1

De BRULBOEI Is een uitgave van de Modelbouwvereniging ALBLASSERDAM.

2

----------------------------------------------------------------------- 2008 - 1 Mede modelbouwers, Nu alle vuurwerk echt tot het laatste rotje is verstookt, alle lege drankflessen inmiddels al zijn gerecycled, de kerstversiering weer voor een jaar is opgeborgen, de kerstboom door een vriendelijke knul is op-gehaald, (zag er toch al niet meer uit ) die krijgt tenslotte in ruil voor die r…..tboom ook weer een rol snoep of id, (de perfecte oplossing ) de hond zelfs de overgebleven oliebollen niet meer vr……(misschien iets voor Biodiesel ? ) doe ik nog één poging om van de uiterst goed bedoel-de restanten van het traditionele kerstpakket af te komen, zoals daar zijn: blikken ragout, onbekend merk, verschrikkelijk stinkende kaas, enz,enz,enz, spreken we nog niet eens over de artikelen die we echt nooit gebruiken, zoals het bekende peper en zoutstel, de notenkraker (ze kraken bij mij zonder tang ook al ! ) en zo kan ik nog wel even door-gaan (kringloopwinkels zijn geweldig ) maar om daar dan verder uitge-breid over door te gaan is dit blad te klein, het komt een ieder waar-schijnlijk bekend voor maar je kunt er echt een boek over vol schrijven. Inmiddels is dit allemaal achterhaald en heeft een ieder het bovenstaan-de (uitzonderingen daargelaten ) al gedaan en/of meegemaakt !!! Inmiddels is het al lang en breed 2008, dus alle leden, adverteerders, de toevallige lezer en onze verdere relaties een uiterst gezond en: het hele bovenstaande had ik graag eerder met een ieder van U willen delen, maar gezien de tweemaandelijkse uitgave van de brulboei kan dat helaas niet eerder, misschien komt er ( ooit ) nog eens een maandelijkse uitgave…………. en dan ook nog eens in kleur ….?, U mag hieruit opmaken dat ook de redactie na al die voorbije jaren nog goede voornemens tracht te verwezenlijken cq wensen heeft en blijft streven naar het uiterst haalbare !!!

3

Op de vorige pagina staat ergens onderaan KEIGROOT of KEIGAAF, zoals ze dat in sommige provincies zeggen, “Gelukkig Nieuwjaar”. De grootte en de tekst geven dan ook exact weer wat de bedoeling is, verdere uitleg lijkt mij dan ook overbodig……… U vindt in dit nummer weer een aantal verslagen met een wel zeer

gevarieerde inhoud, zoals de schoonmaak woede van een aantal van onze leden op de valreep van het oude jaar. Een verslag ter plaatse over de Nieuwjaars receptie van de eindredacteur en zijn 1e, 2e, en 3e bar(re) medewer-kers , een aantal tips en de nodige wetenswaardighe-den. Ook de nieuwe zeven we-reldwonderen komen uitge-breid aan bod. En natuurlijk een verslag van de mossel-avond met 26 man/vrouw/kind/hond ; een wat magere opkomst maar wel een met een overvol(le) eindresultaat cq aftocht !!

Als afsluiter een woord van Dank aan al onze adverteerders diehet voor dit jaar weer mogelijk hebben gemaakt dat wij allen weer een heel jaar kunnen genieten van onze vertrouwde Brulboei !! Een tweede woord van Dank richting Ger de Goede die wederom het leeuwendeel van de colportage hiervoor op zich heeft genomen, een niet mis te verstane, tijdrovende kwestie. Ger bedankt !!

4

Als je rommel maakt en zoals in ons geval ook nog eens alles achter de deur d……… onder het motto: Deur dicht en klaar !!! Dan ben je een keer aan de beurt !!!! ( Even ter verduidelijking, de rommel lag in de werkplaats en de betreffende deur is die van het magazijn. ) Op één van de laatste dagen van het vorige jaar vonden wij dan ook dat we aan de beurt waren om de boel eens flink onder handen te nemen en niet geheel onbelangrijk, we hadden er nu de tijd voor ! Vrijdag 28 December zijn wij: Dirk, Maarten en ondergetekende dan ook met een gezonde portie tegenzin zoals dat heet begonnen en in deze staat troffen wij het magazijn aan, overvol met allerhande uiterst bruik-bare materialen, gereedschappen, elektrische apparaten ( met en zonder snoer ) maar helaas niet gesorteerd of uitgezocht dus we zijn begonnen om eerst de schragen van de tafels ach-ter de schuine kant te zetten en daar achteraan ons tweede bassinzeil. Daarna hebben we het gehele hok maar leeggeruimd, je kon er echt je k…… niet meer keren en direct al gekeken wat we er verder nog mee wilden , bewaren of wegdoen. Gelukkig waren wij het gedrieën snel eens op welke manier we de afweging, houden of weggooien gingen maken. Heel simpel: De laatste drie jaar niemand over gehoord ? Nee ? Weg ermee !!!!

5

Natuurlijk, met bovenstaande opmerking zijn wij het helemaal eens maar je kunt ook teveel bewaren en dan ook nog eens veel te lang want een aantal aangebroken rollen behang van ongeveer 26 jaar geleden die gaan we echt niet nog eens bewaren. Leuke dingen kom je ook tegen zoals, beschrijvingen van regelaars, zenders e.d. maar ook bouwprojecten van heel lang ge-leden tekeningen enz, enz, enz en dat gooi je dan dus niet weg !! Dat maakt de historie van de MBVA, noem het nostalgie, antiek of rotzooi maar wij konden het niet over ons hard verkrijgen om dat zomaar in die grote vergaarbak die ze kliko noemen te gooien. Zo dook ergens uit een kast ons allereerste frequentie bord op,wel 7 verschillende frequenties en waarschijnlijk ook even zoveel le-den, dat kun je en mag je dus niet weggooien, dat is het begin van de MBVA en daar kunnen en mogen we met zijn allen best trots op zijn, zonder dat aarzelende begin hadden we nu niets !!

