Te Gast 2014 - II

editie 02 2014 | Te Gast | 19

ELK BEDEEN IPAD

Neem mee!

SNEL OPDE BEEN METEEN NIEUWE

HEUP OF KNIE

WelkomSTERREN

ZIEKENHUIS

5“Ik viel

bĳ na fl auw van depĳ n.”

GastTE

Hét blad van het


Sommigen spreken van een roeping. Anderen noemen het een voorrecht.Hoe dan ook: de zorg is werk dat je niet alleen met je handen en je hoofd doet.

hart voor de

zorg

“Samen beSliSSingen durven & kunnen

nemen”Johan Schuijtemaker is klinisch geriater en

werkt drie jaar in het Westfriesgasthuis.

Op 1 mei 2014 startte het consultatieteam voor palliatieve zorg. Dit team denkt mee met medisch specialisten die de zorg hebben voor

mensen in hun laatste levensfase. In het team zijn diverse disciplines vertegenwoordigd. Geriater Johan Schuijtemaker is samen met internist/

oncoloog Simone van den Heiligenberg het eerste aanspreekpunt.

“Palliatieve zorg wil zeggen: de zorg rond de laatste levensfase, als er geen zicht meer is op genezing. Dat is iets anders dan palliatieve sedatie of een euthanasievraag van de patiënt. Het consultatieteam palliatieve zorg wil de keuzes en wensen juist graag in een eerdere fase bespreken met de patiënt, dus vóór de laatste fase. Het idee is te anticiperen op de

problemen die komen, niet alleen op symptoombestrijding.”

“Het gaat bij palliatieve zorg om kwaliteit van leven en kwaliteit van sterven. Tijdig het gesprek aangaan is essentieel; ‘Wat verwacht je, waar ben je bang voor?’ Ook vragen van spirituele aard spelen daarbij een rol. Veel patiënten hebben uitgesproken ideeën over de laatste levensfase. Zo willen ze bijvoorbeeld niet meer naar het ziekenhuis, maar thuis blijven

met goede palliatieve zorg/pijnbestrijding. Of juist andersom.”

“Het doorgronden wat de patiënt zou willen, vergt een andere benadering; je moet ook tijd en vertrouwen hebben om het gesprek aan te gaan. Belangrijk is dat je alert bent. Vragen die meespelen zijn ook:

Moet alles wat kan? Maximale zorg of optimale zorg? Waar het om gaat is om samen beslissingen te durven en te kunnen

nemen. En dat is nog niet zo gemakkelijk, maar wel belangrijk en waardevol. Ik vind het bijzonder om daar een rol in te spelen. Het is zorg voor mensen in optima forma. Het raakt mij als het goed lukt om over de

laatste fase van een mensenleven samen de juiste besluiten te nemen.”

2 | Te Gast | editie 02 2014

inhoud02 Hart voor de zorg Johan Schuĳ temaker

04 Nieuws

07 Kunst

08 Medisch Gentle sectio

10 Tien vragen aan Alex Hoveling

12 Wie bent u?

16 Hoe gaat zuks? Een nieuwe heup of knie

18 Uit de praktĳ k

19 Op de kiek

20 Op naar de vĳ fde ster!

24 Mĳ n trots Annemieke Mols

26 Vette pech

28 Mĳ n verhaal Yvonne Sas

32 In behandeling Darmkanker

36 Wat is dit?

38 Samen Orthopedisch instrumentmaker

40 Culinair Koken met Ruud

41 De vrĳ williger

42 Tweets Het Westfriesgasthuis & Twitter

43 Column Lebby

2604

19

16

OP DE COVER:Robin Jeunink uit Zwaag bezoekt de poli Cardiologie regelmatig sinds het laatste half jaar. Met een grote operatie in het vooruitzicht vertrouwt Robin erop dat alles blĳ � kloppen.


003_Inhoud.indd 3 07-08-14 12:29

In het Westfriesgasthuis krĳ gt elk kindje dat opgenomen wordt op de couveuseafdeling een gehaakt of

gebreid inktvisje cadeau.

Het is niet zomaar een leuk knu� eltje: het inktvisje bevordert het welzĳ n van te vroeg geboren baby’s. Deze belang-rĳ ke functie is in januari 2013 ontdekt. Een Deense vrouw haakte een inktvisje voor een baby in een couveuse. Wat opviel was dat de baby daar veel rustiger van werd. De vermoedelĳ ke oorzaak is dat de tentakeltjes aanvoelen als de navelstreng die baby’s in de baarmoeder meestal vasthouden. Door het vasthou-den van een tentakeltje wordt de hart-slag van de baby rustiger, de ademhaling beter en het zuurstofgehalte in het bloed stĳ gt. Ze trekken ook minder aan de slangetjes, kabeltjes en hun sonde. De ouders geven aan dat het visje een

positieve invloed hee� op het welzĳ n van hun kindje en verpleegkundigen zĳ n blĳ omdat ze de baby’s minder vaak een nieuwe sonde hoeven te geven. Fiona Stulp, Irene Kolenberg en Mirjam Korfage zĳ n de ambassadeurs van het Westfriesgasthuis. Zĳ controleren of de ingezonden visjes voldoen aan de stren-ge veiligheidseisen die zĳ n vastgelegd in het protocol ‘Veilig Slapen’.

Wilt u ook een bĳ drage leveren aan dit project en belangeloos inktvisjes haken? Dat kan! Graag zelfs. Kĳ k op www.kleine-inktvisjes.eu voor alle informatie, veiligheidseisen en patronen. Op de Facebookpagina ‘Inktvisjes voor couveusekindjes’ kunt u voorbeelden zien. Voor meer informatie over levering van inktvisjes voor het Westfriesgasthuis kunt u mailen naar [email protected].

Inktvisjes voor couveusekindjes

BLĲ F OP DE HOOGTE VAN ALLE ONTWIKKELINGEN

De Edwin van der Sar foundation hee� een ko� er vol met handige hulmiddelen geschonken

aan de afdeling Ergotherapie van het Westfriesgasthuis. De inhoud van de ko� er is specifi ek samengesteld voor ergotherapie bĳ hersenletsel.

Zorg op maatErgotherapeuten stellen mensen in staat om opnieuw hun dagelĳ kse activiteiten uit te voeren als dat niet meer lukt door lichamelĳ ke problemen. Dit kunnen simpele handelingen zĳ n als eten en aankleden, maar ook meer complexe handelingen.

Ergotherapie vindt niet alleen plaats in de behandelruimte van het ziekenhuis, maar vaak ook op de plek waar de problemen zich voordoen, zoals thuis of op het werk. Met deze ko� ers komt de Edwin van der Sar Foundation nu letterlĳ k bĳ de mensen thuis en kunnen hulpmaterialen direct ingezet worden bĳ de behandeling en/of worden achtergelaten na de oefensessie.

Ko� er met hulpmiddelen


NIEUWS

004_005_Nieuws_v2.indd 4 07-08-14 12:30

Haas en schildpad

Het centrum voor Radiothe-rapie en Oncologie hee� twee nieuwe bewoners: een

haas en schildpad. Samen kĳ ken zĳ uit over het Vriendenplein bĳ het Westfriesgasthuis. FabelDe sculptuur verwĳ st naar de fabel van de Griekse fi losoof Aesopus over de haas en de schildpad die een wedloop houden. De haas denkt gemakkelĳ k te kunnen winnen en doet onderweg zelfs een dutje. Maar de hardloopwedstrĳ d eindigt in de overwinning van de schildpad. Hĳ is de haas te slim af door gestaag door te lopen terwĳ l de haas ligt te slapen. Wanneer de haas wakker wordt, hee� de schildpad de fi nish al bereikt.

Haastige spoedDit verhaal is gebruikt als metafoor voor het kunstwerk bĳ het West-friesgasthuis. De moraal is: haastige spoed is zelden goed. Ofwel: de kortste weg is niet altĳ d de verstan-digste. Het motto is ook bedoeld als bemoediging voor de patiënten van het nieuwe Centrum voor Radiothe-rapie en Oncologie, die, hoe moei-lĳ k dat ook kan zĳ n, rustig hun weg moeten kunnen volgen.

