'Een klein paradijs van een vrouw met grootse ideeën'

mei 2014jaargang 1nummer 3

onafhankelijk maandblad voor mensen met een smalle beurs | ook online op vblad.nl

2 // VARIA

Koppen snellen op

Vblad.nlVoedselbank heeft opvolger voor Vblad

Niet alleen Vblad ging door met leven, ook de voormalige broodheer van Vblad, de Voedselbank Limburg-Zuid, bewijst dat er leven na de dood is. Ze hebben een opvolger gevonden voor Vblad. Hoe die heet, weten we niet. Hij is ook niet meer op internet te vinden. De Voedselbank is naar ons nog altijd erg zwijgzaam.

Uitkeringsgerechtigden goudmijn voor UWV

Het verdienmodel van UWV: strafkortingen en boetes. Of toch ondersteuning door werkcoaches en workshops? De uitkeringsorganisatie zou enerzijds miljoenen verdienen aan uitkeringen. Zo zeggen ex-medewerkers dat UWV zou aansturen op schadelastbeperking. Maar UWV zelf zegt te verdienen aan ‘ondersteuning’.

Deze zomerDeze zomer

VBLADS VBLADS ZINDERENDE ZINDERENDE ZOMERZOMER

ZOMERSE VERHALEN | ZOMERSE RECEPTEN | ZOMERS NIEUWSZOMERSE VERHALEN | ZOMERSE RECEPTEN | ZOMERS NIEUWSCHECK CHECK WWW.VBLAD.NL/ZINDERENDEZOMERWWW.VBLAD.NL/ZINDERENDEZOMER

KOM GOEDKOOP DE ZOMER DOOR!KOM GOEDKOOP DE ZOMER DOOR!

Lees de completeitems op

www.vblad.nl

3REDACTIE \\

Redac-tioneel

ChrisChris.

De oplettende lezer die Vblad.nl in de gaten houdt, weet dat we aangesloten zijn bij Blog Society, een gezelschap waarin – zo zeggen zij het zelf – de crème de la crème van de weblogs deel van uitmaken. Blijkbaar horen we bij die crème de la crème. Leuk...

Laatst was ik op een bijeenkomst van deze groep. Onder het genot van een goede borrel gingen we onderling ervaringen uitwisselen, elkaar eens leren kennen en vooral gegevens uitwisselen. Opvallend genoeg was Vblad als medium voor mensen met een kleine portemonnee de enige in z'n soort, terwijl de beautyblogs niet aan te slepen waren. Stuk voor stuk moet ik ze nog bekijken. Beetje druk gehad. En ook opvallend: ik was één van de weinige mannelijke aanwezigen.

Eén van de sprekers was de eindredacteur van Vrouw. U weet wel, die bijlage bij de Telegraaf. De aanwezige blogs en andere media doen het goed, maar kregen er toch van langs. Want ze waren niet actief in de 'niches', maar schreven voor een groot publiek.

Vblad is – als ik alles goed onthouden heb – goed op weg. En eigenlijk klopt het ook wel: we schrijven niet voor de massa, maar voor u, breed georiënteerd mens met een smalle beurs.

Vblad is het onafhankelijke maandblad en website voor mensen met een smalle beurs. De redactie werkt volgens een redactiestatuut.

Redactie-adres:Vbladwww.vblad.nlredactie@vblad.nl

Redactie:Chris de Boer (hoofdredacteur)Astrid Witte (eindredacteur)Caroline DormansEva SchoobaarGitta AartsMadina FaizOliver ZiehmeTheo Keltjens

COLOFONVaste medewerkersFarrog FaiziPesh HumorMandy van Drunick

Fotografie:Redactie

Ontwerp en lay-out:Chris de Boer

Website:Wordpress

Inhoud4 'Een klein paradijs van een vrouw

met grootse ideeën'Een klein paradijs in Italië. Zo verwoordt Diny, mijn buurvrouw, het.

8 De Eetbare TuinRedacteur Astrid vertelt over haar belevenissen en de ontwikkelingen van haar moestuin.

13 'Wat doe jij voor de kost?'Columnist Theo Keltjens wil colleges gaan geven.

