Ledenblad van de JS-afdeling Groningen

COPYROOD

Decem

ber 2012

2 ONZE GEGEVENS

Adres secretariaat:Haddingestraat 10 9711 KD Groningen

Telefoon: 050-3183364Website: www.jsgroningen.nlE-mail: info@jsgroningen.nlKopij: copyrood@jsgroningen.nl

BESTUUR

Voorzitter:

Erwin Krol 06-30985393 voorzitter@jsgroningen.nl

Secretaris:

Elmar Smid 06-22805721 secretaris@jsgroningen.nl

Penningmeester:

Simone Kobes 06-20689169 penningmeester@jsgroningen.nl

Algemeen Bestuursleden:

Anne Fokkema 06-30557021

Koen Leegte 06-11474465

Bas Mulder 06-52711139

Annette de Vries 06-57766568

Redactie:

Simone Kobes Roos Lechner Emmi Smid Coen Veerman Annette de Vries Rixt Zuidema

Kameraden,

Af en toe komt de PvdA er achter dat ook jongeren een mening hebben en niet alleen maar nuttig zijn als full-time campaigners. Dit wordt niet altijd door alle Pv-dA’ers evenzeer gewaardeerd. Afgelopen periode heeft de JS tweemaal duidelijk haar mening naar voren gebracht en heeft daarvoor steun verworven van vele PvdA-leden en niet-leden.

De eerste keer ging het over de positie van fractievoor-zitter Arjan de Rooij en wethouder Frank de Vries, die, om het in bedekte rapporttermen te zeggen, beide cul-tuurdragers waren van een andere cultuur dan de onze.

De tweede keer ging het wederom over cultuur en cul-tuurdragers, maar deze keer over de positie van wet-

2

houder Pastoor en partijvoorzitter Piet Boek-houdt. Zij waren in de ogen van de JS, en gelet op de bijval ook in ogen van vele partijgeno-ten, Stadjers en instellingen, juist wel ver-nieuwende en verbindende bestuurders. Door een interventie vanuit Amsterdam en Assen dienden zij echter wel op te stappen.

En hoe nu verder? Zoals benadrukt door Piet en Elly moet de vernieuwing doorgaan. De PvdA hoort geen in zichzelf gekeerde machts-partij te zijn. Piet en Elly benadrukten ook de tomeloze inzet en energie van de Jonge Soci-alisten. In 2014 met de gemeenteraadsverkie-zingen moet er weer een sterke PvdA staan en daaraan zullen wij ons steen(tje) bijdragen. Afgelopen periode is hiervoor de eerste voor-zichtige nieuwe start gemaakt.

Ook het JS-bestuur maakt een nieuwe doch niet voorzichtige start mee. Anne, Bas en Koen zijn als nieuwelingen gekozen als alge-meen bestuursleden. Daarnaast blijven El-mar, Simone en Annette ook nog een poosje aan. Helaas hebben we wel afscheid moeten nemen van Lester. Toch staat er wel een nieuw bestuur met 7 enthousiaste mensen klaar om zich voor de vereniging en haar le-den in te zetten. Wij hebben er in ieder geval zin in, jullie ook?

3

Erwin Krol

4

Hij kwam, zag en overwon. Hij was dan mis-schien niet de absolute winnaar van de ver-kiezingen, want de VVD behaalde drie zetels meer dan de PvdA. Toch mogen de PvdA-leden en lijsttrekker Diederik Samsom trots zijn met het behaalde resultaat. Het succes van de PvdA in het geheel is toe te schrijven aan een sterke campagnevoering waardoor de boodschap van de partij krachtig naar buiten werd gebracht. Maar het succes van de PvdA valt ook te herleiden tot Samsoms optredens op televisie. Hij wist het Nederlandse volk te overtuigen en won debat na debat.

Tijdens de afgelopen verkiezingsstrijd is Ne-derland bijna overspoeld met politieke items; er was werkelijk geen ontkomen aan. Op iedere zender, binnen diverse actualiteiten-programma’s werd er op verschillende wijze aandacht besteed aan de Tweede Kamerver-kiezingen. De televisiedebatten hadden bijna wat weg van The Voice of Holland; de naam van de beste debater kon nog nét niet worden ge-sms’t naar 3131.

Op RTL 4 wist Samsom tijdens het eerste grote premiersdebat de juiste toon te zetten

Rixt Zuidema

Diederik

Samsom,een televisietalent

55

en werd hij met 51,8% van de stemmen van de Thuistribune als beste debater beoordeeld. Samsoms kwaliteiten behelsden zijn rustige uitstraling, maar hij kon ook op gepaste mo-menten scherp uit de hoek komen en wist de juiste statements te maken. Zijn uitmunten-de optredens op televisie liepen vrijwel syn-chroon met de groei in de peilingen.

