Dichtbij 2012-4

PersoneelsMAGAZIne Broeders vAn lIefde

Verschijnt 5 keer per jaar feb - apr - jun - okt - dec

3de jaargang

oktoBer 2012 | nr. 14dichtbijlut Celie: »Hier mag je ontploffen»

Wim kloeck wil jongeren succes laten ervaren

FilmFan? Haast je naar pag. 27!

nieuwe collega’s zijn goed voor je

dossIer

Beste personeels-

bladLaureaat 2012

2 > dichtbij Oktober 2012

Ilse Boets proefde deze Dichtbij al voorilse is algemeen directeur in De regenboog, een lagere school voor buitengewoon onderwijs in Kessel. als antenne is ze jouw lokale aanspreekpunt voor Dichtbij.

3 edito

4 kort - telex

7 Anders bekeken Ludo Goossens: Klik met de natuur

8 vaste stek Wim Kloeck: “Zeg wat je doet en doe wat je zegt”

10 Gespot Menselijke tientonner

12 toch dichtbij Solidariteit werkt!

13 dossier Nieuwe collega’s

17 de pionier Geert Danneels

Inhoud

20 18

8

13

Echtheid is de bouwsteen

om iets te bereiken.

Je hart durven volgen!

De Zuidactie kreeg ook bij

ons een gezicht nadat een

bezield collega deelnam aan

de Zuidreis en haar erva-ringen met ons deelde.

Jezelf niet verliezen in de

rush van elke dag, maar je

bewust blijven van wat écht

telt: je hart-hart-verbindin-

gen… mensen graag zien en

genieten van graag gezien

worden…

18 In balans Het ABC van huiswerk maken

20 Aan het woord Lut Celie: “De tijd heelt niet alle wonden”

24 In memoriam

25 van alle markten thuis

26 et cetera Wie helpt Broeder Cyriel?

27 Wedstrijd

28 In beeld Brons op zolder

de voorproever

dichtbij Oktober 2012 > 3

> rik Ouvry (55) is een verwoede doe-het-zelver. Zo renoveerde hij de woning van zijn dochter en bouwde hij zijn eigen zwemvijver. Geregeld kan je hem aan-treffen in een theater- of concertzaal. Na 32 jaar neemt zijn loopbaan een nieuwe wending. Hij wordt stafmedewerker so-ciale economie, een volwaardige vierde sector binnen onze organisatie.

Colofon

www.dichtbijmagazine.be

PERSONEELSMAGAZINE BROEDERS VAN LIEFDE

Verschijnt 5 keer per jaarfeb - apr - jun - okt - dec

3de jaargang

OKTOBER 2012 | NR. 14dichtbijLut Celie: »Hier mag je ontploffen»

Wim Kloeck wil jongeren succes laten ervaren

FILMFAN? HAAST JE NAAR PAG. 27!

Nieuwe collega’s zijn goed voor je

DOSSIER

Beste personeels-

bladLaureaat 2012

Uitleg bij coverfoto: Nele Van Damme, P.C. Sint-Amedeus, Mortsel Foto: Filip Erkens

Alle medewerkers van de Broeders van Liefde in België ontvangen ‘Dichtbij’ (Vlaan-deren) of ‘Approches’ (Wallonië). De Broeders van Liefde zijn een congrega-tie en organisatie die de begeleiding en de verzorging opneemt voor kinderen, jongeren en volwassenen, in de sectoren onder-wijs, verzorgingsinstellingen (geestelijke gezondheidszorg en ouderenzorg), sociale economie, welzijn (orthopedagogische zorg en kinderdagverblijven) en buitengewoon onderwijs.

redactieraadLieven Claeys, Katrien Debreuck, Jan Decoene, Mattias Devriendt, Karen Godfrin, Luc de Kezel, Raf Missorten, Jan Permentier, Br. Veron Raes, Jacques Van Daele, Annelies Naert (redactie-secretariaat), Edwin Vercruysse, Hugo Vermeren en Wim Wullaert.

Hoofdredacteur en verantwoordelijke uitgeverBr. Veron Raes - Stropstraat 119 - 9000 Gent. Dichtbij is een uitgave van de v.z.w. Provincialaat der Broeders van Liefde.

AbonnementDichtbij verschijnt 5 keer per jaar en is gratis voor alle medewerkers van de Broeders van Liefde. Wilt u een abonnement? Neem dan contact op met het redactiesecretariaat.Oplage: 12.050 ex.

redactiesecretariaatWie wil meewerken aan Dichtbij neemt het best contact op met het redactiesecretariaat. Annelies Naert, Stropstraat 119, B-9000 Gent T 09 241 19 98, [email protected]

vormgevingKliek Creatieve Communicatie

drukDrukkerij De Windroos

13

edito

een schijnbaar eenvoudig zinnetje Als we dan toch met zijn allen langer zullen moeten werken voor we met pensioen kun-nen gaan, is een goede eindeloopbaanplanning meer dan voorheen een thema dat elk van ons zal beroeren. Na een tot dusver goed gevulde loopbaan als leidinggevende bij de Broeders van Liefde in de geestelijke gezondheidszorg is het dus tijd voor verandering.

Het centrale thema voor mijn nieuwe opdracht luidt “werk bieden aan personen met een arbeidshandicap in de sociale economie”. Een schijnbaar eenvoudig zinnetje. Maar wat is sociale economie?

In Vlaanderen hebben zo’n 400.000 personen in de beroepsactieve leeftijd een lichte of zware mentale, fysieke of geestelijke stoornis die hen hindert in hun zoektocht naar zinvol werk. Wij zorgen ervoor dat ze terecht kunnen in een beschutte werkplaats, een sociale werkplaats, de lokale diensteneconomie, invoegbedrijven, arbeidszorg,….

De beslissing om de sociale economie te erkennen als volwaardige vierde sector in de organisatie raakt zo de kern van onze missie. De nieuwe sector zal alle sociale economie-projecten van de Broeders van Liefde groeperen en ondersteunen. Het is een bont gezel-schap; van kringwinkels, over isolatie- en renovatiewerkzaamheden, tot groenwerk en bio-landbouw; elk met hun eigen wetten en regels. Niet eenvoudig…

Sociale economie kan een brug vormen tussen de drie andere sectoren binnen onze or-ganisatie. Het ontwikkelen van arbeidskansen is immers zowel voor welzijn en geestelijke gezondheid als voor het (buitengewoon) onderwijs van groot belang in ons streven naar een meer rechtvaardige samenleving, waar ook mensen met beperkingen – van welke aard ook – een volwaardige plaats kunnen innemen.

Innoveren en inspelen op nieuwe kansen en mogelijkheden is een uitdaging voor elke organisatie. Als oudere werknemer, en dus behorend tot één van de risicogroepen, ben ik blij dat ik de kans krijg om mijn ervaring verder te benutten en nieuwe expertkennis op te bouwen.

Je zal ons, de sociale economie, in Dichtbij nog wel vaker ontmoeten!

> Heb je zelf een gedachte die je via dit editoriaal wil delen met je collega’s? neem dan zeker contact op met de redactie: [email protected]

Huize nazareth vervoegt ons Redactie > Mattias devriendt FotogRaFie > Huize Nazareth

Woon- en zorgcentrum Huize Nazareth in Goetsenhoven maakt voortaan ook deel uit van de organisatie Broeders van Liefde. Al een tijdje was de congregatie Grauwzusters Tienen op zoek naar een overnemer die vanuit een gelijk-aardige missie en spiritualiteit en met dezelfde zorg en be-kommernis voor bewoners en medewerkers de exploitatie ervan verder kon zetten. De Broeders van Liefde, die in Tie-nen al aanwezig zijn in de Psychiatrische kliniek Broeders Alexianen en het Woon-Zorgcentrum Sint-Alexius, hebben de voorbije jaren een reputatie opgebouwd in de zorg voor ouderen en zijn bereid gevonden die verantwoordelijkheid van de zusters over te nemen. “Ik ben ervan overtuigd dat Huize Nazareth ook onder onze vleugels verder kan uitgroeien tot een voorbeeldproject waarin de kwaliteit van leven en zorg van alle betrokkenen verzekerd kan worden”, aldus Gust Rector, directeur van de P.K. Broeders Alexianen in Tienen.

raf De rycke is ridderRedactie > dienst communicatie FotogRaFie > Filip erkens

Raf De Rycke, gedelegeerd bestuurder van de organisatie Broeders van Liefde, werd door de koning geridderd. Naar jaarlijkse gewoonte verleent de koning aan de vooravond van de nationale feestdag immers ‘adellijke gunsten’, zoals de verheffing in de adelstand officieel heet. Dit jaar wordt ons land zo drie baronessen, tien baronnen en negen rid-ders rijker, onder wie Raf De Rycke. "Ik ben vereerd. Zo'n titel is een erkenning van mijn persoonlijk werk, maar ook van de organisatie waarvoor ik sta", zegt Raf. "Daarom wil ik deze eer delen met onze congregatie, onze organisatie en met alle medewerkers die op één of andere manier actief zijn bij de Broeders van Liefde."

> België telt ongeveer 13.000 adellijke families, samen goed voor 20.000 titeldragers.

> “ik wil deze eer delen met de congregatie en de organisatie”, zegt Raf de Rycke.

telexWebcam

Op het domein van O.C. Sint-Ferdinand in Lummen is een webcam geplaatst die de zwaluwnesten in de watertoren in de gaten houdt. Ook in de kerkuilennest-kast werd een camera gezet. Iedereen kan de beelden gratis bekijken op het in-ternet via huiszwaluw.click2stream.com.

laatste brOeDerMet een feestje nam Broeder Frans Van Hoorde afscheid als directeur van het P.C. Sint-Jan-Baptist in Zelzate. Hij werkte in Zelzate sinds 1985 en werd er in 1988 directeur.

Eddy Impens volgt hem op. Broeder Frans was de laatste Broeder van Liefde aan het hoofd van een psychiatrisch centrum in ons land.

nerveUze vrOUWenHet Museum Dr. Guislain in Gent wijdt een tentoonstelling aan ‘nerveuze vrouwen’. Daarmee wil het museum het debat over de ‘specifieke’ positie van de vrouw in de psychiatrie stofferen aan de hand van zeven portretten van patiëntes en hun psychiater. Nerveuze vrouwen is een tentoonstelling over manie, melan-cholie, zwakke zenuwen, theatrale tics,

hartstochtelijke liefde, zelfverminking, verveling, rebellie en zelfuithongering. De expo opent op 12 oktober en loopt tot en met 26 mei 2013.

