Paduaan December 2012

.NL Paduaan

J A A R G A N G 8 N U M M E R 2 D E C E M B E R 2 0 1 2 | J A N U A R I 2 0 1 3

PA G 6

FOTO: MARIEKE VAN DER VELDEN.

Twan Huys

‘Collegetour is uniek’

D E F C J G A AT V E R H U I Z E N PA G 3

Y O U P VA N T ’ H E K I S B O O SPA G 8

D E M E N S A C H T E R TA N J A VA N B E R G E N PA G 1 0

paduaan_december2012.indd 1 05-12-12 11:16

PADUAAN DECEMBER 2012 | JANUARI 2013

@nkk_o Ja want wat heb je nou te doen op een maandagmiddag? Een heel boek inscannen voor je tentamen natuurlijk! #HU #FCJ

@emilyydeborah En we zitten weer op de #FCJ, heel fi jn ook als je docent een half uur te laat komt aankakken!

@mirtemaria Dat printen hier, echt he….. #FCJ

@yastraver Waar kun je nog zitten als er lessen worden ingeroosterd in studentenwerkplekken? #fcj

@rebeccasterk Er moet inmiddels bij de #so-dexo voor het bestek worden betaald. 25 cent per stuk. Het is te gek voor woorden. #svj

@Lott eHR Ik voer dalijk een interview in een gang op school. Waarom? Omdat er in het hele gebouw van de #fcj geen rustige plek te vinden is, verdomme

@DaanLangkamp Niemand, maar dan ook nie-mand heeft herfstvakantie op de #fcj. Behalve Sodexo natuurlijk.

@Peuchen Google Apps voor de #HU. Waar-om dat niet in plaats van dat verdomde Out-look? #fcj #svj

@rebeccalooijen Fijn dat er op Sharepoint staat dat onze les economie niet doorgaat, maar wij hebben helemaal geen economie. Joe! #fcj

@Timhagt De DE-automaatkoffi e van de #fcj is NOG slapper dan die van #PostNL, dat wil wat zeggen!

@DaanLangkamp WE HEBBEN EEN OMROEPSYSTEEM!!!1!!1!1!! #fcj

@JorisvVenrooij Kwart voor elf, wij klokken uit op de #fcj.

@RikBors De docent storytelling kan geen dui-delijk verhaal vertellen. Lekker dan. #svj #fcj

@Roelvano Ik word heel droevig van de spelling op de #svj. Leerlingen die d/t-fouten mogen wat mij betreft per direct van de opleiding gekickt worden.

@Jorosaurus Wat zijn eerstejaars #SvJ’ers toch stom. Hoor steeds meer die hun voldoende willen herkansen. Wat is er met jullie havo-men-taliteit gebeurd?

HERMAN VAN DER ZANDTPRESENTATOR NOS JOURNAAL

De keukentafel

Elk vak heeft zijn eigen jargon. Zo viel in politiek Den Haag de afgelopen weken te genieten van het ‘koopkrachtplaatje’. Ook werd er veel ‘aan knoppen gedraaid’. En eerder al ‘over scha-duwen heen gesprongen’. Het zijn termen die een eigen leven

gaan leiden. En in veel gevallen ook door de media worden overgenomen.

Toch is het belangrijk om al teveel vaktaal te vermijden. Het werkt vaak verhullend en schept afstand tot de kijker/lezer/luisteraar. Neem

de persberichten van de politie. Die zijn bedoeld om zo neutraal mo-gelijk over te komen. Daarom wordt in plaats van mensen het woord personen gebruikt. En gaat het over een woning, terwijl het meestal een huis is. Auto’s komen vaak als voertuigen in het persbericht.

Lopen er bij jou veel personen door de straat? Ga je wel eens na een avondje in de kroeg iets te laat naar je woning? En reed je op de terug-weg bijna tegen een voertuig aan? Dacht het niet.

Een woord dat de laatste tijd ook vaak viel was ‘keukentafel’. De gevolgen van de knoppendraaierij voor de koopkrachtplaatjes had daar geleid tot onrust. Alle politici spraken ineens over de keukentafel. Met als gevolg dat hele televisieonderwerpen werden gemaakt aan die malle keukentafel. De vier poten gingen een eigen leven leiden.

Toch is die keukentafel handig bij het schrijven van je onderwerp. Want als je daar zit, aan die keukentafel dus, met een vriend of vrien-din, spreek je je eigen taal. En dan heb je het niet over de politie die vijf aanhoudingen verrichtte. Maar zijn er gewoon vijf mensen opge-pakt. Eenvoudig, maar net zo duidelijk en minder formeel.

Overigens is een keukentafel niet verplicht. Het kan ook in een horecagelegenheid, een voertuig of een woning. Zolang je maar blijft denken aan de persoon ter plaatse, aan wie je iets wil vertellen.

‘Auto’s komen vaak als voertuigen in het

persbericht’

ColumnColumnColumn

Ben je eerstejaars stu-dent of loop je studie-vertraging op? Opgelet! In 2015 moeten we weg uit ons gebouw. Aan de overkant van de Padua-laan komt op de par-keerplaats een nieuw gebouw, waar we in 2016 in kunnen. In de tussen-ti jd verhuist de faculteit naar een gebouw aan de Bolognalaan, ook op De Uithof.

Mulder. De manager Bedrijfs-voering is dagelijks bezig met de verhuizing en alles wat erbij komt kijken. “Ons gebouw wordt samengevoegd met dat van de FEM. Vanwege deze verbouwing moeten we ons gebouw verlaten.”