Tijdens het debat van het actualiteitenpro-gramma Knevel & Van den Brink wist hij Rutte in een hoek te zetten met zijn geslaag-de oneliner “Nu doet u het weer”. Rutte gaf verkeerde informatie en zei dat de staats-schuld op zou lopen volgens de plannen van de PvdA, waarop Samsom dit rechtzette. Deze quote, eigenlijk gekopieerd van Amerikaanse ex-president Ronald Reagan (“There you go again”), sloeg aan. Samsom keek zijn tegen-stander recht in de ogen aan en sprak op een rustige doch indringende toon deze inmiddels fameuze woorden.

Bij het Jeugdjournaal Verkiezingsdebat ging het er anders aan toe dan bij de normale te-levisiedebatten. Hier werd Samsom níét als beste debater gekozen. Er werd een ‘ballono-plaaswedstrijd’ gehouden, er werden per-soonlijke vragen gesteld aan de politici en er werd veel geknuffeld (ook met Samsom). De lijsttrekkers deden leuk mee en stelden zich open voor de spontaniteit van de kinderen in de studio. In de spreekbeurtronde moest

Samsom zijn meerdere zien in Geert Wilders. Samsoms spreekbeurt over onderwijs en zijn toekomstplannen voor kinderen sloeg aan, maar Wilders stal de harten van de kinderen met zijn spreekbeurt over boeven vangen en de dierenambulance. De jonge kijkertjes stem-den massaal op Wilders.

Bij praatprogramma’s waar Samsom te gast was, wist hij zich geloofwaardig neer te zet-ten, maar hij stelde zich daarbij ook redelijk amicaal op, wat zijn likeability vergrootte. Bij De Wereld Draait Door stond hij in het mid-delpunt van de aandacht bij een cabareton-derdeel waarbij verschillende acteurs de lijst-trekkers nadeden en een nummer vertolkten met de tekst: ‘Zonder jou, was deze strijd al lang gestreden, zonder jou gingen mijn peilin-gen niet zo gruwelijk naar beneden’. Samsom reageerde spontaan en speelde het toneel-stukje mee. Gedurende het item had hij een grote en charmante glimlach op zijn gezicht.

Het is te hopen dat Diederik deze glimlach behoudt en zich niet van zijn propos laat bren-gen door opdringerige journalisten zoals die van PowNews. Wanneer hij bij zichzelf blijft, de juiste politieke statements maakt en zo nu en dan met humor uit de hoek komt, zal hij het publiek voor zich blijven winnen.

55

66

Nooit gedacht dat ik, tot voor kort nogal nieuwsgeil, de afleveringen van P&W, DWDD en andere VARA-programma’s die een Pv-dA’er natuurlijk hoort te kijken, bewust links liet liggen. Ook nooit gedacht dat ik De Volks-krant, die in elk trouw rood nest elke dag weer op de mat valt, en die ik naast mijn te-lefoonabonnement en zorgpremie nog net van mijn stufi kan betalen, alleen nog maar op het toilet zou lezen. En ook nooit gedacht dat ik de NOS,VK, NU.nl en andere nieuwsapps die niet op je smartphone mogen ontbreken om-dat je constant up-to-date moet zijn, overwoog te verwijderen. Zonder direct te vervallen in een freudiaanse analyse van mijn mediamoe-heid, is een kleine reconstructie van hoe het zover heeft kunnen komen, misschien wel op zijn plaats. Wie weet dat men, ikzelf vast ook, hier nog wat van op kan steken.

Om anderen nu meteen de schuld te geven, is niet echt mijn stijl, daarom zal ik eerst eens kort bij mezelf te rade gaan. Ik zie namelijk wel een lichtelijk causaal verband tussen mijn mediamoeheid en de aanschaf van mijn smartphone in de periode zo ongeveer twee weken voor de verkiezingen toen alle partijen begonnen aan hun campagne en de NOS en RTL ook ineens doorhadden dat ze nog zes de-

batten in twee weken moesten proppen. Deze debatten werden vooraf én na afloop grondig geanalyseerd door debatdeskundigen, (ex-)politici en journalisten die samen met twitte-rend Nederland en niet te vergeten de Thuis-tribune c.q. Tweede Scherm elke keer weer tot de conclusie kwamen dat ook deze keer Diede-rik Samsom wéér gewonnen had. Bij de NOS en RTL - je had de hele zomer lang al de keuze op welke zender je precies hetzelfde, met/zonder reclame, wilde gaan kijken - konden we kijken naar Wat kiest Nederland en Een voor de verkiezingen. Aangezien P&W zich de kritiek van een te linkse publieke omroep wel heel erg aantrokken en zodoende maar elke avond Paul Janssen uitnodigden, was het ver-schil tussen RTL en NOS miniem.