KapittelNadat eerder al Broeder René Stockman herkozen werd als generale overste en Broeder Jos Mathijssen vicaris-generaal werd, hebben de Broeders van Liefde ook de broeders Jean Mbeshi (DR Con-go), Victor Hugo Merino Conde (Peru) en Adrian Hartotanojo (Indonesië) verkozen in het nieuwe bestuur van de congregatie voor de komende zes jaar.

> Huize Nazareth wordt het tweede woon- en zorgcentrum van de Broeders van Liefde in tienen.


kort

> Huize Nazareth, goetsenhovenplein 22, 3300 goetsenhoven.


-

> Meer info? Neem contact op met Lieven claeys, aangesloten lid, 09/241.19.16, [email protected].

De organisatie groeit, de vele (sub)sectoren met hun eigen wetgevingen en reglementeringen worden steeds complexer en scholen en voorzieningen gaan steeds meer regionaal samenwerken met externe partners. Daarom is het goed om de eigen organisatiestructuur te evalueren en ze te laten evolueren. Die denkoefening over een aangepaste organisatiestructuur startte al in 2009. Eind juni werden

Onze school sluitRedactie > Mattias devriendt FotogRaFie > Basisschool Parike

Het was stil op 1 september in de ge-bouwtjes van de basisschool in Parike. Na bijna 100 jaar hield de kleuter-school er immers op te bestaan. “Het is met nostalgie dat we terugkijken op die vele jaren onderwijs, maar het schooltje, dat de laatste jaren wel erg klein was geworden, is niet langer leef-baar”, vertelt directrice Cecile Men-schaert. De 20 kleuters die er nog les volgden, kunnen onderwijs genieten in de andere kleuterscholen van de Broe-ders van Liefde. “Iets verder van huis, maar in dezelfde spirit”, zo klinkt het.

Redactie > Mattias devriendt FotogRaFie > Lieven claeys

7 nieuwe aangesloten leden legden hun belofte af op zater-dag 23 juni. Voor Filip De Baets (Visitatie Mariakerke en Sint-Paulus, Gent), Wilfried De Graef (Dovencentrum Emmaüs, Ledeberg), Ingrid Vandeputte (BuSO Kristus-Koning), Myriam

Van Dun (vroedvrouw op rust), Koen Van Oost (Sint-Eduardus, Merksem), Edwin Vercruysse (vertalingen, Provincialaat) en Lutgarde Willockx (opvoed-ster op rust uit BuLO Kristus-Koning, Brecht) betekent hun belofte een nieuw engagement in hun leven. Aangesloten leden bij de Broeders van Liefde verschillen niet van andere mensen. Ze zijn man of vrouw, gehuwd of ongehuwd, hebben al dan niet kin-deren, werken wel of niet bij de Broeders van Liefde, ... Het zijn mensen die vanuit dezelfde spiritualiteit als de Broeders van Liefde willen leven, maar hun eigen levensstaat willen behouden. Aangesloten leden proberen op de eerste plaats op hun werkplek en/of in hun omgeving te leven en te handelen vanuit de spiritualiteit van de Broeders van Liefde. Verder komen zij af en toe samen voor ontmoeting, gebed, vorming en verdieping. Eerst doe je een belofte voor één jaar. Na dat jaar hernieuw je je belofte om de drie jaar. Je behoudt de vrijheid om het engagement op gelijk welk moment stop te zet-ten. Aangesloten leden maken effectief deel uit van de Congregatie Broeders van Liefde. Ze werden in 2002 erkend door de Congregatio Pro Institutis Vitae Consecratae et Societatibus Vitae Apostolicae (Vaticaan). In het najaar zullen in Wallonië nog eens 7 kandidaten hun belofte afleggen.

7

dan ook een aantal wijzigingen voorgesteld. De overkoepelende vzw-structuur blijft behouden, maar een aantal beslissingsbevoegdheden worden doorgeschoven vanuit de raad van bestuur naar beheerscomités per sector. Daarnaast zullen ook een aantal externe onafhankelijke bestuurders zowel in de raad van bestuur als in de beheerscomités stabiliteit en continuïteit waarborgen.

Organisatie wordt anders Redactie > Mattias devriendt

Superdikke proficiat aan Pieter, zijn collega’s en alle begeleiders! Deze medaille is goud waard!Christel van der Vloed uit P.K. Broeders Alexianen in Tienen in een reactie op de flashmail over de bron-zen medaille van Pieter Verlinden op de Paralympics. Zie ook p. 28.

»

»


> de mensen van de oogst vieren hun jubileum een jaar lang.

Een heel jaar vieren ze feest bij het arbeidszorgcentrum De Oogst in Lummen. Ze gaan bowlen, bezoeken een siroopfabriek, geven een tuin-feest, trekken een midweek naar zee en er is zelfs een filmvoorstelling. In september bliezen ze immers 15 kaarsjes uit. Al die tijd al is Aloïs Van Grieken hun coördinator. “Het uit-bouwen van het arbeidszorgcentrum was geen gemakkelijke opdracht zonder structurele subsidies”, vertelt hij. “Maar in september 1997 was De

Oogst uiteindelijk een feit, met 12 personen die door mezelf begeleid werden.” Ondertussen is De Oogst uitgegroeid tot een volwaardige werking binnen O.C. Sint-Ferdinand, met 40 doel-groepmedewerkers en 4 begeleiders.

aloïs leidt De Oogst naar jubileumredACtIe en fotoGrAfIe > de oogst

> Wil je een exemplaar? Stuur dan een mailtje naar [email protected] en ontdek hoe de organisatie de uitdagingen van morgen wil aangaan.

voel je je nog uitgedaagd?Redactie > Mattias devriendt

Uitdagen en uitgedaagd worden. Het blijkt zowel aan het begin als tijdens de loopbaan niet weg te slaan uit de top drie van be-langrijkste drijfveren om te werken. (Bron: teraknowledge). Ook in onze organi-satie zijn uitdagingen cruciaal om de toekomst tegemoet te gaan. De uitda-gingen die voor ons liggen zijn groot, zowel in onderwijs, zorg, welzijn als in sociale economie. De jaarbrochure van de Broeders van Liefde belicht de orga-nisatie volledig vanuit die invalshoek.

> de oogst biedt verschillende activiteiten aan: van tuin en dier, over klusjes en indus-trieel werk tot het uitbaten van een sociaal restaurant.

> Voor directeur didier Moray was de nieuwe huisstijl een mooie afsluiter van zijn periode in Sint-Jan de deo. Hij werd deze zomer direc-teur van o.c. Sint-Jozef en Wim crommelinck (ex P.c. Sint-amandus) volgde hem op.

logo? logisch!Redactie > Mattias devriendt

Een nieuw logo, een nieuw gezicht. Af en toe dat gezicht even opsmukken kan goed doen om een up-to-date imago te behouden. O.C. Sint-Jan de Deo en kin-derdagverblijven Woluland-Zwalmnestje stelden de afgelopen maanden trots hun nieuwe logo’s voor aan personeel, gebruikers en de buitenwereld. Voor Sint-Jan de Deo kaderde het logo boven-dien in een totaal nieuwe huisstijl met een nieuwe website, nieuwe briefpapier, inkombord enz. “Het was voor ons een logische keuze”, zegt Didier Moray, die mee aan de kar trok. “Onze voorziening maakt nog niet zo lang deel uit van de Broeders van Liefde en met dit logo en de hele huisstijl kunnen mensen dat nu ook écht zien.”

br. luc lemmens wordt regio-nale oversteRedactie > dienst communicatie

De generale raad heeft nieuwe provin-ciale en regionale oversten benoemd die de volgende 6 jaar in de congregatie het leiderschap op zich zullen nemen. Broeder Luc Lemmens is benoemd tot regionale overste voor België. Hij verlaat zijn post als algemeen directeur van K.O.C. Sint-Gregorius in Gent-brugge. Broeder Veron Raes wordt provinciaal overste voor Europa met standplaats in Eindhoven, Nederland.


Anders bekeken

ludo Goossens Klik met de natuur

Ludo Goossens werkt al 25 jaar als verpleegkundige in het P.C. Sint-Jan-Baptist in Zelzate. Hij woont in Sint-Laureins, in het Meetjesland. Hij houdt van lopen en fietsen en pikt wel eens een film mee. Twaalf van zijn foto’s zijn te zien in de missiekalen-der 2013, zie p. 26

I

redACtIe > Annelies naert fotoGrAfIe > ludo Goossens

als kind was ik al met de natuur begaan. Nestkastjes bou-wen, vogels kijken,… Ik was lid van de JNM, de Jeugdbond voor Natuur en Milieu. Zoals zovelen nam ik ook foto’s. En dat gaf me een ‘klik’: dieren opwachten en op beeld vast-leggen, vond ik fantastisch. Ik was ook gefascineerd door de natuurbeelden in tijdschriften en boeken.

een opleiding heb ik nooit gevolgd. Ik was lid van de Bond voor verantwoorde natuurfotografie (BVNF). Maandelijks kwamen we samen en door die uitwisseling van ervarin-gen heb ik veel opgestoken. Ik ben er als het ware in mee gegroeid.

ik verveel me niet in de schuilhut. Integendeel, het is best spannend en je moet geconcentreerd blijven. In de winter leg ik elke dag een stukje vlees in mijn tuin, voor de dieren. Op een keer had een blauwe kiekendief het zich eigen ge-maakt om daarvan te eten. Om dat op beeld vast te leggen, zat ik drie maanden regelmatig in de hut, en soms moest ik uren wachten. In Bulgarije heb ik eens drie dagen in

een hut verbleven in de bergen, op 25 meter van een dood paard. Ik lag er te wachten op gieren en andere aaseters. Ik was toen blij dat ze de derde dag toch kwamen, want de stank was soms niet te harden en de temperatuur klom overdag naar 40 graden.

een beeld waar ik moeite voor moet doen, is me veel waard. Een van mijn meest memorabele ervaringen was het fotograferen van parende steenuilen. Twintig jaar gele-den ben ik daarin geslaagd. Gedurende 4 lentes heb ik de vogels geobserveerd om de foto te kunnen nemen.

mijn tuin is een klein reservaat. Het bestaat uit een hooi-weide, een ruigtezone en een akker waar ik koolzaad en tarwe op teel voor de vogels. De tarwe blijft gewoon staan in de winter als voedsel voor de dieren. Na jaren maaien en afvoeren, groeien er nu spontaan orchideeën in mijn tuin. Het is niet toevallig dat er torenvalken en steenuilen in mijn tuin broeden. Hoe groter de biodiversiteit, hoe meer onder-werpen ik kan fotograferen.


vaste stek

» Zeg wat je doet en doe wat je zegt »

Wim Kloeck

Het eerste jaar in De Scha-kel was zwaar. “Ik wist amper wat me te wachten stond; alles was nieuw: het

onderwijs als sector, de locatie en het aspect autisme. Meestal was ik bekaf ’s avonds. Maar ik werd goed opge-vangen en ondersteund en had er een goed gevoel bij. Het is fijn werken in een hecht team. Iedereen die mee op de kar is gesprongen, is daardoor ook bereid net dat tikkeltje méér te geven.”