En verder10 Column: Theo Keltjens11 Cheap trick12 Column: Madina Faiz14 Recept uit eigen tuin14 Column: Farrog Faizi15 Kleurplaat16 Strip

4 // NIEUWSVERHAAL

'Een klein paradijs van een vrouw met grootse ideeën'

Een klein paradijs in Italië. Zo verwoordt Diny, mijn buurvrouw, het. Terwijl ik in gedachten mezelf als klein meisje pijnboompitten zie plukken, met grote ogen voor de schepijskraam zie staan en de strorolletjes langs de weg zie tellen. En later als toerist in Rome, Napels en Pompeï. Waar mijn zusje en ik tijdens onze traditionele tochten van plaatselijke olijfolie winkels telkens moesten wachten op de oprit van de winkel, mochten we later, met kaart en enige sturing van paps en mams onze dag richting geven in de grote steden. In plaats van olijfolie mochten we proeven van de Italiaanse cultuur, de wijn en natuurlijk de ijsjes. // Tekst & foto's: Gitta Aarts

5 NIEUWSVBERHAAL \\

Ze heeft het over iets anders. Ze heeft hele andere paradijselijke ervaringen met en herinneringen aan Italië dan mij. Diny is samen met haar man twee jaar geleden op vakantie geweest in een gebied genaamd Vinazza. Zo heeft ze haar “dorpje” in ieder geval genoemd. Ergens in de bush bush van Italië. De vallei ligt in Ligurië, dichtbij Venimiglia en Biardo. Een plek waar de tijd stil is blijven staan. Waar natuur nog ongerept is, de beekjes die door het berggebied stromen onvervuild zijn en de vossen en zwijnen gewoon nog in het wild rondlopen.Diane Lensink, (geboren in 1950 in Amsterdam) de eigenaresse van het agro toerisme, een boerenbedrijf dat ook geld mag verdienen met gasten, ontdekte het gebied in 1978 en woonde sinds 1993 permanent in Viniazza. Ze is daar een bed & breakfast begonnen. In totaal verhuurde ze vier huisjes met een, twee, drie en vier persoonskamers. Ieder huisje/kamer gaf ze een andere naam. Zo heeft ze een kamer naar haar zoon Matteo vernoemd. In de maanden mei t/m september is Vinazza geopend.Samen met haar hulpjes Mario, Karina, Babette en Paula en toendertijd met haar ex echtgenoot Wim van der Grijn en haar zoon Matteo, die inmiddels zijn vleugels heeft uitgeworpen om vlieguren te maken in Nederland als succesvol acteur, hield ze haar bed & breakfast draaiende.Diane was van oorsprong actrice en is

afgestudeerd aan de toneelschool . Ze speelde in toneelgroepen als Globe. Hoewel ze eerst altijd wakker werd gehouden en ontwaakte door/bij de straling van het kunstmatig licht, ontwaakte ze nu s’ochtends met de eerste zonnestralen die haar vrolijk toelachten. Ik zie een glimlach op mijn buurvrouw ’s gezicht verschijnen. “Ze was zo gastvrij. Ze kookte regelmatig. De producten haalde ze uit haar moestuin. We, ik en mijn man, moesten altijd met een nachtlamp op zak de weg belopen van het huisje naar het restaurant. Het was aardedonker en muisstil. Het enige wat je hoorde was het kwaken van de brulkikkers en, wanneer de vossen het kippenhok waren binnen gedrongen, het hartverscheurende gekrijs van de kippen. Waar naderhand weinig van over was.”Ook kwam het wel eens voor dat je s’ochtends, als je onderaan de berg stond, precies kon zien wat de bewoners van de andere huisjes hadden gegeten omdat de in het wild loslopende zwijnen als toetje de inhoud van de afvalbakken tot zich namen.

