- - d e z e e d i t i e - -

POLITIKAtoneel3 Opinie

5 Een pint en een babbel

6

Politika Galabal8 Cultuurreis naar Krakau

10

Blood Red Shoes: Fire Like This11

Koken met

Polstok Extended13

Ik denk dat het liefde was15

Een invulverhaal16

Proffen op de rooster: Jaak

Billiet17

Cantusgedicht18

Fotoalbum19

Polstok is een werkgroep van Politika VZW.

Parkstraat 45, 3000 Leuven.Tel: 016/32 30 89

Info: polstok@politika.be

VU:Frank Damen & Filip Van Der elst

HoofdredactieFrank DamenFilip Van Der Elst

Redactie Kirsten Van CampRuben DegraeveAn Lens

Ruben GodecharleCarmen Van OersKaatje Michiels

Freelance/

Polstok is: CoverSilke Laenen

POLITIKAtoneel—3 » Opinie—5 » Een pint en een babbel—6 » Politika Galabal—8 » Politika Cultuurreis naar »Krakau—10 Blood Red Shoes: Fire Like »This—11 Koken met Polstok »Extended—13 Ik denk dat het liefde »was—15 Een invulverhaal—16 » Proffen op de rooster: Jaak »Billiet—17 Cantusgedicht—18 » Politika's scheve »fotoalbum—19

LayoutFrank Damen

EEditoriaal

't Is goed geweest, met die kou altijd. Het zonnetje wint stilaan de strijd en zal ons hopelijk voorzien van een zomer die even significant is als de winter die we ge-had hebben. Voor mij persoonlijk kan het de komende maanden alvast niet warm genoeg zijn.

Het is lente, tijd voor een nieuwe Polstok. Examens zijn achter de rug en het is al even geleden sinds het vorige (online only) nummer, maar nu zijn we, dankzij de gevonden financiering, weer helemaal terug in onze geliefde papieren hoedanigheid en hopen we jullie op-nieuw bevredigende inhoud te verschaffen in dit voor-laatste nummer van het academiejaar. Inderdaad, ons voorlaatste nummer van het academiejaar is een feit, wat wil zeggen dat het laatste nummer na de paasva-kantie zal worden uitgedeeld.

Politika meent het dus duidelijk serieus met Polstok, waarvoor de redactie de kring uitdrukkelijk wil bedan-ken. We denken dat Politika met Polstok eindelijk haar hoogstnoodzakelijk en volwaardig communicatiemid-del ter beschikking heeft, en hopen op de verderzetting in het volgende academiejaar. Daarover volgende keer meer.

Veel leesplezier!

U

— 3 —

Van maandag 22 tot vrijdag 26 maart waren het hoogdagen voor de cultuurlief-hebbers onder de sociale wetenschappers, want dan organiseerde Politika naar jaar-lijkse traditie opnieuw een heuse Toneel-week: een stevige toneelproductie door en met studenten aan onze faculteit, elk jaar goed voor enkele prijzen op het prestigi-euze InterFacultair TheaterFestival. Dit jaar bracht POLITIKAtoneel Over Eva: een stuk over Margo Channing (met verve gespeeld door Roos Hoeben), een gerenommeerde actrice die moet vechten voor haar plaats, want Eva Harrington (Charlotte Dusart) staat te popelen om die plaats in te nemen. Wij zagen een innemend stuk over jaloezie en bedrog, maar ook over liefde en vriend-schap. Een dikke pluim voor acteurs en me-dewerkers , en voor ons ook een reden om enkele spilfiguren van de productie aan de tand te voelen. Na de dinsdagavondvoor-stelling zaten we aan tafel met het regis-seursduo Sam Rijnders en Tineke Rillaerts.

Polstok: Dit was de tweede voorstelling van “Over Eva”. Zijn jullie er zelf tot nu toe tevreden van?Tineke Rillaerts: “Ja, absoluut. We waren

nogal onzeker, want op de dag van de voorstelling komt echt alles samen: we hadden vijf maanden in een klaslokaal geoefend, nu moet je opeens dat podium op, en dan komt er echt van alles bij kijken. We zijn er dan ook best wel trots over: de twee voorstellingen zijn beiden heel goed verlopen.”Sam Rijnders: “Ook al was dit de tweede

voorstelling, de stress blijft aanwezig, en we zullen ongetwijfeld wel op de zenuwen van de acteurs gewerkt hebben. We vinden trouwens dat we véél te weinig door hen getrakteerd worden (lacht).“

Polstok: Wat zijn zoal de moeilijkste din-gen aan zo’n voorstelling? Wat kan er al-lemaal mislopen?S: “Het zijn vooral de technische dingen

die makkelijk de soep in kunnen draaien, zoals een slecht functionerende rookma-chine (vooral in het begin van de voorstel-ling werd het zicht wat belemmerd door een iets teveel rook producerende rook-machine, red.). Dat levert natuurlijk altijd een hoop stress en ruzie in het regiekot op, maar het enige wat je dan kan doen is logisch nadenken en naar oplossingen zoeken.”T: “Maar ondanks die “ruzies” verloopt

onze samenwerking best goed, hoor (lacht).”S: “Daarnaast is er ook de kans op wat

versprekingen, maar dat gebeurt altijd wel en is heus niet zo’n drama.”

