Nr 15 13 april 2016

Online gamen: het verhaal en de moraal

Uitgeloot of afgewezen – wat is eerlijker?

‘Wees soepeler bij toegang tentamen’

Niña Weijers: evangelist van de literatuur

Onafhankelijk magazine van de vrije Universiteit — www.advalvas.vU.nl

Nr 1513 april 2016

Adem Çatbaş komt op voor oorlogskinderen pag 6

HOE VER KIJK JIJ?We leven in een snel veranderende samenleving, met grote maatschappelijke vraagstukken. Dat vraagt om mensen die verder kijken. Verder dan het voor de hand liggende, verder dan het bekende. Mensen die verder kijken zijn op hun plek bij de VU. De VU stimuleert haar medewerkers buiten hun eigen afdeling en eigen vakgebied te kijken. Om nieuwe wegen in te slaan. Om samen te werken aan toonaangevend onderzoek en onderwijs. De VU is een universiteit die midden in de maatschappij staat. Met de blik gericht naar buiten. VU is verder kijken.

Ben jij een medewerker van de VU? Kijk dan voor een overzicht van alle interne vacatures op:

WWW.VU.NL/VUNET/VACATURES

Ben jij geen medewerker van de VU maar wel geïnteresseerd om bij de VU te werken? Kijk dan op:

WWW.WERKENBIJDEVU.NL

3nr 15 — 13 april 2016ADVALVAS

INHOUD jaargang 63 — nr 15

En verder Online nieuws 4

Opinie: hacken moet! 8 Column: Jacintha Ellers 9

Onderzoeksnieuws 14

Mail 16

Column: Sinan Çankaya 17

Column: Amerikaanse verkiezingen 23

Opinie: tentamenregels 24

Column: Roos van Rijswijk 25

Campus: (Geen) verkiezingen usr 26

So you think you can teach 27

PP 28

Cultuur: theater en restaurant 30

Uilensteders 31

Griff 32

Het volgende nummer verschijnt op 28 april 2016.

RedactieadresDe Boelelaan 1105BelleVue, Kamer 1H-43 1081 HV [email protected] SchilpRedactieFloor Bal, Peter Breedveld, Dirk de Hoog, Marieke Kolkman, Welmoed VisserEindredactie Win Castermans, Welmoed VisserSecretariaatAnna Jansen (020) [email protected] OntwerpLuis Mendo - GOOD Inc.Vormgeving Rob Bömer - behance.net/rbbmr

Medewerkers Joeke Berg, Sinan Çankaya, Yvonne Compier, Merlijn Draisma, Peter Gerritsen, Martijn Gijsbertsen, Roos van Rijswijk, Dick Roodenburg (Griffioen), Bas van der Schot, Peter ValckxCopyright HOP-kopij Hoger Onderwijs Persbureau, AmsterdamVU-advertentieszie secretariaat Commerciële advertenties Bureau Van Vliet (023) 5714745 Druk Opmeer drukkerij BV, Den Haag

OnAFHAnKELIJK MAGAzInE VAn DE VRIJE UnIVERSItEIt

Adem Çatbaş vertelt schoolkinderen over War Child 6

VU-wetenschappers onderzoeken online games 10

Selectie aan de poort: een ondoordachte hype? 18

niña Weijers: de Vrije Schrijver over haar VU-jaar 20

3

VU NU

Coverfoto Yvonne Compier

Dinsdag 5 april 2016, 13.18 »

kick-off raadpleging. Collegevoorzitter Jaap Winter en

Verontruste VU’er Boris Slijper (r) vullen ieder de vragenlijst in.

Foto peter Valckx

rSS feedabonneer je op het laatste nieuws online

Voor al het laatste nieuws: advalvas.vu.nl

Fietsen stallen naast het hoofdgebouw kan straks niet meer. Vanaf half april verdwijnen de fietsen-rekken aan de Buiten-veldertselaan om

plaats te maken voor een gracht.De narcissen staan er nu nog mooi bij in de bloembakken tussen de fietsen, maar de komende maan-den gaat de fietsenstalling langs

het hoofdgebouw helemaal op de schop. De fietsenrekken en bloembakken verdwijnen en er wordt een gracht gegraven vanaf de De Boelelaan ter hoogte van de gevel van het hoofdgebouw tot aan de doorgang onder het Initium.“De gracht wordt zo’n vijftien meter breed”, vertelt programma-manager bij FCO Patrick van Oost-voorn. “Aan de zijde van de De

Boelelaan komt een vlonder om op te zitten, met hoogteverschil-len.” De gracht is nodig omdat het waterpeil op de zuidas opgestuwd wordt door alle nieuwbouw. De nieuwe fietsenstalling komt op het plein voor de hoofdingang van het W&n-gebouw, waar nu een rode cirkel ligt van stenen. (MK)

Meer hierover op advalvas.vu.nl>nieuws>5 april.

Gronings corps komt drie ton tekort na lustrumfeestDe Groningse studenten-vereniging Vindicat zit met een gat van drie ton op de begroting van het lustrumfeest. Het hele festijn heeft in totaal zo’n 2,5 miljoen euro gekost.

Voor arme landen is open access oneerlijkMaak wetenschappelijke artikelen gratis, roepen voorstanders van open access in de wetenschap. Maar dit ideaal kan paradoxaal genoeg de kloof tussen arm en rijk vergroten.

SP: ‘Geef docenten meer ruimte’De helft van alle wetenschappers heeft te weinig tijd om haar vak goed uit te oefenen. ze vinden de werkdruk te hoog, zeggen ze in een enquête van de Socialistische Partij.

Gemor om flexplekken in Utrecht leidt tot Kamervragen

Nieuwe opleiding mag toch niet zomaar van start

Wie gaan de dienst uitmaken bij NWO?

Maurice de Hond haalt uit naar VU-politicoloog: ‘demasqué’

nr 15 — 13 april 2016 ADVALVAS4

rbbm

r

Ongeveer tien minuten deed collegevoorzit-ter Jaap Winter er over om alle vragen van de raadpleging in te

vullen, dinsdagmiddag in de hal van het VU-hoofdgebouw. OR-lid Boris Slijper deed er een paar minuten langer over. Het histo-rische moment was een weinig spectaculaire bijeenkomst. Beide heren zaten aandachtig achter een laptop de vragen te bestude-ren.Echt moeilijk vond Winter het

niet om de vragenlijst in te vullen. “Probleem is vooral dat je de antwoorden in de goede context moet zien. Als je ergens voor bent, moet je ook de consequenties meewegen. Wat zijn de haken en ogen?”Als voorbeeld noemt de colle-gevoorzitter de vraag of meer mensen een vaste aanstelling horen te krijgen. “natuurlijk zitten daar voordelen aan, zoals een grotere betrokkenheid bij de organisatie. Maar de universiteit heeft ook een bepaalde flexibili-teit nodig.”Winter vindt de vergelijking van

de raadpleging met een referen-dum niet terecht. “Het gaat er niet zozeer om of je ergens voor of tegen bent, maar hoe we de universiteit beter kunnen maken. Dan moet je allerlei oplossingen in hun samenhang bespreken. Daarom is het belangrijk een stevig debat te voeren aan de hand van de uitkomsten van de raadpleging.”(PB)

Invullen van de raadpleging kan nog to 26 april via de link die medewerkers en studenten in hun e-mail hebben ontvangen. Volg het nieuws op advalvas.vu.nl voor verdere ontwikkelingen.

Raadpleging: ‘Argumenten moeten doorslag geven’

Fietsenstalling wordt gracht

(re)tweetsEen selectie uit de opvallendste tweets van de afgelopen dagen

Als je nou je naam niet boven een tentamen hoeft te zetten, kijkt de docent dan

onbevooroordeelder na? Dat denkt de Groningse studen-tenpartij SOG in ieder geval wel en daarom maakt ze zich hard voor anonieme tenta-mens.Onderzoek laat herhaaldelijk zien dat vrouwen en alloch-tonen (onbewust) worden achtergesteld bij sollicitaties en dat dat effect verdwijnt als

je de cv’s en brieven anoni-miseert. Misschien is dat bij tentamens ook wel zo, rede-neert SOG.Chief diversity officer Karen van Oudenhoven vindt het geen goed idee voor de VU: “Mensen tot nummers maken is erg. Als studenten hun naam niet meer boven een tentamen kunnen zetten, ga je ze anonimiseren om discri-minatie te voorkomen, terwijl een docent alle tentamens op dezelfde wijze zou moeten beoordelen. Als het echt een probleem is, moeten we de docent aanpakken.” Boven-

dien past het niet bij de VU, vindt ze, want persoonlijk is een van de kernwaarden van de universiteit.Ook in sollicitatieprocedures is het volgens Van Ouden-hoven, die zelf onderzoek deed naar discriminatie bij sollicitaties, mogelijk om toch persoonlijk te blijven: “Als er bij sollicitaties meer structuur en objectiviteit aangebracht wordt in de beoordelingsme-thode kunnen de discrimina-tie-effecten verdwijnen.”(PB)

Meer hierover op advalvas.vu.nl>nieuws>1 april.

nr 15 — 13 april 2016ADVALVAS 5

aDValVas_ONlINe

twitter/facebook/issuu

Luis

Prad

o/no

unpr

ojec

t

‘Anoniem toetsen past niet bij VU’

@VUamsterdam11-4_@team_vu heeft een mooie 6e plaats behaald in de Race of the Classics. Trots op onze studenten! @organisatierotc

@NWOMaGW11-4_Lees je zo goed omdat je ouders een volle boekenkast hadden en zo fijn voorlazen? Nee hoor, het zijn genen @NTR_VU http://bit.ly/1Mp0tHLDat ontdekte promovendus Susan Swagerman

met behulp van gegevens uit het Nederlands Tweelingen Register.

@markvanvugt111-4_Scheve kaaklijn zit Cruz in de weg in @Volkskrant, met bijdrage van ons @allengrabo onderzoek @VUamsterdamHet is verbazingwekkend dat Ted Cruz en Bernie

Sanders zover zijn gekomen in de race om de Amerikaanse presidentsverkiezingen omdat ze niet het juiste gezicht hebben, stelt VU-hoogleraar evolutionaire psychologie Van Vugt in de Volkskrant.

@FsrFalw10-4_Beste studenten,Jullie hebben een tijdje geleden een mailtje gehad over de VU-raadpleging. Graag brengen we dit... http://fb.me/7ToF4COxG Aan de studentenraad van FALW ligt het niet als

er straks blijkt dat geen hond de VU-raadpleging heeft ingevuld. Zij roepen hun studenten via Twitter en Facebook nogmaals op om die enquête in te vullen.

@VUamsterdam10-4_De 4D EEG Onderzoeksbus is op de VU! Kom en laat je testen op 16 april #VUevent: In deze onderzoeksbus kun je scans van je

hersenen laten maken. Eigenlijk is de bus bedoeld voor onderzoek naar mensen die een beroerte hebben gehad, maar bij het symposium Kennis in Beweging op 16 april staat die op de campus.

