December 2014

Stad met een hart

Met liefde...Personeelsmagazine van de gemeente Amersfoort

EEN MAGAZINE BOL VAN LIEFDE VOOR…

Je zou het misschien niet zeggen, maar van huis uit ben ik een jurist. Ik kreeg in dat kader vorige week de volgende vraag gesteld: Wij werken voor Bestuur en Stad. Ons bestuur heeft gevraagd om actief aan de slag te gaan met deregulering. Hoe doe je dat nou als je zoals jij een jurist bent, iemand die van nature een grote liefde heeft voor regels? Deze vraag prikkelde mij om een aantal redenen.

Allereerst maakte deze vraag de liefde voor mijn eigen vak weer even wakker. Wie heeft dat nu niet. Ik denk dat vele collega’s ooit een opleiding hebben gevolgd omdat de inhoud leuk en uitdagend leek. Zo gold dat ook voor mij toen ik destijds rechten ging studeren in Maastricht. Liefde voor het vak heb ik het afgelopen jaar regelmatig ook bij jullie gezien. Ik word geïnspireerd als iemand met passie werkt.

Maar ja, onze liefde voor het vak en dat wat van ons gevraagd wordt door het bestuur en de stad staan soms op gespannen voet. Sterker nog, ook in ons stadhuis speelt dat. Onze stadsecoloog kan een hele andere blik hebben op een gebied dan een collega die zich bezig houdt met ruimtelijke ontwikkeling. Voor ons de uitdaging om een goed adviseur te zijn en tegelijkertijd het belang van de stad te dienen.

Maar om even terug te komen op de vraag. Ook als jurist vind ik deregu-lering een goede zaak. Als jurist leer je altijd te kijken wat het doel van regelgeving is. Als je dat doel ook kan bereiken op een andere manier dan met regels, dan is het de vraag of je die regels wel nodig hebt. Ik juich als jurist de deregulering dan ook van harte toe. Misschien kan ik straks zelfs zeggen dat ik liefde voor deregu-lering heb gekregen. Bram Roggeveen

is hier druk mee aan de slag. In dit magazine lees je er meer over.

Genoeg over mij en over mijn liefde voor regels en voor het dereguleren. Jullie hebben al gelezen dat het woord “liefde” veel terug komt in dit stukje. Liefde is dan ook het thema van deze speciale editie van het magazine. Een magazine waarbij jullie ook je eindejaarsgeschenk van de organisatie hebben ontvangen. Ik wil deze plek dan ook gebruiken om jullie allemaal te bedanken voor jullie inzet voor de organisatie het afgelo-pen jaar. We gaan met 2015 weer een dynamisch jaar in met zijn allen. Ik kijk er naar uit!

Ik wens jullie hele fijne feestdagen en een goed begin van 2015.

voorwoord

Erik Wardekker Fotografie

“Veranderen: Hoe boeiend is dat?”

Dag 2014. Hallo 2015!

Liefde… en het mengen van culturen

Beheer en Archeologie delen hun passie in Antwerpen

Interview Bram Roggeveen

Column: Passie en compassie voor het sociale domein

Training werken met netwerken is een succes

Op blind date voor je werk

Hoe het afliep met de katjes van de burgemeester

De vooroordelen over de ambtenaar!

Liefdewerk – oud papier

‘Ik ben wel in voor kolderiek, maar zet geen cowboyhoed op’

In het oude stadhuis komen samenwerking en passie samen

Amersfoort: stad van de liefde

14

9

10

4

16

21

22

24

26

27

30

28

32

36

inhoud

Op onze oproep voor (kerst)recepten met een verhaal, hebben een paar collega's gereageerd. Je vindt ze in dit nummer terug.

In het magazine vind je enkele advertenties van Amersfoortse non-profit bedrijven, waar je met VVV-bonnen terecht kunt.

“Veranderen: Hoe boeiend is dat?”

Veel collega’s hebben het afgelopen jaar bijgedragen aan de organisatieontwikkeling op allerlei manieren. We stellen een paar vragen hierover aan de “trekkers” en het veranderteam. Een bijzondere rol hadden de trekkers van de diverse aandachtsgebieden. Samen met verschillende projectteams hebben de trekkers in het Jaar van de Verandering ideeën en adviezen gegeven. Dat was input voor het nieuwe organisatie- en

ontwikkelplan “Werken voor Bestuur en Stad”.

veranderen

DOOR EVELINE BERENDSEN EN BJÖRN HÄHLEN

Wat is jouw terugblik op 2014?MONIQUE PELTENBURG:

We waren volop bezig met de veranderingen voor het sociaal domein. Er komt een nieuwe verhouding (bij) tussen

onze organisatie, inwoners en 160 nieuwe relaties. Ik vergelijk het met het bouwen aan een stadsdeel. Het voelt spannend,

nu we het echt gaan doen. Alleen samen maken we de beweging.

Wat wens je voor de organisatie in 2015?

ANNEKE DE GRAAF: Een soepel samenwerkend stel ambtenaren. Dat er plezier in heeft het logge gewicht van

de gemeente volledig in te zetten voor de inwoners in de stad. Uiteraard doen we dat

voor het bestuur, maar onze motivatie voor het werken voor de stad is intrinsiek.

Wat heeft het Jaar van de Verandering je gebracht?

REMCO LIMBURG: Ik vond het inspirerend bij te dragen aan

twee trajecten om ons werk verder te kunnen verbeteren: Lean six sigma en Flexportaal. Het ene is het proces, het andere is de personele inzet op talenten en kwaliteiten. Ze vullen elkaar zo mooi aan en kunnen niet zonder elkaar. Beide raken mijn drijfveren in het

werk; kritisch blijven hoe we ons werk doen en door wie.

Hoe is het om ‘los te laten’?MAARTEN HUURDEMAN:

Een mooi voorbeeld: hoe gaan we om met mensen die in een monument wonen en

willen verbouwen? Daar stellen we allerlei extra eisen aan. Terwijl zij heel bewust voor zo’n pand kozen en er trots op zijn. Die gaan

echt geen rare dingen doen. Durf los te laten in vertrouwen ….

4

Wat is jouw vooruitblik op 2015?MONIQUE RIJNEN:

2015 Wordt het jaar waarin de ingezette verandering, zowel in de stad als op kantoor,

zichtbaar en voelbaar wordt. Met nieuwe vormen van samenwerken en co-creatie: van

organisatie(s) naar organiseren!

Wat wens je voor de organisatie in 2015?

KO DIELEMAN: De organisatie bestaat voor stad en bestuur.

Ik wens dat binnen de driehoek stad-bestuur-organisatie de rol van stad beter uit de verf

gaat komen. Dat kan alleen als we, overal waar de stad meer verantwoordelijkheid vraagt, de bijbehorende verantwoordelijkheden ook echt

willen delen.

Hoe is het om ‘los te laten’?EDDY KARRENBELT:

Op zich niet moeilijk. Voor mij is het ook gekoppeld aan verantwoordelijkheid. Als het

een belangrijke taak is, dan is vertrouwen nodig dat diegene de taak ook kan uitvoeren.

En bij vertrouwen hoort ook het tijdig terugkoppelen, als de taak onverhoopt niet

kan worden ingevuld.

Wat is jouw vooruitblik op 2015?

DERK DE JONGE: Nog meer dan in 2014 zal 2015 het karakter krijgen van “het open houden van de winkel terwijl de verbouwingen plaatsvinden”. Dat zijn zowel de organisatieontwikkeling, als de

nieuwe opzet van het sociaal domein en de bedrijfsvoering daarbinnen. Zaken

die heel bepalend zijn in 2015.

Hoe is het om ‘los te laten’?HERM KUIPERS:

Iets natuurlijks, zoals kinderen die het huis verlaten. Vreugdevol (een volbrachte taak), maar er zijn ook zorgen: komt het wel goed? Om niet te spreken over het

“lege nest syndroom”. In het werk spelen dezelfde mechanismen en gevoelens:

vreugde, trots, zorgen en wat nu? Loslaten lijkt mij vooral veel op te leveren: trots over het verleden en ruimte voor nieuwe kansen

in de toekomst.

Waar ben je trots op?MARLEEN KWAK:

Op de veerkracht en positieve instelling van de mensen in onze organisatie. Die hun werk

voor bestuur en stad met plezier en trots blijven doen in een continu veranderende

samenleving. In kalme en woelige tijden en onder toenemende druk van social media.

Bovendien met bewonderenswaardige openheid en interesse meedenken hoe wij dit

huis nog beter kunnen organiseren. Krijg ik energie van!

5

Waar ben je trots op?WIM GROEN:

Medewerkers, leidinggevenden en wethouders komen weer in beweging: nieuwe energie en elan. Bij mijn afdeling zijn dit jaar vier

medewerkers doorgestroomd naar uitdagende banen bij andere afdelingen binnen de

gemeente. Dat is mobiliteit en behoud van kwaliteiten in Amersfoort!

Wat ga je zelf veranderen?MARSCHA MEHCIZ:

Ik ga letterlijk afstand nemen van mijn werk, pak mijn tas vol met de goede ervaringen en

inspiratie die ik in Amersfoort heb opgedaan en neem deze mee naar een nieuwe baan.

Wat wens je voor de organisatie in 2015?

SONJA VAN MARWIJK: Ik gun (de medewerkers van) onze organisatie

dat zij - vanuit vertrouwen en kracht – met energie en plezier werken aan de opgaven met

en voor de stad.

Wat heeft het Jaar van de Verandering je gebracht?

INA LOOVERS: Veel. Verandering en afwisseling! Als

kwartiermaker wijkteams stapte ik een andere wereld in; met collega’s die ik van gezicht

kende, ineens nauw samenwerken. Ze hebben een enorme idealistische drive. Geweldig! Ook

liet ik mijn vertrouwde omgeving los. En… niet te vergeten het trekkerschap. Dwars door

de organisatie denkbeelden ophalen. Super om me zo te verbinden met het Jaar van de

Verandering.

Hoe ga je jezelf veranderen?JOOST KLEIN VELDERMAN:

Door meer te oefenen met loslaten! Ik heb mijn directe collega’s gevraagd me daarbij te helpen door me aan te spreken en ook regelmatig even de tijd te nemen om te reflecteren hoe het gaat.

Wat is jouw terugblik op 2014?KARIN DE WIT:

Ik kijk terug op een jaar waarin we veel met elkaar tot stand hebben gebracht. En is dat niet

tegelijkertijd de essentie van leiderschap?

6

Wat is er al in 2014 veranderd?

ALINE: Veel! Dat zit vaak in ogenschijnlijk kleine dingen. Trekkers spraken met vele collega’s over de verandering. Het is voor ons allen onderwerp van gesprek en daardoor ont-wikkelen we samen. Zo hoor ik regelmatig de kernwaarden Dichtbij, Nieuwsgierig en Aanspreekbaar in relatie tot het dagelijkse werk. Mooie voorbeelden in Coffee Connect en het Flexportaal. De inhoudelijke aansturing door de directie is al veranderd.

ROY: We zien op allerlei plekken in de organisatie experimen-ten waarin voorlopers al doende leren, zoals Lean Six Sigma, opgavengericht werken en netwerken. De basishouding is ver-anderd van sectordenken naar organisatiedenken. Op bijeen-komsten zie je onderlinge kruisbestuiving en veel positieve energie.

HERMAN: Organisatieverandering gaat niet meer over cultuur en/of structuur. De toekomst gaat over continu ontwikkelen, meebewegen met de stad, die ook nooit stilstaat. En dat we altijd willen leren en elkaar vragen stellen. Als veranderteam-lid is de organisatie voor mij op een andere manier zichtbaar geworden; een nieuw perspectief, naast m’n ervaring als woordvoerder en bestuursadviseur.

Hoe hebben jullie als veranderteam aan de veranderingen versnelling gegeven?

REINA: We hebben vooral van alles georganiseerd en gemaakt om daarmee collega’s te stimuleren en te verleiden mee te doen aan wat ervan onze organisatie wordt gevraagd. Dat is volgens mij best gelukt.

NICO: Met een duidelijke agenda en tijdlijnen. Veranderen gaat niet vanzelf, maar door structuren aan te passen en tegelijkertijd te praten met collega’s over het ‘waarom’. De overheid krijgt een andere rol nu en in de toekomst, dus wij bewegen daarin mee.

Welke tips hebben jullie voor collega’s om de veranderingen in 2015 verder toe te passen?

ALINE: Allereerst, wees nieuwsgierig naar wat er leeft in de stad, omdat we uiteindelijk werken voor al die bewoners, bedrijven en bezoekers. Naar collega’s, omdat we elkaar inspireren om in ons werk te ontwikkelen en te vernieuwen. Maak het niet te groot. Pas kleine vernieuwingen toe in je werk en deel die ervaringen. Vele kleine dingen maken samen iets groots.

REINA: Door te doen en mee te bewegen. Ik beeldhouw. Ik houd ervan me te laten leiden en uitdagen door wat een steen mij biedt en heb ontdekt dat je door zo’n samenwerking prachtige resultaten boekt.

ROY: Ga voor jezelf na hoe je in je eigen werk verbeteringen kunt aanbrengen. Gebruik vooral kennis en ervaring van collega’s. Denk aan collega’s die ervaring hebben bij het lean maken van werkprocessen of collega’s die optimaal netwerken in de stad.

NICO: Veranderen doe je stap voor stap: kijk goed wat waardevol is wat je nu doet, en kijk vooruit wat van je gevraagd wordt. Een goede waardevolle toekomst heeft het verleden nodig!