Vijf jaar geleden besliste Wim Kloeck zijn leven drastisch om te gooien. Hij en zijn vader hadden een bloeiende zaak. Maar zijn vader ging met pensioen en de zaak groeide Wim boven het hoofd. Hij zag het niet zitten om alleen verder te doen, zocht werk in het onderwijs en kwam bij De Schakel terecht, de aparte autiwerking van BuSO Kristus-Koning in Brecht. “Ik kende niets van autisme en worstelde met duizend-en-één vragen”, vertelt hij.

redACtIe > Annelies naert fotoGrAfIe > Ilse Prinsen

> Wim kloeck is fier dat hij en zijn collega’s op het einde van dit schooljaar de allereerste getuigschriften zullen kunnen uitdelen.


»Consequentie is de leidraad bij leerlingen met autisme.»

volGende keer bezoeken we voor het eerst WZC Huize nazareth in Goetsenhoven, sinds kort deel van de organisatie (zie ook p. 4).

en waar ze naartoe moeten. Dat kan rust bieden in momenten van paniek. We proberen zoveel mogelijk vraagte-kens weg te nemen.”

Wim benadrukt dat het belang van de jongere zelf altijd centraal staat. “We houden rekening met hun gevoelens en passen de omgeving aan hen aan, en niet omgekeerd. Al te vaak zijn onze leerlingen al naar verschillende scholen gegaan. Al te vaak zijn ze al met het hoofd tegen de deur gelopen.

Wie is Wim Kloeck> Wim is 39 jaar en de papa van

Siebe (8) en Ymke (7)> In zijn vrije tijd sleutelt Wim aan

zijn twee oldtimers, een Citroën Mehari en een Peugeot J7. Met de Peugeot trekt hij tijdens de zomer de wereld rond. Hij is ook de trotse bezitter van drie brom-mers van het type Honda Dax en Monkey.

» Zeg wat je doet en doe wat je zegt »

met andere ogen naar ons. In het be-gin kregen we nogal vaak de reactie: ‘Autiwerking! Waar steken ze je nu?’. Maar nu zien ze dat het leuk werken is in De Schakel en dat we echt wel vooruitgang boeken met onze leerlin-gen. Dat is fijn.” (lacht)

“Elke dag gebeurt er wel iets. ’s Avonds blijf ik daar meestal even bij stilstaan. Mezelf evalueren en constant bijleren, vind ik belangrijk. De dag is geslaagd als we op het einde van de lessen gelukkige ge-zichten zien, als we merken dat onze leerlingen zich hier veilig en geborgen voelen. Een dag is moeilijk als er conflicten zijn geweest. Dan gebeurt het wel eens dat ik mezelf in vraag stel. Let op, dat is goed en dat is ook wel nodig, maar het mag niet te lang blijven hangen.” n

»Jongeren een succes laten ervaren, is van groot belang.»

Intussen heeft Wim het gevoel zijn plek te hebben gevonden. “Ik heb de juiste keuze gemaakt. Ik doe deze job graag. Ik ga hier met pensioen, denk ik.” (lacht) Wim geeft op dit moment beroepsgerichte vorming magazijn-medewerker en is sinds kort ook deeltijds technisch adviseur voor De Schakel. “Intussen bestaan we vijf jaar en op het einde van dit schooljaar zullen we in De Schakel de allereerste getuigschriften kunnen uitdelen. Daar zijn we bijzonder fier op!”

Villaatje

“In het begin zaten we in een idyllisch villaatje, met 15-16 man. Het was er leuk, maar we moesten zelf nog onze weg zoeken. Zo gingen we stap voor stap op zoek naar werk.

We vertrokken vanuit de vraag ‘Wat moet een magazijnier kunnen?’ en deelden opdrachtjes uit. Het was een serieuze leerschool, maar al snel leerden we dat consequentie de leidraad is bij leerlingen met autisme: ‘Zeg wat je doet en doe wat je zegt’.”

Stappenplan

De lessen in De Schakel vragen een andere aanpak dan in het gewone onderwijs. De leerkrachten moeten nog beter voorbereid zijn. “Bij ons zitten maximaal zeven leerlingen in één klas”, schetst Wim. “Voor nieuwe leerlingen houden we twee kennis-makingsdagen in de zomervakantie. Zo is de klas in september niet he-lemaal onbekend terrein. We bieden tijdens de lessen altijd een stappen-plan aan, zodat iedereen weet wat er gebeurt. We proberen alle problemen te voorzien, bijvoorbeeld door foto’s te gaan nemen op hun stageplaatsen – van de ingang, de fietsenstalling, de stagementoren, de toiletten en de refter – voor ze er aan de slag gaan. Zo weten ze bij wie ze terecht kunnen

Die jongeren een succes laten erva-ren, is van groot belang. Iedereen ver-dient een kans en ik wil meehelpen om die verhalen tot een goed einde te brengen.”

andere ogen

De autiwerking van Kristus-Koning heeft zijn villa verlaten en vindt sinds de vorige kerstvakantie onderdak in containerklasjes op het terrein in Brecht. “We zijn blij om op dezelfde campus te zitten als de gewone wer-king. Zo hebben we meer voeling met de anderen. De collega’s kijken ook


MenselIjke tIentonnerfotoGrAfIe > Bart Moens

“een nieuw schooljaar? een nieuwe school!”, zo dachten ze in basis-school HArtelU(s)t in tessenderlo. dat die nieuwe school zich in dezelfde straat bevond, bleek alleen maar een voordeel. Het maakte een verhuiswagen overbodig. leerkrachten en leerlingen ontbloot-ten de onderarmen en met man en macht werd alles naar de overkant gebracht. vuilnisbakken, stoelen, knuffeldieren, lesbanken, balpennen, kasten: gelukkig was er een gemachtigde opzichter om de urenlange stoet veilig het zebrapad over te helpen. “de eigen handen waren een goedkoop alternatief voor een dure vrachtwagen en uiteindelijk was het echt prettig om allemaal samen aan onze nieuwe school te kunnen bouwen”, vertelt directrice eliane kiesekoms. of hoe vele mensenhan-den tien ton kunnen heffen.

Gespot


toch dichtbij

“Broeder Michael, de directeur van de school in Trincomalee, zwaait de schoolpoort open. Ik ben stomverbaasd. In een haagvorm staan alle leerlingen ons op te wachten. Mijn man Selm en ikzelf krijgen een prachtige bloemenkrans om de hals.” Leerkracht Anita Leynen bezocht deze zomer het project in Sri Lanka waar het geld van de Zuidactie dit jaar naartoe gaat en werd met open armen ontvangen.

Redactie: > Jan decoene FotogRaFie > anita Leynen

ik kom ogen te kort. Ik herken het gebouw en de gangen van op de multimediapresentatie van de Zuidactie. Hier ben ik bij de

mensen die ik ook ken van de beelden: een echt kippenvelmoment!”“In een grote zaal moeten we vooraan op de erestoelen gaan zitten. Enkele leerkrachten nemen het woord en verwelkomen ons, daarna brengen leerlingen via zang, dans en toneel een boodschap over van wereldwijde samenwerking en vrede. Ik zit er wat ongemakkelijk bij, maar met een warm hart.”

“Daarna stap ik naar voren. Als leer-kracht ben ik wel één en ander gewoon, maar dit is toch wel heel uniek. Eerst stamelend, maar daarna vlot, vertel ik over onze school, over hoe wij solidair wilden zijn met de leerlingen en leer-krachten in het Zuiden en over hoe wij dit jaar Zuidactie gevoerd hebben.”“De school oogt erg net en verzorgd. Hier staat een sterk leerkrachtenteam.

Broeder Michael straalt een ongelofe-lijke eenvoud en wilskracht uit. Ik voel meteen een enorm respect voor deze man. De leerlingen kijken echt naar hem op. Het verhaal van de Zuidactie hoor ik nu uit hun eigen mond.”“Meer dan ooit ben ik er van overtuigd dat onze centen goed terechtkomen. Ik ben écht thuis gekomen met het gevoel van: ‘We zijn goe bezig!’. Onze solidariteit met het Zuiden werkt!”

»Het verhaal van de Zuidactie hoor ik uit hun eigen mond.»

Solidariteit werkt!

> anita werd warm onthaald in de technische school in trincomalee, het project van de Zuidactie 2012.

> ook op bezoek in het Zuiden? Wil je ook kennismaken met de projecten van de Broeders van Liefde in het Zuiden? caraes orga-niseert jaarlijks een Zuidreis voor personeelsleden van de Broeders van Liefde, waarop je grondig kennismaakt met de werking in het Zuiden. oud-Zuidreizigers krijgen bovendien de kans om zich nadien ook vrijwillig in het Zuiden in te zetten of projecten te bezoeken. Spontane trips op eigen initiatief raadt caraes af. de projecten zijn immers geen toeristische attracties. www.zuidreis.be Lees het uitgebreide verslag met extra foto’s op www.dichtbijmagazine.be

> anita is leerkracht in de Basis-school Sint-Michiel in Leopolds-burg. Op allerlei manieren zet deze oma van de piepjonge Lode zich in voor de projecten van Caraes. Deze zomer motiveerde ze zo 43 collega’s en vrienden om op Puk-kelpop 3 koffietenten te bemannen en het onderhoud van de medewer-kerscamping te doen. Het volledige loon van die vrijwilligers ging naar Caraes.

Wie is Anita Leynen?

Knelpuntberoepen, krapte op de arbeidsmarkt, concurrentie en een groeiend personeelsverloop bij jonge mensen: waar kan je nog nieuwe medewerkers vinden en vooral: hoe zorg je ervoor dat ze een klik hebben met hun leidinggevende en collega’s en met je voorziening of school? Dichtbij sprak met prof. Luc De-rijcke en organisatiepsychologe Lesley Vanleke en vroeg Nele Van Damme en Hedwig Van Schil van P.C. Sint-Amedeus in Mortsel om hun woorden te vertalen naar de praktijk.

redACtIe > Mattias devriendt fotoGrAfIe > filip erkens

dossIer

nieuwe collega’s zijn goed voor je

nIeUWe ColleGA’s

Luc derijcke heeft, net als Lesley Vanleke, een verleden op de Antwerp Ma-nagement School. Hij adviseert bedrijven rond HR.

