Schrijfmap

I pod, I phone, I am ~Sabrina Drosten (versie 1)Op het moment dat de Ipod op de markt kwam veranderde de wereld aanzienlijk. Door het luisteren naar zelfgekozen soundtracks creeëren mensen een moood die tegelijkertijd ook weer beinvloed wordt door wat je hoort. Door apparaten als de Ipod kunnen we in een grote mensenmassa leven, maar toch op onszelf zijn...De behoefte om alleen te zijn, maar toch ook weer niet moet steeds vaker tegelijkertijd kunnen. Tegenwoordig is de Iphone niet alleen een medium waarop je muziek af kunt spelen en je je af kunt sluiten van de wereld, maar het bied ons juist ook de mogelijkheid om in contact te staan met onze buitenwereld. Tegenwoordig hebben we meer vrienden door het sociale netwerk dan je vroeger ooit gehad zou hebben. Via social media als hyves, twitter, linkedin, facebooken MySpace houden we met al deze personen contact. Maar deze media maakt het ook moeilijker dan vroeger om sociale contacten te verbreken, want een persoon verwijderen voelt als een soort moord. Toch hebben mensen niet in de gaten wat ze allemaal online zetten en gaan hier eigenlijk ook nongelant mee om.Eigenlijk is niks van jezelf meer Privé. Ons leven speelt zich steeds meer digitaal af, dit resulteert in het feit dat we eigenlijk de computer en telefoon niet meer uit kunnen schakelen en dus altijd bereikbaar moeten blijven. “wij zijn die media (...)We zetten onzelf ook niet uit en de media die we nu met ons mee slepen..over het algemeen zijn we ons daar al lang niet meer bewust van.” aldus Mark Deuze.

FeedbackFeedback Willem.- Goede recensie, maar dit is meer een samenvatting dan een review. Verder is het allemaal wel goed opgebouwd. De dingen die ik in het rood heb gemarkeerd waren kleine letters die hoofdletters horen te zijn. Verder is deze recensie netjes! ik heb de aangegeven hoofdletters verbeterd.Feedback Klasina.- Zinnen staan een beetje vreemd. ik heb de zinnen nogmaals nagelezen en daar waar nodig verbeterd.- Ik mis een beetje je eigen reactie en kritiek op et filmpje ik heb wat meer mijn eigen mening proberen te geven op de documentaire- Zie er goed uit, de inhoud is goed, ik begrijp wat je bedoel.- Je legt heel goed uit, hoe het filmpje ging, dat ook met een citaat uit het filmpje zelf- Let op je spelling, er zitten daar een paar foutjes in. ik heb de spelling gecontroleerd en de fouten die ik gevonden had verbeterd.Feedback Robin.- Geen feedback ontvangen.

Nieuwe technologie of wereldwijde veranderingen?!I pod, I phone, I am ~ Sabrina Drosten. (versie 2)

De Ipod kwam op de markt en veranderde de wereld aanzienlijk. Door het luisteren naar zelfgekozen sound-tracks creëren mensen een mood die tegelijkertijd ook weer beïnvloed wordt door wat je hoort. Door appa-raten als de Ipod kunnen we in een grote mensenmassa leven, maar toch op onszelf zijn...Deze behoefte moet steeds vaker tegelijkertijd kunnen. Tegenwoordig hebben we meer vrienden door het sociale netwerk dan je vroeger ooit gehad zou hebben. Via sociale media als Hyves, Twitter, Facebook en MySpace houden we met al deze personen contact. Maar deze media maakt het ook moeilijker dan vroeger om sociale contacten te ver-breken, want een persoon verwijderen voelt als een soort moord. Toch hebben mensen niet in de gaten wat ze allemaal online zetten en gaan hier eigenlijk ook nonchalant mee om. Ons leven speelt zich steeds meer digitaal af, hierdoor kunnen we eigenlijk de computer en telefoon niet meer uit kunnen schakelen en blijven we altijd bereikbaar.

