Ver Weg en Toch Dichtbij

Zwakjes kijkt hij voor zich uit.

Hij hoopt dat Heleen straks komt.

Hij voelt dat hij niet zo lang meer heeft…

Voor hij geen tijd meer heeft, moet hij het haar vertellen.

Het verschrikkelijkste geheim dat je voor je kind kan hebben.

Zou hij het ooit over zijn lippen kunnen krijgen?

Daar kwam ze binnen.

Zijn mooie dochter.

Wat was ze groot geworden sinds haar verjaardag. En wijs, veel wijzer dan hij ooit was.

‘Heleen, kom is hier.’

‘Hoe gaat het vandaag papa?’ Bezorgd kijkt Heleen hem aan. Hij is bezweet en bleek.

‘Heleen, ik moet je iets vertellen.’ Zijn lip trilt.

‘Wat dan papa?’

Even gaat zijn mond weer open. Heleen wacht op het geluid, maar langzaam gaan de ogen dicht.

Snikkend staat ze naast het bed.

Kijkend naar haar vader.

Haar vader die nooit meer het daglicht zou zien.

Als Isa uit school komt is ze blij.Iedereen had met haar willen praten en ze hadden haar allemaal complimentjes gegeven.Langzaam begon ze het Engels onder de knie te krijgen en was ze niet meer het buitenbeentje van de klas. Rick had haar voor de hele klas gezoend.

Snel haalt ze het papier uit haar tas. De brief van haar nieuwe job.

Om 2 uur s’middags zou er een auto komen en haar naar haar werk brengen.

Het was een prachtige dag geweest.

Toch had ze het rare gevoel dat er vandaag iets bijzonders gebeurde of gebeurd was.

Ze drong die gedachte weg en begon snel aan haar huiswerk. Ze zou nog wel een beetje kunnen maken voor ze werd opgehaald.

Maar de tijd gaat snel als je bezig bent en even later hoort ze alweer het getoeter van een auto.

Enthousiast stapt ze in.

Op naar haar eerste werkdag!

Als ze om 7 uur s’avonds weer thuiskomt begroet ze haar vader zonder dat ze hem kan zien.

‘Hoi pap! Het was echt leuk…’

Aan de tafel zit een oude man een boek te lezen.

Een oude man met het kapsel en de kleren van haar vader.

Snel pakt Isa ook een stoel.

‘Ow…Pap, het spijt me zo dat ik je verjaardag ben vergeten!’ Half smekend kijkt ze hem aan. Hoe kon ze nou zo dom zijn?

‘Gaat het wel?’ Bezorgd kijkt Isa naar het strakke gezicht van haar vader.

‘Ja.’ Haar vader klinkt niet echt alsof hij het meent.

‘Het gaat.’ Een koele blik word haar kant op gesmeten.

Stilletjes staat ze op en loopt naar boven.

Tot de volgende keer maar weer!Ik hoop dat jullie het leuk vonden. (Ook al was hij kort )