Jaargang 80, juli 2002

In Villa Pardoeswordt een wens-droom waar voorgezinnen meteen kind datlijdt aan eenlevensbedrei-gende ziekte.‘Vakantie’ op deSlangenburg: een zoektocht naar zielenrust.MINDERDRAAG-KRACHTIGEN DIE EENVAKANTIE KUNNENGEBRUIKEN, MOGEN EENBEROEP DOEN OP DEBOSSCHE VINCENTIUS.

Zo makkelijk als de Efteling, zomoeilijk laat Villa Pardoes zichvinden. Het unieke bouwwerk,in de vorm van een slakken-huis, ligt verborgen tussen hetgroen in het bosrijke gebiednaast het attractiepark inKaatsheuvel. De routebeschrij-ving is voor-behouden aan spe-ciale gasten die, na een weekjegenieten, niets liever willendan terug naar Villa Pardoes.De familie Goedhart uit Vughtneemt de kans om een avondjeterug te gaan voor een inter-view, dan ook graag aan. VaderRon en moeder Hélène zittenmet zoon Sander (7) en dochterAmber (10) aan de keukentafelin ‘Strand’, een van de achtkleurrijk ingerichte vakantie-woningen in Villa Pardoes.In januari 2000 werd bijSander een zware vorm vanacute leukemie geconstateerd.Hij onderging een intensieve

12

kuur van negen maanden. En moest daarna elke woens-dag voor behandeling terugnaar het ziekenhuis. Die cycluswerd in april dit jaar afgerond,de behandeling was klaar. “We waren dolblij”, vertelt Ron.“Niet meer elke woensdag-middag naar het ziekenhuis,dat moest gevierd worden.” Het feestje werd gehouden inVilla Pardoes. Mooier had nietgekund, want na die zware tijdwas een weekje lekker samenontspannen dit gezin meer danwelkom.

EEN OPENBARINGToch had het niet veelgescheeld of de Vughtenarenhadden het vakantieverblijf,waar ernstig zieke kinderen enhun familie een weekje gratisworden verwend, nooitbezocht. Een jaar geledenbelandden de aanvraag-

Ontspannen op vakantie gaan, is een utopievoor gezinnen met een kind dat lijdt aan

een levensbedreigende ziekte. Toch wordtin Villa Pardoes die wensdroom waar. Het

kinderparadijs naast de Efteling biedt dezefamilies een ‘wereldweek’.

Tthem

a

Met ernstig zieke kinderen op vakantie in Villa Pardoes

Bijtanken

formulieren, die Hélène vaneen ziekenhuismedewerksterkreeg, bij het oud papier. “Dat hebben wij niet nodig”,meende ze. “Anderen die ererger aan toe zijn, hebben ditharder nodig.” Maar toen Ronenkele maanden later over hetbestaan van het Kaatsheuvelsekinderparadijs hoorde, vuldehij de formulieren wel in.“Gelukkig”, zegt Hélène terug-kijkend. “Sander was aan heteind van zijn krachten. En gewoon op vakantie gaan,kan niet. Waar je ook komt, jemoet je steeds verdedigenomdat je een ziek kind hebt.Sander mag niet in de zon enhij is vaak moe. Maar hier zie

je niet eens dat jouw kind ziekis. Hier zit je allemaal in het-zelfde schuitje.”Villa Pardoes was een open-baring voor Hélène. “Bijbinnenkomst was ik helemaaloverdonderd én geëmotio-neerd. Hoe is dit mogelijk,dacht ik. Het voelde zo vertrouwd, ik was hier meteenthuis.” Dat gold ook voorSander en Amber, die meteennieuwe vriendjes vonden enzich geen moment verveelden.Elke avond tegen bedtijd reeshetzelfde probleem: welkeouder is spelbreker en roeptzijn kroost als eerste binnen.Weg uit het grote, gezamen-lijke verblijf met brede speel-

gangen en speel- en zitruimtes,waar meer dan voldoende speelattributen voorhandenzijn. “We deden stunts op deglijbaan en gingen elke dag inhet bubbelbad”, vertelt Amberterwijl ze met kleurkrijt haartekentalent demonstreert opeen groot schoolbord, dat in dekeuken aan de muur hangt.Haar broertje is er inmiddelstussenuit geglipt. Hij kwamniet naar de Villa om te praten,hij wil in de zandbak.

