Kids de baas
2
Een kind dat vijftien keer de TV aan en uit zet. Zeven suikerklontjes in de thee doet. Of op straat de krokussen vertrapt. Wat gebeurt er bij jou als je dit leest? En hoe reageer je? Er is niet één manier om een perfecte opvoe- der te zijn, maar er zijn wel duizend manieren om een goede opvoeder te zijn Meer weten Katrien Laane helpt ouders en beroepsopvoeders die worstelen met opvoedingsvragen. Dit voorjaar start de training “Wakkere Opvoeders”. Zie ook: www.lunamare.nu Tekst: Katrien Laane-Lunamare Illustratie: Wendy de Munk © ELLENEA dus heel verschillende reacties oproepen. Grenzen aangeven is belangrijk. Het biedt veiligheid, geeft duidelijkheid aan kinderen. Maar sommige opvoeders maken van grenzen stellen het hoofddoel van de opvoeding: “Niet met je voeten op de bank! Er wordt hier niet gevloekt! Kom nu achter de pc vandaan!”. We willen zo graag dat onze kinderen sociaal vaardige, gelukkige kinderen worden, die goed in hun vel zitten en niet te vaak over de schreef gaan. Iedereen kan zich daar heel goed een voorstelling van maken. Het nadeel van deze voorstelling is, dat we ons uiterste best gaan doen om onze kinderen zo te regisseren dat ze ook in het script van de voorstel- ling passen. Als kinderen van ons gewenste plaatje afwijken, gaan we strak regisseren (lees: corrigeren). En dat is jammer en mijns inziens ook niet nodig. Kinderen zijn van nature goed en hebben een onge- kende wijsheid, waarmee ze aanvoelen wanneer een grens terecht of onterecht wordt gesteld. Het zou mooi zijn als opvoeders echt durven luisteren naar deze natuurlijke eigenWIJSheid van kinderen.3 Kids de baas Relax: keep it simple! © WENDY DE MUNK e d u c a r e 3/2011 [ pagina 39 ] Grenzen stellen • Leg duidelijk uit waarom je een grens stelt. Doe dit dan wel met aandacht. • Vraag eens wat je kind een acceptabele grens vindt. Je zult versteld staan van hun eigenWIJSheid. G aan al je stekels overeind staan als je bovenstaande tekst leest of haal je je schouders op? Dan is helder waar voor jou de grens ligt. Het lastige met grenzen is dat ze persoonlijk zijn. Ze zijn subjectief bepaald door onze eigen opvoeding. Er staat nergens dat het verboden is om zeven klontjes suiker in de thee te doen. Net zo min is het verboden om de TV vijftien keer aan en uit te zet- ten. Maar hoe ga je hiermee om? En wat doe je als het op straat gebeurt, zoals met de krokussen? Iedereen heeft een andere grens: Grenzen kunnen van persoon tot persoon verschillen: sommige opvoeders accepteren heel veel van kinderen, ande- ren krijgen snel de kriebels. Daarmee is de ene ouder niet beter dan de ander, ze zijn gewoon verschillend. Kinderen kunnen daar uitstekend mee omgaan, ze weten precies bij wie welke regels en grenzen horen. De grens kan ook per kind verschillen: wat je van de een nog acceptabel vindt (een keer je broek niet in de wasmand gooien), kan je bij de ander doen ontploffen (omdat hij een sloddervos is die ‘nóóit’ zijn kleren in de was gooit). Hetzelfde gedrag kan
-
Upload
tijdschrift-educare -
Category
Documents
-
view
223 -
download
0
description
Een kind dat vijftien keer de TV aan en uit zet. Zeven suikerklontjes in de thee doet. Of op straat de krokussen vertrapt. Wat gebeurt er bij jou als je dit leest? En hoe reageer je?
Transcript of Kids de baas
Een kind dat vijftien keer de TV aan en uit zet. Zeven suikerklontjes in de thee
doet. Of op straat de krokussen vertrapt. Wat gebeurt er bij jou als je dit leest?
En hoe reageer je?
