nieuwsbrief aan(ge)dacht 9

nieuwsbrief 9 aan(ge)dacht van mei ’05 Jan Vanthomme 1

Beste ouders, Hebben jullie al geboekt? Of kijk je pas voor een reis uit in juli of augustus? Voor de ouders met oudere kinderen zijn herexamens of tweede zittijd soms de bepalende factor. Of is vakantie een nachtmerrie en op reis gaan een drama? Vooraleer de jongen hiernaast terug kan genieten zal hij toch nog wat moeten werken … want de proefwerken komen eraan. Deze nieuwsbrief draagt een dubbel gevoel: vakantie - studeren . We willen iedereen een goed einde schooljaar wensen en voor straks een deugddoende vakantie. Want wij sluiten het schooljaar nu reeds af. In september komt nummer tien, meteen de start voor een nieuw schooljaar. Maar via mail zijn we steeds bereikbaar met al jullie suggesties, bijdragen, ideeën of vragen. Welkom! Jan

uitschrijven of inlichtingen :mail naar [email protected]

Agenda 9 mei ’05: TV programma Canvas 21.30-22.20

STORIES : "Leven met ADHD" ADHD werd tot voor kort nauwelijks ernstig genomen. Nu weet de wetenschap dat het een neurobiologische aandoening is waarbij er een chemisch onevenwicht ontstaat in de hersenen. Voor veel ouders is het een jarenlange nachtmerrie. Maar wat als de ouders zelf ook aan de ziekte lijden? Deze documentaire brengt het relaas van een dramatisch half jaar in het leven van twee families op de rand van de afgrond. 10 mei ’05: om 20 u “Coaching van het leren” door

Marcella Deneve leerkracht secundair Katho Reno, St.Jozefstraat 1 8820 Torhout inl. Sprankel 056 42 12 75 18 mei’05:20 u “Workshop: ADHD communicatie

ouders-school” inr.ZitStil CC Het Spoor Eilandstraat 6 Harelbeke ook op 24mei in Oostkamp zie www.zitstil.be 06 juni ’05: om 20 u “ADD:hoe ermee omgaan ?”

Dr. Hans Hellemans inr. Zit Stil CC Het Spoor Eilandstraat 6 Harelbeke 27 sept’05: om 20 u ”Diagnostiek : is het ADHD

en/of een andere stoornis ?” Dr. An Oostra Guislainstraat 43 Gent

LINKS • www.dyskus.be Deze webplek richt

zich op volwassenen , studenten met dyslexie. Wat met dyslexie op het werk? Na de studie?

Inhoud • Alcohol schadelijk tijdens de

zwangerschap.. • Vakantie tips • Tieners op school! • Shaken Baby-syndroom

aan dacht ge

Nieuwsbrief 9 Mei 2005


Moeders drinken best geen alcohol tijdens de zwangerschap. Dit is de bevinding van een Brits onderzoek waarvan in het voorjaar verslag werd uitgebracht. De Britse regering stelt dat één of twee alcoholhoudende dranken per week geen kwaad kunnen maar deze nieuwe studie geeft aan dat zelfs één drink teveel is. Onderzoekers zijn het er al langer over eens dat er bij teveel alcohol gebruik tijdens de zwangerschap sprake is van een foetaal alcohol syndroom. Dit uit zich in een verminderde groei, afwijkingen in het gezicht, hart en longproblemen en hersenstoornissen o.m. ADHD. In dit onderzoek waarbij 501 moeders werden gevolgd tijdens de zwangerschap bleek dat er bij 1 alcoholische drank per week er veel meer gedragsproblemen voorkomen bij de kinderen dan bij moeders die alcoholvrij blijven. In een andere studie vond men dat kinderen die blootgesteld werden aan alcohol tijdens de zwangerschap drie keer meer delinquent gedrag vertoonden dan de andere kinderen. De invloed van de alcohol zou afhankelijk zijn van het de reactie van het lichaam van de moeder (metabolisme). Het lichaam van de ene moeder zou meer beschermen dan de ander. Maar het is onmogelijk om te voorspellen bij wie het gevaar oplevert en bij wie niet. Er is dus maar één boodschap: geen alcohol als je zwanger bent. En voor de nieuwe man: wees solidair!!!


OP REIS MET ADHD

Wie op reis vertrekt wordt pijnlijk geconfronteerd met een van de moeilijkste

aspecten voor een ADHD-kind: verveling.