6 // MOESTUIN

Het was een plek waar kunstenaars en schrijvers naar toe kwamen om in alle rust hun grootse ideeën uit te broeden en tot leven te wekken. Je had de fanatieke wandelaars die een pitstop maakten en na een nachtje tukken alweer de benen namen en de “klevers” die een aantal dagen bleven.Niet alleen het “pad” naar Vinazza zit (ineens tegenwoordig tijd?) * vol hobbels. Het beheren van het verblijf ging ook niet van een leien dakje. Er was de hele dag van alles te doen. De moestuin bijhouden, koken voor de gasten, de huisjes schoonmaken en ga zo maar door. Werkdagen van zeventien uur waren geen uitzondering voor haar. Ze leefde om te werken en werkte om te leven. Ze werd geleefd, leefde met de mensen mee en blies elke dag nieuw leven in haar eigen domeintje. Ze voelde zich zo verbonden en één met haar werk en zorgde voor haar gasten alsof het haar eigen kinderen waren. Haar gezicht was onlosmakelijk aan Vinazza verbonden.In 2010 is ze teruggegaan naar Nederland om samen met haar moeder Henny Orri, actrice van beroep, in een toneelstuk genaamd Berm te spelen. Omdat het haar passie was en om de kas te spekken. Ze kon van de opbrengst die Vinazza haar gaf, maar net rondkomen. Na een periode van zes maanden, zolang duurde het project, keerde ze terug naar Vinazza. Naar haar thuis. Soms ging ze in op een aanbieding en maakte ze in de wintermaanden een cultureel uitstapje naar Amsterdam om daar in een voorstelling te spelen. Ze was liever omgeven door de natuur dan mensen. Het primitieve leven, het geluk zoeken in kleine dingen. Dat was haar “way of life”. Dat levensideaal zat in haar genen en met deze gedachte was ze haar bed & breakfast begonnen. In de periode van 2010/2011 ging ze terug naar Amsterdam om haar kleindochter te verwelkomen en ze ging, aangezien ze al langere tijd erg vermoeid was en bloedarmoede had, langs bij haar huisarts om zich te laten controleren. Conclusie: Darmkanker.Mijn buurvrouw krijgt tranen in haar ogen. “ Ik heb lang geleden een trui voor haar gebreid als bedankje voor haar gastvrijheid en onze goede tijd daar. Maar de trui is nooit aangekomen. Na vier maanden kregen we de trui thuisgestuurd. Het heeft zijn bestemming nooit bereikt. Zij heeft haar bestemming wel bereikt, maar op veel te jonge leeftijd.” Op haar 62ste is Diana overleden. Mijn buurvrouw had een goede band met haar. Het lezen van een van haar kookboeken, ze schreef de kookboeken “Vinazz, De maan, het land en het leven” en het kookboek “De dikke Vinazza” geeft haar het gevoel dat Diane toch nog een beetje bij haar is. Met haar kookkunsten imponeerde ze menig Italiaan en mensen van andere nationaliteiten. Haar kookboeken staan vol met typisch Italiaanse recepten. Daarnaast wordt mijn inmiddels gepensioneerde buurvrouw, door het bekijken van de foto’s, telkens herinnert aan de geweldige tijd die ze in Vinazza heeft gehad en natuurlijk aan de hartelijke, levenslustige, creatieve vrouw die ze was en in haar hoofd altijd zal zijn.

7 ADVERTENTIE \\

8 // DE EETBARE TUIN

Groente en fruit duur? Niet als je het zelf verbouwt! Voor vaak minder dan tien euro per jaar kun je in je gemeente een volkstuintje huren. In 'de eetbare tuin' lees je over mijn avonturen en experimenten in mijn eerste moestuin. // Tekst & foto's: Astrid Witte

De eetbare tuin

9 COVERSTORY \\

Deze keer ga ik het met jullie hebben over de indeling van de moestuin. Denk je een leuk stukje grond te hebben waar je lukraak wat zaadjes en plantjes in de aarde duwt, dan heb je het goed mis. Als je een willekeurig boek over groentetuinen openslaat, merk je dat je bijna een studie moet hebben gevolgd om het goed te doen. De belangrijkste begrippen zijn 'wisselteelt' en 'combinatieteelt'.

WisselteeltWe kunnen gewassen indelen in verschillende categorieën, namelijk koolgewassen, wortelgewassen, peulvruchten/bladgewassen en overig. Deze categorieën verbruiken elk andere soorten stoffen uit de grond en moeten ieder jaar gewisseld worden, afgezien van de categorie overig. Zet je bijvoorbeeld ieder jaar kool op dezelfde plek, dan is op den duur alle stikstof uit de grond verbruikt. Iedere categorie schuift dus elk jaar een plaatsje op, zodat de aarde rijk blijft aan verschillende grondstoffen. Welke soorten groente in welke categorie vallen, kun je het beste in een boek of op internet op zoeken.