6

Na het uitzoeken van de enorme chaos rondom ons is Maarten (hij kon het niet laten ) begonnen om het magazijn schoon te maken op de ouderwetse manier, namelijk met de hand !!!! Gebruik makend van veger en blik . Dirk heeft daarna de boel met de stofzuiger nog eens overgedaan, ik heb me afgevraagd waarom ? Een gebrek aan vertrouwen ? Het zekere voor het onzekere? Als ik het doe is het wel schoon ? Ik heb lekker meer gedaan ? Hanteert thuis nooit de stofzuiger ? Het was nog een zooitje ? Ik (Dirk) heb deze stofzuiger gered, dan zal ik hem gebruiken ook ? Ik doe het voor de vorm ? Inmiddels heb ik ook het antwoord: Het is heel simpel. Maarten het grove werk en Dirk het fijne !! Zo gebeurde het dat deze twee uiterst fijn op elkaar ingestelde heren (nota bene ook nog beide deelnemend in de barcommissie) het kui-sen van het hok, dat wij met een duur woord magazijn noemen (zo groot is het goedbeschouwd nu ook weer niet), voldoende proper vonden, waarna zij met een voldaan gevoel hun beider kunnen nog eens met tevredenheid hebben aanschouwd. (Heb zelfs het woord steriel horen noemen, misschien lichtelijk overdreven ?) Goed, nu even kort en bondig want ik begin bijna zelf de draad van het verhaal kwijt te raken: Magazijn leeg maken, schoonmaken en dan ? In omgekeerde volgorde alles er weer in ple…...tteren? NEE, NEE , NEE en nog eens NEE…! ! ! !………………

7

Dat zou te gemakkelijk zijn en dan kunnen we het dit jaar nog eens doen en dat waren we nu juist niet van plan. Na het uitsorteren van alle dozen en tasjes, bakjes enz, enz ,enz

en het uitzoeken van het nog bruikbare bovenstaande, is eerst al het overgeblevene netjes verdeeld over de twee kasten en het gereed-schap voor één van de borden die we vanuit de werkplaats hebben verhuisd en opgehangen in het magazijn. Zoals op de foto duidelijk is te zien mag het resultaat er zijn, n.l. een overzichtelijk en duidelijk gesorteerd magazijn, zoals het behoord te zijn !! Nu nog een keer de wanden in de werkplaats eens goed onder handen nemen en dan is het weer net zo als in het begin, brandschoon. Tot zover het verslag van de grote schoonmaak

8

9

Zoals elke zichzelf respecterende vere-

niging hoort te doen en wij denken gewoon dat wij dat zijn, is er aan het begin van dit verenigingsjaar op de eerste dinsdagavond in januari, na Nieuwjaarsdag in dit geval, een soort “open” clubavond georganiseerd. Hier was, naast alle leden vanzelfsprekend, iedereen van harte welkom om elkaar door middel van een handdruk , of wanneer het een van de dames betrof bovendien een kuis kusje, het allerbeste en vooral een goede gezondheid toe te wensen. Het bestuur heeft zich van haar beste kant laten zien en de penningmeester gedwongen om de kosten van de consump-ties voor zijn rekening te nemen, hetgeen natuurlijk bijna geheel zonder morren is aanvaard. De barcommissie is zoals gewoonlijk weer geheel door het dolle heen te keer gegaan en heeft een paar zakken chips gekocht om de leden in de gelegenheid te stellen deze met een vloeibare consumptie weg te spoelen, hetgeen feilloos gelukt is bleek achteraf. Ja en daar sta je dan om goed zeven uur achter een lege bar koffie te zetten voor een bijna leeg clublokaal. Waar was iedereen??? Nu hadden noch het bestuur, noch de barcommissie zich daar zorgen over hoeven te maken, zoals al spoedig merk-baar was, want zoals dat heet: “het volk bleef binnenstro-men”. Achteraf bleken we 39 klanten in de zaak gehad te hebben.

10

Gelukkig kwam Hans al vroeg met dochter Chantal, zodat de-ze onmiddellijk tot 1

ste hulpbarkeepster werd aangesteld en

toen Arie met dochter Petra arriveerde werd deze meteen verheven tot 2

de hulpbarkeepster. Helaas moet ik toegeven

dat het vooral met Maarten achter de bar wat vol werd, met n a m e toen ook Dirk in de k o e l k a s t begon te graven, maar een e c h t e puinhoop werd het pas toen G e r a r d met zoon D e n n i s aankwam

en deze laatste naar de funktie van 3de

hulpbarkeeper sollici-teerde. Mensenkinderen wat een zootje. Toen tot overmaat van ramp Maarten nog begon te zeuren dat er overal lijsten van bijgehouden moesten worden voor Cock, was de maat vol en hebben we hem er gewoon uitgefl . . . .d. Hij blij, want nu kon er tenminste wat gekaart worden. Ook Dirk werd even op non-actief gezet of tenminste op een laag pitje gehouden en Dennis mocht een poosje uit-rusten en op zijn zakcomputer, of hoe dat rotding ook heet , het gemiddelde IQ van de aanwezigen gaan uitrekenen. Zo daalde er even een vredige rust achter de bar neer, maar dat mocht, zoals eerder aangehaald, niet lang duren, want nu kwamen de leden met aanhang “bij bosjes” binnen. Kortom het werd echt gezellig druk.

