Te Gast 2014 - III

Gratis: beterschaps-

kaarten

Neem mee!

Vers eten uit de reGio

WelkomFaraaz ramdjanbeg vertelt:

“Ik verloor drIe vrIenden In twee jaar”

10 vragen aan

tandarts Jan Guijs

GastTe

Hét blad van het

Sommigen spreken van een roeping. Anderen noemen het een voorrecht.Hoe dan ook: de zorg is werk dat je niet alleen met je handen en je hoofd doet.

hart voor de

zorg

“De gevangenen bevrijDen”

Maarten Raasveld is internist/nefroloog en sinds 2001 werkzaam in het Westfriesgasthuis. ‘Per toeval’ kwam hij terecht in dit vakgebied.

“Ik wilde eigenlijk tropenarts worden, het avontuur tegemoet. Om geld te verdienen voor een co-schap in de tropen kwam ik bij toeval terecht op het

nier-transplantatielaboratorium van het AMC. Na enkele maanden werd mij gevraagd om te starten met een promotieonderzoek. Het loslaten van de tropen-

droom en uitstellen van de co-schappen was het moeilijkste besluit wat ik in mijn carierre heb genomen. Toch heb ik er geen spijt van.”

“Wat ik bijzonder vind in de nefrologie is de langdurige verbinding die je met de patiënt aangaat. Op het moment dat je iemand een hand geeft, ben je betrokken

bij de rest van hun leven. Investeren in de eerste ontmoeting is cruciaal.”

“Ik ben trots op hoe wij de zorg hebben ingericht. Zorg waarin de patiënt centraal staat. Ons eerste doel is voorkomen dat de patiënt moet dialyseren.

Lukt dit niet, dan is transplantatie de beste vorm van behandeling. Wij helpen de patiënten om een donor te vinden en als dat niet lukt komen ze zo snel mogelijk

op de wachtlijst. In Nederland is de gemiddelde wachttijd vier jaar. Door onze aanpak is de wachttijd in Hoorn twee en een half jaar.”

“Na een transplantatie ben ik nieuwsgierig naar het verhaal van de patiënt. De meeste getransplanteerden voelen zich als herboren. De transplantatiedatum is een tweede geboortedatum voor hen. Mensen in twee dagen bevrijden uit hun

‘gevangenschap’ is dankbaar werk en een enorme motivatie!”

2 | Te Gast | editie 03 2014

inhoud02 Hart voor de zorg Maarten Raasveld

04 Nieuws

07 Kunst

08 Medisch Handtherapeuten

10 Tien vragen aan Jan Guĳ s

12 Wie bent u?

14 Uit de praktĳ k

15 Op de kiek

16 Lean-fi losofi e in het Westfriesgasthuis

20 Culinair Koken met Cees

22 (H)eerlĳ k eten van hier

24 Mĳ n trots Gavin ten Tusscher

28 Mĳ n verhaal Faraaz Ramdjanbeg

32 Feiten & cĳ fers van... Transport

33 Column Lebby

34 Puzzel

35 Hoe gaat zuks? Ebola-infectie

36 Wat is dit?

38 Samen Trombosedienst

40 De vrĳ williger Susan Boes

41 De assistent Anne Schellekens

42 Tweets Het Westfriesgasthuis & Twitter

43 Column Annemieke Mols

0416

28

41

OP DE COVER:Mariëtte van Hinte uit Hoorn is al langere tĳ d patiënt bĳ de afdeling Dermatologie. Eens in het half jaar laat zĳ haar huid even nakĳ ken nadat er in het verleden een kwaadaardig plekje is gevonden. “Ik vind het een geruststellende gedachte dat een deskundige me regelmatig controleert.”

editie 03 2014 | Te Gast | 3

003_Inhoud.indd 3 21-11-14 16:43

BLĲ F OP DE HOOGTE VAN ALLE ONTWIKKELINGEN

Onze nieuwbouw is verbonden met de eerste etage van het zieken-

huis. In 2015 vind je hier de poliklinieken van Reumatologie, Interne Geneeskunde en Neu-rologie. Reumatoloog Ramon Voorneman, reumaconsulente Lea Immen en doktersassistente Anita Ootes mochten van uit-voerder Niek Mirck alvast naar hun nieuwe werkplek gluren...

Volg de ontwikkelingen van de nieuwbouw opfacebook.com/WFGbouwt.

We hebben een door-braak!

NIAZ-accreditatie weer gehaaldHet Westfriesgasthuis hee� op-

nieuw voor vier jaar de goed-keuring van het Nederlands

Instituut voor Accreditatie in de Zorg (NIAZ) voor de borging en kwaliteit van de processen. Het NIAZ ontwikkelt kwaliteitsnormen en toetst zorginstel-lingen hierop.

Bestuursvoorzitter Arno Timmermans: ”Het laat zien dat ons ziekenhuis coninu bezig is om te werken aan een veilig ziekenhuis en kwalitatief goede zorg waar de processen om (bĳ na-)fouten te voorkomen goed op orde zĳ n. We hebben hier hard met elkaar aan gewerkt en zĳ n trots op het resultaat.”Wat zegt zo’n accreditatie concreet? Margriet Witteveen, manager Kwaliteit en Veiligheid: “Stel, een patiënt komt hier voor een operatie aan zĳ n ogen. Het NIAZ-keurmerk garandeert dat alle processen rondom die operatie goed zĳ n geregeld. De ingreep verloopt volgens een vast protocol, alle hande-lingen op de operatiekamer zĳ n nauw-keurig georganiseerd en vastgelegd. En het klinkt wat onvriendelĳ k, maar het NIAZ let ook op hoe je werkprocessen

zĳ n ingericht om ook bĳ na-fouten te voorkomen. In het geval van een oog-operatie betekent dat dus: hoe weet je absoluut zeker dat het juiste oog wordt geopereerd?”.

De accreditatie wordt alleen gegeven na een zeer strenge controle. Zo’n audit is een systematisch en ona� an-kelĳ k onderzoek om te bepalen of de werkwĳ zen en processen van het ziekenhuis voldoen aan de normen die het NIAZ hee� opgesteld. De door het NIAZ afgevaardigde ona� anke-lĳ ke zorgprofessionals namen in juni 2014 het ziekenhuis onder de loep. Zĳ hebben diverse afdelingen bezocht en spraken met een dwarsdoorsnede van de medewerkers: van de schoon-maker tot de chirurg. En bovendien ook huisartsen en de cliëntenraad als vertegenwoordigers van de ‘klanten van de organisatie’.

De accreditatie is geldig tot 2018. “Het betekent dat we het continu verbeteren alleen maar verder gaan uitbouwen; dit is een goede stimulans,” meldt Mar-griet Witteveen.


NIEUWS

004_006_Nieuws.indd 4 20-11-14 17:28

Spreekbeurtko� er voor basisschoolleerlingen

Echte laboratoriumbuisjes, een operatiejasje, een stethoscoop, ECG-stickers... Een spreek-beurt over het ziekenhuis wordt nog veel

levendiger als je ook echte ziekenhuisspullen kunt laten zien aan je klasgenoten. Basisschoolleer lingen kunnen een spreekbeurtko� er lenen bĳ het West-friesleerhuis. Paulien Oranje, opleidings coördinator van het Westfriesleerhuis: “Er wordt ons regelmatig om spreekbeurtinformatie gevraagd. Om het de leerlingen wat makkelĳ ker te maken hebben we de informatie gebundeld in een spreekbeurtko� er. Andere ziekenhuizen werken hier al wat langer naar tevredenheid mee en de basisschoolleerlingen lenen de ko� er met plezier. Daarom wilden we deze mogelĳ kheid ook aan de basisschoolleerlingen in onze eigen regio bieden.”

De ko� er is aan te vragen bĳ het Westfriesleerhuis, via telefoonnummer 0229-208630 of via [email protected].

De borstkankerzorg van het Westfriesgasthuis hee� het roze lintje van de Borstkanker-

vereniging Nederland (BVN) ontvan-gen. Om dat te vieren wapperde dins-dag 9 september een groot roze lint van 10 meter vanaf de bouwkraan bĳ het Westfriesgasthuis. Onder het toeziend oog van de kraanmachinist mochten mammacareverpleegkundige Marlène Kok en oncologisch chirurg Marc Go-vaert het lint de lucht in sturen.

Arno Timmermans, voorzitter van de raad van bestuur, greep de gelegenheid aan medewerkers die betrokken zĳ n bĳ de behandeling van borstkanker in het zonnetje te zetten. “Jaarlĳ ks worden 200 patiënten met borstkanker behandeld in het Westfriesgasthuis. We stellen als ziekenhuis hoge eisen aan de kwaliteit van onze zorg. De strenge criteria van BVN helpen ons de lat hoog te houden. Maar uiteindelĳ k is de toewĳ ding en expertise van het borstkankerzorgteam allesbepalend

voor patiënten in een moeilĳ ke en intensieve periode van hun leven. Dat team bestaat uit verpleegkundigen, chirurgen, radiologen, internisten en radiotherapeuten die nauw met elkaar samenwerken.” Het behalen van het roze lintje werd ook gevierd met de patiënten van de afdeling Oncologie. Zĳ kregen een taartje aangeboden.