CombinatieteeltOm het nog wat ingewikkelder te maken, kunnen niet alle gewassen naast elkaar worden gebouwd. Er zijn hele lijsten met welke groente het wel en niet goed bij elkaar doen. Zo zijn uien bijvoorbeeld geen goede buren van bonen en heb ik daar in mijn tuintje een plaats tussen gereserveerd voor de sla. Uien en wortels kunnen wel goed bij elkaar. Uien schrikken de wortelvlieg af, die vaak schade toebrengt aan wortels en prei. Knoflook is goed voor frambozen en zo kun je nog tientallen goede en slechte combinaties vinden. Verder zijn er kruiden en bloemen die een bijdrage kunnen leveren. In mijn tuin ga ik de Oost-Indische kers en afrikaantjes inzetten bij de wortels, broccoli en in de kas tegen het koolwitje, bladluis, de wortelvlieg en de witte vlieg. Vriendelijke beestjesNiet alle beestjes in de tuin vallen onder ongedierte. Slakken, luizen, kevers en koolwitjes zijn niet erg wenselijk, daarentegen zijn er veel insecten en dieren die ziekten en plagen juist tegen gaan en die gekoesterd moeten worden. Regenwormen

produceren bijzonder veel mest en zorgen met hun gangen voor een goede lucht- en watercirculatie in de grond. Spit je tuin daarom niet al te vaak diep om, maar schoffel wat vaker. Het alom bekende lieveheersbeestje is erg dol op luizen, mijten en bladvlooien. Hommels en bijen zorgen voor bestuiving van de planten, en kikkers en padden eten slakken en vliegen. Ook vogels en mollen eten graag insecten. Zorg er wel voor dat de vogels niet bij het fruit kunnen, door er een net over te spannen. Dit zijn slechts enkele voorbeelden, ik zou er een boekwerk mee vol kunnen schrijven.

Bij de indeling van mijn tuin kreeg ik er verder mee te maken dat de vorige tuinder al wat dingen in de grond had gestopt. Zo dacht ik een mooi paadje aan te leggen, verrezen daar ineens aardappels en een gigantische maggiplant. De maggi was ik toch wel blij mee, dus heb ik het paadje omgelegd, waardoor het er nu zelfs erg 'Zen' uit ziet. Verder heb ik met gratis afgehaalde tegels een zitplaatsje gemaakt, waaromheen bloemen komen te staan. Verschillende gewassen zijn al gezaaid en er komt al wat uit de grond! Helaas zijn mijn zelf gekweekte pompoen- en courgetteplantjes al verorberd door waarschijnlijk slakken, en moet ik aan een tweede poging beginnen...

Kort gezegd, het is veel werk, maar erg leuk om te doen. Gelukkig heb ik regelmatig hulp, want om het in je eentje voor elkaar te krijgen is bijna niet te doen. Verderop in deze editie vind je mijn eerste recept uit eigen tuin.

Wil je inspiratie opdoen voor je eigen tuin? Velt organiseert op 31 mei en 1 juni in Nederland en Belgie open-ecotuin-dagen. Kijk voor meer informatie op www.velt.be

1010 // COLUMN

Zelfredzaamheid

De overheid kan en wil niet langer van a tot z voor de kwetsbaren in de samenleving zorgen. Daar heeft ze het geld niet meer voor. En het lijkt haar voor de kwetsbaren zélf beter wanneer niet meer alles voor hen geregeld wordt. Op deze dubbele grond, praktisch en pedagogisch, worden aan de lopende band bezuinigingen verkocht als wijze maatregelen die de burgers aanzetten tot zelfredzaamheid.Tegelijk echter zet de overheid in op verdere commercialisering van diensten en privatisering van voorzieningen. Dat betekent dat iedereen, ook de kwetsbaren, nóg meer voor alles moeten gaan betalen. Als hun kwetsbaarheid nu voortkomt uit armoede, hebben die pedagogische maatregelen geen enkele zin. Van zelfredzaamheid alleen kan een mens niet eten.Hieruit blijkt dat bestuurders u met de beste bedoelingen belazeren. En wanneer zij hiermee het tiendubbele van uw uitkering verdienen, dan hoeft u zich voor die laatste niet te schamen.Maar hoe zit dat dan? Wij zíjn toch de overheid? Waarom doen ‘wij’ ons dit zelf dan aan? Dat heeft met democratie te maken en met hoe ondemocratisch deze functioneert zolang bestuurders ons met de beste bedoelingen blijven belazeren en wij dat láten gebeuren.Ik roep u daarom op, minima van de Westelijke Mijnstreek, tot nieuwe, hogere vormen van zelfredzaamheid, waar zelfs de overheid geen brood van lust. Pak samen, geniet van uw werkloosheid en speur naar bronnen van geluk die u geen of zo min mogelijk geld kosten.

