Te Gast 2015 - editie I

Te Gast | H

ét blad

van h

et Westfriesg

asthu

is | editie 0

1 2

01

5

Welke medicijnen gebruikt u?

Neem mee!

muziek op de ok

WelkomVondeling erik Greefkes vertelt:

“Hij vond in een greppel een

pakketje kranten”

10 vragen aan

Brenda van Gent

GastTe

Ons West-Friesland

Natuurgebied tussen Medemblik en Opperdoes(Foto Yvette Moeskops)

Hét blad van het

colu

mn

Sommigen spreken van een roeping. Anderen noemen het een voorrecht.Hoe dan ook: de zorg is werk dat je niet alleen met je handen en je hoofd doet.

hart voor de

zorg

“Op een gegeven mOment wilde ik tOch weer terug naar de basis, de kern van mijn vak”

Vincent cliteur is patholoog werkt sinds 2010 in het Westfriesgasthuis. in zijn vak draait het om de vraag: hoe ontstaan ziekten? en hoe kunnen we daar wat aan doen?

“Als patholoog bestudeer je onder de microscoop weefsel en cellen van patiënten. Steeds weer vraag je je af of dat wat je ziet normaal is of een ziekte,

en wat voor ziekte dat dan is. Pathologen bestuderen ook steeds meer de moleculaire structuur van ziekten, meestal beschadigingen in het DNA,

het erfelijk materiaal. Er wordt heel veel fundamenteel onderzoek gedaan en gaandeweg is het ook steeds vaker toepasbaar bij de behandeling van

verschillende vormen van kanker. Ons laboratorium (Symbiant) beschikt over de modernste apparatuur voor het onderzoek van DNA, namelijk Next Generation Sequencing. Dat is een apparaat waarmee we in één keer tientallen ‘oncogenen’ kunnen bekijken. Dat zijn delen in het erfelijk materiaal die betrokken zijn bij

het ontstaan van kanker.”

“Voordat ik patholoog werd, was ik marine-arts. Dat vond ik interessant werk, het was heel dynamisch. Ik ben veel op zee geweest, maar ook met het Korps

Mariniers naar Irak uitgezonden. Op een gegeven moment wilde ik toch weer terug naar de basis, de kern van mijn vak. Hoe ontstaan ziekten? Hoe kunnen we

daar iets aan doen? Daarom ben ik patholoog geworden.”

“Soms weten we iets niet helemaal zeker. Toch moeten er ingrijpende beslissingen genomen worden, bijvoorbeeld of een patiënt een operatie moet

ondergaan. Bij twijfel overleg ik met andere pathologen. Soms stuur ik het materiaal op naar deskundigen op het vakgebied in de hele wereld.”

A ls je een operatie op televisie ziet, heerst er altijd een geconcentreerde stilte. Het enige dat je hoort is het ruisen van de beademingsap-

paratuur en de korte zakelijke communicatie tussen het ok-team. in mijn vroege jaren op de operatiekamer was ik het ook niet anders gewend. die geluiden vormden bijna een soort rustgevende ‘trance’ waarbinnen je top-geconcentreerd aan het werk was.

Maar tegenwoordig komt het steeds vaker voor dat patiënten op de ope-ratiekamer niet meer onder algehele nar-cose zijn. doordat veel ingrepen geavanceer-der zijn geworden en er minder ingrijpend hoeft te worden gesne-den, gebeurt het steeds meer dat we alleen de ope-ratieplek verdoven; de patiënt is verder gewoon wakker en hel-der.

en juist die voor mij zo bekende en vertrouwde geluiden zijn voor patienten niet altijd leuk. de piepjes en zoemers die voor mij een teken zijn dat alles goed gaat en onder controle is. Som-mige patiënten ervaren het als eng en veront-rustend. “gaat alles wel goed? Waarom gaat dat alarm nu af! Hoort die brom er wel te zijn?”

ik snap dat goed. Je ligt daar in een ruimte vol apparaten waar je leven van afhangt. er zitten slangen in je arm en er wordt in je geprikt en gesneden. plotseling gaat er naast je hoofd

zo’n apparaat rare geluiden maken. ik kan me voorstellen dat je je als patiënt op dat moment net zo voelt als ik in een opstijgend vliegtuig: je hebt je leven met vertrouwen in handen gegeven van een machine, maar zodra die even een afwijkend geluid maakt, word je toch wat onrustig …

en een onrustige patiënt op tafel, dat is voor niemand goed. daarom

hebben we ervoor gezorgd dat de patiënt muziek kan

beluisteren voor tijdens de operatie. Natuurlijk

mag de muziek ons niet afleiden van ons werk. dus snoeiharde hardrock stuit mis-schien op wat bezwa-ren. Maar over smaak

valt niet te twisten.

ik zie vaak dat een patiënt die rustig naar een mu-

ziekje luistert meer ontspan-nen is en kalmer ademt. onze

patiënten geven ook zelf aan dat zij zich dan minder angstig voelen. ook wij op de ok vinden het vaak wel lekker werken met een muziekje erbij. Maar als ik door de gang langs alle operatiekamers loop en al die verschil-lende muziek naar buiten hoor komen, moet ik soms nog wel eens glimlachen. Wat klinkt dat anders dan toen ik mijn opleiding deed. en, ja, dat is een goede vraag: wat zijn nou de populairste artiesten en nummers tijdens een operatie? Wat is de ok-toptien? geen idee, nooit op gelet. Maar ik hou het vanaf nu in de gaten en kom erop terug!

Muziek op de ok

“Snoeiharde hardrock stuit misschien op

wat bezwaren”

Annemieke Mols Voor veel mensen heeft de operatiekamer iets mysterieus: je hoopt er nooit terecht te komen, maar we kijken er allemaal naar op TV. Voor Annemieke Mols is het operatiecomplex al meer dan 25 jaar haar dagelijkse werkterrein; eerst als OK-assistent en de laatste 15 jaar als leidinggevende. In haar openhartige column deelt ze haar belevenissen.

editie 01 2015 | Te Gast | 432 | Te Gast | editie 01 2015

inhoud02 Hart voor de zorg Vincent Cliteur

04 Nieuws

06 Feiten & cĳ fers

07 Kunst

08 Medisch Wervelkolomchirurgie

10 Tien vragen aan Brenda van Gent

12 Puzzel

13 Culinair Koken met Cees

14 Dossier Medicĳ nen

16 Wie bent u?

18 De arts-assistent Eveline Baerends

19 Column Lebby

20 Samen nog beter Fusie met het Waterlandziekenhuis

24 Mĳ n trots Margreet Roet

26 Je zal het maar hebben Verdachte vlekjes

28 Mĳ n verhaal

32 In behandeling Chronische bronchitis

36 Wat is dit?

38 Uit de praktĳ k

39 Op de kiek

40 Hoe gaat zuks

42 Tweets Het Westfriesgasthuis & Twitter

43 Column Annemieke Mols

408

10

39

OP DE COVER:Isabel is geboren in het Westfriesgasthuis. Als kind is ze een paar keer bĳ de kinderarts geweest. En haar moeder werkt hier. “Dus ik kom best vaak in het Westfriesgasthuis.”

editie 01 2015 | Te Gast | 3

003_Inhoud.indd 3 02-04-15 14:49

Blijf op de hoogte van alle ontwikkelingen

Afscheid nemen is met dankbare handen weemoedig meedragen al wat waard is niet te vergeten…

Dietrich Bonhoeffer

In maart werd een herdenkings-bijeenkomst gehouden voor nabestaanden van patiënten die in

2014 in het ziekenhuis zijn overleden. Er zijn, in twee bijeenkomsten, 200 mensen verwelkomd die ruim 70 overledenen kwamen herdenken. Tijdens de bijeenkomst was er mu-ziek, een verhaal en gedichten. Ook werden de namen van de overlede-nen opgelezen. Nabestaanden was gevraagd een bloem mee te nemen ter nagedachtenis. Die bloemen stonden centraal in de bijeenkomst. De men-sen konden tijdens het noemen van de naam van hun geliefde de bloem in de vaas zetten. Zo ontstonden er twee prachtige boeketten. Tot slot kon men napraten met elkaar en met een aantal medewerkers van het zieken-huis. Als geste kregen mensen een zakje vergeet-me-niet-zaadjes mee, gesponsord door de Vrienden van het Westfriesgasthuis.

Vanaf april worden alle verloskundige controles van Eva van

Hoorn en het Westfriesgasthuis verricht in een gezamenlijke locatie aan de Maelsonstraat 9. In dit pand houden zowel verloskundigen van Eva van Hoorn als onze gynaecologen spreekuur. Ook zwanger-schapsecho’s worden voortaan vanuit deze locatie aangebo-den.