@BasketAmsterdam4-4_Gezellig de pubquiz zit weer vol @BasketAmsterdam schrijf je vast in voor volgende maand pubquiz met thema de VU

Eerlijker voorlichten

Die informatie vind je nauwelijks terug in het voorlichtingsmateriaal van universiteiten. De voorlichting aan nieuwe studenten moet eerlijker, vindt studentenorganisatie ISO (Interstedelijk Studenten Overleg). Gege-vens zoals de carrièrekansen worden door

studies vaak te rooskleurig voorgespiegeld of helemaal weggelaten. ISO pleit voor een online studiebijsluiters met feiten en wil af van de ‘verkooppraatjes’. (HOP)

Meer hierover op: advalvas.vu.nl>nieuws>11 april.

Maar 55 procent van de juristen heeft anderhalf jaar na afstuderen een baan

op niveau.

Op het veldStudenten tandheelkunde hockeyen elke maandagavond. Bekijk ze op advalvas.vu.nl>razende reporter

NutteloosWaarom we nutteloze partijen zouden moeten verbieden; column van student nathanael Korfker op advalvas.vu.nl>blogs&columns

Verkracht‘Elke verkrachter is een man’, lees het opiniestuk over seksueel geweld op advalvas.vu.nl>opinie

6 nr 14 — 23 Maart 2016 ADVALVAS

Adem Çatbaş vertelt kinderen

over War Child

“Als ik hier voor een werkgroep vragen moet beantwoorden, dan wil ik het antwoord ook echt weten. Vrienden vragen weleens hoe ik het allemaal volhoud, maar het voelt niet zwaar. Pas als ik stilzit, besef ik dat ik het vaak druk heb. Maar het vrijwil-ligerswerk geeft me ook energie. zoals met dat jongetje uit groep 6. Ik zag dat mijn verhaal indruk op hem maakte, net zoals bij mij vroeger. Dat is dan een heel klein steentje dat je kunt bijdragen aan een betere toekomst.”

Je doet heel veel. Heb je dat van huis meegekregen? “Mijn ouders doen geen officieel vrij-willigerswerk, maar ze zoeken altijd manieren om goed te doen. zo helpen ze vaak mensen door ze advies te geven. Ik ben isla-mitisch opgevoed en ze hebben

altijd meegegeven dat je anderen moet helpen. niet door het vaak tegen mij te zeggen, maar door mij en mijn broer te inspireren. Mijn moeder leest vaak in de huis-kamer stukjes voor van de Perzische dichter Rumi en de turkse mystieke soefi-dichter Yunus Emre.”


IN actIe

Tweedejaars rechten Adem Çatbaş (22) geeft voorlichting op basisscholen over kinderen in oorlogsgebieden. ‘Niet met oorlogsbeelden, maar aan de hand van sprookjes.’

dOOr flOOr Bal FOtO YVOnnE COMPIER

Hoe kwam je bij War Child terecht? “Op het vwo volgde ik het natuur- en techniekprofiel. Ik had daar al zoveel voor gedaan dat ik me gedwongen voelde om een studie in

die richting te kiezen. Dat werd techni-sche aardwetenschappen in Delft. Elke dag was ik bezig met cijfers en stenen. Daar miste ik dus de maatschappelijke relevantie. na het eerste jaar besefte ik dat ik me met mensen wilde bezighou-den, niet met olie. Rechten koos ik omdat dat de opleiding is voor mensen die niet weten wat ze willen. Een vriend raadde me het aan. Als rechtenstudent heb ik me aangemeld voor vrijwilligerswerk bij War Child. toen ik klein was, kwam er name-lijk een voorlichter daarvan bij mij op school. zijn verhaal maakte veel indruk op me. De organisatie zorgt dat kinderen in oorlogsgebieden onderwijs krijgen en kunnen spelen. Hulpgoederen kunnen verdwijnen, maar onderwijs is blijvend.”

Ga jij nu zelf naar oorlogsgebieden om kinderen te redden? “nee, ik geef voor-lichting op basisscholen waar de kinde-ren net een inzamelingsactie hebben gehouden. Wij, voorlichters, vertellen voor wie dat geld is. Ons verhaal is aange-past aan het niveau van de kinderen. In groep 3 laat je natuurlijk geen oorlogs-beelden zien, we vertellen over de oorlog aan de hand van sprookjes, denk aan de strijd tussen goed en kwaad. Het mooi-ste is als je ziet dat het bij die kinderen binnenkomt. Laatst vroeg een jongetje in groep 6 of vluchtelingkinderen nog wel terug naar huis kunnen. Hier in neder-land roept bijna iedereen dat vluchtelin-gen terug moeten. Maar hij dacht vanuit zichzelf: een kind wil graag in zijn eigen buurt met zijn eigen vriendjes spelen.”

Je doet ook nog vrijwilligerswerk voor de rechtswinkel voor migranten. Waarom? “Ik zocht ook studiegerela-teerd vrijwilligerswerk. Veel migranten spreken de taal niet en hebben geen idee wat hun rechten zijn. net als kinderen hebben ze iemand nodig die hen helpt en ondersteunt. Mijn ouders komen uit turkije, maar dat ik die taal spreek, komt niet van pas. Veel turken in nederland zijn al in een verder stadium, zij hebben zo’n rechtswinkel niet meer nodig.”

En je werkt nog twee dagen op een advocatenkantoor. Kom je nog een beetje aan je studie toe? “zeker, ik doe er zelfs het honoursprogramma naast. In Delft deed ik een van de moeilijkste studies van nederland, een negatief studieadvies dreigde. Daar moest ik me echt toe leren dwingen. Hier gaat het vanzelf. De studie blijkt heel goed bij me te passen.

War ChildWar Child zet zich in om het leven van kinderen in oorlogssituaties te verbeteren. Niet door het leveren van hulpgoederen, maar door te zorgen dat de kinderen kunnen spelen en onderwijs krijgen. De organisatie zoekt nog vrijwilligers die voorlichting op scholen willen geven. Meer informatie op warchild.nl.

Adem ÇatbaşJanuari 2016 – nu Juridisch medewerker, Van Dorsten Advocaten

2015 – nu Vrijwilliger, Rechtswinkel Migranten Amsterdam

2015 – nu Honoursprogramma, VU

2015 – nu Schoolvoorlichter War Child

2014 – nu Bachelor rechten, VU

2013 – 2014 Bachelor technische aardwetenschappen, TU Delft

2006 – 2013 Gymnasium, Calandlyceum Amsterdam

8 nr 15 — 13 april 2016 ADVALVAS

In de media zijn hackers meestal super-schurken: vanuit hun kelder kraken ze kerncentrales, stemmachines en aandelenbeurzen, net als in Holly-woodfilms, tv-series en Marvel Comics. Recentelijk legden hackers nog een elektriciteitscentrale in Oekraïne plat

en namen Iraanse hackers de controle over van een dam bij new York. En dan heb je nog de meestercriminelen die honderden miljoe-nen stelen via geïnfecteerde pc’s.Hackers lijken dan een gigantische bedrei-ging, maar het tegendeel is waar. De mees-ten zijn juist de goeieriken – zelfs degenen die nieuwe aanvallen ontwikkelen. ze waar-schuwen leveranciers en helpen systemen veiliger te maken. niet dat bedrijven het altijd leuk vinden als je vertelt dat hun soft-ware rammelt! Je loopt nog altijd het risico te worden vervolgd als je hun beveiliging omzeilt. Laat staan dat je je onderzoeks-resultaten altijd kunt publiceren. nieuwe internationale afspraken, zoals het Wasse-naar Arrangement dat door alle westerse landen is ondertekend, maken het extreem

Love your hackerGoede hackers bestaan. En we hebben ze hard nodig om onze digitale samenleving veiliger te maken.

lastig om details vrij te geven over zwakke plekken in beveiligingssystemen, ook voor wetenschappers en studenten. Steeds weer wordt de hacker negatief belicht.Het rare is dat de hackergemeenschap juist de aanjager is geweest van de digita-le revolutie. Steve Wozniak, medeoprich-ter van Apple, was een echte hacker. In de jaren zeventig bouwde hij blue boxes, waarmee hij gratis, en illegaal, langeaf-standstelefoontjes kon plegen. Hij leerde dat van de legendarische hacker Captain Crunch, die net vijf jaar voorwaardelijk had gekregen vanwege zijn phone phreak-ing-activiteiten. Samen bezochten ze de Homebrew Computer Club, een collec-tief van hackers en hobbyisten. tijdens de eerste bijeenkomst raakte Wozniak

zo geïnspireerd dat hij de eerste Apple-computer bouwde. zijn vriend Steve Jobs regelde de verkoop en samen verander-den ze de wereld.Hackers zijn ook niet het probleem. Het échte probleem is dat we onze samenle-ving te afhankelijk maken van systemen die inherent kwetsbaar zijn. Aandelen-markten, ziekenhuizen, water, elektri-citeit; álles is nu online. Alles maakt gebruik van dezelfde gammele software en alles is te kraken. Het is misschien goedkoop en snel, maar het brengt grote risico’s met zich mee. We moeten veel voorzichtiger zijn en mensen zoeken die deze risico’s goed begrijpen — hackers! Daarom moeten we ze omarmen. Hackergemeenschappen zijn broed-plaatsen van creativiteit en expertise.

dOOr herBert BOs ILLUStRAtIE BAS VAn DER SCHOt

Jacintha ellers hoogleraar evolutionaire ecologie


OpINIe wIsselcOlUMN

Foto

Yvo

nne C

ompi

er

Hoe duurzaam is de VU-campus?

Bij een regelmatige koffieconsumptie ga ik op een gemiddelde werkdag toch al snel drie keer naar de wc. trof ik daar vroeger nog weleens een met een slordig plakbandje

bevestigde poster van de actiegroep titanic aan, tegenwoordig hangen er geavanceerde posterborden met officiële VU-propaganda. Vaak wordt er een stichtelijke boodschap verkondigd, zoals ‘Draag bij aan een beter milieu’ door je afval te scheiden of je computer tijdens de vakantie uit te zetten. Op de wc heb je tijd om over die dingen na te denken en dat doe ik dan ook. zo vraag ik me af of het milieu werke-lijk beter wordt van deze postertjes. Afval scheiden is natuurlijk minder slecht dan alles op één hoop gooien, maar pas echt beter wordt het als we gewoon veel minder afval produceren. Geen plastic afval van de niet-duur-zame kantine omdat we onze eigen bammetjes bij ons hebben. Helemaal geen plastic flesjes omdat we ons water in een herbruikbare fles meenemen. Je computer gewoon elke avond uitzetten. En al helemaal niet elke drie weken nieuwe full colour posters op ontelbare VU wc’s hangen.

