1

   

 Creëer  je  leven  vanuit  je  goddelijke  essentie  

Nieuwsbrief  10,  febr.  2010    

 The  Creation  is  een  initiatief  van  medische  praktijk  Con  Amore  met  als  doel  mensen  bewust  te  maken  van  hun  goddelijke  essentie.  Leven  vanuit  je  goddelijke  essentie:    geen  theorie,  maar  de  praktijk  van  alledag!  Met  deze  scheppingsbron  kun  je  jouw  leven  bewust  vormgeven,  je  gezondheid  stimuleren,  meer  voldoening  en  succes  in  je  werk  creëren,  een  liefdevolle  relatie  realiseren  en  een  inspiratiebron  voor  anderen  zijn.  Op  onze  workshops,  die  voor  iedereen  toegankelijk  zijn,  leer  je  al  deze  dingen,  een  ongelooflijk  vreugdevolle  ervaring!      Individuele  medische  coaching  is  uiteraard  ook  mogelijk  en  wordt  vergoed  door  de  aanvullende  verzekering,  zie  www.con-­‐amore.net  en  je  polisvoorwaarden.  Als  je  met  de  workshops  wilt  meedoen,  meld  je  dan  aan  via  de  website  www.the-­‐creation.nl  of  stuur  een  mailtje  aan  crejazie@gmail.com.  Je  bent  van  harte  welkom!  

 Het  C-­team  

Rinske  Zielstra:  aanvankelijk  verpleegkundige,  later  doktersassistente,  nu  Journeytherapeute  en  Creationcoach  met  opleiding  psychodrama,  moeder  van  drie  kinderen  en  echtgenote  van      Albert  Jansen:  gedurende  20  jaar  antroposofisch  huisarts  in  een  gezondheidscentrum  in  Bergen  NH.  Nu  antroposofisch  arts,  Creationcoach  en  auteur;  tevens  echtgenoot  van  Rinske  en  vader  van  dezelfde  drie  kinderen   .  

   

Wijsheid  kent  geen  copyright!  De  inhoud  van  deze  nieuwsbrief  wil  daarom  enthousiast  worden  verspreid  en  openbaar  gemaakt  door  middel  van  gesprek,  druk,  fotokopie,  microfilm  of  email,  zonder  voorafgaande  schriftelijke  toestemming  van  de  auteurs.  Alle  wijsheid  mag  je  vrijelijk  gebruiken,  aanpassen  en  uitbreiden  met  je  eigen  ervaringen.    Het  je  persoonlijk  toe-­‐eigenen    en  vasthouden  van  wijsheid  kan  echter  leiden  tot    verstikking  in  eigenwijsheid.  Door  wijsheid  aan  anderen  door  te  geven,  ontstaat  er  ruimte  om  nieuwe  wijsheid  te  ontvangen.  Stuur  de  nieuwsbrief  dus  aan  anderen  door.  Als  je  wilt  reageren  (of  creëren!)  naar  aanleiding  van  de  nieuwsbrief,  vinden  we  dat  fijn  om  te  horen.  Mail  ons!  Aan-­  of  afmelden  voor  de  nieuwsbrief:  stuur  een  berichtje  naar  crejazie@gmail.com    

 Inhoud  van  deze  nieuwsbrief:  

♦ Huilen  is  gezond!  ♦ Hoe  word  ik  een  levenskunstenaar  ?  ♦ Nieuwe  workshop:  de  Creation  Dive  (met  superlage  instapprijs)  ♦ Nascholing  voor  Creationcoaches  ♦ Workshops  komend  najaar  

 

2

 

Huilen  is  gezond!  

Is  je  eigenlijk  wel  bekend  Wie  en  Wat  en  Hoe  je  bent?  En  wat  heb  je  in  je  mars,  

of  interesseert  je  dat  geen  snars?  Hoe  maak  je  nu  de  goeie  keus  Uit  al  die  dingen  voor  je  neus  

Als  je  niet  weet  van  Hoe  en  Wat?  Doe  je  nu  dit  of  doe  je  dat,  

’t  Blijft  steeds  maar  vallen  op  je  gat!  Want  al  het  mooie  in    ’t  verschiet,  Daarvan  weet  je  immers  niet,  als  je  niet  weet  van  deze  drie:  

