O • »<

)

i

KRELISBOER EN nAAIKEnOE NAAR DE TABA WOORDEN VAN DIRK DE BOER MUZIEK VAN HERMAN STENZ

SWbam&fomwy.

^^^iM^^Ó(^Cia^i£pj}^ ih t\u\ ^ ^ j,|Jt^ P|i.M lllp hr.^fä.Jmjftfäatfwtipdow Mutyyn^MföMi^

§iuM n m^m rif rJ r|rJJiiJll^|rJT;1 J^kwilfyiih*

fcfe* ^

Ir^P

\(fa^MoM-fäywwi'HM4m

LfJU'jUjU, P^ m.jju .hj'i^ip

^^wt/ U^ii>

jjSï*£~]r?.

'JJlufJ I ■ Jg 2 l7--& .> I J» ^-fe ^-rv I- il . i e=^ P

^

m m Toen Krelisboer uit Knollendam zijn schaapjes op het droge had,

Bracht hij zijn tijd door met zijn pijp en 't Knollendammer avondblad. Op zeek'ren dag las Krelis, dat in 't groote Amsterdam

Weer evenals het vorig jaar, zoo'n mooie „TABA" kwam. Toen zei boer Krelis tot zijn vrouw: Dat zou me nou eens lijken!

Een reisje naar Groot-Mokum, wijf, dat staat me heusch wel aanl Die eksepietsie van tabak, die gane we is kijken 1

En dus zou Krelis met z'n vrouw naar Amsterdam toe gaan.

Dat Krelisboer uit Knollendam het grootsch besluit genomen had, Stond reeds des and'ren daags vermeld in 't Knollendarrtmer avondblad.

Na eindeloos geredeneer brak toen de feestdag aan. (Ze zouden eerst een eind per sjees en dan per stoomtram gaan).

En Krelis. met z'n nieuwe pet en zijn zwartlakensch pakkie Zat als een koning op den bok en knalde met den zweep;

Naast hem zat statig Maaikemoe in haar gebloemde jakkie. Ze blonk van al haar gouden spul en van de groene zeep.

Voor verwig van den tekst zie vorige pagina.

*;

0 o

o

ö

(5 e

^MwmM Q%2ate#

"tzii *

■

f«. KJyM. ^» _... ..'— -^H^L ■ *

.^.

't ê W^ IT

m ' Wm

HET W.B.-THEATER f<?^ Q^EÊI* ^^

KqiAn HET VOORNAAMSTE THEATER VAN ROTTERDAM

BRENGT STEEDS HET NIEUWSTE

Verschijnt Wekelijks ^Ä> 0^

CINEMA -DE MUNT« KALVERSTRAAT AMSTERDAM

STEEDS DE EERSTE IN HET BRENGEN

VAN HET LAATSTE I Prils per kwartaal f 1.75 • Postchaqut No. 41880

£ ^^^dmin,«'" " 0P de läatSte Pagina een aarCli§ CöbäretliedJe. ^deäe^fonS^: Galgewater 22 - Eeiden Woorden: ^heo So^aeFtS ^Ausiek: C. HindePdae! dactiev.pierWeMerbaan

y^m^^mm^^m:

HEÖEN EN TOEKOMST

op het Filmscherm en de Planken

Op de r'anken zijn we gewend an tijd tot tijd reprises te zien van tukken, die reeds vroeger een groote antrekkingskracht op de belang- tellenden hadden uitgeoefend. In nze bioscooptheaters komt dat met Sn enkele uitzondering niet voor. /el kan men in een theater van tger orde of in een buurtbioscoop ^atdus genoemd, omdat daar in oofdzaak de bezoekers uit de on- liddelijke omgeving worden gere- -uteerd — later een filmwerk van sede hoedanigheden nogmaals zien, slfs komt 't wel eens voor, dat in eerste rangs theater kort na de ïrste vertooningen een herhaling seft van een succesnummer, maar e zijn niet gewoon, dat na een aar jaar de grootste bioscopen komen iet een nummer, dat vroeger „in- Blagen" is.

De reden hiervoor is wel, dat ït bioscooppubliek ontzettend veel- .schend is. Daar kan iemand, die • buiten staat, zich geen denkbeeld an vormen, Het wil altijd meer, 5t wil altijd iets anders. En wan- ser een bioscoopdirectie zich hierbij iet zou aanpassen, dan zou hij al »r spoedig de „gunst en recom- landatie van het geachte publiek'' srliezen. Wanneer dus in onze grootste

leaters, een paar jaar na de eerste avoeringen, een film wordt terug- sbracht, dan moet 't wel iets bij- )nders zijn. Zoo iets gebeurt op 't oogenblik

iet een door Priscilla Dean gespeelde lm, „De Bedelares van Stamboel''. Dat is een van de beste films in

merika ooit vervaardigd. En dat mkt men aan spel en regie. De ontage is als bij elke film uit het .nd van den dollar : grootsch. Maar i dit werk heeft de regisseur een » gelukkige gedachte gehad bij ï leiding, in dit werk treft een zoo liver, zoo wäär spel van Priscilla ean, dat 't daardoor zoo in aan- en is. De schitterende vertolking in de hoofdrol, een vertolking zoo- s Priscilla daarvoor en daarna nooit eer heeft gegeven, doet ieder die i film ziet, besluiten ze nogmaals i aanschouwen. De eischen, die het bioscoop be-

ekend publiek aan de bioscoop- rectles stelt en waarover we hier- )or spraken, hebben natuurlijk tot »volg, dat de nieuwe films week , week uit in grooter getale naar )ren worden gebracht. Een dier nieuwe films is „Haar

eputatie", een werk dat in Amerika

CENT

SPECIAL

M&.

SIGARET

ONZE HELDEN VAN HET WITTE DOEK

evenwei r.:e:. is alles — E:

E LADYKILLER TEDER weet tegenwoordig wel X wat men onder een ladykiller verstaat. Letterlijk vertaald: een vrouwedooder. Zoo oppervlakkig zou men dus denken : een soort Landru of een Blauwbaard uit den ouden tijd. Zoo erg is het

oooden bestaat alleen in het breken van harten; dat iet r.iet erg genoeg — waf de ladykiller doet. Hij is

daarbij aosoluut n:e: wat men noemt een fat en maakt ook geen werk T3.™" typen Van vrouwen- Als nu de bakvisschen zoo van 16 tot 20 jaar voor hem in vuur en vlam zouden geraken, zou men zich dit levendig kunnen begrijpen, op dezen leeftijd, die beheerscht wordt door het enthousiasme der jeugd, heeft men nu eenmaal een voorwerp van aanbidding noodig. Maar neen, dat is niet het geval; als men al de leden van het schoone geslacht bijeenbrengt, die hem kennen en die hem aanbidden, zou men versteld staan van de overgroote verscheiden- heid van typen en gezichten, van grootte, leeftijd, haar-en gelaatskleur En het komische van het geval is daarbij nog, dat hij meestal een man is, die door de vrouwen op handen wordt gedragen zonder dat de andere mannen vergaan van jalouzie. Is het het onbewust zegevierende wat in zijn geheele persoonlijkheid ligt, de ongeëvenaarde charme of nog iets anders ... wie zal het zeggen ?

Over duizenden vrouwenharten regeert hij onvoorwaardelijk en hoewel ook hij ouder wordt blijft hij toch naar verhouding jong. Er wordt wel altijd oeweerd, dat een mensch niet ouder wordt dan dat hij zich ge- voelt, maar als men alles heeft meegemaakt wat hij reeds achter den rug heeft, als men in verschillende oorlogen meer dan twintig wonden heeft opgeloopen. krijgt men toch wel eenigszins het recht te zeggen dat men niet meer tot de piepjongen behoort. Maar hijzelf doet alsof dit alles niets is; hij rijdt met al zijn litteekens en andere overblijfselen als een duivel te paard, overal heen, over iedere hindernis, trap op trap af, springt op de daken van in volle vaart rijdende treinen, laat zich in afgronden vallen, klautert op huizenhooge muren, hij is één met zijn ros. Hij is een meester in het lassowerpen. een kunstschutter op ver- schillende wapens ....

De romantische figuur, die wij ons hierbij voor oogen stellen is Tom Mix. die het grootste deel zijner jeugd heeft doorgebracht met op avon- tuurlijke wijze door de wereld te trekken. Mexico, Arkansas waren hem meer vetrouwd dan de glad-geplaveide straten van New York. Hij ge- noot het leven, dat zoovelen zich in hun jongelingsjaren droomen, dat leven van krachtontplooiing en schuimenden overmoed, waarin men alles doet zonder er zich rekenschap van te geven, slechts om zijn eigen kracht te uiten. Op die wilde jaren in hef wilde westen volgden oorlogs- jaren op Cuba, volgde de bokseropstand, dien hij mede hielo bedwingen. Maar bij al dit ruwe leven is hij steeds door en door een echte gent- leman gebleven. Zijn kracht gaat gepaard met een zonnige opgewekt- heid, die hem uit de oogen straalt en waarmee hij alle harten in de ban legt. Zijn zelfbewustheid treedt nooit scherp en irriteerend op den voor- grond en de vrouwen zijn misschien daarom juist zoo op hem gesteld, omdat hij een ridder uit de oude school is, een echt romantische figuur die zich ook bijzonder goed voor de film leent. Voor ieder, die hem persoonlijk kent, is hij nog meer; dan wordt dadelijk op den achter- grond gedrongen, wat hem zoo populair maakt: het avontuurlijke, het sensationeele,hetwild-west-achfige. Als men met hem omgaat, geraakt ffien onder de betoovering van zijn sterke gezonde oersoonlijkheid, die blij en opgewekt door het leven schrijdt en altijd bezig is vreugde om zich heen te verbreiden. En dat is tegen- wel iets bijzonders. Want er zijn nog maar weinigen, die er aan denken om een ander wat opgewektheid te be- zorgen . En dikwijls zet hij dagen achter- een zijn leven op het spel. Vroeger in werkelijkheid, thans voor de film. En toch is het absoluut niet noodig, dat hij dit doet, want Tom Mix is rijk. En ook het succes, dat hij bij het publiek behaalt kan hem niets schelen, want hij is verre van ijdel. Het liefste toeft hij buiten on zijn kleine ranch en bemoeit zich met zijn paarden en zijn vee. Hij heeft een paard, waarmee hij in de film werkt en dat be- paald een wonderdier Is; bijna een denkend wezen. Met on- verbreekbare trouw hangt dit dier aan zijn meester. En dat geeft te denken, want dieren en kinderen hangen aan dezen man met een innigheid, die men zelden onmerkt, maar die elkeen kent uii de talrijke Fox-films.

is vervaardigd door de First Natio- nal. Deze First National is een groote combinatie van theaters.eenige honderden. Wanneer men daar een film maakt, die voor opvoering in eigen theaters goed wordt geoor- deeld, dan is daarmee meteen ge- zegd, dat het product uitstekend is. Deze groote combinatie koopt ook wel films door andere fabrieken ver-

• vaardigd, waarin bijzondere eigen- schappen worden ontdekt, die het publiek naar de theaters doen komen.

„Haar Reputatie", de geschiede- nis van een gemaskerde danseres, ts een zeer geslaagd filmwefk, waarin twee bekende artisten de hoofdrollen vervullen, namelijk May Mc. Avoy en Lloyd Hughes.

Amerika is op de filmmarkt nog troef. Verreweg het grootste deel van de uitgebrachte rolprenten zijn uit de Californische en New-Yorksche studio's afkomstig. Het publiek heeft zich trouwens nog niet verzadigd aan cowboy en wild-west-drama's. en wie kan deze beter verschaffen dan zij, die leven in het land, waar zulke geschiedenissen zich afspelen. De Duitschers hebben geprobeerd ook films van dezsn aardtemaken, maar 'tis op een jammerlijk fiasco uitgeloopen. Alleen de Duitschers, die in die dagen het Amerikaansch product niet konden betalen, keken er naar.In het buitenland durfde geen film-impresario of theaterdirectie er mee te komen.

Onder de goede artisten in dit genre moet worden gerekend Jack Holt, van wien er een paar nieuwe film in ons land zijn uitgekomen, namelijk ,,De Paardendief" met Do- rothy Dalton en ,,De Roepstem van het Noorden" met Bébé Daniels.

Op de planken is 't zomerdienst. De provincieschouwburgen zijn reeds ten deele gesloten, behalve daar waar de kermissen het uitgaand pu- bliek gaan vermaken, en in de groote steden volgt de eene reprise op de andere. Premières zijn dun gezaaid. Tenzij dan van de vele'gezelschapjes, die zich in het ,,vacantie"-kwartaal hebben gevormd, omdat een acteur ook een mensch is en ook z'n kost moet verdienen.

Van het vertrek van Hubert la Roche hebben we reeds melding ge- maakt. Onder veel belangstelling heeft hij te Antwerpen z'n intrede gedaan met de opvoering van Heyer- man's „De Opgaande Zon", waarin Mathijs de Sterke speelde en Magda Janssen voor het eerst Sonja. Er waren veel bloemen en het weer- zien was voor beiden allerhartelijkst.

Tot slot willen we nog even mee- deelen, dat mevrouw De Boer— van Rijk en Cor Ruys gecombineerd een gezelschap voor Indië samen- stellen.

_ . ääk/MkA&E . •_. . ^M&É

fpg/jmt'-i'i^H .-r*^*™*—-**- —. •

Dicht genesteld aan het glinsterende water van den Bosporus ligt Stam-

boul, het kloppende hart van het Mo- hammedaansche Konstantinopel, waar een ongesluierde maagd leeft, een beeld- schoon bedelaresje, ongebreideld, wild en ondeugend, door ieder gekend en bewonderd. In de bazaar van Yuseff Bey ontmoet zij kapitein Carlisle Pemberton, een Amerikaan, op wien zij dadelijk veel indruk maakt en die zich ook bijzonder tot haar voelt aangetrokken. De munt, die zij van hem krijgt, bewaart zij trouw in het armoedige krotje van haar moe- der. In den harem van Achmid Hamid verveelt de lievelingsvrouw zich en haar speelgenoote Zaide zal haar helpen voor een rendez-vous met haar vriend, een Amerikaan. Achmed Hamed ontdekt echter alles en zweert bij zichzelf wraak te nemen. In de moskee vermoordt hij den medeminnaar en de eenige. die het gezien heeft, is de kleine Sari, die zich ook eens naar de moskee heeft begeven om te leeren bidden. Kortefi tijd daarna wordt Sari geëngageerd om in het café Sultana te dansen en Achmed Hamid, die haar daar bewondert, laat haar moeder 1000 piasters geven, omdat hij Sari tot zijn vrouw wil maken. Maar ook Carlisle Pemberton heeft Sari lief gekregen en denkt er over met haar in het huwelijk te treden. Arme Sari I Terwijl Carlisle in de woestijn vertoeft, komt de onverbiddelijke zede haar als slachtoffer opeischen ; zij wordt getooid voor den sheik en het huwelijk zal plaats vinden. Daar komt Carlisle terug en verneemt wat er aan de hand is. Voor geen kleintje vervaard neemt hij een kloek besluit. Sari zal immers met den handschoen trouwen. Welnu, Carlisle koopt den man om, die den sheik als bruigom zal vertegenwoordigen en vermomd zal hij met Sari in het huwelijk worden verbonden. Aldus gebeurt, maar de sheik weet zich van hen beiden meester te maken. Sari weet ten slotte evenwel het leven te redden van den man, dien zij liefheeft en aan haar moed is het te danken, dat zij ten slotte met Carlisle een gelukkig leven tegemoet gaat.

Dit groote Oostersche drama, dat den toeschouwer zoo uitstekend in de sfeer van het oude Stamboul verplaatst, is door de N-ordisk Films Co. uitge- bracht.

■■■■'..■^ .'. ^■^-.•^.vl-.-.V.-i«-..V1-.v-^'i.--l^A!^.-'^-^'-^^-"---t-'-'^'-'-'---.'l-'t--'----^'-''-> --•■HJ>-;.-\T

_^^^^_ ______ _^^^ _

■ ■■■ ■■ ■ ^_^— v

Een groep uit het Chineesch ballet

JUBILEA zijn er altijd vele: week in, week *J uil. Doch niet dikwijls zal't voorkomen, dat een professeur de danse niet minder dan vijf-en-derlig jaar zich uitslooft om hon- derden Ie onderrichten in „danse el mainlien". Dil voorrecht is den heer H. J. van Leeuwen (e Leiden beschoren en hij heeft zelf ge- meend dat niet toepasselijker te kunnen vieren don op een feestavond eenige balletten te geven, iets waarmee de jubilaris in breeden kring naam heeft gemaakt.