HERMAN: Gebruik de kernwaarden en andere uitgangspunten van onze organisatie ook letterlijk in gesprekken met collega’s. Het zijn termen die helpen om samenwerking te verbeteren, open te zijn naar de stad of feedback te geven.

v.l.n.r. Reina van der Wal, Roy Vermeulen, Nico Opstelten, Aline Wolswinkel, Herman Wiersema

Het Veranderteam heeft vanuit haar eigen rol bijgedragen aan het organisatie- en ontwikkelplan “Werken voor Bestuur en Stad”. Het team kijkt vooral naar de samenhang. Zij fungeert als motor voor de verandering en vormt de “oren en ogen” in de organisatie.

veranderen

7

Hutspot met Kerst

recept

Bij ons is het traditie om met Kerst Hutspot te eten, met echte klapstuk, dat dan weer wel. Die traditie is ongeveer 40 jaar geleden ontstaan. Niet omdat mijn moeder of vader geen zin hadden om met Kerst iets uitgebreiders te koken, maar omdat ik en mijn broer dat graag wilden. Dat is zo gekomen. We gingen als gezin vroeger zelden uit eten. De enige keer dat dit vaste prik was, was als we terugkwamen van vakantie, vaak in Kroatië. Als we dan vermoeid terugkeerden van over de Alpen in onze Volkswagen Kever met aanhangertje, had mijn moeder echt geen zin meer om te koken. Dan gingen we met z’n vie-ren naar ‘De Chinees’. Verder kwam uit eten gaan zelden voor. Ook met Kerst aten we thuis. Tot dat ene jaar. Ik weet niet meer wat de aanleiding was, maar op Eerste Kerstdag gingen we naar een Echt Restaurant. Dat vond ik als 9-jarige toch wel heel wat anders dan De Chinees en ik verheugde me er dan ook erg op. Maar het viel tegen. Ten eerste vonden mijn broer en ik het maar een stijve boel, dat netjes zo lang op een stoel moeten blijven zitten. Ten tweede duurde het erg lang voordat we ons voorgerecht kregen. Ten derde duurde het óók erg lang voor dat we ons hoofdgerecht kregen. En toen als klap op de vuurpijl (ten vierde), vonden we het geen van allen bijzonder lekker. Zuchtend achter zijn bord verklaarde mijn broer dat hij dan toch veel liever thuis van die lekkere Hutspot at. En daar was ik het helemaal mee eens. Dus ook dit jaar wordt de tafel weer mooi versierd, worden de wijnglazen* mooi opgepoetst en wordt de hutspot feestelijk opgediend in een mooie dekschaal.

* Ieder jaar weer leuk: wijn uitzoeken die goed bij hutspot past!

Saskia Kateman

INGREDIËNTEN• 400 g klapstuk• 1¼ kg winterwortelen,

geschrapt en gesneden• 1½ kg aardappelen, geschild• 400 g uien, fijngesnipperd• 80-100 g boter• 75 ml melk (desgewenst)

BEREIDEN1. Zet het vlees op met 300 ml kokend

water en zout en laat het ca. 1 uur koken. Voeg vervolgens aardap-pelen, winterwortelen en uien toe. Breng het geheel opnieuw aan de kook en laat alles ca. 30 minuten doorkoken.

2. Neem het vlees uit de pan en houd het warm. Giet het kookvocht af en bewaar het. Stamp aardappelen, uien en winterwortelen fijn en meng alles goed. Snijd het vlees in kleine stukjes. Roer het vlees, het kookvocht, de boter en desgewenst hete melk door de stamppot.

8

Dag 2014. Hallo 2015!

Nu het Jaar van de Verandering is afgerond staan we aan de voor-

avond van het jaar 2015. Een jaar waarin we met het advies van de Onderne-

mingsraad en na een definitief besluit van ons college onze organisatie verder vormgeven. Ons

hart zal volgend jaar waarschijnlijk vol zijn van de onderwerpen waar deze Romeo ook vol van is.

Het Transitieteam zorgt er met vele andere collega’s voor dat achter de schermen alles wordt klaargezet om op 1 april 2015 van start te kunnen gaan. Het gaat dan bijvoorbeeld om onze huisvesting, het beschikbaar hebben van een secretariaat voor de nieuwe afdelingen, aangepaste mandatering, managementinformatie, het aanpassen van de archieven, uniformering van werkprocessen en ga zo maar verder. Het transitieteam bestaat uit Derk de Jonge, Mariska Smit, Henk Nap, Wim Groen, Marscha Mehciz, Selma Veenstra en Aline Wolswinkel.

Een nieuwe organisatie kan natuurlijk niet starten zonder afdelingsmanagers. Het plaatsingsproces van deze managers vindt plaats in het eerste kwartaal van 2015. De directie houdt ons op de hoogte via mail of mededelingen.

Wat betekent dit nu voor ons als medewerkers? 2015 wordt een jaar met nieuwe collega’s en anders werken. Met onze nieuwe collega’s geven we mede vorm aan de organisatie- en ontwikkelplannen van onze afdelingen om de missie, visie en kernwaarden te vertalen naar ons dagelijkse werk.

2015 wordt een jaar vol uitdagingen en dynamiek.

DOOR VERANDERTEAM 2014

9

Liefde… en het mengen van culturen

Hoe werkt het in de praktijk als afdelingen (toch wel min of meer gedwongen) aan elkaar worden gekop-peld? Elke afdeling heeft

natuurlijk zijn eigen cultuur: gewoon-tes, gebruiken, formele en infor-mele gedragsregels. Zo heb je verschillen in werkwijze, kerntaken, werkstijl, at-titude en flexibiliteit, opleidingsniveau en ach-tergrond.Over het mengen van culturen in organisaties zijn boeken vol geschreven, en in elk boek vind je altijd minimaal één hoofdstuk over het samenvoegen van afdelingen. We laten het graag aan de nieuwe afde-lingshoofden over, zich hier eens goed in te gaan verdiepen. Ze hebben tenslotte nog een paar maanden de tijd…

Wij gingen voor dit magazine op zoek naar andere inspiratiebronnen: ja juist, De Lief-

de! We zochten drie collega’s op die een partner hebben uit een andere cultuur. Hoe werkt het als twee culturen mengen in een relatie? Wat kom je zoal tegen, wat is leuk, moeilijk, inspirerend en wat werkt absoluut niet?

Joshua, zelf van Surinaamse afkomst, heeft een relatie

met wat hij noemt ‘een oer-Hollandse meid’. Hij was meteen bereid over dit thema met ons van gedachten te wisse-

len. “Waarin verschillen wij van elkaar? Tja, ik ben

bijvoorbeeld gewend dat ie-dereen kan mee-eten, ook onver-

wachts bezoek. Heerlijk, zo’n zoete inval! Mijn partner wil het eigenlijk liever van tevoren weten als er mensen blijven eten. Ook als er familieleden blijven slapen, ben ik daar heel makkelijk in. So-wie-so ben ik, als het op familie aankomt, wat relaxter en soepeler.” Joshua denkt dat dit komt door het historische verleden: in

Suriname was je als familie erg op elkaar aangewezen. Hoe gaan ze met verschillen om? “We praten er samen over”, zegt Joshua. “We proberen rekening te houden met elkaar en elkaars gevoelens. Natuurlijk is er wel eens wat ik noem ‘gezonde wrijving’, maar we komen er altijd uit.”Ons gesprekje eindigt met een leuke anec-dote van Joshua: “Zij at nooit peper of sambal; nu wel! We hebben allebei onze eetgewoontes aangepast: ik eet ook Hol-landse pot…”

Ook Simon, die een Duitse vriendin heeft, ziet duidelijk voordelen in het mengen van culturen. “Je kunt veel van elkaar leren. In Duitsland is alles traditioneel goed geor-ganiseerd. In de Duitse cultuur zijn daarbij begrippen als duidelijkheid, stiptheid, de spreekwoordelijke ‘Gründlichkeit’ erg belangrijk. En: af-spraak is afspraak.”Daar botste het

DOOR JOSÉ BELGERS

Straks is het zover. We krijgen nieuwe, samengestelde afdelingen. Er is over nagedacht, al lijken de samenvoegingen misschien op het eerste gezicht niet echt voor de hand liggend. Zo gaat bijvoorbeeld RO (ruimtelijke ordening) een liaison aan met V&V (verkeer en vervoer), en de Communicatiepool wordt uitgehuwelijkt aan het KCC.

culturen

10

nog wel eens tussen de twee geliefden. “Ik was niet altijd zo heel precies, kwam wel eens vijf of tien minuten te laat”, lacht Simon. “Ik heb wel geleerd, me wat beter aan afspraken te houden. En zij is van de andere kant wat relaxter, wat los-ser geworden in een aantal opzichten. Zo hebben we geleerd water bij de wijn te doen, elkaar aan te vullen en de goe-de dingen van elkaar over te nemen. Het mes snijdt zo echt aan twee kanten. Je krijgt een breder perspectief als mens.”

Egbert Jan, ook met een Duitse vrouw als partner, trekt het nog breder: “Als je kijkt naar onze ervaring als partners uit verschillende landen, is Europees denken een cadeau dat je mag en moet ontvangen. Onze dochter, tweetalig op-gevoed, ziet Nederland en Duitsland als één enorm land waar ze thuis is!” Het kan ook wel eens verwarrend wer-ken: “Denk aan de verschillende feest-dagen, bijvoorbeeld Sinterklaas. In Duitsland kent men die beste man niet, en opa en oma al helemaal niet. Ga dat

maar eens uitleggen aan dochterlief. En omgekeerd: ‘Fröhliche Weihnachten’ is in Duitsland echt een familiefeest met cadeaus. Hé, dat lijkt wel Sinterklaas!”Een leuke bijkomstigheid: “Fuss-ball of Voetbal, WK of EK: het is altijd feest. Wij (thuis) winnen bijna altijd!”

Egbert Jan spreekt zijn bewondering uit voor zijn vrouw: “Voor haar een hele aanpas-sing: verhuizen naar een vreemd land, de ‘wereldtaal’ Nederlands leren, een opleiding doen omdat haar eigen universitaire op-leidingen niet zomaar erkend werden, alles en iedereen achterlaten. Dat vormt bij elkaar natuurlijk een forse uitdaging, maar liefde maakt blind en veel goed…” Hij eindigt met mooie woorden: “Ik vind het een echte verrijking van je denken en doen, om in twee landen thuis te zijn. Onze dochter vindt het heel normaal. Een klein stukje Europa is een feit.”

Tja, we denken vast nog eens terug aan deze positieve verhalen als we straks gaan ‘mengen’. Joshua, Simon, en Egbert Jan; bedankt voor jullie inspirerende

woorden!

Valt er ook nog iets te leren en te con-cluderen uit deze verhalen? Wat ons betreft wel: het kan dus prima, culturen mengen, tenminste als je uitgaat van:• respecteer de verschillen• zoek naar de beste oplossing; dat kan

zijn van elkaar leren of water bij de wijn doen

• en bovenal: blijf met elkaar commu-niceren…

11

interne wisselingen september - december

KOMEN

Vanaf januari zijn we in één klap een afdeling met 160 mensen rijker; de leden van de wijkteams. Hoewel ze niet in dienst treden bij de gemeente, maken ze straks wel deel uit van onze organisatie.

Deborah Herder - KCC

Hinke Quarre - adviseur Economische Zaken & Wonen (team wonen)

Paul van der Houven - ondersteuning van wijkverkeerskundigen

Ina Huizing - adviseur P&O

Maurice Reinink - trainee Projectmanager (afdeling Projectontwikkeling)

Eric de Vetten - projectmanager renovatie (afdeling Projectontwikkeling)

Kirsten Plattje - projectassistent programma duurzaamheid (afdeling Projectontwikkeling)

Grace Snijders - assistent vastgoedbeheer (afdeling Projectontwikkeling)

Alle collega’s van Handhaving (HOR) zij verhuizen naar de Hellestraat en komen een stuk dichter bij het stadhuis te werken.

GAAN

Marscha Mehciz (senior adviseur concernmiddelen) gaat naar de Vereniging Nederlandse Gemeenten

MATCHES VIA HET FLEXPORTAAL

Matthijs van Leur, senior beleidsadviseur MO/ZCS; van 1-1-2015 tot 1-7-2015 fulltime trekker van de bestuursopdracht ‘gebiedsgericht werken’ voor Veiligheid & Wijken

Nynke Koenen, beleidsadviseur Welzijn/Onderwijs; van 1-12-2014 tot 1-4-2015 8 uur per week bij Economie & Wonen ‘actualisering basiseisen nieuwbouw woningen’

Marjanne van Loon, wijkmanager Veiligheid & Wijken; van 1 september 2014 tot 1 januari 2015 10 uur per week bij MO/ZSC bestuursopdracht ‘diversiteit’

Silvio Milia, leerplichtambtenaar Onderwijs; van 1 december 2014 tot 1 oktober 2016 2 dagen in de week bij Milieu, milieucommunica-tie (in het bijzonder afvalprojecten)

Arno Goossens, strateeg bij Ruimtelijke Ontwikkeling; van 1 okto-ber 2014 tot 1 oktober 2015 16 uur per week programmamanager Stadshart breed in de organisatie

Carolien Drupsteen, adviseur strategische ontwikkeling bij Bureau Regio Amersfoort; van 1 december 2014 tot 1 april 2015 8 uur per week bij Verkeer als gebiedscoördinator ‘verbetering bereikbaarheid regio’

Evert Sluiter, afdelingshoofd BPI; van 1 oktober 2014 tot 1 maart 2015 trekker/verkenner voor het Lichtplan voor 4 tot 6 uur per week bij afdeling Stedelijk Beheer

Hermanda Wortman, projectassistent bij Veiligheid & Wijken; van 1 september 2014 tot medio december 2014 bij MO/ZSC voor 10 uur per week; organisatie ‘huldiging sportkampioenen’

Ko Dieleman, beleidsadviseur openbare ruimte bij Stedelijke Be-heer; van half november 2014 tot eind 2014 bij MO; plan van aanpak huishoudelijke hulp en werkinstructies wijkteams

Zwaantina van der Veen, senior onderzoeker bij Onderzoek & Statistiek; van 1 augustus 2014 tot 1 januari 2015 projectleider ‘moni-tor sociaal domein’ bij MO voor 32 uur per week

Iris van Aken, communicatie adviseur Griffie; van 1 oktober 2014 tot eind 2014 voor 12 tot 16 uur per week bij Veiligheid & Wijken, als projectassistent Veiligheid

Arjanne van den Hoed, medewerker KCC, van 1 december 2014 tot 1 april 2015 voor 24 uur per week als managementassistent bij SOB;

Mathilde van der Sanden, medewerker kwaliteit en projecton-dersteuning bij het KCC; gaat in 2015 het gehele jaar aan de slag bij Projectontwikkeling als kaveladviseur voor de Lichtenberg voor ongeveer 10 uur per week

Yildirim Baykir, trajectbegeleider bij SZ-Arbeidsintegratie; tot 15 juli 2015 voor 12 uur per week als wijkmanager bij Veiligheid & Wijken

komen gaan

12

uitgelicht

“Zo logisch om per klus op zoek te gaan naar juiste persoon”Van leerplichtambtenaar naar adviseur Milieucom-municatie. Dat lijkt een merkwaardige overgang, maar voor Silvio Milia liggen de opdrachten minder ver uiteen dan je zou denken. Via de Flexpool werkt Silvio twee dagen in de week bij het Centrum voor Natuur en Milieu-educatie (CNME). Hoe kan dat?