11

Er was voldoende koffie in de pot, een aantal dames vroeg enigszins bezorgd of er ook thee was en warempel, na enig

zoekwerk werd er een doosje thee en een waterkoker te voorschijn getoverd, zodat ook aan deze wens voldaan kon worden. Om geen ruzie met mijn collega barmannen te krijgen moet ik nu eerst prijsgeven, dat er naast chips ook een heleboel an-der lekkers was ingekocht, zodat de assisterende bardames daarvan een ruime sortering op verschillende schaaltjes, schoteltjes en bakjes ( waaronder het drinkbakje van Boris, maar die vertelde later dat hij het niet erg vond, omdat hij die avond helaas toch verhinderd was ) konden leggen om die vervolgens op strategische plaatsen in ’t Ruim te plaatsen. De inmiddels overbekend geachte vloeibare versnaperingen die zo typerend zijn voor de sfeer in ons hobbyhonk, zoals daar onder andere zijn de sinas, de cola, het mineraalwater

12

en zeker niet in de laatste plaats het onvolprezen wortelsap, vloeiden rijkelijk en de stemming kwam er langzaam maar ze-

ker in. Er waren natuurlijk een groot aantal leden aan-wezig, waarvan er een aantal vergezeld werd

door hun dames en waarvan er een aantal zoon of dochter hadden meegebracht. Zo bestond het gezelschap uit een bonte verzameling van alle soorten, maten en leeftijden, hetgeen een heel bijzondere gezellige sfeer opriep. Kortom het was weer bargezellig. Ook onze buurvrienden van de stoommodelbouwclub van Nedstaal/Ovako kwamen traditiegetrouw met een afvaardiging hun goede wensen overbrengen en gingen soepeltjes op in de bonte verzameling aanwezigen. Puur voor de statistieken kan medegedeeld worden dat er onder de 39 aanwezigen ( dit aantal is gelijk aan het getal dat reeds eerder hierboven werd aangegeven ) zich 8 personen van het vrouwelijke geslacht bevonden en derhalve 31 per-sonen van het mannelijke geslacht. De drie jeugdigen onder ons zijn al met namen genoemd bij hun aanstelling tot medewerk(er)-(ster) “ter verhoging van de algemene feestvreugde”. Omdat de barcommissie als ze wat doet (let vooral op dat “als”!), ze het ook goed doet, waren wij van mening dat wij onze gasten op deze avond best eens mochten verwennen en meenden dat in de vorm van warme hartige (hartelijke) hapjes te moeten doen. Probleempje was dat onze maat Chris dacht pas laat thuis te zijn, zodat hij deze niet kon bren-gen. Dus was het halen geblazen. Anneke zou bellen als het spul in het vet (of olie ?) ging, waartoe zij de mobiel nummers van zowel Maarten als Hans had gekregen.

13

Het afgesproken tijdstip was rond kwart over acht. Maar om half negen nog geen bericht en omdat ik na tien minuten toch een beetje “sefeus” begon te worden, zelf maar gebeld. Zegt een gefrustreerde Anneke: Ik krijg op beide nummers géén gehoor, ik ben al drie kwartier aan het bellen. En ja hoor: Maarten had zijn mobiel thuis liggen: “vergeten” en Hans “stond” op voice-mail. Ik heb mijn beide vrienden maar eens lekker geknuffeld, ze vervolgens een gelukkig nieuwjaar gewenst en met Chantal in de auto gesprongen om het lekkers in Dordrecht op te ha-len.

Anneke had zich weer eens helemaal uitgeleefd en een aan-tal zakken vol heerlijkheden in een grote doos gedaan, sa-men met een paar bakjes verschillende sausen.

14

Terug in de auto rook het zo lekker dat we ons even heel beschaafd hebben vergrepen aan een paar lekkernijen, maar dat was de beloning voor het ophalen. Door deze verlate aankomst van de warme hapjes waren helaas al een paar mensen huiswaarts gekeerd, maar een paar nuchtere gasten merkten al op dat er dan meer voor de rest overbleef. Het lijkt wat egoïstisch, maar het valt niet te ontkennen dat er in deze uitspraak een zekere vorm van waarheid schuilt. De barassistentes kweten zich onmiddellijk na aankomst van hun plicht en “drapeerde” het voer op de bijgeleverde schalen om de saus heen en we waren in een mum van tijd “totall-los”, zoals dat heet. Nu gebied de eerlijkheid mij om toch een kleine kritische op-merking te maken over het gedrag van mijn beide tijdelijke lieftallige assistentes. Niets ernstigs hoor en ze hebben zich met liefde en plezier te pletter gewerkt en toch hadden ze on-der de enorme spanning van de verantwoordelijkheid voor het welzijn van onze volle bak samen de grootste lol. Maar er zijn natuurlijk zaken waar een vraagteken bij gezet moet worden. Stel nu eens dat de dames in een jolige bui met de allerbeste bedoelingen ineens bedenken dat de chips wat flauw en smakeloos zijn en ze deze dan op smaak bren-gen met wat peper en zout of wat ze dan als smaakmaker ook maar kunnen vinden? Kan zijn dat zoiets bij een enkeling niet in de smaak viel. Ikzelf meen dat hier een gezonde dosis eigen initiatief uit spreekt en dat het de oprechte bedoeling was om een nog smaakvoller product zoals dat heet “op de markt te brengen”. Ja, waarlijk een prachtig voorbeeld van serviceverlening. Bravo!