Over het vermogen van de Nederlandse opi-niepeilers om de verkiezingsuitslag juist te voorspellen, kunnen we kort zijn, waarschijn-lijk zouden ze ook de winst van Mitt Romney in de VS voorspeld hebben. Interessanter nog dan de uitslagen op de verkiezingsavond vond Nederland het touchscreen en de bijbe-horende presentatie van de NOS, #herman-deschermman werd trending topic op Twit-ter. Dit kunstje probeerde de NOS tijdens de presidentsverkiezingen van Amerika nog

MediamoeFelisha Aakster

7

eens, door een ezel en een olifant tegen elkaar te laten racen… Na 12 september leek radio-stilte mij ineens ook een goed plan. Helaas dachten de verschillende media daar anders over. Nadat Dominique v/d Heyde van Rutte en Samsom te horen had gekregen dat er, hoe wonderbaarlijk, nog steeds radiostilte heers-te, werd de vrijgekomen tijd opgevuld met de voorspellingen, speculaties en meningen van ‘partijcoryfeeën’ en ‘politiek deskundigen/columnisten’ die wel wisten wat er allemaal aan de onderhandelingstafel besproken werd en hoe het regeerakkoord eruit zou komen te zien, niet dus. Toen het regeerakkoord er, overigens (gelukkig) betrekkelijk snel lag, hadden de media eindelijk weer iets om te bespringen. De Telegraaf voorop, die kabinet ‘Marx’ Rutte II het liefst voor de regeringsver-klaring al had willen zien vallen.

De oorzaken van mijn mediamoeheid liggen dus, naast mijn fancy smartphone, vooral bij de overvloed van relatief vaak inhoudsloos nieuws, dat tevens weinig afwisselend was. Tuurlijk, ik hoef niet per se elke minuut, elk uur, of elke dag het nieuws te volgen, dat is geheel mijn eigen keuze. En ook klopt het helemaal dat wij burgers vragen om nieuws, omdat we anders verveeld raken en niet meer

trouw elke dag Het Journaal, Nieuwsuur,DWDD,P&W,K&B,EV,WKN,EVV etc. kijken. Verder zal ik ook niet ontkennen dat de PvdA zeer handig en knap gebruik heeft gemaakt van deze media en hier zeker een deel van de goede verkiezingsuitslag aan te danken heeft. Toch was het gewoon te veel. Genoeg is ge-noeg. Daarom ben ik ook nu flink aan het uit-rusten, ik laat de updates van mijn apps even achterwege, ik geef de krant aan m’n ouders en zap niet steevast om elf uur meer naar Ne-derland 1. Die tijd, die komt wel weer.

77

8

Aangezien we ons bij JS Groningen de ko-mende tijd in politieke ideologieën verdie-pen, doe ik vast een duit in het zakje. Dit artikel gaat over wat liberalen en sociaal-democraten verstaan onder gelijkheid. Het liberalisme en socialisme komen beiden voort uit de Franse Revolutie, zich scharend achter het ideaal van vrijheid, gelijkheid en broederschap. Waar de liberalen eerder de nadruk leggen op (individuele) vrijheid, heb-ben wij meer met het idee van broederschap. Is het gelijkheidsideaal dan de verbindende factor?

Niet helemaal. De twee stromingen hebben namelijk nogal een andere opvatting van het begrip gelijkheid. Onze liberale vrienden hebben het over ‘gelijkheid van kansen’ of liever ‘formele gelijkheid.’ Wanneer iedereen op papier stemrecht heeft, toegang tot on-derwijs, bescherming tegen discriminatie en zo nog een aantal rechten meer, dan hebben

we een gelijke start. Door wet- en regelge-ving is de basis gelijk en is het vervolgens aan jou zelf om alle kansen die je krijgt te pakken. Dat is je eigen verdienste, je bereikt het zelf, en het is meteen ook je eigen schuld als je niet slaagt.

Toch, hoeveel hiervan is nu eigenlijk echt je eigen verdienste? Als jij goed boert, heb je dan ook alles aan jezelf te danken? We heb-ben allemaal wel eens gehad dat je op het laatste moment een samenvatting van een vriend hebt gekregen en daarmee toch je tentamen hebt gehaald, we weten dat men-sen (met ouders) met een groot netwerk ge-makkelijker aan een goede baan komen en dat het toeval en mazzel is dat je nu eenmaal in een rijk land als Nederland woont, waar we met elkaar bereid zijn om collectieve mid-delen in te zetten zodat jij er ook gebruik van kunt maken. Voor een groot deel is het dus geluk hebben.

Gelijkheid van gelijkheid?

