Paduaan. JaaRGanG 7nuMMeR 5

Mei 2012Paduaan.nL

De eerste lichti ng studenten CMD krijgt volgend jaar zijn diploma. Dit jaar hebben zij, als eerste CMD’ers van onze facul-teit, stage gelopen. Een mooi meetpunt om te zien of zij mee kunnen komen in het werkveld.

ergeren of genieten?

pagina 6

BRecht

pagina 10

WINNAARSPORtZOMeR

pagina 8

door yeLLe TieLemaN

krijgt voet tussen de deur

ad, docent van het jaar

Paduaan sprak met studenten en het ma-nagement van de studie Communication and Media Design. Conclusie: er gaat veel goed, maar de begeleiding moet worden verbeterd. “De begeleiding is eigenlijk niet goed”, zegt Rowan Lodder. De derdejaars CMD’er loopt stage bij een groot digitaal productiebedrijf in Amsterdam Zuidoost en baalt behoorlijk van de gebrekkige bege-leiding die hij krijgt. “Ik heb mijn stagebe-geleider maar één keer gesproken en daarna niet meer. Bovendien raakte hij mijn gege-vens kwijt, en het was ook wel leuk geweest als hij eens gemaild had met de vraag hoe het me beviel.” Lodder beseft dat er bij de studie, die pas drie jaar geleden werd opge-zet, nogal wat kinderziektes heersen. “De eerste lichting studenten die op stage gaat heeft hier last van, maar ik hoop dat er wat verbeterd wordt.”

Ook Kimberley Wieland herkent de kwaaltjes rondom de stagebegeleiding. “Ik vind de begeleiding zeer slecht”, vertelt zij. “Er zijn stagebegeleiders die pas net een paar maanden op de FCJ werken, docen-ten die wij bijvoorbeeld helemaal niet ken-nen. Het zou beter zijn dat je als student iemand krijgt toegewezen die je al kent, bijvoorbeeld een docent van wie je al les hebt gehad.” Niet iedereen vindt de begelei-ding tijdens de stage slecht. Lisett e Siebols loopt stage bij de KRO en is tevreden. “De begeleiding tijdens de stage is prima. Mijn begeleider is een keer langsgekomen op de redactie voor een kennismakingsgesprek.

Stagedebuut van CMD’ers verloopt niet vlekkeloos

PaduaanBRechtkrijgt voet tussen de deur

Paduaan.nL

Het is goed dat docenten weten waar je mee bezig bent.” Wel is ze van mening dat de begeleiding voorafgaande aan de stage be-ter kan. “Het was voor sommige studenten fi jn geweest om met iemand te kunnen pra-ten over de invulling van hun stage.” Arjan Kroon kan zich de kritiek voorstellen. Sinds 1 mei is hij als coördinator verantwoordelijk

voor de stages. “CMD groeit als kool en er zijn tijden geweest dat we iedere week een nieuwe docent erbij kregen. Medewerkers die hun handen al vol hadden kregen taken erbij. Dat was teveel.” Het contact tussen de student en begeleider loopt onder andere via een blog dat de student bijhoudt. Daar-in beschrijven de stagelopende CMD’ers

hoe hun stage bevalt en wat zij leren van hun eerste stappen in het latere werkveld. Dit blog wordt ook beoordeeld. “Maar dan zou het ook leuk zijn als mijn begeleider mijn stukjes ook gelezen had, want dat had hij niet”, reageert Rowan Lodder.

Lees verder op pagina 4

Paduaan mei2012.indd 1 22-05-12 11:30

‘2 FcJ

MAD - Opleiding: Communication and Media DesignVoorzitt er Andy Raaff : “Onze oplei-ding bestaat pas drie jaar, maar we gaan heel groot worden. Het is vanaf het begin de doestelling van MAD geweest om de school over te nemen. We organiseren feesten en gaan samen naar evenementen zoals het Festival a/d Werf. Alles wat we ondernemen wordt gefi lmd voor CMDtv en is te zien op de schermen in de gangen. Ook organiseren we eens in de zoveel weken een gastcollege waarmee we informatie over grote bedrijven zoals HEMA en Hyves dichterbij halen. Al-les wat je tijdens de lessen niet hoort, krijg je dan wel mee. Over twee jaar zijn we volledig verantwoordelijk voor het introkamp van de opleiding. Zo proberen we langzaam steeds groter te worden. CMD-studenten kunnen straks niet meer om MAD heen.”

LeF - Opleiding: JournalistiekVoorzitt er Gijsbert Tinga: “Het Bo-nusprogramma is ons paradepaardje. Elke donderdag om half vier nodigen we een journalist uit die iets over zijn werk komt vertellen. Hiermee halen we de praktijk naar de school. Daar-naast organiseert LeF ieder jaar twee stedentrips, vier feesten en nog veel meer activiteiten, zoals bijvoorbeeld een karaokeavond. Iedereen is welkom

door mayke bLok

op de feesten die wij organiseren. Lekker dansen, bier drinken, niemand houdt zich bezig met hoe hij of zij eruitziet. De vrijheid op de journalis-tiekfeestjes is heel speciaal. Sinds een jaar reizen we ook buiten Europa, zoals bijvoorbeeld naar Marrakech. We gaan het liefst naar een stad die zo raar en vreemd mogelijk is. Iedereen moet zich dan een beetje aanpassen aan de

Typisch FCJHet schooljaar loopt ten einde en dat betekent dat de grote inschrijfh el voor het volgende jaar is losgebarsten. Voor mij als tweedejaars student is dat een compleet nieuwe ervaring. De stress begon een paar dagen voordat de inschrijvingen openden. Het gerucht ging dat zondagavond de toegangs-poorten op Osiris geopend zouden worden, maar de tweedejaars wisten nog van niets. Compleet in paniek werd het kantoor van de bovenbouw-coördinator bestormd, die vergeten was het FBO de opdracht te geven ons te mailen. Typisch FCJ. Gelukkig is het FBO coulant; tijd van inschrijven telt niet, alleen het aantal punten.

FcJ tWeetS

@MIRJAMLIeFBROeR Wat is dit voor ‘n journalistieke meeting in de kantine? #hu #fcj

@INGBLAUW Welkom carola hageman als nieuwe directeur Instituut voor communicatie bij de #FcJ #hU! Goeie gespreks-partner!

@JANNYRUARDY Schoonmakers bereiken akkoord. Jammer voor de muizen in #fcj #hU

@WIeGeRB Wat is dat toch met de techniek in het #auditorium van #fcj. elke week wachten tot het gefi xt wordt #beetjejammer

@MARKLA94 ‘Netwerken is net werken.’ voor een les in bullshit-coaching, kom naar de kantine van de #fcj

@ANNeROOSZZ Struint over het internet op zoek naar bronnen voor mijn afstudeervisie over de toekomst van #correspondenten #fcj #overload

@JeNSJOhANN Waarom ben ik geblokt door @ponscornelis? Wat? #FcJ

@IvANKAB Maandagmorgen en er hangt een augurken geur door het gebouw. Geweldig. #fcj

Tijd voor cabaret!