Afhankelijk van de soort reis kom je al vlugger verveling

tegen. Wie naar het zuiden reist en 8 tot 12 u auto voor de

boeg heeft zou best eens het noorden kunnen verliezen en

denken oost west thuis best. Het moet tenslotte vakantie

blijven! Laten we er vanuit gaan dat je jouw zoon/dochter lief

wil meenemen ; je kan evenzeer alleen reizen. OK je beslist

op reis te vertrekken. Bovendien neem je de wagen. Hier

volgen enkele tips.

1. Eigenlijke kan je vooraf wat maatregelen treffen. Afhankelijk van de leeftijd en de

interesses kan je jouw kind actief betrekken in de reis. Soms kan je het kind de

bestemming laten kiezen uit een aantal mogelijkheden of de verblijfplaats.

Op voorhand een plakboek maken samen met het kind is een goede voorbereiding.

Maar let wel enkel indien het kind dat zelf wil anders wordt het een WO les en dat

is nu niet de bedoeling.

2. Tijdens de rit:

• Je kan auto’s tellen alleen de rode of wie het eerst een bepaald merk ziet

krijgt een punt. Je kan alle kale chauffeurs tellen of alle blonde reizigers .

(de bestuurder doet niet mee!)

• Tekenen is altijd een populaire bezigheid. Er bestaan viltstiften voor

magneetborden (whiteboards); die zijn vrij eenvoudig weer uit te vegen,

maar houden wel op glas. Laat ze met die stiften tekenen op de zijramen,

spannend en leuk! Doekje meenemen om weer uit te vegen en er kan weer

opnieuw getekend worden.

Uiteraard moet je er zeker van zijn dat ze enkel op de vensters zullen

tekenen.

• Om wat stilte te krijgen kan je het volgende spelletje spelen. Van zodra

een Honda ® voorbij komt mag Pietje niet meer praten tot er nog een

Honda voorbij komt . Anneke daarentegen zwijgt bij het zien van een BMW

® en mag terug praten bij een nieuwe BMW . Uiteraard zullen de stille

momenten voor Anneke op Duitse wegen beperkt zijn. Als Pietje echter

Lada kiest zou het best heel lang kunnen stil zijn.

• Zeker bij oudere kinderen kan je het volgende doen. Je neemt op voorhand

een cassette op. Je kan er bepaalde informatie op inspreken afgewisseld

met een grapje en liedjes. Eventueel laat je de kinderen op voorhand een

top samenstellen die je dan verwerkt . Het blijft dan een verrassing welk

nummer aan de top staat. Een quiz kan erin voorkomen. Je hoeft de

cassette niet voortdurend te laten spelen, je kan de cassette laten spelen

vanaf een bepaald punt waarbij je dan info kan geven of een stadslegende

kan vertellen. Het vraagt heel wat werk maar je kan je er ook mee

amuseren , ervoor en erna. Selfproof. Bovendien wordt het na enkele


reizen een traditie en al zegt men wel eens :”papa is daar weer met de

cassette”. Het heeft nog steeds een positief resultaat.

• Er bestaan in de handel veel cassettes met verhaaltjes, zelfs hele romans

zijn opgenomen en kunnen beluisterd worden. Dit kan de tijd doden als

tenminste jouw kind in verhaaltjes geïnteresseerd is. De kwaliteit van het

inspreken verschilt soms nogal. En vaak zijn het Hollandse versies die best

irritant kunnen zijn!

• En de game boy ! Je kan er tegen zijn of niet maar het doodt de tijd. Indien

je er dan nog voor zorgt dat ze ,na enkele uren reizen, een nieuw spelletje

kunnen proberen, heb je gegarandeerd wat rust. Met een beetje overleg

vind je wel een ander ouder die zoon/dochter kan overtuigen om hun

spelletje aan jou uit te lenen.

• Toen onze kinderen heel jong waren ‘(kleuterleeftijd ) hebben wij ze eens

weten boeien met wereldmuziek. Een aantal Kongolese nummers moesten

steeds herhaald worden en er werd meegezongen ook ! Maar smaken

veranderen en momenteel prijzen wij ons gelukkig dat ze met een walkman

luisteren.

• Plaatsen wisselen kan afwisselend zijn waardoor terug wat tijd gedood

wordt.