Lesley Vanleke focust zich op ar-beidsorganisatie, talent management en leiderschap van organisaties in de toekomst.

Vierkantjedichtbij: Moeten we vandaag anders omgaan met nieuwe collega’s dan vroeger? > Luc derijcke: “Nieuwe medewer-kers hadden vroeger een veel groter plichtsethos. ‘Gehoorzaamheid’, ‘plichten’ en ‘doen wat iemand zegt’ zijn geëvolueerd naar ‘jezelf zijn’, ‘doen wat je graag doet’, ‘met plezier werken’, enz. Werknemers zijn veel minder volgzaam. Het vinden van het evenwicht tussen slaafs volgen wat in je functieprofiel staat en je eigen

ding doen, is dus geen makkelijke oefening.”

dichtbij: Moeten we dan af van afgelijnde functieprofielen en kant-en-klare takenpakketten voor nieuwe medewerkers? > Luc derijcke: “We moeten in ieder geval anders gaan denken. Een func-tie mag geen vierkantje zijn waarbin-nen iemand past of een lijst van wat iemand moét doen. Mensen aanvaar-den dat niet meer, want ze kunnen in dat soort functies niet ontwikkelen. Er ontstaat een evolutie naar zelfstu-

rende teams, naar netwerkorgani-saties die gericht zijn op talenten en niet op functies. Dat wil niet zeggen dat er geen vastomlijnde functies meer mogen bestaan. Het wil wel zeggen dat je kijkt welke functie een medewerker past. Dat kan een strak omlijnd takenpakket zijn, maar even-goed een wit blad. Voor die tweede groep zijn vastomlijnde functies echt ongezond. Op lange termijn zorgen ze voor burn-outs. Als we dat te lijf wil-len gaan, moeten we ‘rijke’ functies maken waarvan de inhoud evolueert, zodat mensen gemotiveerd blijven.”


Wie is Luc Derijcke

Wie is Lesley Vanleke


Orkestdichtbij: Hoe zie je dat concreet vertaald in bv. de zorgsector en het onderwijs? > Luc derijcke: “In de zorgsector is het zeer kernmerkend dat de functies niet zo exact afgelijnd zijn. Als een gebruiker uit zijn bed is gevallen, kan je als orthopedagoog niet zeggen: ‘Het is de taak van de verzorgster om iemand in bed te leggen’.”> Lesley Vanleke: “Maar ook in de in-dustrie en in andere sectoren zien we dat de aandacht verschuift van een klik met de functie naar een klik met de organisatie en met een ‘rol’. Een rol zegt een medewerker waarbinnen hij ‘verantwoordelijkheid’ zal dragen, maar focust niet op specifieke taken. Een nieuwe medewerker zorgt dus automatisch voor veranderingen voor het hele team. Het kan niet zijn dat een nieuwe medewerker gewoon de functie van zijn voorganger perfect overneemt. Twee dezelfde collega’s: dat bestaat niet.”

dichtbij: een nieuwe medewerker heeft dus consequenties voor het hele team waarin hij terecht komt…

> Luc derijcke: “Inderdaad. Het verschil tussen een klassiek orkest een een jazzorkest is een heel goede metafoor voor hoe teams kunnen functioneren. In een symfonisch orkest staat de dirigent aan de top en eronder is er een strakke hiërarchie. Wanneer een muzikant vervangen wordt, mag dat in principe geen in-vloed hebben op het geheel. De mu-zikanten hebben dus weinig vrijheid en op het einde krijgt de dirigent het applaus. In een jazzorkest daarente-gen zorgt een nieuwe muzikant voor een nieuwe dynamiek bij de andere muzikanten, net zoals een nieuwe medewerker voor dynamiek en ver-schuivingen zorgt wanneer hij in een nieuw team komt.”

Gefaseerd introduceren

dichtbij: een nieuwe medewerker laten matchen met de cultuur van je organisatie, voorziening of school: hoe doe je dat?> Lesley Vanleke: “Een personeels-dienst of een leidinggevende moet tijdens het eerste contact en na het contract te weten komen wat er in het zogenoemde ‘psychologische

contract’ zit. Bij een aanwerving tekent iemand namelijk een papie-ren contract (over het loon, hospi-talisatie- of groepsverzekering, de werkuren, de locatie), maar ook een psychologisch contract (verwachtin-gen, ontwikkelingskansen, relatie met de leidinggevende, contacten met de collega’s, de flexibiliteit, de sfeer, welke mate van openheid is er, mag ik fouten maken). Het zijn softe, bijna niet-tastbare dingen. Als dat ‘psychologisch contract’ binnen de eerste 6 maanden geschonden wordt, blijkt uit onderzoek dat er een grote kans is dat de arbeidsrelatie geen lang leven beschoren is.”

dichtbij: Zijn er specifieke manieren om dat bij een nieuwe medewerker te weten te komen?

Nele Van Damme is stafmedewerkster HRM in P.C. Sint-Amedeus, Mortsel

Wie is Nele Van Damme

»Een functie mag geen vierkantje zijn waarbinnen iemand past.»

Nele: “De laatste jaren merken we enige verandering in het personeels-verloop. Jongere medewerkers zijn sneller geneigd om regelmatig van job te veranderen. Zeker de knelpuntbe-roepen zijn daar gevoelig voor. Aantrek-kelijkere voorwaarden elders blijken daarin soms doorslaggevend te zijn. We proberen daar voldoende aandacht aan te besteden, zeker met de stijgende krapte op de arbeidsmarkt.”

Nele: “We leven in een maatschap-pij die voortdurend in verandering en evolutie is. Uiteraard heeft dit ook een invloed op hoe mensen staan t.o.v. hun werk. Onze HRM-visie tracht in te spelen op waarden die mensen belang-rijk vinden in hun professionele leven. Ze wordt gekenmerkt door 4 pijlers: samenwerking, deskundigheid, evolutie en empowerment. We verwachten dat onze medewerkers hun job op een deskundige manier uitvoeren, in nauwe samenwerking met elkaar en in een organisatie die voortdurend in evolutie is. We vinden het fijn als onze mede-werkers verantwoordelijkheid en initia-tieven nemen en willen hen daartoe de kans en de ruimte bieden. We streven ernaar dat collega’s zich goed in hun vel voelen.”

dossIer


Hedwig Van Schil is onthaal- & vormingsmedewerkster in P.C. Sint-Amedeus, Mortsel

Wie is Hedwig Van Schil

Hedwig: “Bij de zoektocht naar een nieuwe collega zijn kennis en vaar-digheden belangrijk, maar ook de attitude en talenten van iemand. Een exacte kopie van de voorganger is niet te vinden en dat hoeft ook niet. Iedere medewerker is uniek en brengt zijn eigen rugzak aan kennis, ervaring en talenten met zich mee. Het vinden van een goede balans in een team waar mensen complementair kunnen zijn, is een belangrijke factor daarin.”

> Lesley Vanleke: “Mensen moeten een correct beeld vormen van waar ze in terecht komen. Alleen zo weten ze of ze kunnen matchen of niet. Je mag niet zomaar zeggen: ‘Je krijgt alle kansen, je zal kunnen zeggen wat je wil, we hebben een open cultuur’, als dat helemaal niet zo is. Niets is frustrerender voor een nieuwe mede-werker dan een beeld voorgespiegeld krijgen dat in de eerste weken al aan diggelen ligt. Om dat beeld juist te kunnen brengen, moet je kritisch naar je eigen cultuur kijken en in beeld brengen wat jouw cultuur en/of wenscultuur is.”

dichtbij: Wat is het belangrijkste op een eerste dag?> Luc derijcke: “Respect. In Neder-land is het heel normaal dat de hoog-ste in rang een nieuwe medewerker onthaalt. Dat geeft het gevoel dat die nieuwe medewerker écht verwacht en gerespecteerd wordt.” > Lesley Vanleke: “Anderzijds is het logisch dat de grote chef zich niet elke dag kan vrijmaken om nieuwe medewerkers te onthalen. Toch kan je dat als bedrijf, school of voorzie-ning verwezenlijken, gewoon door

een aantal structurele condities te scheppen. Wanneer alle contrac-ten bijvoorbeeld aanvangen op de eerste dag van de maand, kunnen de directeur, de personeelsdienst, de vakbonden enz. op die dag steeds een moment vrijmaken om de nieuwe medewerkers van die maand te onthalen. Het allerbelangrijkste is dat een nieuwe medewerker de eerste dagen echt het gevoel heeft dat hij op geen enkel moment aan zijn lot wordt overgelaten. Mijn computer werkt, iemand vergezelt mij ’s middags, onthaalt mij als ik toekom, enz. Het is erg belangrijk dat de chef daarin een rol opneemt.”

Nele: “Onze coördinatoren worden van meet af aan actief betrokken in de selectie-procedure van nieuwe medewerkers. In een gedragsgericht interview peilen zij niet alleen naar kennis en vaardigheden, maar ook naar een aantal attitudes. We willen de focus meer leggen op ‘talenten’. Dat zal wellicht een impact hebben op de selectie en begeleiding van medewerkers. Eens mensen aan boord zijn, willen we hen alle kansen bieden om zich verder te ontplooien, professioneel én als persoon.”

> Luc derijcke: “Iemand niet over-rompelen is ook een vorm van res-pect. Vaak doet een nieuwe mede-werker op de eerste dag al een ronde door het hele bedrijf. Daarenboven krijgt hij nog een hoop informatie over het contract, de collega’s, de organisatie enz. Gevolg: de volgende dag komt hij binnen en weet hij zelfs zijn bureau niet meer terug te vinden. Tijdens de eerste momenten kijken nieuwe medewerkers naar de praktische punten van de functie: de bereikbaarheid, de specifieke taken, de uurroosters, de verloning, enz. Daarna kijkt hij naar de sociale context: wie zijn mijn collega’s, mijn team, mijn baas. Pas in de loop van het eerste jaar bekijkt hij de organi-satie en de context. Probeer mensen de tijd te geven om hun job in die volgorde te leren kennen. Dat heet ‘gefaseerd introduceren’.”

Applaudisseren

dichtbij: is het goed om mensen aan te duiden om hen daarin te ondersteu-nen. Peters en meters? > Luc derijcke: “Ja en nee. Bij peters en meters kan je vaak terecht voor

nIeUWe ColleGA’s

»Uit onderzoek blijkt dat de helft van de lei-dinggevenden niet geschikt zijn als goede mentor.»