Elmar Smid

8

9

Wanneer je toevallig geluk kunt hebben, kun je dan ook toevallig pech hebben? Kun je het helpen als je opgroeit in een gezin met alcoholisten als ouders, is het jouw schuld als je een ongeluk op je werk krijgt en ar-beidsongeschikt raakt, verdien je het om in dat soort situaties een stap harder te moeten lopen om weer op die gelijke basis te komen? Het is dan allemaal leuk en aardig dat je op papier dezelfde rechten hebt als ieder ander, maar daar komt het in de praktijk niet op neer.

Voor sociaal-democraten is deze formele ge-lijkheid daarom niet genoeg. Zij benadruk-ken de ‘gelijkheid van resultaat,’ die niet alleen gelijke kansen geeft aan de start, maar ook steeds een steuntje in de rug wil geven als mensen niet over hobbels of drem-pels heen komen. Sociaal-democraten willen rekening houden met tegenslag. We willen onze hand uitreiken, kans na kans bieden,

en iedereen meetrekken. In die constante betrokkenheid, of om herverdeling als het om materiële zaken gaat, ligt het verschil tussen beide ideologieën.

Het doel van dit artikeltje is niet om een ab-solute lijn te trekken of een claim te maken wanneer gelijkheid bereikt is, uiteindelijk blijft dat namelijk behoorlijk subjectief. Het blijft een kwestie van wikken en wegen: bij welke grens is een samenleving eerlijk en rechtvaardig ingedeeld? Daar valt nog heel lang over te discussiëren. Zelfs Karl Marx wilde geen absolute materiële gelijkheid claimen, volgens hem ging het er om dat ie-dereen kreeg wat hij of zij nodig had.

Het doel is wel om aan te tonen dat ‘gelijk-heid van kansen’ verre van voldoende is om werkelijk gelijkheid van kansen te creëren.

9

10

Een inbreker mag je best een klap geven en als het gevolg is dat hij overlijdt: eigen schuld, dikke bult! Mensen aan de onderkant van de samenleving hebben geen recht op uitkerin-gen. Waarom moeten wij betalen voor hun falen? Immers, eigen schuld, dikke bult. En die Grieken, laat ze maar bloeden! We moeten ze eigenlijk nog harder aanpakken. Ze hebben het er toch zelf naar gemaakt?

Eigen schuld, dikke bult. Deze populistische houding lijkt steeds vaker de regel te worden. Vooral aan de rechter vleugel van het politie-ke spectrum, maar ook in het midden en aan de linkerzijde, worden dergelijke termen niet meer geschuwd. Het is een gangbare mening dat men niet moet verwachten enig recht te behouden na het maken van een fout. Dit is een zeer kwalijke zaak. Niet alleen omdat het niet sociaal is, maar vooral omdat het ontzet-tend destructief is.

Nadat op 25 september 2012 een inbreker ver-moord was, vond Fred Teeven dat de verdach-te eerder een pluim verdient dan een politie-cel. Hoewel er enkele critici waren, stonden de meeste mensen te juichen. ‘Eindelijk een politicus die het opneemt voor de hardwer-kende mens en die de boeven aanpakt.’ Dit is heel natuurlijk. Mensen kunnen zich beter inleven in de goeierik dan in de slechterik. Er schuilt echter gevaar wanneer het gevoel onze

raadgever wordt. Immers, als we accepteren dat mensen buiten de wet mogen opereren en wraak mogen nemen als iemand de wet overtreedt, dan zou iedereen lukraak voor ei-gen rechter mogen spelen. Dit zou leiden tot totale anarchie. In dit geval lijkt het motto ‘eigen schuld, dikke bult’ dus geen uitkomst te bieden.

Wat te denken van de parasieten van onze samenleving. De uitkeringstrekkers! Teren op onze belastingcenten. Meeliften op onze voor-zieningen, de zogenaamde freeriders. Deze mensen hebben toch echt al hun rechten in deze samenleving verspild, nietwaar? Ook dit sentiment is misschien te begrijpen, maar ook hier is het gevaar van simplisme aanwezig. Want stel je nou eens voor dat er geen uitke-ringen waren. Gehandicapten die op straat moeten leven, jonge moeders die moeten be-delen op straat. Is dit dan wat rechtvaardig-heid is? Zorgt dit niet tot een totale scheiding tussen rijk en arm? Volgens mij is dit ook voor rijk Nederland een zeer ongunstig scenario.

Ten slotte de Grieken. Zelden heeft een land het zo bont gemaakt. Maar is het terecht dat Grieken geen recht meer hebben hun eigen begroting te regelen en een fatsoenlijk leven te leiden, omdat er in het verleden fouten zijn gemaakt? Ook hier lijkt het antwoord gemak-kelijk: eigen schuld, dikke bult! Misschien is

Eigen schuld, dikke bult!

