Nora

“Dag, mijn lieve kind.” Iris Grootendaehl, de meest succesvolle actrice van de afgelopen dertig jaar, loopt naar de jonge vrouw voor haar. “Dag, mam.” Met stijl neemt Iris haar dochter in haar armen en wiegt haar even van links naar rechts.

“Wat heerlijk dat je er bent. Hoe was je vlucht?” Nora kijkt haar moeder aan. God, wat ziet ze er nog goed uit. En toch is ze in de afgelopen maand haar vijftigste levensjaar ingegaan. “Vanwaar die interesse?” Vraagt Nora.

laconiek.•  

“Hè, Nora. Doe ik eens mijn best.” Nora’s linkerwenkbrauw schiet omhoog. “Juist ja. Mijn vlucht was prima. Alles verliep volgens het boekje.” Iris zet haar mooiste glimlach op en pakt de twee koffers van haar dochter over. “Hier heb ik personeel voor, liefje. Ik zal-”

“Nee, mam.” Nora pakt de koffers weer van haar moeder terug en loopt naar de trap. “Ik kan mijn koffers zelf wel naar mijn kamer brengen en ze daar vervolgens uitpakken.” Iris tuit haar lippen. “Goed dan.”

Net als Nora de trap wil oplopen, houdt haar moeder haar tegen. “Voor ik het vergeet. Wanneer komt Stephan?” “Hij moet vandaag nog draaien in Parijs. Zodra hij klaar is pakt hij het vliegtuig hiernaartoe.” Iris knikt. “Mooi zo.”

“Dit wordt een vreselijk weekend, Lotte.” Nora schopt vol opgekropte frustratie haar koffers onder het bed. “Zo erg?” Vraagt haar beste vriendin, aan de andere kant van de lijn. Nora zucht. “Jij kent mijn moeder niet. Of ja, niet persoonlijk.”

“Ik weet dat jullie een stroeve relatie hebben, maar misschien is dit de perfecte gelegenheid om die relatie weer op te krikken.” “Ik denk het niet. Vanavond is er een groot feest, omdat dit weekend haar zestigste film in première gaat. Het is een wonder dat ik híér ben!”

“Hoezo?” “Omdat mijn moeder mij nooit voor dit soort gelegenheden uitnodigt. Ik was zelfs niet bij haar vijftigste verjaardag aanwezig.” “Misschien vindt zij net als ik dat jullie je relatie moeten verbeteren.”

“Ik betwijfel het.” “Ander onderwerp dan maar? Komt Stephan ook?” “Reken maar. Hij daarentegen is dol op mijn moeder en neemt elke uitnodiging van haar gretig aan.” Lotte giechelt. “Vind je het niet ironisch?”

“Wat?” Vraagt Nora. “Dat je verlooft bent met een acteur? Die je nota bene door je moeder hebt leren kennen.” Nora grijnst. “Ja, dat is inderdaad erg krom.” “Ik las laatst nog een stuk over jullie.” “Lotte, je moet niet alles geloven wat er in zo’n roddelblad staat.”

“Dat weet ik, Nora. Maar de pers is dol op jullie, wist je dat? Jullie zijn hét paar.” “Dat ligt aan onze naam, niet aan onszelf.” “Dat ligt aan beide, Nora en dat weet je dondersgoed. Jij een mooie, talentvolle kunstenares-”

“En de dochter van de beroemde actrice Iris Grootendaehl.” Onderbreekt Nora haar. “En Stephan een spetter van een acteur.” Negeert Lotte de onderbreking van haar vriendin. “Tja, zo gaan die dingen.” Verzucht Nora. Op dat moment wordt er op Nora’s deur geklopt.

“O, Lotte, ik moet hangen. We bellen, oké?” “Doen we! Dag.” Nora haakt in en loopt dan naar de deur om deze open te maken. Voor haar staat een lange man met twee vriendelijk kijkende, blauwe ogen en dik, bruin haar.

“Thom!” Zegt Nora verrast. “Wat doe jij hier?” Thom grijnst. “Ik ben de persoonl-” “Ja, dat weet ik. Maar wat doe je hier? In mijn moeder’s huis?” “Ik help mee met de voorbereidingen voor het feest vanavond…Uhm, mag ik even binnenkomen?”

Nora laat hem binnen en samen nemen ze plaats op twee stoelen bij het raam. “Je ziet er goed uit.” Zegt Thom. “Jij ook.” Thom kijkt de kamer door. “Zo, dus dit is je oude kamer?” “Nee, joh! Mijn oude kamer is al sinds jaar en dag de fitnessruimte van mijn moeder.”

“En dat vind je niet erg?” Nora schokschoudert. “Ach, zo vaak kom ik hier niet meer. En deze kamer is prima.” Thom staat op en kijkt door het raam naar buiten. “En heeft een geweldig uitzicht.” Voor even staart Nora hem aan en dan vraagt ze: “Wat kom je eigenlijk doen?”

Thom kijkt haar aan. “Ik wilde je zien.” Nora wendt haar blik af. “Thom, het was heel mooi in Londen, maar-” “Ik weet wat je gaat zeggen.” Thom gaat weer terug op de stoel zitten en pakt Nora’s handen beet. “Maar het lukt me niet, Nora. Ik kan je niet vergeten.”

Nora wringt haar handen los en staat op. “Je moet, Thom. Over twee maanden ga ik trouwen!” “Met iemand van wie je niet houdt!” Nora kijkt hem met grote ogen aan. “Ik houd wél van Stephan!”

Thom gaat met zijn handen door zijn haar. “Als ik niet goed genoeg voor je ben, dan wil ik dat graag weten.” Zegt hij zacht. Nora staat perplex. “Dat is het helemaal niet en dat weet je! Ik ben verloofd, Thom, verlóófd!”

“Maar ik houd van je, Nora!” Zijn stem breekt en Nora kijkt hem verbijsterd aan. “Meen je dat?” Vraagt ze met een hoog stemmetje. “Heb ik ooit tegen je gelogen?” Nu staat Thom recht voor haar neus en de verleiding om hem te kussen is groot.

Nora wendt zich van hem af. “Dit kan niet, Thom en dat weet jij net zo goed als ik.” Thom knikt en loopt dan met grote stappen naar de deur. “Ik dacht dat jij anders was, Nora. Anders dan al die andere vrouwen.

Maar daar heb ik me dan vreselijk in vergist.” Thom opent de deur en loopt de kamer uit. De deur valt met een klap dicht en als versteend staat Nora middenin de kamer. Zijn woorden snijden in haar hart, maar hebben haar woorden dat net ook niet bij hem gedaan?