Roemenië reis 2015

Het zit er weer op! Na vele weken van voorbereiding weer terug na een enerverende reis. Elk jaar weer nieuwe

belevenissen als je denkt alles gezien te hebben en meegemaakt, krijg je toch weer verrassingen die de aandacht

vragen en mensen of organisaties die een helpende hand kunnen gebruiken. Blij het te kunnen- en mogen doen met

ons kleine team!

Dit jaar hadden we zo veel ingezameld voor onze projecten dat we met drie volle pallets konden vertrekken. Alles

voorbereid in de garage van Jan en Anja in Oostzaan. Hun inzet maakt het mede mogelijk om onze activiteiten

perfect uit te voeren. De pallets perfect beladen, elke centimeter en de maximale hoogte benut door Jan. Ook nu

heeft Veldhuizen Transport de kosten van verzending voor haar rekening genomen, wat ons budget ten goede is

gekomen. De pallets gaan meestal ruim een week voor ons vertrek op weg en zijn dan op tijd daar.

Klaar voor verzending Badkamer van de Caravan ook vol . Onderweg met 40 jaar oude Sleurhut.

Veel fraaie kinder- en babykleding, speelgoed, digitale- en infrarood digitale thermometers, plm. 80 paar

gloednieuwe Pinoccio schoenen, nieuwe sokjes, maillots, gebreide dassen, shawls en stola’s, ruim 3500 moestuintjes

en 4000 boerderij figuren van AH acties en Smurfen van de Bazaar ontbraken op deze reis ook weer niet. Veel

chocolade en paassnoepgoed (van Smikky), een opvouwbare rolstoel en een nieuwe rollator (Opruiming bij Dirk

39,95) gingen deze reis mee. Gereedschap koffers, medicijnen en verbandmiddelen, ademhalingsapparatuur voor

astmapatiënten. Boodschappentassen gevuld met dagelijkse levensmiddelen. Derhalve weer een grote hoeveelheid

bruikbare, nuttige, artikelen. De sponsors staan, zoals gebruikelijk, aan het eind van het verslag vermeld.

De inhoud van de boodschappentassen dit jaar Uitzoeken in de garage bij Jan en Anja.

Florin, een van de mensen die ons, al jarenlang, tijdens ons verblijf trouw helpt met contacten, vertalen en

connecties, had een stuk grond geërfd met huis. Dat huis was echter onbewoonbaar en moet opnieuw worden

gebouwd. Voor hem hadden we deze reis onze ( 40 jaar) oude Chateau caravan meegenomen om daar tijdens de

werkzaamheden en op het land werken, in te kunnen verblijven en niet steeds terug naar Sibiu voor overnachten.

Ook de caravan was flink beladen met goederen ( scheelde weer transport!). In de Caravan hebben we de rolstoel,

rollator, moestuintjes (licht in gewicht), veel wollen gebreide artikelen en nagekomen spullen vervoerd.

Op 28 april zijn we om 07.00 uur in de morgen weer vertrokken naar ons eerste rustpunt in Iggensbach (bij Passau).

De volgende dag halverwege Hongarije overnacht en toen door naar Ocna Sibiului. Vanwege de caravan hebben we

er dit keer drie dagen over gedaan om in Roemenië te komen. Door de snelheidsbeperking met de caravan konden

we niet zo snel als anders, maar we kwamen volgens planning en veilig aan. Frustrerend was wel dat we nu

onderweg door vrachtwagens werden ingehaald! Omdat Jan de caravan trok hebben wij super zuinig gereden qua

brandstof!

Bij onze aankomst bleken de wegen in Ocna helemaal open te liggen. Met subsidie van de EU werden overal

rioleringen aangebracht, een geweldige luxe om niet alles voorbij te zien drijven op sommige plaatsen. Men had de

hele wijk opengebroken en met drie dagen regen vooraf betekende dit een enorme belasting voor de auto’s. Tot de

assen in de modderige karrensporen en met de bodem over de middenstukken!

Afscheid van de Chateau Dank zij subsidie van de EU voor rioleringen na 3 dagen regen.

De weg is weg

Komt nog steeds voor anno 2015! Nog meer nostalgie, ze zijn er nog de echte bolderkarren!

Als de Roemenen het niet doen, dan de Hollanders maar! Jaren geleden door Veldhuizen geschonken en nu voor ons in

Diepe Gaten in de “weg`` gebruik om te bezorgen!

