boze tongen eneen valse verklaring

hoofdstuk 5

Deel 2

Nora begrijpt niet dat haar moeder in de deuropening staat. Toch stuurt ze haar niet weg. Op de één of andere manier is ze benieuwd wat ze haar te zeggen heeft. “Stephan is vertrokken.” Merkt Iris op.

“Wat?” Zegt Nora verbaasd. “Maar het onderzoek dan? Niemand mag het huis verlaten. En zijn spullen? Hij heeft hier nog een hoop spullen van hem liggen.” Iris schokschoudert. “Ik weet het niet. Maar volgens Laurent komt hij niet meer terug.”

“Ik hoop niet dat hij daardoor in de problemen komt.” “Zijn jullie uit elkaar?” Vraagt Iris voorzichtig. Nora knikt. “Dat spijt me. Dit wilde ik niet. Eerlijk waar.” Iris loopt verder de slaapkamer binnen en gaat bij het bed van Nora staan.

“Ik wil iets doen. Ik wil dat jij mij op een dag in de ogen kan kijken, zonder haat en woede te voelen.” “Zoiets is onmogelijk.” Zegt Nora. “We kunnen elkaar nooit meer recht in de ogen kijken zonder te denken aan die vreselijke gebeurtenissen van het afgelopen weekend.”

“Nora, ik beloof je dat ik nooit over de moord op Maria zal praten. Ik zal nooit iemand vertellen wie er verantwoordelijk voor is.” Nora slaat haar armen om haar buik. Elke nacht wordt ze herinnert aan die verschrikkelijke daad, aan die gebeurtenis, aan het moment dat ze Maria de hersens insloeg.

Ze heeft er zo’n gruwelijke spijt van. Alleen al van het feit dat ze sowieso het lef had om een steen op te pakken om iemand anders daarmee pijn te doen. Hoe egocentrisch kan een mens zijn?Toch moet ze verder, voor haar kind.

“Ik ben zwanger.” Het flapt eruit. Iris kijkt haar verrast aan. Een waterig glimlachje verschijnt op haar lijkbleke gezicht. Terwijl Iris zwijmelt over haar kleinkind, vraagt Nora zich af waarom ze uitgerekend dit aan haar moeder vertelt.

Dan beseft Iris dat als iemand ooit te weten komt dat Nora Maria heeft gedood, haar kleinkind zonder moeder op zal moeten groeien – iets wat Nora maar al te goed weet hoe dat is, want Iris was tijdens Nora’s jeugd zelden thuis en daardoor is alles misgegaan.

Nu krijgt ze de kans om het goed te maken, om alles goed te maken. Ze zal ervoor zorgen dat Nora in rust en vrede kan leven, samen met haar baby. Misschien komen zij en Stephan weer samen, want ja, een baby brengt mensen nader tot elkaar.

Ja, dit is het beste, voor iedereen. Nora zal haar nooit meer zien – iets wat haar dochter al die tijd wilde. Iris draait zich om en loopt naar de deur. “Waar ga je heen?” Vraagt Nora. Iris draait zich nog één keer om en kijkt naar haar zwangere dochter. “Ik ga het goedmaken.”