Dichtbij 2013 4

PersoneelsMAGAZIne Broeders vAn lIefde

Verschijnt 5 keer per jaar feb - apr - jun - okt - dec

4de jaargang

oKToBer 2013 | nr. 19dichtbij

luckas Moens leert zijn collega’s dezelfde taal te spreken

Claudia Claes:“de idealezorgverlener kijktverder dan zijneigen expertise”

De toekomst vanons onderwijs

dossIer

Voordelig weekendje disneyland Parijs of laPtoPs aan stuntPrijzen: Voor elk wat wils!

2 > dichtbij Oktober 2013

22

15

26

Kwaliteit leveren

= mee veranderen.

Welkom in de wereld

van de BvL en succes!

Kleine zaken

kunnen leiden tot

grote successen.

21 van alle markten thuis

22 Aan het woord Claudia Claes: “Een goede zorgverlener kan goed luisteren”

26 etcetera Kennismaken met nieuwe collega’s

27 Wedstrijd

28 In beeld Jonas Trossaert

14 dubbelgangers Familie

15 dossier De toekomst van ons onderwijs

19 de pionier Mark Frederickx

20 Toch dichtbij Een dag uit het leven van een jonge broeder

De voorproever

inhoud

Aleide Sterck

proefde deze

Dichtbij al voor.

ze is directiesecretaresse in P.C. zoete nood gods. als antenne is ze er ook het lokale aanspreekpunt voor dichtbij.

3 edito

4 Kort - telex

7 Anders bekeken Rein en Els

8 vaste stek Luckas Moens: Pater Luckas

11 In memoriam

12 Gespot Klas stijgt boven zichzelf uit

Medewerkers met

het hart op de juiste

plaats, een hart voor

de meest kwetsbaren

uit onze maatschappij.

dichtbij Oktober 2013 > 3

15

www.dichtbijmagazine.be

Cover: Luckas Moens, Fioretti foto: Lisa Van Damme

Alle medewerkers van de Broeders van Liefde in België ontvangen ‘Dichtbij’ (Vlaanderen) of ‘Approches’ (Wallonië). De Broeders van Liefde zijn een congrega-tie en organisatie die de begeleiding en de verzorging opneemt voor kinderen, jongeren en volwassenen, in de sectoren onderwijs, verzorgingsinstellingen (geestelijke gezond-heidszorg en ouderenzorg), sociale economie, welzijn (orthopedagogische zorg en kinder-dagverblijven) en buitengewoon onderwijs.

redactieraadLieven Claeys, Katrien Debreuck, Jan Decoene, Luc de Kezel, Mattias Devriendt, Filip D’Hooghe, Karen Godfrin, Br. Luc Lemmens, Raf Missorten, Annelies Naert (redactie-secretariaat), Veerle Neyt,Jacques Van Daele, Edwin Vercruysse, Liesbet Werbrouck en Wim Wullaert.

Hoofdredacteur en verantwoordelijke uitgeverRaf De Rycke - Stropstraat 119 - 9000 Gent. Dichtbij is een uitgave van de v.z.w. Provincialaat der Broeders van Liefde.

AbonnementDichtbij verschijnt 5 keer per jaar en is gratis voor alle medewerkers van de Broeders van Liefde. Wilt u een abonnement? Neem dan contact op met het redactiesecretariaat.Oplage: 12.150 ex.

redactiesecretariaatWie wil meewerken aan Dichtbij neemt het best contact op met het redactiesecretariaat. Lore Stassen, Stropstraat 119, B-9000 Gent T 09 241 19 98, [email protected]

vormgevingKliek Creatieve Communicatie

drukKartim

in woord en beeld naar de essentieIk geloof in de kracht van woorden en nog meer in de kracht van beelden. Beelden kunnen soms uitdrukken waar tien woorden nog niet in slagen. Woorden en beel-den beïnvloeden hoe we denken, hoe we ons gedragen en wat we voelen.Ik trap een open deur in als ik stel dat we allen worden beïnvloed door onze om-geving, maar als we erbij denken dat we diezelfde omgeving voor een stuk ook zelf meebepalen, kan er een interessante wisselwerking ontstaan.

Toen we een drietal jaren geleden startten met het formuleren van onze identi-teitsverklaring, begonnen we in eerste instantie een zoektocht naar de woorden die de kern aanduiden van het ‘wat en hoe’ van ons werk. We lieten ons onder meer inspireren door een lijst van universele waarden. Al snel bleek dat een strenge selectie zich opdrong. We praatten over fijne nuances tussen woorden en waarden en gingen na hoe bepaalde woorden soms nét niet elkaars synoniem zijn. Ik had toen al het gevoel dat het uitpuren van de betekenis van deze waarden hun bestaan ervan in de praktijk versterkt. Of hoe het louter spreken erover ze meer aanwezig kan maken. De kracht van het woord.

In de verdere uitwerking van onze identiteitsverklaring kozen we ervoor om de doelen die we met onze cliënten – maar evengoed met onze medewerkers – hopen te bereiken, te symboliseren en te visualiseren met het model van de Circle of Courage. Vier krachtige woorden (belonging, mastery, independance, generosity*) worden daarbij in een cirkel bijeengebracht. Ongelooflijk hoe deze woorden aan het binnenkomen zijn in Sint-Idesbald en ons bewustzijn aanscherpen over de essentie van ons werk en leven. De meest recente stap in dit hele proces is de ontwikkeling van een nieuw logo en een nieuwe huisstijl. Uitweiden over het wat en waarom van ons nieuw logo zou ons te ver leiden, maar ook hier ervaar ik hetzelfde: het loont om bezig te zijn met het ‘woord’ en ‘beeld’ waarmee je de organisatie probeert te presenteren. Net als een identiteitsverklaring is het nadenken over een logo een oefening die je naar de essentie brengt.

Misschien sta ik – vanuit mijn eigen taak in Sint-Idesbald – meer dan een ander stil bij deze zaken, maar ik hoop alvast dat het positieve gevoel dat ikzelf overgehouden heb aan het voorbije proces breed gedeeld wordt. Ik denk het wel!

*thuishoren, meesterschap, zelfstandigheid en weldaad

> Heb je zelf een gedachte die je via dit editoriaal wil delen met je collega’s? neem dan zeker contact op met de redactie: [email protected]

edito Colofon

> Marnick (48) is stafmedewerker organisa-

tiebeleid in O.C. Sint-Idesbald. Hij houdt van

actieve buitensporten. Drie jaar geleden fietste

hij met pak en zak en enkele vrienden van Sint-

Sint-Pietersplein (Gent) naar Sint-Pietersplein

(Rome). Een in de marge geraakte passie die

hij binnenkort weer wil oppikken is tekenen en

schilderen. Hij is de trotse vader van drie zonen.

Wie is? Marnick SeyS


k[o]rt

Zuidreis Viertjubileum

Jan Decoene

Ook onze collega’s in het Zuiden zijn een nieuw werkjaar gestart en voor de tiende keer biedt Fracarita Belgium je de kans om hen te bezoeken. In welke klassen en in welke omstandigheden moeten leerkrachten er les geven? Wat zijn de werkomstandigheden van psychiatrische verpleegkundigen? Wat betekent een huisbezoek aan een kind met een handicap in Afrika? In welke context leven onze Afrikaanse collega’s en de broeders? Wat doen zij met onze steun? Schrijf je in voor de Zuidreis en ontdek het met je eigen ogen. Reageer voor 16 oktober!

De Sleutel

“Met een splinternieuw lespakket voor

kleuters helpen we kleuterleerkrachten

om op een speelse manier de sociale

vaardigheden van kleuters te trainen”,

vertelt Joke De Kimpe van De Sleu-

tel. Samen met uitgeverij Die Keure

Educatief ontwikkelde De Sleutel ‘Het gat

in de haag’. Via verhalen en activiteiten

leren de kinderen beslissingen te nemen,

creatief te denken, te onderhandelen,

om te gaan met

stress, etc. “Acht

kleurrijke groenten

met elk hun eigen

karakter spelen de

hoofdrol in de ver-

halen”, zegt Joke.

“Voor kleuters zijn

dit herkenbare figuren

waar ze meteen dol

op zijn.”

> leerkrachten kunnen zich inschrijven voor een training(www.hetgatindehaag.be) of contact opnemen voor het inplannen van een pedagogische studiedag via [email protected].

De Sleutel vult gat in haag

Elke werkdag kan je een ploeg van 5

medewerkers van de sociale werkplaats

Weerwerk spotten langs de oevers

van de Schelde en de Durme. Sinds

dit voorjaar ruimen ze er het zwerfvuil

op voor Waterwegen en Zeekanaal.

Dijken, sluizen, stuwen, veersteigers en

openbare loskaden worden door hen

van afval ontdaan. “Dit gaat in de regio

Gent over tientallen kilometers: beide

oevers van de Schelde (Gentbrugge

Paul De neve

tot Temse) en de Durme (Temse tot

Lokeren)”, vertelt Kevin Van De Vijver.

“In Antwerpen neemt eveneens een

ploeg van vijf medewerkers de oevers

van de Schelde onder handen, van

Temse tot aan de Nederlandse grens.

Elke ploeg ruimt per maand zo’n 30m³

aan zwerfvuil op en laat op die manier

dit stukje van de wereld telkens proper

achter. En eens we rond zijn, beginnen

we gewoon opnieuw!”

WeerWerk langs de schelde

> Elke maand ruimen 2 ploegen van Weerwerk 30 kubieke meter zwerfvuil op.

> de Zuidreis is een gezamenlijk initiatief van de vzw Provincialaat Broeders van liefde en de vzw fracarita Belgium, de nGo voor ontwikkelingssamenwerking van de Broeders van liefde. voor alle info, surf naar www.zuidreis.be


afScheiDPrecies 60 jaar nadat de eerste

Broeders van Liefde in Roeselare

neerstreken en er O.C. Sint-Idesbald

oprichtten, verlaten de laatste

2 broeders de Rodenbachstad.