Natuurlijk hebben we altijd leuke dingen bij ons voor de mensen daar die ons ruim 10 dagen herbergen en overladen

met eten en drinken. De Muziekpoef ( door ons gerepareerd meegenomen) bleek een welkom cadeau en meteen

gebruikt.

De oude Opa en Oma begrepen niet hoe daar draadloos muziek uit kon komen! Een leren voetbal en tassen met

levensmiddelen die Jan en Anja traditiegetrouw samenstellen worden graag aangenomen. Voor de dochter des

huizes die veel bakt een blender en de Opa daar een gereedschap koffer.

Het breiwerk ging vlot van de hand hier. Stola’s, dassen, sokken zonder hiel en vooral mutsen (mogen iets groter

volgende keer) voor allemaal zijn daar heel belangrijk, vooral in najaar en winter.

Ik kan me nog herinneren dat ik ooit een jongetje een grote reep chocolade aanbood om te ruilen voor zijn muts,

maar dat deed hij mooi niet. De reep kreeg hij toch (om vragen van lezers te voorkomen). Al met al weer een gezellig

en hartelijk weerzien bij warme mensen.

Enthousiast breiwerk uitzoeken De door ons gerepareerde Blue Tooth Musicbox

1 Mei is een vrije dag in Roemenië en voor ons betekende het dus een rustdag, een luxe die we niet altijd daar

hebben. Gelukkig hadden we vanaf die dag mooi weer (35 graden) en konden in alle rust de aflevering

voorbereiden. Gezien de hoeveelheid dozen en zakken hadden we een bestelauto nodig en die werd keurig door

onze Roemeense vriend Florin geregeld.

Die maandag hebben wij alle spullen voor vier adressen afgeleverd. Het eerste adres was het weeshuis en

opvangtehuis voor weeskinderen. Hier hebben wij nieuwe schoenen, moestuintjes, boerderijboekjes, kinder

loopfietsjes, kinderkleding, Smurf artikelen, oor thermometers en speelgoed afgeleverd. Ondanks alle

voorinformatie met omschrijvingen en (fictieve, lage) prijzen toch weer allerlei formulieren moeten tekenen maar

dat is typisch Roemeens en voor de vorm blijven we (zinloos) protesteren..

Bestelbus uitladen bij het weeshuis Veel papierwerk blijft in Roemenië onontkoombaar

Een stichting uit Nederland en een uit België hadden een donatie van 5000,00 euro gedaan en zouden bijdragen in

een stukje verbouwing. De spullen van de vorige reis waren allemaal verdeeld en die zagen wij ook in gebruik op de

kinderkamers. Het komt dus goed terecht. Uitleg over de moestuintjes en boerderij figuren gegeven. Voor de

moestuintjes hadden we een gebruiksaanwijzing gemaakt in Frans, Engels en Roemeens ( met hulp van onze

Roemeense buurman in Almere) en geprint. Daarbij een You Tube instructie zodat het goed moest komen. Men was

verrast en had er duidelijk zin in om dat door de kinderen te laten gebruiken, evenals de boerderij knutselboekjes

van AH. Zelf groente en fruit kweken is daar nog steeds noodzakelijk in dagelijks onderhoud.

Er waren weer veel weeskinderen met een handicap en weer enkele nieuwe ongehuwde moeders aanwezig.

Even een blik in de meegebrachte spullen Interesse en uitleg betreffende het Moestuintjesproject

Waar je ook komt, Roemenen gooien niets echt weg. Reina met enkele kinderen en een verzorgster

Van daar uit met de bestelwagen naar “ons ziekenhuisje” om de spullen vast af te leveren. Ofelia, de directrice bleek

op vakantie en Lilliana en Dr. Luca, die wij ook al jaren kennen, namen de honneurs waar. De volgende dag zijn we

daar teruggekomen om alles uit te pakken en te laten zien wat we voor ze mee hadden gebracht.

Het ziekenhuis ondergaat een volledige metamorfose. Alles wordt gemoderniseerd waarbij hygiëne hoog in het

vaandel staat. Alle kamers eigen douches en toiletten omdat hier patiënten met Aids, Hiv en infectieziekten worden

behandeld, los van het “grote” ziekenhuis. Alle patiënten die het ziekenhuis weer mogen verlaten worden grondig

gereinigd voor ze buiten staan.