15

Een minder aantrekkelijk trekje van de dames was het feit dat er zonder enige mogelijkheid tot inspraak een sloofje werd aangesteld om de vieze, vette afwas te doen, omdat ze zich daar te goed voor voelde. Maar ja, na zo’n geweldige inbreng pik je wel eens wat van je personeel en na afloop heb je toch samen een geweldig leu-ke klus geklaard. Voor we er erg in hadden wees de klok half elf aan en de meeste gasten waren al naar huis. De rommel was al zo goed als opgeruimd en na een laatste rondje ( dat echt nodig was, omdat de koelkast weer gevuld moest worden ) werden de plakkers er uit geschopt en kon het licht uit en de deur op slot. De Nieuwjaarsreceptie 2008 zat erop. Het was een leuke, drukbezochte bijeenkomst. Gezellig met alle vrienden bij el-kaar, samen met vrouwen en kinderen; één grote familie. Geweldig om zo met elkaar om te mogen gaan. Een gezond, voorspoedig en gelukkig 2008 ! Ger

16

Beste leden

Laat ik beginnen met de beste wensen voor het jaar 2008…

En dat we dit jaar weer in volle gezondheid mogen mee maken.

Verder hoop ik ook dat we weer met volle teugen van onze hob

by mogen genieten.

Ook de leden vergadering staat weer voor de deur en wel op 19-02-

2008; het afgelopen jaar waren er ongeveer 22 leden die de moeite na-

men om te komen. Dit is niet echt veel,en ik hoop dan ook dat er dit

jaar wat meer leden aanwezig zullen zijn.

Het is een uitgelezen moment om je mening naar voren te brengen.

Ook dit keer weer lof voorde mannen die het boekje onder hun beheer

hebben het ziet er zeer netjes uit.

Heren Ger & Hans…ga zo door.

Ook de vaaragenda gaat weer de goede kant uit en dit is toch van

groot belang om de club gezond te houden.

Verder wens ik een ieder veel

plezier toe in ‘tRuim…

Willem v/d Sluijs

Met vriendelijke groet, de Voorzitter

17

Als ik aan het Nederlands woordenboek van meneer “Kramers” vraag wat een wereldwonder is, lees ik :

“kunstig werk dat over de gehele wereld beroemd is”. Als ik aan jullie vraag wat een wereldwonder is, hoor ik : ”Dat zie ik elke morgen als ik in de spiegel kijk”. Welnu, ik had bijna besloten dat ik zou proberen jullie het verschil uit te leggen, toen ik bedacht dat zoiets onbegonnen werk is en daarom zonde van mijn tijd. Ik zal me daarom beperken tot de echte wereldwonderen. Hoewel men in het verleden, en dan bedoel ik echt nog niet zo lang geleden, tot juli 2007 !, met enige humor als men het over iets heel bijzonders had, over “het achtste wereldwonder” sprak, is dit achtste wereldwonder sinds die datum een feit. Bovendien zijn zes van de oude wereldwonderen vervangen door zeven nieuwe, terwijl daarnaast, of het allemaal nog niet genoeg is, nog eens 7 nieuwe “wereldwonderen der natuur” aangegeven gaan worden. Jullie begrijpen dat het langzamerhand tijd wordt om enige nadere toelichting te geven. Het zit als volgt in elkaar. Ik ga er van uit dat iedereen wel eens van de 7 wereldwonderen heeft gehoord. Wel, dit waren 7 bouwwerken uit de oudheid met een leeftijd variërend tussen de 2000 en 5000 jaar. Het opmerkelijke is dat ze zich allemaal in het Verre Oosten of West Azië bevonden, hoewel dat minder opmerkelijk is als je weet dat de oorspronkelijke lijst is opgesteld door de Griekse heren Herodotus (484–425 VC) en later Callimachus (305-240 VC) Het vreemde is dat, hoewel iedereen nog over deze 7 wereldwonderen spreekt, er in feite nog maar één bestaat! De rest is door brand of aardbevingen verwoest. De enig overgeblevene is de Piramide van Cheops (samen met de Sphynx).

18

Om jullie geheugen even op te frissen hier de wereldwonderen, zoals ze indertijd bestonden. 1. Piramide van Cheops bij Caïro in Egypte.

(ca. 4600 jaar oud) 2. Kolossus in de haven van Rhodos in Grieken- land.(ca. 2200 jaar geleden verwoest door een aardbeving) 3. Hangende tuinen van Babylon in Irak (ca. 2700 jaar geleden aangelegd) 4. Mausoleum van Halicarnassus in Turkije (ca. 2350 jaar oud) 5. De vuurtoren van Alexandrië voor de kust van Egypte (ca. 2100 jaar oud) 6. Beeld van Zeus in Griekenland bij Olympia (ca. 2400 jaar oud) 7. Tempel van Artemis bij Efeze in Turkije (ca. 2600 jaar oud) Alleen de eerste bestaat dus nog. Zoals eigenlijk een keer stond te gebeuren en dus in feite vroeg of laat te verwachten was, zijn er stemmen op gegaan om toch weer over zeven bestaande wereldwonderen te beschikken. Het project is in 1999 gestart door de Canadese zakenman Bernard Weber uit Quebeck, die een aantal mensen heeft georganiseerd in de vereniging onder de naam “new7wonders”. Zij hebben over heel de wereld gezocht naar bouwwerken die, zoals in het begin van dit artikel staat aangegeven, misschien de titel “kunstig werk dat over de gehele wereld beroemd is” zouden mogen dragen, met als voorwaarde dat ze door mensenhanden gemaakt waren, vóór het jaar 2000 gereed waren en zich in een redelijke staat van onderhoud bevonden. In november 2005 was er een voorlopige lijst met 177 bouwwerken, die van lieverlee teruggebracht is tot een steeds redelijker aantal. Uiteindelijk heeft de groep er 21 als mogelijke keuze genomineerd, inclusief het als enig overgebleven “oude” wonder, de Piramide van Cheops. Daarvan is echter na enige discussie gesteld, dat deze in elk