De FCJ krijgt een nieuwe plek aan de overkant van de Padua-laan. Op de parkeerplaats zal een nieuw gebouw verrijzen. Een dui-delijk beeld van hoe de nieuwe FCJ eruit gaat zien is er nog niet, momenteel wordt er een architec-tenbureau gezocht. De studies van de faculteit Natuur & Techniek zullen na de verbouwing onze plek aan Padualaan 99 innemen.

Maar voordat het zover is, verhuizen we eerst naar een tijde-lijke locatie aan de Bolognalaan. Volgens Mulder was het lang de vraag of er twee keer verhuisd moet worden, of dat in één keer de overstap gemaakt wordt naar

de nieuwe plek. “Financieel gezien is twee keer verhuizen het meest wenselijk, omdat na het vertrek uit het huidige gebouw direct kan wor-den gestart met de verbouwing. Hoe eerder weg, hoe beter.”

Maar hoort het belang van de student niet voorop te staan? “De onderwijskwaliteit moet niet lijden onder een verhuizing. Ook op de tijdelijke plek moet er bijvoorbeeld goed tv-onderwijs mogelijk zijn. En er moet een ontmoetingsplaats zoals Stef’s zijn.” Over onze kroeg gespro-ken: de tekeningen van het nieuwe pand zijn nog niet gemaakt, maar Stef’s zal in elk geval meeverhuizen naar de nieuwbouw.

De leiding van de FCJ wil dat in het tijdelijke onderkomen vooral eer-stejaars studenten en de studenten die afstuderen zo min mogelijk last ondervinden. “De kwaliteit van het onderwijs en de faciliteiten mag niet minder worden door de verhuizing.

DOOR YELLE TIELEMAN

Alle HU-opleiding die nu nog in de binnenstad van Utrecht gevestigd zijn komen naar De Uit-hof. “Ons gebouw wordt daarom grondig gerenoveerd”, zegt Jaak

FCJ gaat verhuizen inFCJ 3

Helemaal niet voor deze groep studenten”, merkt Mulder stellig op.

Hoe denken de studenten van de FCJ over de verhuis-plannen? Jorieke van Noorloos is eerstejaars student Journa-listiek en is niet helemaal te spreken over de plannen. “Dat alle studies naar De Uithof ko-men vind ik geen bijster goed idee. De bussen worden dan nog voller dan ze al zijn.”

‘Stef’s verhuist mee naar de nieuwe locatie’

FOTO: ANDY RAAFF

“Nee, de mediatheek kan heel handig zijn. Maar dan vooral voor anderen, hoor. Wat mij betreft kun-nen er op de plek van de mediatheek meer lokalen komen.”

“Ja, alleen een paar streberige stu-denten lenen er boeken. Ik betwijfel of informati eve boeken nou echt betrouwbaarder zijn dan bronnen van internet.”

“Nee, ik leen daar mijn studieboe-ken! Ook is de mediatheek belangrijk voor studenten die programma’s zoals Photoshop niet hebben. Zij kun-nen daar achter de computer zitt en.”

“Jazeker. Informati e haal je tegen-woordig niet uit boeken, maar van internet. En die stageverslagen waar we zogenaamd nog wat aan hebben, die zal ik nooit gaan lezen.”

DAVID1E JAARS CMD

StellingStellingStelling‘De mediatheek is overbodig’

FLOORTJE2E JAARS BC

LAURA3E JAARS CMD

JASPER 2E JAARS SVJ

“Ik wil graag meewerken aan een interview, ik heb alleen weinig tijd”, zegt presentator Twan Huys door de telefoon. “Zullen we kijken of we toch een afspraak kunnen maken?” reageer ik. Huys: “Ik zit nu een half uur in de auto naar Hilversum, kan het niet nu?”

Nu? Ik heb nog maar een kwartiertje research ge-daan, bedenk ik me. Ik wil nog Collegetour terugkij-ken, artikelen lezen, internet afstruinen. “Ik bereid me liever goed voor als ik iemand interview”, zeg ik enigszins overvallen. “Begin toch maar gewoon, à l’improviste.” Als Twan Huys dat zegt, dan doe je dat natuurlijk.

Slechts twee vragen had ik in mijn hoofd. ‘Waar-om bent u niet meer in Amerika?’ was de ene. Want

ik wist dat Huys verzot is op the States en er jaren-lang Nova-correspondent was. De andere vraag ging over het programma Collegetour, bedacht door Huys zelf. In het afgelopen seizoen interviewde hij gasten als Willem Holleeder en Desmond Tutu. ‘Hoe krijg je dat voor elkaar?’

Ik klik snel het kladblok op m’n laptop aan en stel m’n eerste vraag. Driftig typ ik mee met de antwoor-den en maak mij ondertussen zorgen om de volgen-de vraag. En wie waren toch ook alweer alle gasten in Collegetour? Maar snel Googlen. Hij had een half uurtje, maar ruim een uur later leg ik m’n telefoon neer. Zonder afspraak in m’n agenda, maar met een kladblok vol quotes. Het resultaat? Op pagina 6!