De opleiding van de afdeling Oog-heelkunde hee� de eerste prĳ s in de Beste Coschapverkiezing 2014

gewonnen. De verkiezing is een initiatief van het MFAS AMC (de Amsterdamse geneeskun-destudentenvereniging).

Jaarlĳ ks komen zo’n 60 co-assistenten naar het Westfriesgasthuis voor hun opleiding geneeskunde. Het Westfriesgasthuis was dit jaar viermaal genomineerd voor een beste coschap: naast Oogheelkunde werden ook Interne geneeskunde, Gynaecologie/Verlos-kunde en poli Chirurgie genomineerd. Ove-rigens won Carla Witte, huisarts in Hoorn, de eerste prĳ s als beste huisartsopleider.

Opleiding belangrĳ kDe Hoornse medisch specialisten spelen allemaal een actieve rol in het opleiden van de jonge dokters. Krista Boerlage is afdelings-hoofd bĳ Oogheelkunde: “We zĳ n erg trots, vooral ook omdat dit een prĳ s is vanuit de co-assistenten zelf. Het zegt iets over ons imago als opleidingsziekenhuis.” Paul Overberg, opleidingscoördinator bĳ het Westfriesleerhuis: “Volgens de jury ervaren co-assistenten bĳ ons een open en veilige onderwĳ ssfeer waar je van fouten mag leren. Ook wordt vaak genoemd dat de onderlinge sfeer prima is en co-assistenten zich intel-lectueel goed uitgedaagd voelen.”

Opleiding Oogheelkunde wint onderscheiding


004_005_Nieuws_v2.indd 5 07-08-14 12:30

Televisie, spelletjes, films, kranten, tijdschriften. En ook informatie over het ziekenhuis en de afde

ling waar patiënten zijn opgenomen. Sinds kort krijgt een deel van de patiënten in het Westfriesgasthuis dit aangeboden via een iPad. “We willen hiermee een ziekenhuisopname zo aangenaam mogelijk maken. Daarom staan er vooral veel leuke apps op,” zegt bestuursvoorzitter Arno Timmermans. Het Westfriesgasthuis is het eerste ziekenhuis in Nederland dat patiënten op deze schaal een iPad aanbiedt. De iPads komen in de plaats van de tele

visietoestellen in de patiëntenkamers. Met dank aan een speciale techniek kunnen de iPads niet ongemerkt het ziekenhuis verlaten. Er gaat een alarm af op de iPads zelf als de iPad binnen het ziekenhuis te ver ‘op reis’ gaat. Tegelijkertijd gaat er ook een berichtje naar de bewaking. En belandt een iPad toch nog buiten het ziekenhuis, dan heb je er niets aan want hij is buiten het ziekenhuis niet bruikbaar. Ook aan de hygiëne is gedacht. De iPads worden na vertrek van de patiënt altijd gereinigd. Ook kunnen de iPads prima worden gedesinfecteerd als dat nodig is.

Elk bed een iPad

Gastvrijheid is een belangrijkonderdeel van de dienstverlening in de zorgsector.

Het Westfriesgasthuis verstaat deze kunst en heeft de afgelopen jaren veel gedaan om zijn gastvrijheid te verhogen. En met resultaat: het Westfriesgasthuis heeft deze week een top 10plaats gehaald in de landelijke competitie om de Gastvrijheidszorg Award.

Waardering juryVoor het derde opeenvolgende jaar heeft het Westfriesgasthuis vier sterren gekregen voor zijn gastvrije zorg. Het ziekenhuis scoort naast de maaltijden goed op aspecten als interesse in de patiënt en de open en warme uitstraling van de inrichting. Ook de iPad aan het bed en gratis wifi voor patiënten worden genoemd in het juryrapport.

NormeringGastvrijheidszorg met Sterren is een waarderingssysteem voor de kwaliteit van de gastvrijheidszorg in zorginstellingen. Het doel is de kwaliteit van leven van patiënten te verbeteren door het stimuleren van goede gastvrijheidszorg.

Westfriesgasthuis opnieuw meest gastvrije ziekenhuis van Noord-Holland

Blijf op de hoogte van alle ontwikkelingen

Lees meer over onze gastvrije zorg op pagina 20.


nieuws

004_006_Nieuws_v2.indd 6 07-08-14 13:21

Titel Escape Techniek Collage met roest, schapenbeen en acrylverf, 100 x 80 cmKunstenaar Annemarie Rood Info www.ietsjerood.nl , kunstenaarsvereniging De Boterhal


KunsT

Fotografie: Angelike Valster

007_Kunst.indd 7 07-08-14 12:31

Nieuw in het Westfriesgasthuis:

Gentle sectioBij een natuurlijke bevalling wordt in eerste instantie niet

aan een keizersnede gedacht. Toch staat de zogenaamde ‘gentle sectio’ bekend als een natuurlijke keizersnede. In het

Westfriesgasthuis zijn inmiddels al tientallen vrouwen op deze manier bevallen. Gynaecoloog Welmoed Wiltenburg nam het initiatief en vertelt meer.


medisch

008_009_Medisch_Hoofdartikel.indd 8 07-08-14 12:32

“Bijna alle geplande keizersnedes kunnen we tegenwoordig op deze manier uitvoeren. Het

allergrootste verschil met een gewone keizerssnede is dat het kind direct na de geboorte bij de moeder wordt gelegd en daar ook blijft. Ook als de moeder nog helemaal ‘open’ ligt.”

De moeder ziet haar baby geboren worden door een doorzichtig luikje in het operatiedoek. Na een korte check door de kinderarts, krijgt ze de baby direct bij zich. “Het kindje wordt door de verpleegkundige bloot op de borst van de moeder gelegd en toegdekt met dekens om afkoeling tegen te gaan,” vertelt dokter Wiltenburg. “Dit directe huid-op-huidcontact heeft veel voorde-len: de hechting tussen moeder en kind verloopt beter, de borstvoeding komt

sneller op gang met minder pijnklach-ten. Baby’s zijn rustiger met stabielere hartslag, ademhaling en temperatuur en hogere bloedsuikerwaardes.”

Bovendien blijkt uit diverse onder-zoeken dat, doordat de moeders hun aandacht bij de baby hebben, er minder pijnbestrijding nodig is en ze minder misselijk zijn. Wiltenburg: “Dat vinden we medisch gezien heel waardevol. Bovendien is het veel minder stressvol en veel gezelliger. De bevalling wordt mooier beleefd, het komt dichter in de buurt bij een gewone bevalling.”Ook de sfeer in de operatiekamer draagt bij aan het verminderen van stress bij moeder en kind. De operatiekamer is warmer, het licht zachter en er kan muziek worden gedraaid. Een vast team begeleidt vader en moeder tijdens de gehele bevalling.

De ‘gentle sectio’ is vooralsnog alleen mogelijk bij een geplanDe en ongecompliceerDe keizersneDe binnen reguliere DiensttijDen.

In 2013 zijn in het West-friesgasthuis 1297 beval-

lingen begeleid. Daarvan waren 133 keizersnedes gepland. Bij 178 bleek tijdens de bevalling dat een keizersnede alsnog de beste mogelijkheid was.


008_009_Medisch_Hoofdartikel.indd 9 07-08-14 12:32

1 Waarom heb je voor dit vak gekozen?

“Ik wilde sowieso met mensen werken en heb zeer grote affiniteit met sport. Maar de (medische) wetenschap trok mij ook. Als mengeling van sportleraar en arts leek het beroep fysiotherapeut het meest voor de hand liggend. Dat werd het dus en daar heb ik tot op vandaag nog geen seconde spijt van.”

2 Wie was je meest invloedrijke leermeester en waarom?

“Er valt van ieder mens en elke situatie iets te leren. Daar moet je je dan ook voor openstellen. Als ik iemand speciaal wil noemen dan is dat toch Jan Boekestein, de grondlegger van onze praktijk. Hij is een man met heel veel vakkennis en zeer bevlogen.”

3 Als je dit beroep niet had gekozen, wat had je dan

willen worden?“Dan zou orthopedisch chirurg toch wel een droombaan zijn. Naast succesvol profvoetballer bij AJAX natuurlijk…”

4 Wat was je eerste betaalde (bij-)baan?

“In de schoolvakantie ben ik ooit begonnen bij Sloopbedrijf Dresselhuizen. Dat heb ik een paar jaar, in de vakanties, met heel veel plezier gedaan.”

