GEMEENTERAAD 25 SEPTEMBER 2018

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dames en heren,

goedenavond. Hartelijk welkom. We zijn dinsdag 25 september,

19.00 uur en we zetten de gemeenteraad van maandag 24 september

verder.

We waren gekomen aan de mondelinge vragen en we waren aan vraag 4,

maar ik geef eerst het woord aan de heer Goossens.

De heer Paul Goossens. Ja dank u, mijnheer de voorzitter. U zal de aanwezigheid moeten missen van collega’s Yüksel en Van Laecke.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Desalniettemin

mogen we toch vergaderen. Mevrouw. Alstublieft, mevrouw Sleurs.

Mevrouw Elke Sleurs. En ook van mevrouw Vercaemer en de heer De

Wulf.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Ja, dank u wel.

Mijnheer Van Braeckevelt.

De heer Bram Van Braeckevelt. Mevrouw Matthieu is helaas ziek en laat zich verontschuldigen.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Ja, dank u.

IR4 en IR7

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. We waren aan

ondervraging nummer 4 gekomen. De vraag van de heer Deckmyn over de

aanpak van de problematiek rond Roma in Gent. En de ondervraging

nummer 7 van de heer Bracke gaat over hetzelfde: Romakamp Hurstweg.

Dus ik ga die twee aan elkaar koppelen. Ik geef eerst het woord aan

de heer Deckmyn. Alstublieft, mijnheer Deckmyn.

De heer Johan Deckmyn. Dank u wel, mijnheer de burgemeester.

Mijnheer de burgemeester, collega’s, ik ben in het verleden in deze

raad al vaker tussengekomen over de problematiek van de Roma in

Gent. Onlangs mochten wij vernemen dat het stadsbestuur toelaat dat

een groep van een veertigtal Roma in kampeerwagens blijft wonen aan

de Galvestonsite, de Wiedauwkaai. De problematiek rond de Roma, zou

ik zeggen, is terug van nooit weggeweest.

Toen de eerste problemen met Roma jaren terug opdoken, beloofde het

stadsbestuur om deze problematiek grondig aan te pakken en een

oplossing uit te werken voor de massale instroom van diezelfde Roma

in Gent. En vandaag, collega’s, stellen we vast dat er geen

oplossing is. Integendeel. Roma kraken panden in Gent. Roma zorgen

voor overlast. Roma slaan her en der in Gent hun tenten op. En nu

heeft de stad blijkbaar beslist dat de Roma aan de Galvestonsite

mogen blijven en bovendien ook nog begeleid zullen worden inzake

sollicitaties naar jobs en een toeleiding naar een sociale woning.

Als ik dit hoor, dan denk ik toch steeds opnieuw aan die vele

Gentenaars die al jaren op een wachtlijst staan voor een sociale

woning. Wat moeten die daarvan denken? Die zullen het graag horen

dat Roma opnieuw – ik kom daar later op terug – voorrang krijgen

voor sociale woningen, gratis water, gratis elektriciteit,

enzovoorts.

Trouwens, het was wel vreemd dat de burgemeester stelde dat enkel

Roma die een band hebben met Gent deze hulp zullen krijgen. Kan de

burgemeester mij dat even uitleggen? Wie krijgt welke hulp? Hoe

definieert men de band met Gent? Wie wordt geholpen? Wie niet? Het

lijkt er eigenlijk op dat we in een situatie terechtkomen van, laat

ik maar zeggen, ‘eigen Roma eerst’.

Het beleid dat deze stad al jaren voert, heeft er enkel voor gezorgd

dat er meer Roma naar Gent kwamen. En nu geraakt de stad er zelfs

niet meer uit. De problemen blijven niet enkel aanslepen, ze

verergeren. Door de toestroom van Roma worden de problemen groter.

2

Het is bovendien heel goed geweten dat daarbovenop een twaalftal

Romafamilies aan de basis van vele problemen ligt. Overvallen op

bejaarde koppels door minderjarige Roma blijven aanhouden, omdat die

minderjarigen telkens opnieuw vrijgelaten worden. Er zijn de

drugsproblemen aan de Dampoort en Baudelo met lijmsnuivende

Romakinderen, die door hun familie aan hun lot worden overgelaten.

Met de nodige overlast tot gevolg. Er is de problematiek rond het

kraken van panden door Romagezinnen, die oogluikend worden

toegestaan. Er is de overlast in het algemeen door sluikstorten,

bedelbendes en kampementen, zoals deze aan de Wiedauwkaai of de

sloppenwijk bijvoorbeeld, die enkele jaren geleden ontstond aan de

Wondelgemse Meersen.

En collega’s, oplossingen zijn er niet. Integendeel. Straffe

uitspraken daarentegen wel. Ik herinner mij nog, tijdens de campagne

van de gemeenteraadsverkiezingen van 2012, in een besloten

vergadering zonder pers, aan de Muide, dat de burgemeester toen

ineens zei dat die Roma eruit moesten. Een uitspraak die hij

eigenlijk nu ook voor een stuk herhaalt, naar aanleiding van de

problematiek aan de Wiedauwkaai. Daar stelde de burgemeester dat wie

zich niet aan de afspraken houdt, eruit moest. Eruit moest! De

steeds terugkerende vraag is: naar waar?

Dat is een vraag waar geen antwoord op komt. En er zijn al veel

zaken geprobeerd. Maar de Roma blijken eenvoudigweg niet te

integreren in onze stad.

Herinnert u zich trouwens een proefproject in het Sint-

Theresiaklooster, enkele jaren geleden? Ook dat Roma-experiment is

mislukt. Een experiment dat voor een stuk aan dit nieuwe experiment

nu aan de Wiedauwkaai doet denken. Want ook toen, toen waren het 54,

geen 40 maar 54 Roma, die kregen toen de kans om via begeleiding een

woonst en een reguliere job te vinden. Na acht maanden, collega’s,

sneuvelde dit project en de Roma zochten elders in Gent een

onderkomen. Waar? Niemand weet het.

3

En Daniël Termont, die weet het ook niet meer. Want hij spreekt

zichzelf soms tegen. Eind 2010 riep hij bijvoorbeeld de Gentenaars

publiekelijk op om de dakloze Roma niet te helpen. De burgemeester

wou op die manier de toestroom inperken. Hij beklaagde zich er toen

over, en ik citeer uit een artikel in de krant van toen, “dat de

Roma hun behoefte op straat of in de parken deden. Dat ze stelen.

Dat ze zich prostitueren en nachtlawaai maakten. De burgemeester

pikt het vast niet dat leegstaande huizen gekraakt worden.”

Het is toch wel vreemd om in de context van deze problematiek deze

citaten opnieuw naar boven te brengen en een keer eigenlijk deze

meerderheid te confronteren met de tegenstrijdige reacties en

uitspraken die diezelfde meerderheid doet. U ziet het, collega’s, de

burgemeester weet het soms zelf niet meer. Wat is het nu?

Deze keer blijkt de oplossing aan de Wiedauwkaai een doorslagje van

het mislukte project aan het Sint Theresia, zij het dat er nu

gebruikgemaakt wordt van betonblokken om ervoor te zorgen dat er

niet nog meer Roma op afkomen. Het moet eigenlijk wel pijnlijk zijn

voor een progressieve meerderheid, dat men nu als het ware zijn

toevlucht moet nemen tot het bouwen van betonnen muren om een

migratieprobleem in te dekken.

Maar, zoals ik zei: oplossingen komen er niet. En de problematiek

aan de Galvestonsite: er zijn trouwens heel wat elementen waar ik

mij vragen bij stel. De Roma die zich na enkele weken aansloten in

het reeds bestaande Romakamp aan de Galvestonsite, moesten het kamp

verlaten. Die mochten niet meedoen aan het project. Waar zijn die

Roma naar toe, mijnheer de burgemeester? Waar zijn ze? Iemand die

het weet?

Wel, zoals ik daarnet zei: ook betonblokken geplaatst om te

verhinderen dat er nog meer caravans bijkwamen. Waar zijn die

caravans nu? Iemand die het weet?

Het was een tijdje geleden nog onduidelijk hoeveel van de honderd

aanwezige Roma van de Gentse gunsten konden genieten. Is dat nu

4

duidelijk? Hoeveel Roma zijn er gebleven? Hoeveel zijn er weg? En

waar zijn ze naartoe? Iemand die het weet?

Ten slotte is er de vaststelling dat het de eerste keer is dat de

Stad Gent toelaat dat de Romakampementen mogen blijven staan. Men is

duidelijk ten einde raad.

Wanneer, collega’s, zal men eens zwaar inzetten op een kordaat

ontradingsbeleid en aangeven dat Roma hier niet heen moeten komen?

Want dat is nog altijd het idee dat bij vele Roma in Oost-Europa

leeft. En dat heeft de stad alleen aan zichzelf te wijten. De

filmpjes die al jaren circuleren op sociale media over Gent als dé

stad van melk en honing voor Roma, die bevestigen dat alleen maar.

De aanpak van de stad zorgt voor een aanzuigend effect van Roma. Het

wordt tijd, collega’s, voor een compleet andere aanpak.

Vandaar dat ik u ook de vragen had doorgegeven in mijn originele

vraagstelling, mijnheer de burgemeester: welke aanpak hebt u tot nu

toe gehanteerd? Zorgt die specifieke aanpak niet voor een aanzuigend

effect ter zake? En, wat ik zou aanbevelen natuurlijk, is een

kordatere aanpak van deze problematiek niet aangewezen?

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Het woord is aan de heer Bracke.

De heer Siegfried Bracke. Dank u, voorzitter. Collega’s, ik zal mij in eerste instantie willen houden aan de regels van het spel, in de

zin dat ik in eerste instantie gewoon vragen wil stellen. En

afhankelijk van het antwoord zal ik dan nadien wel zien wat we

daarover te melden hebben.

Maar ik zou wel graag de antwoorden op die vragen krijgen. Ik

verwijs naar gisteren, waar we antwoorden kregen op vragen die nu

waren gesteld. Maar oké, dat mag in dit geval zeker ook, maar ik zou

het zeer appreciëren, mochten de vragen die wel worden gesteld, in

elk geval ook worden beantwoord of dat die zelfs à la limiet

schriftelijk worden nagezonden, wanneer die mogelijkerwijs te

5

technisch zouden zijn. Maar volgens mij zijn ze niet technisch en

kunnen ze eenvoudig worden beantwoord. Dit bij wijze van inleiding.

Ik heb in de krant gelezen dat de groep Roma waarover het gaat, een

aanbod heeft gekregen dat ze niet konden weigeren. An offer they

can’t refuse, zoals indertijd in The Godfather. Wat was dat aanbod?

En ik zou zeggen: did they refuse or not? Hebben ze dat aanvaard of

hebben ze dat niet aanvaard?

Ik zou ook willen weten over hoeveel mensen het precies gaat, want

dat valt op in de verslaggeving: de ene keer gaat het over veertig,

de andere keer gaat het over honderd. Dat zijn dus variërende

cijfers. Bovendien, straks kom ik daar nog op terug, waarschijnlijk,

zegt men: ja, sommigen wel, anderen niet. Op hoeveel is men

uiteindelijk geland? Het zou interessant zijn dat te weten.

Men heeft ook heel duidelijk gezegd – tenminste zo heb ik het

begrepen, maar u zult mij tegenspreken als ik mij vergis – dat ze

bij overlast gingen worden verwijderd. Ik zou graag willen weten wat

uw definitie is van overlast. Wie bepaalt dat? Waar ligt de lat, met

andere woorden?

Ik zou ook willen weten hoeveel deze operatie kost, all-in. Want dat

wordt natuurlijk behoorlijk wat, en ik heb het niet alleen over de

kost van water en elektriciteit, maar ook de ingezette

personeelsleden. Dus dat kost natuurlijk ook wel geld. Het zou goed

zijn om dat te weten.

Ik vind het ook vreemd dat mijn goede collega Sandra Van Renterghem

al op 26 juni het probleem heeft gesignaleerd, bij wegen van een

schriftelijke vraag aan de burgemeester, waarop een antwoord is

gekomen op 5 september. 26 juni, 5 september. Men heeft daar lang

over nagedacht, na wijs en diep beraad. Ik vind dat persoonlijk een

beetje lang. Overigens, die 5de september is uitgerekend, natuurlijk

de datum dat het ook de eerste keer in de krant staat, met een

zekere ampleur.

6

En dus, ik zou toch wel willen weten waarom. En ik zou ook een

verduidelijking willen bij het antwoord, want ik heb via collega Van

Renterghem het antwoord van de burgemeester gekregen. Ik zal het u

gewoon voorlezen. Het is bijzonder kort. Het gaat om twee companias

die al geruime tijd op zoek zijn naar een vestigingsplek binnen

Gent. “Ze wonen in caravans en verplaatsten zich voordien van het

ene naar het andere terrein binnen het Gentse grondgebied. Door

acties van buurtstewards en gemeenschapswachten rond overlast op

voorgaande sites” en dan: “heeft een van de twee companias intussen

zelf het initiatief genomen, zelf te voorzien in sanitair.”

Dus dat is zo gebeurd, neem ik aan. Want er staat hier uit de pen

van de burgemeester. En dan staat er: “Hun afval trachten zij” –

trachten zij – “aan te bieden in correcte vuilniszakken.” Ik neem

aan dat dit de vuilniszakken van IVAGO zijn. “Bij de andere

compania”, het zijn er twee, “is dat niet het geval.”

Klopt dat allemaal, wat hier staat? Is dit juist? Is het juist dat

sommigen van die mensen al meer dan tien jaar hier in Gent, ja, je

kunt zeggen ronddolen, maar dus rondzwerven?

Ik lees ook dat de groep, en of dat nu twee companias of families of

wat dan ook zijn, groter wordt. Mijn vraag is: klopt dat? En zo ja,

als die groep groter wordt, hoeveel komen erbij?

Dus ik doe niets anders dan zeer sec vragen stellen.

Ik lees ook dat ze zelf gaan betalen voor de toiletten en voor de

vuilniszakken. Ik zou graag weten hoeveel er intussen al betaald is

voor die vuilniszakken en voor die toiletten.

Ik moet u wel zeggen: er zijn foto’s volgens mij. En die foto’s, ik

ken daarvan de bron, want die is betrouwbaar. Dat zijn geen

vuilniszakken van IVAGO. Absoluut niet. Dat is iets anders. Dit is

echt, ik zal proberen mijn woorden te wikken, maar toch een niet zo

fraaie, om niet te zeggen een gore bedoening.

7

Hebben die mensen vuilniszakken van IVAGO gekregen? En gebruiken ze

ondertussen andere zakken? Er ligt daar natuurlijk ook vuil dat hoe

dan ook niet in zakken zit. Ge moet daar zelf maar eens gaan kijken.

Ik neem aan dat de mensen dat toch doen, hè, dat men dat ook ziet.

Dat doet mij overigens denken aan een aantal omstandigheden waar er

aanwijzingen zijn over mensen die vuilniszakken krijgen van IVAGO,

maar daar een handeltje mee drijven. En aan gewone mensen zeggen:

“Kijk, vuilniszak van IVAGO” en ze verkopen dat natuurlijk onder de

prijs. Ah ja. Het is natuurlijk een deel van. Ik moet u zeggen, het

is mijzelf één keer overkomen dat iemand mij vuilniszakken aanbood.

Ik heb er, voor alle duidelijkheid, niet gekocht.

Bon, dat ik doorga met de vragen. Ah ja, ge kunt daar

verschrikkelijk mee lachen, maar er zit iets achter natuurlijk. En

dat vind ik eerlijk gezegd niet om mee te lachen. Want dat betekent

natuurlijk dat uw sociale actie, moge ze misschien goed bedoeld

zijn, maar totaal inefficiënt is en een totaal tegenovergesteld

effect heeft. Maar ge kunt het weglachen.

Het zou mij niet verbazen, maar ik zal mijn commentaar zoals gezegd

besparen voor het einde.

Wat ik nog wou weten, feitelijk: klopt het dat die kinderen, die ze

mee hebben, naar school moeten? En doen ze dat ook? Hoe wordt dat

gecontroleerd?

Ik heb ook gelezen dat er gezegd wordt dat, als het in het honderd

loopt, er staat, en ik citeer nu: “Dan slepen we alle caravans weg

en is geen enkele bewoner nog welkom in Gent.” Waar gaat u ze

naartoe doen? Hoe gaat u dat doen? Dus ge zegt dan: “Pas op, of …!”

Maar wat is dan het vervolg op die “of …!”? Wat gaat ge doen? Ge

gaat ze wegslepen, deze keer. Maar waarnaartoe?

Met andere woorden, het is ook wel zeer merkwaardig dat ge zegt dat

ge dat gaat doen. Ik neem aan dat er dus daarvoor een juridische

basis bestaat. Want anders moet ge dat niet zomaar doen. Dus op

8

welke juridische basis gaat ge in voorkomend geval die mensen

wegslepen?

Overigens, op diezelfde foto’s, want het is een reeks foto’s,

uiteraard, die ik eerder heb geciteerd, staan er ook auto’s. Ik heb

raad gevraagd, die auto’s hebben in de regel Franse of Roemeense

nummerplaten. Zijn die auto’s verzekerd? Ik meen te weten dat dit in

Europa verplicht is. Hebben ze dat gecheckt?

Ik lees ook dat ze werk moeten aannemen. Oké. Hoeveel zijn er al aan

de slag? Zijn er al aan de slag? Laat ik mijn vraag anders

formuleren. Hoeveel hebt ge er mogelijk verwijderd?

Ze – heb ik ook gelezen, dat was ook een onderdeel van het aanbod –

moeten de boel proper houden. Netjes. Doen ze dat? Ik kan u wel

zeggen dat dit eigenlijk niet direct blijkt uit mijn foto’s, maar

bon, dat is een beoordeling.

Ja, en dan natuurlijk: “Wie er pas bijkwam moet het kamp verlaten.”

Wanneer is ‘pas’? Een week geleden? Twee weken geleden? Drie maand?

Een jaar? Wanneer is dat? Ik zou dat heel precies willen weten.

Wanneer dus wel en wanneer niet.

En ja, er is inderdaad sprake van een merkwaardig concept. “Wie hier

al lang is en een binding heeft met Gent.” Wat is dat precies? Wat

is dat?

En hoe zit het met die betonblokken? Ik heb in de krant gelezen, ik

citeer nu, collega’s, ge moet daar eens naar luisteren, over die

betonblokken. Citaat: “De betonblokken zijn de eerste stap in het

begeleidingstraject.” Kun je je dat voorstellen? De eerste stap in

het begeleidingstraject, weet ge wat dat is? Een tiental

betonblokken rond uw kamp. Dat is een bijzonder merkwaardige

opvatting over begeleiding.

Overigens, ik lees dat die betonblokken dienen om te beletten dat er

nog bijkomen. Ja, if there is a way in, there must be a way out. Hoe

9

gaat dat dan? Stel dat daar iemand wil vertrekken. Allez, wie doet

dat? Ik vraag het maar.

