Vacature 15 oktober 2011

15.10

LODE VANDERMEULEN

VROEGER: PEDAGOOG

NU: IT-ONDERNEMER

SUCCESTAPES

YANN ARTHUS-BERTRAND

S WERELDS BEKENDSTE

LUCHTFOTOGRAAF

MAANDAG VAN

YVES LETERME

6 TIPS VOOR EEN GESLAAGDE CARRIREBOCHT

KIJK VERDER DAN UW EIGEN DIPLOMA OF FUNCTIETITEL

+

Vacature.

13.279 JOBS OP

VACATURE.COM

WOENSDAG 19 OKTOBER - BRUSSELS EXPO

KOM NAAR HET GROOTSTE CARRIRE-EVENT IN BELGI

001_GPV1QU_20111015_VMGCV_00.pdf; Oct 12, 2011 11:37:26

Voor u is onze energie eindeloos

www.careers.total.com

Energie voor je

toekomst

De toekomst

van energie

Wist je dat de wereldwijde hoofdzetel van Total Petrochemicals,

het hoofdkantoor van Total Belgium n de diensten die instaan voor

de bevoorrading van ruwe aardolie en de aansturing van de rafnaderijen

van Noord-Europa zich in Brussel bevinden? Om maar te zeggen: Belgi

is belangrijk voor Total. Wij zijn er nummer 1 voor brandstoffen en

stookolie, n een topspeler op wereldniveau in raffinage en petrochemie.

Van onze petrochemische sites in Antwerpen en Feluy heb je vast al

gehoord. Bovendien hebben we over het ganse land brandstofdepots,

regionale centra, een smeermiddelenfabriek in Ertvelde en een

productie-unit voor koelvloeistoffen in Schoten.

Wereldwijd vind je bij Total maar liefst 500 verschillende beroepen,

in meer dan 130 landen. Voor Total-talent ligt een gevarieerd

carriretraject dan ook binnen handbereik.

Goed nieuws voor onze zowat 4750 medewerkers in Belgi in IT, HR,

aankoop, juridische diensten en financin, f in R&D, productie, verkoop

en distributie. Goed nieuws ook voor hun kwaliteiten en ambities, dankzij

een uitgebreid opleidingspakket en permanente coaching.

002_GPV1QU_20111015_VMGCV_00.pdf; Oct 12, 2011 11:44:04

Activeren in plaats van subsidiren

Een doordeweekse maandagochtend. Ik sta te bumpe-

ren op de Brusselse ring en dood de tijd door te kijken wat

mijn vriendjes op Facebook uitspoken. Een oude school-

vriendin is onderweg naar zee. Nog even genieten van de

laatste nazomerdagen, samen met haar jongste spruit. Mijn

buurvrouw gaat eerst joggen in het bos en gaat dan heerlijk

lunchen met mama en baby. Van nog een andere vriendin

weet ik dat ze gewoon de strijk gaat doen. Maar dat zet ze

natuurlijk niet op Facebook.

Mijn vriendinnen bevinden zich in goed gezelschap. Hoe

langer hoe meer Belgen ontdekken de voordelen van ouder-

schapsverlof en tijdskrediet. 2011 is nu al een recordjaar met

bijna 190.000 uitkeringen per maand.

Maar maken onze politici wel de juiste keuze? Ondanks de

dreigende recessie kampen bedrijven met zware problemen

om hun vacatures ingevuld te krijgen. Tegelijk moet onze

overheid serieuze besparingen realiseren. In die optiek vind

ik het bijzonder vreemd dat we er dan voor kiezen om men-

sen te subsidiren om thuis te blijven.

Het klopt dat ouderschapsverlof en tijdskrediet een zegen

zijn voor onze jonge gezinnen, die worstelen met de combi-

natie arbeid en gezin. Nogal wiedes dat zij graag gebruik ma-

ken van de mogelijkheden die de overheid hen biedt. Min-

der werken en daar toch een financile compensatie voor

krijgen, je zou wel gek zijn om het niet te doen. Maar is een

dergelijk verhaal wel houdbaar? Moeten politici niet de bood-

schap brengen dat onze welvaart enkel houdbaar is als we de

consequenties van onze keuzes zelf dragen? Want meer tijd

voor je gezin is toch veel waard, en hoeft niet per se nog eens

financieel gecompenseerd te worden.

In zijn nota kiest di Rupo ervoor om ouderschapsverlof en

tijdskrediet te behouden. Diezelfde nota maakt de dien-

stencheques echter een pak duurder. Vreemd. Want de

dienstencheques activeren twee keer. Aan de ene kant geeft

het systeem van dienstencheques heel veel gezinnen meer

ademruimte. Daardoor hoeven ze geen parttimes meer te

doen om te poetsen en te strijken. Aan de andere kant krij-

gen veel laaggeschoolden de kans om te werken in het regu-

liere arbeidscircuit. Dubbele activering dus, terwijl ouder-

schapsverlof en tijdskrediet ons eerder aanmoedigen om

thuis te blijven. Iets waar onze onderhandelaars nog even

bij stil kunnen staan?

laat ons uw mening weten op

vacature.com/standpunt

Tijd voor plan B 04

foTograaf meT een missie 16

in memoriam: de gouden eu-carrire 12

aan de slag Bij de spoorwegen 20

Van zijn boek La terre vu du ciel verkocht hij 3 miljoen

exemplaren. Met zijn project 6 Milliards kreeg hij

vanuit alle hoeken van de wereld lof. Yann Arthus-

Bertrand, een fotograaf met een missie:

0Ik ben verliefd op de aarde.

Aan alle mooie liedjes komt een eind, ook aan dat van

de EU-ambtenaar. Vroeger groeiden de bomen tot in de

hemel op vlak van loon en pensioen, maar nieuwe regel-

geving dreigt daar nu een stokje voor te steken.

Sinds 2009 kan de NMBS de ervaring van werknemers

die de overstap willen maken vanuit de privsector mee

in rekening brengen. Industrieel ingenieur Jo Spreutels

(30) maakte er dankbaar gebruik van. Ik verdien

enkele honderden euros meer dan vroeger.

aBonnees van de T i jd , de morgen, gazeT van anTwerpen en HeT laaTsTe n ieuws onTvangen vacaTure auTomaT iscH B i j Hun kranT.

Stand

Punt

door Marian Kin

01

Meer tijd voor je gezin is veel waard,

en hoeft niet per se nog eens financieel

gecompenseerd te worden.

ruBrieken

isabelle claeys, stafmedewerker

onderwijsontwikkeling en communicatie

maandag van 03

salariswaTcHer 11

acTua 12

junkBox 14

duBBelcHeck 15

succesTapes 16

puBlieke opinie 19

column an olaerTs 22

vacaTure.com 22

De een was vroeger pedagoog en gaat nu als it-onder-

nemer door het leven. Een ander nam maar liefst vijf

scherpe carrirebochten. Vind uzelf opnieuw uit, voor

men u ertoe dwingt. Wie zegt dat hij zijn carrire kan

voorspellen, is onnozel.

Kijk verder in dit nummer

voor boeiende uitdagingen bij:

Gemeente Stabroek, Stad Gent,

OCMW Edegem, A.Z. Klina,

Universitair Ziekenhuis Gent,

Waterwegen En Zeekanaal,

Gemeentelijk Havenbedrijf

Antwerpen, Filou & Friends,

Rode Kruis-Vlaanderen, Telenet,

Antwerpse Waterwerken, DEME,

Guylian, Instron s.a.s., SD Worx,

Kadine Essentiel, Punch Powertrain,

VAB Fleet Services, Van Laere

Algemene Aannemingen, ...

COVERFOtO

SOFIEVAN

HOOF

VMG-20111015_01_INHOUD.indd 1 13/10/11 18:00

001_GPV1QU_20111015_VMGHP_00.pdf; Oct 13, 2011 18:18:52

2VACATURE

15 OKTOBER 2011

Ontdek

in het midden van

dit magazine welke

ondernemingen

wachten op

uw talent!

Laatste dagen om u in te schrijven voor de 10de editie van

Vacature Talentum

Carrirestad voor uw talent

Wilt u kunnen solliciteren bij tal van topbedrijven, goed voor duizenden jobs? Wilt

u uw talent en imago bijschaven met de hulp van de grootste experts van Belgi?

Of wilt u simpelweg de nieuwste business & lifestyle trends checken? Dat kan

allemaal op 1 plek en op 1 dag. Ontdek nieuwe kansen en wie weet uw

nieuwe toekomst op Vacature Talentum te Brussels Expo op woensdag 19 oktober.

Schrijf u snel in en geniet van een supersnelle doorgang plus een exclusief

beursboek, waarin u een mooi overzicht krijgt van alles wat Vacature Talentum

voor u en uw Talent kan betekenen!

Schrijf u gratis in op www.vacaturetalentum.be!

Woensdag 19 oktober - Brussels Expo


00

Maandag van

Yves Leterme,

ontslagnemend premier

Ik vertrek van mijn ambtswoning in de

Lambertmontlaan naar deVRT. Ik heb amper twee uur

geslapen; pas rond 4.30 uur lag ik na een hele nacht

vergaderen over Dexia in bed. Het eerste interview

van de dag is met Gilles de Coster voor De ochtend

op Radio 1. Een half uur later word ik verwacht in het

ochtendprogramma van Tomas De Soete op Studio

Brussel.

Ik ben terug in mijn ambtswoning en heb

met de Vlaamse minister-president Kris Peeters

een teleconferentie over de redding van Dexia. Een

kwartier later heb ik een vergadering over Dexia met

de mensen van de Gemeentelijke Holding.

Ik kom aan op het CD&V-hoofdkwartier aan

de Wetstraat 89 voor het wekelijkse partijbestuur.

De voornaamste onderwerpen zijn - zoals te ver-

wachten was - Dexia en de lopende onderhandelin-

gen voor een nieuwe federale regering.

Mijn chauffeur zet me af op het paleis voor

mijn wekelijkse audintie bij de koning.

Ik lunch samen met een twintigtal belang-

rijke Belgische ondernemers. Soms komen we infor-

meel samen om tussen het eten door te overleggen

over de sociaal-economische situatie van het land.

Ik keer terug naar mijn ambtswoning in de

Lambertmontlaan voor televisie-interviews met Ka-

naal Z en de Amerikaanse zakenzender CNBC. Een

kwartier later word ik genterviewd door De Standaard.

Ik schuif aan voor een vergadering met de

Antwerpse gouverneur Cathy Berx, Justitieminister

Stefaan De Clerck, minister van Financin Didier

Reynders en mensen van de diamantsector. Op de

agenda staat de bespreking van het Strategisch Plan

Diamant 2020.

Na een interview met een journalist van Het

Laatste Nieuws rij ik naar de Heizel waar ik verwacht

word voor de uitreiking van lEntreprise de lAnne,

de Franstalige tegenhanger van De onderneming

van het Jaar. De winnaar is het engineeringbedrijf

Hamon uit Mont-Saint-Guibert in Waals-Brabant.

Rond zeven uur verlaat ik de zaal. Ik ben doodmoe.

Mijn chauffeur rijdt de autosnelweg op, richting Ie-

per. De hele weg naar huis vecht ik tegen de slaap.

