boze tongen eneen valse verklaring

hoofdstuk 5

Deel 5

“U wilde mij dringend spreken?” Rechercheur Morris loopt de hal in, waarna Iris de voordeur sluit en zich naar hem toedraait. “Dat klopt. Laten we naar mijn kantoor gaan.” Rechercheur Morris volgt Iris en neemt, eenmaal in haar kantoor, plaats aan de bureautafel.

“Ik neem aan dat dit over de moord op Maria van Hoeck gaat?” Vraagt rechercheur Morris als hij zijn blauwe map tevoorschijn haalt. Iris knikt. “Heeft u iets ontdekt? Of is u iets van die avond te binnen geschoten?”

“Nou, het zit zo,” Iris zucht diep. “Ik heb u gevraagd hierheen te komen, omdat ik een verklaring wil afleggen.” Rechercheur Morris fronst zijn wenkbrauwen. “Maar u wist dat ik vandaag sowieso al zou komen. Waarom kon u niet tot vanmiddag wachten?”

“Ik wil het zo snel mogelijk achter de rug hebben.” Antwoordt Iris. “Nu ligt iedereen nog te slapen.” De nieuwsgierigheid van rechercheur Morris is gewekt. “Wilt u dat niemand het weet?” “Ze zouden me tegen kunnen houden.”

Rechercheur Morris gaat iets verzitten. “Ik luister.” “Ik had dit misschien veel eerder moeten zeggen. Natúúrlijk had ik het veel eerder moeten zeggen, maar ik was bang en ik wil mijn gezin niet kwijt, de mensen van wie ik het meest houd.

Afgelopen vrijdagavond, toen heb ik…” Iris haalt diep adem. “Toen heb ik Maria vermoord.”Rechercheur Morris is verbijsterd. Ja, hij heeft Iris bovenaan zijn lijstje staan, maar stiekem had hij niet verwacht dat zij het echt gedaan zou hebben.

Iris Grootendaehl zou nooit alles – alles waar zij in de afgelopen dertig jaar voor heeft gewerkt – zomaar op het spel zetten, daar was hij zeker van. Hij was hard op zoek geweest naar bewijzen en motieven om de werkelijke dader te kunnen vinden.

Maar nu… Nu blijkt het toch Iris Grootendaehl te zijn. Dé Iris Grootendaehl, de succesvolle actrice. Hij kan het niet geloven.Rechercheur Morris schraapt zijn keel. “Waarom komt u nu pas met deze bekentenis?”

“Zoals ik al zei, ik was bang. En ik wil mijn gezin niet kwijt, mijn man, mijn dochter… Maar ik kan ook niet langer leven met de gedachten dat ik die moord op mijn geweten heb en dat dadelijk iemand anders gepakt zal worden.”

“Kunt mij vertellen hoe het gegaan is?” “Na die bedreiging was ik doodsbang. Ik dacht dat ik alles kwijt zou raken als Maria dat geheim aan het licht zou brengen…” “Nu kunt u mij dus ook vertellen wat dat geheim is, nietwaar?” Onderbreekt rechercheur Morris haar.

“Alleen omdat u zwijgplicht heeft… Ik heb met mijn schoonzoon geslapen, de verloofde van mijn dochter. Ik heb geen idee hoe Maria dit weten is gekomen, maar als zij het wereldkundig zou maken, dan zou ik in één klap mijn man en mijn dochter kwijt zijn.

En de hele filmwereld zou in rep en roer zijn door dit vreselijke schandaal. Ik moest haar tegenhouden. Ik vond haar aan de rand van de tuin. Ik werd razend toen ik erachter kwam dat ze terug was gekomen, terwijl de beveiliging haar had laten verwijderen!”

“En dus besloot u haar maar om te brengen?” “Ik was mezelf niet! Ik kon mijn woede niet langer beheersen. Eerst houdt ze die scheiding tegen tussen haar en Nico en dan dreigt ze met zo iets, iets waarmee ik alles kwijt kan raken, dat kon ik niet laten gebeuren!

Ik vond een steen en daarmee sloeg ik op haar in…” “Een steen? En waar is die steen nu?” Iris schokschoudert. “Ergens in de bossen. Geen idee waar precies.” “Ik zal het forensisch team nogmaals naar de wond laten kijken, dan kunnen zij dat bevestigen of ontkrachten.”

“U gelooft mij niet?” Vraagt Iris verbaast. “Op zekere hoogte wel.” Rechercheur Morris slaat zijn blauwe map dicht. “Mevrouw Grootendaehl, blijft u bij uw verhaal?” “Absoluut.” “Ook als ik u nu vertel dat u wordt gearresteerd?” Iris knikt ferm. “Ik heb Maria vermoord.”