Over het roze lintjeHet roze lintje is onderdeel van de Monitor Borstkankerzorg: een online keuzehulp met informatie over het zorgaanbod van ziekenhuizen en patiëntervaringen. De monitor en de criteria voor het roze lintje zĳ n in te zien via borstkanker.nl/monitor_borst-kankerzorg. Dit jaar weegt de stem van de patiënt zwaarder dan voorheen in de criteria voor het roze lintje. Deze stem wordt gehoord via een online vra-genlĳ st. Patiënten delen aan de hand van de vragen hun ervaringen met de zorg in het ziekenhuis.wfg.nl/borstkanker

Roze lint wappertvoor Westfriesgasthuis


004_006_Nieuws.indd 5 20-11-14 17:28

Manon Alders, eigenares van kap-salon Hairfun aan de Dubbele Buurt in Hoorn, hee� een tweede

vestiging geopend in het Westfriesgasthuis. Toen Manon via een klant in de salon te horen kreeg dat ze in het ziekenhuis graag een kapsalon wilden hebben, was de keuze snel gemaakt. “Dit is een kans die we niet voorbĳ willlen laten gaan. We zien het als een geweldige uitdaging.”

Knippen, föhnen en meerDe nieuwe kapsalon bevindt zich in de centrale hal van het ziekenhuis, naast restaurant ‘t Boetje. De bescheiden ruimte is

omgetoverd tot een moderne kapsalon die van alle gemakken is voorzien. Het complete programma van haarbehandelingen wordt aangeboden. Knippen, föhnen, verven en s� len, het kan allemaal. En iedereen is wel-kom: patiënten, medewerkers, bezoekers en trouwe klanten van Hairfun.

HaarwerkenAls extra service hebben vier hairs� listen van Hairfun zich gespecialiseerd tot ‘Gecertifi ceerd Haarwerker’. Dankzĳ deze opleiding kunnen zĳ mensen die tĳ delĳ k of permanent door ziekte hun haar verliezen, optimaal begeleiden en adviseren. Tĳ dens

zo’n adviesgesprek worden alle mogelĳ khe-den omtrent de haarstukken met de cliënt besproken. Zo kan de cliënt tussen synthe-tisch en echt haar kiezen en worden er ook modieuze caps, tulbanden en hoofddoeken aangeboden. Daarvoor is in de kapsalon een aparte ruimte ingericht. Hairfun hee� zorgcontracten afgesloten met de meeste zorgverzekeraars, zodat ook veel van deze behandelingen (deels) worden vergoed .

Hairfun WFG is geopend op dinsdag, donder-dag en vrĳ dag van 9.00 tot 17.30 uur. Je kan even binnen stappen of bellen voor het ma-ken van een afspraak via tel. 0229-230170.

Geknipt voor het

Westfriesgasthuis

BLĲ F OP DE HOOGTE VAN ALLE ONTWIKKELINGEN


NIEUWS

004_006_Nieuws.indd 6 20-11-14 17:28

Titel Wak Techniek Acryl op doek, 100x 100 cm Kunstenaar Ryanne WienerInfo ryannewiener.nl , kunstenaarsvereniging De Boterhal


KunsT

007_Kunst.indd 7 20-11-14 17:29

O p de afdeling Revalidatie van het Westfriesgasthuis werken vier handtherapeuten. Dit zĳ n � siotherapeuten en ergothera-

peuten die zich gespecialiseerd hebben in het behandelen van complexe handletsels of handaandoeningen. Handtherapie is een specialisatie op zich. Guusje: “Binnen het Westfriesgasthuis bestaat deze specialisatie al geruime tĳ d, we hebben een goede reputatie en zien patiënten vanuit de hele provincie.”De meest voorkomende handletsels zĳ n breuken van pols of vingers. “We zien ook vaak patiënten die ongelukken hebben gehad tĳ dens het klussen. Soms is een buig- of strekpees geraakt. Bĳ voorbeeld door de cirkelzaag of klussen met glas. Sommige

Handtherapie:Handtherapie:

‘Het is tenslotte je belangrĳ kste

instrument.’Je hand is niet zo simpel als het lĳ kt. Soms

hoor je mensen zeggen: “Ach het is maar een pink,” maar zelfs een pink kan grote

consequenties hebben voor je werk, de dagelĳ kse dingen of het uitvoeren van je hobby’s. Ergotherapeut Tanja Bakker en

� siotherapeut Guusje Besteman vertellen meer over hun specialisatie handtherapie.


MEDISCH

008_009_Medisch_Hoofdartikel.indd 8 20-11-14 17:30

patiënten zĳ n meerdere of alle vingers tĳ dens zo’n ongeluk kwĳ tgeraakt. Of hebben operatief hun vingers teruggekregen. Met goede handtherapie kunnen ook zulke vingers weer heel redelĳ k functioneren.” “Je hand is zo’n fascinerend onderdeel van je lĳ f en is veel meer dan botjes, spieren, zenuwen en pezen. Het is je belangrĳ kste instrument,” vertelt Tanja. “Dus als er ook maar iets mankeert in je hand is het snel invaliderend. Goed nabehandelen, en revali-deren na een operatie aan de hand kan veel opleveren. “Handtherapie is heel praktisch en je kunt vaak snel verbeteringen zien,” vertelt Guusje enthousiast. De meeste patiënten worden na een operatie naar ons doorwezen. Bĳ

ernstige letsels of hersteloperaties is het een uitdaging om te zien hoe ver je kunt komen. Maar je hebt als handtherapeut ook te maken met bĳ voorbeeld overbelastingsklachten.

Dan is het belangrĳ k de patiënten bewust te maken van de dingen die ze doen, zodat ze die kunnen veranderen.”Omdat de handtherapeuten in het Westfries-gasthuis op de afdeling Revalidatie werken

is er meer mogelĳ k. Tanja: “De patiënt wordt gezien vanuit alle invalshoeken; er wordt gekeken naar de mens als totaal. Als er bĳ voorbeeld sprake is van een groot hand-trauma met een grote impact op werk en gezin, dan kan ook maatschappelĳ k werk een rol spelen. Zo is er sprake van een multidisciplinaire aanpak.”Tanja en Guusje zĳ n ook actief als vrĳ wil-ligers voor de stichting Hands Across Borders. Voor die stichting reizen zĳ bin-nenkort af naar Nepal om daar voorlichting en les te geven aan lokale therapeuten. Zĳ zullen daar samen met een plastisch chirurg en nog drie collega handtherapeuten verschillende centra te bezoeken, waaronder centra voor lepra.

JE HAND IS ZO’N FASCINEREND

ONDERDEEL VAN JE LĲ F

Guusje Besteman:“Handtherapie is heel praktisch en je kunt vaak snel verbeteringen zien.”

Tanja Bakker:“Je hand is veel meer dan botjes, spieren, zenuwen en pezen.”


008_009_Medisch_Hoofdartikel.indd 9 20-11-14 17:30

1 Waarom heb je voor dit vak gekozen?

“Dat het iets met mijn handen moest worden waar ik ook bij na moest denken, stond voor mij als een paal boven water. Mijn vader was ook al een handige jongen. Hij was verkeersvlieger, maar draaide er bijvoorbeeld zijn hand niet voor om om zelf een caravan te bouwen. En mijn moeder, gek op alles waar een stekker aan zat, regelde tot haar tachtigste nog al haar bankzaken vanachter de computer. Als kind wilde ik graag timmerman of loodgieter worden, maar later leek instrumentmaker mij heel leuk. Op de middelbare school besefte ik een voorliefde te hebben voor het werken met mensen. Toen was de keuze snel gemaakt.”

2 Wie was je meest invloedrijke leer-

meester en waarom?“Mijn leraar natuurkunde op de HBS heeft me gestimuleerd tandheel-kunde te gaan studeren. Prachtige opleiding, maar uiteindelijk blijft de praktijk de beste leermeester.”

3 Als je dit beroep niet had gekozen,

wat was je dan gewor-den?“Architect. Het lijkt me namelijk ge-weldig om samen met de opdracht-

gever iets te ontwikkelen wat voor hem of haar voelt als een warme jas. Als je dan ook nog binnen het beschikbare budget blijft, kan het he-lemaal niet meer stuk. Die uitdaging lijkt me geweldig!”

4 Wat was je eerste betaalde (bij-)baan?

“Ik ben opgegroeid in Muiderberg. Heel jong, ik denk op 11- of 12-jarige leeftijd, was ik al druk bezig met het maken van horren. Ons dorp lag aan het IJsselmeer en dat had tot gevolg dat we ’s zomers veel last hadden van muggen. In die tijd bestonden er nog niet van die handige rolhorren. Dus besloot ik het gat in de markt op te vullen. Ik ging bij de mensen thuis opmeten en maakte bij ons in de schuur een frame van hout. Tiental-len heb ik er gemaakt. Het was een geweldige handel.”

