Freya, de moeder van

Lianne en Sterre, kijkt

niet eens op wanneer

Milo binnenkomt.

“Ze is op haar kamer.”,

is het enige wat ze zegt,

zonder op te kijken van

haar boek.

Haastig loopt Milo de

trap op.

Hij wordt maar steeds

ongeruster.

“Lianne, wat scheelt

er?”,

roept hij al van

halverwege de trap.

“Sterre belde me dat ik

zo snel mogelijk moest

komen, en…”

Hij stopt abrupt in het

midden van zijn zin.

“Lianne… ben je…”

Hij durft het amper te

vragen.

“Ben je zwanger?”

Wanneer Lianne een

beetje angstig knikt,

begint Milo enthousiast

tegen haar buik te

praten.

“Hallo daarbinnen! Zo

snel had ik je nog niet

verwacht, hoor!”

“Je… je vindt het dus

niet erg?”,

vraagt Lianne, nog

steeds een beetje

onzeker.

“Maar nee!”,

gaat Milo tegen haar

zwangere buik verder,

“Papa vindt het helemaal

niet erg dat je er bent!

Papa kan juist niet

wachten tot je eruit

komt! En daarom...”

Lianne kijkt verbaasd

wanneer Milo opeens

voor haar op zijn knie

gaat zitten.

“Lianne… ik was sowieso

al van plan om het je te

vragen…”

“Mijn liefste Lianne,

vrouw van mijn leven,

moeder van mijn kind:

wil jij mijn vrouw

worden?”

“JAAAAAAAAAAAA!”,

roept Lianne verrast uit,

en voordat Milo nog één

letter kan zeggen, vliegt

ze hem om de hals.

Zo, dat is dan weer in

orde. Maar nu moet Milo

het ook nog aan zijn

ouders vertellen…

“Mama… kan ik even

met je praten?”

En zo zitten ze even

later samen in de zetel,

net als vroeger.

“Zo, steek maar van

wal.”,

zegt Catherine, een

beetje ongerust wat haar

zoon haar wil vertellen.

“Om te beginnen,”

zegt Milo,

“Je mag me feliciteren.

Ik ben vanaf vandaag

verloofd met Lianne!”

Catherine is meteen

dolenthousiast:

“Wat geweldig! Je gaat

binnenkort trouwen met

je jeugdvriendinnetje!”

“Maar… ik voel dat je

met een probleem zit.

Waarover wilde je met

me praten?”,

voegt ze er aarzelend

aan toe.

“Wel… je weet dat we

verliefd zijn geworden op

de dag dat Lianne

opgroeide… We hebben

toen wel iets meer

gedaan dan alleen maar

kussen…”

“We zijn een beetje

onvoorzichtig geweest…

en daarstraks vertelde

Lianne me dat ze

zwanger is…”

Een beetje angstig wacht

Milo op de reactie van

zijn moeder.

Catherine is even stil.

“Euhm… ik kan even

niet meer uit mijn

woorden komen.”,

stamelt ze,

“Maar dat komt zeker

niet van woede of zo.”

“Ik begrijp het, jongen,

als jij en Lianne

beslissen het kind te

houden. Maar beloof me

één ding… blijf je

concentreren op je

studies.”

“We hebben beslist,

mama!”,

antwoordt Milo,

“We houden de baby!”

“Gefeliciteerd, jongen!”,

zegt Catherine, terwijl ze

hem een dikke knuffel

geeft,

“Ik kan niet wachten om

mijn eerste kleinkind in

mijn armen te houden!”

Ook Zohra is erg

enthousiast:

“Dus ik word tante? Mag

ik dan mee het kindje

helpen verzorgen?”

Nessa wil een schilderij

gaan maken voor haar

neefje of nichtje.

“Maar dit is echt te

lelijk. Ik doe het meteen

weg!”

Ook Zohra is druk aan

het leren. Zij wil graag

leren schoonmaken, en

heeft een boek met de

nuttigste tips

uitgezocht.

En de studenten… die

gaan naar hun college,

natuurlijk!

Wanneer David

thuiskomt van zijn

college, begint hij

meteen aan zijn paper.

Hij wil zoals altijd goede

punten halen dit

semester.

Wanneer hij zijn paper

heeft afgewerkt, begint

Catherine aan dat van

haar.

Milo wil vanavond de

rest van het gezin

verrassen met zijn

kookkunsten.

Nessa zei dat ze zin had

in vissticks, en die

maakt hij dan ook klaar.

Nessa zelf maakt

intussen met plezier

haar tweede schilderij af.

Maar aan tafel begint ze

zich opeens een beetje

zorgen te maken:

“Mama, zal Zohra

morgen nog wel met me

willen spelen als ze groot

is?”

“Maar natuurlijk,

meisje!”,

stelt Catherine haar

dochtertje gerust,

“Je weet toch hoe gek

Zohra op je is. Toen jij

peuter was, speelde ze

toch ook met je?”

Zohra, die net

voorbijloopt, moet ook

lachen om de

ongerustheid van haar

zusje:

“Dacht je nu echt dat ik

niet meer naar je zou

omkijken als ik vanaf

morgen ook kan gaan

studeren?”

En om haar Nessa

helemaal gerust te

stellen, geeft ze haar nog

een dikke knuffel.