Broeder Paul Decocq en broeder

Herman Vande Moortel verhuis-

den naar het kloosterrusthuis in

Beernem, waar broeder Herman

als overste aangesteld werd. “We

houden een warm gevoel over aan

ons verblijf tussen de Roeselaren-

aren. Het zijn hardwerkende mensen,

met het hart op de juiste plaats”, zegt

broeder Herman.

Maatwerk De Vlaamse regering heeft het maatwerkdecreet voor de her-vorming van de sociale economie goedgekeurd. Belangrijkste vernieuwing is dat subsidies niet langer toegekend worden aan be-drijven, maar aan de werknemers. Zij krijgen een rugzakje mee met tegemoetkomingen voor werk-gevers die hen in dienst nemen en voldoen aan de tewerkstel-lingscriteria, of dat nu bedrijven uit de sociale economie dan wel reguliere bedrijven zijn.

uniek projectOp de site van O.C. Engelbewaarder

in Aartrijke komt een uniek, integraal

woonzorgproject. O.C. Engelbe-

waarder gaat daarvoor in zee met

de sociale huisvestingsmaatschappij

VIVENDO, de gemeente Zedelgem

en het OCMW Zedelgem. Samen

realiseren ze extra huisvesting met

een paviljoen voor 30 personen met

een beperking, een 10-tal assisten-

tieflats, 20 seniorenflats en 18 woon-

eenheden voor sociale huisvesting.

telex

> Help mee zoeken naar nieuwe medewerkers en promoot www.jobs.broedersvanliefde.be bij je vrienden en familie!

> André veelaert uit het sint-laurens-instituut in Zelzate, Christ’l verbiest uit P.C. Broeders Alexianen in Boechout en Gudrun vandenbunder uit o.C. sint-Idesbald in roeselare grepen net naast de hoofdprijs, maar krijgen een Knoop-punterpakket toegestuurd. Proficiat!

Marleen Beyns, secretariaatsmedewerker in

Sint-Michiel Bovenbouw Leopoldsburg, ging

de uitdaging aan en fietste maar liefst beide

Broeders van Liefde-fietsroutes. Ze stuurde

een mooi fotoverslag in en won daarmee

een fietsendrager voor achter op de wagen.

“Ik fiets wekelijks op woensdagavond met

een groep toffe dames”, vertelt ze. “En

soms in het weekend met de echtgenoot en

vrienden.”

“Vorig schooljaar ben ik mee geweest op

Marleen fietst verder annelieS naert Marleen BeynS

> Marleen won een fietsendrager voor achter op haar wagen dankzij deze mooie foto.

op zoek naar nieuwe collega’s DienSt coMMunicatie

Geraakt die lege stoel naast je ook maar niet ingevuld? Wacht je ook al een tijdje op die extra collega? Zoek je nog een nieuwe medewerker in je team? Broeders van Liefde heeft daarvoor sinds kort een eigen jobsite! Op www.jobs.broedersvanliefde.be worden voortaan alle vacatures binnen de organisatie gepost. Je kan er online sollici-teren en je vindt er getuigenissen van medewerkers en foto’s uit de voorzieningen en scholen. De jobsite wil de schakel zijn in de soms moeilijke zoektocht naar talent. Wie weet verwelkom je dus binnenkort dan toch nog die langverwachte nieuwe collega!

collegiale visitatie in Leopoldsburg. Dat was

een fijne ervaring. Van daaruit is mijn nieuws-

gierigheid gegroeid om ook eens een beeld

te vormen van de andere campussen van de

Broeders van Liefde. Wat mij sterk opviel, is

dat de psychiatrische centra in Boechout en

Beernem supergroot zijn en omgeven door

veel groen. In beide centra werden we zeer

vriendelijk ontvangen aan het onthaal.”

“Ik heb foto’s gemaakt van enkele kunst-

werken die je kan terugvinden aan de ingang

van enkele domeinen, zoals het spinnenweb

in Boechout en de decoratieve blokken aan

het Emmaüsinstituut in Aalter. Die foto’s heb

ik ondertussen doorgemaild aan enkele col-

lega’s, als idee.”


Film eens je schoolagenda.10 klassen uit de 9 secundaire scholen van de organisatie kregen de kans elk een maandthema te ‘vertalen’ naar hun eigen leefwereld. Het resultaat: 10 eigentijdse, verrassende foto’s in de schoolagenda dit jaar! De making of-filmpjes worden elke maand op facebook gepost.Zie ook pag. 12-13!www.facebook.com/broedersvanliefde

Afdeling in de kijker.Elke maand stelt een andere afdeling van P.C. Zoete Nood Gods in Lede zichzelf voor in woord en beeld. Wie zijn ze? Wat doen ze? Wat drijft hen?Zoek naar ‘P.C. Zoete Nood Gods’

Kristof for ambassador!Collega Kristof Lataire uit K.O.C. Sint-Gregorius in Gentbrugge is officieel zorgambassadeur. Hij promoot de zorgsector en houdt een vinger aan de pols op het werkveld en bij het beleid. Op zijn facebookpagina kan je steeds de laatste nieuwsjes uit de sector terugvinden.Zoek naar ‘Zorgambassadeur Kristof Lataire’

1

2

3

De facebookpagina van Dichtbij vind je door te zoeken op

‘dichtbijmagazine’.

8INTUSSEN OP FACEBOOK

De drie basisscholen Sint-Paulus in Hansbeke, Sint-Gerolf in Merendree en Sint-Vincentius in

Nevele horen sinds 1 september bij onze organisatie. Daarnaast besliste ook het kinderdagver-

blijf Kindervreugd in Wachtebeke om haar exploitatie over te dragen aan Broeders van Liefde.

“De drie scholen zijn onderdeel van de scholengemeenschap Hakum, waaronder ook het

Emmaüsinstituut in Aalter, Sint-Medardus in Ursel en Sint-Franciscus in Knesselare vallen. De

samenwerking wordt in de toekomst dus verder verzekerd”, zegt hoofdbegeleider gewoon on-

derwijs Raf Missorten. Ook de overname van het kinderdagverblijf Kindervreugd biedt kansen.

“Zowel de basisscholen als de middelbare scholen Sint-Laurens met verschillende afdelingen in

Wachtebeke en Zelzate vallen onder de Broeders van Liefde. Met de overname van dit kinder-

dagverblijf kunnen we met kinderen een traject gaan van in de crèche tot ze op

18 jaar de volwassen wereld in trekken. Dat is voor iedereen bijzonder waardevol”, zegt Hendrik

Delaruelle, sectorverantwoordelijke welzijn en buitengewoon onderwijs.

> reacties van collega’s uit de nieuwe scholen kan je lezen op p. 26. volgende keer werpen we ook een blik achter de schermen van Kindervreugd in ‘vaste stek’.

> dit jaar start een nieuwe groep op. Interesse? Mail naar [email protected], [email protected] of [email protected]

3 scholen en 1 kinderdagverblijf groter

MattiaS DevrienDt liSa van DaMMe

Zoveel nieuwe aangesloten leden bij de Broeders van Liefde spraken deze zomer in Ronse hun belofte uit. Ze maken nu officieel deel uit van de congregatie. Aangesloten leden zijn mensen die een meer formele band met de congregatie willen aangaan en vanuit de spiritualiteit van de Congregatie Broeders van Liefde willen leven. In België zijn er momenteel een 100-tal aangesloten leden.

> Met Christophe Cocquyt uit Sint-Vincentius in Nevele hebben we er alvast een enthousiaste collega bij.

lieven claeyS


rein en els peilen naar je conditie

Rein Ringoot (55) is sinds 1979 woonbegeleider in O.C. Br. Ebergiste. Zijn vrouw Els Vyncke (46) kan je sinds 1987 in dezelfde voorziening terugvinden. Ze leerden elkaar kennen op het werk, waar ze samen sportactiviteiten organiseren voor de bewoners. Ze werken mee aan de Special Olympics.

I

annelieS naert Maarten DevolDere

we zijn er toevallig ingerold. Door het werk hebben we Aktivia leren kennen, de grootste Vlaamse wan-delsportfederatie. Zo werden we lid van Wandelclub WSV Beernem. Tot de secretaris ons vroeg om eens een parcours uit te stippelen voor één van de tochten. Sindsdien zijn we parcoursbouwers.

het uittekenen van een parcours is geen sinecure. We moeten rekening houden met tal van factoren. We voorzien verschillende afstanden en lassen contro-leposten in met een hapje en een drankje. De kortste tochten moeten toegankelijk zijn voor rol- en kinder-wagens. De baantjes zijn liefst landelijk en begaanbaar bij regenweer en start en aankomst krijgen onderdak in dezelfde zaal.

Vinkenzettingen, wielerwedstrijden of rommel-markten: we gaan na of ze niet plaatsvinden langs ons parcours. We vragen de toelating bij kasteelheren, boeren en natuurbeheerders om door hun domeinen te trekken. We fietsen de parcoursen af en checken met de fietscomputer of alles klopt. We bepijlen de tocht en

nemen de bordjes weer weg. Alles samen zijn we er toch enkele weken zoet mee.

Pijlen hangen lijkt eenvoudig, maar is het niet. Met 6 personen hangen we bordjes aan elke mogelijke split-sing en twijfelpunt. Je moet de pijlen voldoende hoog hangen, want er kan steeds een auto voor het paaltje geparkeerd staan waar jij net je pijl gehangen hebt. Kwajongens vinden het ook heel leuk om een pijltje om te draaien. Tof voor die gasten, zeer vervelend voor ons.

er wordt lekker veel gelachen als we aan het uit-pijlen zijn. We moeten dikwijls halsbrekende toeren uithalen om een pijl rond een dikke boom te hangen: 4 of 5 grote elastieken aan mekaar hangen en dan met twee de boel rond de boom draperen… erg geestig als er een elastiek knapt.

op internetfora worden de tochten vaak beoordeeld. Als de deelnemers – meestal zeer gedreven en dus veel-eisende wandelaars – dan schrijven dat het een prach-tige tocht was, geeft dat een geweldig voldaan gevoel.

anders Bekeken


PATer luCKAs

Luckas Moens

Verscholen in het groen van Campus De Deyne in Gent ligt Fioretti, de afdeling kinderen jeugdpsychiatrie van P.C. Dr. Guislain. We passeren een kleine moestuin en bellen aan. Luckas Moens opent de deur van het gebouwtje. “We wilden absoluut een ziekenhuissfeer vermijden”, zegt hij. “Het is belangrijk dat de gasten zich hier thuis voelen. We moeten er wel voor zorgen dat alles stevig is, maar het geheel straalt iets huiselijks uit.”

annelieS naert liSa van DaMMe

“IK VInD hET BELAngRIJK DAT DE CoLLEgA’S nog EEn

LEVEn hEBBEn BuITEn hun JoB.”