19

geval als Wereldwonder te boek zou blijven staan en dat er daarom 7 nieuwe Wereldwonderen bij gekozen moesten worden. Vervolgens zijn de resterende 20 aspirant-wonderen over de hele wereld in stemming gegeven. Daarbij is dankbaar gebruik gemaakt van de gigantische mogelijkheden die het internet ons biedt. Er konden stemmen worden uitgebracht op de volgende bouwwerken (in alfabetische volgorde): Acropolis Athene Griekenland Alhambra Granada Spanje Angkor Wat Angkor Cambodja Aya Sophia Istambul Turkije Chichen Itza Yucatán Mexico Christusbeeld Rio de Janeiro Brazilië Collosseum Rome Italië Eifeltoren Parijs Frankrijk Grote Chinese Muur China Kiyomizu Tempel Kyoto Japan Kasteel NeuschwansteinFüssen Duitsland Kremlin Moskou Rusland Machu Picchu Cuzco Peru Operagebouw Sydney Australië Paaseiland Moais Paaseiland Chili Petra Jordanië (Piramide van Cheops Caïro Egypte) Stonehenge Amesbury Engeland Taj Mahal Agra India Timbuktu Mali Vrijheidsbeeld New York Ver. Staten Elke stemmer mocht zeven punten geven, maar slechts één punt per onderwerp. Bij het sluiten van de “stembus” op 6 juli 2007 bleken er meer dan 100 miljoen stemmen te zijn uitgebracht, hetgeen op zich al een record is.

20

De stemming leidde tot de vaststelling van de volgende 8 “Nieuwe Wereldwonderen”. 1. Piramide van Cheops Caïro Egypte 2. Collosseum Rome Italië 3. Machu Picchu Cuzco Peru 4. Taj Mahal Agra India 5. Petra Jordanië 6. Grote Chinese Muur China 7. Chichen Itza Yucatán Mexico 8. Christusbeeld Rio de Janeiro Brazilië Morgenochtend kunnen jullie dus van nu af aan in de spiegel

het 9de wereldwonder aanschouwen. Sterkte !!!

Ger

21

PS. In navolging van de verkiezing van deze door mensenhanden vervaardigde Wereldwonderen heeft diezelfde meneer Weber het idee geopperd om ook een verkiezing van de “7 Wereldwonderen der Natuur” te houden. Achtergrond daarvan is dat naast, of beter door, het erkennen en accepteren dat de schoonheid van veel “bouwsels” der natuur onze inspanningen vaak ver overtreffen, het goed en vaak noodzakelijk is de mens (in zijn algemeenheid) daar nadrukkelijk op te wijzen. Door de overweldigende natuurlijke schoonheid van onze planeet dichter bij de mensen te brengen zal men eerder bereid zijn iets te doen om die schoonheid te behouden. Door ondoordachte verstoring van het evenwicht in de natuur kan aan deze “wonderen der natuur” onherstelbare schade worden toegebracht. Door de verkiezing van deze 7 Wereldwonderen der Natuur hoopt men weer de aandacht voor onze natuur te krijgen die ze verdient, in het belang van alle mensen. De voorbereidingen zijn in volle gang en men hoopt in de loop van dit jaar alle suggesties binnen te hebben, waarop de vóórselectie van 77 plaatsen volgt. Daaruit worden door een panel weer 21 keuzes gemaakt, waarna de grote internationale stemming volgt. Men hoopt in de loop van 2010 de uitslag van de 7 verkozen meest spectaculaire natuurwonderen te hebben. Als voorproefje een greep uit de mogelijke kandidaten: Mount Everest, Grand Canyon, Ayers Rock, Victoria watervallen, Alaska, Baikalmeer, Regenwoud van de Amazone en het Serengeti Nationaal Park.

22

Het doet best een beetje zeer om dit verhaal te vertellen, maar omdat reeds velen er van weten kan ik er niet onderuit. In ons clubgebouw ’t Ruim hangt sinds jaar en dag een kalender. Natuurlijk proberen wij er elk jaar weer een te vinden die nog mooier is dan de vorige en eveneens vanzelfsprekend zien wij daar dan gaarne een afbeelding van een schip op. Het soort schip is niet van belang, want wat dat betreft zijn we niet zo kieskeurig. Nu wil het geval dat er in 2006 een bijzonder fraai exemplaar aan de muur hing op het vaste “plekkie” net links van de deur naar de bestuurskamer. Daarop de afbeeldingen van schilderijen van schepen, geschilderd door niet minder dan Willem Eerland en uitgegeven door Drukkerij Verloop in Alblasserdam. Een geweldig mooie kalender die door iedereen bewonderd werd. Voor het jaar 2007 hing er ook een mooie kalender, maar toch . . . . En wat gebeurde er? Ja hoor, op of omstreeks de Nieuwjaarsbijeenkomst verscheen er uit het niets ineens weer zo’n uiterst fraai exemplaar zoals in 2006, eveneens voorzien van afbeelding van schepen, gezien door de ogen van de heer Eerland en meesterlijk op het doek geschilderd. Nu waren er op de receptie een kleine veertig belangstellenden, dus het viel nog best mee dat er “maar” drie personen te kennen gaven verschrikkelijk graag de bewuste kalender bij hun thuis aan de muur te zien hangen. Derhalve: lieve Ger, zou je a.u.b. enzovoort. Wat doe je dan als regelneef? Je gaat gewoon naar Verloop en vraagt heel netjes en beleefd om drie kalenders. Nu werd de spoeling al wat dun, maar als goede klant werden er toch 3 kalenders belangeloos ter beschikking gesteld.