In ons land zijn we geen groole balletten gewoon. Bij opera's en operettes, soms bij revues krijgt men niet onaardige balletten Ie aanschouwen, maar verder brengen we 'tal nief. En dan zijn de provinciesteden hiervan

SALLETSUHST f^ nog meestal verstoken. Toch is ook daar belangstelling voor het ballet en men moet er zich maar bepalen tol dilettantisme.

Soms kan dat dilettantisme boven de middelmaat uitkomen- En dat te bereiken is den heer Van Leeuwen meermalen gelukt en hif is er ditmaal weer in geslaagd met een vijfdeelig Spaansch ballel op de bekende suite van Makowska. Dal verried lange en ernstige studie en wal de solo-danseres, ook een dilettante, mevrouw van Ingen Schenau, presteerde stond ver boven wat we in onze ca- barets wel hebben gezien. Haar gratie, haar bij een Spaansch balie zoo goed passend uiterlijk, haar soepele bewegingen, de expressie in gebaar en mimiek waren bijzonder mooi en — wal zelden of nooit bij dilettanten voorkomt — in het tweede en vierde gedeelte van dit ballel vulde ze het geheele fooneel, was er geen zweem van eenig gevoel van leegheid. Zulk dileltantenwerk is een ver-

H. J. van Leeuwen

De boerinnetjes uit het Hollandsch ballet

rukking om te aanschouwen en een heerlijke voldoening voor den leeraar.

Stond artistiek hel Spaansch ballet het hoogst, niet onaardig was een Chineesch ballet en zeer goed bok een Hollandsch ballel. ! een combinatie van verschillende passen en 1 figuren uil nog inheemsche boerendansen, die ; eerlang wel geheel tol hel verleden zullen behooren, doch gelukkig in de onder leiding van Van de Ven opgenomen films voor hét nageslacht bewaard zijn gebleven.

Zoo ernstig opgevat, is het inderdaad waard, dal pogingen om goed dilellanten- ballel te geven, uit een oogpunt van serieuse beoefening van den dans, worden aange- moedigd.

De solo-danseres uit het Spaansch ballet

Opvoering van Don Pasquale door de italiaanschc opera in het Palels voor Volksvlijtte Amsterdam, staand

Cherubini en Dine, knielend Galeotti en Mootorani.

Huldiging Mevr. van E ijsden te Leiden Na afloop van de voorstelling te Leiden werd vorige week mevrouw v

Eysden-Vink gehuldigd.

De boertjes uit het Hollandsch ballet

Het wereldberoemde Russisch ballet in Nederland De kapelmeester Inghelbrecht Een mooie scene van het russisch ballet. Zooais men weet trekt d.t baile. aller belargs.ellirg. Michel PavloH van het

met zijn echtgenoote in Artis, Van het gevormde eere-comilé is minister van Karnebeek voorzitter oailet.

Een stand uit een der vijf groepen uit het Spaansch ballet

" ^C . ■gift^fcrtVïïitfr«tMmi«)irft^W

Poto Pandtr, Uiden

Van achter de schermen Een toto van Nelly Bodenheim die den 27en Mei as. haar SOsten ver- jaardag zal vieren. Zij is de bekende costumière van het gezelschap

van dr. Royaards. Hierboven Neliy Bodenheim in haar atelier. _^^^_

Bernard Zweers 70 jaar Den 18en Mei wordt Bernard Zweers. de bekende componist en musicus,

70 jaar.

Amsterdam mag dansen < De eerste, die van zijn dar.svergunning getiruik gemaakt he< de heer Meermans van het bekende café .Trianon". Onze foto I«

lange .file auto's der daosiustigen zien.

1 i i •^—^m^^^^^^—mmmm

LADDIE. De Studenten-Roeiwedstrijden op het Noordzeekanaal

Wedstrijd 't Gooi—Blauw Wit » het Stadion te Amsterdam werd de voetbalwedstrijd Blauw- Ht—'t Gooi gespeeld. Tevens »ond de huldiging plaats van - -E. v. d. Kluft, ttem werd eenoortondêTiveffianaiga:

Stormvosels (2) tegen N.A.C. (0) Te IJmuiden werd Zondag de voetbalwedstrijd voor hetkam- pioenschaps-competitie Stormvogels—N.A.C. gespeeld eo door

Stormvogels met 2—Ö gewonnen.

Wedstrijd Enschede—Be Quick _Deze wedstrijd om het kampioenschap werd 4001^ Enschede .

met 2—1 gewonnen.

Olympisch Elftal (l)-Queens Park Rangers (0) Links het elftal der Queen Park Rangers, rechts een spelkiek

OP HET VLUGGE RAD

Een aardige tocht. II 1 We bevinden ons dus om ^ half ■ te Utrecht aan het station en |oIgen de tramrails in de richting |eist. Bij de Willem Barentzstraat lèrlaten we Utrecht en komen spoe- |ig aan de forten van de Bildt. 4an onze rechterhand krijgen we jan de gebouwen van het Metereo- >gisch instituut met den sterren- nacht, vanwaaruit prof. Nijland de jterrenhemel bestudeert. Tot hiertoe ps de weg vol bochten, nu echter kat het in een rechte lijn door jaar Zeist. In de kom van dit dorp ten we aan onze rechterhand een !reede laan met aan het eind een ud gebouw. Dit is het home van e Hernhutters. Het is wel de moeite raard er even heen te fietsen en pn kijkje te nemen. , Onzen weg teer vervolgend komen we spoedig I Driebergen waar we natuurlijk ■ afsluitboomen van den trein voor ^ize neus zien dichtgaan. We pas- seren hier namelijk den spoorweg ^trecht—Arnhem en komen, via ge- juldig gewacht te hebben, dan aan jet mooiste gedeelte van den och- bndrit, het stuk tusschen Driebergen rr Doom.

Aan de linkerhand zijn we de ïhitterende villa Ma Retraite ge- asseerd, een copie van de beroemde lila „Giomo" aan het meer van .ugano. Tusschen Zeist en Drie- ergen vinden we het Rijzenburgsche osch met de Acacia vijver en de «ritsersche brug. Jammer, dat de aan- !g van electrische trams en de huizen- ouwwoede hier veel schade aan 9t natuurschoon berokkenen. Even porbjj Driebergen hebben we links [ydepark, het reusachtig, in en- ïlsche stijl gebouwd buiten van aron van Zuylen van Nyevelt, den agenaars wel bekend, als leider Ui de volksconcerten van het Resi- sntle-orkest. Rechts van den weg, ren vóór Doorn hebben we kasteel oorn, van den weg af niet zicht- iar, waar de ex-keizer resideert, »als gezegd nemen we te Doorn ize eerste rust. Na een kwartiertje lat de tocht weer verder en komen 3 na een half uur in Amerongen. {| dé kerk rechtsom en onmiddel- k daarna linksom. Van hieraf krijgen

Cricketwedstrild te A'dam Achter het Stadion te Amsterdam werd een cricketwedstrijd gespeeld

tusschen V.R.A.—R. en W.

Vijfjarig bestaan der Kon. Jachtvereenlging te Amersfoort

Op Zaterdag 10 Mei werd het 5-jarig bestaan der Koninklijke Nederlandschejachtvereeniging te Amersfoort herdacht. Opperwachtmeester Janssen ontvangt den eersten prijs in het nummer

Springconcours voor Jachtpaarden. ••

V.O.C, centra H.F.C. Een spelkiek van deze te Rotterdam gespeelde match.

-_;» we, wat natuurschoon betreft, het minst interessante deel van den weg. Het gemis aan natuurschoon wordt echter vergoed, doordat we een kijkje krijgen op het steenbakkerij- bedrijf langs den Rijn, welke rivier we spoedig aan onze rechterhand ontwaren.

Na een dikke 8 KM. zijn we in onze pleisterplaats Rhenen, waar we den inwendigen mensch versterken. Na een 3/4 uur stijgen we weder op om den middagrit te beginnen. Na ruim 3 KM. komen we aan den Grebbeberg, waarop de beroemde koningstafel, vanwaar uit we een schitterend panorama over de Be- tuwe genieten.

De koningstafel is een hardsteenen bank zonder leuning, in het geheel geen kunstgewrocht, die zijn be- roemdheid alleen te danken heeft aan het meer dan fraaie uitzicht en aan het feit, dat de zoogenaamde winterkoning, Frederik van den Paltz, hier veel jaagde en den steen ge- bruikte om te rusten. Spoedig ont- waren we een waarschuwingsbord van den A.N.W.B.,dat ons meldt: „Gevaarlijke helling'". Hier heeft menig wielrijder op minder prettige wijze met moeder aarde kennis ge- maakt. Afstappen is beslist geboden. De helling is niet alleen sterk, doch draait aan het einde plotseling rechts en dan weer linksom, terwijl men dan een brug te passeeren heeft, waarover de stoomtram Arnhem- Zeist natuurlijk juist passeert, als u ze niet gebruiken ktfnt. Dus af- stappen en de helling met de fiets aan de hand afgaan. We volgen nu weder de tramrails en komen na 4 KM. in Wageningen. Na het stadje steeds rechtuit gaande, gepasseerd te zijn, krijgen we aan de rechter- hand de gebouwen van de Wage- ningsche Landbouw-hoogeschool en al spoedig links het bosch van Granje-Nassau-oord. Na 2 KM. be- reiken we de Wageningsche berg met een uitkijktoren, welke de moeite loont hem te beklimmen. Het uit- zicht is riant.

We peddelen weer verder en be- reiken door Renkum en Heelsum het grondgebied van Oosterbeek.

In een volgend artikel zullen we beschrijven langs welke twee wegen we nu Arnhem kunnen bereiken.

1 VETERAAN.

Dick Brown was 'n vreemde- ling in 't stadje Travelly.

Niemand wist,, dat Dicks dok- ter, die hem behandeld had, hem om z'n "longen hnn normale kracht te doen herwinnen, had aangeraden een jaar door te brengen met werken in de bui- tenlucht. Dus werden de hoofden in Travelly bij elkaar gestoken en mompelde men van allerlei

over den jongen man. 'n Boer was hij niet, zooveel

was zeker ! Men besloot hem in de gaten te houden. Zoo ston- den de zaken, toen Laddie plot- seling op 't tooneel verscheen. Laddie. John had hem gered uit de handen van een Canadees, die 't dier sloeg en mishandelde en met oneindige zachtheid en geduld had hij niet alleen de achterdocht van den hond in slaap v >ten te sussen, maar had 't dier reeds na enkele dagen volkomen aan zich weten te binden, 't Was 'n gelukkig oogenblik voor John geweest, toen Laddie, zoo had hij hem gedoopt, eens op 'n avond uit eigen beweging z'n kop op z'n knieën had gelegd en hem met oogen, waaruit vertrouwen sprak had aangekeken. Maar voorals- nog was 't noodig Laddie aan de ketting te houden, 't Duurde niet lang of John kreeg allerlei over z'n hond te hooren en bedreigingen, dat men hem dood zou schieten, als hij zich in 't dorp vertoonde, bleven niet uit. Thuis gekomen streelde John Laddie dan en zei meewarig : „je schijnt al even weinig bemind te zijn als ik, ouwe jongen; maar laten ze eens een vinger naar je durven uitsteken !" Met veel zachte woorden, en ver- maningen en enorm geduld, wist John Laddie er ten slotte toe te krijgen voorbijgangers en kar- ren ongehinderd te laten pas- seeren en toen hij zóóver was probeerde hij eens op een vroegen morgen, toen nog niemand bui- ten Tton zijn, den hond los te laten. Laddie was opgetogen.

In het hoofdnummer wist „Nereus" beslag te leggen op den eersten prijs. (5 gouden medailles met eere-diploma).

P. A.» Adema van Scheltema van Stuurman G. W.Tromp van .Nereus" Laga, winnaar sciffroeien. gelauwerd door het bestuur.

Het nummer jonge vier werd gewonnen door „Triton", welke men hier op den voorgrond ziet.

WIE EN WAAROM

■

wrong zich in allerlei bochten sprong tegen z'n meester op rende vooruit om dan wee terug te komen en z'n handen t( lekken. Samen dreven ze de ze koeien, die John nu bezat naa de vallei ten N. van boer Kelly*! land. Dit deden ze nu voortaai iederen morgen en Laddie ge droeg zich voorbeeldig. Een op 'n dag echter sprong er era konijn uit 'n boschje vlak lang Laddie's pooten en vóór Johi wist, wat er gebeurde was é hond al weggerend achter ' konijn aan en over 't muurtji gesprongen, dat boer KeDy' land omheinde. John riep ei floot, geen Laddie. Na 10 minu ten kwam hij, de staart tusschei de pooten, en schuw naar Johl opblikkend, kroop hij beschaamt naar huis. Een uur later weer klonk automobielgetoeter VOQ 't hek. John duwde Laddie dt kamer in, sloot de deur en gim naar buiten. „Mijnheer Brown ? vroeg 'n mannestem. Ja !", 2^ John en z'n oogen staardei naar de mooie Betty Kelly die in de auto zat, naast haa vader. Zoo vaak had hij haa al van uit de verte bewonderd „Je hond is op m'n erf geweest" zei Kelly „en 't heeft maar 'i haar gescheeld of een van m'j knechts was er aan gegaan ; 9 eisch van je, dat je dien hon< opruimt, zoo niet, dat zullei we zien, wat de politie vermag V Er klonk haat in z'n stem. Johl greep zich aan de auto vasl „Wat bedoelt U ? Lad heel toch niemand gebeten, hij za alleen maar 'n konijn achtemar „Wat konijn ! er was geen ko nijn. Ik zag Bumble, m'n knech rennen met den hond achte zich aan, gelukkig heeft hij zie: kunnen redden door in ee schuur te vluchten en de de« dicht te gooien." „Ja!" z< Betty, „ik heb alles gezien va uit m'n slaapkamerraam en t was geen konijn in velden < wegen !"

't Werd herfst! Wel brachte John en Lad nog dagelijks è koeien naar de vallei, die b» schut lag. Maar lang zou d

CS. Adema van Scheltema f

de begaafde en be- minde dichter is te Bergen (N.H). op47- jarigen leeftijd onver-

wachts overleden.

3hr M. v. d. Brandeler f

oud-Burgemeester van Middelburg is te Laag- Socren over-

leden.

Dr. 3oh. Wasenaar

Tot directeur van de Mij. tot Bevordering der Toonkunst te den Haag, is benoemd Dr. Joh. Wagenaar.

• Dr.D.v.Hettlnga Tromp

Als directeur van het gem.arbeidsbureau te Amsterdam zal waar- schijnlijk af treden Dr. J. v. Hettinga Tromp.

50-laar In dienst Op 1 Mei herdacht de ruim 80-jarige heer J.M.Swüste den dag dat hij 50jaargeleden bij het Kon. Hofper- soneelin dienst trad.

Drie 40-iarlge Jubilea Dr. Pluim te Olst De heer K. Pietersen De heer Ch. Rut

te Amsterdam was 40 jaar werkzaam op het kantoor van No-

taris Jukkenekke.

herdacht 1 Mei zijn 40-jarigjubi-

leum als arts.

te Beegden vierde julileum als secrets der gemeente en ' schatter bij de I

lastingen.

P. Snel De heer F. Snel ma- chinist te den Helder is na 42 dienstjaren met pensioen gegaan.

25-larlg Jubileum vierde de heer M.Lems stalbaas bij de Firma Hoogenraad en Wes-

sèls, te Baarn.

Qouden Huwelijksfeesten P. Geelof en echtgenoote te Harlingen,beiden 74 jaar oud, hopen 14 Mei a.s. hun S0-jarig

huwelijksfeest te herdenken.

De heer J. J. Kaercher en mevr. Kaercher- Vossema herdenken 20 Mei a.s. den dag. waarop zij voor S0 jaar in den echt zijn

getreden.