Vaste stek


fiorettiWat is?

Fioretti bestaat 11 jaar. Het is een

behandelunit voor kinderen en

jongeren met een lichte mentale

beperking en een psychiatrische

stoornis, het enige centrum in

Vlaanderen met die specifieke

doelgroep. Doorverwijzers zijn voor-

zieningen binnen de jeugdzorg of

binnen het circuit van de geestelijke

gezondheidszorg.

Fioretti is Italiaans voor ‘kleine bloe-

metjes’. “Elk kind heeft de potentie

om uit te groeien tot iets moois, maar

je moet de juiste omgeving en con-

text bieden om dat te kunnen doen.

Een bloem is kwetsbaar, net als onze

jongeren. Het zijn mensen die altijd

begeleiding nodig zullen hebben.”

Fioretti is een afdeling van het P.C.

Dr. Guislain. Er zijn twee leefgroe-

pen, voor kinderen (6 tot 12 jaar) en

jongeren (12 tot 18 jaar). Een out-

reachteam werkt buiten de muren

van de afdeling.

Ebergiste De Deynestraat 2,

9000 Gent.

11 jaar

Als student ging Luckas Moens aan de slag bij De Sleutel in gent. “Daarna ben

ik vertrokken, onder het motto ‘het is niet omdat je een huis bouwt, dat je er moet in wonen’. Ik heb loop-baanonderbreking genomen en ben ontwikkelingssamenwerking gaan doen in het buitenland: Mali, Spanje, Zambia, Ierland en Liberia. uiteindelijk rolde ik 10 jaar lang van het ene jongerenproject in het andere, tot mijn neefjes mij ‘pater Luckas’ begonnen te noemen, een signaal om terug te keren naar België.” (lacht)

Luckas heeft op verschillende afdelingen in P.C. Dr. guislain in gent gewerkt en is sinds twee jaar afdelingshoofd van Fioretti. hij leidt ons rond. Al snel komen we een meisje van 17 tegen dat rond-uit begint te babbelen. Ze toont ons haar kamer en de leefruimtes. Ze vertelt over haar overleden ouders en over haar kinderwens. Ze praat met gemak over hoe ze zelf soms vraagt om de camera in haar kamer aan te zetten omdat ze bang is dat ze ‘stom gaat doen’ of over hoe ook zij af en toe in de rustruimte terecht komt, voor haar eigen goed. Maar met een brede glimlach kondigt ze ook aan dat ze straks alleen mag gaan wonen, of toch een beetje. “gasten zoals zij zijn instellingen gewoon”, zegt Luckas. “Ze passen zich met gemak aan hun nieuwe omgeving aan. Ze kennen niets anders.”“De problematiek van onze jonge-ren zit vaak verdoken. De lichte tot matige mentale beperking van die kinderen wordt pas laat ontdekt, net als het feit dat er een psychi-atrische stoornis meespeelt. Dat uit zich in hun gedrag – ze zijn agressief of lopen weg – en ze komen bij de verkeerde instanties terecht, omdat het onderliggende probleem niet (h)erkend wordt.”

klein bloemetje“We werken ook met de ouders en met de context van de jongeren, maar dat loopt niet altijd van een leien dakje. Meestal wordt het kind door de ouders aangezien als ‘probleemkind’. Dan moeten wij hen tot het inzicht brengen dat het ook wel eens met henzelf te maken

> Luckas Moens heeft altijd onmogelijke jobs gehad. “Waarschijnlijk spreekt het me aan om die mensen te kunnen steunen die hulp nodig hebben.”


kan hebben. Een ‘normale’ gezins-situatie kom je bij deze kinderen immers zelden tegen. Meestal gaat het om nieuw samenge-stelde gezinnen in zeer complexe situaties.”

de instellingen en scholen waar-mee we samenwerken interesse hebben om zich onze behandel-methodes eigen te maken. Sinds een tijdje nodigen we hen uit om onze vormingen bij te wonen. We leren van elkaar en daar plukken we allemaal de vruchten van. We merken bijvoorbeeld dat er minder snel wordt doorverwezen.”

Vader triest“Ik heb altijd onmogelijke jobs gehad. Waarschijnlijk spreekt het me aan om die mensen te kunnen steunen die hulp nodig hebben, wetende dat ze die begeleiding al-tijd zullen nodig hebben. Een beet-je een Vader Triest-verhaal, zeker? (lacht) het verhaal van de Broe-ders van Liefde inspireert me. De keuze voor moeilijke doelgroepen en de vrijheid om daar mee aan de slag te gaan, zijn typerend voor de organisatie. Tegelijk is het een mogelijke valkuil waarvan we ons bewust moeten zijn. Als anderen automatisch de reflex maken om ‘moeilijke gevallen’ naar je instel-ling te sturen, dan ben je voor een stuk het slachtoffer van je eigen succes. Maar we roeien met de riemen die we hebben. Anderzijds, ons werk bevindt zich in de kern van de missie van de Broeders van Liefde. onze doelgroep zou anders in de vergetelheid geraken.”

luckaS MoenSWie is?

> Luckas (43) is psychiatrisch

verpleegkundige en psycho-

loog. Hij werkt als afdelings-

hoofd in Fioretti, kinderpsy-

chiatrie van P.C. Dr. Guislain

in Gent.

> Hij speelt al 20 jaar gitaar,

maar om fris te blijven is

hij vorig jaar begonnen met

muziekschool. “Dat is zo een

beetje mijn yoga.”

> De fiets is voor hem een van de

beste uitvindingen. “Toen ik in

Gent kwam wonen, heb ik mijn

auto verkocht. Sindsdien doe ik

alles met de fiets.”

> Luckas staat ook in voor de

administratie en pr van twee

vzw’s in theater en muziekthe-

ater: Living Lines en Silence

Fini. “Al die dingen houden me

tegen om tv te kijken.” (lacht)

“onS WERK BEVInDT ZICh

In DE KERn VAn DE MISSIE VAn DE BRoEDERS VAn LIEFDE.”

“Wie in de kinderpsychiatrie iets begint, weet dat het een moeilijk traject kan worden. Dat gaat voor mij over trajecten met de kinde-ren, maar evengoed ook met het personeel. De collega’s moeten gecoacht, begeleid en bijgestuurd worden. Ik vind het ook belangrijk dat de collega’s nog een leven hebben buiten hun job. Ze moeten de tijd en ruimte krijgen om hun hobby’s uit te oefenen en daar hou ik dan ook rekening mee in de uurroosters. Dat evenwicht is nodig om alert en fris te blijven.”

teamspirit“het werk is zeer intensief en complex. Daarom kijken we als team goed hoe we elkaar kunnen ondersteunen en dragen. De team-spirit is zeer sterk. het is cruciaal dat ik praat met mijn collega’s, dat ik feedback krijg en geef.”De collega’s in Fioretti heb-ben een eigen kijk op de dingen en dat slaat aan. “We proberen medestander te zijn van het kind, naast het kind te staan en samen op pad te gaan. Dat is een totaal andere houding dan als hulpver-lener boven hen te staan en te vragen dat ze doen wat je zegt. De uitdaging is om alle mensen die hier komen werken dezelfde taal te leren spreken. Daar scholen we onszelf continu in bij. Een liefde en passie voor onze doelgroep, een hart voor de kinderen hebben is wat ons typeert. We merken dat

> We kijken als team hoe we elkaar kunnen ondersteunen en dragen”, vertelt Luckas Moens.

volgende keer bezoeken we het kinderdagverblijf Kinder-vreugd in Wachtebeke.


in memoriam

“Het is ons maar geleend, de vele goede dingen. Ons onbetwistbaar eigendom, zijn de herinneringen.”

rolanD VertrieSt(1950-2013)

BroeDer alBert MeliS (1918-2013)

BroeDer ‘DaViD’, jozef MertenS (1924-2013)

BroeDer franS Serroeyen (1927-2013)

De collega’s van het P.C. Dr. Guislain in Gent namen afscheid van Roland Vertriest. Roland

werkte er gedurende vele jaren op de afdelingen Sint-Alois en Sint-Paulus, en kon daarna

als magazijnmedewerker aan de slag.

“Roland, wij herinneren ons jou als een man van weinig woorden maar wel van daden. Als

je ergens voor ging, dan was dat onvoorwaardelijk, zelfs vrije tijd wilde je hiervoor opof-

feren. Je was ook jaren lid van de Guislainband en speelde er volhardend op de drums.

We hebben jaren op het personeelsfeest kunnen mee genieten van jouw muzikaal talent.

De laatste jaren liet jouw gezondheid het echter afweten en diende je noodgedwongen

afscheid nemen van de werkomgeving. We houden je verder vast in onze herinneringen.”

Roland is overleden op 11 mei 2013.

Broeder Albert Melis, van wie we afscheid namen op 16 juli, heeft in de congregatie lang

dienstbaar mogen zijn. Als jonge broeder bekwaamde hij zich in de verpleegkunde, en hij

werd een toegewijde verpleger in Dave en Beernem, tot hij in 1956 in het pas geopende

medisch-pedagogisch instituut St.-Idesbald in Roeselare verantwoordelijk werd voor de

medische dienst. Ook na zijn pensionering hielp hij graag de broeder die hem ondertussen

in zijn functie had vervangen. In 1999 verliet hij Roeselare om nog een aantal jaren rustig

te verblijven in Sint-Job-in-’t Goor, tot hij begin 2011 voor verzorging naar ons klooster-

rusthuis St.-Arnold in Beernem ging.