Rond half negen ben ik thuis. Niet zoveel la-

ter ga ik slapen. Hoog tijd om een beetje slaap in te

halen. Jan Stevens

Na een lange nachtelijke marathonvergadering om Dexia te redden, stond ontslagnemend premier Yves Leterme na een paar uurtjes slaap

maandag alweer vroeg op om de pers te woord te staan.

foto

didierlebrun

iphotonew

s

03

Het cv van Yves Leterme

vacature.com/yves

VMG-20111015_03_MAANDAG VAN.indd 3 13/10/11 17:53


Wil/angst x ken nis = potentieel

Sommigen worden ertoe gedwongen,

anderen nemen zelf het heft resoluut in han-

den. Vroeg of laat moet iedereen zichzelf

opnieuw uitvinden. Of u mist de boot. Vier

carrireswitchers vertellen hun verhaal.

De kans dat u uw bedrijf overleeft, is heel groot.

Een gemiddeld bedrijf in Belgi bestaat tien tot

twintig jaar. U leeft zon tachtig jaar. Daarom is

het echt niet abnormaal dat u tijdens uw loop-

baan gedwongen wordt een andere baan te

zoeken omdat uw werkgever verkocht is, failliet

ging of er gewoon mee ophield. Velen zoeken

die nieuwe baan in het verlengde van hun vori-

ge job. Anderen draaien de knop radicaal om en

beginnen zelf met iets compleet anders. Deze

groep is groter dan u misschien denkt.

Dat klopt, vertelt Marie-Noelle van Hoore-

beke, consulent bij het outplacementbureau

Galile. We voelen ook het effect van de crisis.

Meer en meer veertigers en vijftigers kloppen

bij ons aan om hun professionele leven een

andere richting te geven. Ze zoeken vooral een

zinnige job met een maatschappelijk nut. Hun

vroegere werkomgeving werd hen te brutaal, te

stresserend en te veel gericht op snelle resulta-

ten. Toch hadden deze werknemers hun priv-

leven meestal naar het tweede plan verschoven

tot er iets gebeurde: een fusie of de komst van

een andere directeur.

Zon carrireswitch is niet iedereen gegeven.

Marie-Noelle van Hoorebeke: Wie iets heel

anders wil beginnen, moet daar niet alleen over

dromen. Allereerst moet u de tijd nemen om tot

rust te komen en na te denken. U moet ook echt

geloven in het nieuwe project: u moet uw nieu-

we droom als het ware uitstralen. De vragen

over de competenties en de beschikbare mid-

delen volgen later, maar zijn al even belangrijk.

Erik Verreet, Benot July

Hoe maakt u van

uw loopbaanswitcH

een succes?

>>

Professor Ans De Vos (Antwerp Management

School), Tanja Verheyen (VUB), mede-auteur van

het nieuwe boek Remotie, Een stap terug is een

stap vooruit en Boerenbond-voorzitter

Piet Vanthemsche, ervaringsdeskundige, formule-

ren enkele essentile adviezen:

Een ontslag of een demotie is een

zware klap. Het duurt even voor

u daarvan bekomen bent. U staat

aan het begin van een verande-

ringsproces. Daar moet u de tijd

voor nemen. Uw eerste doel is uit

de tunnel te geraken. Vergelijk

het met een ernstig rouwproces,

aldus Tanja Verheyen. Zeker bij

een gedwongen degradatie is

de werknemer daarna niet meer

dezelfde. Hij verandert soms zelfs

van persoonlijkheid.

Om succesvol uit dat gat te kruipen zit er niets anders op

dan aan zelfreflectie te doen. Ans De Vos: Velen blijven

kleven aan hun oude baan. Een informaticus die het pro-

grammeren beu is, zal sowieso aangesproken worden op

zijn it-kennis. Om echt te veranderen, moet u verder kijken

dan uw diploma of uw functietitels. Zoek dieper: welke

capaciteiten en karaktertrekken maken u bijvoorbeeld tot

een goed leraar Frans? Voelt u de leerlingen perfect aan?

Kan u boeiende verhalen vertellen? Hanteert u vlot de

nieuwe media? Dat zijn drie verschillende competenties

die overdraagbaar zijn naar een andere baan. Tracht uw

competenties op te lijsten. Stilstaan bij uzelf en de vragen

stellen wat wil ik echt en wat kan ik aan, vormen de

sleutel tot het succes van uw verandering.

Neem uw tijd

(zeker als u

ontslagen of

gedegradeerd bent)

Neem afstand van

uw oude job

1 2

COVERSTORY

Hoe u uzelf kan heruitvinden

Vroeger: pedagoog

Nu: it-ondernemer

VMG-20111015_04_COVERSTORY*.indd 4 13/10/11 17:50


5n nis = potentieel

Als u een heel andere

richting kiest, botst u

meestal op sterke reacties

in uw omgeving. Men zal

u verwijten niet te weten

wat u wil. De anderen

hebben niet het recht u

te dicteren wat u wel of

niet kan doen. Ga 100

procent voor uw eigen

ding, raadt professor De

Vos aan.

Tanja Verheyen: Zet een geloofwaar-

dig portret van uzelf neer (in cv, brief

en sollicitatiegesprek): wees bewust

van wat u waard bent, want eigen lof

stinkt nu eens niet. En zoek gericht.

Ans De Vos: Een rekruteringsspecialist

zoekt vooral competenties bij de sollici-

tanten. Wie uit een heel andere sector

komt solliciteren, moet meer inspan-

ning leveren om ver te geraken. Maar

die handicap kan gecompenseerd

worden door een grondige voorbe-

reiding en uw passie. Laat vooral uw

enthousiasme doorschemeren.

Piet Van Themsche: Blijf altijd uzelf. Het

slechtste wat u kan doen is een rol begin-

nen spelen. Ieder heeft zijn eigen stijl en

een eigen karakter. Hou u daaraan. Wees

ook niet bang.

Deze elegante formule komt van de filosoof

Ludwig Wittgenstein: Wil/Angst X Kennis

= Bereik (of Potentieel). Uw wil, gedeeld

door uw angst, vermenigvuldigd met uw

kennis, is gelijk aan uw bereik (of uw

potentieel). Iedereen is wel eens angstig.

Maar als uw wil die angst overwint, heeft

u een groot bereik. Wie zijn stress of angst

laat overheersen, remt zijn potentieel af.

Om uw competenties te vinden en uit te dokteren waar u

echt goed in bent, moet u dus beginnen met afstand te ne-

men van uw oude werk. Weinigen slagen daarin zonder

hulp, ontdekte Tanja Verheyen. Soms kan de partner of

een familielid een helpende hand reiken. Maar meestal

zijn die te dicht betrokken. Een collega of een vriend is al

een betere keuze, zeker als die in eenzelfde situatie is be-

land. Natuurlijk is er ook professionele hulp voorhanden.

Bij een psycholoog gaat u meestal terug in de tijd: wat liep

er mis? Een loopbaancoach daarentegen verkent mee de

toekomst. Ik hoor dat bepaalde outplacementbureaus direct

uw professioneel profiel uittekenen en u dan een reeks va-

catures toesturen. Zij slaan het stadium van de zelfreflectie

over. Op die manier loopt het verkeerd.

Stippel

zelf uw

weg uit

Leer uzelf

verkopen

Blijf uzelf en

wees niet bang

Spreek uw vrienden

en kennissen aan

3 4 5 6

. . .

Vroeger: veearts, ambtenaar, kabinetschef, ...

Nu: voorzitter Boerenbond

Vroeger: op hr-dienst van multinational

Nu: eigen schoonheidssalon

Vroeger: marketeer

Nu: buschauffeur

0



COVERSTORY

No risk,no glory

Vroeger: veearts, ambtenaar,

kabinetschef, consultant en hoofd

van Federaal Voedselagentschap

Nu: voorzitter Boerenbond

Van veearts over ambtenaar, kabinetschef,

consultant en hoofd van het Voedselagent-

schap tot voorzitter van de Boerenbond. Piet

Vanthemsche heeft zichzelf in zijn loopbaan

al vijfmaal opnieuw uitgevonden. Ik laat

geen kansen liggen.

Piet Vanthemsche stuurde enkele jaren geleden zijn

familie kerstkaartjes met de lijfspreuk No guts, no

glory van de Amerikaanse generaal George Patton.

Hij verwees naar zijn zoveelste loopbaansprong: Als

u verandert van job moet u zich altijd opnieuw uit-

vinden. Wie denkt dat dit vanzelf gaat, is gedoemd

om te mislukken.

Eerst was ik veearts in Tielt. Ik verzorgde dieren

bij de boeren, steekt Piet Vanthemsche van wal. Na

vijf jaar veeartsenpraktijk wou zijn vrouw Patsy een

echte job: Toen bleef de vrouw van een man met

een vrij beroep thuis om de telefoon op te nemen.

Na enkele gesprekken hebben we beslist dat ik naar

de ambtenarij zou overstappen. Met een maandsa-

laris van 50.000 frank was dat een financile ader-

lating. Gelukkig werd Patsy op dat moment ver-

pleegster in het UZGent. De volgende jaren kreeg

het koppel drie kinderen.

In 1986 begon ik op het ministerie van Landbouw.

Het was een gigantische cultuurschok. Een minis-

terie zit vol regels en procedures. Je moet in dat

systeem kruipen, kijken hoe het werkt en eenmaal

je het beheerst, moet je proberen er optimaal in te

functioneren. Dan word je een deejay: je kan op het

juiste moment op het juiste knopje drukken. Iedere

keer dat ik van job veranderde, heb ik dat moeten

doen. Patsy bleef verpleegster. Ze gaf haar man de

vrijheid om zijn carrire uit te bouwen, ook al had

Piet Vanthemsche, voorzitter Boerenbond: Hoewel ik zelfzeker overkom, ben ik dat lang niet altijd. Wie zichzelf wil heruitvinden, moet zichzelf ook in vraag stellen.



7dat als gevolg dat de drie kinderen naar het inter-

naat in Aalst moesten.

Levens gekraakt voor camera

In 1997 vroeg Karel Pinxten, minister van Landbouw

en Middenstand, Piet Vanthemsche als kabinetschef:

Ik kende de politieke wereld niet. Het was weer een

ander systeem. Heel lang duurde zijn verblijf in de

Wetstraat niet. In 1999, bij de ondervragingen door

de parlementaire onderzoekscommissie rond de di-

oxinecrisis, stapte Piet Vanthemsche op: In die com-

missie zag ik hoe ze ambtenaren die zich niet weer-

Wie zegt dat hij zijn carrire kan

voorspellen, is onnozel.

Foto

soFievan

hooF

baar opstelden, afslachtten. Daar zijn voor de camera

levens gekraakt. Ik heb me heftig verzet. Ik voelde wel

aan dat ik een groot risico liep om als topambtenaar

in een hoekje weggepromoveerd te worden. Daarom

heb ik tijdens een rechtstreekse uitzending op televi-

sie mijn ontslag ingediend. Dat was ongehoord: een

inspecteur-generaal had nog nooit zelf ontslag gege-

ven. Ze kenden er zelfs de procedure niet voor.

Zo stond hij plots opnieuw op zijn eigen benen. Piet

Vanthemsche verkocht advies rond kwaliteitssystemen

en voedselveiligheid.

Als kabinetschef droeg iedereen alles aan. Nu moest

ik zelf postzegels plakken, koffie zetten en Word leren!

Ik kwam uit een beschermde omgeving met een se-

cretaresse die mijn teksten verzorgde. Ik had nog nooit

met een computer gewerkt. Heel boeiend, zeker als je

s avonds een tekst van veertig bladzijden verliest die s

morgens moet opgeleverd worden. Ik ben om midder-

nacht opnieuw begonnen. Ik had nu een bedrijfje te

runnen. Ik heb zelfs de Vlaamse regering geadviseerd

over de regionalisering van de landbouw in 2001. Mijn

vrouw vond het een waanzinnig risico. Onze drie kin-

deren waren toen tussen vijftien en achttien, maar het

zaakje draaide en na drie jaar waren we met drie part-

ners.