40-|arlg Huwelijk D. Peters en G. Peters-Schimmel Voorburg hopen 16 Mei hun 40-jari

echtvereeniging te herdenken.

__

5uet meer kunnen gebeuren. Op jn morgen werd John wakker

et 'n stekende pijn in z'n ■echterlong. Den avond te vo- •en had hij zich warm gelob- en achter een weerspannige coe, en daar er een scherpe wind roei, had hij zeker kou gevat. Of- choon hij zich ellendig voelde, [ing hij toch met Laddie naar »uiten om- de dieren naar de mllei te drijven. Thuisgekomen

l^iel hij echter op z'n bed neer tón trok de dekens over zich heen. JHij sloot de oogen. Plotseling

jiFerd hij wakker ; Laddie's koude fieus wreef langs z'n wang. Wat! »ras 't al drie uur ? Hij stond snel |>p; de kamer draaide. Hij ging laar 't raam; 't sneeuwde! Ik

inoet gauw de beesten binnen talen, dacht hij, maar viel weer )p z'n bed en sliep andermaal n. Het begon te schemeren. ^aiMie bestudeerde z'n meester. iVaarom ging hij niet mee ?

Lt Werd al donker. Hij begon te flanken, waarop John de oogen >psloeg. Wil je er uit jongen ?"

Jlïg opende de deur, keerde dan /enig naar bed. „Ik moet mor- jen een dokter zien te krijgen, ' Uacht hij en sliep weer in. Hij jfrerd wakker van 't stampen van Jttoeven en 't opgewonden blaffen Hran Laddie: „Wel, wel, dat i^oede dier had alleen de koeien viaar stal gejaagd. Brown strom- Delde naar de deur en riep: 3,Ladclie, Laddie !"' Wild van OTeugde sprong de hond tegen hem op. John moest zich aan fie deur vastgrijpen om niet te lyaUen. Maar Laddie bleef blaffen «n heen en weer rennen van den «tal naar z'n meester en terug. ■i.Wat is er ouwe jongen, wat Wil je toch ? ü ja, natuurlijk, je «vilt, dat ik den stal sluit. r Hij voelde, dat z'n krachten fiem begaven. De hond likte z'n gezicht. „Ren naar beneden Lad- ïie en ga iemand halen !" De oond jankte, maar verroerde rich niet. „Toe ga nu en haal ïemand!" Laddie kwispelstaart- te, liep weg, kwam weer terug, tikte z'n baas en rende eindelijk weg de duisternis tegemoet. John itaarde hem na met doffe oogen. Na eenigen tijd hoorde hij een ;chot; dan verloor hij 't bewust- zijn. Hij kwam bij, doordat er iets kouds en nats tegen z'n I

CINEMA „DE MUNT" «ALVERSTRAAT AMSTERDAM

STEEDS DE EERSTE IN HET BRENGEN

VAN HET LAATSTE

H.5CHEUERMANN&CO VERTEG: ICA-DRESDEH AFD.KINOMATOGRAFIE

jg».

Het standbeeld van Konins Willem II te 's-Cravenhage is weggenomen. Links de Koning zonder de hem omringende vrouwen-

figuren, rechts het standbeeld gaat van het voetstuk.

De Efficlency-tentoonstelllng te 's Gravenhage Te Den Haag werd in het gebouw Veritas de tentoonstelling van moderne kantoor-machines en administratie-systeem geopend Op deie foto ziet men burgemeester Patijn, terwijl deze de telegrafoon bestudeert. Een instrument waarmee men een teleloongesprek kan herhalen.

Achter hem staat oud-minister Posthuma.

Volkspark te Enschede Het was begin Mei 50 jaren geleden dat te Enschede het Volkspark w«rd geopend.

3 €$■

SPEC. FILM VERMUUR /OOR PARTICULIEREN ■tERKSTRAATUS. TEL 34316

AMSTERDAM

gezicht werd aangedrukt ; hij trachtte 't met z'n arm weg te duwen ; toen opende hij de oogen. „Laddie !" zei hij ; maar nu trachtte hij de verstijving van zich af te schudden ; bij 't maanlicht zag hij hoe Laddie'? linker achterpoot slap achter hem aansleepte en dat er bloed- sloren op de sneeuw waren. Zwaar ademend viel hij terug en verloor wederom 't bewustzijn. Daar buiten echter hinkte de gewonde hond voort; hij had getracht in 't naastbijzijnde huis hulp te halen voor z'n meester, hij had zoo luid mogelijk geblaft en aan de deur gekrabd. Plotse- ling was er een vuurstraal geko- men en had hij 'n pijn in z'n achterpoot, alsof wespen hem gestoken hadden.

Hij kroop voort tot dicht bij 'n ander huis, blafte en huilde. De deur ging open. Een man stond in de opening. „Die dui-

velsche hond loopt weer eens los, Betty," zei hij tegen iemand, die achter hem stond ; „m'n geweer staat in de kast, geef me twee kogels." Laddie blafte weer. Hij trachtte op. te staan en den man te beduiden, dat hij moest volgen. Daar kwam de tweede gedaante terug met iets in de hand, dat op 'n stok leek. Zoon ding had die andere man ook in z'n hand gehad en daar was die vuurstraal uit gekomen. Laddie trachtte te vluchten, maar viel voorover ; hij worstelde om op te komen, maar kon niet.

„Vader ! neen !, neen ! niet schieten, nu niet, zijn daar geen bloedsporen in de sneeuw ?" De man lachte luid. „Iemand schijnt me voor te zijn geweest; stil kind !, we zullen hem uit z'n lijden helpen." Maar 't meisje was 't huis uitgeloopen. „Wacht even Vader ! kijk ! hij kwispel- staart en tracht hierheen te

. : .

kruipen." „Hier kind!" Wil je verscheurd worden door dien hond ?" Maar Betty ging stap voor stap verder en langzaam, heel langzaam kroop Laddie naar haar toe, terwijl hij met z 'n dikken staart kwispelde, alsof hij met een vredesvlag wuifde. Toen sprong hij plotseling op en hinkte weg, steecis omziend naar de twee menschen, die hem aandachtig gadesloegen, 't Meisje snelde nasyr den hond toe. „Kijk ! hij tracht mee te loopen ! Ah, nu ben ik er ; hij wil, dat we hem volgen ! Kijk Vader, hij loopt verder en ziet telkens om." En zoo was 't! ALs die menschen dan niet mee wilden gaan, dan zou hij alleen teruggaan naar 't eenige wezen op aarde, dat hem ooit liefde en mededoogen had betoond.

't Was eenige tijd later, dat Brown zich onrustig in z'n slaap bewoog. Er flitste licht in z'n oogen; hij hoorde stemmen; hij voelde zich nu juist zoo op z"n gemak. Hij meende, dat hij 'n meisjesstem hoorde zeggen : „Goddank, dat we den hond gevolgd zijn !" en daarna een mannestem: „z'n hoofd gloeit als vuur ! Hier, steun jij hem, terwijl ik hem op m'n schouders neem ; koest hond, zie je niet, dat we je baas helpen willen ?" Toen hoorde Brown hem zeggen : „zoo gauw we thuis zijn bel je den dokter op en ook den veearts ; als we er den hond niet doorhalen, zal hij 't ons nooit vergeven." „En ik zou 't mezelf nooit vergeven !", zei de meisjes- stem weer. „Arm, lief dier, kun je wel meekomen ?" — Twee dagen later opende Brown z'n oogen en kwam tot de conclusie, dat hij in een vreemd bed lag ; 't lieve meisje, dat hij al zoo lang in z'n schoonste droomen gezien had, zat naast hem en iets kouds en nats streek langs z'n wang, wat bij nader inzien. Laddie's neus bleek te zijn. En eenige weken later kon men John Brown met opgeheven hoofd en trotschen blik door Travelly zien wandelen, aan z'n arm de mooie Betty Kelly, die beloofd had z'n vrouw te zullen worden en naast' hen vroolijk blaffend Laddie, die mooi op weg was de lieveling van 't dorp te worden.

FOX-BLUE de nieuwste Mode-daas.

Onderricht dagelijks

C. KLINKERT Dansleeraar

SuahoBderakade 152 Tel. 24232 Amsterdam

Concert* en Theater-Bureau

^7 Max van Gelder >>/ Kantoor: Westeinde 13

Amsterdam - Tel. 36763

Belast zich speciaal met het vakkundig samenstellen van

Variété- en Cabaret-program- ma's, plaatsen van Orkesten en arranseeren van particuliere

feesten.

De korte inhoud is zoo gemaakt, dat men ge-

makkelijk met elk no. het verhaal beginnen kan.

In dit verhaal, dat in Engeland tpeeli, maken wij kennis met den rijken bankier Markrute en Lord Tan- ered, een jongen man, die om finantieele redenen verplicht is naar Canada te gaan. De bankier biedt hem de hand van zijn nicht aan en een groote som geld voor zijn schulden. Markrute's nicht \s een buitengewoon mooie en aparte vrouw, die, hoewel zij jong is, al heel wat heeft meegemaakt. Zij is de weduwe van den poolschen graaf Shulski, die haar in den steek liet en in een twee- gevecht werd gedood. Haar moeder was Markrute's zuster. Zij was met een engelschman getrouwd, doch werd hem ontrouw. Uit haar tweede huwelijk werd Mirko, Zara's stiefbroertje, geboren. Markrute tracht van de toegenegenheid van zijn nicht voor den knaap, gebruik te maken ter bereiking van zijn doel.

Om der wille van haar stiefbroertje besluit zij Markrute's voorstel te aan- vaarden. Zij ontmoet Lord Tancred, die door haar ongenaakbaarheid eer aan- getrokken dan afgestooten, spoedig aan Markrute zegt, dat hij op zijn voorstel ingaat en zijn nicht wil trouwen.

Lady Ethelrida, een zeer verstandige en bekoorlijke jonge vrouw, een nicht van Lord Tancred,,speelt ook een rol in dit verhaal. Markrute voelt zich zeer tot haar aangetrokken. Zara gaat naar Bournemouth, om met de menschen te spreken, bij wie baar broertje gaat wonen. Bij haar terugkomst heeft zij een onderhoud met diens vader Mimo.

Zara bezoekt met haar man diens moeder. De kennismaking valt mee. Zij gaat daarna weer haar broertje zien, van wien 'zij gehoord heeft, dat hij ongesteld was, het kind is gelukkig met haar komst. Den avond vóór haar trouwdag ziet Tristam hoe Mimo naar Zara's venster staat te turen. Dit maakt zijn naijver wakker. Het huwe- lijk wordt met veel praal voltrokken, doch het brengt het bruidspaar niet nader tot elkaar. Zara houdt vol trots Tristam op een afstand. Zij gaan naar Frankrijk. Den eersten avond heeft er een heftige scène plaats. Zara verwijt Tristam haar alleen om geld getrouwd te hebben. Tristam is zoo boos, dat hij zegt nooit meer Zara's liefde te be- geeren, wanneer zij hem er niet op haar knieën om smeekt.

Hun verblijf in Parijs bracht hen niet tot elkaar. Wel gaat Zara meer in Tristam zien, doch nu is hij het, die de rol van beleedigde speelt. Zara is zeer beangst om den toestand van haar broertje. De geheimzinnigheid, welke zij in verband daarmee moet betrachten, stoot haar voor de borst.

Op het landgoed van Tristam's oom maakt zij kennis met vele van Tristam's vrienden. Behalve de oude hertog en zijn dochter Ethelrida, is er ook Mar- krute de bankier en van de vrienden van den bruidegom de sarcastische goedhartige kolonel Lowerby (bijge- naamd de Spreeuw), Jimmy Danvers, de bruidsjonker, Arthur Eiterton, de Don- Juan, Lady Anningford, Ethelrida's boezemvriendin, en ook lady Highford, met wie Tristam sterk geflirt had. Zara wordt getroffen door de liefde, die iedereen haar man toedraagt. Zara voelt de liefde voor haar man sterker worden.

_ - _.

Lady Highford tracht zich met haar valsche lievigheid bij Zara in te dringen. Zara is echter op haar Ijoede. Als het Laura niet lukt, de jonge vrouw te bewerken, begint zij weer een flirtation met Tristam.

Lady Highford probeert Zara bij Tristam verdacht te maken, met als resul- taat dat hij razend jaloersch wordt. Doch ook Zara begint te bemerken, dat zij van haar man, van wien zij door haar vroeger optreden gescheiden is, innig veel houdt. Een ander paar, Lady Ethelrida en Markrute, begint meer en meer tot elkaar te komen. Den dag van haar verjaardag ontmoet zij hem in haar kamer, waar hij haar eenige kostbare boeken aanbiedt. Na deze korte ontmoeting spreken zij af den volgenden dag rustig bij elkaar te komen. Zara heeft een brief van Mirko ontvangen, zii is daarover weer zeer ongerust. Tan- cred ziet haar met den brief in de hand. Ook ditmaal brengt hun ge- sprek hen weer verder van elkaar. In de gang ontmoet Tristam Laura Highford, die weenend in zijn armen valt. Zara ziet dit. doch innerlijk ge- troffen veinst zij onverschilligheid.

Lady Anningford beraamt voor den avond van Ethelrida's verjaardag een verkleedpartij, waaraan Zara deelneemt.

Den dag na Ethelrida's verjaardag ontvangt zij Markrute bij zich. Hij ver- tel', haar, in bedekten vorm, zijn ge- schiedenis. Hoe zijn moeder, een schoone danseres, dochter van een tpaanschen jood van h'ooge beschaving en een spaansche edelvrouw, de min- nares van een keizer was gewees». Zij had van hem twee kinderen, een meisje en een jongen. De jongen toog naar Engeland en wist zich door energie en verstand op te werken. Ethelrida wordt door het verhaal niet afgeschrikt. Daar- door aangemoedigd, vraagt hij Ethel- rida ten huwelijk. Zij stemt toe.

's Avonds heeft Zara een onderhoud met haar oom, die haar vertelt, dat Tristam haar zonder eenige bijbedoeling heeft gehuwd. Deze mededeeling ver- hoogt Zara's smart. Den volgenden dag vertrekt het jonge paar naar Wrayth.

De ontvangst door de pachters en be- dienden is allerhartelijkst.

Na afloop der feesten laat hij haar de tuinen zien.

Dan herinnert zij zich hoe Mirko haar eens hiervan foto's liet zien. De herinne- ring aan het broertje vervult haar met diep leed. Tristam meent, dat er een man in het spel is en wordt door jaloezie verteerd. Beiden gaan naar Londen terug. Zara gaat in 't geheim naar Mimo's huis.

Tristam ziet haar met groote haast terugkomen. Hij vraagt met groote opgewondenheid verklaring voor haar lang uitblijven, welke zij hooghartig weigert te geven.

Tristam wordt verteerd door jaloezie. Hij hoort een telefoongesprek en volgt zijn vrouw als zij haar woning verlaat. Hij is ongewild getuige van het sterven van Zara's broertje, doch denkt dat dit haar kind is. Hij besluit van haar weg te gaan. Zara roept de hulp van Markrute in nu haar broertje dood is. De bankier wil haar gaarne helpen en hoopt dat alles nu goed zal worden tusschen Zara en Tristam.

Het echtpaar komt echter niets nader tot elkaar.

Zr-^~ " ;

Er was in haar oogen een smee- kende, angstige blik, als van een kind, dat bang is om in donker alleen te ^vorden gelaten.

Hij kon er geen weerstand aan bieden. Haar zonde dagteekende per slot van rekening reeds van vele jaren geleden; sinds zij zijn vrouw was, kon zij niets kwaads gedaan hebben, waarom zou zij niet mee- gaan naar Wrayth? Zij kon dan daar, als zij dat verkoos, nog een poos blijven als hij weggegaan was. Maar één ding moest hij nog weten.

— Waar is graaf Sykypri? vroeg hij op heeschen toon.

— Mimo is naar zijn eigen land teruggegaan, zei ze eenvoudig weg, ietwat verbaasd over zijn toon — Helaas! ik zal hem misschien nooit meer terugzien.

Tristam stond schier versteend van verbazing.

Met al haar gedweeë liefheid, stelde zij zich aan als een volkomen onschuldig persoon! Dat was zeker omdat zij maar half een Engelsche was, en buitenlanders over zulke din- gen heel anders dachten.