23

Deze natuurlijk vol trots mee naar de club genomen en daar aan betrokken liefhebbers overhandigd. En wat dachten jullie? Oh, fijn, hartelijk dank?? Vergeet het maar!!! Die kalender hoeven we niet!!! Ik natuurlijk geheel sprakeloos en stond bijna op het punt om in brand te vliegen, toen ik eens goed naar de afbeeldingen op de kalender keek. Weer een schitterende kalender, perfect, was niets mis mee, maar, edoch, helaas, niet te ontkennen: er was geen schip te zien! Alleen mooie beestjes. Maar het ergste komt nog. Ik de kalenders verzameld en de andere ochtend al vroeg naar Verloop terug om te vragen of ik deze kalenders mocht ruilen voor die mooie met schepen. Wat dacht je wat? Meneer, die hebben we niet, dit is onze enige kalender voor dit jaar, om precies te zijn, het jaar 2008. Ik bijna stotterend: Ja maar op de club hangt er echt een met schepen. Dat is goed mogelijk was het antwoord, maar niet van ons. Nu ga je daar in de zaak natuurlijk als keurig, beleefd jongetje niet onbeheerst staan stampvoeten of zo (gelukkig niet bleek later), maar zegt beleefd dat je dan het bewuste bedoelde exemplaar wel even uit het clubgebouw gaat halen, om het te laten zien. Oei, oei, wat kan een mens afgaan! De schitterende, met prachtige afbeeldingen van schepen voorziene kalender van 2008, die daar geheel onschuldig gewoon aan de muur hing te hangen, was uitgegeven door: “Teus Vlot – diesel marine”. Ach, dan ga je gewoon naar Verloop terug en zegt: Sorry, verkeerd verbonden! Maar als jullie soms denken dat ik naar Teus Vlot om kalenders ga, VERGEET HET MAAR !!!!

Ger

24

Kent U hem niet dan wordt zijn naam U al verder lezend in dit artikel vanzelf duidelijk, kent U hem wel dan bent U dus al op de hoogte en vertel ik daaromtrent niets nieuws. Waarom dit artikel? Heel eenvoudig, de fam. Kikkert heeft de gewoonte om naast een aantal BBQ feesten waarbij de Papendrechtse vleesverwerkende industrie overuren draait, ook de Zeeuwse mosselkwekers een twee maal per jaar van hun oogst te ontdoen. Dit organiseren zij dan voor leden en aanhang zoals dat heet van de Modelbouwvereniging “ALBLASSERDAM “ onder het dubbele motto: Het is altijd zo gezellig en het is altijd zo lekker !! En geloof me: er is geen woord van gelogen. De voorbereiding: Zo’n avond op poten zetten voor 26 man/vrouw in dit geval doe je natuurlijk niet zo maar even, daar komt echt wel iets bij kijken. Over het algemeen begint zoiets met het informeren door middel van een intekenlijst “op de club” naar de eventueel geïnteresseerde deelnemers met (let op) vermelding van het verschrikkelijk lage bedrag van € 14,-. per persoon. Hoe zij dit doen begrijp ik nog steeds niet, ik ben altijd meer kwijt voor alleen al een volgens mij mindere hoeveelheid “kale” mosselen !! Maar goed, ik heb het Zeeuwse al genoemd dus U hoort mij niet klagen, zuiniger kan ik niet zijn, wil ik zelfs niet !! Nadat de intekenlijst en de daarbij behorende bijdrage van de deelnemers binnen zijn kan het grote inkopen beginnen, ik noem het bewust een bijdrage want het overgrote deel van de arbeid komt toch op de schouders van het bovenvermeldde stel terecht. En inkopen moeten er gedaan worden, want des te meer deelnemers des te meer smaken, de èèn lust geen mosselen, de ander geen schnitzel, de derde geen biefstuk enz, enz, enz…… Dan hebben we het nog niet gehad over een paar KILO kruidenboter, een meter of wat aan stokbrood, prei, wortelen en ui, een compleet gerooid aardappelveld van een hectare ten behoeve van de frietjes

25

en de (voor de kenners) overheerlijke aardappelsalade. Dan vergeet ik bijna nog de koude pasta salade, de toetjes en de nodige natte versnaperingen. O ja dat is waar ook de echte Franse sauzen (sorry Rob, bij deze….) Dit was een kleine opsomming van de benodigde ingrediënten die je voor zo’n avond gewoon in huis moet halen, en aangezien deze avond niet thuis maar in t ’Ruim werd gehouden hebben we het nog niet gehad over het gesleep met alle borden, bestek, pannen, gasflessen, tafelkleden, frituurpan en wat er nog meer bij komt kijken om die ruimte aan te kleden en in te delen qua zitplaatsen, de werkplaats om te bouwen tot keuken met een heus driezijdig benaderbaar kookeiland enz, enz, enz…. (zie onderstaande foto’s)

Volgens mij heeft U inmiddels na deze bijzonder kleine inleiding/opsomming een aardig idee van de omvang van de voorbereiden-de werkzaamheden die aan zo'n avond vooraf gaan. De 19e Januari 2008: Zo rond 18.30 uur werd een ieder geacht aanwezig te zijn en hoe verbazingwekkend, ze waren allemaal te vroeg, daar moeten we het toch nog eens over hebben. Ditmaal kwamen wij (man/vrouw) wat later aan (prioriteiten elders) en na het begroeten van de aanwezigen, Nieuwjaars wensen mogen toch tot eind Januari ? en het aanschouwen van de keurig gedekte tafels kregen de koks het al heel snel op hun heupen, er moest immers gegeten worden.

26

Dus min of meer gedwongen hebben wij plaats genomen en al rap stonden de eerste van volgens mij een pan of acht met uiterst verse mosselen op tafel. En lekker die (kakel)verse uiterst goed gevulde schelpen, volgens de mosselman heten deze dan ook turbo mosselen !! De Mosselman; U heeft nu bijna twee en een halve pagina doorgeworsteld zonder er achter te komen wie nu die bewuste man is, wel dat is heel simpel, diegene die de mosselen haalt is de mosselman of vrouw (is ook voorgekomen) en voor deze ronde is Peter “de mosselman”. Peter heeft uiteraard een achternaam maar vanwege de wet op de privacy mogen we die hier niet noemen. Dat men heeft gevr… …..of is het gevroten mag uit onderstaande foto’s duidelijk zijn !!