Wantrouwige boeren

In 2002 kwam er een plaats vrij aan de top van het

Voedselagentschap. Ik stond op een tweesprong: mijn

bedrijf verder uitbouwen of de vacature aannemen?

Ik heb die uitdaging aangenomen omdat ik concrete

ideen had voor hetVoedselagentschap.Vanuit het puin

moesten we zes diensten van 1.600 ambtenaren (plus

800 zelfstandige dienstverleners) samenvoegen en een

nieuwe organisatie opbouwen. Mijn directieteam en ik

hebben van nul iets compleet nieuws gemaakt dat nu in

Europa als referentie geldt.

Vijf jaar later en twee jobs verder stond Piet Vanthem-

sche weer voor de keuze: baas worden van het Europese

Voedselagentschap of de Boerenbond. Bij de Boeren-

bond heb ik mezelf helemaal moeten heruitvinden. In

mijn vorige jobs had ik het laatste woord. Ik had de re-

putatie nogal autoritair te zijn. De Boerenbond is een le-

denbeweging; daar functioneert dat proces omgekeerd.

Daarom heb ik in 2007 negen maanden in Vlaanderen

rondgetoerd als ondervoorzitter. Als ik iets zei, werd ik

onmiddellijk tegengesproken. Ik moest in debat gaan,

leren meedenken en dan een conclusie formuleren. De

boeren waren wantrouwig, want als baas van het Voed-

selagentschap stond ik vroeger langs de andere kant.

Ik vertelde dat ik altijd mijn mening zou geven, ook als

die anders was dan die van hen. Maar dat we dan naar

een consensus zouden zoeken en dat ik die consensus

zou verdedigen. Dat vonden ze goed. Ik ben nu vier jaar

voorzitter en ik ben hun boegbeeld geworden.

Hij toont de zeven dossiers op zijn bureau: Ik hop van

het ene naar het andere dossier. Ik moet elke dag over de

meest diverse onderwerpen alles weten: ruimtelijke or-

dening, sociale zekerheid voor zelfstandigen, vegetaris-

me, Ik ben ook voorzitter van de holding van de Boe-

renbond en zetel in de raad van bestuur van KBC. Ik heb

een chauffeur. Ik lees veel in de auto en schrijf er stukjes.

Thuis probeer ik me te ontspannen. In het weekend ben

ik een andere mens, zeggen mijn gezinsleden.

Kansen grijpen

Wie zegt dat hij zijn carrire kan voorspellen, is on-

nozel. Ik laat geen kansen liggen. Zo was ik in 1994 di-

recteur van de Veterinaire Dienst en organiseerde ik de

ziektebestrijding. Dat liep goed.Toen kwam er een vaca-

ture voor directeur van het secretariaat-generaal van het

ministerie. Dat was een brede functie. Ze vonden nie-

mand.Toen heb ik hen erop gewezen dat ze het nog niet

aan mij hadden gevraagd.Maar jij bent een veearts, was

de reactie. Die functie was meestal voor landbouwinge-

nieurs. Ik heb de functie gekregen, maar moest wel op

zaterdagen de dossiers studeren om te begrijpen waar

het ministerie mee bezig was: het investeringsfonds, het

onderzoek,

Dat is de rode draad door mijn loopbaan: telkens werd

ik minder operationeel en boog ik me meer over de stra-

tegische dossiers.

Piet Vanthemsche was niet altijd zeker dat een overstap

zou lukken: No risk, no fun. Toen ik bij de Boerenbond

kwam, wist ik niet of ik dat aankon. Wie geen risicos wil

nemen, doet het beter niet. Hoewel ik zelfzeker over-

kom, ben ik dat lang niet altijd.Wie zichzelf weer wil uit-

vinden, moet zichzelf ook in vraag stellen.

Hij is nu vier jaar voorzitter. Een voorzitter van de Boe-

renbond krijgt een termijn van vijf jaar die eenmaal kan

verlengd worden. En daarna? Dat zullen we wel zien.

Plannen doe ik niet. Erik Verreet

0



Ik wil niet op automatische

piloot draaien

Vroeger: pedagoog

Nu: it-ondernemer

Lode Vandermeulen volgde zijn hart en nam

twee drastische carrirebochten. Ontdek hoe

een pedagoog het helemaal gemaakt heeft in de

informaticawereld.

Toen LodeVandermeulen in 1983 met zijn vrienden van

de punkband Aroma di Amore in het opvanghuis t Sas

in Betekom optrad, vroeg baas Piet Van Thuyne hem of

hij daar niet wou beginnen.Mijn burgerdienst was juist

afgelopen en mijn diploma pedagogie deed er eigenlijk

niet toe. Piet zag dat ik het goed kon vinden met de gas-

ten. In t Sas kregen een tiental jongeren tussen 15 en

30 jaar die tussen de mazen van de klassieke jeugdop-

vang vielen, tijdelijk onderdak. De meeste jongeren

kwamen uit stukgeslagen gezinnen, waren thuis weg-

gelopen of misbruikt. In t Sas leerden ze weer regelma-

tig naar school of naar het werk gaan om later op eigen

benen te kunnen staan. Wij, de begeleiders, bleven van

maandag- tot zaterdagochtend 24 op 24 uur in t Sas om

daarna een week te bekomen. Omdat je daar een hele

week met de gasten samen zat, ontstond er een nauwe

band. Zo werden ze heel open en konden wij als opvoe-

ders hen beter bijsturen. Sommigen kregen we op het

rechte pad.

Lode Vandermeulen (53) was in 1982 afgestudeerd aan

de KULeuven in de Pedagogische Wetenschappen,

richting Volwassenvorming. Ik begon aan die studies

omdat de vakken me interessant leken: psychologie, fi-

losofie, sociologie. Maar hij had de negatieve kant van

de job duidelijk onderschat.Jongeren die na zes maan-

den ontslagen werden, geraakten weer in de knoei en

belden bij me thuis aan. Ik kon hen niet wandelen stu-

ren met trek uw plan. Daarvoor kende ik hen te goed.

Na drie jaar was ik dan ook heel de tijd aan het werk, ook

in mijn vrije tijd. Dat werd me te veel. Om op adem te

komen trok hij maanden door Afrika, waar hij Joanna,

een Australische met een job in Londen, leerde kennen.

Terug in Belgi wekte hij nog een jaar bij t Sas:Ik begon

op automatische piloot te draaien. Dat is niet de bedoe-

ling. Toen besliste ik dat ik iets anders wilde doen.

Naar Londen

Zijn broer Johannes had hem een Apple Macintosh Plus

gegeven. Vroeger moest ik niets hebben van pcs. Maar

die Mac was helemaal anders: ik kon direct met Page-

maker wat teksten en advertenties zetten, zonder enige

formele opleiding. Het was een verademing om in mijn

vrije week iets nuttigs te leren.

Intussen was zijn relatie met de Australische vriendin

zo stevig dat hij naar Londen trok. Omdat zij bij de BBC

World Service werkte en in Londen een appartement

huurde, had hij al een verblijf. Ik was zinnens een

tijdje Londen te verkennen. Het was een zuivere gok. De

VDAB laat toe dat een Belgische werkloze zes maanden

naar het buitenland trekt om werk te zoeken, terwijl zijn

uitkering doorloopt. Na drie weken had ik al een job.

Ik had namelijk mijn cv met mijn Mac-ervaring in drie

Apple-winkels gelegd. Bleek dat Belgi toen een voor-

sprong had in het gebruik van Macs in design en re-

clame. In het land van de blinden is eenoog koning. Vijf

dagen later kreeg ik een aanbod. Ik scoorde toen vooral

met QuarkXPress. Daar heb ik zelfs les over gegeven in

grote bureaus.

Uiteindelijk werkte Lode Vandermeulen tien jaar in de

Londense reclamewereld bij grote bureaus als Landor

Associates en later bij Imagination. Eerst was hij desk-

top publisher. Daarna werd mijn job iets technischer.

Ik wist hoe een Mac in elkaar stak en hielp collegas bij

problemen. Ik heb dat zelf geleerd door er dagelijks mee

te werken. Cursussen heb ik nooit gevolgd. Bij Landor

heb ik een Europees netwerk genstalleerd. Ik kreeg er

de titel hoofd van de it.

IBM ontwijken

Na tien jaar liep de relatie met de Australische op de klip-

pen. Op bezoek in Belgi ontmoet hij zijn toekomstige

vrouw. Hij besluit naar Belgi terug te keren. Ik volgde

weer een vrouw. Thats the story of my life. We wilden

onze kinderen grootbrengen in een goede omgeving.

Terug in Belgi kiest hij voor de informaticawereld.

Na zes maanden Innet, - Ik bouwde er websites maar

dat paste niet in de bedrijfscultuur - tekent hij bij het

Cimad van Rob Heyvaert en Hilaire Saenen. Ik heb

Heyvaert overtuigd om een nieuwe media-afdeling

op te starten. Toen IBM na twee jaar Cimad opkocht,

vreesde ik voor mijn bewegingsvrijheid. Ik dacht dat het

tijd werd om een gok te wagen. Lode Vandermeulen

schudde de laatste twijfels van zich af en startte in 1998

de websitebouwer Evisor, samen met Jan Teblick en en-

kele oud-collegas van Cimad. Hij was mede-eigenaar

en nam de verkoop voor zijn rekening. Dit was een se-

rieuze carrireswitch, maar vergeet niet dat ik bij mijn

vorige werkgevers keer op keer een afdeling had geleid

en die succesvol had uitgebouwd.

Het eerste jaar groeide Evisor van vijf naar dertig man.

Het tweede jaar waren we al met negentig. Het was in

volle dotcom-boom en iedereen had dollartekens in de

ogen. Met een beetje expertise werd je direct succes-

vol. We ontwierpen de waanzinnigste websites. In 2000

verkochten we Evisor aan PricewaterhouseCoopers.

Maar wanneer in 2002 PwC zijn consultancy-afdeling

verkocht aan IBM, zat ik vier jaar na datum terug bij

IBM! Hij trok zijn conclusie en ging weer op zoek. Lode

schakelde zijn netwerk van risicokapitalisten in en pre-

senteerde zich als mogelijk salesdirecteur bij jonge star-

ters.Via het Leuvense Capricorn belandde hij in 2003 bij

Amplexor dat toen twee jaar oud was. Amplexor, zeven

jaar geleden met amper tien man, telt er vandaag al

tachtig. Het Leuvense bedrijf bouwt grote ECM-pro-

jecten (Entreprise Content Management): websites,

intranetten en systemen voor documentbeheer. Het

heeft klanten als de Federale overheid , Agfa, Puratos,

Dexia, KBC, ... Samen met enkele managers heeft Lode

Vandermeulen een deel van het kapitaal in handen: Ik

ben hier nu zeven jaar. Dit is veruit mijn langstdurende

job. De voorbije maanden hebben we vijftien nieuwe

medewerkers gentegreerd.

Tijd voor familie

Lode had nog geen seconde spijt van zijn studies pe-

dagogie. Ik heb daar geleerd efficint te vergaderen, in

groep te werken en te luisteren. Te veel technici verge-

ten te vragen wat de klant eigenlijk wil. Vandermeulen

betwijfelt of zijn carrire nog een grote bocht zal nemen.

Mijn familie en kinderen zijn heel belangrijk voor mij.

