Dichtbij juni 2015

dichtbij Verschijnt 5 keer per jaarfeb - apr - jun - okt - dec6de jaargang

JUNI 2015 #28

TANK GOEDKOPER

DANKZIJ DICHTBIJ!

Lise Docx“IK WIL DE FAMILIE VAN DE PATIËNT EEN STEM GEVEN”

PAKT ZIJN VALIEZEN…Rik Torfs

7 receptenVOOR EEN FIJNE

ZOMER !

2 | dichtbij juni 2015

INI N H O U Ddichtbij juni 2015

Eelin proefde deze Dichtbij al voor.Ze is centrumleidster en therapeute in het lokaal

dienstencentrum en woonzorgcentrum Sint-Alexius in Tienen.

Eelin VereptDE VOORPROEVER

07

ANDERS BEKEKEN MEESTER CARTON

04

KORT EN TELEX

08

VASTE STEK MIJN LEERLINGEN ZIJN SCHATJES

26

ETCETERA

15

DOSSIERJOEPIE, VAKANTIE!

21

AAN HET WOORD RIK TORFS

12

IN BEELD

dichtbij juni 2015 | 3

EE D I TO

CC O LO FO N

Was er deze week iets dat je heeft geraakt? Wil je graag eens je mening geven over actuele dingen die jouw werk fijn of moeilijk maken? 1 adres: [email protected]

De visietekst over het inspiratiebeleid kan je nalezen op www.broedersvanliefde.be, bij ‘onze identiteit – missie en leiderschapsfilosofie’.

Een collega porde mij aan op de vormingsdag inspiratiebeleid. “Zeg Dorien, weten we nu bijna wie we zijn?” Onbevangen antwoordde ik: “Ik weet alleszins wie ik ben, weet jij wie jij bent?” Wat verwonderd reageer-de hij: “Ik bedoel, weten de broeders al wie zij zijn?” Onmiddellijk wist ik dat het een dag zou zijn met een filosofisch karakter! Ik verzekerde hem dat alles duidelijk zou worden. En dan bedoelde ik niet dat voor eens en voor altijd vastgelegd zou worden wie de Broeders van Liefde zijn. Wat die dag werkelijk duidelijk werd, is dat we bij de Broeders van Liefde heel goed weten wie we zijn, waar we voor staan, waar we voor gaan, voor wie we gaan en waar we onze mosterd halen. Wat echter ook duidelijk werd, is dat dit nog maar het begin is van het waarmaken van ons identiteitsverhaal.En dat is precies waarom ik zo graag bij de Broeders van Liefde werk: we blijven onverminderd verder frutselen en knutselen aan onze identiteit! We blikken in de spiegel naar ons verleden, ons heden, onze toekomst en we kijken naar al wie en wat ons omringt. We laten ons kriebelen door de rijkdom van onze veelkleurigheid en ontdekken hoe identiteit en diversiteit met elkaar dansen. We nemen nieuwe passen, verfrissend en verkwikkend. We overstijgen onszelf zonder te vergeten waar onze har-de en misschien ook wel broze kern ligt. Als organisatie zijn we daarin uniek en daar mogen we best fier op zijn!

WE LATEN ONS

KRIEBELEN

Dichtbij is een uitgave van de v.z.w. Provincialaat der Broeders van Liefde. De Broeders van Liefde zijn een congregatie en organisatie die de begeleiding en de verzorging opneemt voor kinderen, jongeren en volwassenen, in de sectoren onderwijs, verzorgingsinstellingen (geestelijke gezondheidszorg en ouderenzorg), sociale economie, welzijn (orthopedagogische zorg en kinderdagverblijven) en buitengewoon onderwijs. | Redactieraad: Lieven Claeys, Katrien Debreuck, Jan Decoene, Luc de Kezel, Mattias Devriendt, Filip D’Hooghe, Karen Godfrin, Br. Luc Lemmens, Raf Missorten, Annelies Naert (redactiesecretariaat), Veerle Neyt, Rik Ouvry, Jacques Van Daele, Edwin Vercruysse, Liesbet Werbrouck, Kristof Lataire, Fien Crommelinck (stagiaire) Jonas Scherrens (stagiair) | Hoofdredacteur: Lieven Claeys | Verantwoordelijke uitgever: Koen Oosterlinck - Stropstraat 119 - 9000 Gent | Abonnement: Dichtbij verschijnt 5 keer per jaar en is gratis voor alle medewerkers van de Broeders van Liefde. Wilt u een abonnement? Neem dan contact op met het redactiesecretariaat. Oplage: 12.400 ex. | Redactiesecretariaat: Annelies Naert, Stropstraat 119, B-9000 Gent T 09 241 19 98, [email protected] | Vormgeving: Filip Erkens & Migov Taisia | Druk: Perka

www.dichtbijmagazine.be | www.facebook.com/dichtbijmagazine

dichtbij Verschijnt 5 keer per jaarfeb - apr - jun - okt - dec6de jaargang

JUNI 2015 #28

TANK GOEDKOPER

DANKZIJ DICHTBIJ!

Lise Docx“IK WIL DE FAMILIE VAN DE PATIËNT EEN STEM GEVEN”

PAKT ZIJN VALIEZEN…Rik Torfs

7 receptenVOOR EEN FIJNE

ZOMER !

Wie is?DORIEN

Dorien (29) is stafmedewerkerster op de dienst identiteit van het Provincialaat in Gent. Tegelijk werkt ze aan een doctoraat over pastoraat met mensen met een verstandelijke beperking.

Ze zwemt en danst de quickstep, foxtrot en jive. Ze maakt graag plezier met haar zussen en wil later een varkentje als huisdier (knorknor).


KK O R T

Droom WORDT WERKELIJKHEID

Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits kreeg de eer het nagelnieuwe gebouw van BuSO Sint-Idesbald in Roeselare te openen. Daarmee is de droom van direc-teur Gerrit Demolder om een mooie werkomgeving te bieden aan leerlingen en leerkrachten na 20 jaar wer-kelijkheid geworden. In de nieuwe werkplaatsen zullen de afdelingen bouw, tuinbouw en handelen magazijn-beheer hun intrek nemen. Het wordt een nieuwe, levensechte werken leeromgeving met bouwcon-structies, materiaalhokjes, kleedruimtes en liften. “Een school is nooit helemaal af, maar ik ben enorm dankbaar naar alle personeelsleden toe”, zegt Gerrit Demolder.

Paul De Neve

Fien Crommelinck | Annemie Van den Bulcke

Fien Crommelinck | Hi lde Crevits

Hilde Crevits deelde deze foto op haar facebookpagina. “Alles werd culinair prima verzorgd”, zei ze er nog bij.

20.000 De opleiding van een blindengeleidehond kost zo’n 20.000 euro en duurt 2 jaar. Maar daar hebben Bianca, Özgu en Christine van de dienst Boekhouding van De Sleutel iets op gevonden. Zij zamelen dopjes in. “Wij hadden op de radio gehoord over de ‘Dopjesactie’ en vonden dat een goed initiatief. Graag zouden wij samen met jullie flessendopjes inzamelen om dit goede doel een duwtje in de rug te geven”, zeggen ze. De dopjes gaan naar het Belgisch Centrum voor Geleidehonden in Tongeren, die ze verkoopt aan een recyclagebedrijf dat er duurzame palletten van maakt. De eerste lading is intussen afgeleverd. Doen jullie ook mee? Meer info op www.dichtbijmagazine.be

Bianca Van Goethem, Özgu Karatas en Christine Librecht (v.l.n.r.) van de boekhouding tellen de dopjes.

Snoezelige SPEELPLAATS!

De collega’s van BuLO Sint-Jozef in Gent mochten hun nieuwe rust- en snoezelspeelplein presenteren. Kinde-ren kunnen er terecht tijdens speeltijden wanneer ze die momenten als te druk of te bedreigend ervaren, of samen met de juf of meester tijdens de klasuren. Na 3 jaar is de volledige inrichting en afwerking een feit dankzij de finan-ciële hulp van sponsors, ouders en sympathisanten. De leerkrachten zijn alvast enthousiast!


Katrien Douchy

TT E L E X

VIRTUEEL MUSEUM 29 jaar bestaat Museum Dr. Guislain, en vanaf dit jaar ook digitaal. Een virtuele rondleiding laat je enkele meesterwerken van het museum ontdekken. Via (360°)-foto’s, video’s en verslagen wordt het psychiatrisch verhaal toegankelijker voor het brede publiek. Geïnteresseerd? Surf naar www.mentalhealth-history.org/home en geniet van je bezoek!

PRO LEAGUE VOETBAL De dolfijnklas van BuLO Sint-Jozef en klassen uit Sint-Paulus De Deyne en Sint-Paulus Rerum Novarum deden mee aan een Buffaloproject in samenwerking met Brede School Gent en voetbalclub KAA Gent. Wie het bekertoernooi won, mocht op 30 mei deelnemen aan de nationale Scholen-cup van de Pro League. De winnende ploeg vertegenwoordigde KAA Gent op het finale toernooi. Wil je weten hoe ze het er vanaf gebracht hebben? Check www.dichtbijmagazine.be

LOS, LAAT NIET LOSIn K.O.C. Sint-Gregorius hebben de collega’s zestien kinderen en jonge-ren klaargestoomd voor een opmer-kelijke dansvoorstelling. LOS gaat over loslaten, lostrekken, losbreken en loslaten. De hoofdrollen waren weggelegd voor jongeren met een neuro-motorische beperking. Foto's op www.dichtbijmagazine.be

TOURNÉE GÉNÉRALE Bier voor Afrika, santé! Neen, assan-te. Een samentrekking van ‘dank je’ in het Swahili en proost ‘santé’. Vrijwil-ligers die met Fracarita Belgium op zuidreis gingen, organiseren een bier-verkoop ten voordele van de projecten van de Broeders van Liefde in Rwanda en Oost-Congo. Trek? Neem dan contact op met Veronique De Kock via [email protected].

