BESTEMMING RIO Nog 190 dagen en dan beginnen in Rio de Janeiro de Olympische Spelen. In deze serie elke week een Brabantse sporter of coach die Rio als doel heeft. Aflevering 18: Maartje Krekelaar.

Krekelaar zet de fuck-it knop omdoor Wouter den Ottelander

Het seizoen beginnen met een gebroken jukbeen. Niet echt de start die Maartje Krekelaar, hockeyster van HC Den Bosch, in gedachten had toen ze afgelopen zomer met Jong Oranje aan een internationaal toernooi begon. Binnen vijf dagen na de ongelukkige botsing met een ploeggenote stond ze weer op het veld. Pijnstillers slikken, masker op, vol de duels in en na afloop nóg glimlachen. Een behoorlijk contrast met de week daarvoor.

Het breken van haar jukbeen is niet de enige opvallende gebeurtenis in het leven van de 20-jarige Udense in het afgelopen anderhalf jaar. Sprak ze in de zomermaanden met toenmalig Jong Oranje-bondscoach Alyson Annan nog over het jeugd-WK in Chili, nu mag ze hopen op deelname aan de Olympische Spelen in Rio met het grote Nederlands team. "Bizar. Het was mijn doel om na Rio een plekje te veroveren in Oranje. Ik verwachtte het nu echt nog niet."

'Nu ga je de bal vragen'

Zelfs niet toen Annan de nieuwe bondscoach van de hockeyvrouwen werd. "Ik zei bij haar afscheid nog dat ik het jammer vond dat we niet samen naar het WK gingen. Twee dagen later belde ze me en ik dacht: ze zal wel vragen hoe de training is gegaan. Zelfs toen ze zei: 'ik heb leuk nieuws voor je', drong het niet tot me door dat ze me uitnodigde."

Foto: Roy Lazet

Krekelaar mocht mee met Oranje naar de Hockey World League in Rosario. Daar maakte ze haar debuut, en hoe! Na zestien minuten schoof ze op spectaculaire wijze de 1-0 binnen. "Ik had in de vijftien minuten daarvoor nog geen bal gehad. Toen dacht ik: nu hou je op en ga je de bal vragen. Ik speelde mijn eerste bal vooruit, zag plots een groot gat voor me opdoemen en sprintte richting het doel. Voor ik het wist, vloog ik richting de bal en lag de bal in het doel. De glimlach op mijn gezicht was niet weg te poetsen."

Dat ze in Rosario tussen de wereldtop stond, had ze niet alleen aan Annan te danken. Krekelaar, of 'Kreek' zoals ze genoemd wordt door intimi, maakte in korte tijd een enorme ontwikkeling door. "Lidewij (Welten, red.) zei vorige week op trainingskamp in Singapore nog: 'Godsamme, wat ben jij gegroeid het afgelopen anderhalf jaar.' Dat doet me ontzettend goed om dat van haar te horen." De progressie die ze boekte begon bij het omzetten van de 'fuck it-knop', zoals ze het zelf omschrijft. "Ik zat nooit echt lekker in mijn vel in de jaren hiervoor. Steeds was ik bezig met bijzaken en twijfelen. Was ik wel goed genoeg? Wat wilde ik bereiken in mijn leven?" Ze wijst als oorzaak onder andere op de lastige jeugd die ze had door de scheiding van haar ouders. Even zat ze zelfs in dubio over haar hockeycarrière. "Ik wilde wel door met hockey, maar twijfelde of HC Den Bosch wel bij mij paste. Ik vroeg me af of ik wel thuishoorde in een team vol gedreven en ervaren vrouwen die geen twijfels leken te hebben."

De kop afhakken

Meer fitnessen, hardlopen en af en toe een schop onder haar kont van vriend Anwar Tuithof, voetballer bij hoofdklasser sv TOP, gaven haar meer zelfvertrouwen. Eeuwig twijfelen is nu verleden

tijd. Krekelaar groeide bij HC Den Bosch uit tot één van de gevaarlijkste speelsters. Als een stofzuiger pakt ze over het hele veld ballen af van tegenstanders. Aanvallend stond ze dit seizoen al menig keer aan de basis van een doelpunt. "HC Den Bosch hoort bij mij. Al vanaf mijn twaalfde wil ik in het eerste team komen en net zoals die vrouwen zijn. De over-mijn-lijkmentaliteit past bij mij. Ik hou niet van verliezen, net als al die andere meiden. Op trainingen hakken we elkaar bijna de kop af. Als ik tegen ons zou

moeten spelen, zou ik ook denken: doe eens even normaal", lacht ze. "Nee, even serieus. Ik zou niet weten waar ik anders zou passen dan bij Den Bosch."

Nou vooruit. Het geel en zwart wil ze best af en toe verruilen voor het oranje van Nederland. Ze is niet bang dat ze als jonkie nog afvalt voor de olympische selectie. "Nee, bang is een groot woord. Ik zal vast teleurgesteld zijn. Maar ik heb pas zeven interlands op mijn naam. Ik ga gewoon lekker laten zien wat ik kan. Het niveau bij Oranje ligt hoger, maar ik kan het aan en ik geloof dat dit niet mijn laatste kans is."

Kwalificatie-eis: Top 3 bij de halve finale van de Hockey World League in juni 2015. Die doelstelling werd eenvoudig behaald.

Kans op deelname: Zeker.

Kans op medaille: Groot. Het Nederlands vrouwenhockeyteam behoort al jaren tot de internationale elite. Bij de laatste twee edities van de Olympische Spelen won Nederland beide keren goud. Er is echter wel werk aan de winkel. Tijdens de World Leaugue vlogen de vrouwen er al in de kwartfinale uit ten koste van rivaal Argentinië.

'Als ik tegen ons zou moeten spelen, zou ik ook denken: doe eens even normaal'

Maartje Krekelaar

Verstoppen in het veld is uitgesloten, want dat pikt de bondscoach nietMensen prikkelen. Dat kan Alyson Annan, bondscoach van de Nederlandse hockeyvrouwen, als geen ander. En motiveren lukt haar ook bij Maartje Krekelaar. De twee werkten vanaf de A-jeugd samen bij de nationale selecties en ook in het grote Oranje haalde Annan de jonge Udense bij de groep. "Ik draai een goed seizoen en zit lekker in m'n vel. Dat heeft Alyson ook gezien. We hebben een goede band opgebouwd in de afgelopen jaren. Ze weet ook wat voor periode ik door heb gemaakt. We kunnen eerlijk zijn tegen elkaar", zegt Krekelaar. En dat is de bondscoach ook. Zo heeft ze duidelijk gemaakt dat Krekelaar meer ballen op moet gaan eisen om van belang te zijn voor het Nederlands team.

"Ik kan me snel verstoppen als het spannend wordt. Dan denk ik: laat de ervaren spelers het maar opknappen", stelt Krekelaar. "Dus ik moet van Alyson meer aan de bal komen en geloven in mijn techniek en snelheid. 'Als jij je gaat verstoppen, hebben we niets aan je', zegt Alyson dan. Dat klinkt hard, maar ze heeft wel gelijk. Ik kan nog veel van haar leren. Ze is niet voor niets twee keer verkozen tot beste van de wereld."