NIEUWSVLOK September 2012

VERENIGING VAN GEHANDICAPTEN WINTERSPORTERS

Een echt VGW-project Van de bestuurstafel

Het is uiteindelijk gelukt! Sinds kort heeft de VGW een 'eigen honk': de VGW-Skiosk. De bouwvergunning voor de keet hebben wij van de gemeente Huizen in april ontvangen. Onder leiding van Diek Scholten en Rob Thijssen zijn de offertes aangevraagd en is gestart met de bouw. De nutsvoorzieningen zijn aangesloten bij skiclub De Wolfskamer en de tussenmeters zijn geplaatst. Voor de afvoer van het water van het rolstoeltoilet moest een aparte pomp worden geplaatst. Het hele gebouw is geschilderd in de kleuren wit en bruin door een grote groep vrijwilligers en de zoon van Diek. De verhuizing van het materiaal heeft plaatsgevonden op 28 juli. Een enorme prestatie! Het gebouw werd op 1 september, tijdens de Open Dag, officieel geopend.

Een VGW-delegatie van tien personen heeft voor de tweede keer meegedaan aan de rolstoelvierdaagse in Delden. Anneke v.d. Berg had twee mooie huisjes geregeld op het terrein van een natuurvriendenhuis. De vierdaagse vond plaats in de enige tropische week dit jaar in Nederland. De groep met ondergetekende heeft veel terrasjes gezien om bij te drinken, uit te rusten en bij te kletsen. Op donderdagavond heeft Jack Koster voor ons een driegangen maaltijd gekookt. In zo’n week leer je elkaar kennen. De vierdaagse leek soms meer op een VGW-reünie. Buiten onze groep waren ook Pieter Boon, Yvy Vriezen en Erica Reezigt met hun zoon, Aad Ottervanger, Wilco Braam en Arne Hoekstra aanwezig. Het verhaal over de vierdaagse is niet compleet zonder een voorval met name te noemen. Op woensdag, op ongeveer drie kilometer voor de aankomst, hoorde ik achter mij gegil. Omkijken met een handbike is echter niet verstandig, dus daar lag ik languit. Iedereen kwam naar mij toe, terwijl er niets aan de hand was. Rita Busch, die samen met haar dochter Moniek meedeed, had een stuurfout gemaakt, was omgevallen en had terloops mijn vrouw Ella een duw gegeven die met een koprol in een greppel was beland. Voor iedereen onzichtbaar lag Ella in een greppel van één meter diep tussen de brandnetels. Alleen haar enkels waren nog zichtbaar. De EHBO van de organisatie en Pieter Boon reden vlak achter ons met allerlei verbandspullen. De schade viel gelukkig mee. Rita had twee grote schaafwonden, Moniek een kleintje, mijn ketting was eraf gelopen en Ella had even last van die brandnetels en haar nek. Voor de fotografen vanzelfsprekend een mooie gelegenheid om de slachtoffers in hun ongemakkelijke situatie op beeld vast te leggen. De ontvangst de laatste dag in de gemeente Delden was weer overweldigend. Duizenden mensen langs de weg, onder wie veel familieleden en bekenden. Met vriendelijke groet, namens het bestuur Jeep ter Heide - voorzitter VGW

VERENIGING VAN GEHANDICAPTEN WINTERSPORTERS Materialen onder eigen dak Al lange tijd bestond de wens bij de VGW en SGW om een eigen gebouw te hebben. Jarenlang hebben we gebruik mogen maken van gratis ruimte bij Welzorg in Nieuwegein. Ook Welzorg kreeg te maken met de mindere economie en moest reorganiseren, waardoor er voor alle materialen van de SGW geen ruimte meer was. Het huren van een ruimte in Benschop leek een ideale oplossing. Helaas viel dat in de praktijk wat tegen. Ook de jaarlijkse huur en energiekosten legden een grote druk op het budget. In combinatie met de wens om ook de baan in Huizen beter toegankelijk te maken voor rolstoelgebruikers ontstond het plan om deze mogelijkheden te bekijken. De inmiddels samengestelde werkgroep ging in gesprek met het bestuur van skiclub De Wolfskamer. Hiervan kregen we alle medewerking en ons idee paste ook prima in het plan van De Wolfskamer om een zesde baan aan te leggen. Ook buurman Coronel Sports werkte volop mee. De gemeente Huizen gaf al aan mee te willen werken aan extra parkeerplaatsen aan de achterzijde van de baan.