Polstok: Het verhaal speelt zich af in de Amerikaanse Broadwaykringen. We nemen dus aan dat jullie het niet zelf geschreven hebben?S: “Nee, het is een adaptatie van “All

About Eve”, een Amerikaanse cultfilm uit 1950 met Bette Davis: misschien ken je het liedje “Bette Davis Eyes” wel?”T: “Nuja, een cultfilm zou ik het nu ook niet

noemen: die was behoorlijk mainstream,

UitzonderlijkCultuurIngeZOOMdStudentikoze NonsensPolitikaU

het is gewoon een erg oude film. Het sce-nario daarvan heeft veel prijzen gewon-nen, en het sprak ons onmiddellijk aan. We hebben er wel heel wat herschrijfwerk aan gehad, want een filmscenario is niet onmiddellijk bruikbaar voor een toneel-opvoering: stukken herwerken, scenes of personages bijvoegen,… Daar is echt heel wat tijd ingekropen. We hebben er wel al-les aan gedaan om de sfeer en setting te behouden.”

Polstok: Die sfeer en setting viel ons ook onmiddellijk op. Jullie hebben duidelijk een pak werk in sfeerschepping gestoken, met oude decors, kostuums en zeer bij-passende muziek. In welke tijd speelt het verhaal zich eigenlijk exact af?S: “In principe in de jaren ’40, maar we

hebben er bewust geen specifieke tijd op geplakt. Het hoeft allemaal niet historisch correct te zijn (al hebben we daar redelijk wat discussies over gehad), we wilden ge-woon die oude klasse behouden.

Polstok: Kunnen we dan zeggen dat dit een tijdloos verhaal is?T: “In zekere zin wel, maar anderzijds is

elk verhaal dat wel een beetje.”S: “De kern van het verhaal gaat over

ouder worden en hoe mensen daarmee omgaan. Er is wel niet echt een boodschap die we wouden overbrengen, dat klinkt al-lemaal nogal moraliserend.”

Polstok: We zagen enkele zeer interes-sante evoluties bij de personages. Zo evolueerde Eva van verlegen fangirl naar koude, meedogenloze bitch. Zat dat ook in de film of hebben jullie dat er zelf aan toegevoegd?S: “Dat zat in de film. Die overgang maakt

het verhaal ook zo mooi. Eva is overigens ook niet echt een bitch, zo moet ze het ge-woon aanpakken wil ze het maken in het toneelwereldje. Het zijn allemaal dezelfde

vrouwen: ze moeten stuk voor stuk vechten voor hun plaats.”T: “We hebben overigens geprobeerd om

onze personages zo echt mogelijk te ma-ken.”S: “Zo hebben we ook enkele typetjes (zo-

als Annelies Moons, die in de rol van over-jaarse actrice voor de noodzakelijke portie humor zorgde, red.), maar ze zijn meer dan dat: we hebben die allemaal proberen uit-werken tot echte personages.

Polstok: Hoe hebben jullie die personages trouwens gecast?T: “We hebben om te beginnen improvi-

satiesessies en audities gehouden, maar anderzijds ken je sommigen natuurlijk wel al. Zo waren de rollen van Roos (Hoeben, red.) en Laurence (de Mûelenaere, in de rol van beste vriendin Karen, red.) hun echt op het lijf geschreven.”

Polstok: Tot slot: hoe zit het nu met jullie ambities voor de volgende jaren?S: “Laat ons zeggen dat er zeker een ge-

zonde interesse is om voort te gaan. We vinden dit echt wel heel plezant.”T: “Maar we doen het wel sowieso samen.

Ik denk niet dat ik het alleen zou gekund hebben. Maar onze dank gaat ook en voor-al uit naar de acteurs, want tenslotte zou zonder hen al helemaal niets mogelijk zijn geweest.”

En net op dat moment komt met Andrew Snowball, die excelleerde in de rol van jour-nalist Addison DeWitt, een van die acteurs erbij zitten. “Schrijf maar op: deze twee zijn de beste regisseurs waarmee ik ooit gewerkt heb”. Zoveel wederzijdse liefde is eerder zeldzaam, meteen de ideale afslui-ter voor ons interview. Laat die prijzen nu maar komen!

Interview en tekst: Filip Van Der Elst

— 4 —

”“

— 5 —

OPINIE

”“

De wondere wereld der wiskunde

Ik heb veel capaciteiten, maar wiskundige kennis maakt er geen deel van uit. Op zich lig ik daar niet van wakker aangezien ik zelden onverwachts integralen zie opduiken die om een oplossing schreeu-wen. SPSS, daar valt uiteraard niet onderuit te muizen, maar dat gaat dan ook consequent gepaard met zelfmoordneigingen en ‘foert, ik word wel kuisvrouw’-gedachten.