DOOR WIENEKE FRIEDEL

‘Carla van Dorp van het CNME zocht voor deze klus vooral mensen die contacten hebben in het onderwijs. En die heb ik natuurlijk vanuit mijn functie als leerplichtambtenaar’, legt Silvio uit. ‘Er is bovendien vooral gekeken of mijn competenties aansloten bij de vraag en niet zozeer of ik inhoudelijk alle kennis bezat.’ Silvio geeft eerlijk toe dat hij heel even z’n twijfels had en dacht: weet ik daar wel genoeg vanaf? ‘Maar gelukkig, Carla nam die twijfels bij mij weg’, zegt Silvio. ‘Veel belangrijker vond zij competenties als net-werken, verbinden en bouwen aan samenwerken. En dat is nou net waarin ik goed ben en wat ik heel leuk vind.’

SAMENWERKENAls leerplichtambtenaar veranderde Silvio zijn functie al van een ‘ambtenaar met een opgeheven vingertje’ tot een verbindende pro-actieve adviseur die samen met partners in het onderwijs kijkt naar hoe uitval van jon-geren kan worden voorkomen. In zijn werk bij het CNME gaat Silvio samen met partners in de stad onder meer op zoek naar hoe we als gemeente een actieve bijdrage kunnen leveren aan een circulaire economie, waarin we afval niet als restproduct beschouwen maar als nieuwe grondstof.

LOGISCHDe eerste keer dat Silvio hoorde van de Flexpool, dacht hij direct: dit spreekt mij aan. ‘Dat was tijdens een Cof-feeConnect’, herinnert Silvio zich. ‘Ik zie dit als een mooie kans en uitdaging voor mijzelf. Onze werkgever wil dat we flexibeler en wendbaarder worden en ik denk dat de Flexpool daaraan tegemoet komt. Eigenlijk is het zo lo-gisch om per klus op zoek te gaan naar de juiste persoon. Waarom hebben we dit niet eerder bedacht?’

Je zou het in alle haast bijna ver-geten: even bijpraten of bijkomenonder het genot van iets lekkers.

Hoog tijd dus om te onthaasten,vlakbij Amersfoort CS. Bijvoor-beeld tijdens een lunch voortwee, een High tea voor zes, eenmeeting voor negentien of gewoonlekker in uw eentje met koffie eneen huisgebakken koek.

Bij Terminus De Onthaasting zijnde mogelijkheden onbeperkt. Nouja, bijna onbeperkt. In deze aller-leukste lunchroom van Amersfoortwerken namelijk mensen met eenverstandelijke beperking. Zij hebben in De Onthaasting een geweldige plek gevonden als dagbesteding. Van het opnemenvan de bestelling tot serveren envan koken tot aan schoonmaken; u bent in bijzonder(e) gastvrijehanden.

Onbeperkt*onthaasten

vlakbij het station van Amersfoort!

De Onthaasting is makkelijk bereikbaar.We zitten op 2 minuten loopafstand vanhet NS station.U kunt vlakbij parkeren in de P&R garageof in de parkeergarage bij de Van Wijckstraat 55, 38 11 LP Amersfoort.

Openingstijden:Dagelijks van 10.00 tot 17.30 uur (zaterdag en zondag gesloten).Het is verstandig om te reserveren voor lunch, koffietafel, borrel of High tea.

Lunchroom Terminus De OnthaastingStationsstraat 42a3811 MK Amersfoort

Telefoon: 033-462 47 87E-mail: info@terminusdeonthaasting.nlWebsite: www.terminusdeonthaasting.nl Vormgeving: Studio R+M, Soest

13

Beheer en Archeologie delen hun passie in Antwerpen

Op een prachtige zonnige vrijdag begin oktober vertrok in alle vroegte een bus van Amersfoort naar Antwerpen. In de bus zaten zo’n 35 collega’s van de gemeentelijke Stedelijk Beheer club, inclusief archeologen. Een mooie dag om met elkaar op stap te zijn, je collega’s eens wat uitgebreider en over andere onderwerpen te spreken én inspiratie op te doen over ons mooie vak.

antwerpen

De ontvangst bij de gemeente Antwerpen was aller-hartelijkst. Onze Belgische collega’s van beheer, ar-cheologie, duurzaamheid en communicatie vertelden hoe en waaraan zij werken. Interessant, en niet in de laatste plaats vanwege de prachtige woorden die onze

zuiderburen wel en wij niet (vaak) gebruiken, zoals schepenen, patri-monium, steenwegen, stappers en trappers, studiebureau, funerair erfgoed, peterschap, valven en, speciaal Antwerps: opsinjoren.

Vanuit de prachtige panoramazaal in het Antwerpse stadskantoor Den Bell vertrokken we naar het Nachtegalenpark. De plek waar Rob Arbeider ons iets over zijn aanpak van het beheervak uit de doeken deed. Aan de hand van een aantal concrete voorbeelden legde hij uit hoe hij het liefst begint met de vraag ‘wat gebeurt er als we niks doen’, om niet te verzanden in abstracte ver van de huidige staat verwijderde natuurdoeltypen en eindbeelden. Als je het verhaal vanaf de basis opbouwt, kom je met elkaar tot concrete keuzes en een concrete aanpak, waarover je ook nog eens veel beter met be-woners kunt praten. Rob combineert met zijn aanpak verstand van zaken, waardoor hij een serieuze gesprekspartner is voor ecologen en beheerders, met het stellen van ontnuchterend eenvoudige vragen, waardoor hij ook heel helder is voor een breder publiek van (relatieve) leken. Met zijn manier van presenteren heeft hij daarbij ook nog eens de lachers op zijn hand.

Na het bezoek aan het park was het tijd voor Mas, museum aan de stroom, een bolleke en een goede maaltijd. Om daarna geheel voldaan terug naar Amersfoort te reizen. Terug in de bus nog even gevraagd naar wat de collega’s van deze dag vonden en waarom zo’n uitje er zo toe doet. Een greep uit de antwoorden:

• Zo goed om elkaar eens even op een andere manier te spreken.• Rijkdom om even echt met elkaar te kunnen praten,

geeft energie.• Interessant om te zien hoe Antwerpen het doet, maar meer

nog, goed om samen op stap te zijn, soort teambuilding.• Goed om eens een andere werkwijze te zien, wij zijn misschien

wel eens roomser dan de paus als het om bomen gaat.• We hebben vandaag meer dan ooit eens echt contact gehad

met de archeologen, we horen al een tijd bij elkaar, maar spre-ken elkaar zo weinig.

• Goed om eens collega’s te spreken die je anders nooit spreekt, dat maakt een prettig contact in het werk ook van-zelfsprekender.

Velen hebben zich ook laten inspireren door het mooie MAS gebouw, een groot gebaar van de gemeente Antwerpen in de stad, met lef en durf, de hele dag open, een gebouw voor en van de stad.

DOOR MIRJAM WINGELAAR

14

Recept voor Limburgs Zoervleisj

recept

M ijn lievelingsrecept en tevens het recept van mijn familie. Iedere verjaardag staat dit recept op het menu van mij en mijn kinderen. Het is een traditioneel recept dat jarenlang alleen

bekend was binnen de Limburgse grenzen. Daar moest ik wel aan wennen toen ik als jonge Limburger ging studeren boven de rivieren (Utrecht) en in een friture (cafetaria voor de Ne-derlanders) om frites zuurvlees vroeg. Daar kwamen over het algemeen geen vriendelijke reacties op. Inmiddels is ook dit in de tijd van globalisering veranderd. In Amersfoort is bij het Vlaams Friteshuis “van Gogh” aan de Langestraat en Arnhemse Straat dit gerecht ook te koop. Jammer genoeg nog als Vlaams stoofvlees, maar het is een begin. Het recept van hun bereiding is gelijk aan het on-derstaande recept. Het verkopen als Limburgs Zuurvlees is volgens hun geen slimme marketingsstrategie. Jammer!

De oorsprong van het zoervleisj ligt in het weer eetbaar maken van oud vlees. (Klinkt ook niet als een juist marke-tingsconcept). De armere boeren in Limburg maakten het vlees (soms oud rundvlees of paardenvlees, bij voorkeur dan een jong veulen) mals door het een nacht in een marinade van azijn te stoppen. De zure smaak die het vlees daardoor krijgt wordt gecompenseerd door de zoete rinse appelstroop (ook een typisch Limburgs gerecht) en door het te binden met ontbijtkoek. Een variant voor de kerst was om niet een jong veulen te gebruiken maar gestroopte konijnen. Om de konijnen niet te lang te laten besterven (want dan was er kans dat je betrapt werd) werden de konijnen gemarineerd in azijn, waardoor ze lekker mals werden. Ik realiseer me dat het door deze tekst niet lekkerder gaat smaken, maar durf garantie te geven op de smaak! Mijn beste herinneringen aan Kerst gaan terug naar Konijn in het zuur geserveerd door mijn moeder. Reistip:Wie het niet aandurft om “Knien in het zoer” zelf te maken , kan in Maastricht terecht bij de friture (cafetaria voor de Nederlanders) Tuutje van Teuntje aan de Wijcker-brugstraat. Gedurende de kerst serveren ze door Frites met “Knien in het zoer”.

Bon Appetit!Arno Goossens

INGREDIËNTEN• 150 ml rodewijnazijn • 3 laurierblaadjes • 3 kruidnagels • 750 g rib/runderlappen • 3 uien • 30 g boter • 4 plakken ontbijtkoek • 3 el rinse appelstroop

BEREIDEN1. Meng de azijn, laurier, kruidnagels,

300 ml water, peper en zout tot een marinade. Snijd het vlees in grote stuk-ken en leg erin. Laat het vlees afge-dekt 24 uur marineren in de koelkast. Neem het vlees uit de marinade, laat uitlekken en dep droog. Bewaar de marinade. Snijd ondertussen de uien in halve ringen.

2. Verhit 20 g boter in een braadpan. Bak het vlees in 3 min. rondom aan. Voeg de marinade toe. Verhit de rest van de boter in een koekenpan en bak de ui lichtbruin. Doe bij het vlees. Laat met de deksel op de pan 2 uur op laag vuur sudderen. Schep regelmatig het schuim eraf.

3. Verkruimel de ontbijtkoek en voeg toe aan het vlees als het zacht en gaar is. Roer tot een gladde saus. Voeg de stroop, peper en zout toe. Voeg eventu-eel naar smaak nog wat stroop toe.

Serveertip: Serveer zoervleisj traditioneel met appelmoes, frites en mayonaise.

Bewaartip: Je kunt dit gerecht 1 dag van tevoren maken. Bewaar afgedekt in de koelkast en verwarm de dag erna op laag vuur. Albert Heijn heeft in de digitale allerhande een mooie video van de berei-ding staan.

15

interview

Ontregelaar Bram Roggeveen wil onze creativiteit prikkelen

Waarom past dit project goed bij jou?“Ontregelen is leuk. Met humor, met gekke of cre-atieve werkvormen of juist door die lastige vraag te stellen. Het ligt me wel om te prikkelen en de boel op te schudden. Om het ‘anders’ te doen. Als strateeg kan ik ook een meer inhoudelijke advies-rol pakken, maar dit past me beter. En dat is ook waarom dit project, in deze fase, zo goed bij me past. We zijn aan het opstarten en enthousiasme-ren. Straks wordt het project ingebed, zoals dat zo mooi heet en dan ben ik de eerste die zegt dat er een andere projectleider moet komen. Of dat we dit samen op moeten pakken. We zoeken nog een projectleider, dus ik zou zeggen: meld je alvast bij matchmaker Jasper!”

Over dat prikkelen gesproken: je ‘wildplakactie’ met Loesje-achtige posters bij de toiletten is niet onop-gemerkt gebleven.“Dat was bij de één geliefd en werd door de ander inderdaad met een frons ontvangen. Dat was stie-kem ook wel de bedoeling. Laat er maar discussie zijn. Zonder wrijving geen glans. Al was het nog een onschuldige vorm, toch?

Maar helaas hingen de posters er maar even.“Ik geloof dat ze dezelfde dag nog verwijderd zijn. Fair enough, ze behoren daar niet te hangen. Ik heb veel leuke reacties gehad. Facilitaire Zaken was minder enthousiast. We hebben elkaar ge-

sproken en ik heb ze verteld dat mijn actie niet be-doeld was om ons interne plakbeleid ter discussie te stellen. Dan wordt het ook een zootje. Ik wilde aandacht voor het project en dat kwam er. En goed dat ze nu op de prikborden hangen.

