Klinker, dec 2015

Klinkereen uitgave van Prinsenstichting • jaargang 19 • december 2015

En ook... Gentle teaching in Polen • De dag van Wouter Laan • Special Forces

De DriehoekHoe werkt het in de praktijk?Interview met Christiaan Wegert, Annemarie Jonker en Martijn Marskamp

2 3Klinker 2015/2Klinker 2015/2

7

Het leven is mooi‘Hoe mooi kan het leven zijn Het is maar hoe je kijktHet is maar wat je droomtHoe mooi is jouw werkelijkheid Jij bent net zo rijkZo rijk als je je voelt’

Een klein stukje tekst uit de nieuwste hit van Marco Borsato. Een prachttekst, vind ik overigens. Want luisterend naar dit liedje, of kijkend naar de clip die erbij hoort, realiseer ik me altijd weer even hoe bijzonder het leven is. En dat leven leef je nu, dus doe er iets mee! Geniet van bijzondere momenten en koester herinneringen.

Hoe kan je alle onderwerpen die deze keer in Klinker staan beter benaderen? Er gebeurt zo veel, kleine en grote dingen. Iedere keer weer kunnen we een Klinker met gemak vullen. Men maakt genoeg mee, er zijn leuke activiteiten, inspirerende mensen, veranderingen, interessante verhalen en prachtige ervaringen.

Voor mij is het maken van Klinker een verrijking. Je hoort, leest en ziet zo veel! Van onze cliënten, collega’s, ouders en vrijwilligers. Verhalen met een lach of met een traan, maar in ieder geval allemaal uit het hart! En dat blijft niet ongemerkt, want steeds meer mensen vinden het ontzettend leuk om mee te werken aan Klinker. Zo hebben we deze keer de redactie aardig weten te versterken.

Lijkt het jou ook leuk om deel te nemen aan de redactie? Kan je misschien foto’s maken tijdens activiteiten of interviews? Of zet je graag jouw ervaringen op papier? Stuur dan een mail naar [email protected] en wie weet nodigen we jou uit voor de volgende bijeenkomst van de redactie.

ColofonDe uitgave van Klinker wordt mede mogelijk gemaakt door een financiële bijdrage van de Ouder-/Familievereniging. Klinker verschijnt vier keer per jaar in een oplage van 2200 exemplaren en wordt verstuurd naar ouders/vertegenwoordigers van cliënten, medewerkers, gepensioneerde medewerkers, vrijwilligers en externe relaties.

Prinsenstichting biedt een breed pakket van zorg en diensten aan meer dan 800 mensen met een verstandelijke beperking in de regio Zaanstreek/Waterland. Naast uiteen- lopende vormen van wonen biedt de stichting onder meer aangepast werk, weekenden vakantieopvang, thuiszorg en vrijetijdsbesteding. Ook kunnen cliënten voor poli-klinische advisering, onderzoek en behandeling bij de stichting terecht.Prinsenstichting maakt deel uit van Stichting De Opbouw in Utrecht.

RedactieadresPrinsenstichtingPostbus 123, 1440 AC PurmerendTelefoon: 0299 459 322E-mail: [email protected]

RedactieLiselotte de Bruijn, eindredacteurJoyce VeroudenSanna TijsenConnie JongbloedAnneke KeijzerSandra VeenkerRineke TimmerMarianne Bommels

RedactiesecretariaatJoyce Verouden

Coördinatie, vormgeving en productie DropOuts Amsterdam

Inleverdatum kopijJaargang 21 | nummer 129 januari 2016

00

00

00

Liselotte de Bruijn

Jaargang 20 | Nummer 2 | December 2015

346

8101112

Redactioneel Het leven is mooi

Kort nieuwsWat is er gebeurd?

Ineke vertelt...Van onze de directeur

Onvrijwillige zorgColumn

De DriehoekHoe werkt het in de praktijk?

Hart voor de zaak, passie voor de cliënt Wilhelm Hoogendoorn

Vrijwilliger aan het woordIna Kleine Rammelkamp

ActiviteitenoverzichtWat is er te doen?

14

22

16

23

18

24

1920

De dag van...Wouter Laan

Wat kunnen we samen doen?Michel Heurter vertelt

Van jou wil ik lerenGentle teaching in Polen

Veilig, gezond, energiek werkenFijn voor medewerkers en cliënt

Stichting tot Steun PrinsenstichtingDe SSP is er niet voor niets!

Geweldig om het verschil te maken Roelien Aardema over haar deelname in jeugdteams

PuzzelKan jij hem maken?

Special ForcesRon Rijser vertelt

10

8

14

12

12

2420

426 Wereldconferentie CdLS

Logboek van Sylvia Huisman

28293031323536

Landelijk syposium ZodiakTerugblik op een succesvolle dag

Wij zijn goed en worden nog beter! Bart van Doornik vertelt

Ze wil vertellen!Moeilijk verstaanbaar gedrag

Ouder-/Familie Vereniginggaat over in Cliëntenraad

AfscheidRust in vrede

VertrouwenspersonenWie zijn ze?

Kalender en kerkdienstenWat, waar, wanneer?

Inhoud


Motomed voor cliënten Klaver 6

Cliënten van Klaver 6 ontvingen afgelopen weekend een gloednieuwe motomed. Dit apparaat kon mede dankzij de bijdrage van Stichting Steun Prinsen-stichting en de familie van de cliënten van Klaver 6 aangeschaft worden. De motomed is elektrische bewegings- trainer die de armen beenfunctie op peil houdt en heeft verschillende functies waardoor de motomed voor iedereen toegankelijk is, zowel voor de lopende cliënten als voor de cliënten in een rolstoel. “We zijn er ontzettend blij mee”, aldus het team van Klaver 6. “We hebben nu de mogelijkheid om ook bij minder mooi weer met de cliënten in beweging te zijn. SSP en familie, ontzettend bedankt voor jullie bijdrage!”

Kort nieuws

Meedoen aan een mini-onderneming

Melissa en Mischa, twee studenten van het Clusiuscollege uit Alkmaar, bezorgden onlangs cliënten van activiteitencentrum Rudolf Garrelsstraat een leuke ochtend. De opdracht van de studenten was het opstarten van een mini-onderneming.

De studenten hadden gekozen voor het product zeepkettingen. De cliënten werden ingezet voor de productie en mochten zeepkettingen rijgen. Melissa en Mischa hadden ervoor gezorgd dat alles wat je daar voor nodig had aanwezig was. Tevens zorgden zij zelf voor de begeleiding. Dit deden ze zichtbaar met veel plezier waardoor er ook leuke contacten ontstonden. Iedereen was reuze enthousiast!

Wouter Laan brengt boek uit!

Wouter Laan, cliënt van Prinsenstichting, heeft een boek geschreven met de titel Mijn spirituele reis.

Het verhaal gaat over zijn zoektocht naar het geloof, soms gepaard met treurnis maar ook met hoop en glorie. Het is een heftig, maar mooi boek om te lezen. Acht jaar geleden ontstond het idee bij Wouter om zijn levensverhaal op papier te zetten. Dit jaar heeft hij zijn verhaal kunnen afronden en afgelopen juli lag het boek in papieren versie bij hem op de mat.

Interesse in het levensverhaal van Wouter? Het boek is te bestellen bij www.boekenbestellen.nl en kost € 25,95.

Prinsenstichting in kerstsfeer

Traditiegetrouw organiseert Prinsenstichting ook dit jaar een kerstmarkt met alles erop en eraan. Op woensdag 16 december tussen 10.00 uur en 20.00 uur is iedereen van harte welkom bij de Groene Hoek, locatie Kadijkerkoog, direct na de ingang aan de Flevostraat.

Naast het proeven van de kerstsfeer zijn er tijdens deze gezellige dag vele zelfgemaakte producten te koop, waaronder prachtige kerststukken, pinda- en bladslingers, kaarsen, servetten, weefproducten, hazelnoten en nog veel meer. Ook kun je zakken openhaardhout kopen voor slechts € 3,50 en zelfs drie zakken voor maar € 10,00. Alle producten zijn gemaakt door cliënten van Prinsenstichting op verschillende dagbestedingslocaties. Zij hebben hard gewerkt om de Kerst voor jou onvergetelijk te maken!

Ben jij op zoek naar een leuk kerstcadeau of mooie versiering voor de komende kerstperiode? Ga dan zeker langs bij deze gezellige kerstmarkt!

Bedankt Erkamp Reclame B.V.!

Je komt hem regelmatig tegen in Purmerend, de huifkar van Prinsen-stichting. Onze cliënten vinden het heerlijk om er een ritje in te maken en te genieten van de buitenlucht. Tegenwoordig rijdt de huifkar rond met de tekst ‘Doe mee! Word vrijwilliger’. Deze belettering is uitgevoerd door Erkamp Reclame B.V. Erkamp draagt Prinsenstichting een warm hart toe en heeft dit kosteloos voor ons verzorgd, waarvoor nogmaals dank! Vrijwilligers zijn voor Prinsenstichting en haar cliënten van onbetaalbare waarde. Wil jij iets doen voor je medemens? En heb jij affiniteit met mensen met een verstandelijke beperking? Kom dan onze ploeg vrijwilligers versterken! Mail naar [email protected] of bel met 0299 459 368.

Prinsenstichting organiseert Dementietafel

Op donderdag 19 november organiseerde Prinsenstichting samen met Cordaan en Stichting de Hartekamp de eerste van drie Dementietafels in Dagcentrum de Beemster in Amsterdam. De opkomst was groot. De bijeenkomsten zijn bedoeld voor zowel familieleden als mantelzorgers als professionele hulpverleners van mensen met een verstandelijke beperking die dementie hebben of eerste signalen vertonen. De Dementietafel stelt je in de gelegenheid om ervaringen en kennis uit te wisselen over de zorg en ondersteuning. Dit in een ontspannen en open sfeer.

De Dementietafel bestaat uit een drietal avonden. Elke avond heeft een eigen thema. Inmiddels is de eerste avond geweest, maar je bent van harte uitgenodigd om de andere avonden bij te wonen. Deze staan gepland op donderdag 21 januari 2016 bij Stichting de Hartekamp in Haarlem (over de gevolgen van dementie) en op donderdag 17 maart 2016 bij Prinsenstichting in Purmerend (over wat een verwant kan betekenen voor iemand met dementie).

AanmeldenVanwege een beperkt aantal plaatsen is het noodzakelijk om je aan te melden. Dit kan via [email protected]. Voor meer informatie kun je terecht bij Louise Warning, 06 302 807 88, of Onno van Assema, 06 238 588 35.

Danone Nutricia bedankt!

Mede dankzij Danone Nutricia hebben meer dan honderd cliënten onlangs een fantastisch uitje gehad naar SAIL 2015. Medewerkers van Danone Nutricia Schiphol hadden geld ingezameld met een power boat challenge die zij tijdens een teambuildingdag hielden en besloten dit bedrag te doneren aan een goed doel in de directe omgeving met een duidelijke connectie naar hun producten en gebruikers. Tijdens het SAIL-uitje overhandigde manager facilities Renske Goezinne van Danone Nutricia samen met de voorzitter van Businessclub Schiphol Sipke Feenstra een cheque van maar liefst € 3000,- aan Ineke Huibregtsen, directeur van Prinsenstichting. Dankzij dit bedrag konden de cliënten genieten van het uitje. Nogmaals heel hartelijk dank hiervoor!


Ineke Huibregtsendirecteur Prinsenstichting

Ineke vertelt...

In 2015 leren we heel veel over wat het betekent om te werken in de ‘driehoek’ en zelforganiserend te zijn.

De teams van de woningen, dagbesteding en ondersteunende diensten doen ervaring op. Die ervaringen helpen om te verbeteren, om nieuwe plannen te maken en de juiste scholing te organiseren. Het ene team is al heel ver met RoC (Regie om de Cliënt), het andere met ‘poen’ of ‘personeel’. Het mooie is dat alle teams zich ontwikkelen. Het geeft niet dat nog niet alles goed gaat. Het belangrijkste is dat je met je team wel in gesprek bent en stapjes zet.

Rondje teamsIk maak een rondje langs de teams en stel aan iedereen de vraag: hoe ver ben je, waar ben je trots op en waar heb je nog hulp bij nodig? En iedere keer word ik verrast. Er zijn altijd weer mooie voorbeelden:• van hoe medewerkers samen met cliënten en ouders in

gesprek zijn; • van een team dat nu inzicht heeft in hoeveel er

beschikbaar is voor personele kosten en daardoor tot heel creatieve oplossingen komt in het rooster. Dat komt ten goede aan cliënten en het werkplezier;

• van een team dat zelf keuzes maakt over ‘pand’ en daarbij alleen nog op de achtergrond steun van het Facilitair Bedrijf nodig heeft.

Ik hoor ook dat de steun van de teamcoach en scholing nodig is. Het is niet altijd eenvoudig, vooral niet als je jarenlang gewend bent dat dingen voor je besloten werden en als de samenwerking in je team nog niet goed loopt. Ook hoor ik dat de samenwerking met de ondersteunende diensten nog niet altijd goed loopt. Dat is ook logisch: pas in 2016 hebben teams de kennis, het geld en de informatie die nodig zijn om bijvoorbeeld zelf keuzes te maken over de

Ontwikkelen, ervaren en aanpassen

schoonmaak. Dat betekent dat er nu nogal eens verwarring ontstaat in een team dat, heel vooruitstrevend, zelf een besluit wil nemen over bijvoorbeeld Facilitair of ICT. Dat is vervelend, maar we leren er ook van! Op 1 januari weten alle teams welke budgetten ze hebben en welke besluiten ze zelf mogen nemen.

De kern blijft de zorg voor de cliëntVeel tijd gaat zitten in het voorbereiden op de zelforganisatie. Maar zelforganisatie is niet het doel. Het doel is wel het vormgeven van de zorg in de driehoek! Ik hoor geluiden dat teams veel tijd kwijt zijn aan de trainingen en het werk dat daarvoor gedaan moet worden. Sommigen zeggen ook dat dat ten koste gaat van de cliënt. Dat is niet de bedoeling! En het is ook niet nodig: er is tijd en geld ingeruimd voor alle teams. Het is mogelijk om extra uren in te roosteren zodat je een keer extra kan overleggen met je collega’s of om een ouderavond voor te bereiden. Maak daar gebruik van! Concentreer je in je dienst op je cliënten. Overleg hierover met je teamcoach en je manager.

Doe meeDe zorg voor de cliënt wordt beter als cliënt, ouder en medewerker daar ieder op eigen wijze aan kan bijdragen. De organisatie wordt beter als alle medewerkers daaraan kunnen bijdragen. Daarom vind ik het belangrijk dat iedereen zich vrij voelt om met goede ideeën te komen (Kippy!), maar ook dat als dingen niet goed gaan, dat gemeld wordt bij een ondersteunende dienst, je teamcoach, manager en bij mij. Wil je ook laten zien hoe het in jouw team gaat? Maak een afspraak bij het directiesecretariaat, dan kom ik ook bij jouw team langs.