Alles op één locatie Het ziekenhuis en de ver-loskundigenpraktijk zijn vanaf de nieuwe locatie intensiever gaan samenwerken. “Op deze manier bundelen

we onze zorg, expertise en onze verschillende invalshoe-ken. Dat doen we uiteraard voor de zwangeren in Hoorn, zij staan centraal,” zegt Susan-ne Jumelet, verloskundige bij Eva van Hoorn. ”Veel voorde-len zijn misschien niet direct zichtbaar, zoals de korte lijnen onderling en het structurele overleg waarbij zwangeren besproken worden,” vertelt gynaecoloog Jantien Boom-gaard. “Wel is direct zichtbaar

dat zwangere vrouwen in Hoorn

voortaan alles op één locatie hebben: niet alleen de verlos-kundige consulten – zowel met gynaecologen als met verloskundigen, maar ook de echoscopieën, de voorlichting en zwangerschapscursussen.” Aan de locatie van de beval-lingen zelf verandert niets: dat kan gewoon thuis of in het ziekenhuis. wfg.nl/verloskundigcentrum

Westfriesgast-huis herdenkt overleden patiënten

Op maandag 16 februari heeft aannemer De Nijs de nieuwbouw van het

ziekenhuis officieel opgeleverd en overgedragen aan het Westfries-gasthuis. Met zijn eenpersoonska-mers, ruime poliklinieken en ande-re duurzame faciliteiten voldoet de nieuwbouw aan de (comfort) eisen van patiënten nu, maar ook in de toekomst. Hugo Keuzenkamp, lid van de raad van bestuur van het Westfriesgasthuis: “Dit prachtige nieuwe gebouw is een heel mooi resultaat van goede samenwerking. De nieuwbouw is gerealiseerd bin-nen de geplande twee jaar (bouw)

tijd én binnen budget, dat is niet altijd meer vanzelfsprekend.”

Puntjes op de iVanaf maart wordt nieuwbouw klaar gemaakt voor gebruik. “Onze medewerkers gaan aan de slag met het inrichten van de ruimtes,” vertelt Keuzenkamp. “Apparatuur wordt aangesloten, meubels wor-den geplaatst en de laatste puntjes worden op de i gezet. Rond april/mei dit jaar willen we er helemaal klaar voor zijn om de zorgafdelin-gen te verhuizen en er daadwerke-lijk patiënten te gaan behandelen.” wfg.nl/nieuwbouw

Verhuisbericht voor zwangeren in HoornNieuwbouw

opgeleverd

Medisch Centrum Alkmaar, Gemini Ziekenhuis, Water-

landziekenhuis, Westfries-gasthuis en Zaans Medisch Centrum beschikken sinds dit jaar over de ‘Next-Genera-tion Sequencing’ technologie. Met deze technologie kan de behandeling van onder andere long- en darmkanker nauwkeuriger op de patiënt worden afgestemd. De Noord-Hollandse ziekenhuizen zijn de eerste niet-academische ziekenhuizen in Nederland die met deze technologie werken. De Next-Generation Sequencing screent gericht op afwijkingen (mutaties) in

het genetisch materiaal (het DNA) van tumorcellen. Met de technologie kunnen in korte tijd, met weinig materi-aal, veel genetische afwij-kingen tegelijkertijd worden opgespoord. Bovendien is het mogelijk om snel in te spelen op nieuwe ontwikkelingen, omdat de test makkelijk kan worden uitgebreid met nieuwe mutaties in andere genen.

Behandeling op maatDe technologie is door pathologielaboratorium Symbiant samen met Hol-land Health en de afdelingen pathologie en medische

genetica van het UMC Utrecht geïmplementeerd. “Door de mutaties in het DNA inzichtelijk te maken, kunnen we de verschillende kankersoorten veel preciezer differentiëren,” vertelt John Hinrichs, klinisch moleculair bioloog bij Symbiant. ‘Deze mutaties kunnen de werking van bepaalde medicijnen voor patiënten met bijvoor-beeld long- of darmkanker voorspellen. Dat zorgt ervoor dat medicatie gerichter is toe te dienen. We zijn er trots op dat we deze techniek kunnen gebruiken. Het biedt patiënten een behandeling op maat.’ besluit Hinrichs.

Röntgen voor Enkhuizen

Goed nieuws voor de inwoners van Enkhuizen en omstreken. Het rönt-

genapparaat voor het gezond-heidscentrum Molenweg wordt aangeschaft. Hugo Keuzenkamp, lid van de raad van bestuur van het Westfriesgasthuis, kondigde dat aan tijdens het benefietdiner voor Draag Bij in de sfeervolle Westerkerk van Enkhuizen. “Het volledige aanschafbedrag is nog niet behaald, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dit de komende tijd alsnog wordt gerealiseerd.”

ApplausOm dat vertrouwen nog eens extra te bestendigen werd tijdens het benefietdiner een cheque van het Diagnostisch Centrum West-Friesland overhandigd, ter waarde van € 5.000,-. Dat bedrag werd ter plekke ver-dubbeld door de radiologen van het Westfriesgasthuis.

TrotsBurgemeester Jan Baas is trots op Enkhuizen. “Enkhuizen is geen grote stad, maar wel groots in haar betrokkenheid en onderne-merschap. Met de komst van de röntgen zal de gezondheidszorg in de regio nog beter worden. Dit is een aanwinst die niet mogelijk was geweest zonder de inzet van onze inwoners en bedrijven.’’De aanschafprocedure beslaat naar verwachting ongeveer zes maanden. Tijdens die periode wordt nog hard gewerkt om het resterende bedrag bijeen te krijgen.

Nieuwe technologie voor analyse kanker

4 | Te Gast | editie 01 2015 editie 01 2015 | Te Gast | 5

nieuws

WISTU DAT?

Het ZIP beheert

850 verschillende

folders van meer

dan 40 medisch

specialismen.

Op een drukke dag

melden zo’n 120 patiënten zich bĳ het ZIP

voor een inschrĳ ving of

het aanpassen van hun

gegevens.

Via de mail zĳ n

er in 2014 82

complimenten

binnengekomen.

Per dag zĳ n er

ongeveer 2 aanvragen

voor DVD’s met daarop

beeldmateriaal, zoals

röntgenfoto’s of een

MRI-scan. Zo’n DVD

kost € 12,50.

Gemiddeld gaat het

om 70 vragen per dag. De

afgelopen maanden lag dat

gemiddelde hoger omdat

patiënten behoe� e hadden aan

informatie over de zogenaamde

budgetpolis.

Per maand vragen

gemiddeld 50 patiënten

om een kopie van hun

medisch dossier. In 2014

was dat een totaal van

608 aanvragen.

Er worden veel vragen aan het ZIP gesteld. Dat gebeurt

aan de balie of telefonisch. De

vragen gaan over uiteenlopende

zaken. Zoals de zorgverzekering,

patiëntenfolders, hulp bĳ het

aanvragen van medische gegevens,

eerste klachtenopvang en

bemiddeling, etc.

FEITEN & CĲ FERS OVER…HET ZORGINFORMATIEPUNT

Het zorginformatiepunt

(ZIP) is in het ziekenhuis

een centraal punt voor

patiënten, hulpverleners en

anderszins geïnteresseerden.

wfg.nl/zorginformatiepunt

6 | Te Gast | editie 01 2015

006_feiten_cijfers.indd 6 02-04-15 14:51

Titel De Visionair-Low Techniek Acryl op doek Kunstenaar Simone TuinenburgInfo simone.tuinenburg.nl, kunstenaarsvereniging De Boterhal


KunsT

007_Kunst.indd 7 02-04-15 14:52

“A ls een patiënt met een versleten heup in het West-friesgasthuis komt, zijn er zes orthopeden om een mening

over zijn situatie te geven. Dat is goed, want dat leidt tot betere kwaliteit van de zorg,” begint Eric Kraaneveld, orthopedisch chirurg in het Westfriesgasthuis. “Voor problemen aan de wervelkolom was ik er alleen. Om ook de kwaliteit en de continuïteit van deze complexe zorg te waarborgen, gingen we op zoek naar een mogelijkheid om met andere deskundigen op het vakgebied samen te werken.”De samenwerking betekent concreet dat Tim Jiya, orthopedisch chirurg in het VU medisch centrum, een dag in de week naar