Coen Veerman

11

dit waar, al durf ik te betwijfelen wat vele moeders, kinderen en hardwerkende mensen gedaan hebben om de begroting te verpesten. Misschien heeft Leuvense econoom Paul de Grauwe echter een beter argument. “Door te-veel te bezuinigen riskeer je sociaal-politieke revoluties.” Ook in dit geval blijken de conse-quenties destructief.

Met deze voorbeelden heb ik geen pleidooi proberen te geven voor inbreken, stoppen met werken en het onzorgvuldig omgaan met je begroting. Integendeel! Ik pleit er ech-ter voor dat dit altijd via de wet gebeurt. Op een manier waarbij de goeden niet lijden on-

der kwaden. Op een manier waarmee we zo weinig mogelijk rivaliteit creëren en het land leefbaar houden voor iedereen. Met simplisme en populisme bereiken we niets. Eigen schuld, dikke bult zeg je tegen je zoontje die zich pijn deed nadat hij van de eettafel sprong. Het is geen leidraad voor politiek. Alleen als we soli-dair en sociaal zijn, als we eens ons best doen ons in te leven in de situatie van een ander, als we elkaar eens wat gunnen in plaatst van misgunnen, dan en slechts dan kunnen we op een constructieve manier werken aan een be-tere toekomst.

11

12

Deze week konden we tot in de vroege uur-tjes genieten van de vierjaarlijkse show die de Amerikaanse Presidentsverkiezingen heet. Dat Barack Obama uiteindelijk weer aan het langste eind zou trekken hadden de meeste Nederlanders wel verwacht - en gehoopt - , hoewel de onderbouwing voor de voorkeur voor Obama vaak werd bijge-staan door uitspraken als ‘bij gebrek aan beter’, ‘alles beter dan Romney’ of ‘ach, hij is tenminste voor zorgverzekeringen en ho-mohuwelijken’. Het is met name die ‘bij ge-brek aan beter’ notie die wonderbaarlijk te noemen is wanneer je bedenkt dat Amerika zichzelf the Land of Liberty noemt. Waar wij bij de afgelopen Tweede Kamerverkiezingen op meer dan tien partijen konden stemmen (een paar te veel als je het mij vraagt, maar dat is meer iets voor een ander stukje), was het kleurtjeslandschap in de Verenigde Staten aanzienlijk simpeler: rood of blauw, Republikeins of Democratisch, Romney of Obama. Maar hoe komt het eigenlijk dat de tweestrijd tussen de Democraten en Repu-blikeinen de facto ‘slechts’ een tweestrijd is geworden?

De meeste Nederlanders weten niet dat de Amerikaanse Presidentsverkiezingen niet altijd om de tweestrijd tussen de Demo-craten en Republikeinen hebben gedraaid. Officieel doen er nog altijd onafhankelijke kandidaten en partijen mee, maar al sinds 1912 toen Theodore Roosevelt tweede werd voor de Progressive Party is er geen andere kandidaat dan een Republikein of Demo-craat ‘serieus’ in de running geweest voor het presidentschap. De verschillen tussen de Democraten en Republikeinen, tussen de liberals en conservatives lijken vanzelf-sprekend geworden, maar als we teruggaan naar Amerika’s dierbare geschiedenis van de Amerikaanse Revolutie en eerste jaren van de Amerikaanse Republiek, is het moei-lijk om voorbij te gaan aan het feit dat als het aan de Founding Fathers had gelegen er nooit partijen zouden zijn geweest.

George Washington, de eerste president, was een onafhankelijke president (hoewel je je kunt afvragen of ‘onafhankelijk’ een juiste term is in een context waar partijpolitiek nog niet bij het ‘concept Amerika’ hoorde). Wa-shington was een felle tegenstander van par-

Tweestrijd in het Land van de Vrijheid

Sophie Welling

12

13

tijvorming. Hij verdedigde het principe dat het vormen van welke permanente allianties dan ook, met een partij of bijvoorbeeld met een andere natie (bondgenootschap) tegen-strijdig was met het principe van vrijheid van het Amerikaanse volk. Hij beschouwde alle tegenstand tegen de politieke vorm van de jonge Republiek als bedreiging van de kernwaarden van de representatieve de-mocratie die de Amerikaanse Republiek zou moeten kennen. Al snel ging Washington’s hoop op een partijloos Amerika echter ver-loren en moest hij toezien hoe er aan de ene kant (Jefferson’s) Democratische-Republi-keinen ontstonden die voor een kleine fede-rale overheid waren en aan de andere kant de Federalisten die een sterke centrale over-heid wilden. In de jaren 1830 werd door An-drew Jackson de Democratische Partij opge-richt, die werd bevochten door de Whigs. In 1855 kwamen er twee nieuwe partijen: de American Party en de Republican Party, die uiteindelijk beide opgingen in de Republican Party en zo bleven de Democraten en Repu-blikeinen over (niet helemaal, maar voor een uitleg van het verloop in tweehonderd woor-den moet het even volstaan).