Even terug naar de kern: wat verstaan wij, kort en krachtig, onder deregulering?“Ik vraag me af of ik dat kort en krachtig kan for-muleren, want er zitten echt wel wat nuances in. Maar als ik dan toch een poging moet doen: dat wij als overheid dingen moeten regelen en dat wij zoeken naar de juiste vorm en manier om dat te doen. Lekker vaag (lacht)…”

Iets concreter Bram. Ik begrijp in elk geval dat dere-gulering meer is dan het afschaffen van regels?“Zeker! In gesprekken met afdelingen kom ik er steeds meer achter dat dat afschaffen van regels al voor een groot deel gebeurd is. Als het zin heeft, doen we het natuurlijk nog wel, maar soms kun je je afvragen of het nuttig is. Wanneer je regels die toch al niet worden toegepast, afschaft, dan zal niemand minder regeldruk ervaren.”

Maar welk probleem lossen we dan op?“Ik denk niet dat we een probleem oplossen. Het coalitieakkoord spreekt zowel over ruimte geven aan de stad als over op ‘andere’ manieren om-gaan met de stad. Onze insteek van deregulering

DOOR JEROEN NOTENBOOM

Bram Roggeveen is een halfjaar werkzaam bij de gemeente Amersfoort op de afdeling Strategie en Bestuur. Als ‘extern strateeg’ ondersteunt hij onder meer wethouder Bertien Houwing bij het project deregulering. Waarom past Bram zo goed bij dit project? Wat is deregulering eigenlijk? En waarom is het voor ons als gemeente belangrijk? Bram geeft antwoord.

DEREGULERING IS MEER DAN AFSCHAFFEN VAN REGELS

16

17

draagt daaraan bij. We kennen allemaal het verhaal van de veranderende rol van de overheid, de netwerksamenleving en dat we als overheid niet meer alles zelf weten, beheersen of bepalen. Los van dat we het niet moeten willen - we willen immers ruimte geven - kunnen we ook niet blijven reguleren zoals we dat deden. Dus regels zijn helemaal goed, maar als er andere vormen zijn die beter aansluiten, dan zeg ik: laten we die verkennen. Denk aan mensen zelf iets laten regelen, met algemene principes werken of differentiëren in gebieden. Het gaat dus ook over mensen meer ruimte geven en uitdagen om meer verantwoordelijkheid te nemen.

Heb je daar een concreet voorbeeld van?Als mijn twee zoontjes samen iets bedenken en met elkaar afspreken hoe ze dat gaan doen, dan werkt dat beter dan wanneer ik zeg hoe ze het moeten doen. Hun fantasie wordt geprikkeld en ze worden uitgedaagd om zelf verantwoorde-lijkheid te nemen. Nou ben ik wel erg regelloos hoor (lacht)!”

Maar jouw kinderen zijn net grote mensen: de kans bestaat dat ze er onderling niet uitkomen.Dan neem ik als vader alsnog de verantwoordelijkheid. Alleen is mijn startpunt niet dat ik het vooraf allemaal voor hun regel of bepaal. En dat is ook wat we als overheid in zo’n geval moeten doen. We blijven verantwoordelijk. Maar in eerste instantie willen we ruimte geven waar het kan. Dat past beter bij deze tijd waarin mensen mondig zijn en vaak heel goed, of zelfs beter, in staat zijn om dingen te regelen.”

Tot slot: op intranet vraag je aandacht voor ‘deregulering’ met behulp van een foto van een grote hoeveelheid gekleurde para-plu’s. Wat is de gedachte daarachter?“We zochten naar een manier om deregulering in beeld te brengen. Eerst dachten we aan een groot pak papier dat

minder werd. Maar dat is nogal saai, prikkelt niet en treft ook niet de essentie van dit project. Het gaat namelijk niet per se om minder regels. Het gaat erom hoe we met bestaande mid-delen dingen anders kunnen doen. In dit geval: paraplu’s zijn gemaakt om je te beschermen tegen de regen en bovendien meestal zwart. Door heel veel gekleurde paraplu’s boven een straat te hangen ontstaat er een soort kunstwerk waar men-sen blij van worden. En het beschermt ook nog eens tegen de zon. Maar het staat ook symbool voor deze aanpak, de crea-tiviteit en ruimte om dingen op een andere manier te doen. En ik weet zeker dat dat al in de hoofden van onze collega’s in Amersfoort zit. Prachtig toch? Dus denk mee!”

interview

Op intranet lees je meer over het project deregulering. Heb jij een goed idee voor het project?

Loop dan eens langs bij Bram Roggeveen of wethouder Bertien

Houwing. Of praat mee op het discussieplatform op intranet.

“Ontregelen is leuk. Met humor, met gekke of creatievewerkvormen of juist door die lastige vraagte stellen.”

18

Als mijn vader kookte, was het pas echt lekker!

Mijn vader was een hele goeie kok. Toen mijn broers en ik nog allemaal thuis woonden was het altijd een feestje als mijn vader kookte. Niet dat mijn moeder geen lekkere maaltijden maakte, maar mijn vader kon het net ietsje beter. Hij hield van koken én van lekker eten. Hij was niet alleen van de speciale gerechten en lekkere sauzen, maar ook van de Hollandse kost, liefst op z’n Gronings.Hij leerde mij al heel vroeg bepaalde gerechten klaar te maken. Ik kan me nog herinneren dat mijn ouders een keer op vakantie gingen met z’n tweeën en ik bij de buren moest logeren, want voor alleen thuis blijven hadden wij de leeftijd nog niet… Mijn vader had me wel gevraagd of ik, op de dag dat hij met mijn moeder weer thuis kwam, hachee wilde maken. Zo’n lekkere Hollandse pot bij terugkomst, daar hadden ze dan wel zin in. Daar had ik dan wel de leeftijd weer voor…

Net als mijn vader houd ik van koken. Misschien wordt liefde voor koken meegeboren, maar net zo goed kan het zijn dat mijn vader me de liefde ervoor heeft doorgegeven. Ik vind het heerlijk om nieuwe gerechten te maken en van alles uit te proberen. Door te koken ben ik na een dag werken ook even in een andere wereld. Het werkt voor mij heel ontspannend.

Mijn vader heeft mij zijn – in ons gezin dan – beroemde heldere ossen-staartsoep leren koken. Hij maakte de soep regelmatig met Kerst of op speciale dagen voor ons klaar. We waren er allemaal stapelgek op.

Sinds mijn beide ouders niet meer leven, maak ik ieder jaar met Kerst deze –naar mijn mening- overheerlijke ossenstaart soep. Speciaal ook op verzoek van mijn oudste broer. Omdat de soep hem zo aan vroeger doet denken. Als ik de soep maak gaan de herinneringen aan vroeger ook weer door mijn hoofd. Hoe ik samen met mijn vader in de keuken aan het fornuis kon staan en we de grootste lol met elkaar hadden. Soms tot wanhoop van mijn moeder...

Reina van der Wal

Het recept voor 4 tot 6 liter (bij een grote ossen-staart kun je wel 6 liter maken):

INGREDIËNTEN• 1 ossenstaart• 1 runderschenkel• 4 grote uien in grove stukken• 2 winterwortels of 2 hoornwortels in stukken

van 5 cm• Grote bos peterselie• 4 tot 6 liter water• 10 tot 15 kruidnagels• Paar blaadjes laurier• Paar stukjes foelie• 15 tot 20 zwarte peperkorrels• Voor 4 liter: 20 kleine maggi bouillonblokjes

(voor 0,2 liter per blokje)• 1 klein blikje tomatenpuree (70 gram)• 1 ruime eetlepel marmite• Scheut zoete ketjap (ketjap manis)• Een beetje bruine suiker• Een beetje cayennepeper• evt. laurier-, foelie- en kruidnagelpoeder.• Madeira

BEREIDEN1. Braad in een hoge soeppan de ossenstaart en

de schenkel bruin. Voeg er de uien, wortels en de helft van de peterselie aan toe en braad alles even mee. Voeg vervolgens het water toe, de foelie, laurier en peperkorrels. Laat dit min-stens 4 uur, maar het liefst 6 tot 8 uur trekken.

2. Laat de bouillon afkoelen en schuim het vet eraf. Zeef de bouillon door een vergiet of grote zeef en doe hem terug in de (schone) pan.

3. Zet de bouillon weer op het vuur/warmtebron. Voeg de bouillonblokjes toe. Voor 4 liter zou je 20 blokjes nodig hebben, maar maak er meer of minder van naar je eigen smaak. Voeg vervolgens de tomatenpuree toe, de marmite, een scheut ketjap, een snufje bruine suiker en een beetje cayennepeper en eventueel gewone peper. Ik houd zelf wel van pittig, dus bij mij mag er aardig wat peper in, maar proef vooral zelf wat je het lekkerst vindt. Ik maak de soep zelf voor een heel groot deel op mijn gevoel.

4. Dien de soep op met een scheutje madeira en een toefje peterselie.

recept

19

“W ij hebben onze relatie in het begin heel bewust stil gehou-den. Zeker wel een jaar”, vertelt Gerda. In het begin moet blijken of de relatie niet van korte duur is. Dan is de vraag

hoe reageert de organisatie. Is er sprake van belangenverstrengeling. “Dat komt omdat we allebei een financiële functie hebben. Vanuit SOB ben ik contactpersoon naar de afdeling waar Arnold werkt. Omdat we het pas na een hele tijd wereldkundig hebben gemaakt, had iedereen er wel vertrou-wen in dat wij op het werk heel professioneel zijn. Zijn we gewoon collega’s. Als ik naar de afdeling van Arnold moet voor zaken, ga ik bewust niet naar hem, maar een andere collega. Ik ben benieuwd hoe dat volgend jaar wordt na de samenvoeging van alle bedrijfsvoeringsmensen gemeentebreed. Nu zitten we nog op aparte afdelingen. Op de één of andere manier vind ik het niet zo’n fijn idee als we straks samen op één afdeling komen te zitten…”

“We houden op het werk alles zuiver zakelijk en dat kan ook prima”, ver-volgt Gerda. “Thuis hebben we het af en toe wel een keer over het werk, maar als ik erover begin spreekt Arnold mij aan dat we niet over het werk praten en andersom doe ik dat ook. Het is vooral leuk en gezellig om samen te reizen naar het werk. Dat kan ook bijna altijd.”Hoe is de liefde tussen Gerda en Arnold begonnen? Gerda: “We waren eerst gewoon collega’s van elkaar. Maar ik zat Arnold wel eens uit te dagen. Hij had een keer verteld dat hij zulke goeie Sinterklaasgedichten kon maken. Daar wilde ik dan wel eens het bewijs van zien. Nou, ik heb een prachtig gedicht van hem gekregen. Dat heb ik nog steeds en daarin nodigde hij me meteen uit om samen eens wat te gaan doen. Tja, en toen was het snel raak. Op 14 oktober 2014 zijn we getrouwd.”

GERDA & ARNOLD JUBELS

Het begon met een Sinterklaasgedicht…

liefde op het werk

MET HET OOG OP AMERSFOORT

Speciaal voor medewerkers van de gemeente Amersfoort is dit schitterende fotoboek te bestellen voor een actieprijs van €17,50.Deze actie duurt tot 1 februari 2015! Het boek is te bestellen door een e-mail te sturen naar Marcel Bakker, me.bakker@amersfoort.nl

€17,50

20

Passie en compassie voor

het sociale domein

DOOR JOOST VAN RAVESTEYN EN MONIQUE PELTENBURG

column

Heel 2014 heeft in het teken gestaan van de voor-bereidingen om op 1 januari 2015 alle nieuwe taken ten aanzien van jeugdzorg, zorg, en werk & inkomen goed te kunnen vervullen. En het is zelfs meer dan alleen goed vervullen: met hart en ziel

is gewerkt aan beweging, een ander perspectief en een nieuwe aanpak om de zorg en ondersteuning te gaan organiseren. Daar heeft iedereen nu wel wat over gehoord, binnen en buiten dit huis. In de media is het ook voortdurend onderwerp van ge-sprek. Vaak vanwege alle zorgen die er zijn en leven. Heel soms wordt duidelijk dat er ook echte mooie kansen liggen om zaken anders en beter te doen ondanks dat het met minder geld moet.Passie was nodig om de energie te blijven mobiliseren om alle stappen te blijven zetten die nodig waren, om onbekende pa-den te betreden, onze weg te zoeken en te experimenteren. Want die paden waren nieuw en het zoeken was soms frustre-rend. Maar altijd was te zien dat mensen geloofden in het doel en het de moeite waard vonden. En dus ging ieder voor en ach-ter de schermen onverstoorbaar door. Compassie was nodig om binnen de grenzen van de wet, de ruimte te benutten om zaken zo vorm te geven dat het past bij de stad met een hart die we nog steeds willen zijn en bij wat onze inwoners nodig hebben. De bezuinigingen dwingen soms tot moeilijke keuzes, en dan is inlevingsvermogen en een open houding nodig om een balans te vinden tussen ondersteunen en mensen vragen om zelf steun te organiseren. Maar altijd met compassie, zij die het niet zelf redden en geen vangnet hebben blijven we helpen.Nu staan we bijna op de drempel van het nieuwe jaar. Een mijl-paal die we met passie en compassie hebben bereikt. En na het bereiken daarvan zullen we met passie en compassie voort moeten om de beweging in het sociale domein ook echt te kun-nen gaan maken.