Hoorn komt om samen met collega Kraan-eveld spreekuur te houden en operaties uit te voeren. Een van de speerpunten van de samenwerking is uitzaaiing van kwaadaar-dige aandoeningen in de wervelkolom. “Dat is pijnlijk voor de patiënt, bedreigt zijn ver-mogen om te bewegen en kan leiden tot ver-lammingsverschijnselen,” licht Kraaneveld toe. Jiya: “Sinds het VU medisch centrum en het Westfriesgasthuis samen drie bestralings-units in Hoorn hebben staan, komen hier meer patiënten met kwaadaardige aandoe-ningen naartoe. Daardoor zien we ook een toenemend aantal mensen met uitzaaiingen in de wervelkolom. De behoefte aan deze zorg is dan ook extra groot geworden.”Een tweede speerpunt is poliklinische zorg

voor kinderen met scoliose, een zijdelingse verkromming van de wervelkolom. “Tot nu toe was deze zorg vooral geconcentreerd in de regio Amsterdam,” zegt Jiya. “Het betreft langdurige zorg die doorgaat tot een kind uitgegroeid is en waar kinderen met hun ouders, afhankelijk van de behande-ling, minimaal drie keer per jaar voor naar Amsterdam moesten.” Nu ze hiervoor in Hoorn terechtkunnen, scheelt dat dus veel reistijd, terwijl dezelfde zorg wordt geboden en dezelfde protocollen worden gehanteerd. “Daarnaast zijn de wachttijden voor nieuwe patiënten vrij lang, maar nu kunnen ze door deze samenwerking vaak binnen één of twee weken al voor een eerste afspraak komen.”Ten slotte behandelt het tweetal ook breuken

in de wervelkolom en problemen met ‘de oudere rug’, de zogenoemde ‘degeneratieve wervelkolom’. “Met dat laatste hebben we door de vergrijzing in Nederland steeds va-ker te maken, met alle mogelijke afwijkingen die daar het gevolg van kunnen zijn”, aldus Kraaneveld.De beide artsen zijn erg tevreden over de samenwerking en krijgen positieve reacties van doorverwijzers zoals huisartsen, oncologen en neurologen. “En het aller-belangrijkste: patiënten zijn er blij mee. Kwalitatief goede zorg in de eigen omgeving en korte wachttijden: daar hebben zij rechtstreeks baat bij.”

“ ToT nu Toe was deze zorg vooral geconcenTreerd in de regio amsTerdam”

Wervelkolomchirurgie van academische kwaliteit

Sinds januari werkt het Westfriesgasthuis nauw samen met het VU medisch

centrum in Amsterdam op het gebied van wervelkolomchirurgie. Direct gevolg is dat

patiënten met complexe aandoeningen aan de wervelkolom nu in Hoorn

terechtkunnen voor academische zorg.

Tim Jiya en Eric Kraaneveld


mEdisch

1 Waarom heb je voor dit vak gekozen?

“Mensen met onverklaarbare lichamelijke klachten vind ik een uit-daging. Als fysiotherapeut miste ik kennis en vaardigheden om mensen met langdurige pijnproblemen en andere klachten zoals vermoeidheid en hyperventilatie (angst) echt goed te kunnen helpen. Door deze specia-lisatie en steeds blijven bijleren lukt dit beter.”

2 Wie was je meest invloedrijke leer-

meester en waarom?“Paul Bindels. Hij was letterlijk een leermeester: docent aan de opleiding. Hij heeft mij kennis laten maken met de cognitieve gedragstherapie en ook geleerd hoe een positieve houding en instelling heilzaam kan zijn voor patiënten.”

3 Als je dit beroep niet had gekozen, wat

was je dan geworden?“Als kind riep ik altijd dat ik patho-loog anatoom wilde worden... haha! Een beroepskeuzetest gaf aan dat fysiotherapeut of maatschappelijk werker bij mij zou passen. Kortom, met mensen werken ligt mij wel.”

4 Wat was je eerste betaalde (bij-)baan?

“Tijdens mijn studie heb ik bij een tennis/squashcentrum in Amster-dam als horecamedewerker gewerkt.”

5 Wat maakt jouw dag goed?

“Ik ben een blij mens en eigenlijk al gauw tevreden! Ik ben trots op mijn werk, familie, vrienden en huis.”

6 Welke ontdekking zou je leven het

meest verbeteren?“Ik hoop dat mensen, ieder voor zich, ontdekken dat verdraagzaamheid en tolerantie het leven zoveel rustiger maakt. Dat pijn onvermijdelijk is, maar lijden een optie. Dat men-sen veel meer kunnen dan ze zelf denken.”

7 Stel je bent zelf patiënt, wat vind

je dan belangrijk?“Ik hecht veel waarde aan oprechte interesse van een hulpverlener. Afstemming op de vraag waarmee ik zou komen. Ikzelf vind het niet pret-tig als een hulpverlener mij opdraagt wat te doen, zonder daarbij verdere uitleg te geven.”

8 Wat vind je van het Westfriesgasthuis?

“Het is een modern ziekenhuis. Ik werk fijn samen met diverse medisch specialisten, zoals reumatologen, neurologen, KNO-artsen en anesthe-sisten. Overleg is makkelijk. Mensen zijn erg toegankelijk. Als patiënt heb ik ook goede ervaringen.”

9 Met wie werk je graag samen?

“Ik werk heel graag samen met mijn collega’s van Visser fysiotherapie Hoorn: Angelique, Patrick, Nyske en Monica.”

10 Waarom woon je in West-Friesland?

“Dat doe ik al mijn hele leven. Ik ben opgegroeid in de Wogmeer. Daarna heb ik in Hoorn en Grootebroek gewoond. Het is een mooie streek met nuchtere mensen. Sinds 2014 woon ik in Aalsmeer. Nog net Noord-Holland! Drie dagen per week rij ik naar Hoorn.”

Brenda van Gent, 42 jaar, werkt als psychosomatisch fysiotherapeut in Hoorn. Ze is gespecialiseerd in chronische pijn, angst en lichamelijk onbegrepen klachten. Ooit is ze begonnen als leerling A-verpleegkundige in het Westfriesgasthuis.

“ Mensen kunnen veel Meer dan ze zelf denken”


Brenda van GenT10 vrAGen AAn…

E O R U U T A R A P P AI V P P A T I E N T E NP N O T O E K O M S T NO E P M IJ G R E W R D EC T G A I D C U Z O R GS H E A E U O P I I S NO C L Z N B M F P M E IP I E R W N F A A O T LE R V U T E O M D D I EN N E U S N R I S E U DI I R D N N T L G R S FN E D Z U I N I G N N AG Z I E K B N E D D E BF A C I L I T E I T E NAFDELINGENAPPARATUURBEDDENBINNEN BUDGETCOMFORTDUURZAAMFACILITEITENFAMILIE

INRICHTENIPADSKUNSTMODERNNIEUWBOUWOPENINGOPGELEVERDOP TIJD

PATIENTENRUIMTESCOPIESUITESTOEKOMSTZIEKZORGZUINIG

Wegstreeppuzzel Streep alle woorden weg in de puzzel. De letters die overblijven vormen nog een woord.

Stuur de oplossing vóór 1 augustus 2015 naar [email protected] onder vermelding van ‘Puzzel’. Onder de goede inzendingen verloten we twee toegangsbewijzen voor Cinema Oostereiland.

• De oplossing van de vorige keer: gastvrijheid • De prijswinnaar is Lea Schoenmaker uit Hoorn


Cees Neefjes is in 1981 als leerling-kok in het Westfriesgasthuis begonnen en nooit meer weggegaan. Hij geeft regelmatig kookworkshops aan mensen met een bijzonder dieet.

Hoornse lamsfilet met VOC-sausHoofdgerecht, voor 4 personen

CEESKoken met

• 4 lamsfilets à 100 g • 50 g margarine• 30 g fijngesnedenuien• ketjap manis• 100 ml water• 100 g taugé• 10 g aardappelzetmeel

Extra nodig• vleesthermometer

1 Verwarm de oven voor op 60°C .

2 Bestrooi de lamsfilets met peper en zout. Verhit 25 gram boter in een pan en bak de lamsfilets tot ze van binnen rosé zijn. Gebruik daarvoor de vleesthermometer: bij 60°C is de filet rosé. Leg het vlees enkele minuten in een ovenschaaltje in de voorverwarmde oven.

3 Bak de fijngesneden uien in de resterende boter en blus ze af met een scheutje ketjap en het water. Voeg de taugé toe en laat even meekoken. Meng het aardappelzetmeel met een beetje koud water en bind de saus ermee af.

4 Haal het vlees uit de oven en serveer de saus er apart bij.

Bereidingstijd: 20 minuten

Tip!Lekker met nasi of bami en Indische groentegerechten.


culinair

I n uw medisch dossier staat informatie over uw gezondheid. Zorgverleners (artsen, apothekers, fysiotherapeuten, verpleegkundi-

gen, tandartsen) leggen in uw medisch dossier informatie vast. Zoals (verwijs-)brieven van een huisarts of specialist, medicatiegegevens of röntgenfoto’s. Een zorgverlener mag alleen informatie uit uw medisch dossier inzien als dat nodig is voor uw behandeling en wanneer u er expliciet toestemming voor heeft gege-ven. Ziekenhuisapotheker Bea van der Kleij legt uit waarom het belangrijk is dat uw medicatiegegevens in te zien zijn. Elke apotheek houdt gegevens bij over medicijngebruik van patiënten.

