Midden in de nacht

wordt Milo wakker van

een raar geluid.

Een beetje bang staat hij

op. Het kwam uit de

kamer van mama en

papa…

Milo had het goed

gehoord:

Bij Catherine is intussen

de bevalling begonnen!

En David is er eindelijk

in geslaagd om op tijd bij

zijn vriendin te zijn:

De geboorte van zijn

derde kind zal hij

meemaken!

Catherine voelt zich erg

gesterkt door de

aanwezigheid van haar

vriend. Haar bevalling

lijkt er stukken minder

zwaar door…

En na nog een paar keer

persen, houdt ze trots

haar derde kindje in haar

armen!

Milo heeft het voorrecht

om het eerst te kunnen

kennismaken met de

nieuwe baby.

“Kijk eens, Milo’tje! Dit

is je kleine zusje:

Nessa!”

Milo is

dolenthousiast, en

begint meteen tegen zijn

zusje te praten:

“Kiekeboe! Ik ben

Milo, je grote broer!”

En voor de eerste keer is

Catherine fit genoeg om

de baby zelf in haar

bedje te leggen.

“Welterusten, Nesje

prinsesje!”,

zegt ze nog, terwijl ze

haar dochtertje nog even

in de lucht houdt.

Zohra kwam zelf aan

Davids mouw trekken

om verder te zingen, en

daarom zitten ze nu

weer samen op de grond.

En uiteindelijk zingt ze

zo het hele liedje mee:

“Je kunt het niet

geloven hoe lekker dat

dat is! Stokvis!”,

roept ze vrolijk, terwijl

ze met haar handjes

schudt.

Dan neemt David zijn

dochtertje op de arm:

“En nu is het tijd

voor…”

“Taart!”,

roept Zohra verheugd

uit.

Even later staan ze

samen voor de taart, en

Zohra probeert

nieuwsgierig de kaarsjes

te pakken.

Milo staat ongeduldig

met zijn ratel te

zwaaien. Nu zal hij pas

echt met zijn zusje

kunnen spelen!

Nu mag Zohra

opgroeien, maar ze lijkt

niet echt te beseffen wat

haar familie van haar

verwacht.

Maar dan staat ze

uiteindelijk toch

recht, wiebelt wat op

haar beentjes, en…

… staat een paar

seconden later

verwonderd naar zichzelf

te kijken.

“Wat een lange armen

heb ik opeens!”,

is het eerste wat ze kan

uitbrengen.

Meteen daarna gaat ze

naar boven, om iets

leuks aan te trekken.

En dan gaat ze op haar

nieuwe bed (van

Doornroosje!) zitten

dromen, over wat ze niet

allemaal kan doen nu ze

groot is…

De volgende dag is Milo

uitgenodigd bij Lianne

om te komen spelen.

Verheugd om zijn

vriendinnetje terug te

zien, komt hij bij het

huis aan.

Hij wordt er begroet door

een meisje met twee

vlechtjes, dat wel heel

erg op Lianne lijkt:

“Hoi! Ik ben Sterre! Mijn

zus komt zo meteen wel

naar buiten, hoor!”

Ook Sterre blijkt een

toffe meid te zijn, en al

snel zitten de twee

kinderen op de grond

een klapspelletje te

doen.

Niet veel later komt

Lianne naar buiten.

“Hebben jullie zin om

bellen te blazen?”,

vraagt ze.

Sterre heeft niet al te

veel zin, maar Milo laat

meteen zien wat een

grote bellen hij wel kan

blazen!

“Weet je,”,

zegt Lianne,

“Als ik een nieuw flesje

bellenblaas heb, doe ik

altijd hetzelfde: ik proef

of het zeepsop goed is!”

“Vind je dat

lekker, misschien?”,

vraagt Milo grinnikend.

“Nee hoor!”,

kokhalst Lianne

intussen achter hem,

“Het is gewoon eens leuk

om te doen!”

Even later komt Sterre

ook weer naar buiten, en

met hun drieën spelen

ze nog een hele tijd

tikkertje.

En ten slotte mag Milo

blijven avondeten.