Redactioneel

FOTO: ANDY RAAFF

FOTO’S: MARLEEN VAN KESSEL

ROBBIE KAMMEIJEREINDREDACTEUR

DC krijgt een nieuwe naamVanaf volgend studiejaar krijgt de opleiding Digitale Communicati e een nieuwe naam: Digitale Media en Communicati e. Volgens oplei-dingsmanager Willem Spee past de naam beter bij de inhoud van de opleiding. “We merkten dat studenten vaak dachten dat ze bij een hele technische studie terecht zouden komen als ze kozen voor DC. Dan is onterecht, want bij ons leer je juist hoe je in een veran-derd medialandschap nieuwe digitale media inzet.” De studie blijft ondanks de nieuwe naam inhoudelijk hetzelfde. (YT)

FCJ student gekozen in CMR-raad

Jeroen van Zanten wordt voor ons een belangrijke man. De derde-jaars student Journalisti ek is geko-zen in de Centrale Medezeggen-schapraad van de HU. Van Zanten is de enige student van de FCJ die in de raad komt. De afgelopen we-ken voerde hij uitvoerig campag-ne. Dat resulteerde uiteindelijk in een ruime overwinning. “Ik heb 380 stemmen binnen gehaald, de meeste van allemaal.” Van Zanten kan in de CMR behoorlijke invloed uitoefenen. Er worden in de HU geen beslissingen genomen zonder toestemming van de CMR. Van Zanten: “Ik ga de belangen van de FCJ goed vertegenwoordi-gen.” (YT)

Mediatheek zet zich in tegen babysterfte

De mediatheek draagt de kerst-gedachte uit en zet zich hard voor de minderbedeelden in de wereld. Alle contante boetes die ze in de-cember binnenkrijgen, gaan in een collectebus voor het Glazen Huis van 3FM Serious Request. Het huis staat van 18 tot 24 december op de Oude Markt in Enschede, waar de dj’s van de radiozender zichzelf uithongeren en plaatjes draaien om babysterft e terug te dringen.Schroom dus niet je boeken wat later in te leveren, het is voor het goede doel! Meer informati e over Serious Request lees je op www.seriousrequest2012.nl. (EV)

kort Er zijn maar weinig werkplekken op de FCJ. De kleurrijke bankjes in de

gangen zijn bijna alti jd bezet. Er liggen plannen klaar voor extra werkplekken, nog voordat de faculteit verhuist naar een ander gebouw. Gelukkig hebben studenten ook zo hun eigen oplossingen.

Gedwongen creatief met werkplekken

DOOR FENNA RIETHOF

Een kleine groep ouderejaars studenten kent ‘het geheim’ van de E-gang op de tweede verdie-ping. Daar staan de deuren van de lokalen elke dag vanaf elf uur wijd open. “Ja, die gang is erg handig,” zegt Ryan, vierdejaars journalistiekstudent. “Ik vond het eigenlijk wel prettig dat de eerstejaars daar niets van wisten. Tot nu toe, dus.” Meestal zoekt hij naar lege lokalen, die ook maar zeldzaam zijn. Tweedejaars Robert reserveert ze liever: “Eerst kreeg ik altijd ruzie om lokalen. Ik zat een keer in een leeg lokaal te werken, toen iemand kwam vertellen dat ze het gereserveerd had. Toen ben ik in discussie gegaan, maar uiteindelijk angstig afgedropen. Voortaan regel ik dat dus netjes.”

Binnen een jaar moeten er extra werkplekken op de FCJ komen,

weet manager Bedrijfsvoering Jaak Mulder. “We willen bijvoor-beeld meer zitplekken maken in de gangen, maar het is lastig, want we moeten het doen met de ruimte die we hebben. Er wordt niet meer verbouwd.”

“Je moet echt geluk hebben om hier in tussenuren plek te vinden,” zegt Maritte, vierdejaars CMD’er. “Ik ga daarom vaak naar de FEM, daar staan die grote hou-ten tafels waar vaak niemand zit.” Vierdejaars journalistiekstudente Nikki gaat zelfs een stap verder: “Ik heb ontdekt dat het bijna al-tijd rustig is in de faculteit Educa-tie, aan de andere kant. Een heel geschikte plek om te werken.” De kantine vindt ze ook maar niets: “Als je hem nodig hebt, zit ‘ie vol. Bovendien zitten de bankjes niet lekker.” Ook in de universiteitsbi-bliotheek is het haar te druk.

Eerstejaars journalistiekstudente Merel gaat wel graag in de bieb zitten. “Het is alleen een beetje zinloos als ik maar één tussenuur heb. Als er op de FCJ geen plek is, ga ik in de gang op zo’n hou-ten stoeltje huiswerk maken. Ja, dat is inderdaad oncomfortabel. Als het allemaal op school niet lukt, dan doe ik het in de trein, of thuis. Skype is een heel handige uitvinding voor als je moet sa-menwerken.”

Barmedewerkster Deborah zegt dat studenten die willen werken in de ochtenden welkom zijn in Stef’s: “Er zitten al vaak studenten hier met hun laptop te werken, tot een uur of twaalf ‘s middags. Soms nemen ze geen drankje, maar dat is niet heel erg. We vin-den het wel gezellig: anders zou het hier zo leeg zijn.”

Een nieuw gebouw moet over 2,5 jaar het ruimtegebrek defi ni-tief oplossen. Tot die tijd zijn de-mogelijkheden beperkt en moeten FCJ’ers creatief zijn. Maar volgens vierdejaars Laura is het simpel: “Het lijkt me dat school minder eerstejaars moet toelaten.”