Kadeconcert

De winnaar van het Groninger studenten cabaretfestival 2010 heeft zijn eigen show in Stadsschouwburg Utrecht. Dara Faizi (23), uit Afghanistan en bekend om zijn cynische humor, treedt 15 juni voor het eerst op met zijn eigen avondvullende show. Een kaartje kost 15 euro, maar studenten betalen maar een tientje. Geen smoesjes, gewoon kijken!

Heb je nog ergens een roeibootje liggen? Die kan van pas komen tijdens het Kadeconcert op 8 juli. De Oudegracht wordt dan omgeto-vert tot een open podium waarbij er optre-dens zijn op balkonnetjes, in bootjes en aan de werf. Liever uitbrakken op zondag? Geen probleem, het Kadeconcert begint pas om 16.00 uur en duurt tot 20.00 uur.

UIttIPS

dens zijn op balkonnetjes, in bootjes en aan de werf. Liever uitbrakken op zondag? Geen probleem, het Kadeconcert begint pas om

uit Afghanistan en bekend om zijn cynische humor, treedt 15 juni voor het eerst op met zijn eigen avondvullende show. Een kaartje kost 15 euro, maar studenten betalen maar

MINIREPO.JOSIeN WOLthUIZeN

Twee dagen later was de nacht van zondag op maandag. Vlak voor het slapengaan keek ik nog even op Twitt er, en wat bleek: voor sommige vakken gold toch wel het principe ‘wie het eerst komt, wie het eerst maalt’. Althans, zo ging het gerucht. Als een gek schreef ik me in, een paar minuten na middernacht. Anderen hadden minder geluk: de inschrijving was nog gesloten of ze waren niet gerechtigd zich in te schrijven. Typisch FCJ.Complete paniek op de sociale media tot gevolg. “Wie weet waarom Osiris mij weigert in te schrijven?”, luidde een noodkreet op Twitt er. “Wat moet ik doen als ik nog niet weet of ik op

stage mag?”, vroeg een ander. Totale chaos. Typisch FCJ. Toch bleek het uiteindelijk allemaal wel mee te vallen. Sommige studenten hadden alles van tevoren nauwkeurig uitgeplozen en wisten precies hoe de vork in de steel zat. Als echte gidsen loosden ze hun medestudenten via Twitt er en Facebook door de jungle die Osiris heet. De hashtag #SvJ (veel gebruikt onder Journalistiekstuden-

ten) was eventjes zelfs Tren-ding Topic in Nederland.

Langzaam maar zeker

lukte het ieder-een om in te schrijven. Eind goed, al goed. Typisch FCJ.

Josien

MAD, Vox en LeF. De drie studieverenigingen van de FCJ. Wat voegen ze toe aan jouw opleiding?

Reisjes, feesten en verdiepen

Paduaan mei2012.indd 2 22-05-12 11:30

,‘Paduaan Mei 2012

FcJ 3

SteLLING

Hier een hele goede quote aub

eline 1e jaars

Journalistiek

“Ja. De mensen zijn me meege-vallen. Ik had niet verwacht dat het zo’n leuke en hechte groep zou zijn en dat ik me zo thuis zou voelen door de goede sfeer die hier op school hangt.”

Saskia1e Jaars

Ic

“Ja en nee. De opleiding is me zeker bevallen, maar de com-municatie is heel slecht gere-geld. Je moet overal zelf achter-aan en vaak weten de docenten ook niet wat er moet gebeuren.”

Rikkerd1e Jaars

IcM

“Jazeker. Ik had gedacht dat het iets zwaarder zou zijn of dat sommige vakken wat saaier waren, maar het eerste jaar is gewoon leuk. Eigenlijk is alles me heel erg meegevallen.”

vOORZItteRSGeZOcht

ambitie, een visie en vol-doende tijd over? Zowel LeF als mad zoeken nog een nieuwe voorzitter. deze taak is natuurlijk niet voor ieder-een weggelegd. Volgens de aftredend voorzitters moet je voldoen aan een aantal eisen. andy raaff (mad): “je moet als voorzitter de kar kunnen trekken. je moet goed voor ogen houden wat de doelstel-ling van de studievereniging is.’’ Gijsbert Tinga (LeF): “je moet een beetje dictatori-aal zijn. en je moet de Fcj-bureaucratie haten en willen aanvechten. anders krijg je helemaal niets gedaan hier.” Geen zin om voorzitter te worden? mad zoekt ook nog een penningmeester.

‘Het eerste jaar van mijn studie was zoals verwacht’

wereld waarin hij belandt. Iets wat je ook moet kunnen als journalist.”

Vox - Opleiding: CommunicatieAankomend voorzitt er Josefi en Jenin-ga: “We houden bij Stichting Vox niet van een hele strikte organisatie. Gemo-tiveerd maar op een informele manier zoveel mogelijk bereiken, daar streven we naar. We houden ons vooral bezig

met het organiseren van reisjes, feesten en het introductiekamp. Ook brengen we vier keer per jaar het blad Contxt uit. Daar staat van alles in. We plaatsen stageverslagen en opleidingsnieuws, maar ook leuke agendatips zodat je weet waar je een feestje kunt bouwen. Samen met MAD organiseren we de Business Experience. Op dit evene-ment, dat een hele dag duurt, proberen

‘We proberen zoveel mogelijk mensen bij de verenigingen te

betrekken’

we een beeld te schetsen van het com-municatiewereldje. Studenten kunnen onder meer naar presentaties van bedrijven toe. De borrel na afl oop is ook interessant. Hier kun je netwerken en misschien zelfs een stageplek bij een van de bedrijven regelen. Op die manier proberen we zoveel mogelijk mensen bij de vereniging te betrek-ken.”

“Nee, ik heb meer moeten leren over programmeren dan ik van tevoren dacht. En de vormge-vingsvakken zijn me meege-vallen. Die waren toch wel de moeite waard om te doen.”

Mark 1e Jaars

Dc

FoTo’S: VoX, mad & LeF

feesten en verdiepen

Paduaan mei2012.indd 3 22-05-12 11:30

4 FcJ

De StUDeNt UIt het BUIteNLAND.

