“You meet the nicest people on a Classic Bike Tour!”

Met bovenstaande verwijzing naar de beroemdste motorslogan van de vorige eeuw(met dank aan Honda) vertellen we u iets meer over recente belevenissen tijdens deClassic Bike Tours. Een prachtig evenement dat borg staat voor een ouderwets goedemotorsfeer, een schitterende route, begerenswaardige motoren en best gezelschap.Actieve motorrijders en heropstappers, elk met hun eigen verhaal. Organisator, reisleider en Motorrijwiel redacteur Hans Koopman blikt terug.

De aanschaf van een BMW R60/6 alweer eenaantal zomers geleden bracht mij op het lumi-neuze idee om toertochtjes op de Veluwe te gaanorganiseren. Dat plan had eigenlijk een dubbelebodem. In de eerste plaats was het een perfect ex-cuus om meerdere klassiekers te houden en te on-derhouden zonder het risico te lopen dat jewederhelft zegt “Wat moet je met al die dingen, jekunt maar op één tegelijk rijden!” En op detweede plaats is het eigenlijk de enige manier omer ook daadwerkelijk aan toe te komen regelmatigop al je motoren te rijden. Daar zijn ze uiteinde-lijk voor gemaakt.

Dat waren de startargumenten. Inmiddels zijn we een aantal jaren ervaring rijkerwaarin we geleerd hebben dat er een nog veel sterkerargument is om de Classic Bike Tours te organise-ren: het is onvoorstelbaar leuk. Dat “leuk” zit hem niet eens in de motoren of deroute, waarover we trouwens alleen maar compli-menten ontvangen, maar vooral in de mensen diemet ons meegaan. Wanneer de deelnemers ‘s mor-gens arriveren en tijdens een kopje koffie of theevertellen hoe goed of slecht ze het konden vinden,waar ze vandaan komen en hoe lang ze er over ge-daan hebben, dan gaat het gesprek al snel over op

Onze Twentse motorvrienden “on tour.”

onze gezamenlijke passie: de motorfiets. Meteenis het ijs gebroken. Ze hebben al een glimp opge-vangen van de inmiddels klaargezette motoren ende herinneringen komen dan weer boven. “Zo’nHonda heb ik vroeger ook gehad, maar dan eenrode.” Of: “Ik had vroeger graag een Laverda wil-len hebben, maar dat kon Bruin toen niet trek-ken.” En voor je het weet ontstaan er boeiendegesprekken over het goede motorleven dat we al-lemaal achter ons hebben en waarvan we hopelijknog heel lang kunnen genieten.Het is dan ook eerder regel dan uitzondering datwe een half uurtje later vertrekken dan gepland.Maakt niet uit, dan komen we gewoon een beetjelater thuis.

ErvaringsdeskundigenNa de koffie en de kennismaking leg ik het een enander uit met betrekking tot de bediening van demotoren, hoewel dat meestal niet eens echt nodigis, want met zoveel ervaringsdeskundigen op destoep kunnen de veel deelnemers zelf ook haarfijnvertellen hoe de vork in de steel zit. Maar hethoort er bij. Onderweg wisselen we regelmatigvan motor, tijd voor weer de nodige boeiende ge-sprekken, een pisstop of een sigaretje. Waarbij hetmij steeds weer opvalthoe weinig mensen vanonze leeftijd (zeg 50+)nog roken. Het verstandkomt dus toch met dejaren... De rit is ongeveer180 km lang, maar dat iselke keer iets anders.Soms is er een wegom-legging en wanneer detijd het toestaat maken weaf en toe een extra uit-stapje naar een of andereinteressante plek. Na vijfuur ‘s middags komen weweer thuis, niet zeldenmoe, maar altijd voldaan.De route lijkt niet erglang, maar door het wis-selen en de op de Veluwegeldende maximum snel-heden, ben je zo maar eenhele dag onder de pannen.Regelmatig klinkt het dan

ook: “Ik heb eerlijk gezegd nog nooit zo lang achterelkaar op de motor gezeten!” Na een afscheidsborrel of frisje, afhankelijk van hetfeit of de deelnemers zelf weer op de motor of in deauto naar huis moeten rijden, gaat het weer huis-waarts, waarbij we als vrienden voor het leven af-scheid nemen. En in de meeste gevallen is datoprecht gemeend.