Die man was dus weg — uit haar leven verdwenen — Ja, hij zou haar meenemen naar Wrayth. als dat haar iets troosten kon.

— Wil je je nu klaarmaken? zei hij, zijn stem dwingend tot een stug- heid, die hij verre was van te ge- voelen. — Want ik ben er zeker van dat de avondnevel je geen goed zou doen. Ik wilde in een open auto gaan, en zelf sturen en het is vier uur ver. De dichte is niet te Londen, zooals je weet.

En toen hij meende, dat zij daar niet tegen zou kunnen, zei hij ang- stig: Maar ben je heelemaal wel in staat om te reizen? Je ziet zoo vree- selijk bleek.

Want er was een groot verschil tusschen haar bleekheid van nu: een doorschijnende, sneeuwige bleekheid en haar gewone gardenia-teint-Zelfs haar lippen waren minder rood.

— ja, ja, ik ben volkomen in staat om te gaan, zei ze, opstaande, om hef hem te laten zien. — Ik zal over tien minuten gereed zijn. Hen- riette kan per spoor nakomen met mijn goed.

En zij ging naar de deur, die hij voor haar open hield. Zij bleef daar even stilstaan en ging toen naar de lift. Hij volgde haar snel.

— Ben je zeker, dat je alleen boven kunt komen? vroeg hij ang- stig. — Of mag ik meekomen?

— Neen, 't gaat best, zei ze met een gevoelvol lachje. — Laat ik het je niet lastig maken. Wacht maar even. Ik ben zoo klaar. — En meteen ging ze heen.

En toen zij weer beneden kwam, geheel in bont gehuld, zag zij dat Tristam portwijn voor haar had laten halen en dien inschonk.

— Je moet daar wat van drinken, een groot glas vol, zei hij. En zij dronk het zwijgend leeg.

En toen zij nu naar de deur ging, zag zij daar inplaats van zijn eigen open auto, een van de gesloten

■■■■■MBaaBMÉ

^"■^

auto's van haar oom, die hij had laten komen en van voetwarmers en kussens voorzien, zoodat zij makke- lijk kon reizen en geen verdere kou kon vatten.

— Dank je — dat is heel lief van je, zei ze.

Hij hielp haar instappen; de be- diende trok den bontdeken over haar, terwijl Tristam de kussens schikte.

J_ Toen leunde zij een seconde lang achterover en sloot de oogen; alles draaide met haar rond.

Hij was zeer ongerust over haar. Zij moest zeer ziek geweest zijn, in dien korten tijd, en dan nog haar verdriet, want een moeder heeft haar kind lief, al is ze er ook nog zoo lang van gescheiden. Deze gedachte hinderde hem opnieuw. Hij werd niet gaarne aan dat kind herinnerd.

Zij leunde zonder te spreken tegen de kussens, totdat zij Londen ge- heel uit waren. In haar zwakken staat maakte de wijn haar slaperig en langzamerhand sluimerde zij in en haar hoofd viel op zij en leunde tegen Tristams schouder, wat in hem een hevige ontroering wekte. Haar prachtig, trotsch hoofd, met de dikke haarvlechten!

E Hij zou haar spoedig verlaten, en zij moest dat nu weten — maar zij sliep. Hij moest haar een weinig tegen zich aanhouden, opdat zij ge- makkelijker zou liggen. En met on- eindige voorzorgen om haar niet wakker te maken, stak hij zijn hand onder het kussen en trok haar heel zacht tegen zich aan, zoodat haar hoofd tegen zijn borst lag.

En zoo hield hij haar de twee eerste lange uren van de reis omvat.

En welke gedachten doorkruisten niet zijn brein gedurende dien snel- len rit!

Hij had haar zoo krankzinnig lief! Wat deed het er toe, hoe zij gezon- digd had? Zij was ziek en eenzaam en moest vandaag nog in zijn armen rusten. Maar nooit zou hij haar wezenlijk aan zijn borst drukken — het verleden was te vreeselijk! En dan, zij had hem niet lief; deze lief- heid kwam alleen voort uit haar zich- zwak-voelen voor het oogenblik. Maar hoe wreed, hoe bitter-zoet was het toch! Hij gevoelde een bijna on- overwinnelijken lust om haar te kus-

~-sen, doch bood daar weerstand aan; en nu zij bij een spoorbaan waren en de trein een scherpen gil met de stoomfluit gaf, schrok zij opeens

• wakker. Het was nu geheel donker en zij vroeg op angstigen toon: — Waar ben ik? Waar ben ik geweest?

Tristam nam onmiddellijk zijn arm om haar weg en keek na'ar het licht.

— Je bent in een auto en we gaan naar Wrayth, zei hij. — Ik ben blij dat je geslapen hebt, dat zal je goed doen.

Zij wreef zich de oogen uit. — Och, ik heb gedroomd. En

Mirko was er ook, met mama en we waren zoo gelukkig! zei ze, als , tegen zichzelve.

Tristam schrok terug. — Zijn wij dicht bij huis — ik be-

doel bij Wrayth? vroeg ze.

LEVENSPROBLEMEN (M. E. R. Curius is gaarne bereid

om te trachten antwoord te geven op vragen, welke lezeressen en lezers hem zenden. Hij kan natuurlijk niet er voor instaan, dat hij den goeden raad geeft. Doch bij ervaring weet hij, hoe prettig het is om met iemand, die sym- pathiek tegenover u staat, over levens- moeilijkheden, groote of kleine, te spreken. Doet het gerust. Zendt uw brieven aan M. E. R. Curius, Galge- water 22, Leiden „Persoonlijk". Uwe vragen worden natuurlijk met de noodige discretie behandeld;)"

Een onzer lezeressen, Mej. G. R. te Rotterdam, vraagt mij advies in het volgende probleem.

Ik ben 23 jaar oud en twee jaren geleden maakte ik kennis met den zoon van een oud vriend van mijn vader, met wien ik' mij verloofde. Mijn vader was er erg gelukkig mee. Hij mag mijn aanstaande buitengewoon graag en daar hij zelf niet erg sterk' is, heeft hij hem in zijn zaak opgenomen. Dit lijkt alles een uitstekende regeling. Doch nu is er plotseling iets gebeurd, dat mij voortdurend bezig houdt. Bij een vrien- din leerde ik een anderen man kennen. Wij ontmoetten elkaai" herhaaldelijk en ik ben tot de ontdekking gekomen, dat ik van hem meer houd dan van mijn verloofde.

Wat moet ik nu doen. Trouw ik met hem, dan zal ik' altijd het gevoel hebben, dat ik mijn hart geweld aan heb gedaan. Verbreek ik mijn engage- ment, dan zal ik niet alleen hem, maar ook mijn vader ongelukkig maken. Geeft u mij nu eens raad.

Antwoord. Mijn raad is deze: Qver- ~lï5ast niets. Gij zijt drie-en-twintig en kunt dus best nog een jaar wachten, voordat gij trouwt. Het is heel best mogelijk, dat uw plotselinge lieide voor den anderen man bekoelt. Tracht u zelf te bevrijden van den schijn, die zoo vaak in dergelijke affectaties zit. Blijkbaar hebt gij uw verloofde wel graag mogen lijden, voordat gij den ander ontmoette. Uit hetgeen gij' van hem zegt, mag ik opmaken, dat hij een goed mensch is. Vergeet niet. Aai gij volstrekt niet weet of de ander u wel zou willen. Overdenk dus alles rustig en doe geen overhaasten stap. Er is een oud ft-ansch spreekwoord dat luidt: Wie niet krijgt dengeen die hij lief- heeft, moet liefhebben dengeen die hii heeft. '

Ik geloof achteraf, dat dit in uw geval heel best mogelijk zal zijn en meer geluk' zal geven dan het volgen van de opwelling van uw hart.

— Neen, nog niet. Dat duurt nog wel anderhalf uur.

— Moeten wij dat licht op hebben? vroeg zij. Het doet mijn oogen pijn.

Hij draaide het lampje uit en zoo zaten ze in de dichter wordende duis-' temis en zeiden een heelen tijd lang niets tegen elkaar, en, zich over haar heen buigend, zag hij dat zij weer ingesluimerd was. Hoe zwak moest zij toch geweest zijn! Hij verlangde er naar, haar weer in zijn armen te kunnen nemen, doch hij wilde haar niet storen — zij scheen in een makkelijke houding tegen haar kus- sens gegleden te zijn — dus waakte hij teeder over haar, en nu kwamen zij aan de poort van Wrayth en door

het stoppen werd zij wakker en ging overeind zitten.

— Ik had een gevoel als of ik in tijden lang niet geslapen had, zei ze,- maar nu voel ik me al beter. Het is lief van je, dat je me mee hebt laten komen. We zijn in het park, nietwaar?

— Ja, en binnen een minuut zullen we bij de deur zijn.

En toen riep ze opeens: — O, kijk eens wat een beest! Want een dappere, groote bok, op-

geschrikt door de autolantaarns en daar verontwaardigd over, kwam even in het licht en staarde hen aan, toen zij hem voorbij vlogen.

— Je moet naar bed gaan, zoo gauw je een kopje thee hebt ge- dronken, zei Tristam, na zoo'n Tan- gen rit. Het is half zeven. Ik heb geseind, dat er een kamer voor je klaar gemaakt moest worden. Niet het groote staatsievertrek, dat je eerst had, maar een in een ander deel van het gebouw, waar we wonen als we alleen zijn en ik dacht dat je wel graag je kamenier in een kamer naast je zou willen heb- ben, nu je zoo ziek bent geweest.

— Dank je, fluisterde ze heel zacht. Hoe aardig en bezorgd was hij

voor haar! Ze was blij dat ze ziek geweest was!

Nu kwamen zij voor de deur, en dit keer sloegen zij linksaf voor zij aan de Adam-hall kwamen, en gin- gen een gang door naar de oude van lambrizeeringen voorziene kamers en naar zijn eigen zitkamer, waar het heel warm en gezellig was, en waar het theeblad klaar stond. Zij zag er na haar slaapje reeds wat beter uit; iets van het blauwig doorschij- nende scheen van haar gelaat weg te zijn.

Zij had deze kamer niet gezien, toen zij het huis door gewandeld was. Zij vond deze het aardigst van alle, met dien geur van verbrandemk houtblokken en goede sigaren. En J^ke blafte van plezier bij bet vuur, omdat hij zijn meester weer zag, en zij boog zich over het dier heen en streelde het over den kop.

Maar al wat zij deed vervulde Tris- tam met nieuwe smart en bitterheid. Nu was zij zoo lief en zoo aardig, nu het te laat was.

Hij begon zijn brieven open te maken, totdat de thee kwam. Er lagen telegrammen van Francis Markrute, al een week te voren af- gezonden, om hem te berichten, dat Zara ziek was, en verder veel brie- ven van vrienden. En bovenaan op den stapel vond hij toch ook nog een briefje van Francis Markrute. Het was den vorigen dag geschre- ven en er stond in dat hij. Tristam, het misschien toch nog ontvangen zou, dat Zara heel veel verdriet had gehad, wat zij hem stellig wel ver- teld zou hebben, en dat hij ver- trouwde dat Tristam, nu zij zoo be- droefd en ziek was geweest, bijzon- der lief'voor haar zou zijn. Haar oom wist het dus! Dat was ongeloof- lijk! Maar misschien had Zara bet hem nu eerst gezegd.

'

1

Hij keek naar haar op; zij lag nu achterover in een grooten lederen stoel en zag er zóó zwak en zoo vermoeid uit, dat hij er niet toe kon komen haar te zeggen wat hij van plan was. Toen stond Jake lui op en legde zijn twee voorpooten op haar knieën en blafte zooals hij ge- woon was, wanneer iemand in zijn smaak viel. En zij boog zich voor- over en kuste zijn breede rimpels.

Dat alles zag er zoo huiselijk en zoo vredig uit! Opeens schoten de tranen Tristam in de oogen; hij stond plotseling open liep naar het raam. En op hetzelfde oogenblik bracht de kamerdienaar de theepot en de warme cakes.

Zij schonk zwijgend de thee in en praatte toen wat tegen Jake, een paar lieve woordjes; of hij liever cakes had of geroosterd brood. Ze was eenvoudig aanbiddelijk, vond Tristam, haar air van peinzende, onderdrukte smart en haar nauw- sluitende zwarte kleeren.

Hij wilde dat hij haar maar op 't idee kon brengen, naar haar kamer te gaan. .Hij kon het niet langer ver- dragen.

Zij vroeg zich af waarom hij zoo rusteloos was. En hij was beslist veranderd; hij zag er moe en onge- lukkig uit, meer dan ooit te voren. En toen herinnerde zij zich hoe stra- lend jong en flink hij er uitgezien had op dien, avond van hun trouw- dag en er schobt haar een prop in de keel.

Henriette zal er nu wel zijn, zei ze na een poos. Als je nu wilt zeg- gen waar mijn kamer is, dan ga ik daarheen.

Hij stond op en zij volgde hem. — Ik denk, dat je bet wél vinden

zult, het is de blauwe Chineesche kamer, juist boven aan dit trapje. Toen ging hij haar bedaard voor en riep van boven af: Ja, deze is bet, en je kamenier is el- al.

Toen zij de lage, korte trap op- kwam, ontmoetten zij elkaar en ston- den even stil.

— Wel te rusten! zei hij. Ik zal wat soep en andere dingen, die goed zijn voor een herstellende zieke, boven laten brengen, en dan moet je goed slapen en niet vroeg op- staan. Ik zal het morgen heel druk hebben. Ik heb nog veel te doen, vóór ik Maandag wegga, want ik zal lang uitblijven.

Zij hield zich een minuut lang aan de leuning vast, doch hier in de schaduw met al dat donkere eiken- hout, kon hij de uitdrukking van haar gelaat niet zien. Zij antwoordde heel zacht:

— Dank je. Ik zal trachten te sla- pen. Wel te rusten.

En zij ging naar haar kamer en Tristam liep verder de trap af, met heviger hartzeer dan ooit te voren.

(Wordt vervolgd.)

Ons menschclijk lichaam -Bosschen en zonneschijn zijnzuur-

stoffabrieken. De ramen dienen voor het doen

binnentreden van frissche lucht.

No. 70821. Keurige wandel- japon. Eenvoudig te maken en toch smaakvolle wan- deljapon van serge, crèpe, gabadine enz.i gegar- neerd met kraag en man- chetten in lichte kleur.

Verkrijgbaar in maat 42, 44. 46. 48 of 50

Benoodigd van 135 c.M. breede stof 3 25 M.; van 90 c.M. breede gar- neerstof 0.50 M.

No. 70814. Modern een- voudig mantelcost. Zeer geschikt om te maken van serge, laken of ga- badine.

Verkrijgbaar in maat 42, 44, 46, 48 of 50.

Benoodigd van 135 c.M. breede stof 3.25 M. ä 4 M.

Deze modellen zijn met toestemming der firma Weldon Ltd. te Londen, ontleend aan de Weldons Modebladen.

Geknipte patronen zijn tegen toezending van f 0.65, ingeregen patroon mantel f 1.80, japon en mantelcostuum I 2.75, blouses en kindergoed 11.50 en strijkpatronen è 25 cent per nummer franco te bekomen bij Mevr. Mllly Simons, 2e Schuytstraat 261, Bon Haag. No. 70814

Wenken voot de hoisvrouw

On» verguldsel, dat dof is gewor- den, den vroegeren glans terug te geven, wascht men 't met water, waarin uien gekookt zijn.

Een lepel vol azijn toegevoegd aan 't water, waarin men visch kookt, maakt deze hard en maisch.

Indien men rotan-meubelen, die hun frischheid hebben verloren, boent met water en zeep en ze daarna af- spoelt en te drogen zet, zullen zij er weer frisch en als nieuw uitzien.

Een middel tegen eksteroogen: neem eenige klimopbladeren, week die gedurende drie dagen in juist genoeg sterke azijn, dat de bladeren er mee bedekt zijn. Penseel hiermee den teen, waarin zich een eksteroog bevindt of leg er de bladei'en bij wijze van pleister pp.

Een nieuw scheerkwastje is erg gemakkelijk te gebruiken, als men koekblikken wil boteren of den bo- venkant van de koekjes zelve met gesmolten boter moet bestrijken.