De artsen en verpleging waren dol enthousiast over alles wat we meegenomen hadden. Infrarood

koortsthermometers, bureauklok Habitat; de chocolade, keurig in een plastic zakje en luxe tasje verpakt ( een luxe in

Roemenië) , wijngums en proefmonsters zeepjes, parfums, cosmetica uit hotels en van parfumeriewinkels zijn altijd

welkom en worden netjes verdeeld. Tafellopers en servetten ( Pasen) werden meteen in gebruik genomen. De

enorme smurfen wandklok krijgt een ereplaats op de kinderafdeling, bij de supergrote Hamster van vorig jaar, met

een paar pluchen smurfen.

Tot onze verbazing was de Miele strijkmachine die we jaren terug met Alet hadden afgeleverd (1994) nog steeds in

bedrijf! Ga geen reclame maken maar dit is toch wel uniek.

De kinderkleding en breiwerkjes met de daar aan bevestigde leuke tekst berichten van mevrouw Sluykhayes uit

Bussum voor de kinderen werden allemaal gelezen en al toebedeeld aan een paar kinderen.

Strijkmachine , al sinds 21 jaar dagelijks gebruikt! Knuffels en kleding met leuke wenskaartjes er aan voor de kids!

De renovatie is in volle gang Grote Smurfenklok voor in de hal bij de kinderen!

De brei club van Alet en Marja heeft meteen naam gemaakt in Roemenië want alle artsen, verpleging en facilitaire

hulpen gingen allemaal blij lachend met dassen, stola’s, sokken en mutsen naar huis. Volgend jaar maar weer een

lading want ik ben er vaak voor geknuffeld door de aanwezige dames!

Tijdens ons bezoek zagen we een catalogus van “Medical Corp” een medische groothandel in Sibiu waar wij spullen

voor de Dispensar kopen met 5% korting.

Het ziekenhuis bleek geen korting te krijgen, dus de telefoon gepakt en online 5% korting kunnen regelen voor alle

aankopen, mooi meegenomen en wel verbaasde, maar blije gezichten daar.

Lilliana na jaren trouwe dienst in een Nieuw ziekenhuis. De breimarkt op volle toeren.

Mode show! Dr.Luca en Lilliana nieuwsgierig naar de meegebrachte spullen

Bij de rondleiding door het verbouwde ziekenhuis viel ons op dat men in de keuken wel nieuw kookgerei en hotel

keukenhulpen kan gebruiken. Al het geld gaat momenteel op aan verbouwingen en restauratie, maar ook de

kinderbedjes zijn nog dezelfde als 20 jaar geleden, nog steeds bruikbaar en worden dus niet vervangen! Al met al

gaat het er goed uitzien en dat nadat een paar jaar geleden het ziekenhuis had moeten verdwijnen!

Voor deze reis hadden wij een verzoek gekregen om wat ondersteuning voor een tehuis en opvang voor autistische

kinderen te verzorgen. Niet wetende wat we daar zouden moeten brengen hebben we op de gok artikelen

verzameld die achteraf een schot in de roos bleken te zijn.

Wij troffen hier een keurig onderhouden en ingericht gebouw aan, gesubsidieerd door de oud-burgemeester van

Sibiu, Klaus Johannis, nu president van Roemenië. Een paar jaar geleden hebben wij nog met hem over verschillende

zaken gesproken. Er was hier voldoende personeel en goed georganiseerd. De directrice heeft ons bij ontvangst

uitleg gegeven over de verschillende behandelmethodes van autistische kinderen die daar de hele dag en soms

nachten verblijven. Helaas sprak ze geen Engels maar wij kregen een (van oorsprong Russische) tolk die wel Engels

verstond en sprak, dat ging prima! Hier ook schoenen, scharen, knutselartikelen, speelgoed, paas- en

kerstversieringen afgeleverd.

De simpele puzzels, knikkerspel en vooral de karaoke set kon men erg goed gebruiken. Bestek, kinderbordjes en

kopjes melamine en porselein voor overblijvers bleken goed besteed. Men heeft hier behoefte aan groot kookgerei,

uniforme kleding en schoenen voor verpleegsters/medewerksters zoals die in ziekenhuizen wel worden gedragen.

Ons nieuwe project De directrice met de karaoke set!