Theo Keltjens, hoogleraar sociale ontologie aan de Universiteit van Rothem

11 CHEAP TRICKS \\

Wie niet rijk is, moet slim zijn! In deze rubriek vind je daarom tips om geld te besparen en om met een klein inkomen en een beetje creativiteit toch leuke dingen te doen. Cheap tricks dus! Deze keer bespreken we het fenomeen 'couchsurfen'. // Tekst & foto: Astrid Witte

Heb je weinig geld om op vakantie te gaan, maar wil je er toch even tussen uit? Ga couchsurfen! Nee, je hebt hier geen water en surfplank voor nodig, ook geen ervaring, het is hoogstens een beetje spannend. Wat wel handig is, is een interesse voor andere mensen en tevreden zijn met iets minder privacy dan wanneer je een hotel of bungalow boekt.

Wat is couchsurfen dan precies? Couchsurfing is een netwerk van meer dan 6 miljoen mensen over de hele wereld die - in de meeste gevallen – een plekje in hun huis gratis beschikbaar stellen voor logees. Via http://www.couchsurfing.org/ kun je je aanmelden en een profiel aanmaken. Wil je wel bij anderen logeren, maar heb je er zelf geen plek voor, of gewoon geen behoefte aan vreemde mensen in jouw huis? Dat is geen probleem. Je kunt bijvoorbeeld ook aangeven dat je wel beschikbaar bent om een rondleiding in jouw woonplaats te geven of om gezellig met iemand een kopje koffie te gaan drinken.

Via de zoekfunctie kun je overal ter wereld couchsurfers vinden die een slaapplaats aanbieden. Je kunt vrij gespecificeerd zoeken, zoals op geslacht en leeftijd. Ook is het raadzaam om voor iemand te kiezen die 'ge-vouched'. Dit betekent dat een ander instaat voor de betrouwbaarheid van deze persoon. Kijk tevens bij de referenties van eerdere couchsurfers. Bij het profiel van de persoon staat ook beschreven wat voor een slaapplaats hij/zij aanbiedt. Dit kan letterlijk een bank zijn, maar heel vaak is het ook een eigen slaapkamer met netjes opgemaakte bedden.

Er wordt geen vergoeding gevraagd voor de slaapplaats, maar het wordt natuurlijk wel gewaardeerd als je een cadeautje voor de gastheer/vrouw meeneemt. Ook kun je aanbieden om een keertje te koken. Zoals eerder gezegd zul je minder privacy hebben dan in een betaalde accommodatie. Daarentegen ontmoet je wel interessante mensen, kom je op andere plaatsen dan de standaard toeristische trekpleisters en kun je een cultuur van binnenuit ervaren!

Cheap trick: couchsurfing

Een tijdje terug zat ik in een intercitytrein van Den Haag naar Tilburg. Een vrouw van -vermoed ik- Turkse afkomst kwam naast mij zitten en vroeg vervolgens: ‘Is dit een stiltecoupé want iedereen is zo stil?” Op haar vraag antwoordde ik heel flapuit: ‘Nee, mevrouw dit is de Nederlandse samenleving’. Mijn Brabantse directheid lijdt vaak tot ongemakkelijke situaties, maar dit gesprek kreeg toch wel een andere wending.

Met Farsi als mijn eerste taal liggen mijn wortels toch iets dieper gegraven dan die van de gemiddelde Nederlander. Mijn jeugd bracht ik door in een minuscuul bosrijk dorpje in Brabant. Ik woonde in een witte wijk, zat op een witte school en had witte vrienden (als je over zwarte mensen kunt spreken moet witte ook kunnen). Enfin, hoe erg ik ook genoten heb van mijn jeugd, diversiteit is nooit het kopstuk geweest.

Eenmaal studerend in de Randstad begon ik mij af te vragen waarom een regenboog maar zeven kleuren heeft, want de diversiteit die je in de Randstad ervaart is op een onmeetbare schaal. Ik kwam mensen tegen uit verschillende culturen en probeerde mijn moedercultuur te reflecteren in hun gedrag. Versassend genoeg waren er vaak overeenkomsten en natuurlijk vaak ook verschillen. Een cultureel aspect die mijn aandacht trok was (groeps)cohesie binnen verschillende culturen.