De meeste studenten zijn achteraf wel tevreden over hun gekozen stage. Zo-wel Lisett e Siebols als Rowan Lodder vinden hun stage goed aansluiten op hun studie. Kimberley Wieland is ook tevreden, maar plaatst een kleine kant-tekening. “Mijn stage past vooral goed binnen één bepaalde richting binnen CMD, namelijk het ontwerpen van nieuwe media. Over het algemeen is dat iets te beperkt en had ik graag meer willen leren.”CMD trekt lering uit de klachten en

Veel ICM-studenten komen uit het buitenland. De opleiding biedt hen de mogelijkheid om hun intakegesprek via Skype te doen. Hoewel de oplei-ding veel inschrijvingen van buiten-landse studenten krijgt, is in september opnieuw gebleken dat maar weinig studenten daadwerkelijk naar Utrecht komen om de studie te volgen. Slechts dertig procent van de aangemelde stu-denten gaat daadwerkelijk van start. De doelstelling dit jaar is om vijft ig procent van de studenten daadwerkelijk binnen

Intake ICM via skype

door yeLLe TieLemaNdoor yeLLe TieLemaN

Vervolg van voorpaginaDit studiejaar liepen CMD-studenten voor het eerst stage. Dat liep nog niet vlekkeloos.

aanbevelingen van studenten. Om ongelukkige misverstanden te voorko-men wordt bijvoorbeeld de handlei-ding aangepast. Zo staan nu voorwaar-den voor het lopen van twee stages van tien weken in plaats van één keer twintig weken anders beschreven in de studiegids dan in de handleiding. Dat zorgt voor problemen. Ook is het on-duidelijk hoe de beoordeling van do-centen en bedrijfsbegeleiders meetelt in het eindcijfer voor de stage.Dergelijke problemen moeten komend studiejaar verholpen zijn, zegt Kroon, zodat de tweede lichting CMD’ers die op stage gaat minder hobbels op de weg tegenkomt. “We zijn een jonge studie, maar nu in een fase aangeko-men waarin we behoorlijk aan de in-houd kunnen gaan schaven. We gaan de puntjes op de i zett en.”

Veel studies op de FCJ zijn dit studiejaar begonnen met verplichte intakes voor nieuwe studenten. Dat klinkt gemakkelijker dan het is, zeker bij de studie Internati onal Communicati on and Media.

te halen. De buitenlandse studenten hebben van hun toekomstige opleiding een mail gehad met het verzoek hun Skypenaam te mailen. Via deze sessies, uitgevoerd door psychologen van on-derzoeksbureau NOA, moet duidelijk worden of de studenten goed passen bij de studie ICM. Ook moet door middel van de Sky-pegesprekken het contact met de studenten beter worden. “Het per-soonlijke contact met buitenlandse studenten moet beter”, reageert Miri-am Eleveld. Zij geeft de leiding aan het Skypeproject. “Ook door deze studen-ten bijvoorbeeld een e-card te sturen op hun verjaardag en hen goed te bege-leiden in het vinden van een kamer in Utrecht willen we hen een goed gevoel geven bij de FCJ, en de studie ICM in het bijzonder.” In totaal hebben zich nu meer dan honderdvijft ig buitenlandse studenten aangemeld voor de studie ICM.

“Ik interesseer me in de Europese cultuur en geschiedenis en op de FCJ krijg ik zo’n beetje alle belangrijke ontwikkelingen mee

van Europa. We gaan ook op fi eldtrips om daadwerkelijk te zien waar we les over krijgen, bijvoorbeeld naar Duitsland. In de hoofdstad Berlijn hebben we de Berlijnse Muur gezien.

Ik heb er hard voor moeten sparen om hier te kunnen leven en leren. Het is in Ca-nada onmogelijk een studiebeurs te krij-gen, ook al zegt de over-heid dat het wel mogelijk is. We worden lekker ge-maakt met folders waarin precies staat wat je moet doen om in aanmerking te komen voor een beurs. Werkelijk niemand die ik ken is het gelukt. Wij moeten wer-ken om onze opleiding te kunnen betalen. Ik ben best jaloers op de Nederlandse stu-dent en het fenomeen studiefi nanciering. Maar aan de andere kant ben ik ook trots dat ik niets leen en alles zelf betaal. Ik moet op mijn centen lett en en ik profi teer van de extra’s.

Omdat de faculteit dat gratis aanbiedt, leer ik ook de Nederlandse taal. Nu weet

ik eindelijk hoe ik eten kan bestellen in een restaurant. Toen ik net in Nederland kwam, was dat echt een ramp. ‘Iedereen verstaat hier Engels,’ dacht ik onterecht. Dus ik riep maar wat of zei dat ik hetzelfde wilde als mijn voorganger. Nu kan ik een frietje met mayonaise bestellen, het beste eten van Nederland!

Waar ik nog steeds aan moet wennen, is dat jullie in een gesprek veel dichterbij ko-men zitt en. Jullie luisteren graag naar een ander, of jullie lijken geïnteresseerd. Een

gesprek is veel intiemer en open. Een duidelijk cultureel verschil is ook dat we in Canada veel harder lopen. De Neder-lander lijkt totaal geen

haast te hebben! Waar ik ook kom, ik moet altijd goed oppassen dat ik tegen niemand aanknal. Alles wat jullie tegenkomen wordt uitvoerig bekeken. Ik heb mezelf moeten aanleren om rustiger te lopen, in Noord-Amerika zijn we wat dat betreft doelgerichter. We lopen van a naar b, en we zijn niet geïnteresseerd in de rest. Dat geldt niet op sociaal vlak, want uiteinde-lijk is iedere student het zelfde. We hou-den van gezelligheid met elkaar.”

‘De Nederlander heeft geen

haast’

door Laura derkSeN

In deze rubriek geven we het woord aan een student uit het buitenland. David Meffe (23) uit Canada studeert sinds februari European Culture and European Journalism op de FCJ.

FoTo: michaeL GaLiarT

Nog veel verbetering mogelijk bij stages CMD

men zitt en. Jullie luisteren graag naar een ander, of jullie lijken geïnteresseerd. Een

gesprek is veel intiemer en open. Een duidelijk cultureel verschil is ook dat we in Canada veel harder lopen. De Neder-lander lijkt totaal geen

haast te hebben! Waar ik ook kom, ik moet altijd goed oppassen dat ik tegen niemand aanknal. Alles wat jullie tegenkomen wordt uitvoerig bekeken. Ik heb mezelf moeten aanleren om rustiger te lopen, in Noord-Amerika zijn we wat dat betreft doelgerichter. We lopen van a naar b, en we zijn niet geïnteresseerd in de rest. Dat geldt niet op sociaal vlak, want uiteinde-lijk is iedere student het zelfde. We hou-den van gezelligheid met elkaar.”

Paduaan mei2012.indd 4 22-05-12 11:31

Paduaan Mei 2012

FcJ 5

Studenten van de opleiding Journalistiek worden onder-worpen aan een spellingtoets.

Sinds vorig studiejaar moeten de eerstejaars studenten één tentamen maken, terwijl er voorheen twee toetsen gehaald moesten worden. Volgens spellingdocent Gerard Sweep scoorden de studenten op het tweede toetsmoment niet beter dan op het eerste. Nu er nog slechts één toets-moment is, scoren studenten vaker een voldoende. “Eerst haalde de helft van de studenten een voldoende, nu tweederde”, weet Sweep.

