10G Spar

Love will keep us together

Update 25Ik ben van jou,

maar ik ken je niet

Met een ontsnapte zucht van opluchting hield Nicole haar eerste meisje in haar handen. De kleine keek haar met haar velblauwe ogen aan. Nicole glimlachte. ‘Het is een meisje.’

Rachelle & NiekStef & NicoleTessaDennis…

Stef kwam er meteen aangehuppeld. ‘Een meisje hè?’ Hij greep met zijn handen naar het kleine meisje als spelletje. In reactie daarop begon de kleine meid te lachen. ‘Ze heeft jou mooie ogen.’ constateerde hij.

Nicole knikte. ‘En ook meer mijn huidskleur.’ vulde ze hem aan. Stef stak zijn tong uit. ‘Ze is perfect. Onze Daline.’ Nicole keek hem met een glimlach aan. ‘Ik hou van je.’ ‘Ik hou meer van jou.’ Stef grijnsde en gaf zijn vrouw en dochter een zoen.

Daline werd onder haar bungelboog gelegd. Ze greep net als Dennis het meest vaak naar de groene diamant. Nicole lachte vertedert. Stef sloeg een arm om haar middel en trok haar naar hem toe. ‘Heb ik je al verteld hoe blij ik met je ben in mijn leven?’ Nicole gaf geen antwoord. Stef drukte een zoen op haar voorhoofd.

‘Zullen we maar naar bed toe gaan? Ik ben uitgeput.’ Stef knikte. ‘Tuurlijk, mijn schat.’ Nicole gaf hem een zoen. ‘Sinds wanneer ben jij zó geworden?’ Stef haalde alleen maar zijn schouders op en trok haar het bed in.

De rest van de familie besloot ook maar om te gaan slapen. Het was een drukke dag geweest, dus rust had iedereen wel verdiend en nodig.

Helaas stond Niek alweer om vijf uur op. Vermoeid trok hij zichzelf naar de carpool voor het huis. Rachelle keek hem stiekem na en bestudeerde haar handen tegelijkertijd. Ze werden oud. Ze voelde het, én zag het.

Ook voor Nicole en Stef werd de nacht al snel onderbroken. Daline lag schreeuwend onder haar bungelboog. Nicole stootte Stef zachtjes aan. ‘Je kindje roept je.’ ‘Hmm, het is ook jouw kindje.’ Nicole glimlachte terwijl ze zichzelf omhoog trok.

Met een zucht stapte ze haar bed uit. Gevolgd door Stef. Daline begon al meteen te stoppen met schreeuwen en huilen toen ze haar ouders aan zag komen. ‘Mama is bij je.’ fluisterde Nicole. Ze legde voorzichtig haar hand tegen het wangetje van Daline aan.

‘Nee, geen koorts dus dat is het gelukkig niet. Volgens mij moet je gewoon een schone luier krijgen.’ Nicole pakte Daline stevig maar voorzichtig vast alsof ze een parel vast hield. Ze drukte Daline dicht tegen zich aan. Ze snoof de babygeur op.

‘Mijn kleine meisje.’ Stef aaide Daline over haar bolletje. ‘Je moeder vindt je lekker ruiken. Grappig hè? Want jij moet een schone luier hebben en dan vindt je moeder je lekker ruiken.’ Nicole keek hem boos aan. ‘Het is geen grote boodschap.’

Stef doorbrak haar boze blik. ‘Het was maar een grapje.’ ‘Weet ik.’ lachte Nicole. Ze gaf hem een kus. Stef lachte en nam Daline van haar over. Heel voorzichtig gaf Nicole haar aan hem.

Met een peinzende blik staarde Stef zijn dochter aan. Nicole ging weg om wat eten klaar te maken. Stef bleef Daline aan staren. Als een flits vloog er in hem een gedachte op van een mooie meid die hem in de toekomst zou gaan verlaten.

Geschokt bleef hij staan staren. Waarom kreeg hij zo’n beeld in zijn hoofd? Hij dacht waarschijnlijk te snel aan de toekomst. Hij zag het nog helemaal niet voor zich dat al best snel zijn kinderen weg zouden gaan. Alles ging zo snel in het leven. Daline raakte met haar handje zijn neus aan. ‘Ja sorry lieverd. Ik hou gewoon te veel van je.’ Hij glimlachte met één mondhoek naar boven en gaf zijn dochter een kusje.