Waar ik – en ik denk vele jonge sociaaldemo-craten met mij - er lang over gedaan heb om uit te vinden welke partij het beste aansluit bij mijn kernwaarden is het voor de Ameri-kaan aanzienlijk eenvoudiger geworden. Het was dus niet de oorspronkelijke bedoeling, en dat terwijl Amerikanen nou juist zo graag naar die oorspronkelijke bedoeling refereren. En hoewel de keuze eenvoudig is, omdat er weinig te kiezen valt, en de tweestrijd dus al anderhalve eeuw oud is, verschillen de kern-waarden van de Democraten en Republikei-nen in essentie niet eens zo veel, misschien wel juist door de gezamenlijke aanbidding van de founding ideals. Kort door de bocht zou je kunnen stellen dat ze beiden geloven in vrijheid, God, dat Amerika het beste land op aarde is en dat ze dat te danken hebben aan die heilige Founding Fathers. Dan blijft de keuze nog tussen conservative en liberal en kijk je naar hoeveel geld je familie heeft, welke kleur je huid heeft en of je boven of onder de Mason-Dixon lijn woont, en dan is de keuze snel gemaakt. De ‘bij gebrek aan beter’ reactie op de overwinning van Obama is misschien eigenlijk toch zo gek nog niet.

13

14

Vele leden van de PvdA en de JS schreeuwden schande. Het nieuwe kabinet Rutte-Asscher gaat scherp bezuinigen op ontwikkelingssa-menwerking. Voor het eerst sinds 1975 zal Nederland de 0.7 % van het BNP, de interna-tionale norm voor ontwikkelingssamenwer-king, loslaten. Een regelrechte klap in het gezicht van ‘onze’ Jan Pronk, die zich hier ooit zo hard voor heeft ingezet. Bruggen slaan tus-sen arm en rijk, ons eigen land uit de crisis willen trekken en tegelijk de internationale solidariteit in zijn hemd zetten. Nu vraag ik mij af, wat juist diegenen die het hardste hier schande over schreeuwen eigenlijk echt doen voor internationale solidariteit?

Welke plichten hebben wij nu eigenlijk ten opzichte van de internationale solidariteit, of anders gezegd, ten opzichte van honger in de wereld? Vooral, welke plichten hebben wij als individu in dit geheel? Overheden, organisa-ties en bedrijven doen het zelden goed, maar onze invloed hierop is klein. De controversiële filosoof Peter Singer zegt dat wij daarom niet moeten wachten tot de overheden meer geven, maar de plicht hebben om zelf tot wel twee

vijfde van ons inkomen te schenken aan de ar-men. Moreel leven in deze wereld, zonder aan deze plicht te voldoen is volgens Singer onmo-gelijk. Deze oproep stamt uit 1972, en hoewel Singer er beroemd mee is geworden en vele aanhangers heeft, lijkt het voor de armen van deze wereld vrij weinig veranderd te hebben.

Thomas Pogge, een filosoof op het gebied van mondiale rechtvaardigheid, zegt dat wij in plaats van veeleisende ‘positieve’ plichten om de armen te helpen (Singer), allereerst en bo-vendien ‘negatieve’ plichten hebben om geen schade te doen dan wel kwaad te berokkenen. Pogge laat de individuele plicht in dit geheel vooral in het kieshokje plaatsvinden. Waar regeringen gekozen worden die uiteindelijk de mondiale institutionele orde (die deze armoe-de willens en wetens in stand houdt) zouden moeten veranderen op zo’n manier dat deze geen schade meer doet aan, in ieder geval, het armste deel van de menselijke bevolking.

Volgens mij kan het individu wel degelijk bijdragen, sterker nog, volgens mij heeft het individu de morele plicht ten opzichte van de

Ontwikkelings-samenwerking in de supermarkt

David Deijmann

15

armen. Ik ben geen econoom of onderzoeker op het gebied van de getallen, maar het lijkt zo te zijn dat de westerse vleesconsumptie 80% van de wereld voedselvoorziening verbruikt. Wanneer dit zo is, lijken wij een onevenredig groot beslag op de voedselvoorziening te leg-gen, welke een directe relatie heeft met ar-moede en honger in de wereld (voedselprijzen gaan omhoog, grote velden worden opgekocht en producten verscheept naar Europa en de V.S., eenzijdige productie van kwetsbare ge-wassen, stimulans grootgrondbezitters etc.). Wanneer dit nu zo is, hebben wij wellicht de morele plicht onze vleesconsumptie aan te passen/te verminderen. Het vlees is hier ‘slechts’ een helder en begrijpelijk voorbeeld, waarmee wij als individu kunnen bijdragen. Sterker nog, misschien wel zouden moeten bijdragen. En nu heb ik het niet over vegeta-riër worden, maar slechts een aanpassing van leef-, eet- en consumptiegewoonten.