27

Tot nu toe heb ik alleen gesproken over de mosselen maar de schnitzels (als deurmatten zo groot) mochten er ook zijn en laten we de biefstuk niet vergeten. Volgens mij staat er bij de familie Kikkert een stal achter het huis met daarin de nodige varkens en koeien, waar ze af en toe een stuk vanaf snijden, een bad voor de mosselen en daaronder een grote grot voor de championnekes, kortom het kon weer niet op !!! Zo rond een uur of half negen had een ieder van de aanwezigen de buik echt vol en werd er voorzichtig begonnen met het opruimen van de door onszelf gecreëerde rommel en ik moet zeggen met verkrachte eenden (sorry, met vereende krachten) gaat dat in een zeer snel tempo, binnen een mum van tijd was alles aan kant en ja hoor U raad het al wat gaan (ze) dan als

eerste doen: een kaartje leggen! Een prettige bijkomstigheid is dat een ieder die aan dit soort avonden deelneemt vrij ruimdenkend is en juist daardoor een ieder het zijne gunt.

Natuurlijk gaat niet iedereen een kaartje leggen er waren er ook genoeg ( gelukkig ) die gewoon even wilden uitbuiken zoals dat heet !! Zoals bijvoorbeeld Boris…...

28

Na het aannemen van een overheerlijke kop koffie, even wachten tot ie is afgekoeld, dan kun je tussendoor nog wat opruimen !!, was er ook nog een overheerlijk luchtig toetje en zelfs keuze uit twee smaken en dat allemaal voor die prijs…………. Conclusie: Een oergezellige avond, heerlijk gegeten samen met een uiterst select gezelschap, ze konden immers zelf bepalen of ze bij dit selecte gezelschap wilden behoren door betaling van dat enorme bedrag……….. Ik durf dan ook namens allen met een gerust hard te stellen dat deze avond voor herhaling vatbaar is !!! Maar tegelijkertijd maak ik me daar echt geen zorgen om……. We weten allemaal wel beter . . . . .!

29

Spierballen op zee Toen ik ruim een half jaar geleden eens bij Chris in

“Eddy’s Corner” op de koffie zat en hij met een klant bezig

was, viel mijn oog, al bladerend in het tijdschrift de

Panorama, op een gigantisch bouwsel.

Dat kon niet anders dan de Thialf van Heerema zijn en ja

hoor, meteen goed.

Omdat je als redactie van de Brulboei, net zoals jullie

natuurlijk, eigenlijk voortdurend speurt naar een onderwerp

voor een stukje in ons blad, hoefde ik niet eens te denken,

maar was het besluit reeds genomen: Doen ! Na een

vriendelijk doch dringend verzoek aan Chris mocht ik het

blad niet meenemen, maar, gelukkig stond het artikel op de

middenpagina, wel deze beide pagina’s!

Omdat ik graag (soms) alles uit elkaar trek was ik daar

zeer bedreven in geworden en bleek ook deze operatie een

fluitje van een (€)cent. Bij het lezen van al het moois dat zich aan boord van deze

kolos bevindt, afgezien van het functionele gebeuren, zoals

de onvoorstelbaar grote hijskranen, kon ik jullie al dat

fraais gewoon niet onthouden.

Ook als je gewend bent aan grote getallen val je op de

Thialf van de ene verbazing in de andere.

We weten allemaal dat er onder de booreilanden, die

bijvoorbeeld in grote getale in de Noordzee staan,

behoorlijk grote jongens zijn.

Nou, vergeleken met de Thialf zijn dat maar ukkies, nog

niet half zo groot. Je moet het echt zelf gezien hebben om

het te kunnen geloven.

Misschien dat de volgende cijfers het een beetje

duidelijker maken.

Om te beginnen is de Thialf in opdracht van een Amerikaans

bedrijf in 1985 in Japan voor 450 miljoen dollar gebouwd.

Omdat men zich behoorlijk had verkeken op de kosten die

nodig zijn om dit monster in bedrijf te houden, werd ze al

een jaar later aan Heerema verkocht, die de hijsgigant wel

rendabel wist te maken.

Deze drijvende hijsreus is 202 meter lang, de breedte

bedraagt 88 meter en het hoogste punt bevindt zich maar

liefst op 197 (honderdenzevenennegentig!) meter boven de

waterspiegel. De euromast is “maar” 176 meter.

Met dit gigantische hijsvaartuig van het Nederlandse

bedrijf “Heerema Marine Contractors”, worden op zee, overal

30

ter wereld, offshore installaties zoals boorplatforms e.d.

gebouwd, gerepareerd en waar nodig ook gesloopt.

Ook en vooral bij de moeilijker klussen, zoals op 2500

meter diepte pijpleidingen leggen of fundamenten voor

boorplatforms aanbrengen, voelt de Thialf zich het

lekkerst.

Daarbij moet er soms héél zwaar getild worden en dat is nu

precies iets waar de Thialf goed in is.

Zo goed, dat hij (of zij) zich zelfs de sterkste van de

wereld mag noemen.

Het schatje kan zo maar 14.200.000 kilo tillen !

We zeggen weleens: “Ik kan het me niet voorstellen”.

Nou, dat is bij mij nu iets dat 14.200 ton weegt.

Zelfs iets als het gewicht van 14.000 middenklas auto’s is

bijna onvoorstelbaar.

Om dat te tillen is natuurlijk een motortje nodig.