5 Wat maakt jouw dag goed?“Misschien een cliché, maar als mijn

naasten gezond en gelukkig zijn, ben ik het ook. Overigens kan een simpel fijn gebaar of gesprek ook een dag goed maken.”

6 Welke ontdekking zou je leven het meest verbeteren?

“Een oplossing voor diabetes type 1 zou fantastisch zijn. We zijn daar sinds anderhalf jaar via mijn dochter mee bekend.”

7 Als je zelf patiënt bent , wat vind je dan belangrijk?

“Heldere en onderbouwde informatie. Ik vind duidelijke uitleg over een aandoening of een behandeling uiterst belangrijk. Ik merk zelf aan patiënten dat zij dat ook enorm waarderen. Uiteindelijk kost het weinig tijd en moeite.”

8 Wat vind je van het Westfriesgasthuis?

“Een prima ziekenhuis met zeer gemotiveerde medewerkers. Mijn contacten met de artsen, zoals de orthopedische chirurgen en hun assistenten, zijn zeer waardevol en verlopen heel prettig en professioneel.”

9 Met wie werk je graag samen en waarom?

“Ik werk überhaupt heel graag samen, want in teamverband bereik je echt veel meer. Zeker als je kennis wilt delen. Met mijn collega’s binnen ons team en met de sportartsen, huisartsen, orthope-den en andere collega’s heb ik heel fijne contacten die ik zeer waardevol vind.”

10 Waarom woon je in West-Friesland?

“Ha ha! Ik woon helemaal niet in West-Friesland. Hopelijk wordt dat mij niet kwalijk genomen. Ik ben en blijf een echte Zaankanter en zal de Zaanstreek niet zo snel verlaten.”

“ Er valt van iEdEr mEns En ElkE situatiE iEts tE lErEn”

Alex Hoveling10 vragen aan…

10 | Te gast | editie 02 2014

010_011_Tien_vragen_aan.indd 10 07-08-14 12:37

Alex Hoveling is 49 jaar oud en op de kop af precies 25 jaar werkzaam als (sport-)fysiotherapeut in Hoorn

bij Fysiotherapie Boekestein op de Dubbele Buurt. Hij is getrouwd

met Anke , heeft drie kinderen en is in zijn vrije tijd fanatiek tennisser

en voetballer.


010_011_Tien_vragen_aan.indd 11 07-08-14 12:33

… heeft net haar bloed laten prikken. Ze drinkt samen met Tino een kopje koffie in het restaurant voordat ze weer naar huis gaat in Bovenkar-spel. Tino krijgt les in Chinese taal en kalligrafie van haar. Hij was vandaag zo vriende-lijk om Siau van en naar het ziekenhuis te begeleiden. “Vroeger was ik bang voor het ziekenhuis… Alleen die lucht al….” Nu heeft ze daar geen last meer van. “Dit ziekenhuis ziet er modern uit. Er hangt een goede sfeer. Wist je dat er in Taiwan ziekenhuizen zijn met allemaal winkels en res-taurants? Mensen komen daar ook gewoon om een lekker hapje te eten of te winkelen.” Ze heeft trouwens een keer met haar kunstwerken geëx-poseerd in het Westfriesgast-huis. Chinese pentekeningen op rijstpapier. Een selectie van haar werk is te zien op haar website www.siaulee.com

Siau Lee…


wie bent u?

012_015_Wie_bent_u.indd 12 07-08-14 12:34

… en mevrouw Bensch komen uit Dronten. Ze zijn op bezoek geweest bij hun schoonzoon die hier in het ziekenhuis ligt. “Toen mijn vrouw en ik binnen kwa-men werden wij vriendelijk ontvangen. We kregen direct koffie aangeboden en voelden ons welkom. Dat was heel prettig na zo’n lange rit. Wij zijn blij dat we langs zijn gekomen. Je maakt je toch een beetje ongerust, ook al spreek je elkaar over de telefoon. Het is toch prettiger elkaar even te zien!”Onze dochter is helaas vroeg gestorven. Onze schoonzoon stond er toen alleen voor om voor zijn drie kinderen te zorgen. Hij heeft dat geweldig gedaan. Als een hecht gezin zijn zij samen verder gegaan. Wij hebben ge-probeerd daarbij te helpen wanneer dat nodig en ge-past was. En dat proberen wij nu nog steeds.”

meneer Bensch…


012_015_Wie_bent_u.indd 13 07-08-14 12:34

… zit te genieten van een lekker ijsje. Cola, dat is zijn favoriete smaak. “Papa is aan het werk en Niek (zijn broer, red.) is mee op de vrachtwagen. En ik ging met mama naar het ziekenhuis.”Hij is net bij de dokter geweest voor controle. Een paar weken geleden heeft hij buisjes in z’n oren gekregen. “Nu kan ik weer beter horen!” Maar kan hij ook beter luisteren? Ondeugend kijkt hij z’n moeder aan…

Daan…


wie bent u?

012_015_Wie_bent_u.indd 14 07-08-14 12:34

… zit samen met haar man te wachten tot het tijd is voor hun afspraak op de poli Orthopedie. Ze zijn met de bus uit Volendam gekomen “Hartstikke handig! De bus stopt hier praktisch voor de deur, dus je bent er zo.” Meneer Bootsman heeft een tijdje geleden een nieuwe knie gekregen. “De dokter gaat nu controleren of alles goed heelt. Het herstel na de operatie verliep niet zo voorspoe-dig als verwacht, dus dat is best een tegenvaller.” Meneer Bootsman is blij als het infuuspompje met pijnstilling er vandaag af mag. “Ik word gek van het geluid dat ’ie maakt. Vooral ’s nachts is dat vervelend. En het apparaatje zit ook in de weg. Je moet er de hele tijd om denken.”

Mevrouw BootsMan…


012_015_Wie_bent_u.indd 15 07-08-14 12:39

Een nieuwe heup of knie Als u in het Westfriesgasthuis een nieuwe heup of knie krijgt, gebeurt dat in het ‘Snel op de been’ programma. Dat betekent dat alle energie na de operatie gericht is op een spoedig herstel. Zo maakt u vier tot zes uur na de operatie alweer de eerste stappen met de fysiotherapeut en kunt u over het algemeen na twee dagen alweer naar huis.

VoorafWanneer de orthopedisch chirurg heeft vastge-steld dat u in aanmerking komt voor heup- of knievervanging wordt samen met u een datum geprikt voor de operatie. Voor de operatiedag krijgt u een opnamegesprek en lichamelijk onderzoek. Ook nodigen wij u uit om de voorlichtingsbijeenkomst bij te wonen, zodat u goed geïnformeerd bent en de gelegenheid heeft om vragen te stellen. Een paar weken voor de operatie komt de wijkverpleegkundige bij u langs om te kijken welke aanpassingen bij u thuis nodig zijn om na de operatie zo goed en snel mogelijk te kunnen herstellen.

Op de dag zelfOp de operatiedag zelf meldt u zich bij de balie in het ziekenhuis. U wordt dan begeleid door onze gastvrouw/heer naar de afdeling Ortho-pedie. Op de afdeling krijgt u uw kamer te zien en wordt u voorbereid op de operatie. Na on-geveer een uur wordt u naar de operatiekamer (OK) gebracht. Op de OK wordt de prothese in uw heup of knie geplaatst. De operatie duurt ongeveer twee uur. Als de operatie klaar is, belt de orthopeed die de operatie gedaan heeft uw

contactpersoon om te vertellen hoe de operatie gegaan is. Zelf komt u rustig bij in de uitslaap-kamer. Vier tot zes uur na de operatie maakt u al de eerste stappen met de fysiotherapeut. Zo heeft u direct het gevoel dat u alweer een beetje kunt bewegen. De dagen erna oefent u rustig verder met de fysiotherapeut.

