor het Grote Ontbijt. We wuiven naar de buren en roepen: “Hebben jullie goed geslapen”? “Heerlijk”, zeggen ze. “Behalve tante Marie, die heeft maandenlang geen oog dicht gedaan – zegt ze”. Ieder heeft zin om aan de slag te gaan, maar niemand weet precies meer hoe. En daarom begint men met dromen te vertellen. In Brussel en Parijs worden de assem-bies hervat, maar iedereen is totaal vergeten waar het over ging. En dat is het prettig-ste, dat alles helemaal van voren af aan moet beginnen. Uit: Troost voor Dames van Anne M.G. Schmidt Ingezonden door Thea in’t Veld

24

Sweet dreams

Op Donderdag 3 Januari van 14:00 tot 16:00 uur is er voor alle bewoners van de Buizerd een nieuwjaars receptie in de recreatiezaal.

Onder het genot van een drankje (tot 16:00 uur gratis) en oliebol-len kunnen we elkaar het allerbeste wensen.

De Bewonerscommissie

25