Voor dames die frivolité-kantjes maken of aan hun linnengoed dragen, 't volgende: haal vóór ge de kant wascht een draad door de randpicots; haal den draad er pas uit, als 't kantje gestreken is; de picots zul- len dan alle op hun plaats blijven en men spaart veel werk uit.

Om te voorkomen, dat linnengoed, dat men niet veel gebruikt, geel wordt, wikkelt men dit in blauw papier of verft de laden, waarin men 't bewaart van binnen blauw.

Oude vioolsnaren zijn uitstekend te gebruiken om groote koralen aan te rijgen; een ketting, aldus gemaakt, zal niet licht breken.

Aardappelen krijgen, vooral als ze wat oud gaan worden, dikwijls een leelijke kleur na 't koken. Dit kan men verhelpen, door een citroen- schijfje in 't water te leggen. s Wie een electrischen broodroos- teraar heeft, kan dezen 't gemakke- lijkst schoonhouden met een zacht verfkwastje 1 ä 2 c.M. in doorsnee.

RECEPTEN

Frambozenmelba is heerlijk op een heeten dag en niet moeilijk te maken, daar ijs dan zoo voordeelig te verkrijgen is.

Benoodigd: 1 of 2 pond., aardbeien, frambozensiroop, vanilleijs.

Bereiding: maak de aardbeien schoon, doe ze in een schotel, giet een weinig frambozensiroop er over en zet den bak een uur op het ijs. Doe een halve L. vanilleijs op een compoteschaal op een laag van het aardbeienmengsel. Schik de rest van de aardbeien en siroop over het ijs en dien dan dadelijk op. Des- verlangd kan dit evengoed in kleine glaasjes of op bordjes gepresenteerd worden.

ü ■ ■ • _

^r^-=aiv;s ^mmzmmmmmmmmmmmmmmmmm.

JONGENS EN MEISJES EEN HOEKJE APART1 ONDER REDACTIE VAN TANTE L1ZE

Mijn lieve nichtjes en neefjes! Jelui hebt me beschaamd gemaakt.

Den i ten April gaf ik jelui een raadsel op en vroeg, welke hoofdstad Piet bedoeld kon hebben, gespeld uit de letters „aceilnnnoopstt". Jelui weet wel, zijn zusje had de letters door elkaar gegooid. Ik veronderstelde, dat jelui de oplossing moeilijk vinden zoüdt én heusch, ik was bang, dat ik de be- loofde 15 prijzen niet eens zou kun- nen verdeden.

En jawel, daar kwam me een be- zending goede antwoorden toege- stroomd, dat ik inplaats van 15 prijzen, de onderstaande dertig toeken en nog liever had ik' er 45 gegeven, want nu weet ik, dat ik nog heel wat knappe raadselvriendjes teleur moet stellen, maar bruintje kan het niet trekken, want 30 prijzen zijn al heel wat. Mijn- heer Curius vindt me nu al zoo heel royaal. Een volgend maal toch alle- maal weer mee doen hoor!

Lees nu maar, wie dezen keer een prijs gekregen heeft:

A. Muis, Amstelveen A 79; Piet Hes, O. Z. Achterburgwal 69 II, A'dam; R. de Leeuw, N. Markt 10 II, A'dam; A. Witteveen, Korte Wagenstr. 2 B, A'dam; Piet Leyenaar, Bijlstr. 70, Bussum;Rika Veldwijk, Bergpoortstr. 46, Deventer; Kuintje ledema, Twijnstraat 12, Ede; Truida Zimmerman, Het Eindje 1, Eindhoven; H. Ligtenberg, Hengelosche- dwarsstraat 41. Enschedé: B. A. Schaap, Verl. Nieuwsstr. 4, Groningen; J. Che- vallerau. Beeklaan 336, Den Haag; Annie Metman, v. d. Lissastr. 1 1, Den Haag; W. v. Zijll de Jong. Fr. Hen driklaan 52, Den Haag; J. Nijssen, Potgieterstraat 10, Haarlem; Johan Sjoerdsma, Voorstadslaan 149. Hees bij Nijmegen; Jopie Emde, Agathastr. 26, Hengelo (O.); Jacobus Cadée, ie Koren- straatje 10, 's Bosch; A. Kraay, Bad- huisstraat 33,. Koog a. d. Zaan; Trien Kraayer, v. Hogendorpstr. 20, Krom- menie; Trijntje Simmer. Jak. Binkestr. 54, Leeuwarden; Henri Gerritsen, Stort- weg 6, Oosterbeek; Armand Hennekam, Bolwerk 4a, R'dam; Jac. Nederhof, Katendrechtsche Lagedijk 86. R'dam; J. v. Oosten. Boomgaardstr. 74b, R'dam; Jansje Dokter, S 90, Terwolde; W. Cremer, Chrysantstr. 28, Utrecht; L. v. Beek, Markt 32, Vlaardingen; Jansje Zeylemaker, Molenstr. 406. West Terschelling; Derkje Eisink, Stations- weg 20, Wijhe (Overijsel); R. v. d. Berg, Heiligegeeststr. B 80. Zalt-Bom- mel; Henny Timmerman, Diezerstr. 76a, Zwolle.

DE NIEUWE PRIJSVRAAG

Jullie bent allemaal erge bollen in rekenen, is niet ? Nu, probeer dan ereis je kracht op het volgende sommetje.

Drie jongens gaan samen een wan- deling doen. Jan en Piet hebben vooraf broodjes gekotlu, doch Wim niet. Jan heeft vier broodjes en Piet drie. Zij willen hun brood met Wim deelen, maar die moet dan ook de kosten mee- betalen. Elk broodje heeft drie dub- beltjes gekost en Wim moet nu 7 dub- beltjes betalen. Hoeveel kreeg Jan en hoevee! Piet hiervan ?

Zendt jullie antwoord vóór 24 Mei a.s. aan Tante Lize, Galgewater 22, Leiden.

De Anatomische Les (Op rijm.)

UM hel dictut TM

XI

Aan elke wervel is gezeten Een deel dat wij het lichaam heeten,

Waaruit de wervelboog ontspringt. Die 't merg van den rag omringd.

Van al die wervel bogen (-ringen) Vormen tezaam hun „openingen"

Als het ware een lang foudraal. Genaamd: het ruggemergskanaal.

Aan beide zijden van die ringen, Ziet men een uitsteeksel ontspringen.

Zoo ook aan de achterzijde één, Men noemt ze: doornen van been.

VOOR DE OUDEREN

ELKE WEEK EEN VRAAG. Abie L. te Deventer vraagt mij:

Tante Lize, onlangs stond er in ons blad, dat het zoo gezond was om in de frissche lucht te zijn, omdat daardoor de bloedcirculatie bevor- derd werd en je gezond werd. Nu ben ik vreeselijk verkouden gewor- den, omdat ik op den tocht heb ge- staan. Dat is toch ook frissche lucht. Hoe kan dat nou, dat die frissche lucht éénmaal goed en een ander- maal zoo verkeerd is?

Natuurlijk kan dat Abie en heel makkelijk ook, helaas mag ik wel zeggen: 't Is door dezelfde oorzaak.

De koude frissche lucht werkt prikkelend op de huid en dwingt het bloed om naar de door de kou bedreigde plek te stroomen.

Is die kou-aanval overal gelijk, dan is die aandrang over het ge- heele lichaam gelijkelijk verdeeld en de „verdediging" is mogelijk zonder met arglistigen hinderlagen rekening te houden.

Tocht is een luchtstroom, die slechts een gedeelte van het lichaam aanvalt. De troepen, de bloed- lichaampjes, die ons verdedigen, con- centreeren zich d-us op die eene plaats en andere gedeelten van onze body worden daardoor tijdelijk van de be- scherming ontbloot. Dat maakt die gedeelten van ons lichaam gevoeliger en de vijand, in den vorm van kwaad stichtende bacillen, kan met des te meer kans op succes ons aanvallen.

Tocht is dus erg gevaarlijk. Een vrij bewegen in de frissche lucht alleen gezond.

Hebt ge het begrepen, Abie?

Een knap meisje. Gelijk het klavier van den vleugel,

heeft ook het klavier van de schrijf- machine zijn virtuosen. Zoo is dezer dagen de,kleine Mozart van de type- writer opgestaan in de vijfjarige Pa- risienne Paule Pinson, een meisje met meer dan gewonen aanleg voor typiste. Het is- een kleinigheid voor haar om veertig woorden per minuut te typen. En daar wij nu eenmaal in den tijd van de wonderkinderen leven, heeft men het kind natuurlijk ook in het openbaar laten optreden. Het spreekt vanzelf, dat er genoeg kijklustigen waren, die een dergelijke vertooning wel eens wilden zien. Dat het kind veel succes oogstte, behoeft geen nader betoog.

Vroeger vond men het al mooi als de kinderen lezen konden op vijf- jarigen leeftijd. Tegenwoordig typen ze al zelf hun brieven. Vliegende dieren en vleugellooze

vogels. In de natuur komen soms aller-

vreemdste dingen voor. Neemt b.v. in Australië, daar vindt men ver- schillende z.g. vliegende dieren.

Zoo zijn er, net als bij ons, de vleermuizen, vliegende eekhoorntjes, vliegende opposums, vliegende mui- zen, ja, zelfs vliegende beeren.

Natuurlijk is er bij deze dieren geen sprake van eigenlijk vliegen, meer van een vladderen, hetgeen zij door middel van een „valnet" kunnen, dat aan hun ledematen vastzit.

Het eigenaardigste is nu, dat daar waar de viervoeters vliegen, Austra- lië vogels zonder vleugels heeft, met name de ekster en de Casuarie.

Onze kleine encyclopedie.

Bisschop. Afgeleid van het griek- sche woord episkopos, dat opziener beteekent. Reeds in de 2de eeuw na Christus kende de christelijke kerk het ambt van bisschop, dat geleidelijk een meer uitgebreide beteekenis kreeg. Behalve de katholieke kerk kent ook de engelsche kerk de waar- digheid van bisschop en aarts- bisschop.

Bisschop. Drank, samengesteld uit rooden wijn met specerijen. Bisschop wordt meestal warm gedronken.

Bisschopshoed. Een platte, rond- vormige hoed van groenachtige kleur, aan beide zijden hangen koorden, welke in zes kwasten eindigen.

Bisschopsstaf. Een van boven om- gekrulde staf, die door de bisschop- pen wordt gedragen en meestal rijk versierd is.

Bis dat, qui celo dat. Latijnsche spreuk, welke beteekent: wie spoe- dig geeft, geeft dubbd.

Biscuit is ook een soort fijn por- celein, dat ongeglaceerd in den han- del wordt gebracht, dus een eigenaar- dig fijn mat uitzien heeft.

Bisexcuecl. Twee-geslachtelijk. Een uitdrukking, die bij sommige plan- tensoorten wordt gebruikt.

'.

_ -. ■

DE VROOLIJKE BLADZIJ

Vliegenier: „Nu zijn we bijna 1000 Meter hoog."

Oude dame (angstig): »Als we nu eens vallen, waar zou ik dan terecht komen?"

Vliegenier: »Dat zal er van afhangen hoe of u geleefd hebt."

Niet goed gesorteerd. Een boertje uit Edam iit in

den schouwburg en ziet nog al veel kaalboofdige beeren.

„Zeg Mien, als ik zoo rond- kijk, moet ik aan Edam denken."

Mien: .Ja ik ook: alleen is bier de kaas niet zoo goed gesorteerd 1"

iïngez. door den heer T.) DL „lieve" Willy.

Willy zat in den tuin achter den grooten boom te lezen.

Moeder riep: „Willy." Maar Willy wist dat moeder

'm niet zien kon, dus zweeg hij ook.

Moeder riep nog eens: „Willy."

En Willy achter den boom las rustig door.

Toen riep ze weer ereis: .Willy."

En ... Jaap van den buur- man zei voorzichtig tegen z'n vriendje : .Zeg Wil, je moeder heit al drie maal geroepen. Waarom antwoord je niet? Ben je niet bang, dat je een pak slaag krijgt?"

„Niks geen angst," zei de „lieve" Willy, „moeder heit visite en ais ik straks binnen kom, zegt ze toch: Och die arme lieveling hoort toch zoo slecht, sinds ie de mazelen heeft gehad .,." Toen was het niet meer noodig.

Lizy was getrouwd en Mizy hielp haar het bruidscos tu urn uit en haar reiscostuum aan doen.

„Was ik erg zenuwachtig bij de trouwplechtigheid, Mizy?" vroeg het jonge vrouwtje.

„Eerst wel," antwoordde de vriendin, „maar toen Jaap „Ja" gezegd had scheen je opeens veel rustiger."

'« Ongelukkige vondst. De dikke, welgedane man

kwam bij den dokter en zei op tragischen toon: „Dokter, ik heb m'n eetlust verloren."

„'t Spijt me voor u, m'nheer Welgedaan," zei de dokter, wiens zin voor humor levendig was, „maar nog meer om den man, die hem mocht vinden, 't Zal hem heel wat kosten om d'r naar behooren aan te vol- doen."

Net iets voor 'n vrouw. M'nheer en mevrouw waren

druk aan het discusseeren. Hij

DIE SLECHTE PAPEGAAI. Vrouw (in de kamer er n*»rt tot hur wn. dl« daarnet door d« papegaai ir gebeten): Ik dacht, mannte, dat je gecegd had, dat de papegaai geen letliik« woorden kende.... (fraielj.)

T ALLERNIEUWSTE.

Heb ie dat keukenmetsie nog? Neen, die heb ik ontslagen. Ontrlagen ? Ja. ze was een bartttochtclüke »ptclsler. Ze was eiken middag aan het dobbelen met de soepblokics. ISa'*ly)

HET KORTE VERHAALTJE Nooit tevreden.

In Mexico heeft • men op sommige plaatsen vlak bij el- kaar omhoog springende bron- nen, welke heet en koud water uitspuiten.

Het is een wonderlijk ge- zicht en een speling der natuur, welke een ieder, die voor het eerst deze tegenstelling aanschouwt, ten zeerste ver- baast.

De bronnen vinden hun oor- sprong in ondergrondsche toe- voer van water, dat gedeeltelijk volgens de gewone manier koud is en anderdeels uit de diepte der aarde opborrelt en van daar, door ontwikkelden stoom, omhoog geperst wordt.

De inwoners, en vooral ook de inwoonsters, beschouwen dit vreemde verschijnsel echter als iets heel gewoons.

De vrouwen maken er een

nuttig gebruik van door b.v. het heete en koude water voor de wasch te bezigen.

Eerst wordt het linnengoed in de heete bron gereinigd en daarna in de koude bron na- gespoeld.

Een bezoeker, die dit op- treden voor het eerst aan- schouwde en zich vermaakte met dezen practischen zin der Mexicaansche schoenen, vroeg aan den gids, die hem bege- leidde :

„Dat zullen die vrouwen toch wel heel prettig vinden, nu de natuur zoo goed voor haar zorgt. Ze zijn zeker allemaal heel erg tevreden."

„Nou senor, dat durf ik niet te zeggen," was het laconieke antwoord, „d'r zijn er nog bij, die het Onzen Lieven Heer kwalijk nemen, dat Hij er geen zeepbron bij heeft gegeven!"

had weinig vertrouwen in de capaciteiten van het schoone geslacht. Zij des te meer.

„Je zult zien," beweerde K met warmte, „dat je op eer zekeren dag wakker wordt en de wereld door vrouwen ge- regeerd vindt."

„Nou dat zou net iets vooi de vrouwen zijn," merkte hi] sarcastisch op.

„Waarom ?" „Alleen 'n vrouw kan zoo'r

streek uithalen, en gebruil maken van 't moment dat d< mannen in slaap zijn."

Geen vrees. 'n Geagiteerde komt de brand

weerpost binnen rennen ei schreeuwt:

„Brand! brand! M'n kolen pakhuis slaat in brand!"

„Wanneer het dezelfde kolei zijn, die ge mij de vorige weel geleverd hebt," stelt de wachl commandant hem gerust, .da is er geen groot gevaar bi dat de boel verder zal branden.

Een voorspelling. .Geloof jij in de voorspel lerid

beteekenis van droomen. Ret? „Zeker, George." „Nou wat beteekent het dar

wanneer een getrouwd mai droomt, dat hij nog vrijgezel is?