Er is niet één manierom een perfecte opvoe-der te zijn, maar er zijnwel duizend manierenom een goede opvoederte zijn
Meer weten
Katrien Laane helpt ouders en
beroepsopvoeders die worstelen
met opvoedingsvragen. Dit
voorjaar start de training
“Wakkere Opvoeders”. Zie ook:
www.lunamare.nu
Tekst: Katrien Laane-LunamareIllustratie: Wendy de Munk
© EL
LEN
EA
dus heel verschillende reacties oproepen. Grenzen aangeven is belangrijk. Het biedt veiligheid,geeft duidelijkheid aan kinderen. Maar sommigeopvoeders maken van grenzen stellen het hoofddoelvan de opvoeding: “Niet met je voeten op de bank!Er wordt hier niet gevloekt! Kom nu achter de pcvandaan!”. We willen zo graag dat onze kinderensociaal vaardige, gelukkige kinderen worden, diegoed in hun vel zitten en niet te vaak over deschreef gaan. Iedereen kan zich daar heel goed eenvoorstelling van maken. Het nadeel van deze voorstelling is, dat we onsuiterste best gaan doen om onze kinderen zo teregisseren dat ze ook in het script van de voorstel-ling passen. Als kinderen van ons gewenste plaatjeafwijken, gaan we strak regisseren (lees: corrigeren).En dat is jammer en mijns inziens ook niet nodig.Kinderen zijn van nature goed en hebben een onge-kende wijsheid, waarmee ze aanvoelen wanneer eengrens terecht of onterecht wordt gesteld. Het zoumooi zijn als opvoeders echt durven luisteren naardeze natuurlijke eigenWIJSheid van kinderen.3
Kids de baasRelax: keep it simple!
© W
ENDY
DE
MU
NK
e d u c a r e 3/2011 [ pagina 39 ]
Grenzen stellen • Leg duidelijk uit waarom je een grensstelt. Doe dit dan wel met aandacht.
• Vraag eens wat je kind een acceptabelegrens vindt. Je zult versteld staan vanhun eigenWIJSheid.
G aan al je stekels overeind staan als jebovenstaande tekst leest of haal je je schouders op?Dan is helder waar voor jou de grens ligt. Het lastige met grenzen is dat ze persoonlijk zijn. Zezijn subjectief bepaald door onze eigen opvoeding.Er staat nergens dat het verboden is om zevenklontjes suiker in de thee te doen. Net zo min is hetverboden om de TV vijftien keer aan en uit te zet-ten. Maar hoe ga je hiermee om? En wat doe je alshet op straat gebeurt, zoals met de krokussen?Iedereen heeft een andere grens: Grenzen kunnenvan persoon tot persoon verschillen: sommigeopvoeders accepteren heel veel van kinderen, ande-ren krijgen snel de kriebels. Daarmee is de ene ouderniet beter dan de ander, ze zijn gewoon verschillend.Kinderen kunnen daar uitstekend mee omgaan, zeweten precies bij wie welke regels en grenzen horen.De grens kan ook per kind verschillen: wat je vande een nog acceptabel vindt (een keer je broek nietin de wasmand gooien), kan je bij de ander doenontploffen (omdat hij een sloddervos is die ‘nóóit’zijn kleren in de was gooit). Hetzelfde gedrag kan
Dit artikel kreeg je van Educare! Educare is een tijdschrift over opvoeden en onderwijzen vanuit verbondenheid. Het wordt uitgegeven door Stichting Universele Opvoeding en verschijnt 5x per jaar. Ieder nummer bevat een uitneembaar katern met praktische oefeningen en informatie die je thuis en/of in de klas kunt uitvoeren. Wanneer je op de hoogte wilt blijven van nieuws over opvoeding en onderwijs in verbondenheid, dan kun je je inschrijven op onze digitale nieuwsbrief. We sturen je dan ook bericht wanneer de nieuwe Educare (het tijdschrift) uitkomt. We gebruiken de nieuwsbrief tevens voor nieuws wat niet in het tijdschrift gedrukt kon worden en om je op de hoogte te houden van ontwikkelingen op onze websites. Schrijf je nu in op de nieuwsbrief en ontvang direct 6 Educare katernen (pdf):
1. Leren met Hart Focus 2. Schatgraven in jezelf 3. Verrassend tekenen 4. Opgroeien in verbondenheid 5. Leren kun je leren 6. De rol van spiegelneuronen
Je vindt het inschrijfformulier op onze homepage op www.educare.nl Op onze website kun je ook een abonnement afsluiten op het tijdschrift zelf of ter kennismaking een proefnummer aanvragen. De websites van Stichting Universele Opvoeding:
www.educare.nl – alles over het tijdschrift Educare www.opvoedingsboek.nl – wekelijks een boekbespreking... www.opgroeieninverbondenheid.nl – wekelijks een praktische tip... opvoedingenonderwijs.ning.com – digitale ontmoetingsplaats voor leden
Copyrights van alle teksten en foto’s in deze pdf berusten bij Stichting Universele Opvoeding en de respectievelijke auteurs en fotografen. Je mag er niets uit kopiëren zonder hier vooraf toestemming voor te vragen. Je mag wèl deze pdf in zijn geheel doorgeven aan vrienden en/of collega’s van wie je denkt dat ze belangstelling hebben voor de inhoud ervan. St. Universele Opvoeding – Hendrik Marsmanweg 16 – 4103 WS Culemborg – [email protected]