EEN WONDERBezweet en met een zanderig,bloot bovenlijfje draaft de jongen even later de keukenbinnen. “Ik heb zand in mijn

oog”, roept hij, het getroffendeel bedekkend met eengefrommeld shirt. “Je weet hierde weg”, reageert zijn moederrustig. “Ga maar uitspoelenmet water.” De kleine kapiteinEenoog tuurt de keuken ronden verdwijnt weer. Op het eerste gezicht vertoontdit guitige knaapje, dat spran-kelt van levenslust, geen teke-nen van ziekte. Maar schijnbedriegt. Kort na de vakantie inVilla Pardoes kreeg de familieheel slecht nieuws. Ron: “Deartsen gaven Sander nog eenmaand. We troffen maatrege-len voor stervensbegeleiding enhebben het ook aan Sander enAmber verteld.” >>

in Kaatsheuvelskinderparadijs

14

K

Hoe vingen de kinderen ditslechte nieuws op? “Amberhuilde: dan heb ik straks geenbroertje meer. Maar Sanderheeft door het overlijden vanmedepatiëntjes al eelt op zijn

zieltje. Op zulke momenten ishij het die jou oplaadt.” Hélènereageerde haar angst en boos-heid af op God. “Heb ik het danzo slecht gedaan? Moet ik nogzoveel leren?”Dan, als alle hoop vervlogen is,gebeurt er een medisch wonder. De waarden in hetbloed van Sander worden beter.“Het is nu al vier weken stabiel.Hoe langer het goed blijft, deste kleiner wordt de kans dat hetterugkomt”, zegt Hélène. De blijde lach op haar gelaatstraalt van dankbaarheid voorde onverwachte ommekeer.Ron echter vindt het balance-ren tussen hoop en vreesondraaglijk. “Je wordt heen enweer geslingerd. Afscheidnemen en blij zijn, dat breektmij op.” Zou het gebed vanoma uit Den Bosch dan toch

verhoord zijn? “Sinds Sanderleukemie heeft, brandt omaelke dag een kaarsje voor hembij Maria in de Sint-Jan”, ver-telt Hélène. “En ze durft geendag over te slaan.” Zelf is zevol vertrouwen. “Mijn moeder-gevoel zegt me dat het goedblíjft. Sander heeft meer energie, hij krijgt zelfs eenbuikje.”

VRIJWILLIGERSElke vrijdagmiddag nemenacht gezinnen met soortgelijke ervaringen als de familieGoedhart hun intrek in VillaPardoes. Onder de voorwaardedat het kind, dat lijdt aan eenlevensbedreigende ziekte‘vakantievaardig’ is. De villa

heeft geen medische voor-zieningen, maar is wel afgestemd op de beperkingenvan de kinderen. Attractie-parken in de omgeving, zoalsDe Efteling, Beekse Bergen enLand van Ooit bieden degasten van Villa Pardoes gratistoegang. De Villa is afhanke-lijk van fondsen en draait optachtig vrijwilligers en drieë-neenhalve vaste kracht. Lukevan Thiel is een vrijwilligervan het eerste uur. Naast zijnwerk op het geestelijk gehan-dicapteninternaat ‘HuizeVincentius’ in Udenhout is hijtwee dag-delen per week bijVilla Pardoes te vinden. Hijgeniet van zijn aandeel ennoemt de Villa ‘fantastisch’.“In deze beschermde omge-ving kunnen de kinderen hetjuk van het ziekenhuis van

zich afschudden. Dit is eenideaalwereld voor ouders en kinderen. De ouders komentot rust en vergeten hoe ernstig hun situatie is. Zedelen elkaars ervaringen engevoelens, terwijl hun kinde-ren spelen en dollen en elkaarvoortdurend oppeppen.”

NAASTENLIEFDE Werken bij Villa Pardoes iseen eigentijdse vorm vannaastenliefde en vraagt volgensLuke een bepaalde bezieling.“In een maatschappij waarmen zich druk maakt over deaanschaf van een nieuwe auto,is de confrontatie met eenlevensbedreigende ziekte hef-tig.” Luke leed twintig jaargeleden zelf aan kanker. Inzijn strijd tegen de ziekte puttehij kracht uit zijn geloof in deHeilige Drieëenheid. “Hetgeloof geeft je de drive om jein dit soort situaties staande tehouden.” Villa Pardoes draagtop heel andere wijze ook eensteentje bij. Daarbij weet Lukeslechts één minpunt: “Jammerdat het zo laat is opgezet.”

Jacqueline Landsmeer

Inlichtingen Villa Pardoes:

tel. (0900)9321 of

info@villapardoes.nl

Sander weet dat er eenbeschermengeltje voorhem is.