• Voor kinderen van alle leeftijden een groot succes: iedere 100 kilometer

een cadeautje kunnen uitpakken om mee te spelen. Als het samenhangende

dingen zijn wordt het na het tweede cadeautje al spannend om te raden wat

het volgende kan zijn! Voor oudere kinderen is het daarnaast printen van

een routekaart, met daarop aangegeven de 100 kilometerpunten,

motiverend. Ze kunnen bijhouden hoe lang het nog duurt (of hoe snel al)

het volgende cadeautje komt.

• Regelmatig stoppen (dan ook leuke dingen doen zoals een kleine

wandeling, spelletjes, picknicken), zorgen voor frisse lucht (voor jou is de

warmte al vervelend, laat staan voor kinderen), water in de auto (goed

voor de dorst en de bekleding) en tenslotte leuke muziek waar je met z'n

allen op mee kunt zingen. Als er toch onenigheid mocht komen, kun je altijd

nog bepakking tussen de kinderen zetten.

• Raadselspelletjes:Voorbeelden van raadsel-spelletjes:

- Een dier noemen wat begint met de laatste letter van het vorige dier, dus

tijger-reiger-ree-eland etc

- Tellen hoeveel vogelsoorten je onderweg ziet.

- Tellen hoeveel verschillende automerken je ziet.

- Wie het eerst een woord leest dat begint met een A

- Wie het eerst een woord ziet dat begint met een B. Voor beginnende

lezers een openbaring !

- Pas op voor het 'rode monster', kinderen duiken weg en tellen tot tien als

er een rode auto voorbij komt, heel leuk, waarom weet ik niet, maar het is

lachen gieren brullen !

- Donald Duckjes die mogen worden stukgelezen.

- Ik zie, ik zie wat jij niet ziet.

- namen bedenken bij de letters van nummerborden.


3. Op bestemming:Heel leuk is het om samen een vakantiedagboek te maken. Verzamel

folders van waar je geweest bent en ga met ze plakken en knippen. Voor alle 'volwassen'

dingen die je met ze doet geldt alleen dat het niet te lang mag duren. Neem als stelregel

bijvoorbeeld een vierde van de tijd die je er zelf aan zou besteden. In sommige landen heb

je kinderen doe-musea. Kinderen mogen dan overal aan zitten en kunnen via spelletjes

het een en ander leren. Informeer hiernaar voorafgaande aan je vertrek bij het reisbureau

van je vakantieland.

Goed gedrag belonen hoeft niet altijd materieel te zijn, een compliment of een spelletje

samen …zijn aangewezen. Maar op reis kan het misschien een keertje anders. In plaats

van op het eind een cadeautje te mogen kiezen kan je regelmatig iets kleins kopen. Er

zijn een aantal kleine dingen waar kinderen zich altijd goed mee bezig kunnen houden:

ballonnen, handpopjes, kleurboeken, verf, klei, potloden, balletjes, stickers, bellenblaas en

stoepkrijt. Je kan daar terug een beloningschema bij gebruiken. Soms is het belangrijk van

nieuwe regels op te stellen tijdens de reis en het verblijf en daar tijd voor uit te trekken

om dit te bespreken. De tijd die je erin investeert win je zeker terug omdat je minder

conflicten krijgt.

Tot zover enkele tips. Wie zelf nog leuke ,werkzame tips heeft mag die gerust doormailen!

Prettige reis !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

In het nieuwsblad van zaterdag 31 juli 2003 vonden wij het volgende over spanningen – ruzie bij vakantie.

Top vijf van de ergernissen op vakantie

1. Inpakken

2. De weg zoeken

3. Tent opzetten

4. Dagindeling

5. seks

Zo voorkom je ruzie

• Laat gsm of laptop thuis of zet ze uit.

• Maak vooraf duidelijk verwachtingen kenbaar.

• Spreek een reisbudget af.

• Bespreek wat je samen wil doen en wat alleen.

• Wijk niet ineens sterk af van de opvoeding van de kinderen.

• Hanteer ook op vakantie duidelijke regels voor de kinderen.

• Onderneem beurtelings iets met de kinderen, doe niet geforceerd alles samen.

• Idealiseer een vakantie niet. Ruzie kan al eens deugd doen.

• Drink niet teveel alcohol.

• Profiteer van de vakantie om dingen uit te praten.

• Apart op vakantie gaan, doet de relatie soms deugd.