Weer naar huisAls de arts, verpleegkundige en fysiotherapeut tevreden zijn over uw herstel mag u één tot twee dagen na de operatie naar huis. Daar her-stelt u verder met hulp van een fysiotherapeut die u zelf geregeld heeft. De eerste twee weken na de operatie komt de wijkverpleegkundige regelmatig bij u langs. Bijvoorbeeld om de wond te controleren en u te helpen bij hoe u uw dagelijkse handelingen zo snel mogelijk weer zelf kunt uitvoeren.

ControleAcht weken en een jaar na de operatie komt u voor controle naar de polikliniek Orthopedie. Ook wordt u binnen een week na de operatie gebeld om te bespreken hoe het met u gaat.


hOe gaat zuks?

016_017_hoe_gaat_zuks.indd 16 07-08-14 12:40

Kijk op onze website voor meer informatie en onze voorlichtingsfilm waarin we het ‘Snel op de been-programma’ stap voor stap uitleggen.

Meer dan 500 patiënten hebben

inmiddels een nieuwe heup of knie gekregen via de methode ‘Snel op de been’. Het Westfries-gasthuis is het eerste ziekenhuis in Noord-Holland dat deze zorg

biedt. Jaarlijks krijgen bijna 700 patiënten een nieuwe heup of knie in het Westfriesgasthuis. Orthopedisch chirurg Wiliam Neve: “Het merendeel van hen is ouder dan 50 jaar en heeft al een heel proces

van pijn en ‘steeds minder kunnen’ achter de rug.” Het verschil met de oude situatie is dat patiënten op de dag van de operatie al uit bed kunnen en binnen 2-3 dagen naar huis mogen.

Snel op de been


016_017_hoe_gaat_zuks.indd 17 07-08-14 12:40

BENAUWDVanmiddag hee� ze een gesprek gehad. Het is klaar. Het leven gaat niet

meer verder. Ze mag naar huis en gaat daar sterven. Het is hard, maar ze is wel opgelucht. Nu is het duidelĳ k. Dit was het dan. Om een uur of negen ‘s avonds

belt ze. Ik heb het druk, ren heen en weer en denk “Oh nee hè, weer een bel”. Ik tref haar aan in ademnood. Zo benauwd. Ik ga bĳ haar zitten en houd haar hand vast. Ik

probeer haar een beetje rustig te krĳ gen, maar denk daarbĳ ook aan wat ik allemaal nog moet doen. Gelukkig kan ze geen gedachten lezen, want ze wordt ietsje rustiger. Ik probeer haar af te leiden door over haar leven te beginnen. En langzaam begint ze te vertellen. Ze praat over haar man die 20 jaar ouder was dan zĳ . “Ik zou het iedereen afraden,” zegt ze.

“Maar ik heb een prachtig leven met hem gehad. Ik denk niet dat er iemand is die zo hee� gelachen als ik. Wat hadden we een plezier.” En ze vertelt verder. Ze gaat een beetje glimmen en haar verhalen worden steeds mooier. Vervelend dat het zo druk is. Ik smul altĳ d van dat soort mensen. Als ze weer een nieuw verhaal wil beginnen, vertel ik haar

voorzichtig dat ik echt weer verder moet. En ze begrĳ pt het meteen. Later op de avond, als ik haar welterusten wens, pakt ze mĳ n hand. Ze zegt: “Bedankt dat je

even naar me wilde luisteren. Ik voel me dankzĳ ons gesprekje weer een beetje beter.” Ik voel me schuldig dat mĳ n gedachten anders waren

dan wat ik liet zien. Maar ben blĳ dat ze niets merkte en mĳ n intentie blĳ kbaar wel voelde. Ik ben best wel eens geïrriteerd of moe.

Maar gelukkig kan ik dat simpelweg niet laten merken bĳ patiënten. Dit was in ieder geval een momentje

met een sterretje. En dat voelt goed.


UIT DE PRAKTĲ K

018_Uit_de_praktijk.indd 18 07-08-14 12:42


OP DE KIEKFOTO’S UIT DE REGIO

Hee� u mooie foto’s van de regio? En wilt u ze met ons delen? Stuur ze dan op naar [email protected] onder vermelding van

‘Op de kiek’. Wie weet ziet u ze dan terug in de volgende ‘Te Gast’.

BOTEN BĲ ENKHUIZEN – DIEN MELLEMA

REGENBOOG IN LAMBERTSCHAAG – SASKIA KREMER – DUURHOUD

KOE – LENNY DONGELMANS

FOTO’S UIT DE REGIOOP DE KIEK

MARKERMEER – YVONNE JONKMAN

OLDTIMERS IN EKHUIZEN – DIEN MELLEMA

HOOFDTOREN HOORN – CAROLIEN LAAN

019_Op_de_kiek.indd 19 07-08-14 13:25

Op naar de vijfde ster!

Gastvrijheid is een belangrijk onderdeel van de dienstverlening in de zorgsector. Het Westfries-gasthuis heeft de afgelopen jaren veel gedaan om haar gastvrijheid te verhogen. En met resultaat: het Westfriesgasthuis heeft in juni een top 10-plaats gehaald in de landelijke competitie om de Gast-vrijheidszorg Award. In Noord-Holland zijn we opnieuw als meest gastvrije ziekenhuis beoordeeld.

interviewNils vaN Mourik


020_023_Corporate_Artikel.indd 20 07-08-14 12:47

G astvrĳ laat zich niet zo makkelĳ k omschrĳ ven. De letterlĳ ke defi -nitie zegt “Gul in het ontvangen van gasten”. Maar hoe meet je nu

gul? En bĳ een zin als “gastvrĳ heid is essenti-eel voor het gevoel van welbevinden” kunnen we ons ook van alles voorstellen. Natuurlĳ k hebben we daar als ziekenhuis een eigen idee over, we laten ons echter graag door een ona� ankelĳ ke partĳ toetsen.Gastvrĳ heidszorg met Sterren, een initiatief van een cliëntenorganisatie, het Koksgilde en een uitgever van vakbladen, toetst zorgin-stellingen in Nederland op het gebied van gastvrĳ e zorg. Voor het derde opeenvolgende jaar hee� het Westfriesgasthuis vier van de maximaal vĳ f te behalen sterren gekregen van deze organisatie. Vĳ f jaar geleden gestart met twee sterren, in 2014 voor de derde maal op rĳ beoordeeld met vier sterren en in die periode tweemaal in de top 10.

Zelf bepalenManager facilitair bedrĳ f Nils van Mourik hee� gastvrĳ heid in zĳ n portefeuille: “We zĳ n voor West-Friezen ongewoon trots op die ster-ren. Uiteraard willen we voor onze patiënten ook die vĳ fde ster behalen. Dat betekent dat we het komend jaar nog verder aan onze

gastvrĳ heid gaan werken. Bĳ voorbeeld door onze medewerkers te trainen op waarden die belangrĳ k zĳ n voor gastvrĳ heid.” Er zĳ n veel aspecten die van invloed zĳ n op het gevoel van gastvrĳ heid. Het eten tĳ dens een verblĳ f in ons ziekenhuis blĳ kt daarin een belangrĳ k onderdeel.“Uit onderzoek komt naar voren dat patiën-ten graag zelf bepalen waar en wanneer men wil eten,” vertelt van Mourik. “Dat nemen we mee in onze plannen, waarbĳ het soms best een puzzel is om dit goed te plooien met de zorg die iemand nodig hee� . Bĳ voorbeeld of iemand wel of niet aan bed gekluisterd is.”

Beter dan opwarmenOnze koks gaan weer zelf koken, met regio-nale producten. Zo houden we controle op het aantal toegevoegde sto� en. En de mede-werkers vinden dit zelf erg leuk. Veel beter dan opwarmen, zullen we maar zeggen. De koks geven ook kookworkshops voor speci-fi eke doelgroepen, bĳ voorbeeld voor patiën-ten met hartfalen. Met regionale producten sluiten we perfect aan op de functie van het Westfriesgasthuis als streekziekenhuis. Het ziekenhuis scoort naast de maaltĳ den goed op aspecten als interesse in de patiënt en de open en warme uitstraling van de inrichting.

Ook de iPad aan het bed en gratis WiFi voor patiënten worden genoemd in het juryrap-port.”