Ik maak er nu tijd voor: ik werk vier vijfde. Toen mijn

vrouw zes jaar geleden bij een ongeval overleed, heb ik

dat beslist. Hij is intussen hertrouwd met Chris die ook

een dochter heeft. Samen hebben ze een bed & break-

fast geopend. Dat is een goed antidotum tegen moge-

lijke verveling. In het weekend geef ik de gasten advies

over wandelen fietstochtjes. Erik Verreet

COVERSTORY

Lode Vandermeulen, it-ondernemer bij Amplexor:

Toen mijn vrouw zes jaar geleden bij een ongeval overleed, heb ik beslist om 4/5de te gaan werken.



9Foto

soFievan

hooF



Mijn poppen

herinnerden me

aan mijn

meisjesdroom

Vroeger: op hr-dienst van multinational

Nu: eigen schoonheidssalon

De route nationale in Hannuit

is niet meteen een toeristische

attractie, maar als Marinette

Bonfond (41) de deur van haar

schoonheidsinstituut opent,

smelt u voor haar innemende

glimlach. Ze verwelkomt haar klanten in een mysterieuze

oase van exotische geuren.

Niets aan de oprichtster van Au-Del des Yeux doet ver-

moeden dat ze tien jaar op de hr-dienst van een multinatio-

nal heeft gewerkt. Wanneer besloot ze haar leven overhoop

te gooien? De klik kwam er na het overlijden van mijn va-

der, zegt Marinette. Op zolder vond ik mijn poppen terug,

die ik altijd opmaakte en vertroetelde. Een meisjesdroom,

die ik altijd ben blijven koesteren.

Marinette: Mijn ouders wilden dat ik ging studeren. Ik heb

eerst een kandidatuur chemie gevolgd en dan een graduaat

in de handelswetenschappen. Ik kon onmiddellijk aan de

slag waar ik stage had gelopen en ik werkte er graag, was al-

tijd goedgehumeurd en had toffe collegas.Toch had ik nooit

het gevoel dat ik mij ten volle kon geven.

Haar vrienden en haar man waren op de hoogte van haar

geheime droom maar waren tegelijkertijd stomverbaasd

toen ze in oktober 2000 aankondigde om de stap te wa-

gen: een eigen schoonheidsinstituut oprichten en op

hetzelfde moment een opleiding volgen voor massages

en schoonheidsverzorgingen in Namen. Ze vonden het

een gewaagde zet. Een comfortabele job opgeven om het

ongekende tegemoet te gaan. De zaak was een voltijdse

job. Mijn studies, examens, het gezinsleven en mijn vijf

kinderen moest ik allemaal zien te combineren. Dat het

me allemaal gelukt is, heb ik aan hen te danken.

Marinette wilde echt haar eigen concept uit de grond stam-

pen. Mijn klanten komen vaak samen met hun partner of

kinderen. Ik brouw voor elke klant de perfecte formule in

mijn grote toverketel met mijn producten, verzorgingen en

mijn kwalificaties.

Benot July

Aan het stuur ben ik opnieuw

nuttig en gelukkig

Vroeger: marketeer INu: buschauffeur bij De Lijn

Ik heb niet het klassieke parcours van een buschauf-

feur afgelegd, zegt Roland Depaire (52), die sinds het

begin van dit jaar aan de slag is bij de openbareVlaamse

vervoermaatschappij De Lijn.

Roland kwam door onvoorziene omstandigheden

in zijn huidige functie terecht. Ik werd ontslagen als

audiovisual supervisor bij een mediabedrijf dat de

publiciteit van hele grote merken in portefeuille had,

verklaart de marketeer, die vroeger nog in de verkoops-

afdeling van een voedingsconcern werkte. Mijn ont-

slag kwam natuurlijk hard aan, maar uiteindelijk was ik

niet echt ongelukkig dat ik er weg moest.

Als 50-plusser kreeg Roland Depaire een outplacement-

begeleiding die door zijn ex-werkgever werd betaald.

Dankzij deze ervaring kon hij met een positief gevoel

vertrekken maar het hielp hem niet om een nieuwe job

te vinden. Mijn begeleiders bleven er maar op hame-

ren dat ik vertrouwen in mezelf moest hebben en dat

mijn leeftijd geen rol speelt. De realiteit bleek jammer

genoeg anders: werknemers staan niet te springen om

oudere mensen aan te nemen. Ze vrezen dat ze met hun

jarenlange ervaring de werking van het bedrijf zullen

verstoren. Jonge mensen zijn bang voor ouderen.

De marketingspecialist besliste uiteindelijk om te

reageren op een advertentie van De Lijn voor een

job als chauffeur. De uitvalsbasis is Ukkel, een steen-

worp van zijn voordeur. Ik heb moeten vechten

voor die job want de psychologe geloofde niet dat ik

gemotiveerd was, vertelt Roland Depaire. Ik wilde

die job echt! Niet uit berusting maar omdat het idee

om andere verantwoordelijkheden te hebben me

echt aansprak. Een voertuig van bijna 20 ton door

het verkeer loodsen, dat is niet niks.

Na een opleiding van enkele weken kon hij beginnen

aan zijn nieuwe baan die hem een aantal heel concrete

voordelen biedt. Hij heeft weliswaar een flexibel uur-

rooster maar daar staan 44 verlofdagen tegenover. Ver-

der heeft hij een brutoloon van 2.900 euro per maand

en extralegale voordelen zoals aanvullend pensioen-

sparen en een hospitalisatieverzekering. Ik verdien na-

tuurlijk minder dan vroeger, maar ik heb ook opvallend

minder stress.

Na een carrire van 32 jaar in de privsector ontdek

ik nu wat het is om in de openbare sector te werken.

Hier heeft de vakbond een grote invloed en willen

sommige mensen liefst zo weinig mogelijk werken.

Maar ik kom vooral in contact met collegas die hun

werk goed willen doen en sociaal contact belangrijk

vinden. Eigenlijk past het leven dat ik nu leid veel

beter bij wat ik echt belangrijk vind. Ik heb opnieuw

plezier in mijn job en ik heb het gevoel dat ik iets voor

de mensen beteken.

Benot July

5 redenen om van job te veranderen

vacature.com/carrireswitch

Foto

grietdekoninck

Talentum

Woensdag 19 oktober

brussels expo

kom naar het grootste carrire-event in belgi



11

SALARISWATCHER

Samen met mijn collegas bestudeer ik een enqute

die bij meer dan 70.000 ouderen werd afgenomen.

Sinds 2004 moeten gemeenten een ouderenbe-

leidsplan opstellen, met doelstellingen en acties die

senioren maximaal aan het maatschappelijk leven

laten deelnemen. Ruim 150 gemeenten en steden heb-

ben al een bevraging gedaan. Ouderen hebben speci-

fieke wensen. We hebben dus verschillende aspecten

onderzocht, zoals huisvesting en zorg. Ik buig me over

het onveiligheidsgevoel bij ouderen. Wat blijkt? Dat

ouderen op straat niet alleen bang zijn om beroofd te

worden, maar dat ze zich ook niet veilig voelen omdat

ze kunnen vallen of moeilijk het openbaar vervoer

kunnen nemen. Onveiligheid is dus een ruim begrip.

950 euro voor een retourticket

naar Burundi

Samen met mijn vriend heb ik vorig jaar een appar-

tement gekocht in Antwerpen. We hebben er 153.000

euro voor betaald, een interessant koopje, zeker als je

weet dat we nauwelijks kosten hebben moeten maken.

Voor het appartement betalen we maandelijks 950

euro. Naast onze hypotheek hebben we ook een lening

voor onze camionette van 250 euro. We zijn dol op

kamperen en hebben een voorkeur voor kleine cam-

pings zonder al te veel luxe, met proper sanitair zijn we

dik tevreden. Een staanplaats kost tussen de 10 en de

15 euro per nacht. Vorig jaar hebben we heel uitzon-

derlijk een verre reis gemaakt naar Burundi. Vooral de

vluchten waren duur: 950 euro voor een retourticket.

We hebben er het huwelijk van vrienden bijgewoond

en hebben het nabijgelegen Tanzania bezocht.

260 euro voor een kapperscursus

Ik schat dat we zeker n keer per week uit eten gaan.

Thuis eten we geen vlees, op restaurant wel. Voor een

etentje betalen we doorgaans 25 euro per persoon,

wijn inbegrepen. Onlangs hebben we een koelkast ge-

kocht van 900 euro. Mijn leukste aankoop is ongetwij-

feld een heuse kapperscursus. Ik vind het plezierig om

met mijn handen bezig te zijn en heb 260 euro betaald

voor een thuiscursus. In het pakket zitten onder meer

scharen, een dvd en een kapperspop met haar. Wie

weet behaal ik ooit een certificaat Dirk Blijweert

Meer salariswatchers op

vacature.com/salaris

3.933

Naam: Liesbeth De Donder

Leeftijd: 27

Diploma: Doctoraat Pedagogische wetenschappen

richting Agogische Wetenschappen

Burgerlijke staat: Samenwonend

Functie: Postdoctoraal onderzoeker bij VUB

Brutoloon: 3.932 euro

Extralegale voordelen: Gratis treinvervoer, laptop en

hospitalisatieverzekering

Sparen: Neen

Beleggen: Neen

Vorig jaar opslag: Geen

euro bruto als postdoctoraal onderzoeker bij VUB

11

foto

MichelW

iegandt

VMG-20111015_11_SALARISWATCHER.indd 11 13/10/11 17:48


Het is crisis, iedereen bespaart. Iedereen?

Ja, iedereen. Zelfs de EU-ambtenaren in Brus-

sel hangt een rigoureus spaarplan boven het

hoofd. Langer werken zonder looncompensa-

tie, een verhoging van de pensioenleeftijd,

vervroegd pensioen aan banden en minder

vakantie. De EU zit in met haar imago en wil

niet achterblijven nu iedereen de broeksriem

aanhaalt.

De EU en haar ambtenaren. Een mooie reputatie

hebben ze niet. Helaas beseffen ze dat zelf nog on-

voldoende. Twee weken geleden stuurde de Union

Syndicale, de grootste van alle ambtenarenvakbon-

den, zijn verontwaardiging de wereld in over de ge-

plande verlenging van 37,5 tot 40 uur per week.

Het bericht werd meteen gretig opgepikt door Pool-

se, Nederlandse en vooral Britse media. De toon

was overal gelijk: schandalig dat zon bevoorrechte

klasse aan de zijlijn blijft staan, terwijl iedereen een

inspanning levert in deze crisistijden. Nigel Farage

van de UK Independence Party mocht nog eens zijn

gal spuwen over de geldverslindende bureaucraten

in Brussel en het clich leek alweer bewaarheid.

Het hele verhaal ziet er licht anders uit. Eind juni

legde de Slovaakse EU-commissaris Maro efcovic,

bevoegd voor personeelszaken, een kladversie van

een besparingsplan op tafel. Tegen 2017 moeten alle

EU-instellingen (Commissie, Raad, Parlement, Hof

van Justitie n de verschillende agentschappen) het

met 5 procent minder personeel stellen. Dat cijfer

wil men halen door een rem te zetten op nieuwe

aanwervingen terwijl de babyboomers uitstromen

via pensionering.

Om het verlies aan personeel op te vangen, zullen

de overblijvende ambtenaren voortaan 40 in plaats

van 37,5 uur per week moeten werken zonder dat

ze daarvoor extra worden betaald. Van de zes dagen

vakantie om hun heimat te bezoeken, blijven er nog

twee over. De normale pensioenleeftijd wordt op-

getrokken van 63 naar 65 jaar. De leeftijd voor een

vervroegd pensioen (met vermindering van pen-

sioenrechten) gaat omhoog van 55 naar 58 jaar. En

iedereen betaalt een speciale bijdrage van 5,5 pro-

cent op het belastbaar basisloon. Alle maatregelen

samen moeten een besparing van 1 miljard euro

opleveren tegen 2020.