Ik denk dat ik mijn vragen daar kan bij laten. Maar ik moet u wel

zeggen dat ik zeer uitkijk naar het antwoord want – en ik kom daar

straks in de repliek op terug – het is inderdaad niet de eerste

keer. Collega Deckmyn heeft een aantal verwijzingen gedaan. Het is

niet de eerste keer dat we te maken hebben met dat probleem. Maar

bon, we zullen eerst luisteren en daarna oordelen.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Goed. Wel,

collega’s, de problematiek van de Romagemeenschap in onze stad is

genoegzaam bekend hè. We hebben al talloze keren gedebatteerd hier

in deze gemeenteraad en ver daarbuiten.

Ik moet u dan ook de aanpak uit het verleden niet meer uitvoerig uit

de doeken doen, denk ik. Ik denk dat ik enkel herhaal wat ik vroeger

reeds gezegd heb. Maar ik wens nog kort overzicht te geven, omdat de

heer Deckmyn daarnaar vraagt, van de speerpunten waarop ons beleid

ten aanzien van de inter-Europese migratie de voorbije zes jaar is

gebaseerd.

Wij kiezen eigenlijk voor tweesporenbeleid. Wij bieden kansen aan

mensen die zich willen inspannen om deel te nemen in onze

samenleving. En overlast in wijken en misbruik inzake verblijf of

werk, pakken wij aan. Wij passen de verblijfswetgeving toe. Als stad

kiezen wij ervoor om toe te zien op de verblijfsvoorwaarden en

bijgevolg kunnen bepaalde rechten, zoals OCMW-steun en toegang tot

een sociale woning, enkel voortspruiten uit een legaal verblijf.

Laat me hier, mijnheer Deckmyn, even van mijn tekst afwijken: het is

absoluut niet zo dat die mensen de mensen die op wachtlijsten staan

van sociale woningen zullen voorbijsteken. Dat kan trouwens niet. De

regelgeving, de decreetgever is daar duidelijk in, dat kan gewoonweg

niet. Ge moet niet de indruk geven dat mensen die nu op wachtlijst

staan van een sociale woning gaan voorbijgestoken worden. Dat is

onmogelijk.

10

Wij verwachten van het Europese en het federale niveau dat deze

migratie als dusdanig ook wordt erkend en wordt gekanaliseerd. Want

er wordt weinig of niet over gesproken. Wij zijn realistisch als het

gaat over mensen zonder geldig verblijf. Wij erkennen de

aanwezigheid van personen zonder geldig verblijf op ons grondgebied.

Wij respecteren het recht op onderwijs en de dringende medische

hulp. Onze buurtstewards en andere stadsdiensten houden contact met

deze groep mensen.

Voor wie de situatie in Gent compleet uitzichtloos is, verwijzen we

naar de mogelijkheid tot vrijwillige terugkeer. Dat is ook al een

antwoord op vragen van u beiden. De vrijwillige terugkeer is iets

wat in onze stad zeer actief wordt genoemd. Ik zal u dat trouwens

onmiddellijk met een paar cijfers aantonen. Dat is ook een

mogelijkheid die aan die mensen zal aangeboden worden.

Dan kan ik u trouwens, voor die vrijwillige terugkeer, mededelen dat

de nationale vrijwillige terugkeercijfers van Slowaken, meestal van

de etnische groepen Roma, nationaal zo goed als 100% aan Gent is toe

te schrijven. In 2017 keerden in België 79 Slowaken, Roma dus,

terug, waarvan 75 uit Gent, door de inspanningen ook van onze

diensten. Via gedwongen terugkeer, een verantwoordelijkheid die bij

staatssecretaris Francken ligt, keerden in 2017 slechts 22 Slowaken

gedwongen terug. Slechts 22!

Zoals u weet verliep de opvolging van dit beleid via het permanent

overlegcomité, ik heb dat hier vroeger duidelijk uiteengezet,

kortweg POC-IEM, Permanent Overlegcomité Intra-Europese migratie.

Het POC werd opgericht in 2010 om alle beleidsinitiatieven en acties

inzake IEM-doelgroepen te coördineren. U herinnert zich dat ik

destijds die beleidsnota hier voorgelegd heb in de gemeenteraad.

Dit jaar werd na evaluatie met de stadsdiensten besloten om de

taskforce vluchtelingen, die iets afzonderlijks was, onder

voorzitterschap van schepen Coddens en de POC-IEM die ikzelf

voorzat, te laten samensmelten in een migratieforum.

11

We hebben trouwens vorige week vrijdag zo, of donderdag de eerste

vergadering daarvoor gehad. Wij stellen namelijk vast dat er wel

degelijk een grote groep Oost-Europese migranten in staat is zich op

te werken en een sterke sociale mobiliteit te vertonen. Er zijn,

gelukkig maar, heel veel Roma die hier werken, die een huis hebben,

die hun kinderen naar school sturen, die volledig geïntegreerd zijn.

Maar anderzijds is er een groep van laagopgeleiden die de

competenties en het netwerk ontberen om hier een duurzame job te

vinden. Zij migreerden, met als belangrijkste doel: overleven in min

of meer menselijke omstandigheden.

Op de reguliere woonmarkt kunnen zij nauwelijks terecht, wegens een

gebrek aan middelen, de grootte van de gezinnen en wegens de

terughoudendheid ook van eigenaars naar deze groep toe. Zij hanteren

overlevingsstrategieën.

Het is die doelgroep waarvan de buurtstewards aangeven dat zij zich

uit noodzaak wenden tot leven in caravans, aftandse caravans, auto’s

of barakken. De groep waarvan wij spraken bevindt zich reeds

gedurende enige tijd op het Gentse grondgebied.

Er is mij gezegd dat er inderdaad gezinnen bij zijn die er al tien

jaar of vijftien jaar zijn, bij hoogtes en laagtes, die soms een

keer in een huis wonen en soms niet, enzovoort, die vroeger soms

kraakten, enzovoorts.

Zij verblijven onder meer op private gronden in de Londenstraat. Dat

weet u wel, u herinnert zich dat ongetwijfeld. Dat was met medeweten

en toestemming van den eigenaar. Maar op een gegeven moment was de

situatie niet langer verenigbaar met het sociale weefsel van deze

dichtbevolkte woonbuurt in de Londenstraat en diende de groep de

plaats te verlaten.

Het is in diezelfde periode dat ook de taskforce Wonen werd

opgericht, waarvan ik u de werking niet meer hoef toe te lichten.

12

Schepen Taeldeman, die daar de leiding van neemt, heeft het al

verschillende keren gedaan.

De vraag naar een gecontroleerde en beheersbare reactie op ja, die

oneigenlijke caravanbewoning, vloeit voort vanuit een realisme en

verantwoordelijkheidsbesef, dat wij als stadsbestuur steeds aan de

dag hebben gelegd en waartoe wij ook door een mondig en op

humanitaire gronden gestoeld middenveld worden aangevuurd.

Dit alles bracht ons ertoe om, op het ogenblik dat de groep

rondzwervende Roma zich opnieuw op het Gentse grondgebied had

gevestigd, ditmaal aan de Hurstweg, niet opnieuw de platgetreden

paden van vruchteloos wegjagen te betreden, pogingen die ook erg

arbeidsintensief en duur zijn, zowel voor politie als voor onze

stadsdiensten, maar in plaats daarvan te zoeken naar een nieuw

experimenteel voorstel en dat ook te proberen uit te werken.

Het voorstel is momenteel nog in volle uitwerking. Dus alle

detailvragen die de heer Bracke heeft gesteld, daar kan niet nu in

detail allemaal op geantwoord worden. De krijtlijnen van de

experimenten zijn echter wel zeer duidelijk.

Het is, zoals reeds in de kranten werd vermeld, een voorstel: het is

te nemen of te laten. Laat ons duidelijk zijn, vanuit het college.

De toestemming om op het terrein te blijven is er onder de volgende

voorwaarden. We hebben een groep van maximaal vijftig tot zestig

personen. Die zullen daar mogen blijven. De groep moet een

duidelijke binding hebben met Gent en al geruime tijd in Gent

verblijven. De vraag was: hoe weet ge dat? Wel, er zijn contacten

met de Dienst Burgerzaken. Er zijn in sommige gevallen contacten met

OCMW, voor medische verzorging en dergelijke. Er zijn contacten met

onze diensten die kunnen aantonen hoelang sommige families hier al

zijn. En de veiligheid moet voor de bewoners en omgeving absoluut

gegarandeerd zijn. En ten slotte: de bewoners moeten een aantal

voorwaarden naleven, zoals inderdaad verplichte registratie. Ze

moeten zich verplicht laten registreren. De kinderen moeten

ingeschreven worden in een school en moeten effectief naar school

13

gaan. Ze moeten zich laten begeleiden in het zoeken naar werk en ze

moeten inderdaad ook de jobs die hun aangeboden worden, aanvaarden.

Het is mij bekend dat er daar mensen zijn die werken. Ze mogen

absoluut geen overlast veroorzaken. Ja, wat is overlast? Iemand die

zegt: “Ik zie dat niet graag, het werkt op mijn zenuwen dat ze daar

staan”, dat is voor mij niet overlast. Maar overlast is wel wat ik

bijvoorbeeld gehoord heb op een bepaald ogenblik, dat ze voetballen

op het fietspad. Dat is een hinder voor degenen die fietsen,

bijvoorbeeld. Dus mijnheer Bracke, ja, wat is overlast? Overlast is

op het ogenblik dat we klachten krijgen. Dan zullen we daartegen

optreden.

Ze moeten inderdaad hun huisvuil sorteren en ook correct aanbieden.

Dat zal ook in een overeenkomst staan, trouwens.

De juridische modaliteiten van bovenstaande krijtlijnen worden

momenteel uitgewerkt door de Juridische Dienst. Er zijn al

verschillende vragen die zich daarbij stellen. Sommige daarvan hebt

u zelf hier geformuleerd. Daar moeten allemaal antwoorden op komen

en dat moet allemaal op papier komen.

Om uit te sluiten dat de groep verder zal aangroeien, hebben wij

inderdaad op 13 september, op aangeven trouwens van onze diensten,

betonblokken geplaatst op de locatie om te vermijden dat er zouden

bijkomen. Indien er zijn die daar weg willen, is dat geen enkel

probleem. Dan neemt men zo’n blok weg en dan kan men weg.

Het aantal geregistreerde personen bestaat uit 60 volwassenen nu en

24 kinderen. Dit is een stijging ten opzichte van de initiële

telling die wij gedaan hebben. Omdat dit aantal de draagkracht van

het terrein en de beleidsmogelijkheden overstijgt, zal dit aantal

opnieuw gereduceerd worden.

Dus, degenen die zich niet willen registreren, zullen niet kunnen

blijven. Gezinnen die geen band met Gent kunnen aantonen, zullen

niet kunnen blijven. En ik heb u gezegd hoe wij dat kunnen

achterhalen. Gezinnen die nog niet lang in Gent verblijven, zullen

14

niet kunnen blijven. En ik heb u ook gezegd: als die mensen zelf een

oplossing vinden en daar vertrekken is dat perfect, wat mij betreft.

Als ze het niet zelf doen, dan zullen wij inderdaad daartegen

optreden. En inderdaad, ge moet daar een gerechtelijke basis voor

hebben. Dat betekent ook dat we op dat ogenblik zullen vragen dat de

rechter een uitspraak doet om ze daar te verwijderen.

En uw detailvraag: hoe gaat dat? Wel, dan komt er een camion van de

stad of van de politie en dan hangen wij dienen wagen eraan en dan

trekken wij die weg. En dan wordt die aangeslagen, zoals dat alle

dagen gebeurt in deze stad, van mensen die voertuigen, wagens

achterlaten op plaatsen waar ze niet mogen. Dus dat is een dagelijks

geheel. Dat is niet zo uitzonderlijk. Dus wij kunnen daar

gemakkelijk tegen optreden.

De ruimtelijke en stedenbouwkundige faciliteiten van het terrein

worden tot een minimum beperkt. Met name zouden we daar voorzien, er

ligt daar waterleiding, we zouden nog een klein stukje bij moeten

leggen, gewoon daar, en elektriciteit. Ook dit is momenteel in

voorbereiding. Ook in afspraak van: wie betaalt de kosten voor wat?

En dan, wat de kostprijs betreft en personeelsinzet, kan ik zeggen

dat we zeer uitdrukkelijk in het college besloten hebben dat hier

geen extra budget wordt voor uitgetrokken. Dat zal dus binnen de

reguliere middelen van de Dienst Wonen ten laste worden genomen.

Momenteel werden ook nog geen infrastructurele kosten aangerekend.

Er zal bekeken worden om die kosten zo maximaal mogelijk te drukken.

De Dienst FM staat hiervoor in. Zij maken ook een

beheersovereenkomst met De Lijn, dat wil ik toch nog een keer

benadrukken. Het gaat over het terrein van De Lijn. We hebben

nadrukkelijk aan De Lijn gevraagd, aan de directie van De Lijn, die

bedenktijd had gevraagd en ons achteraf toestemming heeft gegeven,

of we een jaar over die terreinen mogen beschikken om dit experiment

uit te voeren. En De Lijn heeft ons dat bevestigd. Het gaat dus over

gronden van De Lijn waarop we dat zouden doen, waarbij het zakelijke

15

recht zal worden overgedragen aan de stad, voor een periode van een

jaar, voor de periode van dit experiment.

En binnen de Dienst Wonen werd een ambtenaar uit de mobiele ploeg

aangesteld – die dus in dienst is, er wordt niemand extra in dienst

genomen, er worden geen extra kosten gedaan – die zal instaan voor

het beheer van de site en de coördinatie.

De buurtstewards ten slotte, staan in voor de begeleiding van die

groep. Zij doen dat ook, dat is hun reguliere werk. Dat is een

dagelijks werk, dus het is niet anders dat ze daar doen op een

andere plaats in de stad.

Wel, ik denk al de vragen die ik kan beantwoorden, te hebben

beantwoord. Misschien nog een paar dingen.

U zegt dat het experiment met het Sint-Theresiaklooster mislukt is.

Ik zeg: Neen, mijnheer Deckmyn. Dat experiment is wel geslaagd. Dat

was een goed experiment. En natuurlijk was dat voor een bepaalde

periode, zoals nu ook hier, een bepaalde periode op het ogenblik dat

dat klooster moest afgebroken worden of gerenoveerd worden, ik

herinner het mij niet meer. Toen hebben we gezegd: oké Sint-

Theresiaklooster, het is gedaan. En op het ogenblik dat het gedaan

was, was het gedaan.

Maar ik zeg u dat dit een geslaagd experiment was. En, als dit

evengoed kan slagen, dan ben ik een zeer gelukkig burgemeester.

Ten slotte wil ik u nog een keer, voor de zoveelste keer, maar het

is de laatste keer dat ik daar nu iets over zeg, herhalen dat de

krant, Het Laatste Nieuws destijds, mijn woorden uit hun verband

heeft gerukt. Ik heb altijd gezegd, vanaf het begin: vele gezinnen

wilden individuele Romamensen helpen. En ik heb de Gentenaars

opgeroepen: “Doe dat niet. Neem geen Roma in huis.” Waarom? Omdat we

georganiseerd die mensen wilden helpen. Omdat we diensten hebben en

organisaties hebben in deze stad die op een humane manier die mensen

gingen helpen. En omdat we als stad en organisaties en het

16

middenveld helemaal geen zicht meer hadden over wat er in de stad

gebeurde, op het ogenblik dat iedereen individueel met families van

alles en nog wat aan het doen is.

Dat is trouwens hetzelfde wat ge nu ziet met de transmigranten. Het

probleem is dat de overheid uiteindelijk zelf geen vat meer heeft

als iedereen individueel, uit goede bedoelingen, uit humane

overwegingen, mensen wil helpen. Dan krijgt ge te weinig overzicht.

Dat was mijn enige oproep. Dat wordt permanent natuurlijk uit zijn

verband gerukt. Ge doet trouwens niet liever. Maar ik wil maar

zeggen, kort samengevat, dat het college enerzijds zeer duidelijk de

keuze heeft gemaakt om een humane oplossing te vinden voor die

mensen, ze kans op integratie te bieden. Maar anderzijds met

evenveel kracht, zeg ik u, diegenen die deze uitgestoken hand niet

aanvaarden, die niet willen meewerken aan een integratie, die niet

zelf hun kinderen naar school willen sturen, die niet willen voldoen

aan de voorwaarden die ik daarnet gezegd heb, daar zullen wij tegen

optreden. En waar ze naartoe gaan? Ik zeg u: zij krijgen altijd het

aanbod van vrijwillige terugkeer. Als ze dat niet wensen, zullen ze

zelf een oplossing moeten vinden. Maar het zal niet kunnen zijn met

daar die oude caravans te laten staan.

Ik hoop dat ik daarmee een duidelijk antwoord heb gegeven aan beide

interpellanten.

Mijnheer Deckmyn.

De heer Johan Deckmyn. Ja, mijnheer de burgemeester, ik ga misschien toch eerst, want dat frappeert mij, terugkomen op het feit dat de

Roma die geen band hebben met Gent, niet kunnen blijven. Ge hebt ook

niet gezegd naar waar ze dan gaan.

Maar stelt u zich gewoon voor dat ik hier zeg: die migranten, die

naar hier komen, die geen band hebben met Gent, kunnen hier niet

blijven. Ik denk dat ik dan weer de traditionele scheldtirades naar

mijn hoofd zou krijgen, zeggende dat ik onverdraagzaam ben, dat ik

die mensen geen toekomst gun. Dat ik harteloos ben en dergelijke

17

meer. Maar dat is net hetgeen u zegt. U zegt: “Roma die geen band

hebben met Gent, kunnen hier niet blijven.”

Dus ik kan u voor een stuk volgen. Wat natuurlijk voor u een

probleem moet zijn, mijnheer de burgemeester. Ik kan het voor een

stuk volgen. Maar dan natuurlijk, moet u wel weten wat er met die

mensen gebeurt. Ik zal daar straks op terugkomen, want daar geeft u

geen antwoord op.

Ja, en u zegt: ik ga de aanpak uit het verleden niet opnieuw uit de

doeken doen. U kent die. Ja, ik ken voor een groot stuk die aanpak

en die is niet gelukt. Het heeft niets opgelost. We zijn al jaren

bezig met die problematiek en die wordt niet opgelost.

En dan zeggen van: ja, ge laat uitschijnen dat bij het toeleiden

naar een woning, ze dan op de voorrangslijst komen van sociale

woningen en zo. Nee, ik heb het op die manier niet gezegd. Ik heb

gezegd: wat moeten mensen die acht jaar op een wachtlijst staan wel

denken van het feit dat er op die manier opgetreden wordt? Dat die

mensen altijd heel veel kansen krijgen en blijkbaar niet nemen? Ik

denk dat heel veel mensen die op een wachtlijst staan voor een

sociale woning, daar vraagtekens bij zouden zetten.