GEZONDHEIDS- EN WELZIJNSCENTRUM CARE FOR WOMEN

Sinds januari 2012 is Amersfoort een uniek gezondheidscentrum speciaal voor vrouwen rijker: Care For Women. Vrouwen van alle leeftijden kunnen hier terecht voor speciale therapeutische en wellnessbehandelingen toegespitst op de behoefte van de vrouw. Onze therapeuten en specialisten staan klaar om u te verwelkomen in een warme sfeervolle ambiance om u op profesionele wijze te ondersteunen bij vragen op het gebied van gezondheid en welzijn. Bij Care for Women werken reguliere en complementaire zorg nauw samen voor een integrale aanpak.. Uw gezondheid en welzijn als vrouw staan voorop!

VVV BONNENU kunt in ons centrum uw VVV bonnen verzilveren voor een consult of behandeling naar keuze; waaronder psychologie, iriscopie, acupunctuur, voedingsadvies, edelsteenbehandeling en massages. U kunt ook bij ons terecht voor diverse schoonheidsbehandelingen, manicure en pedicure. Bij Carefor Women vindt u ook een Ayurvedisch Health & Wellness Spa voor een unieke SUNDÃRI anti-aging gezichts- en lichaamsmassages, een Ayurvedische consult, of cosmetische acupunctuur, om uw optimale gezondheid en jeugdige uitstraling te behouden.. Afslanken kan in de Afslankstudio Gracili, waar wordt gewerkt met de effectieve Bailine methode. U kunt hier ook terecht voor pijnbestrijding.

MEER INFORMATIEVoor uitgebreide informatie over de therapieën, diensten en achtergronden van de dienstverleners kunt u de website van Gezondheidscentrum Care for Women bezoeken: www.careforwomencentrum.nl.

GOEDE BEREIKBAARHEIDWij zijn gevestigd op loopafstand van Centraal station Amersfoort en ook kunt u gratis parkeren op eigen terrein.

21

Training werken met netwerken is een succes

De training werken met netwerken gaat hierover. In de training worden hand-vatten aangeboden om inzicht te krijgen in wat er

in een netwerk gebeurt. De vragen die aan de orde komen, gaan bijvoorbeeld over het initiatief en het eigenaarschap ervan, de fase waarin een netwerk zich bevindt en wie je nodig hebt in welke fase, de samenstelling van het netwerk,

de verschillende rollen in een netwerk en de posities van actoren.

Wat heeft de training inmiddels al op-geleverd. Drie deelnemers uit de laatste training aan het woord.

Margriet van der Heijden, bewoner en bestuurslid Elisabeth Groen. “De training leverde mij verschillende inzichten op. Bijvoorbeeld de vraag of wij bij Elisa-

beth Groen in de verschillende fasen wel de juiste mensen ‘in huis’ hebben met de kennis en vaardigheden die no-dig zijn. Zodat we het Elisabeth Groen project van begin tot eind goed kunnen uitvoeren. Te beginnen met de enthou-siaste creatieve mensen om de ideeën te vormen, tot en met mensen die de uiteindelijke uitvoering in alle details op zich nemen. Ik heb ook veel gehad aan het begrip ‘schakels’ in de netwerk-

DOOR IRIS VAN VEEN • FOTO’S PETRA VAN SCHAIK

Onze gemeente werkt steeds vaker in netwerken met maatschappelijk partners om ambities die we samen voor de stad hebben waar te maken. Deze netwerken laten zich niet aansturen als beheersbare projecten. Daarom is continue aandacht voor het proces in een netwerk cruciaal.

training

V.l.n.r. Hiske Land, Ernst Beitler en Margriet van der Heijden

22

analyse: je kunt bij wijze van spreken deur aan deur flye-ren, maar je kunt ook contact zoeken met aanverwante organisaties die een achterban hebben. Zo kun je gemakkelij-ker meer mensen bereiken.”

Ernst Beitler, wijkbeheerder bij de gemeente: “De training heeft mij inzicht gegeven in de verschillende stadia van pro-cessen en de valkuilen die daar-door kunnen ontstaan vanuit de individuele rolopvattingen. De samenstelling van de groep sprak mij aan, waarbij weder-zijds respect en vertrouwen de basis vormde. Dat maakte het voor mij mogelijk om op een totaal andere manier naar netwerkprocessen te kijken.”

Hiske Land, raadslid Groen Links: “ Deze training gaf mij

een beter inzicht waarom samenwerken in groepen zo lastig kan zijn. Je oefent tijdens de training niet alleen met analysemodellen, maar juist ook met de middelen die je kunt inzetten om een proces vlot te trekken, bij te sturen of om gezamenlijk tot de con-clusie te komen dat een stap terug nodig is. De innovatiespi-raal en de tijdlijnmethode heb ik inmiddels al een paar keer gebruikt! De gemixte samen-stelling van raadsleden, be-woners en ambtenaren werkt heel goed. Omdat je juist bij deze training een gezamenlijk repertoire opbouwt om samen te werken. Ik vond de samen-stelling buitengewoon waarde-vol en kan andere raadsleden van harte aanbevelen zich te melden voor een volgende training.”

DOWNEY’S

Graag zou ik ons bedrijf aan U willen voorstellen: Wij zijn Downey’s Coffee and Tea.

Downey’s is een particulier initiatief waar mensen met een verstandelijke beperking eenvolwaardige werkplek in de maatschappij hebben.Wij kijken naar wat mensen wél kunnen en bieden

onze medewerkers daarbij de juiste begeleiding, opleiding en training die hen in staat stellen zichzelf

te ontwikkelen.

Wij zijn volledig zelfstandig en krijgen geen overheidssubsidie. Voor de financiering zijn wij

afhankelijk vande omzet van ons restaurant en van giften. Daarom heeft Downey’s graag vrienden die

ons financieel willen ondersteunen.

Downey’s is een eigenwijze lunchroom waar mensen kunnen genieten van een heerlijke lunch, een goede

kop koffie of thee met iets lekkers. In Downey’s ontvangen wij de gasten op onze eigen wijze. Open

en eerlijk, vanuit onze kracht en met onze beperking.

“Wij” zijn in de eerste plaats de medewerkers. Zij stijgen boven zichzelf uit. Dat is ook precies het

doel van dit particuliere initiatief.

Aanmelden voor de training kan via

Amersfoortse Loopbaan Academie (ALA).

Raadsleden kunnen zich aanmelden via de griffie.

23

Op blind date voor je werk

DOOR INA LOOVERS EN BEN VAN KONINGSVELD • FOTO’S RUUD VAN DER GRAAF

‘Graag wil ik je uitnodigen voor een blind date. Het is niet een gebruikelijke blind date, maar een zoge-noemde professionele blind date, gerelateerd aan jouw werk. Tijdens de date proberen jullie erachter te komen waarom jullie een match zijn, of niet.’ Deze uitnodiging ontvingen Ina Loovers (hoofd Wijkteams) en Ben van Koningsveld (gemeenteraadslid), zonder dat ze het van elkaar wisten. Beiden zeiden meteen

enthousiast ‘ja’ en waren erg benieuwd wie hun date zou zijn. Op 25 november was het zo ver. Ina en Ben ontmoetten elkaar voor een lunch in Hoog Vuur. Lees hieronder hoe zij dit beleefd hebben.

blind date

Gemeenteraadslid Ben van Koningsveld: ‘Leuke match met Mevrouw Wijkteams’Een zakelijke blind date, geen idee wat ik kan verwachten. Ik snijd mezelf vlak voor vertrek nog even in m’n lip. Licht balend en voorname-lijk erg benieuwd fiets ik naar restaurant Hoog Vuur. Ik had direct ‘ja’ gezegd tegen het idee, omdat mijns inziens nagenoeg elk contact van raadsleden met ambtenaren positief bijdraagt aan de samenwerking. M’n blind date is er net iets eerder dan ik en het is Ina Loovers. “Mevrouw Wijkteams”, ik vind de match nu al leuk. Mede omdat ik me in de raad meer dan eens kritisch heb uitgelaten over de STIP’s en wijkteams kan dit gesprek een inhoudelijk toege-voegde waarde hebben. Ik kende Ina van naam, maar had nog niet eerder met haar gesproken.

We praten even over hoe we hier ‘carrière-technisch’ gekomen zijn, het spreekwoor-delijke ijs is gebroken en algauw kunnen we het niet laten om inhoudelijk de diepte in te gaan. Heel even staat er een denkbeeldige muur tussen ons in, raadslid versus ambte-naar. Maar gaande het gesprek worden we al snel mede-eigenaar van elkaars overwe-gingen en twijfels. We merken op dat we beiden hetzelfde doel voor ogen hebben: de stad beter maken dan zij al is. Ondanks dat je dat eigenlijk al weet, is het mooi om dit in persona bevestigd zien worden.

Het lijkt er op alsof we beiden de toege-voegde waarde van zulke (andersoortige)

ontmoetingen inzien. We moeten als raad anders betrokken worden bij de ambtenaren. Het mede-eigenaar worden van elkaars overwegingen kan een

hoop bestuurlijke frustratie (van beide kanten) voorkomen. Ina en

ik nemen nog een laatste glas jus d’orange en maken een deal: we gaan de

kar trekken om ambtenaren en raad anders en voornamelijk beter met elkaar om te laten gaan. Wordt vervolgd…

Kwartiermaker Wijkteams Ina Loovers: ‘Graag een vervolg!’“Wat is de grootste valkuil van de wijk-teams”, vraagt Ben van Koningsveld meteen aan mij. “Oei”, denk ik meteen. Een vertrouwd mechanisme treedt in werking. Hoe open kun je je uitspreken naar een raadslid? We zitten ongeveer tien minuten aan een tafeltje in Hoog Vuur, in De Nieuwe Stad. Een mooie plek in Amersfoort. We kennen elkaar van gezicht, maar hebben nog nooit uitgebreid van gedachten gewis-seld. Eerst vertellen we elkaar wat over onze roots en relatie. Allebei hebben we een (Nederlandse) partner ontmoet tijdens de vakantie in respectievelijk Australië en Italië. Ook de overstap van Ben naar het CDA raken we aan. Hij voelt zich er thuis. Beiden voelen we ons thuis in Amersfoort, de stad met de menselijke maat: dat is iets wat we gemeen hebben.

Terug naar de vraag van Ben over de grootste valkuil van de wijkteams. Gelukkig bestaat

er een mooi ander woord: dilemma. Daar voel ik me een stuk beter bij en het opent genoeg perspectief voor een gesprek. Ik vertel Ben dat we met het opzetten van de wijkteams een huzarenstukje leveren. Niet alleen het vormen van de teams door een goede werving en selectie, maar ook een bezuiniging realiseren die de rijksoverheid oplegt. De 160 man tellende afdeling gaat ervoor zorgen dat inwoners met een onder-steunings- of zorgvraag geholpen worden. Daarbij loop je tegen allerlei dilemma’s (geen valkuilen) aan, die je moet oplossen. Je wilt bijvoorbeeld de wijkteams goed faciliteren en ondersteunen bij hun werk en niet hinderen met allerlei administratieve regeldruk, maar toch hebben we besloten dat de beschikkingen door de wijkteamle-den zelf worden aangemaakt.

Ik besluit Ben deelgenoot te maken van mijn aarzeling om zijn vraag zonder reserve te beantwoorden. In een politiek gestuurde organisatie is er altijd wel een spanningsveld tussen ambtenaren en de gemeenteraad. Dat kan echt anders vind ik, ondanks dat er (partij)politieke belangen spelen en we vanuit een andere rol werken. Ik wil het liefst een relatie met de raad

waarin het ‘normaler’ is dat je vraag-stukken verkent zonder de dwang

van de ‘stukken’. Dat vraagt wel wederzijdse openheid en vertrouwen.

Een boeiend gesprek, dat nog niet afgerond is. We spreken

af dat we verder gaan uitdiepen wat we meer in samenspel kun-

nen doen: graag een vervolg!

24

25

Hoe het afliep met de katjes van de burgemeester

Aan dierenliefde geen gebrek, zo bleek. Heel wat geïnteres-seerden meldden zich. Soms voor zich-

zelf, maar de meesten voor een ander. Leerplichtambtenaar Anita van Griethuijsen vertelt: “Mijn va-der is gek op dieren, maar mijn ou-ders hebben al jaren geen huisdier meer. Toen ik de advertentie zag, dacht ik, ik hak de knoop gewoon voor hen door!” Zo is een van de katjes bij Anita’s ouders terechtge-komen. Met een heuse speurtocht, uitgezet door haar neefje van 7 jaar, werd haar vader naar zijn ver-rassing geleid. “Mijn moeder had van tevoren ingestemd, maar dat zij ook zo verliefd zou worden had ik niet verwacht. Ze praten zelfs te-gen het beestje. Mijn ouders heb-ben het katje Meya genoemd. Dat is Swahili voor burgemeester!”Het tweede witte katje draagt in-middels ook een Afrikaanse naam: Paka. Dat is Keniaans voor poes. Ook Paka kreeg een zeer warm welkom bij haar nieuwe eigenaar: de schoonmoeder van Nico Op-stelten. Zij geniet volop van haar nieuwe gezelschap. Het inspireer-de Nico zelfs tot een gedicht – vol-ledig in decembersfeer.

DOOR DORIEN BOUWMAN

Het is met stip het populairste onderdeel van ons intranet: Vraag en aanbod. Achter dit kleine blokje schuilt een levendige handel in

tuintegels, kinderzitjes en cirkelzagen en wordt menig mysterie rond verdwenen spullen opgelost. Vraag jij je ook wel eens af: ‘Hoe zou het

toch afgelopen zijn met…?’ Wij zoeken het voor je uit.

het verhaal achter...

En de burgemeester, mist hij de katjes al? “Het is mooi om te lezen dat twee van de vier poesjes via het stadhuis-circuit een goed thuis hebben gevonden,” zegt hij. “Van de week zeiden Marica en ik tegen elkaar dat het goed is dat de poesjes niet meer bij ons wonen. Hun moe-der, Bibi Sofie, was er namelijk he-lemaal klaar mee. En Karel, de rode stiefvader, heeft z’n plek in huis weer hervonden!”