Tieners zit stil op school !!!! Omgaan met ADHD Gids voor ouders leerkrachten en hulpverleners Rita Bollaert Marc Derudder uitg. Lannoo 2004 Beide auteurs zijn lid van vzw Zit Stil en hebben professioneel en persoonlijk ervaring met ADHD want beiden zijn ouder van een ADHD kind. Bovendien staat Marc nog in het secundair onderwijs en gaf ook Rita vroeger les. Het boek begint met het verhaal van Frederik. Een verhaal dat niemand wil meemaken en dat hoeft ook niet als je vroeg genoeg hulp krijgt. I. In een eerste hoofdstuk hebben Marc en Rita het over de combinatie puberteit en ADHD. Zeer summier is de indeling van puberteit: te weinig onderscheid en bronvermelding. Bij puberteit is het zinvol van een onderscheid te maken tussen puber, adolescent en jong- volwassene. Bij de definiëring van ADHD laten de auteurs zich leiden door de DSM IV. Terecht merken ze op dat het overwegend aandachtsgestoorde type (ADD) vaak miskend wordt en pas in of na hun secundair onderwijs erkend wordt. “Achter de façade van een slome dromer kan dus een hele problematiek zitten .” blz. 16. In een volgend onderdeel beschrijven de auteurs de kenmerken van een puber met ADHD en de verschillen met een “gewone” puber.

1. Aandachtstekortstoornis. Aandacht tekort is vaak geen aandacht hebben voor iets maar wordt jammerlijk verkeerd geïnterpreteerd als geen aandacht willen hebben. Een gebrek aan concentratie speelt een rol in situaties waar meer vrijheid is en dus niet altijd op school. Zo is de invloed groter bij het studeren. Jongeren met een zwakkere aandacht maken geen onderscheid tussen hoofd- en bijzaken. Ze zien geen structuur. De nodige controle blijft uit en begrijpt hij/zij iets niet dan wordt er toch door gestudeerd. Bij huistaken worden opgaven maar deels gelezen. Het laatste deel van de opdracht wordt niet opgelost of verkeerde opgaven worden genoteerd…. Chaotisch: niet aangenaam voor zichzelf en ook niet voor de omgeving. Er wordt snel en onnauwkeurig gewerkt. Boekentassen zijn niet in orde, treinticket wordt vergeten… Vaak zorgt dit voor een “domino-effect” waardoor iemand thuis of in klas voor de gevolgen moet opdraaien. Heel terecht merken de auteurs op: “Helaas minimaliseren pubers met ADHD dat domino-effect. Ze durven wel eens hun aandeel en de gevolgen van hun daden voor anderen ontkennen”. Plannen, organiseren, vooruitkijken… is voor hen het allermoeilijkste. Afspraken vergeten: “Tijd is zijn grootste vijand”. Hier vragen de auteurs dat de jongere hulp krijgt bij het invullen van de agenda! Door een slechte organisatie wordt veel tijd verloren en daarbij wordt na de schooluren nog therapie gevolgd zodat de vrije tijd nog meer gekortwiekt wordt. Het gevolg is dat hij/zij het schoolwerk nog sneller niet meer ziet zitten.

2. Hyperactiviteit/ impulsiviteit. overbeweeglijkheid: een soort onrust – maar ook verbaal hyperactief beseft niet dat hij het woord afneemt van iemand. Impulsiviteit : roekeloosheid, kopen (kan geen nee zeggen) reacties op leerkrachten e.d…. Gevolgen niet kunnen inschatten: neemt beslissingen zonder rekening te houden met vroegere ervaringen. Doet geen beroep op zijn inlevingsvermogen en overdondert anderen. Door de ernst van de impulsiviteit escaleren vaak “normale” conflicten (het is moeilijk om hierbij rustig te blijven).


(Denkt) geen gezag of discipline nodig te hebben. Toch heeft hij nood aan een zwart – wit structuur want dit geeft hem duidelijkheid. Weerstand tegen elke mogelijke vorm van hulp of begeleiding= vrijheidsbeknotting = bevestiging negatieve feedback. Emotioneel: vaak zijn de schommelingen hier groter dan bij andere kinderen Faalervaringen worden moeilijk verwerkt. Zijn eigen tactloos gedrag: impulsieve uitleg clownesk gedrag.

De aanpak: meer dan de moeite waard! In dit hoofdstuk benadrukken de auteurs het belang van een gedegen aanpak. Zij motiveren dit aan de hand van de bevindingen van R.A.Barkley. 58 % van de jongeren met ADHD blijft minstens 1 maal zitten. 12 % kampt met misbruik van verdovende middelen.

79 % heeft last van angst, verdriet of psychosomatische klachten. 25 % ontwikkelt een anti-persoonlijkheid

Als aanpak promoten de schrijvers twee sporen. Enerzijds begeleiding van de jongere zelf en anderzijds zijn omgeving. Wat de jongere zelf betreft; acht men een multi-modale aanpak aangewezen.