5 Wat maakt jouw dag goed?

“Dat kan al vrij snel op de dag zijn, namelijk als het zonnetje schijnt.”

6 Welke ontdekking zou je leven het

meest verbeteren?“Het zou mooi zijn als er een app zou komen met de krant van volgende week. Wat zou er dan een hoop el-lende in de wereld kunnen worden voorkomen.”

7 Stel: je bent zelf patiënt, wat vind je

dan belangrijk?“Aandacht en interesse van de behan-delend arts en de medewerkers. Alle moderne artsen zijn eigenlijk wel vakbekwaam, maar juist door empa-thie geniet je het volle vertrouwen.”

8 Wat vind je van het Westfriesgasthuis?

“Een bijzonder open en vriendelijk ogend ziekenhuis. Gelukkig heb ik als patiënt tot dusverre weinig ervaring, maar in collegiaal opzicht niets dan lof!”

9 Met wie werk je graag samen?

“Met mijn eigen vijf medewerkers: Margret, Daisy, Ada, Sabina en Ra-chella. Een team dat graag met elkaar samenwerkt. Dat werkt plezierig en het gevolg is dat automatisch de ef-ficiency en de kwaliteit stijgen.”

10 Waarom woon je in West-Friesland?

“Opgegroeid in Muiderberg, wilde ik perse aan het IJsselmeer blijven wo-nen en werken. Tijdens mijn studie ben ik vanuit Amsterdam langs het IJsselmeer gaan fietsen en heb alle plaatsen bekeken. Hoorn leek veruit het meest geschikt. Daar heb ik nooit spijt van gehad. Sterker nog, ik had geen betere keuze kunnen maken.”

“ Juist door empathie geniet Je het volle vertrouwen”

jan guijs10 vragen aan…

10 | Te gast | editie 03 2014

010_011_Tien_vragen_aan.indd 10 20-11-14 17:30

Jan Guijs is geboren in 1951 en sinds 1976 tandarts in het Hoornse Risdam. Met

een jonge collega tandarts, een mondhygiëniste en drie

assistentes runnen zij een praktijk aan De Huesmolen.

Hij is getrouwd en heeft twee dochters. Zijn opleiding heeft

hij gedaan in Amsterdam.


010_011_Tien_vragen_aan.indd 11 20-11-14 17:30

… komt voor een gehoortest. Hij heeft last van een piep in z’n oor. “Een paar maanden geleden is m’n gehoor ook al getest. Nu gaan ze kijken of er wat veranderd is. Jarenlang heb ik op de bouw gewerkt met lawaai om mij heen. Altijd was ik ontzettend voorzichtig met het beschermen van m’n gehoor. Nu ging ik in m’n eigen tuin boren in beton. Heel eventjes maar, dat kan geen kwaad dacht ik. Nou, wel dus. Zo’n piep hoor je de hele tijd. Je kan er stapelgek van worden, maar de truc is om er zo min mogelijk aandacht aan te besteden.” Hij is trouwens geen onbekende hier. “Ik had hartklachten. Toen ben ik ge-dotterd en heb ik een stent gekregen. Dat maakte een hoop verschil. Laatst kreeg ik toch weer een onrustig gevoel. Alsof m’n hartritme niet he-lemaal op orde is. Dat ga ik wel even melden bij de cardioloog.” Maar dat weerhoudt hem er niet van om nog elke week karate te beoefenen. “Een prachtige sport, waarbij het draait om etiquette en discipline. Ik ben geen vechtersbaas.”

Henk Hilligen…


wie bent u?

012_013_Wie_bent_u.indd 12 20-11-14 17:31

… drinkt met haar man Jan een kop koffie. Hij heeft zo een afspraak bij de orthopedisch chirurg. Zijn knie is het probleem. “Na een fietstochtje deed ie zeer. Hij dacht dat het met een beetje rust wel over zou gaan, maar dat viel tegen.” Toch maar naar de huisarts dus. Die wilde het ook nog even aankijken. “Uiteindelijk bleef die knie maar zeer doen. Daarom hebben we een foto laten maken in het ziekenhuis. Waarschijnlijk is het artrose en moet er een nieuwe knie in.” Maar voordat die vervangen kan worden, moet eerst de streptokok-kenbacterie helemaal uit zijn lijf zijn. “Ja, hij werd steeds zieker en knapte maar niet op. Toen hebben ze bloed geprikt. Daaruit bleek dat hij een streptokokkeninfectie heeft. En zo ben je dus maanden uit de running.” Niet erg handig want ze hebben een eigen slagerij in Benningbroek. “Al bijna 40 jaar. We maken alles zelf: soep, worst, barbecuevlees, noem maar op. Nu hebben we hulp ingeroepen van ZZP’ers en bevriende slagers, want de zaak moet toch draaien. Zij doen het zware werk, maar hij zit er wel met z’n neus bovenop. Van de week heeft ie er nog eentje geleerd hoe je bloedworst moet maken.”

Mary DaM…


012_013_Wie_bent_u.indd 13 20-11-14 17:31

ANDRÉ RIEUZe hee� een verstandelĳ ke beperking en hee� een beroerte

gehad. Al dagen ligt ze met haar ogen dicht. Af en toe praat ze wel, maar we kunnen haar niet verstaan. We verzorgen haar en praten tegen haar, maar we krĳ gen niet goed contact. Totdat de familie haar eigen muziek meeneemt.

Die ochtend ga ik haar verzorgen. Ik vind een muziekje ook wel gezellig dus ik kies uit haar collectie een CD van André Rieu en zet hem aan. Wat er dan gebeurt, is

bĳ na niet op papier te zetten. Haar ogen gaan open en haar gezonde arm gaat de lucht in. Ze dirigeert op de maat van de muziek en ze zingt mee.

Ik ben natuurlĳ k razend enthousiast en dans en zing ook mee. Ze wordt steeds vrolĳ ker. Ze lacht en doet mee. Haar arm gaat constant ritmisch heen en weer.

Zelfs wanneer we haar op haar zĳ draaien, blĳ � het doorgaan. We maken afspraakjes, en voor zover ik haar kan volgen vindt ze André een mooie

man en zullen we met elkaar dansen als ze weer beter is. Ze wil eenmooie Sissi-jurk aan. Het is zo ontroerend. Uiteindelĳ k is ze erg

moe van alle inspanning. Ik kĳ k uit het raam. Het sneeuwt. Op de achtergrond hoor ik André Rieu en ik denk bĳ mezelf:

Wat hebben we toch een prachtig vak!


UIT DE PRAKTĲ K

014_Uit_de_praktijk.indd 14 20-11-14 17:31


OP DE KIEKFOTO’S UIT DE REGIO

Hee� u foto’s van de regio? En wilt u ze met ons delen? Stuur ze dan op naar [email protected] onder vermelding van

‘Op de kiek’. Wie weet ziet u ze dan terug in de volgende ‘Te Gast’.

BOOM IN DE ZON - MARGREET VINK

FOTO’S UIT DE REGIOOP DE KIEK

NIEUWLAND HOORN - CAROLIEN LAAN

KLOMPENMAECKERSPAD BOBELDĲ K - COWI DE BOER

BOLLEN PLANTEN - WIL VAN PELT

NIEUWSTEEG HOORN - CAROLIEN LAAN

LEA IMMEN - WESTFRIEZENDAG IN SCHAGEN

015_Op_de_kiek.indd 15 20-11-14 17:32

OPRECHTEINTERESSE VOOR

PATIËNT EN MEDEWERKER

Het Westfriesgasthuis hee� patiëntveiligheid en kwaliteit van zorg hoog in het vaandel staan. En

dat moet ook zo blĳ ven. Juist in deze tĳ d van kostenbeheersing in de gezondheidszorg en een

sterk veranderend zorglandschap is het van belang dat daar aandacht voor blĳ � . Maar hoe kun je als

ziekenhuis de patiëntveiligheid en kwaliteit van zorg hoog houden, zelfs verbeteren, en toch e� ciënter

werken? Het Westfriesgasthuis hee� ingezet op een beproefde managementfi losofi e: Lean. Ilse de Vries is

programmamanager Lean in het ziekenhuis en vertelt wat Lean in de praktĳ k kan betekenen.

LEAN-FILOSOFIE IN HET WESTFRIESGASTHUIS:

INTERVIEWILSE DE VRIES


016_019_Corporate_Artikel.indd 16 20-11-14 17:32

Waar komt Lean vandaan?

In Nederland werken al veel bedrĳ ven

volgens de Lean-fi losofi e. De basis

hiervan ligt bĳ het Japanse bedrĳ f Toyota.

Een medewerker van Toyota bedacht dat

alleen de bedrĳ fsprocessen waaraan de

klant waarde hecht of waar hĳ bereid is voor

te betalen nuttig zĳ n. Alle overige activitei-

ten zĳ n verspilling en dus overbodig. Met

dit denkbeeld legde hĳ de kiem voor het

‘Toyota Production System’, dat vervolgens

uitgroeide tot de managementfi losofi e Lean.