Nu blijkt dat ik niet alleen ben. Nog beter: het ligt niet aan mij, het ligt aan de leerkracht. De wiskundekennis van de 13-jarigen is rampzalig en het kan hen niets schelen. Dat ligt uiteraard aan het onderwijs.

In plaats van de leerling onduidelijke verbanden voor te leggen zouden de leerkrachten het belang van de bewijsvorming duidelijk moeten maken aan hun leerlingen. Succes. Ik weet niet hoe het bij u zit, maar mijn kritische focus op de wereld is niet ontstaan dankzij de wiskunde.

Een wiskundeknobbel is maar weinigen gegeven. De anderen zijn gedoemd de wereld te ontdekken vanuit onduidelijkheid, onzeker-heid en de onmogelijkheid om uit te rekenen hoeveel hun broek nog kost tijdens de solden.

Misschien moeten de leerkrachten het eens vanuit een ander per-spectief benaderen. Beginnend vanuit de Gaga Law (RAH)²(AH)³+RO(MA+MAMA)+(GA)²+OOH(LA)²=Bad Romance is het maar een kleine stap naar eeuwige wiskundige roem.

Carmen Van Oers

— 5 —

— 6 —PolitikaCultuurIngeZOOMdStudentikoze Nonsens

In de Veto nummer 18 van vorige week maandag 15 maart werd de mogelijk-heid van geld of studiepunten in ruil voor vertegenwoordiging onder de loep genomen. Ik hoop oprecht voor de toekomst van de Leuvense studenten-raden dat er nooit meer compensatie komt dan wat nu het geval is.In Leuven, zij het nu LOKO of de facultaire onderwijsraden, kunnen we ons beroepen op ons – relatief- goed uitgewerkt systeem van studentenverte-genwoordiging. We staan net zo sterk omdat we net zoveel domeinen be-slaan: van onderwijs over sociaal beleid tot huisvestingsbeleid. Wij staan aan de kop van Vlaanderen en proberen de term “medebestuur” zo letter-lijk mogelijk te nemen. Gek genoeg hebben de meeste studentenraden aan de KUL geen enkele vorm van compensatie door faculteit of universiteit. De enige clausule die in de meeste facultaire onderwijsreglementen staat geschreven, is het recht op extra examenspreiding voor studentenverteg-enwoordigers “voor zover hun vertegenwoordigend werk rechtstreeks zou interfereren met deelname aan de normale examenreeks of examenmo-daliteiten.”

Hoewel elders studentenvertegenwoordigers vaak op tegemoetkomingen kunnen rekenen, zien we dat we in Leuven telkens een streepje voor heb-ben. Dat de gemiddelde student in Vlaanderen niet de naam weten van hun jaarvertegenwoordigers, tot daar aan toe, maar meestal is het bv. in Gent het geval dat leden van het praesidium niet weten wie er voor de studenten pakweg in hun faculteitsraad zetelt. De studenten worden immers indivi-dueel verkozen en die verkiezingen zijn losgekoppeld van de kringwerking. Sterker nog: vaak stellen er zich studenten onder lichte dwang uiteindelijk kandidaat omdat er minder kandidaten zijn dan mandaten. Om hieraan te verhelpen is het systeem van compensaties in leven geroepen.

Hoe verklaren we dat LOKO een onvergelijkbaar kenniscentrum is dat zich manifesteert op een groot aantal domeinen, en dat facultaire vertegenwoor-diging in team en op een effectieve manier gebeurt? Heel simpel: net omdat de recrutering op vrijwillige basis gebeurt. Het feit dat honderden “gekken”

EEn pint En EEn babbElRuben Degraeve

P

Ruben Degraeve

— 7 —

zich elk jaar daarmee bezighouden is de enige garantie dat onze organisat-ies blijven draaien. Voor dezelfde reden zijn de mensen, die zich bij Green-peace fysiek in de walvisjacht gaan mengen of die bij Broederlijk Delen soep gaan scheppen, vrijwilligers: anders werkt het niet. Geert Cleuren van de RvB van Gent slaat de nagel op de kop wanneer hij zich tegen penningen kant. Op die manier ga je één groot gevolg creëren, namelijk dat er mensen gaan kandideren voor verkeerde redenen. Om dat buisvak niet te hoeven volgen of om godbetert een nieuwe gsm te kunnen betalen.