Fien Crommelinck | Matt ias Devriendt

K.O.C. Sint-Gregorius BANT AUTO’S (VOOR EEN WEEK)

Medewerkers motiveren om de auto thuis te laten en met de fiets, via car-pooling met andere collega’s of op een duurzame manier naar het werk te komen, is niet vanzelfsprekend. Het is echter wel wat de werkgroep mobi-liteit van K.O.C. Sint-Gregorius wou bereiken tijdens hun 'Mobiweek'. Col-lega’s die op een alternatieve manier naar het werk kwamen, kregen een kleine verrassing. Tijdens een blitsaanval met gratis fietshoesjes kleurde de hele campus groen, geel of rood en Peter kon bij de verraste fietsers een brede glimlach tevoorschijn toveren met zijn accordeon.

Accordeonist Peter tovert een glimlach op de gezichten van de collega’s in K.O.C. Sint-Gregorius in Gentbrugge.

Een drukke dag De jaarlijkse Dag van de Antennes mocht ook dit jaar heel wat collega’s ontvangen. Professionals Jonas Truwant (Het Nieuwsblad) en Tom Schoc-kaert (drukkerij Perka) deelden respectievelijk tips en tricks rond het pers-gegeven en rond drukwerk. De print- en mediawereld hebben voortaan geen geheimen meer voor de aanwezigen. Onze antennes genoten van een gezellige babbel tijdens de broodjesmaaltijd waarna de dag werd verder-gezet in Oostakker. Drukkerij Geers Offset stelde haar deuren wagenwijd open voor de Broeders van Liefde. Een rondleiding doorheen papier, inkt, nietjes en garen creëerde een unieke ervaring. Conclusie? Dag van de An-tennes wil je volgend jaar niet missen!

De antennes zijn de contactpersonen van Dichtbij in de scholen en voorzieningen. Benieuwd wie jouw antenne is, kijk dan snel op www.dichtbijmagazine.be


De Facebookpagina van Dichtbij vind je door te zoeken op

‘dichtbijmagazine’.

intussen op

q Selfiedagboek. Ook Vlaamse ministers schuwen de sociale media niet. Zo kan je Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits volgen en haar foto-/selfiedagboek ontdekken. De opening van de nieuwe gebouwen van BuSO Sint-Idesbald ging alvast niet onopgemerkt voorbij.

w Joepie! De Facebookpagina van de Broeders van Liefde rondde de kaap van 500 likes! We blijven ons inspannen om interessante informatie over zorg en onderwijs uit de eigen organisatie en daarbuiten met de wereld te delen. Volg jij ons al? www.facebook.com/broedersvanliefde!

e Fit in je hoofd. De Vlaamse Vereniging voor Geestelijke Gezondheid deelt op haar Facebookpagina allerlei weetjes en nieuwe ontwikkelingen over en in de geestelijke gezondheidszorg. Warm aanbevolen!

r Job in de zorg. De pagina ‘Een zorgjob, ik ga ervoor’ bundelt dan weer alle innovaties, evoluties en nieuwtjes over wat werken in de zorgsector allemaal betekent. Zoek naar www.facebook.com/zorgjob.

Fien Crommelinck | Thaïs Antheunis

Hoe gaat het NOG MET JOU?

Oe wist, oe est, oe goa et, wei gi het, Comment allez-vous ? Deze keer gaat het niet over huishoudelijke strubbelingen of puberproblemen, maar wil de organisatie Broeders van Liefde weten hoe het met je gaat in je loopbaan als medewerker. Werk je in de sector geestelijke gezondheidszorg, oude-renzorg of op het Provincialaat, dan zal er in het najaar gepeild worden naar jouw tevredenheid. Ben je betrokken bij je werkplek, heb je plezier in je werk, hoe ervaar je Broeders van Liefde als werkgever? September is het moment om anoniem je mening te geven, op weg naar verbetering en innovatie.

Collega’s in voorzieningen in de geestelijke gezondheidszorg, ouderenzorg en in de centrale diensten zullen dit logo af en toe zien opduiken.

| MIAT

MIEKE EN HAAR GEZIN testen museum

Of ze in het museum dino’s, dra-ken of ridders zouden zien, vroe-gen Vince (6) en Flor (3) zich af, vertelt Mieke Debruyne uit O.C. Sint-Jozef, Gent. Mieke en haar gezin zijn onze winnaars van het museumspel ‘Op stap met Emma en Emiel’ in het Gentse MIAT, Mu-seum over Industrie, Arbeid en Textiel. “Het is toch een drempel, zo’n museumbezoek, met actieve

kinderen als de onze, maar het is prima meegevallen’, glundert Mieke. In het museumspel nemen Emma en Emiel kleuters mee op een indruk-wekkende tocht door het museum. Ze ontdekken er hoe arbeiders en hun families vroeger leefden. Kijken, voelen en doen… Dit is een museumspel dat alle zintuigen prikkelt!

Drie medewerkers van Broeders van Liefde kunnen het museumspel ‘Op stap met Emma en Emiel’ winnen. Kijk snel op pag. 27!

WINMeer info over dit museum kan je vinden op www.miat.be


MEESTER Carton

“We zoeken nog figuranten voor de Moorden van Beernem.” Dat zinne-tje zorgde ervoor dat ik in het najaar van 2015 op groot scherm te zien zal zijn. Na 10 jaar amateurtoneel, 3 jaar theater en figurantenrollen in Flikken en F.C. De Kampioenen is dit mijn eerste film. Als Meester Carton vertolk ik de rol van advocaat van de beschuldigde in een film van Katrien Ryserhove, ‘Zaak: De Zutter’. Het is een film over de moord op boeren-zoon Hector De Zutter in 1926 en het drie weken durende assisenproces dat volgde.

Als broer van de betichte deed ik auditie. Ik was enthousiast en be-reidde me goed voor. Om te beginnen, kreeg ik een opgelegd stuk, maar daarnaast koos ik zelf het stuk van de broer. Ik werd goed onthaald en kreeg uiteindelijk een kleine acteursrol: ad-vocaat van de beschuldigde. En dus breng ik dit jaar enkele verlofdagen door op de filmset.

Ik had geen tekst op mijn eerste opnamedag, maar verscheen wel in beeld naast de rechter. De opna-mes vonden plaats in het Kasteel van Poeke, dat dienst doet als gerechtsge-bouw, maar dat zie je natuurlijk niet in de film. Op de tweede opnamedag, in het gerechtsgebouw van Oudenaar-de, kreeg ik mijn moment de gloire. Daar houd ik een volledig pleidooi om mijn beschuldigde vrij te krijgen.

Ik mag schitteren naast topta-lenten als Kurt Defrancq en Bob De Moor. Stuwende kracht Katrien Ryserhove schreef in navolging van haar vader Alfons een boek over de moorden van Beernem. Met de hulp van een publiek steunfonds stelde ze een topcast samen. De film gaat op 7 november 2015 in première voor het grote publiek. Die 7de november is speciaal gekozen omdat de moord gebeurde tijdens de kermisnacht van 7 op 8 november 1926. Ik ben alvast benieuwd …

Wie is?FRANKY WAUTERS

Franky (56) werkt als centraal preventieadviseur in het Provincia-laat in Gent. Naast zijn voorliefde voor toneel is hij gepassioneerd be-zig met oldtimers. Elk jaar trekt hij naar een exotische bestemming om er te duiken. Voor meer info over 'Zaak: De Zutter' kan je terecht op www.zaakdezutter.be

ABANDERS BEKEKEN

Fien Crommelinck | Hannes Verstraete

Mijn spiegel is mijn beste vriend in de voorbereiding naar de opname-dagen. Ik leer mijn tekst van buiten door hem meedere keren luidop te lezen. Dan lees ik de stukjes apart en herhaal ze voor de spiegel zodat ik alle gezichtsuitdrukkingen beheers. En vanaf dan volgt herhalen, herha-len en nog meer herhalen.


Anja SpiessensMIJN LEERLINGEN ZIJN SCHATJES

“Als we afgestudeerd zijn, mogen we dan Anja zeggen?”

Wanneer we binnenkomen, zitten zeven leerlingen met

autisme geconcentreerd voor hun computer. Ze helpen

elkaar met een PowerPointpresentatie. In het BuSO van het

Koninklijk Instituut Woluwe leert Anja Spiessens hen de

gewoonte aan om mensen aan te spreken met ‘meneer’ of

‘mevrouw’. Een leerling kantoor moet voorbereid zijn op een

stage in het werkveld, en daar hoort respect bij. “Anderen

zeggen Marc en Piet, maar zelf spreek ik ook mijn directeur

met ‘meneer’ aan, het is een goede gewoonte.”