En dat vond ik ook een goeie: de terugkeer. Want ik weet dat er een

terugkeerbeleid is. Ik heb dat in het verleden ook in deze raad

toegejuicht, dat er toch iets gedaan werd om een terugkeerbeleid te

stimuleren. Veel te weinig, wat mij betreft, maar het werd wel

gedaan. En dan zegt u, u klopt zichzelf op de borst: als ge kijkt

naar alle Roma die vanuit Vlaanderen naar Oost-Europa terugkeren;

het overgrote deel komt uit Gent. Ja, als het overgrote deel van de

Roma ook in Gent zit, is dat ook logisch dat het overgrote deel dat

terugkeert uit Gent komt. Dat lijkt mij de logica zelve. Het heeft

niks te maken met kordaat terugkeerbeleid van deze stad, laat dat

duidelijk zijn.

Maar opnieuw blijf ik met die vraag zitten. Hoeveel Roma zijn er nu

in Gent? Hoeveel zijn er weg? Ik denk niet dat u daar zicht op hebt,

18

want ik heb een cijfers uit het verleden gehoord van aanwezigheden

van vijfduizend, zesduizend, zevenduizend tot meer dan tienduizend

Roma in Gent. Blijkbaar niemand die het weet. Waar zitten die?

Blijkbaar niemand die het weet, want ik krijg daar geen concrete

antwoorden op. Zeker al niet op de vragen die ik stel: waar gaan die

heen? Geen antwoord.

Burgemeester, reeds meer dan tien jaar voert u een beleid om die

overlast tegen te gaan, zo stelt u. Maar het lukt niet. De klachten

blijven. En na tien jaar bent u nog steeds blijkbaar bezig met een

nieuw voorstel uit te werken. En dat we nog niet mogen zien! Het is

aan het einde van de legislatuur, en we zitten hier al jaren, ieder

jaar op terug te komen, iedere keer dat er problemen zijn komt dit

weer in deze raad of in de commissie, en nu jongens: de oplossing is

er, maar ik ga dat nog niet zeggen. Maar die oplossing is er.

Vreemd, ik vind dat een heel vreemde houding van dit uittredend

bestuur. Een uittredend bestuur dat zes jaar geleden al beloofd had

voor deze problematiek kordaat aan te pakken en blijkbaar op het

einde van de legislatuur plots met een plan komt, nee zelfs nog niet

komt, nog aan het bestuderen en verder uitwerken is, en ge moogt het

nog niet weten. Vreemd.

En dan hebt ge natuurlijk het voorstel waarvan nu sprake is, dat dan

weer geen nieuw voorstel is. Ik heb al gezegd: dat is een doorslagje

van de problematiek in het Sint-Theresiaklooster aan de Muide. Een

project dat mislukt is. En ik blijf daarbij. Dat project is mislukt.

En u zegt: “Neen, dat is niet waar. Het zal wel lukken, want er zijn

nu afspraken gemaakt die wel zullen gehouden worden.” Wel, ik wil u

toch citeren. Maar helaas, de krant zal het weer fout begrepen

hebben. De titel van het artikel: “Roma-experiment op Muide

mislukt”. Wat heb ik u horen zeggen, mijnheer de burgemeester? “Het

is niet mislukt.” U spreekt dit kordaat tegen. Wel, dan zal ik uw

collega-schepen Coddens citeren uit het artikel: “Acht maanden later

blijken de bewoners die kansen niet gegrepen te hebben.” En dan,

citaat van Coddens: “Het liep mis om een aantal redenen”, zegt Rudy

Coddens, die als OCMW-voorzitter het project op de voet volgde. En

19

dan opnieuw de heer Coddens: “Het was een te grote en een te zwakke

groep. Het lukte niet om stappen in de goede richting te zetten en

afspraken na te leven. Ik vermoed dat het deels van niet kunnen en

deels van niet willen is. De resultaten van heel het project zijn

verre van voldoende.” Mijnheer de burgemeester, wat zei u daarnet?

De heer Deckmyn was aan het liegen, hè? Het project is wel gelukt,

hebt u gezegd. Ja. De heer Coddens zegt dat het niet gelukt is.

“Verre van voldoende.” Dus verre van voldoende is onvoldoende. Dat

wil dus zeggen: gebuisd. Gebuisd, voor mij is mislukt. Ik hoop dat u

mij goed begrepen hebt vooraleer ge mij tegengesproken hebt.

Dus wat u zegt klopt langs geen kanten, maar ik zou het u bijna

moeten vergeven want ge weet geen kant meer uit. Er is nu natuurlijk

al een nieuw plan, dat we niet mogen weten. Dat is er.

En dus ja, die te grote groep, wat bleek die te grote groep te zijn?

Dat was een groep van 54 bewoners. Nu – want daar heb ik ook nog

niet echt een antwoord op gehoord – dacht ik dat die groep eerst 100

was en gereduceerd is naar 40. Wat is het nu? Ik weet het niet. Maar

volgens mij, als 54 al een te grote groep is, ja dan zitten we nu

toch wel met hetzelfde probleem als toen. En gaat het voorstel dat

nu uitgewerkt wordt uiteraard niet lukken.

Ja, het is eigenlijk een mantra die ik maar blijf herhalen. Waar

gaan ze naartoe? Ik wil hiermee toch besluiten. Ik ga die vragen

niet herhalen die ik gesteld heb en waar ik telkens mee geëindigd

ben. Waar zijn ze? Weet iemand het? Niemand weet het blijkbaar.

Maar, het besluit van de burgemeester daarnet, op het einde van zijn

betoog was: wie niet meewerkt, daar wordt tegen opgetreden. En die

gaan weg. Die moeten eruit. Waar naartoe? Dat wordt weer niet

gezegd. Wat zegt de burgemeester op het einde letterlijk? “Ja, ze

moeten daar zelf maar een oplossing voor zoeken.” Tot zover het

opvangbeleid in Gent.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Mijnheer Bracke.

20

De heer Siegfried Bracke. Mijnheer de voorzitter. Burgemeester, ik ben buitengewoon teleurgesteld over de vaagheid van uw antwoord. Los

van het feit, en daar kom ik straks op terug, dat ik het er helemaal

niet mee eens ben. U hebt bijvoorbeeld, ik zal het bij dat ene

voorbeeldje houden, gezegd: “Wij passen de verblijfswetten toe.” Ik

denk dat dit echt niet waar is. Die verblijfswetten past u niet toe.

En dat inderdaad de mensen over wie het gaat, geen recht hebben op

een sociale woning, dat klopt. Maar wat geven we hen niet? Geen

sociale woning, maar daarnaast? Dat is toch niet onaanzienlijk, wat

we voor ze doen? En het resultaat is bijzonder twijfelachtig.

En inderdaad, collega Deckmyn heeft erop gewezen, dit is een mooi

voorbeeld van een omgekeerde redenering. Ge zegt: “Ze kunnen ook

vrijwillig terug en de overgrote meerderheid van de vrijwillige

terugkeer, komt uit Gent.” Ja, dat lijkt mij eerlijk gezegd evident.

Ge organiseert een aanzuigeffect, ze komen naar hier, overigens, die

vrijwillige terugkeer: ik denk dat we die ook met een korrel zout

moeten nemen. Er wordt effectief een offerte gedaan, op en af. Die

mensen blijven niet en keren weleens terug, om God weet welke reden.

Dat is dus zo.

Maar het meest merkwaardige is natuurlijk in uw antwoord het feit

dat u zegt: “Ja maar ik kan daar niet op antwoorden, op al die

vragen.” Ik neem aan dat we dan schriftelijk alle antwoorden zullen

krijgen als het aanbod is uitgewerkt? Want dat is het antwoord, hè?

“Het aanbod is nog niet uitgewerkt.” Maar wat is me dat? Mag ik dan

vragen: wie zijn de onderhandelaars aan beide zijden? Ik dacht dat

ge een aanbod ging maken waarbij ge effectief zegt: en dat, en dat,

en dat. De elementen die we hebben opgesomd. Maar neen: “Het is nog

niet uitgewerkt.”

Tegelijk wordt er wel gezegd: het is te nemen of te laten. Allez,

dat is dus hier, letterlijk. Dus het aanbod wordt uitgewerkt, maar

het is te nemen of te laten. Dat is een heel vreemd aanbod. En “het

zal in de overeenkomst staan”, letterlijk gezegd. Dus die

overeenkomst is er niet. De berichten die we daarover hebben

gekregen, over ‘an offer they can’t refuse’, is eigenlijk voorbarige

21

berichtgeving. Daar is dus geen sprake van. Tenzij dat natuurlijk

een onderdeel is van de onderhandeling en van het aanbod. Als ik het

goed heb begrepen, gaat het om 84 mensen, kinderen en volwassenen

samengeteld. En dan zegt u: “zal gereduceerd worden”. Bon, tot

hoeveel? Of is dat ook onderhandelingsmaterie? Wordt dat bekeken? Of

zal je moeten zeggen: ja, de draagkracht in die specifieke

omstandigheid ligt op een x-aantal. Zeer merkwaardig.

De politieke conclusie, collega’s, is dat men het hier kennelijk

niet geleerd krijgt. Ik weet dat u dat vervelend vindt. U hebt in

dat verband een bekentenis afgelegd. In 2010 bent u verkeerd

geciteerd. U heeft niet gezegd: “Geef ze zelfs geen soep.” U hebt

dat niet gezegd. Ge hebt dat wel gezegd, maar met een andere

bedoeling. Maar u hebt er ook aan toegevoegd, tenzij ook dat weer

een verkeerd citaat is, dat men anders bezig was een aanzuigeffect

te organiseren. Dat is wat u ook in 2010 gezegd hebt.

Wat hebt ge na 2010 gedaan? Met man en macht, let erop, onder impuls

van het bloeiende middenveld, subsidieerde ge organisaties die onder

impuls het stadsbestuur aanvuren. Met man en macht. Want dat is

gebeurd. In 2010 zegt u zelf: “Pas op, aanzuigend effect!” En wat

doet ge in de jaren nadien? Ja, ge organiseert het en met man en

macht gaat het daarop af.

En effectief, dat voorbeeld dat ook door collega Deckmyn is

aangehaald over het klooster op de Muide: dat is natuurlijk mislukt.

Het is waar, die citaten van collega Coddens. Ja, men heeft er zelfs

aan toegevoegd “ondanks de begeleiding van de diensten, ondanks de

gesubsidieerde vzw’s”. En de heer Coddens heeft daar volgens mij een

zeer juiste analyse van gemaakt. Hij zegt: “Dat is een te grote en

te zwakke groep.” Juist. Dat is het probleem namelijk. Ze zijn met

heel veel en zijn totaal onaangepast aan onze manier van leven. De

heer Coddens heeft gezegd: “Het lukte niet om afspraken te maken.”

Juist. Inderdaad, dat is ook het probleem, natuurlijk. Je kan er

kennelijk geen afspraken mee maken.

22

De heer Coddens heeft er zelfs aan toegevoegd, en het siert hem dat

hij blijkbaar wel de werkelijkheid onder ogen kan houden: “Het is

deels van niet kunnen”, wat ik daarnet heb gezegd, dat gaat niet,

“maar ook deels van niet willen.” Ja, dat is nou toch iets anders

hè. Gaan wij met al wie iets niet wil rekening houden?

En dan effectief: ze zullen een aanbod krijgen. Dat staat in dat

artikel van 2013, ik zou het moeten opzoeken, waar de heer Coddens

wordt geciteerd: “Ze zullen het aanbod krijgen om terug te keren

naar Slowakije” en dan voegt hij daar in alle eerlijkheid aan toe:

“De kans dat ze daarop ingaan is zeer klein.” Ik denk het ook.

En dat is intussen gebleken. Tien jaar lang zwerft men rond. En dat

wordt door dit stadsbestuur getolereerd.

Trouwens, als ge eens terugleest, weet ge wat dan ook opvalt? Dat is

het goochelen met cijfers. In dit eigenste dossier, op dit moment,

wordt er weer gegoocheld met cijfers. Maar als ge puur op koppen

kijkt, dan zie je dat het het ene jaar nog twee families zijn, de

andere keer zijn het er nog twaalf. Ik vind dat toch een merkwaardig

verschil.

Het is ook opvallend, als er zoiets in de krant staat, en u kan dat

checken, dan valt – en ik gebruik de letterlijke woorden – de

burgemeester meestal uit de lucht. Die heeft niets gezien. En

natuurlijk, het is een waanzin te verwachten dat hij overal is en

overal kijkt, maar ik neem toch aan dat er zoiets bestaat als

politie, die niet alleen moet dienen om te sanctioneren, maar die

ook moet dienen, dat is community policing toch, om te signaleren.

En met name ook aan hun baas. Aan diegenen die ook politiek

verantwoordelijk is voor de werking van de politie. Maar die zegt

niets. Je ziet dat in november. Ja, nog zoiets: af en toe duikt er

een bericht op, als ik het goed genoteerd heb, is dat in januari van

dit jaar, dat er opvallend meer Romabedelaars, daar gaat het in dit

geval om, in het stadscentrum gesignaleerd zijn. Maar, staat er bij,

“rond de middag waren die allemaal weg, want die hadden een

lunchpauze op de Kouter”. Ik citeer, dat staat gewoon in de krant.

23

En dan vraagt men aan de politie en die hebben niets gezien. En men

vraagt aan de burgemeester en ja, in één lijn: ook niets gezien.

Maar dan vragen ze collega Souguir en die heeft het wel gezien. Dat

is raar hè?

Maar dat is een constante, het voortdurend ontkennen van de

werkelijkheid. Allez, op de laatste Gentse feesten, de goedbedoelde

herbruikbare bekers ter waarde van 1 euro. Wat was het probleem met

die bekers? Ze werden gestolen door kinderen, waarvan overduidelijk

bleek dat die in opdracht eerst gingen kijken, om vervolgens

‘s nachts of ’s ochtends, heel vroeg in de ochtend, toe te slaan.

Afijn, dat is toch iets waar ge niet naast kunt kijken?

En ook nu weer moet ge u afvragen in welke mate ge een aanzuigeffect

organiseert. Want wat lees ik op de krant van 14 september? Iemand

van de medewerkers van het stadsbestuur zegt: “We bekommeren ons om

iedereen.” Als ge dat leest, dan weet ge toch wat ge moet doen? Als

er iemand zegt: wij bekommeren ons om u. Men gaat zelfs verder. Ze

zeggen in eerste instantie hier: maar natuurlijk, het kan zijn dat

ge weg moet. En dan citeer ik weer: “Voor wie weg moet, zoeken wij

oplossingen binnen en buiten Gent.” Let u ook op dat laatste. Ze

zoeken daar oplossingen voor.

Een kleine toevoeging, ook gevonden in de krant. De burgemeester

zelve waarschuwt voor de gevolgen van de Brexit. Want, is de

redenering: er zijn in het Verenigd Koninkrijk veel Roma. Dat zijn

Europese burgers. Het Verenigd Koninkrijk gaat uit de Unie en waar

komen ze naartoe? Een waarschuwing van de burgemeester van Gent. Dus

hij waarschuwt ons daarvoor. Ik moet hem daarvoor zeer danken.

Collega’s, ik ga afronden. Allez, errare humanum est, perseverare

diabolucum: ge kunt zich vergissen. Maar dat ge doorgaat met dit

soort vergissingen, dat is natuurlijk het ergste. Blijkbaar leert

men het nooit. En dus, goede collega’s – dit is het moment om het te

zeggen – kunnen we maar hopen dat er vanaf volgend jaar – want het

zal nu niet meer lukken, men is nog aan het onderhandelen op dit

eigenste moment – een coalitie komt, wat ook de samenstelling is,

24

die dan voor de verandering eens wel de wetten naleeft. Wel de

Europese afspreken naleeft. Want het is overduidelijk: inderdaad,

Europese burgers mogen zich hier vestigen, maar ze moeten hun eigen

inkomen hebben. En als ze dat na drie maanden niet hebben, zijn ze

hier illegaal. En wat moet ge dan doen? Dan moet ge optreden. Dan

moet ge het systeem in gang zetten. Ja, ja, en dan zullen ze wel bij

Francken terechtkomen, maar het moet beginnen. Ik heb daar niet de

minste moeite mee, maar ge moet het systeem wel in gang steken. Want

de heer Francken kan veel, maar ge kunt zich niet voorstellen dat

hij ook in Gent begint rond te lopen om te kijken wie er is. Nee,

nee, dat is iemand anders zijn verantwoordelijkheid.

En dus zou ik graag hebben dat er vanaf 2019 een coalitie komt – nu

worden ze zeer zenuwachtig – die echte Europeanen zijn en begrip

hebben en respect voor Europese solidariteit, want voor degenen die

het mogelijkerwijs – ja, mevrouw …

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Collega’s! De heer Bracke is aan het woord.

De heer Siegfried Bracke. Dus de Europese solidariteit betekent, en dat is logisch: ge moogt naar ergens anders gaan, maar ge moogt niet

daar blijven om dan gebruik, verstaan misbruik, te maken van de

sociale diensten van het andere land, de andere lidstaat.

En dat is ook normaal, want de burgers van die andere lidstaat

betalen ook die solidariteit. Met andere woorden: dat moet in balans

zijn. Dat is de logica van het systeem.

Overigens mag ik hopen dat diezelfde coalitie vanaf januari 2019

heel goed weet wat collega’s van de sp.a, de hedendaagse

socialisten, blijkbaar niet meer weten. Maar de ouderen, die wisten

dat. Het is de wet die bevrijdt en het is de vrijheid die verdrukt.

En de vrijheid om hier van alles te organiseren, onder druk van uw

veelgeprezen middenveld, verlengt eigenlijk alleen maar de ellende

van de mensen. En dat maakt, laat dat duidelijk zijn, de gemeenschap

die er is minder leefbaar.

25

En ja overlast, die definitie, ik weet dat ook wel. Maar als ik die

foto’s zie, dan denk ik toch dat dit overlast is. Vuil dat overal

rondzwerft. Is dat overlast of niet? Of moet er ook nog over

onderhandeld worden en moet het ook nog in een overeenkomst zitten?

Dus collega’s, het enige wat we kunnen doen, is hopen op betere

tijden, want het zal nu dit jaar niet gebeuren. Volgend jaar is er

hoop.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Schepen Coddens

vraagt het woord wegens een persoonlijk feit.

De heer Rudy Coppens, schepen. Dank u wel, burgemeester. Misschien toch even de puntjes op de i zetten. U hebt inderdaad geciteerd uit

een krantenartikel en de zaken die ik daar gezegd heb, heb ik ook

gezegd. Alleen leest u niet alles. Als ik mij nog een aantal dingen

herinner, wil ik toch even wat zaken zeggen.

1: de groep was inderdaad te groot. Wij vonden het niet geslaagd,

vooral om die reden en vooral omdat de mensen niet de mentaliteit

hadden om net zoals wij in families te wonen, in gezinnen te wonen,

maar eerder in een groep te wonen. Waarom doen ze dat niet? Omdat ze

eigenlijk een soort economisch systeem hebben. Ze helpen elkaar, ze

overleven eigenlijk op die manier. Een groot probleem.