Column

Dat wij collega’s hebben die hier al kanjers in zijn, mag ook weleens gezegd worden! Die van Kwadijkerpark 12 bijvoorbeeld. Bij één van hun cliënten werden al jarenlang vergaande vrijheidsbeperkingen toegepast. De inspecteur zat hen en het management regelmatig op de huid dat dit anders moest. En dat is gelukt!

De begeleiders kennen haar inmiddels door en door en weten wat belangrijk voor haar is. Zo kunnen ze escalaties bij haar voorkomen. Op een ‘gentle’ manier wordt zij door de dag geloodst, zonder dat daar nog een enkele vrijheidsbeperking aan te pas komt!

Een opsteker voor iedereen!

Bovenstaande komt uit de zogeheten “Oepsjeskalender”, een weekkalender met oneliners over onvrijwillige zorg, die in 2013 gemaakt is door de begeleiders van Westerkoogweg.

De afspraken die we maken over de begeleiding van cliënten worden opgenomen in het cliëntplan. Vaak zijn de ouders/vertegenwoordigers onze gesprekspartners hierin.Hoe kom jij te weten hoe je cliënt hierover denkt? En hoe je cliënt de zorg en ondersteuning ervaart? En wat hij of zij eigenlijk wil? ‘Dit vind ik ervan!’ is een hulpmiddel om hierachter te komen. Hiermee kun je de ervaringen van je cliënt en zijn of haar ouder of vertegenwoordiger achterhalen. Het helpt jou als begeleider om een onderzoekende dialoog aan te gaan binnen de driehoek.

De wet BOPZ gaat over vrijheidsbeperkingen. Hiervoor is een nieuwe wet in de maak: wet Zorg en Dwang. Die spreekt niet over vrijheidsbeperkingen, maar over onvrijwillige zorg.Onvrijwillige zorg mag niet zomaar worden verleend. Daar moeten belangrijke argumenten voor zijn! De wet is nog niet klaar en gaat voorlopig nog niet in. Dat geeft ons mooi de gelegenheid om ons verder te scholen in methodes zoals ‘Dit vind ik ervan!’.

Rineke TimmerM/M-coördinator

Rineke schrijft over vrijheidsbeperkingen en onvrijwillige zorg.

Weleens van een eenzijdige afspraak gehoord? Nou, ik ken er genoeg!


beeld gemaakt van een driehoofdige man uit de film Spy Kids. Anna, die hier werkt als begeleider, heeft twee mooie grote schilderijen gemaakt van Mario en Luigi, die hangen boven mijn bank in het zitkamergedeelte.”

Annemarie: “Daar ben ik heel blij mee, dat er op die manier aangesloten wordt bij Christiaans belevingswereld.”

Christiaan: “Met Bob, mijn mentor, en Patrick van de dagbesteding doe ik vaak activiteiten, zoals de ballenbak en het springkussen. Bob noemt dat tegenwoordig

een vakantie voor mij, maar ik geloof dat niet, want vakantie is voor mij dat je naar een ander land gaat en dat je vrij bent van je werk. Ik heb werk waarmee ik geld kan verdienen. Ik heb laatst tien cent opslag gekregen.”

Annemarie: “Dat is ook een mooi voorbeeld. Ik had voorgesteld: geef hem een taak en geef hem ook iedere week loon. Dat stimuleert hem. Hij krijgt nu € 1,30 per week. Dat is belangrijk voor hem. Het team stelt Christiaan nu echt centraal.”

Dankzij de inzet van mensen als Annemarie en de andere ouders die met Prinsenstichting meedenken, kan de organisatie nu nog betere zorg bieden. De begeleidende teams hebben in de afgelopen jaren veel geleerd, maar uiteraard staan ze nog steeds open voor adviezen en tips. Prinsenstichting zoekt altijd naar mogelijkheden voor verbetering. “Als we op deze weg doorgaan zullen we in de toekomst zien dat cliënten nog meer krijgen waar ze recht op hebben”, aldus Martijn.

Christiaan, Annemarie en Martijn vormen inmiddels een ideale driehoek, waarin ouder en begeleider met elkaar communiceren als gelijkwaardige samenwerkingspartners en waarin het belang de cliënt voorop staat. Dat is het doel voor alle cliënten van Prinsenstichting.

als ouders echt een platform gekregen. Ik word nu opgebeld door Christaans mentor Bob, die zegt dan: ‘Annemarie, ik weet het even niet meer met Christiaan, denk even mee.’ Daar komen we dan meestal vrij snel uit.

“De communicatie is ook verbeterd. Het kwam vroeger voor dat Christiaan agressie-aanvallen had en er zelfs fixaties toegepast werden, en dat wij daar dan pas een aantal dagen later over hoorden. Of we kwamen op bezoek en Christiaan vertelde ons wat voor ellendigs er allemaal gebeurd was. Dan klom ik weer in de telefoon. Het lastige is: als ouder heb je emoties. Je wil niet dat je kind zoiets overkomt. Ik heb gevochten voor het belang van Christiaan. De eerste anderhalf jaar kwamen we ongeveer iedere maand bij elkaar. Dat waren bijeenkomsten waar de emoties hoog opliepen. Nu komen we nog maar één keer per jaar bij elkaar.

“Er is dus heel veel verbeterd. Het team is veel beter ingespeeld op wat Christiaan nodig heeft en weet ook veel beter wat autisme is. Ik hoor vaak van medewerkers dat hun ogen door ons ouders geopend zijn. Het heeft zin gehad.”

Hoe ver is Prinsenstichting nu met werken vanuit de driehoek?Martijn: “Ik denk dat we nog aan het

begin staan. Het is vanuit de organisatie echt een ommezwaai. Het kost tijd om zo’n verandering door te voeren, maar we zijn zeker op de goede weg. Christiaan is een mooi voorbeeld. Hij merkt heel goed dat we nu veel meer ontspannen met elkaar omgaan.”

Annemarie: “Een mooi voorbeeld vind ik de barbecue die afgelopen zomer georganiseerd is vanuit een ouderinitiatief. Het was een enorm succes: er is geen enkel exces geweest. Het was fantastisch. Dat ‘out of the box’ denken, dat gebeurt steeds meer.”

Hoe gaat het nu met wonen bij Prinsenstichting, Christiaan?Christiaan: “Ik vraag mijn begeleiders weleens of ze mij willen voorlezen uit een Donald Duck-stripboek. Ik kan zelf niet lezen, omdat ik niet goed weet wat lezen is. Ik weet wel dat het met letters te maken heeft.

“Ik hou van gamen. Ik heb ook tekeningen gemaakt van Mario en Luigi. Er hangen veel tekeningen aan de muur van mijn slaapkamer. Ik heb ook een

‘Ik ben blij dat er wordt aangesloten bij C hrist iaans belevingswereld’

De Driehoek

Annemarie Jonker zag nog veel ruimte voor verbetering, toen ze met haar zoon Christiaan tweeëneenhalf jaar geleden bij Prinsenstichting kwam. Christiaan was toen negentien. Hij heeft autisme en daarmee konden niet alle medewerkers even goed omgaan. Annemarie is zelf autismespecialist en heeft docenten opgeleid in het speciaal onderwijs. Maar met advies vanuit haar expertise kon ze toen nog niet goed bij het begeleidend team terecht. Ze heeft hard gewerkt om daar verandering in te brengen.

Mede dankzij Annemarie is er veel verbetering geweest binnen de organisatie. Inmiddels vormen zij, Christaan en zijn begeleider Martijn Marskamp een mooi voorbeeld van de kracht van de driehoek. We bespraken met hen hoe Prinsenstichting de afgelopen jaren gegroeid is.

Wat betekent werken vanuit de Driehoek voor jullie?Martijn: “Dat we de ouders bij de dagelijkse gang van zaken betrekken waar het kan. Dat kan je heel breed trekken. Het kan gaan om nieuwe spijkerbroeken voor je kind, bijvoorbeeld, maar je kunt je ook samen afvragen: welke vaardigheden kan iemand aanleren, welke problemen kunnen we oplossen. Samen komen we tot een plan. Dat is niet altijd zo geweest. Vroeger was de houding van veel ouders: ik breng mijn kind naar een instelling en die neemt alles over. De instelling vond dan ook: wij zijn de specialisten, wij weten wat het beste is. Zo gaat het gelukkig al lang niet meer. Ouders kennen hun kind zelf het beste. En daarom willen we nu ook dat ouders echt betrokken zijn. We laten ook zien dat veel dingen die een

kind thuis nooit ervaren heeft hier op de groep wel mogelijk zijn. Ik ga bijvoorbeeld vaak fietsen met mijn cliënten. Als een cliënt dat thuis nooit heeft gedaan, kan ik aan ouders vertellen: hij vindt fietsen leuk, misschien kunnen jullie dat thuis ook eens proberen.”

Annemarie: “Ik kan me daar heel goed in vinden. Ik heb ook de overgang meegemaakt. In het begin voelde ik me niet voldoende betrokken als ouder.

“Christiaan is nu tweeëneenhalf jaar uit huis. Dat was een heel zware stap voor ons allemaal. We moesten ons kind loslaten. Dat ging niet goed, omdat we niet tevreden waren over hoe het hier ging. Mijn achtergrond als autismespecialist heeft daar ook mee te maken: ik stelde hoge eisen aan de organisatie. Ik heb daarom een grotere rol opgeëist.

“Ik vind dat ouders eigenlijk het meest deskundig zijn, zeker bij binnenkomst, want ouders kennen hun kind het beste. Ik heb Christiaan negentien jaar thuis gehad. Het zijn negentien loeizware jaren geweest, waarin ik heel veel ervaring heb opgedaan. Die ervaring wilde ik delen met Prinsenstichting. In de beginperiode vond ik dat er niet goed naar mij werd geluisterd en kreeg ik de indruk dat men het allemaal liever zelf wilde ondervinden. Dat was heel frustrerend.

“In de beginperiode zag ik ook dat er nog heel veel te leren was op het gebied van autisme. Christiaan werd opgesloten

Gelijkwaardige samenwerkingspartners Het werken vanuit de driehoek cliënt-ouder-begeleider krijgt steeds meer vorm bij Prinsenstichting. Steeds meer mensen ervaren de voordelen van samen werken aan de beste zorg. Er is echter wel behoorlijke inspanning nodig om zo ver te komen.

‘Er is heel veel inzet gekomen uit het team’

met een wc op zijn kamer en afgeplakte ramen. Ik zag dat dat voortkwam uit handelingsverlegenheid: ze wisten nog niet goed hoe ze met hem om moesten gaan. Daarom is er ook vanuit het Centrum voor Consultatie en Expertise een CCE-traject ingezet.

“Het begeleidingsteam is opnieuw opgeleid, met een heel positief resultaat.

Er is ontzettend veel inzet gekomen vanuit het multidisciplinaire team, bestaande uit de GZ-psycholoog, de manager, teamleider, mentor en de arts. Er was veel aandacht voor Christiaans situatie. Mijn man en ik werden overal bij betrokken, bijna als gelijkwaardig teamlid, dus echt vanuit de driehoek.”

Is het voor sommige ouders een uitdaging om met die verantwoordelijkheid om te gaan?Martijn: “Ja. Als ouder ben je inderdaad altijd deskundige, maar er zijn ouders die liever hebben dat de organisatie meer regelt. Waar het kan proberen we ze erbij te betrekken, maar de mate van betrokkenheid hangt natuurlijk ook af van de ouders. In het geval van Christiaan hebben zijn ouders echt zelf de verantwoordelijkheid genomen.”

Annemarie: “Daar hebben we wel voor moeten vechten.”

Wat zijn de grootste verschillen tussen de situatie nu en vroeger?Annemarie: “In het begin was het team leidend. Zij namen beslissingen en die werden medegedeeld aan de ouders. Wij voelden ons niet als gelijkwaardig gezien. Maar door het CCE-traject hebben wij

Interview met Christiaan Wegert, Annemarie Jonker en Martijn Marskamp

De kracht van de driekhoek. Van links naar rechts: Martijn, Christiaan en Annemarie.


Hart voor de zaak, passie voor de cliënt

In deze rubriek ondervragen we een medewerker van Prinsenstichting. Deze keer de 61-jarige cliëntbegeleider Wilhelm Hoogendoorn, werkzaam op Molenwerf, individuele begeleiding cluster 54. Wat maakt dat hij iedere dag met zoveel plezier naar zijn werk gaat?

Wilhelm, hoe ben jij eigenlijk bij Prinsenstichting terecht gekomen?“Ik ben van oorsprong veehouder. Samen met mijn broer had ik een veehoudersbedrijf in Uitdam. Koeien en schapen, je kent het wel. Altijd lekker buiten. Mijn vrouw en ik hadden in die tijd een pleegkind en ook in de weekenden fungeerden we regelmatig als opvang. Dat voelde goed. Langzamerhand kwam ik erachter dat mijn passie meer in die richting lag, in het werken met mensen. Ik heb in 1990, toen ik 36 was, mijn deel van het bedrijf verkocht aan mijn broer en ben de parttime opleiding MBO Inrichtingswerk gaan volgen.

“Het eerste jaar heb ik stagegelopen bij een centrum voor verslaafden in Amsterdam. Daarna ben ik bij een jeugdhuis van het Leger des Heils terechtgekomen waar een aantal zeer moeilijk lerende jongeren woonde. Een heel leuke doelgroep, ik heb er veel geleerd. Ik werkte er 32 uur per week in ploegen-dienst, had mijn gezin en ging daarnaast naar school. Ik kan je vertellen dat het best pittige tijden waren. Ik was blij toen ik uiteindelijk mijn diploma op zak had. In 1994 zag ik een leuke vacature op locatie Kadijkerkoog in de krant staan en heb ik daarop gesolliciteerd. Inmiddels werk ik er alweer 21 jaar.”

Hoe is jouw carrière bij Prinsenstichting sindsdien verlopen?“Ik ben begonnen met het opstarten van de tuinploeg. Geweldig! Er was helemaal niets dus er moest van alles aangeschaft worden. Ik ben samen met Ab Stroet naar Groenhart gegaan en daar hebben we flink ingeslagen. Harken, schoppen, kruiwagens, je kunt het zo gek niet bedenken. Ik werkte met tien cliënten, hoog niveau, en dat ging prima. Zeven jaar later is collega Bert Kossen erbij gekomen. Het was een hele leuke tijd. Maar ja, op een gegeven moment begon het toch weer een beetje te kriebelen, ik was toe aan een nieuwe uitdaging.

“Zo ben ik in 2005 begonnen met één dag begeleiding individueel en al snel kon ik dat uitbreiden naar vier dagen. Destijds had ik vijftien collega’s die hetzelfde soort werk deden, inmiddels zijn het er nog maar vijf. Ik ben een positief denkend mens, maar ik maak me daar echt zorgen om want deze groep cliënten valt tussen wal en schip als zij dit soort begeleiding niet meer kan krijgen. Het deelnemen in een groep zou zoveel prikkels geven, dat is mijns inziens niet haalbaar. Het werk vind ik fantastisch en ik heb een fijne groep collega’s om me heen.