Broeder Albert was een aangename verteller, en bij ieder bezoek was hij de eerste om allerlei vragen te stellen, dikwijls over het verleden dat hij koesterde.

Broeder David trad als jongeling van 12 jaar in in het juvenaat in St.-Truiden. In 1942 werd hij

broeder-onderwijzer. Hij gaf les aan de kleinsten in Merksem en Turnhout en werd directeur

in de oefenschool in Zwijnaarde. In 1965 werd hij juvenistenmeester in Sint-Michiels Brugge

en overste van de communiteit en later zelfs novicenmeester. Gedurende 1 jaar was Broeder

David overste en directeur in Sint-Job in ‘t Goor, waarna hij terugkeerde naar Merksem, waar

hij overste en directeur van de lagere school werd. Hij werd het daarna nog even in Aalter, om

in 1984 de zorg voor het huis in Leuven op zich te nemen. De laatste jaren mocht hij in Hasselt

doorbrengen, waar hij zich ontpopte als een gewaardeerde bezoeker van ouderen en zieken,

tot hij zelf voor verzorging naar het rusthuis in Beernem ging.

Broeder David is overleden op 6 juni.

30 jaar lang was Broeder Frans Serroeyen een vast begrip in Sint-Job-in-‘t Goor. Hij was

er overste en tot 1996 ook algemeen directeur. Voorheen had hij diezelfde opdrachten

vervuld in Lummen, in Roeselare en in Gent.

Als jonge broeder, pas afgestudeerd als onderwijzer, werd Br. Frans benoemd in Zwijnaar-

de bij de kinderen met een mentale handicap. Hij specialiseerde zich in het buitengewoon

onderwijs en was één van de pioniers van het pas geopende instituut in Roeselare.

Als directeur hield Br. Frans eraan zijn medewerkers te kennen. Iedere dag wandelde hij

door het instituut, om zijn mensen te ontmoeten, liefst op het werkveld. Als medebroeder

en overste toonde hij wie hij werkelijk was: een Broeder van Liefde zonder compromissen.

Broeder Frans is overleden op 31 juli.


KlAs sTIjGT Boven ZICHZelf uIT FiliP erkenS

Hoe zou jij de term ‘zelfbeheersing’ uitbeel-den? “Tot rust komen, respect hebben voor lichaam en geest, jezelf ontplooien”, is het rake antwoord van leerkracht Tina Tuysschaever en haar leerlingen uit vIso Cor Mariae in Brakel. en ze stegen boven zichzelf uit... Tien klassen uit de 9 secundaire scholen van onze organi-satie kregen de kans om elk 1 maandthema uit te beelden. de resultaten prijken in hun schoolagenda en op de schoolkalenders. leuke making-of filmpjes worden elke maand gepost op www.facebook.com/broedersvanliefde!

gesPot


MattiaS DevrienDt HanneS verStraete

Wij hebben allemaal dezelfde zorg-microbe te pakken, we zijn alle-

maal bij de Broeders van Liefde aan de slag en we hebben allemaal dezelfde basishouding, namelijk dat de persoon voor wie we zorg dragen centraal staat en dat we aandacht moeten hebben voor zijn of haar rechten. of het nu in het psy-chiatrisch ziekenhuis of in een orthope-dagogisch centrum is, vanuit die pati-entgerichtheid proberen we elk in onze afdeling of leefgroep met veel enthousi-asme te werken. Sommigen onder ons werken hier al sinds de jaren ’80 toen patiënten nog in grote slaapzalen slie-pen. ondertussen is er veel veranderd. Mobiele behandelteams, kleine huise-lijke leefgroepen, goede infrastructuur: dat biedt kansen, maar het wil niet zeg-gen dat onze zoektocht naar een mens-waardiger en evenwaardig leven voor onze bewoners ten einde is. Integen-deel, we moeten blijven zoeken, want de cliënten zijn allemaal verschillend en de context waarin we leven verandert ook voortdurend. Wij zeggen thuis af en toe tegen elkaar “Dat kan toch niet!”. We merken dat het niet altijd eenvoudig is om op maat in te spelen op een vraag van een cliënt.

De verontwaardiging daarover houdt ons wakker en stimuleert ons om creatief na te denken en oplossingen te blijven zoe-ken samen met de patiënt. De frisse kijk van de zonen of de meer ervaren kijk van de vaders en moeders stimuleren elkaar daarin. het is fijn dat we daar thuis van gedachten kunnen over wisselen. Vaak beperkt ons contact zich op het werk tot een teken van herkenning of een ‘goedendag’. Vroeger is dat wel an-ders geweest. Pas getrouwd, mentor en stagiaire, medewerker en baas: we heb-ben in verschillende relaties tot elkaar gestaan en dat is soms wel eens raar geweest. Maar we zeggen expliciet dat we ons professioneel moeten gedragen tegen elkaar en dat is tot nu toe altijd gelukt. We werken allemaal in voorzieningen van de Broeders van Liefde. De orga-nisatie is altijd heel breeddenkend ge-weest. ook de zwaarste doelgroepen krijgen er een plaats. Ze heeft haar ka-tholieke inspiratie ook nooit opgelegd aan individuele personeelsleden. Ze biedt haar medewerkers ruimte voor ‘anders zijn’, voor creativiteit en voor kansen. En dat is uiteindelijk ook wat wij proberen te doen voor onze bewoners.

familie

du BelgangersB

“De BroeDers van LiefDe zijn aLtijD heeL

BreeDDenkenD geweest.”

“wij zeggen af en toe tegen eLkaar: Dat kan

toch niet!”

> koen BraeMs O.C. Broeder

Ebergiste, Vurste

> MyriaM roMMeLaere

P.C. Sint-Amandus,

Beernem

> carina LeeMans P.C. Sint-Amandus,

Beernem

> WiLLy Van QuaetheM

P.C. Sint-Amandus,

Beernem

vlnr

> Geert BraeMs P.C. Sint-Amandus,

Beernem

> Frank BraeMs P.C. Sint-Amandus,

Beernem

> Ben Van QuaetheM O.C. Sint-Jan de Deo,

Handzame

> soFie BraeMs P.Z. Asster, Sint-Truiden

(afwezig wegens op wereldreis)

vrnl

> Check www.dichtbijmagazine.be en www.facebook.com/dichtbijmagazine voor de stamboom van de familie Braems.

waar gaan we naar toe?

MattiaS DevrienDt HanneS verStraete

De uitdagingen voor het onderwijs zijn enorm. Maar geen nood: er ligt een politiek hervormingsplan op tafel! En dat plan zal alles oplossen! Niet dus, het is een veelbesproken plan met vooren tegenstanders en het is nog maar de vraag of dat plan ooit uitgevoerd zal worden. Dat alles neemt echter de problemen waarmee leraars en leerlingen kampen niet weg. Dichtbij vroeg zich af hoe scholen nu al kunnen omgaan met al die uitda-gingen? We gingen kijken in enkele scholen van de Broeders van Liefde hoe zij zich via kleine projecten of via grote structurele veranderingen voorbereiden op een nieuw soort onderwijs.

MattiaS DevrienDt FiliP erkenS

dossier

Het onderwijs van onze kinderen:waar gaan we naar toe?

D�sier



Wat kan er veranderen?

1. Een vlottere overgang van basis- naar secundair onderwijs

2. Een bredere eerste graad

BenjaMin roMBaut

> Directeur eerste graad

Sint-Paulusinstituut, Gent

aStriD Spaey

> Pedagogisch directeur Sint-

Michielsinstituut Middenschool en

Bovenbouw, Leopoldsburg

chriStine DeSMaele

> Directeur didactiek en financiën,

Visitatie Mariakerke

katelijn DetanD

> Algemeen directeur Sint-

Laurensinstituut, Zelzate

kennismaken met de middenschool. Ze nemen deel aan onze middagactiviteiten en aan het startmoment van de vriend-schapsweek. Ook het project “Bruggen bouwen met Techniek” is succesvol. Daar-bij werken onze vakleerkrachten Techniek met de zesdeklassers via interactieve werkvormen in het vaklokaal van onze middenschool. Wij hebben verticale vakvergaderingen voor wiskunde, Frans en Nederlands. Dat betekent dat leerkrachten Frans uit het middelbaar samen zitten met de leerkrach-ten van het 6de leerjaar uit het basison-derwijs om de leerlijnen te optimaliseren. We gaan echter nog verder. De leerkrach-ten van lager en middelbaar gingen een volledige dag bij elkaar op bezoek om elkaar en elkaars werking te leren kennen. We zitten allemaal achter 1 gevel en we kunnen veel van elkaar leren om de werkingen zo goed mogelijk op elkaar af te stemmen.”

zelfbeeld en motivatie aan te wakkeren door hen weer ruimte te geven, want ze hebben voortdurend in de lagere school aan het staartje gehangen. Als men daar rekening wil mee houden, zie ik het wel zitten dat een echte positieve studie-keuze pas na de eerste graad komt. Nu worden leerlingen gedwongen om op 12 jaar te kiezen met als gevolg dat ze in de eerste jaren secundair onderwijs soms te vaak, al dan niet noodgedwon-gen, moeten overschakelen van richting. Dat is op alle vlakken nefast.”

“we wiLLen focussen op

De taLenten en competenties van

LeerLingen.”

Het plan: Een van de belangrijke problemen in het onderwijs is de soms moeilijke overgang van de basis- naar de middelbare school. Vaak zijn beide niet voldoende op elkaar afgestemd, is er te weinig overdracht van informatie over leerlingen, is er te weinig uitdaging in het vijfde of zesde leerjaar, is er een te groot verschil tussen het aantal leerkrachten voor de klas in basis- en secundair onderwijs of weten leerkrach-ten gewoon niet hoe hun collega’s in het basisonderwijs werken en omgekeerd. Het plan is om die twee meer op elkaar af te stemmen.