“Dat doen we om ervoor te zorgen dat patiënten hun medicijnen zo veilig mogelijk kunnen gebruiken,” legt Bea uit. “Zo wordt bijvoorbeeld gelet of een nieuw medicijn goed samen gaat met de andere medicijnen die een patiënt al gebruikt. Sommige medicijnen gaan elkaars werking tegen, of versterken juist elkaars werking. Ook kunt u sommige medicijnen beter niet gebruiken als u een bepaalde aandoening heeft.”

VeiligWat gebeurt er als u onverwacht bij een andere apotheek of arts moet aanklop-pen? Of als u naar het ziekenhuis moet? Dan is het erg belangrijk dat het zieken-

huis, huisartsenpost en de poliklinische en dienstapotheek (Maelsonapotheek) van uw medicijngebruik op de hoogte is. “Daarom werken apothekers, huisartsen en medisch specialisten in deze regio samen. We kunnen gegevens elektro-nisch delen via een regionaal beveiligd netwerk: het LSP. Als patiënten bijvoor-beeld bij een dienstapotheek of in het Westfriesgasthuis komen, kunnen we de medische gegevens van hun eigen apotheek opvragen. En nadat we dat heb-ben gedaan, vragen we u altijd of u de medicatie nog zo gebruikt als we hebben opgevraagd. Dat maakt het goed over-nemen van uw medicatie bij opname veiliger en beter,” aldus Bea.

Welkemedicijnen

gebruikt u?

Toestemming geven om uw gegevens uit te wisselenOm uw medicatie op te kunnen vra-

gen hebben we uw toestemming nodig. Deze kunt u geven via uw eigen apotheek, in het ziekenhuis of via de website ikgeeftoestemming.nl.Haalt u regelmatig medicijnen bij ver-schillende apotheken? Geef dan elke apotheek apart toestemming. Wilt u meer weten? Op VZVZ.nl van de Vereniging van Zorgaanbieders voor Zorgcommunicatie is uitgebreide informatie over het LSP te vinden.


dossier

…bezoekt het ziekenhuis eigenlijk nooit. “Ik ben onverwachts met iemand meegekomen. Op dit mo-ment ben ik hier in de cen-trale hal aan het genieten van een lekker kopje thee. Om de tijd te doden heb ik een puzzeltje gekocht. Ik wilde weten of ik moest betalen voor een invalide-plek en de gastvrouwen hebben mijn vraag snel beantwoord. Super, net als de vele invalideplekken.”

Trudy Keyzer…

…is op weg naar de afdeling Gynaecologie voor haar 27-weken echo. “Ik ben hier al veel vaker geweest hoor. Ik krijg een tweeëiige tweeling, twee jongetjes. Ik moet nu elke twee weken naar het ziekenhuis ter controle en begeleiding. Leuk om te kijken hoe het met de kleintjes gaat. Omdat ik een tweeling krijg moet ik in het ziekenhuis bevallen, spannend!”

Chamayla van der lee…


wie bent u?

Waarom de SEH?“Ik houd van het acute en van de diversiteit van de Spoedeisende Hulp. Er gebeurt altijd wat, van heftige zaken als het reanimeren van een patiënt tot iemand met een verzwik-te enkel. Je hebt te maken met alle patiën-ten, van jong tot oud, van heel ziek tot heel gezond. Daarnaast heb ik een brede interesse en niet specifiek één specialisme dat erboven uitsteekt. Hiervoor heb ik als tropenarts gewerkt wat ook heel breed en acuut is. De spoedeisende-hulpgeneeskunde sluit daar goed op aan.”

Tropenarts? Dat is iets heel anders.“Klopt. Het langst heb ik gewerkt in Zuid-Afrika tegen de grens met Mozambique. Maar ook een periode in Tanzania en Haïti. Dat laatste was voor een choleraproject. In Haïti was de zorg werkelijk dramatisch.”

En nu weer terug in Nederland?“Ja, een groot verschil. Je ziet weer wat hier allemaal wél kan, wat wél goed gaat en wat

de mogelijkheden zijn hier. Je hebt hier honderdduizend opties, terwijl je daar

soms niet eens een OK hebt waar iemand naar toe zou kunnen. Dat is moeilijk, bijvoorbeeld als

je niets kunt doen voor een kankerpatiënt. Aan de andere kant pas je je aan: als het niet mogelijk is leer je het accepteren; als het wel mogelijk is pak je het aan.”

Waarom het Westfriesgasthuis?“De SEH van het Westfriesgasthuis heeft een goede naam. Het is een SEH met veel moge-lijkheden waar je veel kunt leren. We maken bijvoorbeeld echo’s en doen PSA∗(redactie: Procedurele Sedatie en Analgesie: een veilige methode om patiënten die een korte pijnlijke ingreep moeten ondergaan adequaat te sede-ren en pijnstilling te geven).In andere ziekenhuizen is dat nog niet zo. Het is ook een enthousiaste groep mensen: acht SEH-artsen, vier assistenten in opleiding en vier assistenten niet in opleiding tot spe-cialist. De begeleiding is supergoed en uniek; er is altijd iemand op de vloer waarmee je overlegt en je hebt een 1 op 1 supervisie. Daarom kun je zoveel leren; je pikt van ieder-een iets anders op.”

De SEH in één woord?“Afwisseling! Dat is ook wat mij zo aantrekt. Om 5 uur heb je geen idee wat er om 8 uur komt. De ene kamer is heel anders dan de andere; je weet nooit wat er achter het gor-dijn ligt als je het opentrekt.”

In het Westfriesgasthuis worden jaarlijks bijna 50 medisch specialisten opgeleid. Grote kans dus dat u als patiënt te maken krijgt met een Assistent In Opleiding tot Specialist (AIOS). Eveline Baerends zit in het tweede jaar van de opleiding tot SEH-arts. De opleiding tot SEH-arts is vorig jaar gestart in het Westfriesgasthuis en duurt drie jaar.

SEH-artsin opleiding


EvElinE BaErEndsDE arTS-aSSiSTENT

colu

mn Zwerfvuil

‘Hé, wat doe jij nou?’

‘Ik raap dit papier even op. Is dat zo raar?’

‘Nou, nee, ja, je werkt toch niet bij de schoonmaak?’

‘Nee, dat niet, maar ik vind het zo rommelig staan als er zo’n stuk papier op de grond ligt. En ik vind het een heel kleine moeite om het even op te rapen en weg te gooien.’

‘Ja, maar ja, dat is toch jouw verantwoordelijkheid niet? Je gaat toch ook niet opereren als er toevallig een patiënt met een blindedarmontsteking op de gang ligt?’

‘Nee, dat niet. Maar als ik iemand de weg zie zoeken, vraag ik ook altijd even of ik kan helpen. En ik werk ook niet bij de ANWB of voor TOMTOM.’

‘Je bent te goed. Je moet je beperken tot je eigen verantwoordelijkheden. Als je ergens niet voor gekwalificeerd bent én je wordt er niet voor betaald, dan moet je je er niet mee bemoeien. Dat houdt het allemaal zuiver.’

‘Ik weet nou niet of ik het daar wel mee eens ben. Als iedereen met oogkleppen op alleen maar zijn eigen straatje veegt, wordt het eromheen een bende. We hebben toch ook een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de tent als geheel?’

‘Dat is mij veel te verheven. Schoenmaker blijf bij je leest. Ik doe wat ik weet en ik kan wat ik ken, maar wat een ander doet moet hij of zij maar verantwoorden. Daar ga ik me niet mee bemoeien, laat staan overnemen. Och, als je toch bezig bent, schenk dan voor mij ook even koffie in.’

‘……………………’

Lebby

‘Nou, nee, ja, je werkt toch niet bij de schoon-maak?’


Samen nog beter

Voorgenomen besluit tot fusie met Waterland-ziekenhuisHet Westfriesgasthuis wil gaan fuseren met het Waterlandziekenhuis in Purmerend. “We zijn trots op de zorg die wij patiënten, van jong tot oud, dicht bij huis kunnen bieden. Door te fuseren kunnen we dit ook in de toekomst blijven doen.” Bestuursvoorzitters Arno Timmermans is enthousiast over het fusieplan dat door artsen en medewerkers van de ziekenhuizen zelf is opgesteld.

Samen nog beterFusie met het Waterlandziekenhuis

20 | te Gast | editie 01 2015 editie 01 2015 | te Gast | 21

“ Patiënten kunnen straks nog steeds oP alle locaties terecht”

B eide ziekenhuizen zien kansen om de kwaliteit van onze zorg te verbeteren door kennis en vakbekwaamheid te bundelen.