Ikzelf ben al vier jaar studentenvertegenwoordiger en dezer dagen steek ik er meer tijd in dan in mijn studies. Gelukkig haal ik er ook veel uit: teamgeest, sociale vaardigheden, vrienden en stapels kennis die je niet kan meten in een x aantal studiepunten. Let op: ik heb niets tegen studenten die nu wat terugkrijgen van hun gemaakte kosten - en dat kan oplopen, kijk maar de voorbeelden van Gertie De Fraeye. Maar laat ons als het u belieft niét evolu-eren naar een systematische beloningsstructuur of naar een “vertegenwoor-digersjaar”. Zolang onze vertegenwoordigers het doen voor een pint en de babbel achteraf, kunnen we op onze beide oren slapen. Daarvoor doe ik het althans.

int

er

me

zz

uD

ok

u

— 8 —

Zoals jullie wel al in de PS hebben kunnen lezen, komt het befaamde Poli-tika Galabal met rasse schreden dichterbij! Wie er vorig jaar bij was in de Brabanthal weet aan wat voor spetterend feestje we ons mogen verwach-ten. Maar er is een en ander veranderd tegenover vorig jaar: andere zaal, andere acts, ander thema. Zo trekt Politika dit jaar naar het Kempense Huls-hout, niet meteen bij de deur. Dat vraagt om wat verduidelijking, en dus contacteerden we Dorien Vandenberghe, verantwoordelijke bij Politika Eve-nementen en dus mede-organisator van het Galabal: wat moeten we ons bij het Politika Galabal 2010 exact voorstellen?

Polstok: Waarom hebben jullie nu voor een zaal in Hulshout gekozen? Wat is er speciaal aan “De Vlaschaard”, de zaal die nu gekozen is?Dorien Vandenberghe: “Simpel: Hulshout biedt ons een heel mooie feest-

zaal tegen een zeer scherpe prijs. Vorig jaar hebben de organisatoren trouwens ook aan De Vlaschaard gedacht, maar toen gaf de eigenaar geen toestemming. Tja, je moet relaties hebben in het leven hé (lacht). De Bra-banthal is inderdaad een pak dichterbij, maar anderzijds was dat ook niet echt een galabalzaal. Dit jaar kozen we voor een chique zaal met professio-neel personeel achter de toog. We geloven dat het Galabal zo’n afwisseling nodig heeft.

Polstok: Op de affiche lezen we ook iets over een verrassingsact, kan je daarover al een tipje van de sluier oplichten?DV: “Helaas mag ik daar nog niets over zeggen: het moet een verrassing

blijven tot de dag zelf, anders kunnen we het niet bepaald nog een verras-sing noemen. Je mag er echter zeker van uitgaan dat het iets speciaals zal worden. Geduld uitoefenen is de boodschap!”

Polstok: Er gaat dit jaar blijkbaar ook een "promking & promqueen"-wedstrijd georganiseerd worden. Weet je al hoe dat precies in z'n werk zal gaan? Hoe worden de winnaars precies gekozen?

politika GalabalFilip Van Der Elst

bal

“ Wat wil je nog meer? ”

bal— 9 —

DV: “Wel, iedereen kan zich kandidaat stellen door zich in te schrijven op het secretariaat van Politika. Indien we veel kandidaten hebben, zullen er vooraf stemrondes worden ingelast, waaruit dan 6 mogelijke winnaars worden genomineerd: 3 promkings en 3 promqueens. Criteria zijn er niet echt: je gewoon inschrijven en hopen op veel stemmen is de boodschap. We hopen zo een ludieke dimensie aan het Galabal te geven.”

Polstok: Wat mogen we over het algemeen van het galabal verwachten? Reken je zelf op een stomend succes?DV: “Zoals je al duidelijk in het promofilmpje zag (te bekijken op http://

www.politika.be, red.), staat het Galabal dit jaar staat in het teken van de jaren ‘50. We voorzien een gratis busdienst vanaf de Diestsepoort, een superchique feestzaal, goede muziek, heerlijke hapjes en champagne à volonté: wat wil je nog meer? We hopen uiteraard op een enorm succes en heel erg leuk feestje voor alle aanwezigen. Volgens ons wordt het een Gala-bal dat je niet snel zal vergeten! Ik zou de nieuwsgierigen willen aanraden om zo snel mogelijk een kaart te gaan kopen, want de kaartverkoop loopt als een trein.

Het Politika Galabal gaat door op vrijdag 23 april in zalen “De Vlaschaard” te Hulshout. Kaarten kosten 13 EUR (leden) en 15 EUR (niet-leden) (voor kaarten aan de deur komt daar nog een Euro bij) en zijn te koop op het Politika Secretariaat. Be there!

Op zaterdag 27 februari vertrok ik samen met een groepje studenten op Politika cultuur-reis naar Polen. Met een valies vol dikke pullen, mutsen en wollen sokken stapten we op het roze vliegtuig. Na een korte, maar hevige vlucht, arriveerden we veilig en wel in de stad Krakau. Wanneer we via de stadspoort de oude stad binnenwandelden, leek het alsof we in een ander tijdperk terecht kwamen. De vele kerken, pleintjes, duiven en paardenkoet-sen creëerden een echt middel-eeuws, pittoresk sfeertje. Nadat we ons geïnstalleerd hadden in ons hotelletje, maakten we een korte avondwandeling door de oude stad die afgesloten werd met een echte Poolse maaltijd. Ik ben er van overtuigd dat nie-mand de Poolse soep ooit zal vergeten. Met haar bruine kleur en stukjes worst die af en toe kwamen bovendrijven, smaakte ze erg ‘speciaal’.