Hoe  en  Wat  en  Wie!    Dit  heerlijke  liedje  van  Poeh-­‐beer  (uit  de  Tao  van  Poeh  van  Benjamin  Hoff,  een  echte  aanrader!)  vat  de  essentie  samen  van  ons  werk  met  The  Creation:  het  leren  kennen  van  en  bewust  leven  vanuit  je  eigen  innerlijke  aard.    Alles  en  iedereen  bezit  een  eigen  innerlijke  aard.  Geen  mens  is  hetzelfde,  geen  blaadje  of  sneeuwvlok  kent  zijn  gelijke.  Dat  komt  door  de  eigen  innerlijke  aard.    Maar  als  je  niet  weet  wat  je  innerlijke  aard  is,  als  je  te  druk  (of  te  lui?)  bent  om  dit  te  onderzoeken  en  het  jou  niet  echt  interesseert  wie  of  wat  je  ten  diepste  bent,  tja,  dan  geef  je  het  stuur  uit  handen.  Dan  nemen  anderen  met  hun  mening  en  ideeën  graag  het  stuur  van  je  over:  je  moet  zus  of  zo...    Wisselende  omstandigheden  voeren  je  mee  als  een  papiersnippertje  in  wind,  dat  doelloos  alle  kanten  op  dwarrelt.  Dat  doet  ten  diepste  pijn,  omdat  je  niet  leeft  vanuit  je  eigen  waarheid.  Je  voelt  je  dan  wellicht  miskent,  neerslachtig  of  eenzaam.  En  het  is  waar,  want  je  kent  jezelf  niet,  je  bent  niet  verbonden  met  je  eigen  wezenskern,  die  immers  de  bron  is  van  je  vitaliteit  en  gezondheid.    Vaak  manifesteert  zo’n  situatie  zich  ook  als  een  lichamelijke  klacht,  bijvoorbeeld  als  een  zeurende  pijn,  chronisch  overgewicht  of  hartkloppingen,  om  maar  enkele  voorbeelden  te  noemen.  Vroeg  of  laat  worden  we  geconfronteerd  met  situaties  in  ons  leven  waarin  we  dreigen  vast  te  lopen.        Het  is  een  mooie  voorjaarsdag    in  april,  1951.  Twee  meisjes,  4  en  5  jaar  oud,  lopen  van  de  kleuterschool  op  weg  naar  huis,  een  route  van  naar  schatting  twee  kilometer  door  de  bebouwde  kom  van  het  Brabantse  Dongen.  Er  is  in  die  tijd  nog  weinig  gemotoriseerd  verkeer.  Het  oudste  meisje  kent  de  weg  goed.  Haar  ouders  zijn  allebei  druk,  moeder  heeft  nog  twee  kleine  meisjes  thuis,  een  baby  en  een  peutertje  van  twee,  en  de  zorg  voor  de  apotheek  aan  huis.  Haar  vader  heeft  een  drukke  huisartsenpraktijk.    Ineens  staat  het  oudste  meisje  stil.  Ze  realiseert  zich  dat  ze  haar  springtouw  nog  op  school  heeft  laten  liggen.  Ze  zegt  tegen  haar  zusje  dat  ze  even  op  haar  moet  wachten  en  draaft  terug  naar  school.  Het  jongste  kleutertje  wacht  geduldig  op  haar,  maar  dan  komt  er  een  vriendinnetje  aan  huppelen,  ook  op  weg  naar  huis.  