De leerlingen bereiden naarstig een presentatie rond hun eigen oefen-bedrijfje voor. Alles hoort erbij, van het kopen en verkopen van virtuele producten tot het papierwerk, de stock en de bankrekening op de twee-jaarlijkse beurs. “Het zijn schatjes van leerlingen”, weet Anja ons te zeggen, “ze doen alles wat ik vraag.” Leerlingen met een autismespec-trumstoornis zijn niet zo anders dan andere jongeren. Ze hebben wel meer structuur en persoonlijke aandacht

Fien Crommelinck | Annel ies Naert

Gelukkig heb ik een partner tegen wie ik kan praten. Of hij dan luistert? Dat weet ik niet! (lacht)

nodig, waardoor de klassen kleiner zijn. Maar ook zij maken huiswerk, voetballen op de speelplaats en ste-ken kattenkwaad uit.“De moeilijkste momenten doen zich voor wanneer er iets gebeurd is in de klas, op de speelplaats of thuis en ze in hun schulp kruipen. De onmacht die ik dan ervaar omdat ik niet on-middellijk een oplossing kan bieden, is lastig. Botsen op puur autisme is hard. Het is willen helpen, maar moeten met rust laten.”


VSVASTE STEK

Time-out Van nul starten, veel lezen en een be-zoek aan BuSO Spermalie in Brugge: dat waren de ingrediënten voor de start van de richting ‘auti’ in Woluwe. Anja stond samen met een groepje collega’s aan de wieg van de richting voor jongeren met een autismespec-trumstoornis. Het begon met één jaar, maar breidde al snel uit naar 4 jaren. Directeur Marc Brans zag de nood aan een extra draagvlak en vanaf dan voegden schoolopvoeders en coördinatoren zich bij het team. Als een leerkracht het even moeilijk heeft met een leerling, zorgen zij voor een time-out waar hij of zij tot rust kan komen. “Het is niet leuk om iemand weg te sturen, want je denkt bij jezelf ‘verdorie, kan ik dat nu echt niet zelf oplossen’, maar op dat moment moet je ook aan de andere leerlingen in de klas denken”, zegt Anja.

100%“Het is leuk werken met jongeren met autisme in de klas. Hun oog voor detail houdt mij alert. Zelf stel ik hoge eisen aan bijvoorbeeld de opmaak van documenten, maar ze zullen het gezien hebben als ik een kleine fout gemaakt heb. Een spatie te veel, een witregel te weinig, ik tik hen op de vingers, en zij doen net hetzelfde bij mij. Correct- en oprechtheid zijn hun stokpaardjes. Ze kunnen daardoor zeer moeilijk liegen. Al proberen ze het natuurlijk wel en vallen ze daarna onmiddellijk door de mand! Als er maar gelachen kan worden.”“Ik ga vaak heel tevreden naar huis, en wanneer mijn lessen zijn verlopen zoals ik ze had voorbereid, dan is mijn dag 100% geslaagd! Niet alle dagen in Woluwe verlopen natuurlijk even vlot. Is er iets misgegaan, dan twijfel en pieker ik over de oorzaak. ‘Heb ik iets gedaan?’, ‘Was er iets anders in de klas?’, ik lig er zeker en vast van wakker. “Gelukkig heb ik een partner tegen wie ik kan praten. Of hij dan luistert? Dat weet ik niet!” (lacht)

Wat is?K.I. Woluwe

Het Koninklijk Instituut begon in 1835 als instituut voor doven en blinden. Het was dé pionier op het vlak van brailleschrift voor blinden en herbergde de eerste klas voor slechtziende kinde-ren in België. Vandaag biedt het instituut zorg en onderwijs voor jongeren met een visuele beperking, een autismespec-trumstoornis of een auditieve beperking.

Naast de 150 leerlingen en 300 medewerkers herbergt de statige gevel van het KIW ook kinderdagverblijf Woluland, een centrum voor ambulante revalidatie, een multifunctioneel centrum en een thuisbegelei-dingsdienst.

Dichtbij TV

300150

Tussen 1913 en 1944 was er in een aanpalend huis een buiten-gewoon apostolaat als bijhuis van de voorziening. Het was een opvangtehuis voor gerechtsjon-gens, jonge ‘delinquenten’, uit de gevangenis van Vorst. Deze opvang was gekend onder de Franstalige naam ‘La Tutélaire’.

Dichtbij bracht een bezoekje aan het Koninklijk Instituut in Woluwe. Ga mee met ons doorheen dit filmpje op www.dichtbijmagazine.be


Wie is?ANJA SPIESSENS

Anja (40) is leerkracht kantoor op de auti-afdeling van het BuSO in Woluwe. Ze ontfermt zich over de administratieve en de compu-terlessen bij de leerlingen met een autismespectrumstoornis. De winkelstraat is Anja haar tweede thuis. Haar nieuwste aan-kopen laat ze graag zien tijdens een etentje met vrienden of een restau-rantuitje. Ze houdt van tapas en de Italiaanse keuken, maar Barcelona heeft haar hart gestolen.

geleerd. Wanneer je zelf op reis gaat, zeg je al gauw ‘Het is geen mooi weer vandaag, laten we eerst iets anders doen’. Maar dat is niet zo vanzelfspre-kend met onze jongeren. Vanaf nu stellen we altijd een dagverantwoor-delijke aan waarbij ze terecht kunnen voor vragen over de planning. Zo is er geen verwarring wanneer de ene zegt dat het eten om 19.00 uur plaatsvindt en de andere zegt dat het om 20.00 uur is. De reis luidt voor onze laatstejaars-leerlingen de eindspurt naar een diploma in. In het begin studeerden nog heel wat leerlingen verder, maar zij hoorden eigenlijk niet thuis in een BSO-opleiding. Momenteel is de kans veel kleiner dat je nog verder studeert als je kantoor doet en veel stage ach-ter de rug hebt. Het werkveld lonkt met bedrijven als Colruyt, Blokker en Ikea. Onze leerlingen komen bijna nooit in puur administratieve jobs terecht. Bij een bedrijf zoals Colruyt staan ze evengoed aan de kassa als tussen de rekken. “Uiteindelijk is zo’n fulltime baan niet gemakkelijk, het sociale aspect maakt het allemaal veel gecompliceerder voor hen.” “Leerlingen zien me graag terug”, zegt Anja. “Als leerkracht sta ik vanaf het 4de jaar voor hun neus en hebben ze me vele uren per week. Door het werken in kleine groepjes, ontstaat er een nauwe band.” Op woensdagna-middag geeft Anja les aan de 7de-jaars, maar brengen afgestudeerde leerlingen graag een bezoekje om hun ervaringen te delen. “En wanneer de school haar jaarlijkse opendeurdag houdt, doen ze dan ook niets liever dan massaal terug te komen naar ‘mevrouw Anja’.” (lacht)

9-to-5 18 jaar geleden werd Anja opgebeld door de directeur in Woluwe. Ze kreeg een rondleiding in de school en de kans om fulltime te werken. “Vernieuwing en uitdaging, dat is wat ik nodig heb, een 9-to-5-job is helemaal niets voor mij!” De stap van het gewoon naar het buitengewoon onderwijs was dan ook snel gezet. “Op de irisafdeling voor blinden en slechtzienden kon ik mezelf uitdagen, maar vooral ook mezelf zijn. Ik volgde een braillecursus, een voortgezette lerarenopleiding en kreeg raad van mijn collega’s. Maar bovenal rolde ik er gewoon in.” “Het grote verschil tussen de auti- en de irisafdeling zit in de communica-tie. Bij de blinden en slechtzienden mocht ik vertellen en blijven vertellen en mocht ik vooral mijn mond niet houden. Bij de auti-leerlingen moet ik goed nadenken over hoe ik dingen zeg en vooral de essentie overbren-gen. “Echt lesgeven, dat is gewoon je manier van vertellen aanpassen!”

Barcelona, Ole! Om de twee jaar vertrekt een groep laatstejaarsleerlingen uit alle doel-groepen (TSO, BSO, iris- en auti-af-deling) van het Koninklijk Instituut

op reis naar Barcelona. Een week vol zon, strand, Ramblas, Gaudi, maar vooral vol plezier. “Het is bedoeld als ontspanning, maar we maken het te-gelijkertijd ook leerrijk. Na afloop van de eerste reis hadden we één grote les

“Het moeilijkste is wanneer leerlingen met rust gelaten willen worden, en jij met onmacht moet toekijken.”


Op onze afdeling verbleef een meisje met een psychotische stoornis. Zij had

het moeilijk om haar ziektebeeld te accepteren en er haar familie bij te betrekken. “We voelen ons bui-

tengesloten”, zei de familie. Onbegrip, een gebrek aan informatie, vooroordelen. Ik wilde hen betrekken, maar ik had mijn beroepsgeheim en het meisje had haar rech-ten. Samen met andere mensen in ons ziekenhuis stel-de ik me de vraag: hoe kunnen we die familie toch een stem geven, informeren, hen meenemen in het traject?

Zo startten we in ons ziekenhuis met familieavonden. 4 keer, 4 thema’s, telkens 30 personen, een stukje theorie en veel ruimte voor vragen. En er was die vaak terugke-rende opmerking van aanwezigen: ”wij voelen ons als familie of dichte vriend buitengesloten.” Psychologen, artsen, verpleegkundigen, maatschappelijk werkers: op elke avond geven we samen op een toegankelijke ma-nier algemene info over de ziektebeelden om onrust te verminderen en vooroordelen weg te werken. Nee, we zeggen niets specifiek over hun kind, broer, zus, moe-der, vader, vriend of vriendin, maar we geven hen via algemene informatie de kans om inzicht te krijgen in het gedrag waar zij soms al jaren mee geconfronteerd worden. Want als hulpverlener zie ik maar een klein stukje van de patiënt. Straks moet hij of zij terug naar zijn échte familiale context waarin de zorg verdergezet zal worden.