De volgende dag waren we vrij om de stad zelf te verkennen. Enkele dappere studenten hadden hun wekker gezet om de zoutmijnen van Wieliczka te gaan bezoeken, die een eindje van de stad verwijderd lagen. Deze honderd meter diepe mijnen, behoren tot de oudste en grootste ter wereld. Anderen leerlingen kozen ervoor om de Poolse cultuur in het centrum zelf op te snuiven. Er waren veel bezienswaardigheden die zeker de moeite waren zoals de Kathedraal van Wavel, de drakengrot, de Joodse wijk Kazimierz en de bo-tanische tuinen. Dankzij het prachtige weer dat ons toch wel verrast had, hebben we er allemaal erg van genoten. Indien je graag wilde weten wat de favoriete snack van de dorpelingenwas, dan moest je niet ver zoeken. Om de honderd meter stond er wel een kraampje met overheerlijke pretzels! Na een goede nachtrust was iedereen klaar voor het hoogtepunt van de reis. Met de hele groep bezochten we het vernietigings- en concen-tratiekamp van Auschwitz en het werkkamp in Birkenau. We kregen een rondleiding van een gids die ons de schokkende verhalen achter de beelden vertelden. Velen onder ons waren toch wel geschrokken van de vreselijke omstandigheden waarin deze mensen hun laatste dagen hebben doorgebracht. Om onze gedachten wat te verzetten, hebben we ons na de rondleiding eens goed laten gaan in het mega shoppingcenter dat zich niet ver van ons hotelletje bevond. Ook tegen de avond zijn er nog enkele studenten een stapje gaan zetten in het Poolse nachtleven. De volgende ochtend, zeer vroeg, was het tijd om ons vliegtuig terug naar België te halen.

Kort samengevat was het een zeer plezierige en leerrijke reis die zeker voor herhaling vatbaar is!

Cultuurreis naar Krakau

— 10 —

Kaatje Michiels

Blood Red Shoes – Fire Like This Filip Van Der Elst

Laat er geen twijfel over bestaan: twee jaar na het geweldige “Box Of Secrets” hebben Blood Red Shoes nog niets van hun aantrekkingskracht verloren. Hun nieuwste plaat “Fire Like This” ligt sinds kort in de platenzaak, en het heerlijkst rockende duo sinds The White Stripes weet ons ook met deze veertig minuten stevige rock moeiteloos in te pakken.

Dit tweetal uit Brighton is overigens al langer bekend bij het Belgische publiek. Niet zo-zeer met hun debuutalbum, dat pittig gekruid was met enkele geweldige nummers als “I Wish I Was Someone Better”, “You Bring Me Down” of “This Is Not For You”, maar vooral

met hun liveprestaties: vraag het maar eens aan het Pukkelpop-publiek, waar Blood Red Shoes zowel in 2008 als 2009 met een sto-mende set de Club op stelten hebben gezet. Ze kunnen trouwens een ware hattrick sco-ren, want ook dit jaar staan ze op Pukkelpop geprogrammeerd.

Nodeloos om te vermelden dat we dus reik-halzend uitkeken naar de langverwachte ver-volgplaat. En net zoals bij “Box Of Secrets” hadden we niet veel nodig om onmiddellijk mee te zijn. Opener “Don’t Ask” is meteen een typisch Blood Red Shoes-nummer: een opzwepend ritme, aanstekelijk refrein en

fantastisch drumwerk van Steven Ansell. Stevige schijven als “When We Wake” en “Count Me In” verkrijgen hun toegevoegde waarde door de prachtige zang van de al even prach-tige Laura-Mary Carter. In “It Is Happening Again” bewijst onze favoriete rockchick ook tot krachtige, hoekige gitaarlijnen in staat te zijn.

Eigenlijk is er niet zoveel veranderd tegenover “Box Of Secrets”: de simpele en makkelijk meezingbare backing vocals zijn nog steeds omnipresent, zoals bij het knallende “Light It Up” en de fenomenale afsluiter “Colours Fade”, een lied dat gekenmerkt wordt door een perfecte opbouw en een stevige climax. Toch klinken Carter en Ansell net iets volwassener, zonder ook maar een greintje aan coolheid te moeten inboeten. De lichte overbodigheid van nummers als “Keeping It Close” en “Heartsink” vergeven we hen dan ook graag.

“Fire Like This” is een geweldige combinatie tussen aanstekelijkheid en stevigheid: Blood Red Shoes rocken hard, flirten meer met punk dan met traditionele Britse indierock (een genre waar ze zich overigens geregeld van distantiëren), en bewijzen ook hier uiterst getalenteerde muzikanten te zijn. Toch voorspellen we dat hun liveprestaties ook deze op zich al uiterst degelijke plaat moeiteloos zullen overtreffen. Afspraak op Pukkelpop, en geloof ons: rocken zullen ze!