FOTO: ANDY RAAFF

CV2011

Winnaar Sonja Barend Award

2010 – heden

Presentator van Nieuwsuur

2007 – heden

Bedenker en presentator van

Collegetour, met gasten als de

Dalai Lama, Desmond Tutu,

Willem Holleeder en

Harry Mulisch

Auteur boek

‘Ik ben een New Yorker’

1999 – 2007 Correspondent voor

Nova in de VS

Twan Huys6 HET GESPREK

FOTO: MARIEKE VAN DER VELDEN

Lees op Paduaan.nl of Twan Huys nu nog naar een oorlogsgebied wil

afreizen.

Wat maakt Collegetour uniek?“Dat komt door de studenten die mee-interviewen. Ze zijn kritisch en ook scherp. Ze vinden het spannend om aan het programma mee te doen en zorgen voor de sfeer. Bovendien hebben ze geen last van kwalen die je bij oudere journalisten ziet.”

Waar ergert u zich aan bij die journalisten?“Cynisme. De ‘er verandert toch niets’-houding. Als je met die insteek interviewt, krijg je een slecht gesprek. Als je dat niet doet, zijn mensen bereid iets bij-zonders te vertellen. Iets nieuws. Er moet iets afwijkends gebeuren in de uitzending. Ik kan mijn broek wel laten zakken, maar be-ter vertellen de gasten iets unieks. Studenten krijgen dat voor elkaar door volkomen onverwacht een vraag te stellen die een indrin-gend, persoonlijk of choquerend antwoord oplevert.”

Vragen die u als journalist niet zou stellen?“Soms ligt een vraag van een stu-dent zo voor de hand, dat ik pro-fessioneel jaloers ben. Tijdens de opname met Louis van Gaal legde een student opeens zijn hand op zijn hart. ‘Ik ben een ongeloofl ijke Ajax-fan’, zei hij. ‘Komt u terug als trainer?’ Een dramatisch stilte volgde. ‘Nooit meer’, zei Van Gaal. Ik had die vraag nooit met zoveel passie kunnen stellen. Een ander voordeel is dat studenten ook brutaal kunnen zijn. Ze trek-ken zo het riool open.”

Voelt u soms de behoefte uw gast te beschermen?“Nee. Dat hoeft ook niet. Ik heb gasten met een lange staat van dienst. Zij zijn geworden wie ze zijn door crisissituaties te over-winnen. Dan kunnen ze College-tour ook wel aan.”

Of hebben ze u gewoonweg niet nodig? Pakken studenten de gasten wel goed aan?“Ja. Neem Willem Holleeder. Na de aankondiging was iedereen van slag; mensen hadden het voorgevoel dat studenten niet in staat waren hem kritisch te inter-viewen...”

Hadden zij een punt?“Laat me mijn zin afmaken. Die kritiek laaide op, maar na afl oop heb ik daar niets meer van vernomen. En ik snap waarom: de studenten waren wél kritisch. Het is nooit een verheerlijking geweest.”

Toch bood u een crimineel een podium.“Ik vind dat wij Holleeder in Collegetour geen podium boden, want studenten stelden kritische vragen. Ik vond het zelfs een vervelende opvatting dat mensen ervan uit gingen dat studenten niet kritisch en weldenkend zouden zijn. Dat maakte mij nog onverzettelijker. Dan zal ik het ze laten zien ook!”

Was Holleeder uw idee?“Ja. Ik vind dat je net zoveel kan leren van mensen die succes-vol zijn als van mensen die niet succesvol zijn. Dat was voor mij de reden hem uit te nodigen. En vanuit het basisidee dat iedere journalist moet hebben: ik was nieuwsgierig naar de man. Ik wilde weten wat hem beweegt. Dat is mijn vertrekpunt in ieder interview.”

Hoe reageerde uw omgeving?“Mensen reageerden verbaasd. Dat mensen zeiden: ‘Ik zou het zelf nooit doen’, vind ik prima. Met hen kan ik het debat voeren. Wat ik niet begreep is dat mensen zeiden: ‘Het kan niet.’ Want het kán gewoon.”

Hebben de reacties u ooit aan het twijfelen gebracht?“Nee. Geen moment. Ik maak dit programma al vijf jaar en ben ervan overtuigd geraakt dat studenten juist goed in staat zijn deze gesprekken te voeren. Ik ben onder de indruk van hun vragen en kritische houding.”

U was zeven jaar lang voor Nova het gezicht in de VS. U bent verzot op Amerika, waarom bent u er geen corres-pondent meer?“Ik vond mijn correspondentschap fascinerend en fantastisch. Ik had mijn eigen winkel in Amerika, een belangrijk land dat veel aan-dacht krijgt. Er was budget voor reportagereizen, waar ik gretig gebruik van maakte, dat maakte het erg aantrekkelijk. Maar ik wil niet tot het einde der tijden hetzelfde werk doen.”

Is het correspondentschap in de VS een erebaan?“Laat ik het zo zeggen: ik heb mij echt moeten laten overtuigen om naar Washington te gaan. In de jaren ervoor was ik verslaggever tijdens oorlogen en in crisisge-bieden, ongeloofl ijk interessant. Ik dacht dat de post in de VS saai zou zijn.”

Waarom bent u toch gegaan?“Een diplomaat vertelde mij dat ik in de VS zou zien hoe machts-structuren lopen. De bron van veel confl icten zit in Washington. Of in ieder geval de oplossing. De macht ligt daar. ‘Het is goed om dat te bestuderen,’ zei hij.”