Daarnaast eevoudige doe- knutsel spellen voor psychomotore en bewegingstherapie voor de kinderen. In de diverse

vormen van psychomotore therapie wordt gewerkt om het kind meer greep te laten hebben op zijn eigen bewegen en

motorisch handelen ten opzichte van hun omgeving. Kinderen met autisme tonen veelal problemen met de oriëntatie in

de ruimte. Enerzijds melden ouders dat zij een perfect geheugen hebben voor bijvoorbeeld een bepaalde route, anderzijds

blijkt hun oriëntatie slecht. Het geheugen betreft meestal niet de oriëntatie, maar het oog voor specifieke details zoals

een sticker op een lantaarnpaal of een naambordje op de hoek van een straat. Overal in de gangen en op deuren staan

dan ook aanwijzingen voor de kinderen. Ook hier blijkt ( en wel terecht) dat verstrekte subsidies ook daadwerkelijk en

uitsluitend voor de hoognodige- en bedoelde zaken worden besteed en niet aan wat luxere of extra zaken die het

verblijven wat opleuken. Zo hebben we dus nu kennis gemaakt en weer wat geleerd met een andere vorm van

problematiek in het leven.

Tandpasta en tandenborstels ook welkom! Paasversieringen, te gebruiken voor knutselen!

Het blijft altijd moeilijk om weer afscheid van de kinderen te nemen ondanks het korte, toch wel intense, contact

dat je met ze hebt. Daar zijn we nog steeds niet helemaal aan gewend geraakt.

Van daar door naar Rusciori ( Sura Mica) waar we al eerder een school hadden bezocht voor hoofdzakelijk zigeuner

kinderen. Zigeuners liggen niet zo goed bij Roemenen en dat is duidelijk merkbaar als er van Gemeenten of

Bucharest hulp nodig is.

Het is ook te merken aan de inrichting, uitstraling en gang van zaken bij deze school. Maar kinderen zijn kinderen en

wij vinden dat deze Kindergarten ook onze steun kan gebruiken en zullen ons daarvoor blijven inzetten. De

accommodatie niet maar wel leuke en nuttige dingen blijven brengen. De school ziet er vervallen uit, kapotte

buitenramen, verveloos en kale houten vloeren. De discipline is er minder dan in de school in Ocna, maar de, vooral

Duitse, vrijwilligers doen hun uiterste best om ze te leren lezen, schrijven, rekenen en muziek te maken.

Enthousiaste kinderen van de Kindergarten helpen mee uitladen Uitleg en beschrijving moestuintjes in drie talen. Daar Duits!

Hermien, de Duitse directrice, had een ongelukje gehad en kon even niet aanwezig zijn, dus zijn we bij haar thuis

langs geweest. Altijd leuk om te zien hoe de mensen daar wonen en leven. Zij leeft ook van de tuin, varkens , ganzen

en kippen.

De moestuintjes, kleding en schoenen komen goed van pas. Voor een volgende reis zouden kinderkleding, schoenen,

sokken, kousen en mutsen een uitkomst zijn.

Ook hier melamine bordjes, kopjes, speelgoed en veel moestuintjes afgeleverd. In de Kindergarten leren ze allemaal

te werken in- en te eten vanuit de moestuin dus dat paste perfect bij de Kindergarten.

Les in de Kindergarten Armoedig interieur, kapotte ramen, meubilair etc.

De volgende dag gingen we op pad met de oude bestelwagen van Veldhuizen transport. Jaren geleden door

Veldhuizen transport geschonken aan “Opa” die toen de kost verdiende als chauffeur. Het oude beestje doet het nog

prima (de auto)

Eerst de spullen afgeleverd bij de Dispensar, waar we later terug zouden komen om de spullen uit te pakken.

Toen meteen door naar het schooltje en alles uitgeladen en “Opa” werd bedankt voor zijn diensten.

Zoals in ons vorige verslag reeds vermeld zijn de leerkrachten daar altijd heel creatief bezig en daarom hadden wij

vooraf veel artikelen in die richting geselecteerd een meegenomen. Eerst enige verwarring omdat de directeur van

de school (Spreekt alleen Frans en Roemeens) de spullen drie trappen op naar een afgesloten ruimte wilde hebben.

Dat feest ging dus niet door en, op ons aandringen, gelijkvloers in een klaslokaal gezet. Bij navraag (want hij gaf geen

uitleg) bij de lerares Engels bleek dat de scholengemeenschap uit drie afdelingen bestaat. Verleden jaar hadden wij

veel leuke spullen bij het gebouw met de kleinste kinderen afgeleverd. De ouders van de andere twee scholen

hadden bij de directeur geklaagd dat daar allemaal leuke dingen voor de kinderen waren en bij hun scholen niets van

dien aard, dus een luxe probleem. Uitgelegd dat zij alles daar mochten plaatsen waar het ‘t meest tot zijn recht

kwam voor de kinderen. Thuisgekomen in Nederland hebben wij al foto’s ontvangen van de kinderen die met de

nieuwe speeltjes aan de slag waren. Deze feed-back geeft ons weer een boost om door te gaan voor deze kinderen

en leerkrachten.