In ziekenhuizen werd Lean voor het eerst

toegepast in de Verenigde Staten.


INTERVIEWILSE DE VRIES

“De letterlĳ ke betekenis van het woord ‘Lean’ is ‘slank’,” begint Ilse. “De Lean-fi losofi e

draait dan ook om het ‘slank maken’ van bedrĳ fsprocessen. Een Lean-organisatie is een organisatie waarin alle medewer-kers elke dag bezig zĳ n met de vraag

hoe de klant voorop gesteld kan worden: met welke zorg

wordt de klant het best bediend? In

management-taal: niet zozeer or-ganisatiege-richt werken, maar juist

klantgericht. Dat kan al in

kleine verbeterin-gen zitten. Zo wordt

bĳ het maken van een afspraak in het ziekenhuis niet alleen rekening gehouden met de beschikbaar-heid van de arts of verpleegkundige, maar ook met de beschikbaarheid van de patiënt. Rekening houden met school-tĳ den bĳ voorbeeld is voor veel patiënten heel prettig.”

Overtuigd van de grote waarde voor het ziekenhuis, besloot het bestuur van het Westfriesgasthuis de Lean-fi losofi e over

te nemen. In 2010 werden al de eerste stappen gezet en ruim een jaar geleden werd Ilse aangesteld als programma-leider Lean. De ziekenhuisorganisatie maakt nu kennis met de Lean-fi losofi e. “Het lĳ kt niet zo moeilĳ k om klantge-richt te werken, maar als je goed naar de bedrĳ fsprocessen in de organisatie kĳ kt zie je dat er ten behoeve van de patiënt toch veel verbeterd kan worden. De Lean-methodiek kan ons daar goed bĳ helpen.” Ilse vertelt trots dat het zie-kenhuis inmiddels 16 Lean-geschoolde trainers hee� , die hun kennis en erva-ring via interne scholing overdragen op collega’s. “Inmiddels zĳ n op deze manier vele medewerkers geschoold en waar nodig ondersteun ik hen,” aldus Ilse.

Wachttĳ denUit intern marktonderzoek kwam on-langs naar voren dat patiënten van het Westfriesgasthuis lange wachttĳ den de grootste ergernis vinden. Ilse vertelt dat men op diverse afdelingen met behulp van de Lean-methodiek hiermee aan de slag is gegaan. Door processen te analyse-ren en waar nodig te verbeteren, kunnen wachttĳ den verminderd of zelfs weg-genomen worden. “Een mooi voorbeeld hiervan zien we bĳ onze polikliniek Oncologie. Door enkele aanpassingen is het proces van een bepaalde behande-ling e� ciënter ingericht. De wachttĳ d

kon hierdoor worden teruggebracht tot maximaal 20 minuten. Dat is dus een prachtige verbetering voor onze patiën-ten. En óók voor de medewerkers, want zĳ werken e� ciënter en dat verhoogt het werkplezier,” aldus Ilse.

“Goed voorbeeld doet goed volgen” Belangrĳ k bĳ Lean is dat de goede re-sultaten gedeeld worden in de zieken-huisorganisatie. Dit stimuleert andere afdelingen om ook kritisch naar eigen werkprocessen te kĳ ken. Ilse noemt graag nog een voorbeeld van een succes-vol Lean-project. “De afdeling Dialyse zal volgend jaar verhuizen naar het nieuwe gebouw van het Westfriesgasthuis. De medewerkers van de afdeling zĳ n, met behulp van Lean, volop bezig met de voorbereidingen hiervoor. Door de nieu-we ruimte van de afdeling na te bouwen en te oefenen met de nieuwe werkwĳ ze, kwamen de medewerkers erachter wat wel en wat niet goed werkt in de nieuwe situatie. Daar betrokken ze ook de patiënten bĳ . Samen werken aan een patiëntgerichte afdeling: de patiënt voorop en verspilling voorkomen. Dit Lean-project levert voor de patiënt een belangrĳ ke verbetering van de zorg op. Ilse: “Dat is toch mooi? Dit is waarom we werken in de zorg!”

“ZO KUNNEN WE

WACHTTIJDEN VERMINDEREN

OF ZELFS WEGNEMEN”


In de omgeving van Hoorn werden in

de vĳ � iende eeuw al ‘pinksternakelen’,

o� ewel pastinaken verbouwd en door

‘wortelwĳ ven’ op de markt verkocht.

Tegenwoordig wordt deze witte wortel tot

de vergeten groenten gerekend. Tot enkele

jaren geleden werd hĳ bĳ na niet meer

geteeld. Gelukkig is de pastinaak weer

helemaal terug en vind je hem soms zelfs

in de supermarkt. Pastinaak is lekker en

gezond en zit vol mineralen.

CEESKoken met

Cees Nee� es is in 1981 als leerlingkok in het Westfriesgasthuis begonnen en nooit meer weggegaan. Hĳ gee� regelmatig kookworkshops aan mensen met een bĳ zonder dieet.

CULINAIR


020_021_Kookt_u_mee.indd 20 20-11-14 17:33

Bereidingstĳ d60 minuten

Ingrediënten• 400 g kruimige aardappels,

geschild en in stukken• 400 g pastinaak, geschild en

in stukken boter, om in te bakken• 100 g sjalotten, grof gesnipperd• 100 ml Hertog Jan Karakter (bier)• 1 eetl appel- of perenstroop,

of meer naar smaak• 50 ml halfvolle melk• 2 eetl fĳ ngehakte verse peterselie

Extra nodigpureestamper

BereidingKook in een pan kokend water de aardappels en de pastinaak samen in ca. 20 minuten gaar. Bak intussen voor de saus de sjalotten goudbruin in een klontje boter. Blus af met het bier. Roer de stroop door de saus en breng hem op smaak met een snufj e zout. Verwarm de melk in een pannetje of in de magnetron. Stamp met de pureestamper de aardappel, de pastinaak en de hete melk door elkaar. Breng op smaak met peper en zout. Serveer de stamppot in een voorverwarmde schaal en zet de sjalottensaus er apart bĳ . Garneer het gerecht met de fĳ ngehakte peterselie. Lekker met rookworst.

Stamppot van pinksternakelenStamppot van pinksternakelen

Tip!Voor een vegetarische variant kun je de rookworst vervangen door reepjes zongedroogde tomaat of blokjes (oude) kaas.


020_021_Kookt_u_mee.indd 21 20-11-14 17:33

Patiënten Westfriesgasthuis eten lekker vers uit de regio

Mevrouw de Haas:

“Ik ben bĳ mĳ n man op bezoek. Heel fĳ n dat ik een bordje kan

mee-eten.”


022_023_Heerlijk_eten_van_hier.indd 22 20-11-14 17:34

P atiënten van het West-friesgasthuis verse, gezonde en ook nog

duurzame maaltĳ den uit de ei-gen streek serveren. Met dat voor ogen hebben het Westfriesgast-huis, G reenPort Noord-Holland Noord, Handelshuis Atlantis en Diverzio de afgelopen maanden hun kennis en kunde gebundeld.

Ruud Mars, al meer dan dertig jaar kok in het Westfriesgast-huis, vertelt: “Samen met topkok Ron Blaauw hebben wĳ nieuwe menu’s ontwikkeld. Opgebouwd uit ingrediënten die grotendeels uit de regio komen. Spinazie uit Lutjebroek, rundvlees van Texel en duurzaam gevangen vis uit de Noordzee. Het komt allemaal hartstikke vers op de borden van onze patiënten.”

Eten met smaakDagelĳ ks bereidt het Westfries-gasthuis meer dan 200 maaltĳ -den voor zĳ n patiënten. Nils van Mourik, facilitair manager van het Westfriesgasthuis: ”Wĳ zien onze patiënten als gasten en we proberen zoveel mogelĳ k in te

spelen op hun wensen en behoef-ten. De maaltĳ d is voor veel pa-tiënten een van de belangrĳ kste momenten op de dag. Bovendien draagt goede voeding bĳ aan een voorspoedig herstel. Daarom vinden we het belangrĳ k dat onze maaltĳ den lekker, vers en voedzaam zĳ n. Daarnaast is het natuurlĳ k mooi meegenomen dat we de lokale economie hier-mee ook een handje helpen.”

Witlof uit NibbixwoudRuud is blĳ dat hĳ aan de slag kan met mooie producten die maar een paar kilometer ver-derop geteeld worden. “Ik krĳ g bĳ voorbeeld prachtige witlof binnen van kwekerĳ Spruit uit Nibbixwoud. Daar kan ik dan iets heel lekkers van maken in combinatie met Beemsterkaas en Texelse ham. Vervolgens krĳ gt de patiënt het knap geserveerd uit handen van onze serviceme-dewerkers. En als ze willen, kun-nen ze op de iPads de fi lmpjes kĳ ken over waar hun eten nou precies vandaan komt. Zien ze Dirk Spruit vertellen hoe die z’n witlof kweekt. Leuk toch?”