En? Weet u nu hoe macht werkt?“De diplomaat had gelijk. Je kunt zes, zeven jaar verslag doen van een burgeroorlog in Joegoslavië; beschietingen, concentratiekam-pen en Srebrenica zien, maar je

“Journalisti ek is een grati s universiteit. Je kunt alles maken als journalist. Journalisti ek is het perfecte alibi om ergens bij aanwezig te zijn.” Twan Huys is oud-correspondent in de VS, presentator van Nieuwsuur en bedenker van Collegetour. “Een uniek programma.”

bent niet op de plek waar beslui-ten genomen worden. In de VN Veiligheidsraad, de Senaat en het Witte Huis: daar worden beslissin-gen genomen.”

Maar toch: je staat in New York niet met je poten in de modder.“Toch wel: ik was net een jaar in de VS, toen het nieuws op de stoep van mijn huis gebeurde: 9/11. Toen het leek alsof het Pentagon werd opgeblazen, ging ik er meteen op af. Mijn ervaring uit oorlogsgebieden kwam toen goed van pas: ik leerde daar op een instinctieve manier verslag te doen. Overleven en op het nieuws af: spannend en adrenalineverho-gend.”

En verslavend?“Het is spannend om in een oorlogsgebied te zijn, je weet niet wat er gaat gebeuren. Leven en dood liggen dicht bij elkaar. Je bent blij als je ’s avonds in het hotel een pilsje drinkt. Ik dacht daar veilig te zijn, maar werd ook daar nog beschoten. Achteraf heb ik wel eens teruggedacht dat ik in bizarre situaties terecht ben gekomen.”

Heeft u achteraf spijt van keuzes die u vol adrenaline maakte?“Nee. Dit is mijn passie, mijn werk. Spijt heb ik niet. Maar soms vroeg ik mezelf achteraf wel af waarom ik mezelf in moeilijke situaties bracht. Vaak leek het alsof ik als journalist geen doelwit was. Ik liep rond in een fi lmde-cor, totdat er plotseling vlakbij een granaat insloeg of de kogels om m’n oren vlogen. Tijdens de Balkanoorlog in Bosnië verloor ik in sneltreinvaart mijn naïviteit.”

Twan Huys

DOOR ROBBIE KAMMEIJER

HET GESPREK 7

‘Ik vind dat je ook kunt leren van niet-succesvolle mensen ’

HET ECHTE LEVEN

De experts

Columnisten zijn er om hun visie te verkondigen, maar hoe ver kunnen ze gaan? Metro-columnist Luuk Koelman kreeg bakken kriti ek op een column waarin hij zogenaamd als Mariska de Haas, hoofdredactrice van het Katholiek Nieuwsblad, een brief schreef aan de moeder van Tim Ribberink. Tim, een jongen die gepest werd, had vlak daarvoor zelfmoord gepleegd. Cabareti er en NRC-columnist Youp van ’t Hek: “Smakeloos.”

Studentin het

buitenland

DOOR EVA VLOON

“Ik wilde heel graag in het buitenland stage lopen. Dat leek me een geweldige ervaring, het is toch anders dan in Nederland. Maar er was een probleem: ik ben niet zo goed in Engels. Ik had daarom een bui-tenlandse stage alweer uit mijn hoofd gezet. Plots hoorde ik ti jdens een voorlichti ng dat Curaçao ook een opti e was. Toen was ik meteen enthousiast, want hier wordt er gewoon Nederlands gesproken.

Het kostt e veel regelwerk om uiteindelijk een goede stage te vinden. Ik heb een fl ink aantal stressmomentjes gehad, maar elke se-conde gezeur is het meer dan waard geweest. Ik geniet nu op Curaçao met volle teugen. Ieder weekend kijk ik onder een grote palmboom op een parelwit strand naar een mooie blauwe zee. Ook zijn er hier meer dan genoeg leuke feestjes. Gaat het binnenkort niet sneeuwen bij jullie? Hier is het lekker 30 graden!

Niet alleen de feestjes en het weer zijn de moeite waard, ook de stage bevalt heel goed. Ik heb hier veel vrijheid, dat is een groot ver-schil met Nederland. Ik beslis zelf hoe ik een dag invul. Of ik nou een fi lmpje maak voor de website of foto’s schiet voor de Facebookpagina van het bedrijf; ik mag het zelf weten. Eigen initi ati ef wordt heel erg gewaardeerd en dat is wat mijn stage hier zo leuk maakt. Mijn ideeën doen er toe. Wie wil dat nou niet bij een stage?

Hoewel ik heel erg moest wennen ti jdens mijn eerste dagen voelt het nu alsof ik hier al jaren woon. Tegen iedereen die twijfelt, wil ik zeggen: neem de gok gewoon. Doe het, want een buitenlandse stage is sowieso de ti jd van je leven!”

DOOR YELLE TIELEMAN

Michelle van Duinkerken (21) is student Bedrijfscommunicati e. Ze loopt stage aan de andere kant van de wereld: op Curaçao werkt Michelle bij Curaçao Airport Holding.

“Hoe ver je kunt gaan, hangt af van over wie je schrijft. Heb je het over een presentator of een realityster, dan is wat mij betreft vrij veel geoorloofd. Zij kiezen ervoor in de spotlights te staan.