— 11 —

— 12 —

En dan snEl EvEn dE EnigE rEclamE in dit magazinE:

Beste lezers, vandaag neemt Polstok je mee op een undercover-missie! We gaan richting een familiefeestje, hopend op een goed doordacht en makkelijk recept, zoals gewoonlijk. Vastberaden begeeft ondergetekende zich naar de tafel van de groottantes en grootnon-kels, die in de bloemetjes worden gezet. Na diep nagedacht te hebben over hoe hij het best zou kun-nen beginnen, spreekt hij uit: “Tante, hoe kook je rijstpap?" Opeens beseft onze reporter wat hij net gedaan heeft! Hou je verstand erbij, want hier is een exclusief live-interview van wat er daarna gebeurd is.

Polstok: Tante, hoe kook je rijstpap?

Tante: Wel, eerst pak je een pot.Emma: En niet zomaar

een pot, een kookpot!Martha: Ge spoelt die

pot!Tante: Ja, je spoelt die

kookpot, met water.Martha: Maar ge moet

da zo doen hé (maakt een cyclische beweging met een imaginaire pot).Polstok: Dus eerst spoel

je een gewone kookpot met water, maar wat dan?Martha: Ge spoelt die pot

zodat de rijst niet ver-brandt.Tante: Eerst pak je een

liter volle melk.Martha: Aan een liter heb-

ben wij niet genoeg ze!Tante: Maar het gaat om

een studentenrecept é Martha, een liter is dan meer dan genoeg.Oma: Halfvolle melk gaat

ook wel, maar geen fluit! Polstok: Geen wat?Oma: Geen fluit, afge-

roomde melk, daar kun je geen rijstpap mee maken, geen fatsoenlijke all-eszins…In den oorlog, ja, toen, toen gebruikten we dat wel. Maar dat was uit noodzaak, iedereen was toen krap bij kas. Nu wilt opeens iedereen van die magere en arme producten gebruiken, maar in mijnen tijd hé jongen,…Polstok: Ja, dus je pakt

een liter melk, wat moet er dan gebeuren?Pol: (wordt wakker) Geen

fluit hé!Maria: Dan voeg je wat

saffraan toe.Roger: En vanillesuiker!Martha: Maar Roger, ge

moet die suiker pas op het einde toevoegen.Roger: Oh, ja, dat was ik

— 13 —

Koken met Polstok extendedOp grootmoeders wijze: van rijst en pap

Rube

n G

odec

harl

e

:recept ހ� Spoel een kookpot

met water.� Giet een liter volle

melk in die kookpot.� Voeg een snuifje saf-

fraan toe.� Voeg 150 gram (ges-

poelde) ronde rijst toe als de melk kookt.

� Laat het ongeveer 45 minuten koken op een constante temperatuur.� Voeg een eierdooier

toe.� Voeg 2-3 eetlepels

suiker toe.� Haal het van het vuur

en doe er wat room bij.

“Ja, maar ge kunt nooit weten, met die jongeren van tegenwoordig!”

C— 14 —

vergeten.Maria: Dan pak je 150

gram ronde rijst en voeg je die toe aan de melk als deze kookt.Polstok: Oke, dus na die

liter melk, voeg je een snu-ifje saffraan toe en rond de 150 gram ronde rijst?Emma: Nee, jongen, je

moet die rijst eerst spoel-en. Zo gaat de droge stof rond die rijst weg en brandt het zeker niet aan.Pol: Oh… daarom was

het vorige keer dat ik het probeerde mislukt…Oma: Wat, Pol, sinds

wanneer doe jij iets de keuken?!Pol: (verontwaardigd)

Euhm, ik kan best wel koken! Tante: Geloof je dat zelf?Maria: Laten we gewoon

verdergaan met het recept.Oma: Je deed vroeger

nooit wat in de keuken, Pol!Pol: Ik was de jongen,

ik moest niet koken! Ik heb me helemaal kapot gewerkt op de boerderij en dan krijg ik dit als dank-baarheid!Martha: Maar Pol, we

waarderen wel wat je gedaan hebt!Maria: Dus, na het spoelen

van die rijst, laat je het 40 minuten koken.Pol: Ja, het is al goed…Martha: Ook af en toe

proeven hé, dat maakt het koken leuker. Maar niet te-

veel, want dan heb je niets meer om te koken!Maria: Eenmaal het kookt,

moet je het op een kleiner vuur zetten, want het kan snel aanbranden.Tante: Je moet een

constante temperatuur hebben.Polstok: 45 minuutjes

koken , terwijl het op een constante temperatuur gehouden wordt, oké, wat dan?Emma: Ema zeg, Erna hé,