Wat hebben we dan gedaan? We zijn verder wel met die mensen aan de

slag gegaan en op basis van de lessen die we getrokken hebben met

die grote groep, hebben we onder andere – en collega’s die opletzaam

geweest zijn in de voorbije jaren, en blijkbaar is dat niet bij

iedereen het geval – het systeem van Instapwonen gestart; een van de

initiatieven waarbij we dan een instapwoning hebben ter beschikking

gesteld. Het traject hebben we verder gestart met die mensen die wel

bereid waren en die uiteindelijk inzagen: zo lukt dit niet, met

zoveel mensen samen gaat dat niet, hier leeft men anders. En met

Instapwonen – daar zijn ook evaluaties van gebeurd, mijnheer Bracke,

mijnheer Deckmyn – hebben we negatieve ervaringen gehad en hebben we

positieve ervaringen gehad. Maar we hebben toch zeker en vast een

26

aantal gezinnen vooruitgeholpen, waar vandaag – we mogen fier zijn –

die kinderen van naar school gaan. De ouders hebben Nederlands

geleerd en velen van hen hebben werk.

Dus met andere woorden: nietsdoen is geen optie. Die mensen

vooruithelpen is voor ons wel een optie en een keuze. Geeft dat

altijd 100% zekerheid op succes? Nee. Als u mij dat terugvraagt, dan

zal ik dat vandaag ook antwoorden.

Maar we willen de hoop niet opgeven. Wij willen met die mensen aan

de slag gaan. En die groep, u gaat er precies vanuit dat die 54 van

toen, dezelfde 54 zijn van vandaag. Dat is niet het geval, mijnheer

Bracke. Dat is niet het geval. Daar zijn mensen bij die geëvolueerd

zijn. Er zijn mensen bij die misschien verdwenen zijn. Er zijn

mensen die teruggekeerd zijn, maar er zijn in ieder geval in het

systeem Instapwonen een aantal positieve resultaten en veelal

dankzij een samenwerking met dat middenveld.

Echt waar, mijnheer Bracke, ge zoudt moeten beschaamd zijn.

Beschaamd zijn dat ge de mensen van het middenveld die zich inzetten

voor mensen die het moeilijk hebben, zo beschimpt. Ik weet, het is

misschien uw stijl, elke vogel zingt zoals hij gebekt is. Ik hoop

dat er veel mensen – spijtig genoeg luisteren er niet veel mensen

live naar deze gemeenteraad – naar luisteren. Echt waar, gij weet

echt niet waar de mensen van het middenveld mee bezig zijn. Ik zit

er alle dagen tussen, ik heb er heel veel contacten mee. Dat

getuigt, in alle eerlijkheid, mijnheer Bracke, van enige

wereldvreemdheid. En vooral ook van een zeer arrogante, hautaine

houding. Sorry dat ik u dat zeg, maar dat is mijn overtuiging als je

zo over de mensen van het middenveld spreekt, die daar verdorie dan

ook nog heel veel vrijwillig doen. Mijnheer Bracke, vrijwillig.

De mensen die inderdaad voedselbedeling doen, de mensen die mensen

ondersteunen, de buddy’s, enzovoorts: wij ondersteunen vanuit de

stad. Het zou nog spijtig zijn. Maar wat is net de sterkte? Omdat

het van onderuit komt, omdat ze vanuit Gent ondersteund worden,

hebben we net zo’n sterk middenveld. Een groot verschil, hier in

27

Gent, ten opzichte van Antwerpen, dat stond vandaag ook nog helemaal

uitgewerkt: een van de belangrijke verschillen in de tijd.

En de commentaren, het valt mij toch echt wel op, hoe de twee heren

hier voor mij ongelooflijk goed overeenkomen. Ze zitten zelfs te

glunderen als de ene spreekt bij de ander. Ja, uiteindelijk zie ik

op den duur zelfs bijna het verschil niet. En uw commentaar is bijna

een kopie van een tweet die ik vandaag gelezen hebt op de N-VA. Ik

ga ze letterlijk voorlezen. Het is bijna anders vertaald: “Links wil

dat de hardwerkende Vlaming nog meer belastingen betaalt om een

groep mensen te onderhouden die later sowieso links stemt. Een groep

die ik moet integreren, de taal leren, aan een job helpen …” Wat dat

dan mag zijn. “Maar we doen alsof ze ons pensioen gaan betalen”,

zegt de grote leider Bart de Wever.

Dit is de taal, dit zit in dezelfde communicatielijn, beste mensen,

van de N-VA, beste mensen van het Vlaams Belang. Eigenlijk, ik zie

geen verschil tussen jullie.

(Applaus)

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dank u wel.

Mijnheer Deckmyn.

De heer Johan Deckmyn. Voor alle duidelijkheid: ik ben Deckmyn, dat is Bracke. Ik ga beginnen met de nuance die aangebracht is door

schepen Coddens. Want inderdaad, hij nuanceert wel een stuk, maar

spreekt ten gronde niet tegen wat ik gezegd heb. Hij vult het gewoon

aan. Dus mijn stelling was effectief wel juist.

U zegt: “Ja, maar we hebben verschillende gezinnen toch geholpen.”

Ja, het zou daar nog aan mankeren! Dat u nog niet een paar gezinnen

hebt kunnen helpen! Dat zou er nog aan mankeren, zou ik zeggen. Maar

u zegt tezelfdertijd dat die groep te groot was. Ik heb u ook

geciteerd dat het niet werkbaar was. Wel, de aanpak nu, waarvoor ik

de burgemeester bekritiseerde, is gewoon een doorslagje van hetgeen

28

toen in dat klooster aan de Muide is gebeurd. Dus alstublieft,

allez, probeer niet de kwadratuur van de cirkel uit te leggen hè.

En dan komen we naar de oplossingen. Want ja, we hebben een paar

gezinnen geholpen. Maar in datzelfde artikel – want u zegt: ge

citeert niet alles, maar ik zal nu nog iets meer citeren – is in de

slotbeschouwing: “De vraag is nu wat er met de groep moet gebeuren.

Naar alle waarschijnlijkheid zullen de bewoners op zoek gaan naar

nieuwe kraakpanden in de stad om daar een onderkomen te zoeken.”

Voilà. Dat is inderdaad ook juist. En dat is hetgeen waar de heer

Termont mee geëindigd is.

Want wij vroegen welke oplossing er geboden werd, welke werkbare

oplossing er geboden werd. En dan is het antwoord: ja, ze moeten

zich houden aan onze afspraken. Tussen haakjes: afspraken die

helemaal niet duidelijk zijn, maar goed. Ze moeten zich houden aan

de afspraken en anders moeten ze eruit. En dan vraag ik aan de

burgemeester: waar moeten ze naartoe? Dat moeten ze zelf uitzoeken.

Dat is het beste antwoord. Ze moeten het zelf uitzoeken. Dat is dus

het antwoord van deze meerderheid op de Romaproblematiek: dat ze het

zelf uitzoeken.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Mijnheer Bracke.

De heer Siegfried Bracke. Voorzitter, collega Coddens, ik heb

volstrekt geen behoefte aan enige morele beoordeling. Ik zal het

zelf wel doen. En ik zal ook niet oordelen over wat u zegt. Wat u

zegt is legitiem, maar het is iets anders dan wat ik zeg. En daar

zult ge moeten leren mee leven, want dat zal zo blijven. En door de

mix te maken natuurlijk, en door ook te zeggen, van: “ze kijken naar

elkaar en ze lachen en ze glunderen”, dat is werkelijk op het niveau

van kindjes die komen zeggen: mijn broer heeft mij pijn gedaan en

hij lacht er nog mee ook. Dat is het niveau. Goed, dat is uw niveau.

U kiest daarvoor. Ik vind het zeer merkwaardig en ja, het is al de

zoveelste keer dat ik vanuit die banken te horen krijg dat ik moet

beschaamd zijn. Doe dat niet meer, want het gaat niet lukken. Echt

niet. Ik ben helemaal niet beschaamd. Ik neem geen woord terug.

29

En wat u daar geciteerd hebt, mijnheer Coddens, het citaat van mijn

partijvoorzitter: ik sta daar voor 100% achter. Want dat is

inderdaad een maatschappelijke analyse. Het proletariaat was op en

wat hebt ge gedaan? Het opnieuw ingevoerd hè? Wel, ik ben geen

garant voor uw stemmen. U laat ons voor u stemmen.

(Protesten vanuit de zaal)

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dames, dames!

De heer Siegfried Bracke. Applaudisseert u nog een keer!

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dames en heren, de heer Bracke heeft het woord!

De heer Siegfried Bracke. Ik ben het niet van plan, mevrouw

Temmerman. U trouwens ook niet hè? U trouwens ook niet.

En ge zegt dan: “In dat artikel, heb ik allerlei andere dingen

gezegd.” Het ligt hier voor mij. Ik vind dat niet terug. Maar goed,

dat was uit uw blote hoofd. Geen haan die daarnaar kraait. Allez.

Ge moet ook eens goed zien wat de feitelijkheid is. Het ging in die

tijd over 54 mensen. Nu zitten we aan 84. Over die 54 zei u met

recht en reden: “Ze zijn met te veel.” 84 is dan minder of wat?

Allez, hoe komt ge daartoe?

En we zijn het er allemaal over eens: zij hebben geen recht op

sociale woningen. Maar wat krijgen ze? Instapwoningen. Allez, het

zal hen worst wezen wat voor woord u daarop plakt. Dat is het punt

natuurlijk.

En het zou u toch ook bekend zijn, u bent oud genoeg om dat

misschien te hebben meegemaakt, maar ik heb in mijn jonge jaren veel

in het Oostblok gereisd. Je kwam die mensen daar ook tegen. En de

communisten, en dat waren geen democraten, voor alle duidelijkheid,

30

regeerden met ijzeren hand. In naam van het socialisme overigens,

maar dit geheel terzijde. In naam van het socialisme. Dus die

regeerden met ijzeren hand, maar die konden dat dus niet

bemeesteren. Waar haalt ge de euvele moed vandaan om te denken dat

gij dat wel gaat kunnen? De recente geschiedenis bewijst dat ge dat

niet kunt.

En ten slotte, wat het middenveld betreft: ik apprecieerde zeer

mensen die zich inzetten, maar als dat een macht wordt binnen het

systeem, die ongecontroleerd wordt en die u controleert, dan ben ik

daartegen vanwege een gebrek aan democratie. Zo simpel is dat.

Trouwens, in datzelfde artikel over het Roma-experiment op de Muide

in 2014 staat ook een zeer merkwaardig citaat van de burgemeester. U

zegt: “Het is mislukt”, dat is ook de conclusie van het artikel,

maar de burgemeester zegt: “Ik ga het nog niet afschrijven” – dat is

zijn recht – “want het past op dat moment nog twee maand.” En dan

zegt hij: “Het project loopt nog twee maand.” En dan, ge moet goed

luisteren: “Het zal aan de vzw’s zijn om uiteindelijk de resultaten

aan te tonen.” Met andere woorden: de bewijslast ligt bij die vzw’s.

De stad steekt daar geld in, maar de verantwoordelijkheid is bij de

vzw’s. Ik ben daartegen. Als ge iets doet, moet ge zelf

verantwoordelijk zijn.

Dat is heel typisch hè. Maar straks ook, als er iets goed is, is het

onze verdienste. Als er een probleem is, is het probleem van Europa

dan wel federaal. En hier ook weer. In 2014, letterlijk, bij dat

ding op de Muide, daarover gaat het: “Als stad waren we slechts

zijdelings betrokken bij heel dit project.” Faut le faire, hè?

En dus mijnheer Coddens, ik heb absoluut geen behoefte. We hebben

een andere mening. Dat is zo, maar ik moet u niet beoordelen. Ik

moet niet zeggen dat ge naïef of wat dan ook zijt. Ik ben ook niet

van plan om dat te zeggen. Dat is een legitieme mening. De mijne

ook. De mijne ook, voor alle duidelijkheid. En dus: laat die

beoordelingen over voor wat ze zijn. Iedereen heeft zijn standpunt

en we zullen op 14 oktober nog ettelijke keren nadien, mag ik

31

blijven hopen, maar de kiezers gaan en die zullen zich uitspreken.

Zo simpel is dat. En ge kunt winnen en ge kunt verliezen. En we

zullen wel zien. Maar alstublieft: uw moraliteit is niet beter, maar

ook niet slechter dan de mijne. Dus ga daar misschien van uit de

volgende keer.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Goed, dit incident is gesloten.

IR6

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. We gaan over naar interpolatie 6. Een mondelinge vraag van mevrouw Van Renterghem,

betreffende het invoeren van een interventiekaart. Mevrouw Van

Renterghem heeft het woord.

Mevrouw Sandra Van Renterghem. Dank u wel, mijnheer de voorzitter. Ja, mijnheer de schepen, de interventie voor vaklui, we hebben het

er al een paar keer over gehad. Dat er een consensus is over de

partijgrenzen heen, is wel duidelijk. Het staat ook in de evaluatie

van het circulatieplan. Ik heb al herhaaldelijke keren tussengekomen

hoe het daarin staat. Nu, we zijn binnen drie maanden aan het eind

van de legislatuur, dus ik heb eigenlijk een heel simpele vraag voor

u: komt die interventie nog deze legislatuur of zal het ook aan de

volgende bestuursploeg zijn die het kan of zal invoeren? Dank u.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dank u wel. Schepen Watteeuw heeft het woord.

De heer Filip Watteeuw, schepen. Dank u wel, voorzitter. Mevrouw Van Renterghem, we hebben al veel gepraat over de interventiekaart. En

ik moet zeggen, voor het stadsbestuur blijft dit een punt dat moet

uitgewerkt worden. Wij blijven voorstander van een dergelijk

systeem. Maar, zoals ik al bij de vorige interpellaties van u heb

aangehaald, er zijn een aantal problemen die blijven bestaan en die

32

dus niet zo eenvoudig zijn om op te lossen. Ik ben daar al uitvoerig

op ingegaan. Toch nog even de voornaamste obstakels.

1: Er is de wegcode. We hebben ondertussen nog eens in juni, juli,

advies ingewonnen bij twee externe verkeersexperten, alsook bij de

federale overheidsdienst Mobiliteit, het Departement Mobiliteit en

Openbare Werken van het Vlaams Gewest. En die bevraging bevestigde

de analyse van het mobiliteitsbedrijf, namelijk dat het juridisch

gezien niet mogelijk is. Dat wordt ook bewezen door het feit dat

geen enkele stad een dergelijke kaart heeft, een dergelijk systeem

heeft. Dus dit is een illustratie dat dit moeilijk is.

Nu, er bestaan in sommige steden wel aannemerskaarten, maar dat is

een ander soort aannemerskaart. Dat is een soort korting op het

parkeerterrein. Maar daarover ging het niet, het ging over het

nijpende parkeergebrek, bewonersplaatsen die zouden kunnen dubbel

gebruikt worden. Dus op alle fronten wordt dit obstakel bevestigd.

Het tweede punt was het risico op misbruik in de parkeerduur, dat

bij zorgdiensten zeer klein is, altijd korte interventies, maar veel

groter is bij deze toch wel grote groep van mogelijke uitvoerders

van dringende interventies.

Het derde punt dat ik al heb aangehaald, is de afbakening van de

doelgroep. Dit moet op een correcte manier gebeuren, met als

aandachtspunten dat de doelgroep ook beperkt moet blijven, omdat

anders het hele concept wordt uitgehold. Maar tegelijkertijd moet

het een klantvriendelijk systeem zijn, dat makkelijk te controleren

is. UNIZO, waarmee we gepraat hebben, is zelf voorstander van een

goede, correcte afbakening met een beperkte doelgroep. Nu, we hebben

na uw vorige interpolatie, ik heb dat toen beloofd, gezegd dat we

contact op zouden nemen met UNIZO. Dat is onze gesprekspartner als

het gaat over de sector uitvoerders van dringende herstellingen. We

hebben over deze interventiekaart een uitvoerig en interessant

gesprek gehad, waarbij er bij beide partijen de vaststelling was dat

het niet zo eenvoudig was om deze doelgroep af te bakenen op een

eenduidige manier.

33

Ook de wettelijke beperkingen en de moeilijke leesbaarheid van het

systeem zijn een essentieel obstakel, ook voor UNIZO. En we werden

het erover eens dat een verdere analyse nodig was en we hebben de

volgende afspraak gemaakt. We hebben de afspraak gemaakt dat UNIZO

verder zou onderzoeken, nadenken en onderzoeken hoe er gewerkt zou

kunnen worden met die afbakening van de doelgroep. Ze zouden

eigenlijk een voorstel van afbakening uitwerken en ons bezorgen. We

hebben dat nog niet ontvangen, maar we hebben naar aanleiding van uw

interpellatie gisteren nog contact gehad met UNIZO over deze

kwestie. En eigenlijk kan ik alleen maar zeggen: het is duidelijk

dat ook zij, ondanks het feit dat ze graag partij zijn, ondanks het

feit dat ze gezegd hebben: “Wij willen dat en we willen dat ook

onderzoeken”, zeggen: “Wij hebben daar geen pasklaar antwoord op. We

weten het niet.”

UNIZO heeft ook gesteld dat ze nog een bevraging zou organiseren bij

de Bouwunie en gisteren meldde dus UNIZO dat deze bevraging wat

vertraging heeft opgelopen en voorzien is voor begin oktober.

Wij zijn ondertussen bezig met het zoeken naar juridische uitwegen.

Maar nog eens: die vinden we dus niet zo makkelijk. Wel, ik ben daar

al op ingegaan.

Dus tot op heden mevrouw, ondanks het feit dat we het erover eens

zijn dat het goed zou zijn dat we zo’n kaart kunnen invoeren, hebben

we geen oplossing gevonden voor het juridische obstakel, hebben we

geen oplossing gevonden voor de afbakening van de doelgroep, ondanks

de medewerking van UNIZO.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Ja, mevrouw Van

Renterghem.

Mevrouw Sandra Van Renterghem. Dank u wel, mijnheer de voorzitter. Ja, mijnheer de schepen, ik wil u alvast bedanken dat u het toch ook

ernstig neemt om uiteindelijk toch wel tot consensus te kunnen

komen. Ik denk dat UNIZO er effectief wel een goede partner in is.

34

Ik kan alleen maar beamen dat meer en meer aannemers zeggen dat een

ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoot, met andere

woorden: een keer komen ze, maar de tweede keer zien we ze niet

meer. Dus ik wil dat ook dan stellig vermijden, want uiteindelijk

zijn enkel die bewoners in de negentiende-eeuwse gordel daar de dupe

van.

En als dat nog heel lang gaat duren, vrees ik dat er op den duur wel

een tekort zal zijn aan stielmannen die uiteindelijk de werken

willen komen uitvoeren. Dus ik weet niet in welke timing u spreekt.

Ziet u dat nog zitten om dit jaar eventueel een voorstel te kunnen

uitwerken of zal het effectief verschoven worden naar de volgende

beleidsploeg?

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. De schepen.