We geven elkaar feedback op bepaalde situaties en accepteren dat ook van elkaar. Want tenslotte gaat het maar om één ding, het welzijn van de cliënt. Hoe zorg ik ervoor dat deze zich veilig en geliefd voelt en daardoor de dag prettig en in een bekende omgeving kan doorbrengen. En als een situatie toch escaleert praten we er met elkaar over hoe je bepaalde zaken anders had kunnen aanpakken. Je houdt elkaar constant een spiegel voor. Die saamhorigheid vind ik heel erg belangrijk en prettig!”

Zo te horen heb je het prima naar je zin bij Prinsenstichting?“Zeker, ik mag met leuke cliënten werken, hoor. Ik ben onder andere individueel begeleider van Martijn en elke ochtend haal ik hem bij zijn woning op. We gaan dan eerst even naar Molenwerf om te acclimatiseren, dan lekker fietsen, vervolgens koffiedrinken en daarna brengen we de post rond. Ik kan zo genieten als ik zie dat Martijn lekker in zijn vel zit. Als ik bijvoorbeeld merk dat Martijn over iets zit na te denken en daar verstrikt in raakt gooi ik soms de postkar om zodat Martijn in verwarring raakt en daardoor uit die verstriktheid komt. Dat ik daar dus allerlei trucjes voor moet uithalen, vind ik een uitdaging.

“Nee, geen dag is hetzelfde. En dat maakt dit werk ook zo mooi! Ik ben een gezegend mens!”

Joyce Verouden

‘Geen dag is hetzelfde, dat maakt dit werk zo mooi’“Ik vind het heerlijk om te handwerken, zoals breien, naaien, vilten, 3D-schilderijen maken en ik hou ontzettend van reizen. Ik heb al heel wat van de wereld gezien en ben onder andere geweest in Israël, Polen, Peru, Amerika en IJsland. En ik bereid me al weer voor op mijn volgende reis. Binnenkort ga ik een rondreis door Zuid-Afrika maken.”

Op de vraag waarom Ina heeft gekozen voor vrijwilligerswerk heeft zij een duidelijk antwoord: “Het geeft me veel voldoening. Vooral in de beginperiode heb ik een heleboel geleerd. Van de cliënten en van de begeleiding. Ik vind het erg mooi dat Prinsenstichting ook cursussen geeft over allerlei zaken. Dat geeft inzicht in de doelgroep waar je mee werkt. Dat heeft me erg geholpen. Want ik had geen ervaring in het werken met mensen met een verstandelijke beperking. Van de begeleiding zie ik ook veel, hoe pakken zij dingen aan, hoe maken zij dingen bespreekbaar, noem maar op. Eén van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd van cliënten is ‘eenvoudig denken’. Dat klinkt raar, maar wij maken heel veel zaken zelf ingewikkeld. De deelnemers met wie ik werk, zijn eerlijk en duidelijk. Maak het niet moeilijker dan het is. Geniet van simpele, kleine dingen. Ik vind dat echt een verrijking. Het werken bij ‘De Knoop’ is voor mij echt leerzaam en waardevol!”

Marianne Bommels

Vrijwilliger aan het woord

Ina Kleine Rammelkamp is vrijwilliger bij activiteitencentrum Abel Tasmanplein. Iedere donderdagochtend helpt zij bij de textielgroep. Klinker ging met haar in gesprek.

“Greetje Blokker is een van de begeleiders van AC Abel Tasmanplein en werkt op de textielgroep”, vertelt Ina. “AC Abel Tasmanplein staat bij velen ook bekend als ‘De Knoop’. Greetje is erg creatief en heeft ontzettend leuke ideeën voor het maken van producten. Maar de deelnemers hebben ook eigen inbreng. Van al die ideeën bij elkaar worden prachtige producten gemaakt. Er wordt van alles gemaakt met verschillend textiel; producten worden gebreid, geborduurd, gevilt, er wordt gewerkt met kralen en stof. De deelnemers hebben allemaal een eigen taak en zijn daar druk mee bezig. Ik help ze daarbij graag.”

De meeste producten die bij het Abel Tasmanplein worden gemaakt, worden verkocht bij bijvoorbeeld Fred’s of de voorjaars- of kerstmarkt bij de Groene Hoek. Ook krijgt het activiteitencentrum opdrachten binnen. Een mooi voorbeeld daarvan is het maken van boxkleden.

“Ik was altijd coupeuse”, vertelt Ina. “Helaas ging het atelier waar ik werkte failliet. Ik was toen een jaar of 60. Mijn leeftijd speelde uiteraard een rol in het

vinden van ander werk in dezelfde branche, maar tegelijkertijd speelde ook het feit dat de hele confectie-industrie in Nederland aan het verdwijnen was. Het was voor mij dus zeer lastig om ergens anders in hetzelfde vak aan het werk te komen. Daarom ben ik als vrijwilliger aan de gang gegaan. Dan kan ik nog steeds het werk doen dat ik zo ontzettend leuk vind.”

Inmiddels is Ina alweer vijf jaar vrijwilliger bij het Abel Tasmanplein. Ook gaat zij samen met een cliënt van Prinsenstichting eens per maand op zondag naar de kerk. “Ook dat vind ik erg leuk om te doen. Even samen op pad. Ik weet wel dat de preek lastig te begrijpen is voor hem, maar hij geniet zo ontzettend van het kerkbezoek. En daar geniet ik ook van, want daar gaat het tenslotte om!”

Ina is een zeer actieve vrijwilliger. Niet alleen bij Prinsenstichting, maar ook bij het Jaap van Praaghuis, de Tien Gemeenten en Nova Where doet zij vrijwilligerswerk. Allerlei verschillende werkzaamheden met verschillende doelgroepen. Al dat vrijwilligers-werk neemt al gauw zo’n 20 uur per week in beslag en toch heeft Ina nog tijd voor andere bezigheden.

‘Maak het niet moeilijker dan het is’

Wilhelm Hoogendoorn met de postkar op Molenwerf


Activiteitenoverzicht

Dagje uit naar Artis

Eind september bracht een aantal cliënten een bezoek aan Artis. Ditmaal waren er ook deelnemers van De Zorgcirkel bij. Het weer werkte niet helemaal mee maar dat mocht de pret niet drukken. Er werd een bezoek gebracht aan onder andere de apen, het aquarium, de leeuwen en ook het jonge girafje dat van de zomer was geboren werd uitvoerig bewonderd en gefotografeerd.

Beauty-middag

Afgelopen oktober kwamen de schoonheidsspecialistes weer langs bij locatie Dolomieten.

Zij geven de cliënten dan een heerlijke massage of een fijne schoonheidsbehandeling. Net wat de cliënt zelf wil. Ook dit keer werd er weer met volle teugen van genoten, niet alleen van de behandeling maar ook van de persoonlijke aandacht…

Naar de kinderboerderij

Eind juli heeft een aantal cliënten van locatie Westerkoogweg een bezoek gebracht aan de kinderboerderij in Zaandam. De bustocht naar de kinderboerderij was al een feest op zich. Eenmaal aangekomen bij de kinderboerderij kregen de cliënten een rondleiding van een medecliënt die bij de kinderboerderij werkzaam is. Er werden vragen gesteld, geiten en konijntjes geaaid, kortom, iedereen genoot!

Keihard trainen voor Zaanse Schansloop

Vanaf juli werd er door een aantal cliënten van locatie Westerkoogweg keihard getraind om mee te kunnen doen aan de Zaanse Schansloop die op 11 oktober werd gehouden. Dit onder begeleiding van cliëntbegeleider Lucy Albers. Maar liefst vijf kilometer werd er door deze kanjers gelopen! Wat een prestatie! Trots op hen!

Wandeling met Disney thema

Leerlingen van het Trias vmbo uit Krommenie hebben onlangs een leuke dag met als thema Disney georganiseerd voor cliënten van locatie Dolomieten. Gezamenlijk liepen zij een gezellige wandeltocht volgens een uitgezette Disney-route en vervolgens kregen de cliënten een heerlijke lunch geserveerd op uiteraard Disney-placemats…

Zwem-4-daagse

Eind september vond de afsluiting plaats van de zwem-4-daagse in zwembad ‘Zaangolf’ in Koog aan de Zaan. Gedurende vier weken hebben maar liefst 35 deelnemers van locaties Westerkoogweg en Dolomieten 20, 30 en zelfs 40 baantjes gezwommen. Had je gekozen voor 30 banen, dan moest je ook elke week 30 banen zwemmen. De burgemeester van de gemeente Zaanstad deelde de welverdiende medailles uit en werd bijgestaan door een prachtige zeemeermin…

BBQ Torenplein; lekker eten en verbinding zoeken

Op 28 augustus vond de jaarlijkse BBQ van locatie Torenplein plaats. Naast een uitgebreide BBQ was er ook gezellige muziek en zelfs een ballonnenman. Het doel van deze BBQ was, naast een gezellig samenzijn, elkaar beter te leren kennen en verbindingen te zoeken. Ouders, vrijwilligers, medewerkers en managers waren allemaal voor de BBQ uitgenodigd.

Videoclip festival

Eind oktober werd het videoclip-festival met als thema Halloween gehouden. Iedereen had zich flink uitgedost: er liepen heel wat heksen, spoken en andere griezels rond. Maar liefst tien videoclips waren er ingezonden en allemaal even mooi. Maar er kan er maar één de beste zijn en dat was de clip van Riccardo en Sabrina. Zij zongen het lied ‘Een avond met jou’ zo mooi in de clip, dat de jury unaniem besloot dat zij de winnaars waren.


De dag van...

20.00 uur Mijn boek!

22.30 uur

7.00 uur

Hallo!

8.00 uur

6. 11.00 uur: Vanochtend maken we leuke dingen voor in de kerst- boom. Vanmiddag gaan we kaarsen maken. Al deze dingen worden verkocht bij Fred’s Kadoshop in Purmerend. Dat is een leuke winkel. Ze verkopen er allerlei dingen die wij maken…

7. 16.00 uur: De dag zit erop, ik fiets weer terug naar huis...

8. 20.00 uur: Na het eten ga ik even lekker zitten. Trots kijk ik naar het boek dat ik zelf heb geschreven. Het heet Mijn Spirituele Reis. Acht jaar geleden ben ik begonnen met schrijven, pas in september dit jaar heb ik het afgemaakt. Acht jaar geleden was ik niet gelovig. Maar was wel op zoek naar iets… Ik ben veel gaan lezen over God. En voelde mij daar goed bij. Het helpt me in het leven. Je kan wel zeggen dat ik een blijer mens ben geworden. Als je mijn boek wil lezen, dan kan dat. Het is te bestellen op website: www.boekenbestellen.nl. Het boek kost € 25,95.

9. 22.30 uur: Zo, ik ga mijn bed maar eens opzoeken. Ik moet er morgen weer vroeg uit.

In deze rubriek volgen we één van onze cliënten bij de dagelijkse bezigheden. Deze keer is dat Wouter Laan.

8.45 uur + 16.00 uur 10.00 uur 11.00 uur

Wouter Laan1. Hallo! Ik ben Wouter Laan en ben 33 jaar. Ik woon sinds

2013 bij Prinsenstichting. Samen met vijf anderen woon ik in de wijk Weidevenne in Purmerend. Ik heb het Möbiussyndroom, wat inhoudt dat bepaalde gezichtsspieren niet werken waardoor ik onder andere mijn lippen niet op elkaar kan doen. Hierdoor kan ik bepaalde klanken niet maken, waardoor men mij soms moeilijk kan verstaan.

2. 7.00 uur: Ik sta op en ga me wassen. Daarna haal ik even een scheerapparaat over mijn gezicht. Vervolgens ga ik ontbijten.

3. 8.00 uur: Na het ontbijt ga ik nog even achter mijn computer zitten om te zien of er mailtjes zijn.

4. 8.45 uur: Ik ga naar mijn werk. Daarvoor fiets ik naar locatie Hoornblad. Het is ongeveer een kwartiertje fietsen.

5. 10.00 uur: Zo, nu eerst een kopje koffie….


Gentle Teaching in Polen

Vorig jaar augustus was er een groep Poolse collega’s op bezoek bij Prinsenstichting voor een vervolgcursus Gentle Teaching. Docent Floris van de Kamer was onder de indruk van hun grondhouding en inzichten. Deze zomer organiseerden zij een week aan zee voor een groep gezinnen met een verstandelijk gehandicapt kind. Eén van de thema’s van de week was Gentle Teaching. Omdat ik als vrijwilliger en bestuurslid van Stichting Samen Delen verschillende samenwerkingsprojecten met Nederlandse vrijwilligers voor hen heb georganiseerd in de afgelopen jaren, werd ik ook uitgenodigd voor deze week. Het werd een geweldige ervaring!

Stichting Luzie Ludziom (Mensen voor mensen) uit Chełmno bestaat uit een groep leerkrachten uit het speciaal onderwijs. Onder leiding van Darek Jach hebben zij een aantal projecten voor verstandelijk gehandicapten, waar zij zich vrijwillig voor inzetten. Thuisondersteuning is daar een belangrijk onderdeel van.

Aan deze vakantieweek namen veertien gezinnen deel, waarvan dertien met één of twee verstandelijk gehandicapte kinderen. Van LL waren er zeven therapeuten en vier vrijwilligers. Voor deze week was het merendeel van de zomerhuisjes in een klein vakantieparkje afgehuurd. Het terrein kon worden afgesloten, zodat de kinderen veilig konden rondlopen.

Het dagprogramma werd georganiseerd door zowel ouders als mensen van LL. Er was expres veel vrije tijd in het programma gehouden om mensen gelegenheid te geven eigen dingen met hun kinderen te doen of juist andere ouders op te zoeken. Dat laatste zag je veel gebeuren en was ook één van de sterke kanten van de week. Er werden veel ervaringen uitgewisseld, van omgang met onbegrijpelijk gedrag tot tips voor de beste artsen. Je zag de saamhorigheid tussen de ouders groeien; ze pasten op elkaars kinderen en vingen elkaar op.

Een ander sterk punt was de gelijk-waardigheid tussen ouders en mensen van LL. In andere soortgelijke vakanties is men gewend dat de ‘professionals’ zich afzonderen van de ouders en er vooral

theorie wordt gedoceerd. Hier trok men samen op en werd door voorbeeldgedrag de theorie over Gentle Teaching tot leven gebracht. Maar ook werd er vrije tijd samen doorgebracht, zoals de avonden met karaoke en dansen.

Die bijeenkomsten over Gentle Teaching waren overigens heel intensief. Ik mocht steeds het spits afbijten met een inleiding. Daarna werd een powerpointpresentatie of film over Gentle Teaching vertoond.