“Ik heb ooit een column geschre-ven over voormalig politica Singh Varma. Zij deed alsof ze kanker had. Daar kreeg ik veel kritiek op; mensen vonden dat ik haar te hard aanpakte. Onterecht, ze lokte dat zelf uit. Ik vind dat jij met jouw column meer rekening had moeten houden met de fami-lie van Tim. Zij hebben verdriet en zitten niet te wachten op dit soort satire.”

Luuk“Achteraf had ik voor dit onder-werp misschien beter voor een andere vorm kunnen kiezen waar-bij de moeder van Tim er buiten bleef. Veel mensen vonden het een teken van zwakte dat ik zoge-

Youp“Schrijven ‘namens’ iemand an-ders doe ik ook wel eens, dat kan grappig werken. In jouw geval pakte het niet goed uit. Ik vond het een slechte column.”

Luuk“Veel mensen hebben mijn column niet goed begrepen. Ik heb te veel voorkennis van de lez-ers verwacht; ze moeten De Haas kennen, weten dat zij ooit zo’n brief schreef aan Jeanine Hen-nis van de VVD en dat veel van de citaten in mijn brief ook echt door haar zijn uitgesproken. Ik wilde met deze column het pesten van homo’s onder de aandacht brengen.”

“Dit kan je ook anders doen, op een ander moment en in een andere vorm. Nu had het iets geforceerds. ‘Kijk mij eens shock-eren.’ Dat is gelukt, maar ik vind het smakeloos. Je hebt de plank kilometers misgeslagen.”

Michelle van Duinkerken

YoupBij iemand die ‘per ongeluk’ in de media komt, moet je een stuk genuanceerder zijn.”

naamd als Mariska schreef. Onzin; het is wat mij betreft pas een zwaktebod als je zoiets stiekem doet.”

FOTO: EIGEN ARCHIEF

FOTO: BOB BRONSHOFF

Tv-avond van Sjoerd Joosten

“Niet te hard stampen, dan valt mijn televisie uit!”, zegt Sjoerd Joosten (22). Een echte televisie-kijker is de CMD-student niet, maar zodra er dieren op het scherm verschijnen wordt hij helemaal wild.

Gek op varkens

DOOR JOSIEN WOLTHUIZEN

HET ECHTE LEVEN 9

“Ik kan uren naar Animal Planet kijken. Soms kijk ik een hele zondagmiddag hoe dieren worden gered. Geweldig.” Een echt dierenmens, noemt Sjoerd zichzelf. “Laatst was er op het journaal vreselijk nieuws over een overstroming. Op de beelden zag ik een varken voorbij drijven. ‘Oh wat erg!’ zei ik. Mijn moeder was compleet verbouwereerd dat ik het over dat varken had in plaats van over de mensen.”

De televisie gaat aan, maar wat er vanavond op het programma staat? Sjoerd heeft geen idee. “Eigenlijk vind ik televisie kijken best leuk, maar ik heb er geen tijd voor. Ik vlieg altijd van hot naar her. Ik ben ook liever met vrien-den dan dat ik een avondje alleen voor de televisie hang.” Tijdens het eten kijkt de CMD-student

het liefst naar De Wereld Draait Door. “Maar eigenlijk kijk ik net zo lief naar RTL Boulevard. Dat is een soort guilty pleasure. Helaas willen de mensen met wie ik eet dat nooit kijken. Jammer hoor.”

Dat Sjoerd geen diehard televi-siekijker is, kun je misschien wel het beste zien aan zijn televisie. Terwijl we zappen tussen een voetbalwedstrijd op Nederland 3 – “dat kijk ik nooit, alleen met het EK of WK” – en Friends, wordt het kleine beeldscherm ineens zwart-wit. “Dat gebeurt vaker, dan trek ik gewoon aan wat kabels en dan doet ‘ie het weer”, zegt hij als een heuse technicus, terwijl hij naar zijn televisie loopt om hem te repareren.Televisie kijken kan tegenwoordig net zo gemakkelijk op de laptop en dat doet Sjoerd dan ook. “Downton

Abbey is de beste serie aller tijden. Dat wordt iedere zondagavond uitgezonden op de BBC, maar ik download het altijd op maandag en dan kijk ik het op mijn laptop. De serie gaat over een graaf en een gravin en speelt zich af rond de Eerste Wereldoorlog. Binnen de familie spelen allerlei intriges, net als bij hun bediendes. Lekker dramatisch dus.” Een andere fa-voriet van Sjoerd is Will & Grace. “Die serie is echt m’n passie. Ik zie mezelf later ook wel met m’n beste vrienden wonen.” Van kookprogramma’s wordt Sjoerd ‘strontchagrijnig’. “Daar kan ik echt geen seconde naar kijken. Laatst was ik op een zondag een beetje aan het zappen, waren er op vijf zenders mensen aan het koken. Waarom ik het stom vind? Het is gewoon niet spannend.”

FOTO: MARLEEN VAN KESSEL

Tanja van Bergen

DE MENS ACHTER10

FOTO: ANDY RAAFF

Een vat vol tegenstrijdigheden

NaamTanja van Bergen

Leeftijd51 jaar

FunctieDocent Journalisti ek en SLB’er

Mooiste bezitVeerkracht

DOOR FENNA RIETHOF

“Op de FCJ heb ik veel geleerd over hoe je op mensen kunt overkomen.” Maak kennis met de mens achter SvJ-docent Tanja van Bergen.