Hedwig: “Onze algemeen directeur, Jan Bogaerts, staat erop elke nieuwe medewerker persoonlijk te ontmoeten bij de ondertekening van het con-tract. Elke departementeel directeur voorziet een kennismakingsgesprek tijdens de eerste weken van de nieuw-komer. Op de introductiedag is de vol-tallige directie aanwezig om zichzelf voor te stellen en bij een hapje en een drankje een informele babbel te slaan met de nieuwe personeelsleden.”


dossIer

een goede peter/meterVoor medewerkers die nieuwe collega’s onder hun hoede nemen, organiseert het Vormingscentrum Guislain de vorming ‘Peter- of meterschap: het begeleiden van nieuwe medewerkers op de werk-vloer’ op Campus Huize Leven in Brugge, op 13 november van 9.30 tot 16.30 uur

Wist je dat personeelsleden van de Broeders van Liefde steeds korting krijgen op de opleidingen in het vormingscentrum Guislain? Een greep uit het aanbod:• De rol van overtuigingen in

gedrag en communicatie’ • Omgaan met conflictueuze

patiëntensituaties’ • Pedagogisch belonen en straffen

in het secundair onderwijs’

Meer info en de volledige lijst vor-mingen: www.dichtbijmagazine.be

heel praktische dingen. Met persoon-lijke vragen (heb ik nu iets verkeerd gezegd in die vergadering?) praat je veeleer met een mentor die je bij voorkeur zelf kiest omdat die relaties kwalitatiever zijn. Een mentor is een doorgewinterd persoon die het psychosociale van de integratie op zich neemt. Die mensen waarschuwt voor ongeschreven regels, voor een cultuur, voor bepaalde gevoeligheden. Een bedrijfs- of schoolcultuur moet mensen toelaten om die ongeschre-ven rol op zich te nemen. Ideaal is als de directe leidinggevende ook een goede mentor kan zijn. Uit onder-zoek blijkt echter dat de helft van de leidinggevenden niet geschikt is als goede mentor.”

Hedwig: “Op sommige van onze zor-geenheden wordt er gewerkt met een peter/meter. Op andere wordt die taak door het hele team gedragen. Het blijft immers belangrijk dat ieder teamlid zijn steentje bijdraagt in de introductie van nieuwelingen. Anders loopt men het risico dat de nieuwkomer in de beginfase afhankelijk wordt van één bepaald persoon. Anderzijds biedt het de nieuwkomers wel een veilig gevoel wanneer ze weten dat ze steeds bij hun collega(‘s) terecht kunnen.”

Nele: “Om onze leidinggevende te ondersteunen zetten we allerhande ini-tiatieven op. Bijzondere aandacht gaat uit naar nieuwe leidinggevenden. Zij volgen een traject van 1 jaar waarin ze door mij individueel gecoacht worden. Gezien de vele en vaak ingrijpende ver-anderingen in de organisatie voorzien we ook ondersteuning voor leidingge-venden in de aanpak van veranderings-projecten.”

dichtbij: Hoe kweek je zo’n cul-tuur? > Lesley Vanleke: “Als je ziet dat mensen zich spontaan op-werpen als mentor: applaudis-seren. Waardering tonen voor die houding.“

dichtbij: Zijn er manieren om als leidinggevende ook een goede mentor te wórden? > Lesley Vanleke: “Als directie kan je dingen doen rond leidersschapsont-wikkeling. Echt luisteren en condities creëren om echt te luisteren zijn daarin cruciaal.” > Luc derijcke: “Het is een intermen-selijke vaardigheid die een leiding-gevende in zich moet hebben. Dat is niet iedereen gegeven. Een leiding-gevende moet bovenal zijn medewer-kers graag zien. Waar is die goed in, wat heeft hij nodig om te floreren en wat kan ik doen om hem gelukkig te maken en te laten groeien: die vragen moet hij zich stellen. Het is een attitude, een zijnsvorm. Het is een kwestie van een hart.”

Hedwig: “In aanvang bespreken we vooral praktische afspraken en zaken die teamgebonden zijn. Drie keer per jaar organiseren we ook een introductie-dag voor nieuwe medewerkers. Hierop krijgen ze een beknopte voorstelling van de organisatie, het beleid en enkele diensten, gevolgd door een wande-ling over het domein. Driemaandelijks verschijnt ons personeelsblad STAN. Ook dat hanteren we als een medium om medewerkers te informeren over wat er zich afspeelt in ons centrum. Op hun eerste werkdag ontvangen ze het jongste nummer van dit blad.”


nIeUWe ColleGA’s

»We streven ernaar dat collega’s zich goed in hun vel voelen.»


de Pionier

Op vraag van Fedasil, het federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers, startten de broeders van liefde eind 2010 met de opvang van 50 niet-begeleide minderjarige vluchtelingen in eeklo en Knesselare. Het project werd jOna gedoopt. geert Danneels leidt dit unieke project al bijna 2 jaar met hart en ziel.

Toen Lokeren mij een contractaanbood, was ik bijna profvoetballer

geworden. Dat was nu, 35 jaar geleden. Ik waseen speler die zichzelf elke dag terugspoelde. Elke training werkte ik af alsof het mijn eerste was. Elke match als was het mijn vuurdoop. Maar ik werd geen profvoet-baller. Ik studeerde voor verpleger en werd opvoeder. En toch is er niet veel veranderd.

Ik koos voor de Broeders van Liefde, werkte met zowat alle doelgroepen. Als een trainer die ieder jaar een ander ploegje krijgt. Als een leerkracht die elk jaar een nieuwe klas krijgt. Zo werkte ik van doelgroep naar doelgroep. Van project naar project. Pion van een zichzelf herhalend begin. En ik ademde. Ik ademde de missie van Vader Triest in. En uit.

Profvoetbal

“

redACtIe > Mattias devriendt fotoGrAfIe > filip erkens

Eind vorig jaar kwam ik hier terecht. Het werken met vluchte-lingen legt mij zo mooi bloot. Niet debatteren, filosoferen of me afzonderen rond geloof, maar met de blote voeten in de realiteit werken. De spirit in handelen omzetten. Niet het warm water uitvinden, maar het warm water laten stromen. Er zijn voor zij die het het meest nodig hebben, het conflict durven aangaan, in overtuigend debat treden met de gevestigde waarden. Ik krijg hier als hulpverlener en mens zoveel kansen om het goed te doen op een integere manier. Integriteit mag niet be-tekenen ‘ik wil gelijk krijgen’. Integriteit betekent: ‘ik wil zorg dragen’. Verantwoordelijkheid nemen. Nieuwe noden zien. Verantwoordelijkheid doorgeven aan anderen. Opnieuw begin-nen. Zo blijft mijn blik open. In het spoor van wat Triest deed.

Ik vind Triest een straffe mens. Al was het maar omdat hij keet schopte in dienst van de zieke medemens. Daarom vraag ik mij af: Mocht hij hier lijfelijk terugkeren, wat zou hij van ons vragen? En zouden we het kunnen realiseren? Op welke manier zou hij willen dat Broeders van Liefde met een project als JONA omgaat? Zou hij ons nog vindingrijk en vooruitstrevend genoeg vinden? Hebben we nog toekomst?

“Mevrouw, weet je wel vanuit welke missie wij werken bij de Broeders van Liefde”, zei hier vorige week een 20-jarige collega-opvoeder. Ik stond perplex. Er zitten massa’s mensen in de buik van de organisatie die met de missie bezig zijn. Jonge mensen professioneel bevruchten met die missie, hen stimuleren om ze in en uit te ademen, dat wil ik doen.Elke dag opnieuw. Met een nieuwe ploeg. Mezelf terug-spoelen. Alsof het mijn eerste training was. Mijn vuurdoop in een nieuw elftal.


In balans

Het abc van huiswerk makenOok al wordt het vaak niet zo erva-ren, huiswerk is belangrijk. Het is een brug tussen school en gezin: kinderen brengen een stukje school mee naar huis. Ouders zien waarmee hun kin-deren in de klas bezig zijn en krijgen een beeld van de mogelijkheden van hun kinderen. Huiswerk leert kinde-ren ook verantwoordelijkheid opne-men: ze leren plichtsbewust, zelf-standig en regelmatig thuis werken. Daarnaast kan huiswerk kinderen een positief gevoel bezorgen: “kijk eens wat ik al kan!” Maar je kinderen ertoe aanzetten om hun huiswerk te maken is niet evident. Enkele tips!

redACtIe > joke verbeke en jimmy Allaert fotoGrAfIe > Pieter Morlion en Peter Callebert

KoMt dit SoMS VooR BiJ Je tHUiS?

Heb je geen huiswerk vandaag? Moet je nog niet beginnen?Wanneer ga je nu eindelijk je huiswerk maken?Ben je nu al klaar?

PROBEER DAN EENS HET VOLGENDE:PAS HET ABC VAN HET HUISWERK TOE!

A AFSPRAKEN MAKEN vOOr het huiswerk!

B BEMOEDIGEN tijDens het huiswerk! C CONTROLEREN

na het huiswerk!


> Wil je nog meer tips? kijk eens op deze websites: www.usgym.nl: ga naar ‘leerlingen’ en dan ‘huiswerktips’. www.groeimee.be: ga naar ‘dossiers’ en dan ‘huiswerk maken begeleiden’. www.klasse.be/ouders/: ga naar ‘dossiers’ en dan ‘huiswerk’ of ga naar ‘klik en print’ en dan ‘huiswerk’.

jimmy allaert (foto hierboven) is coördinator type 1 en coördinator gelijke onderwijskansen in de school voor bui-tengewoon basisonderwijs Sint-Idesbald in Roeselare. De tips kwamen tot stand naar aanleiding van een enquête rond de ervaringen van ouders met huiswerk, vertelt hij.“Veel ouders gaven aan dat hun kinde-ren de taak niet begrepen, niet meer wisten hoe het moest, het te moeilijk vonden of het niet graag deden en daar-door niet gemotiveerd waren om eraan te beginnen of hun taak af te werken. Veel kinderen hadden ook problemen om zich voldoende te concentreren tijdens het maken van hun huiswerk.”Alle ouders in Jimmy’s school krijgen de tips mee naar huis. Ze krijgen in het begin van het schooljaar toelichting, in de vorm van een ludieke powerpoint-voorstelling tijdens het oudercontact, over hun rol als huistaakbegeleider. Er wordt natuurlijk niet verwacht dat ouders in de plaats van de leerkracht gaan staan. Belangrijk is wel dat de ouders inte-resse tonen en een rustige en moti-verende omgeving creëren waarin de kinderen hun huiswerk kunnen maken. Kortom: Er zijn voor de kinderen als ze het moeilijk hebben met hun taken!“Bovendien”, zegt Jimmy, “wat ik hiernaast uit de doeken gedaan heb, is zeker niet voor alle ouders de ideale manier om aan de slag te gaan met het huiswerk! Het zijn een aantal tips die kunnen leiden tot betere resultaten, maar die geen garantie zijn op succes. Hou er steeds rekening mee dat elk kind uniek is en dat elk kind een eigen aanpak vraagt. Ouders weten het best hoe ze met hun eigen kinderen moeten omgaan!”