Samen is dus het sleutelwoord. Dat moet onze sector in-zien. Door de familie te informeren, kunnen zij gedrag herkennen als we er niet bij zijn en er gepast op reageren om een nieuwe opname te voorkomen. Familie is voor hulpverleners een belangrijke bron van informatie. Sa-men met de patiënt én de familie stel ik een plan op met duidelijke afspraken. Het biedt enerzijds een antwoord op de bezorgdheid van de familie en anderzijds op de wens van de patiënt om niet betutteld te worden. Het kan herval voorkomen, maar ik druk families ook op het hart dat het niet makkelijk is voor hen. En dat het oké is om soms eens afstand te nemen.

Lise Docx is psychologe op afdeling 2 van P.C. Broeders Alexianen in Boechout. Ze staat in voor de begeleiding van patiënten met een psychose. Als geëngageerde vrouw weet ze hoe belangrijk het is om familie te engageren in het be-handelingstraject.

Fien Crommelinck | Fil ip Erkens

BUITEN GESLOTEN

De kist op de foto werd vroeger meegenomen door broeders die op missie gingen in het buitenland.

Vandaag staat ze symbool voor hoe medewerkers die missie willen belichamen en uitdragen in hun

dagelijks werk.

DE PIONIER


STOP. EVEN PAUZERENMedewerkers van Broeders Van Liefde die samen picknicken en genieten van het zonnetje. Een ongewoon beeld? Dit pauzemoment-de-luxe was voor de collega’s in het Provincialaat in Gent de ideale afsluiter van het identiteitstraject. De lokale identiteitsverklaring werd er bekendgemaakt en een ballon onthuld. Op die ballon staan de antwoorden van alle medewerkers op de vraag: ‘hoe zie jij je werk?’. Kom jij soms op het Provincialaat? Ga gerust eens de ballon bewonderen in de traphal!

Meer foto’s op www.dichtbijmagazine.be


GESPOT Annel ies Naert


DG

Kathleen Theunis Sandy Mispelon

Lesgeven aan tieners, daar lag mijn droom. Ik koos de bache-loropleiding secundair on-

derwijs met de vakken verzorging, voeding en technologische opvoe-ding. Heel gemotiveerd ging ik aan de slag als leerkracht in de 1ste en 2de graad van Don Bosco Heverlee. Ik vond het vooral leuk om jongeren te begeleiden en leerstof creatief over te brengen. Praktijkgerichte vakken geven de mogelijkheid om dichter bij je leerlingen te staan. Maar na twee jaar begon het te kriebelen om op-nieuw te gaan studeren. Ik ging voor sociaal werk optie personeelswerk, en na mijn stage bij LMS Internatio-nal was ik verkocht. Ik leer elke dag nieuwe dingen en ik hou van mijn job.Na drie jaar bij de Alexianen Zorg-groep in Tienen, voelt het hier aan als een thuis. Ik werk nu op de perso-neelsdienst waar ik me verdiep in de sociale wetgeving, simulaties maak en werknemers informeer over hun mogelijkheden. Ik krijg nog altijd de kans mijn kennis bij te schaven door opleidingen die me aangereikt worden. En de sfeer, die zit helemaal goed! De jaarlijkse personeelsuitstap, de barbecue en het fietsontbijt zitten daar zeker voor iets tussen.

Mijn sprong van het middel-baar onderwijs naar het hoger, was niet vanzelfspre-

kend. Ik begon met een jaar verpleeg-kunde en slaagde ook, maar voelde dat er iets ontbrak. Vandaar dat ik koos voor de bacheloropleiding se-cundair onderwijs wiskunde, biolo-gie en chemie. Vakken die ik graag deed, en die mij ook echt lagen. Meer sociaal contact, en het kunnen bege-leiden van mensen, dat sprak me wel aan. Tijdens de schoolvakanties werkte ik in O.C. Engelbewaarder. Daar vond ik uiteindelijk mijn ware passie. Na één jaar in het onderwijs te staan, klop-te ik aan bij de toenmalige directrice Zuster Vera in Aartrijke. Ze ontving me met open armen. Sinds toen heb ik 10 jaar gewerkt als leefgroepbegeleid-ster, daarna als leefgroepverantwoor-delijke en nu ga ik er als groepchef voor de volle 100% voor. Ik ben blij dat ik die kansen gekregen heb. Mijn pedagogische achtergrond samen met heel wat bijscholing en ervaring vormen de ideale mix om de job uit te oefenen. Mijn belangrijkste drijfveren? De goede sfeer, mijn leuke collega’s en de directie hier!

LEVENSLANG LEREN PASSIONELE VAKANTIEJOB

SANDY MISPELON (45) is huiscoördinator, beleidsmedewerker en coördinator van de vrijwilligerswerking in O.C. Engelbewaarder in Aartrijke. Tot rust komen doet ze graag in de natuur. De hobby’s van haar kinderen, zwemmen en wielrennen, zijn haar grootste passie.

KATHLEEN THEUNIS (28) is medewerkster bij de personeelsdienst van de Alexianen Zorggroep in Tienen. In haar vrije tijd gaat ze joggen of volgt ze Franse les. Het echte genot, dat vindt ze in een dagje weg met de fiets, een picknick en een zonnig terras.

Fien Crommelinck | Muriël Ti lmant & Krist ien Strubbe

2x2x

Carrièrewending

Carrièrewending

De temperaturen stijgen, de zonnebrillen en korte broeken worden

bovengehaald en de terrasstoelen worden afgestoft. De zomermaanden komen

eraan en dus ook die langverwachte vakantie. Voor Dichtbij betekent dat blije

gezichten, een leuke melodie op de achtergrond en even wat gas terugnemen.

Sommige collega’s laten de strikte werkschema’s wat losser en schrappen

vergaderingen. Anderen hebben dan weer de handen vol met uurroosters

puzzelen en jobstudenten begeleiden. En jij? Wat is vakantie voor jou?

DDOSSIER

Joepie, vakantie!

Joepie, vakantie!

| Ben De Wever, Carl Baele, kinderdagverbl i j f Woluland, Aleide Sterck, Hanne Colpaert , Tine De Lombaert, Bea Schoubs,

Carol ine Janssens, Diana Jespers en Lieven De Langhe


Vakantie is… stoere avonturiersverhalen

Het kamp geeft meer ruimte om intensiever met onze jongeren te werken.

Net als in het psychiatrisch ziekenhuis Asster in Sint-Truiden zal ook in het orthopedagogisch centrum Sint-Ferdi-nand in Lummen voor het eerst een JO-KA-kamp neerstrijken. Een JOKA-kamp bestaat uit een groepje vrijwilligers tussen 16 en 30 jaar, die in een zorg-voorziening kamperen en allerlei leuke activiteiten organiseren voor de bewo-ners of patiënten. “Door hun aanwezigheid komt er in de leefgroepen meer ruimte om inten-siever te werken met de jongeren die in de groep blijven”, vertelt Caroline. “We hopen dat alle jongeren zullen

genieten van de extra aandacht en de extra activiteiten. Hopelijk zorgt dit voor nog meer vrolijke gezichten en stoere avonturiersverhalen!”“Om het kamp vlot te laten verlopen, worden alle collega’s erbij betrokken. Zo zal de keukenploeg zorgen voor lek-kers en de poetsdames voor een prope-re omgeving en we doen een beroep op de kennis en de ervaring van de leef-groepsbegeleiders om de vrijwilligers met de jongeren te leren omgaan. De voorbereiding van dit kamp zorgt wel voor wat extra werk, zeker omdat het voor ons de eerste keer is.”

Caroline Janssens en Diana Jespers, vrijwilligerswerking O.C. Sint-Ferdinand, Lummen

Ken je jongeren die zich vrijwillig willen inzetten om het kamp te laten slagen? Geef hen dan gerust de contactgegevens door van Caroline Janssens (0477 88 13 39 of [email protected]).Er zijn ook JOKA-kampen in P.Z. Asster (zie hierboven), O.C. Br. Ebergiste in Vurste en Deinze en O.C. De Beweging in Gijzenzele. Meer info op: www.jokaweb.be

+ afbeelding ‘liefde vakantie is de taken verdelen’

Vakantie is… de zomer aan huis

De jongeren benaderen onze patiënten van mens tot mens, niet als specialist of professional.

“Asster heeft een lange traditie met vrijwilligerswerk”, vertelt Bea Schoubs. “In 2014 zetten we de deuren opnieuw open voor een jon-gerenkamp van JOKA Present. Ook dit jaar hopen we van 5 tot en met 10 juli een kamp te organiseren.”“De jongeren hebben taken in het psychiatrisch verzorgingste-huis ‘De Passer’. Ze brengen voor de bewoners een week ‘vakantie aan huis’ en doorbreken de dage-lijkse sleur van het afdelingsleven. De jongeren benaderen onze pati-enten van mens tot mens, niet als specialist of professional. De jon-geren bewegen zich als groep in het ziekenhuis waardoor hun aan-wezigheid niet ongemerkt voorbij gaat. Zoveel oprecht engagement roept bewondering op.”