Hete adem van publieke opinie

Met dit - volgens de Commissie ambitieuze - voor-

stel probeert ze wind uit de zeilen te nemen van de

lidstaten en het Europees Parlement. Onder druk

van de publieke opinie sturen die aan op forse be-

sparingen in de Europese administratie. Op nati-

onaal niveau nemen de regeringen harde maatre-

gelen. Daarom moeten ook wij tonen dat we een

inspanning leveren, verklaart Anthony Garvili,

woordvoerder van Commissaris Maro efcovic.

Sinds 15 september onderhandelen de Commissie

en de vakbonden over de maatregelen. Het gaat

nog niet om een formeel voorstel, zegt Garvili.

De dag dat een EU-job zijn glans verloor

ACTUA

VMG-20111015_12_ACTUA.indd 12 13/10/11 17:47


zijn glans verloor

. . .

Tegen eind dit jaar hopen we klaar te zijn met de

onderhandelingen en dan kan de Commissie het in

een vaste vorm gieten. Dat voorstel moet naar de

Raad en het Parlement. Het kan dus nog even duren.

Wat er aan het einde van de rit overblijft van de lijst

met maatregelen, is volgens Garvili puur giswerk.

We kunnen alleen vermoeden dat de gesprekken

met de lidstaten niet eenvoudig zullen zijn. Zij willen

zo veel mogelijk besparingen binnenhalen.

De vakbonden houden zich voorlopig gedeisd. Ook

zij voelen de druk van de publieke opinie. Na de on-

gelukkige uitval van de Union Syndicale waagt geen

enkele afgevaardigde zich aan een uitspraak over

het spaarplan. Het is te vroeg om te communiceren,

luidt het. Nu boude meningen verkondigen, zou de

resultaten van de onderhandelingen kunnen ben-

vloeden. Het zou ook gefundenes fressen zijn voor

eurosceptici la Farage. En we worden al zo vaak

verkeerd begrepen, zucht een vakbondsman die lie-

ver anoniem blijft.

Dat het effect van de besparingen aan dit tempo wel

erg lang op zich zal laten wachten, wijst Anthony

Garvili van de hand. Ingrepen in het personeelsbe-

leid werpen nu eenmaal pas resultaten af na verloop

van tijd. Het voordeel is dat de besparingen ook toe-

nemen met het verstrijken van de tijd.

De woordvoerder verwijst naar het ingrijpende be-

sparingsplan uit 2004 dat tot vandaag 3 miljard euro

heeft opgeleverd en tegen 2020 nog eens voor 5 mil-

jard aan besparingen moet zorgen. Anders dan de

lidstaten hebben wij niet gewacht op een crisis om

ons huis op orde te zetten, pocht Garvili.

De hervorming van het personeelsstatuut in april

2004 heeft inderdaad nieuwe bakens uitgezet voor

wie bij de EU in dienst gaat. Maar ze volledig toe-

schrijven aan grote vooruitziendheid, is bij de haren

getrokken. De Europese instellingen kregen er dat

jaar in een klap tien nieuwe leden bij. Het ambtena-

renapparaat telde 35.000 mensen, vandaag zijn dat

er 55.000. Het budget voor administratie bedroeg

toen 4,5 procent van de totale EU-begroting, van-

daag is dat 6 procent (8,46 miljard). Bovendien was

het de eerste belangrijke hervorming van het perso-

neelsstatuut sinds 1968. Vooruitziend? Nou ja. Niet

hervormen zou zelfmoord geweest zijn.

Einde van de gouden carrires

Wat de hervorming wel heeft gedaan, is definitief

komaf maken met de gouden carrires die van de

EU een van de aantrekkelijkste werkgevers ter we-

reld hadden gemaakt. Om te beginnen ging de pen-

sioenleeftijd omhoog van 60 naar 63 jaar en werd

de vervroegde uitstap opgetrokken van 50 naar 55

jaar (met een verlies van 3,5% per niet gewerkt jaar).

De loonaanpassingen die tot dan via een taai en

jaarlijks onderhandelingsproces tot stand kwamen,

gebeuren voortaan automatisch, op basis van de

levenskost in acht landen (Denemarken, Frankrijk,

Verenigd Koninkrijk, Itali, Spanje, Nederland, Bel-

gi, Luxemburg). De methode is niet helemaal onbe-

sproken. In 2009, op een moment dat een goed deel

Lagere instaplonen voor nieuwkomers, meer tijdelijke contracten, minder vakantie: de job van EU-ambtenaar is niet meer wat hij ooit geweest is.

foto

christophELicoppEiphotonEw

s

12

VMG-20111015_12_ACTUA.indd 13 13/10/11 17:47


Iedere sector heeft zijn eigen professionele besognes. Ook de

chrysantenteelt. In de aanloop naar Allerheiligen hebben de Ne-

derlandse chrysantentelers gestemd voor een chrysant nieuwe stijl.

Driekwart van de bloemenkwekers gaat voortaan voor een plant

met een steel van 72 cm die voor 15 cm is ontbladerd. Niemand

weet waarom. Daarom is het jargon. +++ Koren op de molen

van de 55-plusser: jongere werknemers blijven twee keer zo snel

thuis als ze zich niet goed voelen. Zo is gebleken uit een onderzoek

van Multibionta, een multinational die in vitaminetabletten grossiert.

Het bedrijf heeft weliswaar 3.000 Britten ondervraagd, maar als

marketingmanagers zich met onderzoek beginnen te bemoeien, is

waakzaamheid geboden. Voor Multibionta is het namelijk

goed nieuws om te weten dat jongere werknemers va-

ker ziek zijn. Waarschijnlijk krijgen ze niet genoeg vitamines bin-

nen. Daarom is het een opportuniteit. +++ Intussen is een aantal

jonkies met een campagne gestart. Pay your interns is de klacht.

En Pay your interns heet de website. Je vindt er een lijst terug van

bedrijven die misbruik maken van stagiairs. Dat armzalige onderne-

mingen hun stagiairs niet betalen, tot daar. Maar grote, blinkende

dozen zouden dat wl moeten doen. De Verenigde Naties bijvoor-

beeld, en de Europese Commissie en H&M, MTV en Amazon. De

stagiairs pikken het niet dat er winst wordt gemaakt op hun rug.

Ze vragen een minimumloon van 7 euro per uur. Je vraagt je af

waarom. Tenslotte is het crisis. En tenslotte blijven het stagiairs, die

doen het voor de gratis ervaring.

+++ Ook Apple staat op de

zwarte stagiairslijst. Net nu Steve

Jobs half heilig werd verklaard.

Hopelijk kan zijn biografie n

en ander nuanceren. Het boek

van William Isaacson komt pas

uit binnen een week, maar hier

en daar zijn de eerste uittreksels

al verschenen. Onder andere

over de beroemde halve rolkraag van Steve Jobs. Die

blijkt te zijn ontworpen door Issey Miyake. Wat wij nu

voorspellen, is dat de trui binnenkort zal opduiken in de winkel.

Omdat het geld zal opbrengen. En ook omdat iedereen graag een

beetje heilig wil zijn. Daarom. An Olaerts

JUNKBOX

van Europa kreunde onder de besparingen, had-

den de EU-ambtenaren recht op een loonsver-

hoging van 3,7 procent, als gevolg van de hoge

inflatie in de periode juli 2008 juni 2009. De lid-

staten tekenden bezwaar aan, maar het Hof van

Justitie verwierp dat. In het nieuwe besparings-

voorstel van de Commissie wordt de landenkorf

daarom uitgebreid met Zweden en Portugal.

Maar het is het snoeiwerk in de instaplonen voor

nieuwkomers dat ongetwijfeld zijn stempel heeft

gedrukt op de toekomstige EU-carrires. In het

oude systeem kreeg een beginnende tolk 4.580

euro (graad LA8), terwijl nieuwelingen na 1 mei

2004 zich tevreden moesten stellen met 3.578

euro (graad A5). Van de acht salaristrappen in

elke graad bleven er vijf over, telkens te bereiken

na twee jaar en een positieve evaluatie. Promotie

werd voortaan een geduldoefening.

De ambtenaren op de lagere niveaus zijn ook

verleden tijd. In plaats van de oude D-categorie

(gebruikelijk voor chauffeurs en zaalassistenten)

kwamen tijdelijke contracten zonder ambtena-

renstatuut. En de B- en C-categorie gingen op in

het AST-label, dat alle administratief personeel

overkoepelt. Tegelijk steeg in alle categorien

het aantal tijdelijke contracten, meestal jaarlijks

tot driejaarlijks hernieuwbaar voor een maxi-

mum van zes jaar. Als gevolg van de maatregelen

daalde de koopkracht van EU-ambtenaren in de

periode 2004-2010 met 4,2 procent, terwijl over-

heidsambtenaren in de lidstaten gemiddeld 1,8

procent moesten inleveren.

Aantrekkingskracht ebt weg

In dit plaatje wordt duidelijk dat de oude EU-job

veel van zijn glans heeft verloren. Intern leidt dat

tot afgunst of demotivatie bij werknemers die

zich als tweederangs behandeld voelen. Maar

naar de buitenwereld zit Europa stilaan met het

probleem dat minder pas afgestudeerden een

job bij de instellingen ambiren. Vooral jonge

Britten, Duitsers en Fransen zijn nog moeilijk

te overhalen om zich in Brussel te vestigen. Wat

tot de eigenaardige situatie leidt dat lidstaten

zowel klagen over de hoge ambtenarenlonen,

als over het feit dat er te weinig van hun land-

genoten werken voor de Commissie. Vandaar dat

EU-commissaris ef ovi heeft uitgesloten dat de

16 procent extra salaris die elke EU-ambtenaar

krijgt om het leed te verzachten dat hij ver van

huis woont, in de toekomst zal verdwijnen. Het

blijft een moeilijke evenwichtsoefening tussen

besparen en competitief blijven op de arbeids-

markt, zegt Anthony Garvili. Wouter Debroeck

Elke week remixet onze 2-minuten dj de junk in zijn

geheugen tot een fijne set van 120 onproductieve seconden

. . .

VMG-20111015_12_ACTUA.indd 14 13/10/11 18:16


15

DUBBELCHECK

Mijn werkdrive is even groot,

maar ik ben minder flexibel dan vroeger

Omdat ik twee functies combineer, heb ik een heel gevarieerde job: ik orga-

niseer interne trainingen rond onderwijsvernieuwing, ondersteun lectoren,

stippel mee het algemene beleid uit. Maar ik ben ook verantwoordelijk voor

de pr en de communicatie binnen de Hogeschool. De oud-studentenwerking,

de brochures en de website, beurzen bezoeken, nieuwe studenten rekruteren:

het zijn maar een paar taken uit dat pakket. Maar ik vind die afwisseling net

heel fijn, en ik hou van het sociale contact dat erbij hoort.

Het is een drukke baan, vooral omdat ik zo veel mogelijk tussen 9 en 5 wil

doen. Vroeger liep het werk vaak uit, en dat gaf me niet. Maar nu wil ik ge-

woon niet dat mijn zoontjes tot 18.30 uur in de opvang moeten blijven.

Mijn werkdrive is dezelfde gebleven, maar ik ben minder flexibel. Ook omdat

Vincent minder regelmatige uren heeft. We verdelen de taken wel correct naar

mijn gevoel, elke avond bespreken we hoe de volgende dag eruitziet en wie de

kinderen kan brengen of halen. En wat het huishouden betreft: we hebben een

poetsman die een halve dag per week bijspringt, zijn hulp is echt onmisbaar.