Tegenwoordig draait de samenleving steeds meer om sociale media. Het is iets waar we onbewust zelf voor gekozen hebben, maar we kunnen ons er niet meer van af sluiten. Hetgeen wat nu op internet staat over on-szelf wordt er niet alleen door ons, maar ook door onze omgeving op gezet. Hierdoor wordt ons leven zowel bewust als onbewust steeds minder privé.

Feedback oordeel Gert Robbertseninhoudsbeschrijving de hoofdlijn is weergegevencontextinformatie weiniggefundeerd oordeel onvoldoende; ik herken geen enkele opmerking over de documentaire zelfconcreet geschreven nee, het is in erg algemene termen geschreventaal/spelling oké verwerking fee dback je hebt niet aangegeven wat je ermee hebt gedaan

Ik heb geprobeert de contextinformatie op te schrijven en een gefundeerd oordeel over de documentaire te geven.Ook heb ik de tekst herschreven om de tekst concreter te schrijven.

Nieuwe technologie of wereldwijde veranderingen?!I pod, I phone, I am ~ Sabrina Drosten. (uiteindelijke versie)

De wereld veranderd, maar de grootste verandering op sociaal gebied was toch wel toen de Ipod op de markt kwam. Dit was zo’n tijd waarin iedereen ineens over straat ging met oortjes in. Een tijd waarin de muziek die je luisterde invloed had op je stemming en visa versa. Waarschijnlijk komt dit je bekend voor. Mensen om je heen en misschien jijzelf ook, liepen rond over straat zonder de geluiden van de stad te kunnen horen. Tegen-woordig is ook de mobiele telefoon zo’n item waarmee je je af kan sluiten van de omgeving, want de meesten hebben hierop gewoon internet en dus de mogelijkheid om sociale media te gebruiken. We gebruiken dit ook steeds meer om te communiceren met onze steeds groter wordende vriendenkring. We willen dit eigenlijk ook. Gewoon alleen zijn en toch ook omringt door al onze vrienden. Een vriend verwijderen zullen we ook niet snel doen. Dat voelt namelijk als een soort van sociale moord en dat is niet echt iets waar je gelukkig van word.

De documentaire laat ons zien hoe sociale media invloed heeft op onder andere de personen die geïnter-viewd zijn, maar dit betrekken ze op de jeugd van tegenwoordig. Ze laten aan de ene kant zien dat je mak-kelijker contact kunt houden met je vrienden, maar dat ondertussen ook bijna alles van iedereen online staat en dat dus niks meer privé is. Persoonlijk vond ik de documentaire wel wat langdradig want ze herhalen vaak.Maar de documentaire geeft wel een duidelijk beeld van de manier waarop er tegenwoordig met sociale me-dia wordt omgegaan en welke gevolgen dat heeft voor de huidige manier van leven.

Het actieve leven van een eerstejaars ICA student.Het leven van een eerstejaars ICA student is niet altijd even makkelijk. Ze zijn elke dag zo’n acht uur op school en als ze thuis komen moeten ze aan de slag met hun huiswerk of op het werk. De samenleving verwacht veel van de studenten dus de druk is hoog. Meestal denkt de omgeving van de studenten er niet eens meer over na hoeveel studenten in hun dagelijks leven doen, maar vooral het leven van een eerstejaars student is moeilijker. Ze krijgen dagelijks nieuwe indrukken te verwerken en moeten omschakelen naar een nieuw leef ritme doordat ook het reizen nieuw is. Voor een aantal wordt het in de eerst maanden al te veel en zij besluiten dan ook om te stoppen met de opleiding en te gaan werken of een andere opleiding op een wat lager niveau te gaan volgen. Maar ook in een later stadium kunnen studenten deze keuzes nog maken. Iedereen is anders in dat opzicht.