Patiënten Westfriesgasthuis eten lekker vers uit de regio


(H)EERLĲ K ETEN VAN HIER

022_023_Heerlijk_eten_van_hier.indd 23 20-11-14 17:34

Het zijn vaak kleine dingen. Soms grote. Maar iedereen heeft wel iets om trots op te zijn in het Westfriesgasthuis. Dit keer vertelt kinderarts Gavin ten Tusscher waar hij trots op is.

NO DEHPIn 2002 is dokter Ten Tusscher gepromoveerd op een onderzoek naar de effecten van dioxines. Dat zijn toxische stoffen die ontstaan bij verbranding van afval van pvc. “Daaruit bleek het schadelijke effect op kinderen groot. Gelukkig kon ik er iets mee doen.” Met een glimlach trekt Ten Tusscher vervolgens de lades open op de afdeling Neonatologie (couveuseafdeling). Alle infuuszakken en medische hulpmiddelen op deze afdeling bevatten geen weekmakers. Op het etiket van een maagsondeslang voor baby’s wijst hij aan: ‘NO DEHP’. “DEHP is een weekmaker die verwerkt is in PVC om onder andere het plastic buigzaam te maken, maar bij aanraking met vocht weg kan lekken naar de patiëntjes. In wetenschappelijk onderzoek is aangetoond dat weekmakers geboorteafwijkingen, kanker en voortplantingsstoornissen kunnen veroorzaken. Nagenoeg al het materiaal op de couveuseafdeling is daarom vervangen. Zo wordt de kans op schadelijke gezondheidseffecten later in het leven van de pasgeborene zoveel mogelijk beperkt. Ook wordt bij de begeleiding van zwangerschappen aandacht besteed aan de effecten van weekmakers. “Het Westfriesgasthuis is helaas het enige ziekenhuis in Nederland met dit beleid. Internationaal is er wel meer aandacht voor. Bepaalde ziekenhuizen in de Verenigde Staten, Oostenrijk en Denemarken hebben ook PVC-vrije alternatieven geïntroduceerd voor medische hulpmiddelen,” weet Gavin.

In Nederland is er een warenwetregeling waarin wordt bepaald dat gevaarlijke weekmakers niet meer mogen voorkomen in speelgoed en kinderwaren. Vooral speelgoed waar op gesabbeld wordt, wordt goed beschermd.

wfg.nl/pvcvrij

(bron WWW.veiligHeiD.nl)


mijn TroTs

024_025_Mijn_trots.indd 24 20-11-14 17:37


024_025_Mijn_trots.indd 25 20-11-14 17:37


PĲ LER

E en ongeluk zit in een klein hoekje. De vlam in de pan, een kop hete thee die over je heen valt, of de barbecue verkeerd aansteken. Voordat je het weet heb je een brandwond. En dat is niet

alleen pĳ nlĳ k, maar kan ook levensbedreigend zĳ n.“Op de Spoedeisende Hulp zien we helaas regelmatig mensen met brandwonden, ” vertelt Marco Bĳ voet, Spoedeisende-Hulparts. “In theorie weten mensen wel wat ze moeten doen in geval van brand, maar in de prak-tĳ k gaat het toch nog vaak mis. Door de schrik vergeten ze dan hoe ze moeten handelen. Dat is natuurlĳ k ernstig, want elke seconde telt. Gelukkig zĳ n de hulpdiensten vaak snel ter plaatse. Zĳ weten precies welke actie nodig is.”

Wat kun je doen bĳ een brandwond?• Koel de wond ±10 minuten.

(Bĳ voorkeur lauw zacht stromend leidingwater).• Voorkom onderkoeling… Koel alleen de wond!• Verwĳ der alleen de kleding die niet aan de wond

klee� .• Waarschuw de hulpdienst bĳ blaren, een aangetaste

huid of elektrische en chemische verbrandingen.• Smeer niets op een brandwond.• Bedek de wond met steriel verband of een schone

doek.• Geef het slachtoff er geen eten of drinken.• Vervoer het slachtoff er, indien mogelĳ k, zittend

De behandeling op de Spoedeisende Hulp“Wanneer een patiënt bĳ ons op de Spoedeisende Hulp komt, beoordelen we altĳ d eerst hoe de patiënt er aan toe is,” legt Bĳ voet uit. “Is er onmiddellĳ k levensreddend handelen nodig, zoals beademing of hartmassage? Daar-na bepalen we de ernst van de verwonding. We bereke-nen het totale lichaamsoppervlak dat verbrand is. Vooral derdegraads brandwonden zĳ n erg verraderlĳ k omdat ze minder pĳ nlĳ k zĳ n dan men verwacht. Dit komt doordat de zenuwen in de huid (die de pĳ nsignalen doorgeven) zĳ n aangetast.”

Bĳ voet: “Vervolgens bepalen we de behandeling. Vaak betekent dit dat we met een infuus vocht toedienen en pĳ nstilling geven. Daarnaast beschermen we de wonden voor infectie door ze te bedekken met steriele doeken. Als de verbranding heel ernstig is, verplaatsen we de patiënt zo snel mogelĳ k naar het brandwondencentrum in Beverwĳ k. In minder ernstige gevallen wordt de patiënt opgenomen op onze eigen Intensive Care.”

Brandwonden

GRAADSVERBRANDING

1e • Geen wond, dus de huid

is niet stuk

• Soms wat opgezwollen

• Rood en/of roze

• Droog

• Prikkend tot pĳ nlĳ k

GRAADSVERBRANDING


JE ZAL HET MAAR HEBBEN...

026_027_Je_zal_het_maar_hebben_B.indd 26 21-11-14 10:44


WISTJE DAT?

Er vielen in 2013 in totaal 53 doden en 600 gewonden als gevolg van een woningbrand.

Er waren ruim 6000 woningbranden.

Er zĳ n bĳ na geen slachto� ers in huizen met een goedwerkende rookmelder.

Er hangen in het westfriesgasthuis 232 brandblussers en 163 brandhaspels.

Er worden jaarlĳ ks bĳ na 200 trainingen gegeven op het gebied van brand en ontruiming

Deze training is verplicht voor alle medewerkers van het Westfriesgasthuis.

2eGRAADS

VERBRANDING

• Glanzend rood/roze

• Diepere wond

• Nat

• Blaren

• Pĳ nlĳ k

• Voelt soepel

3e • Minder pĳ n dan verwacht

• Huid volledig beschadigd

• Wit/beige/donkerbruin

• Droog/leerachtig

• Stug

GRAADSVERBRANDING


026_027_Je_zal_het_maar_hebben_B.indd 27 21-11-14 10:44

Op de middelbare school verloor Faraaz Ramdjanbeg (20) in twee jaar tĳ d drie vrienden. Twee van hen door zelfdoding. “Het was steeds een hele klap. Na de laatste keer zeiden we: dit kan zo niet langer!” Met de organisatie Tweestrĳ d moedigt hĳ jongeren aan te praten als hen iets dwarszit.

PRATEN ALS JE IETS DWARSZIT


MĲ N VERHAAL

028_031_Mijn_verhaal.indd 28 20-11-14 17:38

p 11 februari 2011 kwam mĳ n

klasgenoot Rob bĳ een auto-ongeluk

om het leven. Zoiets komt natuurlĳ k totaal

uit het niets, dus het was een grote schok. In die tĳ d maakte ik

samen met vier andere jongens al muziek. We schreven een rap voor Rob waarin we vertelden dat we hem misten. Zĳ n ouders vonden het heel mooi en het was voor ons een manier om onze gevoelens van ons af te schrĳ ven. Niet veel later hoorden we dat een meisje uit mĳ n jaar zich had opgehangen. Ze lag nog een half jaar in coma voor ze overleed. Nog eens zes maanden later sprong een andere vriendin voor de trein. Ze had het jaar daarvoor bĳ mĳ in hetzelfde jaar gezeten en we kenden haar ook goed van feestjes en uitgaan. Ze was een gezel-lige meid. Zo volgde de ene klap op de andere, we had-den nauwelĳ ks tĳ d om het te verwerken. Na de laatste keer zeiden we tegen elkaar: dit kan zo niet langer!

We schreven opnieuw onze gevoelens van ons af, maar deze keer bevatte het nummer ook een boodschap: praat als je iets dwarszit. Onze rap ging rond op school en al snel kregen we allerlei reacties via brieven en facebook-berichten. Wel twintig of dertig lee� ĳ dsgenoten vertel-den hun verhaal over dingen als pesten, huiselĳ k geweld en eenzaamheid. Sommigen schreven dat ze geen zin meer hadden om te leven. We gingen het gesprek met hen aan en maakten regelmatig mee dat ze in huilen uit-barstten. In de gesprekken probeerden we iets voor hen te betekenen, wat advies te geven en van het negatieve

iets positiefs te maken. Het was echt een jongeren-voor-jongerenconcept.