Investeren in postervitrines in de toilet-ruimten is makkelijk, maar een serieuze poging om minder schade toe te brengen aan het milieu vergt veranderingen van meer structurele aard. Hoe duurzaam is bijvoorbeeld de bouw van het nieuwe Universiteitsgebouw? O, er zal ongetwij-feld een paragraaf over duurzaamheid in het bouwplan staan, maar voor echte duurzaamheid moet je nadenken over de hele cyclus van bouwen: van productie van bouwmaterialen, via gebruiksproces-sen tot aan verwerking bij afbraak. Dat het kan, bewijst het nIOO (nederlands Instituut voor Ecologie) dat een integraal duurzaam onderzoeksgebouw heeft neer-

gezet in Wageningen. Hoe betrokken is de VU nu werkelijk bij het milieu? Illustratief is wellicht de milieutuin in het hofje achter het Wis- & natuur-kundegebouw. Klinkt mooi, maar toevallig grenst mijn werkkamer aan de milieutuin en ik kan u vertellen dat dit geen groen wandelparadijs is maar een eufemisme voor het VU-afvaldepot!

Juist. Milieu = Afval bij de VU. nu snap ik wat ze bedoelen met een beter milieu! Opgelucht trek ik mijn bijdrage door: nieuwe mest voor in de milieutuin!

De milieutuin is een eufemisme voor het VU-afvaldepot

Reageren? Mail naar [email protected]? Mail naar [email protected].

We moeten het de hackers makkelijker maken zich te ontwikkelen, want we hebben ze hard nodig. Dat kan ook hier op de VU. Op dit moment zijn er nauwe-lijks mogelijkheden voor studenten om ’s avonds of in het weekend gezamenlijk lekker te klooien aan een project. En als er een hackwedstrijd is, dan wijken de studenten en medewerkers in mijn groep uit naar iemands huiskamer of een hackersruimte ergens in de stad. zonde! Geef ze een hackerspace om aan hun projecten te werken, activiteiten te organiseren, te solderen en te program-meren. zij horen ook bij de gigantische concentratie computerwetenschappers die binnenkort (als de collega’s van de UvA erbij komen) te vinden is op deze campus. Stimuleer studenten om (ethisch) te hacken, ook als dat betekent dat er af en toe iets kapot gaat, en ga achter ze staan als ze zwakheden in een systeem blootleggen. En stel een jaarlijk-se prijs in voor de beste veiligheidshack. Love your hacker.

Herbert Bos is hoogleraar systeem- en netwerkbeveiliging.


Games

Veldwerk in de virtuele jungleCommunicatiewetenschappers, een antropoloog en een cultuurwetenschapper van de VU onderzoeken online games. Ze kijken naar moraal en verhaallijnen. En spelen in hun vrije tijd voor dief.

Antropoloog Peter Versteeg speelt in zijn vrije uren Eve Online, een science-fictiongame op het internet. zijn virtuele personage reist door ster-renstelsels en ontmoet

daar de alter ego’s van mensen zoals hij, die in het echt soms duizenden kilome-ters van hem verwijderd zijn, in Amerika, Japan of Australië.Het is een rauw, virtueel universum, waar wetten alleen gelden in bepaalde veilige

dOOr Peter Breedveld ILLUStRAtIE ROB BöMER

zones. Het is een sport om andere spelers uit te scha-kelen. “Ik ben in dat universum een vuilnisman annex dief”, zegt Versteeg. “Ik besteel andere personages. Dat vind ik leuk, terwijl ik er niet aan zou moeten denken zoiets in het echte leven te doen.”Wetteloos dus, maar zonder normen en waarden is Eve Online niet. Er heerst wel degelijk een idee van wat fair is. zo observeerde Versteeg als wetenschapper een virtu-ele begraafplaats voor gesneuvelde personages, die door spelers was ingericht. Hij schreef er een blog over op Standplaats Wereld, de website voor antropologen van de VU.

Gewetenloze roverIn plaats van het Amazonegebied, een Afrikaanse savan-ne of een Amsterdamse wijk kiest Versteeg de virtuele wereld voor zijn antropologische veldwerk. Versteegs onderzoek richt zich op identiteit in games. “In het

nr 15 — 13 aPrIL 2016ADVALVAS 11

weteNscHap

echte leven is identiteit een wisselwer-king tussen hoe anderen jou zien en hoe je jezelf ziet. In de virtuele wereld komt daar nog een dimensie bij: daar kun je jezelf een identiteit aanmeten.”terwijl Versteeg die virtuele werkelijk-heid vooral observeert en beschrijft, probeert communicatiewetenschapper tilo Hartmann haar te verklaren. Waar-om wordt een keurige VU-wetenschapper als Versteeg een gewetenloze rover zodra

hij de wereld van Eve Online betreedt? “Er is een aantal factoren routineus in games ingebouwd waardoor de spelers plezier hebben in het gebruik van grof geweld”, zegt Hartmann. “ze geloven bijvoorbeeld dat ze mensen doden in dienst van een hoger doel, of ze doden in team-verband, waardoor niemand persoonlijke verantwoorde-lijkheid draagt. Ook ondervinden ze geen gevolgen van hun daden.”

Niet op kinderen schieten“Het verschil in plezier dat mensen putten uit video-games, in vergelijking met niet-interactieve media als televisie en film, is dat het in games draait om jou en je vaardigheden”, legt Hartmann uit. “Het gaat om het gevoel dat je controle hebt over een situatie, om macht. De macht om met één druk op een knop een heel leger of een stad van de aardbodem te vegen.”Veranderen gamers daardoor in gewetenloze monsters? nee, weet Hartmann. “Gamers die ik heb ondervraagd geven bijvoorbeeld te kennen niet op kinderen te schie-ten, of op vluchtende burgers. Waarom doen ze dat niet, terwijl ze heel goed weten dat het een game is? Een kind in die game verschilt niet wezenlijk van een vijandelijke soldaat of een alien: het is gewoon een verzameling pixels op het scherm. En toch blijken spelers ze allemaal te beschouwen als levende wezens.”Ook als spelers meer te weten komen over de achter-grond van vijanden, waardoor ze menselijker worden, krijgen ze gewetensbezwaren, blijkt uit onderzoek van Hartmann. En hoe realistischer het geweld wordt, hoe minder plezier spelers aan een spel beleven. “In een van de Call of Duty-games moet je zonder goede reden op burgers schieten, daar werd heftig debat over gevoerd”, aldus Hartmann.

Waarom wordt een keurige VU-wetenschapper een gewetenloze rover zodra hij Eve Online betreedt?


Games

Waar blijven de vrouwen?De afgelopen jaren stond de amerikaanse gamerwereld in het teken van gamergate, een grimmige strijd tussen mannelijke en vrouwelijke gamers met als inzet meer vrouwelijke personages en verhaallijnen die vrouwen aanspreken. De VU-wetenschappers houden zich nauwelijks met deze genderkwestie bezig. “Ik onderzoek geen gamende meisjes omdat ze vooralsnog geen risicogroep vormen”, zegt Konijn. “gamen is nog vooral een mannelijke bezigheid”, aldus Hartmann, “al verandert dat de laatste jaren steeds meer.”Veugen denkt dat de feminisering van games tijd nodig heeft. “je ziet het in televisieseries, waar typisch mannelijke rollen steeds vaker door vrouwen worden gespeeld. Zo zal het ook met games gaan.”

Oorzaak agressie?Of games de spelers agressiever maken, daarover vliegen wetenschappers elkaar al jaren in de haren. Communicatie-wetenschapper Elly Konijn doet er ook onderzoek naar. Bekend is het onderzoek waarbij ze jongens na het gamen via een koptelefoon geluidsstoten liet toedienen aan een tegenspeler die, zo werd hen verteld, varieerden van onschadelijk tot zeer pijnlijk. Een deel van de jongens die net tevoren een gewelddadig spelletje hadden gespeeld, schrok er niet voor terug zijn tegenstander te belagen met pijnlijke geluidssignalen.Maar bewijzen dergelijke onderzoeken dat games de oorzaak zijn van dit agres-sieve gedrag? In het peer-reviewed artikel She said/he said: A peaceful debate on video game violence, discussieert Konijn erover met de Amerikaanse wetenschap-per Christopher Ferguson. ‘Het debat

lijkt niet zozeer te gaan over of mediageweld de énige oorzaak is van geweld en agressie in de echte wereld, maar of het überhaupt een van de oorzaken is’, schrijft Konijn in dat artikel.“Ik ben van de middenweg”, zegt Konijn. “Uit alle onder-zoeken concludeer ik dat gewelddadige games onder bepaalde omstandigheden bij bepaalde individuen wel degelijk tot agressief gedrag kunnen leiden.” Ook uit meer indirecte tests, die in de psychologie worden gehanteerd, blijkt volgens haar onderzoek dat gamende jongens slechter scoren op empathie en impulscontrole.

In elkaar slaan“Vaak hoor je het zogenaamde catharsis-argument”, aldus Konijn. “Dat gewelddadige games een prima manier zijn om af te reageren en dus juist minder agres-sief maken. Dat blijkt niet waar. Onderzoeken hebben aangetoond dat gewelddadige games de boosheid versterken. Ons onderzoek toonde ook aan dat boosheid invloed heeft op de morele tolerantie: boze en gefrus-treerde gamers vinden het eerder acceptabel om iemand in elkaar te slaan.”Voor een ander experiment in de onderzoeksgroep van Konijn werden studenten van de straat geplukt en voor een groot scherm gezet om ze met een omgebouwde luchtbuks op virtuele tegenstanders te laten schieten. “ze schoten eerder op tegenstanders met een andere huidskleur (zowel blank versus gekleurd als andersom) dan op tegenstanders van dezelfde etnische afkomst”, zegt Konijn. “En ging het bij eerder onderzoek om jongens van het vmbo, dit experiment was met voorna-melijk VU-studenten.” Medewerkers heeft ze niet getest. “Die zijn vaak bekend met het soort experimenten dat we doen, waardoor de uitkomsten niet zuiver zijn.”terwijl de vorige drie onderzoekers vooral kijken naar het gedrag van gamers, bestudeert Connie Veugen, universitair docent kunst en cultuur, het verhaal in de games zelf. Aanvankelijk werd de verhalende (narra-tieve) structuur van games bestudeerd in het verlengde van literatuur- en filmwetenschappen, maar sinds 2001 is het een zelfstandig onderzoeksveld.

RonddolenDe lijst met liefhebberijen op haar website verraadt een duidelijk voorkeur voor high fantasy, games, films en

nr 15 — 13 aPrIL 2016ADVALVAS 13

‘Dat gewelddadige games een prima manier zijn om af te reageren, blijkt niet waar’

Collegereeks over gamesDe faculteiten rechten en Sociale Wetenschappen organiseerden een collegecyclus om middelbare scholieren te laten kennismaken met academisch onderzoek (Pre-University College). In de cyclus Digital Lives staan games centraal, met o.a. de juridische dimensie van ontmoetingen in een virtuele omgeving.