“We blijven even dikke

vrienden, zeker weten!”

(Ze lijken toch echt verschrikkelijk

erg op elkaar!)

Ook bij haar jongste

zusje gaat Zohra nog

even langs.

“Kiekeboe, Thelma! Weet

je, vanaf morgen kan ik

nog beter voor je gaan

zorgen! Want dan ben ik

pas echt groot!”,

vertelt ze trots.

Daarna kruipt ze, een

beetje opgewonden, in

haar bed.

Ook Nessa gaat slapen.

Ze is helemaal

gerustgesteld.

Wie er niet helemaal

gerust op is, is Milo. Hij

is nogal zenuwachtig,

want morgen heeft hij

alweer examen!

De volgende ochtend is

Zohra vanzelfsprekend

als eerste wakker. Een

beetje nerveus stapt ze

haar bed uit, en gaat

voor zichzelf alvast

„Happy Birthday‟ spelen

op de piano.

Ook Nessa houdt zich

creatief bezig. Maar zij

maakt wel iets minder

lawaai.

“Ik ga een mooi

schilderij maken voor

Zohra!”

En de kleine Thelma…

die doet haar uiterste

best om toch maar

iemand van de

volwassenen wakker te

maken!

Milo is de eerste die haar

hoort, en komt haar dan

ook snel een schone

luier geven.

“Je kon niet wachten om

wakker te worden, hé?”,

fluistert hij zijn zusje

toe,

“Was je dan zo

zenuwachtig voor je

verjaardag?”

Hij maakt nog snel iets

te eten klaar, maar

bedenkt dan opeens dat

hij naar zijn examen

moet!

Dit keer is hij er erg

gerust in, en vertrekt

fluitend naar school.

School is ook hetgene

waar Zohra mee bezig is.

Ze probeert alvast uit te

zoeken welke

studierichting ze

binnenkort zal kiezen.

“Natuurwetenschappen,

zoals Milo? Nee, dat ligt

me niet zo. Mijn

natuurkennis gaat niet

eens verder dan welke

bloem een madeliefje is

en welke een

paardenbloem!”

“Kunst dan, misschien?

Maar dat is eerder iets

voor Nessa, die is veel

creatiever dan ik. Ik kan

amper een penseel

vasthouden!”

Zonder dat Zohra het

weet, is Nessa bezig een

schilderij voor haar

verjaardag te maken.

“Ik ga een mooi elfje

schilderen voor Zohra,

dat zal ze vast leuk

vinden!”

Wanneer Catherine naar

haar college vertrekt,

passeert ze Milo.

“Ik heb een dikke 10 op

mijn examen, mama!”,

vertelt hij trots in het

voorbijgaan.

De avond valt, en dan is

het eindelijk feest!

“Ik wordt straks heel

groot, Lily!”,

vertelt Zohra aan haar

babypop.

“En dan kan ik gaan

studeren, en zelf kindjes

krijgen, zoals Milo en

Lianne!”

“Maar jou vergeet ik

niet, hoor!”,

stelt ze de pop nog

gerust, terwijl ze haar

een dikke knuffel geeft.

Dan gaat ze snel naar

beneden, waar de taart al

klaarstaat.

Over een levenswens

hoeft ze niet meer na te

denken, die weet ze al

van toen ze nog maar

net kind was.

Dan blaast ze in één

adem alle kaarsjes uit.

“Kan ik nu opgroeien,

mama?”

Catherine knikt een

beetje bedeesd. Haar

kleine meisje wordt al zo

groot…

Zohra draait een paar

keer om haar as, springt

in de lucht, en…

“Geweldig, zeg!”,

is het eerste wat ze zegt,

wanneer ze als tiener

weer op de grond

terechtkomt.

“En nu kan ik eindelijk

kinderen krijgen! Met

andere woorden: ik ben

Familiesim!”

En nadat ze haart kapsel

en make-up wat heeft

bijgewerkt, is aan haar

de eer om Thelma te

helpen opgroeien.

Maar wanneer ze de

kaarsjes voor Thelma

heeft uitgeblazen…

… legt ze haar zusje snel

op de grond, want ze valt

letterlijk om van de

slaap!

“Mmmm, mooi begin van

mijn studententijd…”,

kreunt ze moeizaam

terwijl ze weer overeind

krabbelt.

“Ik kan misschien maar

beter gewoon in bed

kruipen. Jammer, want

ik verheugde me zo op

het opgroeien van

Thelma!”

Milo heeft dan maar de

taak van Zohra

overgenomen, en staat

met zijn zusje voor de

taart.

En even later staat hij

dan ook met een

schattig peutertje in zijn

armen.

“Pipi doen!”,

is het eerste wat ze

roept.

Gelukkig was de familie

daarop voorbereid, en

kan Milo zijn zusje

meteen op het potje

zetten.

En hij is ook degene die

Thelma even later een

ander kapsel geeft.

“Ze moeten maar

vertrouwen op mijn

smaak!”,

mompelt hij tegen zijn

zusje,

“En ik vind dat die twee

knotjes je ontzettend

lief staan!”

Na Thelma in haar bedje

gelegd te hebben, kruipt

hij zelf ook maar in bed.

Zo trots op zijn twee

kleine zussen!