“Uiteraard vraagt dit ook engage-ment van het personeel op de afdelingen. Zonder hun steun heeft het kamp weinig kans op slagen. Voor de jongeren is het een leerrijke ervaring. Ze maken kennis met de onbeken-de wereld van een psychiatrisch ziekenhuis. Dat werkt vooral de positieve beeldvorming van mensen met psychiatrische problemen in de hand.” “Als verantwoordelijke tracht ik de afdelingen te informeren en te betrekken bij de organi-satie en de planning. Ik heb mijn handen vol om de jongeren te begeleiden en praktisch te on-dersteunen. Drukke tijden, maar zeker en vast de moeite waard!”

Bea Schoubs, vrijwilligersverantwoordelijke P.Z. Asster, Sint-Truiden

Vakantie is… stoere avonturiersverhalen

Vakantie is … puzzelen

“De Vrije Basisschool De Kei in Lierde is zonder twijfel één van de nieuwste en modernste scholen in de Vlaamse Ardennen, zegt Lieven De Langhe. “Dat heeft een flinke cent gekost en moet dus gekoesterd worden. Daar werken we met z’n allen graag aan mee. Tijdens de zo-mervakantie houden de leerkrachten in een beurtrol ‘de wacht’ om nieuwe ou-ders te ontvangen, hen de school voor te stellen en de kinderen in te schrijven.”

“Op het einde van de vakantie is er onze traditionele ‘klusjesdag’. Vorige zomer hebben we de veer-tig helpende handen gebruikt om onze zolders op te ruimen. ”“Deze zomer trachten we onze speelplaatsen aantrekkelijker te maken: op de plannen staan een ‘openluchtklasje’, een groene speel-ruimte voor de kinderen en een hoekje voor planten en dieren.”

Lieven De Langhe, directeur basisschool De Kei, Lierde

Jobstudenten kiezen, vereist een grondige voorbereiding.

Sharon Kyndt, Brecht Vandeputte,

Dirk Vanoverberghe, Annelies van Vooren,

Carl Baele en Annelies Verhelle (niet op

de foto) loodsen jobstudenten door

P.C. Sint-Amandus.

Vakantie is… ijsjes likken

We leggen de lat minder hoog om er nadien met veel energie opnieuw tegenaan te gaan.

In psychiatrisch centrum Zoete Nood Gods in Lede voelen de col-lega’s wel duidelijke verschillen met de rest van het werkjaar, vertelt Aleide Sterck. “In eerste instantie voelen we ons, door het ‘meestal’ goede weer, al in een zonnige stem-ming. We zijn meer ontspannen, we fietsen al eens naar het werk of doen een wandelingetje tijdens de middag”“Ook wat het werk betreft, zijn er verschillen merkbaar. Er zijn minder interne wekelijkse vergaderingen ingepland waardoor de druk en stress die dat soms toch meebrengt, wegvalt.”“Ook bij de directie voel je het verschil. Door-dat er zowel intern als extern een aantal ver-gaderingen wegvallen, hebben zij ook al eens een momentje over om een babbeltje te doen met hun medewerkers én er wordt al eens een ijsje gegeten. Dat versterkt uiteraard de band. De vakantieperiode is een tijd om eventjes de lat wat minder hoog te leggen om er nadien met veel energie tegenaan te kunnen gaan.”

Aleide Sterck, directiesecretaresse P.C. Zoete Nood Gods, Lede

Vakantie is… de handen uit de mouwen steken

Tijdens de zomer houden de leerkrachten hier de wacht.

“Jaarlijks werft P.C. Sint-Amandus in Beernem enkele tientallen jobstudenten aan om de continuïteit van de zorg en de dienstver-lening te garanderen”, zegt Carl Baele. “Medewerkers moeten im-mers de kans krijgen om tijdens de zomermaanden te genieten van een welverdiende vakantie. “Tijdens selectie-interviews kiezen we de meest geschikte jobstu-denten. Dat gebeurt, net zoals het kennismakingsgesprek, al eer-der in het jaar. Het vereist een grondige voorbereiding. Eenmaal de vakantieplanning is ingeblikt en de noden bekend zijn, kan het puzzelwerk beginnen. De planner moet met heel wat zaken reke-ning houden: minder jobstudenten in augustus door de kans op herexamens, minder jobstudenten tijdens de zomerfestivals,…”

Carl Baele, verantwoordelijke personeelsdienst, P.C. Sint-Amandus, Beernem

18 | dichtbij juni 2015+ als afsluiter misschien nog de afbeelding ‘liefde vakantie is (afsluiter)’

Het is iets waar elk jaar opnieuw naar toe geleefd wordt: Vakantie Aan Zee! 5 dagen lang verhuizen 32 bewoners en evenveel bege-leiders van orthoagogisch centrum Engelbewaarder in Aartrijke naar Oostduinkerke om te genieten van zon, zee en strand. “Het zijn allemaal volwassenen met een ern-stig of diep verstandelijke beperking en vaak zware motorische problemen”, vertelt Hanne Colpaert. “De zorg voor hen is intensief en in een bivakhuis niet zo evident. De vakantie is dan ook een grote logis-tieke opdracht, waarbij tilliften, douchebrancards, mixers, bedden,… mee verhuisd moeten worden.”“Aperitieven, een ijsje eten, bijpraten, rondkuieren op de dijk, de tram nemen,… Het is telkens opnieuw een week waarin alles kan en het ene hartverwar-mende moment het andere opvolgt. Het geeft ons de kans om in een andere context de bewoners én de collega’s te leren kennen. We hebben meer aandacht voor elkaar. Het is een intensieve week, maar de lachende gezichten geven ons stapels energie. Op vrijdagavond overheerst één gevoel: trots op wat we opnieuw gerealiseerd hebben voor onze bewoners!

Hanne Colpaert, orthoagoge en vormingscoördinator O.C. Engelbewaarder, Aartrijke

“Bloemenstad is een vereniging die kam-pen en vakanties organiseert voor men-sen met een verstandelijke beperking”, zegt Tine De Lombaert. “Tijdens de zomer vinden er 7 weken lang wekelijks kampen plaats. Een sterk team van enthousiaste vrijwilligers zet er zich keihard voor in.”“Ik sta in de keuken, voornamelijk op va-kanties voor volwassenen met een lichte beperking.”

“Het geeft een ongelofelijk goed gevoel dat je kunt bijdragen aan het geluk en plezier van talloze vakantiegangers die in hun dagelijks leven niet de mogelijkheden heb-ben die wij hebben. De oprechte dankbaar-heid, warmte en genegenheid die ze in de plaats geven is van onschatbare waarde. Ik zou het mijn collega’s ten zeerste aanraden om eens een weekje mee te draaien.”

Tine De Lombaert, Leerkracht Engels, Sint-Paulusinstituut, Gent

Vakantie is… Bloemenstad!

Vakantie is… met de teentjes in het zand!

De dankbaarheid, warmte en genegenheid zijn van onschatbare waarde.

Vakantie Aan Zee is intensief, maar we zijn er trots op!

Ann Goemaere, Conny Bogaert en Katrien Dooms duwen hun bewoners met plezier richting strand.

TDTOCH DICHTBIJ

EENTJE VOOR DE REGEN…

Dans mee!“Als ze uit het niets zo enthousiast beginnen dansen, dan kan je niet an-ders dan gewoon meedoen!” Marleen Vanderheere had een onvergetelijke ervaring op Zuidreis in Rwanda. Als eerste medewerker van BuBao Sint-Idesbald bezocht ze in 2014 Cen-tre Humura en zag ze de gebrekkige omstandigheden waarin het centrum werkte. Een stevige regenbui ver-plichtte de zuidreizigers om te schui-len, en zo hadden ze al snel door dat het binnen regende. Marleen onder-vond de situatie aan den lijve: “een gammel dak, maar de collega’s waren des te warmer en enthousiaster!”Terug in België diende ze bij de pro-vincie West-Vlaanderen een aanvraag in voor haar project. Marleen nam hen mee in haar enthousiasme en

Wanneer collega’s van overal ter wereld elkaar ontmoeten,

borrelt de samenhorigheid onmiddellijk op. Dat mochten ook

Marleen Vandamme en Koen Kerckaert van BuBaO Sint-Idesbald

uit Roeselare ondervinden. Zij trokken naar Centre Humura, een

dagcentrum voor kinderen met een mentale beperking in Rwanda

en zagen met eigen ogen wat de acties van hun collega Marleen

Vanderheere daar concreet betekenen.

Fien Crommelinck | Zuidreizigers 2014-2015

kreeg €12.500. Ook in haar vrije tijd deed ze enkele acties zoals een getui-genis- en een spaghettiavond, waarbij ze nog een fikse extra som verza-melde. De opbrengst ging naar een duurzaam dak voor het dagcentrum. De broze dakpannen werden vervan-gen door golfplaten die de regen wél tegenhouden. Collega’s Marleen Vandamme en Koen Kerckaert volgden in haar voetsporen. Zij konden ter plekke vaststellen: ‘Project geslaagd!’ De collega’s in het Zuiden zijn dankbaar: “Merci, Marleen en collega’s, nu kunnen we onder alle weersomstan-digheden onze kinderen opvangen. Vanaf nu zijn de klas- en kinélokalen, de keuken en de ateliers altijd tiptop in orde.”