3

Het  meisje  loopt  een  stukje  met  haar  mee.  Even  later  slaat  het  vriendinnetje  af.  Het  meisje  kent  de  weg  naar  huis  nog  niet  goed,  ze  loopt  zomaar  een  stukje  verder.  Dan  ziet  ze  aan  de  overkant  van  de  straat  een  kind  op  een  driewielertje  spelen.  Ze  kent  haar  wel.  Leuk!  Ze  holt  de  straat  over  tussen  twee  geparkeerde  auto’s  door  en  wordt  geschept  door  een  passerende  auto.  Haar  lichaampje  vliegt  door  de  lucht,  smakt  op  straat  en  blijft  daar  bewegingloos  liggen.  Er  klinkt  gegil  van  remmende  banden,  een  portier  dat  openslaat.  Dan  is  het  doodstil.  Er  komen  mensen  uit  hun  huizen,  er  vormt  zich  een  kring  om  het  kind,  er  wordt  geroepen  om  een  ambulance,  een  vrouw  haast  zich  geschrokken  naar  binnen  en  belt  de  huisarts.    De  huisarts  neemt  zelf  de  telefoon  aan.  De  vrouw  aan  de  andere  kant  van  de  lijn  is  een  kennis  van  hem  en  vertelt  dat  er  zojuist  voor  haar  deur  een  kindje  is  aangereden.  Ze  aarzelt  even  en  zegt  dan  tegen  hem  dat  het  lijkt  of  het  een  van  zijn  eigen  kinderen  betreft.  De  ouders  springen  hevig  ongerust  samen  in  de  auto  en  spoeden  zich  naar  de  plek  van  het  ongeluk.  Daar  ligt  hun  dochtertje  op  straat,  lijkbleek  en  slap.  Leeft  ze  nog  of  is  ze  dood?  In  vertwijfeling  rijden  ze  achter  de  ambulance  aan  naar  het  ziekenhuis  in  Tilburg.  Er  worden  nog  reanimatiepogingen  gedaan,  alles  wordt  uit  de  kast  gehaald  om  het  kind  te  redden  (het  is  het  kind  van  de  dokter!),  maar  het  mag  niet  meer  baten.  ’s  Avonds  wordt  het  kindje  opgebaard  in  de  kapel  van  het  ziekenhuis.        Drie  dagen  later  wordt  het  meisje  begraven.  Haar  oudste  zusje  mag  erbij  zijn,  de  anderen  blijven  thuis  bij  een  oppas.  Dezelfde  dag  nog  schrijft  de  moeder  een  brief  aan  haar  vader,  die  wegens  gezondheidsklachten  niet  bij  de  begrafenis  aanwezig  kon  zijn.  Het  is  een  kort  briefje,  een  half  A-­‐4tje,  waarin  ze  beschrijft  hoe  haar  dochtertje  ‘met  een  lachje  nog  op  haar  lippen  en  Uw  mooie  bloemetjes  in  haar  handjes’  er  rustig  bij  lag.  Naast  het  vreselijke  gemis  schrijft  ze  dat  ze  ook  blij  en  dankbaar  zijn  dat  ze  dit  lieve  kind  ruim  vier  jaar  hebben  mogen  meemaken...      Laatst,  bij  het  opruimen  van  mijn  spreekkamer,  vond  ik  de  betreffende  brief  terug  die  mijn  moeder  aan  haar  vader,  59  jaar  daarvoor,  geschreven  had.  Ik  had  de  brief  wel  eens  eerder  gezien,  maar  nu  las  ik  hem  voor  het  eerst  aandachtig.  Wat  me  opviel  was  de  nuchtere  wijze  waarop  ze  die  afschuwelijke  tragedie  in  haar  leven  beschreef,  als  een  simpel  feit.  Ze  troostte  haar  vader  (mijn  grootvader)  met  het  feit  dat  er  nog  andere  kleindochters  over  bleven.  Ik  kon  het  haast  niet  bevatten.  Toen  pas  zag  ik  de  datum  op  de  brief  en  voor  het  eerst  drong  het  als  een  donderslag  tot  mij  door  dat  mijn  moeder  op  dat  moment,  zonder  het  zelf  nog  te  weten,  al  zwanger  van  mij  was.  Ik  was  een  foetus  van  krap  een  maand  oud  toen  het  ongeluk  gebeurde,  weerloos  en  compleet  overgeleverd  aan  de  indrukken  die  mijn  moeder  toen  opdeed.  Verstandelijk  begreep  ik  er  uiteraard  niets  van,  maar  onbewust  heb  ik  alle  commotie  gevoeld:  de  schok  van  het  eerste  telefoontje,  de  immense  pijn,  het  weggestopte  moederverdriet,  het  besluit  om  niet  te  voelen,  maar  om  flink  te  zijn.  Haar  spanning  en  haar  ingeslikte  verdriet  veroorzaakten  een  continue  stroom  van  stresshormonen,  die  zich  ongehinderd  door  mijn  lichaam  verspreide.  Ik  kon  het  niet  tegenhouden,  ik  kon  het  niet  ontvluchten  of  wegredeneren.  Al  deze  negatieve  energie  werd  opgeslagen  diep  in  mijn  cellen.    