die van Louis van de kant van Maria op Gammel, die heeft gezegd dat je dat ook langer dan 50 minuten kunt laten koken, maar ik weet niet zeker of dat wel goed is.Tante: Ja, Emma, dat kan

ook wel, Jozé van Ferre van Weelde doet da ook zolang.Oma: Je moet natuurlijk

ook room toevoegen.Roger: Ohja, room!Pol: Volle room, want an-

ders proef ik dat niet.Tante: Maar niet teveel hé!Martha: Ik voeg altijd ook

een eierdooier erbij.Oma: ja, als je het extra

lekker wilt dan moet je dat er ook bij doen.Emma: Wel alleen die

dooier hé! Geen schaal!Maria: Emma, ik denk dat

die jongen wel beseft dat er geen schaal in moet…Emma: ja, maar ge kunt

nooit weten, met die jon-geren van tegenwoordig! Ik weet nog, bij ons in den

tijd…Polstok: Dat is allemaal

wel goed en wel, maar wanneer moet die room en eierdooier erin?Oma: Op het einde, zo na

45 minuutjes koken, pak je een koffietas en daarin schep je wat melk vanuit de kookpot. In die koffietas roer je de eierdooier met die melk en dan doe je dat terug in de pot.Tante: vergeet de suiker

niet!Oma: Dan doe je de suiker

erbij, 2-3 eetlepels.Maria: Geen koffiele-

peltjes hé!Martha: Maar de suiker

moet je op het einde doen, die mag niet aanbranden.Roger: Vanillesuiker!Polstok: Dus net voor je

het af het vuur haalt, doe je die eierdooier en suiker erbij?Oma: Goed opgelet! Dan

haal ik het normaal af het vuur en doe ik de room erbij.Tante: Als je room toe-

voegt wanneer het nog aan het koken is, dan kan die room zuur worden!Maria: Uhu, weet je nog

die ene keer…Tante: Vandaar dat ik het

zeg, van ervaringen moet je leren.Polstok: Deze oeroude

wijsheid kondigt ook het einde van het interview aan, dank voor jullie tijd en uitleg!

CultuurIngeZOOMdStudentikoze NonsensPolitika

Vereecken vertelt met Ik Denk dat het Liefde Was het verhaal van de vondeling Dieudonné die wegvlucht bij zijn voedster en het leven van Parijs opzoekt. Het 18de eeuwse Parijs blijkt ech-ter niet het land van melk en honing te zijn voor een tienjarige jongen. Hoewel Parijs de naam had de rijkste families te herbergen, is het een stad waarin de twee uitersten elkaar ontmoeten.

Dieudonné werd als vondeling achtergelaten in de Morvan, het Franse platteland. Hij komt terecht bij een voedster die vondelingen opvangt voor de financiële compensatie die haar daarvoor wordt gegeven. Eerder dan een thuis, ziet hij er baby's komen en gaan. De meeste vondelingen stierven immers na enkele weken. Leon, want zo noemde Dieudonné zichzelf, overleeft er dankzij de goede zorgen van Méline, een inwonend meisje dat de voedster helpt bij de dagelijkse taken.

Wanneer Méline uit zijn leven verdwijnt, beslist Leon om het ruwe leven en geransel van de voed-ster achter zich te laten en te voet naar Parijs te trekken. Parijs, wat voor iedereen als het paradijs werd voorgesteld. Eens in Parijs blijkt er echter een groot contrast te bestaan tussen de droom en de werkelijkheid.

Leon slaagt erin onderdak te vinden in een krot en raakt gefascineerd door de schrijvers aan de rand van het kerkhof die de analfabeten helpen bij het overbrengen van hun bood-schap naar hun ontvanger in een ander dorp of stad.

Vereecken slaagt erin een duidelijk historisch beeld te schetsen zonder daarbij te herval-len in geschiedkundige details en theorie. Toch is duidelijk dat er heel veel onderzoek nodig was om zo een gedetaileerd en geloofwaardig beeld te kunnen vormen.

Ze vertelt het verhaal zonder vooroordelen en zonder verwijten. In het verhaal wordt vaak verwezen naar Rousseau, maar wat je daar nu zelf van moet denken, wordt door haar niet gezegd en dat zorgt er voor dat het hier in de eerste plaats gaat om een (historische) roman, en niet om een beklag en verwijt aan de deur van Rousseau zelf of de tijdsgeest.

Ik denk dat het liefde was - Kathleen Vereecken Carmen Van Oers

— 15 —

C

— 16 —

Werking: Laat eerst je vriend/vriendin jou de ontbrekende woorden ge-ven en lees het verhaal daarna pas voor. Lachen verzekerd!