Wil je je ook inzetten voor je collega’s in het Zuiden? Surf dan naar www.fracarita-belgium.org voor meer info over de NGO voor ontwikkelingssamenwerking van de congregatie of www.zuidreis.be

GrimbergenNiet alleen collega’s uit Roeselare, maar ook Bert Houberechts en Ca-rolien Cornelis van P.C. Sint-Alexius bezochten Rwanda en kwamen ge-inspireerd terug. Bert organiseerde een Afrikacafé met optredens voor al de patiënten en personeelsleden in Grimbergen en zamelde hiermee heel wat extra centen in.

Marleen ontdekte het dagcentrum samen met de kinderen.

Marleen en Koen kregen een ketting als duidelijke ‘dankjewel’.


IMIN MEMORIAM

Br. Jacobus Daemen ° 1924 † 2015

Broeder Jaak was een goede broe-der, fijngevoelig in de omgang met anderen, altijd met de glimlach op de lippen, steeds bereid een helpende hand te reiken. Hij hield van zijn congregatie en haalde in haar charisma de inspiratie voor zijn leven. Als broeder-onderwijzer heeft hij een mooi curriculum opgebouwd. Br. Jaak was leerkracht in het lager onderwijs in Leopoldsburg, Merksem, Turnhout en Hasselt. Oud-leerlingen getuigen hoe graag dat hij gezien werd en gewaardeerd en welke blijvende indruk hij op velen heeft nagela-ten. Broeder Jaak was creatief en zeer muzikaal en het koorleven heeft hij op verschillende plaatsen ondersteund en ook zelf geleid. Na zijn officiële pensionering in het onderwijs bleef Br. Jaak op verschillende plaatsen dienst bewijzen: in de internaten van Zwijnaarde en Leopoldsburg, in de administratie van Lummen en in de kloostergemeenschap in Leuven. Hij was blij dat hij daarna terug kon keren naar zijn heimat Hasselt, om er rustig zijn dienst-baarheid verder te zetten.

Br. Jaak Daemen is overleden op 5 maart 2015 in het kloosterrust-huis Sint-Jan in Zelzate.

Griet De Mulder ° 1958 † 2015

De collega’s in het multifunctio-neel centrum Sint-Jozef in Gent hebben afscheid genomen van Griet De Mulder. Ze schreven de volgende tekst: “Met grote verslagenheid hebben wij kennis genomen van het plotse overlijden van onze zeer gewaardeerde col-lega en vriendin Griet De Mulder. Sedert januari 1998 was Griet als opvoedster in dienst in het M.F.C. Sint-Jozef. Wij hebben haar leren kennen als iemand die zeer betrokken was bij de werking van de voorziening en een groot hart had voor de bewoners. Voor ons was Griet een trouwe, zorgzame en prettige collega. Haar toewijding, vriendschap en warmte zullen wij voor altijd missen. Onze gedach-ten en medeleven gaan uit naar haar partner en naaste familiele-den. Wij wensen hen veel sterkte toe in deze moeilijke periode.”

Griet is overleden op 17 april 2015, na een verkeersongeval.

Br. Guido Cranshoff ° 1951 † 2015

Velen hebben Broeder Guido gekend als de enthousiaste overste van het internationaal noviciaat in Sint-Maria-Aalter, waar alle novicen van de congregatie vorming kregen. Zijn hele leven stond in het teken van de vorming en het is aan jonge mensen dat hij zijn talenten heeft geschonken: als begeleider, als lesgever, als zangmeester. Vele jaren was hij juvenistenmeester in Zwijnaarde, en steeds bleef er iets jeugdigs in zijn manier van hande-len en voorgaan. Hij was ook een tijdlang overste in Roeselare en Woluwe, wat hij combineerde met de functie van directeur en studie-meester. Bloemenstad bleef voor hem een vast aandachtspunt en ja-renlang was hij er de secretaris van. De aandacht voor de minderbedeel-den uitte zich in zijn medewerking met Zuster Bosco en de organisatie van sportkampen voor jongeren met een handicap. Hij werd een vaste waarde in Huize Triest, waar hij trouw iedere vrijdag het ge-bedsmoment voorging samen met de jongeren uit Sint-Maria-Aalter. In Knesselare werd hij overste van het nieuwe initiatief, en een tijdlang was hij overste en secretaris in het Provincialaat. De laatste jaren was hij terug in Sint-Maria-Aalter, als plaatselijke overste. Tot zijn gezond-heid het liet afweten en hij de strijd moest staken.

Br. Guido is overleden op 14 april 2015.

AAN HET WOORD

IK BEN GEEN STRANDTOERIST

Rik Torfs

“Tof magazine. Ik ga dat vanavond in bed lezen!”, lacht Rik Torfs als we hem Dichtbij in de handen

stoppen. Hij is kleiner dan we dachten. Zoiets verbergt de televisie en misschien valt het vandaag extra

op door de omvang van zijn bureau. Neen, we willen hem niet vragen wat hij over euthanasie denkt,

hoe hij zich nu precies verhoudt tot de CD&V of wanneer hij weer jurylid wordt in De Slimste Mens.

Vandaag willen we weten wat Rik Torfs gaat doen in de vakantie, hoe hij ontsnapt aan het drukke leven

en wat luxe voor hem betekent. Summer time. Wat doet dat met Rik Torfs?

Jonas Scherrens & Matt ias Devriendt | Matt ias Devriendt


dichtbij: Herinnert u zich nog de eerste keer dat u in contact kwam met de Broeders Van Liefde? “Dat is lang geleden, maar het was in ieder geval met Broeder René Stockman (de generale overste van de congregatie Broeders van Lief-de, nvdr). Ik heb op zijn vraag een studie gemaakt over congregationele gezondheidsinstellingen. Ik onder-zocht hoe die instellingen katholiek kunnen blijven als alle religieuze congregaties zouden wegvallen. Heel boeiend. Daarna kwam ik de Broe-ders van Liefde nog vaak tegen. Het is vooral een heel mooie organisatie, waar altijd veel dynamiek en creativi-teit heerst. Jullie organisatie is altijd in beweging en realiseert heel veel. Dat bewonder ik. Ik kom ook wel eens in het P.C. Dr. Guislain in Gent en in het aanpalend museum. Ik heb er zelfs ooit een botsing gehad op de parking met een zuster. Gelukkig was ik niet in fout. Zoals je ziet, heb ik het contact dus nooit gemeden.” (lacht)

Beesten baas!dichtbij: Straks begint voor veel mensen de zomervakantie. Naar waar gaat u op reis? “In ieder geval niet naar een over-vol strand. Ik ben absoluut geen

strandtoerist. Toen ik jonger was, nam ik maar 5 of 6 dagen vakantie. Nu heb ik jaarlijks een kleine twee weken vrijaf. Ik ga graag wandelen, in het Zwarte Woud of in Zwitserland. Bijvoorbeeld in het Nationaal Park van Zwitserland in Graubünden. Dat park bestaat al een eeuw en het wordt 'bijna' uitsluitend bezocht door Zwit-sers. Men laat de natuur z’n gangetje gaan: als een boom omvalt, dan laat men die liggen. Je kan er wandelen op enkele wegen en voor de rest zijn de beesten baas. Dat vind ik fantastisch! Ik denk vaak terug aan de prachtige kleuren van de natuur.”

dichtbij: Wat zit er in de valies van Rik Torfs?“Ik neem altijd een paar boeken mee op reis, waaronder een poëziebun-del. Als ik onderweg ben, koop ik ter plaatse ook nog boeken. De laatste jaren moet ik helaas ook mijn pc meenemen. (lacht)

dichtbij: Neemt u ook mensen mee op reis? “Ja, maar die passen niet in mijn valies (lacht). Uiteraard. Ik discus-sieer graag en drink ’s avonds een glaasje met hen. Ik hou het echter meestal niet vol tot middernacht. Ik

val vrij snel in slaap omdat ik de hele dag heb gewandeld in de bergen. Op den duur begin ik zelfs een natuurlijk leven te leiden (lacht).”

Stille ruimtesdichtbij: Hoe zoekt u tijdens het jaar naar momenten van ontspanning? Of hebt u die niet nodig?“Ik heb nog net tijd om columns schrijven, maar ik zou nog graag eens een boek schrijven, want het is ondertussen al een paar jaar geleden en ik mis het schrijven wel. Maar ontspanning hoeft voor mij niet echt. Ik heb graag veel te doen en ik zou me schuldig voelen als ik niets deed of van mijn leven niets gemaakt zou hebben. Een 9-to-5-job is niets voor mij. Er zit in mij een drive om meer te doen dan dat.”

dichtbij: Het valt op dat het voor mensen heel moeilijk is om rustplaatsen te vinden. Een hoge werkdruk, kinderen, een sociaal leven, een smartphone die je dag en nacht wakker houdt… “Inderdaad. Vroeger kon men in een kerk gaan zitten. Je kon luisteren naar de priester, maar je kon ook gewoon dagdromen en tot rust komen. Niets hoefde. Dat kerkelijke aanbod spreekt veel jonge mensen niet meer aan, maar hun behoefte naar stilte en rust blijft bestaan. Kijk maar hoeveel studenten samen studeren in grote bibliotheken of studieruimtes. Ze zijn op zoek naar plaatsen waar ze niet gestoord worden door internet, smartphones of andere afleidin-gen. Ze vluchten in groep bij elkaar om bevrijd te zijn van het eeuwig connecteren. Heel ironisch. Maar ook op werkplekken zie ik dat er vaker stille ruimtes ingericht worden waar mensen tot rust kunnen komen. Die plekken moeten we koesteren. Als ik een dag mijn e-mails niet beant-woord, dan vindt men mij onbeschoft of wordt mijn overlijden vroegtijdig vastgesteld (lacht). Vroeger, toen er alleen brieven waren, kon ik gewoon

Rik Torfs neemt altijd boeken mee op vakantie. "Onderweg koop ik ook ter plaatse nog boeken."