A AFSPRAKEN MAKEN vOOr het huiswerk!

Kies een vast UUr om te beginnen. Laat je kind mee beslissen.Kies een uur waarop je zelf tijd hebt.Op een blad papier kan je de wijzers van de klok tekenen. Zo weet je kind wanneer het moet beginnen aan zijn huiswerk!

Kies een vaste plaats. Laat je kind mee beslissen, maar zorg ervoor dat het niet kan afgeleid worden: geen TV of computer, probeer ervoor te zorgen dat broertjes of zusjes niet storen.

Laat je kind in de scHOOlagenDa kijken wat het moet doen.

B BEMOEDIGEN tijDens het huiswerk!

De leerkracht dient ervoor te zorgen dat je kind de taak aankan. Laat je kind het huiswerk dus zoveel mogelijk alleenmaken, zonder te helpen! Achteraf kan de leerkracht dan zien of het kind nog herhaling nodig heeft.

Maak tijd om te lUisteren naar je kind. Toon interesse, praat erover met je kind.

Moedig je kind aan, wees een goede sUppOrter! Geef een complimentje.

Laat je kind na een KWartier ophouden, ook als het nog niet klaar is.

C CONTROLEREN na het huiswerk!

cOntrOleer zelF het huiswerk van Kleinere KinDeren.Laat grOtere KinDeren zelF hun huiswerk cOntrOleren. Bekijk het dan zelf nog eens.Zeg hoeveel fouten erin zitten, maar niet welke!Laat je kind zelf de fouten zoeken en verbeteren!

Is alles gemaakt? Ben je niets vergeten?Teken de scHOOlagenDa af.Noteer indien nodig hoe het komt dat het huiswerk nog niet af is.

Laat je kind de taFel OprUimen.

Laat je kind de scHOOltas voor morgen maken.

elk kInd vrAAGt eIGen AAnPAk


Aan het woord

Verlies kan diepe wonden slaan, zeker als je het met niemand kan delen. Emotie, pijn, twijfel en kwaadheid worden opgekropt, tot ze ontploffen. ‘Probleemjongeren’ worden ze genoemd, zij die na een echtscheiding ‘onhandelbaar’ worden, die na de dood van hun liefste opa in hun armen krassen. Lut Celie en haar collega’s in vzw De Bleekweide kijken verder dan dat gedrag. Ze ontdekken al te vaak een gehavende ziel, vol verbeten pijn en gaan samen verder op weg. “Het zit soms in zo’n kleine dingen. Een meisje dat hier komt, is onlangs met haar papa naar zee gegaan. Ze hebben een mooie schelp gezocht en haar papa heeft daarin geschreven: Papa ziet jou graag, voor altijd. Voor dat meisje is dat een symbool van onschatbare waarde.”

redACtIe > Annelies naert fotoGrAfIe > filip erkens

» de tijd heelt niet alle wonden »

Lut Celie


»Verlies van liefdevolle aandacht is een van de grootste verliezen van deze tijd.»

»Spiritualiteit is voor veel mensen een anker op moeilijke momenten.»

»Er ontstaanveel zorg kinderen omdat er geen tijd meer isvoor hun binnenwerelden.»

dichtbij: Wat houdt jullie begeleiding precies in?“Bij kinderen, jongeren en volwassen komt een rouw-, trauma- of verlieser-varing op veel verschillende manieren naar buiten, vaak in gedrag. Op een of andere manier wil onze maatschap-pij al die uitingen van verlies echter in hokjes stoppen. Onlangs kwam een jongen bij ons die op zijn school voor de tweede keer door het lint was ge-gaan. Hij wordt aan handen en voeten gebonden en naar de kinderpsychiatrie afgevoerd.

Daarenboven leven ze vaak in een verdeelde situatie: een week bij papa, een week bij mama. Het is belangrijk kinderen te leren hoe ze daarmee om moeten gaan. 1 op de 3 koppels gaat uit elkaar, waardoor veel zorgkinderen ontstaan omdat er geen tijd meer is voor die binnenwerelden. Verlies van liefdevolle aandacht is een van de grootste verliezen van onze tijd en je kan niet geloven hoeveel aandachts-stoornissen daaruit voortkomen.”

dichtbij: is het taboe geworden om te blijven stilstaan bij wat we voelen en ervaren?“Ik heb veel zin om daar ‘ja’ op te antwoorden. Mensen zeggen te vaak: ‘Je moet je niet kwetsbaar opstellen, je moet je erover zetten, je moet flink en sterk zijn en laat je niet gaan’. Van-morgen kwam hier een vrouw wiens zoon zelfmoord heeft gepleegd. Ze zei me: ‘Alleen naar hier komen en weten dat ik mag wenen als je me aan-spreekt, dat lucht op.’ En dan denk ik: waarom kunnen we dat niet met zijn allen? We moeten het taboe van verlies en rouw doorbreken en dat kan je op gelijk welk moment in je leven doen.

Hij wordt er als psychiatrisch be-stempeld, wordt een gedragsstoor-nis aangemeten, wordt als agressief beschouwd, enzovoort. De moeder belt naar hier: ‘Mijn kind is niet psychia-trisch! Waarschijnlijk is de scheiding – een vechtscheiding die al vier jaar duurde – en alles wat daarop volgt de oorzaak.’ Uiteindelijk is haar zoon bij ons terechtgekomen. Hij vindt hier een plek waar hij boos mag zijn, en waar hij op een constructieve manier zijn kwaadheid mag kanaliseren. Ik krijg er kippenvel van als ik hem hier zie; tegen een boksbal slaan, met dingen gooien, op de ‘boze muur’ schrijven. Ik vind het vooral belangrijk om zo’n jongeren niet weg te stoppen in een vakje. We kunnen het verlies niet teniet doen, maar we kunnen hen wel op een constructieve manier leren hoe ze kunnen omgaan met hun opgekropte binnenwereld.”

dichtbij: Zijn er volgens jou meer zorg-kinderen vandaag de dag?“Ik wil niet vergelijken met vroeger. Wat ik wel merk, is dat de maatschap-pij erg snel gaat voor kinderen en jongeren. Er is veel druk en stress. Kinderen leven van ’s morgens tot’s avonds het ritme van de ouders.

dichtbij: Je bent psychotherapeute, gespecialiseerd in rouw en verlies bij kinderen. Maar wat is dat eigenlijk, rouw en verlies?“Verlies heeft een heel brede beteke-nis. Er is zichtbaar en onzichtbaar verlies. Onzichtbaar verlies is bij-voorbeeld het verlies van liefdevolle aandacht, van zelfvertrouwen, van zaken die je niet kan grijpen, maar die een enorme impact hebben op je leven. Zichtbaar verlies ontstaat bij een scheiding, overlijden, zelfdo-ding. Hoe sterker en krachtiger de verbindingen tussen personen, hoe intenser een verlieservaring wordt. Het grote verschil tussen verlies en rouw, is dat rouw door de dood wordt veroorzaakt. Verlies en rouw is ook alles wat dat teweegbrengt: het naar boven komen van emotie, pijn, kwaadheid, schuld. En dat traject begeleiden wij hier.”

Boksbal

dichtbij: Hoe ben je daartoe gekomen?“Enerzijds begon het allemaal met ‘Koester’, de thuisbegeleidingsdienst voor kinderen met kanker, een pro-ject dat ik binnen het kinderkanker-fonds uitwerkte.

Wat ik daar zag, raakte mij enorm. Anderzijds overleed mijn vader toen ik 21-22 was. Als oudste van zes zag ik hoe weinig aandacht die gebeurte-nis kreeg. In ons gezin konden we als kinderen vaak geen weg met onszelf. We vonden geen plek om ons verhaal te doen en ontploften. Vanuit dat persoonlijke proces en door wat ik gezien en ervaren had binnen Koester, heb ik mijn weg gezocht. Ik wou meer. Zo begon ik opleidingen te volgen in psychotherapie in Neder-land en België.”

Als je bijvoorbeeld altijd geleerd hebt dat je gevoelens en emoties moet op-kroppen, dan kan je zelf beslissen om het anders aan te pakken. Hier probe-ren we mensen daar ook een kans toe te bieden door alles bespreekbaar te maken, individueel of in groep.”

dichtbij: Hoe kunnen we opnieuw leren om daarmee om te gaan?“We moeten proberen om niet bang te zijn van emotionele pijn en moeilijke gevoelens. Ik merk dat dertig jaar in de tijd toch heel dichtbij kan zijn in gevoel. Stel dat je dertig jaar geleden je vader bent verloren en dat je daar


nooit iets mee hebt gedaan, dan kan die pijn dertig jaar later in een veilige omgeving naar boven komen. En dat is allemaal normaal. Zoek dus vooral iemand in het leven waarbij je de din-gen kan delen die binnenin opgeslo-ten zitten en je bent al een heel eind verder.”

dichtbij: Het cliché ‘tijd heelt alle won-den’ klopt niet?“Nee, voor mij niet. Zo vroeg een man van 76 jaar me onlangs of het kan dat hij het verdriet rond de dood van zijn moeder toen hij achttien was, nog altijd niet had verwerkt. Als je niets doet met rouw of verdriet, dan blijft dat ergens binnenin zitten.”

dichtbij: Bij kinderen ligt het wat moeilijker. Je gaf zelf aan dat kinderen vaak communiceren via gedrag en niet altijd via taal. Hoe kan je als ouder, leerkracht of zelfs als hulpverlener die signalen oppikken?“Een kind dat zich goed voelt in zijn vel, zal geen signaalgedrag vertonen, maar bij anderen moet je als ouder of leerkracht proberen achter de feiten en het gedrag te kijken. Ga dus vooral kijken naar de oorzaken van gedrag.