Ook hier Moestuintjes les Boerderijboekjes meteen uitgeprobeerd.

Wij hadden echter maar één grote Smurfenwandklok en niet voor drie gebouwen dus deze komt wel in de gang bij

de kleinste leerlingen.. Die klok was ook hier een succes met twee grote smurfen, spellen, mappen, schriften,

magnetische kalenders en leuke tassen.

De Moestuintjes en boerderij figuren van AH werden meteen uitgeprobeerd en ook hier een beschrijving in het

Roemeens en Frans gedaan.

Daar doen we het dus voor! De grote smurfenklok voor in de hal. Chocolade en snoep van Smikky!

Natuurlijk de chocolade en wijngums, paaseieren en spekkies afgegeven. Deze zouden aan kinderen worden geven

die iets bijzonders gepresteerd hadden. Ook een paar lichtgevende smurfen wilden ze meteen allemaal uitproberen.

Voor het eerst van hun leven proefden zij pepernoten. Wij hebben eerst Georghe, de directeur laten proeven!

Overschot van een actie bij Primera Almere. Men vond ze wel apart maar toch smakelijk, een nieuwe ervaring.

Helaas was een van de twee beamers kapot gegaan en er was geen geld voor een nieuwe lamp. Volgens de

leverancier konden ze beter een nieuwe kopen. Eén telefoontje naar Nederland leerde ons dat een lamp in het

uiterste geval 150,00 euro zou kosten bij online-beamers, een vriend die vorig jaar ook een andere beamer had

geschonken. We hebben de beamer meegenomen en sturen die op onze kosten gerepareerd weer terug.

Directeur proeft pepernoten! Blij, en verwonderd met verlichte Smurf.

Dit was ons laatste afleveradres met de bestelwagen, een uitkomst voor deze keer want het scheelde ons vele ritten

met de personenauto’s.

Daarna naar de Dispensar waar we eerder onze dozen met medicijnen, infraroodthermometers en Braun digitale oor

thermometers, waarvan de oplaadbare batterijen allemaal gesponsord waren door Primacom, hadden afgeleverd.

Voor de Dispensar hadden we een grote klok van Habitat voor in de hal, waarop de dokter voorzichtig een

opmerking plaatste: “Nu kunnen ze zien als ze te lang moeten wachten???”

Vorig jaar hadden we al wat krukken meegebracht om uit te lenen en dit jaar een prima, opvouwbare rolstoel en een

nieuwe rollator. Naast de benodigde medische apparatuur, zoals een saturatiemeter, medicijnen en hulpmiddelen

hebben we dit jaar ook een financiële bijdrage in de examen- en studiekosten verstrekt. Zij had zelf een gebruikte

ultrasoundmachine met doppler aangeschaft en via de bank betaalt zij maandelijks een bedrag af. De praktijk trekt

steeds meer patiënten aan en heeft al een prima naam opgebouwd, hetgeen de vorige arts niet zo goed gelukt was.

Ook de hele praktijk ziet er nu echt uit als een schone Hollandse praktijk en wij ( Merison Foundation en Stichting

Help Roemenië Nu) mogen stellen dat wij daar veel aan hebben kunnen bijdragen en zijn daar dan ook trots op. De

meegebrachte medicijnen en verbandmiddelen zagen wij de volgende dag al iets van worden meegeven aan

patiënten die het financieel moeilijk hebben.

Oor thermometers, Infrarood en digitaal Blij met de rolstoel en rollator.

Een (niet medische) gereedschap set kon men goed gebruiken voor huishoudelijke klusjes. Bij onze thuiskomst

vernamen wij dat de arts geslaagd was voor al haar examens. Proficiat.

(Niet medisch) gereedschap De grote klok voor in de hal bij de Dispensar.

De dag daar op hadden wij nog een afspraak met Sanda. Sanda is een van de kinderen van het eerste uur dat wij in

ons ziekenhuisje kwamen en heeft het HIV virus, is nu volwassen en heeft het ziekenhuis verlaten.

Sanda, ex-patiënte, wordt verwend voor de baby.

Zij is inmiddels getrouwd en verwacht nu een baby. Niet iedereen, die jaren lang haar hebben verzorgd, vind of

vond dat verstandig en vraagt zich af wat er van moet komen. Natuurlijk hadden we veel babykleertjes en

bijbehorende spullen voor haar meegebracht en met haar afgesproken in het ziekenhuis omdat zij in een flat op de

9e etage woont en de lift was niet betrouwbaar. Heel blij met onze komst en de vele spullen die er voor haar waren.