Zie ook: advalvas.vu.nl>nieuws>23 februari Mag je roven en moorden in een online game?

En standplaatswereld.nl>zoeken op Versteeg.

televisieseries, maar Veugen is begon-nen in een heel gewone discipline van de wetenschap: Engelse taal en letterkunde. “tijdens mijn studie liep ik voor het eerst tegen een computer aan. Ik heb mezelf leren programmeren, begon met toepas-singen van informatica binnen de letteren en hield me al snel bezig met de magie van het verhalen vertellen in games.”Haar proefschrift gaat over narrativiteit en games. “narratieve theorieën richten zich

altijd op niet-interactieve media”, zegt Veugen. Volgens haar moet er een nieuwe theorie worden ontwikkeld, die zich richt op games. De verhaalstructuur in games is echt anders dan in traditionele media: “In games is het verloop van het verhaal afhankelijk van de keuzes die de gamer maakt. En er zijn verschillen tussen interactieve verhaalstructuren: in een open world game, bijvoorbeeld, kun je je aan het verhaal onttrekken en ronddolen in de virtuele wereld waarin het verhaal speelt.”Ook heb je bij games vaak te maken met transmedia storytelling, verhalen die zich uitspreiden over verschil-lende media: (animatie)films, strips, televisieseries, boeken en ook games. “Je kunt de the Matrix-films goed volgen zonder de game te spelen of de strips te lezen, maar als je dat wel doet, kom je tot andere inzichten en dat heeft invloed op hoe je het verhaal beleeft”, aldus Veugen.

Of een profielfoto bij een datingsite positief gewaar-deerd wordt, hangt vooral af van de profiel-foto die iemand

vlak ervoor bekeken heeft. Dit blijkt uit onderzoek van een groep wetenschappers van de VU en de University of Sydney. In die studie zagen vrouwelijke

studenten zestig verschillende profielfoto’s

achter elkaar.

VU-onderzoeker Erik van der Burg: “Bij elke foto moesten de studenten aangeven of de persoon daarop aantrekkelijk was of niet. Uit ons onderzoek blijkt de aantrekkelijkheid van een persoon sterk af te hangen van de vorige profielfoto. Wanneer de persoon op een foto dus aantrekkelijk wordt bevon-den, is dat dus niet zozeer liefde op het eerste gezicht, maar in feite een soort liefde op het tweede gezicht.” (FB)


Rokers drinken meer cafeïne (koffie, thee, cola en energiedran-ken) dan niet-rokers. Beide verslavingen kunnen door

gedeelde genetische risicofacto-ren verklaard worden. Dat blijkt

uit het onderzoek waarop Jorien treur 31 maart bij de faculteit Gedrags- en Bewegingsweten-schappen promoveerde. Ook ontdekte ze dat roken aandachtsproblemen kan veroor-zaken. Voor haar onderzoek maakte treur gebruik van gege-vens van eeneiige tweelingen van wie de ene helft rookte. Hieruit

bleek dat de aandachtsproblemen vaak nog niet bestonden toen de ene tweelinghelft nog niet rookte. De data kwamen uit het neder-lands tweelingen Register.treurs resultaten bevestigen eerder dierproefonderzoek en benadrukken de schadelijke effec-ten van roken op de geestelijke gezondheid. (FB)

Agnes Akkerman van de faculteit Sociale Wetenschappen ontving een Vici-beurs (1,5 miljoen euro) van onderzoeks-financier NWO voor haar onderzoek naar onvrede bij werknemers. Hiermee kan zij vijf jaar onderzoek doen en een eigen onderzoeks-groep opbouwen.

Hoogleraar Fred van Lieburg hield op 1 april zijn inaugurele rede: ‘De eeuwen der eeuwen, religie-geschiedenis op lange termijn.’ Van Lieburg vindt religieschiedenis te belangrijk om over te laten aan theologen. In de volgende Advalvas schrijft hij hierover een opiniestuk.

Hoogleraar politieke filo-sofie en levens-beschouwing Govert Buijs is benoemd op de nieuwe Goldschmeding-leerstoel: economie in relatie tot civil society. Deze is ingesteld om het gedachtegoed van Frits Goldschmeding voor een humane economie en samenleving verder te ontwikkelen.

Universitair docent crimino-logie Barbora Holá en psycho-loog Veroni Eichelsheim krijgen een ton subsidie van het NWO-programma Security & Rule of Law in Fragile and Conflict-Affected Settings. Hun onderzoek richt zich op gezinsdynamieken die verstoord zijn geraakt door massaal geweld.

VIPs

Afrikaanse boeren online

Ongeletterd, geen inter-net en toch het web op? Informaticus nana Baah Gyan, die op 5 april is gepromoveerd,

deed onderzoek naar ict-ontwik-keling voor boeren in Afrika en bouwde de ict-toepassing Radio Marché. Hiermee kunnen de boeren hun producten adver-teren via mobiele telefoon en radio. ze geven mondeling door welke producten ze aanbieden. Een tussenpersoon voert deze in de applicatie in die vervolgens spraakadvertenties genereert in diverse Afrikaanse talen. Als deel van Gyans onderzoek is de appli-catie uitgerold in Mali, waar deze de verkoop daadwerkelijk bevor-derde. (PB)

Second love

Flick

r_ o

phir

geffe

n

niek

Sta

m

Eerst koffie met een peuk

“Afhankelijk worden is gewoon niet leuk, hoe goed de kwali-teit van de zorg ook is. Een persoonlijke aanpak kan dan het verschil maken: er stond een bos bloemen in mijn kamer toen ik aankwam. Dat maakte dat ik me een beetje thuis voelde.

Ik zat 72 uur in verpleeghuis De Speulbrink op de Veluwe. Eigenlijk wilde ik nog een dag blijven, maar ik merkte na drie dagen dat het genoeg was. Ik ging me steeds ongemakkelijker voelen in mijn rol en ik had ervaren wat ik wilde ervaren.

Ik ben over een aantal dingen anders gaan denken: voor beleidsmakers is autonomie een sleutelwoord, maar als zorgcliënt merkte ik dat het prettig is als personeel met je nadenkt over verschil-lende keuzes en dat er structuur in je dagen zit. Ook merkte ik dat details in de verzorging heel belangrijk zijn: mijn haar was wat anders gekamd dan gewoonlijk en daardoor voelde ik me anders. Uiterlijke verzorging hangt direct samen met iemands identiteit en waardigheid. Daarom reageren familieleden vaak zo emotioneel als er vlekken in iemands kleren zitten. Ik zag op tegen het experi-ment, maar het is me meegevallen. Er gaan ook veel dingen wél goed in de zorg.” (WV)

Henk Nies is tevens bestuurder bij Vilans, kenniscentrum voor langdurende zorg. Lees het hele verslag van Nies op decorrespondent.nl>4 april 2016.


ONDerzOeksNIeUws

De komende decen-nia zullen in Europa vrij veel landbouwgronden van karakter veran-deren. Door nieuwe technieken, voed-

selbehoeften en economische mogelijkheden dreigen slechtere gronden hun landbouwfunctie te verliezen. Denk aan weidege-bieden in afgelegen bergstreken. In haar proefschrift ontwikkelt Emma van der Zanden criteria om in kaart te brengen over welke gebieden het gaat. Dan kan tijdig beleid worden ontwikkeld om die gebieden een nieuwe functie te geven. Daarbij is het van belang rekening te houden met inzichten van de lokale bevolking. Het onttrek-ken van de landbouwfunctie gaat namelijk vaak gepaard met conflicten. Denk aan het voor-nemen de Hedwigepolder in zeeland onder water te zetten. Door beleid van ‘onderop’ kan draagvlak ontstaan voor nuttige nieuwe bestemmingen, zoals een natuurgebied. (DdH)

zie proefschrift via tinyurl.com/emmavanderzanden.

Slaperige studenten

Henk Nies, bijzonder hoogleraar organisatie en beleid van zorg, liet zich 72 uur opnemen in een verpleeghuis.

72 uur hulp-behoevend

Studenten zouden beter op hun slaap moeten letten. Tot die conclusie komen de onder-zoekers van de Nederlandse vereniging voor slaap- en waakonderzoek op basis van onder-zoek onder 1400 studenten. De helft van de studenten heeft moeite met opstaan, blijkt

ook uit het onderzoek. En een kwart kan geregeld zelfs niet studeren vanwege vermoeidheid. (WV)

Meer hierover op advalvas.vu.nl>nieuws>21 maart>‘Eén op drie studenten is slaapzombie’.

Longkankerpatiënten willen graag inspraak in de beslissingen van hun arts, artsen wegen de voorkeur van de patiënt niet sterk mee. Dat komt onder meer door de voor patiënten beschikbare online informatie. Die schiet tekort voor een goede besluitvorming bij de keuze tussen twee soorten behandelin-

gen: opereren of bestralen. Dat blijkt uit onderzoek van VUmc-onderzoeker Wendy Hopmans, die hierop 6 april is gepromoveerd. zij heeft samen met experts een website ontwikkeld; een keuzehulp voor zowel patiënten als zorgverleners. (PB)

zie www.keuzehulp-longkanker.nl.

Longkankerpatiënten

1 op de 3 studenten zit onuitgeslapen op college.

landbouw-gronden gaan veranderen

Katja

Mal

i

Geef om talent en maak deze studie mogelijk! Kijk op www.uaf.nl

Amino: ‘Ik ben gevlucht uit Somalië. Nu wil ik graag weer studeren.’

UAF_Advalas_1/2_pag_205x130mm_liggend.indd 1 25-02-16 14:12


MaIl

Reacties (max. 300 woorden) op Advalvas-artikelen zijn welkom op [email protected]. De redactie behoudt zich het recht voor uw bijdrage eventueel in te korten.

Ik reageer op het opiniestuk ‘Elke man is een verkrachter’ in de vorige Advalvas. Het vermengen van de discussie over seksueel geweld met het debat over vluchtelingen en migranten is ronduit hypocriet, stellen de auteurs. Verbazingwekkend hoe de man hier de schuld krijgt. Als jullie, auteurs van het opiniestuk, als feministen voor de vrouw op willen komen, maak dan niet van de man een kwaaie, maar wees dan zo eerlijk om het probleem gewoon te benoemen. Dat de gebeurtenissen op oud-en-nieuw in Keulen koren op de molen zijn van rechtse partijen kun je

leuk of niet leuk vinden, maar dat doet verder niet af aan de feiten. Wat ik hier lees is best schandalig, want in plaats dat jullie toegeven wat er eigenlijk van de feministen verwacht werd, gaan jullie ontkennen en de hele boel verdraaien. Het is even niet belangrijk dat jullie het niet eens zijn met de politiek rechtse agenda, maar om die reden alles verdraaien is te kinderachtig voor woorden. Ik heb dit dan ook met ongeloof en afschuw gelezen.

