WK: Normal, but so different

Hoofdstuk 23

“Guus, zou je even willen langskomen? Ik zou…

je iets moeten zeggen…”

Marit & de

drieling

“Nee, het kan niet wachten tot vanavond. Het is

euhm… nogal dringend…”

…

“Oké, zie je zo. Kusje!”

Met trillende vingers hangt Marit op.

Hoe zal Guus op dit nieuws reageren?

“Maritje!”

Guus loopt meteen op haar af om haar te

omhelzen.

“Vertel het eens, wat had je me te…”

Hij stopt midden in zijn zin, terwijl zijn blik naar

Marits bolle buik wordt toe gezogen.

“Ben je…? Is het van mij?”

Wanneer hij Marit een beetje angstig ziet

knikken, legt hij liefdevol zijn hand op haar buik:

“Dag, kleintje! Ik ben je papa, en ik ben zooooo

blij dat jij daarbinnen zit!”

Marit zucht opgelucht:

“Je vindt het dus niet erg dat ik zwanger ben?”

“Erg?”,

lacht Guus,

“Meidje, je zou eens moeten weten hoe gelukkig

ik ben!”

“Dus dit is het huis waar juf Lenka woont…”,

denkt Maarten, terwijl hij bij het kleine, houten

huis blijft staan,

“Moet ik onthouden voor als ik kom studeren!”

Maarten

Hij wil net verder gaan, wanneer hij stemmen

hoort achter het huis. Hij kan zijn

nieuwsgierigheid niet bedwingen, en besluit een

kijkje te gaan nemen. Misschien ziet hij juf

Lenka wel!

Maar als hij om het hoekje gluurt, blijft hij

verstomd staan. Dit is absoluut niet wat hij

hoopte te zien!

Op een bankje, tussen een heleboel bomen, ziet

hij Lenka zitten op een bankje. Samen met een

man, die zijn arm teder om haar schouders heeft

gelegd.

De man trekt Lenka op schoot, en begint haar

innig te zoenen.

Dit is meer dan Maarten kan verdragen.

Juf Lenka heeft al een vriend!

Maarten draait zich om, en loopt zo hard als hij

kan weg, terwijl de tranen over zijn wangen

stromen.

Die avond staat Maarten voor de

verjaardagstaart, het is tijd om tiener te worden.

Omdat hij geen zin had in een groot familiefeest,

is alleen Shania uitgenodigd.

Lusteloos staat hij aan de tafel. Meestal is hij dol

op verjaardagen – en vooral op taart – maar

vandaag kan het hem echt niet schelen.

“Kom op Maarten, blaas dan en doe een wens!”,

moedigt de rest van de familie hem aan.

Maarten besluit het spelletje mee te spelen –

niemand hoeft per slot van rekening zijn

probleem te weten – en doet alsof hij

enthousiast de kaarsjes uitblaast.

En het opgroeiproces hou je nu eenmaal niet

tegen, dus springt hij meteen daarna de lucht in.

En komt als een knappe jongeman weer op de

grond terecht. Helemaal zoals zijn vader toen

Iris hem leerde kennen!

Meteen daarna vlucht hij naar boven. Als hij

andere kleren heeft aangetrokken, gaat hij op

zijn bed liggen.

“Waarom heb ik eigenlijk de Familiewens

gekozen? De enige vrouw waarmee ik een

gezinnetje zou willen stichten blijkt bezet te

zijn!”

Hij kijkt naar de foto van Lenka, die nog steeds

aan de muur hangt.

“Wat heeft het leven nog voor zin, als juf Lenka

er geen rol in kan spelen?”

Hij trekt zijn dekens over zich heen, en huilt zichzelf in slaap.

Maar Maarten blijkt niet de enige tiener met problemen te zijn…

“Het is weer zover.”,

zucht Shania,

“Waarom geloofde ik toch dat mama dit keer wel

zou veranderen?”

“Het is een hele tijd goed gegaan tussen ons.

Maar nu is mama weer iedere avond weg, ik

weet niet eens waarheen. En ik moet weer alles

in mijn eentje doen!”

“En heb je haar er al over aangesproken?”,

vraagt Iris,

“Ze vertelde laatst toch dat ze in therapie was?”

“Daar hoor ik ook al niets meer over,”

zucht Shania,

“Het leek de juiste kant uit te gaan, en dan

gebeurt er zoiets…”

Ze staan op, en Iris omhelst haar nichtje:

“Sterkte. En je weet het: als je hulp nodig hebt,

ben ik er voor je!”

Tot de volgende

keer!!!