“Bij Het Parool ben ik drie keer voorge-dragen voor een chefsfunctie. Drie keer werd ik het niet. Achteraf besefte ik

pas waarom: het had iets met mijn karakter te maken. Ik was te aanwezig, ik overschree-uwde mijn onzekerheid. Op een dag zei een collega: ‘Ik word gek van jou, je bemoeit je overal mee.’ Dat was helemaal niet mijn bedoeling. Als ik een idee had, fl apte ik het eruit. Ik was goed in mijn werk, maar ik gold als lastig en betweterig. Na de derde afwijzing nam ik in 2006

een sabbatical: tijdelijk van fulltime naar drie dagen. Een vacature van docent op de School voor Journalistiek kwam dat jaar toevallig op mijn pad. Toen ik hier begon kende niemand me, dus ik startte met een schone lei. Het ging goed, mensen vonden me leuk. Ik had geen last meer van het imago dat ik bij Het Parool had opgebouwd. Ik kon me gedragen naar het beeld dat ik van mezelf had.Op de SvJ heb ik mezelf op een andere

manier leren kennen. Misschien beter. Dat komt doordat ik ouder ben geworden, maar ook door een coach die ik in het begin inschakelde. Door gesprekken met hem weet ik dat ik niet altijd overal grip op kan houden. Al is het lastig om te accepteren, ik begin het te leren. Dat geeft rust. Wat ik ook geleerd heb, is hoe je op mensen kunt over-komen: soms anders dan je denkt. Ik schijn een zeer zelfverzekerde, brutale indruk te maken. Maar daaronder ben ik het spreek-woordelijke cliché: ik heb een klein hartje en snel de indruk dat ik me moet verant-woorden. Meer nog dan dat ben ik een vat vol tegenstrijdigheden. Ja, ik ben zelfverzek-erd, ik sta voor mijn mening, ik ben ration-eel. Maar ik ben ook een romantische troela die enorm kan bakvissen bij muziek van Patsy Cline.”

@Theevogel“Achter mijn Twitternaam ‘Theevogel’ zit

een persoonlijk verhaal. In de jaren tachtig had ik een relatie met een man die mij T-bird noemde. We hebben elkaar drie jaar gekend, waarna hij overleed aan een hersen-tumor. Toen hij opgegeven was zijn we ge-trouwd. Daarna heeft hij nog twee maanden geleefd. Het is een verdrietig verhaal, maar ook mooi. In de eerste jaren van het internet gebruik-

te ik altijd de naam ‘T-bird’ als nickname. Pas toen ik met Twitter wilde beginnen, kon ik die naam ineens niet meer kiezen; duizenden andere T-birds waren me voor geweest. Ik kon wel ‘T-bird386’ gaan heten, zoiets, maar daar had ik geen zin in. Toen heb ik er ‘Theevogel’ van gemaakt. Mijn Twitternaam is dus een eerbetoon aan mijn oude lief.”

Moeder“Sinds kort is mijn 18-jarige zoon het huis

uit. Hij studeert in het buitenland, pas ben ik nog bij hem op bezoek geweest. Op het vliegveld probeerde ik in m’n handbagage een potje pindakaas door de douane heen te

smokkelen, maar dat was zinloos natuurlijk. Veel ouders vinden het moeilijk als hun kind naar het buitenland vertrekt, maar die in-tense moedergevoelens heb ik niet zo. Toen mijn zoon achttien werd, was ik opgelucht. Ik vond dat zijn vader en ik hem netjes had-den opgeleverd.Je kent die moeders wel die op het school-

plein opscheppen over hun kinderen. Als ik het heb over mijn zoon, die met achten en negens is geslaagd voor zijn eindexamen gymnasium en nu studeert in Oxford, voel ik me ook een beetje zo’n opschepper. En dan speelt die onzekerheid in mij weer op: wat zullen anderen wel niet van me denken? Uiteindelijk ben heel trots op hem en dat enthousiasme wil ik niet verbergen, alleen uit angst daarvoor. Ik wil niet bang zijn.Vorig jaar zomer was ik met een groepsreis

naar Turkije. Toen ik daar in een gebergte in een tentje lag, realiseerde ik me dat het de eerste keer in twintig jaar was dat ik alleen met vakantie was: zonder mijn zoon of een partner. Ineens besefte ik wat een vrijheid ik had. Langzamerhand wordt het plan om mijn huis te verkopen en goedkoper te gaan wonen steeds serieuzer. Dan wil ik graag minder werken en meer gaan schrijven. Mijn laptop staat al vol met ideeën.”

Hoop“Mijn studenten zullen me bevlogen vin-

den, maar soms ook ongeduldig en te direct. Degenen die een beetje om de journalistiek heen fl adderen kunnen een bloedhekel aan me hebben, want ik ben veeleisend. En ik sta bekend als streng, dat hoor ik van ouderejaars die voor het eerst les van mij hebben. Ik heb dus toch weer een imago: minder toegeefl ijk dan andere docenten. Gelukkig zie ik ook dat studenten mij kun-nen waarderen om de moeite die ik voor ze doe. Als ze dat laten merken, dan vind ik dat fantastisch. Ik hoop dat studenten mij inspirerend vinden.”

Tanja van Bergen

‘Studenten kunnen een bloedhekel

aan me hebben’

PADUAAN DECEMBER 2012 | JANUARI 2013 11DE MENS ACHTER

Column student

Pepijn Crone (1981) presen-teerde zes jaar lang het NOS Jeugdjournaal tot hij in mei dit jaar besloot het roer om te goo-ien en naar het ‘grote mensen’ nieuws te gaan. Niet bij de NOS, maar bij RTL.