Twentse tourOm die stelling te illustreren een aantal bijzonderegebeurtenissen tijdens het afgelopen seizoen van deClassic Bike Tours dat overigens tamelijk nat begon. Normaliter komt het motorleven in april en mei goedop gang, maar dit jaar waren de weersomstandighe-den ronduit knudde. De motorhandel klaagde steenen been want juist een goed voorjaar bepaald of denieuwverkoop een beetje van de grond wil komen.Inmiddels zijn de cijfers bekend en dat stemt niet totvrolijkheid. De groep deelnemers die eind mei meereed had daargeen probleem mee. Henk Vrielink, Herman Buiten-huis en Gerard Luttikholt zijn allen gepensioneerden konden dus elke dag met goed weer uitkiezen endat werd het dan ook. Echte motorgekken en natuur-lijk Motorrijwiellezers die op de motor vanuit

Heropstapper Richard Pelupessi met zijn eigen Honda.

Twente en de Betuwe naar Vaassen kwamen en ‘savonds dus een dikke 400 km achter de wielenhadden. De uitnodiging om nog eens het Twentseland te komen verkennen staat nog...

HerintredersMemorabel vanwege een vervelende gebeurteniswas de rit die ik met onder andere Hans Stegemanreed. Hans greep de tour aan om na vele jaren hetmotorgevoel weer terug te krijgen. Dat lukte heelgoed totdat een klein slippertje met de Laverdaroet in het eten gooide. Die remmen zijn wel erg

goed vergeleken die met de BMW... Een blauwevoet en een deukje in de tank waren het resultaat.Gelukkig kon de rit worden vervolgt, maar de lolwas er voor Hans wel een beetje af. Groot was danook mijn verbazing toen ik Hans met een big smileom de lippen weer ontmoete op het Nationaal Vete-ranen Treffen in Woerden. Hij struinde de kraampjesaf naar informatie over de Yamaha XS650. “Ik vonddie Yamaha van jouw zo lekker rijden dat ik er in-middels zelf een heb gekocht. Ik moet hem nog eenbeetje opknappen, volgend jaar mag ik me weer mo-torrijder noemen. Zo blijkt het organiseren van de CBT zelfs eenbeetje “zendingswerk.” Een fijne gedachte. Ad vanDijk, die dezelfde dag ook meereed, hij arriveerdeop een gloednieuwe BMW zescilinder, verraste mijlater met een indrukwekkend verhaal in het clubbladvan zijn motorclub. Hij had onder meer de geschie-denis van alle motoren opgeschreven op een wijzedie ik hem niet verbeterd zou hebben. Heel knap.

MotorgevoelOver zendingswerk gesproken. Begin juli reed Ri-chard Pelupessy met de groep mee. Hij wilde graagop de Honda CB350F rijden. “Zo’n motor heb ikvroeger ook gehad en met mijn broer achterop ben ik

De “groep Eding” liet zich niet afschrikken dooreen spatje regen: Het resultaat was opnieuw eenschitterende motordag, met zelfs nog mooi weer.(De thuisblijvers kregen weer eens ongelijk...)

Ad Lunenburg, een echte Nortonman, maar eendagje Laverda is ook niet te versmaden...

er ooit nog eens mee naar Italië gereden. Maardaarna heb ik dertig jaar niet meer op de motorgezeten, dus ik wil weer een beetje het motorge-voel terug krijgen.” En dat is goed gelukt. Ri-chard begon weliswaar een beetje onwennig,maar het is al net als met zwemmen: je verleerthet nooit. Toch zei Richard na afloop: “Het was heel ergleuk, maar ik denk toch dat ik nog een paar lessenneem om nog iets meer vertrouwd te worden inhet verkeer., Ik woon in Voorburg en daar is hettoch wel heel wat drukker op de weg dan hiervandaag.” Verstandige woorden van een bijzondersympathiek man die mij enkele maanden later eenfoto stuurde waarop hij staat afgebeeld met zijnnieuwe aanwinst, een puike Honda CB400F. Youmeet the nicest peolpe on a Honda...

