Lynn ligt rustig in een bed te slapen in het ziekenhuis. De vrouw die haar per ongeluk heeft aangereden is aan het praten met de zuster. ‘Is ze er erg aan toe?’ De zuster schudt haar hoofd. ‘Waarschijnlijk is ze weer hersteld na een week maar haar been moet een maand in het verband blijven. Het is namelijk gelukkig niet gebroken.’

‘En wat zijn de kosten?’ vraagt de vrouw die Lynn heeft aangereden. ‘Dat verschilt daarvoor moet u zometeen maar naar de balie gaan. Ik zit daar niet in bij de kosten. Daar weet ik niets van.’ De vrouw knikt dankbaar. ‘Mijn naam is trouwens Renee.’ ‘Aangenaam, ik heet Anne.’ zegt de zuster vervolgens.

De zuster Anne kijkt af en toe over haar schouder heen naar Lynn. Ze ligt nog steeds rustig te slapen en is nog niet wakker geworden na de aanrijding. ‘Hoe is het eigenlijk gebeurt?’ vraagt Anne. Renee kijkt even naar de grond en denkt na. ‘Ik weet het eigenlijk niet zo goed. Het meisje kwam zo de straat over rennen maar ik weet niet waarom.’

‘Lynn heeft duidelijk wel gehuild. De opgedroogde tranen zijn nog zichtbaar.’ merkt Anne op. Lynn maakt een geluidje en knippert zacht met haar ogen. ‘Volgens mij komt ze bij.’ zegt Renee verrast. ‘Dat zou best eens kunnen.’ concludeert Anne. En na een paar minuten gaan de ogen van Lynn open. Ze kijkt verbaasd de kamer rond.

‘Waar ben ik?’ vraagt ze zacht. Er komt nog maar amper geluid uit haar opgedroogde keel. Opeens komt er een schok in haar been. ‘Au!’ schrikt Lynn. Meteen kijkt ze verbaasd naar haar been die in het verband is gewikkeld. Het doet nog steeds pijn en Lynn doet haar best om niet te snikken. ‘Hoe gaat het meisje?’ vraagt Renee.

‘Het gaat niet zo goed met m’n been maar waar ben ik?’ antwoordt Lynn. Renee legt alles meteen uit wat gebeurt is terwijl Anne ondertussen wat drinken ophaalt. Zodra Anne binnenkomt wil Lynn gaan staan maar Anne houdt haar tegen. ‘Pas op voor je been ik haal even krukken op.’ Maar Lynn schudt haar hoofd. ‘Dat is niet nodig hoor.’

En met een klein sprongetje belandt ze op de grond en doet net of ze niets voelt en er gewoon op kan lopen. Maar de pijn en de steken voelt ze wel door haar lichaam gieren. Ze bijt zachtjes op haar lip maar zonder het te laten zien. Terwijl ze dekens van het bed recht legt gaat ze op haar gezonde been staan om de pijn te verminderen. ‘Is dat drinken voor mij?’ vraagt ze netjes.

‘Ja dat drinken is voor jou.’ antwoordt Anne maar haar nog niet overhaalt om te drinken. ‘Ik moet even een paar dingen over je weten, ten eerste: hoe heet je?’ Lynn kijkt raar op. ‘Nu pas vraagt ze naar mijn naam! Maar ze antwoordt beleefd en zacht en zegt: ‘Ik heet Lynn, Lynn Kloppenbrug.’

Anne vraagt nog een paar vragen maar lang duurt het niet meer. Lynn pakt de beker van het wastafeltje af en vult het nog een beetje met water aan.

‘Hoe gaat het Lynn. Zo heet je toch? Lynn?’ vraagt Renee stamelend. Lynn draait zich om en staart in de ogen van Renee. Zij heeft ervoor gezorgd dat er een aanrijding kwam maar deels ook zichzelf. ‘Ik heet Lynn Kloppenbrug ja.’ antwoordt Lynn met een hoge toon van paniek. Renee twijfelt om diep in gesprek met Lynn te gaan. Ze is wel net bij maar ze moet het weten. Want straks gaat ze weg en moet zij alles betalen. ‘Liefje waar woon je?’ vraagt Renee.

Lynn kijkt haar opeens zonder reden boos aan. Of heeft ze toch een reden. ‘Ik ben uw kind niet! En u noemt mij liefje? Ben ik lief dan? Waarom doet iedereen dan zo gemeen tegen mij? Waarom hoor ik er niet bij, waarom moet ik weer dit ongeluk krijgen en niet iemand anders. Waarom wordt ik gepest?’ hijgend van de ophoping van de woorden staat Lynn te trillen op haar benen hoewel ze haar ene been wat van de grond af houdt wegens de pijn.

Renee staart haar vriendelijk aan en de woorden van Lynn lijken weg te sterven. ‘Lynn, ik weet niet wat er allemaal aan de hand is met je. Of waarom je al die nare problemen krijgt maar ik weet wel dat je aardig bent. Het is mijn schuld dat je aanrijding hebt gekregen. Daarom kreeg je dat ongeluk. Maar dat lag niet aan jou. Misschien moet je beter uitkijken maar…’ Lynn onderbreekt haar zin.

‘U snapt me niet! Het is mijn schuld. Ik rende de weg over, ik ben van huis weg gelopen omdat mijn ouders altijd tegen me zeuren. Ik doe alles verkeerd alles!’ Opeens wordt Renee nu ook boos en zij probeert de tranen te stoppen. ‘Je hebt alleen maar zelf medelijden. Nu moet je eens goed naar me luisteren Lynn. Als je zo doorgaat dan komt het niet goed!’ Maar Lynn heeft haast niets gehoord van wat Renee zei.

Lynn zakt rillend in elkaar. Renee heeft het eerst niet door maar dan schrikt ze zich kapot. ‘Lynn! Lynn! Doe je dit nou express of!?’ Opeens knippert het licht en vallen alle lampen uit. Het enige wat Renee nog hoort is haar adem die zachtjes en onrustig in tempo blijft maar voor de rest spookt er een zwart gedaante rond.

Kleine update, weet ik, maar ik had geen geschikte foto's meer, (jullie ah wat jammer) de foto's die ik heb zijn niet geschikt. Maar ach ik beloofd als het gebeurd XD ( het gebeurd ook) dat ik de volgende keer een langere , veel langere zal maken. Xx Roxanne :P

Oja p.s lezertjes let niet op mijn spelfouten!!! :O hihi ben niet melig XDXDDXDXDXDXDD

Nu even serieus nog een bladzijde…….

Deze foto's heb ik gemaakt onder het spelen door, niet serieus!

Ik heb een been in het verband dus lachen!! Hup met een gebroken been het bed in springen XD