Van de huurlocatie in Benschop... ... naar naar ons 'eigen honk' in Huizen. In juni 2011 kreeg Rob Thijssen via relaties een schottenkeet aangeboden, die voordat we het in de gaten hadden al was afgeleverd bij de Wolfskamer. De juiste plaats konden we al wel bedenken, maar dan krijg je toch te maken met vergunningen. De als sponsoring gekregen bouwkeet had een oppervlakte van 10 x 6 m. Bij de eerste plannen gingen we ervan uit, dat we de huidige container aan de achterkant konden plaatsen en aan de zijkant een losse toiletunit. Uiteindelijk na veel tekeningen, aanpassingen, bezoekjes en telefoontjes van Diek Scholten aan het gemeentehuis van Huizen, ontvingen we in maart 2012 de vergunning voor de bouw van een gebouw van 13 x 6 m. De kleur van het gebouw moest donkerbruin worden om in de omgeving te passen. Om te kunnen bouwen moest er één boom geveld worden en een aantal coniferen verplaatst. Offertes voor grondwerk, gas, water en elektra konden nu worden aangevraagd en opdracht gegeven. Op 30 juni is een aantal vrijwilligers begonnen met het opruimen van de ruimte rond het gebouw, het opstapelen van het overtollige bouwmateriaal. Die dag begonnen ook de eerste schoonmaak-, schuur- en schilderswerkzaamheden. Inmiddels is het geen bouwkeet meer, maar een gebouw met voldoende ruimte voor de opslag van al onze materialen. Onder leiding van de Materiaalcommissie hebben in deze periode verschillende vrijwilligers heel veel werk verzet. De financiering is rondgekomen, dankzij bijdragen van de Johan Cruyff Foundation, de gemeente Huizen, Stichting het Trekpaerd, bouwbedrijf Heijmans en een aantal trouwe sponsoren, waardoor de SGW een reserve had kunnen opbouwen.

VERENIGING VAN GEHANDICAPTEN WINTERSPORTERS

De gemeente Huizen heeft in de laatste week nog een weg aangelegd, waardoor het voor rolstoelgebruikers en de materiaalbussen goed mogelijk is om het gebouw te bereiken. Op 1 september 2012 heeft de officiële opening plaatsgevonden. Het weer was heerlijk en er waren heel veel mensen aanwezig om dit moment te vieren. Samen met de wethouder, mevrouw Bakker, heeft skister Eva Eikhout het nieuwe gebouw officieel geopend en de naam van het nieuwe gebouw onthuld: de VGW heeft er een VGW-SKIOSK bij gekregen. Nadat de ballonnen waren opgelaten ging Eva samen met Mevrouw Bakker door de deur van de VGW-SKIOSK.

Mevrouw Bakker, wethouder van Huizen, tijdens de officiële opening van onze VGW-Skiosk Binnen staan alle materialen van de VGW keurig netjes gesorteerd in de schappen. Er is zelfs een keukentje aanwezig. Dankzij de in zet van al onze vrijwilligers is dit een mooi moment. Op De Wolfskamer is nu, mede door de ondersteuning van de gemeente Huizen, integratie van de gehandicapte skisport in de breedte gerealiseerd. Het totale resultaat overtreft onze verwachtingen. Het is een echt VGW-project.

VGW-voorzitter Jeep ter Heide doet zijn woordje bij de opening van het nieuwe materiaalgebouw. Hij wordt hierbij terzijde gestaan door skister Eva Eikhout.

Met vriendelijke groet, Tom Pellegrom - voorzitter SGW

VERENIGING VAN GEHANDICAPTEN WINTERSPORTERS Vier meter lange ‘rolstoel-boomstamtafel’ Bij revalidateicentrum Sonnevanck in Harderwijk staat een vier meter lange, eikenhouten picknicktafel. Niet alleen de afmetingen zijn bijzonder; maar doreen slim doch eenvoudig ontwerp, is het een buitenmeubel speciaal gemaakt voor mensen in een rolstoel. Van Vliet kastanjehout ontwikkelde de boomstamtafel in samenwerking met de gemeente Utrecht en ontwerpbureau Jaap de Vries Produkties. Door een brede uitsparing in het midden van de zitbanken, hoeven rolstoelers niet langer noodgedwongen aan de kop plaats te nemen, maar kunnen zij zich tussen de andere gebruikers van de tafel scharen. Ook de hoogte van het eiken blad is aangepast, zodat rolstoelers met gemak de stoel gedeeltelijk onder het bald kunnen rijden en niet op een onhandige afstand van tafel moeten blijven. De uitsparing kan tevens functioneren aks een natuurlijke scheiding, wanneer twee gezelschappen gebruik maken van het vier meter lange buitenmeubel. De VGW op de SupportBeurs 2012 Ook de SupportBeurs 2012 was weer een groot succes.