Daar afscheid genomen en nog even langs bij Dan en MIrela, een artsenechtpaar die in het verleden veel

administratieve handelingen heeft verricht voor de vrachtwagentransporten destijds. Beide praktijken gaan prima,

met de gebruikelijke Roemeense nonsens administraties en regels. Hun dochter studeert binnenkort af in Duitsland,

ook voor arts, en is bereid gevonden eventueel boeken ter beschikking te stellen voor het petekind van Jan en Anja

die ook voor arts gaat studeren. Elke keer toch even langs en contact houden wordt zeer prijs gesteld en ook wij

vinden het leuk, ook omdat ze geen hulp meer nodig hebben.

Zo is dus onze “vakantie” in Ocna en Sibiu min of meer verlopen. Geheel naar onze ideeën en wensen qua hulp aan

de mensen daar. Geleefd worden, BBQ party’s, veel eten en drinken en gezelligheid en gastvrijheid van de mensen

daar. Tussendoor ’s-nachts een onweersbui zoals ik niet eerder heb meegemaakt. Bliksem om de 30 seconden en

meteen donderslagen die alles deden trillen. De bliksem sloeg in het bij elektrahuisje en alles zat in het donker.

Trots met nieuwe das Ocna gezien vanuit de school. Pittoresk dorpje.

Op vrijdag vertrokken wij via Oradea richting Nederland. Overnachtten bij de vader van Cezar die nog vol verhalen

zat over zijn bezoek aan Nederland vorige zomer. Al die fietsen!! Camping, rondvaart en vis eten in IJmuiden! Ook

hier in de wijk alle straten open voor de riolering!! Volgend jaar maar met een 4x4 SUV!

Het bedrijf van Cezar loopt prima en zijn broer Sebastiaan is daar nu directeur geworden om Cezar te ontlasten.

Cezar en Patricia hebben een huis in de bergen gekocht met een stukje grond er om heen van 50.000 m2 Het huis

was onbewoonbaar, meteen gesloopt en er wordt nu een nieuw huis gebouwd.

Prachtige omgeving, een weg die alleen voor 4x4’s geschikt is en in the middle of nowhere. Rust gegarandeerd, wel

met veel wild ( Everzwijnen, wolven, vossen en roofvogels) om zich heen.

Na twee gezellige dagen weer vertrokken naar ons vaste hotel (Paprika) op de grens van Hongarije en Oostenrijk om

een paar dagen vakantie te houden. Bratislava, omdat het maar 40 km om rijden was, bezocht maar dat werd een

flop omdat de TomTom ons naar een achterwijk bracht en het verkeer zo enorm druk en wegbewijzering enorm

slecht was hebben we besloten er van af te zien Wel nog even bezoek gebracht aan familie van Jan en Anja in

Oostenrijk en de dag daarop vertrokken.

Terug naar Nederland, een rit waar we normaal 12 uur over doen werd 14 uur vanwege “Stau en Baustelle!” op de 3.

Maar weer veilig en moe, maar voldaan, terug van een reis ( 4500 km in 14 dagen) waar we ieder jaar lang naar

uitzien en die eigenlijk zo weer om is. We zijn er van overtuigd dat zowel de spullen als de ter beschikking gestelde

financiën ook dit jaar weer goed besteed zijn en kunnen met voldoening terugzien op deze weken.

We hebben al weer spullen voor de volgende reis, (pas 2 m2) het gaat gewoon dus door. Zoals beschreven heeft

alles een juiste bestemming gekregen, dus dit komt ook wel weer terecht. We hadden dit keer zo veel dat we niet

precies hebben onthouden van wie wat was en ook niet alles in detail gefotografeerd bij aflevering, maar het is er

terechtgekomen en werd allemaal hoog gewaardeerd.

Met dank aan:

Merison Retail b.v., Smikky Chocolaterie Almere, Primera Almere haven, Le Champion Zaandam, Everdien Soest,

Primacom Bunschoten, Compa Nanny, Veldhuizen Transport Zaandam, Stichting Help Roemenië Nu, Filialen AH

Almere en Amsterdam, Breiclub Bunschoten en Naarden, fam. Sluykhayes Bussum, Hulpgoederencentrum

Filippijnen, vrienden, familie, kennissen en buren van

“Team Holland”., Jan, Anja, Reina en Chris.

20 mei 2015.