4

   Enkele  dagen  na  het  lezen  van  die  brief  voelde  ik  een  toenemende  verkramping  in  mijn  onderrug.  De  pijn  was  voor  mij  een  oude  bekende,  als  van  de  spit  en  de  hernia  waar  ik  vroeger  vaak  last  van  had.  Ik  had  geen  idee  waar  die  pijn  nu  vandaan  kwam.  Ik  had  me  niet  geforceerd  met  tennissen  of  met  het  maken  van  die  nieuwe  kast  op  zolder.    Ik  nam  eerst  een  pijnstiller,  die  nauwelijks  werkte,  en  toen  een  andere,  sterker  en  in  een  dubbele  dosering.  Ik  wou  die  rug  niet  voelen,  het  kwam  me  niet  uit.  Maar  na  12  uur  waren  de  pillen  uitgewerkt  en  kwam  de  pijn  weer  terug,  als  een  zeurend  kind  dat  blijft  jengelen.  Ik  kon  er  nauwelijks  van  zitten  en  slapen  was  ook  lastig.  Tot  ik  zomaar  een  ingeving  kreeg:  was  er  misschien  een  verband  met  het  lezen  van  mijn  moeders  brief?      Ik  trok  me  terug  in  mijn  kamer,  omdat  ik  dit  in  stilte  wilde  onderzoeken.  Eerlijk  gezegd  was  ik  enigszins  beducht  voor  wat  ik  zou  ontdekken,  omdat  ik  diep  in  mij  wel  een  vermoeden  had.  Ik  ging  rustig  zitten,  deed  mijn  ogen  dicht  om  mezelf  niet  af  te  leiden  en  ging  met  mijn  aandacht  naar  binnen,  naar  mijn  rug.  Alles  zat  daar  vast.  Het  leek  of  ik  een  gebarricadeerde  poort  moest  openen,  waarachter  iets  onbekends  zat.  Ondanks  mijn  angst  was  ik  vastbesloten  om  door  te  gaan,  ik  wilde  per  se  weten  wat  er  was.  Ineens  vloog  de  deur  met  geweld  open.  Een  vloedgolf  van  verdriet  spoelde  over  me  heen,  verdriet  dat  al  mijn  hele  leven  opgekropt  had  gezeten.  Ik  moest  zo  ontzettend  huilen!  Ik  huilde  en  huilde  ik  maar,  zó  erbarmelijk  dat  ik  medelijden  met  mezelf  kreeg.  Elk  restje  ‘flink  zijn’  spoelde  daarmee  weg.  Ik  voelde  de  pijn  van  mijn  moeder,  van  mijn  vader,  die  van  mijn  zusjes  en  van  mezelf,  de  pijn  van  al  de  mensen  die  ik  in  mijn  praktijk  heb  ontmoet,  het  verdriet  van  de  wereld.  Het  was  zo  overweldigend  groot,  veel  te  groot  voor  mij.  Ik  voelde  mijn  onmacht  dat  ik  niets  van  dat  alles  had  kunnen  voorkomen  of  wegnemen.  Ik  kon  alleen  maar  huilen.    Na  een  poosje  werd  ik  wat  rustiger,  ik  kon  er  nu  naar  kijken.  Ik  zag  hoe  ik  alle  verdrietige  gebeurtenissen  onbewust  in  mij  had  opgenomen  en  hoe  dit  mijn  leven  had  beïnvloed  op  verschillende  niveaus.  Al  in  de  baarmoeder  had  ik  de  druk  gevoeld  van  iets    ontzagwekkends  dat  ik  niet  kon  bevatten,  niet  alleen  verdriet  maar  ook  hoop  en  blijde  verwachting  van  mijn  ouders.  Ik  moest  op  aarde  komen  om  hun  verdriet  te  doen  vergeten.  Dat  was  het  eerste  ‘moeten’  dat  ik  ervoer,  zo  klein  als  ik  was.    Er  werd  bij  ons  thuis  nooit,  maar  dan  ook  nooit,  gesproken  over  wat  er  toen  gebeurd  is.  Een  keer  per  jaar  aten  wij  op  de  verjaardag  van  het  overleden  zusje  haar  lievelingstoetje.  Ik  was  dol  op  deze  ‘Margreetjespudding’.  Dat  was  alles.  Ik  wist  werkelijk  van  niets.  Ik  kan  er  nu  met  enige  verbazing  naar  kijken:  het  is  haast  ongelooflijk,  wat  een    enorme  impact  sommige  gebeurtenissen  (onbewust)  op  ons  hebben.    Op  dit  moment  voel  ik  me  nog  steeds  verbonden  met  al  die  gebeurtenissen  in  mijn  leven,  met  alle  betrokkenen  en  met  mezelf,  maar  nu  op  een  andere  manier,  niet  meer  (mede-­‐)lijdend.  Ik  hoef  niet  meer  de  last  van  de  wereld  op  mijn  schouders  te  dragen,  mijn  rug  verdraagt  dat  niet  en  geeft  dat  haarzuiver  aan!    