De heer Filip Watteeuw, schepen. Wel, heel eenvoudig, als dat kan in oktober, november, december, dan gaan we dat natuurlijk doen. Dus

het is niet zo dat ik zeg: het is aan de volgende legislatuur. We

gaan proberen daar nog een antwoord op te vinden. En ook in de

volgende legislatuur zou ik daar verder willen op werken,

natuurlijk, mevrouw.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dat zullen we zien, mijnheer de schepen. Dank u wel.

IR8

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dan zijn we aan

punt 8. Dat is een Voorstel tot raadsbesluit van Elke Sleurs,

betreffend de financiële begeleiding door VMSW voor WoninGent.

Mevrouw Sleurs heeft het woord.

Mevrouw Elke Sleurs. Dank u wel, mijnheer de burgemeester. Geachte collega’s, en mijnheer de schepen, recent werd het tweede

visitatierapport van WoninGent gepubliceerd. En op een aantal zaken

35

wordt inderdaad een zekere vooruitgang geboekt in vergelijking met

het vorige, zeer kritische visitatierapport. En dat vinden we

natuurlijk een goede zaak, in de eerste plaats voor de huurders

zelf.

Tegelijk blijven er toch belangrijke uitdagingen en pijnpunten,

onder andere de blijvend hoge renovatienood. En die oplossen en

wegwerken zal ook dan nog een werk zijn van lange adem.

Een fundamenteel probleem daarbij blijft dus de financiële situatie

van de socialehuisvestingmaatschappij. Op de vier criteria van het

prestatieveld, financiële leefbaarheid, scoort de maatschappij

eenmaal voldoende: financieel leefbaar. Eenmaal onvoldoende:

kostenbeheersing. En tweemaal ‘voor verbetering vatbaar’. Dus de

bestrijding van de leegstand, fraude, huurachterstand en financiële

planning. Hier blijkt weinig verbetering te zijn geboekt in

vergelijking met het eerste visitatierapport.

De visitatiecommissie formuleert daarom het advies dat WoninGent

vrijwillig een beroep zou doen op financiële begeleiding door de

Vlaamse Maatschappij Sociaal Wonen. En ik citeer enkele bevindingen

daarvan. Pagina 39: “Gelet op het hogere investeringsvolume en de

risico’s waaraan de socialehuisvestingsmaatschappij is blootgesteld,

raadt de visitatiecommissie WoninGent aan dat de maatschappij

vrijwillig een beroep zou doen op de financiële begeleiding van de

Vlaamse Maatschappij voor Sociaal Wonen, die ter zake reeds heel

veel ervaring heeft opgedaan in de sector.” Pagina 44: “De

aanbeveling van het vorige visitatierapport blijft actueel. De

visitatiecommissie raadt aan op korte termijn werk te maken van een

geïntegreerde financiële planning, die periodiek wordt besproken op

de raad van bestuur en daarbij beslissingen over belangrijke

investeringsprojecten herhanteert.” Ook hier dus de suggestie dat de

maatschappij vrijwillig een beroep kan doen op de financiële

begeleiding van de VMSW. En verder, op pagina 49 is de raadgeving:

“Blijft inzetten op de verbetering van de financiële gezondheid en

gaat na of een vrijwillige financiële begeleiding daarbij een

hulpmiddel zou kunnen zijn om de doelstelling te halen.”

36

Gezien dus de blijvende moeilijke financiële situatie van WoninGent,

is het zonder meer aangewezen dat de maatschappij zou ingaan op dat

advies van de visitatiecommissie. Die ervaring van de VMSW inzake

financiële leefbaarheid zal er, uitgaande van een goede

samenwerking, zonder twijfel toe leiden dat WoninGent op dat vlak

eindelijk stappen vooruit kan zetten. En daarop, op voorstelling van

de N-VA-fractie, hebben wij het volgende voorstel van raadsbesluit:

de gemeenteraad draagt het college van burgemeester en schepenen op

om het advies van de visitatiecommissie ter harte te nemen en om in

samenspraak met de raad van bestuur en van WoninGent en de daarin

zetelende stedelijke vertegenwoordigers een initiatief te nemen,

gericht op het vrijwillig beroep doen op een financiële begeleiding,

vanwege de VMSW door de stedelijke socialehuisvestingsmaatschappij

WoninGent.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Het woord is aan de heer Reynebeau.

De heer Guy Reynebeau. Dank u wel, voorzitter. Ik ga beginnen met te zeggen dat op de vraag tot raadsbesluit de schepen zal antwoorden.

Het zal de schepen geruststellen dat ik niets ga zeggen dat ge

eigenlijk zelf zult willen antwoorden. Maar mevrouw Sleurs, ik moet

zeggen, heel kort: het is een surrealistische vraag. Daar zal de

schepen op antwoorden en dan zal dat u duidelijk worden.

Ik wil u eerst en vooral bedanken voor het feit dat u zegt dat het

rapport dat nu afgeleverd is, het visitatierapport, een verbetering

is. Dat is ook een verbetering in communicatie vanuit de N-VA, want

ik denk dat het de lijsttrekker is, mevrouw Anneleen van Bossuyt,

die had het blijkbaar zeer selectief over het visitatierapport. En

laat mij toe, mijnheer de burgemeester, uiteraard de oppositie: ik

ben altijd blij dat er oppositie is, want ik zou niet graag in een

land leven waar geen oppositie mogelijk is, dat zet ons scherp. We

moeten echt wel onze argumenten scherp zetten en het zou geen

democratie zijn, mocht de oppositie niet kunnen tussenkomen. Dus

alle begrip voor andere meningen. Maar ik vind: er zijn toch ook wel

37

spelregels. En u moet niet zenuwachtig worden, ik heb u laten

uitspreken.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. De heer Reynebeau is aan het woord.

De heer Guy Reynebeau. Ik ben aan het woord, dacht ik. Nee? Dank u. Ge moet niet zenuwachtig worden, u kunt nog tussenkomen.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Mijnheer Reynebeau, laat u niet afleiden.

De heer Guy Reynebeau. Er zijn spelregels en daar wil ik het toch even over hebben. Dit is werkelijk du jamais vu. Nog nooit hebben we

dat meegemaakt, dat er een visitatierapport wordt gepubliceerd en

dat vooraf zaken worden gecommuniceerd.

En ik ga mij verduidelijken, ik wil dat toch een keer toelichten:

dat is niet plotseling een verplichte audit, het is een

visitatiecommissie, om de vijf jaar aan de

huisvestingsmaatschappijen, men doet daar de normale controle en

gaat in dialoog met die huisvestingsmaatschappij. En dan is er een

erecode bijna, dat men natuurlijk het voorrecht geeft aan de

minister om die publicatie te doen. Want het is eigenlijk een heel

fair traject, er is een visitatiecommissie van experten die

eigenlijk de huisvestingsmaatschappij bijstaat. En dan hebt ge ook

de mogelijkheid in dat visitatietraject om daar zelf een repliek op

te geven. En iedereen houdt zich aan die regels dat het

visitatierapport op een bepaald moment wordt gepubliceerd en dat dit

het voorrecht is van de minister om dat te publiceren.

En het is natuurlijk zo dat we vaststellen dat er geen enkele

huisvestingsmaatschappij is die goesting heeft om zijn eigen

verhalen naar buiten te brengen vooraf. Dat zou natuurlijk niet al

te billijk zijn en ook niet al te proper naar de minister toe, maar

ook niet in dat traject, dat, wat ik zeg, een fair traject is,

38

waarbij die mensen, die experten, proberen de

huisvestingsmaatschappij bij te staan.

Nu dit, mevrouw Sleurs, laat mij toe om toch een keer mijn verhaal

te brengen. Du jamais vu, wat gebeurt er? Ik word ingelicht dat de

publicatie zou zijn op 12 september. Dus wij houden ons daaraan. De

publicatie is 12 september door de minister. En dan stel ik vast dat

ik gebeld word op 8 september door de journalist die mij zegt: “We

hebben hier stukken gekregen van dat visitatierapport en daar is een

aantal aandachtspunten bij, enzovoorts.” En ik zeg: “Ja, ik mag daar

niks over zeggen, dat visitatie zal gepubliceerd worden op

12 september”.

Ik kan wel zeggen dat er een aantal zaken zijn rond de financiële

situatie van WoninGent die we zelf al vooraf natuurlijk tot in den

treure bijna hebben bekendgemaakt. Namelijk dat er wel een probleem

is als ge meer korting moet geven doordat de

huisvestingsmaatschappij in een stedelijke omgeving met een

populatie zit van mensen met een heel laag inkomen. Dat ge meer

korting moet geven dan dat ge de basishuur kunt recupereren. En die

basishuur, ik ga het niet te technisch maken, is natuurlijk

noodzakelijk om de lening te kunnen afbetalen. Dat is evident. Dat

heeft niks te maken met wanbeheer, dat heeft niks te maken met een

bepaalde invulling, dat heeft te maken met rekenkunde. Dat heeft te

maken met het feit dat ge natuurlijk uw lening moet kunnen

afbetalen. Maar als ge een concentratie hebt van mensen met een laag

inkomen, dan moet u niet anders doen dan korting geven. En iemand

zal die korting moeten bijpassen.

Maar ik weet dat men dan zegt: ja, maar ge steekt dat niet op

Vlaanderen natuurlijk, en ge neemt uw eigen verantwoordelijkheid

niet. Het is volgens de regels van Vlaanderen dat we dat moeten

toepassen, natuurlijk. Wij kunnen niet zeggen: allez, om uit onze

kosten te geraken, in plaats van 300 euro gaan we 400 euro vragen.

Nee, het zijn de regels van Vlaanderen die wij toepassen.

39

En het is niet zo dat wij zeggen dat alles van Vlaanderen moet

komen. Want er zijn gemeenten waar een gewone mix is van mensen met

een bescheiden inkomen – want anders kunnen ze natuurlijk geen

sociale woning krijgen – en hier en daar iemand met een

vervangingsinkomen. Bij ons zit er bijna een concentratie van mensen

met een vervangingsinkomen. Dus die rekening klopt niet. Dus dat is

de kern van het probleem.

En wat gebeurt er nu? Ik word een keer gebeld, 8 september en

12 september is de publicatie van het rapport. En ik word

geconfronteerd met een aantal opmerkingen over het financiële beleid

van WoninGent. En de journalist mag natuurlijk zijn bron niet

vrijgeven, dat is logisch. Maar ik zeg: “Ja maar het verbaast mij

een beetje dat ge enkel over die punten spreekt.” En dan kan ik

terugkeren naar mevrouw Sleurs haar inleiding, waarin zij zei: “Er

zijn veel verbeterpunten.” Ik zeg: “Maar gij vraagt mij niets over

die verbeterpunten.” De journalist: “Ja, maar dan weet ik het niet.”

“Hoe, ge weet dat niet? Ik dacht dat ge citeerde uit het rapport?”

“Neen, neen, ik heb maar stukken uit het rapport gekregen.” En daar

was ik toch wel verbaasd van. Allez, vanwaar zou dat nu komen? Een

lek? Bij de administratie van waar dan ook? Mag ik mij daar niet

over uitspreken?

En dan de maandag, wat lees ik? Anneleen van Bossuyt die allerlei

commentaren geeft over het rapport, over het visitatierapport. En

dat is dan in de krant van 10 september, terwijl op 12 september het

visitatierapport door de minister moet gepubliceerd worden. Wel, ik

heb dat nog nooit meegemaakt. Dat heb ik echt nog nooit meegemaakt.

Maar in elk geval, dit is du jamais vu. We zijn bezig over een

visitatierapport van sociale huisvesting. Daar is dit in gans

Vlaanderen du jamais vu, dat zoiets gebeurt.

En dan ga ik een keer terugkeren, want natuurlijk, mevrouw Sleurs:

ik heb u meegemaakt in het OCMW als een correcte dame. Ik ervaar u

nog altijd als een correcte dame en ik begrijp dat u een beetje

onder druk staat om eigenlijk toch een verhaal te brengen vanuit de

N-VA van: ja maar, dat zijn toch allemaal … Allez, ze kunnen dat

40

niet beheren, die sociale huisvesting en dat is een slechte

invulling daarvan en eigenlijk is daardoor het failliet van de

sociale huisvesting en eigenlijk zou dat allemaal anders moeten en

we moeten dan een keer kordaat gaan optreden. Ik heb u al uitgelegd

dat het rekenkunde is. Het heeft niks te maken met invullingen.

Want het visitatierapport, wat zegt dat bijvoorbeeld? Dat gaat dan

over afschrijvingstechnieken, waarvan wij graag advies krijgen. Maar

dat zijn natuurlijk eenmalige operaties, hè. Als men zegt: u kunt

een beetje vlugger uw debiteurenbeheer afschrijven, dat is een

eenmalige operatie. Daar gaan we niet een grote financiële

structurele oplossing mee vinden, natuurlijk. Als men zegt:

aandachtspunt, er is huurachterstal. Wel, ik kan u getuigen:

beroepshalve kom ik met veel OCMW’s in contact. Ik denk niet dat er

een betere samenwerking is voor de huurachterstand dan met het OCMW

van Gent, met CLW, met de huurdersbond, enzovoorts. Dus ja, wij

weten dat wel. Maar dat zijn aandachtspunten die wij ook wel kennen,

natuurlijk en het heeft te maken met de sociale situatie.

Maar, ik weet dat als men interpreteert hier, dan zegt men: ja, je

moet mij niet persoonlijk beginnen ondervragen. Ge moet u wenden tot

de burgemeester. Ik zou mij wenden tot de burgemeester om een vraag

te stellen aan u, mevrouw Sleurs. En ge zult die willen

beantwoorden. Ik vraag een bijzonder verzoek aan de voorzitter, aan

de burgemeester, om een vraag te stellen aan mevrouw Sleurs, als het

moest zijn, via zijn omweg hè. Maar kan ik iets voorlezen? En ik zou

willen weten, mevrouw Sleurs, het is eigenlijk een heel eenvoudige

vraag, hoor: bent u akkoord met deze analyse of niet? Dat is mijn

vraag. Bent u akkoord of niet? Ik ga voorlezen. Ik lees een repliek

op visitatierapport. De repliek. Er is een aantal dingen vastgesteld

en ik lees nu de repliek voor: “Als stedelijke maatschappij worden

we voornamelijk geconfronteerd met een huurderspopulatie met de lage

inkomens, wat voor onze werking betekent dat we gemiddeld lagere

huurinkomsten ontvangen. Die financiële lacune werd in het verleden

gecompenseerd door de Gewestelijke Sociale Correctie, GSC, en

daarnaast werken wij hard aan de renovatie van ons verouderd

patrimonium. Dat betekent dat voor elk nieuw en gerenoveerd project,

41

wij deficitair werken. Namelijk dat we op een looptijd van 33 jaar

steeds tekorten genereren, omdat de ontvangen huurprijzen de

investeringskosten zelfs binnen de FS3 – dat is dan een beetje

technisch, maar dat is eigenlijk de leningstechniek – “niet

compenseren. Dit zorgt ervoor dat onze financiële leefbaarheid

verder zwaar onder druk komt te staan en wij dit als maatschappij

niet alleen kunnen oplossen. De Vlaamse overheid zal hier haar

verantwoordelijkheid moeten nemen en een kader scheppen waarin de

Vlaamse socialehuisvestingsmaatschappijen hun opdrachten kunnen

blijven vervullen, op een financieel leefbare, maar zeker ook

verantwoorde manier.” Mevrouw Sleurs, ik zou u de vraag willen

stellen, via de burgemeester: bent u met deze analyse akkoord of

niet?

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Mijnheer Reynebeau, wilt u uw betoog afmaken, alstublieft?

De heer Guy Reynebeau. Ja.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. De raadsleden

stellen geen vragen aan elkaar, hè.

De heer Guy Reynebeau. Wel.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Als mevrouw Sleurs straks de behoefte heeft om daarop te antwoorden, dan …

De heer Guy Reynebeau. Dan zou ik daar graag, mijnheer de

burgemeester, nog iets over zeggen, als u mij toestaat. Als mevrouw

Sleurs heeft geantwoord, dan kan ik daar een antwoord op geven.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Mijnheer Holemans.

De heer Dirk Holemans. Dank u wel, mijnheer de burgemeester.

Collega’s, ik heb ook het genoegen om te zetelen in de raad van

bestuur van WoninGent. Sinds tot voor kort, de voorbije jaren als

42

ondervoorzitter, dus ik ben ook wel op de hoogte van de zaken en ik

zou eigenlijk graag willen beginnen met een andere teneur.

Ik wil eigenlijk beginnen met WoninGent te feliciteren. Het is

misschien velen ontgaan, maar WoninGent heeft verleden week een

prijs gekregen. De prijs ‘inspirerend sociaal wonen’. En nee, dat

was niet van de Stad Gent, voor zij die dat zouden denken. Dat was

een initiatief van de vereniging van Vlaamse

huisvestingsmaatschappijen. Dus alle huisvestingsmaatschappijen van

heel Vlaanderen hebben een prijs gegeven aan WoninGent, wat betreft

hun communicatie over de stadsvernieuwing Nieuw Gent Vernieuwt.

Wil dat zeggen dat er niets valt op te merken aan de werking van

WoninGent, dat er niets kan verbeteren? Helemaal niet. We moeten

kritisch blijven. Er zijn punten van kritiek. Ik kom daar zo

dadelijk op terug. Maar waar het vandaag over gaat, denk ik, is:

welk beeld willen we ophangen van de grootste

huisvestingsmaatschappij van Gent?

Trouwens ook daarmee samenhangend: welk beleid zien we in de

toekomst om de problematiek van sociale woningen op te lossen? En

laat ons niet vergeten: er is een wachtlijst van tienduizend mensen.

Dus ik nodig alle partijen uit die voorstellen om geen nieuwe

sociale woningen te bouwen, mij uit te leggen hoe ze dat gaan

oplossen, die tienduizend mensen. Het doet mij een beetje denken aan

voorstellen rond het openbaar vervoer. We breken de tramlijnen af en

dan gaat er beter openbaar vervoer zijn. Nee, zo gaat het niet

lukken. Ook niet door sociale woningen te verkopen en er geen nieuwe

bij te bouwen. Zo gaat het niet lukken.

Nu, welk beeld wordt er geschetst in deze motie? In de motie wordt

verwezen naar het visitatierapport. Ik corrigeer mezelf. Er wordt

heel selectief geciteerd uit het visitatierapport. Eén puntje. Een

terecht punt, het staat erin, ik ga het niet ontkennen. Voor de

collega’s, u kunt het ook vinden op het internet, maar ik heb de

samenvatting even uitgeprint en ik wil toch een paar dingen

voorlezen, zodanig dat in deze raad er een correct beeld komt wat

43

letterlijk staat in het visitatierapport. Ik lees: “WoninGent scoort

op 13 van de 17 operationele doelstellingen goed en op 1 zeer goed.”