Weer of geen weerHoewel we er naar strevenzoveel mogelijk met mooiof in ieder geval droog weerte rijden, schrikken de echtediehard motormuizen nietterug voor een spatje regen.Zo ook de familie Eding envrienden. Assenaar RuudEding had zijn vader op zijnzeventigste verjaardag eencadeaucheque van de Clas-sic Bike Tours gegeven enal meteen aangekondigd datze met een hele groep zou-den komen.In goed overleg werd eendatum gekozen - best lastigwanneer je met vijf ver-schillenden agenda’s reke-ning moet houden - maarmet het dichterbij komendan de grote dag werd hetweerbericht slechter. Omdat het vrijwel niet mo-gelijk was om weer eendatum te prikken waarop ie-dereen beschikbaar washebben we toch gereden.Het werd een van de gezel-ligste tochten van het jaarmet alleen maar vrolijke ge-zichten en, achteraf, niet

eens zo veel nattigheid. De kater kwam de volgendedag toen ik zes motoren weer toonbaar moestmaken, maar daar heeft verder niemand iets van ge-merkt...

TopcrosserEen week later waren de weergoden ons gunstigergezind. Een van de deelnemers was Ad Lunenburgdie de rit cadeau kreeg toen hij zijn abonnement opHet Motorrijwiel verlengde. De prijs had niet beterterecht kunnen komen. Een motorman in hart en nie-ren met een indrukwekkende motorcarrière. Eerst alsinternationaal zijspancrosser (met een H-nummer,dat zijn de beste) later, noodgedwongen na eenzware crash, actief in klassieke motorraces en lief-hebber van Nortons. Ad bezit enkele fraaie exempla-ren en suggereerde dat zo’n Engelse twin niet zou

Een bijzonder verjaardagscadeau voor de familie Koerts.

misstaan in de CBT collectie. Tot mijn schande(?) moest ik bekennen dat ik zelfs nog nooit opeen Norton Atlas of Commando had gereden. Hetis er gewoon nooit van gekomen. Deze omissie inmijn motorleven gaat dit jaar uitgewist worden.Een rit op een gloednieuwe Norton 961 staat al opde rol en de uitnodiging van Ad om eens op zijnAtlas te rijden heb ik in mijn agenda met rood on-derstreept.

Familie tourMiddels een sympathieke email met de ondermeer de tekst: “..... Samen met mijn broers en zusben ik op zoek naar een leuk en spectaculair ca-deau voor onze vader die binnenkort 60 wordt.”boekte dochter Mirjam Malij-Koerts een ClassicBike Tour voor haar vader, broer en echtgenoot. Het werd opnieuw een heerlijke motordag en eengeweldig cadeau voor vader Luuk die al lang nietmeer gereden had, maar dat was niet te merken.Het enthousiasme droop er vanaf en werd ooknog bevestig door de reactie van zoon Edwin eendag later per email: “..... Jullie ontvangst en gast-vrijheid was super en het rijden op een klassiekemotorfiets een unieke en onvergetelijke ervaring.De weergoden en de prachtige omgeving waren

ons ook nog eens goed gezind! Het was voor mijpersoonlijk ontroerend om mijn vader weer op demotor te zien stappen met een grote glimlach op zijngezicht.

Een romantische tour.

Ik weet zeker dat dit een goede boost voor hem isom zijn eigen Triumph Trident 150 opnieuw levenin te blazen....” Is er een mooier complimentdenkbaar?

Romantische tour.De meeste cadeaucheques worden gekocht doorvrouwen die hun motorgekke man willen verras-sen of door kinderen van motorenthousiasten.Gert-Jan Pouw was de eerste die zijn vriendin eenrit cadeau wilde doen. Pas veel later kondigendehij aan zelf ook mee te gaan. Hij kwam het ca-deautje zelf ophalen in Vaassen zodat hij meteeneven met het motorpark kon kennismaken. Onderhet genot van een kopje koffie wilde hij weten ofer onderweg nog een keer gestopt kon worden.“We stoppen zelfs meerdere keren. Om van motorte wisselen, om te lunchen en als de nood hoog isook voor een sanitaire pauze.” legde ik uit. “Datis mooi. Ik wilde namelijk van de gelegenheid ge-bruik maken om mijn vriendin ten huwelijk tevragen....”Een kostelijk idee waar ik vanzelfsprekend met-een op inhaak. De eerste stop is bij kasteel Staver-den een schitterende sprookjesachtige omgevingwaar heel veel huwelijken worden voltrokken.Dat is de aangewezen plaats voor zo’n romantischmoment. Zo gezegd, zo gedaan. Natuurlijk probeer ik de gelegenheid wat extraluister bij te zetten, maar hoe? Een glaasje cham-

pagne zou perfect in het plaatje passen, maar alcoholen motorrijden is een slechte combinatie. Gelukkigheeft Spa appel dezelfde kleur als de feestdrank entwee originele flutes deden de rest. Gert-Jan had zelfeen roos meegebracht en knielend voor zijn beoogde

