A10

Die lindeboom hebben wij nog zien planten. Wij, dat was het langharig werkschuw tuig dat kasseien uitsleet tussen duistere cafés als De Muze, De Groene Michel, en De Kroeg die nu Plansjee heet. Onderweg liepen we wel eens het Pannenhuis binnen. Waar Pink Floyd nog optrad en Paul Van Ostayen al stoned was, nog voor het woord bestond. We hebben er mee gelachen, met dat boompje. Een schraal stammetje met rubber bandjes vastgehouden door een stevige paal. In de lente kwamen er hier en daar blaadjes uit de ingekorte twijgen. Als het donker werd en we ons stilaan voorbereidden op de nachtelijke toevloed van nieuwe onschuld vanuit de studentenbuurt, dan ledigden we onze blazen tegen dat scheutje groen in een stad die toen nog dacht te kunnen ontsnappen aan betonwoede. Hendrik Conscience keek beleefd een andere kant uit. Hij was blij dat we voor één keer zijn voetbad spaarden.

Nu is die lindeboom groot. Er werd een bank rond getimmerd. Daarop zit een wondermooi meisje met

een gehaakte muts en een dikke sjaal gitaar te spelen. Ze zingt een lied uit de renaissance. Haar stem kruipt tussen de oude stenen van de stadsbibliotheek en van de kerk die ooit van naam moest veranderen omdat de paus boos was op de jezuïeten. Diep onder haar wandelt een groep toeristen met rubber laarzen. Ze moeten lachen als de gids vertelt hoe rijke mannen uit vorige eeuwen achter het altaar met een geheime trap naar beneden konden om langs de ruien naar het schipperskwartier te gaan, op zoek naar wat geeste-lijke verrijking.

Tegen de kerk staan huisjes, of beter andersom. De huisjes stonden er eerst, dat heeft de koster mij zelf verteld. In het eerste huis bakt onze dochter taarten, zet koffie voor de buurt en thee voor mij. Ik zit daar voor de gevel, met zicht op de grote lindenkruin die nu het halve plaatje vult en ik luister naar wat de ste-nen vertellen. Uw krant heeft gevraagd of ik het voor u wil opschrijven. Met plezier. Welkom in mijn nieu-we werkplek. Welkom in Lojola.

ojolaLojola is de

naam van de ouderwets

gezellige kof-fiebar aan het

Conscience-pleintje, hart-je Antwerpen.

Het is ook de dagdagelijkse pleisterplaats

van Guillau-me Van der

Stichelen. Met niet aflaten-de aandacht en inspiratie

observeert hij de dingen en

mensen die voorbijgaan.

Of binnen-stappen..

Van dingen en mensen die

voorbijgaan

Guillaume Van der StighelenL

CittA 5 en 6 mei 2012 p 2 p 4 - 9 p 21p 21 p 35-38 p 41

Lojola Antwerpen anders Humor duelSam Valkenborgh S.T.A.T. ohohRESTO