Het leven van een eerstejaars ICA student.Een eerstejaars ICA student heeft niet altijd een even gemakkelijk leven. De dagen op school zijn heel lang en na thuiskomst wordt er veel huiswerk gemaakt of hard gewerkt. De verwachtingen van de samenleving ten aanzien van de studenten is hoog. Over het algemeen wordt er door de omgeving van de studenten niet eens aan gedacht hoe druk het studentenleven is en vooral als je kijkt naar die van een eerstejaars student. Veel nieuwe indrukken moeten verwerkt worden en er moet omgeschakeld worden naar een totaal nieuw leef ritme. In de eerste maanden van de studie merken sommige studenten dat het allemaal teveel is en wordt er besloten met de studie te stoppen. Er wordt besloten te gaan werken of een andere opleiding op een wat lager niveau te gaan volgen. Ook in een later stadium worden deze keuzes nog door studenten gemaakt. In dat opzicht is iedereen anders.

Sabrina Drosten.Sabrina is 20 jaar en studente communicatie en Multimediadesign aan de HAN in Arnhem. Ze vertelt ons over haar gebruik van internet en sociale media.

Als we haar naar sociale media vragen meldt ze ons meteen dat gebruikt maakt van Twitter en MSN. Hyves en Facebook zijn toch minder haar ding. Dagelijks maakt ze toch wel zo’n tien uur achter de computer waarbij MSN en Twitter standaard open staan. Volgens haar gaat het namelijk een stuk makkelijker om via sociale media een berichtje te plaatsen en het is natuurlijk leuk om te lezen wat anderen beleven en om reacties te krijgen op je eigen tweets. Het voordeel van Twitter is volgens haar ook de mogelijkheid om contact te houden met personen die je niet of nauwelijks in het dagelijks leven kunt spreken. Als we naar haar twitteraccount gaan, zien we dat ze nu wel geschreven 213 Tweets heeft geplaatst… Op de opmerking “dat zijn er nog niet zo veel” meldt ze ons dat ze ook net iets meer dan één maand met het twitteren mee doet. “Maar ondertussen zou ik al niet meer zonder kunnen… Een weekeind zou nog net gaan, maar na een week worden het toch wel een heleboel berichten die ik door zou moeten lezen en dan kan ik ook nergens meer op reageren.” Sabrina leest namelijk alle berichten de getweet worden en natuurlijk probeert ze ook op zoveel mogelijk tweets te reageren. Als we haar vragen op welke manier ze het liefste communiceert krijgen we wel te horen dat haar voorkeur uit gaat naar rechtstreeks contact… Ze legt ons ook meteen uit dat dit komt doordat bepaalde zinnen via sociale media verkeerd over kunnen komen. Je mist dan namelijk de lichamelijke communicatie die je wel hebt bij rechtstreeks contact. Dus als ze de tijd heeft gaat ze liever persoonlijk op zoek bij haar vriendinnen om lekker bij te kletsen. Vragen we haar vervolgens of ze dan ook meer rechtstreeks contact heeft dan via sociale media, dan worden haar wangen rood en begint ze te lachen. “Nee, ik heb meer contact via sociale media dan rechtstreeks. Dit komt vooral omdat ik toch de hele dag de computer aan heb staan en daar dan ook gewoon Twitter en MSN op open heb staan.” Haar internet wordt vooral opgestart voor het kijken van Amerikaanse series, het luisteren van muziek, het controleren van haar mail, plaatjes zoeken en even wat woorden googlen. En het internet zal blijven groeien in de ogen van Sabrina. Over dertig jaar zitten we waarschijnlijk nog steeds achter sociale media terwijl onze ouders dat op dit moment niet doen. “Internet en sociale media zullen een onderdeel uitmaken van ons bestaan”.

Feedback oordeel Gert Robbertsenpakkende kop mist en dat is jammer voor het verder goede artikelpassende intro idembij elkaar horende info bij elkaar gezet? japassende verwerking citaten jaconcreet geschreven jataal/spelling ‘Ze verteld’, da’s nie goe! Je spelt ‘MSN’ niet consequent. Ik heb een pakkendere titel verzonnen en de inleiding veranderd om deze iets intresanter te maken. Tevens heb ik de paar schrijffouten die het artikel bevatte verbeterd.