Emil Snijer, student biomedische wetenschappen

In de vorige Advalvas (pag. 7) wordt Kleine Hans abusievelijk een studievereniging genoemd, maar zij is niet verbonden aan één bepaalde studie. Kleine Hans is een commissie die de student meer inzicht wil geven in de (ab)normale geestelijke ontwikkeling van de mens.

De redactie

Verkracht

Correctie

aDVErtEntIE


cOlUMN

De wereld is in de war, maar onze minister-president nog meer. “Blijf thuis”, zegt Rutte tegen vluchtelingen die geen huis meer hebben. Ik probeer een politieke ideologie te ontwaren in

zijn opmerking. Open deur na deur na deur, maar het is tevergeefs; neoliberale leegte kent geen diepgang. Ik denk niet alleen aan Brussel en Parijs, maar ook aan Istanbul en Ankara, aan Lahore, aan het bombardement van de Amerikaanse coalitie op de universiteit van Mosul, een dag voor Brussel, waarbij naar schatting tweehonderd mensen hun leven hebben verloren, en aan de terroristische daad van Boko Haram in nigeria, waarbij twintig moskeebezoekers sterven. Warsan Shire’s woorden reso-neren: ‘Later that night, I held an atlas in my lap, ran my fingers across the whole world and whispered: where does it hurt? It answered: everywhere, everywhere, everywhere.’“nu komt het wel erg dichtbij”, zou onze selectieve verontwaardiging moeten verklaren, alsof we daarmee ons onver-mogen tot empathie bezweren. Maar is dat niet deels wat de terroristen beogen, ons dwingen tot een globalisering van

Blijf thuis

empathie – ondanks hun perverse en nihilistische doodsverering? In een wereld waar pijn en lijden ongelijk zijn verdeeld, doet de terrorist dienst als transnationale transpor-teur van onbehagen. ze herverdelen de onrecht-vaardige verdeling van risico en gevaar in de wereld. Als geld en goederen globaliseren, doen nega-tieve emoties en onge-wenste ideeën dat ook: de terrorist is een kosmopoliet, niet van de juiste snit, maar een kosmopoliet niettemin. ze zijn grensoverschrijdend, op meerdere manieren, en perfect geïntegreerd in de huidige wereldorde. nog beter dan onze politici begrijpen ze dat een globale wereld geen ‘daar’ en ‘hier’ kent. Daar is hier, en andersom. Economisch onderdrukte, sociaal uitgekotste en cultu-reel deviante boemannen herverdelen globale ellende en importeren hun minachting voor het leven. Alhoe-wel…“Maar ze hebben wapens”, zegt een klein jongetje angstig tegen zijn vader, na de aanslagen in Parijs. “zij hebben wapens, maar wij hebben bloemen”, antwoordt vader vredelievend, en probeert zoonlief gerust te stel-len. En wapens, grote wapens, massavernietigingswa-pens, vergeet vader te vermelden, maar waarom zou je

een kind daarmee bezwaren?Inderdaad, waarom zou je een kind daarmee lastigvallen, een bruin kind in het Midden-Oosten, een kind in Irak, Syrië en Afghanistan? Verklede barbaren helpen definiëren wie we zijn; ‘moderne en verlichte’ mensen zijn wij, die geeneens maskers opdoen wanneer precisiebommen van de internationale coalitie worden afgevuurd, met onschul-dige mannen, vrouwen en kinderen als collateral damage. Drones, straaljagers, langeafstandsraketten en virtuele scher-men brengen een noodzakelijke, morele afstand tussen onszelf en het politieke moorden, oorlogsvoering lijkt nog het meest op een computerspel. Wie heeft het monopolie op de export van ellende? “Blijf thuis”, zegt de nederlandse minis-ter-president, de vertegenwoordiger van westerse waarden en normen, tegen vluchtelingen zonder huis. “Blijf thuis”, scandeerden duizenden demonstranten jaren geleden, onder wie ikzelf, in verzet tegen een oorlog in Irak. “Ah, waren jullie maar thuisgebleven”, jammeren de Irakezen, Syriërs en Afgha-nen.

Wie heeft het monopolie op de export van ellende?

sinan Çankaya postdoc onderzoeker naar het bestuur, racisme en uitsluiting

Reageren? Mail naar [email protected]. Volg hem op twitter @s1nanCankaya Fo

to M

artij

n gi

jsber

tsen

Nieuwe groepen jongeren belanden in dezelfde positie als arbeidskinderen vroeger


Selectie aan de poort

Uitgeloot of afgewezen, wat is zieliger?

Steeds meer opleidingen willen alleen de beste studenten toelaten. Maar is dat echt wel eerlijker dan loten?

dOOr Bas Belleman/hOP ILLUStRAtIE ROB BöMER

Tot in de jaren negentig was het haast ondenkbaar dat het hoger onderwijs studenten vooraf zou selecteren op grond van cijfers, talent of andere kwaliteiten. Er waren maar

een paar uitzonderingen, zoals de kunst-academie en de opleiding tot gymleraar. zelfs de loting voor opleidingen als geneeskunde bestaat nog maar sinds de jaren zeventig. Voor die tijd hoefden de universiteiten niet te selecteren, want er waren maar weinig studenten. “nederland was een stan-denmaatschappij en een universitaire opleiding werd gezien als het sluit-stuk van een opvoeding tot lid van de hogere standen”, zegt onderwijs-historicus Pieter Slaman. “In de negentiende eeuw leerde je in je studietijd bijvoorbeeld ook paardrij-den.” Arbeiderskinderen kwamen niet, want voor hen was de universiteit te duur.

Selectie 20 jaar taboePas in de jaren zestig ging het roer om. Iedereen moest zich kunnen ontplooien, was de gedachte, en dus werd het hoger onderwijs toegankelijker gemaakt. Het aantal studenten verdubbelde in tien jaar tijd naar meer dan 200.000. Dat werd een

probleem voor opleidingen als genees-kunde. Er kwamen zoveel studenten dat men in 1974 de loting invoerde. Goede examencijfers verhoogden weliswaar de kans op inloting, maar boden geen garantie. Selectie van studenten bleef nog twin-tig jaar taboe. Het omslagpunt kwam pas midden jaren negentig. Het wekte destijds grote verontwaardiging dat de briljante gymnasiaste Meike Vernooy met een gemiddeld examencijfer van 9,6 drie keer werd uitgeloot voor geneeskunde.toenmalig PvdA-minister Jo Ritzen zette destijds een stap naar meer selectie: alle scholieren met gemiddeld een 8 of hoger voor hun eindexamen kregen voortaan

rechtstreeks toegang tot lotingstudies als genees-kunde. In 1999 volgt een tweede grote stap: vanaf dat jaar mochten oplei-dingen met een numerus fixus de helft van hun studenten decentraal selecteren.

‘Dure crèche voor rijkeluiskinderen’ze deden dat nog niet massaal, maar de geest was uit de fles. twee jaar eerder opende het

eerste University College van nederland zijn deuren. talentvolle studenten uit binnen- en buitenland gingen op een Utrechtse campus wonen voor een inten-sieve brede bacheloropleiding. En ja, ze moesten ervoor geselecteerd worden.Dat riep nogal wat weerstand op. ‘Een dure crèche voor rijkeluiskinderen’, sneerde wetenschapper Ronald Plasterk toen hij nog columns voor de Volkskrant

Steeds meer masteropleidingen laten alleen de beste studenten toe, bleek in maart uit onderzoek van de Keuzegids Masters. De Universiteit Utrecht is het meest selectief: 84 procent van de masteropleidingen heeft een toelatingsprocedure. Van de 89 masteropleidingen aan de Vrije Universiteit doet 53 procent aan selectie.De technische universiteiten lijken meer vertrouwen te hebben in hun eigen bachelorstudenten: die mogen vaak zonder extra toetsen of cijfereisen aan de master van hun keuze beginnen. Bron: Centrum Hoger onderwijs Informatie, CHoI

Selecterende masters


ONDerwIJs

schreef. Later als onderwijsminister nam hij gas terug. “zeker toen zijn eigen zoon naar een University College ging”, herin-nert oprichter Hans Adriaansens zich. Hij heeft wel een idee waar de weerstand toen vandaan kwam: “niemand roept hiephoi als je iets nieuws gaat doen in het onderwijs. Collega’s voelden het als een belediging: hebben wij het soms niet goed gedaan? Ik stookte dat vuurtje graag een beetje op en zei dan: nee, jullie hebben het inderdaad niet goed gedaan. zoveel studenten vallen uit of veranderen van studie. Wat een verspilling.”

zers motivatiegesprekken voeren en extra toelatingstoetsen maken. Maar misschien zwaait de slinger weer de andere kant op. Verschillende poli-tieke partijen krabben zich achter de oren. ze zijn bang dat selectie leidt tot sociale ongelijkheid. En niet helemaal ten onrechte, constateerde de Onderwijs-inspectie eind vorig jaar. Want mannen en allochtonen blijken minder vaak voor selectieve opleidingen te kiezen. “Ik maak me grote zorgen om die hang naar selectie”, zegt D66-Kamerlid Paul van Meenen, op wiens aandringen de Kamer onlangs over selectie debatteerde. “Een studiekiezer moet vooraf zijn kans op een plaats kunnen inschatten en nadien kunnen nagaan of een eventuele afwijzing terecht was. Maar dat gaat niet, want selectieprocedures zijn helemaal niet transparant. Ik ga daarom voorstel-len er per direct mee te stoppen tot dat veranderd is.”

Niet (k)lotenAnders dan Adriaansens voelt Van Meenen meer voor loting dan voor selec-tie. “Ik zie de wrange kanten van loten wel, maar het is volstrekt fair, zonder aanzien des persoons.” Hij bedacht er zelfs een nieuwe slagzin voor: niet kloten, maar loten.toch is het maar de vraag of Van Meenen een Kamermeerderheid meekrijgt. Veel politici en bestuurders, maar ook veel studenten, vinden selectie inmiddels normaal. Ons perspectief is veranderd, meent historicus Slaman. “Het pleidooi voor loting is een voorbeeld van collectief denken, waarin het zielig is dat iemand met een 7 geen kans krijgt. Maar nu vinden we het nog zieliger als een excel-lente student door loting buiten de boot valt. Dat is individueel gedacht.” Er zullen in de samenleving steeds nieu-we groepen jongeren in dezelfde positie belanden als arbeiderskinderen vroeger, waarschuwt Slaman. “Als je selecteert op basis van gesprekjes en persoonlijke ontmoetingen loop je altijd het risico van culturele selectie.”