Alleen nog maar die flexibiliteit creëren om daarvoor voelsprieten te kweken, zet je een eind op weg.”“Maar natuurlijk kunnen we hetgeen we zien, niet zomaar laten gebeuren. We moeten liefdevol consequent zijn. Daarmee bedoel ik dat we moeten laten weten aan dat kind dat we zien dat het kwaad is en dat we het willen helpen, maar dat er ook grenzen zijn. Die kwaadheid moet er uit, maar bij-ten en slaan kan niet. We hadden hier een jongen die zijn zus was verloren door zelfdoding. Elke pester die hij tegenkwam zou hij een pak rammel verkopen, want in zijn ervaring was dat de oorzaak van de dood van zijn zus. Wij bieden een alternatief aan: een plek waar je kwaad mag zijn, een bozendoos maken met tekeningen, een boze muur waar ze mogen op schrijven, een troostplek. Zo’n plek waar hij kwaad mag zijn, heeft die jongen nu ook thuis gecreëerd.”

dichtbij: Kan jullie eerstelijnszorg de toestroom naar bijvoorbeeld de psychi-atrie een halt toeroepen?“Ik zeg van wel. Ik geloof dat als we zo met kinderen en jongeren kun-nen werken, dat we dan veel meer

kinderen en jongeren op een ambu-lante, laagdrempelige manier kunnen opvangen. Ik zeg niet dat de psychi-atrie niet nodig is, maar we kunnen veel meer mensen dan nu het geval is, helpen op een ambulante manier. We geloven hier wel in die ambulante, intensieve, maar laagdrempelige zorg.”

Facebook

dichtbij: Jullie leren jongeren weer praten met elkaar?“Eens een berichtje posten of sturen op Facebook en andere online plat-formen: dat is geen communicatie, hé. Een zeer groot aandachtspunt is, wordt en blijft dat men kinderen en jongeren leert dat virtuele vrienden niet altijd de vrienden zijn die we den-ken dat ze zijn. Wekelijks zijn wij hier bezig om uit te leggen en samen op zoek te gaan naar ‘wat is een vriend?’. Face tot face communiceren, dat mo-gen we niet kwijt geraken. Hart-hart-verbindingen noem ik dat. Afspraken maken en praktische zaken regelen, kennisoverdracht, dat kunnen we goed; maar als het binnenin stropt, dan wordt het moeilijk.”

> “Face tot face communiceren, dat mogen we niet kwijt geraken. Hart-hartverbindingen noem ik dat.”


dichtbij: Je legt de nadruk op het luisterend oor. een van je boeken heet ook ‘Luister nu eens naar mij’. er zijn intussen steeds meer initiatieven die kinderen en jongeren een stem willen geven. Wat vind je van die evolutie?“Met luisteren wil ik vooral horen wat een kind wil vertellen. Daarvoor moet je gedrag kunnen lezen en niet enkel kun-nen luisteren naar wat iemand zegt.

»Facebook en andere online platformen: dat is geen communicatie,hé.»

»Wij bieden hier een plek om boos te zijn.»

> Lut Celie (54) is een erkend

psychotherapeute en startte vzw De Bleekweide op.

> Op een bleekweide legde men vroeger grauw linnen, met de bedoeling dat weer witter te krijgen onder het felle zonlicht.

> Ze heeft een voorliefde voor Afrika, in het bijzonder Oegan-da. “Het is een bodem waar ik graag en vaak naar terugga.”

Wie is Lut Celie?

Met luisteren bedoel ik dus: leren communiceren met elkaar, op school-niveau, op nestniveau. Leren uitspre-ken wat er binnenin je leeft. Luisteren is erkenning geven, wat niet hetzelfde is als iemand gelijk geven. Ik ben wel heel erg te vinden voor initiatieven waarbij kinderen een stem krijgen, maar tegelijk moeten kinderen daarin ook ondersteund worden.”

dichtbij: Welke plaats kan geloof bekleden in het verwerken van een verlieservaring?“Geloof kan enorm helpen bij het ver-werken van een ingrijpende gebeur-tenis. Geloof - en dat staat los van religie - kan helpen. Die spiritualiteit kan voor mensen een anker zijn.”

overbevraagd

dichtbij: Wat is voor jou de meest dringende verandering op niveau van beleid?“Ik heb contacten gehad met het kabi-net van Vlaams minister Jo Vandeur-zen en met de stad Gent. We werken al met een hulpfonds en we kunnen extra hulp goed gebruiken. Er zijn als-maar meer mensen die het niet kun-nen betalen, maar toch willen we hen blijven helpen. We krijgen bovendien heel wat aanvragen en adviesvragen, maar worden overbevraagd. Daarom zoeken we hulp bij de overheid om

alles te kunnen opvangen. We hopen dat de overheid begint te geloven in onze eerstelijnszorg en dat we samen warme nesten kunnen creëren om kinderen te laten bekomen. Het is mijn grote vraag aan de overheid om al die mooie initiatieven structureel te ondersteunen.”

dichtbij: Je hebt al een heleboel men-sen begeleid. Wat raakt je persoonlijk het meest?“Dat zijn soms zeer kleine momenten. Het zijn momenten dat ik me laat raken. Dat is bijvoorbeeld een vrouw die voor mij zit – haar man is veron-gelukt toen ze zwanger was van hun derde kindje – die met zoveel gevoel en overgave over haar man kan vertel-len. Dat komt binnen en dat laat ik dan ook gebeuren. Kinderen kunnen de dingen ook soms zo mooi en gevoelig verwoorden.”

dichtbij: Hoe zorg je dat je er zelf niet onder bedolven wordt?“Ik probeer erg goed zorg te dragen voor mezelf en voor mijn eigen bin-nenwereld. Niet snelsnel leven, maar even blijven stilstaan bij wat is blijven hangen. Aftoetsen bij mijn collega’s wanneer ik zorg en steun nodig heb. Ik heb geleerd soms te weigeren als mijn agenda te vol zit. Ik heb kleine momenten leren zien: een boek mee-pakken en tussendoor eens twintig minuutjes in mijn zetel buiten zitten en de zon voelen. Ik geniet van de zee en ga daar af en toe heen. Ten slotte is humor in ons team erg belangrijk.”“Gelukkig of content leven is een weg die je bewust gaat, zelfonder-

dichtbij: Zijn er nog dingen waar je van droomt?“Veel. (lacht) Ik heb altijd veel ideeën en dat leeft continu. Maar een echte droom is een wereldreis te maken. Heel simpel, met mijn rugzak en met mensen die ik graag zie. Een keer voor lange tijd eruit en opnieuw voeden en ontdekken, zien en kijken.” n

> lut Celie is gastspreker op het zorgcon-gres voor basisonderwijs in het vormings-centrum Guislain in Gent op 2 oktober.

zoekend. Ik ben ook maar een mens die per toeval geboren is in een nest, met de mogelijkheden, talenten en kwaliteiten die er waren en met alles wat daar is gebeurd. Ik heb wel altijd afgetast wat ik nodig heb om me goed te voelen en gelukkig te zijn. Daarin mijn weg gaan met anderen: dat is ook zingeving voor mij.”


In memoriam» Voorgoed uit ons midden,

maar altijd in ons hart »

Broeder Michael Verwimp (1923-2012)Broeder Michael was één van de broeders die na een periode van dienstbaarheid in België naar het toenmalige Transvaal mocht vertrekken om er vijftig jaar mis-sionaris te zijn. Na zijn studies aan de normaalschool werd Br. Floridus – de naam die hij als religieus meekreeg – in 1943 naar Zwijnaarde en in 1948 naar Sint-Job-in-‘t-Goor gezonden om er aan de kinderen met een handicap te onderwijzen. In 1952 ging zijn levensdroom in vervulling: hij mocht naar de missies, en wel naar Zuid-Afrika. Hij werd er leraar in Pieterburg en Klerks-dorp en behartigde mee de leiding van de dovenschool in Soweto.

Nu en dan had hij gezondheidsproblemen, maar telkens wist hij die te overwinnen, tot hij in 2003 definitief naar België terugkwam. Het werden nog 9 mooie jaren in Lummen, tot hij begin dit jaar voor verzorging naar het klooster-rusthuis St.-Jan in Zelzate ging, waar hij op 3 mei overleed.Broeder Michael was een graag geziene, opgewekte figuur, die altijd wel een rake op-merking wist te geven, een mop vertelde en vooral veel interesse toonde voor anderen.

Met Broeder Michael verliest de congregatie een boegbeeld uit een rijk missionair verleden in Zuid-Afrika.

Arlette Dellaert (1952-2012)De collega’s van O.C. Broeder Ebergiste in Vurste moesten dit voorjaar afscheid nemen van Arlette Dellaert. Arlette, geboren op 29 juni 1952, startte haar loopbaan in okto-ber 1973 in het toenmalig Sint-Juliaan. De laatste jaren werkte ze als begeleidster in de ambulante kring. Door haar lange jaren dienst in de voorziening was Arlette een

bekend figuur, gewaardeerd door veel col-lega’s en bewoners. Ze leven dan ook mee met haar naaste familie en met alle mensen die door dit plotse verlies veel te vroeg van Arlette afscheid moesten nemen.

Arlette is vrij plotseling overleden, op zondag 20 mei.

Broeder August (Clotarius) Sanders, af-komstig van Roksem, kwam samen met zijn broer Cyriel bij de Broeders van Liefde. Na zijn eerste professie in 1940 studeerde hij af als onderwijzer en hij mocht aan de slag bij de dove leerlingen in Woluwe. Daarna kon hij zich in Brussel verder bekwamen en hij werd leraar tekenen en handenarbeid aan de Normaalschool in Zwijnaarde. Toen het moment van de pensionering in 1984 aanbrak, stelde Br. Clotarius voor om zijn talenten ook buiten de grenzen te mogen gebruiken, en hij werd missionaris in Zuid-Afrika, in de dovenschool van So-

weto. Het werden 8 mooie jaren, tot hij door gezondheidsproblemen in 1992 naar België terugkeerde. Hij verbleef even in Roeselare, daarna in Sint-Michiels-Brugge en vanaf 1997 in Temse. In 2010 verhuisde hij naar het klooster-rusthuis in Zelzate, waar hij overleed op 10 april.

Alle oud-leerlingen houden de beste herin-neringen aan Broeder Clotarius, door zijn rake opmerkingen, zijn mensenkennis, zijn toewij-ding en zijn liefde voor het vak en de student.