5

Ik  heb  ervaren  dat  oude  en  onverwerkte  mijn  rug  blokkeerden.    Door  me  bewust  te  worden  van  het  verdriet  en  door  het  gewoon  maar  toe  te  laten  en  te  uiten,  kon  ik  deze  negatieve  energie  volledig  loslaten.  Ik  heb  mezelf  vergeven  voor  al  die  jaren  van  pijn,  want  ik  wist  niet  beter  en  kon  er  niet  anders  mee  omgaan.  Nu  vervult  me  een  gevoel  van  dankbaarheid  en  liefde.  Mijn  rugpijn  is  meteen  na  die  emotionele  uitbarsting  volledig  verdwenen.  Wat  kan  huilen  toch  gezond  zijn!    Zijn  er  nog  andere  levenslessen  die  ik  hieruit  kan  leren?  Rugpijn  (of  welke  andere  aandoening  dan  ook)  is  niet  een  karakteristiek  van  mijn  eigen  innerlijke  aard,  maar  kan  me  wel  helpen  om  daar  bij  te  komen.  Er  zijn  echter  nogal  wat  innerlijke  saboteurs  die  dit  willen  verhinderen:  gemakzucht  (een  pijnstiller  bijvoorbeeld),  luiheid  (ik  heb  geen  zin  in  er  iets  aan  te  doen),  angst  (wat  rakel  ik  allemaal  op?),  gewoonte,  haast  of  drukte,  onwetendheid  of  vergeetachtigheid,  innerlijk  verzet,  arrogantie  (dat  weet  ik  al  lang,  je  vertelt  mij  niks  nieuws!).  Je  kent  ze  ongetwijfeld  en  je  kunt  ze  zelf  aanvullen  voor  je  eigen  situatie.      Dít  zou  ik  je  vooral  willen  aanraden:  leer  je  eigen  innerlijke  saboteurs  kennen,  de  schaduwkanten  in  jou,  die  je  willen  verhinderen  dat  je  contact  maakt  met  je  eigen  innerlijke  aard  =  jouw  levensbron  =  je  goddelijke  essentie.  Hoe  meer  jij  je  bewust  wordt  van  je  schaduw,  hoe  gemakkelijker  jij  je  licht  erop  kunt  laten  schijnen.  Daar  kan  schaduw  namelijk  niet  tegen.  Op  die  manier  kun  je  alles,  ja  werkelijk  ALLES,  in  het  licht  zetten  en  oplossen.  Je  kunt  nare  trekjes,  ongewenste  patronen,  maar  ook  ziektes  en  kwalen  ombuigen  tot  iets  positiefs.  Dat  scheelt  heel  veel  aan  innerlijke  strijd.  Bovendien  vormen  die  getransformeerde  zaken  een  bron  van  nieuwe  ervaringswijsheid  en  daardoor  ook  voor  nieuwe  mogelijkheden  in  je  leven.  Dit  zorgt  voor  groei  en  persoonlijke  ontwikkeling.  Het  besef  dat  je  groeit  is  zo  ongelooflijk  vreugdevol,  alleen  al  daarvan  word  je  vitaler  en  gezonder.    Mijn  rugpijn  was  nog  maar  ‘peanuts’,  vergeleken  bij  de  grote  ziektebeelden  die  ik  heb  zien  verdwijnen  in  onze  praktijk.  In  mijn  boek  Ziek  Beter  Best  beschrijf  ik  inspirerende  voorbeelden  van  medische  wonderen  die  ik  heb  gezien.  Niet  om  op  te  scheppen,  hoewel  ik  wel  trots  ben  op  de  mensen  die  zich  bewust  zijn  geworden  wie  zij  werkelijk  zijn  en  die  zich  (met  een  beetje  hulp  van  ons),  bevrijdt  hebben  van  aangekoekte  emotionele  vervuiling  uit  het  verleden.    ‘Pure  magie’  zeggen  mijn  collega-­‐huisartsen  over  de  resultaten  van  ons  werk  met  hun  patiënten.  Grappig,  magie  is  gewoon  een  ander  woord  voor  liefde.  Dat  is  wat  we  anderen  bijbrengen:  liefdevol  leven  vanuit  je  hart,  loslaten  wat  niet  past  bij  je  eigen  innerlijke  aard  .                    