In de praktijk: > Astrid spaey: “Onze school biedt kleuter-, lager en middelbaar onderwijs aan. We proberen de overgangen tussen die drie al jaren zo geleidelijk mogelijk te la-ten verlopen. Hoe we dat doen? Leerlingen van het zesde leerjaar komen regelmatig

Het plan: In het eerste en tweede middelbaar zitten de leerlingen nu in de eerste plaats sa-men volgens hun intellectuele capacitei-ten. Leerlingen die hoge cijfers halen in het lager onderwijs gaan naar een school waar ze ASO-richtingen kunnen volgen. Leerlingen met een lagere eindscore kiezen voor een school met een BSO- of TSO-profiel. Het plan is om leerlingen samen te zetten volgens hun talenten in een zogenaamde ‘brede eerste graad’. Zo kunnen leerlingen aansluiting vinden op elkaars sterke kanten en leren dat “nobody is perfect, but a team can be”.

In de praktijk: > Astrid spaey: “Ik hoop dat er in een eerste graad (A-stroom) voldoende tijd en middelen zullen zijn om de sterke leerlin-gen voldoende uit te dagen en leerlingen die het moeilijk hebben extra ondersteu-ning te geven. Ook de leerlingen die in de B-stroom terechtkomen, hopen wij hun


Wat kan er veranderen?

3. Belangstellingsgebieden in plaats van ASO, BSO en TSO

sterktes leren. Het onderwerp ‘goniome-trische functies’ staat bijvoorbeeld in het leerplan van alle 5de jaren. We brengen de leerlingen van de theoretische richtin-gen samen met die van elektronica (meer praktische richting) zodat ze kunnen nagaan hoe theorie en toepassing elkaar aanvullen.” > Benjamin rombaut: “We willen zo vroeg mogelijk het talent van leerlingen detecteren en hen uitdagen om het beste uit zichzelf te halen. Dat zette ons aan het denken over de structuur van onze school. We hebben vier campussen: in Zwijnaarde, Sint-Denijs-Westrem en twee in Gent-centrum. In totaal gaat het om 800 leerlingen. Momenteel bieden we in elke campus verschillende richtingen en verschillende graden aan. Daardoor moeten leerlingen vaak veranderen van campus wanneer ze overstappen naar een nieuwe graad. Als je een proces wil gaan met een leerling moet die leerling ook op dezelfde campus blijven zodat het leerkrachtenteam maximaal met hem of haar kan werken gedurende 6 jaar. In de onderwijsvernieuwing wordt de nadruk gelegd op een brede eerste graad en belangstellingsgebieden in graden 2 en 3. We denken eraan om vanaf de tweede graad per campus richtingen binnen een belangstellingsgebied te organiseren. Zoiets is uiteraard niet van vandaag op morgen gerealiseerd.”

4. Een andere manier van evalueren

Het plan: BSO en TSO worden vaak onderge-waardeerd door ouders of leerlingen. De overgang van ASO naar TSO of van TSO naar BSO wordt daardoor aangevoeld als een ‘degradatie’. Een leerling ‘zakt’. Die hiërarchie tussen verschillende richtingen en klassen moet plaats maken voor een talenten leerlinggerichte benadering. De opdeling in ASO, TSO en BSO verdwijnt. In de plaats komen belangstellingsge-bieden zoals taal en cultuur, economie en organisatie, wetenschap en techniek, kunst en creatie, welzijn en maatschap-pij. Daarbinnen is dan plaats voor dif-ferentiatie tussen meer theoretische en meer praktisch gerichte leerlingen.

In de praktijk: > Katelijn detand: “Vroeger bestond Sint-Laurens uit een ASO-school en een BSO- en TSO-school. Sinds 3 jaar bestaat die opdeling niet meer. Alle leerlingen, hoe verscheiden ze ook zijn, vallen nu onder 1 korps en 1 directie-team. Vanaf de 2de graad hebben we de school bovendien opgedeeld in 5 belangstellingsgebieden. We willen ons focussen op talenten en competenties van leerlingen. In de praktijk zitten the-oretisch gerichte leerlingen natuurlijk niet constant samen met praktisch gerichte leerlingen. Dat maken we heel duidelijk aan de ouders. Het gaat veeleer over projecten waarbij leerlingen van elkaars

Het plan: In de toekomst moet het evaluatiesysteem van een puntensysteem evolueren naar een portfolio van competenties, sterk-tes en zwakten. Het portfolio bevat alle vorderingen, resultaten, talenten, sterktes en zwaktes, extra’s, remediëringen,… en geeft dus een vrij volledig beeld van een leerling op cruciale momenten van studiekeuze of overgang. Werken met een portfolio biedt mogelijkheden om leervorderingen en talenten op regelmatige basis te bespreken en aan de hand van feedback werkpunten bespreekbaar te maken. Bovendien moeten evaluaties en attesten ook voldoende gericht zijn op de aansluiting met het hoger onderwijs en met de arbeidsmarkt.

In de praktijk: > Christine desmaele: “Minister van Onderwijs Pascal Smet liet bij het begin van dit schooljaar nog optekenen dat hij in de toekomst wil bekendmaken in welke mate leerlingen uit een bepaalde school slaagkansen hebben in het hoger onder-wijs. Dat schrikt ons niet af, integendeel. We hebben zelf vastgesteld dat onze leer-lingen het niet altijd makkelijk hebben in het hoger onderwijs en we willen daar nu al op inspelen. Voor onze derde graad TSO werkten we vroeger met een attituderap-port. Dat gaan we afschaffen en vanaf dit schooljaar vervangen door een competen-tierapport, waarbij bepaalde competenties zoals informatieverwerking geëvalueerd en getraind worden in functie van hoger onderwijs en werkveld. In Office en Retail (hervormde richtingen Kantoor en Verkoop) zullen we competentiegericht werken en evalueren. Leerkrachten moeten samen-werken om bij hun leerlingen een bepaalde competentie te bereiken. Het gaat dus niet zozeer om ‘punten’, maar veeleer om ‘leren’. Zo’n veranderingen zijn altijd stap-voor-stap formules. Het is een groeiproces dat nu al in de hoofden zit en de volgende jaren in de praktijk moet komen. Het is voor ons allemaal een zoektocht naar in-novatief organiseren om dat alles mogelijk te maken.”> Astrid spaey: “Wij maken er werk van om toekomstgericht te delibereren. Dat wil zeggen dat we rekening houden met de keuzes en vaardigheden van die leerlin-gen. Leerlingen moeten zo kansen krijgen om te groeien. Uit de opvolging van de leerlingenresultaten in het hoger onderwijs blijkt dat onze leerlingen mede daardoor maximale slaagkansen hebben.”

18 > dichtbij Oktober 201318 > dichtbij Oktober 2013

Waarom moeten we veranderen?

Hoe kunnen we veranderen?

Scoorde ons onderwijs niet erg goed in internationale studies? Of gaat het alleen maar goed met onze beste leerlingen? Waarom moet er iets veranderen?> Katelijn detand: “Achter die hele onderwijshervorming zit vooral dat leerlingen respect moeten hebben voor elkaar. De dokter zal de elektricien nodig hebben en op een werf moeten ingeni-eur, werfleider en bouwvakker elkaar begrijpen. Dat respect voor elkaar kan

Iets veranderen vraagt moed, visie, evaluatie en begeleiding. Maar bovenal vraagt het engagement van mensen. Hoe kan je jonge en ervaren leerkrachten meekrijgen in een veranderingsproces? > Benjamin rombaut: “Wie wil vernieuwen, moet structuren, syste-men, cultuur en mensen veranderen. Structuren en systemen veranderen: dat kan allemaal nog vlot verlopen. Cultuur en mensen veranderen, is heel wat moeilijker. In onze school was het vooral de directie die de beslissingen nam en de leerkrachten die het in de praktijk brachten. Een cultuurswitch van zo’n hiërarchie naar zelfsturende teams is echt niet evident. Als je al jaren gewoon bent dezelfde vakken te geven en je moet plots helemaal anders werken, dan vraagt dat heel wat flexibiliteit. We zullen de leerkrachten moeten oproepen tot een grotere betrokkenheid, maar wellicht zul-len ze dit niet als extra werkdruk ervaren. De taak van de directie zal er dan vooral in bestaan om de visie van de school te bewaken. Leerkrachten moeten zelf eigenaar zijn van het proces.”

maar groeien door leerlingen in hun opleiding samen te brengen. De leer-lingen hebben eigenlijk weinig of geen problemen met veel veranderingen die we in onze school hebben doorgevoerd. In de Chiro of de sportclub zijn ze het ook gewoon samen te werken. Doordat we leerlingen samenzetten in belangstel-lingsgebieden verloopt het heroriënteren, bijvoorbeeld van economie naar handel of naar kantoor veel makkelijker en wordt die overgang ook veel minder ervaren

Veel vragen en kanttekeningen…

Zal een brede eerste graad zorgen voor een niveauverlaging?

Zal de onderwijshervorming ooit doorgevoerd worden?

Zullen praktijkgerichte jongeren door dit systeem meer gewaardeerd worden?

Zal de concurrentie tussen scholen-groepen in een regio toenemen?

Hoe moeten leerkrachten met al die veranderingen omgaan?

Zullen theoretisch sterke kinderen voldoende uitgedaagd worden?

Bestaat het gevaar niet dat de begrippen ASO, TSO en BSO wel verdwijnen, maar dat er een nieuwe ordening ontstaat?

?

??

?

??

?

als ‘zakken’. De grootste verandering lag echter bij de leerkrachten. Verandering geeft altijd weerstand. Mensen zijn hun omgeving gewoon en dat veranderen is niet voor iedereen evident. De vroegere ASO en BSO-TSO-school hadden echt twee totaal verschillende culturen. Die laten versmelten, was niet evident. Het merendeel van de leerkrachten voelt zich nu wel goed en momenteel horen wij zeer positieve geluiden.”