Onze stand werd goed bezocht en “files” waren dan ook geen uitzondering. Helaas bleek ook nu weer, dat de mogelijkheid van het aangepast skiën nog steeds weinig bekendheid heeft. De beelden van de dvd’s spraken dan ook erg aan en deden veel monden open vallen. Voor de materialen, zoals de bi-unique, monoski en dual was veel belangstelling.

’s Morgens was het meestal erg druk, maar ’s middags was er vaak ruimte voor meer lange gesprekken, waarin we onder andere veel ouders van potentiële “sneeuwkids” en jongeren wegwijs hebben gemaakt. (Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst) Op de tweede beursdag waren er veel WMO-ambtenaren, fysiotherapeuten en ergotherapeuten, al dan niet in opleiding, die hun vragen beantwoord wilden zien. Het was een echte “vak-dag”. Ook vertegenwoordigde pr-vrijwilligster Maaike Veerkamp de VGW tijdens een radio-interview voor Radio 509.nl. Al met al waren de dagen van de SupportBeurs vermoeiend, maar zeer zinvol. Het was meer dan de moeite waard. Iedereen bedankt voor haar/zijn enthousiaste inzet. Mede door hen was de SupportBeurs 2012 weer succesvol. Hopelijk tot over twee jaar. Met vriendelijke groet, namens de pr-commissie Ineke Pellegrom

VERENIGING VAN GEHANDICAPTEN WINTERSPORTERS Locatiecommissie zit niet stil Nieuws van de locatiecommissie Ook het afgelopen jaar hebben we niet stilgezeten. De locatiecommissie heeft verschillende gebieden bezocht, zowel in Oostenrijk, Italië als in Frankrijk. Terwijl wij genoten van de Nederlandse zomer heeft Sandra Titulaer in juli geskied in Nieuw-Zeeland. Mochten er mogelijkheden zijn voor een zittende skiër, dan wordt dit opgenomen bij de beschrijvingen. Omdat we inmiddels veel gebieden hebben bezocht en er dus evenveel beschrijvingen liggen, willen we de informatie anders aanbieden. Er zal een inhoudsopgave komen met hierbij aangegeven, welke mogelijkheden een gebied heeft. Hierdoor kun je makkelijker zoeken. We hopen de nieuwe beschrijvingen en vernieuwde indeling eind september op de VGW-website te kunnen zetten. Binnen de Vereniging bestaat al jaren de mogelijkheid om materiaal te huren en alleen (met familie en/of vrienden) op pad te gaan. Wij weten ook, dat de stap tussen alleen of mee gaan met een reis groot is. Het niet kunnen terugvallen op mensen als er technische problemen zijn, geen lesmogelijkheden, de onbekendheid van een gebied e.d. kan mensen ervan weerhouden alleen te gaan. Om die reden hebben we dit jaar nog beter bekeken, welke mogelijkheden er zijn om ter plekke materiaal te huren en/of les te nemen. Er zijn steeds meer gebieden, waar deze mogelijkheden zijn. Ook die hebben we opgenomen in de beschrijvingen. Er was één skischool die eruit sprong: Proneige in het Franse Val Thorens. Alain, een skileraar van Proneige, heeft zich toegelegd op zitskiën en is zeer behulpzaam (hij is met zitskiën begonnen, omdat hij met zijn gehandicapte zoon wilde skiën). Zoals bijna alle andere skischolen verhuren zij het materiaal alleen als je les neemt. Wel hebben we de garantie gekregen dat, wanneer er problemen zijn met het materiaal, dat meegenomen is vanuit Nederland, zij hulp bieden. Ook is het mogelijk les te krijgen als je eigen materiaal hebt en kun je informatie krijgen over het gebied. Verder heeft Sestrière in Italië ook veel mogelijkheden voor de zittende skiër. In 2006 zijn hier de Paralympics gehouden. Er is een grote, aangepaste wintersportclub en skischool, Freewhite (www.freewhite.it ) die veel wedstrijden organiseert en ook onder meer beginnerslessen, eventueel inclusief onderdak, aanbiedt. Komend seizoen staat voor de deur en willen we weer een aantal gebieden beschrijven. Hierbij kunnen we uw hulp zeker gebruiken! Geef aan ons door, welk gebied bij u op nummer één staat. Met vriendelijke groet, namens de locatiecommissie Francien de Rijk De wereld van Marloes Terwijl ik dit aan het typen ben, kan ik u met veel plezier meedelen dat mijn boek 'Gehandicapt voor Gevorderden' eind september naar de uitgever gaat. 1 November, een jaar na de lancering van Marcels 'Gehandicapt voor Beginners', wordt het uitgegeven! Ik ben zo blij dat ik, als ram zijnde, eindelijk iets afmaak waar ik aan begin. Vroeger al stopte ik halverwege een kleurplaat of een film. Volgens Marcel verzamel ik hobby's, omdat ik nooit wat afmaak. Maar na een jaar vol schrijfwerk, verbeter- en leeswerk kan ik eindelijk zeggen dat ik iets heb afgemaakt! Marloes Strooband - Beemsterboer