An englishman in Vaassen

Met de Classic Bike Tour naar het Nationaal Veteraan Treffen in Woerden. Een geslaags alternatief.

bruid, vroeg hij haar ten huwelijk.Gelukkig beantwoordde Anne-Lise de vraag meteen volmondig “Ja, natuurlijk lieverd!” Onder applaus van de overige deelnemers volgden enkele stevige knuffels die snel door mij voor hetnageslacht werden vereeuwigd.Om de verrassing compleet te maken besloot ik

de foto’s op te sturen naar enkele kranten in Leidenwaar de tortelduifjes wonen. Een paar weken laterbelde Gert-Jan mij met de boodschap “Hoe moet ikomgaan met de status van bekende Leidenaar? Ikword overal herkend van de foto!”Met andere woorden: Missie geslaagd..

Een Honda CBX met zes niet drastisch gedempte megafoons zorgde voor de luidruchtigste tour van hetjaar. Maar de Schotse Hooglanders van nationaal Park Veluwezoom (waar we tijdens elke tour door-heen rijden) lieten er zich niet door afschrikken... Een bijzondere ontmoeting..

Alternatieve tourHet nationaal Veteraan Treffen Woerden is hetgrootste evenement voor klassieke motoren in Ne-derland. Wanneer ik op dezelfde dag een CBT ritplan dan kan ik er niet heen. Tenzij, bedacht ikdeze zomer, de rit naar Woerden voert. Dus werder een alternatieve Classic Bike Tour uitgezet.Met een beetje hulp van mijn vriend Google zetteik een fraaie route uit met - uiteraard - geen metersnelweg, maar wel mooie landweggetjes. Deelsdoor de bosrijke omgeving van de Veluwe en viade vorstelijke omgeving van Baarn en de fraaieVinkeveense Plassen lijkt Woerden maar een kip-peneindje. Maar heen en terug toch een dikke 25kilometer verder dan de normale rit. De tocht wasinteressant, het gezelschap geweldig en de be-stemming indrukwekkend. De normale lunchwerd voor een keer vervangen door friet en kro-ketten, maar dat maakte de stemming er niet min-der op. Alles klopte en zelfs het weer werkte -ondanks een sombere voorspelling, goed mee.Zoals altijd kregen de thuisblijvers ongelijk.

Luidruchtige tourDe laatste CBT van het jaar was ook al memora-

bel. Dat was te danken aan Tonnie van de Bunte metwie ik als co-piloot de 3 uren van Aalsmeer reed.Tonnie kwam naar Vaassen op zijn getunede HondaCBX zescilinder en bood aan deze indrukwekkendemachine ook op de tour mee te nemen. Hoewel nietiedereen van het aanbod van Tonnie gebruik maakte(?) was het onder meer voor deelnemer Boaz Cupe-rus een droom die werkelijkheid werd. Door eenwegomlegging voor Harskamp werd de rit ook nogeen stuk langer, dus meer kans om te genieten van deimposante zescilndersound die de CBX produceert.Prachtig voor één dag die zes megafoons, maar dewaarheid gebied mij te zeggen dat ik toch blij bendat ik niet elke dag zo’n 200 km op het monsterhoef af te leggen. Wanneer ik al geen tinnitus hadgehad dan zou ik het waarschijnlijk aan die dag heb-ben overgehouden.... Desondanks was het een spectaculaire ervaring eneen waardige afsluiting van een fantastische seizoenClassic Bike Tours.

De motoren staan inmiddels weer allemaal netjes ge-poetst aan de druppellader te wachten op een nieuwseizoen met nieuwe avonturen en hopelijk veel zon-nige kilometers. Ik kan bijna niet wachten.

Deze Honda CB500F is een van onze nieuwe aanwinsten. Is het geen plaatje?