Sinds kort ben ik op donderdag vrij, maar eigenlijk werk ik evenveel als op een

andere werkdag. Ik doe de boodschappen, de was, de strijk. Zo kunnen we

tijdens het weekend van familie en vrienden genieten.

Ik volg bodystyling, de lessen vallen op donderdagavond en zaterdagvoor-

middag. Vincent zorgt sowieso dat hij er dan is voor de kinderen. Of ik blij ben

met zijn balans? Ja. Hij werkt heel veel, maar hij springt bij waar hij kan en hij

gunt mij ook de nodige ruimte. Zoals met het sporten: hij weet dat ik dat graag

wil doen, dus organiseert hij zich zo dat ik dat ook kan doen. Dat apprecieer

ik heel erg.

Het is een luxe dat Isabelle

een regelmatige job heeft

Ik werk op de commercile buitendienst en beheer de portefeuille variaverze-

keringen. Mijn klanten zijn nationale makelaarskantoren die particulieren en

bedrijven verzekeringen aanbieden. Ik heb een boeiende en veeleisende job,

helemaal niet 9 to 5, maar ik vind het net plezant dat ik zoveel vrijheid en zelf-

standigheid heb. Het is best hard werken om de objectieven te halen, maar ik

plan mijn werk en afspraken zelf. Het gebeurt dat ik s morgens om 6.30 uur al

moet vertrekken, maar evengoed kan ik beslissen om thuis mijn administratie

bij te werken. Dat is een ontzettend voordeel.

Ik heb veel flexibiliteit, maar het is onfair om te zeggen dat ik me altijd aanpas

aan ons gezin. Isabelle heeft nu eenmaal vastere uren, we vallen vooral op haar

werkschema terug. Maar als ze in het weekend naar een beurs moet of een late

werkvergadering heeft, dan hou ik mijn agenda vrij. Zo verdelen we de zorg

voor de kinderen, ik kan hen s morgens vaak wegbrengen. En meestal ben ik

tegen 18 uur thuis, op tijd voor het avondmaal en het bad- en bedritueel van

de jongens. Als ze slapen, werk ik vaak nog een paar uur door. En n avond

per week speel ik minivoetbal in Gent, meestal op dinsdag. Maar als dat om

organisatorische of professionele redenen niet lukt, vind ik dat geen ramp.

In huis komen de meeste taken op de schouders van Isabelle terecht.

Standaard doe ik de tuin, en in het weekend help ik wel mee in de keuken.

Tijdens de week komt koken er zelden van. Om de avondspits thuis wat te

verlichten, eten we meestal een boterham. De kinderen krijgen een volle maal-

tijd op school en in de crche. Ik besef dat het een luxe is dat zij een job met

regelmatige uren in het onderwijs heeft. Want als ze hetzelfde zou doen als ik,

zou ons gezinsleven onherroepelijk in het honderd lopen. Nathalie Van Laecke

Naam: Isabelle Claeys (33)

Functie: Stafmedewerker onderwijsontwikkeling en communicatie bij

de Hogeschool Gent

Naam: Vincent Estivenart (33)

Functie: Corporate accountmanager bij Mercator Verzekeringenzij hij

WErkurEn 32 uur/week

AVond- En WEEkEndWErk Af en toe zijn er infodagen,

vergaderingen en events buiten de kantooruren.

oVErurEn Sporadisch

Woon-WErktrAjECt We wonen in Aalter, ik heb een

vlotte verbinding naar de campus in Gent. Ik rij er 20 minuten over.

tHuISWErk Nee

MIndEr WErkEn? Nee

WErkurEn 50 uur/week

AVond- En WEEkEndWErk Hoort erbij, al probeer ik

weekendwerk te vermijden.

oVErurEn Ja

Woon-WErktrAjECt Naar ons kantoor in Brussel ben ik in de ochtend-

spits 2 uur onderweg, maar ik zie klanten in heel Belgi. De reistijd is variabel.

tHuISWErk Vier dagen per week werk ik van thuis uit.

MIndEr WErkEn? Nee

BALAnS

8,5

BALAnS

8

foto Isabel Pousset

Vincent werkt voltijds, Isabelle 80 procent. Samen hebben ze twee zonen: Lander (4) en Thomas (6 maanden)

kinderopvang: wat zijn de mogelijkheden?

vacature.com/kinderopvang

VMG-20111015_15_DUBBELCHECK.indd 15 13/10/11 17:46


foto

JrmeBonnetICorBIsoutlIne

VMG-20111015_16_SUCCESTAPES.indd 16 13/10/11 17:45


17

foto

JrmeBonnetICorBIsoutlIne

SUCCESTAPES

Hij is ecoloog, fotograaf en weldoener.

De man die de wereld fotografeerde vanuit

een helikopter. Van zijn boek La terre vu du

ciel verkocht hij wereldwijd 3 miljoen exem-

plaren. En met zijn project 6 Milliards kreeg

hij vanuit alle hoeken van de wereld lof. Yann

Arthus-Bertrand: Ik ben verliefd op de aarde.

Het leven maakt soms vreemde sprongen. Vraag dat

maar aan de 65-jarige Yann Arthus-Bertrand. Als

tiener was hij een probleemjongere die niet minder

dan veertien scholen versleet. Een ettertje die liever

scholen in brand zou gestoken hebben dan zijn leer-

stof van buiten te leren. Vandaag leent hij zijn naam

aan twaalf scholen en bewierookt hij leerkrachten.

Ach, ik zat toen slecht in mijn vel en ik was niet erg

slim. Niet vreemd, op die leeftijd. Ik kwam uit een

katholiek bourgeoisnest, ik was de oudste van tien

kinderen. Ik moest en zou rebelleren. Ik ben op mijn

zeventiende weggegaan thuis, om acteur te worden.

Mijn ouders waren tegen. Nu moedigen ouders hun

kinderen aan als ze iets artistieks willen doen, toen

was dat anders. Ik zocht vooral een gevoel van vrij-

heid. Ik heb onder meer in een film meegespeeld

met Michle Morgan (bekende Franse actrice die

tussen 1935 en 1999 actief was, nvdr): Dis-moi qui

tuer, uit 1965. Een film die al lang vergeten is, maar

ik heb wel veel zelfvertrouwen overgehouden aan

die periode. Ik heb er een belangrijke les uit getrok-

ken. Als je wil slagen, is n ding belangrijk: door-

zetten, ook al zijn er veel mensen die het niet met je

eens zijn. Maar ik heb ook brokken gemaakt in die

periode, daar ben ik me heel goed bewust van. Een

tiental jaar geleden vertelde mijn vader, die er nu 92

is, dat mijn moeder elke avond huilde in haar bed

vlak nadat ik vertrokken was. Verschrikkelijk. Ik ben

me nog gaan excuseren, maar mijn moeder maakte

er al lang geen probleem meer van, zei ze me.

Zijn filmcarrire zat op een dood spoor, maar

Arthus-Bertrand vond vrij vlug iets anders waar hij

zijn hart kon aan ophalen. Hij stichtte het dieren-

park bij het Chteau de Saint-Augustin in Chteau-

sur-Allier (Auvergne), waar hij directeur was. Ik heb

er een tiental jaar gewerkt, van mijn twintigste tot

mijn dertigste. Toen ik nog echt jong was, wou ik al

dieren redden. Mijn idool was toen Jane Goodall.

Ze zit nu in de adviesraad van mijn Fondation, iets

waar ik enorm trots op ben. Haar boek Chimpan-

sees en ik heeft me gemarkeerd. Ik heb daarna ook

Diane Fossey ontmoet. Ik wou doen wat zij doet. In

het park heb ik ontdekt waar ik tot op vandaag van

hou: de natuur. Ik woon nu vlakbij een bos waar ik

elke dag in wandel. Dat is belangrijk voor mij, bo-

men en dieren zien. Contact houden met de natuur.

Als ecologist sta ik met mijn voeten op de grond en

zit ik met mijn hoofd in de wolken.

Piloot in luchtballon

Het reservaat was nog maar een begin voor

Arthus-Bertrand. Hij trok met zijn vrouw naar het

Masai Mara Park in Kenia, om er leeuwen te gaan

bestuderen. Ik wou wetenschapper worden, op het

terrein leven met de dieren. Ik had het geluk dat je

in Frankrijk een doctoraat kan maken zonder dat je

een universitair diploma hebt. Ik heb in Kenia drie

jaar lang elke dag een familie leeuwen gevolgd. Daar

ben ik fotograaf geworden. Als je drie jaar lang met

de auto dieren volgt, het gras ruikt, de wind voelt,

dan raak je daar aan verslingerd. Ik zeg vaak dat de

leeuwen mijn fotografieleraars waren. Zij toonden

mij de schoonheid van de natuur. Een leeuw die

jaagt in het hoge gras: er bestaat niets mooiers. Ik

was nog nooit met fotografie bezig geweest, maar je

krijgt vanzelf de zin om te fotograferen. Al dacht ik

niet als fotograaf, maar als wetenschapper. En om-

dat ook het toeval soms een handje toesteekt, kreeg

hij het idee voor een volgend project zowat in de

schoot geworpen. Om zijn studies te betalen werkte

hij als piloot in een luchtballon. Op die manier heb

ik de luchtfotografie ontdekt. Ik toonde de dieren

aan de toeristen. Vanuit de lucht snap je heel goed

hoe dingen in elkaar zitten. Je hebt een uitstekend

zicht op hoe een territorium van een dier functio-

neert.

In 1981 keerde Arthus-Bertrand terug naar Frank-

rijk. Zijn doctoraat kwam er nooit, maar hij werd

wel journalist, reporter en fotograaf. Zijn specialisa-

tie: sport, natuur, dieren en luchtfotografie. In 1983

publiceerde hij het boek Leeuwen, een verslag van

zijn verblijf in Kenia. Hij versloeg daarnaast tien

keer Parijs-Dakar en richtte in 1991 Altitude op, een

agentschap voor luchtfotografie, waar vandaag een

70-tal fotografen bij aangesloten zijn. Het kantel-

punt kwam voor mij in 1992, toen ik in Le Monde

las over de milieuconferentie van Rio. Toen heb ik

het plan opgevat om een groot luchtfotografiewerk

te maken over de aarde. Het was moeilijk, ook al was

ik toen in Frankrijk al redelijk bekend. Financile

steun krijgen voor zon project was niet evident. Of

je een bekende naam bent of niet, dat maakt niet

zoveel uit. Ik heb een hypotheek op mijn huis geno-

men om het te kunnen doen. Maar ik was content.

Ik wist dat het iets belangrijks was dat mensen zou

De leeuwen waren

mijn fotografieleraars

. . .

Ik heb een hypotheek op mijn huis genomen

om la terre vu du ciel te kunnen maken.

Yann Arthus-Bertrand, s wereld bekendste luchtfotograaf

Yann Arthus-Bertrand, de man die ons de wereld toont vanuit de lucht



aanspreken, dat het niet onopgemerkt zou voorbij-

gaan. En dat bleek te kloppen: er zouden van het

boek in 24 talen vertaald - 3 miljoen exemplaren

verkocht worden.