Bovendien kunnen ze door samen te werken bewerkstelligen dat de ziekenhuiszorg in de regio behouden blijft en voldoet aan de landelijke eisen voor diagnostiek en behan-deling. Om kwalitatief goede zorg te kunnen bieden, worden sommige behandelingen op één plek geconcentreerd. “Specialiseren binnen een vakgebied is nu eenmaal beter te organiseren als je meer artsen hebt,” aldus de bestuursvoorzitters. eén organisatieAls het fusieplan de komende maanden wordt goedgekeurd, dan worden het Water-landziekenhuis en het Westfriesgasthuis op 1 januari 2016 één ziekenhuisorganisatie. De zorg blijft dichtbij. In Purmerend en Hoorn blijven algemene ziekenhuizen waar patiënten straks nog altijd terecht kunnen voor een consult bij hun specialist. Ook de poliklinieken in Enkhuizen, Volendam en Heerhugowaard blijven open. VeranderingenPatiënten kunnen straks nog steeds op alle lo-caties terecht voor een consult bij hun specia-list. Zowel in Hoorn als in Purmerend blijven een spoedeisende hulp, intensive care en operatiekamers bestaan. Op de locatie Pur-merend (nu Waterlandziekenhuis) ligt het accent op veelvoorkomende zorg en behan-delingen. Op de locatie Hoorn (nu Westfries-gasthuis) ligt de nadruk op zorg bij ernstige

en ingewikkelde aandoeningen en complexe spoedeisende zorg. De mogelijkheid voor een ziekenhuisbevalling verhuist in de loop van 2017 van Purmerend naar Hoorn. Daar zijn 24 uur per dag, 7 dagen per week een gy-naecoloog, anesthesist en kinderarts paraat. De begeleiding van zwangerschappen en de nazorg blijft gewoon op alle poliklinieken en dichtbij patiënten mogelijk.

SamenwerkenHet plan om samen te werken is tot stand gekomen na intensieve gesprekken tussen artsen en medewerkers in de afgelopen twee jaar. Tijdens deze periode is regelmatig gesproken met vertegenwoordigers van pa-tiënten zoals ouderenbonden, cliëntenraden en andere zorgverleners zoals huisartsen en verloskundigen. De ziekenhuizen werkten al onderling samen. Een belangrijk voorbeeld daarvan is het oncologisch samenwerkings-verband Esperanz, dat de oncologische zorg een enorme kwaliteitsimpuls heeft gegeven. Ook het Zaans Medisch Centrum doet daar-aan mee. Met het VUmc heeft Esperanz een nauwe samenwerkingsrelatie. In 2013 is het Centrum voor Radiotherapie en Oncologie in Hoorn geopend, waardoor patiënten uit Waterland, West-Friesland en de Zaanstreek minder ver hoeven te reizen voor hun behan-deling. Ook op het gebied van dialyse hebben de ziekenhuizen in de vorm van Codia de handen ineengeslagen. Dat samenwerkings-verband heeft ervoor gezorgd dat de reistijd voor dialysepatiënten in de regio Waterland korter is geworden.

editie 01 2015 | te Gast | 2322 | te Gast | editie 01 2015

Samen nog beterFusie met het Waterlandziekenhuis

Het zijn vaak kleine dingen. Soms grote. Maar iedereen heeft wel iets om trots op te zijn in het Westfriesgasthuis. Dit keer vertelt Margreet Roet waar zij trots op is.

Goed afstemmenMargreet werkt als transferverpleegkundige en is daarmee verantwoordelijk voor een goede overgang van de zorg voor een patiënt die na een opname in het Westfriesgasthuis naar huis gaat. Sinds recente wijzingen in de wet is het lastiger geworden om goed af te stemmen en zorg over te dragen als een patiënt naar huis gaat. Daar hebben Margreet en haar collega’s van andere zorginstellingen een oplossing voor gevonden.

Margreet: “In het ziekenhuis kan een patiënt meer zorg nodig hebben dan thuis, maar ook andersom is mogelijk. Goede afstemming en inschatting voordat iemand naar huis gaat, is erg belangrijk. Per 1 januari 2015 valt de verpleegkundige thuiszorg onder de ziekte-kostenverzekering. Nu de zorgverzekeraars hierover gaan, komt deze opdracht direct bij de wijkverpleging terecht. Hierdoor dreigde de belangrijke schakel te verdwijnen die de transferverpleegkundige bij de zorgover-dracht vormt.”

Binnen vier dagenIn West-friesland is het convenant transfer-verpleegkunde in het leven geroepen. Het is een landelijk vrij unieke vorm van over-dracht van zorg, juist omdat in dit convenant is opgenomen dat de zorg voor de patiënt thuis goed geregeld moet zijn. “Gegaran-deerde zorg binnen vier dagen, waardoor de patiënt met een gerust hart naar huis gaat, omdat men weet waar hij of zij thuis aan toe is,” aldus Margreet.

Patiënt merkt nietsEen belangrijk initiatief, maar wat merkt de patiënt van deze verandering? “Niets, en dat is nou juist het mooiste. Ondanks de veranderde weten regelgeving garanderen wij goede zorg voor de patiënt, ook in de thuissituatie. Daar gaat het ons om. Het is ons samen met de zorgverzekeraar gelukt om dit zo te regelen. Daar zijn we trots op. ”


Mijn tRots

PĲ LER

WISTJE DAT?

Onrustige moedervlekken kunnen onderscheiden worden van gewone moedervlekken via de -regel: Asymmetrisch,

Begrenzing, Color, Diameter.

De van Asymmetrisch. Let op of een moedervlek van vorm verandert of asymmetrisch van vorm is.

De van Begrenzing. Hee de moedervlek onregelmatige randen?

De van Color (kleur). Hee de moedervlek meerdere kleuren zoals zwart, grĳ s, blauw, roze of rood, of verandert die in korte tĳ d van kleur?

De van Diameter. Kwaadaardige moedervlekken ofwel melanomen hebben vaak een doorsnede groter dan 6 mm.

Deze tekenen zĳ n een goede reden om een afspraak met de huisarts te maken. Toch hoe niet elke onrustige

moedervlek met deze eigenschappen per seeen melanoom te zĳ n.

vlekjesvlekjesVerdachte

B

C

A

A

B C D

D


JE ZAL HET MAAR HEBBEN...


vlekjesE en West-Friese wĳ sheid zegt: ’t is vezellef

gekomme; ’t zal vezellef wel overgaan. Maar helaas gaat dat niet in alle geval-len op. Via allerlei media worden we al

gewaarschuwd voor vlekjes die groeien, van vorm of kleur veranderen of gaan bloeden. Dat kan een signaal zĳ n voor een ernstige, kwaadaardige huidaandoening. Als je daar op tĳ d bĳ bent is het vaak goed te genezen.

Eerste tekenenDermatoloog Sabine Neve legt uit: “Huidkanker komt vooral voor in het gezicht, bĳ de oren, lip-pen, in de nek en op de rug van je hand, maar kan in principe overal op de huid ontstaan. De eerste tekenen zĳ n vaak plotseling ontstane zweertjes die slecht genezen, wratachtige knobbeltjes of plekjes op de huid die jeuken, gemakkelĳ k bloeden of van kleur en/of grootte veranderen.”

Soorten huidkankerDe twee meest voorkomende vormen van huidkanker zĳ n het basaalcelcarcinoom en het plaveiselcarcinoom. Ze ontstaan voornamelĳ k op middelbare tot oudere lee� ĳ d op plaatsen waar zonlicht het best kan komen, zoals het gezicht. Het

basaalcelcarcinoom en het plaveiselcarcinoom zĳ n de minst gevaarlĳ ke huidkankervormen. Daarnaast zĳ n er nog melanomen. Die kunnen ontstaan in onrustige moedervlekken of spontaan ontstaan in de gewone huid. Niet alleen groeit die tumor in de huid, maar hĳ kan zich ook uitzaaien in andere delen van het lichaam.

Huidkanker en de zon“Huidkanker kan zomaar ontstaan of erfelĳ k zĳ n (je loopt meer risico als meerdere familieleden een melanoom hebben gehad). Bovendien kan het ver-oorzaakt worden door UV-straling. Het is dus be-langrĳ k erg goed uit te kĳ ken met de zon. Zorg dat je niet te lang in de felle zon komt en dat je je goed beschermt met kleding of zonnebrandcrème.”

Moedervlek of melanoom?Gelukkig worden de behandelmethodes steeds beter. Meer mensen met een melanoom genezen tegenwoordig. Vooral mensen die er snel bĳ zĳ n, hebben een goede kans op herstel. “Om tĳ dig in te grĳ pen, is het wel belangrĳ k dat je de vlekken op je huid regelmatig controleert. Leer ze daarom herkennen, zodat je weet wat er verandert aan je huid.”

026_027_Je_zal_het_maar_hebben_A.indd 26-27 09-04-15 11:23

Erik Greefkes werd in 1957 te vondeling gelegd. Hij had een gelukkige jeugd bij zijn adoptiefamilie. Pas een jaar of tien geleden ging hij via het tv-programma Kruispunt op zoek naar zijn biologische moeder. Een hartinfarct was de directe aanleiding. “In het ziekenhuis vroegen ze of het erfelijk was. Dat wist ik dus niet.”