- psycho-educatie - medicatie (niet altijd nodig) - behandelingen (afhankelijk van de individuele behoeften)

De volgende drie punten zijn als het ware enkele opmerkingen al worden ze door de auteurs

niet zo genoemd.

• ADHD en puberteit : de kip of het ei ? Dit is niet altijd evident. • ADHD kun je hebben maar je bent altijd meer dan een puber met ADHD. Naast

ADHD hebben jongeren ook nog een persoonlijkheid. Dit is het verschil tussen ADHD hebben en ADHD zijn. Men pleit hier voor positieve aandacht voor de ADHD-er

• De ene puber is de andere niet - onderzoek, een diagnose stellen is dus niet éénvoudig . Omgaan met ADHD vergt een doelbewuste aanpak die weinig ouders of opvoeders van nature beheersen! De auteurs wijzen erop dat de leerkrachten in het secundaire onderwijs minstens een even grote signaalfunctie hebben als op de basisschool. Een officiële diagnose biedt meer garanties voor een efficiënte aanpak en verhoogt de kans dat info elk jaar doorgegeven wordt.

II. Pubers (met of zonder ADHD) opvoeden : hoe doe je dat? Jongeren met ADHD vragen veeleer om een “gebruiksaanwijzing op maat”. Ouders zijn echter vaak wanhopig omdat niets schijnt te lukken. 1. Een basishouding om op te voeden. En voor pubers ?

Toon als ouder echte interesse voor de wereld van de puber Ouders respecteren de puber zoals hij nu is Beschouw de puber als volwaardige partner aan de overlegtafel.

2. Vaardigheden voor opvoeders. 1 a. Positieve betrokkenheid: dit is veeleer een houding dan een handeling. Op niveau

van het handelen denken we aan gezamenlijke activiteiten, samen bezig zijn…Wanneer de relatie tussen puber en ouder geladen is, maakt het samen iets ondernemen, niet makkelijk!

b. Positieve bekrachtiging. Wat goed gaat vinden we zo vanzelfsprekend. Toch kan een positief woordje een stimulans zijn om het goede gedrag vol te houden. Uiteraard moet je menen wat je zegt. Belonen kan ook, maar het is een vaardigheid met veel valkuilen, zeggen de auteurs. Maar pubers met ADHD hebben die externe prikkels echt wel nodig. Op blz. 38 somt men de belangrijkste voorwaarden voor een goede beloning op. We halen ze aan: - Beloon systematisch, relevant …onmiddellijk : zo weet de puber waar hij aan

1 De auteurs baseren zich op het werk van Jos Peeters “Moeilijke adolescenten, antisociale jongeren, ea ….”, die zich op zijn beurt liet inspireren door G.R. Patterson.


toe is. (ook al was hij erg lastig die dag. Hij krijgt wat hij verdiende). - Beloningen in de startfase en tussentijdse beloningen zijn heel belangrijk – niet alleen het eindresultaat! - Begin met iets haalbaars, hou de kans op falen klein. - Beloon duidelijk waarneembaar gedrag (studeren in de slaapkamer is moeilijk te observeren). - Beloon met kleine stappen. - Ga na of ze de beloning echt willen! - Zet op papier wat je gaat doen – met vermelding van timing. - Belangrijk:

beloningen werken trager maar beter dan straffen. Beloningen verhogen de motivatie. meer motivatie leidt tot betere prestaties wat resulteert in een beter eigen

waardegevoel en zelfbewustzijn. c. Problemen oplossen.

Hier raden de auteurs een zgn. “gezinsmoment” aan. Hiermee wordt een overlegmoment bedoeld. Dit lijkt op papier makkelijker dan in praktijk. Ouders moeten kalm kunnen blijven wanneer de gemoederen verhit raken! (Bijv. een pauze van 5 minuten inlassen). Het blijft de bedoeling dat iedereen participeert op een democratische wijze. Eerst wordt een probleem voor gesteld dan herkend en via brainstormen zoekt men mogelijke oplossingen. Daaruit kiest men tenslotte de beste oplossing. Bij zo’n “gezinsmoment” houdt men best rekening met de ADHD symptomen van de jongere (en/of ouder).

Hou de gesprekken kort. Gebruik eventueel een teken om iemand het woord te geven. Chronometer om iemand te begrenzen in zijn gespreksduur.