Onderwĳs

“veranDeringen zijn aLtijD

stap-voor-stap formuLes.”


marc frederickx werkt als stafmedewerker kinderen jeugdpsychiatrie in P.k. Broeders alexianen in tienen. hij startte in 2013 met een therapie rond game- en internetverslaving. zo wil hij inspelen op een groeiende problematiek in de samenleving.

ien jaar geleden waren jongeren met andere dingen bezig dan vandaag. nu spelen ze games, surfen ze op het internet, hebben ze onbeperkt toegang tot elke vorm van informatie, zitten ze naast elkaar, met elkaar te chatten via Facebook. Ze beschouwen toegang tot het internet als water dat uit de kraan komt. En ouders proberen ondertussen te begrijpen waarom hun kinderen ’s nachts met leeftijdsgenoten uit China online een game aan het spelen zijn. Ik vraag me af: hoe kunnen we sommige jongeren beschermen voor die technologie? Ik liep al langer rond met het idee om ‘iets’ te doen rond game- en internetverslaving. Een jaar gele-den kreeg ik van de directie carte blanche om daarrond te experimenteren. Ik vind dat niet evident. het heeft te maken met vertrouwen, met durf, met kansen geven aan een doelgroep die zich nog volop aan het ontwikkelen is. uit onderzoek blijkt dat 10% van de jongeren op een niet gezonde manier met internet bezig is. In een zeer beperkte context creëren ze een virtuele identiteit. Een avatar. Een droombeeld. En dat kan verslavend werken.

Avatar

t

De kist op de foto werd vroeger meegenomen door broeders die op missie gingen in het buitenland. Vandaag staat ze symbool voor hoe medewerkers die missie willen belichamen en uitdragen in hun dagdagelijkse werk.

Ik verwacht dat het probleem de komende 5 jaar alleen maar zal toenemen. Als jongeren op de arbeidsmarkt komen, zullen werkgevers ziekteverzuim ervaren door internet- of gameverslaving. Pas op dat moment zal er een maat-schappelijke motivatie zijn om dat type verslaving aan te pakken. nu is er alleen overlast in de huiskamer, omdat er geen gesprek meer mogelijk is, omdat de jongere zich onvoldoende wast of plast in een plastic fles die ergens on-der het bureau blijft staan. of stilte omdat hij zich weer heeft opgesloten met een paar zakken chips en blikjes frisdrank op de slaapkamer. of onbegrip omdat het kind dat alles zelf niet als een probleem ervaart. ouders weten niet goed hoe ze met die situatie moeten om-gaan. Toen ik hier in het ziekenhuis startte met de behande-ling van gameverslaving merkte ik dat de jongeren vooral kwamen onder druk van hun ouders. Maar na een paar ses-sies haakten ze af. Ik moest mezelf in vraag stellen, het project durven bijsturen, de juiste noden blijven zien. Daarom ga ik me nu richten op de ouders. Ik wil hen handvatten geven om weer te communiceren met hun kind. om hen te introduceren in een leefwereld waarin ze zelf niet zijn opgegroeid. opdat er in de stille huiskamer weer een gesprek zou ontstaan.

MattiaS DevrienDt FiliP erkenS

de Pionier


Hallo. Ik ben broeder Christoph. Sinds januari verblijf ik in Ja-Ela (Colombo) in Sri Lanka. Mijn medebroeder Chamith en ik werken in Nisansala, een school voor kinderen met leerstoornissen en met een fysieke en mentale be-perking van 3 tot 24 jaar. Ik werk met de jongeren van 12 tot 24 jaar in de ‘vocational training’. Daar krijgen ze de kans een beroep aan te leren, zoals het weven van tapijten, het maken van beton klinkers, handborstels en bezems, tuinieren of dierenverzorging.

Ik nodig jullie uit om met ons mee te wandelen doorheen een doodnormale, alledaagse dag.

5 uur. De wekker loopt af en het is tijd om op te staan. Ik verzorg mijn ochtendtoilet en overloop mijn e-mails. om 6 uur is er het morgen-gebed, gevolgd door de mis. om zeven uur kan ik ontbijten. Meestal doe ik dat alleen, omdat mijn mede-broeder vroeger begint met werken.

8 uur. De school start en we begeleiden de 30 jongeren van onze afdeling naar de werkplaats. Sommigen starten met hun ontbijt, anderen ruimen bladeren en geven de planten water. om half negen komen de jongeren en leerkrach-ten samen voor het morgengebed aan het beeld van Maria. Enkele jongeren zijn boeddhisten, voor hen is een speciaal gebed voorzien. Daarna worden de taken verdeeld. om negen uur schieten de jonge-ren in hun werkkledij en doen we ochtendoefeningen, kwestie van de dag fit te beginnen.

9.30 uur. De activiteiten starten. Ik ben vandaag verant-woordelijk voor de groep die de handborstels maakt. De eerste

shift duurt een uur, om 10.30 uur is het tijd voor thee en een koekje, gevolgd door de 2e shift tot aan de middagpauze van 12 uur. Soms eet ik samen met de leerkrachten, soms eet ik in de communiteit. na de middagpauze begint de namid-dagshift. om 14u gaan de jongeren douchen. Daarna krijgen ze nog een kopje thee en zingen ze het schoollied. om 15 uur is de school afgelopen en gaat iedereen naar huis. Soms blijf ik na om te praten met enkele leerkrachten en om de dag te evalueren.

16 uur. Ik ga naar de winkel, in-kopen doen voor ons huis. Tot 18.30 uur heb ik wat vrije tijd, hét moment voor mij om te lezen of om op de computer te werken. Dan komen we samen voor het avondgebed.

19 uur. na het avondeten gaat iedereen zijn eigen weg. Ik blijf meestal een uurtje voor de televisie hangen en ga dan naar boven om nog wat bezig te zijn op mijn kamer. Ik lees nog wat of chat via het inter-net met mijn familie.

Een dag uit het leven van een jonge broeder

toCh diChtBij

21 uur. Mijn dag zit erop en het is tijd om te gaan slapen en te hopen op een nieuwe morgen. Slaap wel iedereen!

Wie is?

> Broeder christoph (33)

is geboren in Lovendegem,

een dorpje dicht bij Gent. Hij

houdt van zwemmen, lezen

(vooral geschiedenis) en

werken in de tuin.

BroeDer chriStoph

ergens in sri Lanka


€ 499 (excl. btw) € 637 (excl. btw)opties:- “Win8 touch” ultieme ervaring- Bijkomende beveiliging via technologie “Intel Platform Trust”- Vervangbare batterij- SD-poort voor extra geheugenkaart

latitude 3330 aan stuntprijs*

€ 495 (excl. btw) € 896 (excl. btw)opties: - i3-2375M Processor- 4gB (1x4gB), 1600 Mhz DDR3L Memory- 3 jaar support bij je thuis op eerstvolgende werkdag

€ 574 (excl. btw) € 1046 (excl. btw)opties: - i5-3337u Processor- 4gB (1x4gB), 1600 Mhz DDR3L Memory- 3 jaar support bij je thuis op eerstvolgende werkdag

Van alle markten thuis

christmas shopping, londen

wanneer? 14-15 december 2013actie? Een scherpe prijs op de Euro-star in combinatie met een scherpe prijs op het verblijfwaar? holiday Inn London Wembley **** - LondenVoorbeeldprijs: € 169 per volwassene op basis van dubbelkamer + Eurostar (andere gezinssamenstellingen ook mogelijk, check even www.dichtbijmagazine.be) aanbod geldig tot 15 oktober

Disneyland parijswanneer? 7 tot 9 februari 2014actie? een scherpe prijs + per betalende volwassene verblijft 1 kind (3-11 jaar) gratis. (bv. 2 volwassenen + 2 kinderen tussen 3 en 11: kinderen vol-ledig gratis). waar? hotel Cheyenne *** - Disneyland Parijs Voorbeeldprijs: 2 volwassen en 2 kinderen (3 - 11 jaar) = € 160 euro per volwassene en de 2 kinderen gratis. (andere gezinssamenstellingen ook mogelijk, check even www.dichtbijmagazine.be) aanbod geldig tot 19 november 2013dichtbij verloot onder de reservaties ook 1 gratis weekend voor 1 gezin!

Skivakantiewanneer? 5 tot 12 april 2014 actie? Reserveren voor 2 volwasse-nen = 2 kinderen (0-14 jaar) gratisSkipas voor 2 volwassenen kopen = 1 kinderskipas gratiswaar? hotel Arcadien *** - Skigebied Les Arcs in de Franse AlpenVoorbeeldprijs: € 530 per volwassene in halfpension op basis van familiekamer + 2 kinderen (0-14jaar)aanbod geldig tot 30 oktober, onder voorbehoud van beschikbaarheid bij de definitieve reservatie.

hoe kan je een van deze 3 reizen reserveren?

kijk eerst even op www.dichtbijmagazine.be zodat je precies weet hoeveel je zal betalen afhankelijk van het aantal volwassenen en kinderen. daarna kan je via een eenvoudig mailtje naar [email protected] reserveren. alle praktische info op www.dichtbijmagazine.be

*Dell geeft zelf ook kortingen op hun website. Voor de personeelsactie van Dichtbij worden echter steeds de laagste prijzen gegarandeerd.

wil je 1 van deze laptops bestellen?

surf naar www.dichtbijmagazine.be. je vindt er vanaf 1 oktober meer specificaties en contact-gegevens om de laptop eenvoudig te bestellen. aanbod geldig vanaf 1 oktober tot 1 januari.

latitude 10 (tablet)*


claudia claes

“een goede zorgverlener stelt zichzelf op de achtergrond”

aan het woord

Claudia Claes is per toeval in de sector welzijn gesukkeld. Ze studeerde filosofie en criminologie en solliciteerde ’eigenlijk onverwacht’ voor een job binnen een project begeleid wonen waar ook O.C. Sint-Gregorius deel van uitmaakte. Ze bleef er plakken en zou de sector niet meer verlaten. “Broeders van Liefde is een dynamische, authentieke en zeer innovatieve organisatie. Ze slaagt erin om haar missie te laten doordringen tot op de werkvloer. Door de transparante manier van werken wordt een echte cohesie gecreëerd en ofwel bevalt je dat ofwel niet. Het is één van de krachten van de organisatie dat ze erin slaagt om duidelijk te maken waarvoor ze staat, tot op alle niveaus.”

annelieS naert MattiaS DevrienDt


“KWALITEIT VAn LEVEn IS EEn PRInCIPE DAT DoELgRoEPEn oVERSTIJgT. oF JE nu WERKT MET ouDEREn, KInDEREn BInnEn onDERWIJS, VoLWASSEn PERSonEn MET

EEn VERSTAnDELIJKE BEPERKIng oF MEnSEn MET EEn FySIEKE BEPERKIng.”