Sinds het moment dat er nog maar één spellingstoets is, wordt er ook meer onderwijs gegeven in spelling en taal. Volgens Gerard Sweep halen

Spelling studentenblijft zorgenkindje

door Laura derkSeN

Steeds meer beginnende hbo-studenten kampen met taal-problemen. Zowel autochtone als allochtone studenten hebben een te lage woordenschat en spellen ondermaats. Hogescholen in heel Nederland zijn hierdoor genoodzaakt om taalprogramma’s op te zett en. De FCJ pakt spelling en taal ook aan.

gaande jaren. Omdat het vrijblijvend is om de coach op te zoeken, blijven veel studenten weg. “Ik merk wel dat het drukker wordt als er een taaltoets aankomt.”

De opleiding Communicatie heeft ook een spellingcoach, maar ook daar kloppen weinig studenten aan. Het taalniveau van eerstejaars studenten wordt twee keer getoetst in een diag-nostische toets. Daarnaast is een groot deel van de cursus Van Probleem Tot Rapportage gereserveerd voor spelling en taal en ging het programma Hoge-schooltaal dit studiejaar van start.

“Helaas merken we aan de resultaten van de diagnostische toets dat veel studenten ondermaats scoren,” zegt Rosemarie Janitschek, docente Taal-beheersing. Dat ligt volgens haar meer aan het feit dat eerstejaars studenten moeten wennen aan de regels op de HU. Vaak is de student afwachtend en onbewust onbekwaam. “Nu spelling en taal meer verplicht is in de vakken, moet de student wel bewuster worden van zijn taalniveau en daar iets aan doen,” aldus Janitschek.

studenten hierdoor betere resultaten. Ook wordt er strenger op taal- en spelfouten in ingeleverde opdrach-ten gelet. Sinds afgelopen studiejaar gelden er inlevervoorwaarden op het gebied van spelling, woordkeuze en grammatica voor het werk van de tweedejaars journalistiekstudenten. Ingeleverd werk voor onder andere het vak Samengestelde Productie mag niet meer dan acht spelfouten bevatt en.

Spellingscoach Yolan Witt erholt vindt de strengere aanpak terecht. “Tijdens hun studie nemen studen-ten spelling en taal vaak niet serieus. Totdat ze op stage gaan en ineens wel foutloos kunnen schrijven”, zegt ze. Witt erholt ziet geen verschil in taalniveau ten opzichte van voor-

FoTo: beNjamiN kamPS

BEELDIG.

CMD-studenten hebben ook een mooie prijs in de wacht gesleept. Twee-dejaars studenten Jan Jaap Schenk, Idries Scheik, Vincent Wielders, Da-vid Hutt en en Koen de Graaf wonnen begin mei de Beursplein 5 Award. De Utrechtste studenten ontwikkelden een programma waarmee zij mensen meer bewust maken van de kansen en risico’s van beleggen. De prijs was oor-spronkelijk een reis voor twee personen naar New York, maar is omgezet in een reis voor vijf naar Lissabon. Bovendien mocht Koen de Graaf de Amsterdamse beurs openen door op de gong te slaan. Hij kwam daarmee in een eervol rijtje te staan, want eerder openden onder andere Johan Cruijff , voetballer Luiz Suárez en prinses Maxima de beurs.

Ook CMD’ers in de prijzen

Studenten Krista Arriëns en Rommert Schrijver hebben de SvJ-prijs 2011 voor beste journalistieke productie ge-wonnen. Aan de prijs is een geldbedrag van duizend euro verbonden. De jury bekroonde de tv-documentaire ‘Een Vak Apart’, waarin Arriëns en Schrijver drie afwassers in Utrechtse horecagele-genheden portrett eerden. Zij fi lmden met spiegelrefl excamera’s. Het was de zevende keer dat de SvJ-prijs werd uitgereikt. Eervolle vermeldingen wa-ren er onder meer voor oud Paduaan-hoofdredacteur Merlijn Ensing, voor zijn interview met docent Gert van Wijland, en voor het wekelijkse Bonus-programma.

TV-docu wintSvJ-prijs

Docent Maria Bolten van de SvJ is in de nacht van 10 op 11 mei overleden. Bolten was al twee jaar ernstig ziek. Hoewel er in die periode soms ook te-kenen waren dat ze weer terug zou ke-ren, gebeurde dat niet en verslechterde haar gezondheidstoestand begin mei snel. Bolten werkte ruim dertig jaar op de SvJ als docent Engels. Ze zou eind dit jaar met pensioen gaan. Tijdens een sobere bijeenkomst op ‘haar’ kamer werd Bolten herdacht door een groot aantal collega’s. Opleidingsmanager Peter Mul omschrijft haar als iemand met een groot hart voor het onderwijs en sterke maatschappelijke betrokken-heid. Mul roemt haar betrokkenheid met studenten en de opleiding.

DocentMaria Boltenoverleden

Hoewel de nieuwe printers er een stuk moderner uitzien dan hun voorgangers, verloopt het nieuwe printen nog alti jd behoorlijk problemati sch. Het grote voordeel van de huidige printers is dat je jouw printopdracht overal binnen de HU kunt ophalen. Tenminste, dat is wel de bedoeling.

Paduaan mei2012.indd 5 22-05-12 11:31

“

6 het GeSPReK

door robbie kammeijer

Advocaatvan deconsumentStudenten van nu kennen Brecht van Hulten (1970) van het Jeugdjournaal, dat ze jarenlang presenteer-de. Nu is ze anchor van het consumentenprogram-ma Kassa, na anderhalf jaar als freelancer gewerkt te hebben.

Je c ollega Antoinette Hertsenberg van Rader is ook eindredacteur van het programma. Waarom ben jij dat niet van Kassa?

“Ik bemoei me wel heel erg met de inhoud van Kassa, maar ben geen eindredacteur. Bij vergaderingen heb ik dezelfde rol als de redacteuren: ik draag onderwerpen aan en discus-sieer mee over invalshoeken. Ik vind het prettig om in een team te werken. Dan heeft ieder z’n eigen inbreng. En ik vind het fijn om te werken met een eindredacteur die de lijn goed in de gaten houdt.”

Hoe bereid je je voor op een studio-gesprek?“Ik spreek met de redacteur die het onderwerp heeft geresearcht en gasten

heeft gesproken. Ik bel ze niet zelf. Op vrijdag lees ik alle informatie die ik denk nodig te hebben voor het gesprek en bepaal ik met de redacteur en eind-redacteur de gespreksopzet.”

Dat is één dag voor de uitzending, terwijl je soms pittige gesprekken voert. Ben je nooit bang dat je niet goed beslagen ten ijs komt?“Niet echt. Een presentator hoeft niet alles te weten, ik moet vooral de goede vragen stellen. Dat besef dringt lang-zaam tot me door. Ik ben selectiever in de voorbereiding dan toen ik begon met Kassa. Ik moet de kern goed vasthouden, niet de bijzaken. Ik kom er steeds meer achter dat ik tijdens een gesprek maar één centrale vraag beantwoord hoef te krijgen.”