DOOR EVA VLOON

Meike Bergwerff (26)

Uiterwaarden

HOOFDREDACTEUR

Yelle Tieleman @yelleti eleman

ADJUNCT-HOOFDREDACTEUR

Josien Wolthuizen @wolthuizen

ART-DIRECTOR

Judith Hartman

EINDREDACTEUR

Robbie Kammeijer @robbiekammeijer

REDACTEUREN

Eva Vloon @evavloon,

Fenna Riethof @fennariethof

Hier zit ik veel meer boven op het keiharde nieuws. De andere toon in de verslaggeving was wel even wennen; bij het Jeugdjournaal probeerden we de rust te bewaren. Bij m’n huidige baan houden ze juist wel van een beetje ronken!” Het is wel een mooi voordeel dat ik nu zelf de doelgroep ben.

Last van je Jeugdjournaal-reputati e?

Wat is nou het grootste verschil?

Meer Pepijn? Kom naar het Bonusprogramma op 13 december.

MEDEWERKERS

Andy Raaff , Marleen van Kessel

MET DANK AAN

Herman van der Zandt, Meike Bergwerff

DRUKKERIJ

Tuijtel

Tip de redacti e via paduaan.nl

@paduaanfcj

Waarom niet het NOS Journaal?

fonPepijn Crone

12Z.O.Z.PADUAAN DECEMBER 2012 | JANUARI 2013

Whatsappen met

Ik keek alti jd al naar het RTL Nieuws en vind hun bulleti n goed en kriti sch. De NOS vind ik wat sti jfj es. Ook krijg ik hier meer vrijheid dan ik bij de NOS zou krijgen. Ik mocht nu meteen de grote onderwerpen coveren.

Soms plagen ze me wel eens op de redacti e: ‘Moeten we het weer voor je in jip-en-janneketaal opschrijven, Pepijn?’ Ik kan daar wel om lachen. Als ik op pad ben is het soms juist een voordeel; mensen hebben dan toch een soort sympathie voor ‘die jon-gen van het Jeugdjournaal’.

Wat vind je van je opvolger Joris bij het Jeugdjournaal?

Ik kende hem al van de redacti e, maar hij doet het goed op beeld met z’n kale kop. Hij is een stuk stoerder dan ik, haha. Ik heb hem na zijn eerste uitzending meteen een sms’je gestuurd dat ik onder de indruk was.

Ben je er fi nancieel ook op vooruit gegaan?

Een heel klein beetje, maar ik verdiende al leuk bij het Jeugdjournaal hoor. En ach, daar gaat het me ook helemaal niet om.

Meike Bergwerff (26)

Het einde van mijn SvJ-tijd komt in zicht. Al vanaf de eerste schooldag werd me veelvuldig duidelijk gemaakt dat ik me moest voorberei-den om een carrière als freelancer, want werk is er niet. Maar om een freelance bestaan sta ik eigenlijk niet te springen. Telkens op zoek naar werkgevers, elke maand een ander inkomen. Onzekerheid.

Aan de andere kant sta ik wél te springen om eindelijk te gaan werken. De SvJ was af en toe als een bevalling voor me. Van een drieling welteverstaan. Tentamens gingen met horten en stoten. Altijd weer diezelfde gezichten bij de zoveelste herkansing van Economie, Statis-tiek en Ruimtelijke Inrichting. Mijn vmbo- en mbo-achtergrond hielpen zeker niet mee als ik die taaie stof moest leren. Al kan ik natuurlijk niet ontkennen dat mijn motivatie soms ver te zoeken was. Maar leerstof over uiterwaarden, wat kon ik daar nu aan hebben in de toekomst?

Pas in jaar drie werd de SvJ voor mij interes-santer. Ik begon met de redactie Tijdschrift en liep daarna stage bij De Pers, waar ik soms langzaam dood ging op de redactie, maar ook leuke stukken mocht schrijven. Mijn tweede stage bij de Volkskrant ging veel beter. Deze plek was al sinds de toelatingstest van de op-leiding mijn doel. Ik kijk er dan ook met veel plezier op terug.

Nu ik De Uithof over een paar maanden achterlaat om hopelijk nooit meer te zien, kijk ik toch met veel plezier terug op m’n jaren op de SvJ. En ondanks dat journalisten de laatste jaren soms erg onder vuur liggen en er ook veel vaste banen verdwijnen, heb ik er mede dankzij de opleiding wel vertrouwen in. Free-lancen blijft een spannend vooruitzicht, maar als het niet lukt, kan ik altijd nog iets met die uiterwaarden doen.

5e jaars Journalistiek

FOTO: RENSKE HOLWERDA

Paduaan December 2012

Documents

Transcript of Paduaan December 2012

Your December 2012

OF10 December 2012

Bluesletter December 2012

Hallo, december 2012

Paduaan oktober 2011

Paduaan 4 februari 2010

Paduaan oktober2011

Sterrenstof december 2012

Hindernis december 2012

OD December 2012

OBA december 2012

Thuis december 2012

Echo, december 2012

Flapje december 2012

Truckwerk december 2012

Koerier december 2012

Modulair, december 2012

Paduaan April 23 Maart DEF

Sportinfo december 2012

OdP December 2012