27-8-2014 14:19 Gezocht: lief thuis voor twee spierwitte katjesBegin april geboren in huize Bolsius: twee witte katjes (v) (uit een nest van vier). Goed tehuis gezocht.

Op een koude en regenachtige dag,waarop Amersfoort geen herfstlicht zag,las ik een alleropmerkelijkst bericht:Hetgeen tot ons allen was gericht.

‘Er zijn kinderen geboren!Zacht en wit, met kleine oren.Ze zijn nog blind en ongeschorenMaar ach zo lief, als nooit tevoren.Een heel nest vol, da’s nogal wat,Wie heeft er plaats voor zo’n kleine schat?’Wie o wie, wie leest erDees’ oproep van uw burgemeester?’

Nou ik dus, en ik sprong opAls een schimmel haast, zó in galop.Ik wist een perfect adresjeVoor een poesje uit dit nestje.Een groot stuk land, een warme bankEn anderzijds zeer grote dank:Want ik ken iemand met een stil verlangen Naar wat zacht gespin, uit de schoot gevangen, Een aaitje hier, een kroeltje daar In Stroe ja, zonder stadsgevaar.

Dus gingen wij samen op bezoek,Bij Bolsius en de moederkloek.Daar vonden twee zielen bij elkander de vreugd Dat deed uw collega’s zeker deugd.Want hoe prachtig is ons aller intranetWaar zo nu en dan iets op wordt gezet.Het doet springen en dansen, spinnen, miauwen, Zodat wij ook in bittere kou kunnen vertrouwen Op ware verbinding, want dáár kun je op bouwen!

26

De vooroordelen over de ambtenaar!Sinds begin oktober dit jaar heeft de gemeente Amersfoort drie jonge ambtenaren ofwel ‘trainees’ in dienst. Zij maken deel uit van een tweejarig regionaal traineeprogramma dat is opgezet in samenwer-king met de gemeente Utrecht en provincie Utrecht. Het doel van het traineeprogramma is om talent-

volle jonge mensen aan te trekken en te binden aan onze gemeentelijke organisatie. In deze column ma-ken wij kennis met onze trainees en vertellen zij wat ze vinden van de vooroordelen over de ambtenaar.

traineesONZE TRAINEES AAN HET WOORD:

Maurice Reinink: ‘Een ambtenaar is er niet voor de burger.’Dat is een van de vooroordelen die ik vaak te horen krijg. Zo zouden procedures te lang zijn. Ambtenaren zouden niet flexi-bel zijn en moeilijk te bereiken. Om maar een aantal argumenten te benoemen.Het is mij juist opgevallen dat de mate van klantgerichtheid en flexibiliteit van de Amersfoortse ambtenaren erg hoog is. Er zijn veel initiatieven om de werkproce-dures zo snel en flexibel mogelijk te laten functioneren. Een goed initiatief hierin vind ik het gebruik van de Lean Six Sigma methodiek om de effectiviteit van onze organisatie te vergroten. Deze methode wordt al op veel interne procedures toe-gepast. Als trainee op de afdeling project-ontwikkeling zie ik dit ook terugkomen. Bijvoorbeeld op het proces rondom de kapvergunning.Dat ambtenaren moeilijk te bereiken zijn voor de burger is ook niet waar. Het KCC staat de burger zo snel en zo goed moge-lijk te woord, waarin de klantgerichtheid centraal staat. Wanneer een beller meer wil weten over een bepaald project wordt hij doorverbonden met de desbetreffende ambtenaar. Tijdens de rondleiding voor nieuwe medewerkers heeft het KCC mij positief verrast. Dat de burger van het kastje naar de muur wordt gestuurd ‘wat vaak wordt beweerd’ is dus niet waar. Ten slotte blijkt ook uit de hoge mate van participatie binnen de gemeente, dat zij veel belang hecht aan wat er leeft in de stad. Of dit nu via social media, de website, een brief of via een inloopavond van een project is, de burger wordt erbij betrokken. De input van de burger wordt vervolgens zo goed mogelijk verwerkt in het ontwerp.

Femke van Hamersveld: ‘De ambtenaar weet positief te verrassen!’‘Uhm, even serieus... word jij ambte-naar?’, vroeg een van mijn vrienden voorzichtig. Een geschater ontplofte toen ik ‘ja’ antwoordde en de ene na de andere grap om mijn oren vloog. ‘Goh, de amb-tenaar in drukke tijden! Met name op maandag want dan moet je drie blaadjes van de kalender scheuren’. Terwijl ik nog niet eens als trainee bij Bureau Regio Amersfoort was begonnen, was ik al wel binnen no-time bekend met de vooroordelen over de ambtenaar. Wat ik echter ook heel snel doorhad, waren de vele initiatieven binnen het gemeentewe-zen die mij zeer positief verrasten. Neem het mooie voorbeeld van de Seri-ous Ambtenaar. Het concept dat is begon-nen als een initiatief van de finalisten van de ‘Jonge Ambtenaar van het Jaar’. Hierbij doneert een opdrachtgever €5.000 aan een goed doel en in ruil daarvoor worden er goede ideeën ontwikkeld door ambtenaren die aansluiten op het vraag-stuk van de donateur. Vorig jaar bracht dit maar liefst meer dan 370.000 euro op. Een ander initiatief wat mij zeer verrast, is het werkende flexportaal binnen de gemeente Amersfoort. Sinds deze zomer zijn er al 60 collega’s die zich als flexwer-ker hebben opgegeven en op een andere plek in de organisatie waarde kunnen toevoegen. In deze korte tijd zijn er al 20 ‘matches’ gemaakt. Als je het mij vraagt bieden de vooroorde-len die menigeen heeft juist kansen om positief te verrassen en verschil te maken in onze maatschappij. Wie had dat ge-dacht: de luie en saaie ambtenaar als ‘the underdog’ van de toekomst? Dat smaakt naar meer!

Steven de Roode: De ambtenaar “anno nu” is volop in beweging, laat ik daar eens bij stilstaan.“Ambtenaren in beweging?” “Het loopje van en naar de koffieautomaat bedoel je zeker? “ Wie kent het vooroordeel niet. “Makkelijk scoren” zou Johan Derk-sen hierop antwoorden. En ik ben het voor deze keer eens met hem eens. Alhoewel, het feit dat ik op mijn eerste werkdag meteen met termen als 0071, 0011 en 0875 (de kenner weet waar ik het over heb) werd geconfronteerd, maakte mij duidelijk dat de weg naar de koffie voor velen een vertrouwde weg is.Misschien is dit ook wel een van de weinige wegen die op dit moment rustig wordt bewandeld. Ik zie namelijk dat de vele veranderingen (zowel intern als extern) een ieder aan boord van een intercity heeft gebracht. Op weg naar het eindstation dat meer en meer in zicht komt. Juist tijdens zo’n traject kan een goed gesprek met een 0875 of een 0071 inspirerend zijn. Ik moedig een ieder aan om dat dan ook vooral te blijven doen. Verder praten? Mail me (ik zorg voor de koffie).

27

Liefdewerk – oud papier

DOOR MARIE-JOSÉ VAN HOEVELAAK

Een van de Lean-tools om een werkplek op te ruimen en prettiger te maken is 5S. 5S staat voor – vrij vertaald uit het Japans - sorteren, schikken, schoonmaken, standaardiseren en standhouden. Dit werkt ook in een kantooromgeving: de afdeling Bezwaar en Beroep van SZ heeft 5S grondig toegepast (zie foto’s).

lean

LIEFDEWERKDe afdeling Bezwaar en Beroep van SZ behandelt alle bezwaren die binnenkomen na een beslissing die door de hoofdafdeling Sociale Zekerheid is genomen. Iemand is het bijvoorbeeld niet eens met de hoogte van een uitkering, of met een arbeidsverplichting, of met het feit dat er iets terugbetaald moet worden. Er is een hoge werkdruk: bezwaren komen dagelijks binnen, weke-lijks is er een hoorzitting gepland en er zijn zo’n 100 beroepszaken (bij de rechtbank) per jaar.

Lean – dat staat voor in één keer goed: waarom worden besluiten niet in één keer goed genomen, zodat er überhaupt geen bezwaar gemaakt hoeft te worden?“Veel besluiten zijn goed. Maar ook als besluiten juist zijn wordt er bezwaar gemaakt. Dat is immers een goed recht. In sommige gevallen is een besluit inderdaad niet goed of komt belangrijke informatie pas later beschikbaar. Een derde deel van de ingediende bezwaren is gegrond of deels gegrond. Iedere zaak is uniek en voor de betrokkene van groot belang: het gaat om het inkomen, een basale levensbehoefte!”

Wat willen jullie bereiken met Lean?“Naast alle andere verbeteringen is ‘een opgeruimde werkplek’ een verbeterdoel. Dat klinkt eenvoudiger dan het is: partijen waar wij mee te maken hebben (commissie SZ, Rechtbank) werken nog met papier. Wij bewaren daarom een kopie van het procesdossier, totdat diverse termijnen zijn verstreken. Dit vraagt een gedegen aanpak qua opslag. Door de hoge werkdruk is een achterstand ontstaan in het opruimen van afgehandelde dossiers en andere stukken.”

OUD PAPIER“Er is een enorme slag gemaakt: tijdens twee volle dagen (speciaal hiervoor vrijgemaakt) is de complete afdeling op z’n kop gezet. Er is keihard gewerkt om alles in één keer goed aan te pakken. Aanvan-kelijk voorzichtig, maar al snel met stapels tegelijk werden de grote papiercontainers gevuld: complete jaargangen wetboeken, naslag-werken, dossiers, kopieën, jurisprudentie, commissiestukken en alles wat verder maar in onze handen terechtkwam... Resultaat: zes containers vol papier, maar vooral nieuwe en opgeruimde kasten met een logische indeling. Lege vensterbanken (de ramen kunnen weer gelapt!) en bureaus. Dossiers zijn overzichtelijk opgeborgen. Er is overzicht, en daardoor rust. Uiteindelijk waren het ook ‘twee fantastische dagen’ die het totale Leantraject een flinke zwieper de goede kant op geven.”

LEAN SIX SIGMA EN DE ORGANISATIEONTWIKKELING

Lean Six Sigma (LSS) heeft een duidelijke plek in onze organisatieontwikkeling. Het gaat niet alleen over het verbeteren van processen, maar ook over een effec-tievere en efficiëntere manier van samenwerken en aansturen. Door ons werk lean in te richten komt er rust en wordt de werkdruk verminderd. Dat is goed voor ons allemaal en voor onze dienstverlening naar de bewoners en bedrijven in het bijzonder.

28

Bij het concert van Tina Turner sprong de vonk over

ELS VAN KOOTEN EN ARNO GOOSSENS liefde op het werk

Hoe het is om een relatie op je werk te heb-ben? “Leuk en ingewikkeld tegelijk”, zegt Arno Goossens. “Leuk is dat je partner zich kan inleven in wat je op je werk meemaakt en doet. Je kent elkaars werkomgeving en

snapt de verhalen waarmee de ander thuis komt. Je kunt ook klankborden. Voor een deel hebben we dezelfde inte-resses; we snappen elkaars belevingswereld. Ingewikkeld is dat we in het werk soms met elkaar te maken hebben en allebei vanuit onze eigen afdeling andere belangen hebben. Dat leidde in het begin van onze relatie nog wel eens tot stevige discussies thuis op de bank. Daar zijn we op een gegeven moment mee gestopt. We werken thuis niet. Als we samen moeten discussiëren of praten over ons werk, dan doen we dat op het stadhuis. Els vult aan: “Tijdens het eten hebben we het natuurlijk wel eens over het werk, maar daarna is het ook klaar. We voeren er thuis geen inhoudelijke gesprekken over.”Voor Els van Kooten is met je partner samen naar het werk gaan en samen bij dezelfde organisatie werken helemaal

niet vreemd. “Ik ben ermee opgegroeid. Mijn ouders had-den een winkel en werkten altijd samen. Soms werk ik met Arno samen in een project, maar daar maken we wel keu-zes in. Het is juist fijn dat we elkaar niet voortdurend op ons werk zien. We hebben in het stadhuis ook onze eigen wereld.”Arno: “Heel leuk is, dat als we samen op pad zijn we op dezelfde manier naar onze omgeving kijken. We zitten allebei in de stedelijke ontwikkeling en maken graag ste-dentrips. Dan kiezen we doorgaans een andere route door de stad dan een toerist normaliter zou doen. Wij houden ervan om over ons vak te praten en zo door een stad rond te lopen. We hebben het over routes en gebouwen en veel minder over bijvoorbeeld winkels.”Hoe onze relatie is begonnen? Els: “Het is bij ons gekomen nadat we samen naar een concert van Tina Turner zijn geweest. Als collega’s en vakgenoten voerden we al vaak lange gesprekken en daar kwam een keer een avondje uit van. En toen bleek dat we het met elkaar nog leuker von-den dan het al was.”

SPECIAAL VOOR DE VVV KLANTEN!

Bestel nu je kaarten voor Suikertantes met je VVV bonnen (alleen te verzilveren bij het VVV Amersfoort) en ontvang een exclusieve uitnodiging voor de speciale filmpremière van Suikertantes.Elke voorstelling van Holland Opera wordt uitgebracht op DVD; samen met de cast ben je getuige van het eindresultaat wat wordt getoond op groot doek in theater de Veerensmederij (achter het Centraal Station van Amersfoort). De uitnodiging wordt verstuurd als de DVD is gemaakt.