Op een gegeven moment kwam ik met een ander aspect in aanraking: ik maakte kennis met iemand die kanker had en hoorde zĳ n verhaal. Daar was iemand die juist vocht voor zĳ n leven! Dat had grote impact op mĳ en ik dacht: wat zou er gebeuren als je dit verhaal ook aan an-dere jongeren zou kunnen vertellen? Ik begon personen bĳ elkaar te brengen: steeds een kankerpatiënt en een depressieve jongere. Dat heb ik zeven keer gedaan, steeds met een positief resultaat. Het was wel heel intensief en kostte veel tĳ d. Eerst had ik een intake met beide personen apart, dan volgde de confrontatie en ten slotte kwamen er dan nog een paar nagesprekken. Via mĳ n moeder, die in het Westfriesgasthuis werkt, kende ik twee artsen aan wie ik mĳ n verhaal zelf ook weer kwĳ t kon en naar wie ik steeds kon terugkoppelen hoe het was gegaan.

Inmiddels had ik langzamerhand een team van jongeren verzameld die zich voor het hetzelfde doel wilden inzet-ten. Dit leidde tot het ontstaan van Tweestrĳ d. We beslo-ten de twee perspectieven via hiphop in beeld te brengen. We maakten een rap en een clip die het verhaal vertellen van iemand met kanker die vecht voor zĳ n leven en een meisje dat een eind aan haar leven wil maken. Op 7 mei was de première in het Westfriesgasthuis. Er waren veel mensen gekomen, onder wie een paar wethouders. Ze waren enthousiast over ons initiatief.

Met Tweestrĳ d richten we ons nu vooral op het geven van gastlessen op middelbare scholen in de regio. West-Fries-land staat bekend om het relatief hoge aantal zelfdo-

p 11 februari 2011 kwam mĳ n



uit het niets, dus het was een grote schok. In die tĳ d maakte ik

samen met vier andere jongens al muziek.



uit het niets, dus het was een “O“O30 | Te Gast | editie 03 2014

MĲ N VERHAAL


dingen onder jongeren. Wĳ denken dat jongeren te weinig praten over wat er in hen omgaat. We hebben nu zo’n vĳ � ig of zestig klassen bezocht en dan ko-men er heel wat verhalen en emoties los. Vaak is er eerst een lollige sfeer. We beginnen met het vertellen van ons eigen verhaal en laten de clip zien. Voor mĳ was het natuurlĳ k in het begin ook lastig om me zo kwetsbaar op te stellen. Het voelt gek als mensen van alles van je weten. Maar op de een of andere manier hebben ze er toch respect voor. In de klassen merk je dat het de sfeer verandert. De drempel om hun eigen verhaal te vertellen wordt lager.

Wat we willen bereiken is dat de jongeren meer over elkaar te weten komen en van daaruit met meer respect met elkaar om leren gaan. Uit eigen ervaring weten we dat je een hechte band krĳ gt als je zulke dingen met elkaar deelt. Het is niet onze bedoeling om gevoelens op te roepen en dan weg te lopen. We hopen dat op de scholen groepjes ontstaan die het-zelfde zĳ n als wĳ , die emoties met elkaar bespreken of van zich af schrĳ ven. Bĳ een inloophuis hebben we de verhalen die we hadden gehoord samen met de jongeren vertaald in hun eigen rap en clip. Dat willen we ook op de scholen gaan doen. Het zou mooi zĳ n als ze onze boodschap niet na een paar dagen weer vergeten, maar er door hun eigen clip steeds aan herinnerd worden dat ze moeten praten als ze ergens mee zitten.”

Meer informatie is te vinden op 2strĳ d.nl en de clip is te zien op Youtube onder de naam ‘Twee-strĳ d’.

“DE DREMPEL OM HUN EIGEN

VERHAAL TE VERTELLEN

WORDT LAGER.”



WISTU DAT?

Er zĳ n

gemiddeld

1.100 aanvragen

per jaar voor intern

goederentransport.

Een transportmedewerker

loopt ongeveer 5

kilometer per dag. Dat

zĳ n rond de 7.000

voetstappen.

Jaarlĳ ks worden zo’n

3.800 transporten

uitgevoerd voor medische

artikelen uit het magazĳ n.

Onze chau� eurs rĳ den

elke dag op en

neer tussen de diverse

ziekenhuizen en buitenpoli’s

in Heerhugowaard, Alkmaar,

Enkhuizen en Zaandam

Er worden per jaar gemiddeld

4800 vaten met medisch

afval afgevoerd. Dat komt neer

op gemiddeld 400 vaten per

maand, gevuld met onder andere

gebruikte injectienaalden, plastic

handschoenen, pleisters en

verbanden.

Per dag

worden gemiddeld

60 volle bakken met afval

afgevoerd. Dat zĳ n zo’n

22.000 vuilnisbakken

per jaar.

Ondanks de digitalisering

zĳ n er jaarlĳ ks toch nog

zo’n zo’n 1.000 bakken

met vertrouwelĳ k papier die

moeten worden afgevoerd.

Wĳ brengen jaarlĳ ks

zo’n 13.000 containers met vuile

was weg en komen met gemiddeld

11.000 containers met schoon

wasgoed weer terug. Het verschil

van 2.000 containers zit ‘m

in het vuile wasgoed. Dat is soms

te vies om nog gewassen te worden,

dus dat wordt afgevoerd. Ook wordt

er weleens linnengoed mee

naar huis genomen.


FEITEN & CĲ FERS OVER…TRANSPORT

032_Feiten_en_cijfers.indd 32 20-11-14 17:39

colu

mn Relativi-tijd

“M ijn hemel, wat duurt het hier lang! Eerst wachten op de verpleegkundige, dan wachten op de dokter, daarna

wachten op het lab, vervolgens wachten op de foto, dan weer wachten op de uitslagen, en tenslotte wachten op de dokter die er iets van moet vinden. Het lijkt wel wachten op Godot.”“En u heeft haast?”“Hoe bedoelt u?”“U moet nog ergens heen?”“Ja, in mijn toestand kan ik natuurlijk nergens heen. Maar ik wil graag weten waar ik aan toe ben: Moet ik blijven? Moet ik geopereerd worden? Is het ernstig? En ik heb gewoon een hekel aan wachten. Het voelt als verspilde tijd.”“Wat vindt u erger: de onzekerheid of het gevoel dat u tijd wordt afgenomen?”“Allebei! Ik barst van de zenuwen en ik voel me door dat wachten niet serieus genomen. En als je even pech hebt, komt er weer zo’n ‘spoedgeval’ tussendoor waardoor het allemaal nog langer duurt.”“Dus het zou niet helpen als er hier bijvoorbeeld meer afleiding zou zijn? TV, internet, tijdschriften?”“Nee, voor mij niet. Ik heb daar nu toch de rust niet voor. Ik wil maar één ding: afhandeling en naar huis. Ik ben hier nu al drie uur mee zoet. Ik heb nog wel wat anders te doen. Mijn baan bijvoorbeeld.”“Mag ik vragen wat voor werk u doet?”“Ik werk bij de rechtbank.”“Oh, maar daar duurt de afhandeling van een casus toch al gauw minstens drie maanden?”“Dat is heel wat anders. Niet te vergelijken! Voor een zaak bij ons moeten we wachten op de mening van specialisten, er moeten uitslagen van laboratoria zijn, dat moet allemaal beoordeeld worden en dat alles met de grootste zorgvuldigheid. Echt heel iets anders…”

Lebby

“Ik barst van de zenuwen en ik voel me door dat wachten niet serieus genomen.”


033_Column_Lebby.indd 33 20-11-14 17:39

L G K E N N I S V A S TE K L I E R E N O H H NV O E T K F D E O E T EE O A A E L O M R C E KR R A R O A N M L H I EP T V E Z Z O O I T T TU S R P R M R K C I N SN S P O E D N S H N E TC T M T D S I A T G V NT E E R N IJ E W I H E OI R L A O E R I N E R OE K K H P E I R G D P D

DONORNIERGRIEPHARTOPERATIEHECHTINGKANSKENNISKLEMKLIEREN

KOORTSLEVERPUNCTIENOODONDERZOEKONTSTEKENORENPRATENPREVENTIE

SPOEDSTERKTAAKTHERMOMETERVOETVOORLICHTINGWASKOMMENZALF

Wegstreeppuzzel Streep alle woorden weg in de puzzel. De letters die overblijven vormen nog een woord.

Stuur de oplossing vóór 1 februari 2015 naar [email protected] onder vermelding van ‘Puzzel’. Onder de goede inzendingen verloten we twee toegangsbewijzen voor Cinema Oostereiland.

De oplossing van de vorige keer: onder narcoseDe prijswinnaar is Marleen den Boer uit Andijk.