6

Hoe  word  ik  een  levenskunstenaar?   Als  we  ergens  last  van  hebben,  hebben  we  soms  de  neiging  om  het  gewoon  maar  te  negeren  of  te  blijven  hangen  in  een  patroon  van  ‘klaagvragen’  en  ‘smachtwachten’.  Klaagvragen,  je  kent  dat  wel:  Waarom  heb  ik  toch  steeds  zo’n  rugpijn?  Waarom  lukt  het  me  niet  om  te  doen  wat  ik  me  heb  voorgenomen?  Waarom  zit  me  alles  tegen?  Waarom  ontmoet  ik  nooit  de  juiste  man  (of  vrouw)?    Voorbeelden  van  smachtwachten  zullen  je  ook  niet  vreemd  zijn:  ‘Ik  wou  dat  ik  eindelijk  eens  afviel;  wat  zou  ik  graag  die  staatsloterij  willen  winnen;  ik  hoop  maar  zo  dat  dit  (vul  zelf  maar  in  wat  voor  situatie)  snel  overgaat.’  Klaagvragen  en  smachtwachten  zijn  dan  wel  wijdverbreide,  maar  erg  ineffectieve  manieren  om  van  je  probleem  af  te  komen.  Het  stimuleert  je  niet  om  gebruik  te  maken  van  je  (onbeperkte!)  mogelijkheden  tot  creëren.  Vergelijk  het  met  het  ongeoefend  spelen  op  een  piano:  je  produceert  een  hoop  herrie,  je  klaagt  erover  (anderen  misschien  ook  wel),  je  hoopt  dat  het  ooit  nog  wat  wordt  met  jou  als  concertpianist,  maar  je  doet  er  verder  niets  aan.      In  plaats  van  jezelf  tegen  te  werken,  kun  je  ook  les  nemen  en  leren  hoe  je  een  instrument,  in  dit  geval  jezelf,  kunt  bespelen,  hoe  je  een  echte  levenskunstenaar  wordt.  Dit  alles  begint  met  het  stellen  van  de  juiste  vraag.  De  impact  van  vragen  op  je  leven  is  enorm,  ook  al  ben  jij  je  er  niet  altijd  van  bewust.      Je  hebt  twee  soorten  vragen:  beperkende  en  stimulerende.  Beperkende  vragen,  zoals  klaagvragen,  focussen  op  het  negatieve,  op  wat  niet  lukt,  op  pijn,  op  gebreken,  op  dat  waar  je  bang  voor  bent.  Niet  bepaald  goed  voor  je  zelfvertrouwen.  Het  zijn  daarmee  verzwakkende  vragen,  die  je  weliswaar  bewust  kunnen  maken  van  een  situatie,  maar  dit  bewustzijn  leidt  niet  tot  een  creatieve  oplossing:  er  komt  geen  muziek  uit  jouw  instrument.  Je  blijft  vals  gestemd  door  aangeleerde,  ongezonde  denk-­‐  en  leefpatronen.  Je  blijft  jammeren,  bang  voor  wat  je  nog  allemaal  te  wachten  staat  als  dit  zo  doorgaat.    Stimulerende,  versterkende  vragen  kenmerken  zich  doordat  die  niet  blijven  hangen  in  het  verleden  of  in  angstige  toekomstscenario’s,  maar  uitgaan  van  het  NU.  Je  wordt  door  zo’n  vraag  uitgenodigd  om  al  je  mogelijkheden  creatief  in  te  zetten.  Zulke  versterkende  vragen  zijn  bijvoorbeeld:  Hoe  laat  ik  mijn  licht  schijnen  op  mijn  ziekte  of  aandoening.  Wat  kan  ik  zelf  doen  om  de  juiste  man  of  vrouw  te  ontmoeten?  Wat  kan  mij  helpen  om  mijn  goede  voornemens  ook  daadwerkelijk  uit  te  voeren?  Hoe  kan  ik  liefdevol  omgaan  met  mijn  interne  saboteurs?  Wat  zou  de  liefde  dan  doen?  Wat  zou  wijs  zijn  om  te  doen  in  een  bepaalde  situatie?  Hoe  kan  ik  mijn  talenten  optimaal  inzetten?    Wie  of  wat  zou  mij  kunnen  helpen  als  ik  vast  loop?  Dan  komen  de  antwoorden  en  je  zult  merken  wat  een  wereld  van  verschil  dit  uitmaakt  als  je  daar  wat  mee  doet!    