Spirituele revolutie

La terre vu du ciel was en is een werk van liefde. En

van overtuiging. Toen ik geboren werd, waren we

met 2 miljard. We zijn nu op weg naar 7 miljard. Dat

is fascinerend. Mijn ouders hadden enkel een huis

en een auto. Mijn vader had twee kostuums en drie

hemden. Kan je je dat voorstellen? Mijn impact op

de aarde is veel groter. En dat geldt voor iedereen in

het Westen. De gevolgen daarvan zie je: bossen ver-

dwijnen, de poolkappen smelten, de aarde warmt

op, En de verandering zal van ons moeten ko-

men. Toen ik in Borneo was, zag ik enorme ontbos-

sing voor de productie van palmolie. Ik sprak met

een ontbosser over biodiversiteit en opwarming.

Bij hem thuis, op een boot. Zijn vrouw had bijna

geen kleren aan, maar er stond wel een flatscreen.

Voor hen zijn wij het rolmodel. Wij hebben sociale

opvang, gratis onderwijs en moeten ons geen zor-

gen maken over voedsel. Dat kunnen zij zich amper

voorstellen. Toen ik met die man praatte, zei hij:

Maar wat kom jij me hier vertellen, rijke westerling

met je helikopter. En hij had gelijk. Wij moeten ver-

anderen. We hebben een spirituele revolutie nodig.

In 2005 richtte hij de GoodPlanet Stichting op, een

organisatie waarmee Arthus-Bertrand ijvert voor

een betere wereld en een ecologisch meer ver-

antwoorde omgang met de planeet. En toch blijft

Arthus-Bertrand wat terughoudend over zijn per-

soonlijke engagement. Ik ben niet de enige die met

dit thema bezig is. Er zijn veel mensen die fantas-

tisch werk leveren op het terrein, en die helemaal

niet op radio of televisie komen. Die mensen zijn

gelukkig. Engagement maakt je gelukkiger, daar

ben ik van overtuigd. Hoe meer je geeft, hoe meer je

ontvangt. Het zoeken naar geluk is essentieel in ons

leven. En helpen hoort daar bij. Die man in Borneo

kan nooit leven zoals ik, dat is uitgesloten. We zullen

dus moeten veranderen, daar moeten we ons reken-

schap van geven. Het wordt moeilijk, heel moei-

lijk, maar het moet. We kunnen allemaal iets doen.

Pessimistisch zijn telt niet. Het is onze plicht om het

op zijn minst te proberen.

Enkele jaren na de oprichting van GoodPlanet

kreeg Yann Arthus-Bertrand een idee voor een vol-

gend project, 6 Miljard. Het mooiste idee dat ik

ooit gehad heb, zegt hij. Iedereen heeft iets te zeg-

gen, iedereen kan iets leren van een ander. Altijd.

Yann Arthus-Bertrand, ecoloog en vermaard luchtfotograaf: Engagement maakt je gelukkiger,

daar ben ik van overtuigd. Hoe meer je geeft, hoe meer je ontvangt.

SUCCESTAPES

. . .

We zijn bij een oude dame in Madagascar geweest.

Ze was nog nooit in een stad geweest, sprak geen

Frans, had geen televisie en woonde in een klein

dorp. Op het einde vroegen we haar: Begrijpt u

waarom we dit doen?. En ze antwoordde: Ja, na-

tuurlijk. Wat ik u zeg, kan ik alleen u zeggen. Dat is

geniaal. Ze begreep dat ze uniek is. Daar draait het

om bij 6 Milliards. Arthus-Bertrand is naar eigen

zeggen niet verrast door het succes van 6 Milliards.

De rondreizende expositie werd intussen door zon

4 miljoen mensen bezocht. Essentile vragen stel-

len aan mensen over de hele wereld, het is iets wat

wel interessant materiaal most opleveren. Als je

aan mensen vraagt wat het ergste is wat hen over-

komen is, wat ze er van geleerd hebben, wat voor

hen geluk is, hoe ze staan tegenover de dood,

dan krijg je sowieso goeie antwoorden. En het leuke

is: je krijgt vaak totaal andere antwoorden. In In-

dia is het grootste geluk je dochters laten trouwen,

voor een ander volk is het water hebben, en voor

sommigen bestaat het geluk dan weer niet. We zijn

nog altijd bezig met het project. We maken nieuwe

opnames, waarin we mensen vragen voorleggen

over homofobie, over haat, over opvoeding, Wist

je dat er 75 landen zijn waar er geen homorechten

zijn? 6 Milliards is een werk dat het leven van men-

sen kan veranderen, daar ben ik zeker van. De film

houdt mensen een spiegel voor. Toch kreeg hij ook

kritiek, omdat grootbank BNP Paribas Fortis de film

sponsorde. Sommige verwijten ons dat we reclame

maken, maar wat voor reclame zou dat dan zijn?

Te onhandig voor politiek

La terre vu du ciel en 6 Milliards hangen voor mij

nauw met elkaar samen: je kan geen duurzame ver-

andering krijgen als we niet kunnen samenwonen.

Je moet van de anderen houden. Niet zoals poli-

tici, die vooral van hun kiezers houden. Poltici zijn

niet de beste vrienden van Arthus-Bertrand. Ach,

politici. We hebben de leiders die we verdienen,

meer kan je daar niet over zeggen. We moeten ons

meer door inspirerende leiders laten leiden. Po-

litici zeggen oninteressante dingen. Domme din-

gen, terwijl over de hele wereld belangrijke z aken

gebeuren: de Arabische revolutie, de opwarming,

de opkomst van Azi. Fundamentele zaken. Ik heb

zelf nooit zin gehad om politicus te worden, ik ben

te onhandig, het zit niet in mij. Intussen is hij be-

zig met een nieuwe film, iets tussen 6 Milliards en

Home in, de gratis online te bekijken film die hij in

2009 uitbracht over de gevolgen van het menselijk

handelen op de planeet. Hij is er vrij zeker van dat

het een succes zal worden. Ik denk dat veel men-

sen denken als ik en dat is net het succes van wat

ik doe. Ik ben verliefd op de aarde. En ik niet al-

leen. De schoonheid van de aarde raakt iedereen.

Dominique Soenens



19

PUBLIEKE OPINIE

CIjfEr

Drie vierde van de ceos van de Bel20 is op die

topplaats geraakt door interne promotie in de

eigen onderneming. Dit opmerkelijke feit ont-

dekte het headhuntersbureau Odgers Berndt-

son uit een analyse van hun profielen en een

vergelijking met twintig jaar geleden. Een ge-

middelde ceo is vandaag 49 jaar, drie jaar ou-

der dan in 1991.

Die algemeen directeurs hebben ook minder

carriresprongen achter de rug: ze werkten

in hun loopbaan gemiddeld in drie bedrijven

(vroeger in vier) en in twee verschillende secto-

ceos van Bel20-bedrijven

groeiden intern door

Deze week vroegen we of u

tevreden bent over uw baas.

POLL

Doe mee aan de nieuwe poll en

surf naar vacature.com/poll

Ja, heel tevreden

18%

12%

Meestal niet

tevreden

32%

Neen, helemaal

niet tevreden

Meestal tevreden

38%

Reactie op actua van vorige week

Rechter, het jongste knelpuntberoep?

Schrijfjuristen zijn broodnodig

Ik sta volledig achter het idee om het schrijven van vonnis-

sen over te laten aan gespecialiseerde juristen. De kwaliteit

en de leesbaarheid van de vonnissen kan er alleen maar op

verbeteren. En dat is ook nodig. Maar schrijven is ook een

vak apart. Lang niet alle juristen slagen erin om een leesbare

tekst te schrijven die ook nog eens juridisch sluitend is. Ik

doe dat werk al tien jaar en vind het een specialisatie op zich.

Juridische teksten schrijven die ook nog leesbaar zijn, voor

mij is het een passie. Als de zoektocht naar schrijfjuristen be-

gint, zal ik dan ook niet aarzelen om te solliciteren.

Hilde Bottelier, via e-mail

Reactie op werk en wereld van vorige week

Een job en kind, maar geen man

Bewust alleenstaande moeders: groeiende groep

Fijn dat jullie zon artikel brengen, want ik denk dat dit inderdaad een groeiende groep

is. Ik ben alleszins ook van plan om een bewust alleenstaande moeder te worden. Alleen

zal het zeker moeilijker zijn dan met twee, maar volgens mij is het niet onmogelijk. Al heb

je wel flexibliteit en begrip nodig van je werkgever en heb je zelf ook een netwerk nodig

om op terug te vallen. Ik maak alleszins bewust deze keuze. Werk is tenslotte niet alles.

Als je een kindje wil, heb je ook je biologische klok waar je niet buiten kan. Ik hoop wel

dat er in onze maatschappij nog meer aandacht zal komen voor deze groeiende groep.

Niet iedereen leeft in een doorsnee gezin met partner en twee kinderen. Ik pleit

voor goede en betaalbare voorzieningen om de combinatie gezin en werk te vergemak-

kelijken: telewerk, kinderopvang, deeltijdse prestaties, enzovoort.

reactie via de website

3OP4

ren (vroeger in 2,5 sectoren). De overgrote meerderheid

(80%) deed ervaring op in het buitenland.

Terwijl in 1991 de meeste ceos (60%) een ingenieursdi-

ploma konden voorleggen, is dit aantal verminderd tot

een derde (31%). Vooral de economische diplomas zoals

handelsingenieur maakten een flinke inhaalbeweging.

De meerderheid heeft een tweede diploma, meestal in

managementopleidingen.

Zes van de twintig ceos zijn niet-Belgen. Vergeleken met

1991 is er nog n zekerheid: geen enkel Bel20-bedrijf

wordt geleid door een vrouw.

VMG-20111015_19_PUBL OPINIE.indd 19 13/10/11 17:44


De voorbije weken hebben we hier vaak dagen

geklopt van 7 uur s morgens tot 10 uur s avonds.

Hoezo niet hard werken bij de spoorwegen?

Industrieel ingenieur Jo Spreutels (30) moet er zelf

even om lachen, en maakt tegelijk resoluut komaf

met een van de hardnekkige clichs rond werken

bij het spoor.Ik heb enkele jaren bij Imec gewerkt,

toch een droom voor vele ingenieurs. Uiteindelijk

ben ik zelf op zoek gegaan naar iets anders, omdat

ik het werk daar niet voldoende uitdagend vond.

Ik ging toen zeker niet specifiek op zoek naar een

baan bij de overheid, maar de jobinhoud hier

heeft me finaal over de streep getrokken. Of beter:

mijn huidige chef heeft dat gedaan, in een gesprek

waarin hij me enthousiast de mogelijkheden en

ontplooiingskansen schetste. Kwam daar nog bij

dat ik ook financieel zeker geen stap achteruit heb

gezet: vandaag verdien ik maandelijks enkele hon-

derden euros meer dan wat ik bij Imec raapte.

Jo is vandaag ook een van de zogenaamde ambas-

sadeurs van de NMBS-groep, enthousiaste werk-

nemers die ook anderen warm moeten maken

voor een baan bij de spoorwegen. Daar hoort hier

en daar uiteraard wat promotalk bij, maar voor

technische profielen laag- n hooggeschoold

bieden de modernisering en groei van de spoor-

wegen effectief flink wat potentieel.

De uitstroom van werknemers op pensioenge-

rechtigde leeftijd zorgt er voor dat wij nu al enkele

jaren lang 1.500 nieuwe medewerkers per jaar

moeten aanwerven, stipt hr-directeur Jan De Ge-

ijselaer aan. Het merendeel daarvan zijn mensen

met een technische achtergrond, die bij ons aan de

slag kunnen als technici, treinbestuurders, ingeni-

eurs op de meest uiteenlopende diensten, noem

maar op. Elk jaar opnieuw zoveel mensen rekru-

teren is geen eenvoudige klus, al heeft dat weinig

te maken met het feit dat wij een overheidsbedrijf

zijn. We vissen gewoonweg in een vijver die al flink

leeggevist is en ondervinden daarbij concurren-

tie van zowel andere overheidsbedrijven als van

de privsector. Ik zal niet ontkennen dat wij som-

mige extralegale voordelen die in de privsector

wel ingeburgerd zijn niet kunnen bieden, maar wij

hebben als werkgever zeker geen imagoprobleem.