.Dat hem een groote on goocheling wacht," fluisterd Piet voorzichtig in George' oor. Want mevr. Piet was 00 in de kamer.

Moderne sprookjes. Er was ereis 'n vader, di

beweerde, dat in zijn jeugd d jongens véél lasliger en on deugender waren dan tegen woordig.

't Kortste verhaaltje. 'n Weg. 'n Weg en twee voel

gangers, 'n Weg, 'n auto. fwê voetgangers, 'n Weg. 'naut< een voetganger, 'n Weg.'nauh geen voetgangers, 'n Weg, tw< doojen!

WIJSHEDEN

Vele menschen hopen d; 't hun nog ereis goed zal gaai Ze deden veel beter om er vo< te werken.

Het beste slagen diegene die niet bang zijn om ere niet te slagen.

Wanneer een man betaa wordt dan is het niet omdat I hersens heeft, maar o/Klat l ze gebruiken zal.

Slapen doet men met zj jDOgen dicht. Degenen, die slap» ffiet hun oogen open, konw er meestal niet in de werel

'— " i. ,; - ■ - ' ■ ■ : ... .... _ .... ■ ' . - '...., . . . .

IpEEN ANDERMANS SCHOENEN^ door K. CECIL THURSTONE

In dezen roman van de bekende engelsche schrijfster, dien ge hier kunt beginnen, wordt beschreven hoe op een avond in Januari bij het verlaten van het parlement John Chilcote, afgevaar- digde voor East Wark, door een dikken mist wordt overvallen en in dien mis-t een gesprek met een voorbijganger heeft.

Als de mist optrekt, blijkt, dat de beide mannen op verrassende manier op elkaar lijken. Chilcote is daardoor in de war. Hij excuseert zich door te zeggen, dal 't zijn zenuwen zijn.

De andere man keek op. De uit- drukking van zijn gezicht op dat oogenhllk sprak van verbazing, maar had ook iets, dat naar minachting zweemde. Echter maar een seconde, want dadelijk namen zijn trekken een andere uitdrukking aän en hij zeide: „Ik vrees, dat ik op 't gebied van zenu- wen onbehoorlijk onwetend ben."

Maar Chilcote hoorde dit ant- woord niet eens meer; zijn gedachten waren al met iets anders bezig.

„Hoe oud is u?" vroeg hij plotseling.

De ander antwoordde niet dade- lijk. „Hoe oud ik ben," zeide hij ein- delijk op peinzenden toon, „ik ge- loot dat ik zes-en-dertig word, morgen — om 't eejis heel precies op te geven."

Chilcote keek hem aan. „Waarom spreekt u op dien

toon?" vroeg hij. „Ik ben zes maan- den ouder dan u, maar ik wilde wel, dat het zes jaar was. Zes jaar dichter bij de vergetelheid..."

Opnieuw kwam er een vluchtige uitdrukking van verachting op 't ge- zicht van den vreemdeling. „Vergetel- heid?" zeide hij, „waar is uw eer- zucht?"

„Die heb ik niet." „Heeft u die niet? En u vertegen-

woordigt uw volk? Dat heb ik ten- minste meenen op te merken."

Chilcote glimlachte eenigszins sar- castisch.

„Als iemand dat zes jaar lang heeft gedaan, dan kan hij het wel eens moede zijn, — dat is toch niet meer dan natuurlijk."

„Aha, ontevreden?" vroeg de vreemdeling op ietwat spottenden toon. „De moderne kwaal. Maar ik moet verder. Ik wensch u goeden avond. Zullen we elkaar de hand geven, — ten bewijze dat we werke- lijk alle twee van vleesch en bloed zjjn ?»»

Chilcote had met aandacht naar den vreemdeling geluisterd, —diens zelfbewustheid trof hem en ook zijn persoonlijkheid maakte indruk op hem. Hij kwam 'n stap nader en zeide:

„Waarom zouden wij elkaar praaien en dan voorbijgaan als de spreekwoordelijke schepen? I^u de natuur zoo onvoorzichtig is geweest, de reproductie en het origineel met elkaar in aanraking te brengen, moet zij er de gevolgen maar van dragen."

De vreemdeling lachte, maar zijn lach klonk scherp en kort. „Och,

hij met gesloten oogen liggen; de taak om ze te openen en een nieu- wen dag te zien, scheen hem te zwaar; de besliste zekerheid van 't geen hij zien zou, als hij ze opende, scheen als lood op zijn oogleden te drukken. De zware, half gesloten gordijnen, de neergelaten jaloezieën, de groote kamer met haar mooie meubelen, haar rustige, gedempte kleuren, haar vochtige Londensche winteratmosfeer en vooral Allsopp — stil, eerbiedig en deftig — waren dingen, die hij verschrikkelijk vond.

Er ging een volle minuut voorbij, waarin hij deed, alsof hij nog sliep. Hij hoorde, dat Allsopp zich voor- zichtig door de kamer bewoog. Toen werd de stilte verbroken door de onvermijdelijke woorden:

„'t Is negen uur, mijnheer." Hij opende zijn oogen, mompelde

iets en sloot ze weer. De knecht ging naar 't raam, deed

de overgordijnen open en trok de jaloezie half op.

„Ik hoop, dat u een beteren nacht gehad hebt, mijnheer," zeide hij met zijn zachte, bedaarde stem.

Chilcote had het laken over zijn gezicht getrokken, omdat het licht hem hinderde, hoe flets het ook was.

„Ja," antwoordde hij; ik heb dezen keer eens geen last van die beroerde nachtmerries gehad." Hij huiverde even, als bij de herinnering aan iets afschuwelijks. „Spreek er me als je blieft niet over!" Hij zeide dit op korzeligen toon. Soms kon hij een kinderachtige ergernis toonen over doodgewone dingen.

Allsopp liet de onvriendelijke be- jegening stilzwijgend aan zich voor- bijgaan. Hij ging naar 't andere einde van de groote kamer en legde de kleeren van zijn meester gereed. Deze doodgewone dagelijksche han- deling maakte Chilcote nog knorri- ger. Hij zeide met een vloek:

„'t Is om dol te worden iederen dag datzelfde gedoe! Ik ^ie je de kleeren al klaar leggen voor mijn be- grafenis! Scheid er mee uit en kom övër een half uur terug!"

Allsopp wierp even een blik op het knorrige, bleeke gezicht van zijn meester, toen hing hij de jas, die hij in zijn hand had, weer op en ging naar de deur. Met zijn hand aan den knop vroeg hij:

„Ontbijt u op uw kamer, mijnheer, ot beneden?"

Chilcote trok de dekens nog dich- ter om zich heen. „'t Kan me niet schelen," antwoordde hij nijdig.

Allsopp ging zachtjes de kamer uit. Toen Chilcote alleen was, ging hij

overeind zitten en plaatste het blad met den kop thee op zijn knieën. Deze eenvoudige beweging scheen zulk een inspanning voor hem te zijn, dat hij een zakdoek onder zijn kussen te voorschijn haalde en er zijn voorhoofd mee afveegde; toen hield hij zijn hand tegen 't licht en bekeek ze aandachtig. Het was een slappe, bevende hand. Met zenuwachtige haast zette hij bet blad weer op de tafel en verliet zijn bed.

(Wöirdt vervolgd.)

ik weet 't niet. Onze wegen zijn niet dezelfde. U zou niets aan mij heb- ben en ik. .." Hij zweeg, en weer klonk die scherpe, korte lach. „Neen," ging hij voort, „ik zou maar liever voorbijgaan, als ik u was;een mislukt man is zelden iemand waar men iets aan heeft. Goeden avond."

Hij reikte Chilcote de hand; toen verliet hij het trottoir en stak den rij- weg over in de richting van't Strand.

Zoodra hij weg was, kreeg Chil- cote een gevoel, alsof hij iets ver- loren had. Een oogenblik bleef hij stilstaan; toen, 'n plotselinge ingeving volgend, keerde hij zich om en liep haastig de lange, slanke gestalte, die zoo volkomen op de zijne leek, achterna.

Halfweg den Trafalgar Square haalde hij den vreemdeling in. Deze stond op een van de kleine steenen eilandjes, die er zijn aangebracht en wachtte op een gelegenheid om over te steken. In het licht van de lantaarn boven zijn hoofd, zag Chilcote, dat zijn kleeding, hoewel keurig netjes, nogal lang gedragen, ja eigenlijk eenigszins sjovel was. Deze ontdek- king trof hem; het denkbeeld van armoede scheen volkomen onver- eenigbaar met de zelfbewustheid, kortom met de geheele persoonlijk- heid van den vreemdeling. Met een zekere verlegen haast kwam hij hem achterop en raakte even zijn arm aan.

„Ik ben u achternageloopen," zeide hij, toen de vreemdeling zich rustig omdraaide, „om een kaartje met u te wisselen, want ik zou zoo gaarne mijn ander ik kennen." Hij lachte zenuwachtig, terwijl hij zijn visite- kaartenboekje te voorschijn haalde.

De vreemdeling antwoordde niet dadelijk. Toen glimlachte hij onver- wacht en zeide: „Enfin, als u 't nu eenmaal aardig vindt..." Hij zocht even in den borstzak van zijn jas en haalde het verlangde kaartje te^ voorschijn.

„Het zal u niet veel meer licht geven," zeide hij, terwijl hij het Chil- cote overhandigde. „De naam van een mislukt persoon zegt nooit iets." Wederom glimlachte hij, half vroo- lijk, half ironisch en 't volgend oogenblik was hij van het vlucht- heuveltje afgestapt en tusschen de voorbijgangers verdwenen.

Chilcote bleef een oogenblik naar de plek staren, waar hij hem uit 't gezicht had verloren; toen bracht hij het kaartje onder 't licht van de lan- taarn en las: „Mr. John Loder, 13 Clifford's Inn."

HOOFDSTUK II.

Den morgen, die op dien mistigen avond volgde, werd Chilcote om negen uur wakker; op 't oogenblik, dat Allsopp, zijn knecht, op zijn teenen door de kamer liep en een blad met een kop thee op het tafeltje naast zijn bed zette.

Gedurende eenige seconden bleef

IP '

KONIJNENTEELT FILM-FILMPJES FOTOGRAFIE

Het spenen der jonge konijnen.

De meest gevaarlijke periode in het leven onzer jonge konijnen is het oogenblik, waarop zij aan de moederlijke zorgen worden onttrok- ken, het z.g. spenen der dieren. De jongen toch hebben een leeftijd be- reikt, waarop zij voldoende in staat zijn zich zelf te voeden met het hun verstrekte voedsel en een te lang verblijf bij de moeder zou zoowel deze als haar kroost kunnen schaden. De voedster krijgt nu voldoende rust, om zich van de verloren lichaams- krachten weder te herstellen en weer flink in 't vleesch te komen.

De fokker wenscht zijn dier, omdat het een goede voedster is, verder voor de teelt te benutten.

Niet uit 't oog mag worden ver- loren het onderzoek of de melkaf- scheiding der voedster, wanneer de jongen haar ontnomen zijn, spoedig ophoudt. Maar al te dikwijls wordt zulks verzuimd en de gevolgen hier- van zijn zeer onaangenaam. De melk verzamelt zich om de tepels, wordt zuur en dik en veroorzaakt harde knobbels, die een verzwering veroor- zaken en in verettering te voorschijn treden. Het dier lijdt er ontzettend van, zit dik in elkaar gedoken in een hoek van 't hok, eet bijna niet, daar de pijn het zulks belet, en een lang- durige ongesteldheid maakt, dat de zoo uitnemende voedster in langen tijd niet meer voor de teelt is te benutten. Daarom zij een onderzoek, een ot twee dagen na het ver- wijderen der jongen, ten zeerste aan- bevolen. Merkt men, dat de tepels opgezwollen zijn en zich reeds dik- ten daaromheen vertoonen, dan is spoedige hulp voor de voedster ook dubbele hulp. Eén of twee jongen worden weer bij de voedster gezet. Kunnen deze, door het afzuigen, de melk nog uittrekken, dan is de voed- ster weder spoedig gezond. Deze jon- gen laat men dan nog eenigen tijd bij de voedster. Men geve haar dan weinig saprijk voedsel en late b.v. het toedienen van melk geheel ach- terwege. De melkafscheiding zal suc- cessievelijk verminderen en vrees voor herhaling is uitgesloten.

De leeftijd, waarop de jongen ge- speend worden, regelt zich naar de omstandigheden. Deze kunnen zeer verschillend zijn, hetgeen uit onder- staande zal blijken. Zijn de dieren vanaf het oogenblik der geboorte goed gezond en ontwikkelen zij snel, dank zij het goede voer en de ver- zorging, dan is een leeftijd van 6—8 weken voldoende om ze van de moe- der te scheiden. Jongen van groote rassen, zooals vlaamsche en lotharin- ger reuzen, worden, wanneer de voed- ster ze nog laat zuigen, soms langer bij haar gelaten, omdat de groei dan onbelemmerd z'n gang gaät, beter dan wanneer men ze van de voed- ster verwijdert.

(Wordt vervolgd.)

Het succes van een landgenoot. Onze landgenoot Ernst Winar, die

in Duitschland speelt en met de be- kende engelsche actrice Colette Bret- tel is getrouwd, is voor de hoofdrol in „Tanzmäuse" geëngageerd, dat voor de „National" in de Tempel- hoferateliers wordt opgenomen.

Eddi\e maakt een reis om de wereld. Eddie Polo staat op het punt om

te vertrekken voor een reis om de wereld; hij denkt er een zevental jaren over te doen. Of hij van plan is ook in dien tijd te filmen is niet bekend.

Alweer een nieuw „filmkind". De Korda-film heeft zijn laatste

film beëindigd, met name „Der Wun- derknabe", die opgenomen is in Boedapest en waarin Tibi Lubinsky, een twaalfjarige knaap, de hoofd- rol heeft vertolkt. In de eerstvol- gende, die in Berlijn zal worden op- genomen, speelt Maria Corda de voornaamste rol.

Een Henny Porten-film. Henny Porten, Wilhelm Dieterle

en Erna Morena vervullen de hoofd- rollen in „Mutter und Kind" voor de Froelichfilm.

De film in dienst der wetenschap. Twee Fransche geleerden, Lomon

en Comandor zijn er in geslaagd, om met X-stralen de inwendige organen van het lichaam te fotografeeren en tegelijk de foto's op het doek te doen komen.

Het resultaat van hun arbeid in het fysisch laboratorium van de facul- teit der geneeskunde te Parijs is aan de Academie van wetenschappen medegedeeld.

Het aantal beelden per minuut is nog betrekkelijk gering, slechts 17. De film liet de bewegingen zien van het hart, diafragma en de longen. Deze uitvinding opent nieuwe perspectieven voor het vaststellen van diagnose bij inwendige ziekten.

Afschaffing van belasting op ver- makelijk heden. Men weet hoe zeer, de in vele

plaatsen sterk drukkende belasting op de publieke vermakelijkheden, in ons land meer dan eens tot lijdelijke en actieve protesten aanleiding is ge- weest.

Het arbeiderspartij-ministerie in Engeland schijnt van plan te zijn, dezen druk daar te lande te ver- minderen, tenminste voor de goed- koopere plaatsen.