Sociale ongelijkheidInmiddels selecteren niet alleen veel bacheloropleidingen aan de poort, ook bij de masters neemt het een hoge vlucht. Helemaal sinds de tweede Kamer voor afschaffing van de doorstroommaster stemde: sinds 2014 geeft een bachelordi-ploma niet langer automatisch toegang tot een aansluitende masteropleiding. In plaats van selectie lijkt nu loten een vies woord te zijn geworden. Studenten moeten hun lot in eigen hand hebben, is de gedachte. In 2017 verdwijnt de loting helemaal en moeten nog meer studiekie-


Vrije Schrijver


caMpUs

‘College geven vond ik het aller-leukst’In haar jaar als Vrije Schrijver zag Niña Weijers zichzelf als evangelist van de literatuur. “

De roman is in de negentiende eeuw blijven hangen”, zegt Vrije Schrijver niña Weijers. “tot de negentiende eeuw was de roman een vrijplaats voor experimenten met vorm en inhoud, daarna gingen natura-

lisme en realisme overheersen en dat is sindsdien nooit meer veranderd.”Weijers zal daarom in haar Abraham Kuyper Lezing op 14 april pleiten voor minder starre opvattingen over wat een roman moet zijn. “Het wordt een pleidooi voor complexiteit, voor de roman als vrije plek om dingen te doen die nog niet door anderen gedaan zijn.”Critici hanteren volgens Weijers verou-derde maatstaven. “Over de nieuwe roman van Roel Bentz van den Berg Het naderen van een brug schreef NRC bijvoorbeeld dat de romancier Bentz van den Berg de essayist in hem er niet voldoende onder had gekregen. Maar

dOOr Peter Breedveld FOtO MARtIJn GIJSBERtSEn

waarom zou je in een roman geen essayis-tische beschouwingen mogen verwerken? Een roman is eigenlijk een soort essay waarin je vrij kunt associëren en zoeken. Er wordt vaak vergeten dat de roman daarvoor bij uitstek geschikt is, meer dan enig andere kunstvorm. Juist een roman-schrijver moet de boel overhoop gooien. Maar zodra hij iets nieuws probeert, wordt hij daar door critici meteen op afgerekend.”Weijers’ debuutroman De consequen-ties (2014), overigens door de meeste critici de hemel in geprezen, is ook zo’n boek waarin gespeeld wordt met stijl en genres. ‘Een ideeënroman noemden we dat vroeger’, aldus opinieblad De Groene Amsterdammer.

Open geest, beter mensDeze maand eindigt haar Vrije Schrijver-schap en dat geeft haar weer de tijd om zich eindelijk weer op de opvolger van De consequenties te storten. ze wil er nog niks over kwijt, behalve dat ze “bewuster met de vorm bezig is” dan bij het schrij-ven van haar eerste boek.Maar ze vindt het ook wel een beetje


Vrije Schrijver

jammer. “Misschien is het net iets te snel, net nu ik de VU een beetje begin te leren kennen, begin door te krijgen hoe alles hier werkt.”ze is er tijdens haar Vrije Schrijverschap achtergekomen dat ze colleges geven het “allerleukst” vond, zegt ze. “Dat vind ik misschien wel het belangrijkst: mensen iets bijbrengen. Ik zie mezelf als een evangelist van de literatuur. Ik hoop dat ik erin geslaagd ben iets van mijn enthou-siasme voor literatuur aan de studenten over te brengen.”ze klonk wat dat betreft nogal gedesillu-sioneerd toen ze op de nieuwjaarsborrel van de VU een voordracht hield over haar literatuurcolleges en het gebrek aan belangstelling bij studenten voor dingen die zich buiten hun eigen belevingswereld afspelen. “Een open geest maakt een beter mens”, sprak ze de studenten streng toe. “Ik hoor van meer mensen dat ze het een strenge speech vonden, maar ik heb het niet zo onaardig bedoeld”, zegt ze daarover. “Ik stuit in mijn colleges soms op veel verzet als ik ze iets experimenteels te lezen geef. Maar daar volgen altijd leuke gesprekken uit en vaak hebben de studenten aan het eind daarvan meer waardering voor zo’n verhaal.” Maar het was ook voor haarzelf een zoek-tocht, bekent ze. “Ik ben ook nog maar een groentje, ik ben geen doorgewinterde docent.”

Liever schrijven dan lezenWeijers is met studenten op bezoek geweest bij schrijvers thuis (Connie Palmen, Maartje Wortel, Roel Bentz van den Berg en nina Polak) en ze heeft een collegereeks creative writing gegeven. “Daar kwamen studenten uit allerlei disciplines op af, er zat zelfs een student van de tU Delft bij.” Met hen las ze steeds een verhaal en ze liet ze zelf ook verhalen schrijven. “Het valt me op dat veel mensen graag schrijven, maar niet graag lezen. Ik vraag me af waarom dat is. Ik vind het een

essentiële eerste stap voor een schrijver. Dat begint toch met lezen, je moet open-staan voor literatuur. Schrijven en lezen, die twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Als schrijver niet lezen, dat is alsof je de helft van je beroep niet uitoe-fent. Dat kan ik studenten bijbrengen. ze leren schrijven lukt maar ten dele. Je kunt mensen bepaalde technieken aanle-ren, maar als er geen talent voor is, doe je daar niet veel aan. Heb je dat talent wel, dan is schrijven vooral een kwestie van het veel doen.”Ook viel haar de basale kennis van litera-tuur bij haar studenten tegen. “Ik moest uitleggen wat poëtica was, en dat met

motieven in de litera-tuur geen beweegrede-nen worden bedoeld. Ik verkeerde in de veron-derstelling dat je dat op de middelbare school wel meekrijgt. Maar ik wil niet vervallen in het standaard beklag over studenten”, benadrukt Weijers. “Ik van mijn kant moest ook door

een muur heen zien te breken.” ze prijst het enthousiasme van de studenten, en er zat aardig wat talent in haar groep. “Ik heb echt ontzettend goede verhalen van ze gehad, ben een paar keer zeer aange-naam verrast. En hoe beter ik ze leerde kennen, hoe interessanter de gesprekken werden.” ze kreeg mails van studenten die haar vertelden dat ze zoveel hadden opgestoken van de schrijversbezoeken, en van een student die erin was geslaagd een stageplaats te krijgen bij een uitge-verij.

Begin van heel nieuw leventoch is ook Weijers klaarblijkelijk niet ontkomen aan de indrukken die vorige VU-schrijvers en zoveel anderen kregen van de VU-studenten. “Allemaal stappen ze aan het eind van de dag in de trein naar huis, naar hun ouders. Dat is aan de UvA heel anders, daar wonen studenten op kamers. toen ik ging studeren, ging ik ook het huis uit. Het was niet alleen het begin van mijn studie, maar het begin van een heel nieuw leven, van mijn zelf-

standigheid. Veel VU-studenten hebben dat niet, wat toch een soort schoolsheid in de hand werkt.”Wat ze ook gemeen heeft met vorige VU-schrijvers, is dat ze blijkbaar haar eigen weg heeft moeten zien te vinden op de niet overal even toegankelijke VU-campus. “Ik begon in de naïeve verwachting dat ik de hele universiteit zou leren kennen, maar ik ben vooral bij Letteren bezig geweest en heb gastcolle-ges bij onder andere klassieke talen gege-ven. Ik heb veel docenten en hoogleraren ontmoet, maar ik zou ook graag een gast-college hebben gegeven aan bijvoorbeeld de rechtenfaculteit.”Dit alles neemt niet weg dat ze het naar haar zin heeft gehad, als Vrije Schrijver. “Ik vind het echt geweldig dat de VU dit doet.” En ze had een “groot gevoel van onafhankelijkheid”, zegt ze. “Ik was letterlijk een Vrije Schrijver, wat er dan bij mij vaak op neerkomt dat ik een ongeleid projectiel ben, haha.”Op de valreep staat er nog veel op het programma. Op 26 april is er een studentenprogramma getiteld ‘nieuwe schrijvers en diverse geluiden. Waarom studenten moeten lezen’, met behalve Weijers zelf ook Ellen Deckwitz, özcan Akyol en Advalvas-columnist Roos van Rijswijk. Weijers geeft nog twee work-shops over proza en poëzie in het kader van de opening van een nieuwe liften-groep in het VU-hoofdgebouw. Studenten schrijven dan liftverhalen die op posters worden gedrukt.

De abraham Kuyper Lezing van Vrije Schrijver niña Weijers gaat over de roman. ‘Laat die zijn zoals het essay, twijfelend en zoekend, en te allen tijde weerstand biedend aan het grote gelijk’, vindt Weijers. In de Westerkerk overhandigt zij ook het eerste exemplaar van haar essaybundel Hoe het licht binnenvalt aan VU-rector Vinod Subramaniam.

Donderdag 14 april, 20 – 21.40 uur. Kaarten kunt u bestellen via vu.nl/lezing. VU-medewerkers: 5 euro, studenten: gratis.

Hoe het licht binnenvalt

‘Ik ben ook nog maar een groentje, geen doorgewinterde docent’

“Europe is a big place”, betoogde de ‘denker’ en Republikeins presidents-kandidaat Donald trump onlangs. Dat klopt, maar een grote plek om wat te doen? Het bezoeken van cultu-rele hoogtepunten, het opvangen van vluchtelingen? nee, groot genoeg om

ergens een kernbom te kunnen laten vallen, mocht het nodig zijn. The Donald was er kenne-lijk opnieuw op uit om te laten zien dat er met deze alfaman niet te spotten valt. Dat buitenlandse leiders hem vooral als onberekenbaar moeten beschouwen. En dus wilde de new Yorkse vastgoedmagnaat niet uitsluiten dat hij kernwapens zou kunnen inzetten in ‘big place’ Europa. Maar goed, de meeste Republikeinse kiezers maken zich niet zo druk over ons continent.Een electoraal schadelijker uitspraak liet trump zich in dezelfde week ontvallen. Hoewel hij eerder pro-choice was, vond hij nu dat vrouwen die kozen voor een abortus daarvoor gestraft dienden te worden. Dit voorstel, dat hij schielijk weer introk, ging zelfs de pro-life beweging, oftewel de fanatieke Amerikaanse anti-abortusbeweging, te ver. Het was dus volgens de media een bad week voor trump. Vervolgens won kandidaat ted Cruz ook nog de voorverkiezingen in de staat Wisconsin. De anti-trumpcampagne van het Republikeinse establishment lijkt dus zijn eerste vruchten af te werpen. Maar of dit echt een keerpunt zal zijn, zoals Cruz claimt, is toch nog maar de vraag. De kans op een zogeheten contested convention, waarbij niet een van de kandidaten de absolute meerderheid haalt, is weliswaar groter gewor-den maar de aantrekkingskracht van trump op

boze blanke mannen die zich bedreigd voelen door globalisering en immigratie en de elite in Washington spuugzat zijn, blijft groot. Overi-gens is Cruz, die zich eerder ook graag als anti-establishment presenteerde en vaak bijna net zo extreem is als trump, voor de Republikeinse elite slechts de minste van twee kwaden.Bij de democraten kreeg koploper Hillary Clinton ook opnieuw een klap te verwerken. In Wiscon-sin boekte haar ‘socialistische’ opponent, Bernie

Sanders, de zesde overwinning van de laatste zeven voorverkie-zingen. Waar de primaries bij de Republikeinen een ongekend circus zijn, waarin we elke week weer vergast worden op een nieuw dieptepunt, is de demo-cratische race vooral ongekend wegens het succes van Sanders die als kandidaat eigenlijk maar één boodschap heeft: Amerika’s extreme ongelijkheid moet terug-gedrongen worden door de macht van de economische elite en de ‘miljardairsklasse’ te breken. Vooral die laatste conclusie is radicaal te noemen en maakt dat

de ‘politieke revolutie’ die Sanders zegt te leiden, meer is dan alleen verkiezingsretoriek.De recente onthullingen in de Panama Papers plaatsen de strijd van Sanders tegen de machts-elite van de superrijken nog eens in een actueel daglicht. zijn campagne speelde dan ook meteen handig in op de vaak corrupte internationale elite die miljoenen en soms miljarden wegsluist naar de Bahama’s of de Maagdeneilanden – vaak via de draaischijf van onze buren op de zuidas. zo gaat in beide races de revolte tegen de elite gewoon nog even door. Het maakt deze presi-dentsverkiezingen tot de interessantste in tijden.