29

‘Ik ben wel in voor kolderiek, maar zet geen

cowboyhoed op’

DOOR SIMONE DE JONG & FOKKEMIJN VERWERS • FOTO’S: ELS ‘T LAM

Nel wordt ook wel ‘BABS’ genoemd: Buitengewoon Ambtenaar Burgerlijke Stand. Elk jaar trouwt Nel van Rietschoten tientallen paren in Amersfoort en Nijkerk. Met recht een ‘ambtenaar van de liefde’, dus zeer passend in deze speciale Kersteditie. In september trouwde zij Jan-Willem en Erica van den Brink. Dat gebeurde bij Dutch Ballooning aan de Genestetlaan, een van de officiële trouwlocaties van Amersfoort.

buitenste binnen

NEL VAN RIETSCHOTEN:

JAN WILLEM VAN DEN BRINK

Hoe gaat dat eigenlijk, als je wilt trouwen?Eerst ga je in ondertrouw bij een ambtenaar op het stadhuis. Dan moet je direct allerlei zaken doorgeven, zoals welke trouwdatum en -locatie je hebt gekozen, wat voor trouwboekje je wilt en je kunt doorgeven of je een voorkeur hebt voor een van de trouwambtenaren. Wij had-den geen specifieke persoon in gedachten, maar hebben wel aangegeven dat we de officiële trouwceremonie kort wilden houden. Daarna belde Nel ons met de uitnodiging eens te komen praten over onze wensen.

Werd er tegemoet gekomen aan jullie speciale wensen?We hadden denk ik geen heel ingewikkelde wensen, maar wel een duidelijk beeld van hoe we het wilden. En voor ons was het belangrijk dat we na onze trouwbelofte, het officiële deel, genoeg tijd zouden overhouden voor een eigen programma op dezelfde locatie. Dat was een soort kerkdienst, een ‘viering van de liefde’. Nel had gelukkig al via de ambtenaar op het stadhuis gehoord dat wij het eer-ste deel kort wilden houden en vond dat geen probleem. Ze heeft iedereen welkom geheten en een kort verhaal gehouden.

Op welke manier werden jullie voorbereid op de trouwceremonie?Tijdens onze afspraak met Nel werd bijvoorbeeld verteld op welke verschillende manieren je het ja-woord kunt geven. Wij hebben dat vrij eenvoudig gehouden, omdat we daarna nog een extra viering hadden. Ze vroeg ook wat we vooral niet wilden en welke zaken we liever niet genoemd wilden hebben tijdens de ceremonie. Verder stelde Nel veel vragen, om meer over ons te weten te komen. Bijvoorbeeld hoe we elkaar hebben ontmoet: via een wederzijdse vriendin die ons aan elkaar heeft voorge-steld. Ze dacht dat wij goed bij elkaar zouden passen en dat bleek te kloppen!

Hoe kijken je terug op jullie bruiloft?Het was een hele mooie dag, ook omdat we veel geluk hadden met het weer. We hebben zelf kunnen kiezen hoe we de trouw-ceremonie wilden invullen en dat was belangrijk voor ons.

NEL VAN RIETSCHOTEN

Hoe is dat, trouwambtenaar zijn? Ik vind het ontzettend leuk werk. Ik ben begonnen in Hoe-velaken, bijna 25 jaar geleden. Drie jaar later ben ik ook huwelijken gaan voltrekken in Amersfoort. Ik dacht toen dat ze mij niet wilden hebben. Ik was al 40! Het aantal huwelij-

30

ken neemt wel enorm af vanwege de recessie. Voorheen had ik vijf huwelijken per week, nu eentje. In Amersfoort zijn veel trouwambtenaren en sinds kort zijn er wat jongere mensen bij gekomen, omdat bruidsparen dat belangrijk blijken te vinden.

De gemeente heeft vast allerlei regels opgesteld. Wat vind je daar van? De gemeente heeft geen regels waar ik me niet in kan vinden. Je mag geen duiven loslaten, die blijven rondom het stadhuis cirkelen en gaan dood. Ook mag je niet strooien. Ik begrijp dat wel, want het geeft bij regen veel plakzooi en de bodes mogen alles opruimen. Het bruidspaar krijgt van tevo-ren informatie. Als de regels maar duidelijk zijn, dan reageren mensen daar prima op.

Kun je tegemoet komen aan de wensen van het bruidspaar? Je probeert zoveel mogelijk tegemoet te komen aan de wen-sen. Soms komen zieke familieleden in bed naar de plech-tigheid. Dat soort bijzonderheden stem ik af met de bodes. Maar je kunt niet in alles meegaan. Het moet wel een serieus moment blijven. Ik ben wel in voor kolderiek, maar ik zet geen cowboyhoed op. Ik ben daar om een huwelijk te voltrek-ken. Niet om een feestje te bouwen.

Je kent het bruidspaar niet. Toch verwachten ze dat je een persoonlijk verhaal vertelt. Hoe doe je dat?Ik nodig het bruidspaar bij mij thuis uit. Sommige babs’en sturen vragenlijstjes op, daar ben ik niet van. Ik wil zien wat de reactie en emotie zijn, en wanneer ze hun zakdoek tevoorschijn halen. Ik stel vooral vragen. Waarom wil je trou-wen? Waarom is hij dan zo bijzonder? Dat vertel je elkaar niet zo maar. Ik probeer in de huid van het bruidspaar te kruipen en hun persoonlijke verhaal te vertellen. Erica en Jan Willem wilden een heel korte toespraak, dat vind ik prima. Ik vond het bijzonder dat ze mij uitnodigden bij de zegenvie-ring daarna.

Heb je ook tips over de liefde voor het bruidspaar (en collega’s op het stadhuis)? Ik geef het bruidspaar nooit een boodschap mee. Ik hoef ook niet te onderzoeken of mensen genoeg van elkaar houden. Op het stadhuis hebben ze te maken met schijnhuwelijken, wij gelukkig niet. Jan Willem en Erica stonden op positieve manier in het leven, ze spreken hun liefde ook naar elkaar uit. Als ik het over de liefde heb, dan kijk ik in de Van Dale. Daar staat dat het een zelfstandig naamwoord is. Daar ben ik het helemaal niet mee eens: het is een werkwoord. Ja zeg-gen doe je niet alleen vandaag, je werkt er iedere dag aan.

31

In het oude stadhuis komen samenwerking en

passie samen

Tijdens het maken van dit verhaal is de opknapbeurt nog in volle gang, maar als je dit leest is de verhuizing al achter de rug. De griffie, de raadsfracties en de rekenkamercommissie zijn begin december verhuisd van de begane grond in het stadhuis naar het oude stadhuis: een rijksmonument dat in 1780 werd gebouwd voor Abraham Cohen. Ook Bureau Regio Amersfoort werkt in dit gebouw. Een werkplek om best een beetje jaloers op te zijn. Tot stand gekomen door een nauwe samenwerking tussen de griffie, facilitaire zaken en monumentenzorg.

verhuizing

Aan het gebouw is noodza-kelijk onderhoud gepleegd. Afgezien van de trouwza-len zijn vrijwel alle ruimtes voorzien van nieuw tapijt,

behang of een lik verf. Een aantal originele elementen is weer terug gebracht. Om er-voor te zorgen dat de kamers bij de stijl van het rijksmonument passen, werd architec-tenbureau OOK in de arm genomen voor de stoffering, het tapijt, de wandafwerking en de verlichting. Facilitaire Zaken nam het voortouw voor de noodzakelijke aanpas-singen op het gebied van onderhoud, ICT en beveiliging. Monumentenzorg adviseer-de over de restauratieve aspecten.

‘INSPIREREN EN ENTHOUSIASMEREN’Voor Gerard Keijzer, werkzaam bij de afdeling Monumentenzorg, heeft het oude stadhuis weer veel van zijn oude luister terug gekregen. Aan hem was de schone taak om eigenaar (gemeente) en de gebruikers van het gebouw mee te nemen in de ‘soms wonderlijke wereld’ van monumentenzorg. “We koesteren ons erfgoed, maar het is niet meer van deze

tijd om zaken dwingend op te leggen. Het gaat er vandaag de dag veel meer om als hedendaagse monumentenzorger te inspi-reren en te enthousiasmeren en goed uit te kunnen leggen wat wel en niet kan. Dat is met het oude stadshuis goed gelukt”, aldus Gerard.

KERS OP DE TAARTHet oude stadhuis was vroeger vooral een voornaam huis. “Dat is het nu weer ge-worden”, vertelt Gerard. Op de tweede ver-dieping showt hij vol trots de marmeren schouwen die in oude staat zijn hersteld. Een van de schouwen is via Marktplaats aangeschaft en geschonken door aanne-mer Van Zoelen. Maar de ‘kers op de taart’ is voor hem toch echt de voormalige se-cretarie geworden. “In deze ruimte zat het KlantContactCentrum voordat deze naar het stadhuis verhuisde. Nu is de ruimte ingericht als bibliotheek en ontmoetings-ruimte. In de afgelopen tientallen jaren was deze ruimte sleets geworden door allerlei aanpassingen. Die zijn uitgevoerd uit allerlei praktische overwegingen, maar het werd er niet mooier op. Heel jammer

vind ik het dat het daklichtraam in 1982 verwijderd is. Dat zorgde voor prachtig licht hier. Mijn droom is dat we dat raam toch ooit weer een keer kunnen terug brengen. Lang daarvoor was de ruimte wit geschilderd en onder die verf hebben we de oorspronkelijke houtimitatieverf aan-getroffen. Deze techniek werd tot het eind van de 19e eeuw toegepast, om goedkoop vurenhout op eikenhout te laten lijken. We hebben dit imitatieschilderwerk weer helemaal teruggebracht. Een geweldig staaltje vakmanschap van Ferry Ovink, zijn vader en een leerling van hen. Door ook de recentere elementen als pantry, radia-torbetimmeringen, trap en stucwerk te schilderen is er weer een eenheid ontstaan en heeft de secretarie haar oorspronkelijke grandeur teruggekregen.”

KOM KIJKENVoor medewerkers die het met eigen ogen willen bekijken, geldt: kom vooral kijken in het oude stadhuis! De collega’s van de raadsgriffie, rekenkamercommissie en Bureau Regio Amersfoort heten je van harte welkom.

DOOR GERARD KEIJZER, ELS VALLENTGOED EN REINA VAN DER WAL • FOTO’S: RUUD VAN DER GRAAF

32

STADHUIZEN VAN AMERSFOORT

Het allereerste stadhuis van Amersfoort, gebouwd in de middeleeuwen, stond aan de Hof. De straatnaam ‘Achter het oude stadhuis’ is daar een herinnering aan. Het stadhuis raakte in de loop der jaren in verval. Voor een nieuw onderkomen had het stadsbestuur aanvankelijk het ‘Huis met de paarse ruitjes’ aan de Zuidsingel op het oog. Dit voormalige woonhuis van Benjamin Cohen, een vermogend tabakshandelaar, bleek financieel echter geen haalbare kaart. Ook nieuwbouw op de Hof was te hoog gegrepen. Het herenhuis van Benjamin Cohens zoon, Abraham, aan Westsingel 43, bleek een alternatief. Abraham Cohen had zijn huis verkocht aan de staat en in 1818 huurde de gemeente het pand: dit werd het nieuwe stadhuis. De gemeente kocht het pand in 1829. Het was eigenlijk de derde keuze. Het toenmalige gemeentebestuur rept van ‘een gebouw op een der ongelegenste en geringste buurten der stad en verliest daardoor het aanzien van een deugdzaam stadhuis’. Het buurpand op nummer 46, genaamd In den Duitschen Keizer was, met vergunning, een bordeel. Met het gegeven dat Amersfoort garnizoenen huisvestte, moet het een levendige omgeving zijn geweest rondom het stadhuis. In 1974 verlaat het gemeentebestuur het oude stadhuis, na de bouw van een nieuw stadhuis rond het Stadhuisplein.

Meer weten over de geschiedenis van het oude stadhuis? Bekijk dan de tijdbalk op de begane grond in het oude stadhuis.

33

‘Op het werk zijn we collega’s’

liefde op het werk

Reina weet zich nog precies te herinneren wan-neer de vonk bij haar oversloeg. ‘Dat was in 1997 tijdens de in gebruikneming van het nieuwe stationsgebouw. Ik heb toen een hele tijd met Jasper staan praten en in een flits wist ik het: Dit

is hem. Daar was ik wel even van in de war’, geeft ze eerlijk toe. Reina werkte destijds als verslaggever voor de Handels-post en ‘deed’ de Amersfoortse politiek. Jasper Hoogland was werkzaam op het stadhuis als adviseur strategie.

Halverwege 1998 kregen Reina en Jasper iets met elkaar en ze zijn getrouwd in 2001. Daarna, in 2002, werden ze colle-ga’s toen Reina als communicatieadviseur in Vathorst ging werken. De beslissing om collega’s te worden hebben Jasper en Reina weloverwogen genomen. Jasper: ‘Vooraf hebben we het er uitgebreid samen over gehad. Kan dit? Willen we dit? En het antwoord was: ‘Ja, het kan, op voorwaarde dat we niet samenwerken en uit elkaars buurt zijn.’ Met Va-thorst zat Reina op ‘veilige afstand’ van het stadhuis. Toen Jasper in 2007 iets anders ging doen binnen het Stadhuis en zich ook bezig ging houden met Vathorst, ging Reina ergens anders binnen de organisatie als communicatieadviseur aan de slag.