WachtenVan Mourik gee� aan dat uit de toetsing ook verbeterpunten naar voren komen. “Lang wachten, hoe mooi onze wachtkamers er ook uitzien, verlaagt direct het gevoel van gast-vrĳ heid. Diverse gestarte projecten moeten ervoor zorgen dat de wachttĳ d binnen het ziekenhuis tot een minimum wordt beperkt. We kĳ ken niet alleen naar de wachttĳ den op onze poli’s, maar ook naar de wachttĳ den in het ontslagproces.”Van Mourik stelt tot slot nuchter vast: “Een positief juryrapport is natuurlĳ k leuk, maar we willen vooral graag de mening van de pa-tiënt weten. Er blĳ � altĳ d werk aan de win-kel. Onlangs hebben we een marktonderzoek gehouden waaruit blĳ kt dat onze faciliteiten en bejegening zeer worden gewaardeerd. Toch blĳ ven we graag horen wat patiënten en bezoekers belangrĳ k vinden of liever anders zouden willen zien. Hoe klein het ook is (the devil is in the detail). Zelf blĳ ven we natuur-lĳ k ook alert op nieuwe trends en vragen we ons continu af of we hierin mee willen en kunnen.”

“LANG WACHTEN, HOE MOOI ONZE WACHTKAMERS ER OOK UITZIEN, VERLAAGT DIRECT HET GEVOEL VAN GASTVRIJHEID.”

“LANG WACHTEN, HOE MOOI ONZE WACHTKAMERS ER OOK UITZIEN, VERLAAGT DIRECT HET GEVOEL VAN GASTVRIJHEID.”


INTERVIEWNILS VAN MOURIK



024_025_Mijn_trots.indd 24 07-08-14 12:56

Het zijn vaak kleine dingen. Soms grote. Maar iedereen

heeft wel iets om trots op te zijn in het Westfriesgasthuis.

Dit keer legt Annemieke Mols uit waar zij trots op is.

Veilig werken op de operatiekamersOp de operatiekamers van het Westfriesgasthuis hoort een nieuwe manier van werken inmiddels tot de de dagelijkse routine. Deze manier van werken heet Team Resource Management (TRM). Annemieke Mols, leidinggevende, was projectleider bij de invoering van TRM.

Annemieke: “TRM is een manier waarop professionals met elkaar samenwerken. Het is uitgevonden in de luchtvaart. Eigenlijk is het een geheel aan afspraken over de manier waarop je samenwerkt. We willen een op en top veilig ziekenhuis zijn. Operaties brengen nu eenmaal risico’s met zich mee. Niks is routine, en geen patiënt is gelijk. Juist daarom zijn we hiermee gestart.”

“Met TRM wordt ’s ochtends gestart met een ‘briefing’ door het opererende team van artsen en medewerkers. Alle bijzonderheden en aandachtspunten van de patiënten en de geplande operaties worden doorgesproken. Tijdens de briefing komt ook aan de orde hoe iedereen ‘erbij’ staat. Direct na iedere operatie wordt gecheckt of alles klopte en welke verbeterpunten er eventueel zijn. Aan het einde van de dag is er bovendien nog een debriefing over het verloop van de hele dag. Daarin wordt nogmaals gekeken hoe we de veiligheid verder kunnen verbeteren.”

“Maar er is meer. Het gaat bij veiligheid niet alleen om vaste afspraken, maar ook om de wat minder grijpbare zaken zoals de toon waarop je met elkaar praat. Daarom is het elkaar leren aanspreken ook een onderdeel van TRM. Dat geldt op alle niveaus, dus ook van OK-assistent naar arts. Van oudsher is dat ongebruikelijk. Maar veilig werken vraagt om korte lijnen en open communicatie in het hele team. Je neemt tenslotte samen de verantwoordelijkheid voor de patiënt.”

“Ik ben er trots op om te zien dat wat vooraf toch behoorlijk spannend was, omdat het indruist tegen de bestaande afspraken, in de praktijk heel goed werkt. Ik word daar blij van! Ook onze verzekeraar MediRisk is zeer te spreken over hoe wij op onze operatiekamers werken. Ze heeft de OK van het Westfriesgasthuis hiervoor het predicaat ‘best practice’ gegeven.”


Mijn trots

024_025_Mijn_trots.indd 25 07-08-14 12:56

e twaalfjarige Manon Blok uit Zwaag is een dubbele pech-vogel. Tijdens de gymles op school brak ze niet één, maar allebei haar polsen. “We deden

een tikspel. Ik rende iets te hard weg en botste tegen de muur. Met mijn handen probeerde ik die botsing nog op te vangen. Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik viel bijna flauw van de pijn.” Uit de röntgenfo-to bleek dat allebei haar polsen zijn gebro-ken. “Ik kreeg een roesje omdat de dokter ze moest rechtzetten. Toen ik wakker werd had ik twee armen in het gips. Lekker handig… Ik heb geen idee hoe ik nu moet schrijven op school,” zucht Manon. “Of eten. Of aankleden. Of...” Het gips moet er nog minstens vier weken om blijven.

“Ik vIel bIjna flauw van de pIjn.”

D

C


Vette pech

026_027_vette_pech.indd 26 07-08-14 12:58

“IK WEET OOK NIET PRECIES HOE DAT IS GEBEURD.”

laudia Nieuweboer is ook al zo’n pechvogel. Haar linkerarm moet in het gips. En dat komt héél slecht uit. “Morgen hebben we een inzamelingsactie van de

turnclub en nu kan ik dus niet meedoen.” Ook had ze zich net aangemeld voor een bĳ baantje: “Blaadjes van tomaatplanten plukken. Maar ja... Dat gaat natuurlĳ k niet met een arm in het gips.” Flink balen, want nu loopt ze een extra zakcentje mis. Ze is gevallen op school. De hele klas was er getuige van. “We waren in het praktĳ klokaal omdat we strĳ kles zouden krĳ gen. Toen ben ik over de voet van een klasgenootje gestruikeld... Ja, ik weet ook niet precies hoe dat is gebeurd. Maar ik viel dus met m’n arm recht vooruit. Het deed meteen heel erg pĳ n.” Samen met haar moeder is ze eerst naar de huisarts gegaan. Die stuurde hen door naar de Eerste Hulp.

C


026_027_vette_pech.indd 27 07-08-14 12:58

Twee kleine kinderen. Een volle baan en een intensieve opleiding als hoofdconducteur. Vier jaar geleden was Yvonne Sas uit Grootebroek eigenlĳ k altĳ d bezig. “Aan 24 uur in één dag had ik eigenlĳ k nooit

genoeg.” En dan gebeurt wat niemand verwacht bĳ zo’n jonge meid: ze krĳ gt tĳ dens het joggen een beroerte.

Twee kleine kinderen. Een volle baan en een intensieve opleiding als

RANDJERANDJEOP HET


MĲ N VERHAAL

028_031_Mijn_verhaal.indd 28 07-08-14 12:59

e maanden voor de beroerte had

ik wel last van duizeligheid. Ik

moest dan echt even gaan zitten. Toen het

me ook een keer in de auto overkwam, schrok ik. “Stel je

voor dat mĳ n kinderen achterin zitten en ik word duizelig achter het stuur.” De huisarts ontdekte een hartruisje en stuurde me door naar de cardioloog. Daar bleek dat het niet de duizelingen verklaarde. Verder onderzoek bĳ KNO leverde ook geen uitsluitsel. Dus ik probeerde er maar mee te leven, ik vond het vooral lastig en onhandig.

Uitgegleden in de modderOp een zaterdagochtend ging ik joggen. Ik nam m’n jongste van 1,5 jaar oud in de kinderwagen mee. Hĳ hield wel van een beetje vaart, twee vliegen in één klap. Ik was eigenlĳ k net begonnen met rennen toen ik de kinderwagen de berm in stuurde. Het volgende moment lag ik zelf in de berm en lag de kinderwagen op zĳ n kant. Daar schrok ik van. Het was wat modderig dus ik dacht dat ik uitgegleden was. Ik wilde natuurlĳ k eerst de kin-derwagen weer recht zetten. Mĳ n zoontje had niks, maar was toch wel geschrokken. Alleen kwam ik zelf maar niet overeind. Ondertussen kwamen er mensen naar me toe om te helpen. Toen zĳ me overeind trokken, viel me op dat ik inderdaad niet kon blĳ ven staan. Gek, want ik voelde me verder prima. Een van de omstanders werkte zelf in het Westfriesgasthuis en belde direct 112. Hĳ had gezien dat mond scheef hing. Toen hĳ dat aangaf, begon

ik zelf ook te denken dat er iets was. Tegelĳ kertĳ d voelde ik me goed. Een ook dat malle gevoel in mĳ n linkerkant was snel weg. Dus ik ben zelf naar de ambulance gelopen en heb zelf gebeld om mĳ n zoontje te laten ophalen. Ik was geschrokken, maar dacht ook dat het allemaal wel zou loslopen.