Mensen vinden nogal snel dat ze hun bijdrage geleverd hebben.

zeggen dat de post trager had ge-werkt, waardoor een brief later was toegekomen. Nu is het heel moeilijk om een zaak te ontlopen en dat zorgt zeker voor een bepaalde druk...”

MERDE!dichtbij: Hoe ervaart u zelf die druk? “Ik werk elke dag van 8.00 uur tot middernacht, en toch heb ik niet het gevoel dat ik het ‘druk’ heb. Mis-schien kan ik beter afstand nemen van zaken. Maar goed, iedereen zit anders in elkaar. Ik ben er wel zeker van dat mensen een halve eeuw geleden een minder ‘druk’ werkleven hadden. Er was gewoon veel minder onmiddellijke pressie. Nu is er con-stant een directe druk die de produc-tiviteit echter niet per se verhoogt. Het werktempo ligt daardoor iets hoger dan wat we menselijkerwijze aankunnen. Het gevolg? Mensen hebben veel vaker dan vroeger nood om er ‘even uit te zijn’. In plaats van één jaarlijkse vakantie, doen mensen tussentijdse citytrips, een extra skiva-kantie, weekendjes of grote wereldrei-zen. Daar is niets mis mee, maar het toont hoe veel nood mensen hebben om te ontsnappen aan die druk.”

dichtbij: In onze psychiatrische ziekenhuizen komen veel mensen terecht die eronderdoor gegaan zijn en in een burn-out of depressie terecht komen…“Ik kwam onlangs een man tegen die seminaries gaf over burn-outs. Ik zei hem: ‘Ah, dat doet me plezier, ik ga naar u komen luisteren, want ik probeer al jaren een burn-out te krijgen en het lukt mij maar niet!’

(glimlacht). Die man antwoordde dat ik daar het karakter niet voor heb en dus geen burn-out kan krijgen. Veertig procent van de mensen is er karakterieel niet vatbaar voor. Burn-out heeft niet per se te maken met het feit dat iemands job zwaar is, maar wel dat hij of zij zich in een tunnel laat meeslepen en van daaruit begint te handelen. Dat moeten we proberen vermijden, maar ik verwijt het niemand als dat niet lukt. Je kan niemand dwingen om zich iets niet aan te trekken, want dan trekt hij of zij het zich vaak nog meer aan.”

dichtbij: U heeft zelf een goed gevulde en verantwoordelijke job, maar krijgt u er ook luxe voor in de plaats? “Voor mij is luxe mentaal vrij zijn. Als puber zag ik op een dag een tv-pro-gramma met Harry Torczyner (een New Yorkse advocaat met Antwerpse roots, nvdr). Men vroeg aan hem wat het mooiste was dat hij in zijn leven had gerealiseerd. Hij antwoordde: ‘le fait de pouvoir dire à n’importe qui à n’importe quel moment: MERDE!’. Dat iemand die vrijheid heeft, is fan-tastisch. Dat snapte ik toen niet, maar nu des te beter.”

dichtbij: Akkoord, maar is het niet voor een kleine groep mensen weggelegd om de vrijheid te hebben om bijvoorbeeld te zeggen: ‘merde, ik stop met deze job’… “Dat is inderdaad zo, maar ik bezit die vrijheid. Dus als je mij vraagt welke luxe ik ervaar in de job die ik nu uitoefen, dan zeg ik: in mijn leven ‘merde’ kúnnen zeggen. Zonder ook maar enige zekerheid te hebben over

het rectorschap, heb ik bijvoorbeeld ‘merde’ tegen de politiek gezegd. Dat kunnen doen, is pure luxe. Andere rectoren, ministers of bedrijfsleiders ervaren comfort in het kunnen kopen van een Porsche of een boot op de Middellandse Zee, maar dat zegt mij allemaal niets. Ik weet dat ik met een Volvo rijd, maar ik weet zelfs niet met welk type… De kleur ken ik ook niet omdat hij nooit goed gewassen is. Dat zijn dingen die mij absoluut niet interesseren.”

dichtbij: In april plaatste u volgend bericht op Twitter: ‘Het tegengestelde van vrijheid is niet onvrijheid maar vervreemding.’ Wat bedoelt u daarmee?“Veel mensen voelen zich gevangen door allerlei situaties en structuren waarin ze zichzelf niet meer kunnen zijn. Als een man op zijn werk wordt gepest of een baas heeft die hem niet begrijpt, dan ervaart hij een gevoel van wat ik noem ‘vervreemding’. Of als iemand bijvoorbeeld voor het eerst bij de ouders van zijn nieuwe vriendinnetje komt en daar een zeer afstotende sfeer voelt... Dat zijn gevoelens van vervreemding die we maximaal moeten proberen te ver-mijden. Hoe minder momenten van vervreemding we hebben, hoe vrijer we ons voelen. Ik kan mij inbeelden dat een gevangene, opgesloten in een cel, in zekere zin minder onvrij is dan iemand die mentaal tegen alle hoeken van de kamer aanbotst.”

dichtbij: Heeft u zelf momenten van vervreemding gekend? “Ik ben van de eerste tot de laatste dag tegen mijn zin naar school gegaan (lacht). Waarom? Ik kon niet gaan en staan waar ik wilde. Ik kwam de speelplaats op en het reglement zei dat ik de school daarna niet meer mocht verlaten. Ik was omringd door massie-ve, hoge gebouwen en gedwongen om een afgelijnd programma te volgen. Als ik eerlijk ben met mezelf, dan ben ik voorstander van de afschaffing der scholen. Maar ik weet dat dat


Wie is?RIK TORFS

Rik Torfs is rector van de KU Leu-ven en hoogleraar Kerkelijk Recht. Op een verloren zondagmiddag geniet hij van een glas Sancerre in de tuin, terwijl hij ingewikkelde filo-sofie of poëzie leest. Hij is een bekend mediafiguur en was vaak te gast in programma’s als Recht van Antwoord en De Slimste Mens ter Wereld. Recente tweet: “Stress moet als beroepsziekte worden erkend.” Nooit onder geleden. Voelt aan alsof ik niet echt heb gewerkt. Dat is wel-licht nog waar ook.

nauwelijks haalbaar is. Als ik daar in mijn huidige functie te veel voor pleit, zou dat verkeerd overkomen (lacht). Bij leerkrachten die naast de lijntjes kleurden, voelde ik mij wel thuis. Maar daar moet je als leraar moed voor hebben. Durven discussiëren, durven afwijken van de leerstof die moet gegeven worden, heel diep ingaan op dingen waarvan je het gevoel hebt dat ze de leerlingen boeien: dat moeten leerkrachten doen. Het krachtige daar-aan is, dat je je leerlingen meer biedt in plaats van minder.”

Een land op zijn retourdichtbij: Wat zou u op maatschappelijk vlak veranderen?“De grote vraag is: hoe kunnen we de kern van onze sociale welvaartstaat behouden en toch economisch dy-namisch zijn en overleven? Dat is bij ons heel moeilijk want België is een land op zijn retour, waar mensen zich hechten aan privileges. Er is weinig solidariteit over de generaties heen. Bovendien is er een oudere generatie die haar eigen privileges, verwor-venheden of brugpensioenen, wil behouden. Dat gaat vaak ten koste van de jongeren. We hebben enorme schulden die niet zullen afgelost wor-den door de mensen die ze gemaakt hebben. In die zin is de oudere gene-ratie vrij onverantwoordelijk geweest tegenover de jeugd.” “We moeten er absoluut voor zorgen dat gezondheidszorg voor iedereen toegankelijk blijft, ook voor mensen in hopeloze situaties. Daarnaast moet er gesnoeid worden in bepaalde vormen van tijdskrediet. Ook de pen-sioenleeftijd moet uiteraard omhoog. We moeten bekijken wat wezenlijk is en wat puur comfort is. Veel mensen zeggen bijvoorbeeld dat ze zich heel hun leven kapot hebben gewerkt. Maar is het wel zo dat ze niets meer kunnen doen? Een superzwaar beroep in de bouw moet iemand van 65 jaar niet meer uitoefenen. Aan de andere kant zijn er veel minder super-zware beroepen dan vroeger. Iemand die vandaag met een kraan werkt,

is een technicus, want hij moet niet meer met balken sleuren. Mensen vinden nogal snel dat ze hun bijdrage geleverd hebben.”

dichtbij: U heeft in ieder geval al een mooie bijdrage geleverd. Hoe moeten de mensen Rik Torfs herinneren? “Vooral niet. We zijn voorbijgangers en we zijn er om vergeten te worden. Kijk eens naar wie er voort leeft in de herinnering? Adolf Hitler bijvoor-beeld, dat is een man die we ons nog lang zullen herinneren, maar dan word ik eerlijk gezegd liever niet herinnerd. Heel fascinerend is dat er standbeelden worden gemaakt om mensen te herinneren terwijl het dik-wijls een bewijs is van hun ultieme vergetelheid. Er staat onder het beeld een naam die mensen niet kennen. In feite word je niet herinnerd, maar het feit dat je vergeten bent, wordt extra

in de verf gezet. (lacht) Laten we dus vooral vergeten worden, dat is toch prachtig? Dan zijn we voorbijgangers geweest en vallen we de latere gene-raties niet meer lastig.”