Broeder August Sanders (1921-2012)


van alle markten thuis

alle info over deze en andere acties op www.dichtbijmagazine.be

Op zoek naar ruimte?Ben je als bestuurslid van een organisatie, vereniging of serviceclub op zoek naar een geschikte locatie voor een vergadering, seminarie, lezing of congres? Vormingscentrum Guislain biedt personeelsleden van de Broeders van Liefde 35% korting op de geldende non-profittarieven voor gebruik van de infrastructuur. Het Vormingscentrum heeft campussen aan de groene rand van Gent en Brugge, vlot bereikbaar met de wagen en het openbaar vervoer.

campus gent2 aula’s: 200 en 300 personen - 15 vergaderlokalen - 4 tolken-cabines - Onthaal- en receptie - Restaurant en catering - Overnachtingsmogelijkheden - Ruime parkeergelegenheid

campus brugge4 vergaderruimtes of 1 groot seminarielokaal (max. 45 pers.)Moderne communicatiemiddelen en audiovisuele apparatuurOnthaal- en cateringmogelijkheden

Bellen en surfen met kortingMobiel bellen, sms’en, surfen op het internet en digitaal tv-kij-ken: je kan het bijna niet meer uit ons leven wegdenken. Dankzij Dichtbij geniet je als personeelslid van de Broeders van Liefde van kortingen bij Proximus en Mobitel. De Broeders van Liefde, Proximus en Mobitel hebben de handen immers in elkaar gesla-gen om jou een uniek personeelsaanbod te kunnen voorstellen. De voorwaarden zijn zowel van toepassing voor bestaande als voor nieuwe klanten.

Het aanbod bestaat uit 2 delen:

1. Mogelijkheid om jezelf en tot 3 extra gezinsleden aan te sluiten op het Employee Privilege Programme (EPP) tariefplan (o.a. voor gsm-abonnemen-ten en abonnementen op het pack ‘telefonie + internet + digitale tv’ of op het pack ‘GSM (=mobile) + internet + digitale tv’).

2. Uniek aanbod voor enkele zeer interessante GSM- toestellen en smartphones.

meer info, bestellingen, en een prijslijst met de kortingen voor de toestellen vind je op www.dichtbijmagazine.be.

Zorgeloos onderwegvab staat de lezers van Dichtbij bij. Als personeelslid van de Broeders van Liefde kan je genieten van 20% korting op de geldende jaartarieven voor basispolissen. Zo kan je zorgeloos op weg!

pechbijstand (benelux) Pechbijstand: € 86,41 i.p.v. € 108.Pechbijstand met vervangwagenBenelux: € 125,61 i.p.v. € 157.

reisbijstand (Wereldwijd) Gezinspolis (+ 2 voertuigen voor 1 jaar): € 99,20 i.p.v. € 124Singlepolis (+ 1 voertuig voor 1 jaar): € 70,40 i.p.v. € 88Gezinspolis Compact (zonder voertuig): € 79,21 i.p.v. € 99Singlepolis Compact (zonder voertuig): € 61,60 i.p.v. € 77

inschrijven kan via www.vab.be/korting/broed.

Studeren: rechte rugBij het begin van het schooljaar denken we ook aan je kinderen! Wie zonder rugklachten wil stu-deren, kan maar beter ergonomisch zitten. Ergoconcept biedt de lezers van Dichtbij daarom 25% korting op alle meegroeistoelen en alle meegroei- en aanbouw- accessoires. Bovendien geniet je tot het einde van dit jaar van de volgende aanbiedingen:

• een Moll Champion hooglaag meegroei lessenaar/pc desk voor opgroeiende kinderen of hoog laag pc desk met grote lade en traploze hoog-laagregeling voor 625€ i.p.v. 715€. Geleverd en gemonteerd bij je thuis.

• een Sprinter hoog laag meegroeilessenaar (kleuren: wit, beuk,ahorn of walnoot) met dubbele pennenlade voor 360€ i.p.v. 430€.. Zelfbouwpakket, af te halen in Aalst.

ergoconcept, groenstraat 202, 9300 aalstmeer info en prijzen op www.dichtbijmagazine.be


etcetera

broeder Cyriel verkoopt elk jaar op eigen houtje een kleine 2.000 kalenders. Priesters, zusters, klooster-orden, diakens, assistenten, aalmoezeniers,

parochiale contactpersonen: hij belt ze stuk voor stuk op bij hen thuis, prijst de kalender aan en ontvangt nagenoeg altijd een enthousiaste ‘ja, wij kopen’ van de andere kant van de lijn. Vervolgens maakt hij de nodige kalenders klaar voor verzending met een overschrijvingsformulier waarna het enkel nog wachten is op de betaling. “1 kalender kost € 6,95, maar heel veel mensen schrijven € 10 tot zelfs € 50 over. Via de kalenders komen zo heel wat giften binnen voor de congregatie”, vertelt broeder Cyriel. “Doordat ik dit al zo

lang doe, ken ik al mijn contactpersonen persoonlijk, wat de verkoop natuurlijk ten goede komt. Het is een levenswerk. Als de Heer mij ooit vraagt: ‘Hebt ge uw best gedaan?’, dan kan ik met trots ‘ja’ zeggen en daar draait het toch uiteinde-lijk om.” Ondanks zijn hoge leeftijd denkt Broeder Cyriel nog niet aan stoppen, maar hulp is zeker welkom. “Ik heb de verkoop in enkele grote kloosters doorgegeven aan andere broeders, maar in de scholen en voorzieningen moeten zeker ook mensen zijn die zich hiervoor willen inzetten”, zegt hij nog. “Ik doe het met hart en ziel, heb veel mooie verhalen en vriendelijke mensen gesproken en gezien. Het geeft heel veel zin en voldoening.” n

“Goedendag. Ik ben broeder Cyriel van de Broeders van Liefde, 97 jaar. Koopt u ook dít jaar een kalender?” Het is al 47 jaar de openingszin van broeder Cyriel tijdens de duizenden telefoontjes die hij doet om kalenders van de Broeders van Liefde te verkopen in West-Vlaanderen. “Behalve op zondag, dan laat ik de mensen met rust.”

redACtIe en fotoGrAfIe > Mattias devriendt

Wie helpt Broeder cyriel?

in cijfers> 97 jaar oud > 85 jaar in het klooster > 47 jaar inzet in

de kalenderverkoop > 7 auto’s versleten bij het school-aan-school verkopen > 1.768 kalenders verkocht in 2011 > 870 kalenders verkocht tussen 26 juni en 26 augustus 2012

> Br. cyriel verkocht vorig jaar maar liefst 1.768 kalenders.


WedstrijdBenieuwd of je in de prijzen bent gevallen? Surf dan snel naar www.dichtbijmagazine.be en check de lijst met de winnaars.

World Soundtrack awards

Ben je een hevige filmfan en heb je nog een gaatje vrij op zaterdag 20 oktober? Dan hebben wij goed nieuws: de 12de World Soundtrack Awards & Concert in het Kuipke sluit die avond het Gentse filmfestival af en Dichtbij schenkt 10 duotickets ter waarde van 98 euro weg!

Filmmuziekcomponist James Newton Howard, componist van onder meer The Bourne Supremacy, Snow White and the Huntsman en The Hunger Games, wordt op de 12de World Soundtrack Awards & Concert in de bloemetjes gezet. Zijn werk wordt live uitgevoerd door het Brussels Philharmonic, dat bij de

jongste Oscaruitreiking mocht delen in de prijs voor Beste Originele Score voor de film The Artist. Dirk Brossé dirigeert en op het grote scherm zijn filmfragmenten te zien.

Je kan James Newton Howard kennen van zijn muziek voor films als King Kong, The Sixth Sense, The Fugitive, Pretty Woman, My Best Friend’s Wedding of The Prince of Tides. Hij heeft al heel wat onderscheidingen en Oscarnominaties op zijn naam staan. Zo won hij samen met Hans Zimmer in 2009 een Grammy Award voor hun muziek voor The Dark Knight.

De 12de World soundtrack awards & concert, zaterdag 20 oktober om 20 uur in Kuipke gent. Uitvoering door brussels philharmonic o.l.v. Dirk brossé, begeleid door filmfragmenten op het grote scherm.

Speel mee!

Stuur jouw antwoord op de vraag: Welk thema moet dringend eens aan bod komen in Dichtbij? naar [email protected] vóór 15 oktober. Vermeld ook je thuisadres. De winnaars worden persoonlijk op de hoogte gebracht.

> www.filmfestival.be voor meer info en tickets.

> Wil je Broeder Cyriel helpen?stuur een mailtje naar [email protected] of bel hem even op 09 241 19 82.

Wie is Broeder Cyriel

> broeder cyriel startte zijn opleiding tot broeder in 1927.

> Hij werkte ondermeer in Sint-Truiden, Leuven, Gent en Brugge als leraar lager onderwijs, als juvenistenmeester en als rekruteur van broeders in West-Vlaanderen.

> Hij kijkt graag naar Blokken en het Journaal.

> Naast de kalenders wijdt hij zijn leven aan het gebed.

WIl je ook een kAlender? De mooie kalender kost 5 euro en kan verkregen worden via [email protected] (09 241 19 82). De kalender kan aan twee zijden gebruikt worden, hij kan zowel hangen als staan. Aan de ene kant zie je collega’s, leerlingen en gebruikers aan het werk in scholen en voorzieningen wereldwijd. Op de andere zijde staan foto’s van Ludo Goossens, natuurfotograaf zowel in zijn eigen tuin als in bijzondere natuurgebieden ter wereld. Polen, Bulgarije, Spanje, Hong Kong en Alaska zijn bekend terrein voor hem. Met zijn natuurfotografie won hij vele internationale prijzen. Ludo Goossens werkt als verpleegkundige bij de Broeders van Liefde in P.C. Sint-Jan-Baptist in Zelzate. (zie ook p. 7, Anders bekeken)

Broeders van Liefde

april2013

08 maria boodschap

30 koninginnedag (nl)

ma di wo do vr za zo

01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30

Het is verbazend hoeveel meer je kunt bereiken als het je niet uitmaakt wie er met de eer gaat lopen…

[ S. Truman ]

Bruine kikker tussen de kikkerdril

In beeldw

ww

.klie

k.be

¬ 12

-1954

Brons op zolder fotoGrAfIe > Filip erkens

in o.c. de Beweging in gijzenzele zijn ze ‘apetrots’, want Pieter Verlinden bracht een bronzen medaille mee van de Paralympische Spelen in Londen! Hij behaalde die in de categorie ‘boccia’, een soort petanque voor mensen met een hersenverlamming. Pieter en andere cliënten kunnen in de Beweging trainen op de ‘bocciazolder’. “dat is een op maat gemaakte ruimte, met aangepaste vloer”, vertelt hoofdbegeleider Bart gosselin. “Pieter traint met zijn vader (links op foto, nvdr) of met medewerkers. Het was een lange en intense voorbereiding, maar het heeft zijn vruchten afgeworpen!”

Dichtbij 2012-4

Documents

Transcript of Dichtbij 2012-4