Uit de ingediende begrooting is ge- bleken, dat minister Snowden voor- nemens zou zijn de belasting op ver- makelijkheden af te schaffen voor alle toegangsprijzen van 1 shilling of minder. Vooral bioscopen en tentoon- stellingen zouden daarvan profitee- ren. Cte schatkist zou door dien maat- regel, naar men schat, 5 millioen pond sterling moeten derven! *

Het is nu ongeveer 25 jaar ge- leden, dat men begon met't fotogra- feeren van vogels, zelfs de schuwste vogels, die door de kleinste veran- dering in de omgeving hunner nesten 't broeden er aan geven, heeft men gefotografeerd. Fuut, grutto, tureluur, kievit, wulp, zijn op die manier ver- eeuwigd. Zelfs kunstlicht-opnamen heeft men genomen van nachtvogels, waarbij een electrische lont mag- nesiumpoeder doet ontbranden ende vogel zelf natuurlijk weer voor 't contact zorgt. Dat dergelijke op- namen een groote dosis geduld eischen en met groote moeilijkheden gepaard gaan, laat zich denken. Deze nemen echter nog toe, zoodra de vogelfotograaf den beganen grond moet verlaten om nesten in boomen te fotografeeren. Een bosch, waarin zich veel roekennesten bevinden, leent zich zeer goed als oefenterrein; men kan uit de vele nesten 't mooiste kiezen en één er van is allicht zoo sterk, dat de fotograaf er op kan zitten; men moet voor dat doel een oud nest nemen, dat winterstormen heeft doorstaan en zeer stevig is ge- worden door de vele planten en grassoorten, die er langzamerhand hun wortels omheen geslingerd heb- ben. Het is natuurlijk zaak, dat de fotograaf een goed klimmer is en dat hij 'n helper heeft, die z'n ver- schillende bcnoodigdheden aan een door hem uitgeworpen lijn bevestigt, om op te trekken 't Spreekt vanzelf dat hij, als hij geen roekennest heeft om in te staan, zeer voorzichtig moet zijn in 't kiezen van de takken, waarop hij post vat; 't is hem geraden dood hout te vermijden, hoe sterk 't er ook nog moge uitzien; een val van een meter of tien zou noch den operateur noch de camera ten goede komen. Zeer gevoelige platen zijn voor dit werk noodig, hoe korter de belichting kan zijn, hoe meer kans van slagen men heeft. Nesten van vogels, als de meerkol, de havik, de woudduif en andere, die gewoonlijk, in den spar of lork gebouwd worden kan men onmogelijk opnemen met een handcamera, 't dichte gebladerte laat véél te weinig licht door voor momentopnamen. Dikwijls moet men 10 seconden en langer belichten en moet dus een statief gebruiken, zoo- dat wederom vele nieuwe moeilijk- heden overwonnen moeten worden. Men heeft wel een tak, waarop zich

CAMERA'S CN

rca&BENooDiooiiaxN

CAPI .AMSTfRDiN OCNftUSD iM-jiAuriasn» JM. woQjpw« NUMC6EN GR0N|N6fN

l' .! ÜUiilt' > ..:'_.

a—5== ms^^f^-- ' " ' ":—^—^—•■ -'-'•T':' "

een nest met eieren bevond voor- zichtig afgezaagd en 1 M. lager stevig met ijzerdraad bevestigd, dit heeft men eenige dagen achtereen herhaald om de broedende vogels langzaam aan de verandering van plaats te gewennen, tot men eindelijk den tak binnen 't bereik van de lens had en dus nest en vogels gemak- kelijk kon fotografeeren.

VRAAG EN ANTWOORD

Mevr. /.. L. te Rotterdam schrijft: Zoudt u mij ook een raad kunnen

geven, om een levenraanvlek uit het marmeren opzet van de waschkast te verwijderen ?

De flesch met levertraan die ik op de waschkast had staan, is gebroken en is de levertraan tusschen het blad van de waschkast en het opzet geloopen, A-at er natuurlijk niet zoo gemakkelijk uit te verwijderen is en nu is die lever- traan door het marmer heengegaan. Ik heb al van alles geprobeerd, met ira, met was, benzine, ammonia, maar niets helpt.

Antwoord. In Onderhoud van Huis en Huisraad door M. E. Leliman-Bosch en G. ƒ. v. d. Ploeg-Deggeler wordt aangeraden de vlek te beleggen met een laagje pijpaarde en water of een papje magnesia. Laat dit er eenige uren op liggen, verwijder het poeder en her- haal zoo noodig de bewerking eenige malen.

Mej. G. K., Apeldoorn schrijft: Tot mijn genoegen kan ik de vraag

eener lezeres in uw blad van 14 Maart 1924 beantwoorden.

Vlekken in een wit katoenen kleedje, welke door vocht ontstaan zijn, kan men daaruit verwijderen op de volgende manier.

Men klopt het kleedje eerst door een warm zeepsopje, zet het daaruit 10 minuten in vrij sterke warme bleek- poeder, bijv. een eetlepel poeder op 1 Liter water. Als het voorkomt dat men in heel fijn batist of tule dergelijke vlekken heeft, moet het er doorgeklopt worden. Daarna flink naspoelen dat alle bleekpoeder er uit is en de vlek- ken zijn verdwenen.

Mef. /. K. te Nijmegen schrijft hier- over :

Als het weer nog niet lang in het kleedje zit, dan kan het misschien nog te verhelpen zijn door het volgende: Een 1/2 pakje bleekpoeder in een lapje doen en dat oplossen in schoon koud water; vooral oppassen, dat er geen korreltje uit raakt, dan kokend heet water nemen, de bleekpoeder er door doen en dan het kleedje er doorhalen. Is het weer er dan nog niet uit, dan er een poos in laten staan, dan zal het verspochte kleedje wel weer in orde zijn. Helpt het niet, dan is er weinig meer aan te doen.

Uitslag; van den Vijf-guldcns- prifsvraag

Verschillende van onze lezers hebben een aardig excuse gevonden, dat Dirk- se'n den Zuid-Duitscher zeggen kon. Maar het beleefdste en tevens het meest juiste leek ons het onderstaande van J. Scheele, Copernicusstraat 234, Den Haag. Dirksen moest het volgende zeg-

gen, waardoor hij tevens de lachers weer aan zijn zijde kreeg:

Dat u Duitscher waart, had ik aan tafel reeds bemerkt, niet echter, dat ge een Saupreuss zijt, zoodat ge mijn verhaal niet als een onaangenaamheid aan uw adres gelieve te beschouwen.

Intusschen spijt het me, dat de per- sonen uit mijn verhaal hier niet mede aanwezig zijn. Onpartijdiger uitspraak- in hun meeningsverschil als uwe be- kentenis hadden ze zeker niet kunnen verlangen.

Hem of haar kennen wij dus den f 5.- prijs toe en troostprijzen schen- ken wij aan de volgende inzenders:

G. de Wagter, OueU'jnstraat 137 II, A'dam; G. C. Grefe, Stephensonstraat 30, Den Haag: Frl. D. Thielemann fSachrin), Nicolaistr. 1, Den Haag: j. A. M. Peters. Hoogestr. 49, Deventer; Maarten Hevtink, Doedesstraat 77 B, R'dam; A. Luyt, Dacostastraat 42 D, R'dam; Mej. B. Tollenaar, Leeuwenstr. 16a, R'dam; F. Vlietstra, Weimansweg 123, R'dam; Rosa Weisbard, Nieuwe Binnenweg 326, R'dam; J. D. H. van Uden. Konijnenwal J 297, Tiel.

Nieuwe Vfjf-guIdens-prQsvraag

Ditmaal weer eens een ander ideetje uitwerken.

Elk woord is deelbaar in letters, ten minste wanneer het niet een-letterig is, zooals bijv. de uitroep o. Elke letter kan weer het begin van een nieuw woord zijn, N'u zou ik even willen probeeren of onze lezeressen en lezers de beteekenis van een bepaald woord kunnen weergeven, door van elke letter waaruit het woord bestaat, een nieuw woord te maken en deze bij elkaar te voegen. Ik neem maar eens een voor- beeld Mand dus M.A.N.D. of /Wakkelijk y41s /Vet Draasmiddel. Dit voorbeeld zal u wel duidelijk zijn en gij kunt dus meedoen aan de prijsvraag, welke luidt: Maak van de letters van het woord Tabak vijf woorden, die te zamen aanduiden, wat men onder Tabak ver- staat.

De beste inzending beloonen wij met f 5.—. Wij geven ook vele troostprijzen.

Zendt uw antwoord vóór 24 Mei a.s. aan de Redactie Wereldrevue, Galge- water 22, Leiden.

Onderschriften prijsvraag Het onderschrift, dat den 1 ten April

gevraagd werd, ontvingen wij van ver- schillende kanten.

Het meest adremme antwoord van bedoelden kleinen jongen vond ik wel gelegen in onderstaanden tekst, dien wij ontvingen van Lientje Opmeer, Vijzelstraat 16, Hoorn, waarom wij haar met den prijs van f 2.50 bekroonden.

Steunt elkander. Zoontje: „Als u aan moeder niets

zegt van mijn slechte rapport, dan zal ik niet zeggen. Vader, dat u een gaatje in het kleed gebrand hebt".

Verder kregen de volgende lezers troostprijzen voor hunne aardige ant- woorden.

M. E. Neeter Jr., v. d. Pekstraat 59—61. A'dam; Mej. M. Staartjes, v. d. Hoopstr. 87 III, A'dam; Mej. F. de Greef. Spijkerstr. 209, Arnhem; Mej. Messar, Weerdjesstr. 30, Arnhem; Mej. G. C. Grefe, Stephensonstraat 30. Den Haag; A. Noordhoek, Jac. v. d. Does- straat 53, Den Haag; J. Scheele, Coper-

■

nicusstr. 234, Den Haag; Jos. Grijns, Willemstraat 23, Heerlen; J. M. v. Gorsel, Schoonderloostr. 42a, R'dam; A. Weisbard, N. Binnenweg 326, R'dam'; Marie Rebergcn, Nieuweweg 129, Veenendaal; Joh. Steffers, Heuvel 282, Veenendaal; Dirk Nieboer, Wil- helminastr. 2. Winschoten; Nelly Klouth, Tuinstr. 13, Zwolle.

TSR BNIi a*«

^Ê^m-m.^mti^-.-^lf^^mBM Pil m

'M E 1 <J.<??

ysL • f |-

Een onderschrift gevraagd. Zendt dit vóór 24 Mei a.s. aan het adres Redactie Wereldrevue „Bijschrif- ten-Prijsvraag", Galgewater 22, Leiden, Als prijs wordt f 2.50 toegekend met — vele troostprijzen.

CORRESPONDENTIE

A. te B. Men heeft uitgerekend, dat per jaar 1625 millioen maal een per- soon van een bus. tram of ondergrond- spoorweg in Londen gebruik maakte.

C. te D. Het grootste schilderij is te Venetië te vinden, het zooge- naamde Paradijs van Tintoretto. Het doek is ruim 25 Meter lang.

E. te F. Ge zoudt niet willen ge- looven, dat een leeuw eigenlijk ver- houdingsgewijze niet sterk is. Z'n longen TJ.V. zijn veel minder krachtig dan die van een paard of een- mensch.

G. te H. Ja, dergelijke tegenstellingen- vertoont de natuur heel sterk'. In Bolwia is een plaats, Allo Crucero. waar het eiken nacht vriest en midden op den dag is de zon er zoo heet, dat men het buiten de schaduw niet uithouden kan.

/. te J. Het Suezkanaal is ook finan- tieel een succes. Het brengt per jaar ruim 30 millioen gulden op.

A. T. te Delft. Werkelijk, er was in deze opgave een fout. Dat kan wel eens gebeuren.

C. V., Charlois. Uw raadsel is niet onaardig, doch minder geschikt voor ons doel.

. Zuster /. V., Bakkum. Wij zullen van de annecdoten des beeren T. twee opnemen.

Mevr. Z., Breda. Dat grapje is wel wat heel erg oud.

U. te V. De allerlaatste nieuwigheid op het gebied van de reklame wordt door de bakkers in Italië toege- past. Zij zetten advertentiën op het brood, om daardoor den prijs te kun- nen verlagen.

Gekke manier. Want of de adver- tentie wordt opgegeten óf ze wordt oudbakken. Dat gebeurt nooit als je in ons blad adverteert.

W. te X. Ja, tooneelspeler zijn is niet alles, vooral niet in groote steden, waar hetzelfde stuk avond aan avond wordt opgevoerd. Ze hebben uitge- rekend, dat Stanley Ridges, een be- kend Lohdensch acteur per week 232 kussen moet geven... alleen dan op de planken.

EEN JONOE OVERÏJSEESCHE BOERIN doet inkoopen voor haar ,,porcclein"ka.st op de markt te Deventer.

WERELDREVUE WEEKBLAD ONDER LEIDING VAN M. E. C. CURIUS. REDACTIE-ADRES GALGEWATER 22. LEIHEN.Tel. 760. 16 MEI 1924

• msmagm^^

WAT ER BUITEN EN IN ONS LAND GEBEURDE

De beiersche regeering afgetreden

ïMinisterpresident von Knilling (rechts) heeft ontslag van het ministerie aangevraagd.

5—12 Mei. De verkiezingen in Duitschland

hebben de verwachte verschuivingen naar links en rechts gegeven, de partijen welke in den vorigen Rijks- dag het grootste aantal vertegen- woordigers hadden, zagen dit aantal slinken en deze verplaatsing van de meerderheid kan als gevolg hebben, dat het duitsch'e rijk weigert in te gaan op de voorstellen, welke de commissie van deskundigen tot op- lossing van de geschillen omtrent de schadevergoeding en de nakoming van het verdrag van Versailles heb- ben gedaan. Een nieuwe tijd van 'spanning is daardoor aangebroken.

De voorstellen van genoemde com- missie, wij constateerden het vorige weken, boden een goede kans op een behoorlijke regeling en ook in Frankrijk vertoonde zich de neiging tot schipperen, zij het niet tot toe- geven. Alles hangt thans weer in de lucht.

Het gevaar aan dezen toestand verbonden, ziet men ook in Engeland in. MacDonald heeft Poincaré uitge- noodigd hem 19 Mei a.s. in Londen te bezoeken, teneinde in een vertrou- welijk gesprek, dat door geen be- geleidende ministers zal bijgewoond worden, de moeilijkheden te bespre- ken. De engelsche premier toonde daardoor vol vertrouwen in den afloop der verkiezingen in Frankrijk en de mogelijkheid van aanblijven van Poincaré te zijn.

In het Roergebied zijn door de uitsluiting aan de mijnen scherp- jevoelde arbeidersmoeilijkheden ont- itaan, waardoor voor een groot deel liet werk in de mijnen is komen ïtil liggen. Steenkolennood dreigt.

De sowjetregeering is zeer gebelgd )ver een huiszoeking der berlijnsche

In het vuur van duftsche verkiezingen Een straatbeeld in Berlijn op den verkiezingsdag.

Naar de vrede? Op de Trottmaniger Heule bij München werden onder leiding van generaal von Seecht

legeroefeningen gehouden.

Weer «oor de uitvlucht gereed Het amerikaansche luchtschip Shenandoah. dat voor eenigen tijd verongelukte, is

nieuwen neus voorzien.

Majoor Martin, de leider der Amerikaansche om-de-wereid- vliegexpeditie die vermist werd is vermoedelijk

nog in het leven.

politie in het gebouw der russische handelsdelegatie, welke schuilplaats aan een voortvluchtig duitsch com- munist had geboden. Een aanbod tot arbitrage werd door de sowjet- regeering afgewezen.

De onderhandelingen tusschen Engeland en Rusland geven een bevredigend perspectief.

In het Lagerhuis kwamen heftige tooneelen voor bij de bespreking van de mogelijkheid om ook aan Schot- land zelfbestuur te geven.

Voor het overige werd Londen bezig gehouden met een raadsel- achtige en griezelige moord op een jonge vrouw, waarvan men het ge- schonden lijk in een verlaten landhuis had gevonden. De dader is gepakt.

Ondanks de uitspraak van den rijksbemiddelaar, wiens uitspraak door de fabrikanten en een deel der arbeiders werd aanvaard, is het werk in Twenthe niet hervat. De partijen ter linkerzijde willen blijkbaar van toegeven niets weten en de staking voortzetten.

De wet tot verhooging van den accijns op bier en van het invoer- recht op bier en thee trad Maandag 12 Mei in werking.

De staking bij Werkspoor te Am- sterdam is begonnen.

Burgemeester en wethouders van Rotterdam stelden den gemeenteraad voor, niet tot overneming van de R.E.T.M. te besluiten. Ook stelden zij den gemeenteraad voor het Land van Hoboken aan te koopen. Er wordt 4 millioen gulden voor gevraagd.

Te Amsterdam werd het nieuwe gebouw van den gemeentelijken ge- neeskundigen en gezondheidsdienst geopend.

In Den Haag wordt een z.g.n. Efficiency tentoonstelling gehouden.

WEEKPRAATJE

CONCURRENTIE.

Men behoeft de winkelstraten maar door te gaan, de kolommen van dag- en weekbladen te beschouwen, te kijken naar de aanplakzuilen en schuttingen en men bemerkt het, de concurrentie- strijd is weer met volle scherpte aan den gang.