Digitaal ingepakt.Sociale media magnaat Sabrina is 20 jaar en stu-deert communicatie en Multimediadesign aan de HAN in Arnhem. Ze doet ons een exclusief verhaal uit de doeken over haar gebruik van internet en sociale media. Dagelijks maakt zij intensief ge-bruik van sociale media en hiervan geniet zij met volle teugen.

Als we haar naar sociale media vragen meldt ze ons meteen dat gebruikt maakt van Twitter en MSN. Hyves en Facebook zijn toch minder haar ding. Dagelijks maakt ze toch wel zo’n tien uur achter de computer waarbij MSN en Twitter standaard open staan. Volgens haar gaat het namelijk een stuk makkelijker om via sociale media een berichtje te plaatsen en het is natuurlijk leuk om te lezen wat anderen beleven en om reacties te krijgen op je eigen tweets. Het voordeel van Twitter is volgens haar ook de mogelijkheid om contact te houden met personen die je niet of nauwelijks in het dagelijks leven kunt spreken. Als we naar haar twitteraccount gaan, zien we dat ze nu wel geschreven 213 Tweets heeft ge-plaatst… Op de opmerking “dat zijn er nog niet zo veel” meldt ze ons dat ze ook net iets meer dan één maand met het twitteren mee doet. “Maar ondetusen zou ik al niet meer zonder kunnen… Een weekeind zou nog net gaan, maar na een week worden het toch wel een hele-boel berichten die ik door zou moeten lezen en dan kan ik ook nergens meer op reageren.” Sabrina leest namelijk alle berichten de getweet worden en natu-urlijk probeert ze ook op zoveel mogelijk tweets te reageren. Als we haar vragen op welke manier ze het liefste communiceert krijgen we wel te horen dat haar voorkeur uit gaat naar rechtstreeks contact… Ze legt ons ook meteen uit dat dit komt doordat bepaalde zinnen via sociale media verkeerd over kunnen komen. Je mist dan namelijk de lichamelijke communicatie die je wel hebt bij rechtstreeks contact. Dus als ze de tijd heeft gaat ze liever persoonlijk op zoek bij haar vriendinnen om lekker bij te kletsen. Vragen we haar vervolgens of ze dan ook meer rechtstreeks contact heeft dan via sociale media, dan worden haar wangen rood en begint ze te lachen. “Nee, ik heb

meer contact via sociale media dan rechtstreeks. Dit komt vooral omdat ik toch de hele dag de computer aan heb staan en daar dan ook gewoon Twitter en MSN op open heb staan.” Haar internet wordt vooral opgestart voor het kijken van Amerikaanse series, het luisteren van muziek, het controleren van haar mail, plaatjes zoeken en even wat woorden googlen. En het internet zal blijven groeien in de ogen van Sabrina. Over dertig jaar zitten we waarschijnlijk nog steeds achter sociale media terwijl onze oud-ers dat op dit moment niet doen. “Internet en so-ciale media zullen een onderdeel uitmaken van ons bestaan”.

“Maar ondertussen zou ik al niet meer zonder kunnen…”

Gedichten Waarom?Waaromkanjeniethoudenvan….verliefdzijnop,denkenaan….kijkennaar,smachtenom….

Waaromkanjenietziendat….luisterennaar,voelendat….proevenmet,ruikenaan….

Waaromwilikalles….kanikniks,durfikalles….doeikniks,vertrouwikhem,maardoetdatniks…

HijAlshetleveneenfeestwas,washijdeDj.Bepaaldehijmijnmoodmetzijnmuziek.Volgdeikzijnritmealsofhetdemijnewas.

Alshetlevenmijnwereldwas,washijdezon .Draaidehijommijheenenverwarmdemij.Volgdeikzijnbaanenginghijachterhetmijneaan .