Met de term cohesie bedoelt men de samenhorigheid in bepaalde groepen, dus in hoeverre men een groepsgevoel heeft in gelijksoortige groepen. Cohesie hoeft niet alleen gevormd worden in groepen met een gelijksoortige cultuur. Men kan zich ook verbonden voelen op grond van een gelijksoortige politieke voorkeur, religie, muzieksmaak etc. Dit kan alles zijn, zélfs je voorkeur voor je favoriete Mona toetje. Als je nu het idee van cohesie onder de loep neemt bij individualistische en collectivistische culturen, zie je interessante contrasten.

Individualistische culturen tref je meestal in westerse landen als de Verenigde Staten, Nederland, Japan, Australië en Zweden. Collectivistische culturen daarentegen zie je meestal in minder westerse landen als Saoedi-Arabië, Iran, Argentinië, Libanon maar ook in Spanje, Italië en Griekenland. In individualistische culturen zijn mensen zoals het woord zegt: individualistisch. In de zin van dat het individu boven de groep staat. In collectivistische culturen is dit idee tegengesteld. Een van de belangrijkste contrasten is die van contact: in collectivistische culturen is er veel fysiek en lichamelijk contact vergeleken met individualistische culturen. Verder zie je in collectivistische culturen een duidelijke hiërarchische structuur in bijvoorbeeld families en ook de rol van de familie. In individualistische culturen kom je nauwelijks tot geen hiërarchische verdeling tegen en is de rol van familie beperkt.

Nu teruggaand op mijn Turkse medereizigster in de trein. Deze vrouw komt uit een duidelijk collectivistisch land. Persoonlijk geloof ik in het principe dat geen enkele cultuur superieur is aan het ander. Iedereen oefent cultuur op zijn of haar eigen manier uit en het hoeft ook niet altijd zo zwart op wit te zijn. Zolang respect een sleutelwoord blijft kan het niet mis gaan en daarnaast is respect misschien ook het enige antwoord in deze globaliserende wereld. Zoals Kofi Annan, oud secretaris-generaal van de UN ook zei: ”Tolerance, inter-cultural dialogue and respect for diversity are more essential than ever in a world where peoples are becoming more and more closely interconnected.”

Madina Faiz

12 // COLUMN

Cohesie.. wat? Is dat niet een Calvé saus?

13 OPROEP \\

OproepWat doe jij voor de kost?

Toen ik een jaar geleden werkloos werd – ik had daarvoor vijftien jaar als tekstschrijver gewerkt – doopte ik mijn werkkamer in Meerssen om tot ‘Universiteit van Rothem’ en benoemde mezelf tot ‘hoogleraar’. Ik vond de werkloosheid een interessant fenomeen en benutte de kans om het ‘van binnenuit’ te onderzoeken. ‘Participerend onderzoek’ heet dat en dat moet de huidige pleitbezorgers van de ‘participatiesamenleving’ aanspreken. Ik beschouw mijn WW-uitkering als mijn salaris, weliswaar onder de maat vergeleken bij wat collega’s op gesubsidieerde universiteiten verdienen, maar ik doe het ervoor.Onlangs heb ik mijn eerste college geschreven, getiteld ‘Wat doe jij voor de kost?’ Je zou het kunnen omschrijven als ‘cabareteske peptalk’ voor mensen zonder werk. Ik wil mijn toehoorders laten zien hoe ze deze vraag, die velen van hen schrik aanjaagt, strijdlustig en geestig kunnen beantwoorden.Ik zou mijn college graag een keer uitproberen voor een publiek. Zijn er onder de lezers van Vblad, en meer in het bijzonder van deze column, belangstellenden voor zo’n try-out? Zo ja, meld u dan aan via mijn website http://www.lofdichter.nl/.

Theo Keltjens, hoogleraar sociale ontologie aan de Universiteit van Rothem

14 // COLUMN & RECEPT

Recept uit eigen tuinHet is nog vrij rustig in de moestuin, `

de meeste gewassen zijn net gezaaid of geplant en nog niet volgroeid. Wat al wel helemaal klaar is voor gebruik zijn maggi en lente-ui.