Het voornaamste punt hier is dat vóórdat we hopen, schreeuwen of eisen dat de overheid en de bedrijven de wereld verbeteren, wij in-dividuen een morele plicht hebben om eerst

onze gewoonten zo aan te passen, zodat we anderen geen kwaad meer doen. Beduidend minder vlees eten is daar één van, een relatief eenvoudige, en vooral goedkope en gezonde manier! Dit stuk is geen pleidooi de druk op het kabinet wat betreft ontwikkelingssamen-werking af te laten nemen, integendeel. Wel wil ik graag elk individu, zeker een sociaal-democratische, bewust maken van de relatie tussen onze leefgewoonten en armoede in de wereld, en (van) de plicht die wij hebben, om geen kwaad te doen. Laten we daarom begin-nen de wereld te redden, de internationale solidariteit hoog te houden, beginnend in de supermarkt.

1515

16 Verkiezingen in Georgië

Simone KobesDe Tweede Kamerverkiezingen in ons land zijn alweer een tijdje achter de rug en het nieuwe kabinet Rutte-II is inmiddels beëdigd. Het woord ‘fraude’ komt bij niemand op wan-neer we praten over het verloop van de ver-kiezingen in Nederland. Heel anders is het in Georgië, waar ik als onafhankelijk internati-onaal waarnemer aanwezig was bij de parle-mentsverkiezingen van 1 oktober jongstleden.

Door het European Institute for Democratic Participation (EIDP) werd ik aan het eind van

de zomer, samen met 35 andere Europese jon-geren, geselecteerd om mee te gaan op verkie-zingswaarnemingsmissie in Georgië.

Eenmaal aangekomen in de hoofdstad Tbilisi hebben we colleges gehad over het politieke systeem in Georgië en over de rol van de me-dia. Daarnaast hebben we een uitleg gekre-gen over de procedures bij verkiezingen, hoe het stemmen in zijn werk gaat en waar we op moesten letten bij de stembureaus. Als verkie-zingswaarnemer is het je taak om te contro-leren of de verkiezingen eerlijk verlopen. Op de dag van de verkiezingen zijn we in teams van vier personen, inclusief een tolk, met een controlelijst langs verschillende stembureaus in Tbilisi gegaan. Op het lijstje stond bijvoor-beeld dat er voldoende medewerkers op het stembureau moesten zijn, dat er gordijnen voor de stemhokjes moesten hangen, dat er niet meerdere mensen tegelijk een stemhokje in zouden gaan en dat de stembus verzegeld was. Daarnaast was het van belang dat er correct werd omgegaan met een onzichtbare spray die mensen op hun duim gespoten kre-gen en alleen onder een uv-lamp zichtbaar was. Deze inkt moest voorkomen dat iemand twee keer ging stemmen. Daarom stond er ie-mand van de stemcommissie met een uv-lamp bij de ingang om iedereen te controleren op zichtbare vlekken op de duimen.

Op de dag van de verkiezingen is iedereen in Georgië vrij, rijden auto’s met vlaggen van een bepaalde partij al toeterend door de straten en lijkt het wel alsof net bekend is geworden wie kampioen van de eredivisie is.

Tijdens de verkiezingen heb ik met mijn team gelukkig weinig fraude waargenomen.

17

Ik heb wel gezien dat de controleur met de uv-lamp bij de ingang alleen over de linker-duim scheen, terwijl er aan de tafels op de rechterduim werd gesprayd. Onze taak als waarnemer was om dit te rapporteren en de voorzitter van de kiescommissie hierop te wij-zen. Eventueel mochten we vragen waarom dit niet anders kon, maar we mochten niet zelf ingrijpen. Ik heb ook meegemaakt dat een vrouw bij de ingang duidelijk vlekken op haar duim had nadat er met de uv-lamp overheen geschenen was, maar dat ze beweerde dat dit babylotion was. Wat ook opviel was dat de camera, die in elk stemlokaal van 8.00-20.00 draaide, soms veel te dicht op het stemhokje stond of dat de camera het niet deed omdat de batterij op was.

Het was een hele spannende dag, door de hoofdstad reden veel politieauto’s en op som-mige stembureaus heerste een gespannen sfeer met groepjes leden van dezelfde partij verzameld. Ik ben op vier stembureaus ge-weest en het was heel bijzonder om te merken dat ze overal blij waren met onze aanwezig-heid. Blijkbaar was de behoefte aan onafhan-kelijke waarnemers groot en was men blij met internationale hulp. Er is ons dan ook ver-schillende keren gevraagd om langer te blij-ven, omdat de sfeer naarmate de dag vorderde steeds grimmiger werd.