Gevondenin eenGreppel


mijn verhaal

p 13 juli 1957 liep een jongen van zeventien stenen te zoeken in een

weiland aan de rand van Amsterdam. Toen hij achter een hoop grond een baby

hoorde huilen, vond hij in een greppel een pakketje kranten. Hij maakte het open en zag

een baby. Dat was ik dus. Ik was onderkoeld en de navelstreng zat om mijn nek, waardoor ik bijna stikte. Een fietser die langskwam waarschuwde de politie en even later brachten ze me met een politieauto naar het zieken-huis. Daar zei de dokter dat ik ongeveer twee uur oud was. De jongen deed aangifte van mijn geboorte en stond erop dat ik de namen Frits Frerik Greefkes kreeg, vernoemd naar hemzelf en zijn vader. Zijn ouders adopteerden me en ik werd deel van het gezin.De eerste zeven jaar woonden we in Amsterdam-West, daarna verhuisden we naar Hem. Ik had heel lieve ouders. Stiefouders natuurlijk, maar ze waren net zo lief als gewone ouders en deden alles voor me. Ja, ik heb een perfecte jeugd gehad. Niemand deed trouwens geheim-zinnig over mijn verleden. Ik groeide op met de weten-schap dat ik gevonden was en had daar zelf ook geen problemen mee. Als klein jongetje was ik er zelfs trots op: ik zei tegen andere kinderen dat ik iets bijzonders had, want ik was gevonden en zij niet.Toen ik een jaar of vijftien was, praatte ik er niet meer zo open over. Bij het trouwen kwam het wel naar voren, toen ik mijn geboorteakte moest opvragen, maar ik was er verder niet zo snel mee naar buiten gekomen als ik geen hartproblemen had gekregen. Dat gebeurde nadat in relatief korte tijd mijn beide stiefouders overleden, en niet veel later ook mijn stiefbroer die mij destijds had gevonden. Toen begonnen de klachten: ik had last van hoge bloeddruk, sliep slecht en kreeg uiteindelijk twee keer een hartaanval. In het ziekenhuis vroegen ze: is het erfelijk? Nou, dat wist ik dus niet!

antwoorden zoekenNaar aanleiding daarvan wilde ik toch graag een paar antwoorden gaan zoeken. In het televisieprogramma Kruispunt vertelde ik mijn verhaal, in de hoop dat iemand mij meer kon vertellen. Tijdens de opnamen ging ik voor het eerst naar de plek waar ik als baby was gevonden. Dat is inmiddels de woonwijk Amsterdam-Slotervaart, maar in 1957 was het een weiland met greppels. Het bracht een heleboel gevoelens naar boven. Onbegrijpelijk dat iemand hier een kind had weg-gegooid ... maar het was gebeurd. Een zware, bittere pil. Het voelde ook alsof ik op een graf stond: als ik niet op tijd gevonden was, was het verhaal immers heel anders afgelopen. Ik had niet veel langer in dat weiland moeten liggen, want een uur later ging het regenen en liep de greppel vol water.

De uitzending leverde niets op en ook na andere pogin-gen ben ik niets over mijn biologische moeder te weten gekomen. Op het moment werk ik opnieuw mee aan een programma. Daarvoor zijn opnamen gemaakt in het Westfriesgasthuis, waar ik nu onder behandeling en on-der controle ben vanwege mijn hartproblemen. Dat pro-gramma, van de NCRV, gaat over babyluikjes: plaatsen waar een moeder haar baby veilig te vondeling kan leg-gen. Gezien mijn verleden ben ik daar een voorstander van. In België en Duitsland bestaat dit al langer en ook in Nederland zijn er nu babyluikjes in een paar steden. Als er door het programma maar één vrouw is die haar kind niet in een container stopt, maar in een babyluikje legt, dan is wat mij betreft het doel al bereikt.

medisch dossierWat ik ook graag zou willen, is dat er in je medische dos-sier vermeld kan worden dat je een vondeling bent en dat alle zorgverleners met wie je te maken krijgt, dit meteen kunnen zien. Om privacyredenen mag dit niet, maar daardoor krijg ik telkens die vraag of mijn hartproble-men erfelijk zijn en word ik er steeds mee geconfronteerd dat ik dat niet weet. Mijn hart heeft ernstige schade opgelopen door mijn infarcten en de pompfunctie is nu erg slecht. Ik heb een ICD – een geïmplanteerde defibril-lator – en een pacemaker, waardoor hartritmestoornissen onmiddellijk worden opgemerkt en automatisch worden behandeld, zo nodig met een elektrische schok. Het is erg heftig om mee te maken en ik heb wel eens het gevoel alsof ik een tikkende tijdbom ben. Ik word goed onder-steund in het Westfriesgasthuis, maar ik moet ook af en toe naar Utrecht of medicijnen halen bij de apotheek. Het zou fijn zijn als iedereen dan gewoon in mijn dossier kan lezen dat ik niets weet over mijn achtergrond.

niet oordelenSoms neem ik mij voor om mijn verhaal niet meer te ver-tellen. Het voelt wel eens als een toneelstukje dat ik steeds opnieuw opvoer. De mensen die het horen vinden het heel erg, maar ik leef er al 58 jaar mee. Ieder huisje heeft zijn kruisje, toch? Mijn stiefouders hebben altijd gezegd: je moet niet oordelen, want je weet niet hoe het verhaal in elkaar zit. Daar hadden ze gelijk in. Toch blijft de vraag naar het waarom wel knagen: was ik niet gewenst, speelde er nog wat anders? Ook voor mijn dochter zou ik graag antwoorden willen hebben. Zij is nu zwanger en ook zij en haar kinderen missen een stukje geschiedenis. Ik hoef niet eens per se mijn biologische moeder te ont-moeten, een anonieme brief die vertelt wat er is gebeurd, is ook al goed. Dat zit toch in de mens: het waarom te willen weten …”

“O “hij vond in een greppel een pakketje

kranten”


mijn verhaal

Ooit was hij zelf werkzaam in de gezondheidszorg. “Tijdens mijn studie werkte ik als verpleger in

de psychiatrie.” Nu is zelfs het strikken van zijn schoenveters

iets waarbij hij hulp nodig heeft. De 73-jarige meneer Louissen kampt met ernstige benauwd-

heid door chronische bronchitis en heeft extra zuurstof nodig.

Ook met een kwaal

kunnen genieten

van het leven


in behandelingchronische bronchiTis

D e eerste klachten van COPD, de verzamelnaam voor chronische bronchitis en longemfyseem, ontstonden bij hem na een zware

longontsteking. Jaren later nam de benauwd-heid toe. “Je weet niet wat je overkomt,” bena-drukt hij. Gelukkig was er toen de COPD-ver-pleegkundige, “het is een heel proces geweest om hulp te leren accepteren, zij hebben mij daarbij goed kunnen helpen.”

Het was voor meneer Louissen belangrijk om in zijn woning te blijven wonen, de longverpleegkundige kon hem hierin goed adviseren. Zo spraken ze over het creëren van een stofvrije omgeving en kreeg hij techni-sche en leefstijladviezen. Maar ook het tijdig leren herkennen van de signalen van zijn lijf kwam aan bod.

Het fijne aan de gesprekken vindt hij de sfeer, die toch weer heel anders is dan bij een gesprek met kennissen, maar ook anders dan in het contact met een arts. Regelmatig wil meneer Louissen nog weleens over zijn grenzen gaan, hij bekleedt voorzitter- en penningmeesterfuncties. De COPD-verpleeg-kundige confronteert hem dan daarmee.Naast COPD heeft hij ook een hartaandoe-ning en suikerziekte. Je ziet veel co- morbi-diteit bij COPD. “Dat wil zeggen dat naast de COPD er ook andere chronische aandoenin-gen spelen,” legt verpleegkundige Gina Lui-mes uit. Vaak is dit hartfalen, osteoporose, hoge bloeddruk of diabetes.

De meerdere kwalen maakten dat hij zijn moestuin heeft moeten inleveren. Maar ook het klussen gaat niet meer. Wandelen en fiet-sen mist hij ook enorm. Toch heeft hij door de jaren heen geleerd zich niet druk over wat

hij niet meer kan. Hij herinnert zich de woor-den van zijn moeder als de dag van gisteren: ‘richt je op wat je kunt’. Dat maakt dat je ook met een kwaal kan genieten van het leven, zolang je de eisen maar niet te hoog stelt.

Afgelopen jaar was hij sinds lange tijd weer een paar dagen samen met broers en zussen verderop in het land. De longverpleegkun-dige had een zuurstofapparaat gevonden waarmee hij, in tegenstelling tot de meeste apparaten, langer dan 12 uur van huis kon

blijven. Dat is voor Gina het leukste van het werk. “Steeds weer krenten in de pap vinden voor de patiënt”. Samen met Jeanette Dekker zijn zij de longverpleegkundigen. Het eerste contact met de patiënten leggen ze vaak tij-dens opname op de afdeling, daarna houden ze telefonisch contact en zien ze de patiënten op de polikliniek. Ze oefenen dan de juiste inhalatietechniek voor de verschillende puf-fers die op de markt zijn, informeren over de longaandoening en leren hoe daarmee om te gaan. “Vaak trekken mensen met lucht-

wegklachten te laat aan de bel. Door ze tijdig signalen van verergering te leren herkennen, kan een opname voorkomen worden,” geeft Jeanette aan. In de recent gestarte COPD-behandeling, is vastgelegd wie wat doet tijdens opname en de periode daarna. Ook de huisarts, het verpleeghuis en de thuiszorg zijn hierin betrokken.