Je zit gezellig samen met ……………………… (naam beste vriendin/vriend) op een terrasje van ………………………… (je favoriete café). Het is ……………………… (een tijdstip in de nacht) en jullie genieten van een ……………………………… (favoriete alcoholisch drankje). Plots klinkt er een bruusk lawaai wanneer ………………………………… (ergste mannelijke pro-fessor) in zijn spiksplinternieuwe ……………………… (soort auto) de markt komt opgereden. Hij stapt uit met een ……………………… (meisjes acces-soire) in zijn handen en een …………………… (soort kapsel). Hij is ge-kleed in enkel een ……………………… (kledingstuk) van ……………………… (bekend modemerk). Hij lijkt sprekend op ………………………… (politicus). Hij plaatst zich een tafeltje verder van de jouwe, waardoor je helemaal ……………… (kleur) wordt en begint te knorren als een …………………… (dier). Tot grote ergernis van jezelf begint hij ……………………………………… (liedje van Frans Bouwer) te neuriën.Je probeert …………………………… (diezelfde professor) te negeren en

begint een gesprek over …………………………… (romantische film) met …………………… (naam diezelfde beste vriendin/vriend). Plots staat …………………………… (diezelfde professor) naast je aan je tafel en vraagt of hij zich erbij mag zetten. Je voelt je ………………… (orgaan) helemaal samentrekken en kan niet anders dan ja knikken als een ………………………… (bijvoeglijk naamwoord) studentje. Vol enthousiasme begint hij ………(getal) uren te praten over …………………………… (bekende actrice) waar hij zo verliefd op is. Hij begint over zijn fantasieën waarin hij ……………………… (diezelfde bekende actrice) meeneemt naar de top van ………………………… (bekend gebouw) waar hij haar passioneel kust op haar ………………………(lichaamsdeel).…………………………… (naam vriend/vriendin) voelt zich plots niet lekker

en loopt naar de wc, waardoor je alleen met deze ………………………… (griezelig dier) overblijft. ………………………………… (vloek), vloekt hij plots , mijn eerste les ……………………………… (meisjessport) begint over 10 minuten. Het spijt me ……………………………… (koosnaampje), maar ik moet ervandoor! Hij rent op zijn ………………………… (soort schoenen) naar zijn …………………………(diezelfde soort auto) en raast weg met een luide ……………………… (soort geluid).

Invulverhaal: "Avondje uit"

Kaatje Michiels

— 17 —

Studentikoze NonsensPolitikaCultuurIngeZOOMdS

In navolging van Jan Van den Bulck krijgt nu ook Jaak Billiet onze vijf vragen voorgeschoteld.

1. Vertel ons je grootste angst die je kan overkomen in een overvolle aula. (Of iets dat al is gebeurd)Dat ik in het volle vuur van een les plots beneden aan het bord studenten binnenkomen om de Koningin van Seba aan te kon-digen met een levende boa rond de nek van een van hen. Dan zit ik van de kortste keren helemaal bovenaan de aula. Is echt gebeurd, vraag het maar aan Bart Cambré.

2. Heb je een leuke, specifieke herinnering aan je studenten-tijd, een soort anekdote?Toen we in januari aan de Rijkswacht vroegen om opgepakt te worden omdat dit in de studentenwereld als een eer en ver-dienste werd beschouwd. Wie niet een nacht in de kazerne had doorgebracht, hoorde er niet bij. Je ziet maar hoe overtreding sociale norm kan worden (sociologisch doordenkertje!).

3. Waar krijg jij zoal de bonkers van? De dubbele bussen in de Brusselsestraat of in de Bondgeno-tenlaan als ik 's morgens mijn kleindochter met de wagen naar de opvang breng.

4. Wat ligt er onder je bed?Wisselt elke week af, de nieuwste Knack tussen woensdag en zondag.

5. Wat zullen je laatste woorden zijn voor je sterft? Het is mooi geweest!

Professoren op de rooster: Jaak Billiet

Kaatje Michiels

de kille zaal; het ongemak; het geforceerde;de enthousiastelingen; de nieuwelingen;het te koude bier (het te warme bier);het binnengieten; de druk op je blaas; het ontsnappen;de straffen; het lachen; het promille van genot

Meester! Maak me bang!dan BRUL ik je lied!

het zingen; het roepen; het tieren; de viezeblikken (de mooie blikken); iets geschreven terugvinden;het kijken; het verlangen; het dromen;het kabaal; het plakkerige hop;

geen kebap, wel kebap

geen kebap, wel kebap

het wegzakken met glazen ogenhet simpelste poetisch vinden; het nooit meer anders willen;het rechtstaan; het aanheffen; het bier; het bier; het bier

de kale tocht naar huisde hoofdpijn achteraf

logisch was het nooitlogisch moest het niet zijn

ad fundum

Cantusgedicht

— 18 —

— 19 —

Het scheve fotoalbum

Polstok zoekt!

Schrijvers (m/v)&

Layouters (m/v)

Scherpe opinie over de proffen? Zin om enkele keren per semester een cultuurartikel uit je pen te schudden? Of voel je je gewoon journalist in spe?

Wij geven iedereen een spreekgestoelte

Mail als de bliksem naar polstok@politika.be!