Ondertussen zorgde Nicole na haar ontbijt in haar eentje – door haar extreme hongeraanvallen – voor Dennis. Ze streelde haar zoon door zijn haar nadat hij weer op het potje was geweest. ‘Weet je ook hoe je zusje heet?’ vroeg Nicole met een scheve glimlach.

Dennis lachte. ‘Daline!’ ‘Goedzo!’ Stef kwam grijnzend de kamer binnen lopen. Hij had Daline in zijn armen en wiegde haar heen en weer. ‘Jij krijgt een fijne schone luier.’ Daline keek hem niet-begrijpend aan. Stef verschoonde haar luier zonder te letten op haar steeds veranderende blik, van een glimlach naar de eerste baby-rimpeltjes in haar voorhoofdje. Wat eigenlijk geen rimpels waren.

‘Daline! Zusje!’ Dennis straalde trots omdat hij haar naam zo goed wist. Nicole gaf hem nog een aai. ‘En weet je ook hoe oud jij bent?’ Dennis kek haar peinzend aan. Zijn gezichtje stond moeilijk maar toen besloot hij om vier vingertjes op te steken.

‘Helemaal goed.’ Dennis straalde weer. De rest van de morgen zorgde oma Rachelle veel voor Dennis hoewel Nicole ook met hem een paar spelletjes speelde. De rest van de morgen besloot Nicole om te proberen een boek te gaan schrijven. Ze wist niet of ze talent had dus nam ze de gok maar. *

Afwezig staarde Tessa weer naar zichzelf in de slaapkamer van haar ouders. Ze moest ander haar. Dit kon ze echt niet langer meer houden. Dat wist ze absoluut zeker.

Na een paar tellen staarde ze naar zichzelf met een iets vrolijker blik. ‘Het kan er wel mee door voor deze week.’ Ze glimlachte, pakte haar schooltas van haar bed en ging naar school.

Dennis was aleer bezig met zijn telraampje. ‘Één, twee, vijf.’ Hij keek even moeilijk en herstelde zich. ‘Drie, vier…’ Stef kwam grijnzend naar hem toe. ‘Wat zijn we goed bezig! Ik bedoel wat ben jij goed bezig.’ Dennis lachte speels.

Stef pakte zijn zoon op en zette hem op het potje neer. ‘Waar mam?’ Stef wees naar de slaapkamer. ‘Mama is aan het rusten.’ Dennis glimlachte. Zijn oogjes straalden als twinkel oogjes. ‘Vind je dat leuk?’ vroeg Stef met opgetrokken wenkbrauwen.

‘Ja, ik mama laten schrikken.’ Stef aaide hem over zijn bol. ‘Laat mama niet te erg schrikken hè!’ Hij gaf zijn zoon nog een zoen en liep toen de deur uit om naar het werk te gaan.

‘Maak het nou niet moeilijker dan het is en kom bij me zitten.’ Femke zuchtte nog een keer. Ze schudde haar hoofd. Ze had het er duidelijk moeilijk mee. Maarten zag het in haar ogen. ‘Je hoeft het niet te vertellen mam. Niet nu in ieder geval.’ Femke legde haar hand op zijn schouder. Marijke keek hem strak aan.

Femke en de kinderen

‘Ik ga het jullie vertellen. Vandaag. Jullie hebben daar recht op. Maar het is erg moeilijk. Dat moeten jullie weten.’ Femke liet weer een zucht ontsnappen. Mirna keek haar nieuwsgierig aan. ‘Kom eens bij elkaar zitten.’ beval Femke.

Mirna stond als eerste op en plofte naast Marlijn neer. De rest volgde. Ten slotte ging ook Femke zitten. Je voelde de spanning en nieuwsgierigheid branden. Zonder dat Femke er wat aan kon doen begonnen haar ogen ietwat rood te worden.

Haar hand trilde even. ‘Mam, gaat het?’ Marijke keek bezorgd. Ze dacht niet meer aan zichzelf. Femke knikte. ‘Oke, ik zal het proberen duidelijk te vertellen. Om te beginnen bij het begin. Jullie vader leerde mij vroeger kennen toen ik een tiener was. We kregen al snel een relatie. En ook al snel waren we verloofd.’