Naast de werkzaamheden als longver-pleegkundige is Jeanette 2 dagen per week werkzaam als researchverpleegkundige. Voor

mensen die willen deelnemen aan een stu-die, wordt er onderzoek gedaan naar nieuwe longmedicatie die nog niet op de markt is. Doorgaans werken patiënten er graag aan mee. Zij neemt vragenlijsten door met de patiënten en regelt extra controles zoals hart-filmpjes en bepaalde röntgenfoto’s. “Het voelt voor de patiënten vaak als een extra controle” geeft Jeanette aan. Leuk vindt ze dat als er een nieuw middel op de markt komt, zij al bekend zijn met de ervaringen en resultaten.

Samenwerking met andere disciplinesIn het Westfriesgasthuis werkt de

longverpleegkundige nauw samen met de longartsen en verpleegkundi-gen van de verpleegafdelingen om de zorg zo goed mogelijk op elkaar af te stemmen.

Wat kan de longverpleegkundige voor u doen? De longverpleegkundige kan u helpen bij het omgaan met uw ziekte. Voor patiënten met astma en COPD (chroni-sche bronchitis of longemfyseem) is er een verpleegkundig spreekuur. Gina Luimes en Jeanette Dekker-Wolthuis zijn longverpleegkundigen en begeleiden patiënten met astma en COPD.U kunt een afspraak met hen maken door de doktersassistentente bellen via telefoonnummer 0229 25 78 22 op verwijzing van uw longarts of afdelingsverpleegkundige.

“Zuurstof-tekort laat de vingers trillen, ik kan geen schilderijtje meer op-hangen”


in behandelingchronische bronchiTis

Weet u wat dit is?

Stuur de oplossing vóór 1 augustus 2015 naar [email protected] onder vermelding van ‘Wat is dit?’. Onder de goede inzendingen verloten we twee toegangsbewijzen voor Cinema Oostereiland.

De oplossing van de vorige keer: een stethoscoop. De prijswinnaar is Ans Groen uit Spanbroek.


wat is dit?

Ik heb twee dagen voor hem gezorgd. De man met de zwierige gebaartjes en de elastieke benen. Eventjes ging het niet goed met hem, maar gelukkig herstelt hij snel. En wanneer het wat beter gaat, dan raak je aan de praat. De man vertelt dat hij

altijd aan ballet heeft gedaan. Hij is inmiddels 82 jaar dus wat stram, maar aan zijn manier van doen, is het nog helemaal af te lezen. Zijn bewegingen zijn sierlijk

en beheerst. Hij stond in de revue met Snip en Snap. Als vaste danser en eerste aangever. 600 Keer heeft hij in Carré op het podium gestaan. Hij kende de komieken persoonlijk. Door het hele land heeft hij gereisd. Meerdere films geproduceerd én geregisseerd. De man kan geweldig vertellen, beeldend

en vol vuur. Mijn nieuwsgierige aard geniet volop. Het is een eer en genoegen om voor hem te zorgen. Al vlug knapt hij op. Tot

zijn vreugde kan hij na een paar dagen weer terug naar huis. Met een galante buiging neemt hij afscheid. Ik

maak een huppelpasje van plezier.

snip en

snap


uit de praktijk


op de kiekfoTo’s uiT de reGio

Heeft u foto’s van de regio? En wilt u ze met ons delen? Stuur ze dan op naar [email protected] onder vermelding van

‘Op de kiek’. Wie weet ziet u ze dan terug in de volgende ‘Te Gast’.

ZWaan bij bErkHOuT - JOHan kOppEnOl

ZOnniGE WEidE bij WEvErSHOOf - JESSica immEn-van OpHEm

vOOrOEvEr WErvErSHOOf bij andijk - lEa immEn

OndErGaandE ZOn in WEvErSHOOf - JESSica immEn-van OpHEm

vOOrOEvEr WErvErSHOOf - lEa immEn

dE bOcHT in EnkHuiZEn - carOliEn laan

Over palliatieve zorg in het Westfriesgasthuis

E r zijn patiënten in het ziekenhuis die te horen krijgen dat zij een ongeneeslijke of levensbedreigende ziekte hebben en dat zij niet meer

beter zullen worden. Een harde boodschap voor de patiënt en de mensen die belang-rijk voor hen zijn. En een boodschap die veel vragen oproept bij de patiënt. Hoe ziet de toekomst er nu uit? Wat is voor mij nu belangrijk? Hoe ver ga ik door met behande-len? Hoe kunnen mijn lichamelijke klachten zo goed mogelijk verlicht worden? Palliatieve zorg stelt de patiënt in staat om, in samen-spraak met de behandelend arts, te zorgen voor een zo hoog mogelijke kwaliteit van leven in de laatste levensfase. Ook familie en naasten zijn daarbij betrokken. Palliatief betekent verlichtend of verzachtend.

Maar wanneer spreken we nu over de zoge-naamde palliatieve fase? Annemieke Kuin is geestelijk verzorger in het Westfriesgasthuis en voorzitter van het consultteam palliatieve zorg. Zij vertelt dat binnen de palliatieve zorg steeds meer gewerkt wordt met de ‘surprise

question’: “Zou u als dokter verbaasd zijn als uw patiënt binnen een jaar is overleden?” Is het antwoord ‘nee’, dan spreken we over de palliatieve fase, ook als de patiënt zich fysiek nog heel goed voelt of nog (levensverlen-gende) behandelingen krijgt of uiteindelijk nog veel langer blijkt te leven dan dat jaar. Het markeren van dit moment is belangrijk om met elkaar in gesprek te gaan over de vooruitzichten en de kwaliteit van leven in de laatste levensfase. Het zet neuzen dezelfde kant op en helpt bij het nemen van belang-rijke beslissingen.”

Onderzoek1 heeft aangetoond dat een ‘con-sultteam palliatieve zorg’ in een ziekenhuis in positieve zin bijdraagt aan de kwaliteit van zorg en leven van de patiënt in zijn laatste levensfase. Door de vergrijzing en de toename van het aantal chronische ziekten is de verwachting dat de vraag naar palliatieve zorg nog toeneemt. In het Westfriesgasthuis is daarom sinds medio 2014 een consultteam palliatieve zorg aan het werk. Het consultteam bestaat uit professionals

uit verschillende disciplines in het zieken-huis. Als consulenten treden een internist-oncoloog, klinisch geriater, pijnspecialist en longarts op. Zij kunnen als dat nodig is een beroep doen op gespecialiseerde verpleeg-kundigen, een neuroloog, een medisch maat-schappelijk werker, een geestelijk verzorger en een huisartsconsulent die eveneens deel uitmaken van het consultteam. “Het consult-team neemt niet de zorg van de behandelend artsen over, maar ondersteunt de behande-lend artsen en verpleegkundigen met inhou-delijke vragen over de beste behandeling en zorg voor een patiënt in deze fase,” vertelt Annemieke. Met de inzet van dit team heeft nog verder verbeteren van de zorg aan de patiënt, die niet meer beter wordt, een sterke impuls gekregen in het Westfriesgasthuis.

1 - Temel eT al, early PalliaTive Care for PaTienTs wiTh meTasTaTiC non–small-Cell lung CanCer. n engl J med 2010

hoe zorg ik ervoor dat mijn ziek zijn niet

op de eerste plaats blijft staan?


hoe gaat zuks?