Dus 14 van de 17 goed tot zeer goed. Er zijn er 3 voor verbetering

vatbaar en inderdaad, 1 onvoldoende. Dat is correct. Voor de rest,

ik ga natuurlijk niet heel de samenvatting voorlezen, een paar

zinnen die ik letterlijk citeer: “WoninGent is een productieve

huisvestingsmaatschappij”, “WoninGent zet prioritair in op de

verbeterpunten van het vorige visitatierapport, namelijk verhogen

van de woonkwaliteit”, “WoninGent is een professioneel aangestuurde

huisvestingsmaatschappij geworden”. Misschien toch even citeren:

“Het meest opvallende is de verdere professionalisering, qua

organisatiestructuur die intussen is doorgevoerd. In het vorige

visitatierapport werd aangegeven dat veel problemen nog ad hoc

werden opgelost. De visitatiecommissie, en met haar de andere

actoren, hebben vastgesteld dat deze professionalisering een feit

is. De visie en strategie van WoninGent zijn duidelijk.” Met andere

woorden: het beeld van de visitatiecommissie is grotendeels

positief. Maar inderdaad, we gaan dat niet ontkennen, er blijven

pijnpunten, zowel het financieel management, als de financiële

leefbaarheid als ook de inning van huurachterstallen.

Het interessante is dat in een brief van minister Homans, van een

partij u welbekend, op het antwoord van WoninGent op de

visitatiecommissie, de minister schrijft, ze erkent de goede

prestaties, de dertien die ik net heb geciteerd, de dertien

doelstellingen. Ik citeer opnieuw: “Uit de reactie van uw

maatschappij meen ik te mogen opmaken dat uw maatschappij zich

bewust is van het feit dat prestaties verbeteren een continue

volgehouden inspanning vergt. Het verheugt me”, de minister hè,

minister Homans “dan ook in uw reactie te lezen dat uw

huisvestingsmaatschappij inzake een aantal te verbeteren

doelstellingen inmiddels reeds acties heeft ondernomen, evenals

initiatieven zal nemen.” Een tweede en laatste citaat van de

minister: “Gelet op het feit dat door de WoninGent aldus

vooropgestelde verbeteraanpak tevens tegemoet wordt gekomen aan de

bekommernis van de visitatiecommissie, heb ik beslist dat er zich in

44

opvolging van de prestatiebeoordeling van WoninGent geen specifieke

maatregelen opdringen.” Dat is toch wel interessant.

De Vlaamse minister, N-VA, zegt: ge doet uw huiswerk. Ge stelt vast

wat zijn de verbeterpunten en ge zegt dat ge er gaat aan werken.

Bent ge daarmee akkoord? Ik heb daar vertrouwen in. En dan gaat de

lokale N-VA-afdeling even zeggen: “O nee, dat is niet waar, wat de

minister zegt. We gaan even een motie indienen voor extra

maatregelen.” Dat is toch wel op zijn minst zeer merkwaardig, moet

ik zeggen.

En ik wil afrondend aansluiten bij wat collega Reynebeau heeft

gezegd. Met het huidige financiële systeem van de Vlaamse regering

zijn de meeste huisvestingsmaatschappijen, niet alleen WoninGent,

verlieslatend. Dat heeft een rapport, besteld door negen

huisvestingsmaatschappijen, gemaakt door KPMG, aangetoond in 2017.

En in heel die groep van problematische huisvestingsmaatschappijen

zijn die in grote steden, waar de meeste mensen in armoede leven,

het meest het slachtoffer. Met andere woorden: de Vlaamse regering

voert wat betreft socialehuisvestingmaatschappijen een anti-

stedelijk beleid, waar de armen de dupe van zijn. Dat is de

realiteit.

En ik wil afsluiten met de woorden van collega Bracke. Hij zei:

volgend jaar is er hoop. U hebt gelijk. Dan zijn er

parlementsverkiezingen en krijgen we hopelijk een andere Vlaamse

regering.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Het woord is aan schepen Taeldeman.

De heer Sven Taeldeman, schepen. Ja, collega’s. Ik ga bij het

voorlaatste van de heer Holemans aansluiten en ook bij het begin van

de tussenkomst van de heer Reynebeau, uiteraard in antwoord, mevrouw

Sleurs, op de vraag die u stelt naar aanleiding van de

visitatiecommissie, haar rapport en uiteraard ook de reactie van de

minister.

45

Ik begin bij het aangeven dat we toch wel opereren in een

grootstedelijke context. Daar is hier al een paar keer naar

verwezen. WoninGent trekt reeds jaren aan de alarmbel. Ge ziet het

als een grootstedelijke maatschappij geconfronteerd wordt met een

huurkoop die een van de laagste inkomens van Vlaanderen omvat. Maar

liefst 60% van de zittende huurders van WoninGent heeft een netto

belastbaar inkomen, collega’s, van minder dan 16.197 euro per jaar.

Per jaar, collega’s. Het beperkte betalingsvermogen van onze

huurders resulteert dan ook in een van de laagste

socialehuurinkomsten van de socialehuisvestingssector. Zo bedragen

de socialehuurinkomsten gemiddeld 241 euro voor een appartement en

332 euro voor een woning, terwijl de gemiddelde marktwaarden

respectievelijk 479 euro voor een appartement zijn en 671 euro voor

een woning bedragen. Deze inkomsten uit gewone bedrijfsvoering zijn

dus ruimschoots onvoldoende om de kosten te dekken, gezien WoninGent

in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, geen subsidies ontvangt

voor de werking.

Op pagina 39, collega’s, van het visitatierapport brengt de

visitatiecommissie ook begrip op voor deze unieke combinatie van

armoede en grootstedelijke context. Ze erkent deze ook. Collega’s,

na ontvangst van dit voorlopige visitatierapport op 4 februari 2018,

nam de directeur van WoninGent contact op met de VMSW met het

verzoek een financiële begeleiding op te starten. Er was dus een

signaal en WoninGent heeft dan ook meteen de koe bij de horens

gevat. Pardon? Ja. Hierop volgde een bijeenkomst met de algemeen

directeur en het afdelingshoofd Financiën op 6 maart, om spontane

financiële begeleiding door de VMSW te bespreken. Een volgend

overleg is trouwens gepland overmorgen, op 27 september.

Daarnaast, eigenlijk een beetje parallel aan de visitatie, heeft de

VMSW in april besloten om WoninGent een begeleiding te verlenen ten

gevolge van de kapitaalsverhoging van 10 miljoen euro – u herinnert

zich dat ongetwijfeld, in april was dat, niet die kapitaalsverhoging

maar het schrijven van de VMSW – om dusdanig de financiële

draagkracht verder uit te bouwen. Op 28 mei 2018 was hierover

46

trouwens ook een beleidsoverleg, zeg maar, met de

begeleidingscommissie, waarbij inzicht verkregen werd in de

financiële situatie en een aantal doelstellingen werd vooropgesteld

om geleidelijke verandering inderdaad te gaan bewerkstelligen.

In de toekomst zullen gelijkaardige gesprekken uiteraard op

periodieke basis verder plaatsvinden. Dat WoninGent zich financieel

laat begeleiden door de VMSW blijkt verder ook uit haar reactie op

het visitatierapport aan de bevoegde minister, die dateert van

15 juli dit jaar, wat overigens ook deel uitmaakt van het

definitieve visitatierapport en daarin ook is terug te vinden op

pagina 60.

Zo stelde WoninGent dat het nauw zal blijven samenwerken met de VMSW

om haar doelstellingen te bereiken. En hiervoor zal het ook graag

beroep doen op de expertise van VMSW. De expertise is er, laat er

ons gebruik van maken, om constructief mee te werken aan alle

adviezen die aangereikt worden om de financiële situatie te gaan

verbeteren.

De bevoegde minister nam hiervan akte en stelde in haar antwoord ook

op 6 september – dit zat bij het rapport, daar is u al een paar keer

uit geciteerd, dit is de begeleidende brief bij het definitieve

visitatierapport – dat zij inderdaad, mijnheer Holemans, verheugd

was te vernemen dat WoninGent inmiddels reeds acties ondernomen

heeft, waaronder om in samenspraak met de VMSW haar financiële

situatie te gaan verbeteren. Ik zou de minister hier opnieuw kunnen

volledig gaan citeren, maar het is ondertussen ook gebeurd door

collega Holemans. Ik zou ook voorstellen dat u inderdaad, zeker de

eerste pagina, hierbij ten gronde doorneemt, maar inderdaad wordt

aangegeven dat de minister stelt: “Heb ik beslist dat er zich in

opvolging van de prestatiebeoordeling van WoninGent ambtshalve geen

specifieke maatregelen opdringen. Ik vertrouw er daarbij op dat de

maatschappij verder consequent werk blijft maken van

prestatieverbetering, evenals van de intenties vervat in uw reactie,

die van 15 juli.” Omdat WoninGent zich bewust is van haar financiële

situatie, we hebben ook de context geschetst waaraan dat deels te

47

wijten is, heeft ze de afgelopen twee jaar al de volgende acties

ondernomen die binnen haar mogelijkheden liggen. Ik som er drie op.

WoninGent is ook bezig met verkoop van een beperkt aantal woningen

om haar financiële situatie te verbeteren en zal in de toekomst ook

een policy uitrollen die het mogelijk maakt een aantal woningen te

verkopen, maar zonder dat dit tekortdoet aan haar sociale missie.

Daar heeft de heer Holemans ook naar verwezen, naar die belangrijke

sociale missie inderdaad, waar we nog altijd voor staan.

Vervolgens heeft WoninGent een eerste reeks van operationele

besparingen doorgevoerd. Ik denk aan automatisering en

digitalisering van een aantal diensten. Ik denk aan nieuwe werking

van haar wachtdienst, wijziging van de verzekeringspolis, verminderd

gebruik van selectiekantoren. Dergelijke besparingen zijn

doorgevoerd en hebben tot nu toe de werkingskosten met de ruim

250.000 euro per jaar doen verminderen. Dat is een tweede maatregel.

Een derde maatregel: Daarnaast heeft de stad ook haar

verantwoordelijkheid opgenomen, door als aandeelhouder – ik heb er

daarnet al naar verwezen – 10 miljoen euro in te brengen om daarmee

de financiële situatie te milderen, waarnaar ik zonet al verwees.

Deze inbreng werd goedgekeurd, nota bene op de gemeenteraad van

december 2017.

Tot slot, collega’s, dient te worden opgemerkt dat WoninGent een

onafhankelijke socialehuisvestingsmaatschappij is, met

aandeelhouders die ook vertegenwoordigd zijn in de raad van bestuur.

Het is dan ook deze zelfstandige raad van bestuur die de dagelijkse

besluitvorming op zich neemt en bevoegd is om deze beslissingen ook

te nemen. En ik denk, een aantal collega’s heeft daarnaar verwezen,

maar ook uit de hierboven vermelde feiten blijkt duidelijk dat de

raad van bestuur van WoninGent die problematiek ook erkent en ook al

enige tijd geleden de nodige stappen heeft ondernomen om zich

financieel te laten begeleiden.

48

Mevrouw Sleurs, wij stellen dan ook voor dat u uw voorstel tot

raadsbesluit zou intrekken, gezien we aan WoninGent niet kunnen

vragen iets uit te voeren waar men reeds acht maanden mee bezig is.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dank u wel. Mevrouw Sleurs.

Mevrouw Elke Sleurs. Dank u wel. Collega’s, ik moet zeggen: ik

verschiet een beetje van alle registers die opengetrokken worden.

Wij zijn een lokale afdeling. Wij hebben de plicht als oppositie om

bepaalde feiten hier aan te kaarten. Wij doen dat. Wij stellen vast

dat er veel problemen zijn. En het visitatierapport: ik heb dat ook

gezegd, de verbeterpunten zijn inderdaad ook gezegd, ik steek dat

niet weg. Maar plots gaan hier alle registers open. De oppositie

moet er zijn, maar als de oppositie dan iets zegt, dan is het ook

weer niet goed, want de minister, een beetje hoger, zegt weer iets

anders. De minister zegt niets anders.

Wat wij vaststellen is de bezorgdheid van de huurders. Slechte

leefomstandigheden en de problematieken die er zijn van duizend

woningen die leegstaan. En dan doen wij hier als oppositie een

constructief voorstel.

Als lokale afdeling is de enige plaats waar wij hier kunnen opkomen

voor de Gentse burger hier in de Gentse gemeenteraad. Het zou er nog

aan mankeren dat wij hier onze mond niet mogen opendoen. Wel, plots

is het dat alle registers worden opengezet. Wij doen een

constructief voorstel van een advies dat in het visitatierapport

staat. Een constructief voorstel naar gewoon begeleiding en dat

wordt hier afgeschoten. En ik betreur dat heel sterk, want dat is

ook onze plicht als oppositie. Dus wij vragen de stemming over het

voorstel van raadsbesluit.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Goed dames en

heren, we gaan stemmen over het voorstel van mevrouw Sleurs. Ja,

mijnheer Reynebeau? Het is een voorstel van raadsbesluit, dus ik

49

moet nog het woord geven aan de raadsleden die dat vragen. U hebt

het woord, mijnheer.

De heer Guy Reynebeau. Dank u wel, burgemeester. Ik zal heel kort zijn. Ik heb gezegd, in mijn inleiding, dat het een surrealistische

vraag is. Het is een surrealistische vraag, mevrouw Sleurs. Wij zijn

al in begeleiding. Hoe kunt u nu in godsnaam vragen dat er een

raadsbesluit komt om ons in begeleiding te zetten, als we al

vrijwillig in begeleiding zijn?

Ik ben zelf als voorzitter met de directeur en met de financieel

beheerder naar Brussel getrokken op 28 mei. Dat is die

begeleidingscommissie. We hebben vrijwillig daar die financiële

begeleiding voorzien. Dus hoe kunt u nu aan de raad vragen dat we nu

een keer beslissen dat we in begeleiding gaan? We hebben dat

vrijwillig al toegestaan.

En ik dacht al dat u mij geen antwoord zou geven op mijn eenvoudige

vraag, maar de essentie hier, dat ge zal moeten samenwerken, mevrouw

Sleurs, in het belang van de huurders, in het belang van die

tienduizend mensen die op de wachtlijst staan, dat is kijken naar

een oplossing, naar een echte oplossing voor de financiële situatie.

En ik heb u daarnet gevraagd: onderschrijft ge wat ik heb opgelezen?

En wat heb ik opgelezen? Ik heb u de problematiek geschetst van

mensen met een heel laag inkomen, met een vervangingsinkomen. Het is

rekenkunde, ik ga het nog een keer herhalen: als ge 600 euro

huuropbrengst moet hebben om uw lening af te betalen en ge moogt

volgens de regels van Vlaanderen, niet onze regels, maar de regels

van Vlaanderen, maar 300 euro aanrekenen, dan klopt de rekening

niet.

En dan heb ik hier gezegd dat Vlaanderen moet bijpassen. Iemand zal

moeten bijpassen. De stad heeft al 10 miljoen euro bijgepast; ge

kunt toch niet vragen dat de stad alles betaalt. En ik heb hier

voorgelezen uit een repliek op het visitatierapport. Een repliek op

het visitatierapport. “Die situatie zorgt ervoor dat onze financiële

leefbaarheid verder onder druk komt te staan en wij dit als

50

maatschappij”, stedelijke maatschappij, “niet alleen kunnen

oplossen. De Vlaamse overheid zal hierin haar verantwoordelijkheid

moeten nemen en een kader scheppen waarin de Vlaamse

socialehuisvestingsmaatschappijen hun opdrachten kunnen blijven

vervullen.”

Weet u wie dat geschreven heeft, mevrouw Sleurs? Niet de voorzitter

van WoninGent op het visitatierapport. Weet u wie dat geschreven

heeft? Op 4 april 2014? Dat is geschreven door Liesbeth Homans, als

voorzitter van Woonhaven Antwerpen. Dus ik zou mij toch eerst een

keer goed informeren, vooraleer ge hier nog een keer komt zeggen dat

in Gent men niet in staat is om een huisvestingsmaatschappij te

beheren.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Mevrouw Sleurs

houdt haar voorstel aan, dus we gaan over tot de stemming van haar

voorstel.

(Stemming IR8)

IR9

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. De volgende vraag is vraag 9, Interpellatie van raadslid de heer Robert betreffende

het kampeerwagenterrein in Gentbrugge. Mijnheer Robert, u hebt het

woord.

De heer Gert Robert. Dank u, mijnheer de voorzitter. Mevrouw de

schepen, het is een dossier dat al jaren aansleept, zou ik zeggen.

Ik denk dat het een van de eerste tussenkomsten is, als ik nieuw

gemeenteraadslid werd, dus het is al jaren dat daarover gesproken

wordt. En ja, begin dit jaar of midden dit jaar werd in Gentbrugge

op de parkeerplaats van Driebeek dit kampeerwagenterrein geopend.

Maar wat stellen we vast? De locatie waar vroeger spontaan veel

campers geparkeerd werden en overnachtten, in nogal trieste

omstandigheden, staat volledig leeg of bijna lege. En de vraag is:

aan wat ligt dat? Ligt dat aan het feit dat de elektriciteit, die

51

bij mijn weten nu al weken niet functioneert, niet beschikbaar is?

Is het omdat er onvoldoende bekend is? Want blijkbaar wist ook in

juni bijvoorbeeld de toeristische dienst in stad zelfs niet van het

bestaan van deze parkeerplaats af. Ligt dat aan het feit dat de

plaatsen te klein zijn? Want als je mooi tussen de lijntjes parkeert

met een mobile home, dan moet je een keer proberen om nog uw deur

open te krijgen.

Dat zijn allemaal vragen die ik mij stel. Men heeft er jaren over

gedaan om na te denken over de locatie en over de realisatie van dit

kampeerterrein, dus ik ga ervan uit dat men heel lang en goed heeft

nagedacht. En toch stellen we vast dat het vandaag niet

functioneert. Dus ik vraag mevrouw de schepen: u evalueert u het

gebruik van dit kampeerwagenterrein en welke aanpassingen of andere

maatregelen voorziet u?

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Schepen Storms

heeft het woord.

Mevrouw Annelies Storms, schepen. Ja, dank u wel. Het

kampeerwagenterrein is opengesteld sedert 12 juni 2018. Voor alle

duidelijkheid: tijdens de zomer is er een testfase uitgevoerd,

waarin bezoekers gratis gebruik konden maken van het

kampeerwagenterrein en ook feedback mochten geven. We hebben dit in

kleine kring bekendgemaakt aan een aantal verenigingen van

kampeerwagens. Er was een regelmatige bezetting, zeker niet

permanent, maar dat was ook nog niet de bedoeling. Het stond open en

het kon volop uitgetest worden.

Op dat moment, dus 12 juni 2018, waren alle voorzieningen aanwezig,

zoals een lozingsput, enzovoorts. Maar het probleem was toen dat

Visa nog geen toelating had gegeven voor het gebruik van de

betaalzuil. En daardoor konden er dus ook nog geen betalingen worden

geregistreerd. Nu, zolang er geen optimale dienstverlening is en

zolang eigenlijk het terrein werd gratis opengezet, in een soort van

proeffase, hebben wij ook geen reclame gemaakt op grote schaal voor

52

het gebruik, voor de promotie van het terrein, aangezien nog niet

alles in orde was.