VERENIGING VAN GEHANDICAPTEN WINTERSPORTERS Christine zet beste beentje voor op school Sinds vorig jaar geef ik regelmatig voorlichting op basisscholen in de bovenbouw (groep 6-7-8). Dat doe ik op initiatief van het Alphens Platform Gehandicaptenbeleid. We zijn met een groepje gehandicapten: een blinde vrouw (door MS), een man met een dwarslaesie (na een fietsongeluk), een vrouw met een eenzijdige verlamming (door een herseninfarct), een vrouw met reuma, een vrouw, geboren zonder schildklier, en ik met mijn beenamputatie. Wij praten met de kinderen over onze handicap en hoe we daarmee omgaan. Ik vertel ook altijd over de manier, waarop wij skiën. En laat via eigen foto’s en folders van de VGW zien hoe dat in zijn werk gaat. De kinderen vinden het reuze-interessant en stellen veel vragen. Zoals: ‘Hoe gaat u dan in de skilift?’ En ‘Kunt u ook op ‘normale’ pistes skiën?‘ Ze zijn vaak verbaasd, dat dit gewoon mogelijk is. Ze willen ook vaak mijn `nep`been zien…….Heel spannend…..Maar ze vinden het ook best wel een beetje eng. De kinderen zijn heel open en stellen veel vragen. Sommige kinderen kennen in hun omgeving ook een gehandicapte of hebben een opa of oma met een rollator of scooter. Die voorlichting over handicaps op school is ontzettend leuk om te doen. Christine Dessauvagie

Madurodam brengt kinderreizigers bijeen Reünie Kinderreizen Nieuwsgierig en ook weer blij iedereen te zien, druppelen de deelnemers aan "De Kinderreis" op een mooie junidag Madurodam binnen. Een betere plek voor het houden van de reünie van de Kinderreizen is nauwelijks denkbaar. We worden hartelijk welkom geheten door de medewerkers van Madurodam. Na een kop koffie, een lekker gebakje of een glas fris bezoeken we het prachtige complex. Nederland wordt in Madurodam wel heel overzichtelijk. Overigens moest Sander Roest wel een keer in actie komen. Onze super fietsenmaker diende snel nog een lekke band te repareren. Het ijsje na afloop bracht nog even het wintergevoel terug........Eerst zomervakantie vieren en dan weer denken aan de volgende Kinderreis.

Sneeuwdag Zoetermeer in trek Clinic 7 juli Zoetermeer Om de VGW-vrijwilligers op onze Open Dag te ontlasten, vanwege het grote aantal gegadigden, en toch iedereen de kans te geven kennis te laten maken met aangepast skiën, werd er op 7 juli een clinic in Snowworld Zoetermeer gehouden.