Integendeel, ons imago is de voorbije jaren sterk

verbeterd en daarbovenop kunnen we onze men-

sen ook een grote werkzekerheid aanbieden, wat

zeker een extra troef is. Onderschat daarnaast ook

het inhoudelijke aspect niet: als spoorwegmaat-

schappij staan wij voor enorme uitdagingen, zowel

qua groei als qua modernisering en nieuwe projec-

ten. Ook dat spreekt wel wat jongeren aan.

Hoge baremas

De dienst waar Jo vandaag aan de slag is infor-

matiemanagement - moest twee jaar terug nog

worden uitgevonden. Vandaag werken er vijftig

mensen, allen tussen 25 en 35. We beheren de

volledige informatiestroom naar de reizigers, van

de website www.railtime.be over de displays tot

de nieuwe interactieve zuilen in de stations. Dat

is een heel complex project, maar voor mij is het

een echte droom om daar als jonge ingenieur aan

mee te kunnen werken. Wie graag verantwoorde-

lijkheid opneemt, krijgt bij de NMBS-groep echt

wel die kans, zelfs op relatief jonge leeftijd, en dat is

toch niet zo evident. Daarnaast speelde het feit dat

je echt wel een mooi evenwicht kan vinden tussen

werk en privleven zeker ook een rol in mijn beslis-

sing om over te stappen. En nee, over het aantal va-

kantiedagen hoor je mij hier ook niet klagen.

Sinds 2009 kan de NMBS de nuttige ervaring van

mensen die de overstap willen maken vanuit de

privsector ook valideren bij hun aanwerving.

In bepaalde gevallen kan daarbij zelfs twaalf jaar

ervaring in de priv of als zelfstandige mee in reke-

ning worden gebracht. We bekijken dat natuurlijk

geval per geval, maar wel op basis van een strikte

regelgeving die we daarvoor ontwikkeld hebben,

vertelt Jan De Geijselaer. En dat dit geen onbe-

langrijke troef is, mag blijken uit het feit dat we

vandaag al ruim 300 medewerkers tellen die we zo

hebben kunnen binnenhalen. Ook niet onbelang-

rijk in deze: de baremas bij de spoorwegen liggen

sowieso ook al een stukje hoger dan die bij een

aantal andere overheidsdiensten.

Traditioneel zocht de NMBS-groep in het verleden

vooral mensen voor tewerkstelling in grote steden

als Antwerpen of Brussel. Paradoxaal genoeg wer-

ken er tot vandaag nochtans relatief weinig Brusse-

laars voor de spoorwegen.Dat heeft veel te maken

met de taalvereisten en de onderwijsproblematiek

hier in de hoofdstad. En ook al zoeken we vandaag

eigenlijk zowat overal mensen, toch proberen we

nu een extra inspanning te doen om Brusselaars

aan te werven. Niet enkel omdat hier nog een rela-

tief groot potentieel zit, maar al evenzeer omdat we

dan zeker zijn dat ze niet meteen een overplaatsing

naar een andere regio zullen aanvragen.

Niet vergelijken met Nederland

Uit een pas gepubliceerde VBO-studie zou intus-

sen moeten blijken dat de NMBS niet meer maar

net veel minder mensen nodig heeft. Mocht de

NMBS even productief zijn als de Nederlandse

spoorwegen, dan zouden ze evenveel reizigers en

goederen kunnen vervoeren met zomaar eventjes

7.400 medewerkers minder, concludeert hetVBO.

Dit is grote onzin, reageert woordvoerster Leen

Uyterhoeven bijzonder gepikeerd.Onze producti-

viteit heeft nog nooit zo hoog gelegen als vandaag.

Op tien jaar tijd hebben we ons aantal reizigers

met zomaar eventjes 50 procent kunnen opkrik-

ken, terwijl het personeelsbestand identiek is ge-

bleven. Nu, het VBO vergelijkt ons met landen als

Zwitserland en Nederland, maar dat slaat nergens

op. Qua reizigersvervoer is bij ons haast alles op

het pendelverkeer naar Brussel gericht, en dat is

een bijzonder dure vorm van mobiliteit, omdat we

buiten de piekuren dan eigenlijk te veel mensen en

middelen overhouden. Daar komt ook de heel spe-

cifieke Belgische ruimtelijke ordening bovenop:

iedereen woont hier overal. Dat is een heel ander

verhaal dan in een land zoals pakweg Nederland.

Filip Michiels

1.500 werknemers

regioDoSSier vlaams-brabant

Jobs in Vlaams-Brabant vindt u vanaf pagina 67

Vier weken lang houden we halt bij overheidsbedrijven in onze pro-

vincies voor dubbelinterviews. De hoofdrolspelers? Een werknemer

die van de priv naar de overheid overstapte, en een rekruteerder

die reeds zijn hele carrire gepokt en gemazeld is bij de overheid.

Met goed 38.000 medewerkers is de NMBS-groep zonder concurrentie een van de

grootste werkgevers van ons land. Geen wonder dus dat de honger naar vooral tech-

nische profielen er vandaag bijzonder groot is. En ondanks het soms weinig positieve

imago bij het grote publiek, blijken de spoorwegen bij ingenieurs of technici niet slecht

te scoren als potentile werkgever. Ook bij hen die daarvoor in de privsector aan de

slag waren.

fOtO

jONaSlaMpENS

VMG-20111015_20_REGIODOSSIER VL-B.indd 20 13/10/11 21:10


21

Hoe brengen pendelaars hun tijd op de trein door?

vacature.com/nmbs

s per jaar aanwerven

Jan De Geijselaer,

hr-directeur bij NMBS:

Wij staan voor enorme uitdagingen,

zowel qua groei als qua modernise-

ring. Dat spreekt jongeren aan.

Industrieel ingenieur

Jo Spreutels, stapte over

van Imec naar NMBS:

Vandaag verdien ik maandelijks

enkele honderden euros meer

dan wat ik bij Imec raapte.

Foto jonas lampens

VMG-20111015_20_REGIODOSSIER VL-B.indd 21 13/10/11 17:41


Lees het op

vacature.com/jezuieten

Wat leerden

Sven Ornelis,

Geert Hoste en

minister Q bij

de Jezueten?

Lees het op

vacature.com/jeanluc

De 6 lonen van

Jean-Luc Dehaene

VACATURE.COM

Ik zit met blote billen op de inox ribbels van het aanrecht en mijn moeder schrobt mijn knien

met een washandje. Met die andere mensen heb ik geen zaken, zegt ze. Het is een van mijn

vroegste herinneringen en een van de belangrijkste bewijsvoeringen uit mijn jeugd. Hl veel

van mijn kleine wensen werden op dezelfde manier doodgeknuppeld. Met die andere men-

sen hebben wij geen zaken. Kous af. Het kon mijn moeder niet schelen wie wat wl mocht, wl

deed en wl kreeg. Haar dochter niet en daarmee uit.

Meer dan dertig jaar later bezig ik nog altijd hetzelfde argument. Kijk niet opzij. Niet naar de

oprit van de buren. Niet naar het contract van de collegas. Niet naar de kansen van de slijmbal-

len. Niet naar de carrire van de brulboei. Kijk vooruit en loop door. Zelf. Ook als ik niet krijg

wat ik verdien. Met die andere mensen heb ik geen zaken. Ik heb het van mijn moeder. Maar

deze week dus even niet.

Het gaat over ene mijnheer Mariani. Ik dacht eerst dat hij een charmezanger was met een

Mexicaanse hoed, die zong van Lamour est une bouquette de violettes en van Maman, cest

toi, la plus belle du monde. Maar dat was verkeerd. Die troubadour heet Mariano, met een

o en niet Mariani met een i. Pierre Mariani met een i is een goede kennis van Sarkozy en te-

vens grote baas van een bank. In die hoedanigheid heeft mijnheer Mariani vorig jaar een

melodieuze premie binnengehaald van 600.000 euro. Het bracht zijn inkomsten voor 2010 op

een totaal van bijna 2 miljoen euro. Onder het moedermotto Met andere mensen hebben wij

geen zaken kan het mij niet bommen. Ten eerste heb ik vorig jaar niks te kort gehad. En ten

tweede ziet mijnheer Mariani er niet uit alsof 600.000 euro hem beterschap zullen brengen.

Tenslotte zag hij er in 2009 ook al schraal en ongelukkig uit. Bovendien gaat het niet goed op

zijn werk. De bank waarvan hij baas is, is opgerold.

En toch wil ik ineens graag een bus inleggen naar Parijs om het eens flink te gaan zeggen. Ik

roep op om rupsbanden te breien, soep te maken en boterhammen te smeren. Wie wil, kan

zich aansluiten bij het protest tegen de bonus van de ceo. Nochtans houd ik mij bij voorkeur

ver van naijver. Het is geen fijn gevoel om een ander iets niet te gunnen. Bovendien levert het

niks op. Alleen is dit geen jaloezie, maar verontwaardiging. Omdat het crisis is. Omdat mensen

zich zorgen maken. Omdat mensen hun werk verliezen. Omdat de banken ineens belasting-

geld willen. En omdat zulks niet past bij het salaris, de pensioenstorting n de bonus van mijn-

heer Mariani.

Dan mag de raad van bestuur nog zeggen dat de bezoldiging strookt met alle Europese regels.

Als er een koe op de E40 staat, blijf je toch ook geen 120 rijden. Maar voor heerschappen met

veel verantwoordelijkheid is de wet blijkbaar een kinderpark om gelijk peuters te gaan in zit-

ten. Het is de mens pijnlijk in het klein. Op sommige dagen wou ik dat er niks veranderd was,

dat ik nog altijd met mijn blote billen op het geribbelde inox kon zitten en dat mijn moeder zou

zeggen: Met die andere mensen hebben wij geen zaken.

COLUMN door An Olaerts

Ontdek ook de

jobs op vacature.com

13.279

Lees het op

vacature.com/elevator

Hoe maak ik een

goede elevator

pitch?

KLaaS verpLancKe

Kijk niet naar

de kansen van

de slijmballen.

Kijk vooruit en

loop door.

VMG-20111015_22_COLUMN.indd 22 13/10/11 17:39


23

VACATURE

15 OKTOBER 2011

www.jobs.hudson.com

De Cluster SUB-ALLIANCE verenigt professionals van industrile onderaannemers die hun complementariteit en sales

force willen delen, om de business en innovatie te promoten en om de uitwisseling van technologische ervaringen te

bevorderen.

Feronyl NV, lid van de cluster SUB-ALLIANCE en gelegen te Moeskroen, werd opgericht in 1950 en is voor 100% een

familiebedrijf. Door de jaren heen is het bedrijf uitgegroeid tot een belangrijke speler op de markt van het op maat spuitgieten

van kunststoffen onderdelen voor diverse sectoren. Door continu te investeren in nieuwe technologien en business partners,

is het bedrijf sterk gegroeid en vertegenwoordigt het momenteel een jaarlijkse omzet van 10 miljoen euro, gerealiseerd met

een team van 42 medewerkers. In een groeiende wereldmarkt is het voor FERONYL uiterst belangrijk te kunnen rekenen op

gemotiveerde med

Vacature 15 oktober 2011

Documents

Transcript of Vacature 15 oktober 2011