Stephan

Parijs is zijn lievelingsstad. De mensen, het eten, de gebouwen en natuurlijk, één van ’s werelds meest bezochte trekpleisters, de Eiffeltoren, maakt van Parijs de stad van de liefde. Elke keer als hij hier weer is, dan voelt dat als thuiskomen.

Stephan wenkt de ober en bestelt zijn laatste kop vers gemalen koffie. Over een aantal uur vertrekt zijn vlucht. Hij vindt het jammer om Parijs te moeten verlaten, maar hij kijkt ook heel erg uit naar het weekend.

En dinsdagochtend vliegt hij weer terug naar deze prachtige stad. Nog één maand en dan zit het draaien erop. Het belooft een mooie film te worden en Stephan weet zeker dat hij nu, na vier keer op een rij genomineerd te zijn geweest, het beeldje eens mee naar huis mag nemen.

De serveerster zet zijn kop koffie voor hem neer en schenkt hem een vriendelijke glimlach. “Merci beaucoup.” Dankt hij haar, waarna hij een nipje van de nog gloeiend hete koffie neemt. Nergens is de koffie zo lekker, dan hier, bij dit kleine cafeetje.

Stephan kijkt op en ziet recht voor zich het gigantische ijzeren meesterwerk: de Eiffeltoren. Hier heeft hij, een aantal maanden geleden, Nora ten huwelijk gevraagd. Niet dat ze daar heel blij mee was, want Nora haat verrassingen, vooral in het openbaar.

Toch was ze zeer ontroerd en had direct ‘ja’ gezegd. Hij had een prachtige verlovingsring om haar ringvinger geschoven en daarna hadden ze elkaar stevig in de armen genomen. De mensen om hen heen hadden geapplaudisseerd en hij voelde zich de koning te rijk.

Nu heeft hij haar al een tijdje niet meer gezien. De laatste tijd hoort hij alleen maar haar stem, want ze spreken elkaar dagelijks aan de telefoon. Hij verlangt er enorm naar om haar weer te zien, om haar weer te voelen.

Terwijl hij een slok van zijn koffie neemt, stroomt er plotseling een akelige rilling over zijn ruggengraat. Hij maakt zijn lippen los van de rand van het kopje en ziet dat zijn handen trillen.

Vlug zet hij het kopje neer. Dit is vreemd; de temperatuur hier middenin Parijs is tropisch en hij rilt. Stephan laat zich ietwat onderuit zakken. Hij weet al waar die plotselinge rilling vandaan komt. Die rilling laat hem weleens vaker schrikken als hij aan Nora denkt.

Toch zal hij met die rilling moeten zien te leven. Hij houdt van Nora, hij wil met haar gelukkig en oud worden. Niets, ook die onnozele, zeer stomme fout niet, zal daar iets aan kunnen veranderen.

Plotseling smaakt zijn lievelingskoffie hem niet meer. Hij legt vijf euro onder de asbak en staat op. Een korte wandeling door de stad zal hem goed doen. Al snel verdwijnt die akelige herinnering en maakt plaats voor een leuke gedachten.

Hij zal het lange weekend, van vrijdag tot maandag, doorbrengen met Nora en haar familie. Het zal een heerlijk weekend worden, vol lekker eten, muziek, bruisende champagne en natuurlijk de nieuwe film van Iris Grootendaehl, de moeder van Nora.

Een zeer succesvol en gerespecteerd actrice. Haar nieuwste film gaat dit weekend pas in première, maar wordt nu al betiteld als één van haar beste films. Hij mag Iris graag. Hij bewondert haar als actrice en is een groot fan van haar.

Maar zij heeft hem ook voorgesteld aan Nora en als dat niet gebeurd was, dan waren ze nu vast niet samen. Stephan is sinds vijf jaar een professioneel acteur. Na zijn doorbraak in een succesvol toneelstuk, kreeg hij een rol voor een film.

Het was dan wel geen hoofdrol, maar de film werd een succes en voor zijn bijrol werd hij genomineerd voor een belangrijke filmprijs. Sindsdien heeft hij vier films gemaakt, twee toneelstukken gedaan en, o ja, was hij te zien in een aantal reclamespotjes.

Stephan werpt een blik op zijn horloge en besluit een taxi aan te houden. Hij moet nog even langs zijn appartement om zijn koffer te halen en dan gaat hij op weg naar het vliegveld. Hij is altijd graag op tijd, aan te laat komen heeft hij een hekel.

Het appartement, wat ligt in het zevende arrondissement, heeft hij een jaar geleden gekocht. Het appartementencomplex is één van de weinige woningen die er in het arrondissement staan.  

Het was daarom nogal prijzig, ook omdat het op een prachtige locatie ligt. Toch heeft Stephan er veel baat bij, want hij is heel vaak in Parijs te vinden. Er stopt een taxi voor zijn neus. Stephan stapt in, geeft zijn adres door en ontspant zich.

Dan hoort hij zijn mobiele telefoon afgaan. Hij haalt het kleine, platte ding uit zijn broekzak en glimlacht bij het lezen van de naam op het display. “Dag, lieverd.” “Stephan, waar ben je?” Stephan fronst zijn wenkbrauwen.

“Hoezo? Wat is er? Je klinkt gespannen.” “Niets bijzonders. Mijn moeder, je weet wel.” “Ik weet het. Ik zit nu in de taxi op weg naar het appartement om mijn koffer te halen, daarna rijd ik direct door naar het vliegveld.”

“Mijn moeder blijft maar naar je vragen. Gek word ik er van!” Stephan verstijft. “O ja? Waarom?” Nora zucht. “Weet ik het! Ik ben in ieder geval blij als je hier bent.” “Ik mis jou ook.” Lacht Stephan.

Nora giechelt. “Dan zie ik je straks, oké?” “Tot straks, liefje.” Stephan stopt zijn mobiele telefoon weer terug in zijn broekzak en kijkt door het raampje naar buiten. Waarom heeft Iris hem zo dringend nodig?