ColofonArt direction

100% Ontwerpen & Edson Goes

Coördinatie & eindredactie

Afdeling Communicatie

Redactie

Fred Beemsterboer,

Emmie Bobeldijk, Ieke Dekker,

Judith van Druten,

Chantal Hofenk,

Irene Hoogstraten,

Marieke van der Horst,

Lea Immen, Edy Klaassen,

Marcel Klaver, Esther Muusse,

René Nieuwenhuijse,

Marloes Smit, Arthur Verhulst,

Karssen Communicatie

Fotografie

Dewi Koomen-Bakker,

Hans Makkink,

Yvette Moeskops

Adres

Westfriesgasthuis, Communicatie,

Postbus 600, 1620 AR Hoorn

Mail

communicatie@

westfriesgasthuis.nl

Te Gast is een uitgave van het Westfriesgasthuis en wordt verstuurd naar zorgverleners in de regio. Alle geportretteerden (in woord en beeld) hebben hun toestemming gegeven voor publicatie. Niets uit deze uitgave mag worden gereproduceerd zonder voorafgaande toestemming van de uitgever.

wfg & twitter

Door wfgWestfriesgasthuis - @WFgasthuis - 30 dec. 2014 “Denk bewust na over wat je doet.” Kinderarts Noud Drewes over de gevolgen van alcoholmisbruik onder jongeren. http://t.co/RrBv6EltJG

Westfriesgasthuis - @WFgasthuis - 07:41 - 12 jan. 2015 “Verse producten, daar word je beter van.” @ronblaauw over zijn culinaire bijdrage aan onze maaltijden voor patiënten. http://tinyurl.com/ronblaauw

Westfriesgasthuis - @WFgasthuis - 08:18 - 3 feb. 2015 Last van de #gladheid? RT @WestFrieslandDB: Achttien mensen met klachten bij Spoedeisende Hulp van Westfriesgasthuis. http://www.dichtbij.nl/west-friesland/regio/artikel/3887119/drukte-door-gladheid-westfriesgasthuis-valt-mee-achttien-patienten.aspx …

Westfriesgasthuis - @WFgasthuis - 07:41 - 5 feb. 2015 Vandaag deelden vrijwilligers van Inloophuis Pisa op de dagbehandeling van #oncologie bloemen uit. #Wereldkankerdag

Westfriesgasthuis - @WFgasthuis - 4:07 PM - 01:11 - 6 feb. 2015 Dank! We geven het door aan onze collega’s RT @ILoveDjeenie: wat een lief personeel bij radiologie! Hulde! #complimentjemagbest!

Westfriesgasthuis - @WFgasthuis - 4:51pm · 11 Feb 2015 Wat kost ‘n #sterilisatie of #ooglidcorrectie eigenlijk? Bekijk onze 6 meest voorkomende niet-vergoede aandoeningen tinyurl.com/lotywrg

over het wfgRolf Mol @rolfmol 9:25am · 11 Mar 2015Ik begin de dag bij het #WFG waar CT-scan moet uitwijzen of mijn elleboog weer goed aan elkaar zit... Helaas pas volgende week resultaat.

Richard Bijl @RichBijl 11:07am · 25 Feb 2015Gisteravond leerzame brandweer oefening gehad in het nieuwe gedeelte van het @WFGasthuis.Top begeleiding door BHV van@RegioControl

Tourette Stichting @StichtingGTS 4:30pm · 23 Feb 2015Wist je dat je voor een Tourettespecialist ook terecht kunt in Hoorn? In het @WFGasthuis werkt neuroloog P. Nederveen ow.ly/JsuTE

@WFGasthuis


tweets

colu

mn

Sommigen spreken van een roeping. Anderen noemen het een voorrecht.Hoe dan ook: de zorg is werk dat je niet alleen met je handen en je hoofd doet.

hartvoor de

zorg

“OP EEN GEGEVEN MOMENT WILDE IK TOCH WEER TERUG NAAR DE BASIS, DE KERN VAN MIJN VAK”

Vincent Cliteur is patholoog werkt sinds 2010 in het Westfriesgasthuis. In zĳ n vak draait het om de vraag: hoe ontstaan ziekten? En hoe kunnen we daar wat aan doen?

“Als patholoog bestudeer je onder de microscoop weefsel en cellen van patiënten. Steeds weer vraag je je af of dat wat je ziet normaal is of een ziekte,

en wat voor ziekte dat dan is. Pathologen bestuderen ook steeds meer de moleculaire structuur van ziekten, meestal beschadigingen in het DNA,

het erfelĳ k materiaal. Er wordt heel veel fundamenteel onderzoek gedaan en gaandeweg is het ook steeds vaker toepasbaar bĳ de behandeling van

verschillende vormen van kanker. Ons laboratorium (Symbiant) beschikt over de modernste apparatuur voor het onderzoek van DNA, namelĳ k Next Generation Sequencing. Dat is een apparaat waarmee we in één keer tientallen ‘oncogenen’ kunnen bekĳ ken. Dat zĳ n delen in het erfelĳ k materiaal die betrokken zĳ n bĳ

het ontstaan van kanker.”

“Voordat ik patholoog werd, was ik marine-arts. Dat vond ik interessant werk, het was heel dynamisch. Ik ben veel op zee geweest, maar ook met het Korps

Mariniers naar Irak uitgezonden. Op een gegeven moment wilde ik toch weer terug naar de basis, de kern van mĳ n vak. Hoe ontstaan ziekten? Hoe kunnen we

daar iets aan doen? Daarom ben ik patholoog geworden.”

“Soms weten we iets niet helemaal zeker. Toch moeten er ingrĳ pende beslissingen genomen worden, bĳ voorbeeld of een patiënt een operatie moet

ondergaan. Bĳ twĳ fel overleg ik met andere pathologen. Soms stuur ik het materiaal op naar deskundigen op het vakgebied in de hele wereld.”

A ls je een operatie op televisie ziet, heerst er altĳ d een geconcentreerde stilte. Het enige dat je hoort is het ruisen van de beademingsap-

paratuur en de korte zakelĳ ke communicatie tussen het OK-team. In mĳ n vroege jaren op de operatiekamer was ik het ook niet anders gewend. Die geluiden vormden bĳ na een soort rustgevende ‘trance’ waarbinnen je top-geconcentreerd aan het werk was.

Maar tegenwoordig komt het steeds vaker voor dat patiënten op de ope-ratiekamer niet meer onder algehele nar-cose zĳ n. Doordat veel ingrepen geavanceer-der zĳ n geworden en er minder ingrĳ pend hoeft te worden gesne-den, gebeurt het steeds meer dat we alleen de ope-ratieplek verdoven; de patiënt is verder gewoon wakker en hel-der.

En juist die voor mĳ zo bekende en vertrouwde geluiden zĳ n voor patienten niet altĳ d leuk. De piepjes en zoemers die voor mĳ een teken zĳ n dat alles goed gaat en onder controle is. Som-mige patiënten ervaren het als eng en veront-rustend. “Gaat alles wel goed? Waarom gaat dat alarm nu af! Hoort die brom er wel te zĳ n?”

Ik snap dat goed. Je ligt daar in een ruimte vol apparaten waar je leven van afhangt. Er zitten slangen in je arm en er wordt in je geprikt en gesneden. Plotseling gaat er naast je hoofd

zo’n apparaat rare geluiden maken. Ik kan me voorstellen dat je je als patiënt op dat moment net zo voelt als ik in een opstĳ gend vliegtuig: je hebt je leven met vertrouwen in handen gegeven van een machine, maar zodra die even een afwĳ kend geluid maakt, word je toch wat onrustig …

En een onrustige patiënt op tafel, dat is voor niemand goed. Daarom

hebben we ervoor gezorgd dat de patiënt muziek kan

beluisteren voor tĳ dens de operatie. Natuurlĳ k

mag de muziek ons niet afleiden van ons werk. Dus snoeiharde hardrock stuit mis-schien op wat bezwa-ren. Maar over smaak

valt niet te twisten.

Ik zie vaak dat een patiënt die rustig naar een mu-

ziekje luistert meer ontspan-nen is en kalmer ademt. Onze

patiënten geven ook zelf aan dat zĳ zich dan minder angstig voelen. Ook wĳ op de OK vinden het vaak wel lekker werken met een muziekje erbĳ . Maar als ik door de gang langs alle operatiekamers loop en al die verschil-lende muziek naar buiten hoor komen, moet ik soms nog wel eens glimlachen. Wat klinkt dat anders dan toen ik mĳ n opleiding deed. En, ja, dat is een goede vraag: wat zĳ n nou de populairste artiesten en nummers tĳ dens een operatie? Wat is de OK-toptien? Geen idee, nooit op gelet. Maar ik hou het vanaf nu in de gaten en kom erop terug!

Muziek op de OK

“Snoeiharde hardrock stuit misschien op

wat bezwaren”

Annemieke Mols Voor veel mensen heeft de operatiekamer iets mysterieus: je hoopt er nooit terecht te komen, maar we kĳ ken er allemaal naar op TV. Voor Annemieke Mols is het operatiecomplex al meer dan 25 jaar haar dagelĳ kse werkterrein; eerst als OK-assistent en de laatste 15 jaar als leidinggevende. In haar openhartige column deelt ze haar belevenissen.


Te Gast | H

ét blad

van h

et Westfriesg

asthu

is | editie 0

1 2

01

5

Welke medicijnen gebruikt u?

Neem mee!

muziek op de ok

WelkomVondeling erik Greefkes vertelt:

“Hij vond in een greppel een

pakketje kranten”

10 vragen aan

Brenda van Gent

GastTe

Ons West-Friesland

Natuurgebied tussen Medemblik en Opperdoes(Foto Yvette Moeskops)

Hét blad van het

Best gaan

Skoftig

Zuks hèNôôôh

Te Gast 2015 - editie I

Documents

Transcript of Te Gast 2015 - editie I