Verkiezingen in Georgië zijn niet te vergelij-ken met Nederlandse verkiezingen en het was dan ook een hele bijzondere ervaring om te zien hoe een land dat zich veelal op Europa richt, nog verre van klaar is voor toetreding tot de EU.

18

19

Wil je lid worden van de Jonge Socia-listen in de PvdA? Dat kan als je tus-sen de 14 en 28 jaar bent. Lid worden van de JS biedt vele voordelen. Hier-onder staan er enkele op een rijtje:

Leerzaam

Actief zijn bij de JS is leerzaam. Ie-dereen praat mee. Of je nou op het MBO, de middelbare school of de uni-versiteit zit, of al een baan hebt.

Brutaal en kritisch

JS’ers volgen de politiek kritisch. De Partij van de Arbeid in het bijzon-der. Wanneer het nodig is, laat de JS van zich horen. Brutaal, duidelijk en scherp.

Gezellig

De JS is bovenal een gezellige ver-eniging waar je veel mensen leert kennen en nieuwe vrienden maakt. JS-activiteiten eindigen vaak aan de bar met een biertje.

Betaalbaar

Een JS-lidmaatschap (gecombineerd met een PvdA-lidmaatschap) kost in het eerste jaar slechts 12 euro. Ver-volgens betaal je maar 24 euro per jaar. Wanneer je alleen JS lid wordt betaal je 10 euro per jaar.

Combilidmaatschap

Lid zijn van de JS én van de PvdA kan vanaf van je 16e, tot je 28e. Dat kost in het eerste jaar 12 euro en vervolgens slechts 24 euro per jaar. Meer informatie over de Partij van de Arbeid vind je op www.pvda.nl, of stuur onderstaande bon op naar:

Jonge Socialisten in de PvdA Antwoordnummer 10084 1000 PA Amsterdam

WORD LID!

COPYROOD

Geslacht Geboortedatum

Man / Vrouw

Voornaam Voorletters

Tussenvoegsel Achternaam

Rekeningnummer Handtekening

Adres

Postcode Woonplaats

Telefoonnummer Emailadres

Ik wil lid worden van de: *

JS in de PvdA (10 euro/jaar)

Combilidmaatschap: JS in de PvdA en de PvdA zelf (24 euro/jaar, eerste jaar 12 euro)

COPYROOD

Valentijn valt vroeg dit jaar, wie is mijn zoetsappige mandarijntje voor een onvergetelijke romantische date op 19 december om 14.10 uur in de Xenos

Vismarkt? Bel me op 0900-ANNE

Aardappelman zoekt aardappelvrouw voor geile aardappeldate. Mail naar bj@jobs.cum

Gevraagd: levensgroot standbeeld van bovenstaande foto, voor mijn nu al legendarische prestaties. T.e.a.b. Altijd bereikbaar op 06-BIGISTHA

Is uw kat in nood? Heeft uw hond last van wormpjes? Bel Eddy & Nelis Superduperdierenhelden. Is uw vogel zwanger? Heeft uw cavia een PTSS? Eddy & Nelis Superduperdierenhelden lossen het voor u op.

Geen gemaar altijd een winnaar!

Gezocht: genoeg mensen om ons Project X feestje geslaagd te maken, wij hebben geen vrienden Mail naar rooiedakduif&w00tah@withuisje.us

Welke lekkere hengst wordt mijn kerstdate? Ik laat mijn hoorn in je shinen! Mail naar duitseheld@basmulder.nl

GrAtiZ af tE hAlUh: 100 rOduH kInDuHr zOnNebRiLLuH. ZyN nIeT tE bReKuH!!!11!1!!! lesterthamastah@live.com

Wil jij een voet-in-broek-massage door meisje met zwart jurkje? Bel dan 050-KINKYKOBES n.b. echt meisje kan afwijken van de foto.

Win een cursus spuiten met mij! Beantwoord de volgende vraag: ben ik links of rechts dragend? Tip: kijk naar mijn t-shirt. Mail je antwoord naar derodeprinsop@paard.nl

Vestgebed. Dank U Heer voor dit mooie rode vest. Ik draag het wanneer ik kan. Zo voel ik Uw kracht door mijn bloedrode hart stromen. De rode zonnebril maakt het helemaal af. Amen.

Wil jij met ons naar de sterren kijken? Dat kan helaas niet, we zijn al te gelukkig samen.

Lekker wijf met dikke uiers zoekt massagemateriaal. Mail naar nielskramer@hotmail.com

T.k.a: intelligente, integere en knappe jongeman. Z.g.a.n. I don’t wanna die a virgin. Prijs: €69.- mail naar: tijdelijkeleegte@koen.nl

Edit redactie: Saying things like “I don’t wanna die a virgin” makes you sound desperate and that’s not attractive at all.