Zo’n gesprek kan een bedrijf maken

of breken. Hou je je daar tijdens het maken van Kassa mee bezig?“Bijna nergens zijn journalistieke principes zo belangrijk als bij Kassa. Onze research moet waterdicht zijn. Voordat je het weet hebben we een rechtszaak aan onze broek. Een van de eerste tips die Felix (Meurders, oud-presentator van Kassa, red.) mij gaf, was dat ik nooit moet zeggen: ‘Mensen zijn opgelicht’, maar ‘Mensen voelen zich opgelicht’. Dat kan cruciaal zijn om een rechtszaak te voorkomen. We roepen in de redactievergadering wel eens: ‘Wat een boeven!’, maar in de uitzending moet ik, en terecht, voorzichtig formuleren.”

Gebeurt het wel eens, dat je weet dat iets niet in de haak is, maar je geen waterdicht bewijs hebt?“Ja. Maar we moeten iets bewezen

krijgen voordat we het uitzenden. Daarom gaat een onderwerp dan in de prullenbak. Soms proberen we om met de verborgen camera het bewijs alsnog rond te krijgen. Als het maar journalistiek verantwoord is.”

Wanneer vind jij een verborgen camera journalistiek verantwoord?“Als andere bronnen onze vermoedens bevestigen, maar als het bedrijf ons onder geen beding te woord wil staan, is het geoorloofd om daar met een verborgen camera te gaan filmen. Dat is tenslotte het sterkste bewijs. Als het maar maatschappelijk relevant is en we daarmee een misstand aan de kaak kunnen stellen.”

Wat vind je zo leuk aan Kassa?“We krijgen honderden mails van mensen in onze mailbox. Op een

Paduaan mei2012.indd 6 22-05-12 11:31

Paduaan Mei 2012

het GeSPReK 7

cv1996 – 2000 bureauredacteur kro & Vara

2000 – 2005 Presentator jeugdjournaal

2002 Philip bloemendal Prijs

2005 – 2006 Presentator Goedemorgen Nederland

2006 – 2009 Presentator NoS journaal & NoS actueel

2009 – 2010 Freelance presentator (editie NL, rTL boulevard & Volgende Vraag)

2011 – heden Presentator kassa

FoTo: breNda VaN LeeuweN

gegeven moment ontvangen we over één bedrijf zoveel klachten, dat we daarmee aan de slag gaan. Het is leuk om dan een voet tussen de deur te krijgen bij bedrijven, terwijl consu-menten dat niet lukt. Als bijvoorbeeld een telecomprovider na onze uitzen-ding beleid verandert, heb ik daar echt lol in. ‘Dat hebben we even voor elkaar gebokst’, denk ik dan.”

Kassa werd jarenlang gepresenteerd door Felix Meurders. Heeft hij je gecoacht?“Nee. Ik ben gewoon begonnen met Kassa. Felix was daar ook heel discreet over: jij gaat het nu doen en klaar.”

Voelde het voor jou alsof je zijn programma overnam?“Daar was ik nooit zo mee bezig. Ik was vanaf het begin af aan bezig met

wat ik moest gaan doen, met de in-houd. Kassa was een goed programma en het moest een goed programma blijven. Daar voelde ik mij verant-woordelijk voor en was ik mee bezig. De eerste uitzending moest ik zo goed mogelijk doen, en daarna de tweede. En de derde.”

Voordat je Kassa ging presenteren, werkte je als freelancer bij onder an-dere Editie NL en viel je in bij RTL Boulevard. Hoe ervoer je dat, na je vaste dienstverband bij de NOS? “Freelancen is lastig. Toen ik in vaste dienst was, hoefde ik niet na te denken of ik over een paar maanden nog werk had. Dat moest ik al freelancer wel. Dat gaf soms onrust. Ik dacht: ‘Dit programma heeft veertien afleverin-gen, wat ga ik daarna weer doen?’ Het is hard werken om te zorgen dat er ook

daarna weer werk is.”

Heb je er lang over na moeten den-ken voor je ‘ja’ zei tegen Boulevard?“Ja. Ik heb er lang over nagedacht en er met mensen die ik hoog heb zitten over gepraat. Ik vroeg mij af of ik deuren bij de publieke omroepen dichtgooide als ik bij Boulevard zou gaan zitten, of de baas van de NOS, VARA of en een andere omroep mij dan nog serieus zou nemen. Dat wilde ik graag weten.”

Wat was de reden om het toch te doen?“Af en toe moet je iets proberen. Als je iets niet probeert, weet je ook niet of het iets voor je is. Je kan altijd dingen vinden en roepen, maar je moet af en toe ook dingen proberen. Dan kom je erachter wat leuk is en wat niet. Pas

dan kan je bewust voor dat, of voor iets anders kiezen.”

Hoe kijk je er achteraf op terug?“Boulevard vond ik een grappig avon-tuur. Ik vond het echt leuk om wat anders te proberen en heb daar geen spijt van. Ik eet ook niet 365 dagen per jaar bruin brood, ik koop ook wel eens een croissantje en soms eet ik ook wel yoghurt. Het leuke aan dit werk is juist dat je overal kunt rondkijken en van alles kan uitproberen, zoals eenmalig Boulevard presenteren. En daar moest het ook bij blijven. Ik kwam tot de conclusie dat ik het toch in een andere hoek moet zoeken die meer bij mij past, zoals Kassa.” Kassa is iedere zaterdag op Nederland 1 te zien. Na de zomer vanuit een gloed-nieuw decor en met nieuwe rubrieken.

Paduaan mei2012.indd 7 22-05-12 11:31

8 het echte LeveN

DRIe SteLLINGeN vOOR

Er is deze zomer teveel sport op tv.“Daar ben ik het totaal niet mee eens. Er is nooit te-veel sport op tv, zeker als het topsport betreft. Voor sportliefhebbers is het deze zomer zelfs moeilijk om op vakantie te gaan. Deze zomer zijn de grootste sportevenementen ter wereld, die moét je gewoon uit-zenden. Bovendien zijn er meer zenders, dus zappen kan altijd.”

Voetbaltoernooien kunnen ook prima naar een commerciële omroep.“Daar ben ik het wel mee eens. Bijvoorbeeld de Champions League hoeft niet per se door de publieke omroep, door de NOS uitgezonden te worden. Maar het is prima dat ‘wij’ het toernooi hebben. De NOS wil altijd het beste topvoetbal uitzenden. Studio Sport is ook de meest logische plek om de Champions

League uit te zenden, omdat er meer geld beschikbaar is en het publieke bereik het grootst is. Maar als com-mentator ga ik daar uiteraard niet over.”