Hoe vroeger men zo’n “overlegmoment” installeert hoe groter de kans op slagen, eens de hormonen ten volle werken.

d. Vaardigheden om ongewenst gedrag te verminderen. Straffen: met straffen willen we eigenlijk duidelijk maken dat bepaald

gedrag niet kan. Het is dan ook de bedoeling dat dit ongewenst gedrag vermindert. Straffen kan pas indien “aan de voorwaarden van een positieve, voorspelbare omgeving voldaan is” blz. 43. Dus enkel positief zijn is dikwijls niet voldoende. Wees echter spaarzaam met straffen. Minder belangrijk ongewenst gedrag kan je beter negeren! Volgens het boek zijn : voordelenverlies, karweitjes en geldboetes effectieve straffen.

Overzicht houden: hiermee bedoelt men toezicht, controle hebben over het soort vrienden, de plaatsen waar de jongere naar toe gaat en wat hij/zij er doet. Overzicht betekent controle over de tijd. Uiteraard houdt men rekening met de privacy. De vrienden uitnodigen; contact met andere ouders leidt tot een beter overzicht.

3. Moet je streng of los zijn ? Hartelijk of zakelijk. Extreem is hier niet goed.! Twee stijlen.

Hartelijk en liefdevol opvoeden maar toch streng en controlerend blijven. Hartelijk en liefdevol opvoeden maar tegelijkertijd ruimte laten voor overleg.

Vergeet nooit jouw opvoedingsstijl af te wegen met het gedrag van je kind. III Huiswerk thuis, een moeilijk te nemen hindernis? Met dit derde hoofdstuk leggen Marc en Rita de link tussen thuis en school. Logischer wijs komen zij in het volgende hoofdstuk uit op de communicatie tussen de ouders en de school. 1. Wie is verantwoordelijk? De auteurs vertrekken van de courante uitspraken die ouders doen over het huiswerk van de tiener: “Wij moeten het huiswerk toch niet maken!?” Maar met een jongere met ADHD moet je bijsturen. Je mag er niet van uitgaan dat ze alle schoolwerk zelfstandig plannen en uitvoeren. Begeleiden duurt langer en met meer conflicten.


De auteurs wijzen op de verkeerde redenering dat je de jongere alleen moet laten ervaren wat leren is. Eerst moet hij door dat diep dal om daarna zelfstandig te kunnen werken.” Deze visie klinkt heel aannemelijk, maar helaas kunnen de gevolgen op die paar weken te groot zijn voor leerlingen met ADHD…” blz. 51 2. De binnenkant of de morele steun.

Kinderen met ADHD hebben emotionele steun nodig! Fixeer je niet op de cijfers. Blijf hen aanmoedigen. Zeg hen dat er verbetering komt

als ze zich blijven inspannen. Uit ook je begrip dat leren voor hen moeilijker verloopt dan voor een ander. Structuur! Heel belangrijk! Controleer hen maar niet stiekem, blijf vriendelijk, rustig

… als steun niet als boeman. Beloon (sociaal) ieder goede prestatie - hoe klein ook! Vallen de resultaten toch tegen ondanks de inspanningen, kies dan om vooruit te

kijken. Praat over de school niet alleen over punten of negatieve ervaringen maar ook over

prettige gebeurtenissen zoals grappige anekdotes, uitstappen, interessante lessen… 3. De praktische kanten in verband met de tijd.

• Een weekplanning moet je hebben. Hang het op waar je makkelijk bij kan maar zonder dat iedereen het ziet. Hoe je zoiets toepast, lees je op blz. 55

• Herhaling en voorspelbaarheid dwz vasthouden aan de vooraf bepaalde structuur. Afwijkingen worden niet toegelaten! Ook niet qua einduur.

• Indien geen weekplanning gevolgd wordt is het goed om controle uit te oefenen op de inspanningen. Hou de studeertijd bij!

• Wissel de studeertijd af met een aangename babbel. Bekijk samen een film aan het einde van de studeertijd enz. …

• Wees consequent. Hou vol want dit zijn de sleutels tot succes! 4. De praktische kanten in verband met de plaats.

De auteurs stellen meteen “ De ideale tip kunnen we niet geven” blz. 57. Een plaats waar het rustig is, weinig afleiding … is wenselijk. Maar hier moet men steeds individueel te werk gaan. Marc en Rita suggereren verder:

• Structuur geven aan al het schoolmateriaal • Op een vast tijdstip opruimen • Muziek tijdens studeren. Misschien helpt dit juist de concentratie op peil houden

(afleidende geluiden worden geweerd). Andere afspraken moeten: bijv. hoe lang …hoe luid …?

