10G. Spar

‘Kut!’ schreeuwt Rachelle door het hele huis heen. ‘Het eten is op, wat moeten we nu doen? De

winkels zijn zo ver weg en we moeten zo meteen werken. ‘Rustig, bel gewoon de

boodschappenbezorger.’ stelt Niek haar gerust. Even later komt er dan ook een vracht wagen met

boodschappen voor het huis.

De dag verloopt verder goed. Het optimale mooie perfecte gezinnetje loopt door het huis. De hele

dag is alles perfect, alleen maar een lachende baby en vrolijke ouders, de gewenste dag…

Voor Niek stort de dag in elkaar. Hij is gewoon ontslagen terwijl hij juist zo zijn best deed. Om een echte man te zijn laat hij geen traantje vallen. Hij

vertelt niets tegen Femke en gaat met een glimlach zijn bed in.

Eigenlijk gedegradeerd maar dat vergat ik later oeps…

Stiekem wanneer Rachelle in diepe slaap is staat Niek op en staart naar de behangende muur voor zich.

Stiekem haalt hij wat tranen weg.

Even ontsnapt er een klein huilgeluidje uit zijn mond. Zodra hij zich dan omdraait ziet hij Rachelle uit haar bed stappen. ‘Wat is er Niek?’ vraagt ze fluisterend om Femke niet wakker te maken.

Ze veegt een traan van zijn gezicht en pakt hem daarna stevig beet. ‘Vertel het me maar lieverd.’

zegt ze strelend zijn rug. ‘Ik ben ontslagen.’

‘Dan zoek je toch gewoon een nieuwe baan, het is helemaal niet erg!’ Ze zoent Niek teder op zijn

mond.

‘Ik hou van je.’ glimlacht Niek en hij pakt vervolgens Rachelle ook stevig vast en geeft haar een zoen

terug.

‘Weet je wat laten we even gezellig over iets anders kletsen.’ stelt Rachelle voor. Samen gaan ze op bed

liggen en hebben het over van alles en nog wat.

Steeds dichter en dichterbij kruipen ze tegen elkaar aan.

Totdat ze uiteindelijk onder de dekens belanden.

S’Nachts is het weer zover. Femke ligt te huilen door haar luier. Rachelle en Niek stappen hun bed uit en

maken zich klaar. Femke wordt in haar badje gedaan, krijgt een schone luier en een flesje van

Niek.

Vertedert kijken de trotse ouders even later naar hun dochter. Femke kijkt twinkelend naar haar ouders

alsof ze begrijpt dat ze trots op haar zijn.

De dag gaat al weer snel voorbij en even later staat Rachelle met Femke in haar handen vier kaarsjes

uit te blazen.

Lachend komt Femke met een wilde bos haar weer in haar armen terecht. ‘Gefeliciteerd meid!’ zegt

Rachelle trots tegen haar.

De bos haar vind Rachelle eigenlijk helemaal niet erg staan bij Femke, toch neemt Rachelle Femke even

mee naar de spiegel voor een snelle kijk. Haar ogen vliegen van Femke weer naar die van haar.

Na een tijdje zoeken ziet ze een paar gelijkenissen.

Ondertussen legt Femke haar hoofdje dicht tegen de borst van Rachelle aan. ‘Wil je wat eten Femke?’ Zonder antwoordt neemt Rachelle haar mee naar

de kinderstoel.

‘Oel?’ vraagt Femke die wat van het woord kinderstoel heeft meegepakt. Rachelle kan haast geen

antwoordt uitbrengen of ze rent naar de wc. Kotsend hangt ze erboven, maar met een onzekere

blije gedachte.