Ik was diep onder de indruk van hoe dit in elkaar stak! De kern van de film was er vorig jaar al en had ik gezien tijdens de cursus in Purmerend. Er zitten stukjes in over de kinderen tijdens eerdere projecten en heel ontroerende foto’s. Deze kern hebben ze nu uitgebreid met lesmateriaal dat ze vorig jaar van Gentle Teaching-coach Floris hebben gekregen en een indrukwekkend filmpje

van de website van Gentle Teaching International, waarin je John McGee aan het werk ziet. De gesprekken met de ouders die hierop volgden, waren vaak emotioneel. Ouders verhaalden over de moeizame weg die ze met hun kinderen waren gegaan, over de problemen van hun eigen acceptatie of juist die van de omgeving (waaronder vaak hun eigen familie). De manier waarop de mensen van LL de gesprekken voerden en hun reactie naar ouders dwong bij mij groot respect af, ook al begreep ik niet alles en vertaalde Darek (terecht) mondjesmaat! Er gebeurde heel veel in die paar uur!Maar ook daarbuiten zag je het proces verder gaan. Er waren deze week veel traan- momenten, maar ook veel knuffelmomenten. Je zag de verbondenheid groeien!

Bij Prinsenstichting hebben we onlangs de ondersteuningsvisie geformuleerd. Een belangrijk onderdeel daarvan is Gentle Teaching. Het boekje hierover heet ‘Van jou wil ik leren’. Dit is vanwege de gelijkwaardige relatie tussen cliënt en begeleider, waarin we wederzijds afhankelijk zijn en samen groeien naar verbondenheid. Voor de implementatie van deze visie zijn magentaroze stickers met deze tekst gemaakt, die op bepaalde momenten worden uitgedeeld. Dergelijke stickers had ik in het Pools laten maken. De tekst luidt dan ‘od Ciebie chciał(a)bym uczyć si’ (de a tussen haakjes omdat het uitmaakt of het door een mannetje of vrouwtje gezegd wordt). Deze heb ik op een bepaald gezamenlijk moment uitgedeeld om ook de verbondenheid tussen Nederland en Polen te benadrukken.

Van jou wil ik leren -od Ciebie chciał(a)bym uczyć się-

hij de hulp van LL altijd in kon roepen.Ik heb de mensen van LL meteen ingelicht en ’s avonds zag ik één van hen met Michaw praten en later zaten Michaw en vader Robert in een diep gesprek. Daarna gingen de ontwikkelingen snel.Monika en hij waren steeds meer bij de anderen te vinden. De therapeuten namen de kinderen onder hun hoede, zodat ze ook even samen naar het strand konden en ’s avonds mee konden zingen en dansen. Bij het afscheid zei Michaw dat hij echte vrienden had gevonden in deze groep!

Op de laatste avond waren er natuurlijk afscheidsliederen bij het kampvuur. Iedereen werd bezongen, ook ik. Nou klinkt Rineke in het Pools al gek met langgerekte è’s (zoals in pet), maar gezongen helemaal! En ik kreeg een prachtige foto van de hele groep! Ik voelde me echt een bevoorrecht mens, dat ik hierbij mocht zijn!

Rineke Timmer

De plannen van Ludzie Ludziom zijn om het komende seizoen twee keer per maand bijeenkomsten met ouders te houden over Gentle Teaching. Darek is daar subsidies voor aan het lospeuteren en het programma is in de maak. Volgend jaar willen ze weer een vakantieweek organiseren.

Het gezin van KacperKacper is een breekbaar, bleek knaapje van 7 met spierwit haar. Zijn oogjes stralen echter ondeugd uit. Hij heeft een grote zus, Natalie, van 14 jaar, die vrijwilligster was tijdens deze week. Zijn moeder vertelde dat Kacper veel te vroeg geboren was en de eerste 18 maanden van zijn leven meer in het ziekenhuis lag dan thuis was. Daardoor heeft zij hem in die tijd amper moederliefde kunnen geven. De familie hoopte dat hij maar zou overlijden, omdat het in hun ogen niets kon worden. Maar hij kwam er toch bovenop. Moeder en zus zijn apetrots op hem en beiden zaten te huilen toen ze dit vertelden. Hij is hun kanjer!

Het gezin van KubaKuba (12) was op dit kamp samen met vader Robert. Zijn grote zus van 19 was niet mee. Kuba is een matig gehandicapte jongen met een ernstige autistische stoornis. Het leven is vreselijk verwarrend en angstaanjagend voor hem. Vader loodst hem door de dag door hem steeds te vertellen wat er van hem wordt verwacht. Ook pikt hij de signalen van Kuba feilloos op, wat deze wil of nodig heeft. Kuba kan lezen en is daar ook veel mee bezig. Vader moest bijvoorbeeld de namen van iedereen die Kuba aanwees voor hem in het strandzand schrijven.Robert staat er alleen voor, daar zijn vrouw buiten beeld is vanwege een zware alcoholverslaving. De manier waarop

Robert de hele dag met zijn zoon bezig was, dwong bij iedereen groot respect af.Als Kuba ’s avonds op bed lag, ging Robert heerlijk uit zijn dak op de dansvloer!

Het gezin van IgorIgor is een jongetje van 4 jaar, bij wie pas onlangs een autistische stoornis gediagnostiseerd is. Hij gaat nog naar een gewone kleuterschool, met extra hulp. Hij heeft een broertje (Szymon) van 2,5. Zijn ouders kenden de andere ouders nog niet, maar waren uitgenodigd door Darek. Beiden waren zich helemaal lam geschrokken bij aankomst van al die gehandicapte kinderen! Ze wilden eigenlijk gelijk rechtsomkeert maken. Men heeft hen daarvan weten te weerhouden, maar ze hielden zich wel afzijdig.Ik was nog maar net gearriveerd, toen zijn vader Michaw naar mij toe kwam om het verhaal van Igor te vertellen. Hij vond het moeilijk te accepteren en ze liepen nog met Igor bij een neuroloog, in de hoop dat er iets anders aan de hand was. Van Darek hoorde ik dat de vader van Igors moeder Monika een hooggeplaatst persoon is, die een gehandicapt kleinkind een schande voor de familie vindt.

Monika en Michaw zaten in het groepje van woensdag om over Gentle Teaching te praten. Na afloop kwam vader vertwijfeld bij me. Hij was bang dat hij alles verkeerd had gedaan! Hij is niet zo geduldig en schreeuwt nog weleens tegen de kinderen. Ik heb hem ervan proberen te verzekeren dat door zijn vaderliefde het niet allemaal verkeerd kon zijn en hij kon leren wat bij te sturen. Dat

Ouders (in Olympische Spelen T-shirts) in gesprek met mensen van LL

Kacper en zijn zus Nathalie met sticker op

Uitreiking van groepsfotoHet vakantieparkje aan de Oostzee


Stichting tot Steun PrinsenstichtingDe SSP is er niet voor niets! Deze stichting heeft als doel het verwerven, beheren en beschikbaar stellen van gelden voor doeleinden binnen Prinsenstichting die niet worden vergoed uit de algemene middelen, zoals de Wlz of de WMO. Hans Fictoor, penningmeester van de SSP sinds de oprichting op 16 december 1981, over het waarom…

De SSP ontvangt graag schenkingen en erfenissen. Het bestuur bepaalt aan de hand van verzoeken en aanvragen waar deze gelden aan worden besteed. Een kleine greep uit zaken waaraan de SSP financieel heeft bijgedragen: aanschaf van tandems, rolstoelfietsen en duofietsen, paard en wagen voor de boerderij, de belevingstuin, het luchtkussen, snoezelruimtes, het carillon en de realisatie van het nieuwe zwembad. Allerhande zaken waar niet zomaar voldoende geld voor beschikbaar is, maar die het leven van cliënten bij Prinsenstichting wel aangenamer maken. Sinds de oprichting heeft de stichting zo’n € 700.000 aan besteedbaar vermogen gekregen, waarvan ongeveer € 500.000 werd uitgegeven aan heel veel verzoeken om steun (een volledig overzicht van de inkomsten en uitgaven van de SSP vindt u op de website van Prinsenstichting).

Ik zou graag alle ouders die een kind hebben wonen of werken bij Prinsenstichting willen meegeven, dat als je niet wilt dat je spaarcenten na je overlijden terechtkomen in een ‘pot’ van de overheid, ervoor te zorgen dat je kind niet te veel vermogen ontvangt. Ga naar de notaris om dit goed te regelen.

Zo hebben mijn vrouw en ik via de notaris vastgelegd dat onze zoon uit onze nalatenschap alléén zijn legitieme portie ontvangt, de helft van het wettelijk aandeel. Daarnaast hebben we geregeld dat het restant van onze erfenis (legitieme portie)

na zijn overlijden toekomt aan de stichting waar onze zoon op dat moment verblijft. In het testament noemt men dat ‘Erfstelling Fidei-Commis de Residuo’. Een notaris kan daar alles over vertellen.

We hebben dat bewust zo geregeld, omdat onze zoon net als veel andere cliënten van Prinsenstichting een uitkering ontvangt. Als het eigen vermogen vanwege de ontvangst van een erfenis te hoog wordt, gaat de uitkeringsinstantie de eigen bijdrage verhogen. De maandelijkse uitkering wordt daardoor minder. Dit gaat net zolang door totdat het vermogen weer onder het bedrag zit dat door de overheid is vastgesteld.

Omdat ik al zo lang betrokken ben bij de SSP zie ik met eigen ogen op welke manier de gelden worden besteed. En het voelt goed om mensen gelukkig te mogen maken door ze financieel te steunen bij zaken die kwaliteit van leven verhogen. Dus wil ik graag iedereen op het hart drukken: gaat u naar de notaris? Denk dan ook aan de Stichting tot Steun Prinsenstichting!

Wilt u meer informatie? Vraag de folder aan via [email protected]

Prinsenstichting biedt een breedpakket van zorg en diensten aanmensen met een verstandelijke be-perking in de regio's Zaanstreek/Waterland en West-Friesland. Fi-nanciële middelen die zij daartoeontvangt zijn dan ook bestemdvoor de noodzakelijke zorg en on-dersteuning van haar cliënten. Ex-tra zaken, die juist zo belangrijkzijn om het leven van mensen meteen verstandelijke beperking meerkleur te geven, kunnen niet altijddoor Prinsenstichting of cliëntenworden betaald. In dat geval ismen aangewezen op giften enschenkingen van derden. Stichting tot Steun

Prinsenstichting

Daarom is de Stichting tot SteunPrinsenstichting (SSP) opge-richt. De SSP is een onafhankelijkestichting en heeft een eigen be-stuur, bestaande uit een onafhan-kelijk voorzitter, twee leden die zit-ting hebben namens Stichting DeOpbouw en twee leden namens deOuder-/ Familievereniging. Het be-stuur beheert de financiën van destichting en wordt daarbij gecon-troleerd door een financieel des-kundige.Het doel van de SSP is het verwer-ven, beheren en beschikbaar stel-len van gelden voor doeleinden tenbehoeve van cliënten vanPrinsenstichting. Zo kan een finan-ciële bijdrage van de SSP gebruiktworden voor de aanschaf van mate-riaal voor activiteiten, speciale ver-voersmiddelen of aangepastespeelattributen.

Geeft u het leven m

eer kleur?Wilt u een (periodieke) schenkingdoen of gelden beschikbaar stellenaan cliënten van Prinsenstichtingwaardoor zij meer kleur in hun le-ven krijgen? Dan draagt u actief bijaan een zinvol leven waarin ookmensen met een verstandelijke be-perking zich gelukkig en gewaar-deerd voelen. De SSP is een ANBI(Algemeen Nut Beogende Instel-ling) erkende stichting, waardoorhet mogelijk is uw gift volledig vande belasting af te trekken. Meer in-formatie hierover kunt u opvragenvia de voorzitter van de SSP,oud-notaris Mr. E. Postmus. De belangrijkste inkomstenbronvan de SSP bestaat uit schenkin-gen, legaten en erfenissen. Deze fi-nanciële schenkingen worden viade SSP aan Prinsenstichting be-schikbaar gesteld. Alle schenkin-gen komen rechtstreeks ten goedeaan cliënten van Prinsenstichtingin het algemeen, of aan een doorde schenker aangewezen specifie-ke groep, bijvoorbeeld een woon-of dagbestedingsgroep.

M

ede dankzij gift SSP restaura-tie carillon m

ogelijkDe SSP heeft in 2013 onder andereeen bijdrage geleverd aan de res-tauratie en het verplaatsen van hetcarillon naar de nieuwbouwlocatieKwadijkerpark. Ook de aangepastespeeltuin en aangepaste rolstoel-fietsen konden door een bijdragevan de SSP gerealiseerd worden.

N

ieuw

spelm

ateriaal voor

Speel-o-theek Plus (S-O

-T)

M

eer inform

atie

Heeft u vragen of wilt u meer infor-matie? Dan kunt u terecht op dewebsite www.prinsenstichting.nlof contact opnemen met het direc-tiesecretariaat van Prinsenstich-ting, via telefoonnummer 0299459 325 of via [email protected]

De S-O

-T Plus is gespeciali-

seerd in aangepast spelm

ate-

riaal. Door deze te lenen is

het m

ogelijk variatie te bren-

gen in het spelaanbod. Dank-

zij de steun van de SSP is het

voor de S-O

-T Plus m

ogelijk

zo nu en dan nieuw

e m

ateria-

len aan te schaffen. O

p die

m

anier kunnen m

ensen m

et

een verstandelijke beperking

genieten van spelen. Een

noodzakelijke activiteit om

de persoonlijke ervaring en

ontw

ikkeling te bevorderen

en vast te houden.

Stichting tot Steun

PrinsenstichtingGeeft het leven meer kleur

Verticaal1. 2.3.4.5.6.7.11.13.16.17.19.

somuitgavenpatroonbedieningsgemakhamletstrikvraagroemeensadelaarszalmsniptorsenblokeeuwsik

Puzzel

Horizontaal1. 3. 5.7. 8.9.10.12.14.15.16.18.20.21.

Horizontaal2.7.

9.10.12.13.16.18.20.242526.

Verticaal1.3.

4.5.6.8.11.14.15.16.17.19.20.21.22.23.

stukBachsnoramsterdammertjeappelenkelearmeluisartsschaatsploegestbuurtfeestjeeensoehoekoperwiek

Dubbele fout in het voetbal is niet nieuw (11)Vriendschappelijke wedstrijden zijn niet voor heteromeisjes (11)Schort aan de vrouw (3)Weg met kasten van huizen! (15)Beloning voor het slopen? (11)Plaats voor niks dit speelgoed (4)(G)een coureur in de wedstrijd (9)Het orgaan is traag in de strijd (6)Laatste optreden in het kasteel? (11)Woord voor niks zit gratis onder je kicks! (3)Dubbele espresso is slim (12)Koker in het theater (3)

Melige dichter (5)Oliebollen bakken en goede voornemens maken (15)Goddelijke okselverfrisser (3)Kleine holte voor jou (5)Gekakel om ‘n ei? (7)‘t Schreeuwen naar de strijdkrachten (7)Krijg het land uit het nalatenschap (3)Meisje met oude maten (5)Lieveling heeft kijk op Karel de kunstenaar (8)Is geen rivier voor de Vlaming (4)Water stuurt de boot (4)In de kink zit de bevestiging (4)Genoeg van haar (3)Help! De poes is in de war (4)Tentoonstelling van een voormalige rivier (4)Reis onder invloed (4)

De oplossingen van Klinker 1, mei 2015De oplossing van de puzzel in deze Klinker kun je insturen tot 31 januari 2016 naar Klinker, Postbus 123, 1440 AC Purmerend. E-mailen kan natuurlijk ook. Stuur dan je oplossing naar [email protected]. Met het inzenden van de oplossing maak je kans op een cadeaubon van 10 euro!