‘Naar mijn mening was alles veel te snel gegaan. De vader van jullie vader was een crimineel kun je zeggen. Hij was een boze man. Maar Rick. Zo heet jullie vader was zo niet. Tenminste niet zoals ik had gedacht.’ Femke glimlachte gespannen.

‘We zijn getrouwd. En na een paar dagen verveelde Rick zich. We zijn na het winkelcentrum gegaan, maar daar… Daar is jullie vader vreemd gegaan. Je moet het zien als, dat jullie vader ging zoenen met een vreemde. Waar ik bij was.’ Mirna boog haar hoofd. Ze leek geschokt. Al die tijd had ze gedacht dat haar vader een lieve man was, maar nu. Haar hand ondersteunde haar hoofd.

‘Jullie vader is toen door het lint gegaan en heeft de relatie verbroken. Maar toen bleek dat ik zwanger was. Daarna. Zwanger van jullie.’ ‘Wat erg.’ Marijke staarde haar aan. ‘Wat erg van hem!’ Femke knikte. ‘Ja, maar het punt is dat ik geen contact meer heb met Rick. Hij is weg en ik weet niet waarheen.’

Haar ogen zwollen op. Een paar kleine druppels gleden vanuit haar oog over haar wangen. Marlijn keek haar met open mond aan. Het deed haar écht zeer, net zoals het voor iedereen zeer deed. Voorzichtig aaide Marlijn haar moeders schouders. ‘Mam, ik hou van je. Altijd, en ik zal je nooit alleen laten.’

Femke glimlachte. ‘Weet ik.’ Nog meer druppels kwamen uit haar oog zetten. ‘Dit hadden jullie niet mogen zien.’ Ze veegde haar tranen weg. ‘Nee mam. Het geeft niet. Ik snap het.’ zei Mark. Zijn velblauwe ogen keken haar met de vriendelijkste vertrouwde blik aan van een kind.

‘Je komt hierheen? Waarom dan?’ Tessa hing met Mike aan de telefoon. Het incident van laatst was al weer helemaal weggevaagd. Tessa kon nooit lang boos zijn op Mike. Het was ook niet echt zijn schuld.

Rachelle & NiekTessaStef & NicoleDennisDaline

Na het telefoontje van Mike – die straks zou komen – bracht Tessa het vuilnis weg. Het moest wel een beetje netjes zijn vond ze. Ze trok haar kleren wat rechter. Mike was altijd al een nette jongen geweest. Voor haar een goed voorbeeld.

Net wanneer Mike er aan kwam lopen kwamen Rachelle en Stef thuis. Zoals altijd vermoeid, sloften ze zichzelf het huis in. Mike bleef onopgemerkt. Hij ging naar binnen waar Tessa hem meteen de slaapkamer van haar ouders in trok.

‘Hee Mike. Ik dacht laten we hier wat kletsen.’ Mike knikte. ‘Ik wil niet dat mijn ouders dingen gaan denken. Ze hoeven ons niet te zien.’ Mike knikte weer begrijpelijk.

‘Zo, waarom wou je komen?’ Tessa voelde zichzelf opeens opgelaten. Haar hart bonsde. Mike bleef ontspannen naar haar glimlachen. ‘Het is altijd zo gezellig hier.’ Hij stapte naar voren. Tessa bleef stokstijf staan.

Ze had ideeën. Bepaalde ideeën over Mike. Daarom had ze hem in de slaapkamer van haar ouders meegenomen. Haar hart ging tekeer. Mike pakte haar hand heel voorzichtig vast. Hij keek haar doordringbaar aan.

Opeens hoorden ze Dennis – die werd opgepakt door Nicole - hard lachen. Tessa zuchtte. ‘Jij kan toch viool spelen?’ vroeg ze hem. ‘Euhm, jawel.’ Mike werd rood. ‘Kan je een stukje voor mij spelen? Er staat een viool in de andere kamer.’ ‘Tuurlijk.’ Samen liepen ze langs Dennis en Nicole naar de andere kamer.

Mike wilde de viool oppakken maar Tessa draaide hem op tijd om. Haar handen en zijn handen gleden automatisch om elkaar heen. Het was niet de bedoeling maar geen van beide maakte zich los. Ze keken elkaar diep in hun ogen aan.

Happend naar adem nam Tessa het besluit. Haar lippen raakten de zijne. Licht, maar toch voelde ze de schok. Hun schok van liefde. Hun liefde voor altijd.

Roxanne - suikerklokje

Tot de volgende keer