Dennis, de vader van

Lianne en Sterre, heeft

een heerlijke

groentesoep

klaargemaakt.

“Zo, vertel ons eens

Milo, heb jij nog broers

of zusjes?”,

vraagt Dennis.

“Ik heb twee zusjes.”,

antwoordt Milo,

“Zohra is pas zes jaar

geworden, Nessa is nog

een baby.”

“O, wat schattig! Een

baby’tje!”,

roepen Sterre en Lianne

in koor uit,

“Wanneer mogen we

haar eens zien?”

Milo moet lachen:

“Kom ook maar eens bij

mij spelen, dan kan je

haar zien!”,

zegt hij trots.

Na het eten is het

jammer genoeg tijd om

naar huis te gaan.

“Het was heel gezellig!”,

bedankt Milo Lianne,

“Jij en Sterre mogen ook

wel eens bij mij komen

spelen!”

Thuis verveelt Zohra

zich als momenteel enig

kind.

Vertederd kijkt ze even

in het bedje van haar

babyzusje.

“Wat is Nessa toch lief!”,

denkt ze,

“Als ik later groot

ben, wil ik héééél veel

kinderen!”

Ze kan alvast een beetje

oefenen:

Voor haar verjaardag

heeft ze van haar ouders

een babypop gekregen.

“Ik noem jou Lily!”,

zegt ze met een hoog

stemmetje tegen de pop.

En ze draagt Lily het

hele huis door, terwijl ze

op een kinderlijk toontje

tegen haar spreekt.

De kinderen hebben ook

een balletbarre gekregen.

En als Zohra niet met

haar Lily aan het spelen

is, oefent ze haar

balletpasjes.

“Wat is er nu zo

interessant dat

dansen?”,

vraagt Milo

verveeld, terwijl hij nog

een paar piraatjes op

zijn speelgoedboot zet.

“Ik vind het gewoon

leuk.”,

antwoordt Zohra, terwijl

het volgende pasje

uitprobeert.

“Ik ga aan mama en papa

vragen of ik ballet mag

gaan doen!”

“Pfff… Flauwekul!”,

zucht Milo, en hij

besteedt verder geen

aandacht meer aan zijn

zusje.

Maar wanneer Zohra

naar beneden is…

“Hmmm… toch maar

eens kijken waarom

Zohra dit zo vreselijk

leuk vindt…”

Ook de rest van het

gezin is druk bezig.

David werkt aan zijn

kennis van de

Techniek, en Catherine

wil zo snel mogelijk haar

paper afhebben.

En Zohra heeft een

kookboek uit de kast

gehaald.

“Als ik later veel kindjes

heb, dan wil ik lekker

eten voor hen kunnen

klaarmaken!”

Catherine heeft Nessa

horen huilen, en vlak

voordat ze naar haar

college vertrekt, gaat ze

nog snel bij haar

dochtertje kijken.

“Zo, mijn kleine meid.

Nog even een schone

luier, maar nu moet

mama echt wel naar de

les vertrekken, hoor!”

Vandaag heeft Sanne

niet erg veel te doen.

Zohra was gisterenavond

veel te laat

opgebleven, en is nu in

het midden van de dag

in bed gekropen.

En Milo is te lang bij

Lianne en Sterre blijven

plakken, en is nu ook

doodmoe.

Die avond zitten Milo en

Zohra samen aan tafel.

“Milo…”,

vraagt Zohra,

“Als je morgen groot

bent, dan wil je toch nog

altijd met me

spelen, hé?”

“Natuurlijk, zussie!”,

antwoordt Milo.

“En, Milo? Weet je al wat

je wil gaan studeren?”,

vraagt David

nieuwsgierig.

Milo haalt zijn schouders

op.

“Maakt mij niet echt uit.

Zolang ik maar iets kan

leren, ik vind dat leuk!”

Catherine glimlacht

even.

Het is wel waar: Milo

houdt van studeren over

het algemeen. Hij zit

gewoon de hele dag met

zijn neus in de boeken!

De familie geniet nog

even van het avondmaal

met twee kinderen aan

tafel.

En daarna gaat Milo met

een zenuwachtig gevoel

slapen.

Morgen is hij jarig!