Tien jaar lang werkte Claudia in gentbrugge, daarna trok ze nog 3 jaar naar De Beweging

in gijzenzele, voor ze ging doctore-ren. Vandaag staat ze bekend voor haar onderzoek rond kwaliteit van bestaan en geeft ze les aan de ho-geschool gent. “Ik ben weggegaan omdat ik een meer academische carrière ambieerde, maar ik ben me altijd heel loyaal blijven voelen ten opzichte van Broeders van Liefde.”

goeroedichtbij: Hoe ben je in die acade-mische wereld terechtgekomen?“Als ik op mijn loopbaan terug-blik, heb ik drie goeroes gehad. In de betekenis van inspirerende leermeesters, welteverstaan. De eerste was broeder Luc Lemmens (regionale overste van de Broeders van Liefde en lange tijd directeur in o.C. Sint-gregorius en o.C. De Beweging, nvdr). hij draagt als geen ander de waarde van onvoorwaar-delijk respect en gelijkwaardigheid voor de mensen met wie je werkt uit. Dat gaat vaak over kleine, maar fundamentele dingen. Je laat een bewoner bijvoorbeeld niet een kwartier op het toilet zitten omdat je nog aan een verslag bezig bent. Integendeel, daarvoor laat je alles vallen. Broeder Luc Lemmens brengt kwaliteit van bestaan in de praktijk, zonder grote woorden.”“De tweede was professor geert Vanhove, de man die me met de paplepel heeft ingegeven dat het allemaal draait om zelfbeschik-king en inclusie. En de derde is Bob Schalock, die me het theoretische kader gaf om heel dat gedachte-goed te stroomlijnen.”

dichtbij: Kan je uitleggen wat dat precies is, kwaliteit van bestaan? “Kwaliteitsvol leven is voor iedereen anders. Maar je komt wel altijd op dezelfde 8 domeinen uit: zelfbepa-ling, persoonlijke ontwikkeling, interpersoonlijke relaties, sociale inclusie, rechten en materieel, emotioneel en fysiek welbevinden. Die domeinen zijn universeel, al kan je persoonlijk wel een ander accent leggen. Voor iemand die ziek is, zal fysiek welbevinden de meeste prioriteit hebben, maar dat betekent niet dat de andere domeinen plots niet meer belangrijk zouden zijn.

En iemand van 60 zal een andere invulling geven aan ‘persoonlijke ontwikkeling’ dan iemand van 30.”“De grote uitdaging voor de sector welzijn is dat het gaat om alle 8 domeinen, terwijl we ons in het verleden vooral toespitsten op welbevinden. Vanuit onze zorgbe-nadering hebben we er altijd voor gezorgd dat cliënten het emoti-oneel, materieel en fysiek goed hadden. Andere domeinen zijn soms wat naar de achtergrond ver-schoven, terwijl ik vind dat we er minstens zoveel aandacht moeten aan besteden. omgevingsfactoren hebben een grote invloed op kwa-liteit van leven. Dat de cliënten in de samenleving kunnen wonen en werken, dat er voldoende aange-paste ondersteuning is zodat de kloof tussen wat de omgeving eist en wat de persoon zelf kan, wordt weggewerkt: daar kunnen we het verschil in maken!”

dichtbij: Hoe kan een medewer-ker in een zorgvoorziening die kwaliteit van bestaan bewaken bij cliënten en bewoners?“Kwaliteit van leven is een principe dat doelgroepen overstijgt. of je nu werkt met ouderen, kinderen binnen onderwijs, volwassen per-sonen met een verstandelijke be-perking of mensen met een fysieke beperking. Je moet de persoon centraal zetten. Laat de mensen zelf expert zijn in hun kwaliteit van leven. Dat lijkt heel simpel, tot je het in de praktijk moet omzetten. We zijn als zorgverlener deskundig in een bepaal vakgebied en dat is nodig om de juiste ondersteuning te geven, maar we moeten ons ervan bewust zijn dat we niet des-kundig zijn in hoe iemand zijn leven wil uitbouwen. Wij moeten ons ervoor behoeden om de wensen en dromen van de cliënten niet in hun plaats in te vullen. het komt

erop aan om naar hen te luisteren en hen de gepaste ondersteuning te bieden op het juiste moment en op de juiste manier. En dat zal voor elke cliënt anders zijn.”

Pyjama om 20 uurdichtbij: Hoe ziet de ideale zorg-verlener er volgens jou uit?“Dat is iemand die ontzettend goed kan luisteren, zichzelf op de achtergrond stelt en die zijn ex-pertenrol even opzij kan zetten om de kwaliteit van leven te bevragen en te helpen waarmaken op alle 8 domeinen. Iemand ook die verder kan kijken dan zijn eigen expertise. Voor iemand die elke week naar een dagcentrum gaat zonder nog vooruitgang te boeken, kan het belangrijk zijn om daar gewoon te zijn, tussen andere mensen. op dat moment ben je meer aan emotio-neel welbevinden aan het werken dan aan persoonlijke ontwikkeling. Een goede hulpverlener heeft daar oog voor.”

dichtbij: Hoe haalbaar is dat voor een organisatie?“op microniveau gaat het over het opstellen van een ondersteunings-plan dat zeer vraaggestuurd is. op een hoger niveau betekent dat dat je je organisatiebeleid probeert af te stemmen op die vragen die zich op microniveau voordoen. Dat gaat er bijvoorbeeld om een oplossing te bieden aan de verzuchting van een bewoner die niet graag om 20 uur al in zijn pyjama zit. Sterk in-zetten op wat de cliënt nodig heeft om kwaliteit van leven na te stre-ven en daar je organisatiestruc-tuur aan aanpassen, is een van de grote uitdagingen van de sector. En dat betekent dat je heel sterk individueel te werk moet gaan. het groepswerken staat immers haaks op kwaliteit van leven.”


dichtbij: Hoe ruim zie je de doel-groep ‘mensen met een beperking’? “Iedereen heeft in zijn of haar leven ondersteuning nodig, op welke ma-nier dan ook. Als ik moet lesgeven en ik heb een beamer nodig, dan druk ik op 5 verschillende knoppen en ben ik blij dat een informaticus mij ter hulp snelt. naarmate iemand ouder wordt, heeft hij of zij ook steeds meer ondersteuning nodig. Je kan een beperking definiëren als een kloof tussen wat iemand kan en de eisen van zijn omgeving. het is echter belangrijker om na te gaan wat iemand wél kan en welke noden hij of zij heeft om zo optimaal mogelijk te functioneren binnen de samenleving. In de zorg moeten we daarvoor meer samenwerken over de grenzen van de verschillende sectoren heen, zodat bekeken kan worden wie het beste geplaatst is om de vraag van de cliënt te beant-woorden. Zo wordt een basisteam gecreëerd rond de cliënt, zeer multidisciplinair en bestaande uit zowel professionele zorgverleners als familie of vrienden. Ik denk dat we daar naartoe moeten.”

kleine successendichtbij: Doet de maatschappij genoeg om ‘mensen met een beper-king’ te ondersteunen? “Theoretisch zal niemand nog zeggen dat mensen met een beperking niet dezelfde rechten hebben als anderen, maar in de praktijk blijkt dat nog altijd moeilijk te liggen. om dat te bereiken, zullen we veel meer moeten samen werken. Tussen de verschillende sectoren onder-ling, maar ook naar de overheid toe, gaapt nog altijd een leemte. Terwijl we net economie, tewerk-stelling, etc, nodig hebben om dat doel te bereiken. Die mentaliteits-wijziging is moeilijk te realise-ren en kan enkel vanuit kleine initiatieven, denk ik. In mijn buurt ligt bijvoorbeeld een ontmoetings-centrum voor ouderen. Is het niet haalbaar om die mensen samen te brengen met oudere mensen met een verstandelijke beperking die dezelfde interesses vertonen? op die manier creëer je kleine successen.”

dichtbij: In welke mate kan het onderwijs daartoe bijdragen?“Los van het feit dat het buitenge-woon onderwijs zeker zijn verdien-sten heeft, kan inclusief onderwijs een goede basis zijn voor een men-taliteitsverandering in de samenle-ving. onderzoek heeft uitgewezen dat de grote meerwaarde van inclusief onderwijs het effect ervan is op de medeleerlingen. Die zijn veel toleranter, omdat ze van jongs af aan gewoon zijn om met kinde-ren met een beperking om te gaan. Een belangrijke succesfactor voor inclusief onderwijs is de houding van de leerkracht. Als die overtuigd is, dan volgen de leerlingen en de rest vanzelf. Dat heeft veel meer impact dan opgelegde structuren van bovenaf.”

dichtbij: Kan dat ook vertaald worden naar de sector geestelijke gezondheidszorg?“Vooral voor verslavingszorg zijn de uitdagingen groter dan in de sector welzijn, omdat zij nog heel sterk vertrekken vanuit het medisch kader. Een succesvolle interventie

“WIJ MoETEn onS ERVooR BEhoEDEn oM DE WEnSEn En DRoMEn VAn DE CLIënTEn

nIET In hun PLAATS In TE VuLLEn.”


is daar dat de cliënt clean is na een bepaalde periode. Er wordt minder aandacht besteed aan het feit dat hij daarna op straat komt te staan zonder huis, zonder vrienden, zon-der job. Terwijl fysiek welbevinden de laatste van zijn zorgen zal zijn en hij aan zelfbepaling niet eens zal denken, omdat zijn zelfbeeld te laag is. Dat allemaal weer op de rails krijgen, is een belangrijke uitda-ging.”“Maar er zijn ook nog veel vragen onbeantwoord in die sector. Wat doe je bijvoorbeeld met mensen met een verstandelijke beperking die ernstige criminele feiten hebben gepleegd? Los je dat op door ze in de gevangenis te stoppen of kies je veeleer voor de positieve bena-dering en probeer je een weg te vinden zodat ze hun leven opnieuw vorm kunnen geven? Dat is wel wat omstreden.”

dichtbij: Hoe ervaar je, vanuit je eigen achtergrond, het span-ningsveld tussen de theorie en de praktijk?“het is niet moeilijk om mensen

te overtuigen van het theoretische kader. Mensen botsen vooral op praktische obstakels. Zo ben je genoodzaakt om de uurroosters te veranderen als je wil vermijden dat bewoners om 20 uur al in hun py-jama gestoken worden. Maar struc-tureel is dat niet altijd mogelijk. En zo geraken bepaalde domeinen misschien ondergesneeuwd. In een organisatie heb je op cruciale plaat-sen mensen nodig die doordrongen zijn van de principes van kwaliteit van leven. Die kunnen vaak de lont aan het vuur steken.”

dichtbij: Welk van de 8 domeinen van ‘kwaliteit van leven’ vind jij prioritair in je eigen leven?“Dat verandert naargelang je ouder wordt. Momenteel zijn voor mij persoonlijke ontwikkeling en interpersoonlijke relaties prioritair. Maar ik kan me voorstellen dat fysiek welbevinden sterker op de voorgrond zal komen binnen een jaar of tien.”

dichtbij: Waar word jij gelukkig van?