dichtbij: Hoe kijkt u zelf naar uw levenseinde? Bent u daar bang voor?“Ja, ik vind dat heel erg. Het overlijden is een constructiefout van de schep-ping, ik ben daar tegen. Ik zit daar niet op te wachten. Aan de andere kant heb ik meer gekregen dan ik ooit had gedroomd als ik nu zou doodgaan. Maar ik zou het leven graag nog een tijdje verderzetten, want het is hier niet onaangenaam. Ik heb weinig redenen om dood te gaan.”

dichtbij: Vakantie is een tijd van dromen en van vooruitkijken in het leven. Waar droomt u nog van? “Ik zou het fantastisch vinden om nog een tijdje te leven. Ik ben in prin-cipe nog twee jaar rector en daarna zijn er opnieuw rectorsverkiezingen. Op dit moment heb ik geen zin om ermee te stoppen, maar ik moet natuurlijk wel gezond blijven. Als dat allemaal gedaan is, zie ik mij wel nog schrijven. Schrijven, tv-programma's maken en in het parlement zitten, ik heb het allemaal al gedaan (lacht). Wat ik zeker niet meer ga doen, is in de politiek gaan! (lacht) Ik heb ook heel mooie dingen kunnen doen in mijn vak: nieuwe wetten i.v.m. gods-dienstvrijheid maken, in de vijf con-tinenten lezingen geven… Daar kan ik echt niet over klagen. Voor de rest zijn het de pure dingen waar ik naar verlang: gaan wandelen in de bergen. Dat zou ik vaker willen doen.”

4€

KORTINGIk ben voorstander van de afschaffing der scholen.


15%

KORTING

EFTELING MIDZOMERNACHTKom zaterdag 20 juni ’s avonds naar de Efteling en beleef de ultieme start van jouw zomer. Je kan online tickets bestellen aan 32 euro, oftewel 4 euro goedkoper dan een standaard online-ticket. Daarnaast heb je ook 5 euro korting op een gewoon standaardticket!

Tank voortaan goed-koper! Met Dats24 is een samenwerking afgesloten tot eind 2016 waarbij jij als medewerker van Broeders van Liefde van een extra korting van 1 cent per liter kan genieten op de aangeduide pompprijs voor de traditionele brandstoffen.

Nieuw: nu ook in Brugge! Brugge heeft er 4000 m² sport- en ontspanningsplezier bij voor jong en oud. Net zoals in de andere centra van S&R Group, geldt ook hier jullie personeelskorting van 15%.

VTVAN ALLE MARKTEN THUIS

1 cent KORTING

Voor alle verdere info, voorwaarden en tal van andere personeelsacties, één adres: www.dichtbijmagazine.be ! Je kan er genieten van kortingen bij Plopsa, Boca-Paint, Walibi, Mamzel, Aqualibi, Bellewaerde, de Zoo van Antwerpen, Planckendael, en vele andere.

per liter

4€

KORTING

10%

KORTINGAls medewerker van Broeders

van Liefde kan je genieten van een korting van 10% en gratis levering

(t.w.v. 3,99 euro) op alle Bongo-bonnen. Voor “You’re the one” betaal je dan 89,91 euro i.p.v. 99,90 euro (+ gratis verzending).

LIGHT GALLERY & MASSIVE

Het hele jaar door is er permanent 10% korting bij de tien Light Gallery en Massive verlichtingsspeciaalzaken.

10% KORTING

LIBERO LUIERSDankzij Dichtbij heb je 15 tot 25% exclusieve korting op de toonaangevende Libero luiers, waardoor je al gauw tot 15 euro per maand bespaart.

25% KORTING

20%

KORTINGIn Attractiepark Toverland beleeft iedereen een magisch avontuur! Zowel binnen als buiten vind je tientallen attracties en uitdagende klimtoestellen!


ETE TC E T E R A | Annelies Naert

En de Oscar gaat naar…ONZE EIGEN STERREN VAN HET WITTE DOEK

Voor wie altijd al wilde weten wat die Broeders van Liefde nu juist zijn en wat ze doen, is er nu

de kortfilm! In een handvol minuten ‘wandel’ je door de organisatie. Je gaat op stap met enkele

psychiatrische cliënten, schuift mee aan tafel met peutertjes, volgt bijles op school en steekt de

handen uit de mouwen met de mannen van de sociale economie. Je kijkt mee in een dag uit het leven

van de mensen in de ortho(ped)agogische en de woonzorgcentra. Wie meewerkte aan de kortfilm,

kwam eventjes volop in de spotlichten te staan. En dit is wat zij daar zelf van vinden.

Ik was erg nieuwsgierig naar het resultaat. Ik begreep immers niet wat jullie zouden doen met een opname in onze keuken waarbij iemand uit een soepketel kruipt. Wat heeft dat in godsnaam met ons te maken? Wel, het is schitterend geworden!

Johan Ory (afdelingshoofd centrale ondersteuning in de zorg, P.Z. Asster, Sint-Truiden)

Ik heb er graag aan meegewerkt en het doet deugd het prachtige resultaat te zien.Aan allen dus vanwege mezelf een OSCAR !!!! Altijd welkom…

Br. Flor (Effeta, Ronse)

Het raakte me! We zijn superfier deel uit te maken van de Broeders van Liefde.

Els Nemegeer (directie Kleuterschool Emmaüs, Aalter)

Stuur het antwoord op de volgende drie vragen naar [email protected] én vermeld je voorkeurprijs + werkplek + nummer van je personeelskaart. Deelnemen kan ook via het wedstrijdformulier op www.dichtbijmagazine.be

De wedstrijd loopt tot 15 juli. De winnaars worden persoonlijk verwittigd. Niet gewonnen? Als medewerker van Broeders van Liefde kan je genieten van tal van personeelsacties. Meer info op p.25 of op onze website www.dichtbijmagazine.be.

Speel mee!

Veel succes!

q Wat neemt Rik Torfs mee in zijn valies?w Hoeveel kost de opleiding van een blindegeleidehond?e Wie is 'thuis' in de kloosterrusthuizen?

10X2 KAZERNE DOSSIN

Dichtbij mag nóg 10 duotickets wegschen-ken voor de expo ‘Bevrijding! Belgen in Duitse kampen’ in Kazerne Dossin! De voormalige legerkazerne in Mechelen doet vandaag dienst als memoriaal, museum en documentatiecentrum over holocaust en mensenrechten.

Bevrijding! Belgen in Duitse kampen. Een dubbeltentoonstelling. 02.04.2015 > 09.09.2015 Buchenwald en de missie-van Zeeland, april-mei 1945 Museum Kazerne Dossin, Mechelen 02.04.2015 > 31.12.2015 Het parcours van een oorlogscorrespondent, april-mei 1945 Nationaal Gedenkteken Fort van Breendonk, Willebroek

W E D S T R I J D

WD

5X2 PIANO & CO5 medewerkers van Broeders van Liefde mogen gratis (met z’n tweeën) naar het Museum over Industrie, Arbeid en Textiel (MIAT) in Gent voor de tentoonstelling ‘Piano & Co’, over 250 jaar Belgische piano-industrie. De expo loopt nog tot en met 25 oktober.

Nieuwsgierig geworden?

Surf dan snel naar www.dichtbijmagazine.be en klik door naar de kortfilm, of ga rechtstreeks naar de film met je smart-phone door deze QR-code te scannen.

De bewoner die op de motor zat, heeft de dag van zijn leven beleefd! We hebben zelfs een eindje gereden en dat had hij nog nooit gedaan.

Carla Bomans (ergotherapeute, O.C. De Beweging, Gijzenzele)

Wij vinden hem prachtig en gaan dit gebruiken in ons introductietraject voor nieuwe medewerkers. Mooie realisatie!

An Schoors (directeur O.C. Broeder Ebergiste, Vurste)

3X MUSEUMSPEL VOOR KLEUTERS

3 collega’s mogen hun kleuterkroost meenemen naar het Museum over Indus-trie, Arbeid en Textiel (MIAT) in Gent. Zij kunnen er gratis het museum spel ‘Op stap met Emma en Emiel’ spelen (zie ook p. 6)!

WIN


DIT IS MIJN THUIS !Jens Bertels (31) is begeleider-animator in de klooster-rusthuizen Sint-Jan in Zelzate en Sint-Arnoldus in Beernem. “Ik kan me helemaal vinden in de wereld van mijn bewoners”, vertelt hij. “Ik voel me er thuis en het is mijn taak om ervoor te zorgen dat zij zich ook thuis voelen. Samen zoeken we onze weg in de gangen, slaan we een praatje op de kamer, repeteren we voor een toneelstuk of nemen we deel aan volksspelen. Activeren, stimuleren, prikkelen of ontspannen: elke dag is hier anders.”

L isa Van Damme

IN BEELD

Ik heb de mooiste job ter wereld! Een glimlach op het gezicht

van een bewoner, een schouderklopje na een geslaagde activiteit,

een warme babbel: daarin vind ik mijn drive.

“

”

Dichtbij juni 2015

Documents

Transcript of Dichtbij juni 2015