5. Hoe kun je als ouder helpen? • Hoofdregel : blijf zoveel mogelijk letterlijk en figuurlijk weg van het huiswerk! • Help wanneer hij je hulp inroept! • Beperk je hulp, je betrokkenheid. Begin met de opdracht opnieuw uit te leggen.

Controleer op zorgvuldigheid, volledigheid en duidelijkheid. 6. Wat kan de school hierbij betekenen? De school heeft met taken of huiswerk meer impact op het gezin met een ADHD – jongere dan dat ze zelf vermoeden.

• Hoe duidelijk wordt de opdracht geformuleerd? • School moet hulp bieden zodat de agenda zo goed mogelijk wordt ingevuld. De

schrijvers halen hier het gebruik van een “buddy” aan. (Een medeleerling die de jongere met ADHD helpt!)

• Notities zijn vaak onleesbaar wat het leren voor de examens extra bemoeilijkt. Indien de school begrip kan opbrengen voor dit probleem is veel mogelijk! (waarom geen kopies nemen).

• Steun bij de leermethode via “leren leren” is heel dikwijls nuttig. Samenvattingen, structuur leren maken , oplossen … ; Hier wordt er toch wel gewezen dat éénmaal uitleggen weinig garantie biedt voor het welslagen van de aanpak.


IV Dit hoofdstuk vinden wij belangrijk : Comunicatie een must! Hier staan ouders en leerkrachten naast elkaar met één betrachting: het kind (onder)steunen in zijn ontwikkeling. Hoe een probleem besproken wordt, wat de gevoelens zijn – langs beide kanten – en hoe het beter kan, lees je in dit deel. In punt 2 van dit hoofdstuk “Ook klasgenoten worden ingelicht .” halen de auteurs psycho-educatie voor de klas aan. Dit is een thema waar wijzelf reeds enige tijd mee bezig zijn. Het kreeg de werktitel “Benedictus” mee maar door enkele recente Vaticaanse gebeurtenissen , hebben wij de werktitel inmiddels gewijzigd tot P.E.P. Psycho-educatief-project. De rest van het boek richt zich tot de school. We beperken ons daarom tot het citeren van de resterende hoofdstukken: V Preventieve aanpak op school • Afspraken tussen de school en de leerlingen/ouders • Afspraken op schoolniveau binnen het lerarenkorps • Kan een overmaat aan structuur ook niet beklemmend werken? • Plustaal als onderdeel van preventie • Structuur in de ruimte • Structuur in de tijd • Structuur in conflicten VI Hulp op maat van de leerling • Een begeleidingsplan • Gedrag, houding of attitude • Studieloopbaanbegeleiding VII Aanpak van ongewenst gedrag • Leerlingvolgkaart • Straffen en belonen • Notities in agenda en op rapport. BESLUIT Tieners Zit Stil! op school omgaan met ADHD. Gids voor ouders , leerkrachten en hulpverleners: is een zinvol boek! Het is niet zomaar een herhaling van wat we allemaal al eens gelezen hebben. Of het daarom een gids is … dit lijkt me wat overdreven. Het boek geeft de ouders de kans om met school op een respectvolle manier naar de problemen te kijken die ADHD jongeren op een middelbaar niveau stellen. Soms heb ik de indruk dat het nog wat vrijblijvend is. Er wordt mijn inziens te weinig rekening gehouden met de diversiteit tussen de leerkrachten op het middelbaar niveau. Voor een praktijkleerkracht zal het gebrek aan tempo bij een ADD kind zwaarder doorwegen dan bij een leerkracht Frans. Uiteindelijk heeft die eerste leerkracht de opdracht een leerling af te leveren die in staat moet zijn om uiteindelijk bij een werkgever aan de slag te kunnen. Toch raad ik aan . …KOOP dit boek. Ouders hoeven zeker niet te wachten tot hun zoon/dochter in het middelbaar zit. Nee, vanaf 5de/ 6de leerjaar is het zeker de moeite waard om dit boek aan te schaffen. En wat de school betreft: … iedere basisschool , iedere middelbare school MOET dit boek opnemen in hun boekenbestand! Netjes naast “Gevraagd Superouders “ van Peter Glorieux. En Ja ; Marc en Rita voor mij krijgen jullie onderscheiding!