Naam:

Adres:

Postcode:

Woonplaats:

De prijs van de vorige puzzel gaat naar Marjolijn Versteegen. Gefeliciteerd!

1 2 3 4 5

6

7 8 9

10 11

12

13 14 15

16 17

19

19

20 21 22 23 24

25

26

Gerealiseerd door Tom Verdegaal en Sander Pieters


Special Forces

Een aantal maal per jaar wordt binnen Prinsenstichting een visiedag georganiseerd. Daarbij gaan directie, managers, Ondernemingsraad, Cliëntenraad en andere sleutelfiguren binnen de organisatie met elkaar in gesprek over verschillende thema’s. Daarbij laten zij zich graag inspireren. Deze keer was Ron Rijser uitgenodigd.

Ron is eigenaar van het transportbedrijf Rijser Transport en zet zich naast zijn dagelijkse werkzaamheden in voor sociaal zwakkeren in de maatschappij. Zo is hij ooit begonnen met het voetbalteam Special Forces, bij De Wherevogels in Purmerend. Hij staat nog steeds, samen met Marjo Verheij van de afdeling Vrijetijdsbesteding, elke week op het veld. Inmiddels heeft hij, naast het voetbalteam, in samenwerking met onder andere Prinsenstichting en andere bedrijven, een aantal mooie projecten opgezet die jonge mensen met een beperking de kans bieden om een vak te leren. Ron kan hier enthousiast over vertellen en daarom zochten Sanna Tijssen en Connie Jongbloed hem op.

Denk in mogelijkedenRon heeft als ondernemer een duidelijke visie op hoe hij deze jongeren een gewaardeerde plek in de maatschappij wil geven. “Het is best een ingewikkelde doelgroep. Zo hebben ze ook niet altijd zin in het werk of klagen ze over de werkzaamheden. Ik vind het belangrijk dan met ze in gesprek te gaan op een gelijkwaardig niveau. En dat houdt voor mij in dat ik aangeef dat iedereen wel eens baalt van zijn werk of er even geen zin in heeft. Maar ja, het werk moet toch gebeuren. In plaats van te ‘pamperen’, waarbij steeds op zoek gegaan wordt naar nieuwe activiteiten of bezigheden, vind ik het veel belangrijker dat ze het werk dat ze doen uiteindelijk als zinvol ervaren.” Ron geeft een duidelijke boodschap: “Denk breder en denk in mogelijkheden. Ik ben ik, jij bent jij, wat hebben we aan elkaar? Zodra dat helder is, zijn er geen problemen. Ik vind het echt van toegevoegde waarde om te zien dat die jongeren zich echt ontwikkelen! Daarnaast voegt het ook voor mij veel toe. De transport-wereld heeft de afgelopen jaren vanwege de recessie

In gesprek met Ron Rijser van Rijser Transport

van de TuinPloeg aan tafel bij de Provinciale Staten om te bespreken welke mogelijkheden er zijn om met cliënten van Prinsenstichting de overheid te ondersteunen bij geplande werkzaamheden. Op stapel staat bijvoorbeeld het verbreden van de N244. Cliënten zouden daarbij kunnen ondersteunen door te helpen bij het opruimen, het aanbieden van koffie, enzovoort. Dat geeft onze cliënten zinvol werk en zo hebben zij binnen de maatschappij echt toegevoegde waarde. Daarbij is zijn strategie: begin op het hoogste niveau met onderhandelen. Zorg dat je alles voor elkaar hebt voordat je in gesprek gaat. “Het druppelt altijd naar beneden, nooit omhoog.” Prinsenstichting heeft de ideeën omarmd. En nu zie je “het naar beneden druppelen.” Daarom zitten ook de medewerkers van de TuinPloeg (Special Forces afdeling Greenery) zelf straks aan tafel bij de provincie. Rons credo: “Laat je zien, de maatschappij is er klaar voor!”

Binnenkort een websiteOm nog meer van zijn ideeën en projecten uit te kunnen werken is Ron nu bezig in samenwerking met verschillende partijen een website te bouwen. Via deze website kan men met elkaar in contact komen. Dit biedt ook de gelegenheid aan ouders om mee te doen. Het is immers van groot belang hen erbij te betrekken. Met hun hulp kan Ron zijn ultieme wens waarmaken: een wereld creëren waarin ook mensen met een beperking waardevol zijn in de maatschappij.

Wil je meer weten over de werkwijze en de ideeën van Ron? Kijk dan eens op YouTube naar het filmpje ‘PIWW De Normaalste Zaak’.

Sanna Tijsen en Connie Jongbloed

Iedereen heef t recht op een gewaardeerde plek in de maatschappij!

een zeer moeilijke tijd gehad. De cliënten helpen mij te relativeren. Om ze bij hun werkzaamheden goed te kunnen begeleiden, moet ik rustig zijn en tijd voor ze nemen. Vooral de focus op één ding tegelijk is belangrijk, daar wordt alle aandacht op gericht. Op die manier bezig zijn biedt mij een winstpunt in alle drukte en hectiek die het runnen van een bedrijf met zich mee brengt. “

Het bakfietsproject is een groot succes!Een prachtig voorbeeld is het bakfietsproject van Special Forces. Een cliënt gaat met de bakfiets op pad en haalt meel bij de molen in de Beemster, om dit vervolgens bij Bakkerij De Groot af te leveren. Deze cliënt is trots op wat hij doet en wordt met de dag zelfverzekerder. Hij plant inmiddels zelf zijn ritten in, haalt orders van de webwinkel en vult zeecontainers. Een enorme ontwikkeling voor de cliënt en geweldig dat Ron binnen zijn bedrijf hiervoor de mogelijk-heden kan bieden. Deze cliënt verdient daarmee zijn eigen geld en spaart op dit moment voor een scooter. Ron maakt voor hem zichtbaar hoeveel hij al heeft gespaard.

Naast de projecten die al lopen, heeft Ron nog steeds een hoofd vol vernieuwende ideeën en denkt vooral in kansen. Zo gaat hij momenteel met de medewerkers


Locatie Dolomieten

Voor onze afspraak heeft Michiel mij de Dolomieten Nieuwsbrief gestuurd. Deze staat bol van de informatie over verhuizingen van cliënten, nieuw personeel en uitjes. “We hebben in de afgelopen tijd een inhaalslag gemaakt met het informeren van ouders en verwanten”, vertelt Michiel, ”Dat was in de periode daarvoor nogal verwaterd. In augustus hebben we een bijeenkomst met ouders en verwanten gehouden, waarin de slechte communicatie bespreekbaar is gemaakt. Verwanten waren terecht boos dat ze zo weinig hoorden! Ik vind het onze taak om verwanten te informeren over de cliënt en de woning. Dat doen we nu zodra er nieuws is, per telefoon, post of e-mail.”

SamenwerkingMichiel sloot vorig jaar zijn opleiding af met een werkstuk over ouderparticipatie op een woning voor verstandelijk gehandicpaten. “Ik heb dit geschreven vanwege de veranderingen in het zorgstelsel; de overgang van de AWBZ naar de Wet Langdurige Zorg. Er zou daardoor minder financiële ruimte komen om personeel

in te zetten voor uitjes, doktersbezoeken, enzovoorts. Ik werkte toen in een woning in Kwadijkerpark. Daarna heb ik gesolliciteerd bij de Dolomieten. Ik ben gestart met het bijwonen van een vergadering van de regioraad. Ik was erg benieuwd naar de zaken die ouders en verwanten bezighouden. “Maar het gaat mij vooral om het samen doen. Wat kunnen en willen verwanten in de ondersteuning van de cliënten betekenen? Wij als begeleiders zijn er pas later bijgekomen en is het onze taak om hen te ondersteunen in hun relatie met de cliënt. Over het algemeen zijn ouders en verwanten erg betrokken bij de cliënten en reageren ze enthousiast op onze vraag om de ondersteuning van de cliënt samen vorm te geven.”

Met z’n allen werken aan de relatie ”Eén cliënt gaat graag naar theater-voorstellingen. Hij geniet ervan, maar bouwt daar ook spanning mee op. Ik vind dat geen reden om het hem te onthouden. Zijn broer is wel beducht om dit met hem te ondernemen. Ik vind dat wij moeten investeren in die relatie! Als we nu meegaan

en de cliënt en zijn broer ervaren hoe leuk het is, kunnen ze wellicht later samen gaan. De gedragsdeskundige kan daarin ook een aandeel hebben door zijn broer te helpen met adviezen. Zo werken we met z’n allen aan die relatie.”

Michiel ziet verschillen in de locaties van Prinsenstichting. “Ik heb zelf ervaren dat participatie op buitenlocaties anders verloopt dan op de Spinnekop of Kwadijkerpark. Je wordt op een buitenlocatie gedwongen meer zelforganiserend te zijn en dus ook meer gebruik te maken van ouders en verwanten. De Westerkoogweg is hierbij een goed voorbeeld: hier zie je dat de meeste ouders en verwanten een grote rol spelen in de driehoek. Het zal je soms verbazen hoe graag zij dat doen. Het moet hen alleen gevraagd worden!

VrijwilligersHoe graag verwanten ook willen, soms lukt het hen door omstandigheden niet om regelmatig iets te doen met de cliënt of in de woning. In overleg wordt dan naar een vrijwilliger gezocht. “Er is een website voor vrijwilligers: ‘Zaankanters voor elkaar’. Daar heb ik voor een cliënt al een oproep in gezet. Ik hoop dat we de samenwerking met verwanten en vrijwilligers nog verder vorm kunnen geven en ook in de cliëntplan- besprekingen hierover verder van gedachten wisselen. Met elkaar kunnen we het leven van de cliënten zinvoller maken!”

Michiel heeft ook duidelijke ideeën over de cliëntplanbesprekingen. “De persoonlijk begeleider moet ervoor zorgen dat de cliënt- planbesprekingen op een locatie worden gehouden waar de wettelijk vertegen-woordiger zich het prettigst bij voelt! Ook af en toe bij hen thuis bijvoorbeeld. Maak ouders of verwanten ook bewust van het feit dat dit kan.”

Na ons gesprek rept Michiel zich weer naar huis. Thuis wachten de kinderen, want het is herfstvakantie. “Nu met hen maar iets gaan ondernemen!” lacht hij.

Rineke Timmer

Wat kunnen we samen?Aan de Dolomieten in Assendelft staat een pand met drie woningen en appartementen voor cliënten van Prinsenstichting. Op nr. 15 werkt Michiel Heurter. Hij is zich zeer bewust van het belang van de basis van de driehoek: de samenwerking tussen verwanten en begeleiders.

Veilig, gezond, energiek werken

Al geruime tijd zijn verschillende commissies die er waren rondom ARBO (Arbeidsomstandigheden) samengevoegd in één commissie: de commissie Veilig, Gezond, Energiek Werken (VGEW). Daarnaast wordt binnen Prinsenstichting gewerkt met zelforganiserende teams, wat maakt dat ook de doelstel-ling van deze samengevoegde commissie is veranderd. Waar eerst een commissie doelen stelde die vaak een verplichtend karakter hadden in de realisatie, is ook hun werkwijze veran-derd. Er blijft een aantal verplichte elementen overeind staan, immers hebben we ook te maken met weten regelgeving, zoals de Arbowet, maar verder is het doel van de commissie vooral het ondersteunen, faciliteren, signaleren en adviseren van teams en medewerkers, overal in de organisatie.

Medewerkers zijn het belangrijkste kapitaal van de organisatiePrinsenstichting wil een aantrekkelijke werkgever zijn en ziet haar medewerkers als belangrijkste kapitaal van de organisa-tie. Zonder gemotiveerde, gezonde en enthousiaste medewer-kers is het niet mogelijk om zorg en ondersteuning te leveren aan onze cliënten. De commissie VGEW maakt allerhande onderwerpen op het gebied van arbeidsomstandigheden bespreekbaar. Zij zorgt dat deze onder de aandacht wordt ge-bracht van de teams, maar ook bij de directie. Deze is immers verantwoordelijk voor een veilige en gezonde werkomgeving voor medewerkers, vrijwilligers en cliënten.

Heb je het over veilig en gezond, dan gaat het over een scala aan onderwerpen. Een kleine greep: fysieke belasting, of psy-chosociale arbeidsbelasting, verzuim, (brand-)veiligheid of risi-comanagement. Er wordt niet gewacht tot kwaad geschiedt: de commissie heeft juist een preventieve insteek.

De vertaalslag van de doelstellingen van de commissie VGEW naar de zelforganiserende teams vindt op verschillende ma-nieren plaats. Want niet ieder team heeft dezelfde vragen of aandachtspunten op hetzelfde moment. Hoe gebeurt dat dan?

Een voorbeeld uit de praktijk Twee leden uit de commissie VGEW zijn na een vraag van het team langs geweest op locatie Waterlandlaan. Samen met een medewerker hebben zij daar rondgekeken en een aantal elementen met betrekking tot veiligheid en gezondheid beoor-deeld. Dit bezoek moet niet worden verward met een risico-in-ventarisatie, die verplicht is regelmatig af te nemen binnen locaties. Aan de hand van de bevindingen van de leden van de

commissie VGEW zijn er een aantal verbetervoorstellen ge-daan. Het betrof aanpassingen waarvoor het Facilitair Bedrijf kon worden ingeschakeld. Het Facilitair Bedrijf heeft er op zijn beurt voor gezorgd dat deze aanpassingen ook zijn uitgevoerd. In het geval van relatief kleine, niet al te dure aanpassingen, is de commissie de linking pin in het samenbrengen van de afdelingen die elkaar kunnen helpen in het aanbrengen van aanpassingen. Het kan natuurlijk ook zijn dat een aanpassing kostbaar is. In dat geval adviseert de commissie VGEW de directie. Die zet vervolgens de lijnen uit om aanpassingen te realiseren.

Dit levert ons allemaal veel op. De teams staan zelf in hun kracht en kunnen op eigen initiatief acties uitzetten ter verbe-tering van arbeidsomstandigheden. Op het moment dat het hen uitkomt en op onderwerpen die zij zelf belangrijk vinden. Dit levert ook veel minder bureaucratische rompslomp op dan vroeger. Geen aanvragen die moeten worden geaccordeerd, verstuurd, gemaild, heen en terug, besproken, vastgelegd. De lijnen zijn kort, de acties zijn daarom sneller en dat leidt tot tevredenheid en een verbetering van de veiligheid en gezond-heid. Daar doen we het voor!

Meer informatie?Wil jouw team ook een advies over jouw afdeling of locatie in het kader van een veilige en gezonde werkomgeving? Of wil je meer informatie over de commissie VGEW en hun werkzaam-heden? Neem dan contact op met een van de leden:

• Frank van de Brink [email protected] - telefoon 459 215

• Ron van Gellekom [email protected] - telefoon 459 468

• Eric Godschalk [email protected] - telefoon 459 270

• Martine Messchaert [email protected] - telefoon 459 528

• Stella de Ruiter [email protected] - telefoon 459 500

• Silvia Winterink [email protected] - telefoon 06 270 973 95

Coert Verduin, bedrijfsarts, is adviseur van de commissie VGEW: [email protected]

Fijn voor medewerker en cliënt!