Op het randjeIn de ambulance voelde ik ineens m’n linkerarm weer wegglĳ den. Al het gevoel was weg. Toen ik dat meldde, gingen de sirenes aan. Ook bĳ mĳ zelf. Ik begon bang te worden. In het ziekenhuis bleek inderdaad dat ik een infarct had en werd ik met medicĳ nen meteen getrom-bolyseerd (behandeld met medicĳ nen om een stolsel in een bloedvat op te lossen, red.). Het had succes. Diezelfde middag nog kwam de neuroloog me feliciteren: hĳ vertel-de dat ik op het randje had gelegen, maar door de snelle reactie van omstanders er goed vanaf was gekomen. De trombolysering had e� ect gehad. Ik was geschrokken, maar ook blĳ . De arts was alleen nog niet weg of ik voelde weer de linkerhel� van mĳ n lichaam uitvallen. Met die lamme linkerkant kon ik me niet oprichten en was het een gestoei om bĳ de bel te komen. Uiteindelĳ k lukte het wel. Ik ben vervolgens overgebracht naar het St. Antonius in Nieuwegein voor verder onderzoek. Ik lag daar als 26-jarige op de stroke-unit met allemaal mensen die mĳ n opa of oma hadden kunnen zĳ n. Daar kwam de klap wel goed aan. Maar goed. Gelukkig knapte ik verder snel op en mocht ik naar huis.

Moe� uis belandde ik op de bank. Aanvankelĳ k verraste de vermoeidheid me niet. Maar goed, het bleef eigenlĳ k

“D30 | Te Gast | editie 02 2014

MĲ N VERHAAL


Jaarlĳ ks krĳ gen 41.000 Nederlanders een

beroerte, 75% van hen is ouder dan 65 jaar. Beroerte is de tweede doodsoorzaak

bĳ vrouwen en de derde doodsoorzaak bĳ mannen in Nederland. Het is ook de belangrĳ kste

oorzaak van invaliditeit.

Wat is een beroerte?Onze hersenen hebben voortdurend bloed nodig om goed

te kunnen werken. Het bloed zorgt voor aanvoer van zuurstof en voedingssto� en.

Bĳ een beroerte gaat er iets mis in de bloedvaten in de hersenen. Er kunnen twee dingen gebeuren:

1 Er raakt een bloedvaatje in de hersenen verstopt, waardoor de hersenen een tĳ dje geen bloed krĳ gen.

Er raakt dan iets of veel beschadigd. We noemen dit een herseninfarct.

2 Er ontstaat een lek in een een bloedvat in de hersenen. Ook dan raken de

hersenen beschadigd.

aanhouden. Ook bleek dat ik toch wel problemen had met mĳ n kortetermĳ ngeheugen. Daarnaast had mĳ n fĳ ne motoriek en linkerbeen een fl inke tik gehad.Zaken als de kinderen naar school brengen lukte me helemaal niet. Mĳ n moeder hee� me enorm geholpen. Voor de revalidatie ging ik eerst naar het ziekenhuis en daarna naar Heliomare. Ik vond het wel vervelend dat ik alles zelf moest uitzoeken indie tĳ d.Nu, vier jaar later, kan ik nog steeds niet werken. Mĳ n kortetermĳ ngeheugen is echt slecht. Zonder een boodschappenlĳ stje ben ik nergens in de supermarkt. Ook ben ik nog steeds erg overgevoelig voor prikkels. Licht, geluid, het komt allemaal heel hard binnen.Ik heb een enorme aanpassing moeten maken in mĳ n leven. Dat hee� me veel moeite gekost. Ik was altĳ d iemand die alles kon. En nu ben ik iemand die nog maar weinig kan. Daarbĳ komt: aan mĳ zie je eigenlĳ k niks. Ik lĳ k een jonge frisse vrouw. Dat is na-tuurlĳ k fĳ n, maar het levert me ook weinig begrip op. Ik vergeet constant alles, kom zelden op feestjes, haak altĳ d als eerste af, ben vaak moe en heb veel hulp nodig. Soms lĳ k ik wel het leven van een bejaarde te leven in een jong lichaam. Ik heb veel steun gevonden in het lotgenotencontact via fora met andere jonge mensen die een beroerte hebben gehad. Ervaringen uitwisselen helpt. Het hee� me echt jaren gekost om daaraan te wennen. Nu weet ik wat ik kan en wat ik niet kan.

Meer weten?Kĳ k op www.hersenstichting.nl of op Facebook/n.a.h.jongeren

“IK LAG DAAR ALS 26-JARIGE OP DE STROKE-UNIT MET ALLEMAAL MENSEN DIE MĲ N OPA OF OMA HADDEN KUNNEN ZĲ N.”



Björn Ezerman werd begin dit jaar voor de

tweede keer geopereerd aan darmkanker. In dat

traject hernieuwde hij de kennismaking met

oncologieverpleegkundige Hilde Koole. “Het is fijn dat zij de tijd neemt om

rustig en vriendelijk al je vragen te beantwoorden.”

Geenuitzaai-

ingen


in behandelingChirurGisChe onColoGie

032_035_In_Behandeling.indd 32 07-08-14 13:01

“I k bofte”, begint de 85-jarige Björn Ezerman zijn verhaal. “Je merkt er normaal gesproken niets van als je endeldarmkanker

hebt, maar ik kreeg op het toilet een bloe-ding. Dat was een sein om naar de huisarts te gaan en na wat onderzoek stuurde hij me door naar het ziekenhuis.” Dat was in decem-ber 2010. “Toen bleek dat ik een tumor in mijn endeldarm had, vertelde de dokter wat het programma ongeveer zou zijn. Ik moest bestraald worden en daarna zou een operatie volgen.”

MisverstandBij het bespreken van dit traject ontstond er een misverstand. “Ik had begrepen dat ik een week na de bestraling geopereerd zou worden. Toen ik na de bestraling niets hoorde, ging ik me afvragen of ze de operatie vanwege mijn leeftijd misschien niet meer de moeite waard vonden en het op zijn beloop lieten. Hoewel ik vanaf het begin het volste vertrouwen had in de arts, kwam die gedachte toch even bij me op.” Ezerman legde zijn zorgen uiteindelijk bij zijn huisarts neer, die hem gelukkig onmiddellijk gerust kon stellen. “Er was net een nieuw inzicht ontstaan, dat het beter was om een tumor na de bestraling nog wat meer tijd te geven om verder te krimpen.”

Dit incident illustreert het belang van de on-cologieverpleegkundige, die de patiënten uit-gebreid voorlicht en begeleidt en laagdrem-pelig te benaderen is. “In die tijd kreeg ik pas contact met een patiënt op het moment dat de datum voor de operatie bekend was,” vertelt Hilde Koole. Zij houdt zich in haar functie grotendeels bezig met patiënten met maag-, darmen leverkanker. “Toen hoorde ik wel vaker dat mensen met vragen waren blijven rondlopen. Sinds vorig jaar word ik ook bij het voortraject betrokken en hebben de patiënten mijn telefoonnummer vanaf het begin op zak.” Hilde noemt zichzelf ‘een

kleine spil in het grote geheel van de zorg die wordt gegeven’. Ze is aanspreekpunt voor zo-wel patiënten als collega’s. “Samen zorgen we ervoor dat de patiënt goede zorg krijgt en dat alles goed voor hem of haar wordt geregeld.”