De Olympische Spelen zijn een commercieel ge-drocht.“Absoluut niet. Het is een ongelooflijk groot sport-feest, dat juist commercieel uitgebuit zou kunnen worden. De grootste en beste sporters ter wereld ne-men het tegen elkaar op, daar zou je als bedrijf wel een aardige cent mee kunnen verdienen. Toch zijn er geen reclameborden langs de velden, de parcours en de zwembaden. Bovendien krijgen ontzettend veel sporten een gigantisch podium voor het oog van de hele wereld. Sporten die je normaal niet snel ziet. Na-tuurlijk zijn er commerciële partijen nodig, want het organiseren van de Spelen kost enorm veel geld.”

“Toen ik was gestopt met De Wereld Draait Door, legde ik mezelf op mi-nimaal een maand lang

niet te kijken. Om een beetje los te ko-men. Dat bleek ook nodig. Het vertrek van Job Cohen bij de PvdA was het eer-ste grote nieuws sinds ik weg was. Mijn eerste impuls was: “Ik wil dat filmpje, en zullen we die gasten uitnodigen?” In mijn hoofd was ik de uitzending al aan het maken.

Ik was een enorm gemotiveerde stu-dent. Altijd fanatiek. Ik zag de SvJ als een speeltuin van mogelijkheden. Toen ik een stage moest kiezen, wilde ik al de

Komende zomer staat bol van de sport. televisiekijkend Nederland kan niet om Roland Garros, het eK voetbal, de tour de France en de Olympische Spelen heen. Jeroen Grueter (NOS) geeft commentaar.

Van Netwerk tot DWDD, oud-SvJ’er Sabine Baak (34) werkte jarenlang voor verschillende actualiteitenprogramma’s. Onlangs maakte ze een carrièreswitch en begon ze als adjunct-hoofdredacteur bij Vogue.

‘Als je niet oppast, kan je als journalist heel erg gebruikt worden’

EEN EXPERT.door yeLLe TieLemaN

door mayke bLok

FoTo: aNP

“Vogue is meer dan een modeblad”

televisiekant op. Ik dacht: “Ik kies het allermoeilijkste wat er is”. Dat was het actualiteitenprogramma Netwerk. Ik had gehoord dat de redactie een hechte club ervaren mensen was die goed op elkaar was ingespeeld. En ook dat het heel moeilijk was om je plek te verove-ren op de redactie. Ik houd wel van een uitdaging, dus dat ging ik doen.

Bij Netwerk leerde ik iets waar ik op school nooit les in kreeg: het belangen-spel. Dat mensen jou ook nodig heb-ben. Als je daar niet voor oppast, kan je als journalist heel erg gebruikt worden. Je moet altijd bedenken: waarom be-nadert iemand me? Wat is het doel van

dit stuk? Is dat mijn eigen doel of laat ik me gebruiken voor de belangen van ie-mand anders?

Na Netwerk werkte ik als vaste free-lancer op de redactie bij de NOS en ze-ven jaar lang voor NOVA, de voorloper van Nieuwsuur. In 2009 ben ik samen-steller geworden bij De Wereld Draait Door. Het is fantastisch om bij een pro-gramma te werken dat zo’n grote impact heeft. We nemen dan niet snel met iets genoegen, het moet altijd goed zijn. Als je om vier uur nog geen onderwerp hebt, ga je niet akkoord met een zesje. Ik ga altijd voor een tien.

Sinds februari werk ik als adjunct-

hoofdredacteur bij Vogue. Ik ben ge-vraagd door Karin, de hoofdredacteur en ik heb er nog best wel lang over na-gedacht voordat ik ‘ja’ zei. Ik heb dage-lijkse live-televisie en nieuws gemaakt, dan is dit wel heel iets anders.

Vogue is meer dan een modeblad. Er is plek voor kunst en cultuur, essays, literatuur en diepgaande interviews. Daar zag ik een grote uitdaging in. Als je een leidinggevende functie hebt, leer je heel erg vertouwen op je intuïtie. Dat kon hier nog meer dan bij De Wereld Draait Door. Verder willen leren was voor mij de belangrijkste reden om dit te gaan doen.”

Paduaan mei2012.indd 8 22-05-12 11:31

Paduaan Mei 2012

het echte LeveN 9

Meestal snap ik het nieuws wel: geen JSF, verhoging griffi erecht, polder-tje voor eenderde onder water. Maar ik raakte knap in de war van de eigen bijdrage GGZ. Ik hoorde dat je ne-gen euro per recept moest gaan beta-len. Dat raakte mij kennelijk. Niet zo vreemd, ik slik voor het hart dagelijks twee pillen: Inegy voor de bloeddruk en acetylsalicylzuur tegen de choleste-rol. Of andersom, dat zou ook kunnen. Ooit is dat recept door mijn cardioloog uitgeschreven en het herhaalt zich tot mijn sterfb ed, daar lijkt het toch op. Ik hoef maar te bellen en ik kan weer wat doosjes ophalen. Ben ik nu wel of niet de klos? Er zijn (waren) allerlei items

te maken over dit nieuwsonderwerp. Zo hoorde ik op de radio een onge-twijfeld deskundige en nogal kil ana-lysemakend heerschap over de proble-matiek der psyche. Het is bijvoorbeeld normaal, sprak hij, dat je rouwt na de dood van een kind, maar daarmee is het nog niet meteen noodzakelijk te behandelen en vooral te vergoeden. Dan moet je er dus echt ziek van zijn. Maar ik loop vaak door Amsterdam en ik kom eerlijk gezegd al genoeg men-sen tegen die ernstig de weg kwijt zijn.

En ineens heb je dan nieuws dat je raakt, omdat het je persoonlijk zou kunnen gaan treff en. In de portemon-nee, dat vooral. Maar dat betekent nog

niet dat je het snapt. Vuurtjes worden aangewakkerd door de man in de straat aan te spreken, het nieuws wordt ab-stract gemaakt door het in grafi eken te verwerken, botsende politici wekken de indruk eerder voor de stemmen dan voor het verstandigste besluit te gaan. De kerntaak van de journalistiek is het nieuws behapbaar te maken. Want de grootste vijand van de democratie is de onverschilligheid. En als ik nou toch negen euro per recept moet betalen, kan ik dan hele grote dozen met pillen krijgen?

Bert van der VeerTv-persoonlijkheid

Ik loop niet door naar de Oude-gracht, maar duik de tunnel in die naar de werven langs de Oude-gracht leidt. “Via de tunnel loop

je de Utrechtse geschiedenis in”, lees ik op mijn iPhone. “In vroeger tijden rolden door deze donkere doorgang paardenkarren naar de werf, waar sche-pen werden geladen en gelost.”

Als ik twee tellen later door de tunnel loop, word ik verrast door een bewegende boog van kleuren op de bakstenen muur. Links van mij, rechts van mij en ook boven mijn hoofd. Het licht is rood, wordt snel paars en is even later weer groen. “Achtervolg jij het licht of achtervolgt het licht jou?” lees ik verder. Samen met een verdwaalde kat kijk ik omhoog naar de lampen in de tunnel. Wat voorheen een kille, vieze en stinkende tunnel was, is nu omgetoverd tot een open-baar kunstwerk.