Deelname jeugdteams

dat ik alles zelf moet kunnen: ik vraag na wat nodig is en kan de expertise van mijn collega’s erbij halen. Ook kan ik collega’s van Prinsenstichting en Zodiak inschakelen als dat nodig is.”

Welke successen zijn er al geboekt?“De snelheid waarmee zorg geboden wordt aan cliënten is een flink stuk verbeterd. Voorheen moest je door een heel proces van indicatie-aanvragen. Je was zo een jaar verder. Nu kan je, na aanmelding bij het Jeugdteam, binnen een paar weken professionele hulp hebben vanuit het Jeugdteam. Zo kunnen we escalaties voorkomen en sturen we minder door naar specialistische en dus dure zorg.

“We zijn een voorbeeld voor andere steden. Wat ik persoonlijk jammer vind, is dat andere gemeenten opnieuw het wiel uitvinden. Niet dat ik vind dat iedereen het perse op onze manier moet doen, maar we hebben een succesvolle proeftuin gehad en laten zien hoe goed deze werkwijze is. Er zou vanuit de landelijke politiek wat meer sturing kunnen zijn naar gemeentes. Ook voor de duidelijkheid, want veel mensen weten niet waar ze aan toe zijn. Het is in iedere gemeente weer anders geregeld.”

Hoe zijn de reacties van cliënten?“Je hebt altijd tevreden en ontevreden cliënten. Maar gelukkig is het overgrote merendeel tevreden. We bewegen ons natuurlijk vaak op glad ijs: we krijgen te maken met heel moeilijke situaties, met vechtscheidingen, met mishandeling en seksueel misbruik. Maar voor ons staat het kind voorop. Wij zijn een spreekbuis voor het kind. Dat is ook een mooie binnenkomer, want iedere ouder wil het beste voor zijn of haar kind.”

Vanaf januari 2015 zijn er vijf Jeugdteams in Zaanstad. In elk van deze jeugdteams zit één zo’n deskundige van Prinsenstichting (drie medewerkers) en van Lijn 5 (twee medewerkers).

Eén van de deskundigen is Roelien Aardema, Z-verpleegkundige en Praktisch Pedagogisch Gezinsbegeleider. Haar werk vanuit Zodiak is IOG (Intensief orthopedagogische gezinsbehandeling). Ze was bijna vanaf het begin betrokken bij de pilot van Zaanstad en is zeer enthousiast over het werk en de resultaten: “We zijn al echt gesetteld en goed bezig. Het is generalistisch werken binnen een professioneel team, dat wil zeggen: we werken allemaal met alle cliënten. Dus niet alleen met mensen met een verstandelijke beperking, maar ook met cliënten die anders bij Jeugdbescherming zouden kunnen zijn, of bij de GGZ. We krijgen aanmeldingen van de GGZ, van huisartsen, van de politie, van scholen, maar ook van ouders zelf. We zijn het vervolg van sommige zorgmeldingen bij Veilig Thuis. Generalistisch werken wil natuurlijk niet zeggen

Meer dan vier jaar geleden begon Gemeente Zaanstad met de pilot voor een bijzonder project: het neerzetten van twee jeugdteams als proeftuin, als voorbereiding op de transitie Jeugdwet naar de gemeentes in 2015. Onder andere deskundigen van Prinsenstichting en Lijn 5 (maar ook van de GGD, Jeugdbescherming, Spirit, Evean. Mee, Straathoekwerk en Lucertis) kregen een plaats in de toen nog twee jeugdteams van de gemeente Zaanstad. Zo konden zij vanuit hun expertise hulp bieden bij de vragen over opvoeding en opgroeien waarmee het jeugdteam te maken krijgt.

‘Het is pionieren’

Interview met Roelien Aardema, deskundige in het jeugdteam Zaanstad

‘Het is geweldig om het verschil te maken’

Het team van ambulant gezinsondersteuners van Prinsenstichting/Lijn5. Vanuit Prinsenstichting zijn dat Roelien Aardema, Marline Willems en Lindi Brantjes en vanuit Lijn 5 zijn dat Erna Bucker en Gerrit Hensens.

merken dat wat ik al dertig jaar binnen Prinsenstichting doe, bij de bredere doelgroep van het Jeugdteam ook werkt. Wat ik in mijn loopbaan geleerd heb sluit aan bij iedereen.”

Wat vind je een belangrijke verbetering ten opzichte van de oudere werkwijze?“Ontschotting: de cliëntgerichte manier van werken, de zorg op maat, waarbij niet meer alleen maar gedacht wordt in verschillende medische diensten. Het Centrum Indicatiestelling Zorg keek altijd heel erg naar de grondslag van een probleem. Was de grondslag psychiatrisch, dan kreeg je geen zorg voor een verstandelijke beperking. Nu kunnen verstandelijk beperkte cliënten met psychiatrische problemen naar Prinsenstichting. Dat is echt een overwinning: de schotten tussen de disciplines vallen.”

Drie jaar geleden was dit project nog een vernieuwende gedachte; inmiddels is nauwelijks voor te stellen dat er in Zaanstad op een andere manier gewerkt wordt. Professionals in de Jeugdteams werkt en zorg wordt sneller en effectiever geboden. Gemeente Zaanstad plukt nu de vruchten van het innovatieve project. Het is te hopen dat veel gemeenten hun voorbeeld zullen volgen.

Kun je iets meer vertellen over je werkwijze?“Elk gezin stap ik binnen met een open blik. Mijn eerste vraag is altijd: ‘Wat kan ik voor u doen?’ Ouders kunnen heel goed zelf vertellen waar ze hulp bij nodig hebben. Vaak kunnen ze in gesprekken ook zelf de oplossing aangeven, de zogenaamde gebruiksaanwijzing van hun kind. Als ik na een zorgmelding binnen kom, is de boodschap wel wat anders: dan leg ik duidelijk uit wat de melding is geweest. Als de ouders willen meewerken zoeken we samen uit hoe het anders kan. Willen de ouders niet meewerken, dan moet ik opschalen naar Jeugdbescherming. De veiligheid van een kind staat voorop.

“Het betrekken van het netwerk is ook een heel belangrijke visie van Zaanstad. Ik ben altijd op zoek naar de eigen kracht van de cliënt: wat kan de cliënt zelf of met ondersteuning van de omgeving. Op wie kunnen ze terugvallen als het even tegen zit, waar kan het kind terecht met vragen of voor hulp. Ik ben altijd op zoek naar wat goed gaat, dat kan je gebruiken in alle moeilijke situaties.”

Vinden cliënten het prettig dat je zo veel bij hen legt?“Niemand is erbij gebaat als alles overgenomen wordt. Iedereen heeft recht op grip op zijn of haar eigen leven. Een hulpverlener is altijd een voorbijganger: je hebt er niets aan als je daarvan afhankelijk wordt. Ik streef dus altijd naar zelfstandigheid, het liefst zo snel mogelijk.”

Waar merk je aan dat deze werkwijze succesvol is?“We hebben veel succesverhalen. Ik kom langs bij een gezin waar het helemaal niet goed gaat, schuif daar aan om er voor ze te zijn. Voeg toe wat nodig is. Als je dan ziet dat het langzamerhand beter gaat, dat er rust in het gezin komt, is dat geweldig. Je maakt dan echt het verschil.”

Hoe kun je het succes van de pilot concreet meten?“We hebben heel veel aanmeldingen in Zaanstad en er is veel minder doorverwezen naar specialistische hulp. Dus Zaanstad kan al veel meer zelf. Het is nooit een bezuinigingsopdracht geweest; niemand heeft ooit gezegd: ‘Jongens, jullie mogen niet meer doorverwijzen.’ En als het nodig is verwijs ik zelf door. Ik blijf bij het gezin betrokken totdat andere hulp in is gezet, of het probleem is opgelost. Maar vaak hoeft doorverwijzen dus niet, omdat je als deskundige al meteen bij een gezin bent. Dat is financieel gunstig voor Zaanstad, maar ook het fijnste voor de cliënt.”

Zie je nog verbeterpunten in de werkwijze?“Het doorschakelen naar specialistische hulp. Als het gebeurt moet dat snel kunnen, ook omdat we er als Jeugdteam al langer inzitten, als je dan doorverwijst is het ook echt nodig. Je kunt na doorverwijzing niet zeggen: ‘Je staat drie maanden op de wachtlijst.’ Ook kan de expertise beter verspreid worden. Er is heel veel kennis binnen Prinsenstichting, dat hoeven we niet allemaal binnen te houden. Laat horen! Het is heel fijn om te

‘Ik ben alt ijd op zoek naar wat goed gaat’


Verslag

‘Onze’ AVG Sylvia Huisman hield een logboek bij tijdens haar bezoek aan de wereldconferentie Cornelia de Lange Syndroom. Lees hoe zij actief betrokken is, bezig is met onder-zoek naar dit Syndroom en ook nog gekozen wordt tot president van de SAC-commissie!

Sylvia, arts verstandelijk gehandicapten bij Prinsenstichting, zet zich samen met Professor Raoul Hennekam in voor meer onderzoek voor betere kennis en zorg over het Cornelia de Lange Syndroom (CdLS). Zij is actief betrokken bij de CdLS-verenigingen in Nederland en ook de wereldwijd opgezette federatie van CdLS- familieverenigingen draagt zij een warm hart toe. Zo is zij als medisch specialist vraagbaak voor ouders en voor de SAC (internationale commissie van CdLS specialisten) een welkome aanvulling.

Door alle internationale CdLS-verenigingen wordt tweejaarlijks een Cornelia de Lange Syndroom Wereldconferentie georganiseerd. Dit jaar vond deze voor de achtste keer plaats, in Lissabon, Portugal. Uiteraard was Sylvia hierbij niet alleen aanwezig, maar was zij ook geregeld als spreker in het programma opgenomen. Sylvia heeft tijdens de conferentie een logboek bijgehouden.

8 september 2015Met een laptop vol presentaties ga ik op weg naar de achtste wereldconferentie over CdLS. Dit jaar georganiseerd in Lissabon. De wereldconferentie wordt elke twee jaar georganiseerd door de internationale federatie van wereldwijde nationale familieverenigingen. De internationale experts op allerlei gebieden zoals genetica, medische problemen en gedrag schuiven daarbij aan. Belangrijkste doel is ontmoeten: ouders onder elkaar, ouders met experts en experts onder elkaar. Door mijn inmiddels jarenlange betrokkenheid bij de Nederlandse CdLS vereniging, mijn promotieonderzoek

naar zelfverwondend gedrag bij CdLS en als vice-president van de Scientific Advisory Council (SAC) ben ik ook weer van de partij. Ik heb er zin in. Het zijn bijzondere ontmoetingen met bijzondere mensen die veel delen: ervaringen en passie voor de best mogelijke zorg voor mensen met CdLS. Maar eerst nog even lekker de stad in om een hapje te eten met een collega Paul Mulder, gedrags-deskundige, met wie ik het onderzoek naar zelfverwondend gedrag uitvoer.

9 september 2015Het wetenschappelijke programma van de eerste dag begint al om half negen in de ochtend en duurt maar liefst tot half zeven in de avond! Er staan 28 sprekers op het programma. Onze collega’s in de genetica gaven met elkaar een mooi overzicht van de laatste ontwikkelingen. Maar veel presentaties waren met name

gericht op PR voor de Katholieke Universiteit van Lissabon en Casa dos Marcos, een behandelcentrum voor zeldzame aandoeningen met een verstandelijke beperking. Een indruk-wekkend zorg-initiatief van een moeder van een zoon met CdLS. Ook is er veel aandacht voor ontwikkeling van overheidsbeleid voor zeldzame aandoeningen en voor ontwikkeling van medicijnen. Wat gaat er veel geld naar biotechnologische ontwikkelingen en medicijnontwikkeling! Voor veel mensen met CdLS en hun families een ‘ver van mijn bed show’. Als je het hen vraagt, hebben ze liever aandacht voor gerichte interventies om ontwikkeling te bevorderen, met name de communicatie. Gedragsproblemen vormen de belangrijkste zorg van ouders! De meeste medische problemen zijn nu wel bekend. In deze fase van kennisontwikkeling moeten dokters veel meer de ruimte geven aan gedragsdeskundigen en moeten gedrags-deskundigen hun verantwoordelijkheid nemen om deskundigheid te ontwikkelen.

Wereldconferentie Cornelia de Lange Syndroom Even bijkomen van het imposante galadiner

gisteravond. Heerlijk eten, mooie Fado-muziek en ook heel veel speeches. De First Lady en de Amerikaanse ambassadeur waren van de partij. En dat was belangrijke PR voor Rarissimas, het Portugese expertise-centrum voor zeldzame aandoeningen, waaronder CdLS.

‘s Morgens waren er ‘private consultations’ waar ouders consultafspraken konden maken met de diverse experts. Steunend voor ouders én leerzaam voor de professionals. ’s Middags waren er rondetafelgesprekken tussen ouders en professionals: ze stelden elkaar vragen en gingen samen op zoek naar antwoorden. In onze sessie, waar ik als gespreksleider optrad, waren twee jongens met CdLS die op indrukwekkende wijze deelnamen en een bijzondere verdieping gaven aan het gesprek. Het was een nieuw gespreksformat dat met open armen werd ontvangen en als heel succesvol werd ervaren. ’s Avonds ging ik met een groep ouders en kinderen uit eten aan het strand. We hadden nog zo veel te bespreken en keken samen terug op de conferentie. Morgen reis ik terug naar Nederland. Ik heb weer veel geleerd, weinig nieuwe theorie, maar heel veel van de expertise van ouders.

10 september 2015Vandaag was de SAC meeting: collega’s uit alle delen van de wereld gaven ‘s morgens korte presentaties voor elkaar over ont-wikkelingen op gebied van wetenschap en zorg. Een bonte deken van manieren waarop de zorg wereldwijd wordt georganiseerd en waar we van elkaar kunnen leren. Er lopen veel wetenschappelijke onderzoeks- projecten, eigenlijk allemaal internationaal en interdisciplinair. CdLS kent een extreme variatie in lichamelijke en neuropsychische kenmerken. Terwijl er steeds meer over de genetische achtergronden bekend wordt, blijkt het steeds belangrijker om lichamelijke en neuropsychische kenmerken zo goed mogelijk te beschrijven en begrijpen om ouders zo goed mogelijk te kunnen informeren. Er heerst een geweldige sfeer tussen de verschillende disciplines en we leren veel van elkaar, over Cornelia de Lange, maar ook over onze diverse vakgebieden en wat die betekenen voor zeldzame aandoeningen in het algemeen. Zowel ouders als professionals verkrijgen en delen steeds meer informatie via internet. In de werkwijze van SAC houden we daar steeds meer rekening mee. Aan het eind van de middag werd een nieuw SAC bestuur benoemd en ik als… voorzitter: ‘SAC president’! De federatie van internationale CdLS familieverenigingen die ook de hele dag bijeen was geweest, kondigde aan het einde van de middag aan dat de negende wereldconferentie in Brazilië zal worden gehouden. Wow!