Een slechte week voor Trump

Naná de Graaff en Bastiaan van Apeldoorn

> politicologen aan de VU > onderzoeken buitenlandse politiek van de VS

> bloggen regelmatig over de amerikaanse verkiezingen op advalvas.vu.nl


BlOggersAmerikaanse verkiezingen

De aantrekkings-kracht van Trump op boze blanke mannen blijft groot


OpINIetim Bezemer masterstudent bioinformatics

aantal studenten hebben twee redenen voor actie. ten eerste moet er een coulance- en calami-teitenregeling zijn voor studenten die door overmacht te laat komen en alsnog het tentamen willen maken. ten tweede moet de VU duidelijker en ondubbelzinnig communiceren over tentamentij-den, zeker bij de RAI. Mijn brief is doorgestuurd naar Onderwijs-zaken, en zij zullen de kwestie oppakken. En de rector heeft me uitgenodigd voor een gesprek.”

Wat moet er veranderen? “Aller-eerst moet de VU de bewakers toestaan om soms coulant te zijn. Ik begrijp dat het lastig is te definiëren wanneer een situatie dergelijke maatregelen vereist, maar in dit geval was het duidelijk overmacht. Het tweede probleem is simpeler. De opleidingen bepalen wanneer het tentamen begint en afloopt, en dat moet aan de bewakers gecommuni-

ceerd worden, zodat ook zij weten waar ze aan toe zijn. 8.45 stond in het VU-rooster, maar ‘het tentamen begint eigenlijk om 9.00’ stond in de notitie aan studenten. Dat creëert onnodige verwarring.”

Reageren? Mail naar [email protected].

‘Wees soepeler bij toegang tentamen’Tim Bezemer was te laat voor zijn tentamen en werd niet meer toegelaten. Hij stuurde een brief hierover naar de rector.

reis hadden afgebroken toen ze merk-ten dat ze meer dan een half uur te laat zouden komen. Ik studeer dit jaar voor het eerst aan de VU en kende die regel niet.”

En toen heb je de rector een brief gestuurd… “Dat klopt, ik en nog een

tim Bezemer

DOOR DIRK DE HOOG

Je hebt het over één minuut te laat, was dat echt zo? “De treinen hadden die ochtend ernsti-ge vertraging door wissel-storingen en een aanrijding met een persoon. Ik zou

eigenlijk een half uur te vroeg aankomen bij mijn tentamen van 8.45 uur. Dat half uur te vroeg werd helaas een half uur te laat. Ik kwam om 9.17 bij de RAI aan.”

Wat gebeurde er? “Er werd me verteld dat ik niet meer naar binnen mocht. Ik dacht dat we even moesten wachten omdat ze wilden voorkomen dat er voort-durend mensen de tentamenzaal zouden binnendruppelen. Een studiegenoot was vijf minuten eerder, die mocht nog wel naar binnen.”

Jij was niet de enige die niet meer naar binnen mocht? “zeker niet! We stonden er ongeveer met tien studenten. Sommigen vertrokken, maar wij waren zo verbolgen dat we toch nog probeerden toegang tot ons tentamen te krijgen. Ik hoorde later dat sommige studenten die bijna in Amsterdam aankwamen, hun

LaatkomersHet kan gebeuren: door treinvertraging een paar minuten te laat aankomen bij de tentamenhal. Maar op 22 maart werd een groep studenten bij de raI niet meer toegelaten. De regel is dat je een half uur na aanvang van het tentamen er niet meer in mag, ook al scheelt het maar twee minuten. En hoe laat begon het tentamen nu eigenlijk? Volgens het rooster om 8.45 uur, maar aan de studenten was gecommuniceerd: 9 uur. Masterstudent bioinformatics tim Bezemer was een van de gedupeerden. Hij mag van zijn opleiding een extra herkansing doen.


cOlUMN

Een vriend zingt in een koor. Hij vroeg of ik kwam kijken en ik riep enthousiast ja en pas later daalde een van zijn bijzinnen in, namelijk dat hij in een musicalkoor zingt. Moeilijk, musicals. De

paar keer dat ik een show zag moest ik de hele tijd mijn lach inhouden omdat het zo vreemd was; die plotselinge dansuitbarstingen en dat belten en al die gestreken kleren en vleeskleurige microfoontjes op voorhoofden waar-door acteurs op Star Trek-figuren lijken. Jazzhands. Het geparfumeerde publiek. Eén van de drie keer dat ik een musical zag was in Londen, ik was zestien en we moesten naar Cats. Het waren volwas-senen die heel moeilijk deden in idiote pakjes - feitelijk een soort allegorie voor het echte leven, maar goed, ik hield me wel weer in. Ik verstond de acteurs niet en herinner me vooral dat ik in stilte een manier zocht om de vijf uur die de show leek te duren door te komen zonder me een weg het theater uit te krabben. nadat ik voor elke letter van het alfabet een

Jazzhands

dier had bedacht en de Duitse naamvallen had geoefend, schakelde ik mezelf gewoon uit. Ik ben als een plant, dacht ik, ik hoef alleen maar te blijven leven. zelf speelde ik twee keer in een musical: in groep 8 natuurlijk en dat vond ik zo leuk dat ik me nog steeds schaam voor het enthousiasme waarmee ik geen enkele noot haalde. Rond mijn zestiende gebeurde het weer. Ik hield van toneel en kwam in een musical terecht en speelde een jongensrol omdat mijn stem niet zo hoog kwam als die van de andere meisjes. Ik leek, toegegeven, ook meer op een jongen dan op een meisje. Vooraf deed een visagiste mijn wenkbrauwen door de war. Ik kon niet dansen, ook niet een beetje. Als ik eraan terugdenk, wil ik verdwijnen. Gewoon een paar jaar, zeg die tussen mijn elfde en mijn achttiende, uitwissen. Of met terugwer-kende kracht veranderen in iets dat zo klein is dat het ongemerkt wegwaait.

Ik zat daar dus in het publiek van dat koor en hield mijn hart vast, voorbereid op zweterige flashbacks (dat ik de avond tevoren op een biertap aangesloten was hielp niet) en hemeltergend schelle stem-men. tien minuten later deinde ik mee op hits die ik niet kende en klapte ik met de rest mee tijdens een refrein. Een soort live lobotomie, of misschien zit diep in mij een gelukkig mens dat eruit wil, ik weet het niet, het was fantastisch. niet alleen de muziek maar ook het enthousi-asme van het koor, dat geen professioneel koor was, je kon de lol op de tribunes voelen. Bovendien heb je als je dichtbij een koor zit altijd genoeg te doen. De menselijke fascinatie voor de mens is eindeloos natuurlijk, je kunt gewoon naar die zingende gezichten kijken en je bent zoet. Er waren erbij die echt heel erg goed waren.na afloop, buiten, in het donker, was alles veel te normaal en echt. Ik neuriede een wijsje. te laag.

Volwassenen die heel moeilijk deden in idiote pakjes, een soort allegorie voor het echte leven

roos van rijswijk



Universitaire studentenraad caMpUs

Martijn goosensen en amina Khelifi: ‘Door het leenstelsel steken studenten waarschijnlijk niet veel tijd in medezeggenschap’

De lijsttrekkers van Bètapartij en VU-fractie verklaren waarom de universitaire studentenraad zijn verkiezingen heeft afgeblazen.

Voor het eerst geen verkiezingen

tEKSt EN fOtO DIRK DE HOOG

De Bètapartij wist drie mensen te vinden, de VU-fractie vijf. Dat zijn maar acht kandidaten voor de negen beschikbare zetels van de universitaire studentenraad (usr). Volgens de regels worden deze kandidaten benoemd zonder verkiezin-gen. Geen verkiezingen voor de usr, dat is

nog niet eerder in de VU-geschiedenis gebeurd.“Waarschijnlijk durven studenten vanwege het leenstel-sel niet veel tijd in de medezeggenschap te steken. Als je in de usr zit, doe je toch gauw een jaar langer over je studie”, verklaart Amina Khelifi het gebrek aan kandi-daten. zij is lijsttrekker van de Bètapartij en derdejaars gezondheid & leven. Met die verklaring is de lijsttrekker van de VU-fractie Martijn Goosensen het eens. “Raadsleden krijgen wel een bestuursvergoeding, maar pas aan het eind van het jaar. Daarnaast zijn mogelijk niet alle studenten op de hoogte van de vergoeding of de hoogte daarvan.’’ Goosensen is derdejaars psychologie en vicevoorzit-ter van zijn facultaire studentenraad. Ook is hij actief betrokken bij de VU-brede commissie-democratisering. De VU-fractie is een nieuwe organisatie, voortgekomen uit de Vuso en SRVU-fracties. Dit jaar hebben ze samen één gemeenschappelijke lijst ingediend. Inhoudelijk bestaan er weinig verschillen.

Getrapte verkiezingenDe Bètapartij en VU-fractie willen volgend jaar de usr op een andere manier kiezen: niet meer direct, maar getrapt. Elke faculteit mag dan één kandidaat voor de usr voordragen.Het idee van getrapte verkiezingen kwam van de Bèta-partij. “We zijn juist ontstaan omdat we vonden dat


caMpUs ONDerwIJs

Wie weet van een hoorcollege een inspirerende sessie te maken? Student-reporter joeke Berg schuift aan. Deze keer: het college inleiding sociologie van Fiore Geelhoed.

