WK: Normal, but so different

Hoofdstuk 15

“Gaan wij samen de kaarsjes uitblazen, Kelsy?

Zullen we dat maar doen?”,

vraagt Iris aan haar nichtje, terwijl ze voor de

taart staan.

Ook Lex staat al luid te roepen en te zwaaien

met zijn ratel:

“Vooruit, Kelsy! Blazen maar!”

Iris blaast, en lacht om Kelsy die haar probeert

na te doen.

Maar dan moet Kelsy het wel alleen doen. Ze

kijkt verbaasd naar haar trillende beentjes, maar

springt dan toch de lucht in.

“Wauw! Tante Ris, oom Lex, kijk eens hoe groot

ik ben!”,

roept ze dan verrukt uit.

Dan neemt ze snel een stuk taart van de

schotel, en gaat aan tafel zitten.

En nog voordat Iris en Lex behoorlijk zijn gaan

zitten, staat ze alweer op.

“Mag ik naar boven? Ik wil zo graag mijn kamer

zien!”

Zonder op antwoord te wachten, spurt ze weg.

“Ik ga meteen andere kleren aantrekken!”

“Eén ding is zeker‟,

lacht Iris,

“Ze heeft de energie van haar moeder: Anke liep

na haar verjaardag ook nog met een half stuk

taart in haar mond naar boven om haar kamer te

kunnen zien!”

Kelsy heeft intussen de tijd genomen om haar

kamer te bewonderen en een andere outfit aan

te trekken.

Aan dezelfde snelheid als daarnet loopt ze naar

beneden, en vliegt haar oom en tante om de

hals:

“Dankjewel! Mijn kamer en kleren zijn echt

fantastisch!”

Maar dan moet ze toch maar snel gaan slapen,

want het is morgen al haar eerste schooldag…

“Goedemorgen, Kelsy!”,

komt Iris de volgende ochtend haar kamer

binnen,

“Heb je een beetje zin in je eerste schooldag?”

“Nee, tante Ris! Ik ben verschrikkelijk

zenuwachtig!”,

roept Kelsy uit.

“Het zal allemaal wel meevallen, hoor.”,

stelt Iris haar nichtje gerust, terwijl ze haar een

aanmoedigende knuffel geeft.

“En je weet het, hé”,

roept Iris haar na,

“Als je straks thuiskomt, is het groot feest voor

tante Ris en oom Lex!”

Even later staat Kelsy vol goede moed voor de

schoolbus.

“Hallo! Jij moet Kelsy zijn!”,

begroet de chauffeur haar vriendelijk,

“Zoek maar een plaatsje uit in de bus!”

En de school valt inderdaad heel goed mee.

“Hé, oom Lex! Het was geweldig op school!”,

is het eerste wat Kelsy zegt wanneer ze uit de

bus stapt.

Maar dan moet ze zich snel gaan

omkleden, want de gasten voor het trouwfeest

komen al toe!

“Oma!”

Kelsy stort zich meteen in Yasmines armen.

En ook Yasmine is heel blij om na lange tijd haar

kleindochter weer te zien.

“En Lex… zorg goed voor mijn meisje!”,

gaat ze haar toekomstige schoonzoon ook nog

even begroeten.

Na veel heen-en-weergepraat, staan Iris en Lex

dan toch onder de trouwboog.

Iris‟ handen trillen een beetje, wanneer ze Lex de

ring om zijn vinger schuift.

En ook hij kan zijn emoties amper bedwingen.

De hele familie staat luid te roepen en te

juichen, Kelsy nog het hardst van allemaal.

Maar dat had nog een andere reden…

“Tante Ris, mogen we dan nu taart gaan eten?”,

vraagt ze met een ongeduldig stemmetje.

En daar kan tante Ris geen „nee‟ op zeggen! Lex

snijdt de bruidstaart (die trouwens ook helemaal

bij hun interieur past ) aan.

Al snel zit zowat de hele familie aan tafel, en op

het einde kunnen Iris en Lex zeggen dat ze een

geweldig trouwfeest hebben gehad!

Nadat tante Ris haar nog even met haar

huiswerk heeft geholpen, kruipt Kelsy in bed.

Die baby mag nu toch wel eens gaan komen!,

denkt ze bij zichzelf.

Ze hoeft niet lang meer te wachten. Die nacht

beginnen inderdaad bij Iris de weeën.

Lex staat er helemaal hulpeloos bij:

“Puffen, liefje, puffen! Kan ik iets voor je doen?”

Iris geeft geen antwoord, ze heeft te veel pijn.

Maar dan opeens…

… heeft ze een klein kindje in haar armen!

“Moet je kijken, Lex!”,

zucht ze,

“Hij is een perfecte mengeling van ons beiden:

jouw huidskleur en ogen, maar mijn bruine

haar.”

Ze geeft de baby aan Lex, die ontroerd naar het

kleine ventje in zijn armen kijkt:

“Mag ik je voorstellen aan je zoon, MAARTEN?”

Door het gestommel in de kamer naast haar, is

Kelsy wakker geworden.

“Zou de baby er misschien al zijn?”

Ze stommelt de kamer van haar oom en tante

binnen.

“O, wat lief! Hoe heet hij? Of is het een zij?”,

ratelt ze, bij het zien van de baby.

“Je hebt een neefje, Kelsy.”,

zegt Lex, terwijl hij het jongetje laat zien,

“Hij heet Maarten.”

“Maarten… best wel een leuke naam.”,

vindt Kelsy,

“O kijk, hij lacht naar me!”

En terwijl Iris en Kelsy weer gaan slapen, geeft

Lex als trotse papa een eerst flesje aan zijn

zoon.

Dan brengt hij hem naar zijn nieuwe

kamertje, vlak naast dat van Kelsy.

“Welkom in onze familie, Maarten…”,

fluistert hij nog, voor dat de oogjes van het

kleintje toevallen.

Tot de volgende

keer!!!