7

Een  expert  in  het  stellen  van  positieve  en  stimulerende  vragen  is  Anky  Floris,  een  deskundige  op  het  gebied  van  communicatie,  relaties  en  persoonlijke  groei.  Ze  is  daarnaast  ook  schrijfster  en  kunstenares.  Haar  eigen  drijvende  vraag  voor  haar  werk  is:  Hoe  bereik  ik  dat  mijn  relatie  met  iemand  een  bron  van  vreugde  voor  ons  samen  wordt?  Een  prachtige  vraag,  niet?  Anky  Floris  is  ontwerpster  van  het  Levenskunstspel  en  het  Levenskunst-­‐dagboek,  twee  originele  instrumenten  om  je  te  helpen  bij  het  stellen  van  versterkende  vragen.    Het  levenskunstspel  is  een  krachtig  hulpmiddel  om  in  contact  te  komen  met  je  eigen  wijsheid  en  bevat  52  kaarten.  Elke  kaart  heeft  een  thema  en  een  kleurrijke  beeldhaiku,  getekend  met  één  vloeiende  lijn  die  de  levenslijn  uitbeeldt.  Verder  kent  elke  kaart  drie  versterkende  vragen  die  je  aandacht  op  je  mogelijkheden  richten.  De  kaarten  zijn  individueel  te  gebruiken,  maar  ook  ideaal  als  leidraad  voor  een  echte  ontmoeting  tussen  partners  of  in  het  gezin.      Wij  hebben  zelf  ervaring  opgedaan  met  het  Levenskunstspel  tijdens  onze  workshops.  De  kaarten  zorgden  werkelijk  voor  een  openbaring,  een  ‘Aha-­‐erlebnis’,  waar  ieder  veel  mee  kon  en  blij  van  werd!    Om  mensen  aan  te  sporen  ermee  aan  de  slag  te  gaan,  is  er  ook  het  Levenskunstdagboek  (‘voor  als  je  wilt  ontdekken  hoe  je  schrijvenderwijs  gelukkiger  wordt’  meldt  haar  website).      Anky  organiseert  ook  korte  workshops  waarin  je  de  kracht  van    versterkende  vragen  proeft  en  ermee  gaat  oefenen.  Kijk  maar  eens  op  www.ankyfloris.com en www.levens-­‐kunst.com.      

     Nieuwe  workshop:  de  Creation  Dive,  met  superlage  instapprijs  

   De  Creation  Dive:                      een  heerlijke  duik  in  je  bron    4  achtereenvolgende  dagen,  midden  in  de  beboste  duinen  van  Bergen  NH,  werken  aan  je  levensdroom,  je  gezondheid  of  aan  een  ander  thema  waar  je  mee  worstelt.  Leren  hoe  je  je  oude,  verzwakte  en  gepijnigde  leven  kunt  afleggen  en  een  nieuw  leven  kunt  creëren,  vitaal  en  onaantastbaar,  vrij  en  in  overeenstemming  met  je  goddelijke  essentie.    YES!    Contact  maken  met  je  goddelijke  essentie  is  de  eerste  en  de  belangrijkste  stap  op  weg  naar  persoonlijke  groei.    Weet  je  wat  je  goddelijke  essentie  is?  Het  is  kracht  die  je  doet  groeien  en  die  voor  genezing  zorgt  (levenskracht,  geneeskracht),  die  jou  de  diepste  waarheid  leert  

8

kennen  van  waaruit  je  intuïtie  ontstaat,  het  zuiverste  gevoel.  Het  is  de  bron  van  onvoorwaardelijke  liefde,  de  kosmische  energie  die  iedereen  en  alles  met  elkaar  verbindt.  Het  is  de  allesomvattende  intelligentie  van  de  schepping.      Het  is  niet  te  bevatten  zo  groots,  en  dat  lijkt  nou  net  de  reden  dat  we  het  contact  ermee  verloren  hebben.  We  durven  er  niet  meer  in  te  geloven  dat  zo  iets  groots  ‘gewoon’  aanwezig  is,  ook  in  ons  .  Daarom  besteden  we  er  geen  wezenlijke  aandacht  aan  in  ons  dagelijkse  leven.  Oké,  sommigen  reizen  misschien  naar  een  goeroe  in  India  om  onvoorwaardelijke  liefde  te  ervaren,  of  gaan  zwemmen  met  dolfijnen  in  exotische  oorden  met  hetzelfde  doel.  Prima,  maar  om  je  eigen  ‘goudschat’  te  vinden,  hoef  je  niet  zo’n  omweg  te  maken  als  de  Alchemist  van  Paulo  Coelho  deed.  Hier,  waar  jij  nu  bent,  bevindt  zich  die  schat.  Om  die  te  zien,  hoef  je  alleen  maar  je  hart  te  openen.  Om  dit  tot  je  dagelijkse  routine  te  maken,  leer  je  op  de  workshop  spelenderwijs  verrukkelijke  meditaties  en  inspirerende  oefeningen.      Verder  hebben  we  een  leerzame  ontmoeting  met  je  interne  saboteurs,  ook  wel  je  schaduwkant  of  dubbelganger  genoemd,  met  alle  automatische  gedachtepatronen,  gevoelsreacties  en  gedragingen.  Het  wordt  niet  alleen  een  confronterende,  maar  ook  vrolijke  ontmoeting.  We  tekenen,  lachen,  dansen  en  mediteren,  we  werken  intensief  met  psychodrama,  we  maken  een  Creationmap  om  je  levensdoel  zichtbaar  te  maken,  doen  fabelachtige  inkopen  in  de  Toverwinkel  van  het  Universum,  gaan  aan  de  slag  met  de  wie-­‐ben-­‐ik-­‐  en  de  wie-­‐wil-­‐ik-­‐zijn-­‐oefeningen,  beeldhouwen  aan  jouw  droombeeld  via  het  7  stappenplan  en  maken  het  Universele  Individuele  Medicijn.      Zeker,  het  is  een  intensief  programma  waar  je  echt  wat  aan  hebt,  maar  er  zal  ook  voldoende  tijd  zijn  voor  ontspanning  en  rust,  lekker  samen  eten  op  het  strand,  relaxen  in  sauna  en  zwembad  en  wandelen  in  een  schitterend  natuurgebied.    Wat  is  het  verschil  met  de  drie  andere  workshops?  