034_Puzzel.indd 34 20-11-14 17:40

Over EbolaD e Ebola-uitbraak in West-Afrika houdt de

gemoederen bezig. De kans dat Ebola in Nederland uitbreekt, wordt klein geacht. Arts- microbioloog Ben Ridwan: “Er is geen direct vliegverkeer tussen Nederland en de landen waar het virus rondwaart. Reizigers uit deze landen krĳ gen bĳ aankomst in Europa folder-materiaal en instructie over wat te doen bĳ koorts of andere ziekteverschĳ nselen. Boven-dien is de weerstand bĳ mensen uit westerse landen groter dan bĳ mensen uit niet-westerse landen.” De kans dat een patiënt zich meldt bĳ de Spoedeisende Hulp van het Westfriesgasthuis is daarom zéér gering. En toch is het ziekenhuis voorbereid. Het Rĳ ksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) hee� voor hulpverleners richt-lĳ nen ontwikkeld. Geadviseerd wordt de eerste beoordeling telefonisch te doen: als de huisarts

wordt gebeld met het verzoek voor een afspraak, wordt gevraagd wat precies het probleem is. De huisarts zal aan de hand van de informatie van de patiënt vaststellen of er sprake kan zĳ n van Ebola. Vervolgens wordt de patiënt verwezen naar een academisch ziekenhuis.

Ridwan: “Vervoer kan, als dat nodig is, per ambulance. De ambulancemedewerkers zĳ n opgeleid en weten hoe zĳ besmettelĳ ke patiën-ten moeten verzorgen en vervoeren. Dezelfde pakken die in Afrika worden gebruikt bĳ de verpleging van besmette patiënten, liggen in Nederland klaar. Ook bĳ de Spoedeisende Hulp in het Westfriesgasthuis liggen deze pakken klaar. Maar nogmaals, zo’n vaart zal het hier niet lopen. Dat neemt niet weg dat we goed zĳ n voorbereid: de protocollen liggen klaar, de medewerkers zĳ n geïnstrueerd en de materialen zĳ n aanwezig.”


HOE GAAT ZUKS?

035_hoe_gaat_zuks.indd 35 20-11-14 17:40

Weet u wat dit is?

Stuur de oplossing vóór 1 februari 2015 naar [email protected] onder vermelding van ‘Wat is dit?’. Onder de goede inzendingen verloten we twee toegangsbewijzen voor Cinema Oostereiland.

De oplossing van de vorige keer: een injectiespuit.De prijswinnaar is George Oetelmans uit Hoorn.


wat is dit?

036_037_Wat_is_dit.indd 36 20-11-14 17:41


036_037_Wat_is_dit.indd 37 20-11-14 17:41

Als een patiënt antistol-lingsmedicatie moet

gaan gebruiken, komt de trombosedienst in beeld voor de controle van het bloed en het vaststellen

van de dosering.

Zorg voor mensen bĳ

het bloed prikken

COOS OVER INDRA: “In elke instelling in de buurt hee� onze trombosedienst een aantal verzorgenden zoals Indra opgeleid om bĳ bewoners die antistollingsmedicatie gebruiken de bloedstollingswaarde te meten en aan de trombosedienst door te geven. Ik merk hoe enthousiast Indra was om dat te leren en hoe ze het voordeel voor de patiënt ziet.”


SAMEN

038_039_Samen.indd 38 20-11-14 17:41

S inds 2011 werken de trombosedienst en de verpleeg- en verzorgingshuizen in de regio West-Friesland samen om patiënten te leren hoe ze zichzelf kunnen prikken. Coos Mo-

lenaar van de trombosedienst en verzorgende Indra Dekker van Lindendael vertellen over die samenwer-king. Coos: “Inmiddels hee� de trombosedienst van het Westfriesgasthuis zo’n 750 patiënten opgeleid om deze meting zelf thuis uit te voeren en de uitslag via een online applicatie aan de trombosedienst door te geven. Daarnaast worden in alle verpleeg- en verzorgingshui-zen ongeveer 500 bewoners die onder controle staan van de trombosedienst op dezelfde manier geprikt door de opgeleide verzorgenden. De dosering kan de patiënt of de verzorgende dan aan het einde van de dag via diezelfde applicatie inzien. Een groot voordeel voor mensen is dat de regelmatige gang naar een prikpunt of poli 1 dan niet meer nodig is. Het levert hen zoveel tĳ dwinst op. Ook tĳ dens bĳ voorbeeld een vakantie is de tĳ drovende klus om de controle ergens anders te laten uitvoeren niet meer aan de orde.”

Indra is ook blĳ met de samenwerking: “Onze bewoners ervaren deze samenwerkingsvorm met de trombose-dienst als zeer positief. De vingerprik is uiteraard min-der belastend dan de naald! Daarbĳ zĳ n we in staat de prikmomenten beter af te stemmen op onze bewoners. We prikken wanneer het hun uitkomt. Een bĳ komend voordeel is dat het de zorg minder tĳ d kost, want zĳ weten precies wanneer de bewoner beschikbaar is. Zĳ hoeven bĳ voorbeeld niet te gaan zoeken. Het gebruik bevalt ook zeer goed, de waarden zĳ n eenvoudig door te geven en we krĳ gen sneller dan eerst de nieuwe do-seerschema’s. Als een bewoner ‘doorschiet’ kunnen we nu sneller actie ondernemen. We hoeven immers niet te wachten tot de trombosedienst komt. Onze artsen kun-nen daardoor ook sneller handelen. Dit is uiteraard in het belang van de gezondheid van onze bewoners.”

INDRA OVER COOS: “De samenwerking met Coos en

zĳ n collega’s van de trombosedienst is fantastisch. We

weten elkaar goed te vinden en stemmen bĳ voorbeeld

werktĳ den goed op elkaar af. Bĳ vragen kunnen we

altĳ d bĳ hem en zĳ n collega’s terecht!”


038_039_Samen.indd 39 20-11-14 17:41

DE VRĲ WILLIGER

“Op de maandagmiddag werk ik als gastvrouw. Aan de hand van de op-

namelĳ st begeleid ik patiënten die worden opgenomen in de kliniek. Ik vang hen op in de centrale hal en breng hen naar de afdeling. Als gastvrouwen/heren zĳ n we vaak de eerste mensen die deze patiënten in het ziekenhuis ontmoeten. We proberen hen op hun gemak te stellen, vaak zĳ n ze toch wat gespannen.”

“Naast begeleiding van de patiënten die worden opgenomen, tre� en we ook men-sen in de centrale hal met diverse vragen. De contacten kunnen soms best emotio-neel zĳ n. Dat zorgt er wel voor dat geen enkele maandagmiddag hetzelfde is.”

“Ik ben, zoals ze dat zeggen, een echt mensen-mens. Jarenlange ervaring bĳ de KLM als gastvrouw komt mĳ hier nu goed

van pas. Na een persoonlĳ ke ervaring met het ziekenhuis in de familie heb ik gezien hoe belangrĳ k het is dat je als patiënt welkom geheten wordt. Gewoon dat men weet dat je komt en dat iemand je gerust stelt. Soms hebben we ook allochtone gasten, dan is het handig dat ik veel talen spreek. Het is al met al dankbaar werk. Ik voel me ook gewoon onderdeel van het ziekenhuis.”

Susan Boes werkt alweer ruim een jaar als vrĳ williger in het Westfriesgasthuis.


040_De_vrijwilliger.indd 40 20-11-14 17:43

D e opleiding tot anesthesioloog duurt vijf jaar. Gedurende één jaar van die opleiding werken de anesthesiolo-

gen in een niet academisch ziekenhuis. Anne koos voor het Westfriesgasthuis.

“In eerste instantie denk je dat het in de academische ziekenhuizen allemaal gebeurt. Maar dat is zeker niet waar. Ook hier worden veel complexe operaties uitgevoerd.”

Vind je die complexe operaties dan het boeiendst aan dokter zijn?“Ach nee, zeker niet. Maar als je in opleiding bent, wil je alles wel een keer gezien hebben. Ik ga uiteindelijk voor het korte maar krachtige moment dat je contact hebt met mensen op een spannend moment uit hun leven.”

Vertel.“Als anesthesioloog zorg je ervoor dat een pa-tiënt zo goed mogelijk door een ingreep heen komt. Je brengt ze in slaap of geeft hen een ruggenprik. Allemaal handelingen waarbij pa-tiënten zich aan je moeten toevertrouwen. Dat vind ik bijzonder. Het zijn intense contacten.”

Vinden patiënten het dan niet eng dat jij nog niet uitgeleerd bent?“Dat maak ik zelden mee. Patiënten vertouwen er blijkbaar op dat het veilig is.”

En dat is zo?“Zeker. Het is zo dat de opleidingslat heel hoog ligt maar dat het uiteindelijk altijd om de patiënt draait. Ik krijg in het Westfriesgasthuis veel ruimte om te leren in mijn opleiding Zo staat het ook bekend. Ik krijg veel verantwoor-delijkheid, want daar leer je van. Maar mijn opleiders zorgen ervoor dat de patiëntveilig-heid voorop staat. Dat is hier het hoofddoel. Dat merk je aan alles.”

Leg uit.“Dat merk ik niet alleen aan hoe de medisch specialisten die mij opleiden zich gedragen, ook aan de manier waarop op de operatie-kamers echt wordt samengewerkt als team. Chirurg, OK-assistent en anesthesioloog. Als de één druk is dan helpt de ander, ongeacht de ranking. Heel bijzonder. En de patiënten staan echt voorop. Als een operatie fors uitloopt wordt altijd gevraagd wie langer kan blijven om wel alle geplande operaties uit te voeren. Patiënten naar huis sturen doen ze hier echt alleen bij uitzondering. Dat vind ik mooi.”