WERK EN PRIVÉ GOED SCHEIDENNu Reina ook op het stadhuis werkt, komen ze elkaar vaker tegen, maar daar gaan ze heel bewust mee om en ze zijn er extra alert op. ‘Op het werk is Reina mijn collega’, zegt Jasper. ‘Soms zeggen mensen wel eens tegen mij: Dat heb ik met je vrouw besproken. Het klinkt dan misschien flauw als ik zeg: ‘O, je bedoelt mijn collega Reina van der Wal’, maar ik wil die dingen scheiden.’ Dat geldt niet alleen op het stadhuis, maar ook thuis in Huizen. Reina: ‘Je wilt het thuis ten slotte ook niet de hele tijd over werk hebben.’ En Jasper voegt toe: ‘Je moet ook niet alles met elkaar willen bespreken, vooral in onze situatie omdat je collega’s bent.’ Maar soms is het ook wel weer erg handig om collega’s te zijn. ‘Je kunt met elkaar meerijden en hebt dezelfde feest-jes’, zegt Reina en voegt daar lachend aan toe: ‘En als ik eens een keer een zware tas heb, dan wil Jasper die wel voor me dragen.’

Lync biedt zoveel meer…

DOOR EGBERT JAN VAN OMMEN

Onlangs is de oude en vertrouwde communi-cator op ons bureaublad van de pc en tablet vervangen door Lync . Wat is vervangen hoor ik collega’s roepen?

lync

Laat ik maar eens overslaan wat communi-cator was maar meteen vertellen wat Lync is, het is het communicatie programma dat automatisch opstart als je je pc en tablet op-start en ook onderaan in het scherm zicht-

baar is om aan te klikken . En als ik dat gedaan heb, wat kan ik dan?

Met Lync kunt je snel en eenvoudig communiceren. Hoe kan ik dan communiceren? Nou je kunt chatten, inzicht krijgen in de agenda van een ander, telefoon-nummers opzoeken, een email adres vinden en no-tities gezamenlijk bekijken terwijl je je collega via je tablet ziet (live)! Ik werd heel enthousiast toen ik dit voor het eerst zag in een demo bij ICT. Wauw dit is gaaf!

Met al deze mogelijkheden is Lync in staat je eigen persoonlijke werkstroom te ondersteunen, ongeacht of je op kantoor, thuis of onderweg bent. Mits natuur-lijk je de juiste snelheid, lees internetverbinding hebt, zoals wifi , netwerk Amersfoort of Vodafone

Hoe doe je dat in Lync? Om het je makkelijk te ma-ken, is het handig het Lync-snelmenu te gebruiken. Dat snelmenu vind je door je muis op de foto van je collega te plaatsen. Je ziet dan allerlei icoontjes ver-schijnen met uitleg wat ze betekenen en waarvoor je ze kunt gebruiken. Zo kun je dus met één klik een chatgesprek, een oproep of videogesprek starten of documenten delen of gewoon het visitekaartje van je collega bekijken. Je kunt zelfs delen wat jij op je beeldscherm hebt!

Wil me meer weten van Lync? Ga zelf op ontdekkings-tocht in Lync of bezoek de sessie die ICT over Lync or-ganiseert. Je bent welkom op dinsdag 23 december tijdens de lunchpauze. Meer informatie vind je via intranet of bij je collega’s van ICT .

Tot Lync!

REINA VAN DER WAL EN JASPER HOOGLAND

34

Gastkok in In den Vollen Pot, wat een

uitdaging!

Als hobbykok heb ik de afgelopen jaren een paar leuke dingen mogen doen zoals onder andere koken voor buurtgenoten en koken voor KeiRoze. Ik houd van koken en ik houd er ook van om mensen daar van te laten genieten.

Zo ben ik ook eens gastkok geweest bij bistro In den Vollen Pot. Dat was een geweldige uitdaging! Ik was uitgenodigd om mee te draaien met de keukenbrigade tijdens een wijn- en spijsavond met wild op het menu. Op die avond mocht ik een van mijn ei-gen recepten meenemen en bereiden. Dat is het tussengerecht geworden. Het werd goed ontvangen door de gasten. Het bij-zondere eraan is de combinatie van haas met de frisse limoen. Lekker met lintpasta.

Ik heb er die dag enorm van genoten. Het was ook bijzonder leuk om eens een kijkje in de keuken te nemen bij een restau-rant. Dat gaat er heel anders aan toe dan thuis.Het is ook keihard werken. Respect voor de horecakoks! Ik was de volgende dag gesloopt, maar wat heb ik er een energie van gekregen!

Erna van den Hooff

INGREDIËNTEN SAUS• 50 gram boter• 30 gram bloem• 1/2 liter wildfond• 1 limoen,het sap en de rasp• 1 eetl. suiker• 1/2 dl. room• zout

INGREDIËNTEN HAZENRUGFILETS• 4 hazenrugfilets• wildkruiden of zout en peper• 30 gram boter• 400 gram tagliatelle,gekookt• 4 grote champignons,gesn. en gebakken• 1/4 bosje bieslook

BEREIDEN SAUS1. Smelt de helft van de boter,voeg de bloem toe en

roer alles glad. Laat de massa ca. 2 minuten garen. Voeg de wildfond toe, breng alles aan de kook en laat de saus kort zacht pruttelen.

2. Doe in een koekenpan de rasp van de limoen en strooi de suiker er overheen. Laat de rasp op een laag vuur karameliseren en blus af met limoensap. Voeg het limoenmengsel toe aan de saus en breng deze aan de kook. Klop de room en de resterende boter door de saus. Breng de saus op smaak met zout.

BEREIDEN HAZENRUGFILETS1. Verwarm de oven voor op 175 graden2. Bestrooi de filets met wildkruiden of met zout en

peper en bak ze om en om bruin in de hete boter. Zet het vlees ca. 5 minuten in de oven.

3. Laat het vlees kort rusten en snijd het in schuine plakken.

4. Maak de tagliatelle aan met wat limoensaus. Leg op elk bord een bergje tagliatella, wat plakken hazenrugfilets,champignons en bieslook. Schenk een beetje saus om het gerecht

recept

Gebakken hazenrugfilet met limoensaus

35

Amersfoort: stad van de liefde

Amersfoort heeft alles in huis om bruidsparen een onvergetelijke trouwdag te bieden. Om dat onder de aandacht te brengen, organiseerden de gemeente Amersfoort, Citymarketing Amersfoort en tien

horecaondernemers vorig jaar een unieke trouwactie: 10 paren gaven elkaar op 11-12-’13 om 14.15 uur het jawoord, op tien verschillende locaties in de stad. De horecaondernemers en gemeente boden dit kosteloos aan

en zetten daarmee Amersfoort op de kaart als trouwstad. Hoe is het nu met de paren, een jaar later?

11-12-13 14:15 1 jaar later

Tamara & Dimitri: ‘Nu is ons gezinnetje helemaal compleet’“Wij zijn jullie dankbaar voor de onver-getelijke dag die we vorig jaar hebben mogen meemaken! Alles was zeer goed verzorgd en we kijken met veel tevredenheid terug op onze trouwdag. We hebben alle krantenknipsels en filmpjes bewaard om later aan onze dochter te kunnen laten zien. Wij zijn nog steeds even gek op elkaar en zijn intussen de trotse ouders geworden van onze prachtige prinsesje Isabella! Nu is ons gezinnetje helemaal compleet. Nogmaals bedankt voor alles.”Tamara en Dimitri trouwden in de Mon-nikendam.

Michelle & Jos: ‘Deel je liefde’“Vorig jaar rond deze tijd was het druk, maar wat had-den we er zin in! 11-12-’13 14.15: een memorabele datum die je nooit vergeet, zeker niet wanneer je trouwt met je grote liefde. Nu een jaar verder, gelukkig ge-trouwd maar in wezen niets veranderd. Ja, we zijn man en vrouw, in de ‘echt’ verbonden. Liefde is mooi, mooi om te geven, fijn om te krijgen. Laat een ieder die het goed heeft beseffen hoe goed hij/zij het wel niet heeft. Sta er eens bij stil en als het mogelijk zou zijn, probeer dan eens een stukje van je liefde te delen met degenen die het ook heel hard nodig hebben. We hadden een fan-tastische dag vorig jaar, dank je wel gemeente Amers-foort dat we de stap hebben gezet!”Michelle en Jos trouwden in Leerhotel Het Klooster.

DOOR ELS VALLENTGOED

36

Claudia & Dennis: ‘Een dag om nooit meer te vergeten!’“Time flies when you’re having fun! Het is inderdaad al weer bijna een jaar gele-den en we denken er nog vaak met veel plezier aan terug. Het zou gek zijn als ons leven er na veertien jaar verkering ineens heel anders uit zou zien. Maar elke keer als we de Onze Lieve Vrouwe-toren (onze trouwlocatie) zien en dit kan nu dus zelfs ‘s avonds, denken we weer terug aan die mooie dag. We zijn nog steeds blij dat we het op deze speciale manier hebben mogen doen en hebben veel leuke reacties gehad. Het was voor zowel ons als de kids een dag om nooit meer te vergeten!”Claudia en Dennis trouwden in de Onze Lieve Vrouwetoren, met medewerking van ‘t Kannetje.

Mirella & Patrick: ‘Alles leek op z’n plek te vallen’“We denken vaak terug aan die bijzondere dag vorig jaar. We waren nu om deze tijd nog volop bezig met alle voorbereidingen. We zijn er nog steeds heel erg trots op dat we vorig jaar zijn uitgekozen om aan jullie bijzondere actie mee te doen. We zouden alles zo weer over doen! Alles leek wel op z’n plek te vallen die dag. Het begon allemaal met het spectaculaire aanzoek in de dierentuin. Wat een camera’s kwamen er op ons af. En dan de prachtige locatie: tussen de tijgers het jawoord zeggen, wat hebben we geboft! Ook Feline heeft het er daarna nog vaak over gehad. Nogmaals bedankt!”Mirella en Patrick trouwden in DierenPark Amersfoort.

Martine & Ronald: ‘Geweldige dag op prachtige locatie’“Met veel vreugde kijken wij terug op een geweldige huwelijksdag op een prachtige locatie: de St-Aegtenkapel. Het afgelopen jaar heeft voor ons veel in het teken gestaan van werk en studie. In juni hebben wij een heerlijke boot-tocht door de grachten van Amersfoort gemaakt met alle mensen die ons zo bijzonder hebben geholpen met het mogelijk maken van deze geweldige dag! Kortom, echt een dag om nooit meer te vergeten! 11-12-13!”Ronald en Martine trouwden in de St-Aegtenkapel.

Erik Wardekker Fotografie

37

Hilde & Shannon: ‘Met onze huwelijksreis naar Ierland ging een lang gekoesterde wens in vervulling’“Een hoogtepunt van onze trouwdag was de entree in de trouwzaal bij Zandfoort aan de Eem. Ons nummer ‘Thunderroad’ van Bruce Springsteen werd gedraaid en onze familie en vrienden juichten ons toe. Onze zoon Marijn speelde deze dag een hoofdrol als bruidsjonker en overhandigde de trouwringen. Een lang gekoesterde wens ging in april in vervulling: onze hu-welijksreis naar Ierland. Een zesdaagse reis van Cork, met een oversteek over de rivier de ‘Shannon’, via de Cliffs of Moher naar Dublin. In september heb-ben we een rondvaarttocht gemaakt met de Waterlijn. Dit hebben we cadeau gekregen van de gemeente Amersfoort. Het gaat goed met ons : )”Hilde en Shannon trouwden in Zandfoort aan de Eem.

Deze paren gaven elkaar ook het jawoord op 11-12-’13: Suzanne en Peter in Hey Pannenkoek, Ilse en Michiel in het Berghotel en Wesley en Pascal in de Mariënhof.

Ilse & Fabian: ‘We hebben onze mooie dochter Fiona mogen verwelkomen’“We zijn nog steeds blij dat wij op 11-12-13 om 14:15 mochten trouwen! Afgelopen 13 maart hebben wij ook in Amersfoort onze mooie dochter Fiona mogen verwelko-men. Het gaat allemaal goed. Nogmaals bedankt!”Ilse en Fabian trouwden in de Observant.

38

ZOMER, WINTER, HERFST, LENTE…

Amersfoort en met name de oude binnenstad heeft altijd wel iets moois te bieden. Wij zijn trots dat we van die entourage deel uitmaken. Gelegen recht tegenover de Onze Lieve Vrouwentoren.

Hoe mooi wil je ’t hebben!Een actueel breed kwalitatief film- en theateraanbod zonder geknisper van chips, popcorn of reclamespots. Zo belangrijk!Tel daarbij op dat we ook nog eens een fijne lunch- en drankkaart hebben.

Kortom geen woorden maar daden.U bent van harte welkom gedurende 7 dagen per week.

Uw Irischeque kunt u aan de kassa verzilveren voor bezoeken aan film- en theater.

De Lieve Vrouw Theater, Film, CafeLieve Vrouwestraat 13

Tot 2015!

39

Wieneke FriedelJeroen NotenboomFokkemijn VerwersSimone de JongEgbert-Jan van OmmenEveline BerendsenEls VallentgoedGerard KeijzerSaskia KatemanArno Goossens

Femke van HamersveldSteven de RoodeMaurice ReininkAline WolswinkelBjörn HählenMonique PeltenburgJoost van RavesteynIna LooversBen van KoningsveldJosé Belgers (fotografie)

Debby Stoové (fotografie)Ruud van der Graaf (fotografie Oude Stadhuis)Mirjam WingelaarReina van der Wal

Illustraties voorpagina en pagina 9: Mark van Herpen

UitnodigingSamen het jaar starten?Nieuwsgierig naar de goede voornemens van je collega’s?Of misschien gewoon zin in een goede cappuccino of jus d’orange?Met of zonder een kleine, lekkere ‘breakfastbite’?

Kom dan naar de

NieuwjaarsbijeenkomstWaar: ....................................... De Nieuwe Stad (Kleine Koppel 70)Wanneer: ............................... 5 januari 2015Hoe laat: ................................. 8.00 - 10.00

Als je niet kunt komen, weet dan dat het Stadhuis pas om 10.00 uur open gaat. Niet alleen voor het publiek, maar ook voor ons.

Dit magazine is gemaakt door:

5 januari8.00-10.00