DE MAAS BUITEN HAAR OEVERS

De versehe asperses Een kijkje in hef land van de aspergevelden

JJCJJJJBIÏÏZEBIé™

TIen Jaren geleden Het engelsche Koningspaar bezocht Parijs Men ziet. Poincaré met de Koningin en de Koning

vergezeld van Mad. Poincaré.

■>■'■'■■■ : ■}-<,=

* * *

Doch niet alleen de winkeliers, de fabrikanten van consumptie- artikelen bekampen elkaar in een strijd, die dan minder schikkelijk Ujkt en bloedig is als de oorlog, doch waarvan het aantal slacht- offers niet kleiner is.

Ook de handelaren en indus- trieelen, wier artikelen en wier werk noodig is om aan het publiek de complete verbruiks- voorwerpen of middelen aan te bieden, doen mee in dien rede- loozen en vaak zedeloozen kamp.

* * *

Strijd is een middel, dat overal in de natuur voorkomt, als een factor, welke voor groei en bloei noodig is.

Binnen zekere grenzen is de strijd dan ook een onmisbare prikkel voor de ontwikkeling der wezens en der dingen, zonder strijd ontstaat zoo Ucht ver- slapping, teruggang, verminde- ring van energie en verslechte- ring der Werkresultaten.

Concurrentie als een uiting van strijd kan alle voordeelen bieden, welke hierboven zijn aangeduid.

Binnen zekere perken. . . .

* * ♦

Strijd is echter een beestachtig, verfoeibjk ding, den mensch onwaardig, indien de mensch door die beperking niet toont, dat hij begrijpt, wat hij ver- schuldigd is aan de redelijkheid, welke hem tot eigenschap is gegeven en waardoor hij zich van de dieren onderscheidt. Wanneer de mensch in zijn strijd en in zijn middelen, waarvan hij zich in zijn kampen bedient, zich deze onderscheiding niet waardig toont, dan is de strijd een vloek.

* *

Ook de concurrentie.

* *

Wij zijn niet zoo ver af van de tijden, waarin men alle beperking van de concurrentie uit den booze vond. De vrijheidsleuze ging zoo ver, dat men voor den sterkste en meest gewiekste een „uitleven van al zijn krachten" eischte.

• * * De gevolgere van deze onge-

breideldheid lieten zich op de meest eigenaardige manieren

: _-. 1

Sedert eenige dagen is de Maas weder buiten haar oevers en zijn op verschillende plaatsen de dijken overstroomd. Esn foto van den veerweg in Zalt-Bommel, die blank staat. De gier-

pont is tengevolge van de overstrooming buiten dienst gesteld.

Deze foto laat duidelijk zien hoe het water de kade overstroomd heeft.

HET VRIJMAKEN VAN DE SCHELDE

In dc Schelde ter hoogte van het plaatsje Bath is voor eenigen tijd geleden het s.s. „De Sierra Grande" gezonken. Sedert eenige dagen is men bezig met het opruimingswerk. Wij waren in de gelegenheid van den duiker Sperling een foto te maken, terwijl deze zich met

dynamiet onder water begeeft, om het schip bi^gedeelten te doen springen.

Ië ü m lU fl* ^L il ■ !fg| 1

"TB v^ -*

'^i 1 m v •JSIW

'"■■■■*i\^B| H lit- \

Gil ^* ̂

Bif^cB^ ■■ ■-,

zien. Om de concurrentie té kunnen volhouden moest men arbeidsvoorwaarden en loonen handhaven, die in één woord, menschon teerend waren.

* * *

Wie de excessen van de kinder- exploitatie, de middelen van afstomping der volwassenen, welke in dc vorige eeuw nog in vollen omvang te constateeren vielen, onbevangen bekijkt, die zal, ook al is hij op heden érT onder de huidige omstandigheden als een vrijheidsmaniak te beschouwen, moeten erkennen, dat het toen toch wel al te bar was. De terugslag kon niet uitblijven. De wetten, waarbij de kinderarbeid beperkt werden, waarin Engeland indertijd voor- ging, wekten een storm van verontwaardiging, die deed ver- moeden, dat het einde der wereld nabij was.

Een wereld van willekeur en onmenschelij kh eid.

*

Sindsdien is er kentering ge- komen. En zooals het meester gaat, geschiedde liet ook hierbij men ging allerlei maatregelen tot beperking der vrijheid ne:

men, allerlei voorzorgen treffen, waarbij de Staat met zijn straffen een rol speelde.

*

Ook de vrije concurrentie werd aan banden gelegd. Wetten tegen oneerlijke concurrentie, dus ge- vallen waarbij op opzetteüjk misdadige manier inbreuk ge- maakt wordt op de rechten van anderen, zijn in de ver- schillende beschaafde landen in- gevoerd. Afspraken door belang- hebbenden onderling, kwamen tot stand. Zoo trachtte men de allergrootste scherpte der con- currentie te verminderen.

* * *

Het groote publiek, vooral zij die met zaken en zakendoen weinig of niets te maken hebben;- weten maar al te weinig hoeveel levenskracht en levensvreugde door de moordende concurrentie verloren gaat. Maar al te spoedig meent men dat men „afgezet" wordt, indien blijkt, dat de eene leverancier duurder is dan de andere.

Men denkt er niet aan, vooral omdat men het niet weet, dat de niet,,af zetter "dikwijls iemand is, die zich aan de fout van zelf- bedrog schuldig maakt. Hij gelooft, dat hij den prijs lager noteeren kan, maar weien doet hij het niet.

* * *

Wie eeriijk wil zijn moet niet'j vergeten, dat de lust tot concur- reeren meer dan eens tot zulk een overdrijving voert, dat niet, langer meer met prijs of winst wordt gerekend, alleen maar met de lust en de mogelijkheid om den „ander" ten onder tebrengen. j

Na de ontploffing haalt men de stukken door middel van een groote drijvende kraan naar boven. M. E. R. Curius.'

DE FOTO'S VAN DEZE WEEK

>r^^( itüt

mm* i' caEaedty

'ßsm iMi

Een belangrijk gebouw Staking bl| Werkspoor

ac wiiienourgersiraat te Amsterdam. brandde Zondagmiddag ai. De oorzaak is ïermoedelijkkwaadwilliaheio

Brand te Haarlemmeriiede

Op het Leidsche tentje verrezen w

plein voor aarin verse

Voor de Joodsche Invalide het gebouw van Hirsch te Amsterdam is sedert Woensdagmiddag een hillende dames ioten verknopen ten bate van ,De Joodsche Invalide".

Dok te water selaten Van de Werf van de Nederl. Scheepsbouw-Mij. aan de overzijde van h

werd de laatste sectie van het 5000 ton dok voor de N. V. Sabang te et IJ te Amsterdam water gelaten.

De dubbele moord te Wychen Het huis wa^r de misdaad volvoerd werd Onder het raam links lag hot lijk der vrouw.

De strijd in Twente In verband met de staking en de openstelling der fabrieken in Enschede, heerschte daar ter

plaatse een groote drukte. Een detachement politietroepen handhaald oaai de orde

Offlcleele opening van het nieuwe binnengasthuis te Zwolle Links ziet men het gezelschap dat de opening bijwoonde. Rechts het nieuwe gebouw.

Veeziekte In Noord Brabant Auto-ongeluk op den weg naar ^^Borne

Opgravingen te Stein (L.)

wil en dit dan paart aan veel aanleg, die heeft een kans om de hoogste sport op de ladder te bereiken. Zoo is Nel Slants een artiste geworden, die reeds meer naam mocht maken dan menige kunstzuster, die al heel wat meer tooneeljaren achter den rug heeft.

Ze had zich een plaats ver- worven bij de Haghespelers van zoo groote beteekenis, dat toen ze voor een paar maanden door een ernstige ongesteldheid werd getroffen. Verkade daardoor in de grootste moeilijkheden kwam om z'n stukken naar behooren te kunnen brengen. Vele waren de voorname rollen, die aan deze jonge begaafde actrice waren toevertrouwd.

We geven hier eenige beelte- nissen van Nel Stants, die ge- lukkig weer geheel hersteld is. 't Is niet te veel gezegd, wanneer we verklaren, dat van deze ac- trice groote verwachtingen mogen worden gekoesterd.

OÄNTi O

O

ginder onze jongere actrices neemt Nel ^ Stants wel een zeer voorname plaats in. Ze verkeert dan ook wel onder gun- stige omstandigheden. Verkade heeft in haar een buitengewoon talent bespeurd en ieder weet, wat dat beteekent, als men aan zijn gezelschap verbonden is. Dus ligt 't mooiste werk gereed en wie leeren

Foto's Cont i

,

!iPP)|IWP*BliPIW*^^>

DER GODEN evenwel te bevrijden en beiden wor- den ter dood veroordeeld. Op het oogenblik van de voltrekking van het vonnis, heeft er plotseling een geweldige aardbeving plaats met een vreeselijke vulcanische uitbarsting; iedereen vlucht. Gebonden aan het kruis van den beul ziet de schoone Hyacinth^ de omringende huizen in- eenstorten en de kokende lava haar weg vervolgen; het zal niet lang meer duren of ook zij zal een zeker slachtoffer van dezen allesverderven- den stroom worden. Maar Li-Chan weet in de algemeene verwarring de gevangenis te ontvluchten en na een vreeselijken tocht door de verwoeste stad Hyacinthe te bevrijden en 'in veiligheid te brengen. De gouverneur komt bij de ramp om en niets staat het geluk van het jonge paar meer in den weg.

DE TOORN r\OOR de Société des films artis- ^J tiques in Den Haag is een film in roulatie gebracht die den titel draagt „De Toorn der Goden" en die ons naar het Chineesche Rijk verplaatst. Tse-Chan, een jong gou- verneur, was vast besloten met de barbaarsche gewoonten van zijn voor- gangers te breken en op een ver- gadering van de Rijksgrooten maakt hij bekend, dat den volgenden dag de doodstraf zal worden opgeheven. Thuiskomende treft hij op de kamer van zijn vrouw een man aan en hoewel zij haar onschuld betuigt, beveelt hij, dat zij het laatste slacht- offer van den beul zal zijn. Na haar terechtstelling ontdekt hij, dat zij

. werkelijk onschuldig was en hij be- sluit zijn verdere leven als kluize- naar in het gebergte te slijten, terwijl hij zijn zoon Li-Chan naar Amerika zendt om zijn opvoeding te vol- tooien. Volwassen keert deze weer naar zijn geboorteland terug en wordt verliefd op een beeldschoon meisje, de dochter van een mandenmaker. Tot den toenmaligen gouverneur is echter ook de roem van haar schoon- heid doorgedrongen en deze laat haar ontvoeren, Li-Chan weet haar

EXTRAVA COLISEUM.

Deze barre vreemde woorden, Die hier pralend bovenaan,

Als een brok Abracadabra In het rechterhoek]e staan.

Zijn alleen voor ingewijden, Nee, dit is geen plat jordaansch,

't Is de lijfspreuk van Lanfredi, 't Is fascisto-Italiaansch.

Ja, Marcello en extra va, Zijn welhaast ineengegroeid,

Hij zal zeggen ,,Coliseum" -•■ Waar van Dijk zich mee bemoeit.

Maar ach, een bescheiden plaatsje In het weekblad C. & T.

Moeten wij voor hem ontruimen, Die hem kent, die voelt dat mee.

Hij heeft zich een plaats veroverd Bij het Amsterdamsch publiek,

Maar niet enkel door zijn geste, Niet alleen door zijn muziek.

Hij is voor d' artist, collega Zoo een broeder slechts kan zijn.

En hij is de braafste kerel Van het heele Rembrandtplein.

OÜNSNSytöN

ANFUEDI

O, ik hoor hem dolgraag spelen, 't Is „extrava kolossaal",

Maar ik lig vierkant in aanbidding. Voor zijn Macaroni taal.

Hoor Lanfredi Hollandsch praten, Met zijn Ltaliaansch accent,

Op dat heerlijk brabbeltaaltje, Heeft hij onvervalscht patent.

O, bij oens, in mooi Italië, O, die menschen niet zoo stijf,

Hebben zij soms kleine ruzie, Een klein messie in die lijf.

Ah, hier Holland, ach „extrava". Ja, die vrouwtjes, ,,ah, c'est bon",

lek mij niet daarmee bemoeien, Oh^... ik Don Juan?. .. mais non.

Stoor je niet aan mij, Lanfredi, Heusch, ik meen het niet zoo kwaad,

Neem het nooit zoo op de letter, 'k Moet toch rijmen wat hier staat.

Drink nog menig kleintje koffie, In de zon op het terras,

Verder wenscht je veel „extrava", Cheffie met zijn acte-tasch.

CHEF VAN DIJK.

- -■**^—-"'»Miniff-i-r.mi.vBn;

De naam van dit danspaar zou 't niel doen vermoeden, maar Litzi en Lifa zijn twee ras-echle Hollandsche danseressen.

Eigenlijk weten we in ons eigen land niet, van hoeveel beleekenis Nederland wel op dansgebied is, want elke Hollander tooit zich met een ulfheemschen naam. Voor hef buitenland is dat uitstekend en — wat erger is — niet minder voor ons eigen landje.

Onder de grootste danskunslenaars, misschien zelfs wel de meest befeekenende treffen we landgenooten aan. Men denke

■ : ï ü .

slechts aan Iraël Gadescow, Luigi di Fracn ('t Is nu al weer Defrein). Stroganoff en nog tal van anderen.

Het tweetal, dat we hier afbeelden/ mag er ook zijn. Met haar dans- nummer heoben ze een tournee ge- maakt met hef gezelschap van Pisuisse en ze behooren ook tof hef en- semble, waarmede deze cabaretier vanaf begin dezer maand in Mille Colonnes te Amsterdam is.

Bij een optreden in Rotterdam hebben ze een zeer groof succes mogen oogsten. De kritieken waren vleiend, zoowel over de origineele karakterdansen als over de door deze dames zelf ontworpen en ook ver- vaardigde cosfuums.

We wenschen Litzi en Lita ook verder veel succes in haar Kunste- naressen -loopbaan.

■

v ,V '-■>.-'

■■ ■

^V -•OÜ -*o^ .Qi ^O;

J]

OEOÏCHT VAN: TH3BO BOOABRTS

^^

2'Zootvi'k zwjübd). (EN VOLKSTRANT)

MÜJZJBK VAN: C.

ii ^

£ n/

^^r7" Jt^i ^ ^ ^&^3^ ^..-^ ^m^v, .^me.--^ wi &vw

\2V\i...èc ?g

^^ g I J ^ ^ / I ^ I i i I , I J-

f o

o ie

1 k o ö) ft 'o I G

I I i 1

0

I G e)

fl'U.. Jz&yU' ^y\AV..£lmS .CW £&. . W'4'..JUW, ^ja-.-da /UAV' 'Vut 'JyVW.

^'^ 1 .AM/.

ite ^

Ai

^ ^

^

i ^

# i^. J^."

i ^

^

É ^^

«/ -

i^ 3

/?

^m } /'

P :**s£-

o

!

8^ o

^

^<JW^^ .^W^^S^S^^i«^* _^i-.'. ^^n/ 'liJ^-i/,

4 ^ i 1

Jiet. # r^f. *

O ! die Mei, Die blije Mei,

'k Wilde wel langs heide en wei, Zingend dwalen gaan.

'k Wilde wel een droomer heeten, jP^

¥ ^

'k Wilde wel een dichter zijn, Lied'ren zingend ongeweten,

Liederen vol zonneschijn. Gansch den Mei, ^

Langs heide en wei.

^^^ <©" 1035- UtaMigta

'S©' *.&' ïO; ^O*'

81 o

o

I

^ JSP5*

,***. '

f % -

J9-UU2.C j/GaUciy inhaak c/ccaéie. .JLC.IIU^

^«r^ CUze^ncL \dt Onct

—

Aim wan «ledacfe en Mminwrüiet

<3«l8ov«ler S8 - Cebten

Op de laatste pagina een aardjfe Cabaretilec^e tèhst; ©irfe de ßoer T\uÄlefe: Werman Sten»

ui. ,1 I

Het Cinema e 'The «edeelle «*mn dacHe v.pierWestorbaan j

ï Ct8