Het Cornelia de Lange Syndroom (CdLS) is een zeldzame genetische aandoening. CdLS komt voor bij 1 op de 10.000 tot 30.000 kinderen wereldwijd en volgt geen voorspelbaar patroon. In Nederland kennen we ruim 100 families met een kind met CdLS. In 1933 beschreef de Nederlandse kinderarts Cornelia de Lange een artikel in een medisch tijdschrift over twee kinderen met een aantal opvallende overeenkomende kenmerken. Het syndroom werd daarom naar haar vernoemd.

11 september 2015Eindelijk zie ik de families binnendruppelen met hun kinderen. Ze komen uit alle delen van de wereld. Door de typische kenmerken van CdLS lijken de kinderen allemaal broers en zussen. En het is een feest van herkenning en erkenning van hun ouders. De experts mengen zich onder de families. Sommige families bezoeken elke wereldconferentie en zijn bekenden. Nieuwe families worden warm onthaald en zijn ook al snel onderdeel van het geheel. Voor de kinderen is er opvang georganiseerd. Hun ouders en soms ook grootouders hebben hierdoor hun handen vrij om naar de presentaties van de deskundigen te gaan. De presentaties gaan over de genetische achtergronden, de diagnosestelling, en veel voorkomende gezondheidsproblemen. Maar de aandacht gaat vooral uit naar ondersteunen van ont-wikkeling en communicatie, en herkennen, ontrafelen en omgaan met gedrags-problemen. Ik ben een dokter, maar eigenlijk vind ik de niet-medische sessies het boeiendst. Want ik ben steeds meer overtuigd wat de gedragsdeskundigen en paramedici allemaal kunnen betekenen voor ont-wikkeling en ‘well being’ van kinderen met zeldzame aandoeningen. Tijdens de lunch zitten we allemaal – kinderen met CdLS, ouders en experts – aan ronde tafels gezellig met elkaar te eten. En vanavond treffen we elkaar allemaal bij het galadiner!

12 september 2015Laatste dag van de Wereldconferentie.


Eerste landelijk symposium groot succes!

Zodiak

Dit jaar heeft Zodiak, de polikliniek van Prinsenstichting, haar eerste landelijke symposium gehouden, met als thema ‘Trauma en gehechtheid’. Mensen met een verstandelijke beperking krijgen vaak te maken met (ontwikkelings-)trauma’s en hebben een vergrote kans op onveilige gehechtheidsrelaties. Experts in de gezondheidszorg en de experts van Zodiak zijn tijdens dit symposium ingegaan op nieuwe ontwikkelingen in de diagnostiek en behandeling van trauma en gehechtheids-problemen bij mensen met een verstandelijke beperking.

In een uitverkochte zaal in het Inntel hotel in Zaandam gingen GZ-psychologen, kinderen jeugdpsychologen, professionals werkzaam bij Centrum Jeugd en Gezin of wijkteams, docenten in het speciaal onderwijs en meer deskundigen werkzaam in de zorg met elkaar aan de slag in deelsessies. Zodiak deelde haar kennis en ervaring met deze mensen.

Het symposium was een groot succes. We hebben enthousiaste reacties gekregen. Zelf zijn we ook erg enthousiast, zo zeer zelfs dat we op een andere manier deze informatie ook graag met ouders en verwanten willen delen.

We zijn goed in ons vak en willen hierin nog beter worden!Een jaarwerkplan op basis van de ondersteuningsvisie van Prinsenstichting

Team Kwadijkerpark 19

De ontwikkeling van het team van Kwadijkerpark 19 is in volle gang. In het kader van de zelforganisatie hebben de leden zich gebogen over de vragen: ‘Wat staat ons te doen?’ en ‘Wat willen we leren?’ Met de ondersteuningsvisie van Prinsenstichting ‘Van jou wil ik leren’ als basis hebben ze een jaarwerkplan geformuleerd.

moeilijk contact te leggen met de cliënten’, lees ik. Bart vult aan: “Door weinig echt persoonlijk contact denken sommige ouders dat hun kind nog hetzelfde gedrag vertoont als vroeger. Bij bezoek is dat soms ook wel zo, omdat iedereen dan gespannen is. Maar de ontspannen momenten in het dagelijks leven of juist de kleine verrassingen ontgaan de familie. Ouders/verwanten zijn een belangrijke schakel in het leven van de cliënt. Daarom vinden we het belangrijk dat zij hun familielid ook op die manier kennen. We maken bijvoorbeeld vaker foto’s of een filmpje van cliënten en sturen dat naar de familie. Vroeger lieten de ouders bijna alle beslissingen aan ons over. Ouders denken nu meer mee en zijn meer betrokken.”

Waarom de ondersteuningsvisie als basis?Omdat de implementatie van de ondersteuningsvisie mij na aan het hart ligt, wil ik hier het mijne van weten. Daarom heb ik een afspraak met Bart van Doornik gemaakt. Ik kom op een doordeweekse middag op de thee. De meeste cliënten zijn naar dagbesteding. De huiskamer is niet groot, maar comfortabel.Bart vertelt: “Voor onze teamontwikkeling moesten we onszelf beraden op onze leerpunten. Daarnaast kregen we het boekje met de ondersteuningsvisie te lezen. Daarin staan de uitgangs-punten van ons werk. We herkenden dit als de kern, hier moeten we voor staan! Daarom was het ook logisch om de ondersteu-ningsvisie als basis te nemen voor ons jaarwerkplan. We hebben de vijf hoofdstukonderwerpen genomen om te rubriceren waar we aan willen en moeten gaan werken. Het is een werkdocu-ment, waarin we onze speerpunten en daaruit voortvloeiende acties beschrijven. Het komt iedere teamvergadering terug. Waar staan we; lopen de actiepunten; wat is de volgende actie?”

Het beste van onszelfIn het jaarwerkplan lees ik doelen en acties op de vier onderwerpen uit de ondersteuningsvisie: ‘Wat heb je nodig als cliënt?’, ‘Het beste van onszelf’, ‘Gentle Teaching’ en ‘Samen in de driehoek’. Als vijfde is daar ‘Zelforganisatie binnen het team’ aan toegevoegd. Ik lees over het willen creëren van een veilige basis voor de cliënten en hen zich veilig, geliefd en verbonden laten voelen. Bij het tweede onderdeel treft mij het zelfkritisch vermogen van dit team. Ik lees dat het team al jaren met deze cliënten werkt. En: ‘Valkuil hierbij is dat het team naar binnen gericht kan zijn, niet vanzelfsprekend openstaat voor vernieuwingen. Het vervallen in automatisch handelen door jaren ervaring is groot.’ Daarom staat bij de gewenste situatie onder andere: ’We zijn goed in ons vak en willen hierin nog beter worden… Feedback vragen en bijscholing vinden wij belangrijk!’ Naast het volgen van workshops is het zoeken van samenwerking met andere teams één van de speerpunten voor 2016.

Hoe functioneert de driehoek bij jullie?‘Doordat de groep cliënten moeilijk verstaanbaar gedrag laat zien is de band met familie niet altijd even sterk. Het is vaak

Gentle Teaching

Cliënt

Ouder Professional

En hoe zit het met jullie zelforganisatie?Bart veert op bij deze vraag. “Wij vinden het geweldig dat we meer zeggenschap en regie krijgen! Dat maakt ons werk echt veel zinvoller! Ook al is het nog niet helemaal duidelijk waar we straks wel de regie over hebben en wat de vaste kaders worden. We gaan beginnen met de cursussen Poen, Pand en Personeel. En volgend jaar hopen we echt voldoende kennis in huis te heb-ben om het werk goed te organiseren en op een verantwoorde wijze gebruik te maken van de ondersteunende diensten en beschikbare middelen. Dit is nog wel een opdracht naast de cliëntgebonden taken. Maar we hebben er zin in!”

Als ik afscheid neem en Bart en de thuiszittende cliënt groet, zit de laatste ontspannen in zijn stoel. Volgens mij gaan deze mensen een goede tijd tegemoet!

Rineke Timmer


Moelijk verstaanbaar gedrag OFV

Na 35 jaar is er een einde gekomen aan het bestaan van de Ouder-/Familie Vereniging. Nadat in 1978 de eerste cliënten hun intrek namen op –toen nog- Kadijkerkoog, werd een ouderavond georganiseerd door de toenmalige directeuren. Het doel daarvan was ervaringen uit te wisselen maar vooral ook om een aanzet te geven tot de oprichting van een oudervereniging. Dit resulteerde uiteindelijk in de oprichting van de Ouder-/Familie Vereniging (OFV) op 18 juli 1979. Alle jaren is de OFV betrokken geweest bij alle ontwikkelingen van Prinsenstichting en gaven de leden gevraagd en ongevraagd advies aan de directie. Door Prinsenstichting werd dit als positief ervaren omdat zij op deze manier goed kon luisteren naar wat cliënten en hun verwanten belangrijk vonden. Aan de andere kant gaf dit ouders gelegenheid betrokken te blijven bij de zorg rondom hun kind en zaken mee te geven die speelden op de verschillende paviljoens. Met de invoering van de Wet Medezeggenschap Cliënten Zorgsector (WMCZ) in 1996 werd er binnen Prinsenstichting een Cliëntenraad ingesteld. Deze kreeg een formele mede-zeggenschapsfunctie en werd gesprekspartner van de directie. Daarmee veranderde de rol van de OFV. Evengoed bleef zij in gesprek met de directie en kon zij adviseren, maar zij richtte zich meer op een verbindende rol tussen ouders en verwanten en allerlei zaken die te maken hadden met de zorg. Niet alleen binnen Prinsenstichting, maar bijvoorbeeld ook met het Zorg-platform Waterland. Het organiseren van themabijeenkomsten over onderwerpen als de WMO, palliatieve zorg, dementie bij mensen met een verstandelijke beperking werd één van de taken waar de OFV zich mee bezig hield.

Ouder-/Familie Vereniging gaat over in Cliëntenraad

Nadat tevergeefs is geprobeerd uitbreiding voor het bestuur van de OFV te vinden, is onderzocht of het mogelijk zou zijn het bestuur van de OFV op te laten gaan in de Cliëntenraad. Hiermee krijgt de Cliëntenraad de verantwoordelijkheid erbij om op een wat informelere manier te kijken naar hoe je ouders/verwanten kunt bereiken. In de nieuwe organisatiestructuur wordt participatie van ouders/verwanten door middel van regioraden georganiseerd en vanuit de regioraad zit een vertegenwoordiger in de Cliëntenraad. In de Algemene Leden-vergadering van de OFV op 10 oktober is besloten de OFV op te heffen en het bestuur van de OFV op te laten gaan in de Cliëntenraad. Daarmee blijft de waardevolle bijdrage die de OFV altijd leverde geborgd!

Hans Fictoor, ouder van het eerste uur, heeft zich vanaf het moment dat zijn zoon 37 jaar geleden bij Prinsenstichting kwam wonen, als één van de eerste ouders ingezet voor de OFV. Hij heeft zijn herinneringen samengevat in een boekje wat tijdens de Algemene Ledenvergadering door directeur Ineke Huibregtsen werd overhandigd. Alle ouders en vertegen-woordigers ontvangen hiervan een exemplaar. Hans Fictoor: “Binnen de driehoek, cliënten, medewerkers en verwanten, neemt participatie van verwanten een belangrijke plaats in. Ik zal zolang ik kan mij blijven inzetten voor alle cliënten van Prinsenstichting.”

Prinsenstichting dankt alle ouders en verwanten hartelijk voor hun bijdrage die zij hebben geleverd aan de OFV.

Moeilijk verstaanbaar gedrag noemen we het: gedrag van cliënten wat we niet kunnen plaatsen, waar we niets van begrijpen. Het is vaak aanleiding tot agressie met alle gevolgen van dien. Dit is het verhaal van een lange zoektocht naar begrip.

Een standje van de Inspectie voor de GezondheidszorgHoewel we het altijd proberen te voorkomen, ontkomen we er soms niet aan: vrijheids- beperkende maatregelen. Als een cliënt gevaarlijk gedrag vertoont, moet je als begeleider ingrijpen om erger te voorkomen. Bij Sheila waren dat woedeaanvallen, waarbij ze anderen of zichzelf beschadigde. Om de situatie te doorbreken werd ze dan naar de afzonderingsruimte gebracht om tot rust te komen. Jaren geleden al werden we op onze vingers getikt door de Inspecteur, dat de begeleiding van deze vrouw toch echt anders moest! In de afgelopen jaren kreeg ik berichten door, dat de momenten van afzondering steeds minder werden.In september zit er een afmelding van een dwangbehandeling voor de Inspectie bij mijn interne post. Het gaat om de be-ëindiging van de afzondering bij Sheila. Het is nu dus eindelijk gelukt om er helemaal mee te stoppen! Als M/M -coördinator wil ik daar natuurlijk het fijne van weten.

Het allerbelangrijkst is om contact met haar te houdenAnna Overmars is via invalwerk bij de woning van Sheila betrokken geraakt en heeft daar nu een vaste functie. Ze vertelt over Sheila: “Zij is zo’n geweldige meid! We hebben haar jaren niet goed begrepen! Nu dat begrip beter wordt, blijkt hoe leuk ze is en hoe slim. Sheila is sinds haar kinderjaren geobsedeerd door takken. Als ze vroeger over takken begon te praten, dachten we dat ze hierover ging ‘zeuren’ en probeerden haar van het onder- werp af te houden. Enkele jaren geleden kwam een collega erachter dat ze dan iets probeert te vertellen over een tak, die ze daarvoor heeft gevonden en die zo mooi was. Nu luisteren we naar.” Sheila praat moeilijk, dus dat vergemakkelijkt de communicatie ook niet. Bovendien maakt ze haar eigen

woorden.” Anna, die evenals Sheila een ras- echte Volendamse is, moet weer lachen als ze aan een oud ondersteuningsplan denkt. ”In het persoonsbeeld van Sheila stond dat ze Volendams praat. Dat klopte echt niet, misschien vijf woorden, meer niet. Ze gebruikt Nederlandse woorden, maar heeft ook een eigen taaltje. Als je haar niet begrijpt, wordt ze onrustig. We hebben nu een lijstje in de kamer hangen met Sheila’s woorden erop. Dat lijstje wordt steeds langer.”

De onrust van Sheila kon in het verleden heel nare vormen aannemen. Tegenwoordig kan dat ook beter opgevangen worden door haar directief toe te spreken. “We gaan samen met Sheila naar buiten en zoeken weer het contact met haar”, legt Anna uit. “Doordat we haar mee naar buiten nemen of apart nemen, stappen wij uit de ‘onrustige’ situatie en creëren weer een duidelijke wereld. Het allerbelangrijkste is dat je contact met haar hebt en houdt, een zogenoemd lijntje. Een draadje dat niet mag breken. Sheila zal ook testen of het lijntje goed werkt. Zeker als je nieuw bent of langere tijd bent vrij geweest. Ze prevelt dan een bepaald woord en als je niet reageert, kan ze je blijkbaar niet vertrouwen en wordt onrustig. Als je een goed werkend lijntje hebt, kun je een kwartiertje of zo weggaan, terwijl je haar aan een activiteit zet. Ze vertrouwt er dan op dat je er zo weer bent.”