Oma's groentesoep met maggi en lente-ui (voor 4 personen)

Allereerst maak je een roe. Smelt 40 gram boter in een soepketel. Haal de pan van het vuur en voeg al roerend met een

garde 50 gram bloem toe. Roer dit door totdat het een klontenvrij papje is. Beetje bij beetje voeg je al roerend 1 liter water toe totdat alles goed is vermengd. Zet de pan weer op het vuur en breng het al roerende aan de kook, terwijl je er 2 groentebouillonblokjes in oplost. Was enkele sprieten lente-ui en de blaadjes van een maggitakje en

snij dit in stukjes. Voeg dit, samen met een zakje soepgroente, aan de soep toe. Laat het geheel 15 minuten op een laag

vuurtje pruttelen, terwijl je er af en toe in roert. Als laatste gaat er nog 50 gram vermicelli bij, waarna de soep nog 5 minuten moet doorkoken. Roer regelmatig door, zodat het niet gaat klonteren. Eventueel kun je nog kruiden naar smaak

toevoegen.

De soep is natuurlijk het lekkerst met een warm stokbrood uit de oven. Bon appétit!

Gitta Aarts

Boven en onder draaiend, met mij er midden inMet een strak gezicht staar ik naar de achterkant van het doek. Nee, ik ben geen theatervoorstelling aan het geven. Ik ben bezig om mezelf in handen te krijgen. Getekend, weliswaar. Ik blijf met m´n ogen de vinger van de man volgen. Zijn ogen hupsen heen en weer van het papier naar mij. Ik probeer mijn tranen te onderdrukken. Terwijl de man zijn vrije, creatieve geest de loop gaat, voel ik me gevangen en zit ik stil. Ik voel me net een etalagepop in een winkel, een trekpop in een poppenkast, een aap in een dierentuin. “Kijk naar iemand anders, dikke snol” wil ik zeggen bij elke persoon die zijn blik uitgebreid naar mij en mijn kloon werpt. Ik kan hun blikken niet opvangen omdat mijn ogen worden geleid en gehypnotiseerd door De Vinger die ik maar al te graag op wil steken naar de mensen die langslopen. Hoe groter mijn onzekerheid wordt, hoe groter hun nieuwsgierigheid. Hoe meer waardering of vernedering ik krijg, hoe groter mijn verwering tegen mijn onwetendheid voor wat er voor me gebeurd.Uit pure medelijden krijg ik vijf euro korting op mijn tekening. Terwijl ik in de ogen van mijn strak getekende gezicht kijk, maak ik mijn tas los van mijn stoel, bedankt ik de man en vlucht in de massa van Parijs om de schilders wijk gedag te zeggen en een bezoek te brengen aan de Basilique du Sacré-Cœur.'s-Middags beklim ik de Arc de Triomphe van Parijs. .Terwijl ik triomfantelijk de zweetdruppels van mijn voorhoofd af veeg als resultaat van de hoeveelheid treden die mijn benen hebben moeten beklimmen en mijn ogen laat onderdompelen in het verbluffende uitzicht, bekruipt me weer dat nare gevoel. Ik sta stil en de wereld onder mij draait door. Dit is in tegenstelling tot vanochtend in de schilders wijk. Daar draaide de wereld boven mij door. Het maakt niet uit of ik nou bungeejumpend, paraglidend of zweefvliegend naar beneden kom. De auto’s zullen blijven rijden, de mensen blijven rennen en de dansers die op hun vaste plek in de Champs-Élysées bij elkaar komen om te dansen voor geld, zullen blijven dansen.Als vervolgens een passagier bereid is een foto van te maken en m’n batterij net leeg begint te raken en ik dus geen foto kan laten maken, is de maat vol. Krijsend, woest om me heen slaand donder ik de trappen af. Op weg naar het licht aan het einde van het trappenhuis. Het licht dat mijn waanideeën zal doven en de dankbaarheid in mij aan zal wakkeren omdat dat ik hier gewoon mag zijn.Het kan bijna geen toeval zijn dat we op de tweede dag van onze driedaagse excursie de stad gaan bezichtigen. Niet het begin, niet het einde, maar het midden. Ik besluit het nare gevoel maar in het midden te houden. De rest van de middag zing en lach ik voluit met mijn klasgenoten. Ik ga door totdat iemand stil staat. Bij deze mooie dag, straat en stad. Maar vooral bij mij. Met de hoop dat ik in mijn leven nog heel lang en heel veel stil mag blijven staan van, en bij, de mensen en dingen die mij in beweging laten komen. Laat de wereld onder en boven mij maar draaien. Zo lang ik er maar midden in zit.

13 KLEURPLAAT \\