Bekend gezichtNadat de diagnose is gesteld, maakt Hilde met elke patiënt een afspraak. “In een gesprek van ongeveer een uur is er ruimte om rustig te praten en om alle vragen te beantwoorden.” Ezerman beaamt dat dit erg waardevol is. “Een gesprek met mevrouw Koole is iets meer familiair dan met de chi-rurg. Vanuit een soort respect zal ik de arts

niet zo snel tegenspreken, maar bij mevrouw Koole voel ik me vrij om te vragen hoe iets precies zit.”

Na de operatie ziet ze patiënten ook vaak nog even. “Een of twee keer per week bezoek ik de afdeling om te kijken hoe het met de mensen gaat die geopereerd zijn. Van veel men-sen hoor ik dat ze het fijn vinden om even een bekend gezicht te zien en dat ze daar steun uit halen.” Ezerman vult aan: “Onder de verpleegkundigen op de afdeling is er regelmatig een wisseling van de wacht en er zijn andere artsen dan waar je eerder mee te maken hebt gehad.” De oncologieverpleeg-


in BehandelingChirurGisChe onColoGie


kundige is daarentegen het hele traject door in beeld. “Als patiënten na de operatie het ziekenhuis verlaten, maak ik geen afspraak meer met hen. Maar ik benadruk wel dat ze mij kunnen bellen als ze vragen hebben.”

AdviesMeneer Ezerman herstelt inmiddels voor-spoedig van zijn tweede operatie. “Toen ik hoorde dat ik darmkanker had, schrok ik daar niet echt van. Je hoort het zoveel om je heen, dus waarom zou ik een uitzondering zijn. Het ging beide keren trouwens om één tumor, zonder uitzaaiingen, dus ik voel me geen zwaar getroffen persoon.”

Voor mensen die dezelfde diagnose krijgen, heeft hij wel wat advies. “Luister niet te veel naar alle mensen om je heen die je goede raad willen geven. Ik nam me meteen voor: ik ben nu in dit ziekenhuis, ik heb déze arts en naar hem luister ik.” Hilde herkent dat: “Ik heb u altijd ervaren als een heel reëel mens, die duidelijk voor ogen heeft waar hij naar-toe gaat en zich daar niet van laat afleiden.” Ezerman: “Ik heb geprobeerd om me steeds alleen te richten op het eerstvolgende punt in de behandeling, en niet het hele traject te willen overzien. Dat heeft mij veel rust gegeven.”

Feiten & cijfersEen speciaal team chirurg-oncolo-

gen en oncologieverpleegkundi-gen zorgt samen voor patiënten met kanker in de darm, de maag of uit-zaaiingen in de lever. Dat team is een onderdeel van de multidisciplinaire poli. Dat wil zeggen dat er meerdere disciplines op deze polikliniek aanwe-zig zijn, waardoor een arts direct kan overleggen met een collega uit een ander vakgebied. In het hele behan-delplan staat de patiënt centraal.

Ook werkt het Westfriesgasthuis op het gebied van oncologie nauw samen met het Waterlandziekenhuis in Pur-merend, het Zaans Medisch Centrum en het VUmc in Amsterdam in het samenwerkingsverband Esperanz.

Vorig jaar werden in het Westfries-gasthuis 120 kwaadaardige tumoren uit darmen verwijderd en werden 46 goedaardige aandoeningen aan de darmen behandeld.

“Ik dacht dat ze de operatIe nIet meer de moeIte waard vonden”



Stuur de oplossing voor 1 november 2014 naar [email protected] onder vermelding van ‘Wat is dit?’. Onder de goede inzendingen verloten we twee toegangsbewijzen voor Cinema Oostereiland.

De oplossing van de vorige keer: het kunstwerk van Boxie bij de ingang aan de stationszijde. De prijswinnaar is Mieke van der Steen-Schoenmakers uit Grootebroek.

Weet u wat dit is?


wat is dit?

036_037_Wat_is_dit.indd 36 07-08-14 13:02


036_037_Wat_is_dit.indd 37 07-08-14 13:03

Jurgen Wĳ gman, orthopedisch chirurg en

orthopedisch instrument-maker Frank Jol werken

al jaren samen om mensen te helpen die

problemen hebben bĳ het bewegen of pĳ n in hun

‘bewegingsapparaat’.

Zorg voor mensen met bewegings- problemen

FRANK OVER JURGEN:“Het is een to� e kerel. Met alle orthopeden is het goed samenwerken. De orthopeden zĳ n goed in hun vak en er is ‘een klik’. Ik vertrouw hem, toen ik zelf een keer onder het mes moest hee� Jurgen mĳ geopereerd.”


SAMEN

038_039_Samen.indd 38 07-08-14 13:10

“O f het nu gaat om bĳ -voorbeeld een ban-dage bĳ gescheurde kniebanden,

steunzolen bĳ een gewrichtsontsteking als er gesport wordt, een prothese na een amputatie of een korset bĳ een gebroken wervel. Tegenwoordig zĳ n er veel verschillende redenen om elkaars expertise te benutten,” vertelt Jurgen Wĳ gman. “Twintig jaar geleden werkten we solistisch, nu kunnen we niet zonder goede samenwerking. We maken heel graag gebruik van elkaars expertise.”

Frank Jol vult aan: “Een orthopeed bekĳ kt een probleem van een patiënt vanuit een andere invalshoek dan ik. Juist door kennis te delen vanuit ons eigen gezichtsvelden komen we tot het beste advies. Patiënten hebben daar ze-ker voordeel van. Je vult elkaar gewoon aan. Dat is ook leerzaam. Ik leer van het perspectief en uitgangspunten van de ander. Samen komen we dan tot een voorstel waarvan wĳ denken dat dit het beste is voor de patiënt.”

“Het werkt zo goed, dat we soms samen poli draaien. En op andere momenten weten we elkaar telefonisch prima te vinden. Als patiënten complexe proble-men hebben voeren we besprekingen met veel verschillende disciplines: kin-derartsen, neurologen, revalidatieart-sen, � siotherapeuten, orthopeden en de instrumentmaker,” aldus Jurgen.

JURGEN OVER FRANK:

“Frank is een echte vakman. Hĳ is deskundig

en gedreven. Hĳ weet gewoon waar hĳ het over

hee� . Bovendien vind ik hem initiatiefrĳ k. Hĳ

is niet voor één gat te vangen.”


038_039_Samen.indd 39 07-08-14 13:10

RUUDIn onze keuken proberen we zoveel mogelĳ k onderdelen van de maaltĳ d vers te bereiden voor onze patiënten. De kant en

klare maaltĳ den zĳ n verleden tĳ d. Een van de voordelen van zelf koken is dat de producten gezonder en smakelĳ ker zĳ n. Er worden bĳ voorbeeld geen E-nummers meer toegevoegd om de

groene groentes groener te laten lĳ ken. Een ander voordeel is dat de producten beter op smaak gebracht kunnen worden. Doordat

er gebruik wordt gemaakt van verse tuinkruiden is minder zout nodig. En indien gewenst kan er worden ingespeeld op de

veranderende smaak bĳ geriatrische en oncologische patiënten. Voor ons is het werk ook uitdagender geworden. Niet meer

simpelweg opwarmen en uitserveren, maar echt weer aan de gang met kookketels en braadsledes. Het zelf kunnen samenstellen

van gezonde menu’s die met liefde en aandacht worden bereid. Lekker, gezond en met producten uit de regio!

‘Mooi Moidje’(bonne femme) van Opperdoezer ronde

Recept voor 4 personen,bereidingstĳ d circa 45 minuten

Ingrediënten• 600 g Opperdoezer ronde• 100 g bloemkool• 100 g broccoli• 100 g winterpeen• 100 g uien• olĳ folie• 50 g gerookte spekblokjes• 50 g zilveruitjes• peper• zout• paprikapoeder

Bereiding• Was de Opperdoeze ronde en kook (in 15

minuten) deze bĳ na gaar en laat ze afkoelen• Snĳ de aardappelen in blokjes van circa 2 cm• Snĳ de bloemkool en broccoli in roosjes• Snĳ de winterpeen en ui in blokjes van circa 2 cm• Blancheer de groenten bĳ na gaar• Frituur de aardappels (of bak ze in de

koekenpan/wok in olie) tot ze goudbruin kleuren• Verhit in een koekenpan/wok de olie en bak de

spek uit• Voeg de uien toe en bak ze lichtbruin • Voeg de winterpeen toe en laat deze even

meebakken• Voeg de bloemkool en broccoli toe ook even

meebakken• Voeg de gebakken aardappels toe samen met de

zilveruitjes• Maak de bonne femme op smaak met peper,

zout en paprikapoeder

Koken met

Ruud Mars is in 1979 begonnen als kok in het Westfriesgasthuis en nooit meer weggegaan.Hĳ heeft in al die jaren diverse (koks)opleidingen gevolgd, onder andere voor dieetkok.