Shaken Baby Syndroom Naar aanleiding van enkele ernstige drama’s die in de media uitvoerig werden besproken kwamen er enkele vragen in mij op. Wat is er aan de hand met de zelfbeheersing van de mensen ? Hoe kan je in staat zijn van een baby dood te slaan ? Op die vragen kunnen we geen antwoord geven maar soms is er sprake van een “ongeluk”!!! Voor een baby zorgen is dikwijls erg stresserend. Zeker wanneer het om een huilbaby gaat. Ouders geraken overspannen, gaan door het lint. Waarom is het schudden van de baby zo gevaarlijk? Als je een jong kind of een baby (jonger dan één jaar) schudt bestaat het gevaar dat er een Shaken Baby Syndrom optreedt. Het shaken – schudden gebeurt gewoonlijk wanneer de ouder of een andere verzorger gefrustreerd of kwaad wordt omdat hij niet in staat is om het huilen van de baby te doen stoppen. Baby’s hebben een groot en zwaar hoofd. Maar ze hebben zwakke nekspieren en nog onrijpe, kwetsbare hersenen en bloedvaten. Het schudden van een baby, zelfs voor enkele seconden maar, kan ernstige hersenbeschadiging toebrengen en zelfs de dood veroorzaken!

Bij het schudden beweegt het hoofd voorwaart, achterwaarts en draait rond de nek en de borst ? Deze beweging kan bloedvaten beschadigen die tot een inwendige bloeding kunnen leiden. Het bloeden zorgt op zijn beurt voor een zwelling en een verhoogde druk in het hoofd. Indien het bloeden niet stopt kan dit het sterven van de baby veroorzaken. (zie afbeelding) . Wat zijn de gevolgen op lange termijn? ¼ baby sterven!!Diegene die het overleven kunnen verlammingsverschijnselen hebben. Ze kunnen ook problemen vertonen met het zien, horen, stappen, spreken of leren. Wat zijn de kenmerken van een Shaken baby Syndroom? • Weinig zuigkracht bij het drinken aan fles of borst. • Weinig bewegen van armen benen hoofd; lusteloos. • Braken • Algemeen verzwakt • Blijft schreien, opgejaagd • Moeilijk wakker te maken • Problemen met ademen • Coma • Aanvallen • Dood Wanneer je iemand ziet die jouw baby te hardhandig aanpakt, of indien je weet hebt dat je baby werd geschud, contacteer dan jouw arts of de spoedgevallendienst. Een snelle interventie kan jouw baby redden.


Hoe omgaan met een huibaby? 1. Probeer uit te maken wat de baby van streek brengt.

Zorg ervoor dat je baby: • Niet hongerig is of geen boertje moet laten. • Een droge luier heeft. • Gemakkelijke kleren draagt. • Het niet te koud of warm heeft. • Niet oververmoeid is of overprikkelbaar is

door spel, geluid of fel licht. • Niet ziek is of koorts heeft. • Geen pijn heeft.

2. Help de baby te ontspannen. • Doof de lichten • Wikkel de baby voorzichtig in • Schommel de baby zachtjes • Geef de borst, de fles of een fopspeen. • Wandel met jouw baby • Speel wat rustgevende muziek • Fluister, zing of spreek zachtjes tegen de baby • Neem je baby mee voor een ritje inde kinderwagen of auto.

3. Hou je baby in veiligheid

Ook al probeer je de bovengenoemde middelen, toch kan het dat de baby blijft wenen. Neem dit niet persoonlijk. Iedere verzorger heeft het moeilijk met een huilende baby. Als je overweldigd wordt; je gefrustreerd voelt of je vreest de zelfcontrole te verliezen; volg dan de volgende richtlijnen: • Stop • Adem diep in en tel tot 10 • Plaats je baby op een veilige plaats zoals de wieg of de baby-box • Verlaat de kamer en sluit de deur • Zoek een rustige plaats voor jezelf en neem een time-out • Check je baby om de 5 tot 15 minuten • Als je kalm bent en je hebt jezelf onder controle, begin dan opnieuw met

stappen 1 en 2. • Wees niet bang om hulp te vragen:

Bel een vriend(in)of familielid Vraag een andere volwassene om even toezicht te houden Bel de huisarts Bel 100of 112 (gsm)

Vertaald en bewerkt van W.B. Saunders Adv. Neonatal Care 2004

nieuwsbrief aan(ge)dacht 9

Documents

Transcript of nieuwsbrief aan(ge)dacht 9