Eerder die avond downloadde ik de applicatie ‘Lumapp’ op mijn telefoon. Met deze app mis je niets van de lichtkunstroute Trajectum Lumen in de stad Utrecht. Als het begint te sche-meren in de stad, springen op achtt ien plekken lichtkunstwerken aan. Tussen zonsondergang en middernacht zijn de kunstwerken te zien, gemaakt door na-

tionale en internationale kunstenaars. Aan het einde van de avond loop

ik richting het Janskerkhof, naar mijn bushalte. Weer wijst mijn telefoon mij op een kunstwerk. Normaal loop ik de Minrebroederstraat hard door, maar nu ontdek ik een grote halo om een van de torens van een kerk. “Het best ver-stopte religieuze geheim van Utrecht”, vertelt mijn iPhone mij. Bij de ingang van de kerk blijf ik nu toch even staan. In een nis wordt de binnenkant van de Sint Willibrordkerk geprojecteerd. Utrecht heeft zijn eigen klein Omni-versum.

Na een minuutje ren ik net zoals anders de straat door, op naar de bus-halte. De applicatie laat ik op mijn tele-foon staan, ik ben benieuwd op welke plekken ik binnenkort word gewezen op een lichtkunstwerk in de binnen-stad. Want de kunstenaars belichten ook onder meer het Stadhuisplein, de Janskerk en nissen langs de Drift .

Als drukke student hebben jij en ik geen tijd om anderhalf uur de hele Trajectum Lumen af te lopen, maar het is de moeite waard om de app te down-loaden en soms gewezen te worden op een kunstwerk.

Meer info: www.trajectumlumen.com

Razendsnel een lesje geschiedenis in Utrecht

“Pling!” hoor ik uit m’n broekzak komen als ik om half ti en ’s avonds op de Ganzenmarkt in Utrecht loop. Vast een Whatsapp-berichtje op mijn iPhone. Maar nee. “Nieuw kunstwerk: Tunnel Ganzenmarkt”, lees ik op het beeldscherm.

Column.GASt

Behapbaar nieuws

door robbie kammeijer

FoTo’S: robbie kammeijer

Paduaan mei2012.indd 9 22-05-12 11:31

10 De MeNS AchteR

FoTo: michaeL GaLiarT

Paduaan mei2012.indd 10 22-05-12 11:31

Paduaan Mei 2012

De MeNS AchteR 11

door Laura derkSeN

Paduaan spreekt elke editi e met medewerkers van de Faculteit Communicati e en Journalisti ek. In deze interviews ligt de nadruk nu eens niet op de onderwijsperikelen, maar op de mens achter de geïnterviewde. Deze editi e: Ad Franzen, winnaar van de Docent Van Het Jaar 2012-verkiezing.

“Een ander zet ik graag in het zon-netje, maar ik ben niet sterk in het verkopen van mezelf. Dat vond ik ook lastig met de Docent Van Het Jaar 2012-verkiezing.

Ik was genomineerd en kon er niet omheen om voor mezelf campagne te voeren. De rector van de middel-bare school waar ik vijfentwintig jaar geleden lesgaf beschreef mij tijdens mijn afscheid daar in drie woor-den: zorgzaam, zorgelijk en zorgvuldig. Het zorgzame zit in het contact met mensen; als het zou kunnen, zou ik alle contacten die ik opdoe willen onderhou-den. Contacten verwateren en dat vind ik jammer. Net als ik studenten beter heb leren kennen, raken ze uit het oog en komen er weer anderen in mijn leven. Het zorgelijke in mij is dat ik vaak over allerlei dingen nadenk en dat ontaardt in piekeren. Zorg-vuldigheid zit onder andere in mijn werk. Ik ben een harde werker en besteed veel tijd aan mijn werk, omdat ik mijn werk goed wil doen. Zodoende heb ik door de steun van mijn studenten de verkiezing gewonnen, want studenten hechten er waarde aan dat een docent zich om hen bekommert. Het winnen is een hele eer, maar ik ben blij dat de poppenkast voorbij is!”

Boerenleven“Als tiener stortt e ik me al volledig op mijn huiswerk. Er was destijds niemand die mij vertelde hoeveel tijd ik aan mijn huiswerk moest besteden, dus kende ik geen grenzen. Mijn ouders waren eenvoudige boerenmensen. Zij waren trots dat ik naar de HBS ging en wisten niet waarom ik daar slapeloze nachten van kreeg. De huisarts heeft me toen verboden om ’s avonds aan mijn huiswerk te werken. Mijn middel-bareschooltijd in Amstelveen was in het begin nogal eenzaam. Ik woonde op een afgelegen boerderij waar

naast het boerenleven niet veel te beleven was. Daar-door was ik anders dan de deft ige kinderen uit Am-stelveen. Als boerenzoon met een plat accent was ik een doelwit van pesterijen. Mijn vrienden waren ook niet populair. Pas tegen het einde van de middelbare-schooltijd voelde ik me op mijn gemak. Gelukkig ben ik nooit voorbestemd geweest voor het boerenleven. Vroeger was het de normaalste zaak dat je als kind in de vakantieperiode meehielp op de boerderij. Helaas was ik zeer allergisch voor dieren en hooi. Als ik tien minuten in de melkstal stond, was ik snipverkou-den. Zo liep ik jarenlang bij een allergoloog die me verbood om later ooit in een boerenbedrijf te werken. Dat was ook niet mijn ambitie, want ik kon goed

leren en ik mocht naar de universiteit. Het enige dat ik aan mijn tijd op de boerderij heb overgehouden, is dat ik als docent op de FCJ op klompen loop.”

I hope I’ll die before I get old“Mijn drie broers, mijn zus en ik zijn opgevoed met popmuziek. Op de melkstal stond vroeger dag en nacht de radio aan. Mijn twee oudere broers waren vaak aan het bekvechten over welke band beter was, de Beatles of de Rolling Stones. Mijn jongere broer en ik deden daar aan mee en we hielden precies bij welke nieuwe singles er in de Top 40 stonden. Ik nam heel veel popsongs op cassett ebandjes op. Mijn jongste broer zett e zich, zoals menig tiener in die tijd, behoorlijk af tegen onze ouders. Hij riep dat hij nooit

oud zou worden. Zijn levensmott o kwam uit de tekst van het nummer My Generation van Th e Who: “I hope I’ll die before I get old”. Hij is op jonge leeft ijd overleden aan een alcoholverslaving. Het begon onschuldig met ieder weekend stappen en drinken. Toen hij een baan had dronk hij doordeweeks geen druppel. Op een gegeven moment werd hij werkloos en was vaak alleen thuis omdat zijn vriendin veel werkte. Zelfmedelijden en altijd een kratje bier bin-nen handbereik leidde tot overmatig drinken. Zijn weerstand was dusdanig verslechterd dat hij uitein-delijk overleed aan een bacterie die een gezond mens niet schaadt. Alcohol heeft daardoor een andere lading gekregen voor mij. Ik ben niet tegen alcoholge-bruik, maar ik besef wat het met je kan doen. Gezellig een biertje of wijntje drinken is prima, maar het moet leuk blijven.”