“Van dingen die goed gaan in mijn professionele carrière of met familie en vrienden. Kleine dingen die ik zie evolueren in het ideolo-gische gedachtegoed waar ik voor sta. of een bejaarde papa met een volwassen zoon met een beperking die me na een voordracht komt zeg-gen dat ik voor hem het verschil heb gemaakt door wat ik te zeggen had. Daarvoor doe ik het.”

dichtbij: Wat zijn voor jou de belangrijkste uitdagingen in de sector welzijn in ons land? “Er moeten nog heel veel stappen gezet worden in het intersectoraal werken. De grootste uitdaging is naar betere en gemakkelijkere samenwerkingsmogelijkheden te gaan tussen verschillende sec-toren onderling, waarin de cliënt centraal staat. op dit moment zitten we echter nog heel sterk in het hokjesdenken gevangen. Persoonsvolgende financiering is daarbij een stap in de goede richting. het maakt ons als sector alerter om meer vraaggestuurd te gaan werken.” n

Wie is?> cLaudia cLaes (47) is docente aan de Hogeschool Gent. Ze geeft les

aan toekomstige bachelors in de orthopedagogie en doet onderzoek rond

kwaliteit van leven. Ze is ook coördinator van het onderzoeks centrum

Equal. Ze reist vaak en veel. Azië ligt haar na aan het hart. Claudia

probeert een gezond evenwicht na te streven tussen lichaam en geest en

leest graag. Deze zomer stonden vooral thrillers op de leeslijst.

[email protected]

clauDia claeS


1 september, een magische dag in het onderwijs: vriendjes zien elkaar terug na een lange vakantie, de collega’s vliegen er weer samen in,… Het blijft altijd wel iets bijzonders. Dit jaar was die ‘eerste september’ nog iets specialer voor de scholengroep Land Van Nevele. De drie basisscholen uit Hansbeke, Nevele en Merendree sloten die dag aan bij onze organisatie. Maar waarom overwegen andere scholen en schoolbesturen een dergelijke overstap en welke zorgen brengt dat met zich mee in het werkveld? We gingen het vragen bij onze nieuwe collega’s.

raF MiSSorten liSa van DaMMe

Nieuwecollega’s: hoop en twijfels…

scholen Land van nevele sluiten aan bij Broeders van Liefde

hoop…Petra Van Vooren (directeur merendree): Wij willen professioneel werken. ons vorige bestuur was dat – met alle respect – niet. het waren de notaris, de dok-ter, de bankafgevaardigde, de notabelen van het dorp zeg maar, die zich jarenlang vrijwillig voor onze scho-len hebben ingezet. We zijn hen daar dankbaar voor, maar eigenlijk hadden ze weinig voeling met het reilen en zeilen in het onderwijs en zodoende slaagden ze er niet meer in om de ontwikkelende onderwijswereld met haar ingewikkelde wetgeving nog bij te benen. Van een professioneel bestuur zoals dat van de Broeders van Liefde mag je meer ondersteuning verwachten en dat is in deze tijden echt nodig.”

etCetera

“we hopen veeL LiefDe te krijgen en veeL LiefDe te geven.”

jan sierens (directeur hansbeke): “Wij, directeurs kunnen in onze job soms minder professioneel werken dan een onderwijzer dat kan. het ambt kent immers zoveel facetten dat het bijna onmogelijk is op alle vlak-ken professioneel te zijn. Ik denk aan infrastructuur, overheidsopdrachten, wetgeving, organisatie,…. het geeft een veilig gevoel een bestuur achter je te hebben dat op alle vlakken de nodige know how in huis heeft.”“Er was bovendien al een klik vanaf het begin dat ik de organisatie leerde kennen, jaren geleden. Wij zijn een dorpsschool die openstaat voor alle leerlingen en vooral voor leerlingen met speciale zorgen. Ik ben ervan overtuigd dat ieder kind mits de nodige on-dersteuning steeds verder kan ontwikkelen op eigen niveau. En laat dit nu net aansluiten bij de visie van Broeders van Liefde.”

> Christophe Cocquyt slikte even, maar kreeg al snel een goed gevoel bij de overnamen.

> Jan Sierens en Annemie Van Damme kijken de samenwerking hoopvol tegemoet.


> onder de naam “HAKuM” vormden de drie lagere scholen van land van nevele al een scholengemeenschap met emmaüs kleuter en lagere school Aalter, sint-franciscus Knesselare en sint-Medardus ursel. samen met de secundaire scholen em-maüs in Aalter werken ze ook samen onder de naam “op Weg”. Meer info op www.gerolf.op-weg.be, www.paulus.op-weg.be en www.vincentius.op-weg.be.

… en twijfels.griet heyde (eerste leerjaar, merendree): “We hopen dat ook leerkrachten zullen begeleid worden.”

annemie Van damme (zorgleerkracht hansbeke): “Wij weten sinds 26 februari dat we zouden ‘verbroe-deren’. Wij hopen veel liefde te krijgen en veel liefde te geven.”

Christophe Cocquyt (leerkracht nevele): “Dit was toch eerst even slikken: oei, gaan we onze eigenheid niet verliezen in zo een grote scholengroep? na wat uitleg en enkele personeelsvergaderingen verder heb ik er wel een goed gevoel bij. Ik kijk er naar uit om ondersteund te worden in mijn werk.”

lucrèce mestdagh (leerkracht eerste leerjaar, hansbeke): “Ik vrees dat we een stukje autonomie zullen verliezen en dat boezemt toch wel wat angst in voor de toekomst. We zijn wat bezorgd of we als leerkrachten nog inspraak zullen krijgen in zo’n grote groep of of het de groep van directies zal zijn die alles volledig bepaalt?”

dirk heynssens (leerkracht vierde leerjaar, merendree): “het geeft een gevoel van onzekerheid. Wat zal dit met zich meebrengen? Komen er veel ver-anderingen bij kijken?”

Christine degroote (leerkracht zesde leerjaar, merendree): “Ik stond zelf ooit op een Broederschool in de ottergemsesteenweg in gent en tracht de col-lega’s op hun gemak te stellen. het valt best mee om voor de organisatie Broeders van Liefde te werken.”

> Petra Van Vooren verwacht voldoende ondersteuning

door het bestuur van Broeders van Liefde.

Mieke Goyens uit U.P.C . Sint-Kamillus in Bierbeek won

onze driedaagse fietsreis van Menen naar Les Deux Caps

aan de Franse kust. Proficiat!

Verder is een Home Capsule System onderweg naar

Michèle Van Caeneghem uit P.Z. Asster in Sint-Truiden

en mogen volgende collega’s zich verheugen op het boek

“Marcel Vanthilt ‘55”: Rita De Doncker, Stijn Dejonghe,

Claudine Declercq, Ingrid Eelen en Luc Nieuwenhuysen.

Veel plezier!

7pkBlond bier van echte haver? Dat

moet het nieuwe Limburgse streek-

biertje van De Winning zijn. 7PK is de

naam. Het biertje geurt licht moutig en

fruitig. De smaak is karaktervol en fris met

een aangename hopbitterheid. Het is een zeer

lekker bier als aperitief en past goed bij visgerechten en

kalfsvlees. Dichtbij geeft 6 flessen van 75 cl weg!

Meer Bier!Wat gebeurt er als je de smaken van 2

specialisten samenbrengt? Biersom-

melier Ben Vinken liet 50 Belgische

topbieren proeven aan kaasmeester

Michel Van Tricht, die er de gepaste

kaas bij zocht. Het resultaat: 50 heer-

lijke combinaties die de klassieke ‘kaas en wijn-avonden’

doen vergeten. Eén lezer maakt kans op het boek “Vinken

en Van Tricht, 50 bier & kaas combinaties”.

wedstrijd

Speel Mee!Stuur het antwoord op de volgende drie vragen naar lore.

[email protected] én vermeld je voorkeurprijs +

werkplek. Deelnemen kan ook via het wedstrijdformulier

op www.dichtbijmagazine.be.

1. Waar werkt Mark Frederickx?2. Hoe heet het nieuwe kinderdagverblijf binnen onze

organisatie?3. Hoe lang bestaat Fioretti al?Veel succes!

Niet gewonnen? Als medewerker van de Broeders van Liefde kan je genieten van tal van personeelsacties. Meer info op pagina 21 of op onze website, www.dichtbijmagazine.be.

Sociaal contact spreekt aan

FranciS tilBorgHS

“De sociale contacten, de verschillende uitdagingen en de wisselende uren: daar doe ik het voor!”Jonas Trossaert is 28 jaar en werkt bijna 5 jaar als psychiatrisch verpleegkundige in P.K. Sint-Alexius in Grimbergen. Hij werd gebeten door de GGZ-microbe na zijn eerste stage in het tweede jaar van zijn opleiding in de verpleegkunde.

ww

w.k

liek.

be ¬

13-2

644

in Beeld

Dichtbij 2013 4

Documents

Transcript of Dichtbij 2013 4