WK: Normal, but so different

Hoofdstuk 4

De volgende ochtend is Anke als eerste wakker.

Nog een beetje vermoeid, rekt ze zich uit.

“Goedemorgen, jarige!”,

begroet Nathan zijn jongste dochtertje vrolijk,

“Ben je klaar voor de taart vanavond?”

Intussen zit Iris zenuwachtig achter de piano. Vandaag

gaat ze voor het eerst naar de particuliere school, en ze

kan de zenuwen het best bedwingen door piano te spelen.

En het vele spelen mist zijn effect niet: Iris heeft vanaf

nu al haar punten voor Creativiteit!

En niet veel later arriveert de schoolbus, en kan Iris

naar haar nieuwe school vertrekken.

Anke amuseert zich aan de tekentafel.

En daarom hebben hun ouders eindelijk nog even tijd

voor zichzelf. En reken maar dat ze die goed

gebruiken!

Yasmine is nog maar net op tijd uit bed om haar

carpool te halen.

“Sorry hoor, we waren nog even met belangrijke

dingen bezig!”,

verontschuldigt ze zich.

Nathan legt intussen kleine Anke in haar bedje.

“Dada, papa! Straks taart!”,

roept het meisje nog enthousiast, voordat ze in slaap

valt.

Een paar uur later komt Iris met een glimlach op haar

gezicht weer thuis.

Het was geweldig op haar nieuwe school!

Om even te ontspannen, schaakt ze wat tegen zichzelf.

“Jippie, weer van mezelf gewonnen!”,

roept ze even later grappend uit.

Maar ook op de particuliere school moet er ook gewerkt worden, en daarom begint Iris niet veel later aan haar huiswerk.

Nu ze de juiste uitdaging krijgt, gaat dat heel wat makkelijker!

Wanneer Yasmine thuiskomt, loopt Iris meteen op haar

af om te vertellen hoe leuk het wel was op school.

“En is je huiswerk al af, meid?”

“Natuurlijk, het was super gemakkelijk!”,

roept Iris uit,

“En kunnen we dan nu taart gaan eten?”

Nathan gaat de kleine Anke halen, en net zoals vorige

keer speelt Iris weer „Happy Birthday‟ op de piano voor

haar zusje.

Onder goedkeurend oog van haar grote zus blaast

Anke de kaarsjes uit.

“Vooruit, Anke! Springen maar!”,

staat de rest van de familie het meisje aan te

moedigen.

En een paar momenten later staat grote Anke zichzelf

te bewonderen.

Ze blijkt ook vol energie te zitten, want het eerste wat

ze doet is op haar nieuwe bed gaan springen.

Daarna gaan de zusjes nog even schaken, maar Iris is

zo moe dat ze na een paar minuten al gaat slapen.

Anke daarentegen is nog helemaal niet moe.

Geïnteresseerd is ze met een boek in de zetel gaan

zitten.

Maar al snel boeit het boek haar niet meer, en besluit

ze toch maar te gaan slapen.

En vanzelfsprekend is ze de volgende ochtend ook als

eerste wakker. Zenuwachtig om voor het eerst naar

school te gaan.

Ook Yasmine is wakker geworden, maar dan wel met

een iets onaangenamer gevoel als haar dochter.

Hoewel dat onaangename gevoel ook wel aangename

gedachten naar boven brengt.

Zou ze misschien weer zwanger zijn?

Terwijl Nathan het eten klaarmaakt, zitten de zusjes

opnieuw samen aan het schaakbord.

Maar Anke speelt de hele tijd vals, al wil ze dat zelf niet

toegeven.

“Is het eigenlijk leuk op school?”,

vraagt Anke nieuwsgierig tijdens het ontbijt.

“Geloof me, zusje! Je leert er echt vreselijk

interessante dingen. En je zal er ook veel vrienden

krijgen!”

Een beetje gerustgesteld stapt Anke even later in de

bus.

“Iris, mag ik naast jou komen zitten?”,

vraagt ze, terwijl ze nog even achterom kijkt.

Ook Yasmine wordt opgehaald door haar carpool. Ze

hoopt op een nieuwe promotie, want ze heeft er al een

tijdje hard voor gewerkt.

En Nathan… die heeft eindelijk eens tijd voor zichzelf.

Lang geleden dat hij nog alleen thuis was! Hij gaat

meteen aan zijn Lichaamsskill werken.

Wanneer Anke uit school komt, haalt ze verveeld haar

schouders op.

Zo leuk en interessant als Iris beweerde is het nu op

school ook niet!

Ze vraagt een paar uur alter dan ook meteen aan haar moeder of die haar niet wil helpen met haar huiswerk.

“Het is zo moeilijk, mama! Ik snap er niks van!”

Yasmine doet haar best, maar haar dochtertje snapt

het gewoon niet. Daar komt dan ook wel bij, dat ze

helemaal geen moeite doet om echt na te denken.

Iris daarentegen, is weer heel geïnteresseerd bezig

aan haar huiswerk.

“Dat is 115… dan 129… dus de juiste uitkomst

is…258! Zo, klaar! En lekker makkelijk!”

Maar Iris mag dan nog zo veel weten, er is toch nog één vraag waar ze heel graag antwoord op wil.

“Mama, ik heb het al eens aan papa gevraagd, maar…”

“Wat is dit nu eigenlijk? En wie was oma Sophia?”

“Kom eens bij me zitten, ik zal je eens alles vertellen

over je oma Sophia. De vrouw waar jij naar vernoemd

bent.”

“Weet je Iris, je papa en ik waren ongelooflijk blij op

de dag dat jij geboren werd. Maar toch waren we ook

erg verdrietig.”

“Want een paar uur nadat jij geboren werd, is je lieve

oma Sophia gestorven. Ze was zo blij dat ze haar

eerste kleindochter nog had gezien…”

“En blijkbaar moet dat ook een soort teken geweest

zijn. Want je papa en ik zijn er zeker van, mijn kleine

Iris Sophia, dat jij samen met haar naam ook de

wijsheid van je grootmoeder hebt meegekregen!”

Iris is heel blij dat ze nu het verhaal kent over het

verband tussen haar en haar oma. Zenuwachtig gaat

ze slapen: morgen is ze jarig…!

Tot volgende

keer!!!

xxx

aphroditje