De wedstrijd ~Sabrina Drosten

Iedereen zit eigenlijk dagelijks wel op het internet. Zo ik ook natuurlijk… En iedereen heeft zijn eigen voorkeur voor websites. Nu was ik vandaag het een en ander aan het opzoeken over logo’s. Gewoon puur uit interesse. Kom ik opeens op een website waarvan ik dacht: “Nou nee, hier kom ik zeker weten niet vaker!” IK denk dat iedereen dit wel herkent of niet? Naja, op deze website konden mensen of bedrijven een ontwerpwedstrijd houden en een prijs uitreiken in de vorm voor geld voor de beste logo. Nu moet ik zeggen dat ik daar normaalgesproken niet zo’n probleem van maak, maar op dit moment vond ik het wel een afbreuk aan de professionele designers. Sommige logo’s leken meer afbeeldingen… Stel je maar eens voor: Een logo van een armband waar dan maar gewoon een email onder is gezet. Niet helemaal wat je dan verwacht…vooral niet voor een goedlopend bedrijf. De professionals leren waar een logo aan moet voldoen en hoe je deze kunt koppelen aan het bedrijf of de instantie. Bij deze website kon je echt gewoon zien dat de logo’s door amateurs gemaakt waren. Dat hier überhaupt logo’s uit gekozen werden! Het zal dus wel aan mij liggen….Volgens mij kan je dan nog veel beter zelf een logo maken met de programma’s die daarvoor op internet te vinden zijn. Dit zijn dan misschien standaard lay-outs om het maar even zo te zeggen, maar daarvan weet je dan in ieder geval zeker dat het concept door een professioneler iemand is gemaakt. Die mensen weten waar een logo aan moet voldoen en hebben dit standaard in het programma verwerkt. Ik heb dus ook even zo’n programma gedownload. Het resultaat oogt in ieder geval beter dan de bijeengeraapte element-en van de amateurs.Probeer het anders eens te vergelijken met een schoenmaker. Er is natuurlijk niet voor niets het spreek-woord “Schoenmaker blijf bij je leest”. Nu kijken we alleen even vanuit het perspectief van de schoen-maker. Die weet precies hoe je het leer goed aan de zool vast moet maken of waar je de hak moet plaatsen zodat de vrouwen natuurlijk wel normaal kunnen lopen. Bedenk nu eens dat iemand uit je vriendenkring of uit je directe omgeving de gedachte krijgt om toch maar schoenen te gaan maken in plaats van zijn huidige baan en deze aan te bieden via internet. De spullen om de schoenen te kunnen maken worden aangeschaft en de eerste schoenen worden geproduceerd. Of je buurman die jaren bloemist is geweest die ineens tijdens zijn pensioen bedenkt dat hij wel eens een auto in elkaar wil zetten…. Zou jij het aandurven de spullen te gebruiken??....

Auteur onbekend, 29-11-2004, geraadpleegd op 18-09-2011 http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/maga-zine/4052281.stm Charles Leadbeater, Paul Miller, 24-11-2004,geraadpleegd op 17-09-2011http://www.demos.co.uk/files/proamrevolutionfinal.pdf?1240939425Tony Long, 21-06-07, geraadpleegd op 18-09-2011, http://www.wired.com/culture/lifestyle/commentary/theluddite/2007/06/luddite_0621?currentPage=all

oordeel Gert Robbertseneigen(zinnige) visie ja, een mooi eigen verhaalraak en treffend geformuleerd javerrassende opening jaopen einde? jaconcreet geschreven ja zekertaal/spelling oké

Naam: De presidentHoofdonderwerp: De president

Doel: amuseren

Centrale boodschap: Niet alles is wat het lijkt.Tekstdeel Onderwerpen Inhoud bronnen

Inleiding

Middenstuk

“slot” (open einde)

president en kantoor

uiterlijk president

binnenkomst secreta-resse.

Beschrijving gemoeds-toestand van de presi-dent en hoe zijn kan-toor er uit ziet

Omberkleurige ogen, bleke huid, roze lippen,

Adem

De verschijning van de secretaresse en de gevolgen.