Recyclen“Een zwakke kant van mij is dat ik niks kan weg-gooien. Ik recycle, of nog erger: ik sla het thuis op. Een tijdje terug liep ik op een rommelmarkt rond waar er mokken werden verkocht. De verkoper riep dat ze binnen tien minuten platgestampt zouden worden, dus ik mocht alles meenemen. Zo kwam ik met twintig mokken thuis. Het idee dat iets ooit nog van pas kan komen, zorgt ervoor dat ik niks weggooi. Misschien is dat een mannenkwaaltje: mijn broer heeft een schuur vol oude tractors en onderdelen. Sommige tractors staan er al tien jaar, maar als je ze opruimt, wie kan er dan nog aan sleutelen? Mijn afge-dankte klompen heb ik ook vaak gerecycled. Toen ik op de FEM lesgaf aan groepen internationale studen-ten, verloott e ik mijn versleten klompen. Die vonden de klompen prachtig en ik kon daar van genieten. Als je nog belangstelling hebt, ik heb nog een paar met gaten in mijn box staan…”

Winnaar op klompen

PeRSOONLIJKNaam: ad Franzen

Leeftijd: 57

Woonplaats: bilthoven

Beroep: docent statistiek en onderzoek

Favoriete album: Vivadixiesubmarinetransmissionplot van Sparklehorse

Mooiste bezit: dochters jolien (23), Sanne (21) en Nienke (17)

‘ik waS eeN doeLwiT

VaN PeSTerijeN’

Paduaan mei2012.indd 11 22-05-12 11:31

Paduaan Mei 2012

Z.O.Z. 12

Rwanda, Afrika. Wat weet ik van dat land? Niet veel. Hutsi’s en Tutsi’s en genocide. Dat is wat ik mij vaag voor de geest kan halen. En al snel dacht ik aan hongerbuikjes, vliegen en stoffi ge uitgestrekte vlaktes. Ik ging erover nadenken toen ik tij-dens mijn stage bij HD Videopro-ductions hoorde dat ik naar het land mocht afreizen.

Het was geen vraag, geen echte keuze. Mijn baas had een opdracht binnen gehaald en zag het wel zitt en dat ik die opdracht ging uitvoeren. ‘Pardon?’ reageerde ik. Binnen drie weken zou ik in het vliegtuig zitt en. Wat doe je dan? Gaan? Ik heb kort getwijfeld, maar natuurlijk ging ik gewoon. Tijdens m’n stage kan ik naar Afrika! Dit was een kans iets te doen wat ik nooit zal vergeten.

Vanaf dat moment gaat alles waanzinnig snel. Visa regelen. Vac-cinaties. En ook de opdracht zelf moest ik razendsnel voorbereiden. Ik ging werkzaamheden fi lmen van een stichting die arme kansloze scholieren in Rwanda ondersteunt.

Drie weken en een vlucht van elf uur later stond ik in Afrika, met drie stuks bagage: een professioneel stevig videostatief, mijn handba-gagetrolley volledig afgeladen met camera- en audio uitrusting en mijn backpack in een handige oversized regenhoes die ook weer op slot kon. Alle hoeken en gaten van mijn ba-

‘Het beeld van vliegen en

hongerbuikjes was compleet verkeerd’

gage had ik opgevuld met pennen, etuis en schrift en voor de scholieren.

Inmiddels is mijn Afrika-avontuur alweer een aantal weken geleden. Het was een onvergetelijke ervaring, maar door chaos en het non-stop werken ter plekke, heb ik nog niet al-les een plekje kunnen geven. Boven-dien was het beeld van hongerbuik-jes en vliegen, het beeld dat ik van Rwanda had, verkeerd. Ik las laatst zelfs in de Volkskrant dat het land een van de snelst groeiende landen is! See for yourself en ga uitdagingen niet uit de weg.

Stage ver van mijn bed

Column...StUDeNt

Hoofdredacteur: Yelle Tieleman@yelletieleman

Adjunct: Josien Wolthuizen@wolthuizen

Art-director: Jetske Looijen

Eindredacteur: Robbie Kammeijer@robbiekammeijer

Redacteur: Laura Derksen@lauderksen

Medewerkers: Mayke Blok, Michael Galiart, Benjamin Kamps

Met dank aan: Ivo Posthumus, Bert van der Veer

Drukkerij: Tuijtel

TiP de redacTie Via PaduaaN.NL

cOLOFON

eveN

WHATSAPPENMet

Harmen Boerboom

een correspondent weet als geen ander hoe het is om journalist te zijn in een andere cultuur. harmen Boerboom deed voor de NOS vorige maand uitgebreid ver-slag vanuit Suriname, waar de omstreden amnestiewet werd aangenomen. hierdoor kan president Desi Bouterse niet vervolgd worden voor de Decembermoorden.

Ivo PosthumusCMD jaar 3

Hoe is het om in Suriname kritisch verslag te doen van zoiets als de amnestiewet?

Waren de afgelopen maanden in Suriname echt anders dan anders?

Oefent het kabinet van Bouterse invloed uit op journalisten?

door robbie kammeijer

Lees meer op Paduaan.nl, waar Harmen Boerboom spreekt over ‘zelfcensuur’

“Bij de berichtgeving over de amnestiewet was ik meer op mijn hoede. Als journalist merkte ik enige druk. Dat is geen censuur van bovenaf, maar de sfeer in het land veranderde. Dat kwam door polarisatie in Suriname: je bent hier of pro-Bouterse, of tegen Bouterse.”

“De invloed van het kabinet van Bouterse zit tussen de oren van journalisten. Maar je merkt dat de machinerie van de dictatuur zo weer kan werken. De democratise-ring is doorgezet, maar er zitt en nog mensen uit de tijd van de censuur. De draaiboeken kunnen zo uit de kast gehaald worden.”

“De sfeer in Suriname ten tijde van de amnestiewet deed mij denken aan de dictatuur in de jaren tachtig. Je ziet hier vaker mensen waarvan je denkt: ‘Wat doen ze hier?’ Maar nu sprak iemand mij ook aan: ‘Schrijf geen onzin’, zei hij. Toen dacht ik voor het eerst: het sentiment van toen is even terug.”

FoTo: michaeL GaLiarT

FoTo: LeeNderT jaNSeN

cOLOFON

Ivo PosthumusCMD jaar 3

Ivo PosthumusCMD jaar 3

Paduaan mei2012.indd 12 22-05-12 11:31