VERENIGING VAN GEHANDICAPTEN WINTERSPORTERS Er waren 24 enthousiaste deelnemers, bij wie het virus direct toesloeg! Steeds is het weer genieten van het enthousiasme en de blije gezichten van de deelnemers. ,,Kunnen we niet nog een keer?" en ,,Mogen we niet langer skiën?” waren vaste kreten die middag! Enkele mensen hebben zich al opgegeven voor de lessen in Huizen en de reizen naar de wintersportgebieden. Vakantie Gevoel Wrang Zoals ik in de vorige column al meldde ben ik tijdelijk gehuisvest geweest in het Utrechtse revalidatiecentrum De Hoogstraat van februari t/m september. Omdat ik vorig jaar al nauwelijks van de zomervakantie had kunnen genieten, besloot ik toch om een soort van vakantie te vieren. Het moest en zou een luxe vakantie worden met alles erop en eraan. Nu is het revalidatiecentrum al een luxe hotel met roomservice, ontbijt op bed, zwembad, fitnessruimte, restaurant, recreatieruimtes, goed gekwalificeerd en vriendelijk personeel, en dat alles voor een bedrag van slechts ongeveer 850 euro per dag. In overleg met de artsen en de plastisch chirurg ben ik de folders en brochures door gaan bladeren en hebben we een leuk hotelletje gevonden, dat aan alle eisen voldeed..... het UMC Utrecht.

Nadat ik vierenhalve maand plat had gelegen, was de grote dag daar. Tas gepakt en vervoer kwam eraan. Voor de kosten van dit vervoermiddel kun je met de VGW een week all-in naar de sneeuw. Het voordeel hiervan is alleen, dat je liggend vervoerd kan worden en dat deze rit maar tien minuten duurt. In overleg werd besloten om in één keer te rijden en niet te overnachten. Toch wel drie keer gestopt onderweg (voor een rood verkeerslicht), maar verder zonder oponthoud bij het UMC aangekomen. Dit zou een vakantie worden naar het strand en de warmte, want dat hadden we uitgezocht. Snel inchecken en je door het vriendelijke personeel lekker laten

instoppen. Ik had een kamer op het oosten en kon helemaal voorbij het KNMI in De Bilt kijken en hoe ze daar het weer maken. Een mooie tweepersoonskamer, omgebouwd tot eenpersoons, met een badkamer en-suite. De kamer had een modern systeem, waar telefoon, televisie en internet ineen zaten. Voor de tweede dag had ik me ingeschreven voor een excursie. Het zou een verrassingsreisje zijn, maar het werd een hele operatie. Ik werd door iemand in een wit jasje weggebracht naar het verzamelpunt. Na ingeschreven te zijn, kreeg ik speciaal beschermende kleding, die vanachter helemaal open was. Toen vertrokken we. Al snel gingen we een ruimte in, waar nog meer mensen in carnavalskleding stonden te wachten. Aan de ogen herkende ik er een paar, want voor de mond hadden velen een kapje (tegen het stof of zo). “Jij moet ook zo'n kapje op”, zeiden ze. Ik wilde geen spelbreker zijn en daarmee de toon zetten, dus ik stemde toe. Er kwam een doorzichtig kapje en er zat een slangetje aan. Ik dacht logisch anders kun je niet drinken, en dat was ik wel van plan. Ik moest de mensen in de ruimte tellen, maar ik ben niet ver gekomen: 1,2,3,4........ "Meneer van Dooremaal, wordt u wakker?" Ik deed mijn ogen open, althans voor zover als dat ging, en las: "Uitslaapkamer". Dit kan ik niet rijmen, nu word je in de uitslaapkamer gestald en vragen ze je om wakker te worden. Dat is nou het nadeel van die toeristenindustrie, veel te commercieel. Ik lag wel lekker in het zand. Had het een beetje koud, maar werd snel maar mijn kamer teruggebracht. Om acht uur die ochtend vertrokken en om vier uur weer terug. Nou hadden ze ook nog een leuk aandenken op mijn arm aangebracht, een tatoeage van één steek (noemen ze ook wel: infuus).

VERENIGING VAN GEHANDICAPTEN WINTERSPORTERS Op mijn kamer was het 28 graden en dat is het de twee weken gebleven. Het bed bevatte zand waar lucht doorheen geblazen werd, en dat hitte, lawaai en ongemak veroorzaakte. Zover dus hun belofte op zand en warmte, en dat voor slechts 1500 euro per dag. U begrijpt, dat ik blij was toen ik in het revalidatiecentrum "thuis" kwam. Ik heb daarna geklaagd bij de reisorganisatie en gezegd, dat ik mij "letterlijk genaaid" voelde. Dit hebben ze ook ruiterlijk toegegeven met de woorden " klopt, 90 hechtingen". Roel van Dooremaal

Deadline volgende Nieuwsvlok 15 maart