Klinkt goed.“En wat ik hier ook bijzonder vind ten opzichte van bijvoorbeeld een academisch ziekenhuis: iedereen doet z’n best jou te leren kennen. Ik liep laatst een marathon en kreeg zoveel reacties, kaartjes en berichtjes van collega’s, niet alleen van mijn eigen vakgroep of mijn jaargenoten.”

In het Westfriesgasthuis worden jaarlijks bijna 50 medisch specialisten opgeleid. Grote kans dus dat u als patiënt één van hen ontmoet of bij één van hen onder behandeling bent. De 32-jarige Anne Schellekens uit Budel (Brabant) zit in haar tweede opleidingsjaar voor anesthesie.

Anesthesioloog in opleiding


ANNE SCHELLEKENSDE ARTS-ASSISTENT

ColofonArt direction

100% Ontwerpen &

Edson Goes

Coördinatie & eindredactie

Afdeling Communicatie

Redactie

Fred Beemsterboer,

Emmie Bobeldijk, Judith van

Druten, Chantal Hofenk,

Irene Hoogstraten,

Marieke van der Horst,

Lea Immen, Edy Klaassen,

Marcel Klaver, Esther Muusse,

René Nieuwenhuijse,

Marloes Smit, Arthur Verhulst,

Karssen Communicatie

Fotografie

Dewi Koomen-Bakker,

Hans Makkink, John Oud, Mike

Venekamp

Adres

Westfriesgasthuis,

Communicatie, Postbus 600,

1620 AR Hoorn

Mail

communicatie@

westfriesgasthuis.nl

Te Gast is een uitgave van het Westfriesgasthuis en wordt verstuurd naar zorgverleners in de regio. Alle geportretteerden (in woord en beeld) hebben hun toestemming gegeven voor publicatie. Niets uit deze uitgave mag worden gereproduceerd zonder voorafgaande toestemming van de uitgever.

wfg & twitterDoor wfgWestfriesgasthuis - @WFgasthuis - 4:33 PM - 9 Oct 2014Wat staat er in een bevallingsplan? En wat is het nut van zo’n plan? Onze gynaecoloog Durk Berks geeft antwoord op http://t.co/RVE0QUzZE7

Westfriesgasthuis - @WFgasthuis – 2:12 PM - 7 Oct 2014Wist Je Dat? Onze behandeling voor een nieuwe #heup was op tv @Wistjedattv. Gemist? http://youtu.be/DK81cbCsQ9M?a #orthopedie

Westfriesgasthuis - @WFgasthuis - 3:58 PM - 8 Oct 2014Was je er zondag bij en voel je nu nog overal #spierpijn? De #uitslagen en foto’s van onze #Loop(t) staan online!

Westfriesgasthuis - @WFgasthuis - 2:00 PM - 22 Oct 2014Ons twitterspreekuur is begonnen! Stel nu je vraag aan onze orthopedisch chirurg Jeroen Steens. Gebruik bij je vraag #vraaghetWFG

Westfriesgasthuis - @WFgasthuis - 4:07 PM - 23 Oct 2014Spinazie uit #Lutjebroek. Wortels uit Sint Maarten. (H)eerlijk eten voor patiënten bij @WFGasthuis #dagvers #duurzaam

Westfriesgasthuis - @WFgasthuis - 12:26 PM - 30 Oct 2014Gisteren leverde taxibedrijf Kaijer boekjes van ’Mees Kees’ bij de kinderafdeling af. Dank! http://tinyurl.com/meeskeesboekjes

over het wfgKees van Delft - @KeesvDelft - 9:19 AM - 24 Oct 2014Leuke repo Hart van Nederland over nieuw maaltijdconcept @WFGasthuis ism @ronblaauw http://bit.ly/1tpeaKB @HvHvn

Marco van Soerland – @MvanSoerland - 7:15 PM - 4 Oct 2014Deze trotse #vader is begonnen aan zijn 4 dag in deze functie (2e thuis). Dank aan de dames van het @WFGasthuis voor de goede zorg!

Jan van Dale - @jvvandale5 - 5:54 AM - 30 Sep 2014@WFGasthuis Vorige week dinsdag uitstekend geholpen door een medewerker bij het Zorginformatiepunt, ben zijn naam even kwijt. Dank man!

dJGA Architecten - @dJGAarchitecten - 11:59 AM - 19 Sep 2014Westfriesgasthuis toekomstproof. Interview met professor Hugo Keuzenkamp over de uitbreiding van @WFGasthuis #Hoorn http://t.co/U8j92Ki57c

@WFGasthuis


tweets

042_Tweets_Informatie.indd 42 20-11-14 17:43

colu

mn Brand. Doodeng als je het mij vraagt. En

ik moet er al helemaal niet aan denken dat het zou gebeuren bij ons op de

operatiekamers. Toch moet ik er juist véél over nadenken, zodat we goed voorbereid zijn als het ooit eens echt mocht gebeuren. Ook al is dit nog nooit het geval geweest. Want op de OK hebben we te maken met patiënten die onder narcose zijn, veel medewerkers die dicht op elkaar staan en brandbare gassen. Daarom organiseerde ik afgelopen oktober een grote brandoefening voor alle OK-medewerkers. Want áls er ooit brand uitbreekt, moet iedereen precies weten wat ’ie wel en niet moet doen en wat er van hem verwacht wordt. En vooral rustig blijven en niet in paniek raken. Die brandoefening was natuurlijk zo realistisch mogelijk. Met behulp van een aantal trucjes en apparaten creëren we een eng-natuurlijke nepbrand, in een echte operatiekamer midden op het operatiecomplex. Er waren ook acteurs die gespecialiseerd zijn in het nabootsen van ernstig gewonden. Dat deden ze akelig echt, haast een beetje té. En ik heb in die jaren op de OK toch heel wat gezien Daar staan we dan met z’n allen in een speciaal geprepareerde operatiekamer, alsof we een gewone operatie uitvoeren, maar wachtend op wat komen gaat. Sommige collega’s hebben van mij een geheime instructie gekregen: zij spelen een bepaalde rol, maar hun collega’s weten dat niet. Plotseling ontstaat er brand op de operatietafel: vuur, rook, het licht valt uit, alles wordt uit de kast getrokken om het zo echt mogelijk te laten lijken. Ik zie dat sommige collega’s nu al wat zenuwachtig uit hun ogen kijken. Dan komen

mijn acterende collega’s in actie: één raakt zogenaamd in paniek, en de ander ‘valt flauw’. Ook de acteur-slachtoffers doen mee: gillend van de pijn en paniek maken zij de chaos compleet. Hoewel ik natuurlijk precies weet wat we aan ‘rampen’ hebben voorbereid, ben ik behoorlijk onder de indruk. Ik voel de verantwoordelijkheid voor de patiënt en mijn collega’s, maar heb toch ook de neiging om mijn eigen hachje te redden. Ahum. Dat had ik eigenlijk niet verwacht. Het

was voor mij bepaald niet de eerste keer dat ik dit oefende. Bovendien ben ik in

het verleden (toen nog in een ziekenhuis in Amsterdam)

betrokken geweest bij de opvang na de Bijlmerramp

en na de brand in café Het Hemeltje in Volendam. Dus ik weet uit eigen ervaring hoe ingrijpend een ramp kan zijn en hoe je kalm

moet blijven… Die wijsheid heb ik nu weer

opgefrist.

Toch is zo’n brandoefening behalve nuttig (en oké,

confronterend) ook best leuk. Je weg vinden door rookwolken, soms met een

blinddoek voor, kruipend over de grond… laat ik het zo zeggen: je leert je collega’s eens op een andere manier kennen. En ja, soms krijgt iemand gewoon de slappe lach. Ik moet bekennen dat mij dat wel wat irriteerde: ik had de indruk dat zo iemand het kennelijk allemaal niet serieus nam. Totdat een brandweerman mij uitlegde: sommigen mensen krijgen nu eenmaal een lachstuip als ze onder druk staan. En, zoals hij dat zei: “als ze er nu ook wat om kunnen lachen, zijn ze des te rustiger als het ooit eens echt nodig is”. Dus volgend jaar oefenen we weer.

wfg.nl/operatiekamer

Waar roOK is…

“Je leert je collega’s

eens op een andere

manier kennen”

Annemieke Mols Voor veel mensen heeft de operatiekamer iets mysterieus: je hoopt er nooit terecht te komen, maar we kijken er allemaal naar op TV. Voor Annemieke Mols is het operatiecomplex al meer dan 25 jaar haar dagelijkse werkterrein; eerst als OK-assistent en de laatste 15 jaar als leidinggevende. In haar openhartige column deelt ze haar belevenissen.


Ons West-Friesland

Boom in Wadway(Foto Dewi Koomen-Bakker)

Te Gast 2014 - III

Documents

Transcript of Te Gast 2014 - III