Mijn inspiratie:

- Stephanie Meyer, 2009,Twi-light Saga (reeks), uitgeverij van Goor.

- L. J. Smith, 2009, Vampire Dia-ries (reeks), uitgeverij Hodder Children’s Books.

De president.

De president…Onverwachts op bezoek.

Zoals de man in de stoel voor mij zat, zo ontspannen, dat was onmogelijk geweest voor een normaal mens in deze tijden. De chaos op de wereld zou voor iedereen teveel geworden zijn, maar zijn ervarin-gen vertelden hem dat hij zijn hoofd helder moest houden. Zijn omberkleurige ogen staarden langs mij heen ten teken dat hij aan het denken was. Zijn mond met zachtroze lippen was lichtelijk geopend zodat hij rustig door zijn mond in en uit kon ademen. De zoete lucht van zijn adem rook naar een mengeling van kaneel en gember. Zodra ik het geroken had vermengde het zich met de lucht en rook ik weer alleen de geur van leer. De kamer waarin we ons bevonden was op zijn zachtst gezegd kaal, in tegenstelling tot wat ik gewend was van andere kantoorruimtes. De enige versiering aan de witte be-tonnen muren was het zelfportret achter het bureau. Midden in de ruimte stond het grote mahonie-houten bureau met de twee leren stoelen waarin de president en ik plaats hadden genomen. Het leek er op alsof de hij net aangesteld was, maar ik wist zeker dat hij al geruime tijd zijn functie vanuit deze kamer uitoefende. De ruimte werd verlicht door een achttal tl-lampen die aan het plafond bevestigd waren. Desondanks was het redelijk donker.

“Ik denk dat ik wel wat langer de tijd nodig zal hebben om het probleem uit te zoeken”, deelde hij me voorzichtig mee. Vragend keek ik naar zijn gezicht. Het stond nog steeds rustig, maar zijn ogen waren fel, ze dulden geen tegenspraak. Ik knikte voorzichtig en keek opnieuw naar zijn handen. Ze waren tot een vuist gebald, maar zijn knokkels waren even wit als de rest van zijn hand of eigenlijk, zijn hele lichaam. Dit had me de eerste keer dat ik hem zag al verbaast, maar ook nu begonnen mijn hersenen weer in topsnelheid te werken. De man voor me had het uiterlijk van een man van veertig, maar een huid…zo grauw, alsof hij niet meer leefde. Ik knikte nogmaals en begon half fluisterend te spreken. “Ik snap dat u meer tijd nodig heeft meneer, maar de menselijke bevolking begint meer en meer onderzoek te doen naar alle gebeurtenissen waarmee ze nu geconfronteerd worden, het is dus van belang dat u snel handelt.” Langzaam tilde ik mijn hoofd op en mijn ogen zochten zijn gezicht. Zijn ogen waren op de deur achter mij gericht. “Ik denk dat het tijd is om te vertrekken” hoorde ik de pres-ident zeggen. Op dat moment klopte iemand op de deur en het geluid weergalmde luid in de ruimte. Ik stond op en draaide me om zonder de president aan te kijken. Vlak daarna ging de deur langzaam open.

Een kleine vrouw in een rood gewaad kwam de ruimte binnen gewandeld. Haar helder-blauwe ogen bleven kort op mij rusten en flitsten vervolgens naar de president. Ze was beeldschoon. Haar blonde haar kwam tot halverwege haar middel en het rode gewaad accentueerde haar slanke lichaam. Haar tred was vastberaden maar nauwelijks hoorbaar op de betonnen ondergrond. Toch be-zorgde ze om andere redenen dan haar schoonheid kippenvel op mijn armen, want ondanks het feit dat ze zich met grote zorg had opgemaakt, was haar bleke huid duidelijk zichtbaar.

Ze verdween uit mijn gezichtsveld op het moment dat ik haar gepasseerd was.

Sabrina DrostenSchrijfmap