• S• B• F

• V

• V• V

• V

• V

• M

Tip!Serveer bĳ dit mooie moidje een lekker gegrild kippetje.


CULINAIR

040_Kookt_u_mee_v2.indd 40 07-08-14 13:11

DE VRĲ WILLIGER

Het kopje ko� e in de wachtkamers. De boekenkar voor patiënten op de

verpleegafdeling. Patiëntenvervoer. Al-lemaal mogelĳ k gemaakt dankzĳ de 340 vrĳ willigers die zich inzetten voor het Westfriesgasthuis.

Vrĳ willigers delen op meerdere mo-menten van de dag ko� e of thee rond. Gerda Klapwĳ k en Jan Schipper maken sinds ruim zeven jaar deel uit van ‘de woensdagochtendgroep’. Ze lopen drie keer een ko� erondje over de poli’s en

doen dit met veel plezier en toewĳ ding. Een grapje tĳ dens het schenken zit ze niet in de weg. Als een patiënt vraagt om een ‘goedkope’ ko� e weten ze dat zwarte ko� e bedoeld wordt. En een ‘zoete blonde’ betekent ko� e met suiker en melk.

Gerda en Jan: “We werken allebei ook met veel plezier op de gips/traumakamer als gastheer en gastvrouw. Dan helpen we patiënten bĳ het scannen van de afspra-kenkaart. Voor sommige mensen is dat

nog best een gedoe. Ook lopen we mee naar de röntgen- of andere afdelingen.”

Gerda en Jan werken woensdag samen en op vrĳ dag werken ze om en om. “Binnen onze groep lossen we zelf vrĳ e dagen en vakanties op. Het is een kwestie van goed afstemmen. We willen ervoor zorgen ervoor dat er altĳ d iemand aan-wezig is. Daar heb je een goed team voor nodig. Om de contacten onderling warm te houden gaan we dan ook steevast één keer per jaar uit eten.”

De woensdagochtendgroep


041_De_vrijwilliger.indd 41 07-08-14 13:11

ColofonArt direction

100% Ontwerpen &

Edson Goes

Coördinatie & eindredactie

Afdeling Communicatie

Redactie

Fred Beemsterboer, Emmie

Bobeldijk, Miriam Eliel,

Judith van Druten, Tim

de Haan, Chantal Hofenk,

Irene Hoogstraten, Edy

Klaassen, Esther Muusse,

René Nieuwenhuijse,

Arthur Verhulst, Karssen

Communicatie

Fotografie

Dewi Koomen-Bakker,

Marcel Rob

Adres

Westfriesgasthuis,

Communicatie, Postbus 600,

1620 AR Hoorn

Mail communicatie@

westfriesgasthuis.nl

Te Gast is een uitgave van het Westfriesgasthuis en wordt verstuurd naar zorgverleners in de regio. Alle geportretteerden (in woord en beeld) hebben hun toestemming gegeven voor publicatie. Niets uit deze uitgave mag worden gereproduceerd zonder voorafgaande toestemming van de uitgever.

wfg & twitterDoor wfgWestfriesgasthuis @WFGasthuis 00:33 - 17 jun. 2014 #trots Driemaal op rij vier sterren voor onze #gastvrijheidszorg! http://t.co/gZJBydQfTH #top10https://twitter.com/WFGasthuis/status/478802570560143360

Westfriesgasthuis @WFGasthuis 08:16 - 7 jul. 2014 Dank! We geven het door aan onze collega’s RT @ankvanderlinde: Wat een kanjers werken er toch in #WFG ! Poli 11a druk, maar zooo betrokken https://twitter.com/WFGasthuis/status/486166968098369536

Westfriesgasthuis @WFGasthuis 01:05 - 9 jul. 2014 “Efficiënt. Afspraken op tijd. Zorgzaam en aandacht voor de patiënt” http://www.zorgkaartnederland.nl/zorginstelling/ziekenhuis-westfriesgasthuis-hoorn-109712 … Wat ‘n mooi #compliment op @ZorgkaartNedhttps://twitter.com/WFGasthuis/status/486783167483744257

Westfriesgasthuis @WFGasthuis 00:49 - 24 jul. 2014 “Heldere, duidelijke communicatie, ik had niet in betere handen kunnen vallen”. Een 10 voor onze #longafdeling! http://j.mp/10voorLonghttps://twitter.com/WFGasthuis/status/492214854304813056

over het wfgLisa @LisaMay____ 05:02 - 10 jun. 2014 Ik wacht wel erg lang bij de spoedeisende hulp. Al 2 uur en een kwartier. @WFGasthuishttps://twitter.com/LisaMay____/status/476333665463832576

OnsWestfriesland.nl @Ons_WF03:17 - 16 jun. 2014 Vaatje Hollandse Nieuwe levert 860 euro op voor een röntgenapparaat in de poli #Enkhuizen @WFGasthuis http://www.onswestfriesland.nl/2014/nieuws_enkhuizen/opbrengst-eerste-enkhuizer-vaatje-haring-naar-draag-bij/ …https://twitter.com/Ons_WF/status/478481435289198592

Jaap Deen @Jaapio45 02:39 - 20 jun. 2014 Wachten in het restaurant tot de operatie en niet mogen eten, wachten duurt idd [email protected]://twitter.com/Jaapio45/status/479921549865402368

Niels van der Noll @nielsvandernoll 00:14 - 24 jun. 2014 #WestFriesGasthuis in Hoorn, eerste ziekenhuis met een I-pad voor iedere patiënt omnieuws te volgen en zo. Verder ook een prima #ziekenhuishttps://twitter.com/NielsvanderNoll/status/481334598824366080

@WFGasthuis


tweets

042_Tweets_Informatie.indd 42 07-08-14 13:12


colu

mn Trots op z’n West-Fries

“Nou, daar moet het personeel wel pittig voor in-leveren.”

“H é, hoe gaat het bij jullie in het ziekenhuis?”“Nôh, wel goed, denk?”

“Wel goed? Wel goed? Uit wat ik hoor heb-ben jullie het prima voor elkaar: jullie dokters zijn bijna allemaal in loondienst, waardoor ze meer oog voor de patiënt hebben dan voor hun inkomen. De samenwerking met de huisartsen is uniek in Nederland, wat zeg ik, wereldwijd! Jullie zijn het best geautomatiseerde ziekenhuis van Europa…”“Ja, dat hebben we geweten: grote problemen met de nieuwste versie.”“Maar die problemen lossen jullie ook weer op. Strakke bewaking van het medicijngebruik, zo-wel bij binnenkomst als vertrek van de patiënt. Top of the bill samenwerking op het gebied van kanker en de behandeling daarvan. Opleidings-ziekenhuis voor medisch specialisten, waardoor jullie actueel en scherp blijven. Als een van de weinige ziekenhuizen in Nederland in staat om een hypermodern gebouw neer te zetten en evengoed financieel gezond…”“Nou, daar moet het personeel wel pittig voor inleveren.”“Maar jullie regelen dat dan ook. Nuchter, creatief en doortastend; mét aandacht voor de individuele medewerker.Jullie werken met de modernste spullen: multi-media OK’s, scopiekamer, röntgenapparatuur, noem maar op. En dan heb ik het nog niet eens over de mensen die bij jullie werken: loyaal en gedreven. Jullie horen bij de meest klantvrien-delijke ziekenhuizen van het land!Dus als ik vraag hoe gaat het bij jullie in het ziekenhuis? Wat zeg jij dan?”“….Nôh, wel goed, denk?”

Lebby



ONS WEST-FRIESLAND

Luchtfoto van Enkhuizen(Foto uit archief gemeente Enkhuizen)

Te Gast 2014 - II

Documents

Transcript of Te Gast 2014 - II