Nu alles zal in orde zijn op vrijdag 5 oktober 2018. Dan zal de

betaalzuil werken, dan zal ook de vergunning van Toerisme Vlaanderen

ophangen en van dan af wordt het terrein ook volop gepromoot via de

gekende kanalen bij de kampeerwagentoeristen. Dat zijn een aantal

websites en via de verenigingen.

Die testfase was zeker interessant, want daar is ook een aantal

aanpassingen aanbevolen geworden en die zullen ook nog worden

aangebracht, zoals het aanbrengen van een bijkomend infobord met

verwijzing naar de recreatiemogelijkheden in de Gentbrugse Meersen,

met verwijzing naar de openbaarvervoersaansluiting naar het centrum.

Er zal ook specifiek in de communicatie worden opgenomen dat het

kampeerwagenterrein geschikt is voor mobile homes tot 8 m. Grotere

kampeerwagens moeten eigenlijk vooral hun heil zoeken op de parking,

of beter gezegd op de camping van de Blaarmeersen, waar ook degelijk

plekken zijn voorzien voor dergelijke wagens. De frequentie voor het

ophalen van huisvuil werd ook geoptimaliseerd en in de eerste of in

de tweede week van november zal ook nog een haag worden aangeplant

rondom de hekken. Eigenlijk was dat ook voorzien in het ontwerp en

dat zal de privacy van de bezoekers hier ook versterken.

Dus u zegt: er is nog weinig bezoek geweest, zal ik maar zeggen. Dit

is correct. Het was eigenlijk nog maar open in een testfase. Vanaf

5 oktober wordt het actief gepromoot en zal er ook ongetwijfeld veel

meer volk zijn. Natuurlijk, het grote toeristische seizoen ligt

meestal in de zomermaanden en in de lentemaanden, dus tegen dan zal

het parkeerterrein goed gerodeerd zijn.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Mijnheer Robert.

De heer Gert Robert. Toch even nog tussenkomen, mevrouw de schepen. U zegt: “We hebben geen reclame gemaakt.” Vroeger was er ook geen

reclame en de parking stond bij wijze van spreken gevuld of vol. Dus

daar ligt het zeker niet aan. Misschien ligt het aan het feit dat ge

53

12 euro moet betalen in de toekomst? En dat je anders, vroeger,

gratis kon parkeren.

Ik stel mij in elk geval de vraag of u met de organisaties van die

kampeerwagenterrein hebt gesproken op voorhand. Ik kan mij echt niet

voorstellen dat de inrichting zoals ze nu is, eigenlijk op

voorspraak is van die verenigingen. Als u zegt: “Ik moet dat

uittesten”, denk ik dat er in Vlaanderen voldoende ervaring is met

kampeerwagenterreinen om u aan te geven dat het op deze manier,

zoals het nu is, wellicht een stuk de reden is waarom er zo weinig

gebruikers zijn.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dank u wel.

Mevrouw Annelies Storms, schepen. Ik wil daar toch even op reageren.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Ja, mevrouw de

schepen.

Mevrouw Annelies Storms, schepen. Wel, u zegt: “Vroeger kwamen er veel meer kampeerwagens kamperen.” Dit was illegaal. Daar staan

trouwens borden dat het niet toegelaten is om daar als camperwagen

te kamperen. Als u ze niet gezien hebt, wablief? Het was illegaal en

er stonden trouwens op verschillende plaatsen op de parking

verbodstekens dat het niet was toegelaten.

En de periode voor het openstellen van de nieuwe parkeerplaats,

daarin waren er zeker niet vele wagens aanwezig. Wel, u schudt van

nee, het is en het was nog altijd verboden. Buiten de voorbehouden

parkings is het nog steeds trouwens verboden om daar te staan met uw

kampeerwagen.

U zegt dat hij dan aan de prijs ligt. 12 euro wordt nu nog niet

gevraagd. Dat wordt gevraagd vanaf 5 oktober. Dat kan dus geen reden

zijn waarom er nu geen of weinig, volgens u, wagens aanwezig zijn.

De reden is dat het toch niet gepromoot is via de gekende kanalen en

dat was ook niet de bedoeling om het nu al breed open te zetten,

54

aangezien de parking nog niet volledig in orde was, omdat de Visa-

betaalzuil daar ontbrak.

Ik ben ervan overtuigd dat het, eenmaal dat het gepromoot wordt, wel

degelijk veel volk zal lokken en dat het daar wel degelijk zijn nut

kan hebben. Er is vraag naar dergelijke parkeerplaatsen. Er is

overlegd ook met verenigingen. We hebben onze toelating, onze

vergunning van Toerisme Vlaanderen gekregen, we zijn in orde met

alle normen, zowel met de normen die vanuit Toerisme Vlaanderen zijn

gesteld, als met de normen die door de lokale brandweer zijn

gesteld.

Dus laat ons eerst afwachten wat het zal geven, vooraleer nu al te

zeggen dat er geen gebruik van zal gemaakt worden.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Het incident is

gesloten.

IR10

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dan komen we tot een voorstel van motie van de raadsleden Bram Van Braeckevelt, Sami

Souguir, Anne Schiettekatte. Het betreft een oproep tegen alle

vormen van extremisme die oproepen tot haat en geweld. Wie geef ik

het woord? Mevrouw Schiettekatte?

Mevrouw Anne Schiettekatte. Dank u, voorzitter. Collega’s,

Vlaanderen in het algemeen en Gent in het bijzonder, werden

dooreengeschud door de reportage van Pano over Schild & Vrienden.

Heel veel kijkers en inwoners van ons land waren zwaar gedegouteerd

en walgden van wat zij zagen en hoorden van het racisme, het

seksisme, de xenofobie, het dwepen met nazisme en fascisme, het

oproepen tot geweld en streven naar een autoritair staatsbestel,

hier en elders.

55

Als democratische partij kunnen wij niet anders dan reageren en een

oproep doen om met de gemeenteraad te blijven strijden voor

democratische waarden, zoals respect voor andermans mening, de

gelijkwaardige behandeling van mensen, zonder onderscheid op basis

van geslacht, afkomst of religie, door openheid, debat en

solidariteit, voor vrijheid, gelijkheid en broederschap over de

grenzen van steden en landen heen.

Extremisme, collega’s, kent vele vormen en we moeten dus onze blik

verruimen naar alle vormen van polarisering en radicalisering die

leiden tot gewelddadig extremisme, om ze gericht te kunnen

aanpakken. En in Gent, collega’s, is geen plaats voor mensen die

dwepen met extremisme, van welke aard ook en oproepen tot haat en

geweld.

De geschiedenis heeft ons immers al vaker gewaarschuwd voor de

gevolgen hiervan. Voor de vernietigende kracht van zogenaamde

charismatische leiders, die erin slagen bevolkingsgroepen tegen

elkaar op te zetten, op basis van stereotyperingen, veralgemeningen,

ontmenselijking in het discours, halve en hele leugens. Daarom is de

Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, die dit jaar

precies zeventig jaar geleden werd aanvaard, het fundament waarop de

Stad Gent zelf beleid maakt en van hoe haar vertegenwoordigers,

politici en ambtenaren, zich horen te gedragen.

Daarom voorziet de Stad Gent in elk contract en in elk convenant dat

ze afsluit met derden, een duidelijke antidiscriminatie-clausule.

De Pano-reportage toonde echter duidelijk aan dat we er nog lang

niet zijn. En collega’s, als de democratie onder druk kan komen te

staan, moeten we reageren. En daarom vragen wij aan de Gentse

gemeenteraad om in te stemmen met het volgende: aan alle partijen en

kandidaten die deelnemen aan de verkiezingen in Gent, om duidelijk

afstand te nemen van extremistische groeperingen, die oproepen tot

haat en geweld. Aan het college van burgemeester en schepenen om het

Stedelijk Kernteam Deradicalisering de opdracht te geven om alle

partnerorganisaties extra te sensibiliseren, om blijvend alert te

56

zijn voor alle vormen van extremisme en als dat nodig is om die

opdracht doeltreffend te vervullen, daarvoor de nodige bijkomende

middelen vrij te maken. Aan de Vlaamse regering om het

verenigingsleven te ondersteunen bij vragen over of tekenen van

polarisering en radicalisering, die leiden tot gewelddadig

extremisme. Aan de federale overheid dat de inlichtingendiensten een

prioriteit maken van het opvolgen van dergelijke vormen van

radicalisering, die leiden tot gewelddadig extremisme en dat

daarvoor voldoende middelen, ook de personele, uitgetrokken worden.

Aan de parketten vragen we om dergelijke misdrijven absolute

prioriteit te geven. En aan alle overheden en politieke partijen om

nu echt prioritair werk te maken van een nationaal

mensenrechteninstituut, zoals gevraagd door de VN en aangekondigd

door minister Geens namens de federale regering.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Mijnheer Souguir

heeft het woord.

De heer Sami Souguir. Dank u, mijnheer de voorzitter. Collega’s, het fenomeen radicalisering is jammer genoeg niet weg te slaan uit het

nieuws. Het gaat dan vooral over moslimextremisten, Jihadisten, die

een risico vormen voor het plegen van aanslagen. Die met geweld of

gewapenderhand een islamitische staat nastreven. Maar de Pano-

reportage heeft duidelijk gemaakt dat radicalisering een veel breder

fenomeen is.

Radicalisering leidt jammer genoeg veelal, vroeg of laat, tot

extremisme. Moslimextremisme, maar dus evenzeer rechts en links

extremisme. Ook al gaat het om kleinere groepen, de maatschappelijke

impact is groot. Het gaat om mensen die bereid zijn de gevolgen te

aanvaarden voor hun strijd voor een samenleving die niet strookt met

onze democratische rechtsstaat. Ideeën die zo extreem worden dat ze

bereid zijn die met geweld door te drukken.

Collega’s, we mogen en kunnen hier niet in berusten. We roepen met

deze motie diverse overheden op om hun verantwoordelijkheid te nemen

om radicalisering en extremisme tegen te gaan.

57

Maar laat ons ook de hand in eigen boezem steken. Een samenleving

waar verschillen tussen burgers uitgroeien tot tegenstellingen en

leiden tot voortdurende en oplopende spanningen, is een potentieel

broeinest voor radicalisering en extremisme. Niet alleen sociaal

over religieus, maar op alle vlakken. Laat ons dan alstublieft, ook

als politici, dit in het achterhoofd houden. Ik dank u.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Mijnheer Van

Braeckevelt.

De heer Bram Van Braeckevelt. Dank u wel, voorzitter. 3 maart 2018. In het kader van Belmundo wordt een ludieke bestorming georganiseerd

van het Gravensteen, dat voor de gelegenheid dienstdoet als Fort

Europa. Het is een feit dat de zogenaamde vluchtelingencrisis

eigenlijk en vooral een politieke crisis is, met de focus op de

problemen met migranten, maar blind voor de realiteit dat er geen

uitzonderlijke migratiestroom is. Laat staan dat er door sommigen

liever empathie of begrip wordt opgebracht voor de redenen en voor

de gevaren, voor de tocht die mensen moeten afleggen.

Het is een politiek debat. In dat politieke debat ontbreekt ook

liever de situatie in de kampen waar vluchtelingen buiten Europa

worden gehouden. Daar gaat het zeer zelden over. Er werd dus door

het middenveld terecht actiegevoerd, die zaterdag, en ik was erbij.

Met overtuiging. Maar, zoals we ondertussen allemaal weten, die

actie werd verstoord door Schild & Vrienden. Eerst met een spandoek.

Dat moet kunnen, dat is vrijheid van meningsuiting. Wat later

besloten de jongemannen het materiaal te vernielen, met bijkomende

agressie, die daartoe noodzakelijk was. Wel, tot daar de democratie.

Collega’s, toegegeven, die dag is onder mijn vel gekropen en ik heb

er eigenlijk sindsdien ook maar één emotie aan overgehouden, aan

Dries Van Langenhove en zijn bende. Een ranzig gevoel.

Tussen toen en nu krijgt Van Langenhove ook in de media wat aandacht

voor wat ogenschijnlijk oerconservatieve gedachten zijn. Die worden

58

overigens ook mee verspreid door sommigen uit deze raad. Maar die

oerconservatieve gedachten, die blijken veel meer te zijn dan dat.

En dat heeft de Pano-reportage ook zeer duidelijk gemaakt. Het

prediken van haat en geweld, voortbouwend op een internationaal

netwerk van extreemrechtse groeperingen heeft ook veel Vlamingen

geschokt en niet in het minst in Gent.

De spontane aanwezigheid van honderden aanwezigen onder de stadshal

en de betoging ook van vandaag, getuigen daar ook van. Vlaanderen is

wakker geschud en we beseffen ook dat alleen maar focussen op

religieus geïnspireerd geweld, blinde vlekken veroorzaakt.

Collega’s, we vieren dit jaar honderd jaar einde van de Eerste

Wereldoorlog. Dit jaar is het zeventig jaar Universele Verklaring

van de Rechten van de Mens. Het was vrijdag Internationale dag voor

de vrede en we hebben ook het Vredespad geopend aan het Vredesbos in

de Gentbrugse Meersen.

Maar toch is het nog altijd duidelijk dat vrede, dat democratie iets

is waar we elke dag voor moeten blijven vechten. Als ik vandaag zie

hoe de affiches van sommige kandidaten op verschillende lijsten

beklad worden. Gentse kandidaten die door het Blok gisteren als

vreemdelingen werden benoemd. Wel, dan zeg ik: die strijd is nog

niet gestreden.

Moeten wij vrij van gedachten kunnen wisselen? Uiteraard. En daar

gaan wij voor, ook met Groen in alle omstandigheden. Maar laat ons

heel duidelijk zijn, collega’s: in Gent is er geen plaats voor haat

en geweld.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dank u wel. Vraagt nog iemand het woord? Eerst de heer Deckmyn.

De heer Johan Deckmyn. Dank u wel, mijnheer de voorzitter.

Collega’s, voor alle duidelijkheid wil ik eerst stellen dat ik mij

eveneens verzet tegen alle vormen van extremisme die oproepen tot

haat en geweld.

59

Ten tweede verzet ik mij ook tegen een georkestreerde

verontwaardiging, die telkens weer tot doel heeft om rechtse

partijen in een hoek te zetten. En ik voel mij vandaag alvast niet

aangesproken.

De bewuste Pano-reportage toonde zaken die beslist niet kunnen. Maar

de context was soms bewust ook vaag gehouden. Ik las onlangs

trouwens dat een van de cartoonisten, allez, zo’n cartoonist van een

seksistische meme, die in de rapportage vertoond werd, zich

distantieerde van Schild & Vrienden, maar terzelfder tijd zich

beklaagde dat deze meme in de reportage in een fout daglicht kwam te

staan. Wat moet ik daar nu van denken? Bepaalde seksistische memes

zijn oké, maar niet als ze door foute mensen worden gebruikt?

Vreemd.

Ik wacht, want ja, zo’n ondergrondse reportage, zo’n

undercoverreportage, dat maakt vele zaken los, nog altijd op de

eerste undercoverreportage bij extreemlinkse groepjes, zoals Comac,

de PVDA-studenten. Ik vermoed dat je daar ook een schat aan

ondemocratische en extremistische memes zult vinden.

Trouwens, vandaag op Facebook kon ik iets lezen van een commentaar

van Maarten Boudry, u allen welbekend. Die wijst erop dat Comac, die

ik daarnet vernoemd heb, meedeed met een grote slogan aan die

zogenaamd verdraagzame betoging. Maar dat op een internetbladzijde

wel vol lof wordt gesproken over de bolsjewistische Oktoberrevolutie

in Rusland. Geef toe: willen jullie daartussen lopen op die

betoging? Die hebben miljoenen en miljoenen slachtoffers op hun

geweten. Extremisme wordt verheerlijkt door een groep die daar

meegaat in die betoging voor verdraagzaamheid. Vreemd, zou ik

zeggen.

Er is nog werk aan de winkel. Daar mag ook eens een

undercoverreportage aan gewijd worden. Ik wacht trouwens ook nog

altijd op de eerste undercoverreportage bij islamitische

groeperingen, zoals Milli Görüş, die in Gent bijvoorbeeld aan de

60

Ferrerlaan een moskee hebben en in Duitsland door de

staatsveiligheid aan extremistisch geweld worden gelinkt. En oh ja,

Milli Görüş heeft blijkbaar veel kandidaten op verkiezingslijsten

van partijen die hier allemaal verontwaardigd reageren.

Er zijn dus, collega’s, nog wel meer undercoverreportages te maken.

Maar oké, we hebben nu een undercoverreportage over Schild &

Vrienden, die door de meerderheidspartijen onmiddellijk natuurlijk

politiek gerecupereerd wordt in het kader van de

gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober. Want dat is het wel. Je

kan van nee schudden, mevrouw Schiettekatte, maar de timing is toch

wel bijzonder. Ja. En vooral de timing kon ook goed te zijn in vele

andere gevallen. Maar toen heb ik geen moties gezien.

Waar bleef, collega’s, de morele verontwaardiging van de

meerderheidspartijen na het zoveelste geval van steaming door

allochtone jongeren van Gentse scholieren en studenten aan de

Dampoort, aan de Zuid en elders? Ik heb toen geen motie gezien.

Waar bleef de morele verontwaardiging van de meerderheidspartijen na

het zoveelste geweld tegen Gentse homokoppels door islamitische

daders? Ik heb toen geen motie gezien.

Waar bleef de morele verontwaardiging van de meerderheidspartijen na

de zoveelste gewelddadige overval van minderjarige Roma op bejaarde

Gentse koppels? Minderjarige Roma die telkens opnieuw vrijgelaten

worden in Gent, omdat er geen plaats is in jeugdinstellingen en dus

opnieuw bejaarde koppels kunnen beroven. Ik heb hierover geen motie

gezien.

Waar bleef, collega’s, de morele verontwaardiging van de

meerderheidspartijen toen bleek dat er een Brusselse imam, een

Brusselse haatimam, in Gent verbleef en er jongeren opriep om voor

IS te gaan strijden in het kalifaat? Ik heb toen geen motie gezien.

61

En zo kan ik nog wel even doorgaan, collega’s. Dus de timing, laten

we toch wel wezen, is duidelijk in het kader van de

gemeenteraadsverkiezingen en zal telkens wel in een bepaalde context

geplaatst worden, zoals ik daarnet heb gezegd.

En ik heb het nu over expliciet geweld, niet over een groep

studenten die domme dingen doen op een gesloten Facebookgroep. Maar

het grote verschil is dat er hier een kans gezien wordt om rechtse

partijen opnieuw te demoniseren en zelf om het best … ja, wie wordt

er zenuwachtig nu? Bent u zenuwachtig aan het worden?

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Mevrouw

Schiettekatte, de heer Deckmyn heeft het woord.