So YoU tHInK YoU Can tEaCH

30-03-2016 | HG-06A00. na een lang paasweekend (minus een uurtje zomer-tijd) stroomt de grote collegezaal op de zesde verdieping van het hoofdgebouw woensdagochtend al vroeg vol met enthousiaste eerstejaars criminologie die nieuwsgierig wachten op hun eerste kennismaking met de sociologie. We staan aan het begin van een nieuw blok, en dus een nieuw vak, waardoor het eerste deel van het college vooral een inleiding op de inleiding in de socio-logie behelst. tijdens deze introductie wordt Geelhoed geflankeerd door haar collega Frank van Gemert, die later deze periode een deel van de hoorcolleges voor zijn rekening zal nemen. Samen lopen ze in vogel-vlucht de formaliteiten door, lichten kort hun achtergronden toe en weten van de eerste twin-tig minuten meteen een vermakelijke two-man-show te maken, waarbij Geelhoed de bomvolle zaal vragen stelt, Van Gemert de antwoorden inkopt en Geelhoed die vervolgens weer pareert. ze willen meteen maar even duidelijk maken dat studenten nogal eens moeite hebben met het doorgron-den van de voorgeschreven literatuur van de “bloemrijke verteller en zeer erudiete en eloquente schrijver” Mark Elchardus, maar dat in de hoorcolleges alles zal worden opgehelderd. Een zucht van verlichting stijgt op uit de zaal. Van Gemert knikt nog even bemoe-

digend dat het echt allemaal wel goed-komt en verlaat dan de zaal. Geelhoed verontschuldigt zich op voorhand alvast voor haar eerste Prezi-ervaring en steekt dan enthousiast van wal met waar het vandaag echt over gaat. In sneltreinvaart neemt ze haar toehoor-ders aan de hand van flitsende, kleurrijke dia’s mee langs de ontstaansgeschiede-nis van de sociologie, de belangrijkste stromingen, beeldbepalende denkers en terugkerende thema’s. Wie had gehoopt

op een waterdichte defi-nitie van het begrip socio-logie zo tijdens dit eerste college, komt bedrogen uit. Die definitie bestaat namelijk niet. Al snel wordt duidelijk dat bijna elke hand-zame omschrijving de wetenschap tekort doet. Om de studenten toch wat houvast te bieden, gebruikt ze steeds de aanslagen in Brussel als kapstok voor verschil-lende sociologische perspectieven. zo leren we

dat radicalisering in bepaalde opzichten een heel modern en westers fenomeen is. En naast het verspreiden van kennis doet Geelhoed vandaag zelf ook nog een nuttig inzicht op: zwarte letters op een paarse achtergrond doen het niet zo lekker in een Prezi. zelfs met het licht uit en de zonwering naar beneden blijven de achterste rijen morren dat de tekst op de dia’s moeilijk te lezen is. Gelukkig is het kleurenthema van het volgende onder-werp niet pimpelpaars maar felgroen.

+ Enthousiasme, actuele voorbeelden � Kleurkeuze Prezi


bètastudenten ondervertegenwoordigd waren in de usr. De faculteiten met veel studenten voerden vaak de boventoon”, zegt Khelifi. ze denkt dat studenten ook meer betrokken zijn bij hun eigen facul-teit en zo ook beter contact houden met ‘hun’ vertegenwoordiger in de usr.toch lijkt het erop dat het gebrek aan kandidaten niet alleen door het leenstel-sel komt. De traditionele studentenor-ganisaties, zoals studentenbond SRVU en Vuso, varen een andere koers. zo zegt Goosensen dat de SRVU niet meer betrokken is bij het vinden van nieuwe kandidaten door de opheffing van de SRVU-fractie. De SRVU en Vuso waren vorig jaar opmerkelijk genoeg afwezig bij acties rondom De nieuwe Universiteit. Daar werd het voortouw genomen door studenten die later onder meer het actie-café De Verrekijker oprichtten.

toch sterke raadGoosensen en Khelifi willen zich samen sterk maken voor een actieve studen-tenraad volgend jaar. ze hopen dat zich spoedig een negende kandidaat meldt, zodat de raad voltallig van start kan.Khelifi vindt dat de communicatie van opleidingen beter kan door onder meer studieverenigingen in te schakelen bij de voorlichting. Ook vindt ze het belangrijk om studenten te wijzen op mogelijkhe-den om zich buiten hun eigen opleiding te ontplooien, zoals het volgen van een minor bij een andere faculteit en actief worden in een studievereniging of studentenraad.

De facultaire studentenraden Economie, rechten, geneeskunde, Sociale Wetenschappen en Exacte Wetenschappen houden wel verkiezingen van 11 t/m 14 april.

Lees meer op www.advalvas.vu.nl>nieuws> 6 april>ongehoord: verkiezingen universitaire studentenraad afgeblazen.

WWW.VU.NL/LUSTRUM

Wetenschappers VU en VUmc over bewegen, topsport en revalideren.

Doe mee aan de workshops en kom in beweging.

LUSTRUMEVENT

KENNIS IN BEWEGINGZATERDAG 16 APRIL 2016 10.30 -15.45 UUR

2026776_hrm_personeelspagina-apr 2016.indd 1 01-04-16 09:59

WWW.VU.NL/LUSTRUM

Wetenschappers VU en VUmc over bewegen, topsport en revalideren.

Doe mee aan de workshops en kom in beweging.

LUSTRUMEVENT

KENNIS IN BEWEGINGZATERDAG 16 APRIL 2016 10.30 -15.45 UUR


PERSONEELSPAGINAONDER REDACTIE VAN COMMUNICATIE & MARKETING VU JAARGANG 9, NUMMER 4, 13 APRIL 2016

MELD JE AAN VOOR VU LUSTRUMEVENT KENNIS IN BEWEGING, 16 APRIL

HET PROGRAMMA

Klinische les bewegen Nieuwste onderzoeken naar beweging

Sta jij in balans? Leren balanceren

4D EEG onderzoekbus

Hoe actief is jouw brein?

Fitheidstraining bij kanker

Training voor te vroeg geboren kinderen

Maakt kauwen slimmer?

Neuropeptiden in de hersenen

Bewegen tijdens je werk

Vooruit kijken is het halve werk

Lang leve het bot

Health Lab & meer-lingen in beweging

Reis door het hart en de bloedsomloop

Virtueel vliegen vangen

VUmc Kinderstad

Leren en presteren in sport: het basketbal-schot

Racen met een rolstoel

Help! Ik wil meer bewegen, maar…

Hoe leer je genieten van bewegen?

Goed lopen kan dat? Bewegen met één zintuig minder

Tijdens het lustrum event ‘Kennis in beweging’ laten VU- en VUmc-wetenschappers je kennis maken met de nieuwste technieken op het gebied van bewegen. Met lezingen, discussie en workshops.Aanmelden en meer informatie: www.vu.nl/lustrum



Op haar vijftiende kreeg Laura Maaskant de diagnose kanker. Even leek een operatie in combinatie met chemo haar toch nog een toekomst te geven, maar als de ziekte rond haar twintigste in ongeneeslijke vorm opnieuw de kop opsteekt, neemt ze een besluit: ze kiest niet voor levensverlengende behandelingen, maar voor kwaliteit van leven. Begin dit jaar was ze nog te zien in het prachtige interviewprogramma Kijken in de Ziel van Coen Verbraak.Over haar ziekte schreef Laura Maaskant het boek Leef! De theaterversie van dit boek is een solovoorstelling waarin actrice Jamie Grant (o.a. Flikken Maastricht en In therapie) de rol van Laura speelt. Leef! gaat over het leven met kanker, maar vooral over het leven zelf.

Dick Roodenburg,publiciteitsmedewerker Griffioen

Helder

CONCEPt Dit restaurant heeft een kleine kaart die om de zes weken verandert en ze serveren elke twee weken nieuwe specials.SfEER Ongecompliceerd, niet te hipsterig, maar gewoon gezellig. Als we op zaterdagavond aankomen, zit het lekker vol. Maar om 23 uur zijn wij de laatsten die vertrekken.EtEN We nemen de kipsaté met huisgemaakte friet en – omdat de portobello met geitenkaas helaas al is uitverkocht – de vegetarische special: een ovengerecht met aubergine. Alles is superlekker. BEDIENING Eigenaar Bas, die deze tent anderhalf jaar geleden opende, vertelt ons over de specials en geeft wijntips. Hij is een relaxte gastheer die goed voor zijn gasten zorgt en het meteen in de smiezen heeft als we nog iets willen weten of nodig hebben.tIP Saté staat bekend als eetcaféklassieker, maar hier ontstijgt die dat niveau ver. AANRADER Ja! Het ligt in de rustige Hoofddorppleinbuurt in zuid; vanuit het centrum is het dus wel een eindje fietsen. PRIJS Voor 50 euro kun je met twee personen een hoofdgerecht en een goed glas wijn krijgen. Wil je voorgerechten en desserts erbij, dan red je het niet voor deze prijs.WAARDERING

Saté superieur

Cultuurcentrum griffioen Uilenstede

Leef!Dinsdag 26 april aanvang 20.30 uur

Studenten € 11,50 Medewerkers VU € 14,-

griffioen.vu.nl

Jamie Grant

HELDERAalsmeerweg 86restauranthelder.nl

Hester van Woudenberg masterstudent rechtsgeleerdheid

theater Restaurant

om de week gaat een student op kosten van

advalvas uit eten en beoordeelt het restaurant.

anne

mie

ke va

n de

r tog

t

Ook gratIs UIt eteN voor advalvas? Mail naar [email protected].


cUltUUr

“Voor mijn eerste tentamen had ik een 8, voor mijn tweede een 7 en bij de derde was ik al blij dat ik een 6 had. Ik was te makkelijk afgeleid door feestjes en sport. Voorheen zat ik in de jeugdselectie van handbal, we zijn zelfs kampioen van nederland geworden. Daar was ik vanwege mijn studie mee gestopt, als

vervanging ging ik vijf keer per week naar de fitness en liep ik vier keer hard. Ik zat net boven het bindend negatief studieadvies, maar moest wel heel veel hertentamens doen. Daardoor liep ik telkens achter de feiten aan. Mijn goede voornemen voor 2016 was om er alles uit te halen. De hele maand februari heb ik alleen maar gestudeerd en bijna niet gesport. Ook drink ik minder. Ik kan niet meer zo goed tegen katers als vroeger, daar ben ik te oud voor. Al mijn hertentamens heb ik nu gehaald, mijn propedeuse is binnen. Daar ben ik ontzettend blij mee.

steven hiddinga

Door Floor BalFoto Peter Valckx

Wil je ook in Uilensteders? Mail naar [email protected].

Uilensteders 15

Op kamers

De eenkamerwoningen van Uilenstedebewoners zijn hetzelfde. Hun verhalen beslist niet.

19

tweedejaars geneeskunde

gele flat

griffdoor Merlijn Draisma


Nr 15 13 april 2016

Documents

Transcript of Nr 15 13 april 2016