Een team en de driehoek als een geoliede machineAnna is blij met haar collega’s. “Ons team werkt heel goed! We geven elkaar feedback op onze benadering van de cliënten. Ik ben bijvoorbeeld best streng naar Sheila. Ik geef haar heel duidelijk de grenzen aan. Gentle Teaching is immers ook veiligheid bieden door te begrenzen. Maar ik ben niet alleen maar streng voor haar, hoor! We kunnen samen ook veel gekkigheid maken.”

Enkele maanden geleden is, in overleg met Sheila’s ouders, haar appartementje binnen de gezamenlijke woning helemaal opgeknapt. Grote planten, een lekkere bank, een tafeltje met poten van takken, een TV-

kast. Anna laat een filmpje zien van Sheila’s eerste binnenkomst in haar opgeknapte kamer. “Dit filmpje heb ik gelijk naar ouders gestuurd en ik stuur ook regelmatig fotootjes. Het is zo belangrijk om dingen uit te wisselen met ouders! Ook de schijnbaar kleine dingen, zoals bij Sheila de woordjes. We kunnen veel van elkaar leren!”

De woedeaanvallen zijn stukken minder. Dat is het mooiste!Ik bel moeder op een vrijdagmiddag. Ze vertelt over Sheila’s kinderjaren. Dat ze alle aandacht nodig had van moeder en die niet kon delen met haar zusje. Dat agressie naar haar zusje ook de reden was, waarom de ouders haar op haar vijftiende al uit huis moesten plaatsen. Ze kreeg veel medicijnen en ouders mochten haar een lange tijd niet zien. Zo ging dat twintig jaar geleden!Over de begeleiding van Sheila is altijd goed overleg tussen de ouders, de begeleiders en de gedragsdeskundige, vindt moeder. Ze is er erg blij mee, dat begeleiders Sheila beter proberen te begrijpen en het hen blijkbaar steeds beter lukt. Het gaat goed met Sheila: de woedeaanvallen zijn stukken minder. Dat vindt moeder het mooiste!Als Sheila het weekend naar haar ouders gaat, is er altijd een vast programma, dat geeft rust: eerst eten en dan een stuk in de auto rijden. Dit weekend willen ouders dat programma uitbreiden met een bezoekje aan haar zus en haar nieuwe neefje, dat ze voor het eerst zal zien. Later hoor ik van Anna dat de ontmoeting tussen tante Sheila en haar neefje heel liefdevol verlopen is.

Rineke Timmer

‘Ze wil gewoon haar belevenissen vertellen!’Een lange zoektocht naar begrip


Afscheid

Ruud Bank

Lieve Ruud,

Als sterren konden spreken.Als sterren konden zien.Zou jij dan vanavond,Heel eventjes willen roepen naar ons.En dan twinkelen als groet.Zodat jij aan ons kan laten weten,Hoe het zonder jou verder moet?Nog iedere dag denken wij aan jou en missen wij jou!

Wat wij als personeel vooral veel missen van Ruud is de tik voor je billen als je bezig was met de basiszorg, samen het biertje drinken en de muziek van Bob Marley die je tegemoet kwam als je naar de kamer van Ruud liep.

Jouw medebewoners missen jouw geweldige OOOOOOHHHHH JAAAAAA!, niemand zal deze zo uitspreken als jij dat deed.

Ruud, nog iedere dag word jij gemist door ons allemaal.

Bewoners en personeel van Cornwallhof 7

ElizabethAdriana TeeuwenLieve Elizabeth,

Alle dagen was jij vrolijk,een glimlach was jou nooit teveel.Niets achtte jij onmogelijk,jij velde nooit zomaar een oordeel.

In een slag ben jij van ons ontnomen,als donder bij heldere nacht.Waarom moest jou dit overkomen?Is er dan toch die hogere macht?

Elke traan die is gevallen die dag,Is een traan van WOEDE,Is een traan van ONGELOOF,Is een traan vol LIEFDE.

Alle tranen die zijn gevallen zijn tranen voor jou!

Nooit zullen wij jou vergeten!

Wat wij als personeel vooral veel missen van Elizabeth is haar enorme lach,die vooral tevoorschijn kwam als er iemand op zijn gat viel of het hoofd stootte,leedvermaak was echt het beste vermaak voor jou.

Jouw medebewoners missen jouw geweldige eigen mening,deze liet jij duidelijk horen wanneer jij het ergens niet mee eens was.

Elizabeth nog iedere dag word jij gemist door ons allemaal.

Bewoners en personeel van Cornwallhof 7

† 27 april 2015 † 6 juni 2015 † 20 september 2015

Jelle Krokké

Lieve Jelle,

Vandaag is de dag dat we jouw leven vieren,klinkt raar in de wetenschap dat dit ons afscheid is.

We vieren het omdat ondanks jouw beperkingen,je een gelukkige jonge man was die ons allemaal diep raakte.

Wat hebben we van je genoten en wat heb je ons zo nu en dan veel stress bezorgd.

Voor het genieten hoef ik geen voorbeeld te noemen, kijk naar die big smile.Lachen van oor tot oor, die uitspraak heeft iemand bedacht die jou heeft zien lachen.

Je wist menig hart te veroveren,of dat nou op de Zonnehoek, Omega, Blijde ruiters of Klaver 6 was.Jouw naam noemen brengt altijd mooie verhalen met zich mee.

Jelle, wat zijn we dankbaar dat jij in ons leven kwam.Letterlijk en figuurlijk ging je tot het gaatje.We hebben met liefde voor je gezorgd en laten je met liefdevolle herinneringen los.Uit het oog maar voor altijd in ons hart!

Team Klaver 6

Josje Kilian

Lieve Josje,

Waar je ook bent Ik zou het niet weten Niet in afstand of tijd te meten Maar ik heb je bij meDiep in mij Daarom ben je zo dichtbij

Toen jij naar de Waterlandlaan verhuisde had jij hier heel veel zin in. Je hield heel erg veel van aandacht. Voordat jij je vraag stelde begon je altijd de zin met lieverd en dan pas de vraag.

Als snel zagen wij dat je achteruit ging , de dementie kwam steeds meer om de hoek kijken. Je werd ziek en we zagen je heel snel verslechteren.

Op 13 juni van dit jaar overleed jij , lieve Josje.Je hebt een onwisbare indruk bij ons achter gelaten en wij hopen dan ook dat jij jouw rust hebt gevonden.

En dat waar jij nu ook bent, jij je eigen huisje zal hebben en gelukkig zult zijn.

Team Waterlandlaan 124

† 13 juni 2015


Vertrouwenspersonen

Rob Drieling

Lieve Rob,

Je hebt 50 jaar thuis gewoond voordat je bij ons kwam wonen, dit was dan ook wel heel erg wennen voor jou. Als je iets wilde dan floot je heel hard op jouw vingers en als je niemand zag dan begon je heel hard te schreeuwen. Je kon in het begin nog wel genieten van muziek en van André van Duin.Je vader kwam jou elke dag bezoeken en nam ook altijd lekkere dingen voor jou mee zoals roombroodjes of zuur die hij kreeg van de meisjes van de viskar bij de AH. De dementie kwam steeds vaker naar voren en in februari van dit jaar werd jij ziek en we zagen dat je steeds meer achteruit ging.Op 19 augustus overleed jij heel rustig.Lieve Rob, wij hopen dat jij je rust hebt gevonden.We zullen jou niet vergeten !

Team Waterlandlaan 124

† 19 augustus 2015

Ernst van ZuidenDag lieve Ernst,

In september 1995 is Ernst op Lagerweijde 5 komen wonen. Hij werkte op Molenwerf. Samen met zijn vriend Ben Hartig zijn zij in februari 2008 verhuisd naar Dolomieten 21 in Assendelft. In zijn vrije tijd zat Ernst het liefst op het balkon. Zo herkende hij altijd zijn nicht Tiessie. Ernst was altijd vroeg wakker. Hij was de eerste die ons met de vroege dienst kwam begroeten. Uitjes vond Ernst geweldig. Hij genoot volop van de wandelingen met zijn vrijwilligster Agaath. Ernst heeft zijn vriend Ben erg gemist na diens overlijden. Ook was Ernst een hele dankbare man. Je kreeg een dikke zoen en een knuffel. Sinds een paar jaar begon Ernst te kwakkelen met zijn gezondheid. Desondanks heeft hij de gezegende leeftijd van 82 jaar mogen bereiken. Lieve Ernst, we zijn dankbaar dat we je hebben leren kennen.

Cliënten en team Dolomieten 21

Yvonne BouwmanLieve Yvonne,

Na een strijd, moeizaam gestreden ging je heen, we zagen het aankomen maar toch was het onverwachts.Niemand weet hoeveel jij hebt geleden.Onuitputtelijk was je kracht.Maar ook hieraan kwam een einde voor jou.

† 18 augustus 2015

† 17 oktober 2015

We zullen het missen om er voor jou te zijn en voor jou te zorgen.Wij hopen dat je eindelijk je rust gevonden hebt lieve Yvonne.Wij wensen alle familie en de mensen die dichtbij Yvonne stonden heel veel sterkte toe.

Medewerkers van Cornwallhof 5a

Prinsenstichting is continu bezig zichzelf te verbeteren om daarmee haar visie te realiseren. Een belangrijke basis daarvoor zijn de waarden, waarin we met elkaar hebben afgesproken hoe we omgaan met elkaar, of je nou cliënt, ouder, medewerker, vrijwilliger of op een andere manier bij Prinsenstichting betrokken bent. Toch ontkom je er als organisatie niet aan ook voorzieningen te treffen die als vangnet kunnen dienen wanneer iemand niet tevreden is. Want we streven ernaar elkaar aan te spreken en in dialoog zaken met elkaar op te lossen. Soms lukt dat niet en dan is het goed dat er vertrouwenspersonen zijn.

Gerard Koenen

Hij werkt op de 1e verdieping van het dienstencentrum, Kwadijkerpark 8 in Purmerend. Hij is bereikbaar op telefoon-nummer 06 453 860 58.

Maas Beitler

Hij is te bereiken op 0299 459 333, 06 229 671 99, via e-mail: [email protected]

Rineke Timmer

Zij werkt op de 4e verdieping van het dienstencentrum, Kwadijkerpark 8 in Purmerend. Zij is bereikbaar op telefoon-nummer 0299 459 428.

Maas Beitler

Hij werkt op de 1e verdieping van het dienstencentrum, Kwadijkerpark 8 in Purmerend. Hij is bereikbaar op telefoon-nummer 06 229 671 99.

Jennemieke Otger

Zij is te bereiken op 06 408 245 36 ,via e-mail: [email protected], www.devertrouwenspersoon.nl

Hannie Nieuwenhuizen

Zij werkt bij de vakgroep Beweging, Kwadijkerpark 6 in Purmerend. Zij is bereikbaar op telefoonnummer 0299 459 358.

Wie zijn cliëntvertrouwenspersonen bij Prinsenstichting?Bij Prinsenstichting zijn er vier vertrouwenspersonen voor cliënten. Dit zijn:

Wie zijn er medewerkervertrouwenspersoon bij Prinsenstichting?Prinsenstichting heeft twee vertrouwenspersonen: Maas Beitler, geestelijk verzorger bij Prinsenstichting, is intern vertrouwenspersoon en Jennemieke Otger is extern vertrouwenspersoon. Zij is van buiten de organisatie en verbonden aan bureau De Vertrouwenspersoon. De medewerker bepaalt zelf wie hij of zij wil inschakelen.

36 Klinker 2015/2

December 20151 Nieuwjaarsdag23 Zondagmiddagcafé456

7 Nieuwjaarsreceptie cliënten / Hard-loopclub Special Forces / Jeu de Boules

8 Knutselclub Purmerend9 Kookclub Prins Heerlijk10 Zondagmiddagcafé111213

14 Hardloopclub Special Forces / Eetcafé de Vuister

1516 Bloemschikken J. v. Praaghuis17 Zondagmiddagcafé181920 Knutselclub WKW21 Hardloopclub Special Forces22 Knutselclub Purmerend2324 Zondagmiddagcafé25 Bloemschikken WKW2627


293031 Zondagmiddagcafé

1 Pieten on tour2

3 Pieten on tour / Jeu de Boules / Dansclub

45 Percussie KWP6 Zondagmiddagcafé - Digitaal café7 Percussie KWP89 Dansclub Step by Step10 Eetcafé de Vuister11 Knutselclub de Inval12 Kookclub Prins Heerlijk

13 Zondagmiddagcafé / koffieochtend WKW

14 Bloemschikken WKW15 Maak de droom waar festival

16 Knutselclub WKW / Dansclub Step by Step

1718 Uitje Kerstmarkt / Kerstdisco19 Bloemschikken J. v. Praaghuis20 Zondagmiddagcafé Kerst bingo21 Kerstoptreden2223 Kerstoptreden2425 Kerstmis26 Kerstmis27 Zondagmiddagcafé spelletjes28293031 Oudjaarsoptreden

123

4 Hardloopclub Special Forces / Jeu de Boules

5 Knutselclub Purmerend

6 Percussieclub / Zaterdagmiddagin-loop ruimte Speelotheek

7 Zondagmiddagcafé8910

11 Hardloop Special Forces / Eetcafé de Vuister

12 Uitje Tingieten Purmerend / Kook-club Prins Heerlijk

13 Zondagmiddagcafé14 Valentijnsdag151617 Knutselclub WKW18 Hardloopclub Special Forces19 Knutselclub Purmerend20 Bloemschikken J. v. Praaghuis21 Zondagmiddagcafé22 Bloemschikken WKW2324


26 Disco in Café de Prins2728 Zondagmiddagcafé

Januari 2016 Februari 2016

Wanneer? Waar? Adres? Hoe laat?

13 december 2015 Café de Prins Locatie Kadijkerkoog, Purmerend 11.00 uur

20 december 2015 Petrusparochie Snuiverstraat 2, Krommenie 10.00 uur

24 december 2015 Café de Prins Locatie Kadijkerkoog, Purmerend 19.00 uur

10 januari 2016 Café de Prins Locatie Kadijkerkoog, Purmerend 11.00 uur

17 januari 2016 Nicolaaskerk Kaasmarkt 15, Purmerend 10.00 uur

7 februari 2016 Café de Prins Locatie Kadijkerkoog, Purmerend 11.00 uur

21 februari 2016 Taborkerk Maasstraat 2, Purmerend 10.00 uur

27 maart 2016 Café de Prins Locatie Kadijkerkoog, Purmerend 11.00 uur

Kerkdiensten

Kalender

Meer informatie? Mail naar [email protected]

Klinker, dec 2015

Documents

Transcript of Klinker, dec 2015