Gelukkig zijn (“is” is niet genoeg!) die er, in de vorm van

een batterij ultrasterke elektromotoren.

Acht motoren van 525 pk om de twee kranen om hun as te

laten draaien, twee motoren van elk 1250 pk om de hijsarmen

op en neer te kunnen bewegen en dan vier motoren van elk

1250 pk voor het hijswerk.

Elke kraan afzonderlijk gebruikt daarvoor 26 kilometer

staalkabel.

De brug is het centrale zenuwstelsel, ook als het gevaarte

stilligt, met alle bedieningspanelen daarvoor. Er zitten

zo’n 9.000 knopjes op en er zijn 45 beeldschermen. Toch kan

het schip bestuurd worden met één joystick!

Net zoals de kranen werken de meeste functies van de Thialf

op elektrische energie.

Het heeft daartoe een eigen energiecentrale met een

elektrisch vermogen van 27.600 KW Dat is ongeveer het

gemiddelde verbruik van 70.000 huishoudens.

Om ook onder minder goede, om niet te zeggen uiterst

slechte, weersomstandigheden nog te kunnen werken en om het

schip zo stabiel mogelijk te maken, is de Thialf gebouwd

als een reuzencatamaran.

In deze twee rompen bevinden zich zes stabilisatiemotoren

van elk 7.000 pk, die via een computer in verbinding staan

met een GPS-systeem en gevoelige windsensoren. Bij

plotseling optredende windsnelheidsveranderingen reageren

de stabilisatiemotoren onmiddellijk. Zelfs bij een

windstoot van 125 km/uur komt de Thialf geen centimeter van

zijn plaats.

Zo kun je zelfs bij windkracht 9 nog rustig over het dek

wandelen, afgezien van de wind dan.

31

Om al die benodigde energie, de dieselmotoren hebben een

totaal vermogen van 39.960 pk, op te wekken kost natuurlijk

een slokje brandstof. Op hoogtijdagen, als alles stand-by

staat, jaagt de Thialf er gemakkelijk 150.000 liter

brandstof door.

Gelukkig kan er in de tank(s) een slordige 8 miljoen liter

aan brandstof. Maar goed ook, want gauw even ergens tanken

is er niet bij.

Nu kan een schip nog zo “volautomatisch” zijn, je kunt

vrijwel nooit zonder mensen. Wat dat betreft is de Thialf

niet anders. Bij een maximale bezetting zijn er zelfs 742

personen aan boord.

Aangezien het schip over de hele wereld klussen te klaren

heeft, is het vaak voor langere tijd van huis. Dan moet er

onderweg natuurlijk goed voor de bemanning worden gezorgd.

Dat doen ze op de Thialf niet, nee, ze verwennen je daar.

Naast de eigen magazijnen met voorraden van de meest

uiteenlopende richtingen, zoals van heftrucks tot

veiligheidsartikelen, van gereedschap tot werkkleding en

van ballpoints tot complete versnellingsbakken, in totaal

zo’n 18.000 verschillende artikelen, is er tevens een ruim

voorziene provisiekast.

Wat te denken van voedselvoorraden voor een paar maanden,

zoals bijvoorbeeld 50.000 kilo vlees?

Maar naast het werken, eten en slapen kunnen ook de vrije

uurtjes best aangenaam worden doorgebracht.

Zo beschikt de Thialf over een binnen- en een

buitenzwembad, waar de bemanning aangename uurtjes kunnen

doorbrengen. Er is een bioscoop met 197 zitplaatsen, er

zijn zes gezamenlijke TV-kamers, een badmintonhal, een

(alcoholvrije) karaokebar en een dvd-bibliotheek met

honderden titels.

En natuurlijk heeft de Thialf een imposant Heliplatform,

kompleet met eigen vertrekhal(letje) en is er bij elke

helikopterbeweging een eigen brandweerteam aanwezig.

Hoewel de Thialf meestal naar zijn bestemming gesleept

wordt, kan ze ook zelf varen, waarbij de “eigen” snelheid

toch nog 5 knopen, oftewel 9 km/uur, bedraagt.

Maar als ze stil ligt, moet ze ook stilliggen en op haar

plaats blijven.

Daartoe heeft de Thialf de beschikking over twaalf ankers,

die elk ruim 22 ton wegen.

32

Met de eigen sleepboot worden de ankers uitgezet op behoorlijke

afstanden van het schip vandaan.

Zo ontstaat een soort spinnenweb, het ankerweb, met de Thialf

als middelpunt. Dat web beslaat dan een oppervlakte die even

groot is als de hele gemeente Amsterdam.

Tenslotte, om de indruk van de Thialf compleet te maken, nog de

ballast tanks.

Deze bevinden zich in de catamaranrompen en zijn, evenals alles

aan dit schip, gigantisch groot.

Deze ballasttanks zijn nodig om tijdens het hijsen als contra-

gewicht te fungeren en om voor de nodige stabiliteit te zorgen.

De hoeveelheid in of uit te pompen zeewater is afhankelijk van

het hijsgewicht en moet soms vrij snel gebeuren. Daarom hebben

de pompen ook een behoorlijk vermogen. Per uur kunnen zij 21

miljoen liter water in of uit pompen.

Ook deze regelingen gebeuren geheel computer gestuurd en, ter

vergelijking, de gebruikte software is gelijk aan die van de

onderzeeboten van onze Marine.

Zo, nu hebben jullie tenminste enig idee wat dat grote gevaarte

doet of waar ze toe in staat is.

Als jullie dit hele verhaal gelezen hebben en er zo van onder

de indruk zijn dat je overweegt om het speelgoed eens een dagje

te huren, dan kan dat.

Voor het luttele bedrag van één miljoen Euro heb je hem een he-

le dag.

Veel plezier ermee. Ger

33