• de  compacte  vorm  waarin  alle  wijsheid  gebundeld  wordt.  • de  luxe  setting  van  Hotel  Blooming  in  combinatie  met  de  ontspannings-­‐

mogelijkheden  die  Bergen  biedt.  • de  lage  instapprijs,  zie  hieronder.  • geen  opleiding  tot  Creationcoach  (geen  certificaat,  geen  vermelding  op  

onze  website  als  zodanig).    5  –  8  juni  2010  (zaterdag  t/m  dinsdag)    Locatie:  Hotel  Blooming  in  Bergen.  De  prijs  is  samengesteld  uit:  

• cursuskosten  voor  mensen  met  uitkering  of  minimumloon:    per  dag  slechts  €59.50  incl.  BTW,  excl.  cursusmateriaal.    4  dagen  incl.  cursusmateriaal:  €295,60    Cursuskosten  voor  overigen:    per  dag  €119  incl  BTW,  excl.  cursusmateriaal.    4  dagen  incl.  cursusmateriaal:  €533,60  

• cateringkosten  Hotel  Blooming  €272,50  (incl.  1  x  driegangen  diner,  3  x  lunchbuffet,  huisgemaakte  lekkernijen,  koffie/thee/  frisdrank  en  fruit  in  

9

de  zaal,  toegang  zwembad  en  sauna).    Twee  avonden  zijn  vrij  te  besteden,  dan  kun  je  bijvoorbeeld  met  de  groep  op  het  strand  een  hapje  eten.    

Het  totale  prijskaartje  met  uitkering  of  minimumloon:  €568,10  Het  totale  prijskaartje  voor  overigen:  €806,10  Overnachting  met  ontbijt  is  niet  inbegrepen  en  dien  je  zelf  te  organiseren.  Hotel  Blooming  biedt  desgewenst  kamers  van  eenvoudig  tot  uiterst  luxueus,  allemaal  met  prachtig  uitzicht.  Zie  www.blooming-­‐hotels.com      Meld  je  aan  door  een  mailtje  te  sturen  naar  crejazie@gmail.com    

Nascholing  voor  Creationcoaches   Een  (voor  je  accreditatie)  verplichte  dag  om  met  collega’s  ervaringen  uit  te  wisselen  en  te  brainstormen  over  alles  wat  je  bezighoudt  omtrent  ‘leven  vanuit  je  goddelijke  essentie’.    Data:  9  mei  of  17  oktober,  van  9  –  18  uur.  Geef  je  op  tijd  op,  want  vol  =  vol!  Als  er  iets  verandert  in  jouw  gegevens  zoals  die  op  onze  website  staan,  wil  je  dat  dan  aan  ons  doorgeven?        

Workshops  komend  najaar   Eind  september  start  weer  een  nieuwe  reeks  van  drie  workshops  in  Conferentiecentrum  Samaya  te  Werkhoven.    We  werken  met  kleine  groepen,  waarbij  jouw  individuele  thematiek    en  groei  anderen  inspireert  en  vice  versa.  Ben  je  toe  aan  een  nieuwe  impuls  in  je  (spirituele)  leven,  geef  je  dan  op.  Voor  data,  inhoud  en  andere  details:  zie  onze  website  www.the-­‐creation.nl        We  hopen  dat  je  weer  hebt  genoten  van  deze  nieuwsbrief  en  dat  deze  jou  kan  stimuleren  tot  vele  hoogtepunten  in  je  leven.      Tot  slot:  We  zijn  blij  met  nieuwe  ambassadeurs  van  de  Liefde,  die  de  nieuwsbrief  doorsturen  naar  anderen  en  hen  attenderen  op  ons  werk.  Doe  je  mee?      Hartelijke  groet,    Albert  Jansen  en  Rinske  Zielstra  Medische  praktijk  Con  Amore  te  Bergen  NH