De heer Johan Deckmyn. U bent een voor een om het hardst aan het roepen om in een vlaag van morele superioriteit uzelf te presenteren

als de meest verdraagzame ziel ter wereld. En de linkse haatcampagne

werkt uitstekend, hoor. Afgelopen nacht is de kotwoonst van twee

leden van het KVHV, een rechtse en Vlaamsgezinde

studentenvereniging, in Gent gevandaliseerd. Waar we nu zien dat er

al resultaten zijn aan de haatcampagne van links: twee onbekenden

hebben daar ingebroken in het kot. Ze hebben daar het een en ander

kapotgemaakt en de politie bevestigt trouwens de feiten vandaag.

Zullen we hier ook een motie over maken?

En dan moet je weten dat Dries Van Langenhove nog steeds niet door

het gerecht veroordeeld is. Waar zijn de voorstanders van de

rechtsstaat nu? Gisteren waren ze wel aanwezig in deze zaal. Nu

wordt over respect voor de rechtsstaat niet gesproken. Ondertussen

is Dries Van Langenhove uiteraard wel aan de publieke schandpaal

genageld en mocht hij zelfs geen rechtenstudies meer volgen van de

rector Rik Van de Walle.

Collega’s, zelfs Michelle Martin, die Marc Dutroux hielp kinderen

verkrachten en vermoorden mag haar rechtenstudies afwerken. Fraai

beleid aan de U-Gent, zou ik zeggen. Het is enkel omdat de

betrokkene enkele advocaten onder de arm nam en een klacht indiende

62

tegen de U-Gent, dat de rechter moest terugkomen op zijn beslissing,

die uiteraard een flagrante inbreuk was op de rechten van die

student. Zelfs de rechter van Leuven is het hiermee eens, collega’s.

Zullen we hier ook eens een motie over maken?

Collega’s, ik zelf ben een tegenstander van extremisme, maar ik ga

mij niet laten meesleuren in een opstoot van politiek georkestreerde

verontwaardiging. Ik ga niet meehuilen met de wolven in het bos.

Jullie begrijpen dat Vlaams Belang niet aan politieke spelletjes als

deze wil meedoen en deze motie niet gaat goedkeuren.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. De heer Goossens

heeft het woord.

De heer Paul Goossens. Dank u wel, mijnheer de voorzitter. Ja, deze oproep tegen alle vormen van extremisme en, zoals het hier staat,

extremisme van welke aard ook, die oproep tegen haat en geweld,

uiteraard zullen wij die mee goedkeuren.

Maar ik zou toch eens willen zeggen dat wij het toch betreuren dat

niet alle democratische politieke partijen bij de opmaak van deze

oproep betrokken zijn. Meestal als zoiets gebeurt, ik herinner mij

bijvoorbeeld stenen die uit Indië kwamen, of weet ik veel, dan gaan

wij samen zitten en dan bouwen wij samen zo’n motie op.

En ik vind dat jammer. Neen, ik vind dat jammer dat van links naar

rechts democratische partijen hierbij niet betrokken worden. Ik

betreur dat.

Eigenlijk betreur ik het ook dat het uit verschillende monden komt.

Ware het uit één mond gekomen, één mond van deze gemeenteraad, ook

één mond die dat zegt, het zou krachtiger zijn. Want hier heb ik het

gevoel dat de drie sprekers van de meerderheid, want het is de

meerderheid die deze motie heeft samengesteld, toch met

verschillende accenten spreken. Ze spreken uiteenlopend. Tussen

blauw en groen hoorde ik toch redelijk veel verschillende accenten.

63

Het is mevrouw Schiettekatte die eigenlijk de motie heeft

voorgelezen en eigenlijk vond ik die op zich al krachtig en genoeg.

Maar ware het uit één stem van deze gemeenteraad geweest, het zou

nog veel krachtiger geweest zijn. Dank u.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Mevrouw Sleurs

heeft het woord.

Mevrouw Elke Sleurs. Dank u wel, mijnheer de voorzitter. Ik wil mij volledig aansluiten bij collega Goossens, want ik wil heel duidelijk

zijn: ook N-VA verzet zich tegen alle vormen van extremisme. Dit

gaat in of het nu religieus, ideologisch, links, rechts is.

Extremisme en racisme zijn onaanvaardbaar en verwerpelijk.

Maar inderdaad, de volgende motie is over alle partijgrenzen heen

eerst voorgelegd. Deze motie wordt hier gewoon voorgelegd op deze

gemeenteraad. En daarin moet ik inderdaad andere collega’s volgen,

dat dit toch wel een beetje rare gang van zaken is.

Extremisme, alles wat we daar gezien hebben, is onaanvaardbaar, is

niet mogelijk. In Vlaanderen kunnen we dit niet tolereren, maar het

is jammer dat het op deze manier komt, dat deze inconsequente

houding, toch wel, want in andere vormen van extremisme hebben we

geen reacties gezien, geen motie gezien. En het was inderdaad beter

geweest, had die motie, zoals de volgende die op deze agenda staat,

besproken geweest binnen deze gemeenteraad voordat het hier

publiekelijk werd voorgesteld.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dank u wel. Wenst nog iemand van de indieners het woord vragen? Neen? Gaan we over tot

de stemming van het voorstel van motie.

(Stemming IR10)

IR11

64

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dan hebben we een mondelinge vraag van de heer Meersschaut met betrekking tot het

kappen van bomen op de Hubert Frère Orbanlaan. Alstublieft, mijnheer

Meersschaut.

De heer Guido Meersschaut. Dank u, mijnheer de voorzitter. Ik zal meteen met de deur in huis vallen: ik durf te rekenen op het gezond

verstand van mijn collega’s, die dus mijn voorstel zouden

goedkeuren, om dus eindelijk een definitieve beslissing te nemen

over de doodzieke bomen op de Hubert Frère Orbanlaan.

Het wordt tijd dat er iets mee gebeurt. Ik zeg eindelijk, want

hetgeen dat ik hier nu zeg, heb ik al driemaal gezegd, op drie

verschillende gemeenteraden. Te beginnen in 2015, 2016 en 2017 en nu

in 2018. Telkenmale was er van de bevoegde schepenen een oplossing,

waarvan ik denk dat het met de beste bedoelingen was, daar ben ik

van overtuigd. Maar telkenmale heeft dat niets opgebracht. Ik zal u

de drie oplossingen van de vorige schepenen niet voorlezen. Juist de

laatste, dan heeft de heer Coddens gezegd, en ik had op dat moment

hem ook geloofd: “We ruimen alle bladeren op en volgend jaar is het

opgelost.” Ja, toch wel. De bladeren zijn inderdaad opgelost. En het

is nog nooit zo slecht geweest.

Ik ben dus, gezien mijn woonst op de Hubert Frère Orbanlaan, op het

vierde verdiep, zeer goed geplaatst om de evolutie van die bomen te

volgen. Wat heb ik dit jaar gezien? Dat alle bovenste takken zelfs

geen bladeren meer krijgen. Die bomen zijn doodziek. Op sterven na.

En we zijn allemaal voorstander denk ik, van euthanasie. Wel, ge

moogt die bomen echt uit hun lijden verlossen en ze vervangen door

jonge bomen. Iedereen lust wel een groen blaadje, mijnheer de

schepen.

Het wordt tijd dat dit gebeurt en ik zou tegen onze collega’s van

Groen willen zeggen: misschien hebben jullie de reportage gezien,

deze zomer, of achter je vakantie, in elk geval was er deze zomer

een reportage naar aanleiding van de zeer grote hitte. Daar was op

Canvas een internationaal specialist uitgenodigd voor de gevolgen en

65

ook te zeggen wat ons te wachten staat en wat we kunnen doen. Dan

was er ook gevraagd: wat moeten de steden doen? En dan heeft dien

specialist gezegd, toeval of niet: “Een stad gelijk Gent moet voor

twee dingen zorgen. Water en groen.” Dus mijn pleidooi gaat hier

over groen. Het wordt echt tijd dat er iets gebeurt.

Andere jaren moest ik altijd wachten op het antwoord van de heren

schepenen. Nu, een gewiekste journalist heeft er aandacht aan

geschonken, heeft een reportage geschreven, dat was in begin

augustus, dacht ik, met titel ‘het is reeds herfst aan De Zuid’. Dat

vond ik een zeer goeie titel. Nu is het al lang winter aan De Zuid.

Hij is dus, gelijk dat zijn plicht is, ook te rade geweest bij u,

mijnheer de schepen. Daardoor ken ik uw antwoord al wat u straks

gaat geven. Namelijk: de bomen snoeien.

Nu dat ik het antwoord wist, had ik ook een reden om te rade te gaan

bij mensen van het vak. Want voor vorig jaar, in een persoonlijk

gesprek, dat echt eerlijk en goedbedoeld was, hebt u mij gezegd: “U

bent een vismarchand, u moet zich niks aantrekken van bomen.” Dat

vond ik niet zeer gepast, maar oké, u had gelijk. U had gelijk, ik

ben nog altijd vismarchand en ik ken nog altijd niets van bomen.

Daarom ben ik dus te rade gegaan bij twee boomkwekers, familiale

bedrijven die al jaren in het vak zitten. Dus beter kunt ge

eigenlijk niet vinden.

Ik heb aan die mensen uitgelegd de verschillende oplossingen van de

groendienst. Daar werd, sorry, het is voor hun rekening, mee

gelachen. Die mensen hebben allemaal gezegd: er is daar spijtig

genoeg, en voor mij ook spijtig genoeg, niets aan te doen. Totaal

niets aan te doen. Snoeien, bladeren wegdoen, dan moet je ook de

schors wegnemen. Want het is typisch aan die bomen, die geven een

zeer dikke schors met diepe kloven en die mot die schuldig is van

alles, die kunt u niet uitroeien. Dat is onmogelijk.

Dus durf ik nu te rekenen op het gezond verstand, vooral dan van

Groen, om dus mijn interpellatie en mijn vraag goed te keuren. Wij

hebben recht op groen en ik ben er een grote voorstander van. Dus

66

dat is mijn vraag: laat dus alstublieft die bomen uit hun misère

verlossen en vervangen door jonge, groene bomen.

Dat heb ik ook nog iets te zeggen tegen meneer de burgemeester.

Mijnheer de burgemeester, vorig jaar hebt u gezegd: bomen rooien. Ge

zou wel tegenkomen met de bewoners. De Begijnhoflaan. Maar er is een

ontzettend verschil tussen de Begijnhoflaan en de Frère Orbanlaan.

De Begijnhoflaan heeft juist maar die rijen bomen. Als ge die

wegneemt, schiet er niks meer over. Maar op de Frère Orbanlaan, die

bomen wegnemen zal bijna niet opgemerkt worden. Toch niet van de

bewoners, want zij hebben een fantastisch panoramisch zicht op het

park. Dus ik denk niet dat die twee toestanden te vergelijken zijn.

Dus mijn vraag is: alstublieft, laat ons voor groen zorgen. Ik dank

u, mijnheer de burgemeester.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Collega, ik ken

niets van vis, dus ik durf u niet te antwoorden. Schepen Coddens zal

u antwoorden.

De heer Rudy Coddens, schepen. Ja. Dank u wel, burgemeester.

Mijnheer Meersschaut, zoals u zelf weet, ik heb u dat al gezegd,

zijn de bomen langs de Hubert Frère Orbanlaan witte

paardenkastanjes. En zoals u ook zegt, ze vormen eigenlijk een zeer

waardevolle monumentale dreef in de omgeving van het Koning

Albertpark.

Nu, de bladeren van de bomen worden inderdaad jaarlijks aangetast

door de kastanjemineermot. Vooral de rups, u hebt ernaar verwezen,

vreet het bladgroen van de bladeren, waardoor ze bruin verkleuren en

na verloop van tijd ook afvallen.

Dit jaar, door de extreme warmte, is dat proces een beetje sneller

nog gegaan. En het is ook normaal, in de herfst vallen die af. Nu is

het zo dat de paardenkastanje een boomsoort is die zelfs zonder

aantasting eigenlijk al vroeg in de herfst zijn bladeren verliest.

67

Nu, deze aantasting komt sinds eind vorige eeuw bij zo goed als alle

paardenkastanjes in Vlaanderen voor. Dus niet alleen bij die bomen

in de Frère Orbanlaan, maar bij bijna alle paardenkastanjes.

Nu, in Gent hebben wij een zeer uitgebreide groendienst en hebben we

ook boomspecialisten in dienst. Dus dat zijn ook deskundige mensen.

Wij investeren daarin en die worden ook heel dikwijls gevraagd om

expertises te doen. Dus ik ga ook af van hun kennis ter zake.

Nu, de aantasting op zich, zegt men mij, is niet levensbedreigend

voor de boom, maar kan bij reeds verzwakte bomen wel een verzwarende

rol spelen. Nu werden al verschillende middelen, dat heb ik ook

gezegd, op de markt gebracht, maar nog geen enkel is bevredigend als

resultaat. Dat heb ik de vorige keer ook gezegd. Het enigste wat men

kon doen, is inderdaad de bladeren sneller wegpakken, zodanig dat

die rupsen enzovoorts zich niet verder kunnen verspreiden.

Het antwoord is inderdaad: de bomen snoeien. Men noemt dat

kandelaren. En dat staat ook gepland tussen januari en april, want

dat is dan de periode dat dit zal gebeuren. Die drastische snoei,

waarbij alle takken tot op bestaande knoppen worden teruggezet, dat

is wat er zal gebeuren. En ook in het verleden is dat al gebeurd. En

de bedoeling is om inderdaad de zwaar wordende takken te verwijderen

en zo te vermijden dat ze ook uitscheuren en schade berokkenen.

Gaat dat nu de situatie volledig weg helpen? Neen. Men zegt mij ook

dat het een tweetal jaren beter zal zijn, maar vanaf het derde,

vierde jaar zal dat fenomeen terugkomen. Men mag zo kandelaren in

zes à tien jaar.

Dus men zegt mij vrij duidelijk: het verwijderen van de bomen is

geen optie en zou ook geen goed idee zijn, mijnheer Meersschaut. Wat

er wel ook belangrijk is, dat is dat we de zaken verder in de gaten

houden. Stel dat er nu toch een boom echt zou doodgaan, dan kunnen

wij die vervangen door een andere boom van een andere soort. Maar

momenteel, zeggen de specialisten ter zake, en ik wil hen geloven,

68

ik ben ook geen boomspecialist en ook geen vismarchand, zijn deze

bomen zeker en vast nog niet rijp om euthanasie te plegen.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dank u wel,

mijnheer de schepen. Mijnheer Meersschaut.

De heer Guido Meersschaut. Dank u wel, mijnheer de schepen. Maar ik vraag mij juist af: waarom hebben uw specialisten u dan vorig jaar

niet gezegd om te snoeien? Als dat het middel is? En vorig jaar was

het middel de bladeren opruimen. Dit jaar is het middel, en zo zijn

we aan het vierde middel toe, de kandelaars van boven maken.

Kijk, met toestemming van meneer de burgemeester zou ik vooral aan

de Groenfractie een voorstel willen doen. Om de stemming erover een

maand uit te stellen. En ik vraag dan aan de mensen van Groen, die

dus het best geplaatst zijn, om er een oordeel over te vellen. Dat

ze zich zouden inlichten, want nu heb ik ze niet gehoord, ze hebben

er geen idee over. Ja, het zijn ook geen bomenspecialisten

natuurlijk. Dat ze zich zouden laten voorlichten door mensen van hun

omgeving, specialisten. En dat we dat zouden uitstellen. Het zal u

op geen maand aankomen, denk ik, hè. Maar natuurlijk met de

toestemming van u, mijnheer de burgemeester.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Maar collega, ik

denk dat er een misverstand is. Er is geen stemming nu. U hebt een

vraag gesteld, u hebt een antwoord gekregen, maar we kunnen gerust

volgende maand erop terugkomen. Als u volgende maand uw vraag

opnieuw indient, kunnen we daarop terugkomen. En uw uitnodiging naar

alle raadsleden, ook die van de Groenfractie, om dat een keer te

bekijken, ligt op tafel.

En ik zou u voorstellen: dien volgende maand opnieuw uw vraag in en

dan kunnen we het er opnieuw over hebben. Maar we moeten niet

stemmen nu, we moeten nu niet stemmen hè.

De heer Guido Meersschaut. Ja, het was mijn vraag voor wel te

stemmen, natuurlijk.

69

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Maar dan moet ge een voorstel indienen, collega. Dan moet ge een voorstel indienen.

De heer Guido Meersschaut. Oké, oké, mijnen fout. Ça va. Maar dan zou ik ook willen vragen voor er een definitieve oplossing aan te

geven, want ik kan niet akkoord gaan met hetgeen de schepen

voorstelt, met de beste intenties, daar twijfel ik niet aan. Maar

andere mensen die dus jaren en generaties in het vak zitten, zeggen

mij het totaal tegenovergestelde. En ik zou dan vragen dat mijn

geachte collega’s zich zouden inlichten en dan vraag ik de stemming

voor volgende maand.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Collega, u bent

daar vrij in. Nog eens, ik herhaal het, dan moet u volgende maand

een voorstel van een raadsbesluit of een voorstel waar kan over

gestemd worden, indienen. Doe dat maar gerust, en laten we daar

volgende maand over stemmen.

De heer Guido Meersschaut. Oké, maar ik hoop dat ze zich intussen zullen ingelicht hebben.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Uw uitnodiging is bij iedereen toegekomen, ja.

De heer Guido Meersschaut. Dank u wel.

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dank u wel.

70

HD2

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dames en heren, we zijn tot het laatste punt gekomen. Dat is het punt bij hoogdringend,

het tweede hoogdringende punt. Dat gaat over de motie rond het Sint-

Pietersstation. Ik denk dat ik u daar geen lange uiteenzetting moet

over geven. We hebben dat ook met de fractieleiders besproken. Ik

denk dat het echt onaanvaardbaar is dat onze stad zou geconfronteerd

worden met een station dat maar voor den helft afgewerkt is en voor

den andere helft niet afgedekt is.

Afijn, ik ga daar niet in detail. Ik kan onze tijd ook niet stelen.

Mijn vraag is gewoon, ik had ook via de mail alle fractieleiders in

kennis gesteld van de motie en ik heb begrepen dat iedereen daar kan

mee akkoord zijn. Mogen wij deze motie unaniem aanvaarden?

Ik zou toch voorstellen, gezien het belang daarvan, dames en heren,

dat we stemmen. Want ik zal u dan voorstellen dat ik de motie namens

de gemeenteraad overmaak aan de minister en aan de top van NMBS. Ja?

Akkoord iedereen? Dan stemmen we over de motie.

(Stemming HD2)

De heer Daniël Termont, burgemeester-voorzitter. Dank u wel, dames en heren. Ik denk dat we voor de gebruikers van ons station een

goede zaak hebben gedaan.

Daarmee, dames en heren, zijn we aan het einde van de openbare

vergadering. Ik dank de medewerkers, de pers en het publiek en ik

vraag de raadsleden om nog te blijven zitten, want we moeten nog een

vergadering met besloten deuren houden.

________________________

71